امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

31 minutes قبل , Skyhawk گفت:

قاهر یک پلت فرم منحصر به فرد و خاص هست و برای همین غیر از محاسبات و شبیه سازی های نرم افزاری و ساخت مدل رادیوکنترل نیاز هست که پیش از ساخت نمونه اصلی که قطعا قطعات و محاسبات و هزینه بیشتری نیاز داره  برای ارزیابی صحت عملکردش(طبق طرحی که ارائه شده) یک نمونه ارزان قیمت ساخته بشه. نمونه تک موتوره به همین منظور ارائه شده بود که حتی در قسمت دماغه رادوم نداشت!

فرض کنیم که این استدلال درست باشد ، اینکه منابع محدود روی برنامه های مختلف توزیع شود ، عاقلانه است؟؟؟

33 minutes قبل , Skyhawk گفت:

YF-22 :

Lockheed-Boeing-General_Dynamics_YF-22_R

الزاماً شما این تصویر را قصد دارید با نمونه اولیه کابین قاهر مقایسه کنید ؟؟؟ حداقل تفاوت میان  این تصویر و کابین های فعلی زیاد به نظر نمیرسد ، جز در چیدمان منطقی تر فعلی 

36 minutes قبل , Skyhawk گفت:

شما راهکاری ارائه کنید که با شرایط فعلی و در صورت لغو برجام و اجرا شدن قطعنامه 1929 بتونید از روسیه Su-30 یا از چین J-16 خریداری کنید.

مشکل نه از برجام هست و نه از روسها و چینی ها ، مشکل داخلی است و قطعا اطلاع دارید که  به چه منظوری وارد این مورد خاص نمی شوم  

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
10 minutes قبل , MR9 گفت:

فرض کنیم که این استدلال درست باشد ، اینکه منابع محدود روی برنامه های مختلف توزیع شود ، عاقلانه است؟؟؟

الزاماً شما این تصویر را قصد دارید با نمونه اولیه کابین قاهر مقایسه کنید ؟؟؟ حداقل تفاوت میان  این تصویر و کابین های فعلی زیاد به نظر نمیرسد ، جز در چیدمان منطقی تر فعلی 

مشکل نه از برجام هست و نه از روسها و چینی ها ، مشکل داخلی است و قطعا اطلاع دارید که  به چه منظوری وارد این مورد خاص نمی شوم  

استاد گرامی من واقعا ممنونم از زحمات شما و تلاش زیادی که برای روشن گری می کنید.

من عذر می خوام که پست فرستادم چون متاسفانه امکان لایک و امتیاز مثبت برای من از کار افتاده...

یکم برای من عجیبه که چنین موضوعی که در صحت اون شک و تردید های اساسی وجود داره انقدر ادامه دارا شده...

 

ویرایش شده در توسط aabaan

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
1 ساعت پیش, Skyhawk گفت:

با همه این گفته ها قاهر در نقش تهاجمی برای نیروی هوافضای سپاه(یا به عنوان تایپ جدیدی در نهاجا)میتونه بسیار جالب باشه. هواپیمایی با سرعت نزدیک به صوت با توانایی حمله به ناوگان دریایی و پایگاه های دشمن و سرکوب پدافند هوایی.

و یک نکته که بسیار حیاتی هست :

هر ماموریتی که برای قاهر متصورباشیم ، تا زمانی که دشمن  برتری هوایی(Air supremacy) را در اختیار گرفته و عملا تلاشی برای به چالش کشیدن ان وجود ندارد ،  عملا این ماموریتها فقط روی کاغذ مصداق خواهد داشت  و قطعا هم اطلاع دارید که برتری هوایی در معنای قرن 21 خودش به چه معناست . 

160420-F-QP239-001.JPG 

 

قطعاً این به معنای ترسیدن نیست ، بلکه ایجاد مبنایی درست برای تحلیل است 

 

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

امروز ترامپ لیست قرارداد نظامی ۱۲میلیارد دلاری با عربستان رو جلوی رسانه ها به تفکیک بیان میکرد از انواع هواگردها و تسلیحاتشون تا تجهیزات زمینی و دریایی و فراردادهای ارتقای تسلیحات قدیمی (که زیاد قدیمی هم نیستند)واقعا دیگه باید به فکر عاجل کرد نشه مثل موقعی که محمود افغان به ایران حمله کرد و تصمیم گیرندان اون دوران برای دفع این بلا نذر کردند و شله زرد بار گذاشتن

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
6 hours قبل , MR9 گفت:

به نظرم سوپر اتاندارد را در رده نسل چهارمی طبقه بندی نمی کنند . ضمنا ً سوپر اتاندارد بیشتر برای عملیات از روی ناوهواپیمابر طراحی شد ( هر چند توانایی عملیات از روی زمین هم دارد ) و نقش خاص ضد کشتی ( که به ان مشهور شده ) بیشتر به ان منتسب شده ولی شما الان  نقش حمله به ناوگان  ،پایگاه های دشمن و سرکوب پدافند هوایی را برای ان در نظر گرفتید ( حالا بحث سرکوب پدافند هوایی SEAD خودش ماجرایی هست که از تسلیحات ضد رادار گرفته تا غلافهای جنگ الکترونیک و .... در ان دخیل هست و صرف نظر اینکه از ابتدا چنین قابلیتی در نیروی هوایی وجود نداشت وعلی الحساب فنسرهای نیروی هوایی قادرند این ماموریت را با درا ختیار داشتن مهمات مناسب اجرا کنند ( خا-25 / 28/27/31) اینکه ماموریت ضد تشعشع هم به ماموریتهای قاهر اضافه شده حقیقتا باعث تعجب هست .

بهتره در بحث نسل جنگنده ها متوقف نشیم.

مهم نقش و تاثیری هست که یک جنگنده میتونه داشته باشه و سوپر اتاندارد در جنگ فالکلند خوب ظاهر شد. هرچند تعداد و تسلیحاتشون کم بود.

سوپر اتاندارد از لحاظ مشخصاتش به قاهر نزدیک هست و قاهر امتیازی که داره اینه که پنهانکاره.

بحث سرکوب پدافند نه به صورت کاری که یوساف در جنگهاش انجام داده بلکه سرکوب پدافند ضدموشکی مد نظر هست.

به هر حال چنین نیازی حس شده که در هوافضای سپاه نمونه ضد رادار فاتح 110 رو توسعه دادند. قاهر در صورت مجهز شدن به امکانات لازم میتونه در برد بالاتر اینکار رو انجام بده.

6 hours قبل , MR9 گفت:

فرض کنیم که این استدلال درست باشد ، اینکه منابع محدود روی برنامه های مختلف توزیع شود ، عاقلانه است؟؟؟

فرض کنید فعلا همین در دسترسه و میتونیم بسازیم.

ایجاد زنجیره تولید قاهر میتونه ظرفیت ساخت جنگنده های دیگر رو هم فراهم کنه. شاید در طول زمان موفق شدیم یک جنگنده مولتی رول پنهانکار هم بسازیم, یا حداقل یک نسل چهار و نیم.

 

5 hours قبل , MR9 گفت:

و یک نکته که بسیار حیاتی هست :

هر ماموریتی که برای قاهر متصورباشیم ، تا زمانی که دشمن  برتری هوایی(Air supremacy) را در اختیار گرفته و عملا تلاشی برای به چالش کشیدن ان وجود ندارد ،  عملا این ماموریتها فقط روی کاغذ مصداق خواهد داشت  و قطعا هم اطلاع دارید که برتری هوایی در معنای قرن 21 خودش به چه معناست . 

این حرف شامل تمام جنگنده ها میشه.

دوستان در صفحات قبل تهدیدات موجود رو به همراه استعدادشون ذکر کردند. با وجود صدها فروند جنگنده نسل چهار و چهار و نیم و پنج شما نمیتونید برتری هوایی دشمن رو از ببرید یا به چالش بکشید! در چنین وضعیتی باید از روشهای ابتکاری برای به چالش کشیدن ماشین جنگی دشمن استفاده کرد.

اتفاقا به همین دلیل هست که قاهر به صورت پنهانکار ساخته شده تا در یک جنگ نابرابر بتونه نسبت به جنگنده های غیر پنهانکار(از فانتوم و فنسر تا سوخو 30)در فضای خارج از حیطه پدافند خودی و در نفوذ به حریم هوایی دشمن بقاپذیری بیشتر و شانس بازگشت بالاتری داشته باشه.

جنگنده های نسل چهار و چهار و نیم در صورت خرید, بیشتر جهت دفاع هوایی و مقابله با ناوگان دریایی استفاده میشن! اما در ماموریت های تهاجمی با انبوهی از تهدیدات مواجه هستند که فائق اومدن بر اونها از عهده یک یا چند جنگنده خارج هست.

در حال حاضر غیر از موشک بالستیک و کروز ابزار دیگری برای نفوذ به حریم هوایی دشمن وجود نداره! جنگنده های غیر پنهانکار از موشک های بالستیک به مراتب بیشتر با خطر مواجه هستند و شانس موفقیت عملیات و بازگشتشون کمتره.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
9 hours قبل , Skyhawk گفت:

بهتره در بحث نسل جنگنده ها متوقف نشیم.

دقت بفرمایید ، اتفاقاً همین مساله خودش از اهمیت بالایی برخوردار هست . وقتی ادعا می شود قاهر یک نسل چهار هست ، و بعد شاهد مثال ان جت سوپر اتاندارد آورده می شود که همه اطلاع داریم که سوپر اتاندارد در چه کلاسی دسته بندی شده ، خودش نشان میدهد که در اولین قدم ، مشخص نیست که قاهر اصولا به کدام نسل جتهای رزمی قابل طبقه بندی هست . که بنده معتقدم اصولا قابل قرارگیری،هیچ کدام از این نسل ها نیست ، چون کاراکترهای  ادعایی آن  به هیچکدام از انها شبیه نیست 

9 hours قبل , Skyhawk گفت:

مهم نقش و تاثیری هست که یک جنگنده میتونه داشته باشه و سوپر اتاندارد در جنگ فالکلند خوب ظاهر شد. هرچند تعداد و تسلیحاتشون کم بود.

خوب اطلاع دارید که شهرت اولیه  سوپر اتاندارد ، در جنگ فالکلند بیشتر بدلیل غرق ناوشکن اچ ام اس شفیلد بوده  و ان هم با موشکهای اگزوست . اصل شهرت این پرنده در جنگ ایران و عراق و در جنگ نفتکش ها بوده که مجددا همه اطلاع دارندکه وقتی یک ابررهگیری مثل تامکت وارد صحنه شد ، این پرنده با دادن یک فروند تلفات  ( از 5 فروند تحویلی به عراق ) با چه خفتی به کشور اصلی خودش عودت داده شد که خود فرانسوی های مغرور هم تا الان حاضرنشدند که قبول کنند که ساقط شدن این جت بدست فینیکس بوده!!!

9 hours قبل , Skyhawk گفت:

بحث سرکوب پدافند نه به صورت کاری که یوساف در جنگهاش انجام داده بلکه سرکوب پدافند ضدموشکی مد نظر هست.

در اصل ماجرا هیچ تفاوتی نمی کند ، شما برای سرکوب پدافند ضد موشکی هم مجبورید تا قاهر را از باند فرودگاه بلند کنید و به محض بلند شدن ، باید با برتری هوایی دشمن روبرو شوید و این یعنی یک علامت سئوال بزرگ به پهنای تاریخ رزم هوایی از 1915 تا الان  

9 hours قبل , Skyhawk گفت:

به هر حال چنین نیازی حس شده که در هوافضای سپاه نمونه ضد رادار فاتح 110 رو توسعه دادند. 

به نظرم بحث موشکهای بالستیک را ازاین بحث کناربگذاریم ، چون به نظرم ربطی به ماجرای ما ندارد 

9 hours قبل , Skyhawk گفت:

قاهر در صورت مجهز شدن به امکانات لازم میتونه در برد بالاتر اینکار رو انجام بده.

کدام امکانات ؟؟ ایا سلاح  ضد راداری توسعه داده شده ، آزمایش شده یا در خط تولید قرارگرفته که از ان اطلاع نداریم ( با توجه به علاقه دوستان در وزارت دفاع به رونمایی های متعدد و با تبلیغات اغراق آمیز ) 

9 hours قبل , Skyhawk گفت:

فرض کنید فعلا همین در دسترسه و میتونیم بسازیم.

به نظرم ، با مجموعه فرضیات مبهم  نمیشود یک تحلیل مبتنی بر واقعیات را در اختیار مخاطب قرار داد . فرضیات باید از درجه ای از واقعیت برخوردار باشند که بتوان براساس ان تحلیل واقعی را انجام داد .

9 hours قبل , Skyhawk گفت:

ایجاد زنجیره تولید قاهر میتونه ظرفیت ساخت جنگنده های دیگر رو هم فراهم کنه. شاید در طول زمان موفق شدیم یک جنگنده مولتی رول پنهانکار هم بسازیم, یا حداقل یک نسل چهار و نیم.

قبلا عرض شد ، زنجیره تولید قاهر را روی خط تولید شفق فرض کردید ، بنده هم در مقام پاسخ عرض کردم که  کدام خط تولید شفق ؟؟ هنوز خط تولیدی برای شفق وجود ندارد ، به تبع ان هنوز خط تولیدی برای قاهر موجود نیست ، بعد به چه شکل باید روی طراحی و تولید یک جت چند ماموریته پنهانکار باید فکر و تحلیل کرد ؟

فرض بر انجام این کار ، مشکل و ضعف توان هوایی " حال حاضر" را نمیشود با  طرح های در دست طراحی برطرف کرد .

9 hours قبل , Skyhawk گفت:

دوستان در صفحات قبل تهدیدات موجود رو به همراه استعدادشون ذکر کردند. با وجود صدها فروند جنگنده نسل چهار و چهار و نیم و پنج شما نمیتونید برتری هوایی دشمن رو از ببرید یا به چالش بکشید! 

29-12-1396_06-20-14_b.jpg

چرا میشود ولی این به چالش کشیدن نیازمند وجود یک مسیر نظام مند و عقلانی هست ، کاری که چینی ها 30 سال هست دنبال ان هستند . غیر از مورد نخست که به دلایلی برای ما قبل تحقق نیست ، بقیه همه در چهارچوب توانایی های ما وجود دارد ، فقط باید دست از یکسری ادعاها برداریم و روی واقعیتها تحلیل کنیم . 

9 hours قبل , Skyhawk گفت:

در حال حاضر غیر از موشک بالستیک و کروز ابزار دیگری برای نفوذ به حریم هوایی دشمن وجود نداره! جنگنده های غیر پنهانکار از موشک های بالستیک به مراتب بیشتر با خطر مواجه هستند و شانس موفقیت عملیات و بازگشتشون کمتره.

احتمالا مهمات دورایستای هواپایه هم وجود دارد. جتهای نسل چهار با استاندارد های واقعی به راحتی با مسلح شدن به این مهمات ، بدون وارد شدن به محدوده خظرناک و با ریسک بالا ، در حالی که پوشش پدافند هوایی زمین به هوا را در پشت خودشان دارند (برای ما که فاصله فرودگاه های خط مقدم  یا در عمق کشور ، با اهداف در حاشیه جنوبی خلیج فارس زیاد نیست و میشود روی پدافند زمین به هوا حساب باز کرد مصداق دارد )   می توانند این کار را اجرا کنند ، در عین اینکه  با توجه به وجود حسگرهای پیشرفته و مهمات هوا به هوا ، توانایی دفاع از خود را هم دارند 

  • Like 1
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

با سلام و تبریک عید

بیایید از این منظر نگاه کنیم که دوستان خودشان اشارات خوبی داشتند 

مسلما در شرایط کنونی تشکیل نیروی هوایی که بتواند جلوی نیروی هوایی آمریکا بایستد بسیار بعید و دور از تصور است و رقابت تسلیحاتی خواهد شد که بازنده آن ما خواهیم بود 

ولی یک نکته مهم مطرح است 

نیروی هوایی در سه بخش مطرح است 

در زمان صلح 

در زمان آغاز جنگ 

در طول جنگ 

 

حیاتی ترین بخش جنگ موج اول حملات است 

اگر ما بتوانیم از اثر نیروی هوایی در موج اول حملات استفاده کنیم عملا بخش بالایی از کار دلخواهمان را انجام داده ایم 

 

قاهر با توجه به ویژگی هایی که برایش تعریف شده این قابلیت را دارد که موج اول حملات را ساماندهی کند 

بویژه اگر بتواند از فرودگاه هایی غیر معمول و با استاندارد زمان جنگ سرد و پدافند غیر عمل بتواند پرواز کند و برگردد 

این امر دقیقا نقطه تکمیل بحث موشکی ما می شود و ما را از بازیگری با یک کارت موشکی به دارنده چند کارت دفاعی تبدیل می کند 

خوبی این کار این است که ما رو وارد رقابت تسلیحاتی نمی کند که کلی صرفه جویی است 

از سوی دیگر اگر مرحله جنگنده ها موفق باشد و بتوان بخشی از نیروی هوایی خودمان رو حفظ کنیم در طول جنگ دشمن مدام باید در کنار سرچ موشک ها دنبال سرچ جاده ها هم باشد 

مصداق اصلی پدافند غیرعامل 

-----------------------------

تنها مشکلی که این بحث دارد نیاز مبرم به ارتباط قوی مابین پدافند هوایی و پدافند غیر عامل دارد 

که همه این ها به شرطی است که تعداد جنگنده های قاهر به 200 عدد برسد و تعداد پایگاه های پروازی غیرعامل به 50 عدد برسد 

این یک برنامه ریزی قوی و منسجم می خواهد که ............. (این اصل مشکل است )

ویرایش شده در توسط arminheidari
اضافه کردن نکته ای

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

درود به دوستان گرامی

هر دو استاد بزرگوار در مورد این پرنده درست می گویند. به هر روی این طرح ایراداتی دارد که دلیلش هم شاید نبود ناظرانی باشد که قبلا چنین پروژه ای را انجام داده باشند در کشورهای جهان اول. اما تا همین جا هم که پیش رفته به نظر من کیفیتش بالاتر از نمونه کارهای دولتی دیگر بوده است.

ایراداتی جدی وجود دارد از جمله اینکه این F-313 به چه کاری خواهد آمد؟ هزینه ای که صرف آن می شود چرا به خود نیرو داده نشود. آیا برای نیاز فعلی ما کاربردی دارد؟ با وجود چند رادار پرنده دائما مستقر در آسمان منطقه و چندین سامانه رادار و الینت ریتیون در منطقه اصولا پنهان کاری یک چنین چیزی در دریا چه میزان هست؟

همه ایرادات هم واردهست. البته دیکته نوشته نشده غلط ندارد ما باید روزی این راه را می رفتیم که بهانه دشمن خارجی به کلید خوردن آن کمک کرد.

در مورد هزینه من هنوز هم اعتقاد دارم که مردم و خیرین باید مثل زمان جنگ به کمک بیایند و اعانه بدهند. وقتی یک پروژه اعانه می گیرد هر چند ناچیز برکت کار زیاد هم می شود. همین سایت میلیتاری یک روزی 60 هزار کاربر داشته ظاهرا. خوب اگر هر کدام بیایند و 100 هزار تومان به پروژه قاهر هدیه بکنند می شود رقم 6 میلیارد تومان و اگر طی مراسمی در صدا و سیما بیایند این پول را به صنعت دفاعی بدهند می شود یک بدعت و تبلیغ کار درست برای بقیه مردم. یاد آن بانک ملی که خاوری نداشت و باعث شد تامکت بوجود بیاید به خیر.

برخی دانشکده های پزشکی اعانه های خوبی جمع کرده اند به ویژه که امسال اعلام شده که بعید است پروژه های تحقیقاتی تامین بودجه بشوند ما هم در دانشکده های مهندسی نباید از آنها عقب بیافتیم. البته با وضع یک مالیات مستقیم روی مصرف مواد مصرفی سمی و خطرناک مثل شکر سفید، نمک، انواع فست فود، نوشابه، چیپس، پفک، لوازم آرایش، سیگار، قلیان، شکلات قهوه ای و تولید زباله و ... می شود کل کشور را سر و سامان داد و بیکاری را هم صفر کرد. در دانشگاه که من همه وسایل مورد نیاز را باید خودم تهیه بکنم از ماژیک تا کارت FPGA و اسیلوسکوپ و کمد مخصوص نگهداری آنها.

بدون شک حداقل نیاز اولیه ما داشتن شکاری هوا به هوای قابل اعتماد با مداومت پروازی بالا هست به تعداد کافی. حالا داشتن یک شکاری صرف چه مشکلی یا خطری داشته که به سمتش نرفته اند بعد ها تاریخ قضاوت می کند. تفکر خوش بینانه این هست که با وجود توان ساخت پهپادهایی که بدون نیاز به کنترل رادیویی قادرند عملیات کامل نقطه زنی را انجام بدهند و پهپادهایی که موشک حرارتی حمل می کنند و توان تولید ارزان و بالای اینها و با وجود سامانه های پرتابل پدافندی کماکان تفکر دفاعی روی داشتن شکاری هوا به هوا احساس نیاز خاصی ندارد!! شاید هم بین اینها مانده اند که کدام را تامین بودجه بکنند!!

در آلمان نازی با سیستم مدیریتی آلمانی تا آخرین روز جنگ پول به اندازه کافی وجود داشت اما منابع فلزی و انسانی محدود بود. اینها مانده بودند که ناوشکن بسازند یا زیر دریایی. دونیتس اصرار داشت که ساخت ناوشکن تاثیر کمی دارد ولی فقط یکی از صدا ها بود درنتیجه آلمانها بیشتر سهمیه پولاد را به ساخت ناوشکن دادند و از زیر دریایی غافل شدند که نتیجه اش هم شکست بود. این بحث تخصیص منابع همانطور که جناب MR9 می فرمایند خیلی جدی هست. چیزی که در ایران زیاد هست پول هست و همین پول زیاد مانند سیل اقتصاد را به خطر انداخته است. روزگاری سیم کارت 7 هزار تومانی یک میلیون تومان پیش فروش می شد و نقدینگی توسط آن مهار می شد اما یک نفر آمد سیم کارت را تقریبا مجانی کرد. همان سیاست به جان کنکور افتاده تا یک نقدینگی چند ده هزار میلیاردی که در کنکور می گردد را آزاد بکنند تا شاید این سیل جدید بشود تیر خلاص برای اقتصاد ایران. ما الان اپراتور همراه اول داریم ماهی 8 میلیارد بابت تولید محتوی (البته کات و پیست) به یک نفر می دهد.

یک تفکری که خیلی حاکم بوده این هست که وقتی ضد تانک هست چرا تانک داشته باشیم و وقتی که پدافند قوی و موشک بالستیک هست چرا هواپیما داشته باشیم که مشکلات دیگری هم ایجاد می کند. برای اینکه از این سردرگمی نجات پیدا بکنم من خودم را اینطوری توجیح می کنم: جملاتی که در مورد قاهر گفته شده باز تحلیل دیگری دارد و آن تحلیل از دیدگاه اندیشه دفاعی واکنشی هست که خیلی هم آشنا هست.

مصرف کننده: هواپیما که تجمل هست ولی یک چیزی می خواهیم که در دریا به ما سریع پوشش بدهد یک چیز ارزان قیمتی بسازید که سریع آماده بشود مطابق نیازهای ما.نتیجه تولد قاهر.

مصرف کننده: نداشتن پشتیبانی هوایی در سوریه چه بد بختی ها که ایجاد نکرد فعلا دریا در اولویت نیست فوری برویم جنگنده پشتیبانی بسازیم که از روی جاده هم بتواند بلند بشود و در نزدیکی خط مقدم زیست بنماید. حالا چی از بقیه به تولید آماده تر هست؟ قاهر. خوب باید مشتری مدار بود قاهر را جنگنده پشتیبانی نزدیک اعلام می کنیم. درست مثل این هست که از خودروی 206 بخواهی به عنوان نفربر زرهی استفاده بکنی. نه اینکه نشود اما ... .

در مورد تانک هم تا اثر آن را در مقابل انتحاری ها ندیدند به فکر خرید هم نبودند. حالا که دیدند فوری یک چیز مرتبی سر هم کردند مخصوص دفاع در مقابل انتحاری و روش استفاده از تانک را به زمان ماقبل گودریان همانند آموزه های دانشکده نظام سنسیل فرانسه بردند یعنی تانک شد یکی از ادوات نیروی پیاده برای دفاع نقطه ای چند تا محصول دیگر هم نیروی زمینی در همین راستا رونمایی کرد.

در مورد تهدید مستقیم امروز ایران هم اگر اراده مقابله باشد و خوش بین هم باشیم با روش فرضی دفاعی بالا باز هم می توانیم با همین دست خالی موازنه محدودی ایجاد بکنیم. ایده این هست حتما که کاری که در دریا توسط قایقهای کوچک کردیم برای ناو شکنها در هوا هم شدنی هست. مثلا اگر پهپاد ساده کرار را تولید انبوه بکنیم و به دو تیر میثاق و بوستر سوخت جامد و چند دیکوی منبسط شونده مجهز بکنیم. در صورتی که رادار ها و الینت ها تهدید خارجی را در 20 نقطه مرزی بطور همزمان تشخیص بدهند قادریم که برای هر دسته نفوذی دشمن تعداد خوبی پهپاد بلند بکنیم و آسمان منطقه را اشباء بکنیم از اهداف واقعی و دیکوی. با اولین حمله به ما باید با ده ها پهپاد نزدیک شونده درگیر بشوند که تمام انرژی جنگنده های برتری هوایی آنها را فرسوده می کندو کافی است از دسته های 100 فروندی که به سمت ما فرستاده اند 4 تا شکاری خودشان را هم کنار پهپاد های ما بزنند و یا موشک های میثاق ما اتفاقا به برخی برخورد بکند وقتی که از این سد عبور کردند و مقدار خوبی سوخت از دست دادند و هنوز عملیات را لغو نکرده باشند، تازه می رسند به موشک های پدافندی و جنگنده های پدافندی سرنشین دار و فرسوده ما که فقط در عمق کشور پرواز می کنند. بنابراین مطابق این ایده تسلیم محض نیستیم ولی آیا این راه حل هست که بتوانیم با چنگ و دندان و قلاب سنگ دفاع بکنیم وقتی دفاع درون مرز ما شروع بشود حتی اگر برنده نبردهای هوایی باشیم باز هم بازنده هستیم. راه حل این هست که توانایی نیروی هوایی ما در حدی ارزیابی بشود که اصولا هیچ حمله ای رخ ندهد و هیچ گزینه ای روی میز قرار نگیرد.

برگردیم به بحث فنی. خوب چقدر خوب که ما تجربه شرکت خصوصی درنا در ساخت هواپیمای کامپوزیت کامل را داریم.آیا به صنعت دولتی هم منتقل شده است؟ خیلی چابک و خیلی ارزان هواپیما می سازند. آیا جت کامپوزیت هم ساختش به همین راحتی است؟ F-35 اولیه بعد از مدتی پرواز منفجر می شد. بدنه کامپوزیت مشکلات عجیب و نوینی دارد که هر کدام چند تا تز دکترا از درونش بیرون می زند که برای من فرخنده هست ولی برای نیرو هم فرخنده هست؟ آیا میله هایی که در نقطه مخالف لبه حمله بال در پرنده فلزی می گذاشتند برای تخلیه بار الکتریکی در هوا، برای یک پرنده کامپوزیت هم استفاده از آنها ممکن هست؟ چطور می شود بار الکتریکی شدیدی که روی بدنه این هواگرد جمع می شود را طوری خنثی کرد که مخازن سوخت آن منفجر نشود؟ یا اویونیک آن صدمه شدید نبیند؟ برای شبیه سازی برخورد صاعقه با یک هواپیمای فلزی، آرایه ای از 16 کارت گرافیکی 4000 هسته ای یک ماه کار کردند خوب ما در کجای صنعت قادریم مدیران را به استفاده از این شبیه سازها متقاعد بکنیم؟ در صنعت خودرو که با این شبیه سازها کلی صرفه جویی داریم پدر ما در آمد تا قبول بکنند صنعت بدون درآمد هوایی که جای خود دارد. با همین نرم افزار و سخت افزار اثر آن آنتن تیغه ای روی پرنده را باید تحلیل کرد که چه اثری روی بقیه هواگرد دارد. با همین سامانه میزان RCS پرنده هم بدست می آید در زوایای مختلف. البته نرخ براده فلز خروجی از اگزوز های موتور ملی اوج و اکوی راداری آنها هم باید اندازه گیری می شد و به طراح ابلاغ می گردید تا در محاسبه RCS در نظر گرفته بشود.اما آیا اساسا به این براده ها فکری هم شده؟ آیا با این همه پیشرفت در ساخت بلید ها و دادن پوشش های مختلف به آنها توانسته اند خورده گی را نسبت به موتور قرن گذشته کاهش بدهند؟ آیا برای نگهداری جنگنده های موجود اساسا آمدند و با یک دیتا لاگر و یک گوس متر متصل به آن فلوی الکترو مغناطیس ناشی از خروجی براده ها را اندازه بگیرند و وقتی که این فلو از نرم خارج می شود (که به معنی نزدیک شدن به زمان شکستن بلید ها و تخریب کامل موتور هستیم) شکاری ها را گراند بکنند تا بلیدها تعویض گردد و موتور چند میلیون دلاری منهدم نشود که بیایند برای این شکاری نو ظهور هم بکنند؟ هنگام برخورد صاعقه با هواگرد تمام بدنه هادی می شود و مطابق استاندار باید کاری بکنیم که حداکثر 85 ولت به اویونیک برسد!!! در غیر این صورت اویونیک تخریب می شود. وقتی 5000 آمپر از گراند ما عبور می کند من چقدر شانس دارم که مدارم ذغال نشود؟ به عبارت دیگر ولتاژ شکست دیود های سری با تغذیه DC ورودی من چقدر باشد که عبور چنین آمپری از گراند منجر به سوختن همه کارت نشود؟ پرنده های بدنه فلزی در مقابل میدان های الکترومغناطیسی مقاوم تر بودند حالا با این کامپوزیت چه کنیم؟ آیا بیم رادار ریتیون مهر آباد با آن قدرت بالایش اگر در راستای آن قرار بگیرد برایش حادثه تولید نمی کند؟ اگر سیستم های صاعقه 2 روی آن خوب کار می کند دلیلی ندارد که روی این هم خوب کار بکند. برای یک بدنه کامپوزیت تمام استانداردهای EMS را باید با چند گرید بالاتر پاس بکنید. خیلی باید تجربه بکنیم تا مدیریت متوجه بشود که با ساختن نرم افزار امبدد بدون معماری دقیق، با روش سعی و خطا پروژه چندین سال به تاخیر می خورد آخرش هم قابل توسعه نیست.

اما اگر نمونه اولیه به جایی رسید که قرار شد تولید بشود نیازی به ایجاد خط تولید نیست کافی هست که هر قطعه سازی قطعه خودش را بتواند با کیفیت مورد نظر جمع کننده محصول و نماینده ناظر او تست و تولید بکند و استاندارد های مربوطه را پاس کرده مدارک را ارائه بنماید. بقیه فقط یک مونتاژ دقیق توسط مهندسان با احساس مسئولیت بالا هست در یک سوله و داشتن چند تا آزمایشگاه با ابعاد بزرگ که کل هواپیما درون آن جا بشود.

به هر روی پروژه قشنگ و ارزانی هست کلی تز دکترا و ارشد را می تواند تغذیه بکند ولی برای نیروی هوایی باید فکر های فوری دیگری داشته باشند. خوبی این پروژه این هست که از ماکاپ تک موتوره تا نمونه دو موتوره تقریبا در کمترین زمان رخ داده (اصلا در اشل های کار دولتی در ایران نبود) و مطمئن هستم که اگر بخواهند نمونه سوپر سونیک آن را بسازند، هم از نظر سازه ای 10 تا تغییر می دهند و آماده می شود اگر موتوری در کار باشد. امروز ما نرم افزار های طراحی خیلی خوبی داریم که 10 سال پیش توهم آنها را هم نداشتیم. اما اینکه مشکلات پروازی آن را حل بکنند زمان بر هست. تلفات هم خواهیم داد مثل بقیه دنیا. همین الانم F-35 به اندازه F-15 ایمن نیست.

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
37 minutes قبل , EMP گفت:

یاد آن بانک ملی که خاوری نداشت و باعث شد تامکت بوجود بیاید به خیر.

سلام و تبریکات مجدد عید نوروز بر جنابعالی وخانواده محترم  

جانا که سخن از زبان ما می گویید . 

42 minutes قبل , EMP گفت:

ایراداتی جدی وجود دارد از جمله اینکه این F-313 به چه کاری خواهد آمد؟ هزینه ای که صرف آن می شود چرا به خود نیرو داده نشود. آیا برای نیاز فعلی ما کاربردی دارد؟ با وجود چند رادار پرنده دائما مستقر در آسمان منطقه و چندین سامانه رادار و الینت ریتیون در منطقه اصولا پنهان کاری یک چنین چیزی در دریا چه میزان هست؟همه ایرادات هم واردهست. البته دیکته نوشته نشده غلط ندارد ما باید روزی این راه را می رفتیم که بهانه دشمن خارجی به کلید خوردن آن کمک کرد.

دقیقا با جنابعالی در این زمینه موافق هستم ، با این حال  تمام سعی ما براین هست که جنبه های مبهم قضیه را نقد کنیم تا اگر روزی ، کسی این مطالب را مطالعه کرد ، به این نتیجه برسد که جامعه پارسی زبان علاقه مند به حوزه دفاعی ، صرفاً دنبال تعریف و تمجید نیست و با سرسختی هر چه تمام تر ، همه جنبه های احتمالی را زیر سئوال می برد تا بهترین محصول برای نیروهای مسلح تولید گردد و تاثیر گذاری رزمی بهینه ای را در برابر دشمن به نمایش گذارد . 

47 minutes قبل , EMP گفت:

یک تفکری که خیلی حاکم بوده این هست که وقتی ضد تانک هست چرا تانک داشته باشیم و وقتی که پدافند قوی و موشک بالستیک هست چرا هواپیما داشته باشیم که مشکلات دیگری هم ایجاد می کند. برای اینکه از این سردرگمی نجات پیدا بکنم من خودم را اینطوری توجیح می کنم: جملاتی که در مورد قاهر گفته شده باز تحلیل دیگری دارد و آن تحلیل از دیدگاه اندیشه دفاعی واکنشی هست که خیلی هم آشنا هست.

دقیقا استاد عزیز 

تمام سعی بنده براین هست که این مسیر را جا بیاندازیم که میشود به نحوه تفکر دفاعی فعلی نقد داشت ، آن را بصورت مستند زیر سئوال برد و مضاف برآن ، نکات مثبت ان را هم بولد کرد و نشان داد . 

51 minutes قبل , EMP گفت:

در مورد تانک هم تا اثر آن را در مقابل انتحاری ها ندیدند به فکر خرید هم نبودند. حالا که دیدند فوری یک چیز مرتبی سر هم کردند مخصوص دفاع در مقابل انتحاری و روش استفاده از تانک را به زمان ماقبل گودریان همانند آموزه های دانشکده نظام سنسیل فرانسه بردند یعنی تانک شد یکی از ادوات نیروی پیاده برای دفاع نقطه ای چند تا محصول دیگر هم نیروی زمینی در همین راستا رونمایی کرد.

نقد جدی بنده به نوع نگاه فعلی در حوزه مدیریت دفاعی دقیق روی این نکته هست . وقتی ساختار ، واکنشی باشد ، ضربه پذیر میشود . این ضربه پذیری عمدی هم در زمان بحران ما را دچار مشکلاتی می کند که در وقت خودش قابل جبران نیست و این نگرانی ، به حد غیر قابل تحمل خودش رسیده ، در حالی که به عینهه می بینیم که کشورهای به اصطاح همسایه در شمال ( جمهوری  خودخوانده آذربایجان ) ، یک همسایه دیگر در شمال غربی ( که نام نمی برم ) ، همسایه های جنوبی ( که مجدد نام نمی برم ) ، چنان ازوضعیت موجود ما دارند سوء استفاده می کنند که "مسلمان نشنود ، کافر نبیند " ،  مضاف براینکه  هیچ تحرکی مبنی بر تغییر شیوه فعلی  دیده نمی شود . 

در مجموع مجددا از مطالب بسیار ارزشمندی که ارسال می فرمایید ، سپاسگذارم  :rose:

 

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
5 hours قبل , MR9 گفت:

دقت بفرمایید ، اتفاقاً همین مساله خودش از اهمیت بالایی برخوردار هست . وقتی ادعا می شود قاهر یک نسل چهار هست ، و بعد شاهد مثال ان جت سوپر اتاندارد آورده می شود که همه اطلاع داریم که سوپر اتاندارد در چه کلاسی دسته بندی شده ، خودش نشان میدهد که در اولین قدم ، مشخص نیست که قاهر اصولا به کدام نسل جتهای رزمی قابل طبقه بندی هست . که بنده معتقدم اصولا قابل قرارگیری،هیچ کدام از این نسل ها نیست ، چون کاراکترهای  ادعایی آن  به هیچکدام از انها شبیه نیست 

ابتدا باید عرض کنم که ادعایی نشده و صرفا حدس و گمان مطرح شده, البته بر مبنای شواهدی که وجود دارند. مثل عدم نصب پنل آنالوگ و گفته مدیر پروژه.

در ثانی بحث کارآیی سوپر اتاندارد مد نظر بوده و از این لحاظ مورد مقایسه قرار گرفته.

اینها خیلی تفاوت دارند با اونچیزی که شما مد نظرتونه.

5 hours قبل , MR9 گفت:

خوب اطلاع دارید که شهرت اولیه  سوپر اتاندارد ، در جنگ فالکلند بیشتر بدلیل غرق ناوشکن اچ ام اس شفیلد بوده  و ان هم با موشکهای اگزوست . اصل شهرت این پرنده در جنگ ایران و عراق و در جنگ نفتکش ها بوده که مجددا همه اطلاع دارندکه وقتی یک ابررهگیری مثل تامکت وارد صحنه شد ، این پرنده با دادن یک فروند تلفات  ( از 5 فروند تحویلی به عراق ) با چه خفتی به کشور اصلی خودش عودت داده شد که خود فرانسوی های مغرور هم تا الان حاضرنشدند که قبول کنند که ساقط شدن این جت بدست فینیکس بوده!!!

خب حالا شما اگر خصوصیت پنهانکاری رو به سوپراتاندارد اضافه کنید آیا تامکت قادر به شناسایی و رهگیری سوپراتاندارد میشد؟

قصد مقایسه نیست اما رپتور با رادار توانمندی که داره به سختی میتونه همتای خودش رو شناسایی و رهگیری کنه! حالا ما ادعا نداریم که قاهر در حد رپتور قرار داره(مانند اف35 و سوخو50)اما بالاخره یک پنهانکاره و شناسایی و رهگیریش برای هواگردهای دشمن یک چالش محسوب میشه.

5 hours قبل , MR9 گفت:

قبلا عرض شد ، زنجیره تولید قاهر را روی خط تولید شفق فرض کردید ، بنده هم در مقام پاسخ عرض کردم که  کدام خط تولید شفق ؟؟ هنوز خط تولیدی برای شفق وجود ندارد ، به تبع ان هنوز خط تولیدی برای قاهر موجود نیست ، بعد به چه شکل باید روی طراحی و تولید یک جت چند ماموریته پنهانکار باید فکر و تحلیل کرد ؟

فرض بر انجام این کار ، مشکل و ضعف توان هوایی " حال حاضر" را نمیشود با  طرح های در دست طراحی برطرف کرد .

مشکل حال حاضر عدم وجود جنگنده برتری هوایی هست که خب به علت تحریم کاریش هم نمیشه کرد.تا زمانی هم که شما توانایی تولید رادار و موتور توانمندی نداشته باشید تولید چنین جنگ افزاری معنی پیدا نمیکنه. البته میشه رادار و اویونیک جدید رو بر روی فانتوم ها,تامکت ها  و حتی فالکروم ها بکار گرفت و موشک فکور رو با این جنگنده ها سازگار کرد.

اما ساخت جنگنده هایی مانند نمونه نسل چهار صاعقه(که یک زمانی خبرش منتشر شده بود)و شفق رزمی و قاهر میتونه پایه ای باشه برای تولید جنگنده سنگین تر که ظاهرا مطالعاتش در جریانه.

5 hours قبل , MR9 گفت:

چرا میشود ولی این به چالش کشیدن نیازمند وجود یک مسیر نظام مند و عقلانی هست ، کاری که چینی ها 30 سال هست دنبال ان هستند . غیر از مورد نخست که به دلایلی برای ما قبل تحقق نیست ، بقیه همه در چهارچوب توانایی های ما وجود دارد ، فقط باید دست از یکسری ادعاها برداریم و روی واقعیتها تحلیل کنیم . 

چطور میشود؟

خودتون میفرمایید که چینی ها با اونهمه ظرفیت و توانایی مالی و ارتباطاتی که دارند 30 سال هست که به دنبالش هستند.

حالا فرض کنید با بودجه محدود دفاعی ما(و بودجه محدودتر نیروی هوایی)چه کاری میشه انجام داد؟ اصلا فرض کنید که تحریمی وجود نداشت! شما چند فروند سوخو 30 میتوانستید خریداری کنید؟ حالا به بودجه لازم جهت محقق سازی بقیه فاکتورها کاری نداریم!

یادمه وقتی سال ها پیش بحث فروش 250 فروند سوخو30 به ایران در رسانه های خارجی مطرح شده بود طرف روسی(نقل به مضمون)گفت که ایران چنین توانایی مالی نداره!

بنابراین به صورت متعارف نمیشه با اینهمه تهدید از چند طرف کشور و تهدیدات فرامنطقه ای مقابله کرد.

باید در کنار احیای نیروی هوایی(با اولویت دفاع هوایی)و ساخت جنگ افزارهایی که استراتژی ها و تاکتیک های دشمن رو به چالش میکشند, سعی کرد که در فرصت ایجاد شده توان هسته ای(رسیدن به آستانه ساخت سلاح در مدت کوتاه)رو بازسازی کرد. چین و هند هم پیش از داشتن چنین توان هوایی به سلاح هسته ای دست پیدا کردند.

البته شرایط کشور و مردم ما جوری نیست که بشه به سادگی در حالت عادی چنین سلاحی تولید کرد اما در شرایط بحرانی برای حفظ بقاء میشه مردم رو اقناع کرد.

6 hours قبل , MR9 گفت:

احتمالا مهمات دورایستای هواپایه هم وجود دارد. جتهای نسل چهار با استاندارد های واقعی به راحتی با مسلح شدن به این مهمات ، بدون وارد شدن به محدوده خظرناک و با ریسک بالا ، در حالی که پوشش پدافند هوایی زمین به هوا را در پشت خودشان دارند (برای ما که فاصله فرودگاه های خط مقدم  یا در عمق کشور ، با اهداف در حاشیه جنوبی خلیج فارس زیاد نیست و میشود روی پدافند زمین به هوا حساب باز کرد مصداق دارد )   می توانند این کار را اجرا کنند ، در عین اینکه  با توجه به وجود حسگرهای پیشرفته و مهمات هوا به هوا ، توانایی دفاع از خود را هم دارند 

سلاح های هواپایه دور ایستا در واقع زیر مجموعه موشک های کروز محسوب میشن.

اما توجه داشته باشید که ما با چند کشور درجه چندم مواجه نیستیم و این کشورها به پدافند هواپایه و زمین پایه خوبی مجهز هستند که نرخ موفقیت شلیک ها(خصوصا بمب های بدون پیشران هواسرشی) رو کاهش می دهند.شاید موشک های کروز به علت پرواز در ارتفاع پائین شانس بالاتری داشته باشند.

اما موشک بالستیک به علت سرعت بالا و خط سیر پروازیش رهگیریش مشکله و در برد کمتری میشه باهاش مقابله کرد که موفقیت رهگیری هم قطعی نیست و با اتخاذ تاکتیک هایی(از فریبنده ها تا شلیک هم زمان و...)میشه نرخ اصابت موشک رو بالا برد.

به همین خاطر هست که دشمن روی موشک های بالستیک زوم کرده! چون موثرترین سلاح هجومی ایران(و برای کشورهایی که با چنین تهدیداتی مواجه هستند)محسوب میشن.

در ثانی دفاع از خود جنگنده حامل بمب هوا به سطح و موشک کروز, تقریبا به معنی لغو عملیات و در مواردی هدر رفت تسلیحاته!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
22 hours قبل , MR9 گفت:

مشکل نه از برجام هست و نه از روسها و چینی ها ، مشکل داخلی است و قطعا اطلاع دارید که  به چه منظوری وارد این مورد خاص نمی شوم  

حقیقتا خیلی ناراحت میشم و بهم بر میخوره وقتی نمیتونم با سرچ کردن به جواب مورد نظر برسم لطفا وقتی چنین جملاتی میگین ( که ماشالا در خیلی از موارد استفاده میکنید و معمولا وارد بحث نمیشید ) حد اقل لطف کنید یه آدرسی به دوستان بدین تا کنجکاویشون به مرحله   درگیری ذهنی نرسه . خوب الان من برای اینکه بدونم این چه مشکل داخلی هست که باعث میشه نتونیم جنگنده بخریم باید  برم به چه منبعی مراجعه کنم . کجا رو جستجو کنم لطفا اگه نمیتونید در تاپیک حد اقل در پیام خصوصی بگید . با تشکر

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
32 minutes قبل , Skyhawk گفت:

در ثانی بحث کارآیی سوپر اتاندارد مد نظر بوده و از این لحاظ مورد مقایسه قرار گرفته.

دقت بفرمایید ، وقتی قصد داریم کارایی را مثال بزنیم ، حداقل تفاوت باید بین دو تا پرنده رزمی وجود داشته باشد . 

بعنوان مثال ، سوپراتاندارد در نسخه تهاجمی خودش( که قاهر را ظاهرا بر همین اساس تشبیه کردید )  به یک رادار تامسون سی اس اف چند ماموریته  agve  مجهز بود ، در حالی که هنوز صحبتی از رادار  قاهر نشده  ، حتی دریغ از اعلام گزینه خاص ......

0fe98e08eaf73f573e5245e77a43ed45-d3i7jfq.jpg

علاوه بر آن ، اگر هم قصد مقایسه کارایی سوپر اتاندارد هست ، باید ان را با جتهای هم کلاس ، خودش مقایسه کرد 

بعنوان مثال سوپراتاندارد در حوزه حمل مهمات  در کلاس جتهایی نظیر ای-6 اینترودر ، هورنت  ، سی هاریر  و یاک-36  قابل مقایسه است ( در این کلاس ، سوپر اتاندارد در رده اخر قرار دارد ) 

یا در همین کلاس و در حوزه برد عملیاتی سوپر اتاندارد در رده سوم قرار دارد 

49 minutes قبل , Skyhawk گفت:

اینها خیلی تفاوت دارند با اونچیزی که شما مد نظرتونه.

بالاخره  شما باید یک سنجه و مقیاس برای مشابه سازی داشته باشید ، در غیر این صورت ، اگر بخواهیم براساس فرضیات جلو برویم ، بعدی میدونم  تا نوروز سال 98 به نتیجه ای برسیم  !!!!

51 minutes قبل , Skyhawk گفت:

خب حالا شما اگر خصوصیت پنهانکاری رو به سوپراتاندارد اضافه کنید آیا تامکت قادر به شناسایی و رهگیری سوپراتاندارد میشد؟

خوب ، فرانسوی ها با معرفی رافال که ترکیبی از ویژگی های سوپر اتاندارد و میراژها بود این کار کردند ولی ایا میشود قاهر را بارافال مقایسه کرد ؟؟ در حوزه فناوری ، مهمات ، رادار ، برد عملیاتی و .... 

52 minutes قبل , Skyhawk گفت:

مشکل حال حاضر عدم وجود جنگنده برتری هوایی هست که خب به علت تحریم کاریش هم نمیشه کرد.تا زمانی هم که شما توانایی تولید رادار و موتور توانمندی نداشته باشید تولید چنین جنگ افزاری معنی پیدا نمیکنه. البته میشه رادار و اویونیک جدید رو بر روی فانتوم ها,تامکت ها  و حتی فالکروم ها بکار گرفت و موشک فکور رو با این جنگنده ها سازگار کرد.

بله می شود این کار کرد ولی تا الان اراده ای بوده  ؟؟؟ فانتوم به مرز 50 سالگی اش رسید و تامکتها هم کم کم دارند 40 ساله میشوند ، فنسرها و فالکروم ها هم با توجه به  صبغه شرقی انها ، دست کمی از این دوتا ندارند ، مشکل ما هم دقیقا اینجاست . اراده و توجه برای بهینه سازی حداکثری ( به فرموده شما ، حدقل در این حوزه که دیگر تحریم وارد نشده و توان داخلی هم بفرموده استاد عزیز جناب EMP وجود دارد ، پس چرا داریم درجا می زنیم ؟؟

56 minutes قبل , Skyhawk گفت:

اما ساخت جنگنده هایی مانند نمونه نسل چهار صاعقه(که یک زمانی خبرش منتشر شده بود)و شفق رزمی و قاهر میتونه پایه ای باشه برای تولید جنگنده سنگین تر که ظاهرا مطالعاتش در جریانه.

دقت کنید ، همین مساله مشکل دیگر ما است ، فقط خبرهای این موارد منتشر می شود ولی دریغ از اجرایی شدن  . یک زمانی دوستان خوشحال بودند که قرار هست درسال N فروند صاعقه تولید شود ، الان در چه وضعیتی هست ؟؟ 

58 minutes قبل , Skyhawk گفت:

شما چند فروند سوخو 30 میتوانستید خریداری کنید؟ حالا به بودجه لازم جهت محقق سازی بقیه فاکتورها کاری نداریم!

یادمه وقتی سال ها پیش بحث فروش 250 فروند سوخو30 به ایران در رسانه های خارجی مطرح شده بود طرف روسی(نقل به مضمون)گفت که ایران چنین توانایی مالی نداره!

استاد EMP به شکل واضح فرمودند ، مشکل پول نیست ، مشکل ساختار معیوب هست که باید اصلاح شود . والا با برنامه ریزی شما می توانید تمامی ناوگان موجود را در یک بازه زمانی 15-20  ساله بازنشسته کنید ولی در عوض ، یک ناوگان سرحال و اماده به رزم به گونه ای در اختیار بگیرید که با دکترین دفاعی شما همگام باشد . 

1 ساعت پیش, Skyhawk گفت:

بنابراین به صورت متعارف نمیشه با اینهمه تهدید از چند طرف کشور و تهدیدات فرامنطقه ای مقابله کرد.

اینجا میرسیم به بحث غیر مرتبط ولی شیرین ، سیاست خارجی هوشمند . الزاما رفع تهدید ، سخت افزاری نیست .

1 ساعت پیش, Skyhawk گفت:

البته شرایط کشور و مردم ما جوری نیست که بشه به سادگی در حالت عادی چنین سلاحی تولید کرد اما در شرایط بحرانی برای حفظ بقاء میشه مردم رو اقناع کرد.

اشتباه این تحلیل این هست که ما سعی می کنیم برای اقناع مردم سلاح تولید کنیم ( اگر چنین سیاسی مد نظر باشد / حالا سلاح هسته ای یا متعارف ) در حالی که در هیچ جای دنیای امروز برای اقناع جامعه سلاح تولید نمیشود . شما سلاح را یا برای مقاصد تهاجمی یا مقاصد دفاعی تولید می کنید .

1 ساعت پیش, Skyhawk گفت:

اما توجه داشته باشید که ما با چند کشور درجه چندم مواجه نیستیم و این کشورها به پدافند هواپایه و زمین پایه خوبی مجهز هستند که نرخ موفقیت شلیک ها(خصوصا بمب های بدون پیشران هواسرشی) رو کاهش می دهند.شاید موشک های کروز به علت پرواز در ارتفاع پائین شانس بالاتری داشته باشند.

تمام استدلال های بنده در این چند صفحه دقیق ناظر براین مساله هست ( چند کشور درجه چندم مواجه نیستیم ) برای همین هست که درک نمی کنم که با قاهر بتوان روی این دفاع چند لایه غلبه کرد .

1 ساعت پیش, Skyhawk گفت:

 همین خاطر هست که دشمن روی موشک های بالستیک زوم کرده! چون موثرترین سلاح هجومی ایران(و برای کشورهایی که با چنین تهدیداتی مواجه هستند)محسوب میشن.

علت اصلی متمرکز شدن دشمن روی موشکهای بالستیک ما این هست که ما را ناتوان دیده از بازسازی نیروی هوایی بعد از سال 1989 . از این سال تا حال حاضر چند سال گذشته ؟؟

بیشتر از 29 سال . خوب ، طبیعتاً اگر دشمن ما بورکینافاسو و  ساحل عاج هم  بود ، دست می گذاشت روی موشکهای بالستیک وقتی میدید که نمی توانیم تخم مرغ های خودمان را از یک سبد بیرون بیاوریم !!!!

1 ساعت پیش, Skyhawk گفت:

در ثانی دفاع از خود جنگنده حامل بمب هوا به سطح و موشک کروز, تقریبا به معنی لغو عملیات و در مواردی هدر رفت تسلیحاته!

عرض شد ، جتهای مد نظر  ، برای اطمینان از رسیدن به برد مناسب خارج از برد موثر پدافند دشمن و رهگیرهای پیشرفته اش ، زیر چتر پدافند زمین به هوا اقدام به اجرای ماموریت می کنند ( یک نسخه بهبود یافته از شیوه روسها در دوران جنگ سرد ) که الزاما خارج از فضای اسمان کشور نیست (فرض براین هست که ساختار دفاع هوایی ما می تواند تهدیدات را دفع کند

  • Like 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
41 minutes قبل , sezar گفت:

حقیقتا خیلی ناراحت میشم و بهم بر میخوره وقتی نمیتونم با سرچ کردن به جواب مورد نظر برسم لطفا وقتی چنین جملاتی میگین ( که ماشالا در خیلی از موارد استفاده میکنید و معمولا وارد بحث نمیشید ) حد اقل لطف کنید یه آدرسی به دوستان بدین تا کنجکاویشون به مرحله   درگیری ذهنی نرسه . خوب الان من برای اینکه بدونم این چه مشکل داخلی هست که باعث میشه نتونیم جنگنده بخریم باید  برم به چه منبعی مراجعه کنم . کجا رو جستجو کنم لطفا اگه نمیتونید در تاپیک حد اقل در پیام خصوصی بگید . با تشکر

سلام علیکم 

دقت بفرمایید ، همه چیز در اینترنت قابل سرچ نیست و مضاف بران  همه چیز را در فضای مجازی نمی شود بیان کرد . این شکل موارد فقط در گفتگوهای دو طرفه رو در رو قابل طرح و بحث و بررسی است . البته یک بخشی از ان را استاد EMP فرمودند . پستهای ایشان را با دقت چند بار مطالعه بفرمایید . برخلاف تصورات ، محدودیتهای بنده ، برای اظهار نظر،  بیشتر از دوستان کاربر هست .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
14 minutes قبل , MR9 گفت:

 

 

استاد EMP به شکل واضح فرمودند ، مشکل پول نیست ، مشکل ساختار معیوب هست که باید اصلاح شود . والا با برنامه ریزی شما می توانید تمامی ناوگان موجود را در یک بازه زمانی 15-20  ساله بازنشسته کنید ولی در عوض ، یک ناوگان سرحال و اماده به رزم به گونه ای در اختیار بگیرید که با دکترین دفاعی شما همگام باشد . 

 

شما خبر تهاتر نفتی در ازای خرید سوخو30 را چطور تفسیر میکند اگر اصل خبر صحت داشته باشه به نظر شما مدیران و مسولان رده بالا بالاخره بر سر این راهکار به تفاهم رسیدن؟یعنی تا الان که {چندین سال پیش که اوضاع روابط خارجی ما با این وخامت نبود}میشد اینچنین کاری رو کرد و نکردند؟آیا در صورت صحت خبر میتونه تهدیدات رو کم کنه؟کی بدست ما میرسه؟کی عملیاتی میشه؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
2 hours قبل , MR9 گفت:

دقت بفرمایید ، وقتی قصد داریم کارایی را مثال بزنیم ، حداقل تفاوت باید بین دو تا پرنده رزمی وجود داشته باشد . 

بعنوان مثال ، سوپراتاندارد در نسخه تهاجمی خودش( که قاهر را ظاهرا بر همین اساس تشبیه کردید )  به یک رادار تامسون سی اس اف چند ماموریته  agve  مجهز بود ، در حالی که هنوز صحبتی از رادار  قاهر نشده  ، حتی دریغ از اعلام گزینه خاص ......

0fe98e08eaf73f573e5245e77a43ed45-d3i7jfq.jpg

علاوه بر آن ، اگر هم قصد مقایسه کارایی سوپر اتاندارد هست ، باید ان را با جتهای هم کلاس ، خودش مقایسه کرد 

بعنوان مثال سوپراتاندارد در حوزه حمل مهمات  در کلاس جتهایی نظیر ای-6 اینترودر ، هورنت  ، سی هاریر  و یاک-36  قابل مقایسه است ( در این کلاس ، سوپر اتاندارد در رده اخر قرار دارد ) 

اگر شما امکانات نمونه اصلی رو مشابه نمونه تک موتوره فرض کنید بله! در این صورت حرفی نیست!

البته همونطور که در نقل قول دوستان بود, خارجی ها ماموریت قاهر رو برای دفاع از خلیج فارس ارزیابی کردند.

2 hours قبل , MR9 گفت:

خوب ، فرانسوی ها با معرفی رافال که ترکیبی از ویژگی های سوپر اتاندارد و میراژها بود این کار کردند ولی ایا میشود قاهر را بارافال مقایسه کرد ؟؟ در حوزه فناوری ، مهمات ، رادار ، برد عملیاتی و .... 

اتفاقا رافال به قاهر هیچ ارتباطی نداره!جنگنده ای که تسلیحاتش رو در خارج از بدنه حمل میکنه پنهانکار نیست!

رافال صرفا جنگنده ای هست که سطح مقطع راداریش کاهش داده شده و این خصوصیت در نبردهای هوایی و در صورت عدم حمل تانک سوخت میتونه برای جنگنده مثبت ارزیابی بشه.

2 hours قبل , MR9 گفت:

استاد EMP به شکل واضح فرمودند ، مشکل پول نیست ، مشکل ساختار معیوب هست که باید اصلاح شود . والا با برنامه ریزی شما می توانید تمامی ناوگان موجود را در یک بازه زمانی 15-20  ساله بازنشسته کنید ولی در عوض ، یک ناوگان سرحال و اماده به رزم به گونه ای در اختیار بگیرید که با دکترین دفاعی شما همگام باشد . 

ظاهرا شما به قسمت "هواپیما که تجمل هست"فرمایشات جناب EMP استناد میکنید و از نظر شما این مسئله و عدم رضایت مسئولین مانع نوسازی جنگنده های نهاجا محسوب میشه.

حالا کاری نداریم که این فرضیه درسته یا خیر و موضوع خرید سوخوها رو باید چطور تحلیل کرد!

حرف بنده این بود که با وجود کیفیت و کمیت تهدیدات که ظرفیتش رو داره از هزار فروند هم عبور کنه, داشتن چند اسکادران جنگنده مانند سوخو 30(اونهم با وابستگی در زمینه پشتیبانی و تامین قطعه)مشکلی رو حل نمیکنه! درسته که بسیار مفیده اما تجربه نشون داده که اگر اراده ای برای جنگ وجود داشته باشه این تعداد جنگنده هم مانع محسوب نمیشه!

برای مثال میشه به تجربه جنگ ایران و عراق رجوع کنید.نیروی هوایی ایران با وجود پرتعداد بودن جنگنده هاش و به روز و برتر بودن نسبی ناوگانش نتونست مانع تهاجم رژیم صدام به ایران بشه! اونهم در شرایطی که بعد از اولین حملات, نهاجا در پاسخ حمله مشهور به 140 فروندی رو سازماندهی کرد!

حتما خودتون مثالهای دیگری در خصوص کشورهای دیگر سراغ دارید.

حالا به جای یک صدام تعداد متنابهی صدام رو با اسامی مختلف در برابر خودمون تصور کنید. چه کاری از دست این چند اسکادران ساخته هست و چند روز توان مقاومت دارند؟

 

اینجاست که باید استراتژی تدوین کرد بر مبنای دفاع ترکیبی.

یعنی سلاح هسته ای یا توان ساختش در کوتاه مدت

نیروی هوایی به صورت متعارفش به صورت متمرکز در عمق کشور جهت دفع حملات هوایی و ایجاد پایگاه های محافظت شده متعدد در نقاط مختلف جهت نگهداری و سرویس دهی به جنگنده های تهاجمی و پشتیبانی همچون قاهر

پدافند هوایی زمین پایه متحرک و با فرماندهی مستقل با تجهیزات راداری و الکترواپتیکال و حرارتی دوربرد و چند لایه

مسلح کردن زمین با موشک های ضد زره و من پدها

ساخت موشک های ضد ماهواره و پدافندی بسیار دوربرد جهت حمله به هواپیماهای آواکس و سوخترسان و الینت. البته در دو نوع زمین پایه و هواپایه.

ساخت موشک های ضد ناو دوربرد و پر سرعت جهت دور نگه داشتن ناوگان دریایی دشمن

استفاده از پهپادهای رهگیر با موتور جت

بکارگیری موشک های ضد زرهی چون سدید در قایق های تندروی سبک و گسترش استفاده از موشک کروز ضد ناو نصیر با موتور توربوجت در قایق های تندرو سنگینتر  جهت حملات دور ایستا

حملات سایبری

و خیلی چیزهای دیگر

2 hours قبل , MR9 گفت:

اشتباه این تحلیل این هست که ما سعی می کنیم برای اقناع مردم سلاح تولید کنیم ( اگر چنین سیاسی مد نظر باشد / حالا سلاح هسته ای یا متعارف ) در حالی که در هیچ جای دنیای امروز برای اقناع جامعه سلاح تولید نمیشود . شما سلاح را یا برای مقاصد تهاجمی یا مقاصد دفاعی تولید می کنید .

ظاهرا منظور بنده رو درست متوجه نشدید.

قرار نیست مردم برای ساخت سلاحی اقناع بشن! بلکه به دلیل ماهیت سلاح هسته ای و وضعیت خاصی که کشور ما داره نیاز هست که مردم نسبت به اینکار توجیه و اقناع بشن تا خدایی نکرده با اقداماتشون(مثل هجوم به خرید سکه و ارز و مواد غذایی)پیش از دشمن موجب به مخاطره افتادن کشور نشن!

 

----

متاسفانه این بحث خیلی طولانی شد و هرچقدر میگذره نقاط مشترک کمتری دیده میشه.

شاید از حوصله دوستان خارج باشه!

 

پ.ن:

هدف ما از داشتن نیروی هوایی یا هر نیروی نظامی دیگر ایجاد بازدارندگی دفاعی هست. بر همین مبنا باید ساختار و تجهیزات جوری سازماندهی بشه که این هدف تحقق پیدا کنه.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط SAEID
      [align=center]توسط متخصصين داخلي؛

      سامانه موشك زمين به هواي "اس200" بهينه‌سازي شد

      همزمان با سالگرد عمليات والفجر 8، سامانه موشكي "اس 200" به دست متخصصين پدافند نيروي هوايي ارتش بهينه و بازسازي شد.

      [/align]

      به گزارش خبرگزاري فارس به نقل از روابط عمومي نيروي هوايي ارتش، سامانه‌‌ي موشكي زمين به هواي "اس200" توسط متخصصين پدافند نيروي هوايي ارتش بهينه و بازسازي شده و صبح امروز يكشنبه با حضور مقامات لشكري و كشوري پرتاب آزمايشي خود را با موفقيت انجام داد.
      احمد ميقاني، فرمانده نيروي هوايي ارتش در تشريح ويژگي‌ها و توانايي‌هاي برجسته‌‌ي اين موشك گفت: بررسي ميزان كارايي سامانه‌هاي پدافند اعم از موشكي و راداري در مقابل تهديدات احتمالي عليه كشور ايران و همچنين ارتقاء سطح مهارت و دانش كاركنان عملياتي و فني در مراحل مختلف و آماده‌سازي تجهيزات موصوف از اهداف آزمايش اين سامانه‌ موشكي است.
      وي با اشاره به تلاش‌هاي متخصصين نيروي هوايي براي بومي‌سازي و نهادينه كردن علوم پيشرفته دنيا در راستاي دفاع از حريم هوايي كشور، گفت: توان نظامي ايران در خدمت صلح و آرامش كشور و منطقه است و تاريخ پرافتخار انقلاب اسلامي ايران نشان‌دهنده‌ي متخصصين و اتكاء به توانمندي‌ داخلي است كه قابليت‌ تأمين تمامي نيازهاي كشور را به استفاده از اقدامات تخصصي و امكانات موجود فراهم مي‌كند.
    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
    • توسط seyedmohammad
      بسمه تعالی 
       

       
      نیروهای مسلح و مساله ی نخبگان  
       
       
       
      پیشگفتار: مساله ی نخبگی و نخبگان امروزه در هر سازمانی مطرح است . سازمان های غیر دولتی معمولا به دنبال سیاست هایی برای جذب نخبگان هستند. سازمان های دولتی عموما  از سیاست هایی همچون نوآوری باز[1] برای بهره بردن از نخبگان بدون نیاز به جذب و استخدام ایشان را دنبال میکنند. در برخی سازمان های دولتی مانند مجموعه های نظامی، امنیتی به دلیل سیاست های مرتبط با طبقه بندی اطلاعات ، موضوع نخبگان و نحوه ی تعامل سازمان با ایشان پیچیده تر است .
      دو خلاصه ی سیاستی  زیر توسط دو نویسنده نوشته شده اند ولی ایده ی مولف در هر دو تقریبا یکسان است. هر یک از مقالات میکوشد استدلال کند که رویکرد توجه به نخبگان از اساس دارای مشکلاتی است و نهاد های نظامی بایستی رویکرد دیگری را پیش بگیرند. استدلال ها  بر مبنای لزوم  توجه به نیازها و تعریف درست آنها بجای حمایت از ابزارها، ایده ها و وسایل است. با این استدلال سرمایه انسانی(شامل نخبگان) نیز بخشی از ابزارهای نیل به حل مسائل و نیازها در نظر گرفته می شود. مقاله دوم توسط واریور نوشته شده و در پست بعدی منتشر می شود انشالله. 
      ***
       
       
       
      سازمان های نظامی در جمهوری اسلامی ایران، به دلیل شرایط خاص عقیدتی و ایدئولوژیک مصداق سازمان های ارزش محور در علم مدیریت هستند.
      در علوم مدیریتی گفته میشود که  سازمان های ارزش محور، معمولا دارای فرصت هایی هستند: ارزش هاي محوري سازمان و مديريت سازمان بر اساس اين ارزشها مي تواند راهنماي بسيار خوبي جهت رشد و ادامه حيات سازمان باشد ، زیرا اين سازمان ها، به عنوان واكنش در برابر تغييرات محيطي ، ارزش هاي محوري خود را تغيير نمي دهند بلكه در صورت لزوم سعي مي كنند محيط خود يا ساختار هاي قبلي خود را تغيير دهند ، تا بتوانند ارزشهاي سازمان خود را حفظ نمايند. ارزش محوری موجب ایجاد و رشد سازمان هايي می شود كه رفتارشان حاصل تصميم و انتخاب آگاهانه خودشان و مبتني بر ارزش هاست نه ثمره اوضاع و شرايط محیطی. فرصت دیگر آن است که این سازمان ها عموما سازمان هايي عامل ، موثر و مسئوليت پذيرند . همچنین، این نوع سازمان دهی جهت مديريت استراتژيك نیز مناسب اسب زیرا در همه جنبه هاي تدوين ، اجرا و ارزيابي استراتژي ها و به هنگام تصميم گيري در اين زمينه ها بايد ارزش هاي محوري رعايت شوند و مورد توجه قرار گيرند.
      گذشته از نوع طراحی سازمانی در نیروهای مسلح ایران، نوع مدیریت نیز غالبا ارزش محور[2] است. در مديريت بر مبناي ارزش ها همه طرح ها ، تصميمات و عمليات در سازمان بر اساس ارزش ها هدايت و رهبري مي گردند. در این رویکرد هدف کلی به حداکثر رساندن ارزش سازمان است. این بدان معناست که تصمیمات صرفاً برای دستیابی به سود کوتاه‌مدت نباشند. گفته می شود که اگر تأثیرات بلندمدت تصمیمات بر سودآوری و پایداری سازمان در نظر گرفته شود، بازتاب آن را درآینده و در موفقیت های  به دست آمده توسط سازمان، مشاهده خواهد شد.
      اما این سازمان ها دارای نقاط ضعف و آسیب هایی نیز هستند. مهمترین آسیب ارزش محوری چه در طراحی سازمانی و چه در نوع مدیریت  آن است که در صورت تصویب و پذیرش یک ارزش از سوی سازمان – توسط فرهنگ غالب جامعه، فرهنگ سازمان یا اجبار مدیران – ارزش به عنوان هدف غایی سازمان تلقی شده و در صورت تامین آن ارزش ها، سازمان به هدف خویش رسیده است حتی اگر هیچ کار مفیدی درون سازمان صورت نگرفته باشد.
      در میان ارزشهایی که حقیقتا جزو ارزشهای اصیل هستند ولی به دلیل نوع و ساختار سازمان نیروهای مسلح ما آسیب زا شده اند می توان به برخی موارد اشاره نمود. به دلیل نوع وابستگی به حاکمیت، در ساختار نیروهای مسلح ایران مهمترین ارزش پیش فرض که همواره در معرض آسیب زایی قرار دارد، ارزش بودجه است. ارزش های دیگری که میتوان در این حوزه شناسایی نمود به شرح ذیل است:
      توجه بیش از حد به دفاع مقدس[3]،
      ارزش های موقت مربوط به تحولات سیاسی،
      تحقق شعار ما می توانیم،
      ارزش تبلیغات
      و به نظرمی رسد رویکرد توجه به نخبگان نیز با توجه موارد پیش گفته رویکرد صحیحی نبوده و موجب آسیب زایی می گردد.
       
      ارزش بودجه: ارزش بودجه به معنی آن است که نیروهای مسلح ایران به عنوان مصرف کننده ی بودجه دارای ارزش های سازمانی جهت جذب حداکثر ممکن از بودجه، گسترش حداکثر بوروکراسی سازمانی برای مصرف این بودجه و تضمین ادامه دار بودن این جریان بودجه می باشد. نمود این مساله را نیز می توان در تعریف پروژه ها بدون در نظر گرفتن نیازهای واقعی نیروهای مسلح جهت مصرف بودجه های تحقیقاتی پژوهشی و یا سیاست گران تمام کردن پروژه ها توسط وزارت دفاع دید که مورد اخیر موجب گسترش نهاد های موازی در سپاه، ارتش و ناجا ( ساتخ ها) و تامین نیاز های اصلی این مجموعه ها به صورت درون سازمانی شده است.
       
      توجه بیش از حد به دفاع مقدس: در نظر گرفتن توجه به دفاع مقدس اگر به عنوان یک تجربه ی تاریخی عظیم و یک گنج بزرگ جهت تجربه اندوزی و شناخت تهدیدات و راهکارهای دفاعی و نظامی باشد میتواند بسیار سودمند باشد ولی هنگامی که به عنوان یکی از ارزش های محوری سازمان های نیروهای مسلح در نظر گرفته می شود موجب آسیب هایی از این دست می شود.
      ·        عدم گردش نسلی و عدم اطمینان به نسل های جدیدتر به بهانه عدم حضور ایشان در دفاع مقدس و یا لزوم حفظ فرماندهان دفاع مقدس.
      ·        عدم به روز آوری جدی و عملی تاکتیک ها و تجهیزات به بهانه جواب گو بودن آنها در زمان دفاع مقدس و تهدیدات آن زمان.
      ·        برگزاری مراسمات یادواره های شهدا و بزرگداشت مناسبات دفاع مقدس و صرف بودجه های کلان جهت امور فوق که در این مورد می توان به انتقاد مقام معظم رهبری و نارضایتی ایشان از صرف بودجه ی کلان جهت ساختمان یادمان شهدا در جریان بازدید از دانشگاه افسری امام حسین علیه السلام اشاره نمود. در صورتی که مطابق موارد گفته شده توجه به دفاع مقدس به عنوان یکی از ارزش های محوری سازمان درآید، با توجه به ارزش محور بودن سازمان نیروهای مسلح ایران،  با حاصل شدن نتایجی که منجر به بزرگداشت یاد دفاع مقدس گردد اهداف سازمان محقق شده است.
       
      ارزش های موقت مربوط به تحولات سیاسی:  آسیب های متعدد ارین ناحیه را می توان از ارزش های دوره ای و گذرای سیاسی در سازمان نیروهای مسلح نیز مشاهده نمود. مهم ترین نمود آن به خصوص در وزارت دفاع به دلیل وابستگی به دولت و تغییر جناح های سیاسی قابل مشاهده است. بدین ترتیب که در دوره ی قدرت هر یک از جناح های سیاسی گفتمان آن جناح غالب با تغییرات مدیریتی و هدایت جریان بودجه بر روال کاری وزارت خانه مذکور اثرات عمده گذاشته و بعضا مسیر برنامه های کلان را نیز دست خوش تغییر می سازد. برای مثال در دوره دولت احمدی نژاد بودجه های کلان فضایی برای اهداف غیر واقعی و دور از نیازهای کشور اختصاص داده شد در حالی که با سیاست های تنش زدایی دولت روحانی نه تنها مسیر بودجه فضایی به کل مسدودشد بلکه تلاش شد کل سازمان های مرتبط با این دانش ازبین رفته و دانشمندان فضایی نیز با سرخوردگی جذب کارهای دیگر شوند. 
       
      تحقق شعار ما می توانیم: شعار "ما می توانیم" نیز گرچه یکی از هوشمندانه ترین راهبرد های مطرح شده از سوی رهبر انقلاب در همه عرصه های اقتصادی، نظامی و صنعتی ست، ولی توجه افراطی به این شعار به عنوان یک ارزش مستقل به خصوص در عرصه نظامی موجب تعریف نمودن پروژه های بی حاصل و بدون استفاده در سازمان رزم نیروهای مسلح ایران، حمایت از ایده های نامتناسب با میدان و رشد نامتوازن فناوری ها جهت اثبات توانایی داخلی شده است که در نهایت نیز خروجی این پروژه ها پس از هزینه بسیار زیاد جهت کسب فناوری و ساخت پیش نمونه های اولیه بایگانی شده و هیچگاه به صحنه ی عمل و استفاده نرسیده است. در صورتی که چنانچه جنبش" ما می توانیم  " به معنی بهره گیری از حداکثر ظرفیت تولید داخلی جهت برآورده کردن نیازهای واقعی نیروهای مسلح به کار گرفته شود موجب جهش عظیم هم در تولیدات نظامی و هم در اقتصاد ایران خواهد شد. 
       
      ارزش تبلیغات: آرامش روانی جامعه، حس امنیت و اقتدار در بعد داخلی، و قدرت نمایی در بعد خارجی نیز مطلبی مهم و بسیار حیاتی ست. اما هنگامی که به عنوان یکی از ارزش های محوری سازمان نیروهای مسلح ایران قرار بگیرد، نتیجه ی آن رونمایی از محصولاتی که هنوز مراحل تست را نیز پشت سر نگذاشته اند، و یا رونمایی های متعدد از برخی پروژه های تکراری با نام های جدید، بزرگ نمایی های خارج از قاعده، و کوچک نمایی های غیر واقعی در مورد تهدیدات موجود است. اوج این مشکل را می توان در رژه ی هر ساله نیروهای مسلح دید که به بدترین شکل ممکن بدون نظم و ترتیب و رعایت اصول رژه دو بار در سال اجرا می شود.پیش ازین نیز مقاله ای با عنوان " نظام رونمایی ها : امنیت زایی و امنیت زدایی" در مورد همین آسیب منتشر شده است. 
       
       
      آخرین ارزش موجود در سازمان نیروهای مسلح که به تازگی مورد توجه قرار گرفته است و به اندازه ارزش های پیش گفته مورد توجه نیست ولی بیم آن می رود که مانند ارزش های پیش گفته نهایتا منجر به آسب هایی بشود، مساله نخبگی و توجه به نخبگان است. شکی در بهره بردن در نیروهای نخبه و لزوم شایسته سالاری در هیچ سازمانی از جمله سازمان های نظامی وجود ندارد؛ ولی مشکل آنجاست که در یک سازمان ارزش محور، اگر مساله توجه به نخبگان خود به یک ارزش تبدیل شود، هیچگاه نتایج مورد نظر از بکار گیری نخبگان حاصل نخواهد آمد. نمود این داستان در جشنواره ها و فراخوان های ایده ها و جذب نخبگان که مدتی ست در نیروهای مسلح اتفاق می افتد قابل مشاهده است. اگر چنانچه که در ادامه گفته خواهد شد نیروهای مسلح ایران با رویکرد نیاز محور به سراغ نخبگان رفته و از ایشان برای حل مسائل کمک بگیرند، قطعا در یک رابطه ی دو سویه هم نخبگان امکان خدمت به کشور و مورد حمایت قرار گرفتن را بدست خواهند آورد و هم نیروهای مسلح از خدمات آنها به درستی بهره مند می شوند. اما چنانچه توجه به نخبگان خود به ارزش تبدیل شود، رویکرد مورد نظر منجر به جذب، استخدام، و یا حمایت های مقطعی در بعد مالی و مطرح ساختن حاصل دانش نخبگان در سمینار ها، همایش ها و مجلات تخصصی در قالب مقالات و پژوهش هایی که از روی کاغذ فراتر نمی روند خواهد بود.
      حقیقت آن است که در طول سال هایی که مساله توجه به نخبگان در نیروهای مسلح مورد توجه قرار گرفته است خروجی این سیاست نهایتا منجر به خمودگی و سرد شدن نخبگان، و در بسیاری از موارد جذب و هضم آنان در نظام بروکراتیک و سلسله مراتب سازمان های نظامی شده است. بنابر این  جهت بهره بردن از دانش نخبگان، نبایستی مساله توجه به نخبگان، خود تبدیل به یک ارزش در نیروهای مسلح شود، که در نهایت، مانعی برای بهره بردن از نخبگان و وصول به نتایج مورد نظر خواهد شد.
      اکنون و با در نظر گرفتن مطالبی که در مورد دیگر ارزش های حاکم بر سازمان نیروهای مسلح ایران گفته شد دوباره به مساله ی نخبگان نظر کنیم. در یک سازمان ارزش محور، نه تنها تعریف نخبگی تابع ارزش های سازمان است بلکه نحوه ی رفتار با نخبگان نیز مشمول همین قاعده است.
      ارزش هایی چون تظاهر به دینداری و یا ارتباطات خانوادگی که در عرف نیروهای مسلح با عبارت " منًا بودن" از آن تعبیر می شود ( تعریف نخبگی ) و داشتن برخی عقاید سیاسی خاص در دوره های سیاسی ( رفتار با نخبگان) و بسیاری مثال های دیگر از مصادیق غلبه ارزشهای بالاتر در سلسله مراتب ارزش ها بر بر ارزش های پایین تر مانند همین موضوع نخبه سالاری است. این موضوع  تا کنون باعث عدم امکان بهره مندی شایسته نیروهای مسلح از ظرفیت جامعه نخبگانی کشور شده است. در صورتی که با رویکرد نیاز محور و با به روزآوری برخی نکات حفاظتی ( حفاظت اطلاعات هوشمند شامل روش های برون سپاری و تقسیم پروژه) می توان از طیف وسیعی از نخبگان جهت براورده ساختن نیازهای دفاعی و نظامی کشور و رفع تهدیدات پیشرو مدد گرفت. 
      البته کل سازمان نیروهای مسلح، در یک حالت آرمانی بایستی دچار تحول در طراحی سازمانی شده، و از طراحی ارزش محور به طراحی فرایند محور میل کنند. از آنجا که امر فوق در کوتاه مدت و میان مدت امکان پذیر به نظر نمی رسد، پیشنهاد می شود که در مدل مدیریتی، بجای مدیریت مبتنی بر ارزش، رویکرد نیازمحور مورد توجه قرار گیرد. در این رویکرد بایستی نیازهای واقعی نیروهای مسلح (در میدان، آینده ی نزدیک و آینده ی دور ) مرتبا نیاز سنجی شده و جهت پاسخ به این نیاز ها از نخبگان به صورت هدفمند بهره گیری شود.
      در یک مدل پایه نیاز محوری از فرآیند زیر پیروی میکند:
       
       

       
       
       
      نکته ی مهم در این مدل و یا دیگر مدل های پایه در مورد عملکرد نیاز محور آن است که بایستی همواره پایش دقیقی جهت دانستن نیاز های واقعی و تشخیص اولویت آنها و ورود به مراحل بعدی انجام گردد. 
       
       
       
       
       
        [1] Open innovation
      [2] VBM
      [3] مساله ی عظمت دفاع مقدس و مقام رفیع شهداو وجوب توجه به آن از اصول مسلم است ولی ما دراینجا در مقام آسیب شناسی بوده و ناگزیراز بررسی دقیق موضوعات می باشیم.
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.