بازی های استراتژیک بازی های استراتژیک تمرین استراتژی در واقعیت مجازی

[shafaghi 62]

3 minutes قبل , ldmdff گفت:

محاصره شهر عدم تدارکات مجبور کردن توپخانه به موضع گیری در مراکز کم تراکم که مدت فعال بودنشو خیلی کم میکنه احتمالن بعد از چند ساعت شناسایی و منحدم میشه

 

 در هنگام  ورود به شهر از محور 1 بعد از عملیات توپخانه شما...  توپخونه  دشمن بزنه با توجه به بافت محور 1 ممکنه در بخش های بازتر باشه... هنگام ورود پیاده ها توپخونه دشمن بزنه تلفات شما سنگین میشه.

[EshqAli 2,837]

به نظر من تحرک بالا به همراه قابلیت مخفی شدن خیلی مهمه. پس راه حل دو بهترین هست.

[ldmdff 6,274]

23 minutes قبل , shafaghi گفت:

 در هنگام  ورود به شهر از محور 1 بعد از عملیات توپخانه شما...  توپخونه  دشمن بزنه با توجه به بافت محور 1 ممکنه در بخش های بازتر باشه... هنگام ورود پیاده ها توپخونه دشمن بزنه تلفات شما سنگین میشه.

توپخانه در هر صورت وجود داره تفاوت محرها در قرارگرفتن توپخانه مدافعان و توانایی سنگر گرفتن مهاجمان هست وقتی مهاجمان به خود بافت برسن توپخانه مدافعان عملن کار چندانی نمیتونه انجام بده چون به دلیل بافت متراکم امکان هدایت دقیق توپخانه وجود نداره و اینکه 12 گردان توپخانه نمیتونه 2 گردان رو خاموش کنه ؟ 

[shafaghi 62]

9 minutes قبل , ldmdff گفت:

توپخانه در هر صورت وجود داره تفاوت محرها در قرارگرفتن توپخانه مدافعان و توانایی سنگر گرفتن مهاجمان هست وقتی مهاجمان به خود بافت برسن توپخانه مدافعان عملن کار چندانی نمیتونه انجام بده چون به دلیل بافت متراکم امکان هدایت دقیق توپخانه وجود نداره و اینکه 12 گردان توپخانه نمیتونه 2 گردان رو خاموش کنه ؟ 

یه نکته در صورت ورود بعد از انهدام بخش قدیمی و درگیری نیرو های پیاده شما به علت تراکم بالا محور 1... نیروی پیاده دشمن با علم بر توپخونه شما با استفاده از کمین و  تعداد بالاشون(نکات +) ....

پس از ورود پیاده شما عمل کرده و درگیری توپخونه عملا برای دو طرف مشکل یا خنثی میشه چون احتمال زدن نیروی خودی هست. پس یا توجه به شناخت بیشتر و تعداد بالای نیروها دست برتر رو میتونن داشته باشند.

 

[HRA 3,841]

2 hours قبل , 7mmt گفت:

اما با توجه به حضور توپخانه و دیگر پارامتر های تعریف شده این مسیر پتانسیل های خاص خودش رو هم داره. از جمله اینکه برای نیروی پر شمار مدافع فضای مانور کمتری ...

 

سلام

اتفاقا به نظر بنده توپخانه در محور 1 کمترین تاثیر را دارد . این محور به دلیل تراکم زیاد باعث عدم تمرکز نیروها در هر دو جناح می شود و همچنین باعث نزدیک شدن فاصله نیروهای خودی و دشمن در نبرد ها می گردد . همین مسائل کاربرد توپخانه را با مشکل مواجه کرده و حتی ممکن است موجب آسیب به نیروهای خودی شود . 

اما محور 2 فضا باز تر بوده و منجر به تمرکز نیروها می شود و این مساله برای هر دو طرف صادق است . در این مسیر ما ابتدا با توپخانه ، یک منطقه مناسب را به شدت زیر آتش گرفته و تبدیل به آوار  یا خرابه می کنیم و بعد به سرعت نیروها به آنجا خیز بر می دارند و متوقف می شوند و به همین شکل با خیز و توقف جلو می رویم . توپخانه هم همیشه یک پله و لایه جلوتر از ما عمل می کند . 

[HamedGh1 555]

درسته که تعداد نیرو های مدافع بیشتر از مهاجمین هست ولی چون احتمال حمله از هر 3 محور وجود داره در اصل مدافع باید روی هر 3 محور تمرکز کافی نیرو داشته باشه و این یک امتیاز برای نیرو های مهاجم محسوب میشه و انتخاب محوری که بتونه بیشترین تلفات برای مدافعین رو داشته باشه میتونه باعث به هم زدن تمرکز مدافعین در سایر محور ها و سقوط شهر بشه.

 

ورود از محور یک شاید فکر کنیم بتونه تلفات رو پایین بیاره ولی پاکسازی و پیشروی در اون مناطق بسیار وقت گیر هست و این باعث میشه نیرو های مدافع زمان کافی برای سازماندهی دوباره ی نیرو ها و حتی ضد حمله رو داشته باشند پس نمیتونه سریع ترین و کم تلفات ترین مسیر موجود باشه، از طرفی مدافعین به دلیل شناخت کافی از بافت شهری متراکم اون منطقه، امکان ایجاد مواضع دفاعی و تله های انفجاری رو دارند و ممکنه مدت ها شاهد حملات و ضد حملات و دست به دست شدن اون مناطق بدون پیشروی چشمگیری از سوی قوای مهاجم باشیم.

محور دوم برخلاف محور اول بافت شهری متراکمی نداره و با وجود کارخانه های بزرگ و خیابان های عریض امکان شناسایی سریع تر منطقه برای پایین آوردن امکان غافلگیری و امکان استفاده از آتش توپخانه برای دفع تهدیدات فراهم هست، همچنین امکان پیشروی گام به گام و ایجاد مواضع دفاعی کافی برای دفاع در برابر ضد حملات دشمن هم وجود داره که طرف مقابل فاقد چنین امتیازی هست و از نظر من این محور پتانسیل بالایی برای گرفتن تلفات از نیروی مدافع و به هم زدن تمرکز قوای اون داره و از اونجایی که شهر تحت محاصره هست نیروی مدافع یا مجبوره دست به ضد حمله بزنه که در این صورت به دلیل موقعیت مناسب مهاجمین دچار تحلیل قوا میشه یا با عقب نشینی های پی در پی مسیر رو برای پیشروی سریعتر هموار میکنه یا پرچم سفید رو میبره بالا.

در محور سوم به این دلیل که سهل الوصول ترین مسیر برای رسیدن به مرکز شهر هست مدافعین مواضع دفاعی پر شماری رو تدارک میبینن و به نظر بنده تمرکز اصلی نیروهای مدافع روی همین محور هست پس بدون پشتیبانی زرهی و وجود مواضعی که نیرو ها از آتش مستقیم دشمن دور بمونن کار بسیار سخت میشه و امکان قطع ارتباط با عقبه و کمین خوردن به شدت بالا هست اگر چه میشه با پیشروی در عرض و گسترده تر کردن دامنه ی نفوذ از خطرات احتمالی کاست ولی این کار مستلزم وارد کردن نیروی بیشتر به صحنه ی نبرد هست که در این صورت دست دشمن بازه که مقداری از تمرکز قوا از دو محور دیگه کم کنه و به با انتقال به این محور هزینه رو برای ما بالاتر ببره و در این صورت دیگه این مسیر تنها امتیازش یعنی سر راست ترین مسیر بودن رو از دست میده و ریسک ورود از این محور بالا تر از محور های اول و دوم میشه.

 

من محور دوم رو انتخاب میکنم، البته این تنها نظر شخصی من هست و اصراری به صحیح بودن اون ندارم.

[ldmdff 6,274]

1 ساعت پیش, shafaghi گفت:

یه نکته در صورت ورود بعد از انهدام بخش قدیمی و درگیری نیرو های پیاده شما به علت تراکم بالا محور 1... نیروی پیاده دشمن با علم بر توپخونه شما با استفاده از کمین و  تعداد بالاشون(نکات +) ....

پس از ورود پیاده شما عمل کرده و درگیری توپخونه عملا برای دو طرف مشکل یا خنثی میشه چون احتمال زدن نیروی خودی هست. پس یا توجه به شناخت بیشتر و تعداد بالای نیروها دست برتر رو میتونن داشته باشند.

 

توپخانه مهاجم نقش راه باز کن را بیشتر داره اگه مهمات هوشمند باشه میشه نقطه زنی هم کرد اما توپخانه باید 200 - 300 متر پشت خط مقدم رو بزنه جهت جلوگیری از تدارکات و نقل و انتقال مدافعان ابتدا در واقع ابتدا خطوط دفاعی سپس خطوط تدارکاتی و تپخانه مدافعین سرعت کمتده ولی دقت کنین مهاجمین جهت جنگ شهری دوره دیدن و مدافعین احتمالن داخلشون اقشار عادی زیاده و آموزش درستی ندیدن اینم خودش یک برتریه 

[bmosavi 735]

نتیجه ی این چیدمان به کجا ختم شد؟

[SAEID 2,832]

سلام

این تاپیک تازه دیدم. تشکر از دوستان بابت سوال و جوابهای خوبی که دادن و البته من به عنوان نفر آخر تقلب کردم و نظارت بقیه رو هم مطالعه کردم! بالاخره تجربه بیشتر از سلاح به کار میاد!

 

این نکته رو بگم که صورت مساله خیلی کلی هست و به جزئیات اشاره نشده! فرض میگیرم که نیروی مهاجم از توپخانه سنگین تری برخوردار باشد مثلا کالیبر 155 م.م. و خمپاره های 81 م.م.

 

مشخص است که مدافع باید از تمام محورهای ورودی شهر دفاع کرده و اجازه رسیدن به مرکز شهر و سقوط آن را ندهد.

همین اجبار ، باعث تقسیم شدن نیرو و تجهیزات آن به سه قسمت خواهد شد. یعنی از 5 گردان به هر محور 1 گردان اختصاص داده و 2 گردان هم به عنوان احتیاط در مرکز شهر یا در خط پشتی یکی دو محور مستقر میشوند. پس به هر محور حمله کنیم حداقل با 1 گردان و حداکثر 3 گردان از مدافعین روبرو میشویم.

از نظر استحکامات دفاعی نیز موارد زیر قابل پیش بینی است

- در محور قدیمی مدافع تله های انفجاری و ... کار گذاشته و دیوار برخی خانه ها را سوراخ کرده و نیروهای مدافع بصورت رندام در هر کوچه و خیابان در چند خانه حضور دارند و در تقاطع ها نیز با کیسه شن و مصالح ساختمانی سنگربندی کرده است.

- در محور جدید ، تله های انفجاری و ... کمتری به نسبت مساحت وجود دارد اما حجم سنگربندی و تبدیل ساختمانهای بزرگ به پایگاهی برای دفاع و جلوگیری از پیشروی بیشتر است. ممکن است خیابانها را بصورت عرضی با مصالح در چند نوبت پرکرده باشند تا بعنوان خاکریز عمل کند.

- این محور به احتمال زیاد بصورت کامل مسدود شده باشد و برای عبور از آن باید از موانع خاکریز و خندق و پلهای تخریب شده گذشت!

 

* توپخانه 155 برد بیشتری نسبت به 105 مدافع دارد.

* هر گردان را 4 گروهان در نظر میگیریم.

* محور 3 درسته که غیر قابل عبور به نظر میاد ، اما همین موانعی که مدافع ایجاد کرده برای مهاجم هم به عنوان جان پناه میتواند استفاده بشود.

 

1- دو گروهان در شب به محورهای 2 و 3 با پشتیبانی خمپاره های 81 حمله ایذایی میکنند. وارد شهر و خط آتش دشمن نمیشوند ولی تا جایی جلو میروند که توپخانه مدافع شروع به آتشباری کند. در این محور امکان تحرک بالا برای مهاجم وجود دارد. سپس عقب نشینی میکنند.

2- محل اختفای توپخانه مدافع توسط دیده بان ها مشخص شده و گرای آنرا به واحدهای 155 م.م. میدهند و بصورت همزمان به مختصات داده شده آتش میکنند. این آتشباری تا صبح ادامه خواهد داشت تا مرکز شهر و محل استقرار توپخانه و انبارهای مهمات که در نزدیکی آن باید باشند از بین بروند.

3- پس از نابودی مرکز توپخانه مدافع ، توپخانه خودی محور 2 را شامل معابر و کارخانه ها تا مرکز شهر زیر آتش میگیرد. این کار نیز تا صبح ادامه خواهد داشت تا نیروی مدافع مجبور به عقب نشینی تا مرکز شهر باشد.

3- صبح در هنگام طلوع خورشید در خلاف جهت نور آن برای مدافع ، یک گردان به محور 2 حمله کرده و تا نزدیکی مرکز شهر پیشروی و اقدام به اجرای موانع دفاعی میکنند تا در برابر ضد حملات احتمالی امکان دفاع داشته باشند.

4- در طول روز دوم ، محور 3 تا مرکز شهر توسط توپخانه زیر آتش گرفته شده و تا شب این آتشباری ادامه می یابد تا نظم مدافع به هم خورده و امکان سازماندهی نیروهایش را نداشته باشد.

4- در شب دوم ، به محور 3 توسط یک گردان حمله میشود. همزمان یک گردان نیز با سرپل گرفته شده در مرحله قبل ابتدا به مرکز شهر و سپس از پشت به محور 3 حمله میکنند.

5- همزمان با پیشروی در محور 3 ، نیمی از آتش توپخانه متوجه محور 1 خواهد بود تا مسیر تدارکات و نیروی کمکی از این محور سد گردد و آنهایی هم که عبور کرده اند در مرکز شهر با گردان استقرار یافته روبرو شوند.

6- همزمان با پیشروی در محور 3 ، نیمی دیگر از آتش توپخانه متوجه مرکز شهر و سپس محور 3 خواهد بود.

7- نیروهای محور 3 و محور 2 به هم ملحق شده و به مدافع در محور 1 پیشنهاد تسلیم شدن می دهند چرا که مرکز شهر و دو سوم آن در اختیار مهاجم قرار گرفته است و مدافع در محور قدیمی که امکان تحرک ندارد محاصره شده و یا باید از شهر خارج شوند یا تسلیم.

 

میزان تلفات مدافع

- نابودی کامل توپخانه

- نابودی تقریبی انبار مهمات و آذوقه

- نابودی کامل حداقل 3 گردان

- تسلیم یا فرار کردن حداکثر 2 گردان

 

میزان تلفات مهاجم

- توپخانه صفر

- خمپاره اندازها یک سوم

- از هر گردان ، 1 گروهان تلفات در نظر گرفته میشود جمعا 3 گروهان

 

زمان لازم 3 شبانه روز

 

البته ایراد نگیرید که به دو محور حمله کردی! حمله اصلی از محور 2 می باشد و شما این را در نظر بگیرید.

[Xiaoo 2]

محور 1