امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

الان برای من یک سوال پیش اومده در تحویل این سیستم فقط موشک دوربرد قرار تحویل بشه یا موشکهای میان برد سیستم هم به ما تحویل میشه چون موشک دوربرد این سیستم گرون هستن و به گفته خود روسها با توجه به سنگینی که دارن برای انهدام اواکس . هواپیمای سوخت رسان . بمب افکن  کاربرد داره سلاح اصلی برای نابودی رادارگریزها موشک میانبرد با برد حدود 200 کلومتری هستش که هم سبکتر بوده هم چابک تر

  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

الان برای من یک سوال پیش اومده در تحویل این سیستم فقط موشک دوربرد قرار تحویل بشه یا موشکهای میان برد سیستم هم به ما تحویل میشه چون موشک دوربرد این سیستم گرون هستن و به گفته خود روسها با توجه به سنگینی که دارن برای انهدام اواکس . هواپیمای سوخت رسان . بمب افکن کاربرد داره سلاح اصلی برای نابودی رادارگریزها موشک میانبرد با برد حدود 200 کلومتری هستش که هم سبکتر بوده هم چابک تر

میان برد؟؟؟ ۲۰۰ کیلومتر؟؟؟ :|
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

منظورم موشک کوچکتر این سامانه هستش که بین 150 تا 200 کیلومتر برد داره حالا اونم میگیم دوربرد

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

این تصویراز مشرق

 

Sm3lz_t.jpg

 

یا این یکی که بنده گرفتم :

 

thumb_20160417_095454_HDR.jpg

 

بخشی از رادار Big Bird رو نشان میده البته در حالت جداسازی اجزا از جمله صفحه رادار (ایضا اجزای رادار به صورت برعکس بر روی تریلر قرار داده شدن)

 

نکته جالب قضیه زائده ای هست که بر روی اتاقک رادار (اتاقک کوچکتر) دیده میشه

 

مشابه این زائده در رادار Big bird سامانه S-300PMU-2 آذربایجان و الجزایر هم دیده میشه :

 

thumb_121~3.jpg

 

thumb_2694878.jpg

 

انصافا عجب گرفتاری شدیم با این اس 300 تا زمانی که نیامده بود مدام گمانه زنی در مورد امدن یا نیامدنش ، الان که تحویل شده گمانه زنی در مورد مدلش!!!!

 جناب گوبلز!

امیدی هست که چیز خاص و بدون نمونه دیگری تحویل گرفته باشیم؟

( شاید شروط ما همین بوده که غیر از مدلهای عمومی و صادراتی اس 300 رو تحویل بگیریم)

برای در امان ماندن از قابلیت پیش بینی پذیری این سیستم توسط دشمنانمون( امریکا و اسرائیل)

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
مهم موشک های سامانه است که برد پی ام یو 2خیلی بالاتره.وگرنه در بحث رادارها به نظر میاد خوب عمل کردیم.
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
اندیشکده آمریکایی نوشت: در صورت عدم ارسال پرتابگرها یا موشک‌های اس -۳۰۰ به ایران و به هر دلیلی، رادارهای ارسال شده کنونی نیز می‌توانند به طور مستقل در خدمت افزایش میزان رصد و شناسایی موقعیتی شبکه هوایی این کشور باشند.

در حالی‌که ایران یکشنبه (29/1/95 ) در جریان برپایی رژه نیروهای سه گانه ارتش و قرارگاه پدافند هوایی که به مناسبت 29 فروردین (روز ارتش) در جوار حرم ملکوتی بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی(ره) برگزار شد، یک گردان سامانه موشکی بُرد بلند پدافند هوایی اس -300 را برای اولین بار به نمایش گذاشت که شامل رادار، پست فرماندهی و ارتباطات بود.

اندیشکده آمریکایی «واشنگتن» در تحلیلی در این زمینه نوشت: تصاویر غیر حرفه‌ای که قبلا از ارسال این سامانه به ایران نشان داده شد، حکایت از آن دارند که این کشور سامانه «اس -300 PMU-1 » یا (SA-20A Gargoyle) را دریافت کرده است . این سامانه حتی اگر ارتقا نیز یافته باشد، قابلیت‌های کمتری نسبت به نوع اس- 300 PMU-2 دارد اما نسخه‌ا‌ی که ایران دریافت کرده است به طور بالقوه قابلیت شبکه دفاع هوایی ایران را افزایش می‌دهد.

اندیشکده واشنگتن در ادامه با اشاره به تاریخچه پر فراز و نشیب اجرای این توافق با اشاره به تصاویر نمایش گذاشته از ورود این سامانه به ایران نوشت: تاکنون هیچ تصویری از رادارهای کنترل آتش ، حمل کننده‌های موشک و پرتاب کننده‌ها به نمایش نگذاشته نشده است با این وجود رادارهایی که از این سامانه به ایران فرستاده شده‌اند، در صورتی‌که پرتابگرها یا موشک‌های آن در مسیر ارسال با تاخیر مواجه شوند یا به هر دلیلی ارسال نشوند می‌توانند به طور مستقل برای افزایش رصد و شناسایی موقعیتی استفاده شوند. البته سامانه موشکی اس -300 PMU-1 مطابق سامانه‌ای است که سال‌ها قبل به بلاروس ارسال شد.

در ادامه این گزارش به زمان تولید سامانه یاد شده که به اوائل دهه نود میلادی باز می‌گردد اشاره شده و آمده است: روسیه ساخت سامانه اس -300 را به دلیل ایجاد سامانه « اس -400 Triumph »که هم برد و هم قابلیت‌هایش افزایش یافته بودند ، پایان داد. تولید سامانه دفاع موشکی اس -400 در سال 2010 آغاز شد اما تاکنون مسکو این سامانه را به یک کشور و آن هم چین ارسال نموده است. البته این سامانه از سوی روسیه در سوریه نیز استقرار یافته است.

بر اساس این گزارش، شرکت «آلماز آنتی» (شرکت سازنده تجهیزات یاد شده) ارسال اس- 400 به ارتش روسیه را شدت بخشید و تاکنون نیروهای مسلح این کشور 9 هنگ کامل از این سامانه ( که هرکدام شامل سه گردان هستند) را دریافت کرده است. این بدین مفهوم است که شاید اس- 300 مازاد ساخته شده به ایران ارسال شده باشد . البته ایران پیشنهاد گذشته روسیه برای ارسال سامانه مدرن« آنتی- 2500» یا (S-300V) را رد کرد زیرا مایل نبود دوره‌های آموزشی مجدد اپراتوری دفاع هوایی را ببیند.

اندیشکده واشنگتن نوشت: با وجود قدیمی بودن این نسل از سامانه دفاع هوایی، سامانه اس -300 PMU-1 می‌تواند هم‌زمان 100 هدف هوایی را در برد 300 کیلومتری شناسایی و به سوی 6 مورد آن‌ها شلیک کند. این سامانه را می‌توان با موشک‌های رهگیر «48N6» با برد 150 کیلومتر علیه اهداف هوایی و نیز موشک‌های بالستیک با برد 40 کیلومتر بکار برد. هر گردان از اس- 300 PMU-1 متشکل از 4 آشتبار با سه پرتاب کننده است که از حمایت پست فرماندهی« 54K6E» برخوردار است . ناگفته نماید که این سامانه به قبرس، یونان، اسلواکی و دیگر کشورها نیز صادر شده و در بهار سال 2015 نیروهای هوایی اسرائیل تجربیات گرانقدری را از پرواز علیه چنین سامانه‌ای با اجرای رزمایش مشترک با نیروی هوایی یونان کسب کرد.
  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط FLANKER
      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385294.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385295.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385335.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385333.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385300.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385309.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385302.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385304.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385306.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385307.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385334.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385336.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385337.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385338.jpg
    • توسط GHIAM
      با استفاده از طول استند موشک فاتح، تونستم ابعاد موشک فتح را به دست بیاورم. موشک فتح دارای طول 6.5 متر و قطر 40 سانتیمتر است. این موشک نسبت به فاتح110 حدودا 2.30متر کوتاهتر و 20 سانتیمتر قطر کمتری دارد.  
      هیچ گونه اطلاعاتی از جنس موتور و جنس بدنه موشک وجود ندارد. اما احتمالا فتح موشکی با وزن 800-900 کیلوگرم، برد  200 - 300 کیلومتر و سرجنگی 150-200 کیلوگرمی باشد. به نظر میر‌سد سپاه قرار است این موشک را جایگزین نسخه های اولیه فاتح 110 کند. هرچند سرجنگی سبکتری نسبت به فاتح دارد برای زدن اهداف نرم از جمله زیرساخت‌های نفتی، مراکز صنعتی، اهداف غیرمقاوم نظامی و ... بسیار موثر است. 
      با توجه به ابعاد و وزن موشک فتح، می‌توان 4 تیره از این موشک را مانند فجر 5 از روی حامل IVECO پرتاب کرد.  
       

       
       

       

       
       
       
    • توسط mehdipersian
      شناور شهید باقری به بالگرد، موشک و پهپاد مجهز خواهد شد 
      فرمانده نیروی دریایی سپاه:

      شناور شهید باقری که در آینده ساخت آن به اتمام می‌رسد، علاوه بر داشتن یک ناوگروه در داخل خود، باند پرواز هم دارد که پهپاد می‌تواند از روی آن حرکت کرده و به پرواز درآید و در بازگشت هم می‌تواند بر روی آن بنشیند.
      شناور شهید باقری با ۲۴۰ متر طول و ۲۱ متر ارتفاع، مجهز به بالگرد، موشک و پهپاد است.
      این شناور به گونه‌ای در حال ساخت است که از روی عرشه آن حدود ۶۰ پهپاد می‌تواند پرواز کند و بنشیند.
      وستانیوز
       
    • توسط mehdipersian
      مرداد گذشته، یک ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه برای ایران از پایگاه فضایی بایکونور پرتاب شد و انتظار می‌رود سه ماهواره دیگر نیز در سال‌های آینده به فضا پرتاب شوند. همچنین شواهد قانع‌کننده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد یک شرکت روسی در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی برای ایران است که در سال 2024 در مدار زمین ثابت قرار می‌گیرد.
       
      ماهواره ی خیام:

       
       
      مرداد 1394، ایران با دو شرکت روسی در مورد پرتاب ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه که توسط ایران اداره می شود، به توافق اولیه دست یافت. ماهواره ایرانی در 18 مرداد 1401 به وسیله ی شرکت روس کاسموس به فضا پرتاب شد. 
       
      مشخصات فنی ماهواره:

      مشخصات فنی ماهواره توسط روسیه و ایران اعلام نشده است ولی می توان از یک حق اختراع منتشر شده توسط شرکت NPK Barl در مرداد 1401 اطلاعات جدیدی بدست آورد. این طرح یک ماهواره سنجش از دور با وضوح بالا را توصیف می کند که دقیقاً شبیه خیام است. دارای یک گذرگاه شش ضلعی و چهار پنل خورشیدی است که با زاویه 45 درجه نسبت به محور طولی ماهواره به سمت پایین امتداد دارند. 
       
      محموله یک تلسکوپ کورش(Korsch) با پنج عنصر نوری است. تلسکوپ کورش یک تلسکوپ آناستیگمات سه آینه ای فشرده است که میدان دید وسیعی را ارائه می دهد. این تلسکوپ تصویربرداری را در یک کانال پانکروماتیک و چهار کانال چند طیفی (نزدیک مادون قرمز، قرمز، سبز و آبی) ارائه می دهد. سه پیکربندی ممکن برای تلسکوپ ارائه شده است که همگی با نسبت کانونی f/11.53 (نسبت کانونی تقسیم فاصله کانونی بر دیافراگم است)میباشند. مقادیر سه پیکربندی عبارتند از:
       
      دهانه / فاصله کانونی
      0.535 متر6.17 متر
      0.75 متر8.65 متر
      1.1 متر12.68 متر
       
      در اولین پیکربندی که در شکل زیر نشان داده شده است، وزن تلسکوپ 125 کیلوگرم و طول آن 1.8 متر است.
       

       
      دو پیکربندی دیگر منجر به گذرگاه طولانی‌تر می‌شود، اما نیازی به تغییر در جعبه‌های الکترونیکی محموله و آرایه‌های پیکسل CCD ایجاد نمیکند. این تلسکوپ از یک آرایه کانونی کروی و نه مسطح برای کمک به جلوگیری از لکه دار شدن تصاویر استفاده می کند. یک آرایه اسکن الکترونیکی داده‌ها را در باند X با سرعت‌های 480 مگابیت تا 1.5 گیگابیت بر ثانیه به زمین ارسال می‌کند (نرخ بالاتری نسبت به گزارش NPK Barl در فوریه 2021 ).
       
      سازنده محموله نوری مشخص نیست، اما برخلاف تخصص این شرکت در سیستم های زمینی می تواند خود NPK Barl باشد. طی نمایشگاهی در سال 2019، این شرکت تلسکوپ سنجش از دور را به نمایش گذاشت که انتظار می‌رفت ظرف دو سال آینده به فضا پرواز کند. گزارش شده است که وزن آن تنها 46 کیلوگرم است و همچنین کوچکتر از نمونه ثبت اختراع به نظر می رسد، اما تنها ماهواره میزبان ممکنی که در حال حاضر برای آن قابل شناسایی است، خیام است. احتمالاً تنها یک بخش از تلسکوپ به نمایش گذاشته شده است. 

       
      در یکی از نقشه‌های همراه با حق ثبت اختراع(پتنت) ، ماهواره در بالای طبقه فرگات در داخل محفظه محموله موشک سایوز-2-1a قرار دارد (که نشان می‌دهد پرتاب اولیه به وسیله ی این ماهواره بر به جای سایوز-2-1b سنگین تر بود).
       
       اگرچه پتنت‌ها به ندرت به پروژه‌هایی اشاره می‌کنند که به آن‌ها مربوط می‌شود، اما در اینجا ماهواره در واقع متعلق به پروژه 505 نشان داده شده است. همانطور که در نقاشی زیر مشاهده می‌شود، ماهواره‌ها به اندازه‌ای کوچک هستند که سه عدد از آنها در داخل دماغه قرار گیرند.
       
       
       
      کاربرد خیام:
       
      به طور رسمی، خیام تنها کاربردهای غیرنظامی در زمینه هایی مانند کشاورزی، مدیریت منابع طبیعی و نظارت بر محیط زیست خواهد داشت. مدت کوتاهی پس از پرتاب، رئیس سازمان فضایی ایران مدعی شد خیام به دلیل اندازه کوچکش نمی تواند به عنوان یک ماهواره جاسوسی استفاده شود. با این حال، وضوح زمینی گزارش شده آن (0.73 متر) برای انجام کارهای شناسایی ارزشمند کافی است. 
       
      مرکز کنترل ماموریت خیام:
       

       
       
      به گزارش اخبار ایران، مرکز کنترل ماموریت خیام در مرکز فضایی ماهدشت که تقریباً در 60 کیلومتری غرب تهران و نرسیده به شهر کرج قرار دارد. این مرکز در اوایل دهه 1970 برای دریافت اطلاعات از ماهواره های سنجش از دور خارجی تأسیس شد که اولین آنها ماهواره های لندست ایالات متحده بود. همانطور که در تصاویر Google Earth مشاهده می شود، ساخت یک ساختمان جدید در این سایت حدود آوریل 2020 آغاز شد و اکنون کامل شده است. احتمالاً در گزارش تلویزیون ایران که پس از پرتاب خیام از مرکز کنترل مأموریت پخش شد، دو آنتن سهموی در شمال شرقی ساختمان جدید دیده می‌شود.
       

       
      همکاری های روسی/ایرانی بعدی:
       
      خیام پیش بینی می شود حداقل پنج سال فعالیت داشته باشد و قرار است در سال های آینده ماهواره های بیشتری نیز به آن ملحق شوند. پس از پرتاب، حسن سالاریه اعلام کرد که ایران سه ماهواره دیگر از همین نوع را سفارش داده است و افزود: اولین ماهواره در مجموع 40 میلیون دلار هزینه داشته است.
       
      به نظر می رسد که همکاری فضایی بین روسیه و ایران اکنون فراتر از حوزه سنجش از دور است. در هفته‌های اخیر شواهدی به دست آمده است که روسیه در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی زمین‌ایستا برای ایران با نام اکواتور (به روسی به معنای «استوا») است. این نام برای اولین بار در سال 2020 در بیوگرافی مختصری از متخصص ISS Reshetnev، تولید کننده پیشرو روسیه در ماهواره های ارتباطی مستقر در نزدیکی کراسنویارسک در سیبری ظاهر شد. در کنار آن بسیاری دیگر از پروژه ها نیز به آن اشاره شد که این شخص در آن مشارکت داشته است و جزئیات بیشتری ارائه نشده است.
       

       
      ایران در نهایت قصد دارد ماهواره‌های ارتباطی زمین‌ایستا را با استفاده از پرتاب‌کننده‌های بومی پرتاب کند، اما به‌نظر نمی‌رسد ماهواره‌هایی که در آینده قابل پیش‌بینی به فضا پرتاب می‌شوند، قادر به قرار دادن محموله با این ویژگی در این نوع مدار باشند. بنابراین، این کشور احتمالاً برای پر کردن جای خالی باقیمانده نیز به روسیه متکی خواهد بود. اگر معامله‌های دیگری در این زمینه هنوز وجود داشته باشد، پشت درهای بسته انجام شده است. 
       
      ________________________________________
      تلخیص و ترجمه از mehdi persian برای میلیتاری
      ________________________________________
      منبع:
      https://www.thespacereview.com/article/4475/1
       
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.