سرگذشت تانک ها و خودرو های پشتیبانی آتش سبک ارتش ایالات متحده آمریکا

[Crash 18,580]

 

مقدمه

 

 

در خلال جنگ جهانی دوم و بعد از آن با وجود پیشرفت صنایع و با طراحی وتوسعه خودروهای زرهی متوسط و سنگین بازهم تا مدتها قسمتی از ستون فقرات نیروهای زرهی ارتش آمریکا را ادوات زرهی مانند تانک ها و خودروهای زرهی ضد تانک / پشتیبانی آتش/ توپهای خودکششی سبک تشکیل میدادند، عمده دلیل نیاز ارتش آمریکا به خودرو های زرهی سبک داشتن یک واحد زرمی با قابلیت ایجاد پشتیابی آتش مستقیم برای نیروهای هوابرد و پیاده نظام بود که دارای سرعت و چالاکی بالایی نیز باشد.علاوه براین ارتش آمریکا خواهان این بود تا این ادوات قابلیت جابه جایی هوایی را با کمک هواپیماها و بالگردهای ترابری داشته باشند پس همیشه به دنبال توسعه خودروهای زرهی سبک و کوچک بود زیرا در این دوره تاریخی هواپیماها و بالگردهای ترابری عمدتا محدودیت شدیدی در حمل بار داشتند همچنین فضای داخلی هواپیماهای ترابری نیز بسیار کم ومحدود بود. پیشرانه های خودروهای زرهی نیز هنوز کاستی های داشتند. در صورت افزایش وزن خودرو ها، در تحرک ادوات زرهی ، قدرت و سرعت کاهش محسوسی ایجاد می شد که در تانک های سبک با وظیفه شناسایی و یا پشتیبانی آتش بسیار اهمیت دارد. پس توسعه دهنگان و سازندگان، وزن و اندازه ی این دست از خودروهای نظامی را باید پایین نگه می داشتند و آنها را کوچک و سبک می ساختند. بعضی از این ادوات زرهی طوری طراحی وساخته شده بودن که قابلیت هوابرد بودن را داشته اند. در ادامه ادوات زرهی سبک ارتش ایالات متحده آمریکا که نقش پرنگی داشتند معرفی میشوند.

 

 

M22 Locust

 

 

اولین تانک سبک هوابرد ایالات متحده امریکا M22 معروف به ملخ (Locust) در طول جنگ جهانی دوم ساخته شد. توسعه M22 در سال 1941 به درخواست دفتر جنگ بریتانیا از دولت ایالات متحده آمریکا طراحی شد. M22 یک تانک سبک با قابلیت هوابرد ، که برای حمایت از نیروهای هوابرد بریتانیا ساخته و طراحی شده بود. کمپانی مارمون-هرینگتون در ماه مه سال 1941 مسولیت ساخت وطراحی این تانک را برعهده گرفت. در سال1940 انگلستان در حال ساخت و نوسازی نیروی هوابرد خود بود و پروژه های مختلفی را در این زمینه در دست ساخت داشت. به عنوان مثال انگلستان در 16 ژانویه 1941 به دنبال توسعه گلایدر نظامی Hamilcar بود. انگلستان می خواست تا این گلادریا توانایی حمل یک تانک سبک یا دو خودرو زرهی سبک را دارا باشند. در این زمان انگلستان تانکهای سبک Mk VII را به خاطر نتایج ضعیف در جنگ فرانسه از خدمت کنار گذاشت و به دنبال به خدمت گرفتن یک تانک تخصصی هوابرد بود. دفتر جنگ انگلستان به شدت احساس نیاز میکرد تا یک تانک سبک جدید با قابلت هوابرد را به خدمت بگیرد اما کارخانجات انگلیسی به دلیل جنگ، ظرفیت پایینی در تولید داشتند و نمی توانستند این نیاز را برآورده کنند. به همین دلیل انگلستان از دولت ایالات متحده آمریکا در خواست کرد تا نیازش را برآورد کند. این درخواست توسط کمیسیون هوایی بریتانیا در واشنگتن دی سی مطرح شد، که در آن پیشنهاد داده شد تا یک تانک با محدود وزنی بین 9 الی 10 تن ساخته شود. همچنین ابعاد آن به گونه ای باشد که بتوان آن را با گلایدرهای نظامی جا به جا کرد. همچنین سلاح اصلی باید توپ 37 میلیمتری، سلاح ثانویه نیز یک مسلسل برونینگ مدل M1919A4 و تعداد خدمه نیز سه نفر باشد. دولت ایالات متحده امریکا از 3 شرکت جنرال موتور، والتر کریستی و مارمون-هرینگتون در خواست کرد تا هرکدام برای این پروژه طرحی پشنهادی خود را ارائه دهند.

 

 

 

تانک سبک Mk VII

تانک سبک M22به وسیله ی گلایدر Hamilcar جابه جا می شد

یکی از طرح ها برای جا به جایی تانک سبک M22 نصب آن در زیر بدنه هواپیمای ترابری داگلاس C-54 بود.

 

بالاخره در یک کنفرانس در ماه مه 1941 طرح شرکت مارمون-هرینگتون برای ساخت این تانک پذیرفته شد. اولین نمونه این تانک هوابرد با نام T9 در اواخر سال 1391 ساخته شد. وزن این تانک ،6.7 تن بود و به یک توپ 37 میلیمتری و مسلسل هم محور براونینگ M1919A4 مسلح شده بود. پیشرانه نیز یک موتور 6 سیلندر هواخنک با 162 اسب بخار قدرت در نظر گرفته شده بود که این قابلت را به تانک میداد که به حداکثر سرعت 64 کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند. اما نمونه اولیه T9 نمونه نهایی برای تولید نبود. در نمونه تولیدی بعدی در سال 1942 که به نام T9E1 نامگذاری شد اصلاحاتی در ساختار تانک ایجاد شد. به عنوان مثال برای افزایش حفاظت بدنه، سیستم تعلیق و ساختار برجک تغییر داده شد. وزن کلی تانک به حداکثر وزن بارگیری با گلایدرهای نظامی یعنی 7 تن رسید. اما با وجود مشکلاتی تولید انبوه این تانک تا اوریل سال 1943 به تعویق افتاد. با رفع بعضی از ایرادات در سال 1943 تانک سبک با نام M22 تولید شد و تا سال 1945 تعداد 830 دستگاه تانک ساخته شد. با این وجود ارتش ایالات متحده از نتایج به دست امده راضی نبود و این پروژه را غیر قابل اعتماد می داستند از جمله دلایل بی اعتماد به تانک M22 ، نبود هواپیمای ترابری مناسب، در دسترس نبودن سیستم فرود مطمئن، نداشتن زره و حفاظت همه جانبه بود. همچنین به علت اینکه فرمانده تانک علاوه بر وظیفه خود باید کار بارگزاری مهمات را نیز انجام میداد که توان زیادی از فرمانده می گرفت و فرمانده تانک نمی تواست عملکر واقعی خود را انحام دهد. ارتش ایالات متحده امریکا از این تانک بیشتر برای اموزش خدمه استفاده می کردو همچگاه به آن را عملیاتی نکرد.

 

 

 

اندازه کوچک M22مناسب برای جا به جایی هوایی بود اما اندازه کوچک برای راحتی خدمه مشکل ساز بود.

تانک M22 در حال پیاده شدن از هواپیمای ترابری C-119

 

در عوض نیروهای انگلیس طرح M22 را کارآمد و مناسب جبهه های اروپا می دانستند اما در کامل ناباوری انگلیس ها، M22 یک شکست در طراحی از آب درامد. در سال 1945 در عملیات هوابرد وارسیتی، گلایدر های Hamilcar انگلیسی 8 دستگاه M22 را به میدان جنگ رساندند. از 8 دستگاه که برای نیروهای پیاده نظام ارسال شده بود فقط دودستگاه به منطقه مورد نظر رسید. بعضی از آنها در مناطق تحت کنترل دشمن فرود امدند، بعضی دیگر به علت فرود نادرست صدمه جدی دیده بودند و گروهی نیز به خاطر فرود مشخص گلایدر های توسط آلمانها از بین رفتند.( فرود گلایدر های حدود 10 دقیقه طول میکشید )

 

 

 

یکی از وظایف تانک سبک M22 پشتیبانی از نیروهای پیاده بوده است

 

بعد از این عملیات انگلستان نیز متوجه شد این طرح ناکارامد است به همین منظور تعداد باقی مانده این تانک هوابرد را به بلژیک فروخت . ایالات متحده نیز بعد از مدتی تعدادی از این تانکها را به تراکتورهای کشاورزی تبدیل کرد البته تعدادی نیز به مصر فروخته شد که این کشور در مقابل رژیم صهیونیستی در سال 1948 از این تانکها استفاده کرد.

 

 

 

تانک منهدم شده M22 توسط تانک پنتر آلمانی بعد از پیاده شدن از گلایدر

تانک سبک M22 متعلق به ارتش مصر

مشخصات

سال تولید :1942-1945

تعداد تولید شده : 830 دستگاه

طول: 3.94 متر

عرض: 2.23 متر

ارتفاع: 1.85 متر

وزن: 7.4 تن

خدمه: 3 نفر

تسلیحات: توپ 37 میلیمتری و مسلسل 7.62 میلیمتری برونینگ مدل M1919A4

پیشرانه: موتور 6سیلندری با قدرت 165 اسب بخار

حداکثر سرعت: 64 کیلومتر بر ساعت

 

تانک سبکM24

 

 

تانک سبک M24 در اواخر جنگ جهانی دوم ساخته و به کارگرفته شد. امریکایی ها این تانک را به نام Chaffee به افتخار جنرال چافی که در توسعه و ساخت این تانک کمک های بسیاری به ارتش ایالات متحده کرده بود نامگذاری کردند. نیاز به توسعه این تانک به جنگ های انگلستان در شمال افریقا برمیگردد . زمانی که نیروهای انگلیسی متوجه شدند تانهای سبک M3 استوارت مسلح به توپ 37 میلیمتری ناکارآمد هستند. نیروهای انگلیس متوجه شده بودند توپ های 75 میلمتری در این نبردها عملکرد قابل قبولی تری داشتند. پس تصمیم گرفته شد تا توپ 75 میلیمتری را بروی یک تانک جدید پیاده سازی کنند. اولین تلاش برای ساخت تانک مورد نظر نیروهای متفقین تانکی به نام T7 بود اما به علت افزایش وزن تانک به 25 تن ، این تانک جز تانک سبک کلاس بندی نمی شد، در نتیجه نیروهای آمریکایی این تانک را بانام تانک متوسط M7 تولید کردند. نیروهای آمریکایی متوجه شده بودند افزایش وزن بدون افزایش قدرت، عملکرد دلخواهی در میدان نبرد نخواهد داشت. پس طرح تولید M7 با تولید 7 نمونه متوقف شد. پس از این اتفاق نیروهای نظامی ایالات متحده به دنبال توسعه یک تانک سبک باهمان قدرت پیشرانه و محدوده ی وزنی تانکهایM5 ( نمونه قدرتمند تر و قوی تر تانک سبک M3) اما مسلح به توپ 75 میلیمتری رفتند. در آوریل سال 1943، ساخت تانک سبکM24 با همکاری کارخانه کادیلاک و سازمان مهمات سازی امریکا شروع شد. تلاش سازندگان برای پایین نگهداشتن وزن تانک کمتر از 20 تن با نصب زره های با ضخامت 25 میلی متر همراه بود اما برای جبران این زره ضعیف، زره هل با حداکثر شیب ممکن نصب شدند تا باعث افزایش مقاومت تانک بشود. سلاح اصلی یک توپ 75 میلیمتری مدل T13E1 بوده است که در بمب افکن B-25H نیز استفاده شده بود. این مدل با توپ های 75 ملیمتری سری M3 که در تانک های ارتش ایا لات متحده امریکا استفاده می شد در بخش لوله توپ و مکانیزم لگد توپ متفاوت بود.

 

 

 

تانک متوسط M7

تانک M24 ارتش ایالت متحده امریکا در جبهه اروپا

 

سیستم تعلیق از نوع میله ای پیچشی مشابه زره کوب M18 طراحی شد. تعداد خدمه 5 نفر شامل راننده ، فرمانده ، توپچی ، لودر ، و اوپراتور رادیو در نظر گرفته شد. به همین منظور یک برجک سه نفر برای تانک طراحی شد. در 15 اکتبر، سال 1943 اولین دستگاه ساخت شد و قرار شد تا 1000 دستگاه از این تانک ساخته شود ولی دلیل طراحی موفق و استقبال مقامات از این تانک سبک تعداد درخواستی به 5000 دستگاه افزایش یافت. تولید صنعتی در سال 1944 تحت عنوان تانک سبک M24 آغاز شد. تولید این تانک در آگوست سال 1945 پایان یافت و 4،731 دستگاه در دو کارخانه کادیلاک و مسی هریس تولید شد. اولین تانکهای سبک M24 که 34 دستگاه بودند در نوامبر سال 1944 به نیروهای مکانیزه آمریکایی مستقر در فرانسه تحویل داده شد. بعد از آن این تانک به واحدهای شناسایی و دیگر نیروها داده شد . اما سرعت این انتقال به نیرو ها با کندی همراه بود به طوری که با پایان یافتن جنگ هنوز بعضی از یگان ها از تانک های منسوخ شده استوارت M3 / M5 استفاده می کردند.

 

 

 

تانک M24 ارتش ایالت متحده امریکا در طول جنگ کره

هواپیمای ترابری C-124 توانایی جابه جای یک دستگاه تانک سبک یا 20 دستگاه جیپ 4x4 و یا 200 سرباز هوابرد را داشته است.

 

گزارشهای واحدهای که از این تانک در طول جنگ استفاده می کردند مثبت بود. یکی از علل رضایت نیروها ، نصب توپ 75 میلی متر به جای توپ 35 میلی متری بروی تانک بود . بزرگترین عیب این تانک زره بسیار ضعیف بود که در برابر تمامی تانکهای آلمانی ، تسلیحات ضد تانک و تسلیحات دستی ضد تانک آسیب پذیر بود. به دلیل فرایند تحویل کند این تانک به نیروها در جنگ جهانی خصوصا جبهه اروپا اثر گذاری بسیار ناچیز داشت . در جنگ کره تانک های M24 امریکا جز اولین تانکهای بودند که در مقابل تانکهای کره شمالی T-34-85 قرار گرفتند. M24 در مقابل تانکهای متوسط با زره قوی تر ، تسلیحات قوی تر و خدمه ماهر مغلوب شدند در نتیجه تعدادی قابل توجه ای از این تانک های از دست رفتند و در مقابل تانکهای کره شمالی T-34 خسارت جزئی دیدند. چند ماه بعد امریکا و کشورهای همپیمان درجنگ برای مقابل با تانکهای کره شمالی تصمیم به ورود تانکهای سنگنین تر به جنگ کره گرفتند. در نتیجه بعد از این نقش تانک سبک M24 به عنوان خودرو شناسایی و پشتیبانی آتش برای حمایت از تانک های M4 شرمن، M26 پرشینگ، و M46 پاتن بود که البته در این نقش ها موفق تر عمل کرد. این تانک نیز مانند تمامی پروژهای موفق ارتش ایالات متحده آمریکا در اختیار متحدان این کشور قرار گرفت. فرانسه از این تانک در عملییات نظامی هند و چین برای پشتیبانی از نیروهای پیاده نظام خود استفاده کرد. همچنین فرانسه تعدادی از این تانک را در الجزایر مستقر کرده بود. پاکستان نیز از این تانک در برابر کشور هند بهره گرفت. گفته میشود این تانک در جنگ ایران و عراق نیز حضور داشته است. هردو کشور قبل از اغاز جنگ این تانک را در اختیار داشتند.

 

 

 

تانک M24 متعلق به ارتش یونان

تانک M24 متعلق به ارتش ایران در کودتای 28 مرداد

مشخصات

سال تولید : 1944–1945

سال خدمت : 1944–1953 در ارتش آمریکا

تعداد تولید شده : 4,731 دستگاه

طول: 5.56 متر

عرض: 3 متر

ارتفاع: 2.77 متر

وزن: 18.4 تن

خدمه: 5 نفر

تسلیحات: توپ 75 میلیمتری - مسلسل، 12.7 میلیمتری برونینگ 7.62 - M2HB میلیمتری برونینگ مدل M1919A4

پیشرانه: دو موتور 8 سیلندری قدرت 110 اسب بخار

حداکثر سرعت: 56 کیلومتر بر ساعت در جاده

 

تانک سبک M41

 

 

تانک سبک M41 واکر بولداگ در حقیقت جایگزینی برای تانک سبک M24 بود. اسم این تانک به افتخار جنرال والتون واکر که در تصادف جیپ اش در کره کشته شد نامگذاری شد. در 7 نوامبر سال 1950 ، ارتش ایالات متحده آمریکا دسته بندی تانکها را براساس میزان کالیبر جنگ افزار اصلی انجام میداد . به این صورت که کالیبر 120 میلیمتری و 105 میلیمتری جز تانک های فوق سنگین و سنگین ، کالیبر 90 میلیمتری متوسط و 76 میلیمتری جز تانک های سبک طبقه بندی می شدند. بر همین اساس تانک M41 به علت مسلح بودن به توپ76 میلیمتری با وجود وزن 23.5 تن جز تانکهای سبک طبقه شده است.

 

 

 

هری ترومن رئيس جمهور آمریکا در حال بازدید از نمونه اولیه تانک تانک سبک M41

تست تانک سبک M41

ساخت تانک سبک M41 در کارخانه کادیلاک

 

با وجود طرح موفق تانک سبک M24 اما سلاح اصلی به اندازه کافی برای از بین بردن تهدیدات موثر نبود. با وجود اینکه استفاده اصلی آن در ماموریت های شناسایی بود ، ارتش ایالات متحده خواستار یک جنگ افزار قدرتمند برای نسل های بعدی تانکهای سبک بود. توسعه تانک جدید با نام T37، در سال 1947 آغاز شد. این تانک جدید توانایی جابه جایی هوایی را دارا بود و به خاطر داشتن توپ جدید 76 میلیمتری و فاصله یاب به عنوان یک ضدتانک قدرتمند توانایی خدمت را داشت. در سال 1949 با ایجاد تغیراتی، پروژه به T41 تغییر نام داد. سرانجام در سال 1951 تولید تانک در کارخانه کادیلاک آغاز و در سال 1953 به طور کامل جایگزین تانک سبک M22 شد. طرح M41 دارای یک سلاح مناسب و چالاکی متناسب بود، با این حال این تانک نیز خالی از مشکل نبود موتور پر سو صدا و پر مصرف ، فضای داخلی کم برای خدمه و اندازه سنگین که مشکلاتی را در جابه جایی هوایی ایجاد می کرد از جمله مشکلات این تانک بود. تانک M41 در جنگ کره در تعداد محدودی شرکت داشت . در این جنگ این تانک بیشتر به عنوان یک نمونه آزمایشی حضور داشت خصوصا برای بررسی فاصله یاب آن مورد تست قرار میگرفت. در آن زمان این تانک هنوز در مرحله تولید نمونه اولیه یعنی طرح T41 قرار داشت . یکی از دلایل عجله ارتش آمریکا حضور تانکهای T-34 کره شمالی بود. در جنگ ویتنام در سال 1964 ارتش ایالات متحده به ارتش ویتنام جنوبی تانکهای سبک M41 را به عنوان جایگزینی برای تانک های M22 تحویل داد ( ارتش ویتنام جنوبی تانک های M24 را از فرانسه در طول نخستین جنگ هند و چین دریافت کرده بود). در سال 1971 نیروهای امریکایی و ویتنام جنوبی در طی عملیات Lam Son 719 برای قطع کردن خطوط تدارکاتی نیروهای ویتنام شمالی که منشا آن کشور لائوس بود در سه محور با حضور نیروهای هوابرد و زرهی اغاز کردند. در این عملیات برای اولین بار تانکهای ارتش ویتنام شمال در مقابل ارتش ویتنام جنوبی قرار گرفتند. 17 دستگاه تانک سبک M41 ویتنام جنوبی، 6 تانک T-54 و 16 تانک ابی-خاکی PT-76 ویتنام شمالی ا را نابود کردند . بعد از تانکM41 ارتش ایالات متحده امریکا به متحدین خود تانک ها متوسط M 48 پاتون را ارائه کرد تا وظایف این تانک را بر عهده بگیرد. با این حال هنوز ارتش ایالات متحده به دنبال ساخت تانک های سبک بود و سعی میکرد در تانک های نسل بعد وزن آنها را کاهش دهد.

 

 

 

از جمله اشکات فنی تانک سبک M41 پیشرانه پر سروصدا و پرمصرف بود.

تانک سبک M41 متعلق به ارتش ویتنام جنوبی

 

مشخصات

 

سال خدمت : 1953 تا اواخر دهه 1960 در ارتش آمریکا

طول: 5.819 متر

عرض: 3.2 متر

ارتفاع: 2.71 متر

وزن: 23.5 تن

خدمه: 4 نفر

تسلیحات: توپ 76 میلیمتری - مسلسل، 12.7 میلیمتری 7.62 - میلیمتری

پیشرانه: موتور 6سیلندر بنزینی با قدرت 500 اسب بخار

حداکثر سرعت: 72 کیلومتر بر ساعت

 

تانک سبک T92

 

 

تانک سبک T92 با قابلیت هوابرد یک طرح جدید و نو با وزن 18.5 تن و طول 5 متر جایگزینی برای تانک سبک M41 در دهه 1950 بود. توپ اصلی این تانک یک توپ با کالیبر 75 میلیمتری که بروی یک برجک با ارتفاع کم نصب شده بود. علاوه براین این تانک به دو مسلسل 12.7 و 7.62 میلیمتری با توانایی در گیری با اهداف پرنده دشمن در ارتفاع کم، مسلح بوده است. پیشرانه این تانک در قسمت جلویی بدنه قرار دارد قدرت این پیشرانه حدود 375 اسب بخار و حداکثر سرعت این تانک 56 کیلومتر بر ساعت بوده است.

 

 

 

تانک سبک T92 در کنار تانک سبک M41

به رغم طراحی نو و مبتکرانه هیچ وقت تانک سبک T92 به تولید انبوه نرسید.

 

یک درب برای ورود و خروج خدمه در بخش عقبی تانک تعببیه شده است. T92 دارای 4 خدمه می باشد و به یک سیستم بارگذار نیمه اتوماتیک مجهز بوده است ، در این تانک پوکه گلوله های به طور خودکار از تانک بیرون انداخت میشدند. برای کاهش وزن بدنه این تانک سبک بعضی از قطعات مثل درب های خروج عقبی از آلومنیوم ساخته شده بودند . این تانک توانایی حمل 60 گلوله را داشته است . البته این تانک با وجود طراحی مبتکرانش نتوانست نظر ارتش ایالات متحده و کنگره را به خود جلب کند و فقط 4 نمونه از آن توالید شد. یکی از دلایل لغو این طرح، تانک آبی- خاکی PT-76 شوروی بود. چون تانک T92 قابلیت دوزیست بودن را نداشت اما رقیبش این توانایی داشت ، اعضایی کنگره در مورد توانایی و عملکرد تانک سبک T92 تردید کردند در نتیجه این پروژه در سال 1958 لغو شد.

 

 

 

مشخصات

سال خدمت : طرح پذیرفته نشد

طول: 5 متر

عرض: ؟؟؟

ارتفاع: ؟؟؟

وزن: 18.5 تن

خدمه: 4 نفر

تسلیحات: توپ 76 میلیمتری - مسلسل، 12.7 میلیمتری 7.62 - میلیمتری

پیشرانه: حدود 375 اسب بخار قدرت

حداکثر سرعت: 56 کیلومتر بر ساعت

 

ادامه دارد...

 

گردآوری و ترجمه:Crash
نقل با ذکر نام میلیتاری و مترجم بلامانع است

[hamoun 605]

خدا قوت ممنون بابت مطالبتون. :applause: :applause: :rose: :rose: همه اون هایی که ساخت ی چیز رو از پایه شروع کردن و تلاش کردند موفق شدن.ای کاش ما هم ی روزی بتونیم

[Crash 18,580]

قسمت دوم

 

M56 Scorpion

M56  یک خودرو ضد تانک / توپ خودکششی ارتش امریکا، که دارای یک توپ 90 میلیمتری است. هدف ساخت این خودرو داشتن یک خودرو ضد تانک/ توپ خودکششی با قابلیت هوابرد و انتقال هوایی به وسیله هواپیماها وبالگردهای ترابری بوده است. M56 توسط کمپانی جنرال موتور ، بخش کادیلاک برای نیروهای هوابرد طراحی و ساخته شد. بعدها این خودرو ضد تانک در اختیار تفنگداران نیروی دریایی اسپانیایی، مراکش و جمهوری کره نیز  قرار داده شد.

 

از جمله ویژگی مهم M56  قابلیت هوابرد بودن آن است.

پرتاب شدن M56 از هواپیمای C-119 و فرود موفق آن

جا به جایی اسکورپین با کمک بالگرد CH-37

 

 M56 دارای 4 خدمه شامل فرمانده، توپچی، لودر و راننده است. وزن این خودرو در حالت آماده برای جنگ 7.7 تن و در حالت استاندارد 6.4 تن بوده است. M56 مجهز به نورافکن فروسرخ خارجی برای رانندگی درشب و فاقد سیستم های حفاظتی ش.م.ر بوده است همچنین این خودرو قابلیت دوزیست بودن را نداشته است. پیشرانه این خودرو موتور بنزینی Continental A01-403-5 با قدرت 200 اسب بخار بوده. به مدد این پیشرانه حداکثر سرعت در جاده 45 کیلومتربر ساعت و برد 230 کیلومتر بوده است. توپ اصلی این ضد تانک یک توپ 90 میلیمتری مدل M54 بود. مهمات توپ مدل M54 با توپ مدل  M36 یکسان بوده،  توپ مدل  M36 بروی تانک اصلی میدان نبرد M48 پاتون نصب شده بود. تعداد گلوله های ذخیره شده در داخل خودرو 29 گلوله می باشد. تنها بخشی محافظتی برای خدمه یک حفاظ زرهی است که در جلویی محل قرار گیری خدمه قرار داشته است. M56 توسط تیپ 173 هوابرد ارتش آمریکا در جنگ ویتنام استفاده شده عمده نقش این خودرو ایجاد پوشش آتش مستقیم برای نیروهای پیاده نظام بوده است. بزرگ ترین اشکال این خودرو در جنگ ویتنام نداشتن یک حفاظت همه جانبه برای محل قرار گیری خدمه بود.

توپ 90 میلیمتری جهت تامین آتش پشتیبانی برای پیاده نظام رضایت بخش بود.

محل ذخیره سازی مهمات در بخش عقبی بدنه بود.

از جمله خودرو های زرهی استثنایی که به جای چرخ های فلزی مجهز به تایر های لاستیکی است

محفظه حفاظ راننده

توپ M56 در کنار نفربر M113 در ویتنام

 

مشخصات:

سال تولید : 1953–1959

وزن : 7.7 تن

طول : 4.55 متر

عرض: 2.57 متر

ارتفاع : 2متر

تعداد خدمه : 4نفر – فرمانده ، توپچی ، بارگذار و راننده

تسلیحات : توپ 90 میلیمتری M54

پیشرانه : موتور بنزینی A01-403-5 با قدرت 200 اسب بخار

حداکثر سرعت در جاده : 45 کیلومتربر ساعت

برد : 230 کیلومتر

 

M50 Ontos

 

Ontos یکی دیگر از خودروهای سبک زرهی ضد تانک ارتش ایالات متحده امریکا میباشد که به  توپ 106 میلیمتری مجهز است . این خودرو زرهی در سال 1950 توسعه پیدا کرده بود. سلاح اصلی 6 عدد توپ 106 میلیمتری بدون لگد مدل M40  است، که می توانسته به طور متوالی وبه سرعت  یک هدف دشمن را با اطمینان بالا نابود کند . این خودرو زرهی در تعداد محدود برای تفنگداران دریایی ایالات متحده ساخته شد. تفنگداران نیرو دریایی در گزارشات خود از نتیجه عالی Ontos برای پشتیبانی و پوشش آتش مستقیم در طول جنگ ویتنام خبر میدادند. در سال 1969 M50 برای همیشه از خدمت کنار گذاشته شد. ارتش آمریکا  در سال 1950 در نظر داشت تا یک خودرو زرهی ضد تانک با قابلیت جابه جایی  هوایی با کمک هواپیماهای ترابری با محدوده وزن 10 تا 20 تن را طراحی کند. همچنین درنظر داشت تا از پیشرانه شش سیلندر کامیون های GMC برای نیروی محرک Ontos استفاده کند. سرانجام شرکت آلیس چالمرز قرار دادی با ارتش آمریکا در12اوت سال 1955 منبی بر طراحی و ساخت خودر زرهی با مشخصات مورد نظر ارتش و تولید 297 دستگاه را بست . شرکت آلیس چالمرز  اولین نمونه مورد نظر  را در سال 1952 ساخت. این نمونه اولیه بروی شاسی توپ خودکششی سبک M56 نصب شده بود . اما بر خلاف M56 به یک برجک فولاد ی برای حفاظت بیشتر خدمه مجهز بود. این برجک دارای دوبازو بود که در هر طرف 3 توپ نصب میشد . برجک این مدل فقط توانایی گردش 15 درجه ای را داشت. در نمونه دوم شرکت آلیس چالمرز  تغییرات عمده ای ازجمله به کارگیری سیستم تعلیق جدید، زنجیرهای حرکتی جدید و برجک جدید با توانایی گردش  40 درجه ای را برروی نمونه جدید پیاده سازی کرد. سلاح اصلی نیز 6  توپ 106 میلیمتری بدون لگد M40 بود. سلاح ثانویه برای مبارزه با نیروهای پیاده نظام دشمن یک مسلسل ۷٫۶۲ میلیمتری مدل M1919A4  انتخاب شد. همچنین در بعضی خودروها 4 عدد مسلسل سنگین 12.7 میلیمتری M2 Browning بروی  توپ ها نصب شد. انجام تست ها و آزمایشات بروی نمونه اولیه این خودرو زرهی تا سال 1955 ادامه داشت. بعد از تکمیل تست ها تولید این خودرو در سال 1955 تا اواسط سال 1957 ادامه داشت. اولین نمونه های تحویلی به  تفنگداران نیرو دریایی در 31 اکتبر سال 1956 بود . اما با این وجود M50 خالی از اشکال نبود , حمل تعداد کم گلوله به نسبت نقش یک خودر وضد تانک- پشتیبانی آتش ( تعداد گلوله های قابل حمل برای توپ اصلی 18 عدد بود) و نیاز به خروج خدمه از خودرو برای بارگذاری مجدد توپ ها که موجب میشد در تیررس دشمن قرار بگیرند از جمله اشکالات این ضدتانک بود.

نمونه ی اولیه M50 که از بدنه ی M56 بهره می گرفت.

این ضد تانک با 6 توپ 106 میلیمتری سلاح قدرتمندی بود.

جابه جایی M50 با کمک هواپیمای ترابری C119

درب پشتی M50 برای ورود و خروج سرنشین ها

 

در حالی که قرار بود M50 به عنوان یک ضدتانک در میدان نبرد ظاهرشود اما عموما در میدان نبرد به عنوان یک خودرو پشتیبانی آتش برای نیروهای پیاده نظام مورد استفاده قرار می گرفته است .زره سبک این خودرو در برابر تفنگ های انفرادی  با کالیبر بالا مقاوم بود اما در مقابل انفجار مین ها و تسلیحات ضد تانک مثل ارپی جی مقاومت چندانی داشت در نتیجه ارتش امریکا از M50 برای خطوط دفاعی و یا عملیات های  افندی بهره می گرفت. با این حال خدمه و فرماندهان از عملکرد این خودرو در طول خدمت در میدان نبرد ویتنام راضی بودند. وزن کم این خودرو باعث می شد در هنگام عبور از مناطق صعب العبور و پل های چوبی با ظرفیت وزنی پایین بدون مشکلی به راه خود ادامه دهد در صورتی که تانک های دیگر با وزن بالا در این مناطق دچار مشکل اساسی می شدند.

Ontos در کنار تانک M48

Ontos در کنار تانک شعله افکن زیپو M67

 

در نبرد Huế ، فرمانده کلنل اسمیت استنلی هیوز بیان کرد که Ontos بیشتر از تمامی سلاح های  تفنگداران نیرو دریایی موثر بوده است.  Ontos در ماه مه سال 1956 غیر فعال شد و تعدادی از این خودرو به تیپ های سبک پیاده نظام ارتش در ویتنام تحویل داد شد. تا زمان در دسترس بود قطعات یدکی از M50 استفاده میشد و در غیر این صورت با برداشت برجک از آن به عنوان یک سنگر ثابت استفاده میشد. در اخر در سال 1970 تمامی Ontos ها از ویتنام خارج شدند و در آمریکا یا اوراق میشدند ویا از شاسی آنها برای ساخت وسایل نقلیه جدید استفاده میشد. البته چند  دستگاه باقی مانده  امروزه در موزه های جنگ در ایالات مختلف امریکا نگهداری میشوند.

نقش پرنگ Ontos  در جنگ ویتنام

Ontos در حال شکار یک تک تیرانداز در نبرد Huế

حضور محدود Ontos در لبنان- سال  1958

مدل ها

نفربر T55-T56

این مدل ها نفربرهای سبک زرهی بود که از روی شاسی و بدنه M56 ساخته شده اند. مدل T55  همان M56  بدون که برجک است. از این  مدل 2 نسخه اولیه ساخته شد اما به علت جای کم برای خدمه و سرنشینان ( ظرفیت این مدل پنج سرنشین بوده است) و فضای کم برای راننده این طرح رد شد. مدل T56  به نسبت مدل قبلی خود کشیده تر است در نتیجه یک تیم  8 نفره  با تجهیزات  می توانسته در داخل آن قرار بگیرد . با این وجود این طرح  نیز توسط ارتش امریکا پذیرفته نشد.

نفربر T55

نفربر T56

 

Ontos با توپ 105م.م

در این طرح قرار بود توپهای 106 میلیمتری با توپهای جدید 105 میلیمتری به علاوه یک بارگذار خودکار ( عملکرد این بارگذارها همانند فشنگگذاری در هفت تیر بوده است) نصب  شوند. با این وجود  این طرح نیز رد شد و به مرحله عملیاتی نرسید.

M50A1

در این طرح پیشرانه GMC با یک پیشرانه کرایسلر 361 V8 جایگزین شد. از 297 دستگاه تحویلی به  تفنگداران نیروی دریایی تنها 176 دتسگاه ما بین سال ها  1963تا 1965 به این استاندارد رسیدند.

 

مشخصات :

سال تولید : 1955–1957

تعداد تولید شده : 297 دستگاه

وزن : 8,600 کیلوگرم

طول : 3.83 متر

عرض: 2.59 متر

ارتفاع :  2.13 متر

تعداد خدمه : 3 نفر – توپچی ، بارگذار و راننده

تسلیحات : 6  توپ 106 میلیمتری - مسلسل ۷٫۶۲ میلیمتری – 4 مسلسل 12.7 میلیمتری

پیشرانه : موتور GM 6-cyl  با قدرت 145 اسب بخار

حداکثر سرعت در جاده : 48 کیلومتربر ساعت

برد : 185 کیلومتر

 

 

M551 SHERIDAN

 

مدل پیشرفته تر خودروهای زرهی هوابرد و کوچک ارتش ایالات متحده امریکا M551 نام داشت. در سال 1966 با بازنشسته شدن تانک های سنگنین  M103 و از رده خارج شدن بیشتر تانک های سبک خصوصا تانک ها سبک  M41 و تغییر کلاس بندی تانک ها با ورود تانک اصلی میدان نبرد ، خودرو های زرهی نظیر M551 در ارتش ایالات متحده آمریکا بیشر با عنوان یک خودروی شناسایی/ هوابرد شناخته می شدند. با کنار گذاشته شدن تانک M41 ، پذیرفته نشدن طرح های جدید همانند T92و ورود تانک های سبک آبی- خاکی PT-76  شوروی ، ارتش ایالات متحده آمریکا را مجبور کرد تا یک تانک سبک جدید را به خدمت بگیرد. از جمله شروط  ارتش آمریکا برای پذیرفتن طرح جدید علاوه برا قابلت هوابرد بودن ، مجهز بودن تانک به یک برجک تمامی زرهی و مقاومت بدنه در مقابل گلوله های 12.7 میلیمتری و مقاومت قابل مقبول در مقابل تسلیحات ضد زره بود. ( همانند زره نفربر های M113 ارتش آمریکا) همچنین برای ارتش آمریکا بسیار مهم بود که تانک جدید قابلت شناوری را در آب داشته باشد. برهمین اساس طرح تانک M551 در سال 1966  به وسیله کمپانی جنرال موتور تولید شد. از سال 1966 تا 1970 حدود 1,662 دستگاه از این تانک ساخته شد. تانک M551 مجهز به یک بدنه ی آلیاژ الومنیومی و یک برجک فولادی بود. سلاح اصلی این تانک یک توپ 152 میلیمتری به نام M81 بوده است. البته این توپ پس از شلیک ها مکرر دچار ترک می شد بعد از اصلاحاتی توپ M81E1 بروی تانک نصب شد. همچنین به علت سرعت پایین گلوله های این توپ، خدمه برای هدف قرار دادن اهداف خصوصا اهداف متحرک با مشکل مواجه بودند به همین علت قابلیت شلیک موشک های هدایت پذیر ضد زره MGM-51 Shillelagh را برای این تانک فراهم کردند. تسلیحات ثانویه شامل یک مسلسل 7.62  میلیمتری هم محور و مسلسل 12.7 میلیمتری ضد هوایی بود. تعداد خدمه 4 نفر متشکل از راننده ، فرمانده ، توپچی و لودر بوده است. ییشرانه ی  دیزیل این تانک ساخت کارخانه دیترویت دیزل مدل 6V53T با قدرت 300 اسب بخار بوده است.

توپ قدرتمند 152 میلیمتری M81E1 تانک شریدان بسیار ویرانگر بود.

موشک ضد زره هدایت شونده MGM-51 که از تانک های M551 شلیک می شد.

جا به جایی هوایی تانک شریدان با بالگرد CH-54

جا به جایی تانک شریدان با هواپیمای ترابری C-130

لحظه خروج تانک شریدان از هواپیمای ترابری C-130 و باز شدن چترهای فرود

 

در سال 1966 به فرمانده نیروهای آمریکایی در ویتنام جنوبی، ژنرال وستمورلند، دستور داده شد که از تانک شریدان در جبهه های نیرد استفاده شود. اما تا سال 1968 به دلیل مشکلات فنی و نبود مهمات مناسب برای این تانک هیچ تانک شریدانی به جبهه ها فرستاده نشد. البته در این بین افرادی همچون  ژنرال آبرامز از به کارگیری تانکی با زره آلومنیومی با مقاومت پایین تردید داشتند. در اواخر سال 1968 ژنرال آبرامز با سرهنگ جورج پاتن ( فرزند ژنرال معروف آمریکایی ژنرال پاتن در جنگ جهانی دوم) که فرمانده هنگ 11 ام سوار نظام ملاقات کرد. ژنرال آبرامز در این دیدار نگرانی خود را از به کارگیری تانک سبک جدید مطرح کرد و سرهنگ جورج پاتن پیشنهاد داد تا  تانک سبک جدید در گروه های  سوار نظام زرهی مورد آزمایش قرار گیرند. پس بالاخره در همان سال تعدادی از تانک های سبک شیردان به دو گروه سوار نظام زرهی تحویل داده شد. در پایان سال 1970 بیش 200 دستگاه تانک شریدان وارد جبهه ی نبرد ویتنام شد و تا پایان سال 1972 تقریبا در تمامی گروه های سوار نظام  زرهی مستقر در ویتنام تانک های شریدان مشغول خدمت بودند. به طوری  که دربیشتر دسته های سوار نطام زرهی تانک های M551 در حال جایگزن شدن با تانک های M48 پاتن بودند. بیشتر ماموریتی تانک های سبک شریدان در ویتنام شامل شناسایی، گشت شب و پاکسازی جاده ها بود . سربازان از عملکرد تانک های سبک شریدان راضی بودند اما در عوض فرماندهان میدانی از تلفات بالای خدمه در میدان های نبرد ناراضی بودند به طوری که تهدیداتی مانند راکت های ارپی جی و مین های ضد تانک باعث رسیدن خسارت جزئی به تانک های M48 پاتن می شدند تانک های سبک شریدان را متحمل خسارات سنگین می کردند که باعث از بین رفتن خدمه می شد. به طوری در موقع ورود تازه تانک های شریدان در مناطق غیر نظامی ویتنام حدود 3 دستگاه از این تانک ها به وسیله مین ها به طور کامل از بین رفتند. در یک مورد دیگر نیز  در ماه مارس سال 1971 پنج دستگاه از تانک های شریدان در یک روز از بین رفتند. علاوه بر زره ضعیف، در مقایسه با خدمه ی تانک های M48 پاتن که در مدت 1 دقیقه توانایی شلیک 17گلوله 90 میلیمتری  را داشتند. خدمه تانک های M551 شریدان فقط توانایی شلیک 2 گلوله در هیمن زمان را داشتند. با  وجود این کاستی ها تانک های سبک شریدان برای نیروهای پیاده نظام مستقر در ویتنام ارزشمند بود. علاوه بر اینپ تانک های شریدان در کنار نفربرهای M113  برای پشتبانی آتش مستقیم سربازها حضور فعال داشتند. توانایی جا به جایی بسیار زیاد انها در مقابل تانک های M48 پاتن  نیز بسیار مهم بود. به طوری که می توانستند در زمین های ناهموار ویتنام به راحتی حرکت کنند و به انجام ماموریت بپردازند.

تانک شریدان در حال اسکورت یک کاروان لجستیکی در ویتنام

تانک شریدان در ویتنام

تانک  آسیب دیده ی شریدان به وسیله مین در ویتنام

 

 بعد از جنگ ویتنام ایالات متحده آمریکا برنامه ای برای باز نشسته کردن تانک های سبک M551 داشت اما به علت اینکه هیچ جایگزنی برای آن در اختیار نبود به ناچار تانک های شریدان را در خدمت نگه داشت. در دهه 80 میلادی نیز ارتش آمریکا با توسعه ی یک کیت جدید برای این تانک مدت زمان خدمت تانک شریدان را افزایش داد.  این سری از تانک ها با نام M551A1s شناخته می شوند که به دید های بصری حرارتی برای فرمانده و توپچی  مشابه تانک های اصلی میدان نبرد M60A3 مجهز شدند. در طی عملیات های سپر صحرا و طوفان صحرا 51 دستگاه تانک شریدان در اختیار لشکر 82 ام هوابرد قرار داده شد . اگر چه عکس هایی که در آن زمان منتشر شد ردیف تانک های شریدان را آماده ی دفاع در مقابل تانک های تی-72 گارد عراق نشان میداد. اما نقش عمده ماموریت تانک های شریدان در این جبهه با توجه به زره ضعیف به شناسایی ختم میشد. و به نظر میرسد فقط حدود 6 موشک Shillelagh توسط تانک های شریدان بر علیه تانک های تی-55 و ضدتانک های عراقی شلیک شده باشد. در ماموریت بعدی تانک های سبک شریدان که تنها عملیاتی بود که این تانک ها در آن بارریز هوایی شدند عملیات ایالات متحده آمریکا در پاناما سال 1989 بود. در این عملیات 14 دستگاه تانک M551 توسط هواپیمای ترابری C-5 گلکسی در منطقه مورد نظر فرود آمدند . البته  در جریان  فرود دو دستگاه از آنها در از بین رفتند. 8 دستگاه دیگر نیر توسط هواپیمای ترابری C-130  در ارتفاع بسیار پایین تخلیه شدند. عملکرد این تانک ها در پاناما بسیار رضایت بخش بود. با این حال با وجود اینکه ارتش آمریکا  بازهم سعی در بهینه سازی تانک های شریدان داشت ولی بالاخر مجبور شد  در سال 2003 تمامی تانک های شریدان را از خدمت کنار برگذارد.

تانک شریدان در پاناما

تانک شریدان در عملیات طوفان صحرا

فرود ناموفق تانک شریدان که باعث نابودی آن شده است

 

مشخصات :

وزن : 15.2 تن

طول : 6.3 متر

عرض: 2.8 متر

ارتفاع :  2.3 متر

تعداد خدمه : 4نفر – فرمانده ، توپچی ، بارگذار و راننده

تسلیحات : توپ 152 میلیمتری M81E1 – مسلسل 12.7 میلیمتری

پیشرانه : موتور 6V53T با قدرت 220 اسب بخار

حداکثر سرعت در جاده : 70 کیلومتربر ساعت

برد : 560 کیلومتر  

    

تانک سبک RDF

 

این تانک سبک توسط کمپانی AAI   در دهه 1980 طراحی و ساخته شد. و در حقیقت یک طرح برای ساخت نسل جدید تانک های سبک ارتش آمریکا بود. نمونه ی اولیه این تانک به یک توپ 76 میلیمتری مشایه توپ تانک M41  داشت. همچنین مجهز به یک برجک  دو نفره بود. در نسخه های بعدی شرکت AAI    از توپ 75 میلیمتری استفاده کرد که  برای درگیری با اهداف پروازی دشمن در ارتفاع پایین مناسب بود. برجک دونفره نیزتبدیل به یک برجک بی سرنشین شد و  محل قرار گیری 3 نفر خدمه ی تانک در داخل بدنه  بود. البته کمپانی در نظر داشت تا در نسخه های بعدی با توجه به نوع توپ ، این تانک سبک را  با نصب غلاف های موشک ضد هوایی استینگر تبدیل به یک خودرو پدافند هوایی کند. بدنه زرهی تانک از جنس آلیاژ الومنیومی است . برای افزایش حفاظت تانک نیز زره های اضافه شونده از جنس فولاد نیز قابل نصب بروی تانک RDF هستند.  محل قرارگیری راننده در بخش جلوی سمت چپ  وفرمانده و توپچی در سمت راست بوده است. توپ اصلی تانک به به طور کامل تثبیت شده و مجهز به یک سیستم کنترل آتش  پیشرفته شامل یک کامپیوتر دیجیتال بوده است. علاوه بر توپ 75 میلی متر این تانک مسلح به یک مسلسل 7.62 می باشد. البته این طرح نتوانست  نظر مثبت ارتش ایالات متحده  را به خود جلب کند و هیچ گاه به تولید انبوه نرسید.

نمونه اولیه تانک RDF با توپ 76 میلیمتری

نمونه های بعدی تانک RDF با توپ جدید 75 میلیمتری

به خاطر زاویه ی گردش عمودی بسیار زیاد توپ جدید تانک RDF امکان درگیری با اهداف پرنده دشمن در ارتفاع پایین  وجود داشت

نسل بعدی تانک های RDF در نقش خودرو زرهی پدافندهوایی مجهز به موشک استینگر

مشخصات :

وزن : 14.8 تن

طول : 8.2 متر

عرض: 2.5 متر

ارتفاع :  2.2 متر

تعداد خدمه : 3نفر – فرمانده ، توپچی ، و راننده

تسلیحات : توپ 76 میلیمتری – مسلسل 7.62 میلیمتری

پیشرانه : 350 اسب بخار قدرت

حداکثر سرعت در جاده : 64 کیلومتربر ساعت

برد : 480 کیلومتر

 

گردآوری و ترجمه:Crash
نقل با ذکر نام میلیتاری و مترجم بلامانع است

ادامه دارد...

[yaabas 3]

سلام مطالب خوب بود

[Crash 18,580]

بخش سوم

 

رقابت های سیستم توپ زرهی  (AGS)

در دهه 1980 ارتش آمریکا به دنبال یک جایگزین برای تانک های سبک شریدان در لشکر 28 ام هوابرد بود. تلاش ها برای بروزرسانی تانک های شریدان نیز ناموفق بود. همچنین ارتش آمریکا نیاز داشت تا این وسیله نقلیه جدید قابل جایگزینی با خودرو های هاموی مجهز به موشک ضد زره تاو در  هنگ 2ام سوار نظام زرهی نیز باشد. به همین منظور رقابتی برای یافتن طرح جدید تانک سبک آمریکا شروع شد. از جمله شروط مهم ارتش آمریکا برای پذیرش طرح  امکان جابه جایی تانک با هواپیمای ترابری C-130  بود.  در این رقابت 3 کمپانی کادیلاک ، جنرال داینامیکس و FMC  طرح های خود را به نمایش گذاشتند. طرح کادیلاک با نام Stingray (نوعی سفره ماهی) ، طرح Teledyne با نام Expeditionary و طرح شرکت FMC با نام M8 شناخته میشوند. نتایج این رقابت در سال 1992 با پیروزی طرح M8 پایان یافت. البته با این حال هیچ کدام از طرح های ارائه شده نتوانستند نظر مثبت ارتش ایالات متحده آمریکا را به خود جلب کند و هیچ کدام وارد ارتش نشدند.

 

تانک سبک هوابرد M8

بعد از پیروزی طرح شرکت FMC ، شش نمونه ی اولیه این تانک ساخته شد و تحت عنوان XM8 AGS  به ارتش ایالات متحده آمریکا تحویل داده شد. قرار بود  شروع ساخت این تانک سبک در سال 1996 آغاز شود. اما پروژه در سال 1997 کنسل شد و سرمایه ای که برای این پروژه در نطر گرفته شد صرف طرح های نوپایی دیگر ارتش امریکا شد. درسال 2004 ارتش ایالات متحده آمریکا به طور کامل از طرح M8 و تانک های سبک هوابرد  صرف نظر کرد. با این حال متشریان خارجی علاقه زیادی به خرید طرح M8 از خود نشان دادند. برای نمونه شرکت ترکیه ای FNSS در اواخر سال 1997 سفارش خرید این تانک را برای فرماندهی نیروی زمینی ترکیه داد و یا در سال 2006 کشور تایوان ابراز علاقه کرد که خواهان خرید M8 برای جایگزین کردن آن با تانک های سبک M24  وM41  است . با این وجود آمریکا با هیچ کدام از پیشنهاد ها موافقت نکرد. البته با این وجود به نظر میرسد که انگلستان دسترسی قابل توجه ای به این تانک داشته است به طوری که تانک سبک VFM 5  خود را براساس پلتفرم M8 طراحی و ساخته است. در سال 2015 نیز شرکت BAE Systems یک بروزرسانی جامع برای تانک سبک  M8 طراحی کرده است که هدف از آن بازار مشتریان خارجی می باشد. تانک سبک M8 به شکل پایه از یک زره آلیاژ آلومینیومی بهره میگرد . همچنین این تانک مجهز به زره های ماژولار تیتانیومی بوده است البته توجه به نوع ماموریت زره های مختلف با سطح های حفاظتی متفاوت بروی تانک نصب می شد. سطح حفاظتی یک و یا پایه برای انجام ماموریت های واکنش سریع طراحی شده بود. دراین سطح تانک توانایی حمل شدن و فرود هوایی از هواپیمای ترابری C-130 را دارد. همچنین  می تواند در برابر تسلیحات سبک و ترکش گلوله های مقاوم باشد. در سطح حفاظتی 2 باز هم تانک قابلیت جا به جایی با هواپیمای ترابری C-130 را دارا است اما قابلیت پرتاب از هواپیما را ندارد. در حالی که در سطح حفاظتی 3 (زره های ماژولار تیتانیومی ) تانک به هیچ عنوان قابلیت جا به جایی با هواپیمای ترابری C-130 را ندارد. در سطح 3 تانک می تواند در برابر تسلیحات سبک ضد تانک به راحتی مقامت کند.  تمام نسخه های قابلیت جابه جایی هوایی با هواپیماهای ترابری C-5 و C-17 را دارند.

سطوح حفاظتی مختلف تانک

زره های ماژولار تیتانیومی

جابه جایی هوایی M8 سطح حفاظتی 3 با هواپیمای ترابری C-5

لحظه پرتاب تانک M8 از هواپیمای ترابری C-130

 

M8 مجهز به یک توپ به نام XM35 است. کالبیر این توپ  105 میلیمتری ودارای یک بارگذار خودکار است. البته در مواقع اضطراری خدمه توانایی لود کردن توپ به طور دستی را داشتند. نرخ آتش M35 حدود 12 گلوله در دقیقه است. ظرفیت ذخیره در داخل بارگذار 21 گلوله و در بدنه حدود 9 گلوله قرار میگیرد. تسلیحات ثانویه شامل یک مسلسل 7.62 میلی متر هم محور و یک مسلسل 12.7 میلی متر که بروی برجک نصب می شود است. پیشرانه ی دیزیل توربوشارژ این تانک حدود 580 اسب بخار قدرت داشت. تعداد خدمه نیزدر این تانک3 نفر شامل : راننده ، توپچی و فرمانده می باشد.

تست شلیک توپ 105 میلیمتری XM35

تست بخش شاسی

 محل قرار گیری دریچه ی پوکه پران در پشت برجک

تانک  سبک انگلیسی VFM 5 که در حقیقت نمونه ی ساده تر تانک M8 است.

بروزرسانی M8 که توسط شرکت BAE Systems انجام شده است

مشخصات :

وزن:  حفاظت سطح 1 : 19.25 تن

حفاظت سطح2 : 22.25 تن

حفاظت سطح 3 : 24.75 تن

طول : 8.9 متر

عرض : 2.69 متر

ارتفاع : 2.55 متر

تعداد خدمه : 3نفر – فرمانده ، توپچی ، و راننده

تسلیحات : توپ 105 میلیمتری  XM35– مسلسل 7.62 میلیمتری – مسلسل 12.7 میلیمتری

پیشرانه : 6V 92TIA – 580 اسب بخار قدرت

حداکثر سرعت در جاده : 45 کیلومتربر ساعت

برد : 451 کیلومتر

 

تانک سبک Stingray

تانک سبک Stingray توسط کمپانی کادیلاک ساخته و طراحی شد. بعد از انتخاب نشدن طرح در رقابت AGS ، کمپانی تصمیم به فروش این تانک به مشتریان خارجی گرفت. اولین نمونه اولیه ی این تانک در سال 1985 ساخته شد و تا سال 1988 حدود 106 دستگاه از این تانک به تنها مشتری خارجی، ارتش سلطنتی تایلند فروخته شد. البته شرکت کادیلاک برای به دست اوردن مشتریان بیشتر از برجک این تانک برای ساخت یک خودرو پشتیبانی آتش با نام LAV-600 بهره گرفت. همچنین برجک این تانک نیز بر روی شاسی تانک های M41 ، M47  و M551 تست شد . با این حال نتوانست مشتری برای این محصولات پیدا کند. تانک سبک Stingray قابلیت جا به جایی هوایی با هواپیمای ترابری C-130 را دارد. به همین دلیل وزن آن بسیار پایین است. زره جلویی این تانک می تواند در برابر مهمات  14.5  میلیمتری مقاومت داشته باشد.

تانک سبک Stingray در اختیار تنها مشتری خارجی ارتش سلطنتی تایلند

 

 البته می توان حفاظت تانک را با کمک زره های اضافه شونده بهبود داد. این تانک مجهز به یک توپ 105 میلیمتری با لگد پایین است که از توپ انگلیسی L7A3 مشتق شده است. توپ این تانک به طوردستی لود میشود . 8 گلوله ی آماده شلیک در داخل برج و باقی گلوله های در بدنه ذخیره شده اند. جنگ افزار ثانویه این تانک مسلسل هم محور 7.62 میلی متر و مسلسل 12.7 میلیمتری نصب شده بروی برجک است. تعداد خدمه ی تانک 4 نفر شامل فرمانده ، راننده ، توپچی و لودر می باشد. پیشرانه ی دیزیلی این تانک  دیزل دیترویت مدل8V-92TA با قدرت 535 اسب بخار است. برای کاهش هزینه و نگهداری تانک Stingray، در ساخت موتور، انتقال قدرت و تعلیق از قطعات استاندارد استفاده شده است. البته شرکت کادیلاک بعد از مدتی یک بسته ی برزورسانی برای این تانک سبک با نام Stingray II ساخت. از جمله تغییرات اضافه شده در نمونه جدید  می توان به ارتقا زره ،  بهبود سیستم پیشرانه ، نصب  سیستم های دید توپچی پیشرفته تر با قابلیت سیستم تصویربرداری حرارتی ،  نصب فاصله یاب لیزری برای فرمانده ،  اضافه شدن تجهیزات حفاظتی ش.م.ر و ... اشاره کرد.

کمپانی کادیلاک تصمیم گرفت تا برجک Stingray را بروی شاسی 6x6 خودرو زرهی LAV-300 نصب کند و نام محصول را LAV-600 گذاشت. البته آن طور که مد نظر کادیلاک بود این محصول موفق نبود.

مشخصات :

وزن:  20.2 تن

طول : 9.3 متر

عرض : 2.71 متر

ارتفاع : 2.55 متر

تعداد خدمه : 4نفر – فرمانده ، توپچی ، بارگذار و راننده

تسلیحات : توپ 105 میلیمتری  L7A3 – مسلسل 7.62 میلیمتری – مسلسل 12.7 میلیمتری

پیشرانه : 8V-92TA– 535 اسب بخار قدرت

حداکثر سرعت در جاده : 67 کیلومتربر ساعت

برد : 483 کیلومتر

 

تانک Expeditionary

اگر چه طرح کمپانی Teledyne در رقابت دهه ی 1980 شکست خورد اما ایده ی این کمپانی نقش بسزایی در گسترش خودرو های پشتیبانی آتش آینده ارتش آمریکا داشت. آزمایشات اولیه بروی این طرح بین سال 1980 تا 1981 انجام شد. در سال 1982 طراحی دقیق و کامل پروژه صورت گرفت. اولین پیش نمونه در دسامبر 1983 تکمیل و  کار  برروی بخش برجک تانک نیز در اواسط سال 1984 تکمیل شد. بعد از از اتمام آزمایشات بخش شاسی در نوادا، برجک و بدنه در ماه آوریل سال 1985 با یکدیگر ترکیب شدند و در همان سال برای اولین بار در کنفرانس ارتش ایالات متحده در پایگاه نظامی فورت ناکس برای عموم نمایش داده شد. با مشخص شدن نتایج رقابت AGS  در سال 1992 و شکست طرح کمپانی Teledyne، این کمپانی در سال 1996 تصمیم به فروش این طرح در بازار های خارجی گرفت که بازهم این پروژه نتوانست در این زمینه نیز موفقیتی کسب نماید. Teledyne برای حل مشکل فروش نیز  از کمپانی جنرال دینامیک کمک گرفت. اما جنرال دینامیک برای حل مشکل تانک Expeditionary ، با بهبود عملکرد برجک از آن برای ساخت خودروهای پشتیبانی آتش استرایکر MGS استفاده کرد.

ایده ی یک برجک کم ارتفاع و بدون سرنشین کمپانی Teledyne موجب شد که در نسل جدید خودروهای پشتیبانی آتش آمریکا شکل بگیرد.

 

  وزن سبک و اندازه کوچک تانک Expeditionary ، توانایی جا به جایی به کمک هواپیمای ترابری C-130 یا C-141 را به آن میدهد. اما به علت پایین آوردن وزن تانک، زره های تانک حفاظت چندانی ندارند. برای جبران زره ضعیف طراحان تصمیم گرفتند تا یک محفظه خدمه ایمن برای این تانک طراحی کنند محل قرار گیری این بخش در قسمت عقبی بدنه قراردارد. علاوه براین در صورت نیاز می توان زره های اضافه شونده را بروی تانک نصب کرد. تانک Expeditionary فقط 3 خدمه دارد ( توپچی، راننده و فرمانده). سلاح اصلی این تانک توپ 105 میلیمتری مدل M68 و سلاح ثانویه ی آن یک مسلسل 7.62 میلیمتری است. توپ اصلی مجهز به یک بارگذار خودکار  از نوع رولور( مشابه عملکرد فشنگ گذاری در هفت تیر )  با ظرفیت 9 گلوله  است. علاوه براین باقی مهمات در یک محظه جداگانه در بخش عقبی بدنه جای گرفته است. البته بخش بارگذار به طور مکرر دچار اشکال فنی میشد. تعمیرات و دسترسی به بخش بارگذار تانک نیز با مشکلاتی همراه بود. به همین دلیل وقتی کمپانی جنرال دینامیک تصمیم به استفاده از برجک این تانک برای ساخت  یک خودرو پشتیبانی اتش گرفت سیستم بارگذار را تغییر داد. تا علاوه بر مشکلات فنی کمتر ، دسترسی آسان به بارگذار وجود داشته باشد. بخش الکترونیک این تانک جز پیشرفته ترین تانک ها در زمان خود بود. کامپیوتر کنترل آتش M21 ، مسافت یاب لیزری AN / VVG-2، سیستم تصویربرداری حرارتی AN / TAS-4 ، پریسکوپ دید در شب راننده AN / VVS-2 V از جمله قطعات پیشرفته ی این تانک به حساب می آید. بخش پیشرانه در جلوی شاسی تانک قرار گرفته است. پیشرانه ی مطعلق به شرکت  Cummins مدل VTA 903-T660 با قدرت 495 اسب بخار است. سیستم انتقال اتوماتیک این تانک، جنرال الکتریک مدل HMPT-500 با 3 دنده جلو ویک دنده عقب بوده است.

 

مشخصات :

وزن : 19 تن – در صورت نصب زره های اضافه شونده 30 تن

طول : 7.49 متر

عرض : 3.6 متر

ارتفاع: 2.8 متر

تعداد خدمه : 3نفر – فرمانده ، توپچی ، و راننده

تسلیحات : توپ 105 میلیمتری  M68 – مسلسل 7.62 میلیمتری

پیشرانه : VTA-903T – 495 اسب بخار قدرت

حداکثر سرعت در جاده : 80 کیلومتربر ساعت

برد : 480 کیلومتر

 

سیستم توپ متحرک M1128 –( استرایکر MGS)

 با بازنشسته شدن M551 و لغو شدن طرح M8 ارتش ایالات متحده امریکا دیگر به دنیال توسعه و یا ساخت تانک ها /آتش پشتیبانی/ توپهای خودکششی سبک هوابرد  با وظیفه پشتیبانی آتش نرفت. یکی از دلایل بی علاقگی ارتش در به خدمت گرفتن این نوع اداوات محدودیت در وزن آنها به خاطر قابلیت داشتن هوابرد بودن بود. که درنتیجه آن موجب  کاهش میزان حفاظت ، کاهش میزان قدرت آتش و ... می شد. همچنین در میدان نبرد محل فرود این خودروها به سرعت شناسایی میشد که برای عملیات های هوابرد مسئله ساز بود.  تانکهای زرهی سبک بدون قابلیت هوابرد نیز کنار گذاشته شدن زیرا هواپیماهای ترابری جدید قابلیت بارگیری بالاتری به دست اورده بودند در نتیجه می تواستند  ادوات زرهی با وزن های بالا و اندازه بزرگتر را جابه جا کنند. همچنین پیشرانه های جدید می توانند چالاکی و قدرت بیشتری برای خودرو های زرهی با وزن بالا فراهم کنند. اما ارتش آمریکا در جنگ های گوناگونی از جمله جنگ کره، ویتنام، جنگ داخلی در دومینیکن، حمله به پاناما و جنگ اول خلیج فارس که در آن حضور خودرو های سبک زرهی وهوابرد ارتش ایالات متحده آمریکا پررنگ بود یک نکته را به خوبی آموخت. حضور یک خودرو زرهی با قدرت آتش و تحرک پذیری بالا برای ایجاد آتش پشتیبانی مستقیم برای نیروهای پیاده نظام بسیار ضروری و کار آمد است. به طوری که باعث افزایش عملکرد نیروهای پیاده نظام درمیدان نبرد می شود. در نتیجه ارتش ایالات متحده امریکا  برای پر کردن جای خالی تانک های سبک، خودروهای زرهی استرایکر MGS را که 3مولفه قدرت آتش با رتیم آتش مناسب ، تحرک پذیری و حفاظت قابل قبول را باهم داشت  در ماه جولای سال 2006  به خدمت درآورد .

مزیت بزرگی که استرایکر MGS  در مقابل خودروهای پشتیبانی آتش پیشین دارد استفاده از یک  شاسی مشترک با نفربر استرایکر است که در هزینه های ساخت و نگهداری آن کاهش چشمگیری ایجاد میشود.

استرایکر MGS سه مولفه ی قدرت آتش ، تحرک پذیری و حفاظت که برای یک خودرو پشتیبانی آتش لازم است را در کنار هم دارد.

 

برجک کنترل از راه دور MGS مجهزبه یک توپ 105 میلیمتری مدل M68A2 دارای یک تثبیت کننده و بارگذاری خودکار است. این نوع برجک در حقیقت الگو برداری از برجک تانک Expeditionary است .تسلیحات ثانویه شامل یک مسلسل 7.62 میلیمتری و در صورت نیاز می توان یک مسلسل 12.7 میلیمتری را بروی برجک نصب کرد.  MGS می تواند 18 گلوله را در بارگذار خود ذخیره کند و نرخ آتش آن 6 گلوله در دقیقه است. توپ M68A2 می تواند چهار نوع از مهمات زیر را شلیک کند.

گلوله های انرژی جنبشی M900 : این گلوله ها برای مقابله با وسایل نقلیه و خودروهای زرهی سبک کاربرد دارد.

گلوله های شدید النفجار ضد تانک M456A2  : برای ضربه زدن به نقاط حساس خودرو های زره و از بین بردن سربازان دشمن به شکل ترکش شونده استفاده می شود.

گلوله های شدید النفجار پلاستیکی M393A3 : برای از بین بردن استحکامات دشمن مانند سنگر ها، موقعیت مسلسل ها و تک تیراندازهای دشمن وایجاد سوراخ در دیوارها برای عبور نیرو های خودی به کار میرود.

گلوله های ترکش شونده M1040 : برای مقابله با پیاده نظام دشمن کاربرد دارد. 

 

قابلیت استفاده متنوع از مهمات با عملکرد های متفاوت در کنار شلیک های دقیق و خطای پایین  باعث شده است استرایکر در ماموریت های پشتیبانی آتش درخشان ظاهر بشود. اگرچه استرایکرهای MGS  به طور بلقوه قابلیت هوابرد بودن را دارد اما ارتش آمریکا تمایلی به استفاده از این قابلیت ندارد. در ضمن با وجود وزن 18.77 تن، قابلت جابه جایی هوایی با هواپیما های ترابری نظیر C -130 و هواپیماهای ترابری بزرگتر را دارد. علاوه بر این به مدد پیشرانه 350 اسب بخاری و پلتفرم 8×8 چرخدار استرایکر تحرک پذیری بالایی دارد که برای یک خودروی پشتیبانی آتش بسیار مناسب و قابل قبول است.

نمایی از بارگذار استرایکرهای MGS

بخش پوکه پران در پشت برجک قرار دارد.

مهمات متنوع باعث میشود که استرایکر انعطاف بالایی در انجام دادن ماموریت ها داشته باشد.

تصویر شماتیک مهمات انرژی جنبشی M900

توپ M68A2 قابلیت گردش عمودی -10 تا + 18  درجه و گردش کامل افقی 360 درجه را دارد.

 

 استرایکر MGS به خوبی در جنگ عراق و افغانستان نشان داده است که می تواند در محیط های متفاوت صحنه ی نبرد از نبرد های شهری تا حرکت در مناطقع بیابانی و یا کوهستانی  ایجاد آتش مستفیم برای پیاده نظام مفید باشد. در بحث محافظت با نصب زره های اضافه شونده استرایکر MGS می تواند در برابر پرتابه های 14.5 میلیمتری مقاومت ازخود نشان دهد و همچنین نصب زره های قفسی که برای این خودرو پشتیبانی آتش رایج است در برابر راکت های آر پی جی آن را مقاوم می سازد. در ضمن می توان زره های واکنشی قدرتمندی تری را بروی این خودرو زرهی نصب کرد اما باید توجه کرد که ارتش ایالات متحده به تحرک استرایکر MGS در کنار حفاظت قابل قبول نیاز دارد پس نصب این گونه زره های سنگین کاربرد ندارد. البته استرایکر MGS خالی از اشکال نیست و خدمه ای که تجربه ی استفاده از این خودرو زرهی را خصوصا در جنگ عراق داشتند از عملکرد این خودرو زرهی رضایت ندارند. به عنوان مثلا استرایکر MGS در جنگ عراق فاقد یک سیستم تهویه مطبوع است و خدمه برای فرار از گرما از جلیقه خنک کننده استفاده می کنند. تجربیات خدمه در جنگ عراق نشان می دهد این جلیقه ها فقط ناحیه قفسه سینه را خنک می کنند. ولی خدمه هنوز احساس گرما می کنند. همچنین خدمه در طول ماموریت نیاز به یک ایستگاه سلاح کنترل از راه دور را احساس می کردند خصوصا در مواقع درگیری با تک تیرانداز نیروهای چریک عراقی وجود یک مسلسل با کالیبر بالا بیشتر حس میشد. فضای کم داخلی این خودرو زرهی ، وزن زیاد برجک و آسیب پذیر بودن چرخ ها نیر از جمله موارد نارضایتی خدمه از استرایکر MGS  است. با این حال می توان گفت که خودروهای پشتیبانی آتش هچون استرایکر MGS  در حال حاضر جانشین مناسبی برای تانک های سبک ارتش آمریکا برای حمایت از نیروهای پیاده نظام هستند.

استرایکر MGS در حال اسکورت کردن کاروان کامیون های تجاری در افغانستان

انجام تست موفقیت آمیز برای قابلیت هوابرد بودن مدل پایه ی استرایکر ( البته برای مدل MGS نیز شبیه سازی کامپیوتری انجام شده است که موفقیت آمیز بوده است)

جا به جایی 2 دستگاه استرایکر MGS توسط هواپیمای ترابری C-5

جا به جایی استرایکر MGS توسط هواپیمای ترابری C-17

مشکلات استرایکر MGS که خدمه در عراق با آن مواجه بودند تا حدودی قابل حل است. نصب  یک سیستم تهویه ی هوا و نصب محافظ زرهی برای مسلسل 12.7 میلیمتری از جمله بروزرسانی ها برای استرایکر MGS ارتش ایالات متحده آمریکا است.  

مشخصات:

وزن : 18.77 تن

طول : 6.95 متر

عرض : 2.7 متر

ارتفاع: 2.9 متر

تعداد خدمه : 3نفر – فرمانده ، توپچی ، و راننده

تسلیحات : توپ 105 میلیمتری  M68A2 – مسلسل 7.62 میلیمتری- مسلسل 12.7 میلیمتری

پیشرانه : Caterpillar دیزلی 3126    با قدرت 350 اسب بخار قدرت

حداکثر سرعت در جاده :100 کیلومتربر ساعت

برد : 530 کیلومتر

 

 

پایان

 

گردآوری و ترجمه:Crash
نقل با ذکر نام میلیتاری و مترجم بلامانع است

 

منابع اصلی :

http://www.combatreform.org/ARMORHISTORY/

https://en.wikipedia.org/wiki/M22_Locust

https://en.wikipedia.org/wiki/M24_Chaffee

https://en.wikipedia.org/wiki/M41_Walker_Bulldog

https://en.wikipedia.org/wiki/T92_Light_Tank

https://en.wikipedia.org/wiki/M56_Scorpion

https://en.wikipedia.org/wiki/M50_Ontos

http://militarymashup.com/artillery-sp-m50-ontos.htm

http://www.army-guide.com/eng/product4488.html

https://en.wikipedia.org/wiki/M8_Armored_Gun_System

https://en.wikipedia.org/wiki/Stingray_light_tank

http://www.military-today.com/tanks/stingray_light_tank.htm

http://www.military-today.com/tanks/expeditionary_tank.htm

https://en.wikipedia.org/wiki/Expeditionary_tank

https://en.wikipedia.org/wiki/M1128_Mobile_Gun_System

http://www.popularmechanics.com/military/a2696/4253991/

[Crash 18,580]

LAV-25A2 با قابلیت بارریزی هوایی

با بازنشست شدن تانک سبک هوابرد شریدان در ارتش آمریکا، وجود یک خودرو زرهی برای پشتیبانی از نیروهای پیاده نظام هوابرد احساس می شود. در25 ژانویه سال  2018 بخش فرماندهی تست و ارزیابی ارتش آمریکا برای استفاده از خودروی سبکLAV-25A2  به عنوان یک خودرو هوابرد سلسله آزمایشاتی را انجام داد. این تست ها توسط تیپ 73 ام سوارنظام از لشکر 82 ام هوابرد در پایگاه فورت برگ با موفقیت انجام شد. با انجام موفقیت تست ها این خودرو زرهی سبک در 25 اکتبر سال 2018 به گروهان آلفا، جمعی گردان چهارم از هنگ 68 زرهی وابسته به تیپ یکم از لشکر 82 هوابرد به تحویل داد شد.

بارریزی هواییLAV-25A2 از هواپیمای ترابری c-17

وزن خودروی زرهی سبک  LAV-25 در حدود 12/8 تن است و مسلح به یک توپ 25 میلیمتری مدل بوش متسر  M242 است. ظرفیت این خودرو شامل 3 خدمه (راننده،توپچی و فرمانده) و 6 سرنشین می باشد. نمونه خودروی زرهیLAV-25A2  نسب به نمونه استاندارد این خورو بروزرسانی شده است. این مدل در بخش زره، تسلیحات، سیستم تعلیق و سیستم های نظارتی ارتقا یافته است. زره برای حفاظت در برابر بمب های دست ساز (IED) و گلوله های انرژی جنبشی بروزرسانی شده است. ارتقاء بخش تعلیق شامل فرمان واهرم فرمان، میله های پیچشی ، کمک فنرها و محورها است. از دیگر بخش های بروز رسانی شده می توان به نصب سیستم نظارت حرارتی بهبود یافته (ITSS) که توسط شرکت Raytheon در سال 2007 بروی خودرو هایLAV-25  نصب شده است اشاره کرد.

شبیه سازی فرود

بعد از فرود تجهیزاتی مانند توپ بر روی خودرو نصب می شود و تست های مانند کالیبره بودن توپ، دقت شلیک و عملکرد درست سیستم تعلیق مورد بررسی قرار می گیرد

به طور قطع نیروهای هوابرد ارتش امریکا  برای انجام ماموریت های خود به یک خودروی زرهی هوابرد نیاز دارند اما باید منتظر ماند و دید در آینده چه خودروی زرهی در نیروهای هوابرد ارتش به شکل فراگیر به خدمت در خواهد آمد.

[Crash 18,580]

ورود سریع ارتش امریکا برای ساخت تانک سبک جدید

ارتش ایالات متحده یک رقابت کامل و باز برای ساخت یک تانک سبک جدید بین شرکت های General Dynamics وBAE Systems برگزار می کند. در حال حاضر هیچ کدام از پلتفرم زرهی در ارتش آمریکا نمی تواند نیازهای تعریف شده برای پروژه Mobile Protected Firepower (MPF) در بخش تحریک، حفاظت و قدرت آتش را برای پیاده نظام فراهم کند. پروژه MPF نشانه ی دیگری از چگونگی آماده شدن پنتاگون برای جنگ علیه رقبای خود مانند روسیه و چین و پس از تقریبا دو دهه جنگ در کشورهای عراق و افغانستان است.  MPF به ارتش آمریکا این قابلیت را می بخشد که موقعیت های دشمن و پناهگاه ها آنها را از بین ببرد و تسلیحات سنگین و تهدیدات زرهی را در حین عملیات تهاجمی و یا انجام عملیات های دفاعی نابود سازد. ژنرال جان م. موری،  ژنرال فرمانده  از مدیریت ارتش های آینده  می گوید:"با قبول برخی ریسک های کوتاه مدت در این برنامه، تیم های پیاده نظام ما به زودی یک وسیله نقیله با قابلیت تحرک پذیری بالا، حفاظت بالا و قابلیت آتش مستقیم با دقت و برد بالا را دریافت می کنند."

ژنرال راس کافمن مدیریت  کارگروه  ترکیبی خودروهای رزمی  آینده ، گفت: "در حال حاضر، قابلیت های پروژه MPF  در تشکیلات نظامی ما وجود ندارد. نیازمند های مرتبط با این پروژه ارتش ایالات متحده را قادر می سازد تا مناطق امنیتی و کمربندهای دفاعی دشمن را مختل کند، سپس باعث پیش روی و در آخر موجب شکست آنها بشود که در نتیجه آن  پیاده نظام می تواند به اهداف تعیین شده نزدیک و آنها را نابود کند. در این پروژه ارتش آمریکا محدودیت وزنی مشخصی برای خودرو رزهی جدید وضع نکرد. اما یکی از الزامات این بود که یک هواپیمای ترابری C-17 با ظرفیت بار حدود 80 تن بتواند دو دستگاه از این خودرو را جا به جا نماید. در حال حاضر هواپیمای ترابری C-17 فقط می تواند یک دستگاه تانک M1A2 ابرامز با وزن حدودی 73 تن را جابه جا نماید . تانک ابرامز به یک توپ 120 میلیمتری مجهز است در حالی که در تانک سبک جدید، به یک توپ با کالیبر 105 تا 120 میلیمتر مجهز خواهد بود." کافمن افزود: "در حال حاضر هیچ سلاح دقیقی برای حذف پناهگاه ها مستحکم در میدان جنگ وحود ندارد، شلیک به ساختمان های متراکم در میدان نبرد شهری به پیاده نظام اجازه می دهد تا به دشمن نزدیک شوند."

هرکدام از شرکت هاGeneral Dynamic وبا BAE Systems سفارش ساخت ساخت 12 نمونه اولیه برای ارتش آمریکا را دریافت کردند. مقامات ارتش آمریکا گفتند قرار داد وضع شده ارزشی حدود 376 میلیون دلار دارد و انتظار می رود اولین نمونه هر یک از این شرکت ها 14 ماه دیگر اماده باشد. ارتش با استفاده از خرید ویژه اجازه می دهد که خودروهای زرهی جدید سریعتر از یک برنامه خرید سنتی وارد نیروهای مسلح بشوند.

دیوید دوپ، مدیر پروژه تانک سبک گفت : این وسیله نقلیه جدید در حال حاضر وجود ندارد، اما فن آوری ها، قطعات، سیستم ها و زیر سیستم های موجود است. که با یک دریگر ادغام خواهند شد. سربازان خودروها را در تست های ارتش آزمایش خواهند کرد و این تانک ها با اجرای آتش نشان خواهند داد  که چگونه در مقابل تسلیحات دشمن ایستادگی می کنند. ارتش قصد دارد در سال مالی 2022 برنده این پروژه را انتخاب کند و در سال 2025 تانک های سبک جدید آماده ورود به میدان های نبرد خواهند بود.  در مجموع، در پروژه  MPF  برنامه ریزی برای خرید 504 دستگاه تانک سبک در نظر گرفته شده است.

 

[bmosavi 735]

بر 29 آذر 1397 در 17:12 , Crash گفت:

ورود سریع ارتش امریکا برای ساخت تانک سبک جدید

ارتش ایالات متحده یک رقابت کامل و باز برای ساخت یک تانک سبک جدید بین شرکت های General Dynamics وBAE Systems برگزار می کند. در حال حاضر هیچ کدام از پلتفرم زرهی در ارتش آمریکا نمی تواند نیازهای تعریف شده برای پروژه Mobile Protected Firepower (MPF) در بخش تحریک، حفاظت و قدرت آتش را برای پیاده نظام فراهم کند. پروژه MPF نشانه ی دیگری از چگونگی آماده شدن پنتاگون برای جنگ علیه رقبای خود مانند روسیه و چین و پس از تقریبا دو دهه جنگ در کشورهای عراق و افغانستان است.  MPF به ارتش آمریکا این قابلیت را می بخشد که موقعیت های دشمن و پناهگاه ها آنها را از بین ببرد و تسلیحات سنگین و تهدیدات زرهی را در حین عملیات تهاجمی و یا انجام عملیات های دفاعی نابود سازد. ژنرال جان م. موری،  ژنرال فرمانده  از مدیریت ارتش های آینده  می گوید:"با قبول برخی ریسک های کوتاه مدت در این برنامه، تیم های پیاده نظام ما به زودی یک وسیله نقیله با قابلیت تحرک پذیری بالا، حفاظت بالا و قابلیت آتش مستقیم با دقت و برد بالا را دریافت می کنند."

ژنرال راس کافمن مدیریت  کارگروه  ترکیبی خودروهای رزمی  آینده ، گفت: "در حال حاضر، قابلیت های پروژه MPF  در تشکیلات نظامی ما وجود ندارد. نیازمند های مرتبط با این پروژه ارتش ایالات متحده را قادر می سازد تا مناطق امنیتی و کمربندهای دفاعی دشمن را مختل کند، سپس باعث پیش روی و در آخر موجب شکست آنها بشود که در نتیجه آن  پیاده نظام می تواند به اهداف تعیین شده نزدیک و آنها را نابود کند. در این پروژه ارتش آمریکا محدودیت وزنی مشخصی برای خودرو رزهی جدید وضع نکرد. اما یکی از الزامات این بود که یک هواپیمای ترابری C-17 با ظرفیت بار حدود 80 تن بتواند دو دستگاه از این خودرو را جا به جا نماید. در حال حاضر هواپیمای ترابری C-17 فقط می تواند یک دستگاه تانک M1A2 ابرامز با وزن حدودی 73 تن را جابه جا نماید . تانک ابرامز به یک توپ 120 میلیمتری مجهز است در حالی که در تانک سبک جدید، به یک توپ با کالیبر 105 تا 120 میلیمتر مجهز خواهد بود." کافمن افزود: "در حال حاضر هیچ سلاح دقیقی برای حذف پناهگاه ها مستحکم در میدان جنگ وحود ندارد، شلیک به ساختمان های متراکم در میدان نبرد شهری به پیاده نظام اجازه می دهد تا به دشمن نزدیک شوند."

هرکدام از شرکت هاGeneral Dynamic وبا BAE Systems سفارش ساخت ساخت 12 نمونه اولیه برای ارتش آمریکا را دریافت کردند. مقامات ارتش آمریکا گفتند قرار داد وضع شده ارزشی حدود 376 میلیون دلار دارد و انتظار می رود اولین نمونه هر یک از این شرکت ها 14 ماه دیگر اماده باشد. ارتش با استفاده از خرید ویژه اجازه می دهد که خودروهای زرهی جدید سریعتر از یک برنامه خرید سنتی وارد نیروهای مسلح بشوند.

دیوید دوپ، مدیر پروژه تانک سبک گفت : این وسیله نقلیه جدید در حال حاضر وجود ندارد، اما فن آوری ها، قطعات، سیستم ها و زیر سیستم های موجود است. که با یک دریگر ادغام خواهند شد. سربازان خودروها را در تست های ارتش آزمایش خواهند کرد و این تانک ها با اجرای آتش نشان خواهند داد  که چگونه در مقابل تسلیحات دشمن ایستادگی می کنند. ارتش قصد دارد در سال مالی 2022 برنده این پروژه را انتخاب کند و در سال 2025 تانک های سبک جدید آماده ورود به میدان های نبرد خواهند بود.  در مجموع، در پروژه  MPF  برنامه ریزی برای خرید 504 دستگاه تانک سبک در نظر گرفته شده است.

 

البته cv90 پلتفرم BAE systems AB خواهد بود.

 

[Crash 18,580]

جدید ترین تصویر از خودروی رزمی MPF جنرال داینامیکس

جنرال داینامیکس بخش سیستم های زمینی در کانادا اولین تصویر دیجیتالی از نمونه اولیه خودروهای رزمی MPF  ( Mobile Protected Firepowe ) را به نمایش گذاشت است. این خودرو رزمی در کلاس خودروهای رزمی متوسط طبقه بندی می شود. در حقیقت خودروی رزمی  MPF جنرال داینامیکس برای پشتیبانی از تیپ های پیاده نظام ارتش ایالات متحده در نظر گرفته شده است. با توجه به اطلاعات اولیه، طراحی خودروی رزمی MPF جنرال داینامیکسبه این شکل است که راننده و پیشرانه در بخش جلویی بدنه قرار دارند . برجک رزمی نیز در بخش عقبی بدنه قرار خواهد گرفت. این برجک رزمی دارای 3 نفری است که شامل فرمانده ، توپچی و لودر می باشد. سیستم کنترل آتش و سایت دید مستقل فرمانده ( CITV )  در این خودرو رزمی مشابه با تانک M1A2 SepV3 است. برجک رزمی مسلح به توپ 105 میلیمتری می باشد ولی این احتمال نیز باید در نظر گرفته شود که توپ اصلی می تواند یک توپ 120 میلیمتری نیز باشد. این خودرو مجهز به مسلسل 7/62 میلیمتر هم محور  است.  در بالای دریچه فرمانده نیز یک مسلسل 12/7 میلی متری قرار دارد. پیشرانه از نوع دیزلی خواهد بود فعلا نوع و میزان قدرت آن نامشخص است. سیستم تعلیق از نوع هیدرو پنوماتیک خواهد بود که از هر طرف به شش چرخ متصل است. در حال حاظر خبری از سیستم دفاع فعال در نمونه جدید نیست اما با توجه به برنامه های پیشین خودروی رزمی MPF در جنرال داینامیکس که دارای سیستم دفاع فعال بودند این احتمال وجود دارد در آینده نمونه  و یا طراحی از MPF  جدید مجهز به سیستم دفاع فعال منتشر شود.

 

روند تکامل و معرفی خودرو رزمی MPF  در شرکت جنرال داینامیکس

 

[Crash 18,580]

رونمایی تانک سبک جنرال داینامیکس

 

در تاریخ 3 اردیبهشت 1399 ( 22 آوریل 2020 ) در جریان بازدید رایان مک کارتی وزیر ارتش ایالات متحده آمریکا از کارخانه  جنرال داینامیکس، تانک سبک این شرکت که قرار است در برنامه   ارتش آمریکا شرکت کنند MPFبرای اولین بار نمایش داده شد. در جریان برنامه MPF هر شرکت برای  حضور در این برنامه باید  12  دستگاه از وسیله نقلیه خود را تولید کند و برای ارزیابی دقیق و انجام طیف گسترده ای آزمایش در اختیار ارتش آمریکا قرار دهد. در این حال جنرال داینامیکس در نظر داد 12 دستگاه تانک سبک خود را تا ماه مارس-سپتامبر 2020 به ارتش آمریکا تحویل دهد. رقیب اصلی شرکت جنرال داینامیکس در برنامه MPF شرکت بی‌ای‌ئی سیستمز است که بر پایه پروژه تانک سبک M-8ساخته شده است.

 

 

 

 

با تکمیل معرفی اولیه تانک سبک شرکت بی‌ای‌ئی سیستمز(سمت راست) و تانک سبک جنرال داینامیکس(سمت چپ) دو شرکت باید 12 دستگاه از تانکهای خود را به ارتش آمریکا تحویل دهند تا رقابت MPF با بررسی بیشتر اغاز شود

====================================================================================

بخش تکمیلی

بازدید رایان مک کارتی از تانک سبک بی‌ای‌ئی سیستمز

 

اخبار جدید نشان میدهد در همان تاریخ( 3 اردیبهشت  1399 ) رایان مک کارتی وزیر ارتش ایالات متحده آمریکا از تانک سبک شرکت بی‌ای‌ئی سیستمز نیز بازدید کرده است. بازید همزمان وزیر ارتش آمریکا از طرح های شرکت کننده در رقابت MPF نشانه ای از اهیمت این پروژه در ارتفاء توان رزمی نیروهای زمینی ارتش امریکا است. در حقیقت ارتش امریکا میخواد به سرعت اولین واحد رزمی خود  در سال مالی 2025 را به تانک های سبک مجهز کند.

 

[Crash 18,580]

بازنشسه شدن استرایکر MGS  در ارتش آمریکا

 

ارتش ایالات متحده برنامه خود برای بازنشسته کردن تمامیخودروهای زرهی استرایکر MGS  M1128 خود را تا پایان سال مالی 2022 تأیید کرد. بر اساس بیانیه ارتش ایالات متحده ، "این تصمیم پس از تجزیه و تحلیل جامع مبنی بر مشکلات سیستمیک  توپ اصلی و بخش بازگذار خودکار این خودرو زرهی، منسوخ شدن این خودرو زرهی را برجسته کرده است". به نظر میرسد  این سیستم تسلحیاتی خصوصا بخش بارگذار خودکار آن برای ارتش امریکا  به مرور زمان هزینه بر خواهد داد. همچنین در بخش حفاظت استرایکر MGS  M1128 به علت داشتن بخش زیرین مسطح در برابر انفجار مین ها و بمب های بسیار اسیب پذیر است.  ارتش آمریکا قصد دارد با بازنشسته کردن استرایکر MGS  در هزینه های خود صرفه جویی کند. از طرفی دیگر ارتش امریکا با این صرفه جویی در هزینه ها  سیستم های تسلیحاتی همچون استرایکر Dragoon را گسترش خواهد داد. برخلاف استرایکر MGS  که به توپ 105 میلیمتری مجهز است استرایکر Dragoon M1296 مجهز به توپ اتوماتیک کالیبر متوسط ( یک توپ 30 میلیمتری ) است. همچین استرایکر M1296 قابلیت مسلح شدن به موشک های هدایت شونده ضد زره همچون جاولین را خواهد داشت. استرایکر Dragoon بر مبنی بازسازی نسخه های اولیه استرایکر طراحی شده است. در حقیقت بخش زیرین بدنه  استرایکر Dragoon دارای طراحی v شکل دوتایی است تا در نبردهای نا متقارن شهری در برابر بمب های دست ساز و مین های ضد تانک بقاپذیرتر باشد.

 

ارتش امریکا قصد دارد با بازنشسته کردن استرایکر MGS  تعداد بیشتری از خودروهای استرایکر Dragoon را به خدمت بگیرد.

استرایکر Dragoon از نظر سیستم های اگاهی موقعیتی، سیستم های ارتباطی و جنگ شبکه محور و حفاظتی از نسخه  استرایکر MGS  M1128 برتر است.