بررسی استراتژیک قارچ های سمی شبه قاره؛ بررسی روند دستیابی و مخاطرات جنگ هسته ای در شبه قاره

[mjb 1,210]

ن وَالْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُونَ

 

قارچ های سمی شبه قاره؛ بررسی روند دستیابی و خطرات جنگ هسته ای در شبه قاره برای جهان


چند ثانیه سکوت،درخشش خورشید دوم و ناگهان ویرانی.....

شاید این چند کلمه تمام توصیفات یک شاهد یا قربانی تسلیحات هسته ای باشد...اما برای فرماندهان و جنگ سالاران لذت بخش ترین جملات است...البته تفاوتی ندارد اینها آخرین اندوه، غم ،شادی شیطانی و یا جنون قدرت در جهان است.... جملاتی برای پایان دنیا

باهم نگاهی به روند دستیابی به سلاح اتمی در شبه قاره بیاندازیم:

برای اولین بار، ایالات متحده آمریکا در سال ۱۹۶۵ و پس از آن شوروی در سال ۱۹۶۹ به سلاح هسته ای دست یافتند. با فاصله زمانی کوتاه، انگلیس، فرانسه و چین نیز به ترتیب در سال های ۱۹۵۲، ۱۹۶۰ و 1964 صاحب بمب اتم گشتند. با تشکیل باشگاه هسته ای و به رسمیت شناختن این پنج کشور به عنوان قدرت های هسته ای، تلاش شد کشورهای دیگر به سراغ کسب بمب اتم نروند، اما دهلی نو در مه ۱۹۹۸ ادعا کرد پنج آزمایش هسته ای زیرزمینی انجام داده است. اسلام آباد نیز در ۲۸ مه همین سال پنج آزمایش هسته ای در ایالت بلوچستان در تپه های چگای انجام داد. پاکستان در ۳۰ مه یک آزمایش دیگر در همین منطقه انجام داد. پاکستان ادعا کرد پنج آزمایش را در پاسخ به پنج آزمایش اخیر هند و یکی را در پاسخ به آزمایش صلح آمیز هسته ای هند در سال ۱۹۷۵ انجام داده است. در ادامه، سیر برنامه هسته ای هند و پاکستان را مد نظر قرار می دهیم.

 

هند

برنامه هسته ای هند در مرکز تحقیقات اتمی "بابا" در "ترومبای " آغاز شد. این مرکز بر اساس طرح آمریکایی(US Atoms for Peace Program) یا اتم برای صلح شکل گرفت. نخستین راکتور هند، راکتور تحقیقاتی "آسپارا" بود که با کمک انگلیس در سال ۱۹۵۵ ساخته شد. سال بعد نیز هند یک راکتور مدرن آب سنگین را از کانادا وارد کرد که آمریکا تهیه آب سنگین آن را بر عهده گرفت. همچنین، آمریکا در ساخت و سوخت گیری راکتورهای "تاراپور" به هند کمک کرد. تا اواسط دهه 60، هند تنها طرفدار انرژی صلح آمیز هسته ای بود، اما سه عامل هسته ای شدن چین، اختلافات هند و پاکستان و کسب پرستیژ و جایگاه جهانی، هند را برای کسب سلاح اتمی ترغیب کرد. شکست هند از چین در جنگ میان دو کشور در سال 1962 و اتمی شدن چین در سال 1964، مهم ترین عاملی است که هند را به سوی هسته ای شدن سوق داد. رد تقاضای هند از سوی آمریکا و شوروی برای تضمین امنیتی در مقابل چین نیز موجب شد هند در مقابل سه قدرت هسته ای چین، آمریکا و شوروی احساس محدودیت کند.

اختلافات هند و پاکستان از زمان استقلال هند و جدایی پاکستان از هند در سال 1947 ، به ویژه در مورد ایالت جامو و کشمیر و جنگ در سالهای 1948، 1961 و ۱۹۷۱ و همچنین، بحران سالهای 1984–۱۹۸۳ و بحران بر استکس در سال ۱۹۸۷، عامل دومی است که انگیزه هند را به منظور هسته ای شدن افزایش داد.

ضمن اینکه هند از کمکهای چین به پاکستان در انتقال فناوری، مواد و تسلیحات هسته ای نیز احساس نگرانی می کرد. سومین عامل تلاش برای تثبیت جایگاه خود به عنوان قدرت منطقه ای، افزایش پرستیژ بین المللی و استقلال در تصمیم گیری در صحنه جهانی می باشد. کسب تسلیحات هسته ای توسط هند، یکی از ملزومات برای عضویت دائم در شورای امنیت به شمار می رود. با روی کار آمدن ملی گراها در هند در دهه ۱۹۸۰، این رویکرد دنبال شد. در حالی که در مورد پاکستان، توازن در برابر هند و بازدارندگی هسته ای در مقابل این کشور، عامل دستیابی به سلاح هسته ای بوده است. هند در سال ۱۹۷۶، اولین آزمایش هسته ای خود را انجام داد که آن را آزمایش هسته ای صلح آمیز نامید. بعد از آن، آمریکا محدودیت هایی در زمینه مواد و فناوری هسته ای به هند تحمیل کرد و کانادا کمک به برنامه هسته ای هند را رها نمود. با روی کار آمدن ایندیرا گاندی در سال ۱۹۸۰، برنامه های هسته ای هند شتاب بیشتری گرفت. هند ابتدا به توسعه برنامه های موشکی خود پرداخت و تا سال 1996، کلاهک هسته ای ساخت که قابلیت قرار گرفتن بر موشک "پریتوی-۱" (موشک تک مرحله ای سوخت مایع با150کیلومتر برد و 800-1000کیلوگرم سرجنگی)را داشت.

 

پاکستان

تلاش پاکستان برای دستیابی به انرژی صلح آمیز هسته ای نیز با مشارکت در طرح آمریکایی اتم برای صلح آغاز گردید. پاکستان در سال ۱۹۵۵، کمیته انرژی اتمی با عضویت ۱۲ نفر تشکیل داد که به حکومت برای کسب صلح آمیز انرژی هسته ای و انعقاد توافق همکاری هسته ای با آمریکا توصیه نمود. اما اختلاف ها میان هند و پاکستان، جنگ 1965 میان هند و پاکستان بر سر کشمیر و شکست پاکستان و آزمایش صلح آمیز هند در سال 1974، پاکستان را برای کسب بمب اتم آماده ساخت. در سال ۱۹۷۲، نخست وزیر وقت پاکستان، ذوالفقار علی بوتو، دانشمندان ارشد هسته ای پاکستان را در شهر "مولتان" گرد هم آورد و دستور ساخت بمب اتمی را به آنان داد.

با بازگشت عبدالقدیر خان از هلند به پاکستان و در واکنش به سیاست های توسعه ای هند، برنامه هسته ای پاکستان گسترش یافت. عبدالقدیر خان به عنوان پدر هسته ای پاکستان، در اوایل دهه ۱۹۷۰ برای یک پیمانکار کنسرسیوم غنی سازی اروپایی به نام یورنکو در هلند کار می کرد و با درخواست علی بوتو در سال 1976 به پاکستان بازگشت. وی طرحهای ساخت سانتریفوژ را سرقت و اطلاعات و دانش ساخت بمب اتم را از غرب به پاکستان منتقل کرد. عبدالقدیر خان در سال ۱۹۸۷ در مصاحبه با روزنامه نگار هندی پذیرفت که پاکستان توانایی تولید تسلیحات هسته ای را دارد. بنابراین، بعد از آزمایش هسته ای هند در مه ۱۹۹۸، پاکستان نیز در ماه مه همین سال اقدام به آزمایش هسته ای نمود و در کشور هند و پاکستان به جمع دارندگان بمب اتم پیوستند.

 

دکترین دفاعی هند و پاکستان در استفاده از سلاح اتمی

پس از سال ۱۹۹۸، هند و پاکستان به توسعه برنامه های هسته ای خود تداوم بخشیدند. نشریه تهدیدهای اشاعه وزارت دفاع هند در سال ۲۰۰۱ نشان داد برنامه های استراتژیک هند و پاکستان، با توجه به تلاش های یکدیگر تداوم دارد و دو کشور در دوره ای از تشدید توسعه موشکی و تسلیحات هسته ای هستند؛ به طوری که می توان آن را «رقابت کند هسته ای» نامید.

 دکترین هسته ای هند نیز که در اوت ۱۹۹۹ تصویب شد، ضمن بیان بازدارندگی مطمئن حداقلی، به کارگیری جنگ متعارف محدود را حفظ کرده است، زیرا بازدارندگی حداقلی مفهوم پویایی است که وابسته به محیط امنیتی می باشد و از این رو، امکان توسعه برنامه هسته ای باقی است.  آزمایش موشک های بالستیک در سال های ۱۹۹۹ و ۲۰۰۳، حاکی از این پویایی است این پیشرفت ها تا جایی ادامه داشت که هند در ۲۷ ژوئیه ۲۰۰۹، نخستین زیردریایی با قدرت اتمی را به آب انداخت.

پاکستان سیاست استفاده نخست را برای خود برگزیده است.  این کشور برای حفظ این سیاست در برابر دیگر کشورها به خصوص هند، لازم است برنامه هسته ای خود را در روند توسعه قرار دهد. فیکرت و کرونستد ، کارشناسان مرکز تحقیقات کنگره آمریکا معتقدند هند ۳۰ تا ۳۵ سلاح هسته ای و پاکستان بین ۲۶ تا ۶۸ سلاح هسته ای دارد .

با ایجاد باشگاه هسته ای و اِن پی تی، تصور می شد کشور دیگری به بمب اتم دست نخواهد یافت، اما تسلیحات هسته ای هند و پاکستان تحول مهمی در منطقه و نظام بین الملل ایجاد کرد که نظریه پردازی با توجه به ابعاد جدید مسئله هسته ای را ضروری ساخت. سیر نظامی شدن برنامه های هسته ای هند و پاکستان روشن کرد که اگر چه آنها در مقابل یکدیگر تعریف شده اند، ولی به دلیل جایگاه این برنامه ها در چارچوب مناسبات استراتژیک بین المللی و حساسیت ویژه منطقه شبه قاره، پیامدهایشان فراتر از روابط دوجانبه این دو کشور بوده است.



ادامه دارد.....

[mjb 1,210]

بخش نخست :پیامد های جنگ از دید زیست محیطی و خطر زیستی این جنگ

 

برای این امر خلاصه ای ازویژگی ها و پیامدهای این جنگ که توسط محققین دانشگاه های راتگرز ، کلرادو بولدر وUCLA انجام شده است بیان می شود:

1- جنگ با حدود100 بمب هسته ای با قدرتی معادل 15Kt (حدود قدرت بمب اتمی که در هیروشیما فرود آمد) رخ می دهد که کاملا در توانایی دو کشور می باشد؛این مقدار حدود نیم درصد کل دارایی های آمریکا و روسیه می باشد.

2-حدود20میلیون نفر بطور مستقیم توسط تسلیحات اتمی کشته می شوند.

3-انفجار شدید سبب تولید میلیون ها تن گرد و غبار و دود رادیو اکتیو می شود که حدود1تا5 میلیون آن به سرعت تا ارتفاع 50 کیلومتری در لایه استراتوسفر بالا می رود.(استراتوسفر در جلوگیری از اثرات مرگبار تابش‌های شدید فرابنفش با وجود ازن موجود در آن بسیار مؤثر است. از طرف دیگر گاز ازن (o3) توأم با کربن دی اکسید (co2) اثر بسزایی در پراکندگی عمودی دما دارد(

4-حجم دود و گرد و غبار ایجاد شده با پخش شدن در سرتاسر جهان، لایه ی در استراتوسفر ایجاد می کند که به شدت میزان دریافت نور خورشید توسط زمین را کاهش می دهد.

5- ظرف حدود 10 روز پس از انفجارات اتمی، دمای نیم کره ی شمالی زمین با کاهش محسوسی مواجه می شود که از کاهش دما طی عصر یخبندان کوچک(که مصادف با سال های قبل از انقلاب صنعتی بود) نیز شدیدتر است.

6-اثر این جنگ بر دما، حدودا دوبرابر بیشتر از اثر بزرگترین آتشفشان500سال گذشته در سال1816 است که سبب "سال بدون تابستان" در آن زمان شد

7-این کاهش دما سبب کاهش10درصدی بارش های میانگین جهانی می شود که بیشترین کاهش مرتبط با یاران های موسمی تابستانی در آسیاست

8- حدود 20-40 درصد لایه ازن در ارتفاع میانی لایه استراتوسفر و حدود50-70 درصد لایه ازن در ارتفاع بالا در ناحیه شمالی کره زمین نابود می شود و سبب افزایش پرتو UV می شود که به شدت بر حیات جانوری و گیاهی و همچنین سلامتی انسان ها تاثیر گذار است.

9- اثر گذاری بر فصل رویش در نیم کره شمالی به شدت چشمگیر است و این دوره را کوتاه و سردتر می کند.

10-اثر کلی موارد قبل کاهش غلات و بذر ها و درنتیجه کاهش محصولات کشاورزی و در نتیجه افزایش چشمگیر مرگ و میر بر اثر گرسنگی است.
در تصویر زیر تغییر دما در اثر انجام جنگ هسته ای در ماه های June, July, August را در شکل زیر می بینید:

 

 

در فایل الصاق شده حجم گرد و غبار و دود رادیواکتیو منتشره در سطح جهان مشاهده می شود:

منبع:

[1]Alan Robock, Luke Oman, and Georgiy L. Stenchikov, "Nuclear winter revisited with a modern climate model and current nuclear arsenals" (2007). Journal of Geophysical Research, vol. 112

 

 

[Amirali123 1,165]

دوستان الان فرن 21 نه سال 1945 درسته دو انفجار اتمی در هیروشیما و ناکازاکی روی هم نیم میلیون انسان رو کشت یا درگیر بیماری های کشنده کرد وی منطقه شبه قاره هند یکی از مترکم ترین و پر جمعیت ترین نقاط جهان است که حتی بروز یک جنگ متعارف باعث کشته شدن ده ها میلیون آدم میشه در حالی که اگر در یک جنگ اتمی سر چشمه های رود های اصلی آلوده بشن آب صد ها میلیون آدم غیر قابل شرب میشه

[mjb 1,210]

بخش دوم:پیامد های سیاسی و منطقه ای منازعات اتمی هند و پاکستان

قسمت اول:پیامد های نظری برخورداری هند و پاکستان از تسلیحات اتمی

مقدمه:
از دید فلیپ اولدنبرگ استاد علوم سیاسی در پژوهشکده آسیای جنوبی دانشگاه کلمبیا دو تفاوت عمده در رژیم سیاسی هند و پاکستان وجود دارد که انتخاب های تاریخی و الگو های تغییر سیاسی بر آن بی تاثیر است:
 1- تفاوت دینی(هندویسم و اسلام)    2- روابط خارجی
(فارغ از بحث اسلام سیاسی و هندویسم سیاسی که مباحث بسیاری را در بر می گیرد و در انشاالله فرصت دیگر به آن خواهیم پرداخت، مورد دوم می تواند به درک بهتر شرایط و تفاوت های سیاسی این دو کشور به ما کمک کند.)

از دید اولدنبرگ فرایندهای داخلی هندوستان بنا به دلایلی که در کتاب خود برمی شمرد نسبت به پاکستان کمتر تحت تأثیر عوامل خارجی قرار داشته است. او به مساحت و منابع هند به عنوان دو عامل اشاره می کند که خودبسندگی اقتصادی و سیاسی را برای هند جذاب می ساخت و به همین دلیل جواهر لعل نهرو اولین نخست وزیر پس از استقلال هند از وارد شدن در هر ائتلافی خودداری کرده و در مقابل سیاست عدم تعهد را در پیش گرفت؛ اما از آنجا که پاکستان در سال های آغازین استقلال با مشکل امنیت ملی جدی روبه رو شد، در نتیجه به سرعت به سوی اتحاد با ایالات متحده پیش رفت؛ اتحادی که بنیه نظامی اش را به طور قابل ملاحظه ای تقویت کرد. این مسئله در پاکستان تأثیر عمده ای بر توازن قوای دولتی در این کشور داشته چرا که ارتش در سه دوره زمانی متمایز، از این نقش مرکزی بهره برداری کرده است: در طول نخستین دهه جنگ سرد، در زمان «جهاد» در افغانستان و در سال های پس از یازده سپتامبر
اولدنبرگ توضیح می دهد که چگونه پایه های حاکمیت ارتش در پاکستان مستحکم شد و از جمله به این مسئله اشاره می کند که ارتش از طریق اعمال قیمومیت بر بخش های حیاتی امنیت ملی و دخالت فعال در سیاست های معمول در دوران حاکمیت دموکراسی، توانست نقش خود را در سیاست پاکستان نهادینه کند. در مقابل در هندوستان، انتخابات سال ۱۹۷۷ روح تازه ای در خیزش مردمی دمید که در نتیجه آن بخش های عمده ای از طبقات فرودست حاشیه ای، طبقات محروم (دلیت پایین ترین کاست اجتماعی) و زنان به فرایندهای دموکراتیک پیوستند. همچنین در این دوران هند شاهد افزایش اهمیت و تعداد نهضتهای اجتماعی و سازمانهای غیر دولتی یا مردم نهاد (NGO) بود، نتیجه این تحولات، تعمیق دموکراسی در هند بود.
با توجه به مقدمه و درک کلیات سطح روابط سیاسی و همچنین سطح دموکراسی در دوکشور به بحث اصلی در مورد منازعات هسته ای می پردازیم:


 با در نظر گرفتن اینکه، آزمایش های هسته ای هند و پاکستان، اولین آزمایش های هسته ای خارج از باشگاه پنج عضو هسته ای بود، نظریه پردازان مسائل استراتژیک بین المللی را به واکنش واداشت. باید در نظر داشت حدود نیم قرن تعادل هسته ای میان آمریکا و شوروی در دوران قبل و پس از جنگ سرد، به پیدایش و پرورش ادبیات، گفتمان ها و دیدگاه هایی در خصوص سلاح های هسته ای انجامیده بود و در این میان، آزمایش های هسته ای هند و پاکستان، بی تردید شوکی مفهومی در حلقه نظریه پردازی استراتژیک ایجاد کرد که به نوبه خود قابل توجه بوده و در فهم پیامدهای هسته ای هند و پاکستان در سطح کلان و چشم انداز استراتژیک، مهم می باشد.
به این منظور، دو نظریه مطرح گردید:
الف) "کنت والتزا"  دال بر بازدارندگی تسلیحات هسته ای با تبیین مسئله هسته ای هند و پاکستان
ب) "اسکات سیگن" مبنی بر خطر آفرینی تسلیحات هسته ای
نخستین بار، دستیابی ایالات متحده آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی به تسلیحات هسته ای بود که نظریه پردازان را واداشت تأثیر تسلیحات هسته ای را به عنوان یکی از خطرناک ترین ساخته های بشر بر سیاست گذاری دولت ها و تحولات نظام بین الملل بررسی نمایند. این نظریات، به طور کلی در چارچوب نظریات خوش بینانه و بدبینانه قرار گرفتند.
در اوایل دهه ۱۹۸۰ و زمانی که هنوز روابط استراتژیک شرق غرب غلبه داشت، کنت والتز در رساله خود در سال ۱۹۸۱، برای اولین بار نظریه بازدارندگی را در قالب نظریات خوش بینانه با جزئیات و به طور مستدل ارائه کرد.
بر اساس این نظریه، کشورها بازیگران عقلانی هستند که در نظام بین الملل برای تأمین امنیت خود و بازداشتن دشمنان بالقوه باید به دنبال سلاح هسته ای باشند. والتز در تحلیل خود طرفدار اشاعه است.اشاعه تسلیحات هسته ای موجب تقویت بازدارندگی و صلح و ثبات می شود.
در مقابل، نظریه «خطر آفرینی گسترش سلاح های هسته ای» ، در چارچوب نظریات بدبینانه معتقد است وجود سلاح های هسته ای در دست کشورها، باعث بی ثباتی جهان می شود. اسکات سیگن واضع این نظریه است. به عقیده سیگن که اشاعه بیشتر سلاحهای هسته ای نه تنها ثبات به ارمغان نمی آورد، بلکه ثبات جهانی موجود را نیز به مخاطره خواهد انداخت.
اهم نظریه سیگن را می توان چنین ذکر کرد: «سازمان های حرفه ای نظامی، به علت تعصبات رایج، روش های بدون انعطاف و منافع کوتاه بینانه، رفتار سازمان خاصی که احتمالا موجب بی اثر شدن بازدارندگی، جنگ عمدی یا تصادفی می گردد، از خود نشان خواهند داد. کشورهایی که در آینده به سلاح هسته ای مجهز خواهند شد، احتمالا به وسیله نظامیان اداره خواهند شد یا دولت های غیر نظامی ضعیفی خواهند داشت و فاقد ساز و کارهای کنترل غیرنظامی مثبت و محدود کننده خواهند بود»بنابراین، خطر تسلیحات هسته ای افزایش می یابد. "پل کاپور" نیز معتقد است ترکیبی از نارضایتی از وضعیت مرزهای سرزمینی، ضعف قدرت متعارف نظامی و تسلیحات هسته ای، بی ثباتی ایجاد می کند.

این نظریه بعد از هسته ای شدن هند و پاکستان مطرح شده است. نظریه دیگری که بعد از آزمایش های هسته ای هند و پاکستان تقویت شد، «پارادوکس ثبات - بی ثباتی » "گلن اسنیدر" است که بر اساس آن، بازدارندگی متقابل تسلیحات هسته ای در سطح استراتژیک، امکان توسل به زور و بی ثباتی را در سطوح پایین تر موجب می شود. بنابراین، امکان وقوع جنگ های متعارف محدود و جنگهای نیابتی وجود دارد .

هیچ کدام از نظریات مذکور به تنهایی گویای تمام ابعاد برنامه هسته ای نظامی هند و پاکستان نیستند. زیرا هم نظریات بازدارندگی و هم پارادوکس ثبات - بی ثباتی، با این نقص روبروست که ثبات در سطح استراتژیک را قطعی می دانند، در حالی که چنین نیست و امکان استفاده از تسلیحات هسته ای، به صورت عمدی یا تصادفی وجود دارد.
چهار حالت برای استفاده از سلاح هسته ای وجود دارد:
۱. استفاده غیر عمدی یا استفاده از سلاح های هسته ای در نتیجه فشار در طول بحران و جنگ؛
۲. استفاده غیر مجاز و ناروا یا استفاده تسلیحات هسته ای به وسیله فرماندهان نظامی بدون مشروعیت از رهبران سیاسی؛
۳. حوادث هسته ای؛
4. گم شدن یا دزدیدن سلاح هسته ای و استفاده آن توسط تروریست ها.

بر اساس نظریه سیگن، در پاکستان به دلیل حضور قدرتمند نظامیان امکان به کارگیری تسلیحات هسته ای به مراتب بیشتر است. ضمن اینکه نظریات بازدارندگی، نقش بازیگران غیر حکومتی را نادیده گرفته اند و تنها دولت ها را دارندگان بمب اتم می دانند. نظریه اسکات سیگن نیز از این جنبه که سلاح هسته ای را عامل خطر آفرین دانسته، مورد تأیید است. محدود دانستن خطر این سلاح به دولت های نظامی مورد اشکال است، زیرا بر اساس این نظریه، سلاح هسته ای پاکستان به دلیل حکومت های نظامی و نفوذ نظامیان در دوره حکومت های غیر نظامی می تواند خطرناک باشد، اما در مورد هند تردید وجود دارد.
نظریه کاپور نیز در صورت عدم نارضایتی سرزمینی و برخورداری از قدرت متعارف نظامی ابطال می شود، در حالی که سلاح هسته ای به خودی خود تنش زا بوده و دستیابی هر کشور به این سلاح، پیامدهای خطرناک آن را افزایش می دهد.
همان گونه که مشاهده خواهد شد، به رغم رویکرد غالب مبنی بر صحت نظریه بازدارندگی گسترش تسلیحات هسته ای والتز، این نظریه نمی تواند توضیح دهنده پیامد تسلیحات هسته ای هند و پاکستان باشد. نگاهی به نتایج حاصل از کسب بمب اتم توسط هند و پاکستان، روشنگر این گفته خواهد بود.


ادامه دارد.....

ویرایش شده در فروردین 98 توسط mjb

[mjb 1,210]

بر 27 اسفند 1397 در 13:03 , Amirali123 گفت:

دوستان الان فرن 21 نه سال 1945 درسته دو انفجار اتمی در هیروشیما و ناکازاکی روی هم نیم میلیون انسان رو کشت یا درگیر بیماری های کشنده کرد وی منطقه شبه قاره هند یکی از مترکم ترین و پر جمعیت ترین نقاط جهان است که حتی بروز یک جنگ متعارف باعث کشته شدن ده ها میلیون آدم میشه در حالی که اگر در یک جنگ اتمی سر چشمه های رود های اصلی آلوده بشن آب صد ها میلیون آدم غیر قابل شرب میشه

این مقاله کاملا سطح پایین رو در نظر گرفته...البته گسترده تر بود ولی چند نکته رو (مثلا در مورد تغییر اقلیم از جمله طوفان ها و تغییر اقلیم شدید) پرداخته نشده بود.
احتمالا به منابع آب و یخچال های طبیعی اون مناطق آسیبی نرسونن....چون منابع آب جمعیت چند کشور از بین می برن
======================================================================
از اینجا به بعد وارد بحث های نظری و تاثیر بر روابط سیاسی میشه چون میخوام بررسی کامل باشه ممکنه یکم طولانی و کسل کننده بشه

[Ghalam 3,284]

حالا چون کسی خبر تائید ساخت نیروگاه های اتمی و انتقال تکنولوژی اتمی به عربستان رو کار نکرده باید بگم .... تا دیر نشده ما باید اتمی بشیم ...

[scorpion57 4,246]

10 hours قبل , Ghalam گفت:

حالا چون کسی خبر تائید ساخت نیروگاه های اتمی و انتقال تکنولوژی اتمی به عربستان رو کار نکرده باید بگم .... تا دیر نشده ما باید اتمی بشیم ...

اگر اتمی هم بشیم تقریبا هیچ تاثیری نداره فقط امارات و قطر و مصر و عربستان و ترکیه رو جری تر میکنیم که اتمی بشن ما اگه بمب اتم هم داشته باشیم جرات استفاده ازش رو نداریم چون هم قدرت نظامی متعارف و اقتصادی نداریم و هم متحدی که عضو شواری امنیت باشه و اتمی باشه نداریم ما متاسفانه تقریبا عضو هیچ اتحادیه امنیتی و اقتصادی درست و حسابی نیستیم به نظر شخصی من هیچ تهدیدی بزرگتر از مشکلات  و اضمحلال و نارضایتی داخلی نیست ایران مولفه های قدرت ملی خودش رو داره از دست میده به تاریخ کهن ایران نگاه بندازیم کاملا متوجه این امر میشیم

[Ghalam 3,284]

46 minutes قبل , arjemandi گفت:

اگر اتمی هم بشیم تقریبا هیچ تاثیری نداره فقط امارات و قطر و مصر و عربستان و ترکیه رو جری تر میکنیم که اتمی بشن ما اگه بمب اتم هم داشته باشیم جرات استفاده ازش رو نداریم چون هم قدرت نظامی متعارف و اقتصادی نداریم و هم متحدی که عضو شواری امنیت باشه و اتمی باشه نداریم ما متاسفانه تقریبا عضو هیچ اتحادیه امنیتی و اقتصادی درست و حسابی نیستیم به نظر شخصی من هیچ تهدیدی بزرگتر از مشکلات  و اضمحلال و نارضایتی داخلی نیست ایران مولفه های قدرت ملی خودش رو داره از دست میده به تاریخ کهن ایران نگاه بندازیم کاملا متوجه این امر میشیم

مهم اینه که بقیه جرات استفاده ازش علیه ما رو نداشته باشند وگرنه از ج.ا به جزء  قمپز در کردن  هیچی بر نمیاد ...

ویرایش شده در فروردین 98 توسط Ghalam