"شبحی بر فراز دوزخ "

[MR9 113,717]

 

"شبحی بر فراز دوزخ "

 

اثبات  کارآمدی ماموریتهای پشتیبانی نزدیک هوایی توسط پهپادها

 

 

 

در حالی که  واژه " پشتیبانی نزدیک هوایی "CAS" عموماً تصویری از یک پرنده رزمی مادون صوتی نظیر A-10 " وارتهاگ / گراز زگیل دار " مسلح به طیف گوناگونی از مهمات هوا به زمین را به ذهن مخاطب متبادر می کند،اما در دهه دوم قرن بیست ویکم  ( قرن نیروی  هوایی ) این پرنده های بدون سرنشین  مسلح هستند که به شکل فزاینده ای ، ماموریتهای پشتیبانی نزدیک هوایی را در عراق و سوریه علیه شورشیان موسوم به دولت اسلامی ، بخصوص در محیطهای متراکم شهری  نظیر موصل که به آتش دقیق نیاز است ، بر عهده گرفته اند .

 

 

 

پرنده های بدون سرنشین یا پرنده های هدایت پذیر از راه دور (RPA) ،  استخوان بندی  حملات هوایی ارتش ایالات متحده را در طول دو سال گذشته  تشکیل می دهند . به اعتقاد سرهنگ کیس کانینگهام ، فرمانده وینگ 342  پایگاه هوایی  " کریچ" و مسئول وینگ  432 اعزامی  به آسیای جنوب غربی ،  اگر چه هنوز نقش شناسایی  در راس ماموریت های محوله به این تجهیزات قرار دارد ، اما نیروی هوایی ارتش ایالات متحده در سالهای اخیر ، با دراختیار گرفتن پهپادهایی نظیر MQ-1 و MQ-9 بتدریج حمله به اهدافی با ارزش بالا در عراق  وسوریه ، بخصوص پس از ظهور شبه نظامیان شورشی ISIS را در دستور کار خود قرار داده است .

 

 

 

وینگ 342 که خانه اصلی اسکادران پهپادهای MQ-1 پریدیتور و MQ-9 ریپیر بشمار میرود ، در سالهای اخیر فعالیت قابل توجهی در سراسر جهان داشته و خلبانان این اسکادران مستقر در پایگاه هوایی " کریچ" ( نوادا) پس از تمرینات مداوم و گذراندن 16 تا 21 ساعت پرواز آموزشی ، آمده اجرای ماموریتهای رزمی می شوند . 

 

 

سرهنگ کیس کانینگهام ، فرمانده وینگ 342  

 

 

کانینگهام می گوید :

" خدمه هوایی ما در میان همتایان خود در سراسر جهان بی نظیر محسوب می شوند ، چرا که پهپادهای نیروی  هوایی ، برای  اجرای ماموریتهای پشتیبانی ، اغلب در یک فاصله اندک  ( حداقل 30 متری )  یگانهای  درگیر روی زمین همراهی کرده  و با استفاده از تسلیحات هدایت دقیق ، آتش قابل توجهی را به منظور زمین گیر نمودن  واحدهای دشمن  فراهم می نمایند . به اعتقاد من ، این یک بخش باید بخوبی درک شود ، چرا که فرماندهان نیروی زمینی ، در طول روز، چندین بار در خواست پشتیبانی آتش هوایی دارند و این یک موفقیت آشکار برای نیروی هوایی است "

 

 

 

 

اطلاعات منتشر شده از سوی ستاد وینگ 342 نیروی هوایی نشان می دهد که این نیرو ،از 4 سال پیش  چشم انداز مثبتی را برای استفاده گسترده تر از پهپادهای MQ-1 و MQ-9 و مهمات هدایت دقیق جهت اجرای حملات جراحی شده ، در نظر گرفته بود . در سال 2013 ، این دو پهپاد جمعاً 500 تیر مهمات هدایت دقیق را بسوی اهداف مستقر در مناطق متراکم و دارای بافت پیچیده شلیک نمود که این رقم در سال 2014 به 1000 تیر افزایش پیدا  نمود . این عدد در ادامه سیر صعودی  خود در سال 2015 به 2000 تیر رسید و این اسکادران در یک جهش خیره کننده ، در سال 2016  تعداد مهمات دقیق شلیک شده را به عدد 3000 تیر افزایش داد .

 

 

 

وی در ادامه  چنین اعتقاد داشت :

" در طول دوسال ، ( 2016-2015) ، این دو پهپاد به تنهایی بیشتراز 1500 شلیک موفق را برعلیه اهداف دشمن ، بویژه خودروهای تاکتیکی حامل تیربار و  خودروهای انتحاری  در کارنامه خود به ثبت رساند ، تا جایی که از این تعداد ، 300 شلیک با مهمات هدایت لیزری صورت گرفته  که این در  نوع خود می بایست مورد توجه قرار گیرد"

 

 

وینگ 342 نیروی هوایی  در سال 2016 میلادی ، چیزی در حدود 250000 ساعت پرواز را در کارنامه  خود به ثبت رساند که به گفته کانینگهام ، 98 درصد آن را پرواز های رزمی تشکیل می دهد . البته این به معنای آسان شدن عملیاتهای رزمی نیست ، چرا که کاربرد این تجهیزات ، چالش ها و پیچیدگی های خاص خود را داراست  و ایجاد عملیات مشترک با واحدهای پیاده ، عمیقاً خلبانان و تحلیلگران ما را دچار دردسر نموده است .

 

 

ژنرال هربرت . اچ . کارلایس ، ریاست سابق فرماندهی رزم هوایی در یکی از آخرین مصاحبه های خود ادعا نمود که  کیفیت آموزش ها به گونه ای است که خلبانان جوان MQ-9 تنها 13 دقیقه پس از نخستین پرواز رزمی خود ، می توانند با مهارت ،  موشکهای ضد زره AGM-114 هلفایر را به مانند خلبانان پرتجربه بالگردهای رزمی به سوی هدف  هدایت نمایند .

 

 

 

به گفته وی :

" این مساله باور نکردنی است ، اما واقعیت دارد و در عمل نیز به اجرا درآمده است و این بدان معنی است که دشمن با یک ضربه مستقیم از پا در خواهد آمد . "

 

کارلایل اضافه می کند که ما اکنون تجربه های زیادی در خصوص استفاده از MQ-9 در محیطهای شهری و اجرای ماموریتهای پشتیبانی نزدیک کسب کرده ایم ، تا جایی که به شکل همزمان ، چند پریدیتور قادرند یک محیط متراکم در اندازه های متوسط را پوشش داده و از نیروی زمینی حمایت نمایند و این بدان معنی است ترکیب حسگرهای پیشرفته با تسلیحات  موثر ، توانایی های زیادی را در اختیار ما قرار خواهد داد .

 

 

پهپاد پریدیتور در حالت استاندارد خود توسط دو کاربر هدایت و کنترل می شود و در حالی که خلبان مسئولیت هدایت و ناوبری را بر عهده دارد ، خدمه دوم ، با استفاده از حسگرها و دوربین ها و تجهیزات هدایت لیزری ، در جستجو و شکار اهداف خواهد بود .

 

 

در این زمینه کانینگهام  معتقد است :

" ماموریتهایی که بر عهده این وینگ هوایی گذاشته میشود ، بلحاظ ریسک پذیری ، تقریبا، در سازمان رزم نیروی هوایی ، بی همتاست . من ( کانیننگهام ) تجربه پرواز با جتهای رزمی پیشرفته ای نظیر F-15  ، F-16  و F-22 را در کارنامه  رزمی خود دارم و حساسیت ماموریتهای محوله به این اسکادران ، هرگز با ماموریتهایی که این هواپیماها آن را به انجام می رسانند ، قابل قیاس  نیست "

 

" تصور غلطی است که این ماموریتها را همانند بازی های ویدئویی فرض کنیم . زمان زیادی طول خواهد کشید که  چشم و دست خلبان با هم هماهنگ گردد و این حساسیت زمانی بیشتر می شود که بدانیم این پهپادها همواره می بایست در نزدیکی واحدهای خودی دست به عملیات رزمی زنند "

 

چاقوی سویسی ارتش در آسمان

 

علیرغم ویژگی های مثبت  پهپاد MQ-1  ، نیروی هوایی قصد دارد تا بکارگیری این تجهیزات را به نفع  پهپاد جدیدتر ، بزرگتر و با قابلیت مرگ آوری بیشتر MQ-9 کنار گذارد . اما این دو پهپاد ، مشترکا" توسط شرکت جنرال داینامیکز طراحی و در خط تولید قرار گرفته اند و این ویژگی کلیدی  این دو بشمار می رود . 

 

نخستین و مهمترین توانایی  ، توانایی  پایش طولانی  این پهپادهاست که به  کاربر اجازه می دهد تا با استفاده از حسگرهای ویژه ، اهداف خود را با دقت جستجو نموده  و یک الگوی اطلاعاتی خاص را برای  هدف گیری و انهدام  پدید آورد ،چرا که  هر دو پهپاد ، توانایی  حمل حسگرهای چندگانه ، شامل دوربین های روزانه ، حسگرهای فرو سرخ ، دوربین هایی با قابلیت  تشدید تصویر و در نهایت هدف گذارهای لیزری  را در اختیار دارند .

 

دومین ویژگی ،  تسلیحات مورد استفاده در این دو پهپاد است . جنرال داینامیکز ، با یک طراحی هوشمندانه ، قابلیت حمل همزمان دو تیر موشک هدایت لیزری AGM-114  هلفایر را در MQ-1 به یادگار گذاشت ، در حالی که  MQ-9 با یک جهش خارق العاده ، می تواند چهار موشک هلفایر و دو تیر مهمات 500 پاوندی GBU-12  پیووی -2 را با خود حمل کند و این به معنای قدرت آتش بیشتر برای نیروی  هوایی است . 

 

 

به اعتقاد کانینگهام  ، پریدیتور و ریپیر مزایای منحصر بفردی را در زمان اجرای عملیات رزمی در مناطق شهری ، ارائه می کند  . این پهپادها نه تنها می تواند ساعتها بر فراز میدان نبرد با هدف  در اختیار گذاشتن اطلاعات آنلاین  به فرماندهان ، پرواز نماید ، بلکه  با حمل تسلیحات  هدایت  دقیق موجبات کاهش تلفات غیر نظامیان و پرسنل خودی را فراهم می آورند . از آنجایی که روی مداومت پروازی این پهپادها و قابلیت حمل حسگرهای ویژه ، تمرکز بیشتری صورت گرفته ، قطعاً حضور توده عناصر دشمن در یک محیط شهری نظیر موصل ، دیگر موجبات تلفات شدید را فراهم نمیکند . بکارگیری این پهپادها ، صبر فرماندهان را برای  استفاده درست  از " زمان" بیشتر نموده  و این به نیروی زمینی کمک می کند که نخست  عناصر ستیزه  جو را از غیر نظامیان جدا نموده  و پس از آن با فراغ بال ، پیاده نظام ، تجهیزات سبک و سنگین  دشمن را هدف قرار دهد .

 

 

در همین راستا ، " ستوان یکم گرک" خلبانی که از سال 2016 ، هدایت پهپاد MQ-9  را بر عهده دارد ، معتقد است :

" میدان نبرد در قرن بیست و یکم  ویژگی های دینامیک خاص خودش را داراست ، چرا که در چنین میدان هایی ، شما می بایست بسرعت عملیات شناسایی را به اجرا در آورده  و پس از آن  با دقت هر چه تماتر ، ماموریتهای پشتیبانی نزدیک هوایی را به نمایش گذارید "

 

 

این ستوان خلبان  می گوید :

" پهپاد MQ-9 ، چاقوی سویسی نیروی هوایی است . چرا که در هر موقعیتی ما می توانیم خلاء ناشی از عدم حضور سریع اسکادرانهای بال ثابت  سرنشیندار نیروی  هوایی را جبران نموده  و بدلیل انعطاف پذیری ، تبدیل به کلید موفقیت در جنگ شویم "

 

 

 

 

گروهبان نیروی  هوایی "جو" ، درجه داری که از سال 2013 ، کاربر حسگرهای پهپاد MQ-9 است می گوید :

 

" همه چیز از روی زمین ، برای کاربران این پهپاد ، متفاوت است "

 

اگر چه این  دو عضو نیروی هوایی از به اشتراک گذاری اطلاعات بیشتر در خصوص ماهیت و چگونگی ارتباط میان خلبانان و   کاربران مسئول کشف و شلیک تسلیحات  خودداری کردند ، اما این واقعیت  غیر قابل کتمان خواهد بود که  خدمه نیروی هوایی  عمدتا" بواسطه  " پایانه  کنترل هوایی مشترک " ( JTAC) درخواستهای حملات هوا به زمین را در یافت می نمایند .

 

 

 

به گفته ستوان یکم " گرک" ، در جریان اجرای عملیات پشتیبانی نزدیک هوایی  ، خلبان MQ-9 به شکل مداوم با JTAC در ارتباط است تا تصویر کاملی از میدان رزم بدست آورد . از آنجا که JTAC ، در اغلب موارد ایده های مد نظر فرمانده میدان را بازتاب می دهد ، MQ-9 گزینه های متعددی را برای درگیر شدن با هدف در اختیار خواهد گذاشت و این به فرمانده میدانی اجازه می دهد تا با اشتراک گذاری اطلاعات ، دقیقاً وضعیت را برای کاربران MQ-9 به تصویر در آورد .

 

علیرغم وجود کانالهای امن ارتباطی ، نگرانی عمده بیشتر در خصوص کاربرد درست تسلیحات محمول MQ-9 خواهد بود . در اغلب اوقات و براساس تجربیات ما می بایست موشکی نظیر هلفایر را به پشت بام یک ساختمان یا دیوار یک خانه شلیک کنیم  که به شکل خاص ، یک نبرد کاملا" متفاوت را برای خدمه این پهپادها به تصویر در می آورد . در نتیجه  خلبان و اپراتور سلاح می بایست آنچنان با هم هماهنگ  باشند که  اختلالی در فرآیند  کشف هدف توسط حسگرها و شلیک موشک بسمت آن پدید نیاید . بنابراین ، زمانی که موشک شلیک می شود ، من مطمئن هستم که  دوربین دقیقاً بسمت  هدف قرار گرفته و هلفایر ، دشمن را صبورانه و به شکلی که مورد نظر ماست ،   منهدم می کند .

 

پی نوشت :

 

قرن بیست و یکم ، در حوزه نظامی ، قرن پویایی نیروی هوایی بعنوان یک نیروی سّیال ، فوق العاده انعطاف پذیر و مخّرب هست و خواهد بود . این مساله ، هشداری جدی به تمام  سازمان های مسلح رسمی است که هر چه بیشتر تلاش های خود را در این حوزه متمرکز نمایند . 

 

 

 

بن پایه :

 

http://www.defensenews.com/articles/northrop-starts-flight-testing-advanced-imaging-sensor-on-global-hawk

     

این مجموعه با صرف زمان ترجمه  شده است ،

بنابراین ، هر گونه برداشت با ذکر منبع (MILITARY.IR) خواهد بود . 

در غیر اینصورت ، برداشت کننده  ، عرفاً و شرعاً ، مسئول خواهد بود .

 

:rose: مترجم( با اندکی تلخیص)  : MR9     :rose:    

[arminheidari 24,405]

در پوشش هوایی نزدیک اهداف دو دسته هستند یکی اهداف زرهی مثل تانک و یکی اهداف سبک مثل ماشین و نفر 

اگرچه همه چشم ها به سمت اهداف سنگین است ولی همیشه اهداف سبک  دردسر اصلی روی زمین هستن

اهداف سبک بدلیل پراکندگی اهداف خوبی برای موشک و بمب نیست و تنها در محل تجمع استفاده از بمب و موشک جواب میدهد 

بهترین سلاح همیشه گلوله بوده و هست 

 

از این بابت یک پهباد با قابلیت شلیک گلوله از آسمان با دقت خوب می تواند انقلابی در پوشش هوایی نزدیک باشد 

چیزی شبیه آ 10 ولی بصورت بی سرنشین که از بالا به شکار نفرات و اهداف سبک بپردازد 

 

در همین سوریه چند پهباد به این صورت در آسمان به راحتی می توانست تلفاتی شدید از تروریست ها بگیرد 

بویژه در شکار تاو 

[Lord-Soldier 2,200]

رها سازی دارتهای تثبیت شده (flechette) از پهپاد هم می تواند رقیب خوبی برای گلوله باشد. البته به کارآیی گلوله نیست اما مشکلات فنی خیلی کمتری دارد به طوری که هم اکنون هم قابل بکارگیری است.

ویرایش شده در فروردین 96 توسط Lord-Soldier

[7mmt 12,645]

در پوشش هوایی نزدیک اهداف دو دسته هستند یکی اهداف زرهی مثل تانک و یکی اهداف سبک مثل ماشین و نفر 

اگرچه همه چشم ها به سمت اهداف سنگین است ولی همیشه اهداف سبک  دردسر اصلی روی زمین هستن

اهداف سبک بدلیل پراکندگی اهداف خوبی برای موشک و بمب نیست و تنها در محل تجمع استفاده از بمب و موشک جواب میدهد 

بهترین سلاح همیشه گلوله بوده و هست 

 

از این بابت یک پهباد با قابلیت شلیک گلوله از آسمان با دقت خوب می تواند انقلابی در پوشش هوایی نزدیک باشد 

چیزی شبیه آ 10 ولی بصورت بی سرنشین که از بالا به شکار نفرات و اهداف سبک بپردازد 

 

در همین سوریه چند پهباد به این صورت در آسمان به راحتی می توانست تلفاتی شدید از تروریست ها بگیرد 

بویژه در شکار تاو 

 

چالش رو در برابر سلاح هایی مثل هلفایر یا بمب های سری جی بی یو درست متوجه شدید ولی مسیر رو اشتباه رفتید !

برد گلوله چقدره ؟ اثر گذاریش چقدر ؟ انعطاف پذیری در بکار گیریش چه طوره ؟ شلیک کننده گلوله در ابعاد گاتلینگ مخوف آ-10 رو چه طور با پهپاد و فلسفه طراحی و بکار گیریش جمع می کنید ؟! 

خیلی نا همگونی ها و صعف ها و عدم سازگاری با نیاز های میدان نبرد دیگه هم هست 

چاره چی هست پس ؟

به عنوان یه قطعه خیلی نزدیک به گپ موجود در پازل می تونید سلسله تاپیک های جناب worior در مورد مهمات مینیاتوری هدایت پذیر رو مطالعه کنید 

..................

اما ! هنوز جایی برای نوعی از پهپاد با توان گلوله زنی هست ، جایی که  نیاز عملیاتی رو پاسخ میده و به شدت اثر گذاری  عملیاتی داره ، منتها اون جا و نحوه عمل و بکار گیریش با مفاهیم پشتیبانی نزدیک هوایی متفاوت هست 

 

پشتیبانی نزدیک هوایی به این شکل که باز کننده راه قوای زمینی در برابر صفوف دشمن و کوبنده نقاط قوت خط دشمن باشه و همین طور با مسیر اینده میدان نبرد همخوانی داشته باشه با پهپاد گوله زن حتی مجهز به توپ سرسازگاری نداره و به همین علت هم هست که هیچ جا چنین طرحی رو دنبالش نرفتن و نساختن ! و تو پروژه های مربوط به اینده و نکست جنریشن ها هم جایی نداشته 

[arminheidari 24,405]

چالش رو در برابر سلاح هایی مثل هلفایر یا بمب های سری جی بی یو درست متوجه شدید ولی مسیر رو اشتباه رفتید !

برد گلوله چقدره ؟ اثر گذاریش چقدر ؟ انعطاف پذیری در بکار گیریش چه طوره ؟ شلیک کننده گلوله در ابعاد گاتلینگ مخوف آ-10 رو چه طور با پهپاد و فلسفه طراحی و بکار گیریش جمع می کنید ؟! 

خیلی نا همگونی ها و صعف ها و عدم سازگاری با نیاز های میدان نبرد دیگه هم هست 

چاره چی هست پس ؟

به عنوان یه قطعه خیلی نزدیک به گپ موجود در پازل می تونید سلسله تاپیک های جناب worior در مورد مهمات مینیاتوری هدایت پذیر رو مطالعه کنید 

..................

اما ! هنوز جایی برای نوعی از پهپاد با توان گلوله زنی هست ، جایی که  نیاز عملیاتی رو پاسخ میده و به شدت اثر گذاری  عملیاتی داره ، منتها اون جا و نحوه عمل و بکار گیریش با مفاهیم پشتیبانی نزدیک هوایی متفاوت هست 

 

پشتیبانی نزدیک هوایی به این شکل که باز کننده راه قوای زمینی در برابر صفوف دشمن و کوبنده نقاط قوت خط دشمن باشه و همین طور با مسیر اینده میدان نبرد همخوانی داشته باشه با پهپاد گوله زن حتی مجهز به توپ سرسازگاری نداره و به همین علت هم هست که هیچ جا چنین طرحی رو دنبالش نرفتن و نساختن ! و تو پروژه های مربوط به اینده و نکست جنریشن ها هم جایی نداشته 

 

 

ممنون بابت نکته ای که گفتید 

مسلما گاتلینگ بدلیل ضربه شلیک و نیازهایش گزینه مناسبی برای پهباد نیست 

اگرچه خودم به شخصه علاقه مند به تستش هستم شاید با اسلحه ای کمی متفاوت تر ولی با گلوله های متداول در نیروهای نظامی خودمان 

در مورد برد چون گلوله از آسمان می آید انرژی کمی از دست می دهد و پرتوان خواهد بود 

 

///////////////////////////////////////

جهت جلو گیری از انحراف تاپیک همینجا پاسخ می دم و دیگه ادامه نمی دم این بحث رو 

اولا که باید مشخص کنید چه گلوله ای (کالیبر) در برابر چه تهدید یا هدفی ! دوما هر چه برد شلیک میره بالاتر میزان خطا افزایش پیدا می کنه ، سوما و مهمتر از همه تمام موارد گفته شده در پست قبل کماکان گریبان گیر ایده شما هست ! سنگی از سر راه برداشته نشده 

مثلا :

- حداکثر برد شلیک شما چقدره و تو اون برد در برابر چه تهدیداتی قرار می گیرید ؟

- جهت افزایش برد و دقت و اثر گذاری راهکار شما چیه ؟ افزایش کالیبر ؟ چالش های اینکار چی هست ؟ بازگشت به نکته 1 

- الترناتیوهای این مساله چی هست ؟ نقاط ضعف و قوتش در برابر الترناتیو های دیگه چه طور ارزیابی می شه ؟ بازگشت به پست قبلی

- پارامتر های دقیق ایده شما چی هست جهت سنجش دقیق تمام جوانب ؟ بازگشت به "اولا " و پست قبلی و گپ هایی که در نوشته ی شما خالی بود 

- نکته اخر ، همون طور که قبلا گفتم گپ رو درست تشخیص دادید ، برای سنجش بهینه بودن راه حلتون همیشه با الترناتیو هاش بسنچید ، پارامتر به پارامتر 

 

....

 

/////////////

ممنون بابت نکات و مشکلات بر سر این روش 

در مورد برد باتوجه به ارتفاع شلیک هنوز فکر نمی کنم که مشکلی وجود داشته باشد 

بیشترین بحث که نوشته شما هم محسوس هست دقت و کیفیت زدن اهداف هست 

در این خصوص اهداف سبک به دو دسته ماشین زرهی سبک و پیاده تقسیم میشود 

 

با توجه به باد، حرکت در آسمان، حرکت هدف روی زمین، ضربه ناشی از شلیک با مقادیر بالایی از تولید خطا در سیستم هدف گیری مواجه هستیم که همه باید تصحیح شوند 

در نهایت برد بالا و تاخیر در پاسخ هم در منطق هدف گیری مشکلاتی ایجاد میکند 

 

راه حل رو در نصب یک سیستم هدف گیری دقیق و کنترل آتش هوشمند باید جست 

یک سیستم که اصلاح هدف گیری را بصورت خودکار انجام دهد 

تنها میماند تاخیر در جواب ناشی از برد بالای گلوله که این مورد نیز با شلیک چند گلوله بصورت جدولی تا حدودی قابل رفع است 

با این مبنا که به جای یک گلوله 5 گلوله به سمت هدف شلیک شود که تا بایک افزایش مساحت احتمال برخورد را افزایش دهیم

 

علتی که من روی گلوله ساده کمی تاکید دارم ارزان بودن ان است که شلیک رو ارزان میکند 

مسلما نسل جدید مهمات مینیاتوری امکان جایگزینی رو با گلوله پیدا خواهد کرد به شرطی که صرف اقتصادی پیدا کند 

ویرایش شده در فروردین 96 توسط arminheidari

[ahmad1361 16,773]

بسم الله الرحمن الرحیم

این مسئله را میتوان با کوادکوپترهای انتحاری ارزان قیمت پوشش داد بجای گلوله

درحدود قیمت 100 تا 150 دلار برای هر هدف

بهترین اصطلاحی هم که برای این کواد کوپترها بنظرم میرسد

مین های پرنده انعطاف پذیر قابل برنامه ریزی هستش

تست محدودش هم بسیار خوب جواب داده در میدان واقعی

[irahamidreza 276]

ممنون بابت نکته ای که گفتید
مسلما گاتلینگ بدلیل ضربه شلیک و نیازهایش گزینه مناسبی برای پهباد نیست
اگرچه خودم به شخصه علاقه مند به تستش هستم شاید با اسلحه ای کمی متفاوت تر ولی با گلوله های متداول در نیروهای نظامی خودمان
در مورد برد چون گلوله از آسمان می آید انرژی کمی از دست می دهد و پرتوان خواهد بود

///////////////////////////////////////
جهت جلو گیری از انحراف تاپیک همینجا پاسخ می دم و دیگه ادامه نمی دم این بحث رو
اولا که باید مشخص کنید چه گلوله ای (کالیبر) در برابر چه تهدید یا هدفی ! دوما هر چه برد شلیک میره بالاتر میزان خطا افزایش پیدا می کنه ، سوما و مهمتر از همه تمام موارد گفته شده در پست قبل کماکان گریبان گیر ایده شما هست ! سنگی از سر راه برداشته نشده
مثلا :
- حداکثر برد شلیک شما چقدره و تو اون برد در برابر چه تهدیداتی قرار می گیرید ؟
- جهت افزایش برد و دقت و اثر گذاری راهکار شما چیه ؟ افزایش کالیبر ؟ چالش های اینکار چی هست ؟ بازگشت به نکته 1
- الترناتیوهای این مساله چی هست ؟ نقاط ضعف و قوتش در برابر الترناتیو های دیگه چه طور ارزیابی می شه ؟ بازگشت به پست قبلی
- پارامتر های دقیق ایده شما چی هست جهت سنجش دقیق تمام جوانب ؟ بازگشت به "اولا " و پست قبلی و گپ هایی که در نوشته ی شما خالی بود
- نکته اخر ، همون طور که قبلا گفتم گپ رو درست تشخیص دادید ، برای سنجش بهینه بودن راه حلتون همیشه با الترناتیو هاش بسنچید ، پارامتر به پارامتر

....

[color=#000000]/////////////[

علتی که من روی گلوله ساده کمی تاکید دارم ارزان بودن ان است که شلیک رو ارزان میکند
مسلما نسل جدید مهمات مینیاتوری امکان جایگزینی رو با گلوله پیدا خواهد کرد به شرطی که صرف اقتصادی پیدا کند

نظرتون درباره استفاده از مسلسل نارنجک‌انداز چیه، خصوصا اگه به گلوله هوشمند مجهز بشه.
http://www.presstv.ir/DetailFa/2017/02/06/509348/Iran-defense-Dehghan ویرایش شده در فروردین 96 توسط irahamidreza

[arminheidari 24,405]

نظرتون درباره استفاده از مسلسل نارنجک‌انداز چیه، خصوصا اگه به گلوله هوشمند مجهز بشه.
http://www.presstv.ir/DetailFa/2017/02/06/509348/Iran-defense-Dehghan

 

فکر و ایده خوبی هست 

چون هم قابلیت ضد نفرات را دارد و هم پوشش خوبی برای کاهش دقت در برد بلند هست 

فقط بردش کمتر از گلوله هست و شتاب اولیه کمتری دارد 

[warjo 3,008]

فکر و ایده خوبی هست
چون هم قابلیت ضد نفرات را دارد و هم پوشش خوبی برای کاهش دقت در برد بلند هست
فقط بردش کمتر از گلوله هست و شتاب اولیه کمتری دارد

بهتر است تاپیک جداگانه راه بیاندازید تا بحث منسجم باشد و زحمت جناب Mr9 ضایع نشود

[MR9 113,717]

سلام علیکم 

 

بهتر است تاپیک جداگانه راه بیاندازید تا بحث منسجم باشد و زحمت جناب Mr9 ضایع نشود

 

 بنده از مطالعه نظرات خوشحال می شوم .  ولی در اینجا مدیریت محترم بخش نیروی هوایی تصمیم گیرنده است وایشان باید نظر دهند . 

 

 

 

چیزی شبیه آ 10 ولی بصورت بی سرنشین که از بالا به شکار نفرات و اهداف سبک بپردازد 

 

 

یک تبصره در این مساله وجود دارد . معمولا" پشتیبانی  نزدیک هوایی در گذشته به دو دسته  سبک و سنگین تقسیم می شد ، پشتیبانی نزدیک هوایی سبک ، عمدتاً پرنده های بال ثابت سبک شناسایی بودند که بعد از یکسری اصلاحات و مسلح شدن به تسلیحات سبک نظیر راکت اندازهای هیدرا یا غلافهای حاوی تیربار ، بیشتر در نقش ضد شورش عمل می کردند ( به مانند توکانوها و .... )،دوم ، بالگردها ،  بعنوان پرنده هایی با قابلیت حمل تسلیحات سنگین تر نظیر موشکهای ضد زره هدایت شونده و در رده آخر ، پرنده های بال ثابت کلاسیک نظیر ای-10 که با توانایی حمل حجم بالای مهمات هدایت شونده و غیر هدایت شونده و ایضاً توانایی پایایی رزمی  قابل توجه ، این ماموریتها را برعهده داشتند . حالا پهپادها در حال حاضر بیشتر بعنوان تجهیزاتی که پس از پرنده های رده نخست قرار می گیرد ( بال ثابت  سبک ) ، تا پیشرفت فناوری و ایجاد قابلیت پشتیبانی سنگین هوایی ، بعنوان یک  مفهوم رزمی میانی ، عمل خواهند کرد .

 

 

 به این نمودار دقت کنید ، در ارتش ایالات متحده ، ساختار پشتیبانی نزدیک هوایی (CAS) بطور متمرکز توسط مرکزعملیات مشترک هوایی ( JAOC) کنترل می شود ، اما این مرکز در تعامل مستقیم ( به پیکانها توجه کنید )  با مراکزی نظیر مرکز کنترل و فرماندهی هوا- فضا ( FC/AC-2) ، مرکز عملیات هوا- فضایی ( AOC) ، مرکز کنترل هوایی نیروی دریایی ( NAVY TACC)  ، مرکز هماهنگی هوایی سپاه تفنگداران ( FFCC) ، مرکز عملیات نیروی  هوایی  ( JFSOCC) و در نهایت عناصر مشترک آتش نیروی زمینی ( JFE) هست و این ساختار متمرکز و در عین حال منعطف ، بخوبی قادر هست به نیازهای مستمر و پی درپی  یگانهای نیروی زمینی /دریایی  پاسخ دهد . 

 

پی نوشت :

 

این نمودار ، تنها یک بخش بسیار بسیار کوچک از ساختار پیچیده پشتیبانی نزدیک هوایی است و بررسی آن نیاز به زمان بیشتری دارد .

 

2- دیالوگ مشهوری در سه گانه  " ماتریکس " وجود دارد که در آن مورفیوس  خطاب به شخصیت اصلی فیلم نزدیک به چنین جمله ای را می گوید : " تازه متوجه شدی که لانه خرگوش چقدر عمق دارد ( اشاره به داستان آلیس در سرزمین عجایب ) که به شکل خاص ، منظور پیچیدگی عملیات CAS  هست و همه چیز در فناوری خلاصه نمیشود . 

[hamoun 605]

بسم الله الرحمن الرحیم

این مسئله را میتوان با کوادکوپترهای انتحاری ارزان قیمت پوشش داد بجای گلوله

 

چند وقت پیش ی عکسی دیده بودم از ی کواد کوپتر در مقیاس بزرگ که قابلیت حمل 1 نفر رو داشت.حالا اگه ی همچین کوادی ساخته بشه که به جای نفر تسلیحات حمل کنه فکر کنم کار امد باشه.شاید یک تیربار 12 میلی متری و نارنجک انداز بتونه حمل کنه.سوای اینکه یکی از دوستان توهمین انجمن ی کلیپ نشون داده بودن که فکر کنم روسی بود. ی کواد بود که ی چیز تو مایه های کلاش زیرش نصب بود . همین در سایز بزرگتر فکر کنم جوابگوی نیروهای پراکنده دشمن باشه .

[samalizade 516]

حالا حتما که نباید مسلسل ببنده روش خوب مگه راکت ترموباتیک باشه نمیشه؟ هم ارزونه هم سبک هم کار امد

[Lord-Soldier 2,200]

حالا حتما که نباید مسلسل ببنده روش خوب مگه راکت ترموباتیک باشه نمیشه؟ هم ارزونه هم سبک هم کار امد

راکت ترموباریک در مقایسه با گلوله به نظر ارزان نمی اید!

[samalizade 516]

راکت ترموباریک در مقایسه با گلوله به نظر ارزان نمی اید!

در عوض هم برد بیشتری داره هم قدرت تخریب بالاتری داره و از فاصله امن تری هم شلیک میشه هم میشه به کیت هدایت لیزری مجهزش کرد

[arminheidari 24,405]

در عوض هم برد بیشتری داره هم قدرت تخریب بالاتری داره و از فاصله امن تری هم شلیک میشه هم میشه به کیت هدایت لیزری مجهزش کرد

بحث سر ارزانى و فراوانى سلاح هست
اگرچه كه امروز سلاح ها از اتش زياد به اتش كم و دقيق دارن تغيير ميكنن