سلاح هجومی مصاف سلاح هجومی مصاف

[MR9 115,824]

بسم ا...

 

الحاق رسمی سلاح انفرادی مصاف به نیروی زمینی ارتش - اسفند 1403

 

 

https://aparat.com/v/fbc53w1

 

[worior 26,228]

اسلحه انفرادی سوای ماهیت عملیاتیش یجور نماد بسیار مهم محسوب میشه. خوشحالم که بالاخره یه چیزی ساخت ایران در این حوزه رونمایی شد و این ایران رو از سایر کشورها متمایز خواهد کرد و الان دیگه کشوری نیستیم که حتی اسلحه انفرادیش هم ساخت شرق و غرب باشه. فقط از وزارت دفاع و نیروهای مسلح این تقاضا رو داریم که حول تسلیحات انفرادی اجازه بدن شرکت های خصوصی وارد تولید و تهیه لوازم جانبی نظیر دوربین و لیزر و پایه و قنداق و ... بشن و ازشون بصورت رقابتی خرید بشه./

[ak2 720]

مصاف2

در مورد مواد مصرفی که جایی چیزی ندیدم

سیستم تسلیح این سلاح پیستون کورس کوتاه هست که شرکت هکلر کخ در این سلاح استفاده کرده که مزایایی از جمله کاهش لگد سلاح نسبت به سیستم تسلیح مستقیم داره. احتمالا مشکل گیر کردن های زیاد سلاح جی3 رو هم با این سیستم رفع کردند. 

با کاهش لگد سلاح دقت سلاح هم افزایش داشته که با استفاده از ترمز دهانه این پارامتر بهبود داشته است. 

در قسمت‌ سر پیستون  یک اهرم وجود داره تا میزان گاز وارده به پیستون از لوله کنترل بشه که احتمالا با توجه به نوع گلوله باید تنظیم بشه.. احتمالا کل کورس این پیستون  حدود 5 سانت باید باشه و بعد از اون با ضربه ای که پیستون به آلات متحرک میزنه گلنگدن عقب مبره و سلاح مسلح میشه. 

سایت نشانه روی نصب شده روی سلاح های تحویلی به ارتش سایت فلزی استاندارد سلاح 417 است و متاسفانه خبری از رد دات و دوربین نیست که با توجه به قیمت این دو تجهیز عجیب نیست. حداقل می‌توانستند به نیرو های نوهد تجهیزات اضافی تحویل بدهند. 

مگسک نشانه روی قابلیت تنظیم ارتفاع رو داره که با چرخوندن میشه ارتفاع رو تنظیم کرد و قسمت‌ عقب نشانه روی که روی ریل پیکاتینی نصب شده دارای چهار حالت برای فواصل مختلف هست و قابلیت تنظیم به چپ و راست و بالا و پایین رو داره. 

ریل پیکاتینی هم که‌در سر تا سر بالای سلاح کشیده شده که نکنه مثبتی هست. 

با توجه به نوع دست گرفتن سلاح توسط ارتشی ها در تصاویر مختلف ظاهرا آموزش لازم هست تا استفاده از دسته جلو و تنظیم اون رو تمرین کنند چون در تمام تصاویر از جمله امیر سیاری به جای گرفتن دسته جلو سلاح از قسمت‌ جلوی خشاب گرفته میشه که احتمالا ناشی از استفاده از سلاح جی 3 هست. 

 

[mehdipersian 24,387]

توی این سایت وزارت دفاع تعداد زیادی دوربین حرارتی و چشمی و ... وجود داره.

توانایی ساخت داخل وجود داره ولی احتمالا قیمت بالایشان باعث شده خریداری به تعداد زیاد نشوند.

 

چند نمونه:

https://mindex-center.ir/en/products/mng-87-night-vision-monocular

https://mindex-center.ir/en/products/tis-s-60-monocular-thermal-vision-sight

https://mindex-center.ir/en/products/tis-i-4c-thermal-imaging-sights-ir-riflescopes

[ak2 720]

مصاف2

ریل پیکاتینی تا انتهای سلاح رفته و بعد از اون گلنگدن قرار گرفته. 

روی ریل پیکاتینی تنها تجهیز استاندارد نصب شده سیستم نشانه روی فلزی استاندارد hk417 هست و بقیه ریل متاسفانه خالی هست و هیچ تجهیز دیگه ای نداره. 

با توجه به مقایسه قیمت 8500 دلاری سلاح و 200 دلاری رد دات ارزش‌ داشت یک رد دات روی این سلاح کار می شد. 

گلنگدن در پشت ریل و بالای سلاح قرار گرفته که مشابه hk هست که برای استفاده باید سلاح کامل از بدن کاربر فاصله گرفته تا با دست دیگه بشه مسلح کرد در حالی که در اف آن اسکار میشه راحت تر و از فاصله نزدیک و  از هر دوطرف گلنگدن رو کشید.  البته‌ مشکل گلنگدن کشیدن برای دست چپ ها حل شده و لی جای گلنگدن جالب نیست. البته‌ با وجود ضامن تیر آخر حین تیر اندازی لازم نیست با تموم شدن خشاب گلنگدن کشیده بشه اما این ضامن فقط در سمت چپ قرار گرفته و دست چپ ها مشکل میخورن. 

با توجه به اینکه گلنگدن با حمال گنگدن در سلاح های ar15 رفت و آمد نمیکنه از این لحاظ مکان جایگذاری گنگدن مشکلی ایجاد نمیکنه

با وجود ضامن تیر آخر سرعت تعویض خشاب افزایش داره که نکته بسیار تاثیر گذاری در مقایسه با ژ3 های قدیمی هست. این ضامن در سمت چپ و بالای خشاب قرار گرفته و در صورت تمام شدن خشاب در تیر آخر گلنگدن رو عقب نگه میداره و کاربر بعد از تعویض خشاب با یک ضربه به اون بدون آنکه دستش رو از قبضه جدا کنه یا سلاح رو از خودش فاصله بده و در همون حالت تیر اندازی دوباره سلاح رو مسلح میکنه و این امتیاز دیگه پلت فرم ar15 نسبت به سایر سلاح ها هست

ویرایش شده در پنجشنبه در 01:57 توسط ak2

[Navard 7,321]

6 hours قبل , ak2 گفت:

 

با توجه به مقایسه قیمت 8500 دلاری سلاح و 200 دلاری رد دات ارزش‌ داشت 

 

 

این قیمت مصاف هست؟ منبع را لطف میکنید؟ هر چند تصورم این هست که این قیمت ها برای بازار خارجی است. 

 

مسئله دیگر سخت بودن آموزش در این حدی است  مدنظر شماست که تمام جزئیات سلاح و تجهیزات فردی در آن بگنجد. تسلیحات پیچیده قطعا جایی بعنوان سلاح سازمانی ندارند( یک نیروی ویژه خیلی خاص بحثش به کنار). وقتی زیر آتش شدید توپخانه قرار میگیرید و از هر طرف به شما fpv حمله میکند خونسرد ترین افراد هم یادشان می رود گلنگدن چطور کشیده میشود. در نهایت به جز نیروهای مخصوص که سال ها و سال ها برای این منظور تمرین کرده اند، کاربر مفید دیگری در نمی آید. این پیچیدگی ها برای دوران صلح است و اگر جنگی تمام عیار رخ بدهد که برای مثال مجدد خدای نکرده چند بار تیپ ۵۵ بعنوان یک نیروی مخصوص کل کادر نیروی خود را جایگزین کند دیگر آموزش همچین تسلیحاتی امری طاقت فرسا و هزینه بر از همه نظر خواهد بود. قطعا در ذهن خودتون میگید نه چرا باید اصلا به این وضعیت کشیده بشود. اما حقیقت این است که هر لحظه ممکن است یک برخورد نظامی به این سو کشیده شود. و تلفات و هزینه های سرسام آور اجتناب پذیر باشد. همانطور که برای اوکراین و روسیه کشیده شد و کسی تصورش را هم نمیکرد. یک بودجه نظامی محدود خوب است که در همه زمینه ها خرج شود اما دیگر افراط هم مسئله ساز است و بخصوص برای مایی که از کمبود های زیادی در زمینه اقتصادی رنج می بریم . در نهایت کشوری برنده می شود که برتری آسمان و قدرت آتش با اوست...

 

پ ن: تاکید! این حرفم به این معنا نیست که برگردیم به همانAk-47 و در واقع یک نامه سرگشاده است. در محیط مجازی میبینم که ایراد های بسیار جزی نگرانه میگیرند از کمبود های چیزی که زمانی آرزوی همه میلیتاریست های پارسی زبان بود!( تا همین دوسال قبل)

ویرایش شده در پنجشنبه در 08:48 توسط Navard

[ak2 720]

10 hours قبل , Navard گفت:

 

 

این قیمت مصاف هست؟ منبع را لطف میکنید؟ هر چند تصورم این هست که این قیمت ها برای بازار خارجی است. 

 

قیمت مصاف رو کسی نمیدونه

تمام مواردیکه در این پست و پست های قبلی عرض شد مربوط به عکس های مصاف 2 و اطلاعات نمونه المانی اون یعنی hk617 هست. 

در مورد قیمت هم با توجه به اینکه قیمت Mr762 که در واقع نسخه تجاری Hk417 هست حدود 5 تا 7 هزار دلار هست  قیمت Hk417  رو حدود 8500 دلار نوشتم. 

اگر فرض کنیم سلاح مصاف به جای 8500 دلار 850 دلار باشه پس رد دات هم به جای 200 دلار 20 دلار هست وباز هم استفاده از اون توجیه داره. 

 

هدف از تحليل ها و جزئیاتی که مینویسم بیان مشکلات این سلاح و راه های بهبود اون هست تا شاید کسی این موارد رو ببینه و اصلاحی انجام بده. 

آموزش و صحنه رزم و تمام مواردی که گفتید درست هست اما بعضی تجهیزات مثل رد دات الان دیگه تجهیزات خاص محسوب نمیشن و آموزش و هزینه و سایر مواردی که ذکر کردید در مقابل تاثیر گذاری اون تجهیز استفاده از اون رو توجیه پذیر میکنه. 

اینکه جنگ آینده ممکنه شبیه جنگ اوکراین بشود کاملا محتمل هست و به همون دلیل ما باید تجهیزات انفرادی مون به روز بشه. اما اینکه برنده جنگ رو صرفا نیروی هوایی و قدرت آتش مشخص کنند درست نیست و نباید از تجهیزات انفرادی غافل شد و مثل برخی مسئولین که متاسفانه تا حدی تک بعدی به موضوع نگاه میکنند به جنگ های نوین نگاه کرد. 

 

پ ن 

در زمینه تسلیحات نباید کمال گرا بود. هر قدمی که هر کسی در جهت توسعه تسلیحات بر میداره قابل تقدیر هست. ممکنه از دید تفکر سیستمی اخلال توسعه جزئی پیش بیاد اما باز هم اگر یک تجهیز ولو بی ارزش‌ جان یک رزمنده رو نجات بده باید با دید قدر دانی به طراحان و سازندگان. اون تجهیز نگاه کرد. حالا یک سلاح مسلسل بروز و قدرتمند مثل مصاف که جای خود دارد و من از تمام کسانی که این سلاح رو طراحی و تولید کردند سپاسگزارم. 

[RElectron 566]

اگه قرار بر سرمایه‌گذاری در بخش تجهیزات انفرادی باشه، جلیقه‌ی ضدگلوله با پنل سرامیکی، کلاهخود کولار با ارگونومی و پوشش مناسب سر، تجهیزات ارتباطی همراه با هدست فیلترکننده‌ی نویز و صدای بلند تیراندازی و انفجار و پوتین سبکتر و مقاوم اولویت بالاتری دارن و تاثیرشون در بقا و اثرگذاری یک سربازی بیشتر از جایگزینی سلاح سازمانی ولو با کلی تجهیزات جانبی روی سلاح هست.

 

و اما در بحث سلاح انفرادی استاندارد : اهمیت در دسترس بودن مهمات و قطعات یدکی سلاح کمتر از پارامترهای فنی خود سلاح نیست. حتی برای نیروی قدرتمندی مثل ارتش آمریکا، که موثرترین لجیستیک تاریخ نظامیگری دنیا رو در اختیار داره، بزرگترین چالش جایگزینی سری سلاحهای AR-15 از جمله M16 و M4 و HK416 و ... مسئله‌ی مهماته. مهمات ۴۵×۵.۵۶ از زمان جنگ ویتنام در انبارهای آمریکایی در سراسر دنیا ذخیره شدن و هنوز میشن و تغییر کامل کل این زنجیره‌ی لجیستیکی به مهمات بزرگتر ۶.۸ میلیمتری سالها زمان میبره و علیرغم معرفی سلاح جدید XM7 سوالهای زیادی پیرامون توانایی ارتش آمریکا برای جایگزینی کامل وجود داره ؛ الکی نیست که شرکت SIG نسخه‌ی ۵۱×۷.۶۲ این اسلحه رو هم در کنارش توسعه داده که در صورت شکست پروژه اصلی، بتونن سلاح جدید رو با مهمات قدیمی ناتو (در واقع همون فشنگ ژ۳ خودمون!) وارد میدان کنه.

 

حالا ما باید چه کنیم؟ باید اول از همه برای خودمون تعریف کنیم که یک جوخه پیاده ۴ نفره برای مانور هجومی/دفاعی به چی نیاز داره. بنظرم ۳ نفر باید مسلح به چیزی باشن که اولاً بتونه آتش خودکار قابل کنترل و حجمی خوبی ارائه بده ؛ ثانیاً به اندازه کافی سبک باشه تا کاربر بتونه در کنار نقش تیر انداز، کارهای دیگه‌ای هم انجام بده (امدادگر جوخه، نارنجک انداز، فرماندهی جوخه و ارتباط با مراتب بالاتر) ؛ ثالثاً مهمات این سلاح هم نسبتاً سبک و به طور گسترده در دسترس یگان بالاتر باشن تا مشکلی از نظر تامین بوجود نیاد. حقیقت اینه که برای ما تنها مهماتی که این معیار رو تا حدی دارن ۳۹×۷.۶۲ یا به عبارتی مهمات کلاشنیکوف نسل اول هست. ما نه از غرب تعداد زیادی ۴۵×۵.۵۶ گرفتیم، و نه از روسیه ۳۹×۵.۴۵ دریافت کردیم (چون اصولاً اسلحشو هیچوقت نداشتیم). در شرایط فعلی منطقی‌ترین و در دسترس‌ترین راه حل، تولید و استفاده‌ی گسترده از سری جدیدتر کلاشنیکوف AK-103 هست که از قضا خط تولیدشم داخل کشور آوردیم ؛ ساخت سری جدید مصاف با کالیبر کلاشنیکوف هم گرونتره و هم زمانبر، به علاوه اینکه محدودیت دقت خود مهمات کلاشنیکوف ارزش این هزینه و تغییر ساختار پلتفرم AR-15 رو نداره. در نهایت ۳ نفر از جوخه‌ی ۴ نفره میبایست با حجم بالای مهمات ارزان کلاشنیکوف دشمن رو زمینگیر کنن، نه با تکیه بر دقت.

 

ولی ۱ نفر از جوخه نقش آتش دقیق (Marksman) رو خواهد داشت. این نفر باید مسلح به سلاحی دقیقتر، اگرچه سنگینتر، و با مهمات قوی‌تر و دوربردتر، اگرچه به تعداد کمتر، باشه و از بین همه‌ی نفرات جوخه، داشتن دوربین برای این یک نفر واجب و ضروریه. برای این نقش خوشبختانه ما تعداد فراوانی مهمات ۵۱×۷.۶۲ ناتو رو داریم و حالا علاوه بر ژ۳، میتونیم به تدریج مصاف-۲ رو وارد چرخه کنیم که اگرچه گرونتر و پیچیده‌تره، ولی ارزش بیشتری به عنوان یک تفنگ DMR داره. در شرایط جنگی، آتش دقیق میتونه با قدرت و برد بالا به اندازه‌ی حجم آتش بالای ۳ نفر دیگه در زمینگیر کردن دشمن موثر باشه و استفاده از مهمات متفاوت رو توجیه کنه.

البته گزینه‌ی دیگه مهمات ۵۴×۷.۶۲ روسی و خانواده‌ی سلاح دراگونوف هست که مزیت مهمات مشترک با تیربار PKM رو هم داره (میدونیم که PKM با وزن سبکتر و ساختار ساده‌تر خودش گزینه‌ی مناسبتر و ارتقاپذیرتری نسبت به MG3 قدیمی هست و میتونه تیربار واحد یا GPMG بهتری برامون باشه).