تحولات سوریه (2) تحلیل و پیگیری تحولات سوریه - بخش دوم ( از July 2015 )

[vhsjdvsjd 5,855]

 

.......................................................................................................................................................

درگیری میان داعش و گروههای مخالف سوری در ریف حلب شمالی همچنان ادامه دارد

......................................................................................................................................................

در جریان اتش بس میان دولت سوریه و گروههای مخالف برخی از این گروهها به شدت تجهیز شده اند عکس ها از جیش الحر

است (شاخه نورالدین الزنکی)

 

http://gallery.military.ir/albums/userpics/10360/1_5346343548454.jpg

 

http://gallery.military.ir/albums/userpics/10360/1_676845453435.jpg

 

http://gallery.military.ir/albums/userpics/10360/1_3546845348.jpg

 

http://gallery.military.ir/albums/userpics/10360/1_354684354.jpg

 

http://gallery.military.ir/albums/userpics/10360/1_53473548.jpg

.......................................................................................................

چند تا ویدئو:

درگیری با داعش در ریف شمالی حلب:

https://youtu.be/tSPWdRZYmYI

زدنBMPارتش در تل الملح:

https://youtu.be/Qe6G8xQ-N_A

استانبول:

https://youtu.be/X_m4l4ZUd14

https://youtu.be/kcRNzyqWR7k

خراب شدن خانه های مردم در درعا:

https://youtu.be/7ClOwKH3m_E

گزارش شادی حلوه از کتائب ابو عماره:

https://youtu.be/m6g9akgw9nw

سرباز ارتش مفت شکار تک تیرانداز شد:

https://youtu.be/xuFwCfmwYgI

گزارشی از داخل یحمول بعد از پاکسازی از داعش:

https://youtu.be/eAjIEi2Vka0

ویرایش شده در اردیبهشت 95 توسط vhsjdvsjd

[ldmdff 6,274]

تا اونجا که یادم میاد یکی از شروط آتش بس عدم تجهیز مخالفا بوده 

[iron_man63 5,806]

به نقل از حریت، واحدهای اطلاعاتی سازمان امنیت ترکیه نسبت به حمله احتمالی داعش به آنکارا در روز ۱۹ مه و به مناسبت روز ملی جوان و ورزش در این کشور خبر داد.

بر اساس این گزارش، سازمان امنیت ملی ترکیه ضمن با خبر کردن مقام های این کشور از ورود ۱۰ عضو داعش از طریق مرزهای جنوب شرقی این کشور در غازیان تپ به داخل خاک ترکیه، از قصد احتمالی این اعضا برای انجام ۱۰ حمله تروریستی مجزا در خاک ترکیه خبر داد.

این سازمان همچنین هدف اصلی تروریست ها را شهر آنکارا، پایتخت سیاسی ترکیه اعلام کرده است.

بر اساس گزارش منتشر شده از سوی این سازمان، تروریست ها همچنین قرار است در این روز به آرامگاه «آتاتورک»، بنیانگذار ترکیه که در نزدیکی سفارت آمریکا قرار دارد، حمله کنند.

این در حالیست که فرماندهی نیروهای نظامی ترکیه، بسته شدن آرامگاه «آتاتورک» در روز ملی جوان و ورزش به علت حمله احتمالی داعش را تکذیب کرد.

سازمان امنیت ترکیه همچنین از احتمال حملات تروریستی گروه «پ ک ک» به استان «سرت» واقع در جنوب شرقی این کشور خبر داد.
 

http://www.mashreghnews.ir/fa/news/574604/%D8%A7%D8%AD%D8%AA%D9%85%D8%A7%D9%84-%D8%A7%D9%86%D8%AC%D8%A7%D9%85-%D8%B9%D9%85%D9%84%DB%8C%D8%A7%D8%AA-%DA%AF%D8%B3%D8%AA%D8%B1%D8%AF%D9%87-%D8%AA%D8%B1%D9%88%D8%B1%DB%8C%D8%B3%D8%AA%DB%8C-%D8%AF%D8%A7%D8%B9%D8%B4-%D8%AF%D8%B1-%D8%A2%D9%86%DA%A9%D8%A7%D8%B1%D8%A7

 

یعنی داعش اینقدر احمقِ که به حامی خودش حمله کنه؟! هر تحرکی در هرجای ترکیه باشه از طرف پ ک ک هست ولاغیر.
این حربه‌ای است جدید برای مظلوم‌نمایی

 

ولی کاش میشد ترک ها بد تیشه به ریشه سوریه زدن

[armagdon 3,964]

 

یعنی داعش اینقدر احمقِ که به حامی خودش حمله کنه؟! هر تحرکی در هرجای ترکیه باشه از طرف پ ک ک هست ولاغیر.
این حربه‌ای است جدید برای مظلوم‌نمایی

 

ولی کاش میشد ترک ها بد تیشه به ریشه سوریه زدن

چند سال پیش یک فایل صوتی در یوتیوب پخش شد که جلسه ی یک سری از مقام های امنیتی ترکیه رو ضبط کرده بودن اونجا قشنگ توضیح میده که بهانه ی ورود زمینی ارتش ترکیه رو میتونن طراحی و اجرا کنند

ویرایش شده در اردیبهشت 95 توسط armagdon

[patak 5,430]

اون غول داعش که اسیر شد یکی از نجس ترین و حرومزاده ترین داعشی های موجود بود.خداروشکر که اسیر شد.امیدوارم مثل سگ بکشنش که انسان های زیادی رو ذبح کرد این حرومزاده.
خداروشکر عصام زهرالدین و نیروهاش یک بار دیگه گل کاشتن و داعش بدون هیچ دستاوردی تقریبا از تمام نقاطی که اشغال کرده بود عقب نشست.
خوبی دیرالزور اینه که سربازان خوب توجیه شدن که با توجه به محاصره بودن شکست یعنی کشته شدن به بدترین شکل.
به قول زهرالدین یا پیروزی یا شهادت،عقب نشینی معنایی نداره.

البته دولت سوریه هم اینترنت شهر رو کاملا قطع کرده بود که از یه زوایایی کار درستی بود.موج شایعات و خبرهای دروغ اینترنتی میتونست مشکل ساز بشه.

[alen 9,650]

چون اواخر ماه قمری بود و بالتبع مهتابی هم وجود نداشت و به سختی حتی یک متری رو میدیدی...
یه مقدار که رفتم،دیدم مسیر برام نامانوسه...
تو ماشین هم ، شهید ذوالفقار(با اینکه فرمانده گروهان بود،تو اون مدت واقعا زحمت میکشید و بقول سید ابراهیم حسابی نوکری بچه ها رو میکرد)و اون دو نفر، گفتن؛ فلانی راه رو عوضی نیومدیم؟
چون هنوز امید داشتم و احساس میکردم با یکم حرکت و دقت، مسیر رو پیدا میکنم،البته کار از کار گذشته بود و یکم غرورم هم اجازه نمیداد که اون مسیری که هر روز و شب چندین بار تردد میکردم و مثل کف دستم بلد بودم رو بگم اشتباه اومدم...
تا اینکه چراغ سو بالا ماشین رو روشن کردم و یهو دیدیم حدود ۲۰ نفر مسلح ، روبرومون به فاصله ی تقریبا ۲۰ متری ایستادن...
از نوع لباس و تجهیزاتشون،کاملا مشخص بود که نخودی هستن (اونجا اصطلاحا به دشمن میگیم: نخودی)...
دیگه دیر شده بود، نه راه پس داشتیم نه راه پیش...
بچه ها دست به سلاح بودن، و آماده شدن برا درگیری...
ماشین هم همون خودروی فرهنگی بود که چهار گوشه ی سقفش ، چهار تا پرچم زده بودیم و یه بار با شهید سید ابراهیم رفته بودیم تو دل دشمن و به گلوله بستنمونچون چراغها سو بالا و دقیقا تو چشاشون بود و ما هم مستقیم به سمتشون میرفتیم،داخل خوردو و جزئیاتش برا اونا قابل رویت نبود و این امتیاز خوبی بود...
سرعت ماشین رو تا حد ایستادن کم کردم، دیدیم چند نفرشون با چراغ قوه هایی که در دست داشتن، شروع کردن به علامت دادن و بهمون فهموندن که چراغها رو خاموش کنیم...
بچه ها آماده ی درگیری شده بودن، گفتم حساسیت بوجود نیارید،گفتن که چاره ای نداریم...تو دلم احساس دلهره و ترس عجیبی از اینکه حماقت کرده و به حرف بچه ها عمل نکرده بودم، افتاده بود...
با یکم تامل، فکر حرف شیخ عباس افتادم (تو گروه شرف حضور دارند) شروع کردم به وجعلنا خوندن...ولی کار از کار گذشته بود، چون دیده بودنمون...
به قول شهید محمدی:اگه ختم قرآن هم بکنی دیگه فایده نداره
گفتم درگیری رو شروع نکنید، چون ما ۵ نفر تو ماشین بودیم و اونا حدود ۲۰ نفر و بصورت پراکنده...
چراغ قوه هاشونو مرتب تکون میدادن...چراغها رو کم کردم و با دستک، بهشون علامت دادم (چراغ دادم، طوری که فکر کنن دارم بهشون سلام میکنم، یاد جوکش افتادم....میگن تو ایران از بوق برا چند تا هدف استفاده ميشه...
سلام کردن،خداحافظی کردن،علامت دادن،دستور دادن،فحش دادن و...)
خلاصه، دیدم هیچ راهی ندارم به جز برگشتن، با کلی ذکر،توسل و توکل،آهسته و به نرمی، طوری که حساسیتشون رو جلب نکنم، فرمون را با ملایمت متمایل کردم به سمت چپ (اونجا هم چون زمین بیابونی بود و هیچ جاده ای نبود و دور زدن و تغییر مسیر هم زیاد جلب توجه نمیکرد) و برعکس بچه ها که هی میگفتن گاااااز بده یالا، با خونسردی تمام و حداقل سرعت ،حرکت میکردم...
حتی یادمه یه صحنه، براشون دست هم تکون داده و چند تا فحش آبدار هم نصیبشون کردم...
بماند که یکیشون هم برامون دست بلند کرد✋ و منم برحسب عادت، نزدیک بود همینجور که دستم رو تکون میدادم✋،بهش بگم یاااااعلی
بچه ها از عصبانیت اینکه برده بودمشون تو دل دشمن و حالا هم با اون خونسردی دارم جلوشون رژه میرم، حسابی کفری شده بودن و اصطلاحا اگه کارد میزدی، خونشون در نمیومد...البته، ظاهر امر این بود و کوچکترین خطایی، به قیمت جونمون تموم میشد...
بقول بچه های تخریب:اولین اشتباه، آخرین اشتباه بود...
آهسته آهسته، پام رو روی پدال گاز میفشردم و با ملایمتی کشنده، به سرعت خودرو اضافه میشد و هر لحظه انتظار سوراخ سوراخ شدن ماشین رو میکشیدیم...
به هر مکافاتی بود، از اون مهلکه ، بدون اتفاق خاصی گذر کردیم و تقریبا سمت دشمن رو متوجه شده و با هماهنگی از طریق بیسیم و تیراندازی هوایی رسام ، مسیر رو پیدا کرده و به جمع بچه ها پیوستیم...


 

[AmirYavar 242]

اون نیست. حتی شباهت هم ندارن.

از این شایعات زیاد پخش میشه

[militaryfactory 325]

چون اواخر ماه قمری بود و بالتبع مهتابی هم وجود نداشت و به سختی حتی یک متری رو میدیدی...
یه مقدار که رفتم،دیدم مسیر برام نامانوسه...
تو ماشین هم ، شهید ذوالفقار(با اینکه فرمانده گروهان بود،تو اون مدت واقعا زحمت میکشید و بقول سید ابراهیم حسابی نوکری بچه ها رو میکرد)و اون دو نفر، گفتن؛ فلانی راه رو عوضی نیومدیم؟

 

 

خسته نباشید خدا قوت ببخشید نمیشه از جی پی اس استفاده کرد؟

ویرایش شده در اردیبهشت 95 توسط militaryfactory

[ldmdff 6,274]

جدیدا برخی رسانه های بین المللی از اختلافات نظر فیما بین وزیر امور خارجه ایران دکتر محمد جواد ظریف و فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی سردار قاسم سلیمانی در مورد سوریه بحث و گمانه زنی دارند و اصرار دارند که ظریف معتقد به حل سیاسی بحران سوریه است در حالی که سلیمانی راه نظامی را تنها راه حل بحران سوریه می داند.

به یاد دارم حدود دو ماه سه ماه قبل از شروع بحران سوریه یک سرمقاله در روزنامه ایران دیلی نوشتم و در آن پیش بینی کردم که پس از لیبی نوبت سوریه است.

در یک کنفرانس بین المللی با چند خبرنگار مصری و تونسی گفتگو می کردیم و همه در مورد گنگ بودن سرنوشت برخی جنگجویان مجروح در لیبی که برای مداوا به ترکیه رفته بودند صحبت می کردند. در آن زمان به یکی از دوستان خود که سردبیر یکی از نشریات ترکیه بود تماس گرفتم و از او ماجرا را جویا شدم که وی نیز چند روز فرصت خواست و بعد به من اطلاع داد که اکثر اینان مداوا شده اند و برخی در ترکیه اسکان داده شده اند و برخی دیگر به خواست خودشان ترجیح داده اند به جای بازگشت به لیبی به سوریه و عراق  بروند. بنده روی نقشه جاهایی را که اینان اسکان داده شده بودند را بررسی کردم و سپس تعداد افرادی که برای درمان به ترکیه عزیمت کرده بودند را از طریق اینترنت بصورت تقریبی در آوردم و متوجه شدم که چیزی حدود 20 هزار جنگجو برای درمان به ترکیه رفته اند اما به لیبی باز نگشته اند. در آن زمان روابط ترکیه و سوریه بسیار صمیمی بود و بشار الاسد با آقای اردوغان روابط خانوادگی بسیار صمیمی داشتند. بعضی وقت ها ناهار را در دمشق و شام را در آنکارا با هم می خوردند. آنقدر روابط صمیمی بود که میان دو کشور لغو روادید شده بود و اتباع دارای تابعیت ترکی می توانستند بدون روادید وارد سوریه شوند. و کسی باور نداشت که ترک ها کوچکترین نقشه ای برای سوریه داشته باشند. اما ترک ها آنقدر دست و دل باز نبودند که این جنگجویان را هم درمان کنند و هم بدون هیچ دلیلی در ترکیه نگاه دارند و برای آنها هزینه کنند. از سوی دیگر با توجه به قوانین سوریه در مورد شهروندان دیگر کشورهای عربی اکثر اتباع کشورهای عربی نیز نیاز به روادید برای ورود به سوریه نداشتند و در مرز می توانستند بدون هیچ کنترلی ویزا دریافت کنند و وارد سوریه شوند (البته اگر یک پنجاه یا صد لیره ای باید لای پاسپورت میزاشتند بدون بررسی ممنوع الورود بودن و یا سوابق مهر ورود دریافت می کردند).

با توجه به اخباری که به دست آورده بودم سرمقاله خود را نوشتم و بلافاصله سفارت ترکیه در تهران یک نامه اعتراضی به وزارت خارجه ایران نوشت و دوستان در وزارت خارجه ایران معتقد بودند که بنده با سرمقاله خود روابط بسیار صمیمی و دوستانه فیما بین ایران و ترکیه را خدشه دار کرده ام و یک نامه اعتراضی به مدیرعامل وقت موسسه ایران که صاحب امتیاز روزنامه ایران دیلی بود هم نوشتند. در آن زمان حتی در وزارت خارجه ایران هم هیچ کس باور نمی کرد که ترکیه چنین کاری را با سوریه انجام دهد. اما بنده اصرار داشتم که پیش بینی من صحیح است و دیر یا زود دارد ولی سوخت و سوز ندارد و معلوم می شود که پیش بینی بنده صحیح است یا خیر.با یک سری از دوستان سوری که در حمص و حماه زندگی می کردند نیز تماس گرفتم و همه تایید کردند که جنگ زده های لیبی در شهرهای آنها خانه گرفته اند و زندگی می کنند و حتی برخی هم همسر سوری گرفته اند. نکته ای که اینان همه تکرار می کردند این بود که برخی از اینان خانه ها و ساختمان های بزرگی را خریداری کرده اند و تعداد زیادی از هم کیشان خود را در آنجا اسکان داده اند و شرایط مالی بسیار خوبی را دارا می باشند. حتی برخی اظهار می داشتند که ظاهرا گنج های مخفی قذافی را پیدا کرده اند و با خود به سوریه آورده اند!

 

حدود دو ماه بعد درگیری ها در درعا (جنوب سوریه) شروع شد و به یکباره برخی افراد مسلح از پناهگاه های خود خارج شدند و بلافاصله در شمال سوریه مشخص شد این خانه هایی را که پناهندگان لیبی در اختیار دارند خانه های تیمی است و مملو از سلاح و مهمات بوده و آنها نیز از لاک خود خارج شدند و مشخص شد گنج های قذافی را پیدا نکرده بودند بلکه پولهای برادران عرب برای برهم زدن سوریه به این کشور سرازیر شده بود. و همه دیگر بقیه ماجرا را می دانند. کم و کاست سرمقاله بنده در آن بود که حضور جنگجویان خارجی در اردن و لبنان و ورود آنها از این دو کشور به شهرهای مرزی سوریه در غرب و جنوب را به دلیل کمبود اطلاعات و اخبار پیش بینی نکرده بودم. به هر حال در آن زمان هم برخی از دوستان تصور داشتند که ماجرا یک ماجرای اختلاف داخلی است و دولت سوریه می تواند با گفتگو با مخالفین مشکل را حل و فصل کند و حتی پیشنهاد دادند که ایران برای وساطت وارد عمل شود. عملا در آن زمان دو دیدگاه در ایران وجود داشت یکی حل سیاسی بحران سوریه از طریق گفتگو میان دولت آقای اسد با مخالفان و دیگری عدم امکان حل سیاسی بحران سوریه و حل وفصل ماجرا از طریق نظامی بود.

اما ماجرا بسیار پیچیده تر بود و هدف نه فقط سرنگونی بشار الاسد مانند قذافی بلکه نابودی حزب الله و مقاومت اسلامی لبنان و قطع نفوذ ایران بود چرا که اینان می خواستند اول بازوهای ایران را قطع کنند و بعد به سراغ ایران بیایند. چند ماهی طول کشید تا ماهیت اصلی انقلابیون مشخص شود و در مورد موضع گیری ایران در این زمینه تصمیم گیری واحد انجام شود و در همان زمان تحرکات رایزنان سپاه پاسداران (معروف به مستشاران سپاه) و حمایت های حزب الله لبنان از ارتش و نیروهای مردمی سوریه همه نقشه های دشمنان سوریه را برهم زد  چرا که هیچ ارتش منظمی در تاریخ نتوانسته بود در مقابل شبه نظامیان پیروز شود و ارتش سوریه مستثنا نبود اما پیش بینی نمی شد که حزب الله و مستشاران نظامی ایران به سرعت در جنگ دخالت کند و بسیج مردمی سوری تشکیل دهند تا در مقابل مزدوران خارجی بایستند و فرصت طلایی سرنگونی سه ماهه دولت قانونی سوریه را از دشمنان این کشور بگیرند. وگرنه سوریه اگر امروزه مانند لیبی نشده بود به مراتب بد تر بود و ویروس لیبی به دیگر کشورهای همجوار نیز سرایت کرده بود. اگر سپاه پاسداران ایران در آن زمان می خواست منتظر تصمیمات دکتر ها و اساتید به نام علوم سیاسی بنشیند تا فکر کنند چه کار باید انجام دهند ایرانی ها الآن در داخل کشور با داعش درگیر بودند. شاید صریح ترین سخن را بتوان از دهان مسعود بارزانی دریافت کرد که در مصاحبه با شبکه تلوزیونی العربیه ضمن تشکر از ژنرال سلیمانی گفت: " زمانی که داعش موصل را تصرف کرد فرماندهان آن تصمیم گرفتند تا همه در شوک سقوط موصل هستند اربیل را نیز بگیرند و بلا فاصله به سمت اربیل حرکت کردند و ما (کردها) تجهیزات و امکانات جهت مقابله آنها را نداشتیم به یکباره خبر رسید که توپخانه و پدافند موشکی ایرانی به کمک پیشمرگه ها آمده و از زمین و آسمان آتش به سمت داعش بود که می بارید و قبل از اینکه کسی فرصت فکر کردن داشته باشد هواپیماهای سی 130 ایران به دستور سردار سلیمانی پل هوایی ارسال تسلیحات سنگین به اربیل را باز کردند و تا صبح نشده بود پیشمرگه ها به انواع و اقسام تسلیحاتی که برای دفاع از اربیل نیاز داشتند مجهز شدند و همین منجر به آن شد که کردها توانستند جلوی پیشروی داعش را بگیرند و آنها را وادار به عقب نشینی تا موصل کنند".

بعضی وقت ها تجربه خود به اندازه چندین دکترای دانشگاهی ارزش دارد و به همین دلیل هم هست که دانشگاه ها اقدام به اعطای دکترای افتخاری به برخی شخصیت ها می نمایند و در این راستا تجربه سردار سلیمانی وی را لایق دریافت دکترای جنگ با تروریست ها و دشمنان ایران می نماید. پس بیراهه نیست اگر بنده نام دکتر سلیمانی را در تیتر مقاله انتخاب کرده ام.

 

نیاز به توضیح نیست که امروزه دیگر جنگ ها فقط جنگ های فیزیکی نظامی معروف به جنگ های گرم نمی باشند بلکه جنگ های سرد هم وجود دارند که ایران در آن راستا هم با دشمنان زیادی مجبور است دست و پنجه نرم کند. در این راستا می توان گفت سیستم دیپلماسی بین المللی ایران در خط مقدم این جنگ قرار دارد. به این ترتیب می توان گفت دیپلمات های ایرانی که در مذاکرات بین المللی با دشمنان ایران دست و پنجه نرم می کنند همانند رزمندگان ایرانی که در جبهه های نبرد گرم می جنگند رزمنده به شمار می آیند و آنها نیز سپاهی هستند، حال سپاهیان سیاسی و فرمانده آنان نیز یک ژنرال سیاسی به حساب می آید. آقای دکتر ظریف طی چند سال اخیر توانسته در سطوح بین المللی از حق و حقوق ایران بگونه ای دفاع کند که می توان گفت وی نیز یک سردار ایرانی به حساب می آید. سرداری که با صندلی چرخ دار مانند دیگر همرزمان خود که در جبهه های نبرد با زخم های مختلف حاضر به عقب نشینی نشدند به جنگ با دشمن رفت و با صدای بلند به قدرترین قدرت های جهان گفت:"هیچ وقت — هیچ وقت یک ایرانی را تهدید نکنید". شاید زیباترین صحنه مذاکرات ایران با 1+5 را بتوان در عکسی از این مذاکرات مشاهده کرد که سردار سیاسی ایران با پنج رزمنده سیاسی همراه خود یک طرف میز نشسته و در مقابل بیش از هفتاد نفر از شش کشور و اتحادیه اوروپا نشسته اند و این شش ایرانی مجبور بودند حریف هفتاد نفره مقابل شوند و از پس آنها بر آیند. اگر اینان سردار و رزمنده نباشند چه نامی را می توان روی آنها گذاشت؟

کسانی که در مورد ساختار سیاسی و نظامی ایران اطلاع دارند می دانند که تصمیم گیری های کلان سیاسی و نظامی در ایران وابسته به اشخاص نیست بلکه توسط شوراهای تشکیل دهنده ارکان نظام انجام می شود و سردار سلیمانی و دکتر ظریف دو بازوی ایران در سطح بین المللی می باشند که هر دو پشتیبان — همراه و مکمل یکدیگر هستند و هیچ اختلافی با هم ندارند.

بماند که رابطه دکتر و سردار گذشته از همه مباحث دیگر بصورت شخصی بسیار صمیمی و دوستانه است. و شاید مباهات آقای روحانی به دوستی قدیمی اش با سردار سلیمانی در دیدار از کرمان را بتوان گواهی بر اصرار و اهمیت بر این رابطه صمیمی میان دولت وسپاه دانست.

در مورد سوریه هم می توان گفت از همان ابتدا موضع ایران مبنی بر حل وفصل سیاسی اختلافات فیما بین سوری ها بوده و هست ولی در مورد تروریست های خارجی ایرانی ها باور دارند که تکلیف اینان فقط از راه نظامی قابل روشن شدن است و گفتگو با اینان فایده ای ندارد و تا وقتی که تکلیف اینان روشن نشود هیچ امیدی به حل بحران ها در منطقه خاورمیانه و جهان وجود نخواهد داشت و در این زمینه هیچ اختلافی فیما بین دستگاه دیپلماسی و یا نظامی ایران وجود ندارد.

http://ir.sputniknews.com/opinion/20160516/1501077.html#ixzz48toxSQsB 
 

[A7A 386]

^^

لابی روسیست یحتمل،دوستان توجه نکنند.

[alen 9,650]

خسته نباشید خدا قوت ببخشید نمیشه از جی پی اس استفاده کرد؟

چرا ميشه ..... نقل قول اين ماجرا ها خوبيش اينكه از خيلي ماجراها باخبر ميشيم . از دو حالت خارج نيست يا كمبود امكانات يا سهل انگاري كه فكر مي كنم دومي محتمل تر باشه چون راننده ميگه روزي چندبار ميرفتم و مي اومدم .

 

 

 چند روزی میشد که اومده بود سوریه... سیدابراهیم گفت تو بچه ها دنبال چند نفر بگرد که به دردمون بخورن...

یکی میخواستیم برای مسئولیت قسمت نیروی انسانی که هم خط خوبی داشته باشه و حداقل دیپلم باشه...

بین بچه های جدیدالورود که به خط شده بودند پرسیدم یه نفر که خطش خوبه دستش رو بلند کنه....

یه نفر دستش رو بلند کرد گفت من خطم خوبه...پرسیدم تحصیلاتت چقدره؟

گفت:سوم ابتدایی

منه بیمعرفت گفتم نه بشین...به دردمون نمیخوری...

با ناراحتی ناشی از برخورد این حقیر که تو چهره اش هویدا بود، نشست...

مجدد پرسیدم که کسی جواب نداد...

جعفرجان دوباره بلند شد و با لحن و چهره ی آمیخته با التماس و همچنین لهجه ی شیرین افغانستانی گفت :ابوعلی بیذار من بیام به دردت میخورم..."کاتب خوبی میشم"...هر چی فکر کردم نتونستم یه سوم ابتدایی رو بذارم مسئول نیروی انسانی گردان...خلاصه از ترفندهای سید ابراهیم استفاده کردم و یه استخاره گرفتم که خیلی خوب اومد...

اومد و مشغول شد...اصلا فکر نمیکردم اینقدر زیبا بنویسه...یه خطاط به تمام معنا (فقط هم خط ریز بلد بود) برام جای تعجب بود که با این سواد پایینش چطوری اینقدر زیبا مینویسه...

و البته علاقه ی زیادی هم داشت...ازش جریان رو جویا شدم...

مفصلا توضیح داد که کلاس خط میرفته و علاقه ی شدید و استعدادش باعث شده بود به این حد برسه...

بعد چند روز یه اتاق با امکانات بهش تحویل دادیم و یکی رو گذاشتیم کنار دستش، چون غلط املایی خیلی داشت و گاهی مجبور میشدم نامه هایی که می نوشت رو دو سه بار بازنویسی کنه...از آخر هم یه دور نامه رو کامل مینوشتم و میدادم بهش تا پاکنویس کنه ...

بعد هر چی مراجعات در رابطه با پیگیری اموراتی مثل دکتر و مرخصی و... بود رو میفرستادیم پیشش تا نامشو بنویسه...حسابی سرش شلوغ شده بود...

یه روز با سید ابراهیم از جلو درب اتاقش رد میشدیم که دیدیم یه برگه نوشته و رو درب اتاقش نصب کرده...به این مضمون:

"لطفن بیدون هماهنگی با مسعول نیروی انسانی وورود ممنون"

من کلی خندیدم...سید گفت بابا اینا به اندازه ی وسعشونه...دوتا پیشنهاد دادم که سید قبول نکرد...اول گفتم ورقه رو از روی درب بکنم و دوم اینکه در بزنم و توجیهش کنم که در هر دو صورت سید مخالفت کرد و با حرکتش بهم فهموند امر به معروف و نهی از منکر مراتب داره...

و عکس العملش این بود:

ابوعلی یه برگه به همین اندازه بردار و روش بنویس "ورود به اتاق بدون هماهنگی در هر ساعت از شبانه روز بلامانع است" و نصب کن رو درب اتاقمون...

فرداش دیدم ورقه روی درب اتاق نیروی انسانی نیست...

جعفرجان هر روز بهتر از قبل میشد...اون خوی ناسازگاری اولیه اش(چند بار با بچه ها دعواش شده بود)کلا تغییر کرده بود...

با همه بگو و بخند میکرد....

شب عملیات تعداد کمی فندک اتمی تحویلمون داده بودن که به مسئولین دسته تحویل بدیم برا روشن کردن فیتیله ی بمب های دست ساز...بین بچه ها تقسیم کردیم ولی شلوغی و ازدحام باعث شد عادلانه تقسیم نشه و صدای همه در بیاد...سید ابراهیم گفت قضیه چیه منم بهش توضیح دادم...خیلی حالم گرفته شد که به گوش سید رسیده بود و همین قضیه باعث شد فکرم مشغول بشه و حسابی قاطی بکنم...

جعفر جان متوجه شد و گفت ابوعلی غصه نخور درست میشه...

بعد چند دقیقه خودش رو رسوند و یه جعبه بهم داد...گفتم چیه اینا...گفت همونی که کم داشتی...باز کردم دیدم حدود 50 تا فندکه...گفتم از کجا آوردی؟

گفت از لوژستیک(تو نامه هاش اینطوری می نوشت)ون زدوم (کش رفتم)...

خلاصه بعدش رفتم و از لجستیک حلالیت طلبیدم...

[Ahad1394 1,332]

خدا خودش به مردم سوریه رحم کنه. اگه بشار اسد رییس جمهور سوریه اتفاقی براش بیفته، سوریه به معنای واقعی کلمه نابود میشه. الان تقریبا تمام تروریستها یک اتحاد صوری و نانوشته باهم بر علیه ارتش سوریه دارن، ولی وای به روزی یا به مکانی که حضور ارتش سوریه کمرنگ بشه، مردم سوریه بین آرواره های این گروهک ها ازبین خواهند رفت.
دوستان حوادث ماههای گذشته در استان ادلب(شهرهای معره النعمان و کفرنبل) و در گیری های بین فرقه 13 و النصره رو بخاطر دارند.
این ماجرا در غوطه شرقی دمشق هم با وحشیگری و خونریزی های بیشتری داره دنبال میشه، طی چند هفته گذشته 450 نفر(البته بیشتر افراد مسلح) در این درگیریها از بین رفتن. این درگیری ها که به جنگ کفتارها شباهت داره، بین جیش الاسلام از یه طرف و فیلق الرحمن و جیش الفسطاط از طرف دیگه داره توان این گروهها رو از درون تحلیل میبره،
این گروهها بشدت تشنه قدرت و ثروت هستند، و مدام همدیگه رو متهم به وابستگی وجیره خواری برای دیگر کشورها میکنن. این ماجرا یه پتانسیل بالا رو واسه ما ایجاد میکنه تا اونها رو با دست خودشون نابود کنیم.

[aminor 55,702]

بسم الله...........

 

حمله سنگین و غافلگیرانه داعش در دو روز پیش به شهر دیرالزور تقریبا به صورت کامل شکست خورد. بجز یک پست ارتش در حد فاصل کوه الثرده وچاه التیم  سایر مناطق ازداعش باز پس گرفته شده . اجساد دهها عضو داعش در منطقه نبرد جا مانده . منابع سوری شمار تلفات داعش در حملات دو روزه به دیرالزور رو 95 نفر اعلام کردن. اما داعش دست بردار نیست و امروز هم با جود شکست در حمله قبلی حملات رو از سر گرفته و درگیریها شدیدی در اطراف منطقه الجفره  و میدان پانوراما گزارش شده . مطمئنآ حملات داعش با شدت هر چه تمام ادامه پیدا خواهد کرد خ/ خلاصه توی یه جمله

داعش دیرالزور رو میخواد

 

هلاک شدگان داعش در حملات ناکام به دیرالزور + شکار فرمانده میدانی نیروهای حمله کننده (تصویر داخل ماشین)

 

 

 

 

بخشی از گزارش تصویری از دفع حملات داعش( تصاویری از پاکسازی بیمارستان اسد رو هم شاید در پستها بعدی گذاشتم)

 

تانک منهدم شده داعش + شکار خودرو داعش= تانک تی 72 ارتش مجهز به سیستم نظارتی TURMS-T  /تصویر عصام زهرالدین در جاده منتهی  به میدان پانوراما بعد از پاکسازی منطقه

 

 

بخش دیگه از گزارش تصویری داعش از درگیریها دیرالزور

 

 

 

 

 

 

 

نیروهای ارتش سوریه با حمایت هواگردهای روسی در آستانه باز پسگیری  چاه وایستگاه گازی شاعر هستن. حضور هواگردهای روسها کار رو برای ارتش سوریه راحتر و برای داعش سختر کرده  وبعد از آغاز موج اصلی ضد حملات ارتش داعش نتوسته به صورت مستقیم چندان مقاومت کنه  وبرای بر هم زدن تمرکز عملیات ارتش و روسها بروی  منطقه شاعر به کوه مزار و چاه جزل حملات سنگینی ترتیب داده

 

ارتش از دو روز پیش حداقل ده  نقطه /منطقه عقربات / ارتفاعات الصوان وزملة المهر رو باز پس گرفته

‫نقشه تقریبی وضعیت طرفین

 

تانک منهدم شده داعش در حومه تدمر + حضور تی 90 و گازل در عملیات ارتش

 

 

 

 

 

 

 

 احداث پایگاه  روسها در  تدمر؟

 

 

 

 

 

 

 

 

[patak 5,430]

من در عجبم که برنامه ارتش برای دیرالزور چی هست بالاخره.با توحه به عوارض زمینی منطقه شهرهای سر راه رسیدن به شهر اونقدر سخت نیست.البته زمان بره.اما اینهمه سرباز خوب تو محاصره هستن.و البته توان بالایی رو از داعش گرفتن در این سالها.

[iron_man63 5,806]

آزادی خان‌طومان آزادی سوریه

 

 

 

سوریه از معدود کشورهایی است که کانون یک کشمکش جهانی قرار گرفته است. آمریکا، اروپا، کشورهای عربی، رژیم صهیونیستی، روسیه و... تمرکز ویژه‌ای روی این کشور نه‌چندان بزرگ پیدا کرده‌اند. سوریه در این میان پنج سال پرماجرا را سپری و به یک «نشانه» مهم تبدیل شده است؛ نشانه «ایستادگی و به نتیجه رساندن» یا «کوتاه آمدن و میدان سپردن». مردم سوریه، ایران، حزب‌الله، علویان، افغان‌ها، عراقی‌ها، پاکستانی‌ها و... هر کدام بخشی از خط دفاعی حفظ سوریه را برعهده گرفته‌اند و در این راه مجدانه تلاش می‌کنند.

در زمان جنگ ایران و عراق، سرلشکر «وفیق السامرایی» در کتابی با نام «دروازه‌های شرقی» نوشت: صدام‌حسین می‌دانست که اگر آن‌گونه که ایرانی‌ها با عملیات پی‌درپی فشار می‌آورند، بصره سقوط کند، به هیچ‌وجه نمی‌توان از سقوط بغداد جلوگیری کرد. السامرایی در این کتاب نوشته بود: اگر بصره با جنگ سقوط کند، برای سقوط بغداد نیازی به جنگ نیست. شاید وفیق السامرایی فقط حقایق جنگ ایران و عراق را تبیین کرده است، ولی اگر قصد تحریک کشورهای عربی، غربی و دیگرانی از این دو جنس را هم داشت، «تحریک‌کننده‌تر» از این عبارات پیدا نمی‌کرد.

هم‌اکنون ۳۵ سال از زمان نوشتن کتاب «دروازه‌های شرقی» السامرایی می‌گذرد و دروازه شرقی سقوط کرده، بغداد هم مطابق پیش‌بینی او بدون جنگ سقوط کرده و جنگ در سواحل مدیترانه میان همه آن سه گروه (غربی، عربی و دیگرانی از این دو جنس) جریان دارد و کم‌کم به اندازه زمان جنگ ایران و عراق طول کشیده و با برتری جبهه انقلاب اسلامی ادامه پیدا کرده است.

در جنگی که پنج سال از آن می‌گذرد و هر ماه هزاران تن انواع سلاح‌های پیشرفته در آن استفاده می‌شود، پایتخت هنوز مقاومت می‌کند، بدون آنکه در جنگ آسیب چندانی دیده باشد؛ سواحل سوریه در دست دولت باقی مانده است، بدون آنکه حتی یک متر از آن سقوط کرده باشد؛ خطوط ارتباطی استان‌ها با دولت مرکزی حفظ شده و دمشق به همه مناطق تحت سیطره ارتش، اتصال زمینی دارد.

بحران شدید امنیتی، نظام سیاسی سوریه را فشل نکرده است و نه‌تنها رئیس‌جمهور، دولت و پارلمان سوریه باقی مانده‌اند، بلکه در این دوره پنج‌ساله برای هر کدام یک تا دو انتخابات هم برگزار شده و عجیب این است که سوریه در جنگ، «دموکراتیک‌تر» شده است. سوریه در دوره جنگ پای میز سیاسی است و با دشمنان داخلی خود گفت‌وگو می‌کند و برای به بن‌بست کشاندن آنان می‌کوشد؛ در عین اینکه به اندازه‌ای که آسیب نبیند، راه را برای آنان باز کرده است.

این در حالی است که اگر هر کدام از کشورهایی که هم‌اکنون برای اسقاط دولت و ارتش سوریه به این کشور تجاوز کرده‌اند، درگیر جنگ بودند، فضای سیاسی قفل می‌شد، دولت منتخب پارلمان جای خود را به دولت نظامی می‌داد و هرگونه تغییری به بعد موکول می‌شد. حفظ انسجام ارتش سوریه در این دوران خود حکایت جالبی است. ارتش سوریه ترکیب سنی دارد و علویان هم در آن حضور دارند و بخشی از رأس و بدنه را به خود اختصاص داده‌اند. این ترکیب پس از پنج سال حفظ شده است و حال آنکه اگر آن را با درگیری‌های لیبی یا یمن مقایسه کنید، تعجب خواهید کرد. یک‌صدم فشاری که روی ارتش سوریه وارد شد، روی ارتش‌های لیبی و یمن وارد نشد، اما امروز از ارتش‌های لیبی و یمن تقریباً جز یک عنوان و خاطره باقی نمانده است. لیبی به جز یک مقطع کوتاه مورد مداخله نظامی واقع نشد و فرماندهانی، نظیر «خلیفه هفتر» هم تلاش زیادی کردند تا با کمک غرب، سازمان و تأثیر ارتش را حفظ کنند، اما امروز دیگر خبری از ارتش نیست. ارتش یمن نیز که یک زمانی در بین ارتش‌های عربی، در رتبه «چهارم» قرار داشت، امروز تقریباً به طور کامل از میان رفته است و هر بخش از این ارتش تحت فرمان قبیله‌ای، حزبی و... است.

بقای ارتش سوریه و حفظ توان عملیاتی آن پس از پنج سال خود به یک معمای بزرگ تبدیل شده است؛ اما بعضی‌ها که توقع پیروزی یک ارتش کلاسیک را در یک جنگ نامتقارن دارند، تداوم بحران امنیتی سوریه را نشانه ناتوانی ارتش می‌دانند و به شماتت آن می‌پردازند.
جنگ در سوریه به مرحله‌ای رسیده است که تروریست‌های تحت‌الحمایه متوقف شده‌اند. داعش در بخشی از استان پهناور «دیرالزور» و نیز کل استان کوچک «رقه» در سوریه و بخش اعظم استان «نینوا» (موصل) سیطره دارد، ولی دست‌کم دو سال است که در همانجا متوقف مانده است. در عین حال، تبلیغات زیاد غربی‌ها وانمود می‌کند که مسئله آن داعش بوده و با آن در حال جنگ است.

در هفته‌ای که گذشت، بحث «خان طومان» اذهان زیادی را به خود معطوف کرد و این پرسش را پدید آورد که معنای سقوط این منطقه چیست؟ خان طومان در منطقه جنوبی حلب واقع شده و در ادامه منطقه «العیس» است که در جنوب شرق حلب قرار گرفته است. این منطقه بخشی از همان منطقه‌ای است که با محوریت ایران، در عملیات حیرت‌انگیز «نصر»، آزاد شد و البته این پیروزی تا منتهی‌الیه غربی سوریه امتداد پیدا کرد و به عبارتی «حلب» را به «زبدانی» متصل کرد.

پیروزی نصر، یک اقدام «فوق استراتژیک» بود؛ چراکه باز کردن دالانی به عمق نزدیک به ۲۰۰۰ کیلومتر مربع در دل منطقه اشغالی دشمن، یک اقدام محیرالعقول به شمار می‌آید. به عبارت دیگر، حرکتی که از چهار طرف زیر دید و تیر دشمن است، یک اقدام عادی و در چارچوب فرمول‌های نظامی شناخته‌شده جهان نیست. عملیات نصر ثابت کرد که طرف مقابل هنوز می‌تواند اقدامات فوق استراتژیک طراحی و اجرا کند و نه‌تنها منفعل نشده، بلکه می‌تواند ابتکار عمل هم داشته باشد. این عبارت که بعضی‌ها به مقامات آمریکایی نسبت داده‌اند و می‌گویند اوباما به سران عرب گفته است که ما در پشتیبانی از شما در برابر ایران از هیچ چیز کوتاهی نکردیم، اما کو سردار سلیمانی شما، معلوم نیست صحت داشته باشد؛ اما واقعیت این است که در جنگ سوریه، همه امکانات دشمنان انقلاب اسلامی پای کار آمده است  اما «سلیمانی» بر همه اینها غلبه دارد.

عملیات نصر 1 و 2 که از نیمه آبان تا نیمه بهمن سال گذشته در حد فاصل جنوب حلب تا شرق طرطوس و شمال حمص و حما امتداد پیدا کرد، یک عملیات در دل منطقه دشمن بود. در جنگ‌ها این طور آموخته می‌شود که برای موفقیت باید نقطه ضعیف دشمن را شناسایی کنی و با حمله به آن قسمت و غلبه بر آن در دل دشمن رعب بیندازی و روحیه آن را تضعیف کنی. به عبارتی، در بیشتر نظریات جنگ‌ها از حمله به نقطه قوت دشمن پرهیز داده می‌شود و نادیده گرفتن آن را شکست قطعی ارزیابی می‌کنند. همه با نظریه «کلازویتس» آشنا هستند؛ این نظریه معتقد است: «برای تأثیرگذاری بر روند جنگ، به پیروزی‌های کوچک مداوم نگاه کن، بگذار زنجیره‌ای از شکست‌های پی‌در‌پی ـ اگرچه کوچک ـ ذهن دشمن تو را به خویش مشغول کند و به جایی برسد که مقاومت در برابر تو را بی‌فایده ببیند.» اما در عملیات نصر 1 و 2، رزمندگان اسلام این نظریه را که انجیل مقدس «جنگ‌سالاران غربی» است، کنار گذاشتند و به عملیات از نوع دیگری که البته در آموزه‌های نظامی امام علی(ع) در جنگ صفین ریشه داشت، روی آوردند؛ یعنی حمله برق‌آسا به نقطه قوت دشمن و در همان جایی که او گمان حمله ندارد.

عملیات نصر در روز اول محرم سال گذشته از سه منطقه در جنوب‌شرق، جنوب و جنوب‌غرب حلب آغاز و در یک دوره سه ماهه سبب آزادسازی حدود 2000 کیلومتر مربع از مناطق آلوده به تروریسم منجر شد. وقتی این عملیات در نیمه بهمن به سرانجام رسید، صدها تروریست که حالا دیگر به محاصره درآمده بودند، تسلیم شدند یا فرار کردند و به این ترتیب پس از آن هر روز، بدون آنکه جنگی اتفاق بیفتد، منطقه‌ای به مناطق فتح شده اضافه می‌شد. این روند کار را به جایی رساند که رزمندگان اسلام به مرز ترکیه نزدیک شدند و با امتداد مناطق آزاد شده به صدها کیلومتر مرز ترکیه و قطع اتوبانی که عملاً به شاهراه انتقال سلاح از ترکیه به سوی تروریست‌ها تبدیل شده بود، برای اولین بار روی خطوط مواصلاتی خارج به داخل تروریست تأثیر جدی بر جای گذاشت.

عملیات نصر مانند صاعقه‌ای بر گروه‌های تروریستی و کشورهای حامی آنان وارد شد. آمریکایی‌ها که تا چند روز پیش از آغاز عملیات نصر، جنگ در سوریه را «فرسایشی» می‌دانستند، امکان پیروزی نظامی سوریه و حامیان آن را «محتمل جدی» برشمردند. در همان زمان، تهران سرگرم طرح‌های دیگری شد که مبنای آن «نجات نهایی» بود.
دشمن متوجه شد که پرونده سوریه در حال یک نقل و انتقال مهم است. غرب در این مواقع معمولاً روی یک راه حساب ویژه‌ای باز می‌کند؛ «اعتراف به قدرت حریف و سپس مذاکره». اما این اعتراف عمدتاً در جلسات خصوصی صورت می‌گیرد و دعوت به مذاکره و «حل سیاسی» به ترجیع‌بند سخنان تبلیغاتی آنها تبدیل می‌شود. آمریکا، روسیه را متقاعد کرد که سوریه را می‌توان از طریق یک طرح سیاسی با محوریت مسکو به آرامش برساند. پس از آن، طرح سیاسی سوریه با دو مبنای آتش‌بس و تشکیل دولت ائتلافی و ترکیبی در دستور کار قرار گرفت و دولت سوریه و ایران اگرچه ملاحظاتی داشتند، اما آن را رد نکردند. آتش‌بس از ۱۸ فروردین ماه به اجرا گذاشته شد و تقریباً همزمان با آن حرکت تروریست‌ها برای بازپس‌گیری بعضی از نقاط حساس که در «نصر» از دست داده بودند، آغاز شد که در این میان «العیس» و «خان طومان» سقوط کردند.


اما از این طرف اقدام تروریست‌ها در تسلط دوباره به این دو منطقه، راه حرکت دولت سوریه و متحدان آن را باز کرد. با توجه به اینکه آتش‌بس مقوله دوطرفه است، وقتی از سوی یک طرف شکسته شود، از جانب طرف دیگر هم اعتبار ندارد و این در حالی است که دولت سوریه از این پس با اقتدار بیشتر و بدون آنکه مسئول تداوم جنگ شناخته شود، جنگ را تا پاک‌سازی مناطق حساس ادامه می‌دهد.

هم‌اکنون همه خبرها از در پیش بودن روزهای حساسی حکایت می‌کند و محاصره منطقه «خان طومان» می‌تواند به آزادی کامل حلب منتهی شود؛ چراکه در این جنگ «حلب» در کانون سرنوشت جنگ قرار دارد و آزادی کامل آن از دست تروریست‌های تحت‌الحمایه به معنای آزادی سوریه خواهد بود. البته هم‌اکنون حداقل ۶۰ درصد حلب در دست دولت سوریه است که باید به طور کامل آزاد شود.
  انشالله
*سعدالله زارعی-صبح صادق

 

 

http://www.mashreghnews.ir/fa/news/575314/%D8%A2%D8%B2%D8%A7%D8%AF%DB%8C-%D8%AE%D8%A7%D9%86%E2%80%8C%D8%B7%D9%88%D9%85%D8%A7%D9%86-%D8%A2%D8%B2%D8%A7%D8%AF%DB%8C-%D8%B3%D9%88%D8%B1%DB%8C%D9%87

 

ارتش سوریه در آغاز درگیری ها  به تمام معنا   ضعیف بود

ولی به مرور طبق فرمایش حضرت امیر که میفرماید باقمیاندگان جنگ قویترند، به مرور خودشون رو پیدا کردن و بهتر شدن مثل نیرو های عصام زهرالدین تو دیرالزور که واقعا جوانمردانه و افسانه ای مقاومت کردن و میکنن (فیلمهایی که از دیر الزور میاد واقعا نشوندهنده همینه)

 

 

لعنة الله علی عدوک یا علی

ویرایش شده در اردیبهشت 95 توسط iron_man63