امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

پیشتر خبری داشتیم در خصوص موشک حرارتی برد بلند که مشخص نشد اشتباه خبری است یا نه 

ولی در صورت صحت یک پرش بلند هست 

https://www.tabnak.ir/fa/news/72917/%D8%AA%D9%88%D9%84%D9%8A%D8%AF-%D8%A7%D9%86%D8%A8%D9%88%D9%87-%D9%85%D9%88%D8%B4%DA%A9-%D8%AD%D8%B1%D8%A7%D8%B1%D8%AA%D9%8A-%D9%87%D9%88%D8%A7-%D8%A8%D9%87-%D9%87%D9%88%D8%A7-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86%DB%8C

 

همچنین می دونستیم در مورد رادار تامکت با چینی ها کار کردیم و اون رو دیجیتال کردیم 

https://en.wikipedia.org/wiki/JL-10A

 

  • Like 1
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
2 hours قبل , arminheidari گفت:

همچنین می دونستیم در مورد رادار تامکت با چینی ها کار کردیم و اون رو دیجیتال کردیم 



 

ما که همچین چیزی یادمون نمیاد . دوست عزیز وقتی میگیم دیجیتال شده 2 تابرداشت میشه کرد یکی اینکه مثل اس 200 و رادار جنگنده های قدیمی (فکر کنم فانتوم هم ) لامپ خلا را تعویض میکنن با ترانزیستور و میگن دیجیتالش کردیم . مورد دوم که در مورد تامکت هم صدق میکنه میان پردازش سیگنال را دیجیتال میکنن . این کار 2 تا مزیت داره یکی اینکه سرعت پردازش چندین برابر میشه و باعث میشه مثلا  در فواصل دورتر دسته های چند فروندی را بصورت مجزا تشخیص بده و ... دم اینکه امواج ساطع شده از رادار تامکت دیرتر شناسایی میشدن . . من اطلاعات زیادی در مورد رادار ندارم ولی رادار هواپیما چند تا اجزای مهم داره یکیش آنتن رادار هست که خوشختانه تامکت آنتن بزرگی داره و بخش مهم دیگش سیستم تامین برق هست و فرستنده رادار اینها بخش های مکانیکی هستن و در تامکت بسیار قوی کار شدن بطوری که وقتی تامکت دی را ساختن همه بخش های رادار به جز فرستنده و سیستم تامین برقش عوض شدن . حالا ما چی کار کردیم برای رادار تامکت ( برداشت شخصی من هست ) . اومدیم راه روسیه و رادار زالسون میگ 31 را رفتیم . رادار زالسون هم مانند رادار تامکت یک رادار پالس داپلر هست ولی روسیه براش یک آنتن ساخت با 1700 تا ماژول فرستنده و ... عملا تبدیل شد به یک رادار آرایه فازی پسیو . (برکسی پوشیده نیست که ما توانایی ساخت آنتن های آرایه فازی را داریم ) . دلیل اینکه یک زمانی میگفتن روی تامکت رادار زالسون بستن هم همین موضوع بود . 

3 hours قبل , arminheidari گفت:

خصوص موشک حرارتی برد بلند که مشخص نشد اشتباه خبری است

در این مورد من به شخصه فکر میکنم با کمک صا ایران و تعریف مودی مانند Infra Red Search and Track يا IRST میتونیم بصورت اپتیکی هدف را ببینم و روش قفل کنیم بدون اینکه متوجه حضور ما بشود ( در این زمینه داشتن اطلاعات رادار زمین پایه کمک بسیار بزرگی هست ) در صا ایران چندین سال پیش سیستمهای اپتیکی و مادون قرمز با برد 80 کیلومتر ساخته شده و در پدافند بکار میرود . با این روش میتونیم حتی جنگنده های رادارگریز را هم هدف قرار بدیم . این موشکهایی که فرمودین ساخته شده بله ساخته شده ولی تا اونجایی که شنیدم در مرحله آخر از سیکر یک موشک روسی استفاده میکنه .  

  • Upvote 7

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
6 hours قبل , NIX گفت:

یک نکته

 

بنظرم دوستان بیش از اندازه روی قابلیت های تامکت حساب باز کرده اند

 

از اونجا که رادار پرنده ها همچنان an/awg9 و آنالوگ هست (مگر برخی بروز رسانی های جزئی) امکان قفل راداری یک رادار با قدمت ۴۰ سال بر روی پرنده هایی با پادهای اخلال به روز ، بنظر بعید و دور از انتظار خواهد بود
 

 

بعد از قفل اولیه پرنده ، رسیدن موشک به هدف و انهدام، مساله بعدی خواهد بود که از فواصل دور (بالای ۱۰۰ ک.م) سخت بنظر میرسد

 

 

نکته قابل تامل این هست که قصد داریم از این رادار علیه سازندگان اون استفاده کنیم

 

کی گفته این رادار آنالوگ هست برادر؟

اتفاقا اولین استفاده واقعی از میکروپروسسورهای دیجیتال برنامه پذیر در صنایع نظامی همین رادار بوده

 

  • Like 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
3 hours قبل , hosm گفت:

 

کی گفته این رادار آنالوگ هست برادر؟

اتفاقا اولین استفاده واقعی از میکروپروسسورهای دیجیتال برنامه پذیر در صنایع نظامی همین رادار بوده

 

شما میکرو پردازنده‌های دهه 70 میلادی رو با عصر حاضر مقایسه می کنید ؟!

  • Like 1
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
6 hours قبل , sezar گفت:

ما که همچین چیزی یادمون نمیاد . دوست عزیز وقتی میگیم دیجیتال شده 2 تابرداشت میشه کرد یکی اینکه مثل اس 200 و رادار جنگنده های قدیمی (فکر کنم فانتوم هم ) لامپ خلا را تعویض میکنن با ترانزیستور و میگن دیجیتالش کردیم . مورد دوم که در مورد تامکت هم صدق میکنه میان پردازش سیگنال را دیجیتال میکنن . این کار 2 تا مزیت داره یکی اینکه سرعت پردازش چندین برابر میشه و باعث میشه مثلا  در فواصل دورتر دسته های چند فروندی را بصورت مجزا تشخیص بده و ... دم اینکه امواج ساطع شده از رادار تامکت دیرتر شناسایی میشدن . . من اطلاعات زیادی در مورد رادار ندارم ولی رادار هواپیما چند تا اجزای مهم داره یکیش آنتن رادار هست که خوشختانه تامکت آنتن بزرگی داره و بخش مهم دیگش سیستم تامین برق هست و فرستنده رادار اینها بخش های مکانیکی هستن و در تامکت بسیار قوی کار شدن بطوری که وقتی تامکت دی را ساختن همه بخش های رادار به جز فرستنده و سیستم تامین برقش عوض شدن . حالا ما چی کار کردیم برای رادار تامکت ( برداشت شخصی من هست ) . اومدیم راه روسیه و رادار زالسون میگ 31 را رفتیم . رادار زالسون هم مانند رادار تامکت یک رادار پالس داپلر هست ولی روسیه براش یک آنتن ساخت با 1700 تا ماژول فرستنده و ... عملا تبدیل شد به یک رادار آرایه فازی پسیو . (برکسی پوشیده نیست که ما توانایی ساخت آنتن های آرایه فازی را داریم ) . دلیل اینکه یک زمانی میگفتن روی تامکت رادار زالسون بستن هم همین موضوع بود . 

 

 

دیجیتال شدن رادار و همکاری ایران با چین از اون مواردی بود که هیچ کس در موردش صحبت نمی کرد

و فقط در این لینک و بعضی حرف های درگوشی شنیدیم که بیشتر اشاره بودن تا بیان ابعاد موضوع

 

 

مسلما دیجیتالی کردن رادار باعث کاهش وزن و ابعاد، افزایش قدرت پردازش، قابلیت شناسایی اهداف بیشتر و افزودن توانمندی های دیگر را در پی دارد

از سمت دیگر به محض روشن شدن رادار جنگنده، دشمن متوجه حضور اون شده و همه تسلیحاتش به اون سمت متمایل میشن 

پس رادار در شرایطی باید امواج بفرسته که دشمن حضورش رو فهمیده باشه یا زدن جنگنده یا فراری دادن او فوری باشه 

 

مسلما داشتن گزینه پسیو خیلی مهم هست ولی اینکه بشه اون رو در کنار توانمندی اف 14 قرار داد مهم است 

اولین و ساده ترین کار مسلما استفاده از رادار زمینی هست که با توجه به شبکه فیبرنوری میشه انتن های تهران مختصات های دریافتی از رادارهای جنوب رو به اف 14 بدن و برای لانچ اماده کنن ، این امر باعث کاهش احتمال لو رفتن و شکل نیمه پسیو می شود 

حالا هر اقدامی که بشه توانمندی و خاموشی جنگنده رو بالا ببره برای ما برد میشه

 

ولی ایراد تصحیحات موشک فونیکس قبل از فاز نهایی هست

اون رو چطور انجام داد بدون لو رفتن شلیک ؟

 

  • Like 1
  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
1 hour قبل , Ghalam گفت:

شما میکرو پردازنده‌های دهه 70 میلادی رو با عصر حاضر مقایسه می کنید ؟!

 

بحث مقایسه نیست برادر

این است که رادار دیجیتال بوده یا آنالوگ

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

سلام و عرض ادب

عزیزان مطلع لطفا اعلام بفرمایید این عکسی که در اینستاگرام در مورد سقوط تامکت چند روزه دست به دست میشه واقعیه یا خیر؟هر چند نقل قولها از واقعی بودن ان خبر میده.متشکرم

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
18 hours قبل , aminf14 گفت:

دیگه اینقدر روسها ساده نیستند که اسیر این نقشه مبتنی بر ساختار شبکه محور ایالات متحده شن. میگ 31 از 300 کیلومتری ، آر 33 رو رها می کنه و نیازی نیست وارد دام ایالات متحده بشه. اگه به همراه میگ 31 ، سوخو 35 هم باشه که باید گفت هم فالکون از دست میره و هم ایگل!

 با عرض سلام 

شما که میگی آر33 رو از 300 کیلومتری رها می کنه خوب از همون 300 کیلومتری هم ایگل ها و فالکون هم گردش می کنند میرن یه سمت دیگه که فاصله بشه 350 تا

 

در رابطه با نبرد هوایی با فلانکر ها کسی از ایگل و فالکون استفاده نمی کنه 180 اف 22 ساختن فقط عکسشو بچسبونن رو پوستر 

 

توجه داشته باشید در هنگام نبرد حتی زمانی که برادران دوشادوش هم می جنگند هم هنوز یک نفر یک نفر است

  • Like 2
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
8 hours قبل , hosm گفت:

 

کی گفته این رادار آنالوگ هست برادر؟

اتفاقا اولین استفاده واقعی از میکروپروسسورهای دیجیتال برنامه پذیر در صنایع نظامی همین رادار بوده

 

 

AWG-9 که در F-14 A/B استفاده شده یک رادار آنالوگ هست.فقط F-14D های از رادار دیجیتال APG-71 استفاده میکنن که مشابه رادار APG-70 به کار رفته در F-15E هست.

این که الان روی اف-14های ایران چه راداری با چه قابلیت هایی نصب شده مشخص نیست.

 

در اف-14 های اولیه از میکروپروسسور استفاده شده ولی در جای دیگر.

یک میکروپروسسور ماسفت 20 بیتی برای کنترل های پرواز و نمایش اطلاعات برای خدمه به اسم MP944  در اف-14 به کار رفته که به عنوان اولین میکروپروسسور در دنیا شناخته میشه.

 

 

  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بر 30 اردیبهشت 1398 در 12:11 , sasasasa گفت:

مثلا ایا امریکایی ها فکر نکرده اند اف 15 های انها چطور میتواند از پس موشک های R33 و رادارهای برد بلند میگ 31 و سوخو 35 بر بیاید. حتما فکری کرده اند. 

 

قطعا فکر کرده اند؛ ولیکن نمیشه قسم حضرت عباس خورد که فکر کردنشون به نتیجه عملیاتی صد در صد مفیدی هم رسیده باشه، به عبارت دیگر همیشه افراد برای حل معضلاتشون فکر می کنند ولی احتمال دستیابی به نتیجه همیشگی نیست.

 

فقط در میدان عمل عیار تصمیمات مشخص میشه.

 

نقل قول

 چرا امریکایی ها در 40 سال اخیر برعکس روس ها به سمت افزایش برد موشک های هوابه هوا نرفتند

 

به دلیل استراتژی و تاکتیکهای جنگ هوایی ناتو و آمریکا که با نوع روسیش تفاوت پایه ای و بنیادین داره.

 

روسها بدلیل سرزمین گسترده و نسبت پایین تعداد جنگنده مورد نیاز به وسعت، به سمت افزایش برد موشکهاشون رفتند و رهگیرهای برد بلند و دوربرد (میگ 25 و 31) طراحی کرده و ساختند، امام ناتو و آمریکایی ها به دلیل وفور منابع و عدم داشتن فورس مشابه با روسها، به سمت تاکتیک و استراتژی دیگری رفتند.

 

نقل قول

 امریکایی ها چه تدبیری برای مقابله هواپیماهای اف 15 و اف 18 سوپرهورنت در برابر میگ 31 و سوخو 35 که موشک های R33  با برد حدود 300 کیلومتر حمل میکنند اندیشیده اند. حتما همان تدبیر جلوی موشک های فونیکس ما به کار گرفته خواهد شد

 

دوست عزیز اینگونه موارد چیزی نیست که آمریکایی ها به محض اینکه به جواب برسند بیایند و اعلام عمومی کنند، برای همین هم اصلا معلوم نیست خودشان به جوابی رسیده اند یا خیر؟ آنچه بر روی کاغذ محرز و مسلم است این است که پرنده هایی مانند SU-30 و 35 چه با مجهز شدن به موشکهایی با برد 300 کیلومتر و نبردهای فامد1 و چه در نبردهای دامد2 (داگفایت) حریفهایی کاملا قدرتمند در برابر اف های آمریکایی هستند.

 

حالا بحث سوخوهای روسی (که ما نداریم) به کنار، همانطور که جناب ام آر 9 هم اشاره کردند چون ایگلهای آمریکایی باید بر فراز خاک سرزمینی ما با فینیکس روبرو شوند در واقع فینیکس تنها چالش آنها نیست، انبوهی از سامانه های زمین به هوا که ایران «به درستی» آنها را به سامانه های کشف، شناسایی و رهگیری پسیو راداری و اپتیکی مجهز کرده (و یه همین دلیل با موشکهایی همچون هارم قابل نابودسازی نیستند)  در کنار اف 14 ها (که وظیفه درگیری دوربرد و نزدیک برد را بر عهده دارند) و میگهای 29 (که وظیفه دفاع نقطه ای از پایتخت و برخی مراکز محدود را بر عهده دارند) چالش اساسی ای را برای ایگلها و هر پرنده دشمن تشکیل خواهند داد.

 

نقل قول

First Look, First Shot, First Kill

 

در مورد مورد مشخص آمریکایی ها در برابر R-33 و امثالهم، به طور مشخص با برخورداری از آواکسهای E-2 و E-3 فرست لوک در نواحی خودی یا مرزی وجود داره اما در نواحی عمقی خاک دشمن خیر، ضمن اینکه با وجود آموس و فینیکس فرصتِ فرست شات و فرست کیل به اونها داده نمیشه. حداقل اینکه به راحتی داده نمیشه، خصوصا روی خاک دشمن.

 

نقل قول

پیشتر خبری داشتیم در خصوص موشک حرارتی برد بلند

 

قبلا خبر موشک حرارتی با برد 40 کیلومتر اومده بود، معمولا اینگونه موارد با درجه مراقبی حفاظتی شدیدی دنبال میشن و تا زمان لزوم رسانه ای نمیشن.

  • Upvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
18 minutes قبل , MOHAMMAD گفت:

 

قطعا فکر کرده اند؛ ولیکن نمیشه قسم حضرت عباس خورد که فکر کردنشون به نتیجه عملیاتی صد در صد مفیدی هم رسیده باشه، به عبارت دیگر همیشه افراد برای حل معضلاتشون فکر می کنند ولی احتمال دستیابی به نتیجه همیشگی نیست.

 

 

جنگ بین کشورها همیشه صحنه امتحان تجهیزات نظامی است و سازندگان اسلحه کاملا کارایی تجهیزات خود را در انها رصد میکنند. غیر از وسعت روسیه که باعث شده روس ها به سمت ساخت موشک های هوابه هوا با برد بالا بروند به نظر من روس ها درجنگ ایران و عراق متوجه شدند هواپیماهای ساخت انها مغلوب همیشگی فونیکس و رادار اف 14 است. برای همین به سمت ساخت موشک هایی با برد بالاتر و رادارهایی با برد بیشتر از اف 14 رفتند. به نظر من امریکایی ها خود راه مغلوب کردن این استراتژی را یافته اند و در جنگ های اینده بین تجهیزان روسی و امریکایی شاهد ان خواهیم بود. به نظر من روس ها همیشه یک قدم از امریکایی ها عقب ترند. شاید هم پیش بینی امریکایی ها این بوده که با کاهش سطح مقطع راداری هواپیماها این استراتژی دیگر پاسخگو نیست. که البته اگر این فکر را کرده اند با توجه به امکان لینک رادار زمینی به مشکل خواهند خورد.

  • Like 1
  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
1 ساعت پیش, MOHAMMAD گفت:

خصوصا روی خاک دشمن.

 

بطور قطع ، اصل درگیری ما بین مدافعان و مهاجمان ( لجمن درگیری هوایی ) درست روی خطوط مرزی و بعد از آن  قرار می گیرد ، حداقل براساس سناریوهای موجود و توان دو طرف . طبیعتا برای پیش بینی درگیری هوایی درون خاک خودی ، یک فاکتور جدید ( پدافند هوایی شبکه شده خودی ) در تحلیل ها وارد میشود که بحث جداگانه ای است .

 

 

image_5a75f8d4ab5b84_18508514.png

 

ضمن اینکه  اگر مبناء  تحلیل ما در حوزه سه گانه "First Look, First Shot, First Kill  تجارب گذشته باشد ، آمار مهمات میانبرد AIM-7 برفراز خاک ویتنام ، برای بررسی جالب هست ، 58 پیروزی هوایی برای اسپارو که این مساله اهمیت First Look, First Shot ر ا نشان میدهد .

 

فهرست پیروزی های هوایی در ویتنام

  • Like 1
  • Upvote 9

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

سلام بر دوستان 

تشکر از مطالب مفیدتون

یکی از مهمترین محدودیتها پیش روی ارتقاء اف 14  بحث  رادار است  - دماغه اف 14 حدود 80 سانتیمتر قطر داره که طبعا موجب کوچکتر بودن رادار محصور در اون نسبت به سوخو 27 با قطر 1.5 متر و میگ 31 با قطر 2 متر است

اما برای جبران این مشکل قدرت پرتو دهی رادار افزایش پیدا کرده طوری که  تقریبا برد شناسایی مدل F-14A  تقریبا با سوخو 27 برابری میکنه  (213 کیلومتر در مقابل 240 کیلومتر  درمقابل یک هدف مانند اف 4  )

به نظر میرسه ارتقاء اخیر روی رادار اف 14 اون رو به سطح مدل d رسونده باشه که بردش درحدود 330 کیلومتر است( درمقابل یک هدف مانند اف 4 ) 

با توجه به اینکه این برد با طول موج X اعلام شده که اهداف پنهانکار روی این باند بسیار موفق هستند ؛ پیشنهاد استفاده از باند L برای شناسایی بلند برد تر  میتونه کمک شایانی به مقابله با اهداف پنهانکار بکنه 

دومین بهبود روی سیستم شناسایی قوی با برد بلند حرارتی - اپتیکیه مثل نصب یک دوربین الکترواپتیکی قوی با برد بالا (80 -50 کیلومتر )

نصب جمرهای کششی و پادهای اخلالگر (مانند ALQ-50) 

و رنگ آمیزی بدنه با رنگ جاذب رادار 

 

این موارد میتونه تا حدی بقا پذیری تامکت های ما رو بیشتر کنه

 

درباره موشک هم به نظر بنده استفاده از طائر2 زیر دو جایگاه بیرونی  ممکنه و میتونه با تعریف مسر بالستیک بردهایی درحد +300 کیلومتر رو پوشش بده   

 

اما یکی از مهمترین پیشنهادات , تغییر سیستم سوخت موشک فونیکس به حالت DUAL PHASE است که چیزی حدود 10- 5درصد از سوخت با یک جدا کننده برای فاز آخر حفظ بشه چون الان دیگه اهداف به راحتی شکار نمیشوند و نیاز به حداقل یکبار مانور جاماندن تو فاز آخر هست که این با تمام شدن سوخت به شدت موجب کاهش سرعت موشک و ناتوانی از شکار میشه

همچنین استفاده از جستجوگر الکترواپتیکی هم بجای راداری میتونه موجب شکار پنهانکارها بشه

 

درصورت ساخت و استفاده از موشک بلند برد حرارتی دو مرحله ای  ما به یک گزینه بسیار مانورپذیر در فاز آخر هم میتونیم برسیم

 

  • Like 1
  • Upvote 5

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
39 minutes قبل , TAHA-SH گفت:

یکی از مهمترین محدودیتها پیش روی ارتقاء اف 14  بحث  رادار است  - دماغه اف 14 حدود 80 سانتیمتر قطر داره که طبعا موجب کوچکتر بودن رادار محصور در اون نسبت به سوخو 27 با قطر 1.5 متر و میگ 31 با قطر 2 متر است

 

 

پیشنهاداتی که در اسفند سال 1377 برای تغییر رادار تامکت با نمونه های در دسترس در مقایسه با نمونه های مورد استفاده در نیروی دریایی امریکا شده بود .

 

5-22-2019_3-15-38_AM.jpg

 

 

  • Upvote 8

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
1 ساعت پیش, TAHA-SH گفت:

 همچنین استفاده از جستجوگر الکترواپتیکی هم بجای راداری میتونه موجب شکار پنهانکارها بشه

 

درصورت ساخت و استفاده از موشک بلند برد حرارتی دو مرحله ای  ما به یک گزینه بسیار مانورپذیر در فاز آخر هم میتونیم برسیم

 

ممکن هست جستجوگر چندگانه باشه؟

 

یعنی با هدایت راداری به نزدیک هدف برسه ، بعد با تلفیق جستجوی اپتیکی - حرارتی اقدام به حمله بکنه؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط FLANKER
      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385294.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385295.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385335.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385333.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385300.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385309.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385302.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385304.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385306.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385307.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385334.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385336.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385337.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385338.jpg
    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط GHIAM
      با استفاده از طول استند موشک فاتح، تونستم ابعاد موشک فتح را به دست بیاورم. موشک فتح دارای طول 6.5 متر و قطر 40 سانتیمتر است. این موشک نسبت به فاتح110 حدودا 2.30متر کوتاهتر و 20 سانتیمتر قطر کمتری دارد.  
      هیچ گونه اطلاعاتی از جنس موتور و جنس بدنه موشک وجود ندارد. اما احتمالا فتح موشکی با وزن 800-900 کیلوگرم، برد  200 - 300 کیلومتر و سرجنگی 150-200 کیلوگرمی باشد. به نظر میر‌سد سپاه قرار است این موشک را جایگزین نسخه های اولیه فاتح 110 کند. هرچند سرجنگی سبکتری نسبت به فاتح دارد برای زدن اهداف نرم از جمله زیرساخت‌های نفتی، مراکز صنعتی، اهداف غیرمقاوم نظامی و ... بسیار موثر است. 
      با توجه به ابعاد و وزن موشک فتح، می‌توان 4 تیره از این موشک را مانند فجر 5 از روی حامل IVECO پرتاب کرد.  
       

       
       

       

       
       
       
    • توسط mehdipersian
      شناور شهید باقری به بالگرد، موشک و پهپاد مجهز خواهد شد 
      فرمانده نیروی دریایی سپاه:

      شناور شهید باقری که در آینده ساخت آن به اتمام می‌رسد، علاوه بر داشتن یک ناوگروه در داخل خود، باند پرواز هم دارد که پهپاد می‌تواند از روی آن حرکت کرده و به پرواز درآید و در بازگشت هم می‌تواند بر روی آن بنشیند.
      شناور شهید باقری با ۲۴۰ متر طول و ۲۱ متر ارتفاع، مجهز به بالگرد، موشک و پهپاد است.
      این شناور به گونه‌ای در حال ساخت است که از روی عرشه آن حدود ۶۰ پهپاد می‌تواند پرواز کند و بنشیند.
      وستانیوز
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.