امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

با سلام 

اولین نقطه تقویت پدافند غیر عامل است هزینه دفاع را بسیار کم می کند . اولین نکته پخش نقاط حساس در سطح کل کشور است . نقاط چینش مراکز حساس در نظر بگیریم که موانع طبیعی به نفع دفاع باشد برای نمونه سطح بدون پستی بلندی داشته باشیم که براحتی اهداف قبل از رسیدن به مقصد با سیستمهای اپتیکی شناسایی شود .کم از این مناطق در کشور نداریم .

لایه بعدی جنگ الکترونیک است جنگال 

لایه بعدی شناسایی محله مناسب عبور کروز  که می توان با روشهای متفاوت به جنگ این تهدیدات رفت.

لایه بعدی تهاجم است حمله به محل های حمل 

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
4 hours قبل , pckho0r گفت:

ایراد دیگه ای که به این سناریو وارد هست اینه که تمام توان تهاجمی مارو نادیده گرفته و تنها در مقام یک مدافع صرف نظریه پردازی کرده و صحبت از موج دوم و سوم و ...

 

سلام

مواردی که عرض کردید ، همه خارج از سناریو هست ، و در سناریو های بعدی بحث میشه .

درواقع سناریو ها توسط برادر worior به نظر میاد گام به گام  ترسیم شده که به نظر منطقی تر میاد.چون حجم پارامترهایی که باید در نظر گرفت بسیار زیاده ، اگر به جدول زیر دقت کنید (موارد رنگی شده )متوجه تفاوت سناریو تاپیک و خودتون میشید.سناریو 1 چیزی است که تاپیک طرح کرده و چیزی که شما طرح میکنید سناریو 12 هست.
 

%D8%AA%D9%82%D8%B3%DB%8C%D9%85_%D8%A8%D9

 

 

12 hours قبل , worior گفت:

یه بررسی اجمالی در مورد تجهیزات موجود،...:

 

اگر برادر worior قبول کنند ، اسم تاپیک به "سناریو پاسخ پدافندی و آفندی گسترده " تغییر کنه و همین روند رو بریم جلو و پازل وار به یک تحلیل و روش مقابله صحیح برسیم.

با توجه به فاکتور هایی که در سناریو ها طرح میکنیم مثل ، در دسترس بودن ، عملیاتی بودن ، اقتصادی بودن و... میتونیم بهترین روش مقابله رو پیدا کنیم.

البته که جدول میتونه تغییر کنه فعلا برای نمونه ....

 

%D8%AA%D9%87%D8%AF%DB%8C%D8%AF_%D9%87%D9

 

 

 

 

 

  • Like 1
  • Upvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
29 minutes قبل , M-ATF گفت:

۱- در بحث شناسایی زودهنگام جدای از کلیه تجهیزات راداری و اپتیکی شناخته شده زمین پایه نیاز به پلتفرم های هواپایه داریم که بخوایم سراغ ارزون قیمتش بریم می شه سراغ سامانه های اپتیکی راداری و یا جنگال مبتنی بر بالن های هوایی ارتفاع بالا رفت.

 

اما جدای از همه موارد فوق معتقدم در صورت چنین تهاجمی با توجه به اینکه ابتکار عمل در اختیار مهاجم هست و از پیش احتمالا به بخش زیادی از اقدامات تدافعی ما آگاهی دارن و با توجه به شناخت دشمنمون که خوب بلدن غافلگیر کنن و ما هم خوب بلدیم غافلگیر بشیم ( حتی با ساده ترین پدیده های طبیعی مثل یه بارون)، تو سناریو های اینچنین باید این فرض رو لحاظ کنیم ممکنه در موج اول حملات بخش زیادی از سامانه های پدافندیمون منهدم بشه و بایستی تجهیزات ذخیره کافی برای بازسازی و جایگزینی پس از خروج از شوک اولیه و نیز رو شدن حدودی دست دشمن ،داشته باشیم.

 

پلتفرم هواپایه از موضوع قرارگاه خاتم خارج هست و وارد تعهدات نیروی هوایی خواهد شد. البته اگر بتونیم گشت 24/7 آواکس و الینت (که نداریم) راه بندازیم، سوای اینکه بکار پدافند میاد و غافلگیری رو کلا از بین خواهد برد، بسیار پرهزینه است، همون oth هم برای ما کافی هست و میتونه تهاجمات گسترده، دسته های پروازی و امواج تهاجم رو راحت تشخیص بده، خودش هم اولین طعمه هست و به محض مورد تهاجم قرارگرفتن (حتی اخلال) میتونه به سرعت کل پدافند رو به هشدار ببره،..

 

اما بالن های نظارتی ایده بسیار خوبی برای محافظت 24/7 از منظقه های پدافندی وسیع هست. باید یک رادار SAR 360° در ارتفاع 100 متر قرار داد تا براحتی همه اهداف سینه کش و پهپاد رو شناسایی کنه.

 در صورت وجود قابلیت فوق حتی چند بالگرد هم که مجهز به سایدویندر با PL7 باشند بسادگی میتونند بخشی از تهاجم به فرودگاه ها یا زیرساخت ها رو دفع کنند.

----

6 minutes قبل , remo گفت:

 

سلام

مواردی که عرض کردید ، همه خارج از سناریو هست ، و در سناریو های بعدی بحث میشه .

درواقع سناریو ها توسط برادر worior به نظر میاد گام به گام  ترسیم شده که به نظر منطقی تر میاد.چون حجم پارامترهایی که باید در نظر گرفت بسیار زیاده ، اگر به جدول زیر دقت کنید (موارد رنگی شده )متوجه تفاوت سناریو تاپیک و خودتون میشید.سناریو 1 چیزی است که تاپیک طرح کرده و چیزی که شما طرح میکنید سناریو 12 هست.
 

%D8%AA%D9%82%D8%B3%DB%8C%D9%85_%D8%A8%D9

 

 

 

بسیار عالی.

به این جدول 2 قسمت میبایست افزوده بشه و طراحیش به گونه ای دیگر تغییر کنه:

- نخست بین 2 و 3، تهدیدات کروز سوپرسونیک....(اگر موشک پرسیوس رو ببینید مو به تنتون سیخ میشه!)

- دوم، تهدیدات نحو، (درگیری محدود و درگیری گسترده)

طراحی بصورت درختی باشه، برای نمونه:

 

Decision-tree-for-the-South-Africa-measl

  • Like 3
  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

در بعد موشکی هم درست هست سامانه هایی مثل تور و یازهرا و ... داریم ولی با توجه به تعداد زیاد کروزها و اوت نامبر شدن  به نظر من باید سمت ساخت سیستمی مثل  SOSNA  بریم (چون قیمت موشکهای اینها  بسیار ارزان هست ) در ضمن  تولیدات  من پدهای جدید ما قابلیت قفل روی اهداف نزدیک شونده را دارد 

با توجه به مخفی کاری موشکهای کروز بهترین گزینه رفتن سمت این جور سیستمها هست  . https://www.aparat.com/v/Zi25o یا استرلا 10 هم گزینه خوبی هست

یا میشه با فاصله مناسب و حمایت یک رادار کوچک موشکهای دوشپرتاب و نفر پخش کرد که واقعا کاربردی هست 

لطفا لینک رو تماشا کنید https://www.tabnak.ir/fa/news/842431/سامانه-موشکی-آر‌-بی-اس-70 

در کل نظر من برای پدافند موشکی کوتاه برد کم هزینه تلفیق موشک منپد با سیستمهای اپتیکی و لیزری هست . ( تحرک بالا . ماندگاری بسیار بالا . تعداد موشک آماده شلیک بالا . لود مهمات سریع ..سادگی سیستم و آموزش آسان خدمه و.... )

درست هست که سیستمی مثل پانیستر و تور بسیار خوب هستند ولی این سیستمها بسیار ارزانتر هستند و در صورت حمایت یک رادار دقت بسیار خوبی هم دارند 

 

  • Like 2
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
9 minutes قبل , sezar گفت:

در بعد موشکی هم درست هست سامانه هایی مثل تور و یازهرا و ... داریم ولی با توجه به تعداد زیاد کروزها و اوت نامبر شدن  به نظر من باید سمت ساخت سیستمی مثل  SOSNA  بریم (چون قیمت موشکهای اینها  بسیار ارزان هست ) در ضمن  تولیدات  من پدهای جدید ما قابلیت قفل روی اهداف نزدیک شونده را دارد 

با توجه به مخفی کاری موشکهای کروز بهترین گزینه رفتن سمت این جور سیستمها هست  . https://www.aparat.com/v/Zi25o یا استرلا 10 هم گزینه خوبی هست

یا میشه با فاصله مناسب و حمایت یک رادار کوچک موشکهای دوشپرتاب و نفر پخش کرد که واقعا کاربردی هست 

لطفا لینک رو تماشا کنید https://www.tabnak.ir/fa/news/842431/سامانه-موشکی-آر‌-بی-اس-70 

در کل نظر من برای پدافند موشکی کوتاه برد کم هزینه تلفیق موشک منپد با سیستمهای اپتیکی و لیزری هست . ( تحرک بالا . ماندگاری بسیار بالا . تعداد موشک آماده شلیک بالا . لود مهمات سریع ..سادگی سیستم و آموزش آسان خدمه و.... )

درست هست که سیستمی مثل پانیستر و تور بسیار خوب هستند ولی این سیستمها بسیار ارزانتر هستند و در صورت حمایت یک رادار دقت بسیار خوبی هم دارند 

 

ما باید پاسخ اصلی رو بر دوش سیستم های توپخانه ای بگذاریم .....  ۴۰۰۰ مپشک پدافندی رو اگر دانه ای ۲۰۰ هزار دالر در نظر بگیریم ، می شود 800000000 دالر . بودجه ی نظامی ما چقدره ؟! 

  • Like 2
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
3 hours قبل , MR9 گفت:

سلام علیکم 

 

فاز یکم : 

در آینده یک مهاجم متفکر و تطبیق پذیر ، کنترل زمین را بسرعت از دشمن خواهد گرفت ( اجرای نسخه به روز استراتژی نبرد هوا- زمینی ) ، و به همان سرعت یگان هایش را برای جلوگیری از هدف قرار گرفتن توسط دشمن پراکنده خواهد نمود و صرفاً با اجرایعملیات شناسایی هوایی ، ضربات جراحی شده ای را بر پیکر باقی مانده دشمن وارد خواهد آورد .

 

 

 

وقتی خودم را جای طرف مقابل میذارم و برنامه یک جنگ میچینم 

در گام اول نیروهایم رو ازمراکز متداول خارج ویا در پایگاه های دور مستقر می کنم که در موج اول تلفات ندم بویژه ناوهای دریایی و هواپیماهای مستقر در خلیج فارس 

در گام دوم اقدام به حمله به مراکز و نیروهای دریایی و ساحلی می کردم 

و جنگ رو در بندرعباس، بوشهر و جزایر جلو می بردم 

عسلویه، ماهشهر و نیروگاه اتمی و بنادر جنوبی به تنهایی لقمه هایی بزرگ هستن و طرف مقابل تاسیساتی دریایی کشورهای عربی را دارد که خودش دوست داره دوباره بسازه 

 

در گام سوم اقدام به زدن مراکز برق، آب و گاز و بنزین می کردم و کشور رو تو بحران می بردم، و کاری می کردم مردم تو سختی بدی بیفتن 

 

در گام چهارم ساحل و خلیج فارس رو برای نیروهام امن می کردم 

و سعی در اشغال ساحل یا جزایر می کردم مشخصا شهر بوشهر و جزایر سه گانه ایران 

 

و این وضعیت را تا آنجا نگه می داشتم تا ایران تسلیم بشه 

اینجوری با بیشترین ضربه و کمترین تلفات خود را فاتح می نامیدم 

دقیقا مطابق با حلقه واردن 

 

حال سوال این است که در این روش ما بجز اسرائیل چه هدف دیگری داریم که با آن از دشمن تلفات بگیریم 

آیا بحث پدافند غیرعامل را اجرا کرده ایم؟

آیا امکان ضربه به خاک آمریکا را داریم؟ 

آیا می تونیم در اقیانوس هند و دریایی سرخ درگیر بشیم ؟ 

آیا توان تامین شرایط مردم در شرایط طولانی جنگ را داریم ؟ 

آیا ما میتونیم نبرد رو در زمین دشمن تغییر شکل بدیم ؟

حقیقت اینه که ما تعداد گلوگاه های کمی برای فشار دادن گلوی دشمن داریم ولی دشمن تا دلتون بخواد ساده ترینش عسلویه و ماهشهر و بوشهر هست

 

گلوگاه های دشمن در دست ما: 

نیروهای آمریکا حاضر در خلیج فارس در موج اول

اسرائیل 

ماهواره های موجود در فضا 

قیمت نفت 

 

  • Like 3
  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

سلام دوستان

تایپیک موضوع خوبی داره

ابتدا در مورد فرضی که گرفتید بنظرم خیلی درست نیست فرض شلیک 4000 موشک تاماهاوک در یک روز خیلی منطقی نیست حتی برای ائتلاف دشمن ها ما.

اما برای مقابله با موشک های کروز بصورت انبوه ابتدا باید با سامانه های ECM هدایت GPS این موشک هارو مختل کنیم.

در گام بعد بدلیل استفاده از هدایت INS ,ترکام , DSMAC این موشک ها احتمالا تهدید بیش از نود درصد موشک ها باقی بمونه برای دفع چنین حجم بزرگی از موشک های کروز مسلما موشک های سامانه اس-300 و باور و تلاش و صیاد و طبس کفایت نمیکنه در این زمینه  سامانه های دفاع نزدیک مثل یازهرا حرز نهم راپیر  سماوات و ... حرف اول و اخر رو میزنن البته اگر سامانه یکپارچه ایی مانند پانتسیر داشته باشیم چیزی که بنده تخمین میزنم اگر ما تعداد حدود 70-100دستگاه پانتسیر داشته باشیم در ترکیب با سامانه های اسکایگارد و سماوات و یازهرا و ... موجود تا حد زیادی توانایی مقابله با این حجم بزرگ از موشک های کروز رو خواهیم داشت.

البته بهترین روش دفاع اینه که سکوی پرتاب این موشک هارو (ناوشکن های کلاس آرلی بورک و تیکوندریگاوجنگنده های دشمن) رو قبل از شلیک موشک ها هدف قرار بدیم شاید واقعا اینجا بهترین سلاح همون موشک های بالستیک ما باشن و با شلیک انبوه تا حد زیادی ظرفیت های کوتاه مدت دشمن برای حمله کاهش پیدا کنه.

 

 

ویرایش شده در توسط amirhos64
  • Like 1
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
15 hours قبل , amirhos64 گفت:

سلام دوستان

تایپیک موضوع خوبی داره

ابتدا در مورد فرضی که گرفتید بنظرم خیلی درست نیست فرض شلیک 4000 موشک تاماهاوک در یک روز خیلی منطقی نیست حتی برای ائتلاف دشمن ها ما.

اما برای مقابله با موشک های کروز بصورت انبوه ابتدا باید با سامانه های ECM هدایت GPS این موشک هارو مختل کنیم.

در گام بعد بدلیل استفاده از هدایت INS ,ترکام , DSMAC این موشک ها احتمالا تهدید بیش از نود درصد موشک ها باقی بمونه برای دفع چنین حجم بزرگی از موشک های کروز مسلما موشک های سامانه اس-300 و باور و تلاش و صیاد و طبس کفایت نمیکنه در این زمینه  سامانه های دفاع نزدیک مثل یازهرا حرز نهم راپیر  سماوات و ... حرف اول و اخر رو میزنن البته اگر سامانه یکپارچه ایی مانند پانتسیر داشته باشیم چیزی که بنده تخمین میزنم اگر ما تعداد حدود 70-100دستگاه پانتسیر داشته باشیم در ترکیب با سامانه های اسکایگارد و سماوات و یازهرا و ... موجود تا حد زیادی توانایی مقابله با این حجم بزرگ از موشک های کروز رو خواهیم داشت.

البته بهترین روش دفاع اینه که سکوی پرتاب این موشک هارو (ناوشکن های کلاس آرلی بورک و تیکوندریگاوجنگنده های دشمن) رو قبل از شلیک موشک ها هدف قرار بدیم شاید واقعا اینجا بهترین سلاح همون موشک های بالستیک ما باشن و با شلیک انبوه تا حد زیادی ظرفیت های کوتاه مدت دشمن برای حمله کاهش پیدا کنه.

 

 

طبق سیاستگذاری پیرمردهامون ( سیاست رسمی ج.ا ) ما آغازگر جنگی نخواهیم بود .... پس به فکر حمله پیش دستانه نباشید 

ویرایش شده در توسط Ghalam
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
15 hours قبل , arminheidari گفت:

 

وقتی خودم را جای طرف مقابل میذارم و برنامه یک جنگ میچینم 

در گام اول نیروهایم رو ازمراکز متداول خارج ویا در پایگاه های دور مستقر می کنم که در موج اول تلفات ندم بویژه ناوهای دریایی و هواپیماهای مستقر در خلیج فارس 

در گام دوم اقدام به حمله به مراکز و نیروهای دریایی و ساحلی می کردم 

و جنگ رو در بندرعباس، بوشهر و جزایر جلو می بردم 

عسلویه، ماهشهر و نیروگاه اتمی و بنادر جنوبی به تنهایی لقمه هایی بزرگ هستن و طرف مقابل تاسیساتی دریایی کشورهای عربی را دارد که خودش دوست داره دوباره بسازه 

 

در گام سوم اقدام به زدن مراکز برق، آب و گاز و بنزین می کردم و کشور رو تو بحران می بردم، و کاری می کردم مردم تو سختی بدی بیفتن 

 

در گام چهارم ساحل و خلیج فارس رو برای نیروهام امن می کردم 

و سعی در اشغال ساحل یا جزایر می کردم مشخصا شهر بوشهر و جزایر سه گانه ایران 

 

و این وضعیت را تا آنجا نگه می داشتم تا ایران تسلیم بشه 

اینجوری با بیشترین ضربه و کمترین تلفات خود را فاتح می نامیدم 

دقیقا مطابق با حلقه واردن 

 

حال سوال این است که در این روش ما بجز اسرائیل چه هدف دیگری داریم که با آن از دشمن تلفات بگیریم 

آیا بحث پدافند غیرعامل را اجرا کرده ایم؟

آیا امکان ضربه به خاک آمریکا را داریم؟ 

آیا می تونیم در اقیانوس هند و دریایی سرخ درگیر بشیم ؟ 

آیا توان تامین شرایط مردم در شرایط طولانی جنگ را داریم ؟ 

آیا ما میتونیم نبرد رو در زمین دشمن تغییر شکل بدیم ؟

حقیقت اینه که ما تعداد گلوگاه های کمی برای فشار دادن گلوی دشمن داریم ولی دشمن تا دلتون بخواد ساده ترینش عسلویه و ماهشهر و بوشهر هست

 

گلوگاه های دشمن در دست ما: 

نیروهای آمریکا حاضر در خلیج فارس در موج اول

اسرائیل 

ماهواره های موجود در فضا 

قیمت نفت 

 

رنگین کمانش نکن

  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ما کشور وسیعی داریم و نقاط با اهمیت زیاد

یک مسیر پدافند نقطه ای از همه این نقاط هست،

مسیر دیگر پوشش پدافندی هست. با توجه به اینکه نمیتونیم و نمیخوایم از مهمات (موشک) با برد بلند استفاده کنیم چون گرونه، باید حامل تحرک داشته باشه تا بتونه سطح وسیعی رو پوشش بده. بهترین راه آن هم استفاده از گشتهای هوایی با پرنده هایی هست که ساعت پروازیشان ارزان باشد مثلا پرنده های توربوپراپ بزرگ، چیزی مشابه سی130 هرکولس اختصاصی شده برای پدافند ضد کروز. این هواپیما میتونه 20 تن بار حمل کنه. نصب توپهای کالیبر بالا ( از 40 تا 80 مم) در برجکهایی زیر بال، در صورت بلوغ فناوری استفاده از لیزر، و موشکهای کوچک در حد منپد هایی مثل میثاق هم لازم هست که از برجکهای شلیک کننده درون بدنه بتونه تعداد زیادی موشک رو همزمان شلیک کنه. چندین اپراتور هم میتونند همزمان با اهداف زیادی درگیر بشوند.) با در نظر گرفتن سرعت  بهینه 540 کیلومتر بر ساعتی هرکولس، که میشه 9 کیلومتر در دقیقه و برد 5 کیلومتری برای سلاحها ( البته سلاحی مثل Bofors 40mm L70 هم هست که بالای 10 کیلومتر برد داره) و فرض اینکه موشک مهاجم در 200 کیلومتری هدف رهگیری بشه و هدفش مشخص بشه، هرکولس 20 دقیقه فرصت داره تا خودش رو به سایت مورد دفاع برسونه و در نتیجه میتونه یک شعاع 180 کیلومتری رو پوشش بده. شبیه همین طرح رو با بالگرد هم میشه اجرا کرد البته بالگرد هزینه پروازش زیاده و باید به صورت اسکرامبل ازش استفاده کرد. همچنین توکانو ها هم میتونندبا کارآیی کمتر این وظیفه رو انجام بدهند،

 

همچنین یکی از بهترین کارها، استفاده از بالنهای راداری و اپتیکی هست

در یک حلقه با فاصله 100 الی 150 کیلومتری داخل مرز خودمون هم از حملات پیشدستانه در امان هستند و هم میتونند یک دیوار دفاعی درست کنند و چند بالگرد مسلح به پاد توپ در پایگاه های نزدیک آماده و اسکرامبل باشند که به محض آلارم بلند بشوند و کروزها رو با توپ بزنند. میشه چند تا گشت هرکولس هم گذاشت برای افزایش اطمینان.

 

البته همه چیز بستگی داره به نحوه حرکت کروزها. مثلا این 1200 کروز در یک موج، به چه صورت حرکت می کنند؟ از چند مسیر وارد مرز میشوند؟ داخل مرز از چند مسیر حرکت می کنند؟ آیا مثل یک کاروان با هم حرکت می کنند؟ یا مانور میدهند و 360 درجه به هدف حمله می کنند؟

  • Like 2
  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
8 minutes قبل , Lord-Soldier گفت:

ما کشور وسیعی داریم و نقاط با اهمیت زیاد

یک مسیر پدافند نقطه ای از همه این نقاط هست،

مسیر دیگر پوشش پدافندی هست. با توجه به اینکه نمیتونیم و نمیخوایم از مهمات (موشک) با برد بلند استفاده کنیم چون گرونه، باید حامل تحرک داشته باشه تا بتونه سطح وسیعی رو پوشش بده. بهترین راه آن هم استفاده از گشتهای هوایی با پرنده هایی هست که ساعت پروازیشان ارزان باشد مثلا پرنده های توربوپراپ بزرگ، چیزی مشابه سی130 هرکولس اختصاصی شده برای پدافند ضد کروز. این هواپیما میتونه 20 تن بار حمل کنه. نصب توپهای کالیبر بالا ( از 40 تا 80 مم) در برجکهایی زیر بال، در صورت بلوغ فناوری استفاده از لیزر، و موشکهای کوچک در حد منپد هایی مثل میثاق هم لازم هست که از برجکهای شلیک کننده درون بدنه بتونه تعداد زیادی موشک رو همزمان شلیک کنه. چندین اپراتور هم میتونند همزمان با اهداف زیادی درگیر بشوند.) با در نظر گرفتن سرعت  بهینه 540 کیلومتر بر ساعتی هرکولس، که میشه 9 کیلومتر در دقیقه و برد 5 کیلومتری برای سلاحها ( البته سلاحی مثل Bofors 40mm L70 هم هست که بالای 10 کیلومتر برد داره) و فرض اینکه موشک مهاجم در 200 کیلومتری هدف رهگیری بشه و هدفش مشخص بشه، هرکولس 20 دقیقه فرصت داره تا خودش رو به سایت مورد دفاع برسونه و در نتیجه میتونه یک شعاع 180 کیلومتری رو پوشش بده. شبیه همین طرح رو با بالگرد هم میشه اجرا کرد البته بالگرد هزینه پروازش زیاده و باید به صورت اسکرامبل ازش استفاده کرد. همچنین توکانو ها هم میتونندبا کارآیی کمتر این وظیفه رو انجام بدهند،

 

همچنین یکی از بهترین کارها، استفاده از بالنهای راداری و اپتیکی هست

در یک حلقه با فاصله 100 الی 150 کیلومتری داخل مرز خودمون هم از حملات پیشدستانه در امان هستند و هم میتونند یک دیوار دفاعی درست کنند و چند بالگرد مسلح به پاد توپ در پایگاه های نزدیک آماده و اسکرامبل باشند که به محض آلارم بلند بشوند و کروزها رو با توپ بزنند. میشه چند تا گشت هرکولس هم گذاشت برای افزایش اطمینان.

 

البته همه چیز بستگی داره به نحوه حرکت کروزها. مثلا این 1200 کروز در یک موج، به چه صورت حرکت می کنند؟ از چند مسیر وارد مرز میشوند؟ داخل مرز از چند مسیر حرکت می کنند؟ آیا مثل یک کاروان با هم حرکت می کنند؟ یا مانور میدهند و 360 درجه به هدف حمله می کنند؟

موج دوم و سوم چی !؟

زمانی که عربستان حاضر می شه برای زدن حوثی ها جنگی رو راه بندازه که تا حالا توش 200 میلیارد دلار خرج کرده ، برای نابودی زیرساخت های ما چقدر خرج می کنه !؟

هر چقدر بیشتر حساب و کتاب کنید ، بیشتر به این نتیجه می رسید که ما به صورت متعارف شانسی در برابر یک حمله ی ائتلافی و یا حمله ی مستقیم آمریکا رو نداریم ...  تنها راه مسلح شدن به سلاح های هسته ای و ایجاد موازنه ی وحشت هست ... شکر خدا راه برجام و توافق هسته ای رو رفتیم و انتهاش هم داریم می بینیم ، بهتره یک راه دیگه بریم ... راهی که بقیه ی کشورها ( شوروی ، چین ، هند ، فرانسه  انگلیس ، پاکستان ) رفتند ....

  • Like 1
  • Upvote 1
  • Downvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

با هماهنگی با جناب  worior  یک مدل و سیر مناسب در قالب یک چارت از سناریو ها طراحی شد ، که بتونیم به نتیجه مطلوب برسیم.هر سناریو که مطرح میشه چارت اون هم به صورت رنگی خدمت دوستان معرفی میشه که دید بهتری از صحنه ارائه بشه.موارد رنگی ،تمامی پارامترهای سناریو رو مشخص میکنند.

 

سناریو (1)

12%D8%B6%D8%B5%D8%B4%D8%B3%D8%B3.jpg

سناریو (1) : ایده و طرح خود را طی یک تهاجم گسترده هوایی توسط ائتلاف به رهبری آمریکا ، با درنظر گرفتن روند و مفروضات سناریو و فاکتور های زیر مطرح نمایید :

 

روند سناریو :

تهاجم یک روزه به مدت 8 ساعته، با هدف گشایش مسیر پدافند و بدست گرفتن آسمان ایران، ائتلاف مهاجم، اقدام به اجرای تهاجمی با مشخصات ذیل بنماید:

  • موج اول 800 موشک
  • موج دوم 1200 موشک
  • موج سوم 600 موشک
  • موج چهارم 1400 موشک 
  • هر موج حمله 2 ساعت

 

مفروضات سناریو :

  • اقدام میبایست واکنشی و در زمان بعد از تهاجم باشد ، و تمام اقدامات پیش دستانه صرف نظر شود.
  • اقدام میبایست صرفادر حوزه پدافندی باشد ، لذا از حمله به منشا تهدید ها (پایگاه ، ناوگان دریایی و....) و استفاده از توان نیروی هوایی صرف نظر میشود.
  • اقدام میبایست در محیط درون مرزی طراحی شود .
  • نوع تهدید 4000 موشک کروز فروصوت تاماهوک ، با ضریب اصابت 100 درصد (بدون خطا) که وارد حریم هوایی ایران شده و به سمت اهداف در حرکت است.
  • شانس اصابت موشک های پدافندی در صورت رهگیری 75 درصد.
  • روش اقدام صرفا از نوع فعال و سخت بوده و از مواردی مثل  پدافند غیر فعال و جنگ الکترونیک و فریب و... صرف نظر میشود.

 

فاکتور های طرح پیشنهادی :

  • 100 درصد  تهدید موج  اول حمله که علیه پدافند و تجهیزات راداری ثابت است را خنثی کند.
  • 80 درصد کل موشک ها در موج های بعدی را منهدم کند.
  • موثر بودن
  • اقتصادی بودن
  • عملیاتی بودن
ویرایش شده در توسط remo
  • Like 2
  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

عزیز جان داریم سناریو رو میسازیم. صبر داشته باش

اینها که میگی مال الان نیست.

حساب کتابها رو که کردی اونوقت میشه تجمیع کرد و حساب کتاب کرد. 

هر دکترین یا استراتژی یا روشی انتخاب کنیم حساب کتاب میخواد حتی سلاحهای کشتار جمعی

 

رفع اسپم :

اگر بتونیم از توپ جدید روسها هم استفاده کنیم خیلی اوضاع بهتر میشه، کالیبر 57 جدید روسها :

Derivatsiya 

البته مهمات هدایت پذیرش رو هم بگیریم! 

دوسال پیش که با سینا برای تاپیک کورگانتس تحقیق می کردیم روسها داشتند این توپ رو توسعه میدادند، نمی دونم الان به کجا رسیده. ظاهرا مهماتش هم مثل توپ 40 مم فرانسوی ها تلسکوپیه.

 An extremely important part is being played by the Tochmash Design Bureau that has developed a guided artillery projectile for the 57-mm gun. The projectile’s kill probability is close to that of air defense missiles - 0.8 for a subsonic small size-target engaged with two projectiles.

ویرایش شده در توسط Lord-Soldier
تکمیل
  • Like 1
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
1 ساعت پیش, Lord-Soldier گفت:

فرض اینکه موشک مهاجم در 200 کیلومتری هدف رهگیری بشه و هدفش مشخص بشه

میگم یه سرچی بزن ببین rcs موشکهای کروز چقدر هست بعد بحث شناسایی در 200 کیلومتری رو بکن برادر . مورد دیگه هم اینکه کروزها معمولا پدافند رو دور میزنن و مسیرشون رو عوض میکنن بنابراین دقیق نمیشه تشخیص داد کجا رو میخوان هدف قرار بدن . از اون گذشته بسیاری از کروزها نسخه جنگ الکترونیک رو هم دارن و همینطور اهداف کاذب  و با توجه به سطح ارتفاع پایینی که پرواز میکنن تا تو دید مستقیم رادار نیاد رادار نمیتونه ببینتش تازه جنگ الکترونیک هم باعث میشه قدرت رادار ما کمتر بشه . یه سیستمی مثل بوک 12 ثانیه زمان نیاز داره تا با هدف درگیر بشه و خود موشک هم یه حد اقل فاصله در گیری تا 2/5 یا 3 کیلومتر داره وبعضی از سیستمها هم که محدودیت ارتفاع درگیری رو دارن . بنابراین باید حتما به سمت یه شبکه گسترده اپتیکی بریم و بیشتر روی پدافند نقطه ای حساب کنیم 

 

1 ساعت پیش, Lord-Soldier گفت:

هینه 540 کیلومتر بر ساعتی هرکولس، که میشه 9 کیلومتر در دقیقه و برد 5 کیلومتری

https://media.farsnews.com/Uploaded/Files/Video/1397/08/14/13970814000730.mp4

این کلیپ رو نگاه کن ببین از 6/4 تو سامانه های اپتیکی داشتنش و با توجه به رنگ نارنجی و ... تو فاصله 2/1 زدنش تازه سرعت اینها خیلی پپایین هست و تازه گوشه بالش رو زدن اون هم سیستم پایدار شده زمینی و در رزمایش که فشاری روی نیروها نیست  . باور کن زدن اینجور چیزها با توپ و هرکولس اصلا عملی نیست . (حالا میگفتی تامکت که اصل ساختش و رادارش برای تهدید کروزها بوده در نیروی دریایی و همزمان میتونه 6 تا کروز رو بزنه یه چیزی ) .

یا یه جنگنده سوئدی بود که اگه درست یادم بیاد( چند وقت هست از مطالعه دور هستم ) توپش قابلیت تصحیح کامپیوتری داشت و یعنی میتونست پیشگیری لازم رو انجام بده و شلیک دقیق داشته باشه اگه سیستمی مثل اون هم داشتیم باز حرف شما متین بود ولی باور بفرمایید با هرکولس شدنی نیست 

1 hour قبل , Lord-Soldier گفت:

شبیه همین طرح رو با بالگرد هم میشه اجرا کرد البته بالگرد هزینه پروازش زیاده و باید به صورت اسکرامبل ازش استفاده کرد

توجه داشته باشید که بالگرد های ما در زمان جنگ فقط موفق به یک مورد شکار هواپیما به اون بزرگی شدن و در دنیا هم بینظیر بود اون کار و چرخ بالهای ما موشکهای ضد هوایی دوشپرتاب هم اگه تا حالا روش آزمایشش شده باشه ولی تا حالا ندیدیم که استفاده عملیاتی ازش شده باشه  ( باور بفرمایید خیلی از کبری های ما تاو هم نمیتونن شلیک کنن و در پرواز شب مشکل دارن )

 

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
1 ساعت پیش, Ghalam گفت:

موج دوم و سوم چی !؟

زمانی که عربستان حاضر می شه برای زدن حوثی ها جنگی رو راه بندازه که تا حالا توش 200 میلیارد دلار خرج کرده ، برای نابودی زیرساخت های ما چقدر خرج می کنه !؟

هر چقدر بیشتر حساب و کتاب کنید ، بیشتر به این نتیجه می رسید که ما به صورت متعارف شانسی در برابر یک حمله ی ائتلافی و یا حمله ی مستقیم آمریکا رو نداریم ...  تنها راه مسلح شدن به سلاح های هسته ای و ایجاد موازنه ی وحشت هست ... شکر خدا راه برجام و توافق هسته ای رو رفتیم و انتهاش هم داریم می بینیم ، بهتره یک راه دیگه بریم ... راهی که بقیه ی کشورها ( شوروی ، چین ، هند ، فرانسه  انگلیس ، پاکستان ) رفتند ....

قبلش باید بگم بنده هم موافق سلاح هسته ایی هستم

ولی در کنار اون ظاهرا شما هنوز ظرفیت های موشکی/راکتی ایران رو بدرستی بررسی نکردید من به عنوان مثال حزب الله رو نگاه میکنم وقتی رسانه های اسرائیلی تعداد راکت ها و موشک های حزب الله رو حدود 150هزار فروند ارزیابی میکنند و میگن حزب الله به اندازه کل ناتو بجز امریکا راکت داره شما خودت وقتی اینو به ایران تعمیم بدی عمیقا امید وار میشی.

شما در نظر بگیر بعد از شروع جنگ ما هم در پاسخ اعراب و پایگاه های امریکایی رو با ترکیبی از موشک ها وراکت های نقطه زن و غیر نقطه زن(غیر هدایت شونده) اماج حملات انبوه چند هزار فروندی قرار بدیم.

آیا واقعا در این شکی هست که اونها در برابر چنین حجمی از حملات دچار خسارت های اساسی خواهند شد؟

ولی چون بحث فقط نحوه پدافند در برابر کروز هاست بهتره فقط در این موضوع بحث کنیم.

پ ن : حزب الله لبنان در جنگ 33 روزه فقط 4000 راکت شلیک کرد(ان زمان تعداد راکتهای حزب الله کمتر از یک دهم الان بود).

 

  • Upvote 1
  • Downvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط FLANKER
      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385294.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385295.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385335.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385333.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385300.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385309.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385302.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385304.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385306.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385307.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385334.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385336.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385337.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385338.jpg
    • توسط NIX
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      گراد ، تگرگ روسی
       

       
       
       
      گراد یک سامانه پرتابگر چندگانه خودکششی 122 میلیمتری است که در اتحاد جماهیر شوروی طراحی و ساخته شده است ، این سامانه و راکت M-210F برای نخستین بار در سالهای آغازین دهه 1960 توسعه یافته و نخستین کاربرد رزمی آن در مارس 1969 در طول درگیری مرز چین و شوروی بود
      BM مخفف Boyevaya Mashina به معنی ماشین جنگی است و نام مستعار گراد Grad در روسی به معنی تگرگ می باشد
       
      سامانه موشک انداز BM 21  در سال 1963 در ارتش شوروی برای جایگزینی سامانه قدیمی BM 14  بکار گیری شد ، نقش پایه ای سامانه BM 21  برای پشتیبانی نیرو های زمینی با سرکوب فوری مواضع شلیک موشک های ضد تانک ، توپخانه ها ، خمپاره انداز ها ، از میان بردن نقاط مقاومت دشمن در منطقه نبرد بود
       
      نام مستعار روسی "تگرگ" نام مناسبی برای سامانه تسلیحاتی است که می تواند تا 40 راکت 122 میلی متری را در حدود 20 ثانیه در بردهای گوناگون پرتاب کند. گراد یک سامانه تتسلیحاتی دقیق نیست و برای رساندن مهمات خود به جای هدف نقطه ای ، برای یورش به یک منطقه طراحی شده است ، در برد 20 کیلومتری ، زمانی که 40 موشک پرتاب می شود، منطقه اصابت تا 600 متر در 600 متر گسترش می یابد (36 هکتار).
       

       
       
      از زمان معرفی سامانه BM 21 در دهه 60 این راکت انداز  های 122 میلیمتری در همه مناطق درگیری در سراسر حهان حاضر بوده اند . سادگی این سامانه بهمراه ارائه توان آتشباری عظیم از یک سکوی متحرک و نسبتا سبک منجر به پذیرش سریع و گسترده آن شده است..این سامانه تسلیحاتی به شکل گسترده ای کپی شده است و اکنون گونه های گسترده ای از نسخه ها و مشتقات آن را می توان در فهرست موجودی بیش از 50 نیروی مسلح در سراسر دنیا میتوان مشاهده کرد
       
      از آنجایی که BM-21 یک طراحی نسبتا قدیمی است که  اواخر دهه 1950 توسعه یافت ،بنابر این  برخی از این گونه‌های کپی شده ویژگی‌ های تسلیحات تازه تری را به آن افزوده اند ، مانند سیستم ‌های کنترل آتش پیشرفته و ویژگی‌های آیرودینامیکی پیشرفته‌تر برای خود موشک‌ها [در موارد پیشرفته تر موشک های هدایت شونده. م].
       
       
      پرتابگر اولیه یک شاسی کامیون Ural-375D 6×6 بود. در سال 1976، خودروی پرتابگر Ural-375D با کامیون جدیدتر و قدرتمندتر Ural-4320 6×6 جایگزین شد. هر BM-21 توسط یک کامیون 9k450  با 60 موشک اضافی پشتیبانی می شود. نصب شدن بر روی کامیون های 6×6 به BM-21 تحرک قابل توجهی می دهد که به ویژه پس از شلیک، زمانی که پرتابگرها باید به سرعت جابجا شده تا از آتش سامانه های ضد توپخانه ای دشمن در امان باشند. عملیات شلیک و جابجایی رفتار معمول در راکت انداز های چندگانه خودکششی است
       
       
      کامیون پشتیبان سامانه گراد
       
      راکت یا موشک
      راکت یا موشک به مهماتی گفته می شود که توسط یک موتور به حرکت در می آید. موتور موشک / راکت در ساده‌ ترین گونه از لوله‌ ای تشکیل شده است که در آن سوخت می‌ سوزد و در یک انتهای آن دهانه‌ ای دارد. گازهای خارج شده باعث ایجاد واکنشی برابر و مخالف در انتهای بسته لوله شده و پرتابه را به جلو می راند . رانش با هدایت گازهای به سرعت در حال انبساط از سوخت موشک در حال سوختن از طریق یک یا چند نازل (ونتوری/ ونچوری) ایجاد می شود.
       

       
      نمایش اثر ونتوری
       
       راکت های 122 میلی متری برای BM-21 دارای هفت ونتوری در پشت موتور موشک هستند. در حالی که موتورهای موشک می‌توانند حاوی سوخت مایع یا جامد باشند، سامانه های BM-21 موشک ‌هایی را با موتورهایی که فقط دارای سوخت جامد هستند شلیک می‌کنند. بر خلاف موشک ، یک راکت هدایت نشده مسیر خود را در هنگام پرواز تنظیم نمی کند تا به هدف اصابت کند. به این ترتیب، هنگامی که BM-21 یک راکت را شلیک میکند هیچ راهی برای تغییر مسیر آن وجود ندارد.
       
      راکت ها
      راکت ها به منظور دستیابی به پایداری آیرودینامیکی ، از باله یا چرخش محوری استفاده می کنند ، راکت های سامانه گراد ترکیب هر دو این روش ها را بکار می برد. روش اولیه برای ایجاد پایداری آیرودینامیکی از طریق استفاده از چهار بالک در بخش پشتی است . هنگامی که راکت پرتاب می شود، شروع به چرخش با سرعت نسبتا کندی می کند. باله‌های فنری که در بخش پشتی دور راکت پیچیده شده اند و با یک بند نازک در جای خود نگه داشته شده اند که هنگام پرتاب می‌سوزد. همانطور که قسمت پشتی موشک از لوله پرتاب خارج می شود، فنرها باله ها را باز کرده و راکت را در پرواز تثبیت می کنند.
       
       
      انواع راکت های سامانه گراد
       
      راکت 9M22
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               64  کیلوگرم
      سرجنگی         18.4 کیلوگرم
      طول              2870 میلیمتر
      تعداد ترکش     1640 تکه
      برد                5 تا 20.4 کیلومتر
       
      راکت 9M22M
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               46  کیلوگرم
      سرجنگی         18.4 کیلوگرم
      طول              1930 میلیمتر
      تعداد ترکش     1640 تکه
      برد                2 تا 10.8 کیلومتر
       
      راکت 9M22U
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               66.6  کیلوگرم
      سرجنگی         18.4 کیلوگرم
      طول              2870 میلیمتر
      تعداد ترکش     1640 تکه
      برد                5 تا 20.1 کیلومتر
       
      راکت 9M28F
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               56.5  کیلوگرم
      سرجنگی         21 کیلوگرم
      طول              2270 میلیمتر
      تعداد ترکش     1000  تکه
      برد                تا 15 کیلومتر
       
      راکت 9M53F
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               70   کیلوگرم
      سرجنگی         26  کیلوگرم
      طول              3037 میلیمتر
      تعداد ترکش     2450  تکه
      برد                5 تا 20.5 کیلومتر
       
      راکت 9M521
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               66  کیلوگرم
      سرجنگی         21 کیلوگرم
      طول              2840  میلیمتر
      تعداد ترکش     1000  تکه
      برد                تا 40  کیلومتر
       
      راکت 9M522
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               70  کیلوگرم
      سرجنگی         25  کیلوگرم
      طول              3037 میلیمتر
      تعداد ترکش     1800  تکه
      برد                تا 37.5  کیلومتر
       
       
       
      گراد در نقش موشک
       
      با توجه به گستره کاربران راکت انداز های گراد شرکت های دفاعی در صدد بهبود عملکرد این سامانه بر آمده اند که شرکت ترکیه ای راکستان و همینطور صنایع دولتی رافائل دو شیوه گوناگون را برای افزایش دقت این سامانه به کار برده اند
       

       
      راکت (موشک) ساخت راکستان با سامانه هدایتی GPS / INS
       
      شرکت راکستان یک راکت هدایت شونده به سامانه هدایت ماهواره ای به همراه سامانه هدایت داخلی توسعه داده است که با استفاده از امواج ماهواره های جی پی اس دایره خطای برابر 30 متر (ادعایی)  دارد
       

       
      کیت Epik
       
      شرکت رافائل کیت EPIK را برای راکت های سامانه گراد توسعه داده است (Electro-Optical Precision Integration Kit)) که بر پایه هدایت داخلی  INS و پردازشگر تصویری کار میکند ، تصویر هدف که توسط سامانه های دیگر (هلیکوپتر / هواپیما / پهپاد / نیرو های پیاده) برداشت شده است روی سامانه هدایت داخلی بارگیری شده و در زمان پرواز پویشگر فعال دماغه راکت با مقایسه تصویر ذخیره شده اقدام به جانمایی و شیرجه بر روی هدف تعیین شده می نماید ، از آنجایی که EPIK با جی پی اس در ارتباط نیست امکان جم و اخلال بر روی آن نیز وجود ندارد. شرکت سازنده دقت اصابت کمتر از 3 متر را برای این کیت هدایتی اعلام کرده است
       
      با هدایت پذیر شدن راکت های سامانه گراد سامانه های Fire Finder امکان محاسبه الگوی پروازی پرتابه برای اجرای عملیات سرکوب را تا حد بسیار زیادی از دست خواهند داد
       
       
       
       
       

       
       
      سامانه راکت چند گانه خودکششی
       
      سازنده    اتحاد جماهیر شوروی
      سال ورود به خدمت   1963 میلادی
      تعداد خدمه    6 نفر
       
      گونه های سامانه گراد

       
      BM 21 V
      نسخه هوابرد با 12 تیوب بر روی کامیون گاز 66B 
       

       
      GRAD 1
      نسخه سبکتر سامانه گراد با 36 تیوب بر روی کامیون زیل 131
       

       
      9K132 Grad-P
      گراد پی لانچر تکی راکت 122 میلیمتری
       

       
        A-215 Grad-M
      نسخه دریایی سامانه گراد
       

       
      9K59 Prima
      پریما نسخه بهبود یافته گراد با 50 تیوب
       

       
      Grad-K
      نسخه تازه تر گراد بر روی کامیون کاماز 5350
       

       
      Tornado G
      راکت انداز بهبود یافته گراد بر روی کامیون اورال 4320
       
       
       
      پیوند 1
      پیوند 2
      پیوند 3
      پیوند 4
      پیوند 5
    • توسط seyedmohammad
      بسمه تعالی
       182
       

       
      خلاصه سیاستی: بررسی نیاز به پدافند هسته ای 
       
       
      مقدمه: اصطلاح پدافند هسته ای گاه به معنی دفاع از سایت های هسته ای به کارمی رود. گاهی نیز به طور خاص در مورد کسانی که در پروژه هایی چون آماد و یا پروژه های مشابه احتمالی درگیر بوده اند به کار می رود تا بر ماهیت دفاعی کار ایشان تاکید شود.* گاهی نیز به معنی استفاده از نیروی هسته ای برای مقاصد پدافندی است. خلاصه ی سیاستی زیر در پی بررسی این موضوع است. 
       
      ***
       
      اصلی ترین تهدید نظامی علیه ایران در سال های پس از انقلاب آمریکا، اسرائیل و برخی کشور های منطقه بوده و هستند. این کشور ها همواره به توان نظامی و حجم تهدیدات خود علیه نظام ایران افزوده اند و اخیرا جسورانه دست به اقدامات خصمانه ی تمام عیار می زنند. اگرچه ایران به لحاظ وسعت، توپوگرافی و نیز توان نظامی قابل توجهی که داراست هدف فوق العاده دشواری برای اشغال زمینی است، اما در عین حال در برابر حملات هوایی خصوصا در مورد زیر ساخت های حیاتی که در نوار ساحلی جنوبی قرار دارند، ضعف های قابل توجهی دارد. در عین حال رزم هواپایه همان نقطه ی قوتی ست که دشمنان ایران خصوصا آمریکا به شدت بر روی آن سرمایه گذاری کرده اند. به همین جهت انبوهی از پایگاه های هوایی را در اطراف مرز های ایران تاسیس کرده اند و بعضی کشور های منطقه نیز خاک و پایگاه های هوایی خود را در اختیار آنان قرار داده اند.
       این البته امری نیست که از دید سران و نظامیان دور مانده باشد. اصلی ترین استراتژی ایران در هنگام درگرفتن یک جنگ تمام عیار با آمریکا یا ائتلافی به رهبری آمریکا علیه ایران نابودی سریع این پایگاه ها قبل از آن است که بتوانند نقش مثمر ثمری در طی آن جنگ ایفا کنند. در حالی که نیروی هوایی ایران به لحاظ کمی و کیفی دارای ضعف های عمده است و توان اجرای چنین ماموریتی را خصوصا در برابر قوای هوایی کشور های متخاصم ندارد، عمده تلاش ها و سرمایه گذاری های ایران در طی چند دهه گذشته بر روی موشک های بالستیک برای نابودی این پایگاه ها و حتی ناو های هواپیمابر به عنوان پایگاه های هوایی متحرک، و دیگر اهداف نظامی استراتژیک دشمن متمرکز شده است. در واقع در برابر قدرت هوایی حریف دکترین نظامی ایران بر پایه استراتژی انکار (A2AD) و به طورخاص انکار هوا بنا شده است.
      البته با توجه به وسعت، تعدد و حفاظت شده بودن این پایگاه های هوایی در مورد کفایت و عملکرد توان موشکی متعارف ایران مباحثی از جمله لزوم استفاده از تسلیحات اتمی مطرح شده است که پیش تر به طور مفصل در بسته سیاستی راهبردی  از سوی اندیشکده ممتن تهیه شده است و مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است.
      اما تمامی این استراتژی ها و تاکتیک ها در بعد آفندی مطرح می شود . برنامه ریزی برای یک جنگ تمام عیار نیازمند داشتن راهکارهای پدافندی مناسب نیز می باشد.
      ظهور تسلیحات دوربرد و هدایت شونده یکی از مهمترین عناصر متمایز کننده کارزار های موج دومی و موج سومی است. در طی 3 دهه گذشته مثال های متعددی از عمل کرد و تاثیر گذاری این تسلیحات بر سرنوشت جنگ ها و تمدن ها می توان بر شمرد که عمدتا از جنگ اول خلیج فارس (طوفان صحرا) شروع و با به امروز ادامه و تکامل یافته است. ، سرعت رشد و تکامل این استراتژی و جنگ افزار های مربوطه، میزان اثر گذاری آنها در میادین نبرد، توان دشمنان در بکار گیری گسترده و دامنه دار چنین تسلیحاتی –از جهت مالی، لجستیکی و فناوری- اهمیت و خطر این دست تهدیدات را غیر قابل کتمان ساخته است.
      در یک طبقه بندی کلی بر حسب تعریف راه حل، این تهدیدات را می توان به دو دسته تقسیم کرد.
       
      ·        تهدیدات کروز، هوا سرشی و شبه بالستیک با سرعت های ساب سونیک و حداکثر 3 ماخ
      ·        تهدیدات هوا سرشی، شبیه بالستیک و بالستیک با سرعت های بیش از 3 ماخ و هایپرسونیک
       
      در این راستا در مورد دسته اول تهدیدات معتقد به اهمیت فراوان سامانه های بردکوتاه خصوصا در مقابله با تهدیدات نو ظهور و حملات انبوه توسط تسلیحات دور ایستا و لزوم برخورداری این سامانه ها از استاندارد ها و قابلیت های سطح  بالا هستیم تا نه تنها بقای خود در میدان رزم را حفظ کنند، بلکه ضامن بقای تاسیسات حیاتی برای کشور باشند که بعضا دهه ها عمر و دهه ها میلیارد دلار هزینه صرف ساخت آنها شده و نابودی آنها می تواند ضربات جبران ناپذیر بر پیکره ی ایران عزیز وارد آرد. به رغم پهنه ی وسیع جغرافیایی برخی از مهم ترین و استراتژیک ترین تاسیسات کشور در نقاط مرزی (جنوب) واقع هستند نه در "عمق استراتژیک" کشور، در واقع همیشه و در همه موارد داشتن پهنه ی جغرافیایی وسیع فراهم آورنده ی عمق استراتژیک لازم در همه سطوح نیست. حمله به این تاسیسات نه تنها نیاز به عملیات های پر ریسک عمقی ندارد، بلکه در مواردی مانند تاسیسات پارس جنوبی عدم رعایت اصول پدافند غیر عامل این تاسیسات را به شدت آسیب پذیر ساخته است.
      در مورد دسته دوم تهدیدات سامانه های پدافندی مورد نیاز است که بتواند در محدوده های ارتفاعی مختلف با اهداف بسیار پر سرعت درگیر شود. انواع سامانه های ضد بالستیک در این دسته بندی قرار می گیرند. کار در مورد ساخت این سامانه ها در دنیا از دهه 60 میلادی و ایام جنگ سرد شروع شده و تا به امروز ادامه یافته اند. آمریکا، اسرائیل و روسیه (شوروی سابق) سه قدرت نظامی هستند که بیشترین سرمایه گذاری ها را در این حوزه انجام داده اند که البته به لحاظ سطح فناوری و تعدد سامانه ها آمریکا با اختلاف زیاد از سایرین پیش است. در کشور ما نیز در سال های اخیر با تحویل گرفتن سامانه پدافندی اس-300 و نیز ساخت سامانه باور-372 توان بسیار محدودی در این حوزه پدافندی ایجاد شده که البته برای رویارویی در یک سناریوی جنگی مطلقا کافی نمی باشد و توجه و سرمایه بیشتری در این حوزه مورد نیاز است.
      اما همانند بخش آفندی که در مورد مفید و یا حتی ضروری بودن قدرت آتش اتمی مباحثی از سوی کارشناسان مطرح شده در بخش پدافندی نیز نظراتی از سوی تعدادی از کارشناسان نظامی مطرح شده است که درخور توجه است.
      در مورد تهدیدات دسته اول سابقه توسعه تسلیحات اتمی برای اجرای عملیات پدافندی در علیه اهدافی که می توان آنها را در این دسته قرارداد وجود دارد، از راکت های غیر هدایت شونده هوا به هوای اتمی، تا موشک های پدافندی دوربرد اتمی همچون سامانه اس-200 در نسخه اصلی (نسخه های صادراتی این سامانه فاقد کلاهک اتمی می باشند). نکته اما اینجاست که شکل و نحوه عملکرد تهدیدات جدید به گونه ای است که این راه حل ها را می توان کاملا منسوخ بر شمرد. حملات امروزه نه توسط اسکادران های انبوه و متراکم جنگنده ها و نه توسط فورمیشنی از بمب افکن های استراتژیک همچون بی-52 برای اجرای عملیات بمباران فرشی، صورت می گیرد. حملات دورایستای امروزی که عمدتا توسط موشک های کروز و هوا سرشی هواپایه صورت می گیرد هرچند به صورت انبوه صورت می گیرد اما عموما از مسیرهای متفاوت و در ارتفاع پست انجام می شود و حتی برخی از این تسلیحات همچون  JASSM  این قابلیت را دارند تا محدوده هدف را دور زده و از پشت سر به سمت آنها حمله ور شوند. پرواز در ارتفاع پست معضل دیگری ست که بکارگیری تسلیحات پدافندی با کلاهک اتمی را بسیار خسارت بار می کند. در مورد بکارگیری تسلیحات اتمی پدافندی در بردهای بسیار دور، برای مثال در سناریویی گروهی از بمب افکن های آمریکایی از پایگاه دیگوگارسیا برخاسته و در محدوده دریای عرب ده ها فروند موشک کروز AGM-158ER را روانه خاک ایران می کنند، در چنین سناریویی در میانه مسیر علاوه بر آنکه مساله مسیرهای پروازی غیر متراکم و متعدد وجود دارد، نکته دیگر آن است که به فرض به قدر کافی دور بردن برد پدافند به نحوی که به یک مبدا حمله به قدر کافی همگرا و متراکم برسیم، در اینجا درواقع شکل دیگری از سناریوی انکار هوا را مطرح کرده ایم، به شکلی که انهدام خود پایگاه دیگوگارسیا که مبدا خیزش بمب افکن های آمریکایی به سمت ایران است، عملی تر، به صرفه تر و با پیچیدگی های فنی و عملیاتی به مراتب کمتری همراه خواهد بود.
       
      ولی در مورد تهدیدات بالستیک و هایپر سونیک از آنجایی که سرعت و ارتفاع پروازی این دسته از تهدیدات عموما زیاد است و سرعت واکنش نسبت به آنها محدود، و نیز سر نسل های متاخر توان مانور دهی این تسلیحات افزایش قابل توجهی داشته، نابودی این تهدیدات نیازمند در اختیار داشتن سامانه های پدافندی با سرعت و دقت بسیار زیاد است به نحوی که بتوانند تخریب لازم را نسبت به هدف اعمال کنند.
       
       

       
       
      نسل اول این سامانه ها که در آمریکا و شوروی سابق توسعه یافتند به جهت ضعف در رسیدن به دقت لازم و توان اعمال تخریب مناسب از کلاهک های اتمی بهره می برند تا با شعاع نابودی[1] و قدرت زیاد از انهدام تهدید اطمینان حاصل کنند. به عنوان نمونه می توان از موشک های ضد بالستیک آمریکایی اسپارتان ویژه درگیری با هدف در ارتفاع بلند با کلاهک اتمی به قدرت 5 کیلوتن و موشک اسپرینت ویژه درگیری در ارتفاع کمتر با کلاهک اتمی با قدرت 1 کیلوتن نام برد که هر دو جزئی از سمانه ضد بالستیک سیف گارد بودند. در روسیه امروزی که میراث دار شوروی سابق است تحول عمده ای نسبت به حوزه جنگ سرد نسبت به تهدیدات بالستیک دوربرد رخ نداده و دفاع ضد بالستیک مسکو کماکان بر عهده سامانه های برجای مانده از دوره جنگ سرد است که عملکردی مشابه موشک اسپراینت دارند و از کلاهک اتمی بهره می برند. در مورد آمریکا اما این کشور با توسعه انبوهی از فناوری های جدید و گران قیمت از موشک های غول پیکر با کلاهک اتمی فاصله گرفته و به سمت استفاده از فناوری هایی چون برخورد مستقیم[2] و سرباره کشنده[3] پیش رفته و آنها را جهت بکار گیری در زمین و دریا و محدوده ارتفاع عملکردی مختلف توسعه داده است. لازم به ذکر است که این سامانه ها هنوز در برابر حملات انبوه در حد یک سناریوی آخر الزمانی خصوصا در مورد موشک های قاره پیما محدودیت هایی را در برابر خود دارند هرچند پیشرفت های عمده و چشم گیری خصوصا در دهه های اخیر رخ داده و توسعه و سرمایه گذاری های بیشتر در دست اقدام است. فناوری Hit to kill و نیز Kill vehicle در بین تمامی کشور های جهان تنها در اختیار آمریکا بوده و رژیم اسرائیل نیز با انتقال فناوری از آمریکا تنها به شکل محدودی از این سطح فناوری ها برخوردار است و دیگر کشورها از اروپای غربی گرفته تا روسیه و چین، چه به لحاظ سطح فناوری چه به لحاظ منابع مالی مورد نیاز برای حرکت در مسیر به دست آوردن چنین فناوری هایی با مشکل رو به رو هستند و فاصله بسیار زیادی با آمریکا در این حوزه دارند. با توجه به این موارد ساخت یک سامانه ضد بالستیک، خصوصا ضد قاره پیما که ابزار عمده اعمال قدرت اتمی دشمنان است که به جای آنکه درگیر فناوری های بسیار پیچیده و گران قیمت همچون Kill vehicle بشود، از کلاهک اتمی در محدوده چند کیلوتن بهره ببرد می تواند راه حلی معقول تر و در دسترس تر باشد.
       
       
      والحمدلله رب العالمین
        *در مورد شهید فخری زاده این عبارت مرتبا تکرار شد. 
      [1] Kill radius
      [2] Hit to kill
      [3] Kill vehicle
    • توسط MR9
      فکور90 ، در اصل ، یک پروژه داخلی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران (IRIAF)  بشمار می رفت که تاریخ آغاز آن به اوایل دهه نخست قرن بیست و یکم ( 2000 میلادی ) برمی گردد . به اعتقاد برخی ، در آن زمان هیچ  موشک هوا به هوای عملیاتی AIM-54A فونیکس در فهرست موجودی نیرو وجود نداشت ، در نتیجه  متخصصان نیروی هوایی پیشنهاد دادند  تا قطعات و اجزاء فونیکس ها را با قطعات موشکهای تغییر یافته هاوک ( پروژه سجیل ) بهبود دهند و موشکهای موجود را بحالت عملیاتی بازگردانند .
      با کلید خوردن این پروژه ، به شکل همزمان نیروی هوایی یک قرارداد همکاری را با صنایع شهید بابایی وابسته به وزارت دفاع و پشتبانی نیرو های مسلح با هدف بازگرداندن چند تیر موشک فونیکس بحالت عملیاتی در یک بازه زمانی یکساله (2007-2006) به امضاء رساندند  و برای اطمینان از صحت کار ، چند کارشناس بازنشسته فنی نیروی هوایی ارتش نیز به این پروژه پیوسته و این ایده دنبال شد.
      براساس گزارشهای تایید نشده ، در اوایل کار ، موشکهای از رده خارج فونیکس با استفاده از جستجوگر موشک MIM-23B دوباره عملیاتی شدند . با این حال ، در سالهای بعد (2009-2008) ، زمانی که صنایع شهید بابایی ، یک نسخه بهبود یافته از موشک پدافند هوایی MIM-23B را با رادار و اویونیک جدید برای نیروی هوایی توسعه داد ، این ایده برای کارشناسان بوجود آمد که تمامی موشکهای فونیکس باقی مانده را با اویونیک جدید و رادار موشک شلمچه ، ( نسخه بهبود یافته MIM-23B) به حالت عملیاتی درآورند .
      این موشک با موفقیت کامل مابین سالهای 2009 تا 2010 آزمایش شد ، اما علی الظاهر  در خط تولید انبوه قرار نگرفت . نسخه جدید سجیل / شلمچه  با جستجوگر و اویونیک پیشرفته با شناسه سجیل هوابرد برای تجهیز تامکتهای نیروی هوایی ، فانتوم ومیراژهای اف-یک در حال توسعه است .
      پی نوشت : 
      این تحلیل ، صرفاً یک نظر بشمار می رود و نه تایید و نه رد می گردد . با این حال امیدواریم نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، بیش از پیش ، از قابلیتهای تدافعی ، تهاجمی برخوردار گردد . 
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.