فردیناند ، فیل جنگی آلمان نازی فردیناند ، فیل جنگی آلمان نازی

[Crash 18,581]

فردیناند ، فیل جنگی آلمان نازی

مقدمه

Elefant (به آلمانی یعنی فیل) یک ضد تانک سنگین بود که توسط ارتش آلمان نازی در طی جنگ جهانی دوم طراحی و شاخته شد. در سال  1943 کارخانه پورشه این ضد تانک را با نام فردیناند (Ferdinand) ساخت و در سال 1944 بعد از اصلاحاتی به نام Elefant تغییر نام داد و با اسم خاص Sd. Kfz. 184 در سیستم رزمی آلمان نازی نامگذاری شد.

تاریخچه توسعه

نیرو های آلمان نازی نیاز به یک تانک سنگین را در سیستم رزمی خود به شدت احساس می کردند پس در 21 می سال  1942جلسه ای درآلمان برگزار شد و از شرکت های پورشه و هنشل خواسته شد تا برای ارتش آلمان نازی یک تانک سنگین  با وزن 45 تن ومسلح به توپ 88 میلیمتری KwK36- L/56  ، را طراحی کنند. هردو این شرکت ها  از یک برج برای تانک خود استفاده کردند این برجک توسط شرکت Krupp ساخته شده بود. تفاوت دو پروژه ای که طراحی شده بود در محل قرار گیری برجک ، نوع شاسی و نیرو محرک تانک بود. در تانک ساخته شده توسط شرکت  پورشه برجک نزدیک به جلویی بدنه قرار داده شده بود ولی در طراحی مدل شرکت  هنشل برجک در وسط شاسی گذاشته شده بود. تانک ساخته شرکت کمپانی پورشه به یک پیشرانه که توسط خود کمپانی پورشه طراحی و ساخته شده بود مجهز شد. این پیشرانه  بنزینی Type 101/1  نام داشت که به وسیله هوا خنک می شود محل قرار گیری پیشرانه در قسمت عقب تانک بود. کارخانه پورشه اسم این تانک را VK4501 گذاشت. اما طرح تانک پورشه  در مقابل طرح شرکت هنشل شکست خورد و طرح شرکت هنشل با نام تایگر 1 وارد سیستم رزمی آلمان شد.

 

تانک پورشه

 

از علل شکست طرح شرکت پورشه ضعف پیشرانه ،سیستم انتقال قدرت  ناکارآمد ،  نیاز به تعمییر و نگهداری مداوم موتور و مانور پذیر ضعیف تر نسبت به رقیب خود بود.  بعد از شکست این پروژه شرکت پورشه تصمیم گرفته شد از شاسی تانک خود برای ساخت یک توپ خودکششی 170 میلی متری یا 150 میلیمتری و یا خمپاره انداز 210 میلی متری استفاده نمایید ، اما اعتقاد بر این شد که از این شاسی برای ساخت ضد تانک سنگین استفاده شود. در طول سال 1942،  هشتاد و پنج  دستگاه از شاسی های تانک پورشه برای تبدیل شدن یه یک زره کوب انتخاب شدند. دکتر پورشه (فردیناند پورشه) شخصا خود برای کار طراحی  نظارت آن را به عهده گرفت به همین خاطر این زره کوب به افتخار او فردیناند نامگذاری شد. در 19 مارس سال 1943 اولین نمونه فردیناند ساخته شد . 91 شاسی تانک تایگر پورشه تبدیل به این زره کوب جدید شدند . کار ساخت این تعداد فردیناند به سرعت دربین ماه مارس تا مه سال 1943انجام گرفت. هدف از توسعه فردیناند جایگزینی برای زره کوب های سبک Marder II و Marder III بود.

 

فردیناند پورشه طراح اصلی زره کوب  فردیناند

 

کارخانه ساخت فردیناند

 زره کوب فردیناند

 فردیناندهای ساخته شده در حال اعزام به جبهه شرقی

طراحی

برای برجک این زره کوب از یک ساختار ساده استفاده شده بود. که فقط در اطراف بدنه برجک دارای شیب ملایم بود. فردیناند  در مجموع داره 6 خدمه بوده است ، محل قراری گیری راننده و متصدی رادیو در جلوی بدنه بوده، پیشرانه در قسمت وسط شاسی و برجک در قسمت عقبی بدنه  قرار داشت. برجک محل قرار گیری دیگر خدمه شامل فرمانده ، دو نفر لودر و یک توپیچی بوده است. همچنین مهمات در برجک قرار داشتند.  برای خروج خدمه یک دریچه بزرگ در پشت برجک قرار داشته است ، همچنین بروی دریچه بزرگ یک دریچه کوچک برای بیرون انداختن پوکهای گلوله تعبیه  شده است.

برای تقویت حفاظت بدنه از زره اضافه شونده به ضخامت  100 میلیمتر در جلوی بدنه و تقویت بقیه قسمت ها بدنه با زره ای یه ضخامت  200 میلیمتری استفاده شد که منجر به اضافه شدن وزن 5 تن به کل ساختار شد. پیشرانه قبلی  که پورشه برای تانک قبلی خود  پیشنهاد داده بود VK4501  نام داشت در این زره کوب با پیشرانه ساخت شرکت مایباخ که قدرتی در حدود 296 اسب بخار داشت تعویض شد. در زره کوب فردیناند دو پیشرانه جاسازی شده است در نتیجه قدرتی معادل 592 اسب بخار قدرت داشت . علاوه براین در این زره کوب دو موتور الکتریکی زیمنس با قدرت 230 کیلو وات قرار داشت هر کدام از این موتورهای الکتریکی به چرخ های خورشیدی عقبی متصل بودند. موتورهای الکتریکی نیز به عنوان واحد فرمان موتور وسیله نقلیه عمل کرده است. این پشرانه دیزلی- الکتریکی این امکان را به فردیناند میداد تا در جاده به حداکثر سرعت 30 کیلومتر برساعت و در خارج از جاده به 10 کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند. این پیشرانه ترکیبی  مصرف سوخت بالا و عملکرد ضعیف داشت  همچنین چرخ های خورشیدی در هر 500 کیلومتر نیاز به تعویض داشتند.  سیستم تعلیق از نوع "slack track" بوده است که شامل 6 جفت چرخ ( 3 جفت در هر طرف) و که بروی سیستم میله ای پیچشی قرار داشتند، در این سیستم تعلیق، غلطک بازگرداننده وجود ندارد .در وعوض دارای دو جفت  چرخ های خورشیدی است که در هر انتهای خودرو در هر طرف قرار داشتند.

 

 

میزان ضخامت زره در بخش های مختلف زره کوب

نمایش اجزایی داخلی زره کوب فردیناند 

چرخها در سیستم تعلیق شامل 6 جفت چرخ بوده است

 

مهمات

این زره کوب به یک توپ 88 میلیمتری کالیبر 71 مدل Pak 43/2)  KwK 43) مجهز بوده است.در حقیقت این نسل از توپهای کالیبر 71 جایگزینی برای توپ های معروف ضد هوایی 88 میلیمتری فلاک بود. لوله توپ KwK 43 در مقایسه با توپ KwK 36  لوله توپ بزرگتر ، افزایش سرعت خروج گلوله از دهانه و گلوله های بلند تر بود. از توپ های مدل KwK 43 در تانک تایگر 2 و زره کوب Jagdpanther نیز استفاده شده بود. توپ های سری KwK 36   نیز در تانکهای تایگر 1 نصب شده بودند. همین ویژگی ها باعث شد Pak 43 نتواند به عنوان یک سلاح ضد هوایی ایفای نقش کند اما در عوض یک سلاح کشنده ضد تانک محسوب میشد. میزان حرکت لوله توپ در Elefant بسیار محدود بوده است وفقط توانایی گردش 25 درجه ای  عمودی و افقی را داشته است. در نسخه بهینه سازی شده فردیناند (Elefant) یک مسلسل 7.92 میلیمتری MG-34 به عنوان سلاح ثانویه نصب شد.

 

اصلاح فردیناند- (Elefant)

در سپتامبر سال 1943 ، فردیناند های باقی مانده فرا خوانده شدند تا با توجه به تجربیات به دست امده از نبرد کورسک بهینه سازی شوند. در طول ماه های اکتبر و نوامبر سال 1943،  از 50 وسایل نقلیه باقی مانده 48 دستگاه به این سطح از ارتقا رسیدند . نصب مسلسل MG 34 در جلویی بدنه برای مقابله با پیاده نظام ، نصب گنبد فرماندهی ( مشابه  گنبد فرماندهی در زره کوب StuG III) ، نصب پوشش حفاظتی Zimmerit و تقویت زره جلوی بدنه (که منجر به افزایش وزن از 65 تن به 70 تن شد)  از جمله ویژگی های بهینه سازی شده در زره کوب فردیناند بوده است. گفته می شود در ماه مه 1 سال1944 ، به دستور شخص هیلتر اسم این زره کوب بهینه سازی شده Elefant نامگذاری شد. در پاییز سال 1943 از شاسی سه دستگاه تایگر پورشه ، خودرو بازیاب زرهی Bergetiger ساخته شد ، همچنین یک دستگاه زره کوب  فردیناند که در جنگ به طور جدی آسیب دیده بود و برای بهینه سازی به سطح Elefant مناسب نبود به یک دستگاه Rammtiger که یک نمونه آزمایشی از خودرو زرهی خط شکن بود تبدیل شد.

 

گنبد فرماندهی در زره کوب StuG III

 

خودرو زرهی خط شکن Rammtiger

 

خودرو بازیاب زرهی Bergetiger

 

یک نمونه مدل از خودرو بازیاب زرهی Bergetiger

 

تاریخجه عملیات

اولین نبردی که زره کوب فردیناند به طور متمرکز در آن شرکت داشت نبرد کورسک بود. فردیناند با کمک توپ 88 میلیمتری Pak43/2 می توانست تانک های T-34  و ضد تانک های 76.2 میلیمتری ارتش شوروی را در فاصله از بیش از 3 کیلومتر به آسانی از میان بردارد . با این حال با پیشروی پیاده نظام ارتش شوروی و گذشتن از خطوط دفاعی آلمان فردیناند ها بی دفاع می ماندند. نداشتن مسلسل به عنوان سلاح ثانویه و مجهز نبودن یه برجک متحرک از جمله نقاط ضعف بزرگ این زره کوب ها در مقابل پیاده نظام بود . پیاده نظام شوروی خیلی زود نقاط ضعف این زره کوب سنگین را یافتند ، انها بدون دیدن شدن و حرکت در نقاط کور فردیناند به آن نزدیک می شدند با استفاده از نارنجک و کوکتل مولوتف از هر دو طرف فردیناند ها  را از میان برمی داشتند. اما این تنها مشکل فردیناند ها در جبهه های جنگ نبود ، بزرگترین مشکل فردیناندها در نیرد کورسک آسیبهای مکانیکی و صدمه های ناشی از مین ها بود. هر گونه صدمه به زنجیرهای حرکتی ، سیستم تعلیق و یا زره های، خدمه را مجبور به پیاده شدن  و تلاش برای تعمیر می کرد. وزن بسیار این زره کوب مانع از بکسل کردن آن می شد. خودرو های بازیابی زرهی در نیرد کورسک عموما از مدل Bergepanzer IV بودند که توانایی بکس کردن خودرهای زرهی سنگین را نداشتند . برای جا به جا کردن تانک های تایگر 1 به سه دستگاه Bergepanzer IV نیاز بود در عوض برای جا به جایی فردیناندها به 5 دستگاه Bergepanzer IV  که به یک دیگر متصل می شدند نیاز بود .در مراحل اولیه از نبرد کورسک هنگامی که آلمانی ها دست به حمله  می زدند، وسایل نقلیه سنگین بعد از حمله در طول شب تعمیر می شدند و دوباره می تواسنتند به میدان نبرد بازگردند. اما با شروع ضد حملات ارتش شوروی با سقوط مواضع دفاعی آلمانها با کوچکترین مشکل جزئی دربخش تعلیق که مانع از حرکت کردن فردیناندها و هر خودرو زرهی سنگین دیگر میشد خدمه معمولا مجبور بودند وسیله  زرهی خود را ترک کنند در نتیجه این ادوات سالم بدست ارتش شوروی می افتاند.

 

 

از جمله اشکالات تانک ها و زره کوب های سنگین  نیاز به تعمیرات طولانی مدت آنها خصوصا در بخش سیستم تعلیق بوده است-

 

نیروهای آلمان نازی در حالی تعویض پیشرانه فردیناند

 

زره کوب های سنگین فردیناند که در جبهه نبرد کورسک رها شدند

 

گروهی از فرماندهان ارتش سرخ در کنار فردیناند

 

پوستری برای ارتش شوروی در مورد ساختار زره کوب فردیناند

 

به همین دلیل ارتش آلمان اصلاحاتی را بخش آرایش نظامی خود اعمال کردو واحده های نظامی خود را به جوخه های کوچکتری تقسیم کرد. دراین تقسیم بندی در حمله زره کوب های سنگین مثل  Jagdpanzer  در نوک آرایش قرار می گرفت . پیاده نظام و تانک های در جناحین و عقب این آرایش قرار داشتند و زره کوب های سنگین  را پوشش میداند. در دفاع نیز یک واحد به عنوان نیرو ذخیره در عقب خط مقدم نگه داشته می شد. وظیفه این گروه کند کردن و کاستن از حرکت دشمن خصوصا تانک های انها بود . با ایجاد بهبود در فردیناندو رسیدن به سطح Elefant  هنوز برخی از مشکلات وجود داشت. در سال 1944 زره کوب های Elefantوارد جبهه ایتالیا شدند. اما به علت وزن بالایی این زره کوب ها به آنها اجازه نمیداد از جاده ها و پل ها در طول میسر استفاده کنند. همچنین Elefant   برای نبرد در فضاهای باز کاربرد داشت و در در زمین پر از تپه ایتالیا توان رزمی چندانی نداشت. همانطور که در کورسک بیشتر تلفات نه به خاطر درگیری های مستقیم بلکه به علت خرابی مکانیکی و کمبود قطعات یدکی بود در جبهه ایتالیا نیز  اشکالات فنی خدمه  را مجبور می کرد تا خودرو زرهی خود را از بین بردن و یا رها کنند.  یک گروه از زره کوب های Elefant در  ژانویه سال 1945 در مقابل ارتش شوروی در لهستان قرارداشتند و باقی  آنها برای دفاع از برلین به کار گرفته شدند.  با تمام کاستی های فردیناند ، عملکرد این زره کوب در نیرد کورسک بسیار درخشان بوده است . در  طوب نیرد کورسک گردان 653 زره کوب های سنگین آلمان نازی ادعا کرده است که فردیناند ها توانسته بودند 320 تانک دشمن را نابود کنند که در عضو فقط 13 دستگاه از این زره کوب از بین رفته بود. در نتیحه فردیناند ها در کل جبهه های نبرد به یک نسبت 10 به 1 ( کشتن به ازای از بین رفتن) رسیده بودند. از جمله علل موفقیت این چنین فردیناند ها حفاظت بالایی آنها بود اما تحرک ضعیف و عدم اطمینان مکانیکی تا حد زیادی توانایی های عملیاتی آنها را کاهش داده بود.  آلمان نازی Jagdpanther  را جایگزین برای زره کوب های سنگین خود در نظر داشت، ترکیب تحرک قابل قبول و زره مناسب  در حالی که همان قدرت آتش را در اختیار داشت.

 

Elefant  در جبهه ایتالیا

 

از 19 دستگاه فقط 2 دستگاه از این زره کوب بعد از جنگ سالم باقی ماند. یکی از آنها یک فردیناند بود که توسط نیروهای شوروی در طی نبرد کورسک به غنیمت گرفته شد و در حال حاضر در موزه تانک کوبینکا در خارج از مسکو قرار دارد. ودیگری یک دستگاه Elefant بود که توسط نیروهای آمریکایی در  نبرد آنزیو به غنیمت گرفته شد اکنون این زره کوب در موزه ای در ایالت ویرجینیا نگهداری میشود. این زره کوب در سال 2007الی 2008 دوباره نوسازی شد و به نمایش عموم در آمد.

 

فردیناند در موزه ای در روسیه

 

Elefant در ایالات متحده آمریکا

 

 

مشخصات کلی زره کوب فردیناند

کارخانه تولید کننده: پورشه

سال تولید : مارس الی مه سال 1943

تعداد دستگاه تولیدی : 91 دستگاه

وزن : 65 تن – 70 تن در نمونه Elefant

طول :   8.14 متر

عرض : 3.38 متر

ارتفاع : 2.97 متر

خدمه : 6 نفر( فرمانده، توپچی ، راننده ، اوپراتور رادیو ، دو نفر بارگذار )

حداکثر ضخامت زره : 200 میلیمتر

تسلیحات : توپ 88 میلیمتری Pak 43/2 – مسلسل 7.92 میلیمتری MG-34 ( فقط در نمونه های Elefant)

پیشرانه : 2 x موتور مایباخ با قدرت 296 اسب بخار

برد : 120 کیلومتر

حداکثر سرعت : 30 کیلومتر بر ساعت

 

مترجم :Crash

نقل با ذکر نام میلیتاری و مترجم بلامانع است.

[SaSa7 274]

سلام, ممنون بابت تاپیک عالیتون.
چرا المانها برای کاستن از وزن تانکها یا زره کوبها از زره شیبدار استفاده نمیکردند. مشابه پیشانی تی ۳۴ روسها؟

[Crash 18,581]

سلام, ممنون بابت تاپیک عالیتون.
چرا المانها برای کاستن از وزن تانکها یا زره کوبها از زره شیبدار استفاده نمیکردند. مشابه پیشانی تی ۳۴ روسها؟

سلام خواهش می کنم

 

آلمان ها برای توسعه ادوات زرهی سنگین اعتقادی به زره های شیب دار نداشتند البته آلمان در توسعه ی تانک های متوسط همانند پنتر تجربه ی استفاده  از زره های شیب دار را داشنتد ، آلمانها در بحث حفاظت زره ضخیم تر را قابل اطمینان تر تصور می کردند، که البته عملکرد تانک های سنگین همانند تایگر 1 و فردیناند نشان داد این تفکر در بحث حفاظت درست بوده است اما آلمان ها فراموش کردند هر افزایش وزنی در تانک ها بهای نیز دارد. آلمان ها تصور می کردند افزایش حفاظت می تواند جای تحرک پذیری را  در میدان نبرد بگیرد همان طور که در متن اشاره شد بهای این افزایش وزن  باعث اشکال در تحرک تانک ها  شد و نتیجه ی آن از دست رفتن ادوات زرهی در خطوط دفاعی بود .اما آلمان ها متوجه اشکال طرح خود بودند نیز دریافت ادوات زرهی با زره های شیب دار می تواند در بحث حفاظت آنها را یاری کند و در عین حال تحرک تانک ها را نیز کاهش ندهد. پس به سرعت دست به کار شدند و طرحی جدید را توسعه دادند. که نتیجه ی آن توسعه زره کوب سنگین Jagdpanther  که جز نسل جدید زره کوب های آلمان نازی بود و جز آخرین سری زره کوب های سنگین آلمانی  به حساب می آمد . این طرح از روی شاسی تانک متوسط پنتر گرفته شده به است. بنابراین همانند پنتر در بخش جلویی بدنه یک شیب 50 درجه ای داشت . همین امر باعث کاهش وزن Jagdpanther  شد و وزن آن را به 45.5 تن رساند ( در مقابل فردیناند که 65 تن وزنی داشت)  همچنین آلمان ها  قدرت موتور را افزایش دادند و حتی در آن از نمونه توپ 88 میلیمتری جدید تری استفاده کردند که باعث بهبود عملکردی آن شد.اما جنگ به پایان خود نزدیک میشد و آلمان در تمام جبهه ها شکست خوردند و زره کوبهای Jagdpanther اثر بسیار کمی در جبهه ها ایفا کردند.

 

 

زره کوب سنگین Jagdpanther

 

تفکر زره قوی تر حفاظت بیشتر در عمل بسیار خوب بود و نتایج خوبی در پیش داشت.

 

زره شیب دار در تانک تی -34 در بخش جلویی بدنه 60 در جه بوده است.

 

 

زره شیب دار در تانک پنتر و زره کوب سنگین Jagdpanther  در بخش جلویی بدنه 55 درجه بوده است.

 

در تانک سنگین تایگر 2 نیز در بخش جلویی بدنه از یک زره شیب دار با زاویه 50 درجه استفاده شده.

[SaSa7 274]

باز هم ممنون از پاسخ کاملتون.
ولی باز هم میتونستن نتیجه بهتری بگیرند, به این صورت که حتی اگر اعتقاد به این داشته باشند که زره ضخیمتر, حفاظت بیشتر. میتونستند به نتیجه زره ضخیمتر+ شیب بیشتر میشود حفاظت خیلی بیشتر.
یعنی به طور مثال میتوانستند, ضخامت زره ۱۰۰ میلیمتر رو با شیب حدودا ۵۰ درجه ۵۰ درصد افزایش دهند... ویرایش شده در آذر 94 توسط SaSa7