سامانه دفاع هوایی دریاپایه اچ.کیو-61 پرچم سرخ سامانه دفاع هوایی دریاپایه اچ.کیو-61 ( HQ-61/Red Banner)

[Sorena_Noshad 5,090]

[align=center]به نام ایزد توانا[/align]

[align=center]
[/align]
HongQi 61 نام یک سامانه پدافند هوایی ارتفاع پایین تا متوسط است که که توسط شرکت Shanghai-based طراحی و ساخته شده است.این سامانه از ابتدا به عنوان سامانه ای که بتواند هم در نیروی دریایی و هم نیروی زمینی ارتش خلق چین خدمت کند ساخته شد.نمونه زمین پایه این سامانه اولین سامانه ضدهوایی ساخت چین است که به صورت اختصاصی برای حفاظت از نیروهای زمینی در مقابل آتش هلیکوپتر ها و هواپیماهای دشمن ساخته شده است.از آن جا که موشک HongQi 2 برای رهگیری اهداف در برد متوسط و ارتفاع بالا ساخته شده بود ، ارتش چین در اوایل دهه 1960 نیاز به سامانه ای داشت که بتواند از نیروهای زمینی در ارتفاع پایین تا متوسط در برابر هواگردهای دشمن محافظت کند و در عین حال تحرک خوبی نیز داشته باشد.در ابتدا کار طراحی به آکادمی فناوری دفاعی چین مستقر در پکن سپرده شد و کار طراحی و تحقیقات آن تحت نام سامانه پدافند هوایی HongQi 41 آغاز شد.در سال 1965 پروژه به شرکت Shanghai-based منتقل شد و این شرکت تحت نام HongQi 61 شروع به طراحی و ساخت این سامانه نمود.ابتدا در نظر بود که سامانه در دو نمونه زمین پایه و دریا پایه ساخته شود.ساخت این سامانه مشکلات و فراز و نشیب های فراوانی داشت ، علاوه بر مشکلات فرهنگی به دلیل انقلاب فرهنگی دهه 1960/1970 در چین مشکلات فنی فراوانی نیز در طراحی و ساخت این سامانه وجود داشت.توسعه نمونه زمین پایه در سال 1976 آغاز شد ولی نمونه دریا پایه تا سال 1986 هنوز به جایی نرسیده بود.با تکمیل ایستگاه هدایت زمینی ، سامانه کنترل آتش و مدیریت نبرد سامانه در سال 1986 نمونه زمین پایه سامانه با نام HongQi 61A آزمایش های خود را انجام داد ، این آزمایش ها شامل رهگیری اهداف تست اجزا و شلیک و اصابت به 3 هواپیمای بدون سرنشین بود. با قبول شدن در آزمایش ها در سال 1988 مجوز ساخت این سامانه صادر و تولید آن آغاز شد.این سامانه به صورت بسیار محدودی وارد خدمت ارتش چین شده است و یکی از گروه های دارنده این سلاح گروه 38 پدافند هوایی است که یکی از گروه هایی است که وظیفه دفاع از شهر پکن پایتخت چین را بر عهده دارد ، این گروه از این سامانه در کنار توپ های ضدهوایی 35 میلیمتری ، تور ام 1 و HongQi 7 استفاه می کند.موشک این سامانه دارای چهار بالک در وسط بدنه و چهار بالک دلتا شکل دیگر در عقب خود است که به عنوان سطوح کنترلی در این موشک مورد استفاده قرار گرفته است.هدایت موشک این سامانه به دو صورت رادیویی و نیمه فعال راداری انجام می گیرد.کشنده این سیستم کامیون YanAn SX2150 با شاسی 6×6 است که بر روی آن یک سطح گردان با قابلیت چرخش 360 نصب شده است و بر روی آن دو موشک نصب می شود ، این سطح گردان می تواند با استفاده از دو جک خود موشک را در زاویه های مختلفی تنظیم کند.این کامیون به منظور ثبات و پایداری بیشتر هنگام شلیک موشک دارای چهار جک هیدرولیک است.استفاده از این سامانه در گروه های پدافند هوایی چین به این گونه است که ابتدا رادارهای برد متوسط و بلند هدف را شناسایی و به عنوان دشمن ثبت می کنند و پس از آن با ورود هواپیما به محدود برد رادار این سامانه رادار هدف را رهگیری و موشک را شلیک می کند.جزئیات چندانی از رادار این سامانه تا به حال توسط مسولین چین فاش نشده است ولی تصاویر پخش شده نشان می دهد که سامانه راداری دارای یک فرستنده بشقاب شکل و احتمالا سیستم های اپتیکی و تلویزیونی است.
[align=center]

[/align]

|مشخصات|

مشخصات موشک:

طول:3.99 متر

قطر:286 سانتی متر

وزن:300 کیلوگرم

بیشینه ارتفاع درگیری:8 کیلومتر

برد:2.5 کیلومتر کمینه - 10 کیلومتر بیشینه

بیشینه سرعت:3 ماخ

هدایت:رادیویی - نیمه فعال راداری

کلاهک:40 کیلوگرم

==========================



خودروی کشنده سامانه ، به چهار جک هیدرولیک و سطح چرخان دقت کنید.




موشک این سامانه ، به بالک های دلتا شکل عقب موشک دقت کنید.



سامانه HongQi 61A در یکی از رزمایش های ارتش چین



رادار سامانه در حالی که در اطراف آن چند خودروی حامل موشک قرار دارد.

========================

مترجم:سورنا

منبع

هر گونه استفاده از این مطلب تنها با ذکر نام مترجم و منبع امکان پذیر است.

[henaselakesan 80]

ممنون سورنا جون
خسته نباشی

[xx222ir 23]

با سلام و عرض تشكر

***********
[quote]
بیشینه ارتفاع درگیری: کیلومتر
[/quote]

[msta 3]

بنظرم تقلیدی از سیستم باک ام 1 سام 6 هستش چون روسها همکاری زیادی رو با چینیها انجام میدن سیستم باک ام 1 از اینها بهتره اگه از رادار خوبی برخورددار باشه وبتونه با جنگ الکترونیک دشمن مقابله کنه فقط این سیستم ها که دوستمون زحمت کشیده یه عیب بزرگی داره اینه که نقاط کورش ارتفاع پایینه یعنی جنگندهها با سرعت تمام با لرتفاع چند متری از زمین میتونن ازش رد بشن.

[Aspahbod 2,776]

[quote]بنظرم تقلیدی از سیستم باک ام 1 سام 6 هستش چون روسها همکاری زیادی رو با چینیها انجام میدن سیستم باک ام 1 از اینها بهتره اگه از رادار خوبی برخورددار باشه وبتونه با جنگ الکترونیک دشمن مقابله کنه فقط این سیستم ها که دوستمون زحمت کشیده یه عیب بزرگی داره اینه که نقاط کورش ارتفاع پایینه یعنی جنگندهها با سرعت تمام با لرتفاع چند متری از زمین میتونن ازش رد بشن.[/quote]

نه بابا این شاهکار خود چینیاست. شرح توسعش خیلی جالبه بیشتر تست ها ناموفق بود و زمانی که موشک عملیتی شد سیستم اچ کیو 7 ساخته شده بود که از این خیلی بهتر بود. موشک خوبی نیست. همین الانش چینیا موشک های بهتر از اینو میسازن.

[IPS 25]

آقا خیلی ممنون میشه پدافند های مشابه اون رو هم نام ببرید. ممنون

[ortega68 370]

خيلى ممنون موشکش چند جى فشار رو ميتونه تحمل کنه؟

[Sorena_Noshad 5,090]

[quote]ممنون سورنا جون
خسته نباشی [/quote]

خواهش میکنم قابل نداشت سامان جان

[quote]با سلام و عرض تشكر

*********** نقل قول:

بیشینه ارتفاع درگیری: کیلومتر

[/quote]

خواهش میکنم- با تشکر از یاد آوری شما ویرایش شد.

[quote]آقا خیلی ممنون میشه پدافند های مشابه اون رو هم نام ببرید. ممنون[/quote]

خواهش میکنم می تونید به این تاپیک ها مراجعه کنید

http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=19513

http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=18931

http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=19567

این تاپیک ها سیستم های پدافند کوتاه برد متحرک هستن هنوز هم هست میتونید توی بخش پدافند ضدهوایی و موشکی پیدا کنید البته این سامانه یه خرده با این سامانه ها فرق داره !

[quote]موشکش چند جى فشار رو ميتونه تحمل کنه؟[/quote]

به دلیل حفاظت اطلاعات برادران چینی اطلاعاتی وجود ندارد !

[Goebbels 38,203]

به نام خدا

 

با سلام

 

 

 

تاریخچه

در طول دهه شصت میلادی ، متخصصین چینی به دنبال کپی برداری از سامانه های پدافندی V75 Dvina شوروی و ساخت نمونه های داخلی از آن بودند. این تلاش ها صرفا در بررسی تکنولوژی ها و کپی برداری از سامانه پدافندی مورد اشاره محدود نشد و  پروژه طراحی و ساخت سامانه های پدافندی بومی چین با نام Hongqi-41 (یا پرچم سرخ 41) را نیز در بر میگیرفت. در این پروژه هدف چین ، نه ساخت یک سامانه پدافندی قابل رقابت با نمونه های خارجی بلکه در اصل دستیابی به توان فنی و تکنولوژیکی ساخت و توسعه سامانه های پدافندی موشکی به صورت بومی بود. در نهایت چینی ها به دنبال طرح و پروژه ای بودند که پایه و اساس توسعه سامانه های موشکی پدافندی این کشور باشد و این طرح چیزی نبود جز Hongqi-41.

 

این پروژه در ابتدا با درخواست کمسیون نظامی مرکزی چین (CMC) جهت ساخت و توسعه یک سامانه پدافندی برد متوسط آغاز شد و در ادامه مراکز تحقیقاتی و علمی چین نظیر آکادمی بیست و پنجم تحقیقات زیر مجموعه اکادمی دوم وزارت دفاع چین (CDM) مسئول کار بر روی آن شدند. این پروژه پس از چندی با اعمال تغییرات به Hongqi-61 (به اختصار HQ-61) تغییر نام داده شد و از آن پس نیز تا پایان کار با همین نام مورد شناسایی قرار گرفت. در اواخر دهه شصت میلادی فاز دیگری نیز به این پروژه اضافه شد که شامل ساخت و توسعه یک نمونه دریاپایه از سامانه پدافندی HQ-61 بود.  بروز مشکلات فنی متعدد و شکست های پی در پی در آزمایشات اولیه در کنار بروز برخی مشکلات نظیر وقوع انقلاب فرهنگی در چین (و مشکلات شدید ناشی از آن) موجب شد تا برنامه ساخت موشک HQ-61 در فاز طراحی و مراحل اولیه توسعه تکنولوژی باقی مانده و تا نزدیک به دو دهه بعد به نتیجه قطعی نرسد.

 

به دلیل بروز مشکلات ذکر شده ، برنامه توسعه نمونه دریاپایه به حالت تعویق درآمده و جهت پایین امدن ریسک وهزینه های پروژه و ایضا به دلیل نبود تجربه در ساخت سامانه های پدافندی دریاپایه، تصمیم گرفته شد که در ابتدا سامانه زمین پایه به نتیجه قطعی و  کامل رسیده و در نهایت ساخت نمونه دریاپایه پیگیری شود. در اواخر سال 1980 توسعه نمونه زمین پایه سامانه HQ-61 به مرحله ای رسیده بود که امکان کار بر روی توسعه نمونه دریاپایه را  فراهم میکرد از این رو تمرکز متخصصین چینی و صنایع  مسئول در پروژه از ساخت نمونه زمین پایه بر توسعه نمونه دریاپایه قرار گرفت و آزمایشات این سامانه اغاز گردید.  نسخه دریاپایه سامانه HQ-61B نام داشت.پس از آشکار شدن پروژه برای غرب ، در سال 1984 این سامانه در غرب به CSA-NX-2 نامگذاری شد. توسعه نمونه دریاپایه در دهه هشتاد بر عهده دفتر دوم طراحی الکترو مکانیکی شانگهای بود.

 

 

تست های اولیه سامانه دریاپایه به جهت وجود مشکل در فیوز موشک ها به شکست انجامید. در طی این آزمایشات به دلیل عملکرد نادرست فیوز ، موشک زودتر از موعد منفجر شده و تاثیر لازم بر روی هدف را نداشت. این مشکل در نهایت تا سال 1981 با اعمال تغییرات و طراحی مجدد فیوز بر طرف گردید. در طول سال 1981 دفتر دوم طراحی الکترو مکانیکی چین ، علاوه بر رفع مشکل فیوز موشک ها نسبت به بازبینی پروژه ، طراحی سیستم ها و زیر سیستم های سامانه پدافندی اقدام کرد که حاصل آن کشف و رفع بیش از 410 مورد مشکل و ایراد بود. رفع این ایرادات در حدود 3 سال به طول انجامید و در نهایت در سال 1984 موشک های جدید سامانه در جریان آزمایشات زمینی موفق به انهدام دو فروند بدون سرنشین Changkong-1 گردیدند. در زمان انجام این آزمایشات ، توسعه سیستم ها و زیرسیستم های مرتبط با فرماندهی ، کنترل ، ارتباطات و اطلاعات (C3I) سامانه نیز به موازات توسعه مجموعه موشکی به صورتی آهسته اما به طور پیوسته در جریان بود.

 

موانع مختلفی در جهت ساخت سامانه های دریاپایه در پیش روی متخصصین چینی قرار داشت که از جمله آن ها بحث رطوبت ، دما ، پایداری در تنش های شناور در شرایط دریایی ، محدودیت فضای نصب سامانه ها در شناور و ........... را شامل میشد.در نتیجه وجود این مشکلات و چالش ها ، متخصصین چینی مجبور به دوباره طراحی برخی از سیستم ها و به کارگیری فناورهای جدید و نوین در ساخت آن ها بودند ، فناورهایی که بعضا برای اولین بار جهت استفاده در یک سامانه دریاپایه توسعه داده میشدند. از جمله سامانه های ساخته شده برای نمونه دریاپایه ، رادار موج میلیمتری پیوسته (continuous-wave centimeter wavelength) برای کنترل اتش سامانه و رادار مونوپالس موج میلیمتری برای ردیابی اهداف بود. جهت پردازش اطلاعات سامانه نیز ، واحد پردازشگر کامپیوتری دیجیتالی با سیستم تبدیل دیجیتال به انالوگ و بلعکس طراحی و ساخته شد. نمونه نهایی سامانه دریاپایه در سال 1985 تکمیل شده و در همان سال بر روی یکی از ناوچه های نیروی دریایی چین در کلاس Jiangdong با نام Yingtan نصب گردید.

 

در ابتدا قرار بود سامانه به صورت همزمان بر روی هر دو ناو کلاس Jiangdong نصب گردد با اینحال با تغییر برنامه ، در ابتدای کار صرفا در یکی از ناوچه های کلاس مورد اشاره نصب شد. ناوچه Yingtan از سال 1977 تکمیل شده و آماده عملیات بود ، تنها مسئله ای که موجبات تعویق طولانی مدت روند عملیاتی سازی این ناوچه شد عدم تکمیل سامانه پدافندی آن بود. با نصب سامانه بر روی ناوچه نیروی دریایی چین ، آزمایشات دریایی آن آغاز گردید. مابین ماه نوامبر تا دسامبر سال 1986 ، آزمایشاتی بر روی سامانه صورت گرفت که نتایج رضایت بخشی به همراه داشت از جمله مورد اصابت قرار دادن پنج پهپاد Sea Eagle-1 و دو پهپاد Changkong-1. پس از انجام موفقیت آمیز آزمایشات دریایی ، سامانه مورد تایید قرار گرفته و تولید آن با نرخ پایین آغاز شد.

 

در سال 1990 در جریان نمایشگاه فارنبرو ، چینی ها از نمونه جدیدی از این سامانه با نام SD-1 رونمایی کردند. این سامانه شامل به روزرسانی بخش هایی از نسخه پیشین و جایگزینی یک پرتابگر محفظه ای جدید با پرتابگرهای ریلی قبلی بود. این سامانه جهت نصب بر روی ناوچه های کلاس Jiangwei I در نظر گرفته شد و تا ماه دسامبر سال 1991 همراه با ناو Anqing عملیاتی گردید. در مجموع سامانه HQ-61B به صورت محدود در نیروی دریایی چین به کار گرفته شد و به سرعت با سامانه های جدیدتر و موثرتری همچون HQ-7 جایگزین گردید. از جمله دلایل کنار گذاشته شدن این سامانه میتوان به عدم تامین الزامات روز نیروی دریایی چین در بخش پدافندی ، محدودیت های توسعه طرح ، ساخت و توسعه سامانه های جدیدتر و موثرتر و .............. نام برد.

 

پرتابگر سامانه SD-1 در ناوچه کلاس Jiangwei I

 

 

شرح

سامانه HQ-61B از سه جزء اصلی تشکیل شده که این سه جز سامانه راداری ، موشک و مجموعه پرتابگر/بارگذار هستند. موشک سامانه دارای بدنه ای سیلندری کشیده به طول 3.99 متر و قطر 28.6 سانتی متر است. موشک دارای چهار بالک هدایتگر دلتایی با پیکربندی X شکل در میانه بدنه و چهار بالک تثبیت کننده دلتا شکل در انتهای بدنه است. در بخش جلویی موشک در ابتدا جستجوگر راداری نیمه فعال (semi-active) و پس از آن فیوز با عملکرد دوگانه (اصابت/مجاورتی) قرار گرفته است. بخش میانی بدنه شامل سیستم هدایت پرواز ، محرک بالک های هدایتگر و در نهایت سرجنگی ترکش شونده است. از میانه تا بخش انتهایی موشک نیز شتاب دهنده-پیشران سوخت جامد قرار گرفته است.

 

موشک های سامانه با وزن پرتاب 320 کیلوگرم و حداکثر سرعت 3 ماخ از قابلیت درگیری با اهداف در حداقل برد 2.5 کیلومتر و حداکثر برد 12 کیلومتر با بیشینه ارتفاع 10000 متر برخوردار هستند. سیستم هدایتی آن ها نیز از نوع ترکیبی فرمانی و نیمه فعال راداری است. از مرحله جدایش از پرتابگر تا فاز میانی پرواز ، کنترل و هدایت موشک از طریق سیستم هدایت داخلی و سیستم هدایت فرمانی (با ارسال فرامین تصحیح مسیر از رادار) صورت میگیرد و در مرحله پایانی نیز موشک از طریق هدایت جستجوگر راداری نیمه فعال مسیر خود به سمت هدف را طی میکند. به گفته منابع چینی جستجوگر راداری نیمه فعال ساخته شده برای این سامانه از دقت بالایی برخوردار بوده و قابلیت های مناسبی برای مقابله با جنگ الکترونیک دارد (هر چند که این مسئله به جهت سطح تکنولوژی های مورد استفاده جای شک و تردید دارد).

 

سامانه HQ-61B دارای دو نسل/نوع پرتابگر است. نوع نخست و ابتدایی شامل یک سازه گردان با دو بازوی پرتابگر از نوع ریلی است. در زمان شلیک بازوهای پرتابگر در زاویه 45 درجه قرار گرفته و عمل شلیک موشک انجام میشود. این پرتابگر توسط یک مجموعه بارگذاری مجدد از نوع ریلی که در زیر عرشه شناور قرار میگیرد پشتیبانی میشود از تعداد موشک های ذخیره شده در این سامانه اطلاعی در دست نیست. دومین نمونه پرتابگر متعلق به سامانه ارتقا یافته SD-1  نصب شده در ناوهای کلاس Jiangwei I است. این پرتابگر از نوع محفظه ای (به تعداد 6 عدد) و فاقد سیستم بارگذاری تحت عرشه است. لازم به ذکر است که نمونه مشابهی از این پرتابگر در ابعاد کوچکتر برای سامانه HQ-7 نیز ساخته شد.

 

پرتابگر ریلی نسل اول

 

 

پرتابگر محفظه ای نسل دوم

 

 

نمایی از تحت عرشه و سیستم بارگذاری مجدد

 

 

از نظر طراحی ، پرتابگر نوع اول سامانه را میتوان مشابه پرتابگرهای روسی دانست با اینحال پرتابگر سامانه جدیدتر SD-1 به پرتابگرهای محفظه ای غربی نزدیک است. رادار کنترل آتش سامانه HQ-61B در غرب با نام Fog Lamp شناخته میشود و احتمالا نمونه ای توسعه یافته از خانواده رادارهای Screech روسی است. این رادار که در باند H/I (فرکانس کاری 6 الی 10 گیگاهرتز) عمل میکند دارای یک آنتن سهموی از نوع کسگرین است. برد کشف این رادار در حدود 15 الی 20 کیلومتر تخمین زده میشود. اطلاعات اولیه هدف از طریق رادار نظارت هوایی شناور تامین شده و جهت رهگیری و مقابله به رادار کنترل آتش سامانه HQ-61B منتثل میشود.

 

وضعیت

در مجموع حدود 4 الی 5 واحد از این سامانه ساخته شده و در دو کلاس از شناورهای رزمی چین نصب گردید. این سامانه هم اکنون کنار گذاشته شده و تولید موشک های آن نیز متوقف شده است.

 

 

منبع : Jane's Naval Weapon Systems 45 OCR

 

مترجم : سینا نوریخانی

 

هر گونه برداشت از مطلب صرفا با ذکر نام وبسایت میلیتاری مجاز است