امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

برای اف 5 ، افید صرفا یه ترکیب ممکن و بدون دردسره ولی تاثیر خاصی در موازنه یک درگیری نداره و چه در مورد تایگر و چه تامکت آر 73 گزینه بهتری به نظر می رسه.

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
نقل قول

گفته اند که تامکت را نمی توان به رادار باند L مجهز کرد باید بگویم که در صورت نیاز تامکت را می توان به رادار باند L دارای پرش فرکانسی که از ترانزیستور های گالیوم نیترید موجود در بازار به جای لامپ خلا استفاده می کند مجهز کرد هم به لحاظ اندازه و هم به لحاظ وزن و هم به لحاظ توان مصرفی مورد نیاز برایش جای مناسب وجود دارد.

 

استاد عزیز با سلام

 

فرمایش شما درست و متین هست، منتها بنده نگفتم نمی توان مجهز کرد، منظورم این بود که در دماغه نمی توان آن را مستقر کرد (نوشته من در صفحه قبل موجود هست).

نکته بعدی اینکه به دلیل طول موج خاص باند ال و اس، باید رادار با المان خطی (همونطور که در شکل شماتیک شما هم به درستی تصویر شده) باشه و طول بیشتر المان یا چندتایی شدن اون به به ترتیب به افزایش پهنای پوشش و افزایش دقت رادار کمک خوبی میکنه (مثل کاری که در سوخو 35 شده و رادار باند ال رو در لبه حمله مستقر کردن).

ویرایش شده در توسط MOHAMMAD
  • Like 1
  • Upvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بر 2 خرداد 1398 در 17:37 , EMP گفت:

درود به دوستان گرامی

از ابتدای تنش سایت میلیتاری واچ 15 مقاله چاپ کرده و بر طبل تنش کوبیده است.

سلام 

بهترین راهکار ممکن برای ما استفاده از  پهپاد جنگنده است    البته اینکه شما مثال زدید که میثاق روی کرار ببندیم  هم خوبه اما برد 10 -15 کیلومتری میثاق تو حالت هوایی خصوصا بدون قابلیت lock after lunch عملا برد درگیری رو کم میکنه و سرعت کم کرار هم خودش یه محدودیته و فقط تو حالت head on  ممکنه بدرد دفاع بخوره 

 

اینجا چندتا کار قشنگ میشه کرد   

یه موقع هدف گمراه کردن صرف دشمنه  که بله همونطور که گفتید حضور پرتعداد کرار میتونه کمک کنه

اما بیایید فرض کنیم که امکان تشخیص پهپاد از جنگنده براساس ابعاد و ارتفاع پروازی و سرعت و فاکتورهای دیگه وجود داشته باشه که به نظرم یک فرض واقعیه و نمیشه روی ضعفی که قبلا در 20-30 سال قبل وجود داشته زیاد حساب کرد

اما باید کاری بکنیم که این پهپادها برای دشمن خطر جدی باشه

برای اینکار ما نیاز به امکان شلیک موشک هوا به هوا با برد قابل توجه داریم

چیزی که الان با موشک نه دی محقق شده و وزن مناسبش میتونه پاسخ خوبی باشه

احتمالا با کمی تلاش بشه دو تا موشک نه دی یا یک موشک نه دی و دو تا قمر بنی هاشم  بست  که در هردوحالت ما دفاع پدافندیمون رو چند صد کیلومتر جلوتر بردیم و با توجه به پرواز نزدیک به سطح زمین پهپادمون میتونیم از مشکل شکارش تو برد زیاد جلوگیری کنیم 

پهپاد های دیگه مانند  کپی آرکیو هم مطرحه که میشه با خیال راحت به فاصله 40 کیلومتری رسید و بعد کار مقابله رو انجام داد

 

البته ساخت پهپاد با موتور جت و با قابلیت مانور پذیری بالا  و البته پنهانکار  چیزیه که بعنوان یک هدف جدی باید دنبال کنیم و این رو بعنوان خط مقدم فرض کنیم

 

 

 

برگردیم روی بحث ارتقاء اف 14 

ما لازمه دو پهپاد مخصوص با  قابلیت نصب و رها شدن زیر دو آویز بیرونی برای اف 14 داشته باشیم

همون کاری که بالاتر گفتم یعنی بردن موشک نه دی و قمر  به برد زیاد و نزدیک به اسکادران مهاجم رو اینطوری انجام میدهیم و کار هدایت این پهپادها و انجام شکار هدف توسط افسر دوم خلبان انجام میشه 

اینطوری با یک فاصله امن   میشه با دشمن درگیر شد و نگرانی شکار شدن رو نداشت 

درنهایت اگر هم مثلا جنگنده دشمن مشغول تقابل با این پهپاد بشه اونوقت میشه موشک فکور رو هم سراغش فرستاد ( البته تو برد مناسب)

 

به نظر من از نظر فنی این پیشنهاد عملیه و اگه پهپاد مورد نظر جت باشه به سرعت میشه به منطقه هدف برسه

 

یه کار خیلی پیچیده تر اینه که پهپادی با بال جمع شده طراحی کنیم که  روی بوستر مناسب نصب بشه و اینطوری با سرعت مافوق صوت بفرستیمش تو منطقه هدف و اونجا بعد از آزاد شدن از بوستر کار تعقیب و شکار رو انجام بده 

این کار پیچیده است ولی مثل خیلی از طرحهایی که از ابتدا مشکلات تکنولوژیکی داشته و اونها رو حل کردن  این هم ممکنه 

 

  • Like 1
  • Upvote 10
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

خیلی جالب به نظر میاد.حالا مدیریت یکپارچه این صحنه با کیه با خلبان اف۱۴ یا مرکز کنترل زمینی؟

ویرایش شده در توسط arjemandi

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
هم اکنون, arjemandi گفت:

خیلی جالب به نظر میاد.حالا مدیریت یکپارچه این صحنه با کیه با خلبان اف۱۴ یا مرکز کنترل زمینی؟

 

image.png

 

image.png

 

image.png

 

image.png

 

 

 

  • Like 1
  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
2 hours قبل , TAHA-SH گفت:

 

 

 

برگردیم روی بحث ارتقاء اف 14 

ما لازمه دو پهپاد مخصوص با  قابلیت نصب و رها شدن زیر دو آویز بیرونی برای اف 14 داشته باشیم

همون کاری که بالاتر گفتم یعنی بردن موشک نه دی و قمر  به برد زیاد و نزدیک به اسکادران مهاجم رو اینطوری انجام میدهیم و کار هدایت این پهپادها و انجام شکار هدف توسط افسر دوم خلبان انجام میشه 

اینطوری با یک فاصله امن   میشه با دشمن درگیر شد و نگرانی شکار شدن رو نداشت 

درنهایت اگر هم مثلا جنگنده دشمن مشغول تقابل با این پهپاد بشه اونوقت میشه موشک فکور رو هم سراغش فرستاد ( البته تو برد مناسب)

 

به نظر من از نظر فنی این پیشنهاد عملیه و اگه پهپاد مورد نظر جت باشه به سرعت میشه به منطقه هدف برسه

 

یه کار خیلی پیچیده تر اینه که پهپادی با بال جمع شده طراحی کنیم که  روی بوستر مناسب نصب بشه و اینطوری با سرعت مافوق صوت بفرستیمش تو منطقه هدف و اونجا بعد از آزاد شدن از بوستر کار تعقیب و شکار رو انجام بده 

این کار پیچیده است ولی مثل خیلی از طرحهایی که از ابتدا مشکلات تکنولوژیکی داشته و اونها رو حل کردن  این هم ممکنه 

 

یعنی  بعد از اینکه هدف رو تو رادار اف 14 دید پهپاد رو شلیک کنه؟یا از طریق رادار زمینی فقط اف14 به سمت هدف بره و پهپاد رو پرتاب کنه بعد توسط کنترلر زمینی بره به سمت هدف؟ در این صورت با تایگر هم اینکار عملیه اگه افسر دوم اف 14 قراره پهپاد رو کنترل کنه یا باید بعد پرتاب پهپاد فرامین هواپیما رو بزاره کنار و جوی استیک پهپاد رو بگیره دستش و گرنه اگه قراره با رادار اف 14 هدایت بشه خوب همون فکور که شلیکش خیلی بی خطر تره

  • Like 1
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بر 5 خرداد 1398 در 20:24 , arjemandi گفت:

یعنی  بعد از اینکه هدف رو تو رادار اف 14 دید پهپاد رو شلیک کنه؟یا از طریق رادار زمینی فقط اف14 به سمت هدف بره و پهپاد رو پرتاب کنه بعد توسط کنترلر زمینی بره به سمت هدف؟ در این صورت با تایگر هم اینکار عملیه اگه افسر دوم اف 14 قراره پهپاد رو کنترل کنه یا باید بعد پرتاب پهپاد فرامین هواپیما رو بزاره کنار و جوی استیک پهپاد رو بگیره دستش و گرنه اگه قراره با رادار اف 14 هدایت بشه خوب همون فکور که شلیکش خیلی بی خطر تره

ببینید ما داریم درباره یک ابتکار برای بقاپذیری و کارائی اف  14 صحبت میکنیم

وقتی درشرایطی قرار داریم که ممکنه نه تو رادار خود تام کت اهداف رو دید یا خیلی دیر دید یا  موشک های ما حتی دربرد مناسب نتونه (بدلیل ecm ) هدف رو بزنه   و ازطرفی تهدید روی خود ما هم بالا باشه 

یک راهکار داشتن پهپاد پیشرو تو منطقه درگیریه    

طبعا اگر برد زیاد و اهداف ما هم پنهانکار یا نیمه پنهانکار باشند بهترین گزینه قرار دادن رادار تام کت روی حالت پسیو و کمک گرفتن از رادار زمینیه 

اگر چنین پهپادی طراحی و نصب بشه و بتونه همونطور که گفتم یا با بوستر یا با موتور خودش به سمت هدف بره  اونوقت اگر اهداف مانورپذیر هم باشند باز هم  شانس درگیری موفق با دو پهپاد و موشکهای سبکتر نسبت به فکور خیلی بیشتره    

اهداف بصورت تصویری از طریق دوربین پهپاد دیده می شوند و امکان هیچ گونه اخلال نخواهد بود و خود پهپاد هم بدون انتشار امواج راداری  و با جنس بدنه مناسب و سطح مقطع کم  بسیار دیر شناسایی میشه و حتی شکارش هم سخته 

اینطوری ما یک سد دفاعی / تهاجمی بسیار قوی درمقابل اسکادران مهاجم ایجاد میکنیم و لااقل هر پهپاد با حمل دو موشک نه دی یا چهار موشک قمر (سایندویندر) میتونه چند هدف رو بزنه

نهایتا اینه که خودش طعمه میشه  و کار رو برای ما ساده تر میکنه و با آسودگی خیال بیشتر ما میتونیم موشک  فکور رو بفرستیم 

درباره اینکه این استراتژی برای سایر هواپیما های ما هم جواب میده  باید گفت بله  این یک روش جنراله ولی اگر امکان کنترل از خود هواپیما سلب بشه دیگه امکان کنترل عملیات سخت میشه بنابراین این روش باید توسط افسر تسلیحات انجام بشه و دروهله اول به هدایت این پهپاد بپردازه  که پیشفرض امکان کنترل یکی رو داره و دومی رو با فاصله زمانی مشخصی میفرسته تا وقتی اولی درگیر شد و موفق نشد یا هدف رو ازدست داددومی با فاصله زمانی مناسبی  دوباره  اقدام کنه 

ویرایش شده در توسط TAHA-SH
  • Like 1
  • Upvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

من خیلی سال پیش یک مقاله خوندم در مجله رنگی دانستنیها در مورد پیشنهادات شرکت گرومن به نیروی دریایی امریکا برای ساخت مدل های نسل 5 اف 14. این شرکت چندین طرح مختلف برای ساخت اف 14 رادارگریز پیشنهاد داده که همه رد شده است. جالبه مقاله رو هیچ جای دیگه حتی تو نت پیدا نکردم. کسی این مقاله رو دیده؟

  • Like 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
22 hours قبل , sasasasa گفت:

من خیلی سال پیش یک مقاله خوندم در مجله رنگی دانستنیها در مورد پیشنهادات شرکت گرومن به نیروی دریایی امریکا برای ساخت مدل های نسل 5 اف 14. این شرکت چندین طرح مختلف برای ساخت اف 14 رادارگریز پیشنهاد داده که همه رد شده است. جالبه مقاله رو هیچ جای دیگه حتی تو نت پیدا نکردم. کسی این مقاله رو دیده؟

 

https://foxtrotalpha.jalopnik.com/top-gun-day-special-the-super-tomcat-that-was-never-bu-1575814142

  • Like 1
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
44 minutes قبل , LegendaryAegis گفت:

کانسپت های جالب از تامکت پنهانکار ، نکته جالبش اینه که کانفیگ کلی طرح تامکت هم حفظ شده
https://www.artstation.com/artwork/xx5XR

 

ورودی هوای موتور هم باید تغییر میداد

  • Like 1
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

برای تبدیل به یک جنگنده پنهانهکار اگه پیشرانه تامکت اصلاح و مدل قدرتمندی جایگزین اون باشه با توجه به خصوصیاتش پتانسیل بالاتری نسبت به اف 5 به تبدیل به یک جنگنده پنهانکار چند منظوره داره بخصوص اینکه ارتقاهای که بر روی جنگنده اف 5 شده باعث چندان چشمگیر و رو به جلویی نشده و همین امر تامکت رو گزینه ی بهتری میکنه که ارزش سرمایه گذاری داره. حتی اگه 100-200 میلیون برای هر فروندش هزینه کنیم.

  • Like 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

بسم ا...

https://www.aparat.com/v/musA1

 

نمایش اعجاب آوری از قابلیت مانورپذیری تامکت ( نمایشگاه هوایی ملی ، کلیولند ، 1996 ، سروان دیل اسنودگراس )

  • Upvote 8

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
9 hours قبل , MR9 گفت:

مهمات فکور-90 با برد ادعایی 300 کیلومتر

 

این ادعا قطعا کذب هست

فکور درواقع همون ادامه پروژه سجیل هست. نسخه های وطنی و به روز شده موشک هاوک تحت نام شلمچه در این پروژه استفاده شده. البته مشکلی که در پروژه سجیل وجود داشت این بود که وینگ اسپن هاوک این اجازه رو نمی داد که در جایگاه های میانی حمل بشه، لذا حمل اون تنها به 2 پایلون ریشه بال محدود میشد. برای رفع این مشکل اومدن طراحی بالک های کنترلی و استابلایزر ها رو عوض کردن و مشابه فینیکس کردن. در واقع به غیر از همین شباعت بالک ها فکور هیچ ربطی با فینیکس نداره. حتی ابعاد و وزنش هم مطابقت کامل نداره 

مشابه همین کار با تفاوت هایی در نسل جدید سامانه مرصاد صورت گرفت. بالک های موشک با بالک های مشابه موشک استاندارد تعویض شد تا امکان حمل در کنیستر پیدا بکنه. البته این تغییرات نیازمند تطبیق کامپیوتر کنترل پرواز موشک هم بوده. 

موشک بر خلاف فینیکس نیمه فعال هست و گرچه بردش نسبت به نسخه های اولیه هاوک و سجیل بیشتره ولی کماکان از فینکس کمتره. بردی تو محدوده 80 تا نهایتا 100 کیلومتر برای این موشک براورد میشه. 

برخی ادعاهای مطرح شده در نسخه اصلی متن که زحمت ترجمه اش کشیده شده هم ارزشی بیشتر از پروپاگاندا نداره متاسفانه 

  • Upvote 9

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط FLANKER
      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385294.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385295.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385335.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385333.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385300.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385309.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385302.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385304.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385306.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385307.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385334.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385336.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385337.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385338.jpg
    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط GHIAM
      با استفاده از طول استند موشک فاتح، تونستم ابعاد موشک فتح را به دست بیاورم. موشک فتح دارای طول 6.5 متر و قطر 40 سانتیمتر است. این موشک نسبت به فاتح110 حدودا 2.30متر کوتاهتر و 20 سانتیمتر قطر کمتری دارد.  
      هیچ گونه اطلاعاتی از جنس موتور و جنس بدنه موشک وجود ندارد. اما احتمالا فتح موشکی با وزن 800-900 کیلوگرم، برد  200 - 300 کیلومتر و سرجنگی 150-200 کیلوگرمی باشد. به نظر میر‌سد سپاه قرار است این موشک را جایگزین نسخه های اولیه فاتح 110 کند. هرچند سرجنگی سبکتری نسبت به فاتح دارد برای زدن اهداف نرم از جمله زیرساخت‌های نفتی، مراکز صنعتی، اهداف غیرمقاوم نظامی و ... بسیار موثر است. 
      با توجه به ابعاد و وزن موشک فتح، می‌توان 4 تیره از این موشک را مانند فجر 5 از روی حامل IVECO پرتاب کرد.  
       

       
       

       

       
       
       
    • توسط mehdipersian
      شناور شهید باقری به بالگرد، موشک و پهپاد مجهز خواهد شد 
      فرمانده نیروی دریایی سپاه:

      شناور شهید باقری که در آینده ساخت آن به اتمام می‌رسد، علاوه بر داشتن یک ناوگروه در داخل خود، باند پرواز هم دارد که پهپاد می‌تواند از روی آن حرکت کرده و به پرواز درآید و در بازگشت هم می‌تواند بر روی آن بنشیند.
      شناور شهید باقری با ۲۴۰ متر طول و ۲۱ متر ارتفاع، مجهز به بالگرد، موشک و پهپاد است.
      این شناور به گونه‌ای در حال ساخت است که از روی عرشه آن حدود ۶۰ پهپاد می‌تواند پرواز کند و بنشیند.
      وستانیوز
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.