slam موشکی از جهنم SLAM موشکی از جهنم

[Stuka 8,826]

 

 

 

 

SLAM موشکی از جهنم

 

 

 

 

موشک مافوق صوت SLAM مخفف (Supersonic Low Altitude Missile) موشکی کروز

ساخت امریکا و با قابلیت پرواز در ارتفاع پایین برای مخفی شدن از دید رادار های دشمن و با پیشرانه هسته ای بود

که قادر به حمل تا ۲۶ بمب هیدروژنی میبود که در واقع موشک به یک بمب افکن خودکار

تبدیل میشد.

 

پروژه در سال ۱۹۵۵ آغاز گردید و در سال ۱۹۶۴ ملغی شد. دلیل ملغی شدن پروژه پیشرفت موشک های

بالستیک قاره پیما و همچنین بروزتر شدن رادارهای زمینی بود که پنهان شدن موشک

از رادارها را با پرواز درارتفاع پایین مشکل میساخت.

پروژه با وجود تست های موفق هرگز به مرحله عملیاتی بودن نرسید تا در سال ۱۹۶۴ کنار گذاشته شد.

نکته ای که باعث اهمیت این پروژه میگردید استفاده از پیشرانه هسته ای برای موشک بود

که کاملا طرحی انقلابی حتی تا امروز بشمار می اید.

 

 

 

 

 

 

موشک SLAM یک سلاح روز نابودی به تمام معنا بود.

موشک به یک موتور رم جت با پیشرانه هسته ای مجهز بود. موشک نخست توسط بوسترهای

سوخت جامد عادی شلیک میشد و بعد از رسیدن به سرعت مورد نیاز برای

بکار افتادن موتور رم جت، راکتور کوچکی که در موتور نصب گردیده بود بکار می افتاد و موشک را

در مسیر خود به پیش میراند. استفاده از راکتور هسته ای موشک را قادر میساخت تا برای چند ماه

با سرعت مافوق و در ارتفاع پایین و بدور از چشم رادارهای دشمن بروی قلمروی دشمن به پرواز ادامه دهد.

موشک قادر بود تا مسافتی در حدود  ۱۸۲ هزار کیلومتر را با کمک پیرانه هسته ای خود بپیماید.

 

 

 

 

موشک قادر به حمل ۱۶ تا ۲۶  بمب هیدروژنی بود که آنرا قادر میساخت تا  اهداف از پیش مشخص شده

را در خاک دشمن نابود سازد. موشک در زمان رسیدن به بالای هدف یکی از ۲۶ بمب هیدروژنی خود

را بروی اهداف پرتاب میکرد. شبح مرگ میتوانست تا ماهها به پرواز و حمله به اهداف

بر فراز خاک دشمن را  ادامه دهد. خطر موشک تنها محدود به  ۲۶ بمب هیدروژنی ای که حمل میکرد نمیشد.

 

راهی برای فرار وجود ندارد سرنوشت محتوم خویش را بپذیرد!

 

موشک SLAM یک سلاح جهنمی و مخوف ترین سلاحی بود که بشر طراحی تا به امروز طراحی کرده است!

حتی اگر شما از انفجار ۲۶ بمب هیدروژنی که موشک حمل میکرد در ۲۶ هدف مختلف

جان سالم بدر میبردید، این فرشته مرگ باز هم گزینه های جالبی برای پایان زندگی شما ارایه میداد.

راکتور موشک به دلیل نیاز به سبک و کوچک بودن بدون صفحه های محافظ در برابر تشعشع ناشی از کار راکتور ساخته شده بود

و از آنجایی که موشک در ارتفاع پایین و حدود ۳۰۰ متر از سطح زمین پرواز میکرد، تشعشع 

گاما و نوترون راکتور، کسانی را که در زیر مسیر پرواز موشک قرار داشتند رو در طول مسیر پرواز از بین میبرد!

همچنین خروجی هوای موشک که آلوده به مواد رادیو اکتیو بود تهدید جدی بر ضد افراد دشمن بود

که در مسیر پرواز موشک قرار داشتند! هفته ها پرواز این موشک نه چندان کوچک مافوق صوت در ارتفاع پایین

به دلیل شکاندن مدام دیوار صوتی موجب آسیب های شدید در شهر های مسیر پرواز میگردید.

 

شدت شوک ناشی از پرواز مافوق صوت پرنده ای در این ابعاد و با سرعت ۴ ماخ و در ارتفاع ۳۰۰ متری

موجب آسیب شدید به افراد و ساختمان هایی میشد که در زیر مسیر پرواز قرار داشتند.

اگر آنقدر خوش اقبال بودید که از انفجار ۲۶ بمب هیدروژنی و تشعشع و صدای پرنده جان سالم بدر ببرید، این فرشته

مرگ خستگی ناپذیر بعد از هفته ها پرواز به مانند یک لاشخور که منتظر مرگ شکارهای خود است

با تمام شدن سوخت هسته ای خود در نهایت سقوط میکند و شما میتوانید بعد از چند هفته جهنمی

نفسی راحت بکشید، اما این تمام قدرت شیطانی این موشک نبود!! فرشته مرگ حتی در مرگ خود نیز

برای شما گزینه مرگ دیگری را در نظر گرفته بود! با افت قدرت راکتور موشک در چند ماه، موشک

در نهایت سرنگون میشد که از قبل قابل برنامه ریزی برای سرنگونی بروی شهرها و مراکز تجمع دشمن بود.

در صورت سقوط، محدوده سقوط کاملا به مواد رادیو اکتیو حاصل از خرد شدن راکتور تا مساحت بالایی آلوده میشد

و بدین گونه پرنده مرگ حتی در پس از مرگ خود نیز از دشمن تلفات میگرفت.

 

موشک SLAM در حقیقت ۳۰ گزینه برای چگونه مردن را در پیش روی شما میگذاشت که با خیال راحت

میتوانید یکی از آنها را انتخاب کنید!

 

در واقع شلیک یه فروند از موشک جهنمی برای نابودی دشمن کافی و حتی بیش تر از کافی بود.

همه اینها موشک SLAM را به ترسناک ترین سلاح طراحی شده توسط بشر تبدیل میساخت.

 

 

 

موشک SLAM از اولین موشک های کروز تماما خودکار بود. فناوری راداری ترکام برای شناخت و

جهت یابی موشک از روی عوارض زمین آنرا به موشکی دقیق و قابل اطمینان تبدیل ساخته بود.

 

 

 

شمای کلی موشک SLAM

 

 

 

 

 

پیشرانه

 

موشک بر اساس پیشرانه رم جت طراحی شده بود. موتور رم جت گونه ای از موتور جت میباشد

که هیچ قطعه متحرکی ندارد. برخلاف موتور های جت معمولی، رم جت قادر به کار از سرعت صفر نیست.

بلکه نخست باید به کمک موتور جانبی یا بوستر راکتی سوخت جامد پرنده به سرعتی در

حدود چند صد کیلومتر در ساعت برسد تا فشار هوای جلوی موشک به حد کافی برای روشن شدن موتور رم جت برسد.

در چنین سرعتی هوای از ورودی موتور وارد شده و بخاطر شکل خاص ورودی هوا فشرده شده

و با سوخت ترکیب میگردد و گازهای داغ با فشار از نازل موتور خارج میگردد.

موتور رم جت قادر به دستیابی به سرعت بالاتر از سرعت صوت براحتی میباشد.

 

موشک توسط ۴ کانارد متحرک که در جلوی موشک نصب شده بودند مسیر خود را کنترل میکرد.

 

 

 

 

 

 

 

نمای کلی یک موتور رم جت با پیشرانه شیمیایی. هوا از ورودی موتور وارد و سپس فشرده و

با سوخت ترکیب میگردد و گازهای داغ از نازل موشک خارج میگردند.

 

 

 

 

 

پروژه پلوتون

 

 

در سال ۱۹۵۷ تلاش های برای ساخت موتور رم جت برای موشک SLAM که بجای سوخت فسیلی از

سوخت هسته ای استفاده کند تحت نام پروژه پلوتن Project Pluto آغاز گردید و

آزمایشگاه Lawrence Radiation Laboratory آنرا پی گیری نمود. هدف ساخت موتور رم جت

با پیشرانه هسته ای بود. در این موتور به مانند رم جت های معمولی هوا از جلوی موتور وارد میگشت

و پس از فشرده شدن توسط گرمای حاصل از شکافت اورانیوم در راکتور به دمای هزاران درجه میرسید

و گازهای داغ با فشار از نازل موتور خارج میگشت و بدین گونه نیروی محرکه تامین میگردید.

موشک در نهایت قادر به دستیابی به سرعت ۴.۲ ماخ بود.

 

 

شمای کلی موتور رم جت موشک

 

ساخت موتور با پیشرانه هسته ای ایده ای کاملا جدید بود که نیاز به مواد و طراحی کاملا انقلابی داشت

که تا ان زمان سابقه نداشت. به  منظور تحمل حرارت بالای راکتور میبایست سرامیک های جدید ساخته میشد.

راکتور از صدها قطعه سوخت اتمی که به صورت سرامیک در آمده بودند و تقریبا در اندازه یک مداد ساخته شده بود

تشکیل میشد. بدین منظور قراردادی برای ساخت ۵۰۰ هزار میله سوختی با کمپانی

Coors Porcelain Company بسته شد.

 

 

مشخصات راکتور از این قرار بود:

 

قطر کلی 145.41 سانتی متر.

ارتفاع کلی 163.16 سانتی متر.

قطر هسته راکتور 119.98 سانتی متر.

ارتفاع راکتور 128.778 سانتی متر.

توان نهایی راکتور: ۶۰۰ مگا وات.

 

راکتور در کل حاوی حدود ۶۰ کیلوگرم سوخت از نوع اورانیوم بود.

 

سلول های سوختی راکتور از نوعی سرامیک ویژه (refractory ceramic) از جنس اکسید برلیوم

ساخته شده بود که در دمای بالا استقامت خود را حفظ مینمود. علاوه بر اکسید برلیوم این سرامیک حاوی

اکسید اورانیم به عنوان سوخت راکتور و همچنین مقداری کمی اکسید زیرکونیوم برای افزایش مقاومت سلول های سوختی بود.

سلول های سوختی به صورت استوانه های شش وجهی تو خالی با طول 10.16 و قطر بیرونی ۷ میلیمتر بودند.

قطر کانال تو خالی داخل هر سلول حدود ۵ میلیمتر بود. توخالی بودن سلول ها و کانال داخل ان به منظور

عبور هوای ورودی موتور و گرم کردن آن بود.

 

در مجموع هسته راکتور از 465,000 سلول سوختی تشکیل میشد که این سلول های قرار گیری در کنار هم ۲۷۰۰ کانال

عبور هوا را تشکیل میدادند. راکتور در هنگام کار به دمایی حدود ۱۲۷۷ درجه سانتی گراد میرسید

و هوای ورودی تا این دما گرم میشد.

 

 

 

هسته مرکزی راکتور موشک با سلول های سوختی سرامیکی.

 

به دلیل نیاز به سوار شدن راکتور بروی پرنده میبایست از وزن آن کاسته میشد در نتیجه راکتور

فاقد پوشش های بتنی و سربی معمول در راکتور های معمولی بود. طبق محاسبات میزان نوترون ها آزاد شده

از شکافت در راکتور در دماغه موشک چیزی حدود 7×10¹⁴  نوترون برای

هر سانتی متر مربع از فضا بود. همچنین میزان تابش اشعه گاما بالا بود. میزان بالای تابش نوترونی

و گاما در کار دستگاهای الکترونیک حساس ناوبری موشک ایجاد اشکال مینمود که بدین منظور مدارات الکترونیکی

موشک در برابر تابش مقاوم سازی (radiation hardening) گردیدند.

 

مشخصات کلی موشک SLAM

طول: ۲۶ متر.

قطر: ۱.۵ متر.

وزن: ۲۷۵۴۰ کیلوگرم.

سقت پروازی:۱۰۷۰۰ متر.

برد:

در ارتفاع ۳۰۰ متری ۲۱ هزار کیلومتر.

در ارتفاع ۹۰۰۰ متری ۱۸۲ هزار کیلومتر.

سرعت: ۴ ماخ.

تسلیحات: قادر به مسلح شدن به  ۲۶ بمب هیدروژنی.

 

 

 

 

در تاریخ ۱۴ می ۱۹۶۱ نخستین موتور هسته ای رم جت جهان با نام "Tory-IIA" که بروی یک واگن

راه آهن سوار شده بود در Nevada Test Site برای چند ثانیه برای نخستین بار شروع بکار کرد. ۳

سال بعد موتور ارتقا یافته با نام "Tory-IIC" برای ۵ دقیقه با تمام قدرت آزمایش گردید و

توانست به توان ۵۱۳ مگاوات و تراست ۳۵ هزار پوند دست یابد.

 

 

موتور Tory II-C

 

موتور Tory II-A

 

 

 

تست ها با موفقیت کامل همراه بود. درست زمانی که بنظر میرسید پروژه آماده عملیاتی شدن هست

در سال ۱۹۶۴ پنتاگون پروژه را ملغی اعلام کرد. دلایل پنتاگون برای لغو این پروژه عبارت بود از

نخست ایده ساخت چنین سلاح مخربی بسیار خطرناک و تحریک آمیز بود. تحریک آمیز و خطرناک از ان جهت

که در صورت ساخت، شوروی نیز دست به ساخت سلاحی مشابهی بزند. با توجه به قدرت ویرانگر این سلاح

و اینکه در ان زمان دفاع خاصی در برابر آن وجود نداشت، ساخت چنین سلاحی از طرف شوروی کار

رو بر خود امریکا نیز سخت میکرد.

 

 دوم اینکه با توجه به پیشرفت در زمینه فناوری بالستیک. کلاهک های اتمی موشک های بالستیک

راه حال آسانتر و کم خطرتری از از یک موشک با پیشرانه هسته ای ارائه میدادند.

در نهایت پروژه در تاریخ ۱ جولای ۱۹۶۴ به بایگانی فرستاده شد.

 

 

 

کلیپی از نحوه کار موشک

 

http://www.aparat.com/v/CESDs

 

[aparat]CESDs[/aparat]

 

 

از یوتوب:

https://www.youtube.com/watch?v=w_SCuPId8KA

منابع

۱، ۲، ۳

۴

 

کپی با ذکر منبع: سایت میلیتاری

 

اشتوکا

[sorena_ir_army 924]

چه فناوری خارق العاده ای آن هم نیم قرن پیش! ، دلایل پنتاگون برای ملغی کردن پروژه درست و منطقی بوده است.

قطعاً به جای ساخت همچین پهپاد-موشک کروز مخوفی، طراحی و توسعه ی موشک های کروز رادار گریز و نقطه زن بهترین ایده بود که امروزه هم به خوبی پیش می روند. شلیک تعداد بالای موشک های کروز رادارگریز و نقطه زن، هم کارا ترند و هم خطرات زیست محیطی موشک کروز SLAM را ندارند.

در مورد انجین های جت و راکتی سوخت هسته ای هم در گذشته مستندی می دیدم که یکی از طرح های بلند پروازانه ی ناسا ساخت راکت فضایی بر پایه ی سوخت هسته ای بود که شتاب و بازدهی بسیار بالایی داشت اما به دلیل ریسک بالا و احتمال انفجار و آلوده شدن جو زمین کنار گذاشته شد.

 

از جناب اشتوکا هم تشکر می کنم مقاله ی جالب و نابی بود :applause:

[scorpion57 4,246]

دست شما درد نکنه خیلی عالی بود نکته جالب برای من این بود که توان راکتور موشک نزدیک به فاز 1نیروگاه اتمی بوشهر هست

ویرایش شده در دی 94 توسط arjemandi

[EsmaielF4 243]

با سپاس از جناب اشتوکا بابت تاپیک مفیدشون

 

واقعا دهه 50 میلادی رو میشه دهه جنون اتمی نامگذاری کرد. در ان سالها دکترین چه غربی چه شرقی کاملا بر مبنای محو حریف از نقشه و نابودی بخش اعظمی از کره زمین بود! در این دکترین خشن بخش اصلی نیروی هوایی بمب افکن هایی بودند که قرار بود محموله اتمی خود را در فراز آسمان دشمن رها کنند و جنگنده ها عموما برای رهگیری بمب افکن های با مانورپذیری پایین در ارتفاع بالا و یا انجام حملات هسته ای تاکتیکی ساخته میشدن و حمل سلاح متعارف الویت پایین تری داشت این پافشاری برای حمل سلاح اتمی گاهی بر کل شکل و ایرودینامیک جنگنده تاثیر می گذاشت (برای مثال F-107)

 

در ان سال ها تقریبا نوع اتمی هر سلاحی در زاردخانه های شرق و غرب پیدا میشد، از مین های اتمی برای جلوگیری از حمله زرهی شوروی تا موشک های ضد کشتی و اژدر های اتمی که در سواحل کوبا چیزی نمانده بود شلیک یکی از همین اژدرها از زیردریایی شوروی آغازگر جنگ جهانی سوم شود. استفاده از راکت های هوا به هوا (برای مثال AIR-2) و موشک های هوا به هوا با سرجنگی اتمی برای نابودی دسته های پروازی دشمن عادی بود.

 

چنین واکنش خشن و قاطعی که در ادبیات دکترین امریکا «انتقام گسترده» خوانده می شد احتمالا تنها در مقابل ارتشی مثل شوروی قابل استفاده بود. در دهه 60 افرادی مثل مک نامارا به درستی متوجه شدند که تهدیدات آینده جنگ های محدود تری خواهند بود که نیازمند دکترین انعطاف پذیرتری است که به آن نام «واکنش انعطاف پذیر» دادند (پیش بینی آینده یعنی این :winking: ) و حوادث دهه های بعد درستی این پیش بینی رو اثبات کردند.

البته در کنار این پیشرفت هایی که در دهه 60 در ساخت موشک های بالستیک حاصل شد نیز باعث شد بخشی از وظایف اتمی از دوش نیروی هوایی برداشته شود و نقش های متعارف تری به عهده بگیرد

 

 

اما برگردیم به موضوع تاپیک . . .

ایده پیشرانه با انرژی اتمی در زمان ساخت این موشک ایده جدیدی نبود. در واقع ایده موتور اتمی حتی قبل از تشکیل نیروی هوایی امریکا (USAF) پیگیری می شد. در سال 1946 نیروی هوایی ارتش امریکا (USAAF) خواستار بمب افکنی با موتور توربوجت اتمی شد. چند سال بعد این ایده در شوروی و حتی بریتانیا هم دنبال شد. (دقت کنید 70 سال پیش این ها به چه چیز هایی فکر می کردند تا بهتر متوجه شکاف تکنولوژیک بشوید)

درباره هواپیماهای اتمی نمیدونم در فروم تاپیکی هست یا خیر ولی برای اولین بار به زبان فارسی مقالاتی در شماره های 10 تا 12 مجله هواپیما به چاپ رسید که بسیار جالب بود.

از میان همه این طرح ها مدلی تغییر یافته از بمب افکن B-36 با پیشرانه اتمی ساخته شد و 47 سورتی پرواز آزمایشی انجام داد که دست کم 21 مورد آنها راکتور محمول هواپیما روشن بود اگرچه در هیچ کدام از این پرواز ها راکتور تامین نیروی پیشران را به عهده نداشت و صرفا برای آزمایش سپر حفاظت از تشعشعات خدمه بود. در شوروی هم این موضوع دنبال شد و حتی راکتوری قابل حمل توسط Tu-95 ساخته شد. در بریتانیا این موضوع از کاغذ طراحی فراتر نرفت و در نهایت هیچ کدام از سه کشور موفق به رفع قابل توجیه مشکلات و خطرات ااین روش نشدند.

 

این هم تصاویری از طرح های هواپیمای اتمی شوروی

 

http://www.fantastic-plastic.com/RussianABomberPage.htm

 

http://www.oldmodelkits.com/blog/wordpress/wp-content/uploads/2013/11/av-week-scan.jpg

 

این هم مدل پیشنهادی NX-2 کانویر

 

http://for91days.com/photos/Idaho/Arco%20Atomic%20City/Nuclear-Powered-Plane.jpg

 

نوآوری که موشک SLAM داشت نه در ایده بلکه نوع موتور بود که برای اولین بار ایده ساخت موتور اتمی از نوع «رمجت» مطرح شد

ویرایش شده در دی 94 توسط EsmaielF4

[worior 25,947]

بر 21 دی 1394 در 14:25 , Stuka گفت:

 

 

 

 

SLAM موشکی از جهنم

 

 

موشک مافوق صوت SLAM مخفف (Supersonic Low Altitude Missile) موشکی کروز

ساخت امریکا و با قابلیت پرواز در ارتفاع پایین برای مخفی شدن از دید رادار های دشمن و با پیشرانه هسته ای بود

که قادر به حمل تا ۲۶ بمب هیدروژنی میبود که در واقع موشک به یک بمب افکن خودکار

تبدیل میشد.

موشک قادر بود تا مسافتی در حدود  ۱۸۲ هزار کیلومتر را با کمک پیرانه هسته ای خود بپیماید.

 

موشک قادر به حمل ۱۶ تا ۲۶  بمب هیدروژنی بود که آنرا قادر میساخت تا  اهداف از پیش مشخص شده

را در خاک دشمن نابود سازد. موشک در زمان رسیدن به بالای هدف یکی از ۲۶ بمب هیدروژنی خود

را بروی اهداف پرتاب میکرد. شبح مرگ میتوانست تا ماهها به پرواز و حمله به اهداف

بر فراز خاک دشمن را  ادامه دهد. خطر موشک تنها محدود به  ۲۶ بمب هیدروژنی ای که حمل میکرد نمیشد.

 

راهی برای فرار وجود ندارد سرنوشت محتوم خویش را بپذیرد!

 

و از آنجایی که موشک در ارتفاع پایین و حدود ۳۰۰ متر از سطح زمین پرواز میکرد، تشعشع 

شدت شوک ناشی از پرواز مافوق صوت پرنده ای در این ابعاد و با سرعت ۴ ماخ و در ارتفاع ۳۰۰ متری

 

موشک SLAM در حقیقت ۳۰ گزینه برای چگونه مردن را در پیش روی شما میگذاشت که با خیال راحت

پروژه پلوتون

موشک در نهایت قادر به دستیابی به سرعت ۴.۲ ماخ بود.

 

قطر کلی 145.41 سانتی متر.

ارتفاع کلی 163.16 سانتی متر.

قطر هسته راکتور 119.98 سانتی متر.

ارتفاع راکتور 128.778 سانتی متر.

توان نهایی راکتور: ۶۰۰ مگا وات.

 

عبور هوای ورودی موتور و گرم کردن آن بود.

راکتور در هنگام کار به دمایی حدود ۱۲۷۷ درجه سانتی گراد میرسید

 

 

مشخصات کلی موشک SLAM

طول: ۲۶ متر.

قطر: ۱.۵ متر.

وزن: ۲۷۵۴۰ کیلوگرم.

سقت پروازی:۱۰۷۰۰ متر.

برد:

در ارتفاع ۳۰۰ متری ۲۱ هزار کیلومتر.

در ارتفاع ۹۰۰۰ متری ۱۸۲ هزار کیلومتر.

سرعت: ۴ ماخ.

تسلیحات: قادر به مسلح شدن به  ۲۶ بمب هیدروژنی.

 

کلیپی از نحوه کار موشک

 

 

 

 

 

یه سری مشکلات هست؛

 

- چطور میشه 21 هزار کیلومتر رو با سرعت 4.2 ماخ و در ارتفاع 300  متر با حرارت بسیار بالای درونی رفت و از کار نیفتاد؟!

- چطور میشه زیرسامانه های این وسیله منجلمه تجهیزات هدایت در این حجم از انتشار رادیو اکتیو و حرارت سالم بمونند و موشک با 16 کلاهک هسته ای خراب نشه؟

 

 

جواب تو5 کلمه اول کلیپ هست:

the continuing ambition of communism for conquest...

http://www.aparat.com/v/CESDs

 

[MF44 6,037]

9 hours قبل , worior گفت:

یه سری مشکلات هست

تصور كنيد چنين سلاح مرگباري به طرف دشمن ارسال و از ديد رادارها و پدافند و نيروي هوايي دشمن هم مخفي بماند و اصلا دشمن قادر به دفاع نباشد و مثلا بعد از انفجار اولين بمب هيدروژني در يك مركز حساس دشمن تسليم شود و پرچم سفيد بالا ببرد حالا سياستمداران كه به هدف خود رسيدند به نظاميان دستور ميدهند موشك را برگردانند يا خاموش كنند يا غير فعال كنند آيا چنين امكاني پيش بيني شده است ؟ 

[worior 25,947]

2 hours قبل , MF44 گفت:

تصور كنيد چنين سلاح مرگباري به طرف دشمن ارسال و از ديد رادارها و پدافند و نيروي هوايي دشمن هم مخفي بماند و اصلا دشمن قادر به دفاع نباشد و مثلا بعد از انفجار اولين بمب هيدروژني در يك مركز حساس دشمن تسليم شود و پرچم سفيد بالا ببرد حالا سياستمداران كه به هدف خود رسيدند به نظاميان دستور ميدهند موشك را برگردانند يا خاموش كنند يا غير فعال كنند آيا چنين امكاني پيش بيني شده است ؟ 

 

اصلا اینطور نیست.

کافی بود این وسیله وارد اسمان شوروی میشد، آلوده و بمباران اتمی میکرد، خوب شوروی هم پاسخ میداد!  هزارتا ICBM میزد، فرقش چی بود؟! شوروی حتی میتونست با ICBM پاسخ متعارف بده! اینقدر حجمشون زیاد بود.

از نظر فنی بعدا، این کار رو اف117 در دهه 90 انجام میداد، تفاوتش این بود که یه خورده متعارف تر بود. رادار نمیگرفتش، نمیدونستن از کجا میاد از کجا میره و کجا رو میخواد بزنه. بسیار پاک تر از این اسلم هم بود و میتونست به ارتش رو از پا در بیاره، خیلی بزرگمنشانه!

 

[SAEID 2,833]

بر 21 دی 1394 در 14:25 , Stuka گفت:

موشک SLAM یک سلاح روز نابودی به تمام معنا بود.

موشک به یک موتور رم جت با پیشرانه هسته ای مجهز بود. موشک نخست توسط بوسترهای

سوخت جامد عادی شلیک میشد و بعد از رسیدن به سرعت مورد نیاز برای

بکار افتادن موتور رم جت، راکتور کوچکی که در موتور نصب گردیده بود بکار می افتاد و موشک را

در مسیر خود به پیش میراند. استفاده از راکتور هسته ای موشک را قادر میساخت تا برای چند ماه

با سرعت مافوق و در ارتفاع پایین و بدور از چشم رادارهای دشمن بروی قلمروی دشمن به پرواز ادامه دهد.

موشک قادر بود تا مسافتی در حدود  ۱۸۲ هزار کیلومتر را با کمک پیرانه هسته ای خود بپیماید.

بر 21 دی 1394 در 14:25 , Stuka گفت:

مشخصات کلی موشک SLAM

طول: ۲۶ متر.

قطر: ۱.۵ متر.

وزن: ۲۷۵۴۰ کیلوگرم.

سقت پروازی:۱۰۷۰۰ متر.

برد:

در ارتفاع ۳۰۰ متری ۲۱ هزار کیلومتر.

در ارتفاع ۹۰۰۰ متری ۱۸۲ هزار کیلومتر.

سرعت: ۴ ماخ.

تسلیحات: قادر به مسلح شدن به  ۲۶ بمب هیدروژنی.

 

یک اشتباه محاسباتی انجام دادید اشتوکا جان.

 

سرعت 4 ماخ میشه تقریبا 5 هزار کیلومتر بر ساعت و با این سرعت برد 182 هزار کیلومتر در 36 ساعت طی میشه! برد 21 هزار کیلومتر هم در 4 ساعت طی میشه! حتی با کاهش سرعت به یک دهم نیز باز چند ماه نمیتونه پرواز بکنه!

[MF44 6,037]

بر 11 دی 1399 در 13:42 , worior گفت:

اصلا اینطور نیست.

کافی بود این وسیله وارد اسمان شوروی میشد، آلوده و بمباران اتمی میکرد، خوب شوروی هم پاسخ میداد!  هزارتا ICBM میزد، فرقش چی بود؟! شوروی حتی میتونست با ICBM پاسخ متعارف بده! اینقدر حجمشون زیاد بود.

از نظر فنی بعدا، این کار رو اف117 در دهه 90 انجام میداد، تفاوتش این بود که یه خورده متعارف تر بود. رادار نمیگرفتش، نمیدونستن از کجا میاد از کجا میره و کجا رو میخواد بزنه. بسیار پاک تر از این اسلم هم بود و میتونست به ارتش رو از پا در بیاره، خیلی بزرگمنشانه!

فرمايش شما صحيح است عرض بنده اين است كه چنين سلاح خطرناكي را كشور ارسال كننده چگونه ميتواند مهار كند ؟ مثلا چه روشي براي غير فعال سازي رآكتور آن وجود دارد ؟ فرض كنيد سلاح از كنترل خارج شود و به طرف كشور خودي حركت كند ؟ و يا رقيب هدايت آن را در دست بگيرد ( به سبك RQ170 ) در اين صورت اين حجم  تشعشع اتمي كه در خشاب 26 بمب هيدروژني حمل ميكند چقدر ميتواند خطرناك باشد ؟ احتمالا همين موارد در پيش بيني ها باعث توقف توليد شده است 

ویرایش شده در دی 99 توسط MF44
اشتباه تايپي