ارزیابی استراتژیک برجام و قطعنامه‌۲۲۳۱ / چهارچوب نظری استراتژی امریکا در مواجهه هسته ای با ایران چیست؟

[MOHAMMAD 6,333]

دکتر حسن عباسی در یادداشتی اختصاصی در خصوص مذاکرات هسته ای و توافق وین معتقد است که امریکا پروژه های با عنوان SSR را برای درهم شکستن مقاومت جامعه در ایران طراحی نموده اند که دولت یازدهم با در پیش گرفتن فرمول برد-برد مسیر را برای عملیاتی نمودن این پروژه باز نموده اند و پس از تصویب قطعنامه‌ ۲۲۳۱، که محصول توافق وین و نشست‌و برخاست منتج‌شده به «برجام» می‌باشد، اکنون پروژه‌ی SSR به‌طور اتوماتیک عملیاتی شده است؛ زیرا تعامل گسترده‌ غرب با اقتصاد ایران، دروازه‌ SSR را به روی ایران گشوده، و از سوی دیگر مهار توان هسته‌ای ایران در دست غرب، اهرم فشار و زمینه‌ی بهانه‌جویی را برای او محفوظ داشته است.

به گزارش رجانیوز در ادامه، متن کامل این یادداشت را از نظر می گذرانید:

مقدمه
تبیین «برجام» و «قطعنامه‌ی ۲۲۳۱» از منظر حقوقی ـ سیاسی، از دیدگاه دیپلماتیک، از زاویه فنی ـ ‌هسته‌ای، و از بُعد اقتصادی ـ‌ تجاری، بررسی شده و در سطح محافل علمی و رسانه‌ای، به نقد و نظر گذاشته شده، اما بُعد ارزیابی استراتژیکی آن صورت نگرفته است. تبیین برجام و قطعنامه‌ی ۲۲۳۱ از منظر استراتژیکی، در یک کلان‌نگری و نگرش سیستمی، سه وجه و ضلع کلی دارد:

۱)    ضلع توان هسته‌ای ایران و آنچه در مذاکرات به تصویب رسیده است.
۲)    ضلع توان اقتصادی ایران و آنچه در مذاکرات در حوزه تحریم به تصویب رسیده است.
۳)    ضلع توان دفاعی‌ـ ‌امنیتی ایران و آن‌چه در مذاکرات و در قطعنامه‌ی ۲۲۳۱ به عنوان تعهد و تحدید توان دفاعی‌ـ ‌تسلیحاتی ایران رقم خورده است.

چهارچوب نظری برای تحلیل برجام و قطعنامه‌ی ۲۲۳۱، پروژه‌ رسمی SSR ایالات متحده درباره‌ جمهوری اسلامی ایران است. آن‌چه مدام از سوی اوباما و جان کری و دیگر مسئولان آمریکا نسبت به موضع منتقدان آمریکایی‌ـ ‌صهیونیستی توافق وین (‌برجام) ‌مطرح می‌شود این است که توافق وین و قطعنامه‌ ۲۲۳۱، امنیت رژیم صهیونیستی را تضمین می‌کند و موجب تغییر رفتار جمهوری اسلامی در منطقه خواهد شد، کنایه از تحقق پروژه‌ SSR در قالب مفاد قطعنامه‌ی ۲۲۳۱ است. «قطعنامه‌ی ۲۲۳۱» اعم از «برجام» است و عصاره‌ هفت قطعنامه‌ قبلی علیه برنامه‌ هسته‌ای ایران محسوب می‌شود؛ عملاً آن‌چه در قطعنامه‌های پیشین زائد بود و ناکارآمد، در این قطعنامه حذف و ابعاد اثربخش آن، هم‌چنان حفظ شده است.

 

مبتنی بر چهارچوب نظری پروژه‌ SSR علیه ایران، ارزیابی استراتژیکی برجام و قطعنامه‌ی ۲۲۳۱ حاکی از واگذاری «یقه‌ی جمهوری اسلامی» ‌به دشمن در محورهای متعددی است، و حکایت از پیدایش رخنه‌ها و منفذ‌های امنیتی متعددی در ساختار قدرت و امنیت جمهوری اسلامی دارد، به‌گونه‌ای که «شمشیر داموکلس» شورای امنیت، بالای سر جمهوری اسلامی قرار گرفته است.

چهارچوب نظری استراتژی دشمن: پروژه‌ی SSR آمریکا علیه ایران

 ایالات‌متحده در دو دهه‌ اخیر، در ذیل مقررات بین‌الملل و با پشتوانه‌ سازمان ملل، در کنار طرح پروژه‌ی DDR گروه‌های مقاومت اسلامی در منطقه، پروژه‌ی SSR ایران و سوریه و عراق را در دستور کار قرار داد، اما تاکنون امکان عملیاتی نمودن تعاملی آن را نیافته بود. اکنون مبتنی بر برجام و سپس بر مبنای قطعنامه‌ی ۲۲۳۱ امکان عملی نمودن پروژه‌ی SSR را یافته‌اند، و رخنه و منفذی برای تحقق آن پیدا کرده‌اند.

طرح SSR به معنی «رفرم اجزاء و قطعات قطاع امنیت»‌ کشورِ هدف است.

پروژه‌  SSR "Security Sector Reform"   طرحی برای در هم شکستن مقاومت یک جامعه محسوب می‌شود. هیچ کشوری منابع پنج‌گانه قدرت ارگانیکی(فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، دفاعی‌- نظامی) هم‌سطح و هم‌ترازی ندارد؛ از این‌رو در یک حوزه قدرتمندتر و در حوزه‌ای دیگر ضعیف‌تر است.

سازوکار پروژه SSR به این گونه است که منابع پنج‌گانه قدرت کشورِ هدف، ارزیابی شده، سپس مشخص می‌شود که هر کدام از این منابع قدرت در چه سطحی هستند و بلندترین و پایین‌ترین سطح قدرت در کدام حوزه است؛ آنگاه با سازوکارهای خاص خود، قوی‌ترین منبع قدرت را آن‌قدر تحت فشار قرار می‌دهند و فرسوده می‌کنند تا به سطح چهارم برسد، سپس در مرحله بعد این دو سطح را با هم تحت فشار قرار می‌دهند تا به سطح سوم برسد و به همین ترتیب این روند تا آنجا طی می‌شود که همه سطوح قدرت به پایین‌ترین سطح برسند.

حال اگر به جای منابع پنج‌گانه قدرت ارگانیکی‏‏‏‏‏، منابع دوگانه‌ قدرت سایبرنتیکی (اطلاعات و انرژی) مطرح باشد نیز به همین منوال عمل می‌شود.

 

قوت نظامی، سیاسی و فرهنگی انقلاب اسلامی موجب شده است که ایران در درون و بیرون از کشور خود، نهضت اسلامی و هم‌چنین استقلال از نظام سلطه را به پیش ببرد. پروژه‌ SSR پروژه‌ای حقوقی‌- ‌استراتژیک است که قوت‌های برتر کشور هدف را می‌فرساید و در نتیجه، توان امنیتی آن را در اجزاء قطاع آن به مرور کاهش داده و زمین‌گیر می‌سازد. سپس با پدیده‌ آشوب‌های درونی، جنبش‌های مخملی، و تروریسم تکفیری، موفق می‌شود تراز امنیتی آن کشور را از طریق «کاهش تراز اجزاء قطاع قدرت آن»، پایین آورد و آن را تضعیف نماید.

سابقه

در دوره‌ بیل کلینتون که استراتژی مهار دوجانبه (علیه ایران و عراق) از سوی کاخ سفید مطرح شد، مثلث کلینتون، ال‌گور (معاون رئیس‌جمهور) و کوهن (وزیر دفاع)، اصرار بر تحقق SSR ایران و عراق و DDR جنبش مقاومت اسلامی لبنان و فلسطین داشتند.

در دوره‌ ۱۸ سال گذشته، عمده‌ فعالیت‌های حقوقی‌ـ ‌بین‌المللی آمریکا در سازمان ملل از جمله طرح تحریم‌های گسترده علیه ایران معطوف به ایجاد اهرم‌های فشاری برای کشاندن ایران به پای میز مذاکرات و سپس تحمیل تعهدات گسترده و عمیق به ایران برای تحقق SSR بود. تا هنگام تصویب قطعنامه‌ی ۲۲۳۱ در تیر‌ماه ۱۳۹۴ این امکان برای غرب فراهم نشده بود. هر بار قطعنامه‌ای در شورای امنیت سازمان ملل علیه ایران تصویب می‌شد، ایران آن‌را نمی‌پذیرفت و عملاً ارتباط جهان استکبار را با ایران محدودتر می‌کرد. در ۱۳۸۷ غرب متوجه این نقیصه شد. از این‌رو گرهارد شرودر صدر اعظم پیشین آلمان را در جوار عامل دیپلماسی عمومی آلمان یعنی دکتر سمیعی جراح معروف مغز، به ایران اعزام نمودند. گرهارد شرودر در هر دو مصاحبه‌ی اصلی خود در ایران روی یک نکته تکیه کرد؛ «ایران بدون هیچ پیش‌شرطی، با غرب مذاکره کند.»

اگر غرب به تحریم، فشار و تهدید رو آورد، و مدام قطعنامه علیه ایران تصویب کند، ایران سقوط نمی‌کند و در مقابل روزبه‌روز از غرب دورتر شده و در نتیجه تأثیر پروژه‌ی SSR که جوهر آن، تعامل براندازانه‌ غرب علیه ایران است، به حداقل می‌رسد. از این‌رو پس از تصویب قطعنامه‌ ۲۲۳۱، که محصول توافق وین و نشست‌وبرخاست منتج‌شده به «برجام» می‌باشد، اکنون پروژه‌ی SSR به‌طور اتوماتیک عملیاتی شده است؛ زیرا تعامل گسترده‌ غرب با اقتصاد ایران، دروازه‌ SSR را به روی ایران گشوده، و از سوی دیگر مهار توان هسته‌ای ایران در دست غرب، اهرم فشار و زمینه‌ی بهانه‌جویی را برای او محفوظ داشته است. تنها بخش قدرت ملی ایران که غرب در آن حضور و نفوذ نمی‌یابد، بخش قدرت دفاعی است که قطعنامه‌ی ۲۲۳۱ تمهیدات لازم را برای مهار آن فراهم ساخته است. اگر مقام مسئولی در تیم مذاکره‌ ایران مدعی شود که بخش‌هایی از قطعنامه‌ی ۲۲۳۱ را نمی‌پذیریم، پس عملاً مدعی است که «قطعنامه‌های سازمان ملل، کاغذپاره‌ای بیش نیست.»

قاعده‌ نفی سبیل

مبنای فقهی سیاست خارجی انقلاب اسلامی، قاعده‌ی «نفی سبیل» است. قرآن کریم تأکید فرموده که «وَ لَن يَجْعَلَ اللَّـهُ لِلْكَافِرِ‌ينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلًا»  خدا هیچ راهی را برای سیطره و غلبه‌ کفار بر مؤمنان قرار نداده است. قطعنامه‌ی ۲۲۳۱ بسترساز پروژه‌ی SSR است و این پروژه زمینه‌ی نفی قاعده‌ی «نفی سبیل» است. مگر در وزارت امور خارجه‌ی ایران دو نکته‌ی دیگر مطرح باشد:


۱)    آمریکا و قدرت‌های استکباری، مصداق کفر جهانی نبوده و سیطره، هژمونی و استیلای آن‌ها بر ایران، مصداق قاعده‌ی مزبور نیست.
۲)    یا این‌که اساساً وزارت امور خارجه‌ی ایران مبتنی بر قاعده‌ی «نفی سبیل» عمل نمی‌کند.

فرمول مذاکرات برد ـ ‌برد

بررسی «‌برجام»‌ و «قطعنامه‌ی ۲۲۳۱» از منظر پروژه‌ی SSR آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران، در قالب فرمول مذاکرات هسته‌ای امکان‌پذیر است.

الف ـ داده‌ها در مذاکرات: ‌واگذاری و مهار توان تکنولوژیک هسته‌ای.

ب ـ‌ ستانده‌ها در مذاکرات: ‌رفع بخشی از تحریم‌های مالی ـ ‌تجاری کشورهای سلطه‌گر.

ج ـ‌ پیامدهای داده‌ها و ستانده‌ها: مهار فعالیت‌ها و توان دفاعی ـ امنیتی ایران، و اشراف اطلاعاتی دشمنان.

هرم SSR در تراز‌شناسی قدرت ملی ایران

مبتنی بر فرمول مذاکرات (‌داده ـ‌ ستانده ـ‌ پیامد)‌ هرم SSR شکل گرفته است و در ترازشناسی قدرت ملی ایران، با کاهش توان هسته‌ای، بخشی از تحریم‌ها رفع خواهد شد، اما پیامد آن این است که توان دفاعی ـ امنیتی نیز کاهش یافته و مهار می‌شود؛ یعنی آنچه که در مبحث داده و ستانده مطرح نبوده است (‌توان دفاعی ـ ‌امنیتی‌) عملاً «‌داده‌ اصلی» از سوی ایران در مذاکرات و «ستانده‌ واقعی» ‌از سوی استکبار جهانی است.

 

الف‌- داده

در مذاکرات مقرر شد که ایران برای اثبات صلح‌آمیز بودن فعالیت هسته‌ای خود، آن‌را کاهش داده و در بخش‌های عمده‌ای عملاً متوقف نماید و کاملاً آن‌را تحت نظارت و کنترل نظام سلطه درآورد. آنچه مبتنی بر «‌برجام» و «‌قطعنامه‌ی ۲۲۳۱»‌ از سوی ایران واگذار شده است، چهار بخش کلی را در بردارد:

۱)    رقیق‌سازی و مینیاتوریزه کردن توان تکنولوژیک هسته‌ای ایران، به مدت حداقل ۱۰ سال.
۲)    مهار و کنترل تکنولوژی هسته‌ای مینیاتوریزه شده‌ی ایران، به مدت حداقل ۱۰ سال.
۳)    واگذاری عنان تکنولوژی هسته‌ای ایران به دشمن به عنوان عامل و اهرم فشاری برای تحقق استراتژی «مکانیزم ماشه» در شورای امنیت سازمان ملل متحد.
(مواردی مانند بند ۱۲ اعمال مفاد قطعنامه‌های پیشین در قطعنامه‌ی ۲۲۳۱، ذیل بند ۴۱ منشور ملل متحد زمینه‌ تحقق مکانیزم ماشه است.)
۴)  تحقق اشراف اطلاعاتی دشمن، بر توان تکنولوژیک، به‌ویژه هسته‌ای ایران.

ب- ‌ستانده
در مقابل کاهش و توقف بخش عمده‌ای از فعالیت هسته‌ای، مقرر شد که استکبار جهانی بخشی از تحریم‌های ایران را حذف کند. وزارت خزانه‌داری آمریکا، در دوره‌ ۱۳۸۵_۱۳۷۳ بالغ بر ۲۵.۰۰۰ قرار‌داد و معامله‌ تجاری کشور‌های مختلف را با ایران منتفی ساخت و در بازه‌ ۱۳۹۴_۱۳۸۶ این رقم را با کنترل و شدت بیشتری در جهان اعمال نمود و بیش از ۵۰.۰۰۰ قرار‌داد و معامله‌ تجاری کشور‌ها با ایران را ملغی نمود.

این رقم، بیش‌ترین حجم خنثی‌سازی مراودات تجاری در «‌اقتصاد تحریم» ‌در جهان است که با همه‌ تحریم‌های کوبا،‌ عراق (عصر صدام)، ‌کره شمالی، بلا‌روس و روسیه برابر بوده و عملاً به مقاومت اقتصادی مردم ایران تبدیل شده و زمینه‌ی ظهور و بروز استقلال اقتصادی جمهوری اسلامی ایران گردید که در قالب «دکترین اقتصاد مقاومتی»، می‌رفت که به الگویی ویژه در جهان بدل شود.

اما تلاش طرف مذاکره‌کننده‌ ایرانی برای زدودن تحریم‌ها در برابر کند نمودن رشد توان هسته‌ای کشور، ‌فرصت طلایی برای استکبار جهانی پدید آورد تا دستاورد‌ زیست در محاصره‌ اقتصادی که «فرهنگ مقاومت اقتصادی» و توجه به ظرفیت‌های درونی و خود‌باوری در «‌توانستن» است را مورد هجوم قرار دهد. در واقع دستاورد رفع کانالیزه‌شده‌ تحریم برای نظام سلطه این است:‌ «زمینه‌سازی شرایط ویژه برای حمله به استراتژی امام خامنه‌ای‌ مدّظله‌العالی ‌در حوزه‌ دکترین مقاوم‌سازی اقتصاد در چهارچوب اقتصاد مقاومتی.»

هم‌چنین گشایش تعامل نظام مالی ـ‌ بانکی ایران با نظام مالی استکبار جهانی،‌ بستر ویژه‌ای برای شکل‌گیری سازوکار «‌جنگ ارزی» ‌در سال‌های آینده با جمهوری اسلامی است، زیرا مادامی‌ که ارتباطات مالی- بانکی به دلیل مقررات تحریم اقتصادی بین ایران و غرب کم و ناچیز بود، امکان نبرد ارزی نیز محدود بود، اما برای تأثیرگذاری بر ارز کشور هدف (در شرایطی که امروزه جهان به کارزار جنگ بین ارز کشورها بدل شده است) باید با نظام مالی و بازار پول آن کشور ارتباط داشت.

از سوی دیگر، هجوم ملخ وار گرگ های گرسنه اقتصادِ در حال رکود غرب به بازار ایران، بستر مناسبی برای سرویس های اطلاعاتی غرب در تحقق اشراف اطلاعاتی مالی- اقتصادی و تجاری نسبت به قدرت اقتصادی جمهوری اسلامی را فراهم می سازد. این نکته، ضریب امنیت اقتصادی در امنیت ملّی جمهوری اسلامی را کاهش می‌دهد.

در مجموع، رفع تحریم ها در بخشی محدود مرتبط با پرونده انرژی هسته ای ایران، به دلیل فقدان استراتژی مشخص در دولت برای وضعیت پساتوافق و پساتحریم، اقتصاد جمهوری اسلامی را با معضل جدیدی روبرو می‌سازد: عبور از «کاسبان تحریم» به «کاسبان توافق» یا «کاسبان پساتحریم».

کاسبان تحریم

۱)    دولت ایران: چون در تحریم هستیم، پس نمی توانیم خدمات‌رسانی کنیم.
۲)    تجار و دلالان داخلی: پدیده هایی چون بابک زنجانی.
۳)    صرافان و دلالان ارز.
۴)    کشور چین.
۵)    کشور روسیه.
۶)    کشورهای اتحادیه اروپا.
۷)    کشورهای درجه ۲ در روابط تجاری ایران: هند، ژاپن، کره جنوبی و... .

کاسبان پساتحریم
۱)    دولت ایران.
۲)    تجار و دلالان سنتی.
۳)    تجار و دلالان جدید و نوظهور.
۴)    کشور آمریکا (به‌ویژه در صنعت هوایی و...)
۵)    کشور فرانسه (به‌ویژه در صنعت خودرو و...)
۶)    کشور آلمان.
۷)    کشور انگلیس.
۸)    کشور ایتالیا.
۹)    کشور روسیه (به‌ویژه در صنعت نظامی و...).
۱۰)    کشور چین (به‌ویژه در صنعت هسته¬ای و...).
۱۱)    کشورهای لایه دوم: هند، ژاپن، کره جنوبی، ترکیه و... .

در نتیجه، «کیک بازار ایران» در برجام و قطعنامه ۲۲۳۱ از سوی تحریم گران در یک توافقِ نانوشته، تقسیم شده است؛ استعاره آن این است که ابن‌زیاد، ابن‌سعد و شمر، پس از بستن آب به روی یاران امام حسین (ع) در کنار نهر علقمه، بطری های آب خود را برای عرضه و فروش به حضرت ابوالفضل (ع) چیده باشند.

البته باید متوجه این نکته بود که تحریم ها تاکنون «ظالمانه» خوانده می شد؛ اکنون اما تحریم‌کننده ها ضمن این که به بازار ایران هجوم می آورند، هم چنان تحریم هایی را علیه اشخاص و نهادهای گوناگون انقلاب اسلامی محفوظ می‌دارند، که طبیعتاً این تحریم ها را باید «تحریم های عادلانه» نامید!

مؤلفه های حوزه «ستانده» پنج موضوع کلی را در بر می-گیرد:

۱)    خنثی‌سازی عملی و روانی فرهنگ «ما می توانیم» و «توانستیم» و «خدا می خواهد».
۲)    ممانعت از تحقق مقاوم سازی اقتصاد ایران در دکترین اقتصاد مقاومتی.
۳)    فراهم سازی مقدمات سیستماتیک زمینه برای آغاز جنگ ارزی علیه ایران در سال های آتی.
۴)    تحقق اشراف اطلاعاتی دشمن بر توان مالی، تجاری و اقتصادی ایران.
۵)    رشد فرهنگ مصرف و پدیده سبک زندگی بورژوایی در مردم ایران و در نتیجه کاهش روحیه مقاومت و استکبار ستیزی.

ج- پیامد

«داده» های توان هسته ای، «ستانده»های اقتصادی در رفع بخشی از تحریم را در برداشت. به این «بده-بستان» عنوان «برد- برد» نهاده شد.

اما این بده- بستان، یک ضلع سوم دارد: پیامدهای این بده- بستان.

پیامدهای «بده- بستان» مذاکرات اخیر، عمدتاً درحوزه دفاعی- امنیتی انقلاب اسلامی خود را می‌نمایاند و اثرات مخرب آن در ماه ها و سال های آینده به معضلی کلیدی در امنیت ملّی جمهوری اسلامی تبدیل می گردد.

درواقع از رهگذر توافق وین، مشکلاتی از کشور حل شده و مشکلات جدیدی پدیدار خواهد گردید؛ نسبت «آنچه حل شد» و «آنچه به گونه ای نوظهور حادث می شود» قطعاً نسبت متوازنی نیست. درواقع، ساده‌انگاری است که کسی «داده» و «ستانده» را محصور به مباحث فنی هسته ای و حوزه های رفع‌شده در تحریم نماید. در صورتی‌که ظاهراً با یک «داده»ی اولیه (در کاهش توان هسته ای) روبه‌رو بوده، و با یک «ستانده» (در کاهش بخشی از تحریم‌ها) مواجه هستیم، اما عملاً یک «داده»ی ثانویه هم وجود دارد: کاهش توان دفاعی- امنیتی. اگر مقام مسئولی بگوید: «ضمانت اجرا ندارد و نمی پذیریم» در این صورت از نظر حقوقی مشکلات جدیدی مبتنی بر قطعنامه ۲۲۳۱ ظهور و بروز می یابد.

برای نمونه، همان گونه که در بند ۹ قطعنامه ۱۹۲۹ در سال ۲۰۱۰ موضوع توان موشکی بالستیکی ایران هدف قرار گرفت، اکنون در قطعنامه ۲۲۳۱ نیز توان موشکی بالستیکی مجدداً آماج دشمن واقع شده است.

همچنین در قطعنامه ۲۲۳۱ فروش تسلیحات به ایران ذیل نظارت سازمان ملل متحد دیده شده و خرید سلاح از ایران نیز کاملاً کانالیزه شده است که به نظر می رسد با توجه به عدم تمرکز جمهوری اسلامی بر تجارت صنعتِ دفاعی، هدف طرح این موضوع در قطعنامه ۲۲۳۱، موضوع کمک ایران به جنبش های مقاومت اسلامی است. پیامدهای «بده- بستان» مذاکرات منتج به توافق برجام، چهار مؤلفه کلیدی در حوزه دفاعی- امنیتی دارد:

۱)    مهار فعالیت های دفاعی بومی (موشکی) که محصول داخل کشور است.
۲)    مهار و کنترل فروش تسلیحات ایران، با هدف مهار کمک ایران به نهضت های مقاومت اسلامی.
۳)    مهار و کنترل خرید تسلیحات از سوی ایران.
۴)    تحقق اشراف اطلاعاتی دشمن بر حوزه ی دفاعی- امنیتی نیروهای انقلاب اسلامی ایران.

نتیجه

در مذاکرات اخیر که منتج به توافق وین (برجام) و قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت گردید، قاعده این است:

۱)    داده‌ی اولیه: توقف و کاهش بخش های قابل توجهی از توان و ظرفیت هسته ای کشور؛
۲)    ستانده: رفع بخشی از تحریم های مالی، تجاری و اقتصادی از سوی استکبار جهانی، و
۳)    پیامد (داده‌ی ثانویه): مهار و کنترل توان دفاعی- امنیتی کشور خواهد بود (مبتنی بر پذیرش تعهدات، محدودیت ها و فشارهای وارده که در ماه ها و سال های آتی، مشکلات عدیده ای را برای کشور به بار خواهد آورد.)

 

http://www.rajanews.com/news/218272

 

با تشکر از مدیر گرامی و دوست عزیز جناب MR9

[Juicer 1,034]

کشوری که اکثر مسئولینش ، تابعیت دوگانه دارند و حساب های خارجی و ویلاها در سایر کشورها ، همین هم آخر و عاقبتش می شه ....

[MR9 114,014]

با سلام 

 

ضمن تشکر از محمد عزیز ، متن جالب توجهی هست ، دوستانی که به توافقنامه نقدی دارند و یا از آن حمایت می کنند ، بخوبی می توانند با استفاده از تک تک بندهای متن فوق الذکر ، مباحث را پیش ببرند ، با ذکر این نکته که  بخش دوم تاپیک  هسته ای ، همچنان پذیرای دوستان برای ارائه نظرات شان در چهارچوب  اخلاق و احترام به هم خواهد بود . این متن ، بخوبی ، سطح تحلیل علمی طرفین ( موافقین و مخالفین ) را نشان خواهد داد .

 

متشکرم  :rose:  :rose: 

[kid 1,324]

الان دوستان میان میگن چون حسن عباسی گفته پس غلطه بر اساس این که 4 تا کلیپ کات شده دیدیم ازشون. :straight:

[9km 663]

این صحبت دکتر !! عباسی با یک فرض غلط شروع شده بعد بر همون اساس اومده نتیجه گیری کرده

داره میگه:

در دوره‌ ۱۸ سال گذشته، عمده‌ فعالیت‌های حقوقی‌ـ ‌بین‌المللی آمریکا در سازمان ملل از جمله طرح تحریم‌های گسترده علیه ایران معطوف به ایجاد اهرم‌های فشاری برای کشاندن ایران به پای میز مذاکرات و سپس تحمیل تعهدات گسترده و عمیق به ایران برای تحقق SSR بود. تا هنگام تصویب قطعنامه‌ی ۲۲۳۱ در تیر‌ماه ۱۳۹۴ این امکان برای غرب فراهم نشده بود. هر بار قطعنامه‌ای در شورای امنیت سازمان ملل علیه ایران تصویب می‌شد، ایران آن‌را نمی‌پذیرفت و عملاً ارتباط جهان استکبار را با ایران محدودتر می‌کرد. در ۱۳۸۷ غرب متوجه این نقیصه شد

 

 

این که ایران این قعطنامه ها رو نمیپذیرفت دقیقا منظورش چیه؟؟

غیر اینه که با این قعطنامه ها کشور رو به جنگ و متحد کردن بیشتر تحریم کننده ها میشد؟؟ حالاچه قبول داشته باشیم چه نداشته باشیم

 

 

اصلا فرض میگیریم اونا از اوضاع داخلی کشور خبر نداشتن

 

دیگه خودمون رو هم که نمیتونیم گول بزنیم کشور ایران از نظر اقتصادی سیاسی نظامی فرهنگی و اجتماعی در ضعیف ترین حالت ممکن هستیم به خصوص تو سه گزینه اول

 

 

اونا اگر همین تحریم ها رو باز هم ادامه میدادن بدون فشار بیشتر خودبه خود به مقصود خودشون میرسیدن

 

نیازی به این همه بازی با کلمات نبود

 

 

 

 

در ضمن کی ما میتونستیم ازادانه تسلیحات بخریم و بفروشیم(ببخشیم) که این توافق جلوش رو گرفته شده

 

و بعد چه طور به این نتیجه رسیده که با این توافق نامه اونا اشراف اطلاعاتی نسبت موشکی و دفاعی و امنیتی پیدا میکنن؟؟؟؟؟؟

 

در زمینه موشکی هم بارها تو همین سایت و قسمت های مختلف سایت دوستان بارها توضیح دادن ولی باز این استراتژیست برتر تمامی حوزها!! میاد این بحث رو میکشه وسط  که این نشون میده نه تنها  این نقد اصلا خیرخواهانه و در جهت منافع ملی  نیست بلکه اصلا زحمت مطالعه این توافق نامه رو به خودش هم نداده

ویرایش شده در مرداد 94 توسط 9km

[arminheidari 24,416]

شاید ذکر این نکته بد نباشد که ما از بحث توان موشکی برای تهاجم عبور کرده ایم و باید از اسرائیل فراتر رفته و خود را به بنادر آمریکا برسانیم 

ما باید در این فکر باشیم که در صورت جنگ بتوانیم دشمن یا ناوگان آمریکا را در خانه اش مورد حمله قرار دهیم 

[era_923 9,921]

کشوری که اکثر مسئولینش ، تابعیت دوگانه دارند و حساب های خارجی و ویلاها در سایر کشورها ، همین هم آخر و عاقبتش می شه ....

 

میشه لطفا چند نفر از افرادی که تابعیت دوگانه دارند رو نام ببرید و جرمشون هم بفرمایید؟

 

آقایون مشایی، احمدی نژاد، بقایی و رحیمی همه تابعیت "یگانه" داشتند، اونا چه گلی به سر کشور زدند؟

[worior 25,867]

متن عباسی  آراسته به ظواهر منطقیه اما چند بنیاد اساسی رو نادیده گرفته و سوژه های رسانه ای رو گذاشته مبنای تحلیل یک استراتژی کلان . مثل روزنامه نگار پاپارازی که فکر میکنه اطلاعات بسیار مهمی در مورد شخص مهمی داره نشت میده ،...

نمیدانم چیزی که مینویسم در حوصله مخاطب قرار داره یا نه .

 

--

توی ارزیابی استراتژیک ، ابتدا سراغ این  امر نمیریم که نتایج استراتژی رو توضیح بدیم و بعد بخواهیم تاکتیک های عملیاتی رسانه ای رو بعنوان استراتژی مطرح کنیم ، اون هم با منفعل حساب کردن این عوامل ؛ محیط ، ایران (عوامل داخلی و خارجی ایران) ، دیگران ، اقتصاد-سیاسی بین الملل ، چشم اندازهای طرفین و آینده تحولات قطعی حوزه های تصمیم سیاسی ، (مثل تغییرات ریاست جمهوری در آمریکا ، تغییرات در پادشاهی های منطقه ، حتی تغییر رهبری در ایران و یا جریان های مسلط بر سازمان ملل و ...) ،...

-

پیشتر بین محققین این حوزه  دعوایی بود که آیا امریکا و ایران مجبور هستند مذاکره کنند یا خیر ، یعنی این دو قدرت بین المللی ، توانمند ، فعال و دارای اراده و هدف هستند که مذاکره میکنند(استراتژی مشخصی دارند) یا در شرایط تحمیلی قرار گرفته اند و دست به این کار میزنند . چرا فهم این موضوع مهمه ؟ چون روشن کننده دلایلی هست که دو طرف به مذاکره کشوند : 

 

قبلا توی استاتوس موضوعی رو گفتم ؛ حضرات مذاکره کننده چه سمت ایران و چه سمت 5+1 به ما هر آنچه که مذاکره کردند و نتیجه گرفتند گفتند ، دقت کنید هر آنچه مذاکره کردند گفتند . اما به هیچ وجه به هیچ کس نگفتند که چرا مذاکره کردند جز مشتی ملقمه های رسانه ای ، مثلا تحریم ها اثر ندارد ، میخواستیم جلوی بمب اتمی ایران رو بگیریم و ... ، متن عباسی از این جهت خوبه که رگه هایی بیرون میده نسبت به اینکه چرا مذاکره کردند و ریشه رو در عواملی فراتر از مذاکرات و در استراتژی ها دنبال میکنه ، اگرچه در گفتن دلایل واقعی حرفی برای گفتن نداره به چند دلیل ؛

 

- چهارچوب نظری غلط

ایالات‌متحده در دو دهه‌ اخیر، در ذیل مقررات بین‌الملل و با پشتوانه‌ سازمان ملل، در کنار طرح پروژه‌ی DDR گروه‌های مقاومت اسلامی در منطقه، پروژه‌ی SSR ایران و سوریه و عراق را در دستور کار قرار داد، اما تاکنون امکان عملیاتی نمودن تعاملی آن را نیافته بود. اکنون مبتنی بر برجام و سپس بر مبنای قطعنامه‌ی ۲۲۳۱ امکان عملی نمودن پروژه‌ی SSR را یافته‌اند، و رخنه و منفذی برای تحقق آن پیدا کرده‌اند.

 

این دو داستان هیچ ارتباطی با قطعنامه 2231 پیدا نمیکنند و عباسی هم هیچ اشاره ای به این ارتباط نکرده است ؛

 

SSR ، یا بازتعریف امنیت منطقه ای ، به استراتژی کمک و حمایت دولت آمریکا از دولت های محلی برای مقابله با ضعف امنیتیشون داره . اگر هم ارتباطی با جریان حزب الله و ... پیدا کنه ، ربط دادنش به قطعنامه بسیار نا معقول هست .

 

DDR ، یک استراتژی سازمان ملل برای کاهش تخاصمات بین گروه های مسلح فرا دولتی با استفاده از خلع سلاح و .. است ، که در کنار کمک به دولت های استقرار یافته به دنبال خلع سلاح گروه های تروریست و یا جنگ طلب هست که تعریفی برای ماموریت صلحبانی نیروهای سازمان ملل هست ، این گروه ها مثل داعش ، طالبان ، القاعده ، حزب الله و حتی حشد و حوثی و ... هستند . اگر در هم شکست اراده ملت ها ! (که اگر ملت واقعی بودن دچار تکثر و جنگ حزبی مسلحانه نمیشدند) هدف آمریکا بود  ، مشخصا قطعنامه 2231 هیچ کمکی به این قضایا نخواهد کرد ! دست کم نه در زمانی که ایران بسیاری از این گروه ها رو داره حمایت تسلیحاتی ، مالی و ... میکنه ، طبق قطعنامه های قبلی امکان حمله نظامی به کشتی های ما در دریا در صورت عدم اجازه بازرسی وجود داشت ! تمامی مبادلات مالی ما به این گروه ها بلوکه شده بود حتی کشورهایی چون پاکستان ، عراق و .. با ارجاع به همین قطعنامه ها کلیه دستان ما رو توی منطقه بریده بودند ،...

 

به فاصله 6-7 ماه بعد از همین قطعنامه 1929 بود که جنگ در سوریه آغاز شد ، یادتون که نرفته ؟

اما این قطعنامه چی میگفت ، بخشی از اون ؛

 

• کشورها را موظف می‌کند که از ورود شمار دیگری از مقام‌های ایران به قلمروی خود جلوگیری کنند و دارایی‌های تعداد دیگری از افراد و شرکت‌های ایرانی را در فهرست تحریم‌ها برای مسدود شدن قرار می‌دهد.
• از دولت‌ها می‌خواهد تمام محموله‌های هوایی و دریایی که به ایران فرستاده می‌شود یا از آن خارج می‌شود را در فرودگاه‌ها، بنادر و آب‌های قلمروی خود در صورتی که بر این باور باشند که آن محموله‌ها حاوی مواد اتمی، موشکی یا نظامی ممنوع اعلام شده است، بازرسی کنند.
• به کشورها اجازه می‌دهد محموله‌های دریایی ایران را بر اساس قوانین بین‌المللی در آب‌های آزاد بازرسی، توقیف و حتی در صورت لزوم نابود کنند.
• به کشورها اجازه می‌دهد از تأمین سوخت یا ارائه خدمات دیگر به کشتی‌های ایران یا کشتی‌های خارجی حامل محموله‌های «غیرقانونی» ایران خودداری کنند.
• از کشورها می‌خواهد «مراقب» مبادلات مالی اشخاص یا شرکت‌ها با افراد و کمپانی‌های ایرانی از جمله شرکت‌های وابسته به سپاه پاسداران یا خطوط کشتیرانی ایران باشند.

 

https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%82%D8%B7%D8%B9%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87_%DB%B1%DB%B9%DB%B2%DB%B9_%D8%B4%D9%88%D8%B1%D8%A7%DB%8C_%D8%A7%D9%85%D9%86%DB%8C%D8%AA

 

 

 سوال اصلی این بخش از تحلیل من اینه ؛ این قطعنامه 1929 بیشتر به SSR و DDR کمک میکنه یا 2231 ؟

 

 

-  تحلیل تاریخی غلط و ندیدن موضوعات اصلی تاریخی در جریان پرونده هسته ای

در دوره‌ ۱۸ سال گذشته، عمده‌ فعالیت‌های حقوقی‌ـ ‌بین‌المللی آمریکا در سازمان ملل از جمله طرح تحریم‌های گسترده علیه ایران معطوف به ایجاد اهرم‌های فشاری برای کشاندن ایران به پای میز مذاکرات و سپس تحمیل تعهدات گسترده و عمیق به ایران برای تحقق SSR بود. تا هنگام تصویب قطعنامه‌ی ۲۲۳۱ در تیر‌ماه ۱۳۹۴ این امکان برای غرب فراهم نشده بود. هر بار قطعنامه‌ای در شورای امنیت سازمان ملل علیه ایران تصویب می‌شد، ایران آن‌را نمی‌پذیرفت و عملاً ارتباط جهان استکبار را با ایران محدودتر می‌کرد. در ۱۳۸۷ غرب متوجه این نقیصه شد. از این‌رو گرهارد شرودر صدر اعظم پیشین آلمان را در جوار عامل دیپلماسی عمومی آلمان یعنی دکتر سمیعی جراح معروف مغز، به ایران اعزام نمودند. گرهارد شرودر در هر دو مصاحبه‌ی اصلی خود در ایران روی یک نکته تکیه کرد؛ «ایران بدون هیچ پیش‌شرطی، با غرب مذاکره کند.»

 

 

گذشته از اینکه در تحلیل استراتژیک نمی آیند از یک عامل مقطعی و کوچک مثل صدراعظم آلمان و دکتر سمیعی برای 18سال مذاکره نتیجه گیری کنند . آنهم به گونه ای که گویی اصلا غرب تجربه کره شمالی ، شوروی سابق ، چین ، لیبی ، ویتنام و .. را ندارد .

تا آنجا که بنده بخاطر داریم این ایران بود که میخواست غرب بدون هیچ پیش شرطی مذاکره کند نه غرب ، غرب تا قبل از لوزان میخواست ابتدا ایران بند بند قطعنامه های قبلی را اجرا کند سپس دست به مذاکره بزند . بند ابتدایی همه آنها ، تعلیق کل برنامه هسته ای ، جمع اوری سانتریفیوژ ها و ... بود .

 

جالبه که هیچ وقت هیچ کس در ایران تحلیل نکرد که چرا شورای امنیت با رای قاطع در سال 2006 برنامه هسته ایران رو از شورای حکام آژانس تحویل گرفت و قطعنامه 1696 رو صادر کرد و از ما خواست به نظارت های آژانس تحت NPT تن بدیم ، همونجا بود که اسم موشکهای ما هم اومد ،...

 

این موضوعات بود که رابطه ما رو با استکبار محدود میکرد یا این ؛

http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=8408040372

 

 

ادامه دارد  ..

[Juicer 1,034]

میشه لطفا چند نفر از افرادی که تابعیت دوگانه دارند رو نام ببرید و جرمشون هم بفرمایید؟

 

آقایون مشایی، احمدی نژاد، بقایی و رحیمی همه تابعیت "یگانه" داشتند، اونا چه گلی به سر کشور زدند؟

 

من توی ریز قضایا وارد نمی شوم ، ولی اونقدر بد بود که به مجلس کشیده بشه و بعد مثل اکثر موارد با « مصلحت اندیشی و حفظ آبروی نظام !! » به بایگانی تاریخ بکشه ...

مشایی ، احمدی نژاد ، بقایی ، رحیمی هم شدن بهانه ی شما برای نادیده گرفتن همه چیز ...

[worior 25,867]

ادامه ؛

-  تحلیل تاریخی غلط و ندیدن موضوعات اصلی تاریخی در جریان پرونده هسته ای

عمده‌ فعالیت‌های حقوقی‌ـ ‌بین‌المللی آمریکا در سازمان ملل از جمله طرح تحریم‌های گسترده علیه ایران معطوف به ایجاد اهرم‌های فشاری برای کشاندن ایران به پای میز مذاکرات و سپس تحمیل تعهدات گسترده و عمیق به ایران برای تحقق SSR بود.

 

 

باید یک رابطه 2+2=4 باشه  حتی اگر B²-4ac هم باشه و یا E=MC² قابل قبوله، قبلتر گفتم که SSR چی میگه ؛

بخونید 

http://www.un.org/en/peacekeeping/issues/security.shtml

 

خوب سوال بعدی ؛

SSR قرار هست به امنیت منطقه ای و امنیت داخلی کشور های تحت خطر کمک کنه ، قراره از کلیه کشورها هم بخواد که به این امر کنند و اگر بپذیریم که قطعنامه 2231 قرار هست اینکار رو بکنه ! سوالی که پیش میاد اینه که چگونه ؟! 

عباسی با خودش ابتدا به امر چنین تحلیلی داشته ، که ایران در منطقه از گروه های خاصی حمایت میکنه که اینها بر خلاف سازوکار مورد نظر سازمان ملل تحت نظام SSR فعالیت میکنند ، و قرار هست ایران این نظم جدید رو که SSR آمریکایی برقرار میکند را بهم بزنه ! و قبل از 2231 ،  ایران این نظم رو پیوسته به هم میزد ،..

با وجود تحریم ها و کنترل شدیدی که روی برنامه هسته ایش داشتن (حتی روی پیچ و مهره های ارسالی به ایران) و این روزها همه این رو رد میکنند ، با وجود کنترل شدیدی که روی نظام بانکی و مبادلات مالی بین المللی ما داشتن و عباسی قبول نداره ، کنترل و بازرسی های گسترده ای که از کشتی ها و هواپیماهای  ما به عمل میاوردند و عباسی بهش نخواسته توجه کنه ،..

با این حال  اگر این دیدگاه عباسی رو بپذیریم رو بپذیریم که ما میخواستیم این سازو کار رو بهم بزنیم پس ؛

از دید جامعه جهانی در واقع ما شدیم آدم بده و حرف آمریکایی ها مقبول واقع شده و ما کسی هستیم که امنیت منطقه و جهان رو از دید سازمان ملل و جامعه جهانی داره به خطر میندازه ، که این مورد با تبلیغات اسراییل هم بسیار همراه بوده .

اگر هم اینگونه نبوده و ما با یکجانبه گرایی جامعه ملل و یا آمریکا میخواستیم مقابله کنیم . پذیرفتنی هست که اونها از قویترین اهرم هاشون علیه ما استفاده کنند و جلوی ما رو بگیرند ، بنابراین اشتباه دیگر عباسی اینجا رخ میده که 1803 و 1929 و 1989 رو نادیده میگیره و به اینکه همین 2231 که میتونست روال بعدی گذشته باشه و تبدیل به قطعنامه ای بشه که ضمن بازخوانی مجدد قبلی ها تحریم های جدیدی وضع کنه و حتی وارد فصل 42 هم بشه و گزینه های روی میز آمریکا وجهه قانونی هم پیدا کنند توجهی نمیکنه .

برای این کار عربستان و اسراییل تمام تلاش خودشون رو کردند ، عربستان تا اونجا که تونست قیمت نفت رو آورد پایین به زیر نصف که اگر درگیری رخ داد نگرانی در بازار بین المللی وجود نداشته باشه ، ایران رو تقریبا از بازار نفت انداختن بیرون و ما صادراتمون رسید به حدود 500 هزار بشکه ، رفتارهای نتانیابو رو هم توی این مدت دیدید ، تبلیغات مربوط به کشتی های ارسالی سلاح از ایران و ... ، دیگه وارد قضایای منطقه و اینکه منابع زیادی رو توی همین شرایط توی سوریه و عراق به هدر دادیم  نمیشم ، این ایران در مرز نابودی کامل اقتصادی بود و البته همچنان هم هست ،...

 

اما تو این وضعیت یک عقب گرد رخ میده ، عقب گردی که میشه تاکتیکی هم خوندش هم برای ما و هم برای غرب و دلیلش رو در همین ماده 42 و اقدامات عملی بعدی باید جستجو کرد . منتهی این عقب گرد چه کمکی به SSR میکنه ؟ 

عباسی معتقده که ایران خودش SSR رو پذیرفته ، بعبارت دیگر ایران کسی خواهد بود بعنوان بخشی از این برنامه به ژاندارم های موجود افزوده میشه ؛

 

 منتهی سخنان رهبری اینجا کاملا صریح هست و نیازی نمیبینم که توضیح بدم ، بخصوص جایی که رهبر صراحتا هدف از مذاکرات رو چندبار در سخنرانی ها گفتند . با این حال مجبورم برای اینکه بحث عباسی روا بشه از رهبری به جهت تخطئه 2231 استفاده نکنم و اصلا ایشون رو فاکتور بگیرم ! ؛

 

فاکتور گرفتم و پذیرفتم که ایران به  اهداف آمریکا تحت نظم جدید جامعه ملل متعهد شده ؛ به همین خاطر مجدد بر میگردم سر پله اول ، بیابید تعهدات ایران در برجام و قطعنامه  و ارتباطشون با SSR . من مغرض ، شما جستجو کنید ببینید چه مکانیزمی رو ایران تعهد کرده که به SSR کمک میکنه . قطعا عباسی هم نیافته و اینطوری از آسمون ریسمون بافته ؛

 

پروژه‌ SSR پروژه‌ای حقوقی‌- ‌استراتژیک است که قوت‌های برتر کشور هدف را می‌فرساید و در نتیجه، توان امنیتی آن را در اجزاء قطاع آن به مرور کاهش داده و زمین‌گیر می‌سازد. سپس با پدیده‌ آشوب‌های درونی، جنبش‌های مخملی، و تروریسم تکفیری، موفق می‌شود تراز امنیتی آن کشور را از طریق «کاهش تراز اجزاء قطاع قدرت آن»، پایین آورد و آن را تضعیف نماید.

 

 

خوب بخونید و به این عبارات توجه کنید؛

 

- پروژه حقوقی-استراتژیک .

- قوت برتر کشور هدف را میفرساید .

- توان امنیتی آن را به مرور کاهش میدهد .

- تا آشوب های درونی مخملی و تروریسم تکفیری آن را تضعیف کند .

 

 

 

ادامه دارد ..

[patak 5,430]

آقای عباسی با اینکه دوسشون دارم سیاه نمایی محض کردن.اینکار ناجوانمردانه است.
باز شدن درهایاقتصادی کشور به روی غرب هم تهدیده هم فرصت.چرا به همه چی سیاه نگاه میکنیم؟
از اون گذشته یه عده فک کردن شیش قدرت جهانی یعنی هویچ کع ما همه امتیازاتو بگیریم اونام بوووق.
و از همه مهمتر ما که سی ساله تحریم تسلیحاتی هستیم.این چند سال محدودیت هم روش.تامین امنیت کشور فقط وظیفه وزارت خارجه نیست.
وزارت دفاع و اطلاعات و سایر ارگان ها موظفند به تامین امنیت ما و جلوگیری از تکرار سناریو عراق و لیبی

[MOHAMMAD 6,333]

بسمه تعالی

 

با سلام خدمت کاربران و مدیران عزیز سایت میلیتاری

 

در زیر لیست مستند داده ها محدودیتهای پذیرفته شده توسط ایران در متن برجام ارائه و جهت اظهار نظر دوستان ارسال می گردد، به جهت حجم زیاد مطلب، به صورت دنباله دار تقدیم خواهد شد.

 

در بخش اول این بررسی سعی شده است به دقت داده‌ها و آنچه را که متوجه ملت ایران می‌باشد و از درجه اهمیت‌های متفاوتی برخوردارند به‌صورت فهرست‌وار در یکصدوپنج بند تهیه و به‌دور از هر گونه بیان سطحی و احساسی بلکه بطور واقعی شفاف، واضح و غیر قابل تفسیر مورد قضاوت قرار گیرد:

 

الف- محدودیت‌ها در غنی‌سازی و ذخایر اورانیوم

 

-کاهش سانتریفیوژهای نصب شده در نطنز و فردو از مجموع ۱۹۰۰۰ دستگاه به ۶۱۰۴ دستگاه

-کاهش سانتریفیوژهای فعال و در حال کار IR-۱ از ۹۱۰۰ دستگاه به ۵۰۶۰ دستگاه و منع افزایش آنها به مدت ۱۰ سال

-ممنوعیت جایگزینی سانتریفیوژ فعال IR-۱  با سانتریوفیوژهای پیشرفته به مدت ۱۰ سال

-الزام به تأیید سانتریفیوژهای خراب شده از سوی آژانس برای جایگزینی با سانتریفیوژهای مشابه به مدت ۱۰ سال

-برچیدن زیرساخت‌های حدود ۱۲۰۰۰ سانتریفیوژ۱-IR در نطنز و فردو و انبار کردن آنها تحت نظارت آژانس

-برچیدن زیر ساخت‌های ۱۰۰۰ دستگاه سانتریفیوژ IR-۲M  در نطنز و انبار کردن آن تحت نظارت آژانس

-ممنوعیت غنی‌سازی بیش از ۶۷/۳ درصد به مدت ۱۵ سال

-کاهش ذخیره اورانیوم غنی شده UF۶  از حدود ۱۰ تن به ۳۰۰ کیلوگرم

-ممنوعیت نگهداری بیش از ۳۰۰ کیلوگرم اورانیوم غنی شده ۶۷/۳ به صورت UF۶ و رقیق نمودن یا فروش مازاد آن در بازارهای بین‌المللی به مدت ۱۵ سال

-ممنوعیت احداث هر نوع تأسیسات غنی‌سازی و ایجاد مرکز تحقیق و توسعه به مدت ۱۵ سال

-محدودیت شدید در دستیابی به ۱۹۰۰۰۰ سو غنی‌سازی برای تأمین سوخت مورد نیاز نیروگاه بوشهر به مدت ۱۵ سال

-منع نگهداری اکسید اورانیوم (۸O۳U) با غنای ۲۰ درصد و لزوم تبدیل آن به صفحات سوخت برای راکتور تحقیقاتی تهران و یا معامله تجاری با خارج و یا اینکه به غنای ۶۷/۳ درصد یا کمتر رقیق شود.

-ممنوعیت تولید و دستیابی به پلوتونیوم ۲۳۹، اورانیوم ۲۳۳ و نپتونیوم ۲۳۷ جدا شده از اورانیوم با غنای بالا (بیش از ۲۰ درصد اورانیوم ۲۳۵) به مدت ۱۵ سال

-ممنوعیت تولید یا دستیابی به فلز اورانیوم یا پلوتونیوم یا آلیاژ آنها در قالب متالوژی، قالب‌گیری و فرم‌دهی به مدت ۱۵ سال

ارسال سوخت مصرف‌شده نیروگاه‌های قدرت و تحقیقاتی به خارج از کشور به مدت نامحدود

-ایجاد محدودیت در استفاده از کارخانه تولید سوخت (FMP) فقط برای تولید مجتمع های سوخت مورد نیاز راکتورهای آب سبک و راکتور باز طراحی شده آب سنگین اراک

-صدور سوخت مصرف شده تمامی راکتورهای قدرت و تحقیقاتی در حال و آینده برای پسمانداری یا فرآیندهای بعدی به خارج از کشور

تکمیل، احداث و یا دسترسی به سلول‌های داغ و یا خرید تجهیزات با تأیید کمیسیون مشترک به مدت ۱۵ سال

-انتقال ضایعات اکسید اورانیوم (۸O۳U) با غنای۲۰ درصد راکتور تحقیقاتی تهران به خارج از کشور

-منع تولید غنی‌سازی ۲۰ درصد برای تأمین سوخت مورد نیاز راکتور تحقیقاتی تهران و الزام به تهیه آن از خارج کشور

-صادرات هرگونه فناوری و تجهیزات غنی‌سازی و یا مرتبط با غنی‌سازی شامل تحقیق و توسعه با هر کشور دیگر یا با هر نهاد خارجی با موافقت کمیسیون مشترک به مدت ۱۵ سال

-ارائه برنامه بلند مدت (۱۵ ساله) به جای برنامه معمول ۱۰ ساله همزمان با انتشار اعلامیه پروتکل الحاقی

-تهیه مجتمع‌های سوخت راکتور باز طراحی شده اراک برای نخستین بارگذاری از خارج کشور که مانع از بومی‌سازی تهیه سوخت با همکاری ۱+۵ در داخل کشور می‌شود

-محدودیت ساخت راکتورهای تحقیقاتی و تولید برق صرفاً با استفاده از سیستم خنک کننده آب سبک

-الزام ایران به معاوضه قرص‌های سوخت و مجتمع‌های سوخت طبیعی راکتور ۴۰-IR با اورانیوم طبیعی و یا تبدیل آن به UNH  قبل از راه اندازی راکتور مذکور

-ممنوعیت احداث تأسیسات تبدیل صفحات سوخت  یا ضایعات آنها به هگزار فلوراید اورانیوم (UF۶) به مدت ۱۵ سال

[patak 5,430]

امروز دکتر صالحی حرفی زدن تو جلسه با کمیسیون امنیت که واقعا تامل بر انگیز بود.ایشون گفتن اگر برجام و توافق اصلا نبود ما چه برنامه ای داشتیم؟غنی سازی تا کجا؟ذخایر اورانیوم به چه درد میخورد؟راهبرد ماچی بود؟

[redline 204]

با سلام

 

من تقریبا با صحبت های دکتر عباسی موافق هستم .

 

ببنید وقتی پای استراتژیک به میون میاد یعنی یک سطح بالاتر از عملیات . یعنی به صورت کلی باید قبول کنیم که در تمام کشور ها استراتژی هایی برای اون کشور توسط گروهی مشخص میشه و اونوقت هست که گروه ها و احزاب سیاسی راه کارهای متفاوتی رو برای رسیدن به اهداف مشخص شده انتخاب میکنن. در واقع شما یک شرکت رو در نظر بگیرد این شرکت چندین هئیت مدیره داره که اصولا خیلی در دیدید نیستند و استراتژی شرکت رو مشخص میکنند و اون وقت مدیرعامل شرکت هست که راهکارهای عملیاتی برای رسیدن به اهداف تایین شده را بررسی و کنترل میکنه. در یک کشور هم همینطور هست تمام احزاب و گروه های مختلف تنها باید بر سر راه های رسیدن به اهداف اختلاف داشته باشند .

 

خب با این توضیح از نظر من اگر ما یکسری پیش فرض ها رو قبول کنیم می تونیم خیلی راحتر موضوع رو بررسی کنیم . اگر قبول کنیم که در دکترین ایالت متحده امریکا حمایت و محافظت از رژیم غاصب صهیونیستی ذکر شده و در دکترین ایران نیز از بین بردن این رژیم باشه مشخص هست که این دو کشور در بحث استراتژیک با هم 180 درجه اختلاف دارن . خب حالا وقتی این اختلاف در مرحله استراتژیک وجود داره تنها در صورتی که استراتژی یکی از دو کشور عوض بشه تفاهمی شکل خواهد گرفت در غیر این صورت هیچ تفاهمی صورت نخواهد پذیرفت . با قبول این پیشفرض پس باید قبول که چیزی به نام برد ، برد در مرحله استراتژیک برای هیچ یک از دو کشور وجود ندارد . یعنی در بعد استراتژیک یا ایران دچار ضرر خواهد شد یا امریکا !!!!!!

 

خب حالا بیاییم و شرایط رو برای هر دو طرف در توافق و قبل از توافق بررسی کنیم :

 

هم طبق فرض قبلی و هم طبق سابقه تاریخی چیزی که مشخص هست امریکا همواره در صدد براندازی انقلاب اسلامی ایران هست !!! و من مطمئنم بعد از توافق هم همین روند ادامه خواهد داشت . حالا بیاییم ببنیم قبل از توافق چه چیزهایی داشتیم در بعد از توافق چه چیزهایی داریم . چیزی که مشخص هست ایران به دنبال بمب اتم نبوده ولی به طور بلقوه پتانسیل رسیدن به بمب اتم را در زمان خیلی کم داشته است . من کاملا در جریان فتوا اقا هستم ولی خب در زمان جنگ و زمانی اگر به ایران حمله اتمی بشه فکر میکنم شرایط عوض بشه و ممکنه بمب اتم هم جزو برنامه های ایران خواهد بود . مطمئنا همانطور که گفته شد اگر بخواییم قبول کنیم که هر دو کشور بخوان در مسیر اهداف استراتژیکشون حرکت کنند پتانسیل ساختن بمب اتمی ( حتی اگر هیچ وقت ساخته نشه ) به شدت ایران رو در نزدیک شدن به از بین بردن این دولت جعلی کمک خواهد کرد و باعث خواهد شد ایران دست بالا رو خواهد داشت .  در بحث اقتصادی واقعا من تعجب میکنم بعضی روزنامه ها و افراد جوری خوشحالی میکنن که فلان شرکت امریکایی یا اروپایی به ایران اومدن که انگار تمام مشکلات ایران حل خواهد شد . واقعا این خیلی ساده بینانست که یک کشور خودش رو به صورت کامل در حوزه اقتصادی وابسته به دشمن خودش بکنه و از اون جالبتر که هنوز 3-4 سال از داستنا تحریم ها نگذشته و همه شاهد بودن که در صورت لزوم تمام این شرکت ها به صورت یکپارچه چگونه به مقابل با جمهوری اسلامی برخواهند خواست و به مانند یک لشکر نظامی کامل با تمام قوا سعی در به زانو در اوردن ایران دارن . ایران قبل از توافق درسته که به شدت زیر فشار اقتصادی بود ولی یواش یواش داشت اقتصادش با دلار 3300 تومن وشرایط تحریم اداپته میشد و راه کارهای فرار از تحریم رو یاد میگرفت . 

 

در چنین شرایطی وقتی امریکا دید که ایران به شدت داره به اهداف استراتژیک نزدیک میشه و اکثر برنامه های عملیاتی دولت امریکا در مقابل ایران داره به شکست می انجامه سریعا دست به کار یک شو تبلیغاتی شدن و در نهایت توانستند مجددا نقاط ضعف و قوت کشور ایران ( جدول SWOT )  رو مشخص کنند و در این توافق به دادن یک سری امتیاز های کوتاه مدت به اکثر خواسته های بلند مدتشون  برسن . اما ایران در این توافق شاید در کوتاه مدت بتونه یک مقدار اوضاع اقتصادیش رو سرو سامون بده ولی فکر کنیم اگر توافق اجرا بشه و 10 سال دیگه امریکا بخواد به ایران حمله کنه ایران چه چیزهایی رو از دست داده ؟!!! توان بلقوه تولید بمب هسته ، یک اقتصاد مقاوم در برابر ضربه دشمن و ...... دقیقا بر عکس امریکا ، امریکا یکسری اهداف کوتاه مدت رو برای رسیدن به اهداف بلند مدت مدیریت کرد ولی ایران اهداف بلند مدت خودش رو قربانی اهداف کوتاه مدت کرد

 

اصولا معمولا مدیران در مواقع بحران دچار این اشتباه می شوند که رسیدن به اهداف کوتاه مدت را فدای اهداف بلند مدت میکنند و این مورد در ایران به نظر بنده اتفاق افتاد ( در شرایط خوش بینانه ) و در شرایط بد بینانه یک جزب تنها برای افزایش محبوبیت خودش اهداف بلند مدت کشور رو فدا کرد . به نظر من عزت و اقتدار ایران در بلند مدت به شدت با این توافق اسیب دید و راه جنگ و سرنگونی انقلاب اسلامی به شدت برای طرف مقابل باز شد ......

 

البته انشالله که من اشتباه میکنم 

ویرایش شده در مرداد 94 توسط redline

[MR9 114,014]

و در نهایت توانستند مجددا نقاط ضعف و قوت کشور ایران ( جدول SWOT )  رو مشخص کنند

 

با سلام

 

پیشنهاد بسیار جالبی هست - اگر بتوانید در یک بررسی منطقی و دور از نگاه های سیاسی معمول و براساس جدول فوق ، این کار را انجام دهید ، مشخصاً به نتایج خوبی خواهیم رسید