تجاوز نظامی شوروی به افغانستان و سیاست ایران در مقابل شوروی

[adelkhoje 5,060]

 

 

تقریباً در تمامی دوران 8 سال جنگ تحمیلی مسئله افغانستان به صورت کاملاً همدوش و موازی ، سایه خود را بر جنگ انداخته بود . از آنجا که اتحاد شوروی در 25 دسامبر سال 1979 و حدود 9 ماه قبل از شروع جنگ ، تجاوز خود را به افغانستان آغاز کرده بود تاثیر موضوع گیریهای جمهوری اسلامی نسبت به این تجاوز پیشاپیش در خصوص جنگ شکل گرفته بود . به عبارت دیگر هنگامی که جنگ آغاز شد موضع ایران نسبت به افغانستان توانست به سرعت جای خود را در قبال نقش و عملکرد اتحاد شوروی نسبت به جنگ پیدا کند .

 

این درحالی بود که جمهوری اسلامی ایران حتی قبل از اشغال نظامی نیز به عملکرد شوروی در این کشور حساسیست داشت . رهبر انقلاب اسلامی ، حضرت امام خمینی (ره) در دیدار سفیر شوروی با ایشان درخصوص مسئله افغانستان فرمودند : « ما میل داریم افغانستان که یک مملکت اسلامی است مسائلش اسلامی حل بشود،دخالت شوروی در آنجا در ایران هم اثر خواهد گذاشت و ما از شوروی میخواهیم در افغانستان دخالت نکند . در حکومت فعلی پنجاه هزار نفر از مردم افغانستان کشته شده اند و علمای اسلام را در آنجا دستگیر کرده اند .اگر ترکی همچنان به راه خود ادامه دهد سرنوشتش ،سرنوشت محمد رضا خواهد بود و من میل ندارم که کشورهای اسلامی روابطشان با شوروی غیر حسنه شود . » [1]

 

این کلام رهبر انقلاب به نماینده رسمی و قانونی دولت شوروی در ایران تبیین یک استراتژی درازمدت از سوی جمهوری اسلامی ایران نسبت به مسئله افغانستان بود . به فاصله چند روز از هجوم شوروی به افغانستان روز اول ژانویه 1980 تعدادی از افاغنه مقیم ایران در مقابل سفارت شوروی در تهران دست به تظاهرات زدند . این کار روز سوم ژانویه نیز تکرار شد و از آن زمان به بعد همه ساله تظاهرات اعتراض آمیز افاغنه مقیم ایران نسبت به تجاوز نظامی ارتش سرخ شوروی برگزار می شد . طبیعی است که اتحاد شوروی نقش جمهوری اسلامی در این روند را قطعی تلقی میک رد .

 

 

امام خمینی (ره) رهبر وقت انقلاب اسلامی ایران

 

پیش از آن آقای کوزیرف رایزن سفارت شوروی در تهران طی ملاقاتی در اداره دوم سیاسی وزارت امور خارجه در تاریخ 1359 مراتب نگرانی خود را از تظاهراتی که قرار بود در مقابل سفارت شوروی صورت گیر اعلام نمود . وی در این ملاقات خواهان اتخاذ تدابیر لازم از سوی مقامات ایرانی گردیده و اظهار داشت در صورت عدم جلوگیری این امر می تواند عواقب وخیمی را در روابط دو جانبه به بار اورد . [2]

 

متعاقب این امر و پس از برگزاری تظاهرات در تهران بر مبنای تلگراف واصله از نمایندگی جمهوری اسلامی ایران در مسکو به تاریخ سال7/10/59 سفیر ایران در مسکو نیز به وزارت خارجه دعوت و یادداشت اعتراض رسمی وزارت خارجه شوروی پیرامون حوادث ایجاد شده در مقابل سفارت شوروی در تهران که طی آن خساراتی نیز به سفارت وارد و اعضای آن نیز تهدید شده بودند تسلیم وی گردید .[3]

 

در تاریخ 11/10/59 سفیر شوروی آقای ولادیمیر وینوگرادف در تهران با آقای خداپناهی کفیل وزارت امور خارجه ایران ملاقات و اعتراض مشابهی نسبت به حوادث مقابل سفارت شوروی صورت داد . [4]

 

در آخرین روز سال 1358 امام خمینی (ره) اتحاد شوروی را در خصوص تجاوز نظامی به افغانستان به این شکل مورد حمله شدید قرار داد : « ما با کمونیسم بین الملل به همان اندازه می جنگیم که با کشورهای غربی که از سوی آمریکا ، اسرائیل و صهیونیسم رهبری می شوند . خطر از سوی قدرت های کمونیست کمتر از آمریکا نیست . یک بار دیگر با قدرت اشغال ناجوانمردانه افغانستان توسط غارتگران و اشغالگران شرق متجاوز را محکوم می کنیم .»[5]

 

گذشته از آن موضوع گیری ها و واکنش ها مقامات ایران نسبت به تحولات افغانستان در مقاطع و سطوح مختلف از نظر مقامات شوروی  مخفی نبود و طبعاً این گونه عملکرد در روابط دو جانبه و نیز روند جنگ تحمیلی تاثیر گذارد بود .

تحریم بازی های المپیک 1980 مسکو توسط ایران یک گام عملی در مخالفت با حضور شوروی در افغانستان و اشغال نظامی این کشور بود . پذیرپناهندگان افغانی در داخل ایران ، کمک به مبارزان افغانی و مخالفت صریح ایران در کلیه مجامع بین المللی و به ویژه در سازمان ملل متحد و سازمان کنفرانس اسلامی با اشغال افغانستان در راستی همین سیاست ها قلمداد می شود .

صادق قطب زاده وزیر خارجه وقت ایران نیز در خصوص کمک به چریک های افغانی چنین اعلام داشت که چنانچه نیروهای شوروی از افغانستان بیرون نروند ایران از هیچ گونه مساعدت ممکن به چریک های افغان دریغ نخواهد کرد .[6]

 

 

 

برژنف رهبر وقت اتحاد شوروی

 

شوروی ها به ویژه قبل از جنگ تحمیلی که به نظر می رسید اهرم های قابل توجهی در مقابل مواضع ایران در خصوص افغانستان نداشتند هنگامی که بحران گروگانگیری در روابط ایران و آمریکا به وجود آمد و ایالات متحده قصد داشت برای نجات گروگان ها به فعالیت عملی بپردازد با نطق برژنف در 29 اوت 1980 به موضع گیری پرداختند . بژنف در نطق خود اظهار داشت « ایالات متحده از وضعیت فعلی در ایران استفاده می کند ، تحریک اقتصادی علیه آن کشور را بدون هیچ کم و کاستی ادامه می دهد و کشتی های نیروی دریایی آمریکا با واحد های هوایی و آبی – خاکی مستقر بر آنها به گشت زنی اطراف مشغول اند . ما چنین اعمالی را ناروا دانسته و به شدت از این اصل که تنها مردم ایران راهی را که بخواهند بپیمایند انتخاب کنند حمایت می کنیم . به نظر می رسد انتظار رهیافت مشابهی از سوی رهبران ایرانی در قبال دیگر کشورها و در راس همه کشورهای همسایه می تواند به حق و روا باشد .»[7]

 

از جملات فوق موضع گیری اتحاد شوروی در قبال مسئله افغانستان به خوبی روشن می شود . در جمله آخر که مشخصاً منظور افغانستان است از یک شیوه نصیحت گونه و انتظار محترمانه می توان سراغ گرفت و این صرفاً بدان جهت است که در آن زمان شوروی ها نه تنها اهم قابل ملاحظه ای در خصوص مسئله افغانستان در مقابل ایران نداشتند بلکه بیم آن می رفت که خصوصیات و اقدامات ضد آمریکایی ایران تحت الشعاع سخت گیری ها و کج سلیقگی های مقامات کرملین قرار گرفته و رشته های بافته شده از انقلاب ایران به یکباره پنبه شود ، به همین دلیل است که شوروی قطعنامه شورای امنیت مبنی بر تحریم اقتصادی ایران به دنبال واقعه گروگان گیری را در تاریخ 13 ژانویه 1981 وتو می کند  بلافاصله به ایران در خصوص ترانزیت کالاهای خود امتیاژ ویژه می دهد و در ژوئن 1981 یک موافقت نامه در همین زمینه بین دو کشور به امضا می رسد .

 

 

در روز 12 ژانویه 1981 تظاهرات مجدد افاغنه ایران علیه شوروی سفیر ایران در شوروی به وزارت خارخجه این کشور فراخوانده شد و مراتب اعتراض اتحاد شوروی نسبت به این گونه تحرکات و نقض امنیت موسسات شوروی و کارکنان آن ها در خارک ایران ابلاغ گردید . در بیانیه ای که به همین مناسبت توسط شوروی انتشار یافت آمده است کسی نباید شک و تردید داشته باشد که در صورتی که دولت ایران مایل یا قادر به ادای دین خود در تامین امنیت موسسات و کارمندان شوروی در ایران نباشد ، اتحاد شوروی باید از حق قانونی و منافع دولت و شهروندان شوروی دفاع کند .[8]

 

 

تظاهرات افاغنه بر علیه اتحاد شوروی

 

خبرگزاری پارس (جمهوری اسلامی ایران ) در تاریخ 1/11/59 از قول دو روزنامه انگلیسی زبان رم دیلی آمریکن و دیلی نیوز مورخ 7 ژانویه 1981 در خصوص نارضایتی شوروی از ایران در روابط دوجانبه چنین گزارش داده است :

نارضایتی شوری از ایران با حمله سفارت آن کشور در تهران ابعداد وسیع تری به خود گرفته است . شوروی ها که از سیاست ایران در برابر آمریکا نتیجه چندانی نگرفته اند ، اکنون در برابر ایران روش سردتری درپیش گرفته اند . جنگ ایران و عراق هم برتیره گی روابط افزوده است زیرا هرچند شوروی ها رسماً در این جنگ بی طرف مانده اند ، ولی به سبب قرار دوستی و همکاری که با عراق دارند ، مجبور شده اند هرگونه کمک خود به عراق را تکذیب کنند . الکساندر کاوردیو مفسر تلوزیون شوروی بعد از حمله به سفارت آن کشور در تهران خشم و نارضایتی مردم شوروی از این اقدام را ابراز داشت و مقامات ایرانی را به خاطر کوتاهی در جلوگیری از تعرضو  هجوم افغان ها به سفارت شوروی در تهران نکوهش کرد . [9]

 

مجله عصر جدید چاپ مسکودر تاریخ 21 مارس 1984 طی مقاله ای در خصوص مسله افغانستان و موضع ایران نسبت آن چنین نتیجه گیری کرده است که : روح تصمیمات پیمان مدفون شده بغداد برای مبارزه با سوسیالیسم هنوز در محور لبنان ، ایران و افغانستان ادامه دارد . [10]

 

یک هفته بعد روزنامه ستاره سرخ ارتش شوروی طی مقاله ای با عنوان «فرار از جهنم» از قول یک معاود افغانی جمهوری اسلامی ایران را متهم کرد که آورگان افغانی را در اردوگاه های نظامی نگهداری کرده و مجبور می نمایند کارت شناسایی ایرانی گرفته و سپس به جبهه های جنگ با عراق اعزام و یا برای خرابکاری به داخل افغانستان نفوذ نمایند؛این افراد در صورت مقاومت و عدم اطاعت به اعدام و یا زندان محکوم خواهند شد . [11]

 

مجله المسقبل چاپ پاریس در تاریخ 23 ژوئن 1984 در گزارشی موضوع سفر آقای سید محمد صد مدیرکل سیاسی وزارت امور خارجه ایران را مورد بررسی قرار داده و در این رابطه می نویسد :

محم صدر ، در ملاقات با آندره گرومیکو خاطرنشان ساخت که استمرار کمک تسلیحاتی اتحاد شوروی به عراق منجر به پیروزی عراق در جنگ خواهد شد . آندره گرومیکو در پاسخ به مقام ایرانی موارد ذیل را شرایط لازم برای کاهش کمک های اتحاد شوروی هب عراق ذکر می کند  :

1-      ایران ورود به مذاکرات پیرامون آینده افغانستان با ببرک کارمل  وضیاءالحق را پذیرا شود . (ایران با این تقاضامخالفت می کرد)

2-      آزاد کردن اعضای حزب توده بازداشتی در ایران (این شرط ها نیز اسوی ایران رد شد ، ولی در مقابل پذیرفته شد که از اعدام باقیمانده آنها خود داری نمایند کما این که با متوقف ساختن برنامه های تلوزیونی که در آن احسان طبری یکی از تئوریسین های برجسته حزب توده به افکار کمونیستی حمله ور شده و آن را مکتبی رودروی اسلام معرفی می نماید ،موافقت شد .)

3-      متوقف ساخت حملات تبلیغاتی رادیو های محلی ایران علیه عقاید کمونیستی و اتحاد شوروی که برای جمهورهای اتحاد شوروی پخش می شود . (این شرط نیز با موافقت ایران مواجه شد .)

4-      صدور مجدد گاز ایران به اتحاد شوروی در قابل تجهیز ایران به خودروهای نظامی و نفربرهای ذرهی ساخت شوروی بدون ارسال اسلحه . (ایران این شرط را نیز پذیرفت)

5-      لغو ممنوعیت اعمال شده از سوی شوروی در جهت جلوگیری از صدور بیشتر اسلحه از کره شمالی به ایران مشروط بر اینکه ایران قیمت سلاح های مورد معامله را به طور نقد پرداخت نماید . (این شرط را نیز ایران پذیرفت)[12]

 

بدین ترتیب ملاحظه می شود که از دیدگاه تحلیلی یک روزنامه خارجی نیز موضوع افغانستان و ارتباط آن با مسئله جنگ تحمیلی در اولویت اول مقامات اتحاد شوروی قرار داشته است .

 

 

 

دکترولایتی وزیر امور خارجه وقت ایران

 

بدین لحاظ در کمتر ملاقات و یا سفری که بین دو طرفین صورت می گرفت به مسئله افغانستان اشاره جدی نمی شد و طرفین مواضع یکدیگر را نسبت به آن تشریح نمی کردند . هنگامی دکتر ولایتی وزیر امور خارجه ایران دربهمن ماه 1365 به مسکو سفر نمود رادیو مسکو در برنامه ساعت 10/21 مورخ 24/11/1365 خود گزارشی از دیدار وی با آندره گرومیکو رئیس جمهور شوروی منتشر نمود . در بخشی از این گزارش که به مسئله افغانستان اختصاص یافته چنین آمده است :

طرف شوروی مراتب پشتیبانی کامل خود را از روش مبتنی بر آشتی ملی که رهبر افغانستان اجرا می کند ابراز داشت . ضمناً به ویژه اهمیت دعوت شورای انقلابی جمهوری دمکراتیک افغانستان به برقراری آتش بس اشاره شد . گرومیکو اظهار داشت که خروج واحد های نظامی محدود شوروی از خاک افغانستان پس از حل سیاسی مسائل مربوط به اوضاع پیرامون افغانستان صورت خواهد گرفت . همچنین توجه وزیر خارجه ایران به این حقیقت معطوفشد که از اراضی ایران باید اشراری به افغانستان فرستاده می شدند که به مبارزه مسلحانه علیه مردم آنجا مشغول اند . بدیهی است که تمام مسئولیت این وضع که اراضی ایران به عنوان پایگاه مبارزه مسلحانه علیه جمهوری دمکراتیک افغانستان مورد استفاده قرار می گیرد کاملاً بر عهده ایران است .

 

 

اگر رهبری ایران به حل این مسئله مربوط به اوضاع پیرامون افغانستان از راه سیاسی مساعدت کند و از تمام نفوذ خود برای آگاه سازی افغان های مقیم اراضی ایران از حقیقت تصمیم دولت جمهوری دمکراتیک افغانستان درباره مسئله آشتی متلی استفاده کند کار نیکوکارانه ای انجام داده است . [13]

 

از سخنان رئیس جمهور شوروی می توان به عمق نگرانی این کشور نسبت به مواضع و عملکرد ایران در خصوص مسئله افغانستان پی برد . از دیدگاه شوروی ایران نه تنها مساعدتی به حل و فصل افغانستان نمی کرد ، بلکه با تجهیز و تسلیح مجاهدان افغانی آن ها را تشویق به ادامه نبرد با دولت مرکزی می نمود . در همین ملاقات گرومیکو در خصوص روابط دوجانبه و هم در خصوص جنگ ایران و عراق نظرات و مواضع دولت متبوعش را ابراز نمود به نحوی که پیوستگی این مسائل به مسئله افغانستان به نحوی از محتوای مذاکرات قابل درک و برداشت است . [14]

 

 

 

تصویر پروپاگاندا مجاهد افغان

 

در فوریه سال 1988 معاون وزیر خارجه شوروی به تهران سفر کرد و پیام میخائل گورباچق رهبر شوروی را در خصوص اوضاع افغانستان به رئیس جمهور ایران تسلیم نمود .

معاون وزیر خارجه اتحاد شووری ، ولادیمیر پتروفسکی که برای دیدار شش روزه به ایران آمده بود با مقامات رسمی ایران به مشورت پرداخت . این دیدار در چارچوب گامهای دیپلماتیک اتحاد شوروی در زمینه عملی شدن ابتکار آن کشور در خصوص عادی کردن اوضاع افغانستان از طریق سیاسی انجام می گرفت . پتروفسکی طی سخنانی در تهران تاکید کرد که حمل مسئله افغانستان به سالم سازی اوضاع منطقه و اوضاع سراسر جهان کمک خواهد کرد .

 

 

آنگونه که ملاحظه می شود اگرچه در بخش پایانی گزارش اشاره ای به جنگ ایران و عراض نشده است اما تاکید پتروفسکی به ارتباط حل و فصل مسئله افغانستان به سازم سازی اوضاع منطقه می تواند کنایه ای به جنگ ایران و عراق تلقی شود .

یک نشریه انگلیسی ویژه خاورمیانه نیز نوشت : امکان اینکه تهران و مسکو بر مسئله افغانستان و یا جنگ خلیج فارس معامله ای انجام دهند دقیقاً معلوم نیست . هفته نام میدل ایست اکونومیک دایجست (مید) این مطلب را در تحلیلی پیرامون روابط شوروی با تهران تصریح کرد . (مید) نوشت به نظر می رسد که روابط دوجانبه سیاسی و اقتصادی ایران و شوروی که درسال 1362 به خاطر سرکوب حزب توده به پایین ترین سطح خود رسید در حال بهبود است و هر دو کشور منافع زیادی در بهبود بخشیدن به مناسبات خود می بینند . واشته پتروسیان تحلیلگر (مید) افزود : مذاکرات اخیر تهران و مسکو به منظور رسیدن به تفاهمی در مورد افغانستان و جنگ خلیج فارس ( جنگ تحمیلی)  ممکن است روابط دوجانبه را به عصر تازه ای وارد کند . وی افزود : به نظر می رسد دو کشور سعی می کنند در مورد افغانستان و جنگ خلیج فارس یک بده و بستان سیاسی انجام دهند به این نحو که در مقابل همکاری ایران برای حل مسئله افغانستان شوروی نیز حرکات آمریکا در سازمان ملل را به خصوص در مورد تحریم تسلیحاتی ایران خنثی نماید .[15]

 

با این وجود ، با پذیرش قطعنامه 598 شورای امنیت توسط ایران و متعاقب آن پایان جنگ تحمیلی و در شرایطی که نیروهای نظامی شوروی هنوز درخاک افغانستان به سر می بردند یک طرف این معادله از دستورات کار خارج شد و طبعاض آثار این ارتباط بین دو موضوع نیز تاحد زیادی کاهش یافت . به عبارت دیگر پایان جنگ تحمیلی این امکان را برای ایران فراهم ساخت بدون توجه به مسائل و مشکلات جنگ تحمیلی و به طور مستقل به موضوع افغانستان توجه داشته باشد .

 

گرداورنده : عادل خدرخوجه

 

منبع کتاب عملکرد شوروی در جنگ تحمیلی نوشته نعمت الله ایزدی ، صص 73 تا 81 چاپ 1392

1 – روزنامه جمهوری اسلامی ایران ، تهران 13 خرداد ماه 1358

2- پرونده شماره 3-210 ، وزارت امور خارجه ، موضوع روابط ایران و شوروی ، جلد اول

3- همان.

4- همان

[5] - نقل از نشریه ویژه خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران ، تحت عنوان «تحلیلی بر روابط ایران و رسیه » /21/2/61

[6] به نقل از بخش فارسی رادیو لندن ، مورخ 7/1/1359 ، مندرج در نشریه ویژه خبرگزای پارسی ، شمار7 ، مورخ 8/1/1359

[7] روزنامه پراودا ، ارگان حزب کمونیست اتحاد شوروی ، 3 اوت 1980

[8] همان ، 2 آورین 1982

[9] نقل از نشریه ویژه خبرگزاری های (جمهوری اسلامی ) شماره 309 ، مورخ 2/11/1359

[10] پرونده شماره 1-270 وزارت خارجه ، موضوع جنگ تحمیلی ایران و عراق جلد سوم

[11] همان

[12] نقل از نشریه ویژه خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران ، شماره 115،2/4/1363.

[13] رادیو مسکو ، ساغت 10/21 مورخ 24/11/1365 ، نقل از نشریه ویژه خبرگزاری

[14] همان

[15] همان ، شماره 338 ، مورخ 2/12/1366

ویرایش شده در مهر 95 توسط adelkhoje

[senaps 12,003]

 

 

 

صحنه‌ای بسیار زیبا از فیلم کمپانی نهم!!! این فیلم واقعا خارق‌العاده هست و شرایط جوون‌های ۱۸ ساله در جنگ رو نشون میده....

ادم دلش میخواد گریه کنه براشون!!!!

توی این صحنه، ادم داد میزنه که در بیار اون گردنبند کوفتی رو لعنتی دیگه...

[TRANSYLVANIA 1,146]

صحنه‌ای بسیار زیبا از فیلم کمپانی نهم!!! این فیلم واقعا خارق‌العاده هست و شرایط جوون‌های ۱۸ ساله در جنگ رو نشون میده....

ادم دلش میخواد گریه کنه براشون!!!!

توی این صحنه، ادم داد میزنه که در بیار اون گردنبند کوفتی رو لعنتی دیگه...

تمام وقایع فیلم، بر اساس اتفاقات واقعی هست، اسم اشخاص، مکان ها، و ...

 

این بیشتر آدمو اذیت میکنه !!!

[psaresetare 32]

سیاست ما اون موقع در قبال وقایع افغانستان احمقانه بود . در حالی که خودمون درگیر جنگ به اون وحشتناکی بودیم با اتخاذ سیاست های بچه گانه تنها شوروی رو با خودمون دشمن کردیم.

دروغ نیست که حمایت بی چون و چرا شوروی از عراق در جنگ و فروش سلاح های دسته اول و تازه تولید شده خودش به عراق نتیجه این سیاست احمقانه بود.

ایران با توجه به بیرون کردن امریکا از کشورش و از بین بردن مهم ترین و استراتژیک ترین پایگاه امریکا بر ضد شوروی بزگترین خدمت به این کشور کرد ولی به جای سود بردن از این اتفاق با رفتاری شبیه به بچه های لجباز خودمون تو بزرگترین دردسر ممکن انداخیم و جالب اینجاست حتی نتونستیم لااقل از درگیریمون با شوروی و قرار گرفتنمون در جبهه مشترک بر علیه کمونیست در کنار امریکا و اعراب و پاکستان استفاده لازم رو ببریم

[zed 4,791]

سیاست ما اون موقع در قبال وقایع افغانستان احمقانه بود . در حالی که خودمون درگیر جنگ به اون وحشتناکی بودیم با اتخاذ سیاست های بچه گانه تنها شوروی رو با خودمون دشمن کردیم.

دروغ نیست که حمایت بی چون و چرا شوروی از عراق در جنگ و فروش سلاح های دسته اول و تازه تولید شده خودش به عراق نتیجه این سیاست احمقانه بود.

ایران با توجه به بیرون کردن امریکا از کشورش و از بین بردن مهم ترین و استراتژیک ترین پایگاه امریکا بر ضد شوروی بزگترین خدمت به این کشور کرد ولی به جای سود بردن از این اتفاق با رفتاری شبیه به بچه های لجباز خودمون تو بزرگترین دردسر ممکن انداخیم و جالب اینجاست حتی نتونستیم لااقل از درگیریمون با شوروی و قرار گرفتنمون در جبهه مشترک بر علیه کمونیست در کنار امریکا و اعراب و پاکستان استفاده لازم رو ببریم

با سلام خدمت همه دوستان گرامی

عراق قبل از انقلاب در بلوک شوروی سابق قرار داشت و با انقلاب اسلامی تغییری در این قضیه اتفاق نیافتاد و تنها ما از بلوک آمریکا خارج شدیم . به طور طبیعی چه ما در قبال تجاوز شوروی سابق به افغانستان سکوت می کردیم و چه نمی کردیم کمک شوروی به عراق بر قرار بود پس اینکه فکر کنیم اگر تجاوز شوروی به افغانستان را می پذیرفتیم و در قبال آن سکوت می کردیم شوروی سابق به عراق کمک نمی کرد صحیح نیست . ضمن اینکه سیاست ما دفاع از مظلوم بوده و هست و خواهد بود . اگر قرار بر غیر این بود اصلا نباید انقلابی اتفاق می افتاد . جنگ وحشتناک را خود آنها برای تغییر سیاست ما به ما تحمیل کردند . از طرف دیگر اختلاف ایدئولوژیک دو کشور به خودی خود تهدید برای هر دو کشور بود . ما حزب توده را نمی پذیرفتیم و آنها اسلام گرایان و کلا اسلام را . حتی اگر جنگ تحمیلی یا تجاوز شوروی به افغانستان اتفاق نمی افتاد همزیستی مسالمت آمیز دو کشور بر قرار نمی شد چون همان دلایلی که ایران پیش از انقلاب را در بلوک غرب قرار داد برقرار بود و حتی تشدید شده بود . 

[senaps 12,003]

سیاست ما دفاع از مظلوم بوده

 

 

میشه کمی از مظلومین در داخل کشور که در حال خوردن زباله ها هستن و قرار هست ۶ ماه اینده سال رو در سرما بخوابن، فکری کنین؟

[psaresetare 32]

با سلام خدمت همه دوستان گرامی

عراق قبل از انقلاب در بلوک شوروی سابق قرار داشت و با انقلاب اسلامی تغییری در این قضیه اتفاق نیافتاد و تنها ما از بلوک آمریکا خارج شدیم . به طور طبیعی چه ما در قبال تجاوز شوروی سابق به افغانستان سکوت می کردیم و چه نمی کردیم کمک شوروی به عراق بر قرار بود پس اینکه فکر کنیم اگر تجاوز شوروی به افغانستان را می پذیرفتیم و در قبال آن سکوت می کردیم شوروی سابق به عراق کمک نمی کرد صحیح نیست . ضمن اینکه سیاست ما دفاع از مظلوم بوده و هست و خواهد بود . اگر قرار بر غیر این بود اصلا نباید انقلابی اتفاق می افتاد . جنگ وحشتناک را خود آنها برای تغییر سیاست ما به ما تحمیل کردند . از طرف دیگر اختلاف ایدئولوژیک دو کشور به خودی خود تهدید برای هر دو کشور بود . ما حزب توده را نمی پذیرفتیم و آنها اسلام گرایان و کلا اسلام را . حتی اگر جنگ تحمیلی یا تجاوز شوروی به افغانستان اتفاق نمی افتاد همزیستی مسالمت آمیز دو کشور بر قرار نمی شد چون همان دلایلی که ایران پیش از انقلاب را در بلوک غرب قرار داد برقرار بود و حتی تشدید شده بود . 

 

 

خوب افغانستان هم کشوری طرفدار بلوک شرق بود با این حساب به ما ارتباطی نداشت که یه کشور کمونیستی شده روابطش با سر دم دار کمونیست چی بود.

عراق طی جنگ تونست سلاح های رو به دست بیاره از شوروی که تحویلش با اون سرعت تنها نشان دهنده دشمنی و کینه شوروی از ایران بود.

فروش جنگنده های میگ 25 به اون تعداد مثال خوبی.

ما داریم راجع به سیاست اشتباه خودمون حرف میزنیم . واقعا کمک ما چه نقشی در پیروزی افغانها بر شوروی داشت. اگه سیاست سکوت رو پیش میگرفتیم ایا چریکهای افغان از پس شوروی بر نمی یومدن. سلاح و پول جنگ افغانها رو پاکستان و عربستان و امریکا تامین میکرد و نقش ما تنها خود شیرینی بود نه چیزی بیشتر. در زمان جنگ هم میشد با سیاست درست از کمک شوروی به عراق جلوگیری کرد یا حداقل میزانش رو کم کرد.

خود فرماندهان و مسئولین ما از جمله رفیق دوست بارها در مصاحبه هاش گفته بود که شوروی انواع چراغ سبز ها رو به ما نشون میداد ولی تنها خواسته اش عدم حمایت از چریکهای افغان بود حالا کمک نکردن ما به اونا چیزی رو عوض نمی کرد فقط ما رو از خشم شوروی نجات می داد.

ما این سیاست رو تو حمله امریکا به عراق و افغانستان تجربه کردیم به گفته تمام مسئولین رده بالای ایران امریکا برنامه حمله به ایران رو هم داشت ولی سیاست تسامح و تساهل ما باعث شد امریکا از این کار منصرف بشه . مگه ما قبلش با امریکا مشکل نداشتیم بعدش هم همینطور؟

پس میبینی که یه حرکت سیاسی چقدر میتونه تاثیر گذار باشه. 

این حمایت از مظلوم رو هم بهتره به بچه ها و خانواده های بیگناهی بگی که تو جنگ زیر اوار بمب و موشکهای عراق جان دادن

[pyaghoubi 531]

خوب افغانستان هم کشوری طرفدار بلوک شرق بود با این حساب به ما ارتباطی نداشت که یه کشور کمونیستی شده روابطش با سر دم دار کمونیست چی بود.

عراق طی جنگ تونست سلاح های رو به دست بیاره از شوروی که تحویلش با اون سرعت تنها نشان دهنده دشمنی و کینه شوروی از ایران بود.

فروش جنگنده های میگ 25 به اون تعداد مثال خوبی.

ما داریم راجع به سیاست اشتباه خودمون حرف میزنیم . واقعا کمک ما چه نقشی در پیروزی افغانها بر شوروی داشت. اگه سیاست سکوت رو پیش میگرفتیم ایا چریکهای افغان از پس شوروی بر نمی یومدن. سلاح و پول جنگ افغانها رو پاکستان و عربستان و امریکا تامین میکرد و نقش ما تنها خود شیرینی بود نه چیزی بیشتر. در زمان جنگ هم میشد با سیاست درست از کمک شوروی به عراق جلوگیری کرد یا حداقل میزانش رو کم کرد.

خود فرماندهان و مسئولین ما از جمله رفیق دوست بارها در مصاحبه هاش گفته بود که شوروی انواع چراغ سبز ها رو به ما نشون میداد ولی تنها خواسته اش عدم حمایت از چریکهای افغان بود حالا کمک نکردن ما به اونا چیزی رو عوض نمی کرد فقط ما رو از خشم شوروی نجات می داد.

ما این سیاست رو تو حمله امریکا به عراق و افغانستان تجربه کردیم به گفته تمام مسئولین رده بالای ایران امریکا برنامه حمله به ایران رو هم داشت ولی سیاست تسامح و تساهل ما باعث شد امریکا از این کار منصرف بشه . مگه ما قبلش با امریکا مشکل نداشتیم بعدش هم همینطور؟

پس میبینی که یه حرکت سیاسی چقدر میتونه تاثیر گذار باشه. 

این حمایت از مظلوم رو هم بهتره به بچه ها و خانواده های بیگناهی بگی که تو جنگ زیر اوار بمب و موشکهای عراق جان دادن

سوال اینه اگر اونها جایگزین میشدند، چرا از ما میخواست حمایت نکنیم؟؟

 

ضمنا پیروزی شوروی در افغانستان با هدف رسیدن به آبهای گرم بود، و بالتبع قصد اشغال سیستان ما و پاکستان رو داشتند!!! بنابراین اوضاع برای ما خیلی خطرناک بود........

مشکل ما ارسال پفک نمکی جای اسلحه و کمک به قتل عام شیعیان افغانستان توسط احمدشاه مسعود و مقداری هم طالبان بوده!!!!!...........

[psaresetare 32]

سوال اینه اگر اونها جایگزین میشدند، چرا از ما میخواست حمایت نکنیم؟؟

 

ضمنا پیروزی شوروی در افغانستان با هدف رسیدن به آبهای گرم بود، و بالتبع قصد اشغال سیستان ما و پاکستان رو داشتند!!! بنابراین اوضاع برای ما خیلی خطرناک بود........

مشکل ما ارسال پفک نمکی جای اسلحه و کمک به قتل عام شیعیان افغانستان توسط احمدشاه مسعود و مقداری هم طالبان بوده!!!!!...........

 

 

 

چرا چون حمایت ما از نظر تسلیحاتی بی تاثیر بود ولی از نقطه نظر اینکه احمد شاه مسعود و برهان الدین ربانی گرایش به  ایران داشتن و ایران مامن و پناهگاه تعداد زیاددی از مخالفان جدی شوروی شده بود برای اونا مهم بود.

اگه ما حمایت نمی کردیم نهایتش این بود که به سمت پاکستان گرایش پیدا میکردن ولی برای ما نتیجه اش کاهش خشم شوروی بود.

در مورد بخش دوم باید بگم افغانستان باتلاق شوروی شده بود مثل ویتنام. بازم میگم کمک های اصلی رو پاکستان و عربستان و امریکا کردن و مشخص بود که شوروی تو این باتلاق گیر افتاده راه نجاتی نداره پس اینکه نهایت حمله شوروی به ایران ختم میشد فقط یه چیزی روی نقشه بود ولی عدم حمایت مجاهدین توسط ما می تونست خشم شوروی رو کم کنه. 

حمله به بلوچستان یه احتمال بود ولی جنگ ما با عراق یه حقیقت محض

[zed 4,791]

میشه کمی از مظلومین در داخل کشور که در حال خوردن زباله ها هستن و قرار هست ۶ ماه اینده سال رو در سرما بخوابن، فکری کنین؟

با سلام خدمت همه دوستان گرامی

نهادهای مربوطه و بودجه مربوطه و حمایت های مربوطه وجود دارند . اگر درست عمل نمی شود مشکل جای دیگری است . بارها عرض کرده ام هر چیز به جای خود . تمام دولت ها و ملت های دنیا در زمان برخی مصیبت ها در حد بضاعت خود به اشخاص درمانده و مصیبت دیده و نیازمند کمک می کنند حتی از جاهایی کمک می رسد که هم مرز نیستند و این علی رغم این موضوع است که همه آنها مشکل کارتن خواب و زباله گرد دارند و این یک اصل انسانی است . در زمینه دینی هم سوره انسان در قرآن که به پاس ایثار و فداکاری خانواده حضرت علی علیه السلام نازل شد را بخوانید آنجا که سه روز روزه گرفتند و تنها افطار خویش را به مسکین و یتیم و اسیر برای رضای خدا دادند و خود با آب افطار کرده و گرسنه خوابیدند . اگر هر شخص در این مملکت 70 الی 80 میلیونی یک وعده غذایی خود در سال را به پاس بزرگداشت این فداکاری اهل بیت  به فرد نیاز مند تر از خود می بخشید بخشی از این مشکل حل می شد . با اندیشه چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است هیچگاه مشکلات دنیا که هیچ مشکلات خود را نیز نمی توان حل کرد چرا که اول کشور است و هر کشور شهر هایی دارد و آن وقت هر شهر به شهر دیگر کمک نمی کند و بعد هر شهر منطقه و محله دارد و چون خودش مقدم است به همجوارش کمک نمی کند و بعد هر محله خیابان و کوچه و خانه دارد و به همین ترتیب به اشخاص می رسیم که چون هر شخص برای خود مهم است به دیگری کمک نمی کند . اکنون ماه محرم نزدیک است و هیات های عزاداری زیادی وجود دارند هر هیات می تواند غذای یک شب را به جای پخش کردن بین اعضای هیات به یاد اهل بیت تقدیم نیازمندان کند . یک شب را سینه و زنجیر بزنیم و به یاد اهل بیت گرسنه به خانه رویم و از غذای خانه نوش جان کنیم و به قول معروف یک شب که هزار شب نمی شود . همیشه منتظر دولت و حکومت نمی شود ماند گاهی هم خود اشخاص باید فکری برای همنوع کنند و در این همنوع بودن فرقی بین سیاه و سفید و عرب و عجم و کوچک و بزرگ و غیره نیست . همه بنده خداییم و در حد وسع خود باید به فکر دیگران هم باشیم .