نبرد اسماعیلیه، شکست ها و پیروزی ها

[deserthawk 5,518]

بسم الله الرحمن الرحیم

 

نبرد اسماعیلیه به درگیری هایی گفته می شود که در طول آخرین مراحل جنگ یوم کیپور از تاریخ 18 تا 22 اکتبر 1973 بین ارتش اسرائیل و ارتش مصر در جنوب شهر اسماعیلیه اتفاق افتاد. این نبرد در ادامه یک عملیات بزرگتر ارتش اسرائیل با نام عملیات ابیری-لو (Operation Abiray-Lev) انجام شد. در طی این عملیات قرار بود شهر اسماعیلیه محاصره ویا تصرف شود و خطوط تدارکاتی و لجستیکی ارتش دوم مصر در کرانه شرقی کانال سوئز قطع شود. برای پیشبرد این کار، عملیات ارتش اسرائیل از سمت غرب دریاچه المره (Great Bitter Lake) انجام شد. در مقابل آن نیروهای چترباز و کماندوهای الصاعقه مصری قرار داشتند که قرار بود جلوی نیروهای اسرائیلی را بگیرند. با انجام یک عملیات تاخیری آنها موفق شدند تلفات زیادی از نیروهای زرهی اسرائیلی بگیرند و سرانجام تا 22 اکتبر به پشت کانال اسماعیلیه عقب نشینی کردند. تا قبل از رسیدن دستور آتش بس نیروهای اسرائیلی باز هم سعی کردند که شهر اسماعیلیه را تصرف کنند که در این کار موفق نبودند. مصری ها یک پیروزی تاکیتیکی و استراتژیک را در دفاع از اسماعیلیه بدست آوردند و مانع از محاصره نیروهای ارتش دوم و قطع خطوط تدارکاتی آنها شدند.

 

فرماندهی مرکزی نیروهای مصری در قاهره در روز 6 اکتبر

 

در ششم اکتبر 1973 مصر عملیات بدر را به اجرا در آورد که منجر به شروع جنگ یوم کیپور شد. با پیشروی ارتش های دوم و سوم مصر در کرانه شرقی کانال سوئز، اسرائیل در صدد اجرای ضد حمله ای بر علیه نیروهای مصری بر آمد. در 14 اکتبر به دستور مستقیم انورسادات و برخلاف میل فرماندهان ارشد مصری نیروهای ارتش این کشور با خارج شدن از زیر چتر پدافندی موشک های سام، اقدام به انجام حمله و نفوذ به عمق صحرای سینا نمودند و متعاقب آن هواپیماهای اسرائیلی نیروهای مصری پیشرو را به شدت سرکوب کردند. در پی این اقدام ابتکار عمل از دست نیروهای مصری خارج شد و اسرائیلی ها بلافاصله عملیات ابیری-لو را برای گذر از کانال سوئز در میانه ارتش های دوم و سوم مصر در منطقه ای موسوم به دفرسوار که نیروی چندانی قرار نداشت انجام دادند. اسرائیلی ها نیز با پایین تخمین زدن مقاومت مصری ها در نبرد برای ایجاد کریدوری امن جهت عبور از کانال دچار اشتباه شدند و با سختی و تحمل تلفات و خسارات بالایی در نبردی موسوم به نبرد مزرعه چینی ها روبرو شدند.

 

 نمونه ای از تلفات اسرائیلی ها در نبرد موسوم به مزرعه چینی

 

بعد از چندین روز نبرد سخت بالاخره آنها توانستند در 16 اکتبر دو تیپ زرهی را در ناحیه شمالی دریاچه المره استقرار دهند. در روزهای بعد سه لشکر زرهی دیگر نیز به نیروهای اسرائیلی در این ناحیه پیوست. دو لشکر زرهی به سمت جنوب و شهر سوئز حمله کردند و لشکر زرهی 143 به فرماندهی ژنرال آریل شارون به همراه دو تیپ زرهی دیگر به سمت شهر اسماعیلیه رهسپار شدند. هدف آنها قطع خطوط تدارکاتی به سه لشکر ارتش مصر متعلق به ارتش سوم در کرانه شرقی کانال سوئز و تصرف شهر اسماعیلیه بود. قسمت دیگری از نیروهای اسرائیلی نیز به سمت جنوب و شهر سوئز به راه افتادند تا به شهر سوئز و عقبه ارتش سوم مصر حمله کنند.( در این قسمت مطالعه کنید)

 

نیروهای زرهی اسرائیلی در حال عبور از کانال سوئز

 

در کرانه غربی کانال مصری ها بلندی هایی به ارتفاع 30 متر ساخته بودند که با استفاده از آنها در ابتدای جنگ به سمت کرانه مقابل به طور مستقیم تیراندازی می کردند. پنج عدد از این بلندی ها در فاصله بین جنوب دریاچه المره و کانال اسماعیلیه وجود داشت. همچنین منطقه کرانه غربی پر از زمین های کشاورزی و باغهای انبه و پرتقال بود بطوری که اسرائیلی ها به آن منطقه جنگ می گفتند. در آن منطقه کانال های آب شیرین فراوانی جهت آبیاری مزارع و باغات قرار داشت. یکی از بزرگترین این کانال ها کانال اسماعیلیه در جنوب شهر بود که از رود نیل به دریاچه تمساح کشیده شده بود. پل های روی این کانال نیز با عبور اسرائیلی ها به کرانه غربی بمب گذاری شده بود.

 

ژنرال عبدالمنعم خلیل فرمانده ارتش دوم مصر

 

تیپ 182 چترباز شامل گردان های 81، 85 و 89ام تحت فرماندهی سرهنگ اسماعیل عزمی مسئول دفاع از ناحیه جنوب شهر اسماعیلیه در مقابل اسرائیلی ها بود. در 17 اکتبر عزمی توسط ژنرال عبدالمنعم خلیل فرمانده ارتش دوم در مورد نقاط دفاعی و استحکامات بلند کرانه غربی توجیه شد.

 

سرهنگ اسماعیل عزمی فرمانده تیپ 182 چترباز ارتش مصر

 

گردان 85 ام چترباز به فرماندهی سرهنگ عاطف منصف به تازگی در یک ضد حمله بر علیه اسرائیلی ها در دفرسوار شرکت کرده بود. با وجود موفقیت اولیه این ضد حمله ولی در نهایت نیروهای مصری در آن شکست خوردند و به عقب رانده شدند. این گردان در این وضعیت در تاریخ 18 اکتبر از حدود 100 نفر تلفات، زخمی و مفقودی رنج می برد و برای همین به منظور بازآرایی به مقر خود مراجعت کرده بود. تنها نیروهای مصری در این ناحیه به جز این تیپ چترباز، کماندوهای گردان 73 ام از گروه 129 ام الصاعقه بودند. این گروه نیز در درگیری های سنگینی در نواحی سرابائوم و دفرسوار و در نزدیکی پایگاه نظامی ابوسلطان شرکت کرده بود. در اواخر روز 17 اکتبر دو گروهان از نیروهای گردان 73 برای باز آرایی و دفاع از جنوب اسماعیلیه به سمت شمال برگشتند.
در طرف مقابل نیز نیروهای تحت فرماندهی آریل شارون شامل دو تیپ زرهی به فرماندهی سرهنگ حیم ارز و سرهنگ آمنون رشف با رسیدن تیپ 243 چترباز به فرماندهی سرهنگ دنی مت تقویت شدند و در این وضعیت در مقابل خود انتظار مقاومت چندانی را نداشتند. با آنکه نیروهای ارز و مت با مقاومت چندانی روبرو نشده بودند ولی نیروهای سرهنگ آمنون رشف از نبردهای مزرعه چینی دچار خسارت زیادی شده بودند.

 

عبور اولین نیروهای شارون از کانال و مسیر پیش رو تا اسماعیلیه

 

صبح روز 18 اکتبر چتربازهای اسرائیلی اولین فشارها را به سمت شمال وارد کردند. شارون بدون آن که دستور حمله به این جهت رسیده باشد، به نیروهای زرهی نیز فرمان حمله داد. یک گردان اسرائیلی با پیشتازی یک گروهان چترباز سوار بر خودروهای نیمه شنی به سمت سرابائوم حرکت کرد. مواضع این روستا ابتدا توسط نیروهای گردان 73 ام الصاعقه تصرف شده بود و بعد از اندکی توسط یک جوخه کمکی تقویت شد. با نزدیک شدن اسرائیلی ها به روستا، آتش مصری ها به سمت آنها شروع شد ولی فرمانده اسرائیلی تصمیم گرفت به حرکت خود به صورت مستقیم به سمت روستا ادامه دهد. با ورود نیروهای مهاجم به روستا، آنها با مقاومت شدیدی مواجه شدند و نیمه شنی فرماندهی هدف قرار گرفت. پانزده نفر از جمله فرمانده گروهان سروان اسا کادمونی تصمیم گرفتند تا در یکی از خانه های اطراف پناه بگیرند. به مدت سه ساعت نیروهای اسرائیلی در آن خانه محاصره شدند و با سلاح های مختلف به سمت آنها شلیک می شد. بقیه چتربازان به همراه نیروهای زرهی سعی می کردند تا خود را به این گروه برسانند و مصری ها را پس بزنند پیش از ان که اسرائیلی ها کشته یا تسلیم شوند. 11 نفر از چتربازان در آن حمله کشته شدند و 27 نفر دیگر زخمی شدند. با رسیدن نیروهای کمکی سرانجام نیروهای محاصره شده نجات یافتند.

 

ژنرال آریل شارون در کنار ژنرال موشه دایان

 

یکی دیگر از گردان های الصاعقه در حال اشغال مواضع در شمال ناحیه ابوسلطان بود. با وجود رسیدن دستور عقب نشینی در شب 17 اکتبر، مصری ها به دلیل شدت درگیری و آتش زیاد قادر به عقب نشینی به مواضع جدید نشدند. در همین هنگام مصری ها اجرای آتش توپخانه را بر روی منطقه آغاز کردند که شامل مواضع الصاعقه نیز می شد همین امر باعث ایجاد تلفات خودی در میان نیروهای مصری شد. صبح زود بعد از فروکش کردن آتش توپخانه، نیروهای اسرائیلی به مواضع مصری ها حمله کردند و درگیری شدیدی همراه با نبرد تن به تن بین انها در گرفت. هردوطرف تلفات زیادی را متحمل شدند. ولی الصاعقه همچنان مواضع خود را نگه داشت. بعد از فرار رسیدن شب هر دو گروهان به مواضع جدید عقب نشینی کردند. گردان 73 ام تلفاتی در حدود 85 نفر را تحمل می کرد که از آن تعداد 11 نفر افسر بودند. این گردان بعد از عقب نشینی برای بازآرایی و سازماندهی دوباره و جبران درگیری های روز 18 اکتبر از ادامه نبرد کنار گذاشته شد.
صبح همین روز چتربازان عزمی به سمت اهدافشان در سمت جنوب حرکت کردند و به مواضع دفاعی خود رسیدند. گردان 89 ام نیز به اشغال پنج نقطه بلندی بین جبل مریم و ایستگاه پمپاژ پرداخت. اشتباه فرمانده آن بود که نیروهایش را به جای متمرکز کردن در بلندی های جنوبی، به طور مساوی در بین همه نقاط پراکنده کرده بود. به هر حال از روی برج مستقر در ناحیه ایستگاه پمپاژ چتربازان می توانستند به وضوح پل موقت اسرائیلی ها بر روی ناحیه دفرسوار را مشاهده کنند و آتش توپخانه را به طور مستقیم بر روی آن پل هدایت کنند. نیروهای توپخانه ارتش دوم توانستند تا آخر جنگ بر روی پل به طور سنگینی به اجرای آتش بپردازند و تلفات زیادی از اسرائیلی ها بگیرند.

 

چترباز اسرائیلی در 36 کیلومتری جنوب شهر اسماعیلیه

 

دقت آتش توپخانه مصری ها، اسرائیلی ها را هوشیار کرد و آنها با حمله زرهی به استحکامات برج ایستگاه پمپاژ آن را محاصره کردند. فرمانده گردان مصری به جای تمرکز دوباره نیروها برای ضد حمله به اسرائیلی ها تنها از نیروهای مخصوص همان قسمت برای ضد حمله استفاده کرد که با این عمل ضد حمله به علت برتری نیروهای اسرائیلی به شکست انجامید. در همین حال گردان 81 ام نیز خود را به سرابائوم رسانید و در آنجا مواضع دفاعی خود را بر روی یک تپه در جنوب ایستگاه راه آهن بنا کرد که اسرائیلی ها آن تپه را ارخا می نامیدند. در این نقطه تنها همین دو گردان چترباز بین لشکر شارون و کانال اسماعیلیه قرار داشتند.

 

نیروهای زرهی و چترباز اسرائیلی تحت فرمان شارون در کرانه غربی کانال سوئز

 

بعد از ظهر 18 اکتبر سعد الدین شاذلی رئیس ستاد مشترک ارتش مصر به درخواست انورسادات به مرکز فرماندهی ارتش دوم مصر در اسماعیلیه رفت. شاذلی به دنبال ارزیابی وضعیت بود و سعی داشت با همکاری عبدالمنعم خلیل فرمانده ارتش دوم یک نقشه برای مقابله با پیشروی نیروهای اسرائیلی طراحی کند. آنها با بازگرداندن تیپ 15 زرهی از شرق کانال به سمت غربی به عنوان رزرو موافق بودند. همچنین آنها تصمیم داشتند با حرکت دادن ارتش دوم مستقر در شرق کانال به سمت جنوب با نابود کردن کریدور اسرائیلی ها و حداقل با کوتاه و باریک کردن آن اسرائیلی ها را تحت فشار قرار دهند. تیپ عزمی نیز در همین حال باید به دفاع خود در جنوب اسماعیلیه ادامه می داد و واحد های الصاعقه جدیدی نیز به بقیه اضافه می شد. شاذلی همچنین یک مشکل عمده موجب نگرانی را حل کرد. تیپ عزمی تقریبا از وجود سلاح های ضد تانک بی بهره بود ولی به دستور شاذلی با برگرداندن مخفیانه مقداری از سلاح های ضد تانک از جمله موشک های هدایت شونده AT-3 Sagger  (مالیوتکا) و راکت های RPG-7 از کرانه شرقی و رساندن آن به دست نیروهای مدافع اسماعیلیه آنها را به این گونه سلاح ها مجهز کرد. شاذلی و خلیل این تصمیم را به صورت مخفیانه ای گرفتند و با سرپیچی از دستور مستقیم از انورسادات و وزیر دفاع او احمد اسماعیل مبنی بر عقب نکشاندن هرگونه سرباز و تجهیزات و سلاح از کرانه شرقی ریسک بزرگی را به جان خریدند.

 

نیروهای پیاده مصری مجهز به سلاح های ضد تانک

 

در 19 اکتبر تیپ زرهی آمنون رشف با عبور کامل از کانال سوئز به نیروهای شارون ملحق شد. در این زمان بود که به طور رسمی نیروهای این جبهه اجازه حمله به مناطق شمالی را یافتند. در همین میان گردان 85 ام بازسازی خود را کامل کرد و دوباره به اسماعیلیه تحت فرماندهی سرهنگ عزمی برگشت. گردان 73 گروه 129 ام الصاعقه برای بازسازی به ابوسوویر در شمال اسماعیلیه عقب نشینی کرد و فرمانده آن نیز اهداف جدید که دفاع از پل بالایی کانال اسماعیلیه و بزرگراه صحرایی مهم بین قاهره و اسماعیلیه بود را برای نیروها مشخص کرد.
شارون بار دیگر به مت دستور داد که به سمت سرابائوم در شمال که چتربازان گردان 81ام مواضع دفاعی داشتند، فشار وارد کند. این حمله نیز شکست خورد و شارون این بار رشف را برای یاری جناح چپ مت به کمک او فرستاد. با استفاده از یک گردان شامل سی تانک به همراه افراد پیاده-مکانیزه رشف از قابلیت مانور بالاتر خود برای حمله به مواضع مصری ها استفاده کرد. یک درگیری سنگین و با فاصله نزدیک بین نیروها رخ داد و دو طرف نیروهای کمکی زیادی را به آن موقعیت فرستادند. سرانجام در بعد از ظهر آن روز چتربازان مصری گزارش دادند که مواضع دفاعی آنها دچار رخنه شده است و اندکی بعد آنها بعد از منفجر کردن پل های روی کانال از مواضع خود عقب نشستند. بعد از ورود اسرائیلی ها به تپه ارخا، آنها فهمیدند که این تپه مکان شنود رادیویی مصریان بوده است و با سقوط آن نیروهای مصری با فرمان عزمی به پشت کانال عقب نشستند. نیروهای گردان 89ام نیز با فرمان عزمی از برج سرابائوم عقب نشتند و در برج توسکان مستقر شدند. خط دفاع جدید تنها 12 کیلومتر از شهر اسماعیلیه فاصله داشت.

 

کماندوهای الصاعقه در حال رژه

 

در زمان همین اتفاقات، فرماندهی مرکزی مصری ها در قاهره دو گردان از گروه 139ام الصاعقه را برای عملیاتی به سمت اسماعیلیه فرستادند. اهدافی که فرماندهی مرکزی به ریاست انور سادات و احمد اسماعیل این نیروها را بدان فرستاده بودند نابودی نیروهای اسرائیلی تا ناحیه دفر سوار و نابودی پل های آنها روی کانال سوئز بود. یک تیم از غواصان نیز برای پایان این کار و نابودی پل ها همراه آنها شدند. این گروه نیز هیچ خودروی زرهی و سلاح سنگینی به همراه نداشت و تنها خودروهای حامل آنها کامیون های سنگین بودند. فرماندهی مرکزی مستقر در قاهره ارتش دوم را در هیچ یک از طرح های خود شرکت نداده بود و ستاد ارتش دوم حتی تا صبح 19 اکتبر که گروه به سمت اسماعیلیه به راه افتاده بود از نقشه آنها خبر نداشت. به محض مطلع شدن ارتش دوم، خلیل دستور داد تا پلیس نظامی خودروهای گروه 139ام را متوقف کند و فرمانده آنها با نام سرهنگ اسامه ابراهیم را به ستاد فرماندهی ارتش دوم در اسماعیلیه بفرستد. با رسیدن ابراهیم، او به ملاقات خلیل و شاذلی رفت. هر دو از شنیدن اهداف مشخص شده برای ابراهیم شوکه شدند چون اهداف مشخص شده برای گروه غیر قابل دسترس بودند.

 

سرهنگ اسامه ابراهیم فرمانده گروه 139ام الصاعقه

 

خلیل دستور لغو تمامی عملیات را به ابراهیم صادر کرد و گروه او را تحت فرمان ارتش دوم قرار داد. ابراهیم به سرعت تغییر فرمان را به فرماندهی مرکزی در قاهره اطلاع داد و آنها نیز پاسخ او را دادند: ابراهیم باید به ماموریتی که از ابتدا برای آن فرستاده شده بود برود.
 

ادامه دارد...

[death 4,593]

فکر کنم قبلا این تاپیک رو داشتیم از جناب تلاش بود فکر کنم 

[aminor 55,043]

مثبت به تنهایی کمه

 

واقعا ازتون تشکر می کنم

[SaSa7 274]

بسیار دقیق, بسیار عالی

[deserthawk 5,518]

با تشکر از همه دوستان که به بنده اظهار لطف کردند

 

بخش دوم

 

 

گسترش نیروهای اسرائیلی در کرانه غربی کانال سوئز

 

با طلوع آفتاب روز 20 اکتبر نیروی هوایی اسرائیل حملاتی را به مواضع جبهه اسماعیلیه انجام داد که در تمام طول روز ادامه داشت. به دلیل انهدام سکوهای موشک های دفاع صد هوایی مصری در روزهای قبل این حملات که بعد از این نیز به طور دائم ادامه داشت با خطر کمتری برای هواپیماهای اسرائیلی روبرو بود ولی بازهم تعدادی از هواپیماهای مهاجم در این نبرد ساقط شدند. اهداف این حملات بیشتر شهر اسماعیلیه، پایگاه نظامی القالا و منطقه جبل مریم بودند. همچنین نیروی هوایی از نیروی زمینی پیش رونده پشتیبانی نزدیک هوایی به عمل آورد. نیروی هوایی در این حملات برای هدف قرار دادن نیروهای مصری از بمب های با فیوز زمانی و بمب های ناپالم استفاده کرد. در غروب این روز ژنرال شاذلی اسماعیلیه را ترک کرد و به قاهره برگشت تا ارزیابی میدانی خود را از صحنه نبرد برای فرماندهی مرکزی در قاهره ارائه کند. پیشنهاد او برای بازگرداندن قسمتی از نیروهای رزمی از کرانه شرقی به این جبهه با مخالفت سادات و اسماعیل منجر به بحث و درگیری فرماندهی شد و در نهایت عقب کشاندن نیروها اتفاق نیافتاد.

 

 

بقایای یکی از میراژهای اسرائیلی ساقط شده در کرانه غربی کانال به همراه صحنه های بمباران نقاط حساس جبهه اسماعیلیه

 

شارون حمله خود به سمت شمال را در این روز بار دیگر از سر گرفت و به سمت سرابائوم حرکت کرد. در این حمله جناح چپ نیروهای او را تیپ رشف، سمت راست او تیپ مت و مرکز نیروهای او تیپ ارز قرار داشتند. پیشروی او از سمت چپ به کانال آب شیرین و از سمت راست به کانال سوئز متمایل بود. در پایان روز هر دو برج و استحکامات توسکان و عین قاسین تحت حمله قرار داشتند. گردان 89ام تمام نیروهای خود را بر استحکامات توسکان متمرکز کرده بود و در این ناحیه به شدت تحت فشار نیروهای زرهی و مکانیزه اسرائیلی قرار داشت. عزمی به ستاد فرماندهی ارتش دوم گزارش این وضعیت را داد و اجازه انفجار پل نزدیکی برج را درخواست کرد. با این کار می شد منطقه را غرق در آب کرد و حرکت تانک ها را با مشکل مواجه کرد. با وجود مخالفت مقامات بالاتر و وجود دلایلی منطقی برای عدم انجام این کار با این حال با شدت فشار بر روی نیروهای عزمی او دستور انفجار پل و غرق کردن زمین را به نیروهای خود داد. بعد از اندکی تانک های اسرائیلی با غرق شدن در آب از حرکت باز ایستادند. این امر به نیروهای چترباز اسرائیلی اجازه داد که از سمت مرکز به پیشروی خود ادامه دهند ولی تانک ها برای حرکت با مشکل مواجه شدند. موقعیت توسکان به شدت زیر حملات هوایی و توپخانه ای بود تا آنکه در میانه روز محاصره شد. با کشته و زخمی شدن افراد از گردان چترباز مستقر در آن تنها 120 نفر باقی مانده بود که توانایی جنگیدن داشتند.

 

چتربازان اسرائیلی در حال پیشروی به سمت اسماعیلیه به همراه یک RPG-7 غنیمتی

 

در همین حال گردان 81ام توانست تا بعد از ظهر از موقعیت عین قاسین دفاع کند تا آنکه این گردان نیز مجبور به عقب نشینی شد. بعد از بازسازی دوباره گردان 85ام به آن دستور داده شد تا مواضع جبل مریم، هنیداک و توسکان را اشغال کند. فرمانده گردان سرهنگ منصف بعد از شناسایی موضع توسکان متوجه شد که این موضع توسط تعداد زیادی از اسرائیلی ها محاصره شده است و زیر آتش شدیدی قرار دارد. در این شرایط او تصمیم گرفت با نیروی اصلی خود به توسکان حمله کند و باقی نیروها را برای دفاع از دو موضع بعدی قرار دهد.

 

خودروی نیروهای مصری بعد از هدف قرار گرفتن توسط اسرائیلی ها

 

گروه 139ام الصاعقه با تایید ماموریتشان از سوی فرماندهی مرکزی در غروب این روز حرکت خود را به سمت جنوب آغاز کردند. هر دو گردان حرکت خود را به صورت ستونی رو به جنوب انجام دادند. سرهنگ ابراهیم 4 گشت شناسایی را برای ارزیابی موقعیت به پیش فرستاد ولی از میان آنها تنها یکی برگشت و بقیه در راه گم شدند. همینکه گروه الصاعقه به سمت جنوب در حال حرکت بود با گروهی از چتربازان مصری از گردان های 81 و 89ام برخورد کرد که از سمت تهاجم اسرائیلی ها در حال عقب نشینی بودند. هنگامی که واحد پیشتاز در حال نزدیک شدن به عین قاسین بود هدف کمین نیروهای اسرائیلی قرار گرفت. درگیری شدیدی بین آنها روی داد. با هدف قرار گرفتن تعدادی از خودروهای نیروهای مصری آنها در دشت ها و تپه های اطراف پراکنده شدند. بقیه خودروها به سختی توانستند برگردند و به زودی کل گروه الصاعقه به سمت روستای ابو عطوه عقب نشینی کردند که در 3 کیلومتری جنوب اسماعیلیه قرار داشت. ابراهیم درخواست پشتیبانی توپخانه کرد ولی اسرائیلی ها که توانسته بودند فرکانس رادیویی او را مختل و به آن نفوذ کنند به عربی از او درخواست موقعیت کردند و با شناسایی موقعیت او آتش نیروهای اسرائیلی بر روی نیروهای ابراهیم باریدن گرفت. نیروهای مصری با خوش شانسی به علت وجود درختان انبوه و پوشش خوب و دید ناکافی اسرائیلی ها، تلفات کمی را متحمل شدند.

 

تعدادی از نیروهای مصری که توسط اسرائیلی ها دستگیر شده اند

 

در همین زمان فرماندهی مرکزی قاهره توانست با ابراهیم تماس بگیرد و با تغییر دستور از او خواست که به فرماندهی ارتش دوم در اسماعیلیه برود و او نیز تا نیمه شب خود را بدان جا رساند. خلیل تمام تلاش خود را انجام داد تا فرماندهی مرکزی را متقاعد کند که ماموریت گروه 139ام الصاعقه لغو شود و این نیروهای نخبه به جای قربانی کردن خود در یک ماموریت انتحاری به یاری نیروهای مدافع اسماعیلیه بشتابند و سرانجام به سختی موفق به این کار شد. ابراهیم اکنون وظیفه داشت که مواضع روستاهای ابو عطوه و نفیشه را اشغال و از آن دفاع کند. او نیروهای خود را بازیابی کرد و در پایان روز 21 اکتبر در هر دو روستا مستقر شد.

 

نقشه تقریبی مناطق اطراف اسماعیلیه و نقاط حساس جنوبی آن

 

با وجود در معرض انهدام قرار گرفتن درساعاتی پیش، استقرار الصاعقه در کنار چتربازان گردان 85ام به شدت منجر به تقویت مواضع دفاعی مصری ها شد و به شکست حمله اسرائیلی ها کمک کرد. نبرد در جنوب دریاچه تمساح با کش و قوص های فراوان ادامه یافت ولی در نهایت اسرائیلی ها نتوانستند به هیچ پیشرفتی دست بیابند و چتربازان مصری با قدرت توانستند کنترل منطقه توسکان را به دست بیاورند.
عزمی در طول شب 20 اکتبر ارتباط خود را با گردان 89ام به علت شدت بمباران اسرائیلی ها از دست داده بود. در صبح روز 21 اکتبر اسرائیلی ها دوباره توسکان حمله کردند و چتربازان بار دیگر حمله آنها را دفع کردند. اما در نهایت در غروب آن روز گردان از استحکامات توسکان به سمت شمال عقب نشینی کرد. عزمی گردان های 81ام و 89ام را به استادیوم اسماعیلیه برگرداند تا آنجا تجدید قوا کنند. نیروهای اسرائیلی تا ظهر روز بعد بقیه مواضع قبل از اسماعیلیه را با استفاده از نیروهای زرهی و پیاده و با حمایت توپخانه و نیروی هوایی اشغال کردند.

 

 

نیروهای زرهی اسرائیلی در حال پیشروی به سمت شمال

 

در این زمان ژنرال ساموئل گونن و حییم بارلو که فرماندهی نیروهای جبهه جنوب در ارتش اسرائیل را بر عهده داشتند و نسبت به شارون ارشدتر بودند به او فشار آوردند که نیروهایش را برای گسترده تر کردن کریدور و امن کردن پل هایی که بر روی کانال سوئز زده بودند به کرانه شرقی کانال منتقل کند که این دستورات بارها با مخالفت شارون مواجه شد. گونن سرانجام با این بهانه که حملات به اسماعیلیه غیرلازم هستند به شارون دستور اکید داد تا نیروهایش را به کرانه شرقی برگرداند و کریدور را گسترش دهد. شارون ابتدا تنها 5 تانک خود را پس فرستاد و به کرانه شرقی منتقل کرد ولی با شکست اسرائیلی ها در گسترش کریدور و خسارت زیاد آنها در این اقدام این بار دیوید العازر نیز به فرماندهان قبلی پیوست و درخواست کرد که تیپ سرهنگ رشف به کرانه شرقی برگردد. شارون با این کار مخالفت کرد و بیان داشت که با محاصره ارتش دوم در کرانه غربی کانال نیروهای این ارتش در کرانه شرقی نیز رو به سقوط خواهند رفت و با این کار تهدید مصری ها بر روی کریدور اسرائیلی ها از بین خواهد رفت. او اصرار داشت که همین الان باید اسماعیلیه را محاصره و تصرف کند. هنگامی که شارون افسران مافوق خود را در هدفشان مصمم دید با دور زدن زنجیره فرماندهی به طور مستقیم با موشه دایان وزیر دفاع اسرائیل تماس گرفت و درخواست قطع حملات در کرانه شرقی برای انجام عملیات در کرانه غربی کرد که با این درخواست او موافقت شد. در نتیجه این کار او توانست تمام تمرکز خود و نیروهای تحت امرش را بر تصرف اسماعیلیه در حمله نهایی صرف کند.

 

ژنرال عبدالمنعم خلیل در حال توجیه فرماندهان خود برای مقابله با نیروهای اسرائیلی

 

در همین حال مصری ها تمام توجه خود را بر روی دفاع از کانال اسماعیلیه و جلوگیری از نفوذ اسرائیلی ها از آن گذاشتند. آنها توانستند تعداد زیادی از واحدهای توپخانه ای را برای این منظور متمرکز کنند. عبدالحلیم ابوغزاله فرمانده توپخانه ارتش دوم برنامه ریزی کرده بود تا به دنبال عبور واحدهای اسرائیلی از کانال اسماعیلیه 10 گردان توپخانه مستقر در شمال این شهر و همچنین 8 گردان مستقل توپخانه ارتش مصر در کرانه شرقی بر روی اسرائیلی ها به اجرای آتش بپردازند. ابوغزاله همزمان با این کار به ایجاد مواضع ضد تانک با استفاده از موشک های مالیوتکا به صورت تکی و همچنین خودروهای BRDM حامل این موشک ها نیز دست زد. نیروهای گردان 85ام چترباز وظیفه پیدا کردند تا آخرین نفر و تا آخرین گلوله از منطقه جبل مریم به علت موقعیت استراتژیک آن دفاع کنند. گروه 139ام الصاعقه نیز با دو گردانش ابوعطوه و نفیشه را در اختیار داشت و افراد آن با وسائل موجود سعی در ایجاد راه بندان در راه های منطقه داشتند.
در طی شب 21 اکتبر آتش شدید توپخانه ارتش مصر بر روی اسرائیلی ها متمرکز شد و شروع به شلیک کرد. مصری ها پست های فرماندهی و تجمعات تانک های اسرائیلی را در منطقه سرابائوم و عین قاسین شناسایی کردند و با توپخانه به آن شلیک می کردند. این شلیک ها با آغاز تهاجم اصلی اسرائیلی ها همچنان ادامه داشت. صبح 22 اکتبر هواپیماهای اسرائیلی به مواضع مصری ها در این جبهه به خصوص جبل مریم، ابوعطوه و نفیشه حمله کردند. همزمان نیروهای پیاده و زرهی اسرائیلی به سمت نفیشه حرکت کردند که با مقاومت مصری ها عقب نشستند. در ساعت 10:00 صبح اسرائیلی ها بار دیگر به سمت جبل مریم، ابو عطوه و نفیشه حمله کردند. چتربازان مستقر در جبل مریم به شدت با نیروهای مهاجم درگیر شدند و به علت برتری موقعیت توانستند حمله آنها دفع کنند. اسرائیلی ها تمام توان توپخانه خود را بروی مواضع الصاعقه درنفیشه و ابوعطوه قرار دادند. در نزدیکی ظهر واحدهای پیشتاز اسرائیلی با یک واحد شناسایی الصاعقه برخورد کردند و در این درگیری 2 تانک و یک نیمه شنی اسرائیلی ها از بین رفت. در ساعت 1:00 بعد از ظهر یک گروهان از چتربازان اسرائیلی به ابوعطوه حمله کردند که با گیر افتادن در یک کمین به کلی از بین رفتند. حمله بعد از آنکه بیش از 50 نیروی اسرائیلی و چندین تانک آنها از بین رفتند متوقف شد.

 

تانک های نابود شده اسرائیلی در روستای ابوعطوه در نزدیکی اسماعیلیه

 

در همان زمان دو گروهان تانک و نیروهای پیاده مکانیزه با پشتیبانی نزدیک هوایی به نفیشه حمله کردند. کماندوهای مصری در یک درگیری نفسگیر طولانی و با فاصله بسیار نزدیک توانستند این حمله را نیز دفع کنند. در این حمله نیز تعداد بسیاری از نیروهای اسرائیلی به همراه چندین تانک و خودروی زرهی از بین رفتند. بعد از ظهر همان روز نیروهای الصاعقه با یک ضد حمله توانستند نیروهای شارون را در طول کانال آب شیرین به عقب برانند. حمله اسرائیلی ها بطور کامل با شکست مواجه شد.

 

 

تانک ها و نفربرهای نابود شده اسرائیلی به همراه مقداری سلاح در دست الصاعقه های مصری

 

با فرا رسیدن شب، آتش بس موضوعه قطعنامه 338 شورای امنیت در ساعت 6:52 دقیقه عصر اجرا شد و به نبرد پایان داد. هنوز تعداد زیادی از زخمی های اسرائیلی در میدان نبرد بر روی زمین قرار داشتند. شارون درخواست هلیکوپتر برای انتقال مجروحین را داد ولی بارلو به دلیل آنکه هوا تاریک بود و منطقه در تیررس نیروهای مصری قرار داشت به این درخواست پاسخ منفی داد. اسرائیلی ها با تمام وجود سعی در تخلیه مجروحین داشتند و عملیات تخلیه تا 4 ساعت به طول انجامید. هنگامی که خورشید طلوع کرد چتربازان اسرائیلی و نیروهای الصاعقه در بعضی مواضع فهمیدند که تنها 20 متر از همدیگر فاصله دارند ولی دیگر آتش بس اجرا شده بود.

 

جنازه یک اسرائیلی از نبردهای اسماعیلیه در دست نیروهای مصری

 

نیروهای چترباز و کماندو های الصاعقه مصری توانسته بودند در آن شرایط که وضعیت عمومی میدان نبرد در مصر بحرانی و رو به وخامت بود و فرماندهی مرکزی در قاهره در حالت سردرگمی قرار داشت یک پیروزی با ارزش تاکتیکی و استراتژیک بدست بیاورند. پیشروی نیروهای شارون به سمت اسماعیلیه متوقف شده بود و خطوط لجستیکی ارتش دوم همچنان ایمن بود. اسرائیلی ها در 10 کیلومتری جنوب اسماعیلیه که اکنون یک شهر نیمه ویران بود قرار داشتند.

 

 

تخلیه مجروهان با هلیکوپتر و بازگشتن نیروهای اسرائیلی از کرانه غربی بعد از آتش بس. در پلاکارد روی تانک نوشته شده است: از جنگ با مصری ها تا جنگ با یهودیها(اشاره به درگیری های سیاسی داخلی در رژیم صهیونیستی در آن زمان)

 

شارون بعد از جنگ اصرار داشت که شرایط سیاسی باعث ایجاد مشکل در پیشروی نیروهای او در جبهه اسماعیلیه شده بود این ادعاها در کنار مسائل دیگر باعث وضیعت سیاسی دشواری برای اسرائیل گشت که باعث ایجاد حزب لیکود در آینده نزدیک شد.

 

مراجع:

 

https://en.wikipedia.org/wiki/Battle_of_Ismailia

Simon Dunstan The Yom Kippur War 1973 The Sinai

George W Gawrych The 1973 Arab-Israeli War: The Albatross of Decisive Victory

 

تقدیم به ارواح طیبه شهدای گمنام

 

تمامی حقوق به نویسنده و مترجم و وبسایت میلیتاری تعلق دارد

 

[mina68 78]

برادر گرامی ضمن تشکر از مطلب جالب وپربارتون/بازهم بنازم به غیرت ومردانگی نیروهای مصری که کاش یکم ازش تو خون ارتش سوریه بود که حزب الله ونیروهای مردمی بابدبختی یک منطقه رو تصرف وتحویل ارتش میدن ارتش هم اون منطقه رو با مقداری سلاح وتجهیزات روش تقدیم برادران تروریست پابرهنه میکنه
 

[jetfighter 4]

به نظر شما چرا باید مصری هایی که این همه تلفات و خون و هزینه برای جنگ با صهیونیست ها پرداختند طی چهل سال این همه تغییر موضع بدهند!؟

[deserthawk 5,518]

به نظر شما چرا باید مصری هایی که این همه تلفات و خون و هزینه برای جنگ با صهیونیست ها پرداختند طی چهل سال این همه تغییر موضع بدهند!؟

 

سوال جالبی فرمودید که جواب مفصلی لازم دارد ولی سعی می کنم به طور خلاصه بیان کنم.

 

اول باید پرسید که علت دشمنی مصر و اسرائیل چه بود و در مورد بعد باید توان مقابله دو طرف را در طی این سال ها بررسی کرد. در مورد علت دشمنی مصر و رژیم صهیونیستی به مسئله فلسطین و موجودیت رژیم اسرائیل بر میگردد. مصر به عنوان یک کشور عربی چه در دوران سلطنت و چه جمهوری با توجه به همسایگی با فلسطین و جمعیت زیاد و ارتش نسبتا قوی نمی توانست در مورد این مسئله بی تفاوت بماند. ولی آن چه که در عمل اتفاق افتاد این بود که این دشمنی برای مصر بسیار گران تمام شد. علت اصلی این امر هم سیستم فاسد و ناکارآمد دولتی مصر و سطح حمایت ابرقدرت های جنگ سرد از ارتش و دولت های دو طرف بود. ارتش مصر در جنگ 1948 نتوانست مانع ایجاد رژیم غاصب اسرائیل شود. در جنگ سوئز نیز بطور نابرابری مورد حمله 3 ارتش انگلستان، فرانسه و اسرائیل قرار گرفت و این جنگ نیز اگر التیماتوم اتمی شوروی برای بمباران پاریس و لندن نبود به احتمال زیاد به شکست مصر منجر می شد.

اما مصر از زمان جنگ کانال سوئز تا زمان نبرد شش روزه یک فرصت استثنائی را برای تقویت خود و به روزرسانی ارتش و کارآمد سازی دولتش از دست داد. این امر نیز دلایل زیادی دارد که در این بحث نمی گنجد. اما نتیجه آن بود که ارتش کوچکتر اسرائیل در یک حمله پیش دستانه در جنگ شش روزه خسارت فراوانی بر ارتش مصر و سایر ارتش های عربی منطقه وارد آورد. علت هم علاوه بر اشتباهات فرماندهی ارتش های عربی به تفکر پوسیده آن فرماندهان و تجهیزات تضعیف شده روسی در مقابل تفکر خلاق صهیونیست ها و تسلیحات غربی با کیفیت و به روز و حمایت قوی غرب بر میگشت.

بعد از جنگ شش روزه اتفاق مهمی که افتاد این بود که جمال عبدالناصر با کمک به گروه های فلسطینی امر آزادسازی فلسطین را به خود انها محول نمود و اعلام داشت که ارتش مصر (و به تبع آن سایر ارتش های عربی) تنها به حمایت از گروه های مقاومت فلسطینی برای آزادسازی سرزمین خود مبادرت خواهند ورزید و کار اصلی به دوش فلسطینیان است. اما نکته ای که وجود داشت وجود سرزمین های اشغالی در صحرای سینا و جولان بود که ارتش های مصر و سوریه باید خود ان را آزاد می کردند. به این ترتیب جنگ رمضان یا یوم کیپور اتفاق افتاد.

بعد از این جنگ روایت ها از باقی قضایا فراوان است. در حالی که سوریه همچنان جنگ را راه رهایی جولان می دانست ولی مصر دیگر دنبال جنگ نبود. البته این عمل از پیش از جنگ 1973 دنبال می شد و از نظر مصر باید پیش از راه حل سیاسی با جنگ به اسرائیل نشان داده می شد که مصر برای بازپس گیری سینا از هیچ کاری فروگذار نمی کند. هیکل در کتاب خود با نام به سوی رمضان به خوبی وضعیت مذاکرات با کسینجر قبل از جنگ را توضیح می دهد و از علاقه و تلاش های سادات به مذاکره سخن می گوید.

البته روایت دیگری وجود دارد که حاکی از خیانت سادات به مصر و اعراب است و نشانه هایی برای آن نیز وجود دارد. در همین نوشتار نیز اقداماتی به سادات نسبت داده شده است که از یک فرمانده جنگی بعید است صادر شده باشد. اقداماتی که منجر به نفوذ شارون به کرانه غربی کانال و مصائب بعد از آن شد. سعدالدین شاذلی در کتاب خود با نام عبور از سوئز یا جنگ اکتبر 1973 به خوبی این اقدامات را شرح داده است.

بعد از سادات نیز حسنی مبارک که دنباله رو و منتخب سادات بود برای ریاست جمهوری مصر انتخاب شد و به همان روش قبلی ادامه داد.

جالب است بدانید که بعد از صلح با اسرائیل صدام اولین کسی بود که باعث خروج مصر از اتحادیه عرب و منزوی شدن آن شد و همین صدام بعد از 10 سال دوباره مصر را به جمع اعراب و اتحادیه عرب باز گرداند. اکنون دیگر این بلا همه گیر شده است.

[death 4,593]

درسته مصر این نبرد رو  برد ولی جنگ رو باخت شکست های متوالی باعث شد مصر به نقطه ای برسه که فکر  کنه شکست اسرائیل غیر ممکن است و اسرائیل رو به عنوان یه جقیقت موجود در منطقه به رسمیت بشناسه

البته دوستمون توضیح خیلی کامل تری دادن !

[MR9 113,488]

با سلام

 

البته یک نکته ای در این زمینه به صورت کامل فراموش شده و آن سیاست سادات معدوم در مواجه با رژیم صهیونیستی است . وی معتقد بود مواجه اعراب با این رژیم باید  بر اساس " استراتژی معانقه تا جایی که خفه شود" پی ریزی گردد که علی الظاهر نظریه جالبی به نظر می رسید ولی طبق معمول بعد از کمپ دیوید ، به جای رژیم صهیونیستی ، این اعراب بودند که به جای سیاستمداران تل آویو ، دچار فراموشی و سپس خفگی شدند .

 

 

 

ارتش کشورهای عربی خطاب به حزب ا.... 

 

"عیب ما را بپوشان ، خدا خیرت دهد "

 

 

این کاریکاتوری بود که در اثنای جنگ 33 روزه در یکی از روزنامه های عربی به چاپ رسید .

 

 

پی نوشت :

 

ضعف اعراب را بخوبی در اظهارات اخیر اشتون کارتر می شود تشخیص داد. 

[mina68 78]

به نظر شما چرا باید مصری هایی که این همه تلفات و خون و هزینه برای جنگ با صهیونیست ها پرداختند طی چهل سال این همه تغییر موضع بدهند!؟

باسلام خدمت شما به همان دلیل که لهستان و رومانی بعد از سالها عضویت در ورشو و بودن زیر بیرق شوروی با یک چرخش۱۸۰درجه ای باعضویت ناتو زیر نفوذ امریکایی رفتن که روزی دشمن ایدوئولوژیشون بود
واونهم منافع ملی و درک درست از شرایط هستش که مصر زود فهمید و از تحمیل خسارات سنگین به کشورش جلوگیری کرد و سوریه نفهمیدو نتیجه اش جنگ۱۹۸۲ وتحمل یک شکست سنگین و پر هزینه و خروج خفت بار از لبنان بود
مصر وسایر اعراب سالها جهت تحقق رویای نابودی اسراییل جنگیدن و با وعده نابودی اسراییل و انهم بزودی دادن خسارت و تلفات سنگین رو توجیه کنن ولی بعد از جنگ یوم الکیپور و شکست سنگین مصر و سوریه انهم درشرایطی که جنگ را با استفاده از عنصر غافلگیری کامل شروع کرده بودن مصر را به این جواب رساند که نابودی اسراییل امری محال و دستکم از توان فعلی اعراب خارج هستش و ادامه این وضعیت علاوه براینکه هیچ سودی برایشان ندارد باعث به خطر افتادن موجودیت شان هم میشود بخصوص اینکه رابطه اسراییل و امریکا مستحکمتر و امریکا برخلاف گذشته که بنوعی میانداری میکرد با تمام توان از اسراییل حمایت میکرد که این مساله موازنه حمایت ابرقدرتهارا که تا ان زمان و باحمایت همه جانبه شوروی به نفع اعراب بود رو به نفع اسراییل تغییر میداد خصوصا که اعراب بعد از سال ۱۹۷۳به مسلح بودن اسراییل به سلاح اتمی پی بردن که واین یعنی خط بطلان بر رویای نابودی اسراییل واضافه براینها اشتباه شوروی در درگیر کردن مستقیم خود در مناقشه اعراب و اسراییل با ارسال شکاریهای رهگیرهای خود جهت دفاع هوایی به مصرو شکسته شدن ابهت این ابرقدرت توسط اسراییل و کم رنگ شدن نقش تعادل و بازدارندگیش مثال اجتناب اکید جنگنده های اسراییل از درگیر شدن با شکاری های شوروی ولی با گذشت زمان و کم رنگ شدن ترس اسراییل شکار جنگنده های شوروی توسط نیروی هوایی اسراییل و همچنین جایگزین شدن استراتژی قبول اسراییل در مقابل گرفتن امتیاز از این کشور بجای استراتژی نابودی اسراییل
همچنین قبول واقعیت قدرت اسراییل از طرف مصر بجای رویا پردازی و دادن شعارهای توخالی که جز مصرف داخلی استفاده دیگه ای ندارن وفقط کمک به مظلوم نمایی اسراییلی هامیکنن کاری که برخی از کشورهای دیگه در حال انجام اون هستن

درسته مصر این نبرد رو برد ولی جنگ رو باخت شکست های متوالی باعث شد مصر به نقطه ای برسه که فکر کنه شکست اسرائیل غیر ممکن است و اسرائیل رو به عنوان یه جقیقت موجود در منطقه به رسمیت بشناسه
البته دوستمون توضیح خیلی کامل تری دادن !

برادر گرامی شما کدوم برد رو میگین؟
دفاع نیمه نصفه و دستپاچه ازیک شهر در ده ها کیلومتر در داخل خاک کشورخودت رو برد میدونین اونهم جلوگیری ازسقوط اون فقط برا یکی دو روز و اونهم نه در شرایط محاصره رو اسمشو پیروزی میدونین و ایا اگر یکی دوروز دیگه این جنگ ادامه پیدا میکرد باز مصریها میتونستن از اشغال شهر جلوگیری کنن؟

واقعیت اینه که کشورهای عربی فاقد یک استراتژی برای شکست اسراییل بودن
شکست اعراب بخاطر ضعف فرماندهی ونبود فرماندهان باکفایت هستش
الان بیشتر توضیح بدم متهم به جانبداری و تعریف و تمجید از یهودیها میشم ولی شمااستعداد نیروهای دو طرف رو نگاه کنید کیفیت تسلیحات و جنگ افزارهای طرفین رو هم نگاه کنید تا متوجه اختلاف فاحش اونها بشین بعد سیر جنگ رو پیگیری کنید جبهه اعراب پر از فرصت سوزی عقب نشینی دستپاچه و بزدلانه اهدای قنائم سالم و دست نخورده اونهم با تیراژ بالا که اسراییل تعدادزیادی از تانکهای تی۶۲رو به کشورهای دیگه صادر کرد و تی۵۵ هارو ارتقا و بکار گیری کرد اونوقت جبهه اسراییل پر از نبوغ و حرکات شجاعانه است ویرایش شده در اردیبهشت 95 توسط mina68

[ak2 677]

ممنون بابت تاپیک زیبا و کامل

ویرایش شده در اردیبهشت 95 توسط ak2