HS.30 ، اولین خودروی رزمی پیاده نظام دنیا

[Crash 18,580]

 

Schützenpanzer Lang HS.30

مقدمه

در اوایل دهه 1950 در پاسخ به نیازهای آلمان غربی HS.30 ساخته شد. آلمان در این مقطع زمانی به یک خودروی زرهی نیاز داشت که نه تنها  توانایی حمل نیروها را داشته باشد، بلکه قابلیت رزمی بالا برای پوشش دادن نیروهای پیاده نظام و همراهی نیروهای زرهی و همچنین توانایی دفاع از خود را نیز داشته باشد. این محصول، نتیجه تجربه ورماخت در جنگ جهانی دوم با نام تکنیک پیاده نظام-زره پوش( Panzergrenadiere) بود که توسط وزارت دفاع فدرال آلمان دوباره تعریف شد. در سال 1957 شرکت سویسی Hispano-Suiza پیشنهاد تولید این خودرو را با پیشرانه ساخت شرکت رولز رویس به آلمان غربی داد. بدون ساخته شدن هیچ نمونه‌ی اولیه‌ای یا انجام تستی، طرح تولید انبوه پذیرفته شد. قرار بود 10000 دستگاه از این خودرو ساخته شود ولی به دلیل مشکلات فنی فقط 2000 دستگاه از آن ساخته شد. به دنبال این قضایا رسوایی بزرگ سیاسی در آلمان غربی دهه 1960 ایجاد شد. با این وجود  با توجه به استانداردهای نوین کنونی در ارتش های دنیا این خودروی جدید زرهی، اولین خودروی رزمی پیاده نظام در جهان بوده است و آلمان ها کلاس جدیدی از خودروهای زرهی را تعریف کرده اند. اسم خودرو Schützenpanzer Lang HS.30 گذاشته شد. Schützenpanzer به معنی خودرو رزمی پیاده نظام و HS.30 مخفف اسم کارخانه سازنده می باشد. لغت Lang به معنی طویل است که برای تمیزدادن این خودرو زرهی از خانواده خودروهای زرهی Kurz به اسم این خودرو اضافه شده است. نام دیگر این خودروی رزمی پیاده نظام Schützenpanzer 12-3 یا به اختصار SPZ 12-3 بوده است.  در سال 1971 خودروی رزمی پیاده نظام مارد (Marde ) جایگزینی برای SPZ 12-3 شد و اولین خودرو پیاده نظام دنیا از خدمت بازنشسته شد.

 

اجرای تکنیک پیاده نظام-زره پوش در جنگ جهانی دوم با استفاده از خودرو های زرهی Sd.Kfz. 251 و Sd.Kfz. 250 صورت میگرفت

 

خانواده خودروهای زرهی  Kurz خودرو های شناسایی سبک ، که به توپ 20 میلیمتری مجهز بودند.

 

 

توسعه

ارتش ایالات متحده اعتقاد داشت نفربر های زرهی باید به عنوان یک تاکسی رزمی فقط برای جا به جایی پیاده نظام در خدمت ارتش باشند و نباید به سمت یک وسیله نقلیه با قابلت های رزمی توسعه پیدا کنند اما آلمانی ها تفکر دیگری داشتند تجربیات آنها در جنگ جهانی دوم و استفاده از تکنیک پیاده نظام-زره پوش باعث شد تا تفکر تاکسی رزمی را به چالش بکشند. آلمان هاSPZ 12-3  را به عنوان یک خودروی زرهی جنگی برای مبارزه در کنار تانک های اصلی میدان نبرد طراحی کردند و از طرف دیگر برای پوشش دادن و جا به جای نیروهای پیاده نظام آن را در نظر داشتند. بر خلاف نفربر زرهی ام 113 ارتش ایالات متحده، SPZ 12-3 آلمانی توانایی شناوری نداشت با این وجود در دکترین نظامی آلمان نداشتن این قابلیت در همراهی تانک های اصلی میدان نبرد به عنوان یک ضعف بزرگ دیده نمی شد. در عوض آلمان ها این خودرو زرهی را به یک توپ 20 میلیمتری اتوماتیک ساخت شرکت Hispano-Suiza به نام HS.820 مسلح کرده بوند که یک سلاح غیر منتظره ی قدرتمند برای خودروهای زرهی سبک در آن زمان محسوب می شد. این توپ روی یک برجک کوچک با دید پریسکوپی15x15  نصب شده بود. در دکترین آلمان غربی این توپ 20 میلیمتری برای مقابله با بالگردها، سلاح های ضد تانک و  خودروهای زرهی سبک در نظر گرفته شده بود تا تمرکز تانک های خودی بر نابودی تانک های دشمن معطوف شود. سرعت دهانه در توپ HS.820  1100 متر برثانیه است و نرخ آتش 1000 گلوله بر دقیقه است.

 

 

 

 

این توپ دارای گلوله های شدید الفجار، ضد زره و رسام بوده است. میزان مهمات ذخیره شده توپ 20 میلیمتری در SPZ 12-3، 2000 گلوله می باشد. همچنین به عنوان سلاح ثانویه یک مسلسل 7.62 میلیمتری مدل MG 3 به شکل هم محور روی برجک نصب شده است. ضخامت زره این خودروی زرهی 30 میلیمتر بوده و دارای شیب 45 درجه می باشد. زره جلویی بدنه توانایی مقاومت در برابر پرتابه های 20 میلیمتری را دارد، که در مقایسه خودروهای زرهی دیگر کشورها،  بیشترین سطح حفاظت را داراست. به علت قرار گیری موتور در بخش عقب بدنه و برای ورود و خروج سریع سرنشینان و امکان استفاده از سلاح های انفرادی، دو دریچه سقفی با توانایی باز شدن تعبیه شد. البته آلمان ها متوجه این ضعف بودند که در صورت حمله احتمالی ش.م.ر پیمان ورشو باز بودن سقف بسیار خطرناک است. SPZ 12-3 دارای 3 خدمه شامل فرمانده، توپچی و راننده بوده است، همچنین توانایی انتقال 5 سرباز با تجهیزات کامل را داشته است. محل قرارگیری راننده در سمت چپ بدنه بوده که مجهز به یک دریچه و سه پریسکوپ است. به علاوه برجک نیز در سمت راست بدنه نصب می شد. پیشرانه یک موتور 8 سیلندر رولز رویس مدل B81 Mk 80F بوده و از جمله مشخصات این پیشرانه قدرت220  اسب بخار، نسبت قدرت به وزن 15.3 اسب‌ بخار بر کیلوگرم و حداکثر سرعت 58 کیلومتر بر ساعت بوده است. با این حال محدوده عملیاتی این خودرو زرهی تنها 270 کیلومتر بوده است. سیستم تعلیق از نوع میله ای-پیچشی مجهز به ضربه گیر اضافه در بخش جلو می باشد. تعداد چرخ ها 10 عدد از نوع دوتایی  به همراه 6 غلطک بازگرداننده و دو عدد چرخ خورشیدی در جلوی شاسی بوده است. با وجود تاکید ارتش آلمان به استفاده از خودرو رزمی پیاده نظام به علت وجود نقص های فنی و هزینه های زیاد در گردان های پیاده نظام نفربر های ام 113 و کامیون های نظامی نقش پر رنگ تری نسبت به SPZ 12-3 داشتند.

 

ورود و خروج سریع سرنشینان به مدد دریچه ی سقفی در این خودرو زرهی

 

 

با وجود SPZ 12-3 ، نفربر های ام113 تا مدتها در ارتش آلمان غربی حضور پرنگی داشته اند.

 

طرح آلمان ها برای افزایش قابلیت رزمی نفربر ام113 به نام ام 113 جی با کمک شرکت BYE SYSTEMS

 

مشکلات و حاشیه ها

با توجه به تصویب سریع ساخت HS.30، طرح بسیار خام و ناپخته بود. در اواسط دهه 1960  سیستم تهویه هوا، سیستم خنک کننده، سیستم تعلیق، ترمز ها و زنجیر های چرخ به دلیل مشکلات فنی برداشته شدند و با هزینه های بالایی جایگزین شدند. با این وجود از نظر افسران آلمانی HS.30 به عنوان ستون فقرات واحدهای پیاده نظام زره پوش هنوز غیر قابل اعتماد بود. با ادامه فعالیت این خودروی پیاده نظام مشخص شد پیشرانه رولز رویس برای خودرو زرهی با وزن14.6  تن بیش از اندازه کوچک است و در زمین های ناهموار و خارج از جاده سرعتش به شدت کاهش می یابد و مصرف سوخت ان به شدت افزایش می باید که باعث کاهش برد عملیاتی آن می شود. SPH.30 به عنوان بدترین رسوایی ارتش آلمان در اواسط دهه 1960 نامیده شد. در سال 1967 روزنامه آلمانی Frankfurter Rundschau موضوع رشوه ی 2.3 میلیون مارکی به پرسنل کلیدی برای پذیرفته شدن این پروژه را افشا کرد همچنین بعضی منابع ادعا کردند که کمپین انتخاباتی حزب سیاسی اتحادیه دموکرات مسیحی آلمان مبلغی حدود 50 میلیون مارک برای حمایت خود از SPZ 12-3 دریافت کردند که تمامی این ماجراها باعث رسوایی بزرگ سیاسی در آن زمان شد.

 

دررفتن زنجیر HS.30 ، یک ضد تانک KnJgPz-90 در حال بکسل کردن آن

 

 

 

 

تولیدات

شرکت سوئیسی Hispano-Suiza برای دسته اول از تولید این خودرو زرهی با شرکت بریتیش لیلاند برای تولید 2822 دستگاه قرار داد همکاری بست. همچنین شرکت های هانوماگ در هانوفر و هنشل در کاسل 825 دستگاه SPZ 12-3 را تولید می کردند.  شرکت راین متال توپ 20 میلیمتری را تحت لیسانس در داخل خاک آلمان تولید می کرد و رولز رویس نیز سیستم تعلیق و پیشرانه را برای این پروژه می ساخت. قرار بود 1000 دستگاه از این خودرو ساخته شودکه با بروز مشکلات و نقص ها با تولید  2176 دستگاه تولید آن متوقف شد. در اخر بعضی از این خودروهای زرهی به میدان های تیر به عنوان هدف های تمرینی منتقل شدند.

 

ماکت SPZ 12-3 در شرکت Hispano-Suiza

 

نسخه ها

مدل استاندارد: یک خودرو رزمی پیاده نظام بود.

 

 

در بعضی از نسخه های استاندارد یک مسلسل MG3 اضافه در پشت دریچه راننده نصب میشد.

 

 

مدل FüFu : یک خودرو زرهی فرماندهی نسخه کنترل میدان نبرد.

 

مدل LGS M40A1 : این مدل به یک توپ بدون لگد M40A1 106 میلیمتری برای نابودی اهداف زرهی مجهز بوده است.

 

 

 

مدل Panzermörser : یک خمپاره انداز خودکششی مسلح به خمپاره انداز 120 یا 81 میلیمتری  به همراه یک مسلسل 7.62میلیمتری  MG3.

 

 

نسخه Feuerleitpanzer :  با حذف برجک این مدل به یک خودروی شناسایی توپچانه تبدیل شد که برای پشیبانی از واحدهای توپخانه ای کاربرد داشته است.

 

 

نسخه Raketenjagdpanzer 1 : اولین خودرو زرهی آلمانی مجهز به موشک های هدایت شونده. این خودرو ضد زره به موشک های SS.11 مجهز بودند.

(تایپک مربوط به 1 RakJPz )

 

 

 

مشخصات کلی

مبدا  : آلمان غربی

سال تولید 1958

تعداد دستگاه تولیدی : 2176 دستگاه

وزن : 14.6 تن

طول :   5.56 متر

عرض : 2.54 متر

ارتفاع : 1.85 متر

خدمه : 3 نفر( فرمانده، توپچی ، راننده) + 5 سرنشین

حداکثر ضخامت زره : 30 میلیمتر با زاویه 45 درجه

تسلیحات توپ 20 میلیمتری اتوماتیک  HS 820+ مسلسل 7.62 میلیمتری  MG3

پیشرانه :  موتور 8 سیلندر رولز رویس مدل  B81 Mk 80Fبا قدرت 220 اسب بخار

برد : 270 کیلومتر

حداکثر سرعت : 58 کیلومتر بر ساعت

 

منابع :

 

http://www.tanks-encyclopedia.com/coldwar/West_Germany/Schutzenpanzer_Lang_HS-30

 

https://en.wikipedia.org/wiki/Sch%C3%BCtzenpanzer_Lang_HS.30

 

http://www.panzerbaer.de/types/bw_spz_lg_hs30-a.htm

 

 

مترجم :Crash

نقل با ذکر نام میلیتاری و مترجم بلامانع است.

[jj66 388]

علت تولید این زرهپوش در سوئیس به علت ممنوعیت المان بعد جنگ برای تولید نظامی بوده یا نداشتن مراکز تولیدی به علت نابودی در جنگ

[Crash 18,580]

علت تولید این زرهپوش در سوئیس به علت ممنوعیت المان بعد جنگ برای تولید نظامی بوده یا نداشتن مراکز تولیدی به علت نابودی در جنگ

به نظر می اد علت تولید این خودرو در سوئیس بیشتر محدودیت آلمان از نظر زیر ساخت برای تولید این خودرو زرهی بوده است. تمامی کارخانجات که برای آلمان تسلیحات می ساختند به شدت ضربه خورده بوند و نیاز به بازسازی اساسی داشتند .همان طور  که در متن اشاره شد شرکت های هنشل و هانوماگ در خاک آلمان با هم 825 دستگاه از این خودرو را ساخته بودند. که نشان می دهد شرکت های آلمانی توانایی ساخت  1000 دستگاه را که برنامه ریزی شده بود را نداشته اند. همچنین در این دو شرکت خودرو های نظامی دیگری (مثلKnJgPz-90 )  برای آلمان غربی در دهه های  60 تولید میشده است.

[RezaKiani 1,919]

این قضیه ی پیاده شدن سربازان از دریچه سقفی خیلی ناجور بوده. با کدوم منطق جور درمیاد؟

ظرفیت ش هم خیلی کم بوده

این همه مخارج فقط برای 5 نفر سرباز؟

[Crash 18,580]

این قضیه ی پیاده شدن سربازان از دریچه سقفی خیلی ناجور بوده. با کدوم منطق جور درمیاد؟

ظرفیت ش هم خیلی کم بوده

این همه مخارج فقط برای 5 نفر سرباز؟

 دریچه سقفی HS.30 در نتیجه تجربه استفاده از خودرو های نیمه شنی Sd.Kfz.251  وSd.Kfz. 250 در جنگ جهانی دوم بود. المان ها از عملکرد این خودرو های نیمه شنی در جنگ جهانی دوم خصوصا برای اجرای تکنیک پیاده نظام-زره پوش راضی بودند. پس آلمان طی بازسازی ارتش خود به دنبال زنده کردن تکنیک پیاده نظام-زره پوش نیز بودند. به همین منظور خودرویی طراحی کردند که با این تکنیک همخوانی داشته باشد. یکی از ملزومات اجرای این تکینک واکنش سریع نیروهای پیاده نظام به اهداف تعیین شده بود دریچه سقفی باعث میشد سرعت خروج سربازان از خودرو زرهی به طور چشمگیری افزایش پیدا کند. یکی دیگر از ویژگی های دریچه های سقفی این بود که باعث میشد سربازان پیاده نظام در شناسایی محیط به خدمه خودرو زرهی کمک کنند در نتیجه با هماهنگی پیاده نظام و خدمه یک دید 360 درجه برای خودرو زرهی ایجاد میشود. همچنین پیاده نظام خیلی راحت می توانستند از تسلیحات خود حتی مسلسل های سنگین برای نابودی اهداف تعیین شده در داخل خودرو زرهی استفاده می کند. به همین منظور آلمان ها طرح دریچه سقفی را بسیار مناسب می داسنتند. البته آلمان زود متوجه شدند با توجه به تهدیدات جدید دیگر دریچه های سقفی کاربرد ندارند. به تدریجی خودرو های زرهی در سراسر دنیا  به دوربین ها ، سیستم های نظارتی  و رمپ های عقبی (در بعضی ازخودرو های زرهی  پورت های آتش نیز وجود دارد) مجهز شدند که در حقیقت همان عملکرد دریچه های سقفی را با امنیت بیشتر برای سرنشینان تامین می کنند.

 

 

 

 خودرو های نیمه شنی آلمان در طول جنگ جهانی دوم با دریچه های سقفی عملکرد بسیار خوبی از خود برجای گذاشتند.

 

 

در مورد ظرفیت حمل سرباز ، آلمان ها به طور کلی  ظرفیت خودرو های رزمی پیاده نظام را پایین در نظر می گرفتند، که این مسئله به دکترین نظامی ارتش آلمان بستگی دارد. حتی امروزه  خودروی رزمی پیاده نظام  آلمانی پوما ظرفیت حمل 6 سرنشین را دارد. ظرفیت بالا برای حمل سربازان بر عهده نفربر های زرهی گذاشته شد است و هدف خودروهای رزمی پیاده در میدان جنگ با آنها متفاوت است. با این وجود طرح HS.30 به خاطر برخی مشکلات که در متن اشاره شد طرحی ناپخته بود، به همین علت آلمان استفاده از نفربر آمریکایی ام113 را قابل اعتماد تر میدانست.اما آلمان ها نشان دادند که از تجربیات  گذشته درس می گیرند. ساخت و طراحی خودرو رزمی پیاده نظام ماردر که یکی از قدرتمند ترین خودروهای رزمی پیاده نظام در عصر خود بود مؤید این حرف است.

 

خودروی رزمی پیاده نظام ماردر

 

 در خودروی رزمی پیاده نظام ماردر به جای دریچه سقفی یک رمپ در عقب خودرو گذاشته شد. همچنین در بعضی از مدل های این خودرو پورت های آتش نیز تعبیه شد

[RezaKiani 1,919]

 

البته آلمان زود متوجه شدند با توجه به تهدیدات جدید دیگر دریچه های سقفی کاربرد ندارند. به تدریجی خودرو های زرهی در سراسر دنیا  به دوربین ها ، سیستم های نظارتی  و رمپ های عقبی (در بعضی ازخودرو های زرهی  پورت های آتش نیز وجود دارد) مجهز شدند که در حقیقت همان عملکرد دریچه های سقفی را با امنیت بیشتر برای سرنشینان تامین می کنند

تشکر او توجه شما و پاسخ شما. همون طور که خودتان جواب دادید شاید این روش پیاده شدن از خودروهای رزمی در زمان جنگ جهانی خوب بوده ولی دلیل نمی شه که همون روش رو بعدا هم بکاربرد مخصوصا که خودتون هم اشاره کردید که در ماردر این روش رو کنار گذاشتن و مثل روسها رفتن به سمت در از عقب. بزرگترین اشکال بالا بودن درب خروج سربازها این است که در هنگام پیاده شدن در معرض تیر مستقیم دشمن قرار می گیرند و شاید در اون بالا اصلا فرصت پیدا نکنند که پیاده بشوند و سنگر بگیرند ولی وقتی در از عقب باز بشه خود بدنه ی خودرو نقش یه سنگر موقت رو برای سربازان پیدا می کنه

منتظر دیگر مطالب روشن گر شما هستیم دوست عزیز