امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

وقتی برنامه مستند اف 14 را میدیدم خلبان ها اکثرا توضیح میدادند که در شکار هواپیماهای عراقی سعی میکردند در زاویه ای قرار بگیرند که هواپیمای حریف در ساعت 12 انها قرار بگیرد. بعضا این کار مشکل بوده و شکار انجام نمیشده. 

ایا در موشک های هوا به هوای جدید نیز این محدودیت وجود دارد؟

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
2 minutes قبل , NIX گفت:

ممکن هست جستجوگر چندگانه باشه؟

 

یعنی با هدایت راداری به نزدیک هدف برسه ، بعد با تلفیق جستجوی اپتیکی - حرارتی اقدام به حمله بکنه؟

بله میشه. هدایت ترکیبی بهترین نوع هدایت هم است. مثلا رادارهای باند l  هواپیماهای رادار گریز را میتوانند شناسایی کنند ولی دقت انها کم است . به نظر من یک روش این میتواند باشد که رادار گریز با رادار باند L شناسایی شود . موشک تا نزدیکی ان هدایت شود سپس با سیکر حرارتی بقیه مسیر را تا هدف طی کند

  • Like 2
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
6 minutes قبل , sasasasa گفت:

ایا در موشک های هوا به هوای جدید نیز این محدودیت وجود دارد؟

 تا جایی که اطلاع دارم ، موشکهای هوا به هوایی مثل پایتون 5 ، آر-27 آر-1 ، آر-33 ئی ، آر-77 و چند نمونه دیگر ، قابلیت All-aspect  (حمله از تمامی جهات ) را دارند 

 

act.jpg

  • Like 1
  • Upvote 7

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
2 hours قبل , NIX گفت:

ممکن هست جستجوگر چندگانه باشه؟

 

یعنی با هدایت راداری به نزدیک هدف برسه ، بعد با تلفیق جستجوی اپتیکی - حرارتی اقدام به حمله بکنه؟

سلام  بله مدنظر همینه  - هدایت پسیو با لینک  دیتا با هواپیما تا نزدیک هدف و بعد الکترواپتیک  

پیتون 4 هم مشابه همین عملکرد رو داره  

  • Like 1
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
2 hours قبل , MR9 گفت:

 

پیشنهاداتی که در اسفند سال 1377 برای تغییر رادار تامکت با نمونه های در دسترس در مقایسه با نمونه های مورد استفاده در نیروی دریایی امریکا شده بود .

 

5-22-2019_3-15-38_AM.jpg

 

 

دو تا مشکل جدی برای جایگزینی لیست بالا وجود داشت 

اول اینکه این رادارها رو ندادند

دوم اینکه قرار بر دانگرید نبود یعنی برد کمتر از آنچه هست مدنظر نیست  از طرفی هم رادارهای برد بالاتر با قطر آنتن بزرگتر عملا دردماغه اف 14 ما جا نمیشد

ارتقایی که اخیرا داده شده از خیلی از موارد بالا بهتره   بجز سوخو 35   و البته F14D      که بردش درست نوشته نشده - تو این نسخه برد رادار به 330 تا 360 کیلومتر رسیده

درباره سایر توانمندیهای رادارها فعلا بحث نمیکنیم (نقشه برداری- و..)

  • Like 1
  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
18 minutes قبل , TAHA-SH گفت:

دو تا مشکل جدی برای جایگزینی لیست بالا وجود داشت 

 

 

خوب ، نخست اینکه این که پیشنهادات ، همون طوری که عرض شد برای سال 1373 شمسی هست . دوم اینکه نمونه های پیشنهادی ، براساس فضای دماغه تامکت ارائه شده بود ( بعنوان مثال قطر رادار AWG-9 حدود 91 سانتی متر هست در حالی که این رقم برای رادار RP-35 و سوکال ، به ترتیب 81 و 100 سانتی متربوده  )

 

علاوه براین ، نویسنده معتقد بود که هر نوسازی تامکت باید شامل یک جستجوگر IRST گردد که قطعا می بایست با رادار یکپارچه شده باشد . حتی یک قدم هم بیشتر گذاشته شد و الزامی بودن نصب نشانه گیر روی کلاه پروازی  ( البته نه به سادگی نمونه نصب شده روی میگ-29 ) هم پیشنهاد شد .

 

Mikoyan_MiG-29_infrared_search_and_track

 

در مجموع ، همه این پیشنهادات ایده آل هستند و باید دید در عمل چکار کردند دوستان در نیروی هوایی

  • Upvote 10

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بر 31 اردیبهشت 1398 در 12:39 , Amirali123 گفت:

 با عرض سلام 

شما که میگی آر33 رو از 300 کیلومتری رها می کنه خوب از همون 300 کیلومتری هم ایگل ها و فالکون هم گردش می کنند میرن یه سمت دیگه که فاصله بشه 350 تا

 

در رابطه با نبرد هوایی با فلانکر ها کسی از ایگل و فالکون استفاده نمی کنه 180 اف 22 ساختن فقط عکسشو بچسبونن رو پوستر 

 

توجه داشته باشید در هنگام نبرد حتی زمانی که برادران دوشادوش هم می جنگند هم هنوز یک نفر یک نفر است

 در اینجا میگ 31 تنها باشه، اولویت برون رفت میگ 31 از دامیه که براش پهن کردند که (مثل اف 14، توسط میراژ اف ساندویچ شد) طعمه قرار نگیره و شکار نشه. در مورد رپتور صحبتی که  من کردم بنا بر فرضی بود که شما فرمایش کردید. وقتی پای رپتور و 187 فروندش به میان بیاد قضیه فرق می کنه.

ویرایش شده در توسط aminf14
  • Like 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
نقل قول

پیشنهاد استفاده از باند L برای شناسایی بلند برد تر  میتونه کمک شایانی به مقابله با اهداف پنهانکار بکنه

 

قبول و بسیار عالی، اما رادار باند ال آنتن بزرگتری داره که اصلا و ابدا در دماغه اف 14 قابل جا دادن نیست، اونو کجا جا بدن؟

 

نقل قول

دومین بهبود روی سیستم شناسایی قوی با برد بلند حرارتی - اپتیکیه مثل نصب یک دوربین الکترواپتیکی قوی با برد بالا (80 -50 کیلومتر )

 

حتی برد بالاترش هم الان در ایران قابل دسترس هست (برای سکوی هوایی، والا برای سکوهای زمینی به دلایل جوی که بیشتر مقدور نیست معمولا)

 

نقل قول

درباره موشک هم به نظر بنده استفاده از طائر2 زیر دو جایگاه بیرونی  ممکنه و میتونه با تعریف مسر بالستیک بردهایی درحد +300 کیلومتر رو پوشش بده

 

صیاد 3 و 4 را هم میشه در نظر گرفت، صیاد 3 در حالت هوا به هوا حداقل 250 کیلومتر برد مستقیم و با شلیک شبه بالستیک شاید بیش از 350 کیلومتر برد داشته باشه.

 

نقل قول

پیشنهاداتی که در اسفند سال 1377 برای تغییر رادار تامکت با نمونه های در دسترس در مقایسه با نمونه های مورد استفاده در نیروی دریایی امریکا شده بود .

 

بله مقاله معروف فرزین ندیمی.

 

نقل قول

ممکن هست جستجوگر چندگانه باشه؟

 

یعنی با هدایت راداری به نزدیک هدف برسه ، بعد با تلفیق جستجوی اپتیکی - حرارتی اقدام به حمله بکنه؟

 

 

بله کاملا میسر هست.

 

 

  • Like 1
  • Upvote 7

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
هم اکنون, EMP گفت:

درود به دوستان گرامی

از ابتدای تنش سایت میلیتاری واچ 15 مقاله چاپ کرده و بر طبل تنش کوبیده است.

 

ممنون 

جالب بود که شما هم به سمت برتری هوایی با پهباد اشاره کردید 

تقریبا با توجه به احتمال اینکه در جنگ احتمالی تمامی فرودگاه های اطراف هدف قرار می گیرد بار پرواز هواپیماهای دشمن روی تانکرهای سوخت رسان و اواکس ها می افتد

چه کنیم برای زدن این هواپیماهای پهن پیکر که دور از مرزهای ما ادامه نبرد رو ممکن میسازن؟

  • Like 1
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بر 1 خرداد 1398 در 15:42 , MR9 گفت:

 تا جایی که اطلاع دارم ، موشکهای هوا به هوایی مثل پایتون 5 ، آر-27 آر-1 ، آر-33 ئی ، آر-77 و چند نمونه دیگر ، قابلیت All-aspect  (حمله از تمامی جهات ) را دارند 

 

باید دید موشک های هوا به هوای ایران مثل فکور این قابلیت رو دارن یا نه؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
هم اکنون, sasasasa گفت:

باید دید موشک های هوا به هوای ایران مثل فکور این قابلیت رو دارن یا نه؟

 

قابلیت حمله از تمام جهات برای یک موشک هوا به هوا  از یک نظر بدان معناست که  مهمات مورد نظر قابلیت ردگیری ، اصابت و انهدام   را بدون توجه به  سمت ، ارتفاع و زاویه هدف خواهد داشت  . به عبارت روشن تر ، یک موشک هوا به هوا با قابلیت حمله از تمام زوایا را میتوان  برعلیه یک هدف  از پشت (tail-chase engagement) و از ناحیه دُم  یا از روبرو (head-on engagement)  ، از طرفین ( side-on engagement ) ، از بالا ( from above) مورد استفاده قرار داد .

 

post-2042-019927100_1286389385.jpg

 

 

 

11-fighter-aircraft-avionics-part-iv-30-

 

بعنوان مثال موشکهای هوا به هوای با جستجو گر مادون قرمز نسل اولیه ، صرفا" پتانسیل ردیابی گاز داغ خروجی پیشرانه جنگنده ها را در اختیار داشت ، در نتیجه در جریان داگفایتها ، این موشکها تنها از موقعیت پشت (tail-chase engagement) قابلیت کاربرد را داشتند . احتمالا" این موشکها با توجه به مزیتی که گفته شد ، از مانور پذیری بسیار بالایی برخوردار هستند  و در درگیریهای نزدیک که معمولا با شتاب g  زیادی هم همراه هستند کاربرد وسیعی دارند.

 

FATER.jpg

 

در خصوص فکور حداقل تا الان اظهار نظر خاصی منتشر نشده ، ولی به نظرم با توجه به کاربرد این موشکها ( منظور فکور نیست  ) در درگیریهای نزدیک ، این فناوری را باید در خانواده فاطر جستجو کرد ( با توجه به اینکه  تامکتهای ما مدل های مشخصی از سایدویندر را حمل می کنند ، اضافه کردن این قابلیت ، اگر اصولا نیروی هوایی در طراحی های رزمی ما جایی  داشته باشد ، پتانسیل بسیار خوبی را در اختیار خدمه می گذارد ) 

 

پی نوشت

 

این نکته را هم باید اضافه کرد که فرضا" در صورت ورود این قابلیت به موشکهای هوا به هوای فروسرخ بومی یا حتی خرید گزینه های در دسترس و مسلح کردن  پیکربندی های رزمی قدیمی نظیر اف-4 ، اف-5 و حتی اف-7 ، درصورت توجه بیشتر به نیروی هوایی ، به وزنه های موثرتری تا ورود سخت افزار جدید تبدیل میشوند .

  • Upvote 10

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بر 1 خرداد 1398 در 15:26 , sasasasa گفت:

وقتی برنامه مستند اف 14 را میدیدم خلبان ها اکثرا توضیح میدادند که در شکار هواپیماهای عراقی سعی میکردند در زاویه ای قرار بگیرند که هواپیمای حریف در ساعت 12 انها قرار بگیرد. بعضا این کار مشکل بوده و شکار انجام نمیشده. 

ایا در موشک های هوا به هوای جدید نیز این محدودیت وجود دارد؟

حالا بحث موشکهای جدید جدا هست ولی موشکهایی مثل اسپارو و فینیکس و ... یک پارامترهایی دارن که در صورت رعایت آنها شانس اصابت بالاتر میره . و ما بخاطر تحریم و کمبود موشک سعی میکردیم این شرایط را رعایت کنیم تا احتمال موفقیت بالاتر بره . برای فینیکس بهترین شرایط هلال بودن هست یعنی در یک راستا بودن جنگنده ها مخصوصا برای مقابله با جنگنده ای مانند میگ 25  وقتی جناب رستمی میخواست میگ 25 عراق را بزنه با افزایش ارتفاع سعی کرد شرایط بهتری فراهم کنه ولی به قول خودش برای فینیکس اصلا تعریف شده حمله به ارتفاع بالا و ما اصلا احتیاجی نداشتیم اینقدر بریم بالا و ... یا آقای جهانبخش تو مستند تامکت میگفت با میگ 25 درگیر شدیم تمام پارامترها هم جور شد منتها میگ در ساعت 11 من بود من میخواستم بیارمش در سمت ساعت 12 ولی نتونستم . که میگ فرار میکنه دلیل تمام این کارها این بود که شانس اصابت بره بالا بخاطر کمبود موشک  

  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

یک نکته نگران کننده دیگر که وجود دارد اموزش های خلبان های ما است. همیشه ما شنیده ایم و گفته شده که خلبان های نظامی ایران بهترین هستند. اولا این مطلب بیشتر در مورد خلبان های قدیمی ایران صادق است که بهترین اموزش ها ساعت پروازی بالا و تجربه جنگ را داشته اند. گذشته از این در طی این 40 سال که تکنولوژی پیشرفت کرده قاعدتا این پیشرفت بر روی تاکتیک های نظامی نیز تاثیر گذاشته. مثلا اگر در گذشته موشکی مثل سایدوایدر برای شلیک موفق نیاز داشته حریف در حدود ساعت 12 ان قرار بگیرد ولی الان اینطور نیست این بر روی روش داگ فایت و اقدامات خلبان تاثیر میگدارد. همین مسئله را میتوان به تمام جنبه های یعنی درگیری های فامد و غیره تعمیم داد. کشورهای دیگر با برگزاری مانورهای مشترک این تجربیات را با هم تبادل میکنند. ممکن است در حال حاضر اموزش های خلبان های ما به دلایلی که واضح است اصلا به روز نباشد. 

نکته بعدی اینکه در نبردهای هوایی یک امتیاز برای خلبان اطلاع  از توانایی ها و نقاط ضعف هواپیمای دشمن است. احتمالا کشورها برای کسب این اطلاعات از سرویس های جاسوسی کمک میگیرند و متحدین این اطلاعات را با هم به اشتراک میگذارند. احتمالا اطلاعات ما از توانایی های جنگنده های روز نیز ضعیف است

ویرایش شده در توسط sasasasa
  • Like 1
  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بر 3 خرداد 1398 در 20:04 , sasasasa گفت:

باید دید موشک های هوا به هوای ایران مثل فکور این قابلیت رو دارن یا نه؟

یک نمونه موردی از طرح هایی که در دست اقدام بود . ترکیب R-60 با تایگر 

 

آرایش تسلیحاتی آر-60 ، فاب-500 برای تایگرهای نیروی هوایی

 

III~0.jpg

 

جنگنده چند ماموریته بومی سبک شفق ، برهان ، صاعقه ، آذرخش

 

بر 20 دی 1393 در 16:02 , iran_400 گفت:


یکی از مشکلات کنونی این جنگنده ها  (اف-5)  کمبود موشک های AIM-9P/L سالم است چرا که با وجود دارا بودن تعداد بسیار زیادی از این موشک ها در سوله های نیروی هوایی ولی در واقع بسیاری از آنها به انتهای عمر عملیاتی خود رسیده اند. پروژه رعد اشاره نمود که به تجهیز جنگنده F-5E با موشک های هوا به هوای کوتاه برد و گرمایاب روسی ( R-60AA-8 آفید) مربوط می شود. گفته می شود که یکپارچه سازی R-60 با F-5 امکانات قابل توجهی را در مقایسه با AIM-9سایدوایندر به آن می بخشد. از جمله ویژگی های اعلام شده این موشک باید به توانایی درگیر شدن با هدف از تمام سمت های آن (all aspect) افزایش توان عملیاتی , حمله به هدف های زمینی دارای منبع حرارتی متمرکز , برد قابل توجه (7/5 کیلومتر) , هدفگیری سریع و قفل کردن روی هدف با استفاده از رادار , اعلام تکمیل قفل شدن به صورت چشمی(تصویری) علاوه بر صوتی , اعلام وجود یا وجود نداشتن موشک بر روی هواپیما با استفاده از سیستم های کابین , پیشگیری از پرتاب نابهنگام و ایجاد تنوع در جنگ افزارهای هوا به هوای هواپیما اشاره نمود.
 

  • Upvote 11

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط FLANKER
      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385294.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385295.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385335.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385333.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385300.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385309.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385302.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385304.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385306.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385307.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385334.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385336.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385337.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385338.jpg
    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط GHIAM
      با استفاده از طول استند موشک فاتح، تونستم ابعاد موشک فتح را به دست بیاورم. موشک فتح دارای طول 6.5 متر و قطر 40 سانتیمتر است. این موشک نسبت به فاتح110 حدودا 2.30متر کوتاهتر و 20 سانتیمتر قطر کمتری دارد.  
      هیچ گونه اطلاعاتی از جنس موتور و جنس بدنه موشک وجود ندارد. اما احتمالا فتح موشکی با وزن 800-900 کیلوگرم، برد  200 - 300 کیلومتر و سرجنگی 150-200 کیلوگرمی باشد. به نظر میر‌سد سپاه قرار است این موشک را جایگزین نسخه های اولیه فاتح 110 کند. هرچند سرجنگی سبکتری نسبت به فاتح دارد برای زدن اهداف نرم از جمله زیرساخت‌های نفتی، مراکز صنعتی، اهداف غیرمقاوم نظامی و ... بسیار موثر است. 
      با توجه به ابعاد و وزن موشک فتح، می‌توان 4 تیره از این موشک را مانند فجر 5 از روی حامل IVECO پرتاب کرد.  
       

       
       

       

       
       
       
    • توسط mehdipersian
      شناور شهید باقری به بالگرد، موشک و پهپاد مجهز خواهد شد 
      فرمانده نیروی دریایی سپاه:

      شناور شهید باقری که در آینده ساخت آن به اتمام می‌رسد، علاوه بر داشتن یک ناوگروه در داخل خود، باند پرواز هم دارد که پهپاد می‌تواند از روی آن حرکت کرده و به پرواز درآید و در بازگشت هم می‌تواند بر روی آن بنشیند.
      شناور شهید باقری با ۲۴۰ متر طول و ۲۱ متر ارتفاع، مجهز به بالگرد، موشک و پهپاد است.
      این شناور به گونه‌ای در حال ساخت است که از روی عرشه آن حدود ۶۰ پهپاد می‌تواند پرواز کند و بنشیند.
      وستانیوز
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.