شليک-ياب "بومرنگ"

[SABERINFORCE 1,151]

شلیک یاب "بومرنگ"

Boomerang gunfire locator

 

 

 

 

 

 

"برای چه ساخته شد؟"

درسال 2003، بعد از اتمام مرحله ی اول جنگ عراق، نیرو های آمریکایی به طور فزاینده ای در حال مواجهه با حملات معارضان (القاعده و جیش المهدی) بودند و مشخص بود که این حملات روز به روز بیشتر خواهند شد.

اکثر این حملات به این شیوه بودند که در راه خودرو های گشتی آمریکایی، کمین زده می شد و یا از خفا به سوی پست های ثابت (مانند ایست و بازرسی) تیر اندازی می شد. تشخیص محل استقرار تیرانداز در چنین شرایطی و بخصوص از درون خودرو، تا زمانی که کسی مورد اصابت قرار نگرفته، بسیار سخت بود.

ارتش ایالات متحده ابتداعاً تعداد محدودی سامانه ضد تک تیرانداز "PILAR" فرانسوی را به کار گرفت اما قیمت بالای این سامانه (65 هزار دلار به ازای هر واحد) امکان خرید تعداد زیاد برای همه ی نیرو ها را فراهم نمی کرد.

لذا وزارت دفاع آمریکا از موسسه "های تک" DARPA تقاضای راه حلی فوری برای این مسئله کرد. دپارتمان دفاع با توجه به فوریت مسئله، دنبال سامانه ی بی نقصی نبود اما مشخصات زیر را برای سامانه درخواستی، ضروری می دانست:

 

1-تعیین جهت منبع شلیک با دقت 15 درجه و در فاصله ی یک ثانیه ای از شلیک.

2-قابلیت رد یابی شلیک های خطا که به فاصله ی 1 تا 30 متری از سامانه عبور می کنند (یا به جسمی اصابت می کنند).

3-قابلیت شناسایی و تعیین موقعیت شلیک از سلاح کلاشنیکف در فواصل 50 تا 150 متری از سامانه.

4-عملکرد مطمئن در فضای شهری با ساختمان های کوتاه.

5-قابل استفاده بر روی خودروی در حال حرکت با سرعت حد اکثری 100 کیلومتر بر ساعت بر روی جاده آسفالته یا خاکی.

6-توانایی مقاومت در برابر شن وماسه، سنگریزه، باران و ضربه و فشار شاخ و برگ درختان.

7-قابلیت اعلام اخطار صوتی و تصویری به واسطه نمایشگر LED.

8-قابلیت تعویض قطعات آسیب پذیر، در صحنه نبرد.

 

"دارپا" با توجه به تجربه شرکت BNN (زیر مجموعه ای از ریتیون) در توسعه سامانه ی ضد تک تیرانداز موسوم به  "Bullet Ears"در دهه 90، پروژه را با مشارکت این شرکت آغاز کرد.

چالش اصلی در هوشمند سازی سامانه بود، به گونه ای که فقط اصوات شلیک های دشمن مورد رهگیری قرار بگیرند. این دو کمپانی در عرض 65 روز، اولین پیش نمونه ی "بومرنگ" را تولید کردند.

 

 

 

"چگونه کار میکند؟"

بومرنگ از سه بخش اصلی تشکیل شده است: 1-حسگر 2-پردازشگر 3-رابط کاربری

حسگر این سامانه در واقع متشکل از 7 میکروفون حساس است که در جهات مختلف و بر روی یک پایه که بر روی زمین یا خودرو قابل نصب است، قرار دارند. این میکروفون ها صدا های محیط را دریافت می کنند و به پردازشگر می دهند. پردازشگر اصوات را تحلیل می کند و کلیه صدا های متفرقه اعم از صدای خودرو، انفجارات متفرقه مانند آتش بازی، صدای کمانه ی تیر و صدای شلیک های خودی را نادیده می گیرد و فقط دو نوع صدا را بررسی می کند: 1-صدای اصلی شلیک که از خود اسلحه دشمن ساطع می شود. 2-موجی که گلوله در هوا ایجاد می کند(با ایجاد اختلال جوی در اثر حرکت با سرعت فراصوتی).

سپس پردازشگر با استفاده از الگوریتم پیچیده ای، جهت، فاصله و اتفاع محل استقرار تیرانداز دشمن را محاسبه می کند و داده ها به رابط کاربری ارسال می شود (کل پردازش در کسری از ثانیه صورت می گیرد.). رابط کاربری دارای دو شیوه ی اعلام خطر است: 1-به واسطه ی صوت. مثلاً بعد از شلیک با استفاده از میکروفونی که در داخل خودرو قرار دارد، اعلام میکند "شلیک، ساعت 6، 400 متر"؛ یعنی از فاصله 400 متری در پشت سر خودرو، به سمت ما شلیک شده.

2-جهت، فاصله و ارتفاع شلیک کننده بر روی نمایشگری، نشان داده می شود که اگر خودرو تغییر جهت دهد، مکان جدید منبع شلیک مجدداً نشان داده می شود.

می توان سامانه بومرنگ را با استفاده از یک شبکه ارتباطی به مرکز فرماندهی وصل کرد (جهت آگاه شدن مرکز از مورد حمله قرار گرفتن نیرو ها) یا حتی به یک دوربین مدار بسته برای فیلمبرداری از منبع شلیک و یا یک سلاح هوشمند برای حمله متقابل به منبع شلیک متصل کرد.

 

حسگر ها (ميکروفون) و پردازشگر سامانه

 

 

بر روي امرپ

 

مورد استفاده بريتانيا در افغانستان

 

"تا بحال چه کرده؟"

نسخه اول بومرنگ در تعداد محدودی در عراق به کار گرفته شد اما نسخه های بعدی یعنی Boomerang I و Boomerang II که قابلیت بالاتری دارند، در افغانستان و مناطق دیگر توسط نیرو های ائتلاف آمریکایی به کار گرفته شده اند. بعد از حادثه بمب گذاری در ماراتون بوستون، این سامانه در مسابقات ورزشی مهم در آمریکا هم به کار گرفته شده.

در سال 2008، ارتش آمریکا مبلغ 73.8 میلیون دلار را در ازای 8131 سامانه بومرنگ و قطعات یدکی و آموزش های مربوط به آن، به کمپانی BNN Technologies پرداخت کرد.

کمپانی BNN دو نمونه ی دیگر از سامانه های "شلیک یاب" را توسعه داده که یکی مخصوص بالگرد ها و دیگری مخصوص نفرات پیاده است. از نسخه ی بالگردی (Boomerang Air) اطلاعات چندانی در دست نیست اما کلیت آن مشابه همین سامانه بومرنگ است و از چند میکروفون جا سازی شده در بخش های مختلف بالگرد استفاده می کند.

اما نسخه ی انفرادی یا اصطلاحاً "پوشیدنی" که Boomerang Warrior-X نام دارد، از عملکرد مشابه بومرنگ زمین پایه استفاده می کند. این نمونه از یک بخش حسگر تشکیل شده که بر روی شانه ی سرباز قرار می گیرد و همچنین یک هندزفری بعنوان رابط کاربری صوتی جهت اعلام اخطار به سرباز و یک نمایشگر کوچک جهت نمایش اطلاعات به صورت بصری. وزن این سامانه حدود 350-400 گرم اعلام شده.

ساخت چنین سامانه ای در ایران چندان دشوار نیست اما با توجه به راهبرد جنگی دشمنان ما (ائتلاف غربی) و راهبرد دفاعی ایران، چنین ابزار هایی کارایی چندانی برای ما ندارند.

 

نسخه واريور ايکس؛ حسگر بر روي شانه از طريق يک کابل به نمايشگر کوچک متصل ميشود.

 

 

طريقه کار بومرنگ واريور ايکس

 

نمايشگر بومرنگ واريور ايکس

 

Copyright reserved to Military.ir and Sayyed Amir Hossein Vaezi

استفاده از مطلب فقط با ذکر نام ميليتاري و نام نويسنده: سيد امير حسين واعظي

منابع: وبسايت ريتون و دانشنامه آزاد

ویرایش شده در فروردین 95 توسط SABERINFORCE

[A7A 386]

چقدر خوب بود چنین چیزی رو ما میداشتیم،برای مرتفع سازی معضل قناصه زنای سوریه که انقدر نیرو از ما به کشتن دادن!

[pyaghoubi 531]

ساخت چنین سامانه ای در ایران چندان دشوار نیست اما با توجه به راهبرد جنگی دشمنان ما (ائتلاف غربی) و راهبرد دفاعی ایران، چنین ابزار هایی کارایی چندانی برای ما ندارند.

==================================================================

 

چه ربطی داره بهرحال برای استفاده در نیروهای پلیس، تروریست ها در سیستان، خوزستان و غرب کشور و غیره!!!

 

همچنین سوال بعدی در باب نتیجه گیری جذاب جنابعالی در مورد راهبرد دفاعی و هجومی:

 

در این سامانه ابتدا نیرو مورد حمله قرار گرفته!!!

و در جایگاه مدافع از خود دفاع میکند!!!

واقعا بعضی مطالب معلوم نیست از کجای ذهن دوستان تراوش میکند.

 

نمونه های ساده تری توی همین ایران برای افراد ناشنوا گسترش پیدا کرده، که جهت بوق ماشین ها رو تشخیص میده و اساس تکنولوژی و پردازش یکی هست.

 

============================

 

فکر کنم ایشون منظورش این بود که دشمن حالا از هر کشور، میان توی کشور ما!!! حمله ای به هیچ جا صورت نمی گیره، گل و بلبل.

بعد ما هم طی یک غافلگیری بهشون حمله میکنیم!!! در نتیجه میدونیم کجا هستند، و در نهایت اونا از این سامانه استفاده کرده و جای نیروهای ما رو می یابند.

 

حالا جان و مال و ناموس شهروندها هم که کلا تعطیله توی این راهبرد هجومی دفاعی جالب!!!

 

اگر این جوری بخوایم بگیریم بنی صدر فوق العاده راهبرد درستی داشته و ما خبر نداشتیم!!!

ویرایش شده در فروردین 95 توسط pyaghoubi

[jj66 388]

من اینو تو برنامه سلاحهای اینده دیدم خیلی دقیق موقعیت تیرانداز که تو جنگل مخفی بود مشخص کرد واقعا وسیله کارامد و خوبی هستش

[ak2 683]

در ۶۵ روز طرح اولیه رو دادن...
واقعا جالب بود...
ممنون

[ALFARD 3,743]

 

 

فقط دو نوع صدا را بررسی می کند: 1-صدای اصلی شلیک که از خود اسلحه دشمن ساطع می شود. 2-موجی که گلوله در هوا ایجاد می کند(با ایجاد اختلال جوی در اثر حرکت با سرعت فراصوتی).

 

اگر از سایلنسر یا کامپنسیترها روی اسلحه سوار بشه یا  گلوله های ساب سونیک استفاده بشه عملکرد این سامانه کاهش پیدا نمی کنه ؟  

 

در ضمن این طراحی وریور ایکس برای نشان دادن موقعیت دشمن زیاد جالب نیست ، شما باید نگاهتون مدام به دست یا صفحه نشان دهنده باشه که کار رو وقت گیر تر و سخت تر میکنه  

مدل های انفرادی بهتری طراحی شدن برای نمونه این جستجوگر آکوستیک 

 

ویرایش شده در فروردین 95 توسط ALFARD

[torero 148]

این وسیله ضد گلوله هم هست؟ اگه تیر انداز بهش شلیک کنه؟
سوال دیگه اینکه چطور صدای شلیک خودی رو از دشمن تفکیک میکنه؟ از رو فاصله؟

ویرایش شده در فروردین 95 توسط torero

[SABERINFORCE 1,151]

[aparat]0dyPZ?[/aparat]

 

[aparat]puXQf?[/aparat]

 

 

ساخت چنین سامانه ای در ایران چندان دشوار نیست اما با توجه به راهبرد جنگی دشمنان ما (ائتلاف غربی) و راهبرد دفاعی ایران، چنین ابزار هایی کارایی چندانی برای ما ندارند.

چه ربطی داره بهرحال برای استفاده در نیروهای پلیس، تروریست ها در سیستان، خوزستان و غرب کشور و غیره!!!

همچنین سوال بعدی در باب نتیجه گیری جذاب جنابعالی در مورد راهبرد دفاعی و هجومی:

در این سامانه ابتدا نیرو مورد حمله قرار گرفته!!!

و در جایگاه مدافع از خود دفاع میکند!!!

واقعا بعضی مطالب معلوم نیست از کجای ذهن دوستان تراوش میکند.

 

در زمینه مبارزه با اشرار کارایی بالایی برای ما داره ولی اینجا موضوع دشمن عمده ما هست؛ یعنی ائتلاف غربی و اونجا ما هستیم که کمین میزنیم و اونها دفاع میکنن و برای ما که برتری هوایی و تجهیزاتی نداریم چنین چیزی کاربردی نداره.

 

 

اگر از سایلنسر یا کامپنسیترها روی اسلحه سوار بشه یا  گلوله های ساب سونیک استفاده بشه عملکرد این سامانه کاهش پیدا نمی کنه ؟  

 

در ضمن این طراحی وریور ایکس برای نشان دادن موقعیت دشمن زیاد جالب نیست ، شما باید نگاهتون مدام به دست یا صفحه نشان دهنده باشه که کار رو وقت گیر تر و سخت تر میکنه  

مدل های انفرادی بهتری طراحی شدن برای نمونه این جستجوگر آکوستیک 

 

با توجه به اینکه ردیابی اصلی از طریق امواج تولید شده توسط گلوله در طی مسیر هست، استفاده از صدا خفه کن تاثیری نباید داشته باشه ولی بحث گلوله ساب سونیک رو نمی دونم.

ضمناً نسخه واریورش امتحانش رو پس داده؛ بعضی جا ها نیرو ها تا چند ساعت از جایی مورد هدف قرار می گیرن و متوجه جهت نمیشن...

 

این وسیله ضد گلوله هم هست؟ اگه تیر انداز بهش شلیک کنه؟
سوال دیگه اینکه چطور صدای شلیک خودی رو از دشمن تفکیک میکنه؟ از رو فاصله؟

 

-احتمالاً بخش هایی مثل پردازشگر یه مقاومت نسبی دارند.

-یکیش با توجه به فاصله هست و قابلیت برنامه ریزی برای تشخیص صدای سلاح های خاص مثل کلاشنیکف رو داره.

[seyedmohammad 10,525]

اگر از سایلنسر یا کامپنسیترها روی اسلحه سوار بشه یا  گلوله های ساب سونیک استفاده بشه عملکرد این سامانه کاهش پیدا نمی کنه ؟  

 

در ضمن این طراحی وریور ایکس برای نشان دادن موقعیت دشمن زیاد جالب نیست ، شما باید نگاهتون مدام به دست یا صفحه نشان دهنده باشه که کار رو وقت گیر تر و سخت تر میکنه  

مدل های انفرادی بهتری طراحی شدن برای نمونه این جستجوگر آکوستیک 

 

 

ببینید این سامانه با استفاده از آرایه ی میکروفونی ، اول از  صدای انفجار درون چامبر برای تشخیص سمت استفاده میکنه و وقتی صدای " ویز "  عبور گلوله رو از کنارش میشنوه با محاسبه ی زمان بین این دو صدا و ضرب در سرعت صوت ( با اختلاف اندکی بین شب و روز و آب هوای مختلف ) فاصله رو به دست میاره . بعد خودش رو مبداء قرار میده و triangulate میکنه برای محاسبه ی ارتفاع .  برای همین ضروریه که با استفاده از پردازشگر صوت ، با شنیدن صدای انفجار اولیه ، در کسری از ثانیه نوع گلوله رو تشخیص بده تا با صدای " ویز " گلوله ی عبوری تطبیق بده * . به همین دلیل در صورت قرار گرفتن زیر آتش سنگین و یا باسلاح های متنوع و یا حتی سلاح هایی که با دستکاری شعله پوش ، صداشون تغییر کرده ، عملکرد سامانه دچار اخلال میشه  و لااقل در تشخیص فاصله دچار مشکل جدی میشه . 

در مورد فرمایش شما هم عارضم که 3 حال وجود داره :

 

هم سایلنسر و هم مهمات ساب سانیک » خود سایلنسر برای اینکه کاملا صدا رو بپوشونه باید با مهمات ساب سانیک کامباین بشه . در این صورت نه صدای بلست اولیه درون چامبر  وجود داره و نه صدای " ویز " گلوله و سامانه کاملا بی اثر میشه . 

 

در صورتی که فقط سایلنسر استفاده بشه »  گرچه تاثیرش کمتر از حالت بالا هست ولی به دلیل نبودن صدای بلست اولیه ، امکان تطبیق شاک ویو یا همون ویز گلوله وجود نداره و بازهم سامانه دچار اختلال میشه . 

 

در صورتی که سایلنسر استفاده نشه و فقط از مهمات ساب سانیک استفاده بشه »  به دلیل وجود صدای انفجاراولیه ،  برخلاف حالت بالا ، سامانه سمت رو تشخیص میده ولی نمی تونه فاصله رو تشخیص بده . 

 

همچنین دقت بفرمایید که نکته ی مهم اینه که در بسیاری از سلاح ها ،  بالاخص سلاح های با کالیبر بالا مثه کلاشینکف ( که هدف اصلی این سامانه هم مقابله با اونها هست ) به دلیل سنگینی مرمی ؛ نرخ افت انرژی مرمی بالاست وسرعت  پرتابه زود به سمت ساب سانیک میل میکنه  که این هم در صورت فاصله ی زیاد منبع شلیک ، کار سامانه رو دشوار میکنه . برای این معضل البته راهکارهایی به نظر میرسه از نظر پردازش صوت که حس توضیح دادنش نیست ولی قطعا در برنامه  نویسی سامانه لحاظ شده . 

 

 

 

 

 

* سامانه در تمام مدت صدای شاک ویو رو شنود میکنه و وقتی به بالاترین حد رسید میفهمه که  پرتابه از کنارش عبور کرده و این زمان رو به عنوان مبداء برای محاسبه ی فاصله در نظر میگیره . 

 

 

........................................................

 در کل این سامانه و سامانه های مشابه،  برای یک  اسکواد فنسی در عملیات پاکسازی که در مقابل تعداد انگشت شماری تک تیرانداز قرار دارند خوبه .

والا فلا !

 

 

......................................................

نمونه های کاملتر از سنسورهای دیگر اعم از فرو سرخ و یا اپتیک برای تشخیص آتش دهانه استفاده میکنند و این رو با پردازش آکوستیک ترکیب میکنند . این نمونه ها در مقابل سایلنسر محدودیت ندارن و زمان ریسپاندشون بهتره . راه مقابله با انواع اپتیک ، استفاده از شعله پوش های موثر هست و در مقابل سنجنده ی فرو سرخ کار چندانی نمیشه کرد . گرچه محدودیت سلاح در مقابل مهمات ساب سانیک کماکان باقیة !

 

بعضی جا ها نیرو ها تا چند ساعت از جایی مورد هدف قرار می گیرن و متوجه جهت نمیشن...

 

 

 

 

نگو برادر ! نیرویی که سمت و فاصله رو نتونه تشخیص بده همون بهتر که بمیره . استانداردش اینه که از فایر ریت طرف بفهمی که کلا چند چنده . مهماتش زیاده  یا نه ؟ ترسیده و هیجانزده است یانه ؟ حرفه ای هست یا نه ؟ مورد داشتیم طرف ، صدای شلیک رو تو دشت شنیده شماره کفش پسر عمه  ی تیرانداز رو گفته !!!

 

 

 

ضمناً نسخه واریورش امتحانش رو پس داده ...

 

 

 

ابی مگه نسخه هم میده ؟ 

[MILAD110 7,152]

ویدیوی مربوط به سیستم شلیک یاب بومی

https://www.aparat.com/v/IPqWd