تولید مشترک جنگنده با روسیه ؛ آب یا سراب ؟

[Sami1993 11,574]

مشرق بررسی می کند/
تولید مشترک جنگنده با روسیه؛ آب یا سراب ؟
به طور معمول وقتی یک جنگنده به کشوری صادر می شود، هواپیمای صادراتی به نسبت نمونه های اصلی که توسط سازنده به کار می رود ضعیف تر هستند؛ اما زمانی که دو کشور به صورت مشترک در پروژه ای سرمایه گذاری می کنند، احتمال ضعیف شدن تجهیزات بسیار کمتر خواهد شد.
 
به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح در نشست خبری اخیر خود به مناسبت روز صنعت دفاعی، ضمن بیان آخرین دستاوردها و برنامه های دفاعی کشورمان، از طرح جدید ایران برای طراحی و تولید مشترک جنگنده با کشور روسیه و موافقت این کشور با این طرح خبر داد. اما سوابق روسیه و آنچه که ایران می تواند در این شراکت به دست آورد، نکات مهمی است که به آن خواهیم پرداخت.

در ابتدا باید اشاره کرد که شوروی سابق یکی از بزرگترین تولیدکنندگان هواپیما در جهان بود و محصولات هوایی این کشور خصوصا جنگنده های آن، در بسیاری از کشورهای جهان وارد خدمت شده است. از آن زمان تا به امروز دو کشور به صورت عمده، مشتری بزرگ محصولات نظامی روسی به خصوص در بخش هوایی بوده اند و حتی در کشور خود نیز اقدام به ساخت این هواپیماها کرده اند. چین و هندوستان از دهه 1950 میلادی به این سو صنعت هوایی خود را با کمک شوروی سابق پایه گذاری کردند.

چین به خاطر نزدیکی فکری که با سیستم حکومتی شوروی سابق داشت، از همان ابتدای کار از کمک روسها برخوردار شده و سنگ بنای صنعت هوایی این کشور با تولید مشترک جت جنگی میگ 17 که در چین به اسم J-5 شناخته می شود، گذاشته شد. چینی ها بمب افکن H-6 را نیز بر پایه توپولوف 16 روسی ساختند؛ هواپیمایی که همچنان به صورت عمده در چین به خدمت مشغول است و البته توسط صنایع هوایی این کشور کاملا ارتقاء یافته است.

 

J-5

H-6

برای چند دهه در طول جنگ سرد، به دلیل بروز اختلاف بین دو غول جهان کمونیسم، روابط دو کشور رو به تیرگی رفت و کمک روسها به صنعت هوایی چین قطع شد اما چینی ها با تکیه بر توان بومی و البته به لطف برقراری روابط گرم با غرب در اواخر جنگ سرد، توانستند صنعت هواپیمایی خود را همچنان به پیش ببرند. ماه عسل بین غرب و چین در این حوزه البته دیری نپایید و با وقوع کشتار میدان تیانانمن در سال 1989 میلادی، این کمک ها از جانب غرب قطع شد.

اما باز هم شانس با چینی ها یار بود و در مدت کوتاهی اتحاد شوروی از هم پاشید و روسیه با حجم زیادی بدهی و مشکلات اقتصادی، میراث دار اصلی شوروی سابق بود. چین که به تازگی دوران رشد اقتصادی خود را آغاز کرده بود به سرعت چندین قرارداد خرید سلاح را با روسها به امضاء رساند و جنگنده های سوخوی 27 را به خدمت گرفت.

در ادامه چینی ها گونه ای از این هواپیما را به صورت تحت لیسانس به اسم J-11 تولید کردند که تا به امروز مدل های بسیار پیشرفته تر از آن توسط خود چینی ها مثل J-15 و J-16 ساخته شده است.


J-11

امروزه نیز دو کشور در بخش بالگردی برنامه ای برای تولید گونه پیشرفته بالگرد سنگین میل 26 را در دست اقدام دارند. چینی ها به لطف برنامه ریزی صحیح توانستند از برنامه تولید تحت امتیاز سوخو 27 امروزه به یکی از کشورهای پیشرو در صنعت هوایی تبدیل شده و در بسیاری بخش ها بدون نیاز به روسها به تولید جنگنده بپردازند.

اما مورد بعدی درباره تولید مشترک جنگنده با روسیه کشور هندوستان است. این کشور در ابتدای کار با تولید میگ 21 روسی به صورت تحت امتیاز کار خود را آغاز کرد و به شراکت در طرح جنگنده نسل پنجم روسیه موسوم به پاکفا رسید. هندی ها در دهه 1960 میلادی برای اولین بار میگ 21 را خریداری کردند و به دلیل عملکرد مناسب این هواپیما در خدمت هندی ها، در مجموع نزدیک به 1200 فروند از این جنگنده یا از شوروی سابق به هند وارد شده و یا در این کشور تولید شد.

هندی ها تاسیسات بسیار وسیعی را برای تعمیر و نگهداری، ارتقاء و همچنین ساخت جنگنده های خود در طول سالهای بعد ساختند که میگ 21 مدل ال اف، یکی از محصولات این کارخانجات بود.

 

میگ 21 ال اف

هندی ها برخلاف چینی ها چه در زمان جنگ سرد و چه در دوره پس از آن روابط خوبی را با اکثر کشورهای صاحب صنعت جهان حفظ کرد. در سال 2000 روابط نظامی هند و روسیه با امضاء قرارداد جنگنده های سوخوی 30 مدل ام کا آی وارد مرحله جدیدی شد. این جنگنده در تاسیسات شرکت هندی HAL ساخته می شوند و در کنار قطعات روسی، از قطعات ساخت هند و فرانسه نیز در آن استفاده می شود. در ادامه با آغاز طرح جنگنده نسل پنجم روسیه با عنوان پاکفا طرحی نیز با مشارکت هند بر اساس این جنگنده برای نیاز این کشور با عنوان فاگفا آغاز شده است.

 

سوخوی 30 ام کا آی

در اینجا بایستی به یک نکته بسیار کلیدی و مهم اشاره کرد. در حال حاضر، میزان سقوط جنگنده های روسی ساخت شده در هند، مثل میگ 21 و 27، همچنین سوخوی 30 بسیار بالا هستند. پروژه جنگنده بومی هند به نام "تجاس" با وجود کمک های فراوان روسیه، آمریکا و فرانسه در بخش های مختلف هنوز وارد مراحل تولیدی نشده است و این در حالی است که در همین زمان، چین با وجود دسترسی بسیار کمتر به صاحبان صنعت هوایی، به لطف سرمایه گذاری و مدیریت صحیح در حال آزمایش جنگنده های نسل پنجم خود است و در بحث جنگنده های نسل 4.5 نیز تقریبا به خودکفایی کامل رسیده است.

تاریخچه ساخت جنگنده در ایران

پیش از پیروزی انقلاب اسلامی قرار بود در تاسیسات شرکت صنایع هواپیما سازی ایران در اصفهان، هواپیماهای آمریکایی اف 16 مونتاژ شوند که این طرح با پیروزی انقلاب اسلامی و شکست آمریکا از مردم کشورمان، متوقف ماند. ( پ.ن : فکر کنم این تاریخچه به قبل از شهریور 1320 و اشغال کشور توسط متفقین بر می گیرده ، اون زمان در کشور کارخانه هواپیما سازی به اسم شهباز وجود داشته ! )

این اولین باری است که خبری درباره تولید مشترک یک هواپیمای رزمی با کشوری دیگر از طرف مسئولین کشور پس از پیروزی انقلاب اعلام می شود و با توجه به اینکه یکی از نقاط قوت صنایع هوایی ایران، در بخش تعمیر و نگهداری است شاید گزافه نباشد اگر بگوییم که در طول این 35 سال، اخیر متخصصان ایرانی در بحث تعمیر و نگهداری انواع جنگ افزارهای خود، خصوصا وسایل پرنده که از طرف مقام معطم رهبری به عنوان "عمردهی انقلابی" به آن اشاره شده است به متخصصانی صاحب سبک بدل شده اند.

به عنوان مثال، در طول این 35 سال انواع هواپیماهای رزمی ساخت آمریکا، فرانسه، چین و روسیه در ایران به صورت اساسی تعمیر شده و ارتقاء های خاصی نیز بر روی آنها اجزاء شد که از این میان می توان به پروژه اضافه کردن قابلیت سوخت گیری هوا به هوا به میگ های 29 روسی برای اولین بار در جهان و یا نصب موشک های هوا به سطح هاوک بر زیر هواپیماهای اف 14 به عنوان یک سلاح هوا به هوا اشاره کرد.


اف 14 ایرانی مجهز به موشک هاوک

در بحث طراحی و ساخت جنگنده نیز جمهوری اسلامی ایران با پروژه صاعقه نشان داده است که با وجود تمامی مشکلات ناشی از تحریم ها امکان طراحی و ساخت جنگنده در داخل کشور را نیز دارد. لذا مشخص است با توجه به اشراف کامل صنایع هوایی کشورمان در بحث تعمیر،نگهداری، ساخت و حتی ارتقاء، زیر ساخت های تولید جنگنده مشترک با کشوری دیگر، تا حد قابل توجهی فراهم است.

تاثیرات تولید جنگنده مشترک در ایران

اما شاید این سوال برای بسیاری پیش بیاید که بحث تولید مشترک چه امتیازهایی را می تواند برای کشور ما داشته باشد؟

با طرح این مسئله و با امضاء قرارداد بین طرفین، مسلما خط تولید جنگنده یا جنگنده های مورد نظر در داخل ایران به راه خواهد یافت. این خط تولید به حجم بسیار زیادی از دستگاه ها و ماشین آلات و قطعات صنعتی بسیار پیشرفته نیاز دارد که بخشی از آنها از طریق زیر ساخت های موجود و برخی دیگر نیز برای اولین بار به کشور وارد می شود.

با ورود این صنایع و قطعات به داخل کشور، کارگران و مهندسین ایرانی بایستی برای کار با این محصولات آموزش های بیشتری دیده و در نتیجه با علم روز جهان نیز بیشتر و عملا آشنا می شوند. در عین حال بسیاری از صنایع و علوم مرتبط مثل الکترونیک و مخابرات و یا هوا-فضا نیز از این شراکت سود خواهند برد.

با توجه به نوع قرارداد امضاء شده، بحث انتقال فناوری مطرح می شود. که این فناوری ها می تواند در بخش های گوناگونی مثل رادار و الکترونیک پروازی، موتور، جنگ افزار و یا طراحی و ساخت بدنه باشد و به همین خاطر، بسیاری از این فناوری ها را می توان برای ارتقاء ناوگان فعلی هواپیماهای رزمی ایران نیز استفاده کرد.

فناوری هایی با کاربرد مشترک بین هواپیماهای جنگی و مسافربری مثل "پرواز با سیم" یا "نمایشگرهای صفحه تخت" نیز در این قراردادها می تواند وجود داشته باشد که با نصب آنها می توان طرح های مربوط به ساخت هواپیمای مسافربری بومی را توسعه داد. در عین حال بایستی اشاره کرد که به طور معمول در بازار سلاح وقتی یک هواپیمای جنگی به کشوری صادر می شود این هواپیمای صادراتی به نسبت نمونه های اصلی که توسط سازنده به کار می رود ضعیف می شود، اما در زمانی که دو کشور به صورت مشترک در پروژه ای سرمایه گذاری می کنند، در حقیقت کشور ثانی هم بخشی از پروژه مذکور شده و احتمال ضعیف شدن تجهیزات بسیار کمتر خواهد شد.

ذکر این نکته نیز در اینجا خالی از لطف نیست که روسیه به دلیل شرایط بد اقتصادی که اخیرا به آن دچار شده است برای بدست آوردن ارز به منابع مختلفی روی آورده است و از این گذر می توان با صرف هزینه بیشتر، بسیاری از فناوری های کلیدی را که شاید در شرایط عادی امکان تهیه آن نباشد را برای ایران تهیه کرد.

مسئله ایجاد اشتغال و سود آوری برای کشور از دیگر نکات مثبت این طرح است. همان گونه که مشخص است برای ساخت یک جنگنده در داخل هر کشوری، به تاسیسات و کارخانه های زیادی نیاز است که بخشی از این زیرساخت ها در کشور ما موجود و برخی دیگر نیز بایستی ساخته شود.

بحث دیگر نیز بازاریابی برای فروش هواپیماهای مورد نظر است. برای نمونه، امروزه چین و پاکستان به صورت مشترک در برنامه جنگنده JF-17 سرمایه گذاری کرده اند و بازاریابی برای آن را نیز به صورت مشترک بر عهده دارند. در صورت یافتن مشتری و فروش جنگنده، سود بسیار قابل توجهی متوجه جمهوری اسلامی ایران خواهد شد و برند صنایع نظامی کشورمان نیز ارتقاء خواهد یافت.

کدام جنگنده ها را می توان در ایران تولید کرد؟

در عین حال مناسب است که به برخی از جنگنده های روسی که می توانند به عنوان انتخاب های بالقوه کشورمان باشند نیز اشاره کرد.

یکی از اولین هواپیماها پرنده رزمی – آموزشی یاک 130 است که نیاز اصلی برای آموزش خلبان به منظور پرواز با جنگنده های پیشرفته می باشد. یک جت دو سرنشین مافوق صوت که برای آموزش پیشرفته خلبانان از آن بهره برداری می شود و در صورت لزوم توان حمل جنگ افزار خصوصا در نقش پشتیبانی نزدیک هوایی را نیز دارد. در عین حال باید به طرح جنگنده آموزشی "برهان" نیز اشاره کرد که پروژه آن شباهت قابل توجهی با این هواپیما دارد و مدتهاست خبر جدیدی از تداوم فرآیند تولید آن منتشر نشده است.


یاک 130

در بخش جنگنده ها می توان به چند انتخاب معروف اشاره کرد. در مرحله اول میگ 35 روسی قرار دارد که به عنوان آخرین عضو از خانواده جنگنده های سری میگ 29 شناخته می شود. توان مانوردهی خارق العاده با استفاده از موتورهای تغییردهنده بردار رانش، قابلیت حمل انواع تسلیحات هدایت شونده هوا به هوا و هوا به سطح به همراه رادار آرایه فازی فعال این پرنده را تبدیل به یک انتخاب مناسب برای ما می کند. در عین حال با توجه به وجود جنگنده میگ 29 در نهاجا مسلما زمان و هزینه کمتری برای پذیرش این جنگنده در داخل کشور صرف خواهد شد.


میگ 35

اما مسلما خانواده جنگنده های سری فلانکر از شرکت سوخوی روسیه را نمی توان نادیده گرفت؛ جنگنده های چند منظوره این خانواده مثل سوخوی 30 و سوخوی 35 در حال حاضر در خط تولید حضور داشته و برای نیروی هوایی روسیه و مشتریان در حال تولید هستند.


سوخوی 35

این هواپیماها، در مقایسه با خانواده میگ 29 از برد پروازی و قابلیت حمل حجم بیشتری از مهمات را داشته و در حوزه های جنگ الکترونیک نیز از پادهای جنگال بسیار پیشرفته ای بهره می برد. باید این نکته را در اینجا نیز ذکر کرد که خود روسها نیز در حال حاضر عمدتا جنگنده های ساخت شرکت سوخو را به مدل های ساخت میگ ترجیح می دهند. البته در مقایسه با جنگنده ای مثل میگ 35 برای مشتری مثل ایران، هواپیمایی مثل سوخوی 30 یا سوخوی 35 هزینه های بیشتری را چه در بخش خرید و چه در بخش راه اندازی زیرساخت ها برای تولید داخلی خواهد داشت.

اگرچه همکاری روسیه با دو کشور چین و هند برای تولید جنگنده، با دو نتیجه تقریبا متفاوت همراه بوده اما می توان با مدیریت صحیح منابع مادی و انسانی، از فرصت پیش آمده نهایت بهره را برد و گام بلندی را در پیشرفت صنعت هوایی کشور برداشت.

[scorpion57 4,095]

اولا رنگ استتار نیروی هوایی هند خیلی باحاله.خرید وتولید میگ35یک اشتباه بزرگ خواهد بود با این کار با اتلاف سرمایه و زمان گذشته را در آینده خواهیم داشت.اگر واقعا ایران میتونه روسها رو راضی به تولید مشترک بکنه فقط پاکفاوسوخو34 عاقلانه هست و بقیه موارد هزینه بیخود هست

[Juicer 1,034]

اولا رنگ استتار نیروی هوایی هند خیلی باحاله.خرید وتولید میگ35یک اشتباه بزرگ خواهد بود با این کار با اتلاف سرمایه و زمان گذشته را در آینده خواهیم داشت.اگر واقعا ایران میتونه روسها رو راضی به تولید مشترک بکنه فقط پاکفاوسوخو34 عاقلانه هست و بقیه موارد هزینه بیخود هست

 

سوخو 34 برای چی هست ... سوخو 34 جایگزین سوخو 24 هست ...

 

از نظر من خیلی هنر کنیم ، می تونیم بیاریمیشون و همون طرح M-ATF یا اینتگرال رو به سر انجام برسونیم ...

[zoljenah 322]

اولا رنگ استتار نیروی هوایی هند خیلی باحاله.خرید وتولید میگ35یک اشتباه بزرگ خواهد بود با این کار با اتلاف سرمایه و زمان گذشته را در آینده خواهیم داشت.اگر واقعا ایران میتونه روسها رو راضی به تولید مشترک بکنه فقط پاکفاوسوخو34 عاقلانه هست و بقیه موارد هزینه بیخود هست

قصدم دفاع از میگ۳۵ندارم اما اگه ممکنه دليلتونو بگيد

[Juicer 1,034]

قصدم دفاع از میگ۳۵ندارم اما اگه ممکنه دليلتونو بگيد

 

صاعقه ی ما میگ 35 رو قورت می ده !! نمی دونستی !؟

[zoljenah 322]

صاعقه ی ما میگ 35 رو قورت می ده !! نمی دونستی !؟

من فقط دلیل خواستم اونم بخاطر افزایش معلوماتم!!!!!!!!!!!!

[scorpion57 4,095]

قصدم دفاع از میگ۳۵ندارم اما اگه ممکنه دليلتونو بگيد

این برنامه تولید مشترک یا خرید کم کم 10سال طول میکشه دشمنان بالقوه و بالفعل ما همشون تا اون موقع به جنگنده نسل5یا حتی 6مجهزخواهندشد همین الانش هم علاوه بر داشتن جنگندههای نسل4.5که سالهاست تو کشورشون عملیاته بعضی هاشون به زودی به نسل 5مجهز میشن .میگ35نسخه ارتقا یافته میگ29هست.میگ29تو چند جنگی حضور داشته بازنده بوده..خدمات وساپورت شرکت میگ پس از فروشش هم افتضاحه.با این حال سرمایه گذاری توطرحی که مال گذشته هست اصلا عاقلانه نیست

[Juicer 1,034]

قصدم دفاع از میگ۳۵ندارم اما اگه ممکنه دليلتونو بگيد

 

خانواده ی فلنکر ( سوخو 27 ، سوخو 30 ، سوخو 34 ، سوخو 35 و پاکفا !! ) ، بر خلاف خانواده ی میگ از لحاظ راداری ، برد ، حمل سلاح ، اطمینان پذیری و ... برتری مطلق دارند ...

یک مثال ساده ، میگ 29 و میگ 35 هنوز از موتور RD 33 استفاده می کنند که اولین سری توربو فن ها شوروی بود ... ولی خانواده ی سوخو 30 از موتورهای سری دوم توربو فن شوروی و روسیه استفاده می کنند ...

[RElectron 553]

محض اطلاع دوستان، میگ35 از نسل 4.5 یا به قول روسها ++4 هست.

[kanimanga 79]

مذاکره معاون رئیس‌جمهور و مقامات روس درباره جنگنده سوخو 30

معاون رئیس‌جمهور کشورمان می‌گوید که با مقامات روسی در خصوص جنگنده‌های سوخو 30 این کشور صحبت کرده است.

به گزارش مشرق، سورنا ستاری معاون علمی فناوری رئیس‌جمهور کشورمان در حاشیه حضور در اولین روز نمایشگاه هوافضای ماکس 2015 در گفت‌وگو با فارس به استقبال گرم ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور روسیه از وی اشاره کرد و اظهار داشت:‌ ما امروز به مدت 3 ساعت و نیم به همراه آقای پوتین در بازدید از بخش‌های مختلف نمایشگاه و اجرای نمایش هوایی جنگنده‌ها حاضر بودیم که این یک امر بی‌سابقه بود.

وی خاطرنشان کرد: پوتین نشان داد بر موضوعات نظامی مسلط است، شرکت‌ها و محصولات را می‌شناسد و برای آشنایی بیشتر وقت می‌گذارد.

ستاری در پاسخ به سؤال خبرنگار فارس مبنی بر اینکه آیا در مذاکرات راجع به جنگنده‌های سوخو 30 روسیه بحثی به میان آمد یا خیر؛ ضمن تائید این موضوع اظهار داشت: راجع به این هواپیما صحبت شد اما در خصوص خرید با پوتین صحبت نکردیم و گفتگوها بیشتر در حوزه‌های تکنولوژی بود.

معاون علمی فناوری رئیس جمهور خاطرنشان کرد: موضوعات مربوط به خرید را باید از طریق وزارت دفاع پرسید و گروه‌های دیگری مانند تیم‌های بازرگانی باید آن را پیگیری کنند.

سوخو 30

جنگنده بمب افکن Su-30 با معرف فلنکر سی (Flanker-C) یکی از محصولات شرکت سوخو روسیه، در حقیقت نمونه پیشرفته تر جنگنده Su-27 است که علاوه بر برتری هوایی ، توانایی درگیری با اهداف زمینی و همچنین حمل طیف وسیعی از تسلیحات مختلف را داراست.

سوخو ٣٠ در حال حاضر علاوه بر نیروی هوایی روسیه ، در کشورهای چین ، الجزایر ، آنگولا، مالزی ، ونزوئلا ، اندونزی ، اوگاندا ، قزاقستان و ویتنام فعال بوده و در کشور هند نیز تحت لیسانس تولید می شود ضمن آنکه دولت چین طرح J-16 خود را بر مبنای آن توسعه داده است.

از ویژگی های این جنگنده میتوان به برد بالا ، مداومت پروازی و مانور پذیری فوق العاده آن اشاره کرد.http://www.mashreghnews.ir/fa/news/458741/%D9%85%D8%B0%D8%A7%DA%A9%D8%B1%D9%87-%D9%85%D8%B9%D8%A7%D9%88%D9%86-%D8%B1%D8%A6%DB%8C%D8%B3%E2%80%8C%D8%AC%D9%85%D9%87%D9%88%D8%B1-%D9%88-%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%85%D8%A7%D8%AA-%D8%B1%D9%88%D8%B3-%D8%AF%D8%B1%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D8%AC%D9%86%DA%AF%D9%86%D8%AF%D9%87-%D8%B3%D9%88%D8%AE%D9%88-30

[Juicer 1,034]

قرارداد ایده آل از نظر من اینه :

 

120 تا سوخو 30 به صورت خرید مستقیم  ( تا کلا قافیه رو نبازیم ) ، 180-280 تا هم تولید مشترک .... بعدش هم 200 -300 جنگنده ی نسل 5 لازم داریم ...

در مورد اون 180-280  تا هم می تونیم با روس ها برای ساخت نسخه ی پنهانکارتر سوخو 30 کار کرد ( یک چیزی توی مایه های سایلنت ایگل !! ) ....

 

مثلا این ها رو ببیند ...

 

http://forum.keypublishing.com/attachment.php?attachmentid=191849&stc=1&d=1295383073

 

http://thesaker.is/wp-content/uploads/2007/07/Su-30MK-Asia-Users.png

 

فقط ما باید کلاهمون رو خوب بچسبیم و برای هر کاری قرارداد سفت و سخت ببندیم که روسها وسط کار فیلشون یاد هندوستان نکنه ...

ویرایش شده در شهریور 94 توسط Juicer

[Anonymous 1,722]

سلام

 

 

قرارداد ایده آل از نظر من اینه :

 

120 تا سوخو 30 به صورت خرید مستقیم  ( تا کلا قافیه رو نبازیم ) ، 180-280 تا هم تولید مشترک .... بعدش هم 200 -300 جنگنده ی نسل 5 لازم داریم ...

در مورد اون 180-280  تا هم می تونیم با روس ها برای ساخت نسخه ی پنهانکارتر سوخو 30 کار کرد ( یک چیزی توی مایه های سایلنت ایگل !! ) ....

 

 

فقط ما باید کلاهمون رو خوب بچسبیم و برای هر کاری قرارداد سفت و سخت ببندیم که روسها وسط کار فیلشون یاد هندوستان نکنه ...

 

 

داداش میگم تعارف نکن ها . تا تنور داغه یه 300 تا اف35 هم سفارش بده  بالاخره لازم میشه برای رزرو توی انبارهامون :mrgreen: icon_cheesygrin

 

با این اوصاف تمام بودجه نیروهای مسلح رو جمع کنیم خرج یکماه این ناوگان که فرمودین رو در نمیارن . خریدش بماند ..!

 

-------------

 

 

به عقیده من همون عددی که هند سفارش داد برای ما مناسب هست . نصف تحویل از روسیه . و نصف تولید داخل . با زیر ساخت های ایجاد شده هم مسلما جنگنده های بعدی رو خودمون خواهیم ساخت . مشکل ما موتوری و راداری هست که ان شالله حل بشه.

[Juicer 1,034]

عزیز دلم ، حالا مگه چندتا جنگنده داریم !؟

 

75 تا اف 5

40 تا اف 14

60 تا اف 4

24 تا میراژ اف 1

25 تا میگ 29

30 تا سوخو 24

10-20 تا میگ 23

10-12 تا سوخو 22

21 تا اف 7

 

مجموعا می شه 295 جنگنده !!! ( البته در حالت بد بینانه !! )

اگر بخوام آمارهایی مثل 120 تا اف 5 ، صاعقه ، آذرخش و 80 تا اف 4 و 20 تا میگ 23 و 20 تا سوخو 22 رو در نظر بگیرم ، به راحتی از 350 بالاتر می ره

 

شما حساب کن به خاطر فرسودگی و گوناگونگی زیاد جنگنده ها و خرید از بازار سیاه و ساخت گلخانه ای قطعات چه هزینه ی سنگینی روی نیروی هوایی هست ... سوخو 30 تقریبا می تونه جای همه ی اینها رو بگیره !!!

داشتن 400 تا سوخو 30 نو که بخشی از قطعاتش رو خودمون می سازیم ، مسلما هزینه ی تعمیر و نگهداری کمتری از وضعیت فعلی داره ...

 

در ضمن ، شما هزینه ی آموزش خلبان ها و پرسنل فنی این همه هواپیمای مختلف ، هزینه سلاح های نا هماهنگ این هواپیماها ، هزینه پروفایل های پروازی وشبیه سازها مختلف ارو حساب کنید می بیند با هر منطقی برای ما داشتن 300 -400 تا سوخو 30 نو بهتره ... خیلی از هزینه های جانبی قطع می شه .... اینجوری نیرو می تونه تمرکزش رو روی تاکتیک ها و استراتژی های هوایی ، ساخت سلاح های مناسب ، آموزش مناسب ، و ... بزاره ...

 

 

به عقیده من همون عددی که هند سفارش داد برای ما مناسب هست . نصف تحویل از روسیه . و نصف تولید داخل . با زیر ساخت های ایجاد شده هم مسلما جنگنده های بعدی رو خودمون خواهیم ساخت . مشکل ما موتوری و راداری هست که ان شالله حل بشه.

 

هند 240 تا میگ 21 مدرنیزه شده توسط اسرائیل داره ،

205 تا سوخو 30

70 تا میگ 29

50 تا میراژ 2000

140 تا جگوار

85 تا میگ 27

 

اکثر اینها به روز رسانی شده هستند ... همین اواخر هم هند دنبال خرید 200 تا رافال بود ... همینجوری مقایسه نکن ..

 

 

در ضمن شما تهدیدات ما رو هم حساب کن ...

ویرایش شده در شهریور 94 توسط Juicer

[PEYMAN 334]

دوستان چیزایی میگن عجیب غریب ........ 300-400 تا جنگنده آخه آدم چی بگه با این اوضاع .........

 

قرارداد ایده آل از نظر من اینه :

 

120 تا سوخو 30 به صورت خرید مستقیم  ( تا کلا قافیه رو نبازیم ) ، 180-280 تا هم تولید مشترک .... بعدش هم 200 -300 جنگنده ی نسل 5 لازم داریم ...

در مورد اون 180-280  تا هم می تونیم با روس ها برای ساخت نسخه ی پنهانکارتر سوخو 30 کار کرد ( یک چیزی توی مایه های سایلنت ایگل !! ) ....

 

مثلا این ها رو ببیند ...

 

http://forum.keypublishing.com/attachment.php?attachmentid=191849&stc=1&d=1295383073

 

http://thesaker.is/wp-content/uploads/2007/07/Su-30MK-Asia-Users.png

 

فقط ما باید کلاهمون رو خوب بچسبیم و برای هر کاری قرارداد سفت و سخت ببندیم که روسها وسط کار فیلشون یاد هندوستان نکنه ...

 

داداش جویسر میگما میخوای منم یه صحبتی با ولادمیرجون کنم یه 400-500 تا دیگه جنگنده با سس کچاپ اضافه :mrgreen: :winking: icon_eek :kiss:

[Juicer 1,034]

عزیزم ، اون 120 تا که خرید مستقیم بود ، برای همین حالا ( تا 5-7 سال آینده ) و اون 280 برای 7-15 سال آینده هست .... یعنی تا 15 سال آینده سالانه حدود 27 تا جنگنده می خریم .... هر کدومش رو 50 میلیون دلار حساب کنی می شه 1 میلیارد و 350 میلیون دلار ....

 

یعنی امنیت هوایی ما ارزش خرج کردن سالی 1 میلیارد و 350 میلیون دلار رو نداره .... توی همین شرایط هم به راحتی می تونیم این کار رو کنیم ....

محض اطلاع شما » ما برای خرید 4 دسته اس 300 حاضر شدیم 4 میلیارد دلار بدیم !!

 

هر چی می خواین بگید ولی ما حداقل به 400 جنگنده ی مدرن نیاز داریم ... حتی اگه سوخو هم نباشه ، باید خودمون بسازیم ...

ویرایش شده در شهریور 94 توسط Juicer