معرفی و بررسی پهپادهای رزمی چین معرفی و بررسی پهپادهای رزمی چین

[remo 4,094]

بسم الله الرحمن الرحیم

 

با توجه به اهمیت روز افزون جنگ افزارهای بدون سرنشین در میدان رزم ، در این تاپیک قصد داریم به بررسی هواپیماهای بدون سرنشین کشور چین و همچنین دکترین حاکم بر آنها  بپردازیم.پست اول به عنوان پیش درآمد تاپیک ، ترجمه خبر مربوط به نمایشگاه هوایی چین ( Zhuhai Airshow ) در سال 2018 هست ، که به گفته صاحب نظران درآن ارتش آزادی بخش خلق چین برتری خود را در امر طراحی و تکنولوژی به رخ رقبای خود کشید .در این نمایشگاه چینی ها علاوه بر اعلام دستیابی به رادار کوانتومی وآکروجت جنگنده نسل پنجم و چهارم ارتقا یافته خود در امر هواپیماهای بدون سرنشین بسیار قوی ظاهر شدند.

 

سبقت چینی

 

• WJ-700

شرکت China Aerospace Science & Industry (CASIC) در نمایشگاه بین المللی Airshow China 2018 چین یک هواپیمای بدون سرنشین جدید با نام WJ-700 معرفی کرد. این هواپیماهای بدون سرنشین برای ماموریت های شناسایی و تهاجمی  در زمین و دریا طراحی شده است. WJ-700 دارای 20 ساعت مداومت پروازی و بیشینه وزن برخاست(MTOW) تا 3500 کیلوگرم و4 جایگاه حمل مهمات می باشد. بر خلاف دیگر هواپیماهای بدون سرنشین از کلاس  MALE (ارتفاع متوسط ، برد بلند _ medium altitude/ long endurance) که به مهمات نسبتا سبک مسلح هستند، این هواپیماهای بدون سرنشین قادر به حمل مهمات استاندارد هوا به سطح مانند موشک های ضد رادار CM-102، موشک های ضد کشتی  C-701 و C-705KD تجهیزات هشدار زودهنگام و جنگ الکترونیک است.

هواپیمای بدون سرنشین WJ-700 در کنار موشک های ضد رادار CM-102

 

• Rainbow CH-7

هواپیمای بدون سرنشین تهاجمی (UCAV) به نمایش درآمده دیگر ، Rainbow CH-7 است که بسیار به طرح های آمریکایی مانند X-47 و X-45 شبیه است. با وجود اندازه بزرگ آن  و عرض بال 22 متری و طول 10 متر و بیشینه وزن برخاست 13 تن، CH-7 با استفاده از سطوح منحنی شکل و به کارگیری مواد جاذب راداری یک پنهانکار محسوب می شود. CH-7 برای عملیات در سرعت پایین و ارتفاع بالا طراحی شده است و دارای  حداکثر سرعت 0.75 ماخ ارتفاع پروازی  30،000 تا 43،000 فوت است. با توجه به ماموریت ، سرعت کروز آن کمتر از 0.5-0.6 ماخ است و موتور توربوفن آن از نوع ناشناخته ای است. Rainbow CH-7 دارای 2 جایگاه داخلی مهمات می باشد که این خاصیت در امر پنهانکاری حائز اهمیت است.

CH-7 مانند دیگر اعضای خانواده Rainbow اجرای عملیات را کاملا خودکار انجام می دهد و کنترل ماموریت توسط ایستگاه زمینی فراهم می شود. پنهانکار بودن آن را قادر می سازد اجرای عملیات را در فضای هوایی تحت کنترل دشمن حفظ کند. CH-7 می تواند با ماموریت های شناسایی به عمق نفوذ کند و رادار ها ،کشتی ها، سایت های موشکی ، مراکز فرماندهی و دیگر مراکز  کلیدی را مورد حمله قرار دهد.

پهپاد CH-7

نیروی دریایی چینی به شدت به هواپیمای بدون سرنشین برای ناوگان ناو هواپیمابر جدید خود علاقه مند است. چین در حال حاضر دارای یک هواپیما بر عملیاتی ، یکی تحت آزمایشات دریایی ، و سومی در حال ساخت است. پهپاد ها در هواپیمابرها، محدوده نظارتی و  تهاجمی را در سطح ناوگان افزایش داده و توانایی آن را برای حفظ نظارت مداوم و انجام  ماموریت های شناسایی و تهاجمی بدون نیاز به سوخت گیری هوایی بهبود می دهد.چینی ها  از چنین هواپیماهای بدون سرنشین به طور مستقل یا در هماهنگی با هواپیماهای جنگی نسل چهارم استفاده می کنند. CH-7 کنونی با بال های ثابت برای اجرای عملیات از یک باند طراحی شده است، اما توسعه دهندگان در حال حاضر برای استفاده از آنها در ناو هواپیمابر ، بالهای تاشو (folding wings) را پیگیری می کنند.

 

• HK-5000G

هواپیماهای بدون سرنشین دیگر HK-5000G است طراحی شده با بالهای تاشو  توسط شرکت Aeromarine Intelligent Equipment ، که یک شرکت تابعه از شرکت کشتی سازی چین هست.این پهپاد با بیشینه وزن برخاست 5 تن و مداومت پروازی 12 ساعته ، قابلیت برخاست به صورت پرتاب ریلی (catapult) و همچنین برخاست از باند را دارد . HK-5000G مجهز به سنسور  EO/IR هست و توانایی حمل 2 محموله در زیر بال را دارد و برای ماموریت های شناسایی و تهاجمی از ناوهای هواپیمابر استفاده خواهد شد.

پهپاد HK-5000G

 

• JY-300

هواپیماهای بدون سرنشین بعدی ، JY-300 یا   Tian Shao  نام دارد ، یک پهپاد  نظارتی و هشدار زودهنگام هوابرد (AEW&S) است که مجهز به یک رادار آرایه فازی جدید به عنوان اثباتگر تکنولوژی ، ساخته شرکت CETC  است. از مشخصات عملکردی هواپیمای بدون سرنشین JY-300 میتوان به مداومت پروازی  15 ساعته و سرعت کروز 200 کیلومتر در ساعت، ارتفاع پروازی 25،000 فوت و بیشینه وزن برخاست  1300 کیلوگرم ،قادر به حمل محموله به وزن 400 کیلوگرم اشاره کرد. JY-300  با چندین رادار آرایه فازی فعال AESA ، در دو طرف بدنه و لبه های جلویی بالها ( leading edges ) پیکربندی شده است.

 

پهپاد JY-300

 

 

• Rainbow CH-10

یک طرح دریایی دیگر نیز برای  خانواده Rainbow در نظر گرفته شده است. CH-10  هواپیمای بدون سرنشین عمود پرواز (VTOL) با قابلیت تیلت‌ روتور (Tiltrotor) با کاربری رزمی و غیر رزمی .

پهپاد CH-10

 

• FL-71

پلت فرم FL-71 یک هواپیمای بدون سرنشین با سرعت بالا  ، برای بیشینه وزن برخاست 3 تن ، ارتفاع پروازی 50،000 فوت ، حداکثر سرعت 2،200 km/h (1.8 ماخ) و پرواز کروز 850 km/h (0.71 ماخ) در 30،000 فوت طراحی شده است. . این پارامترهای عملکردی FL-71 را قادر میسازد در ماموریتی که حدود یک ساعت طول می کشد محموله ای 100 کیلوگرمی را تا مسافت  800کیلومتر حمل کند ، یک پلتفرم ایده آل برای یک ماموریت کوتاه و سریع.

 

پهپاد FL-71

 

• FL-2

اما FL-2 نام یکی دیگر از هواپیماهای بدون سرنشین رونمایی شده  است که برای حمل محموله های سنگین در سرعت بالا طراحی  شده است. پهپاد FL-2 با بیشنه وزن برخاست 22 تن می تواند با سرعت 900 km/h (0.73 ماخ) مسافتی در حدود 7300 کیلومتر را به طور مستقل (autonomously) پرواز کند.

پهپاد FL-2

 

 

• TW-765 , TW-356

هواپیمای بدون سرنشین بعدی از شرکت Tengden یک پهپاد دوموتوره  با نام TW-356 ، طراحی شده برای حمل محموله های فوق سنگین است. TW-356 با قابلیت 4 جایگاه حمل محموله ، برای بارریزی و بکارگیری غلاف سنجش از دور و یا جنگ الکترونیک بسیار موثر است. این شرکت همچنین یک نوع هواپیمای بدون سرنشین بزرگتر دیگر با نام  TW-765 را برای عملیات در ارتفاع بسیار بالا طراحی کرده است.TW-765 قادر به حمل 22 تن بار تامسافت  7500 کیلومتر است.

پهپاد TW-356                                                          پهپاد TW-765

 

• XY-280

درمورد پهپاد XY-280 ادعا می شود برای انجام مانور تا 6g طراحی شده است و تا حدودی  شبیه سازی شده از روی جنگنده های F-22 / F-35 است. این پهپاد به نحوی برنامه ریزی شده است تا پروازی کاملا مستقل (fully autonomous) انجام دهد و مانورپذیری و ویژگی های پروازی هواپیماهای دشمن را تقلید کند. این پهپاد این ظرفیت را داراست که در مانور ها ، آموزشهای واقع بینانه برای نیروی دریایی و واحدهای موشکی دفاع هوایی ارائه دهد . برای حفظ ویژگی های پنهانکاری (سطح مقطع راداری m2  0.05 - 0.1 )،پلتفرم XY-280 دارای دو جایگاه داخلی حمل مهمات است که انجام حملات تهاجمی ضربتی را برای آن میسر میکند . نحوه ی برخاست XY-20 با استفاده از بوستر صورت میذیرد و موتور توربوجت  آن تا سرعت 860  (0.72 ماخ) است. دارای طول 4.33 متر ، عرض بال 6 و بیشینه وزن برخاست 650 کیلوگرم است .همچنین قادر است تا 150 کیلوگرم محموله شامل انواع سنسورها و تسلیحات را برای ماموریت هایی تا  2 ساعت حمل کند. XY-280 برای تحمل حداکثر 25 سورتی پرواز طراحی شده است.

 

   

پهپاد XY-280

 

 

در پست های بعدی اطلاعات جامع تر در مورد خانواده های این پهپاد ها ارائه میشود .

 

صرفا برای میلیتاری / بن پایه

ویرایش شده در آبان 99 توسط remo

[Amirali123 1,165]

تشکر و قدر دانی ویژه از شما بابت این تاپیک

[remo 4,094]

無人航空載具

وُرِن خانگکونگ زای چی

هواپیمای بدون سرنشین

 

 

  

 

رونمایی از پهپاد نظارتی فراصوت WZ-8 در مراسم رژه روز ملی - اکتبر 2019  پکن

 

 

 

چین به صورتی در حال افزایش تولید هواگرد بدون سرنشین است که به نظر می رسد که به زودی ایالات متحده و اسرائیل را پشت سر می گذارد.مقامات و کارشناسان دفاعی غرب از دیدن ده ها مدل مختلف هواپیمای بدون سرنشین چینی در پلت فرم و کاربری های مختلف در نمایشگاه های هوایی چین بین سال های 2010 تا 2018 بهت زده هستند. این رکوردی برای یک کشور هست.پیشرفت آشکار در ناوگان هوایی ، نشانه ای جدی از جاه طلبی چین برای ارتقاء ارتش عظیم خود است؛ زیرا نفوذ سیاسی و اقتصادی جهانی آن همچنان در حال رشد است.

 

تعداد زیاد و متنوع هواپیماهای بدون سرنشین ساخته شده توسط چین نشان میدهد که برای کسب تکنولوژی این بخش از صنعت نظامی سرمایه گذاری کلان و برنامه ریزی جدی صورت پذیرفته است. ساختار  طراحی و تولید نسبتا پیچیده و البته خوفناک این صنعت در چین تمامی رقبای منطقه ای آن را به وحشت انداخته است.اضطراب ایالات متحده در مورد هواپیماهای بدون سرنشین چین در سال 2000 توسط کنگره زمانی که  برای ارزیابی پیامدهای امنیت ملی روابط تجاری و اقتصادی با چین شکل گرفت، برجسته شد.4 سال بعد از این زمانی که پنتاگون از فروش و ارتقا پهپاد انتحاری  IAI Harpy  به چین توسط اسراییل خمشگین شد ، این حوزه از صنعت نظامی چین به صورت ویژه مورد رصد قرار گفت.هرچند  بعد ها همین مدل توسط چین با نام JWS01 و ASN-301 مهندسی معکوس شد ولی کارشناسان نظامی و هوانوردی معتقد هستند پهپاد های چینی هنوز هم چندین سال از مدل های ایالات متحده و اسراییل عقب تر هستند. اما آنها تاکید کردند که چین  پرشتابترین پیشرفت را در زمینه تکنولوژی حمل و نقل هوایی غیر نظامی و نظامی داراست ، به خصوص در زمینه انتقال  تکنولوژی از شرکت های هوافضای خارجی  به شرکت های چینی.

 

 

 

 

پهپاد انتحاری هارپی اسراییل (راست) _ پهپاد انتحاری ASN-301 چین

 

 

از اواسط دهه ۹۰ میلادی،  چین از نیروی نظامی خود که در یک برنامه جامع مدرن‌سازی که جهت توانمندسازی نیروهای مسلح خود برای بازدارندگی یا آمادگی برای درگیری‌های منطقه‌ای با شدت بالا طراحی شده‌است، به منظور دیپلماسی تهاجمی در حل اختلافات ارضی و دریایی خود  و انواع عملیات‌های نظامی برای حفاظت از منافع جهانی رو به رشد چین استفاده می‌کند. پکن توسعه نیروی دریایی، هوایی، موشکی، فضایی، و قابلیت‌های جنگ سایبری را اولویت‌بندی کرده‌است که نشان‌دهنده این است که خود را برای مداخله نظامی آمریکا در مناقشه‌های  ارضی  جنوب شرق اسیا آماده می کند.

 

در این زمینه ، سیستم‌های بدون سرنشین به عنوان یک حوزه کلیدی برای چین در حال ظهور هستند ، پکن علاوه بر UAV ، توسعه دیگر سیستم های UUV و USV را نیز افزایش داده است. تمرکز چین بر روی سیستم‌های بدون سرنشین حداقل تا حدی به کاربرد بالقوه آن‌ها در مناقشات مرزی و دریایی مربوط می‌شود، اما سیستم‌های بدون سرنشین می‌تواند برای ارتش چین در گستره‌ای از احتمالات دیگر از جمله عملیات امدادرسانی  مفید باشد. آژانس‌های دولتی چین نیز به دنبال راه‌هایی برای استفاده از سیستم‌های بدون سرنشین برای کاربردهای خانگی مانند نظارت بر آلودگی صنعتی و ارسال پستی هستند. علاوه بر این، چین ممکن است صادرات سیستم‌های بدون سرنشین را به عنوان یک راه سودآور برای بهبود موقعیت خود در بازار جهانی اسلحه و وسیله‌ای برای تقویت روابط دیپلماتیک و امنیتی خود با کشورها تصور کند.

 

با اینکه ادبیات چینی موجود نشان می دهد که برنامه های کاربردی ISR تمرکز اصلی این صنعت در چین هست ولی طیف وسیعی از کاربری های نظامی و غیر نظامی طراحی و تولید گردیده است :

• جاسوسی ، نظارت و شناسایی (ISR) - intelligence , surveillance , and reconnaissance 
• کمک به نظارت فرا افق دریایی برای کشتی‌های رزمی (OTH) -  Over the Horizon maritime surveillance
• جنگ‌های الکترونیک electronic warfare -  (EW)
• تقویت ارتباطات نظامی  (relay ) military communications relay
• ماموریت‌های ررزمی/ عملیات ضربتی combat applications / strike missions
• کمک‌های انسان‌دوستانه و امداد رسانی humanitarian assistance and disaster relief ( HA / DR )

 

 

 

فضای استراتژیک پیرامونی
 

 

استراتژی چین چیست؟

رهبران چین از آنچه "دوره فرصت استراتژیک" می دانند در طول دو دهه ابتدایی قرن 21 برای توسعه در داخل کشور و گسترش "قدرت جامع ملی " چین بهره مند شده اند. در طول دهه های آینده ، آنها متمرکز بر تحقق یک چین قدرتمند و مرفه هستند که مجهز به نیروی نظامی "در سطح جهانی" باشد و وضعیت چین را به عنوان یک ابر قدرت  در منطقه هند و اقیانوس آرام تأمین کند. روزنامه خلق روز 15 ژانویه 2018 طی یک  مقاله به شرح بیانیه Xi Jinping که در نشست مقامات ارشد حزب  انجام شده بود پرداخت. در آن سخرانی Xi Jinping شروع گذار از "دوره فرصت های استراتژیک"  به "دوره فرصت های تاریخی" مطرح کرد. در سال 2018 ، چین برای تحقق این چشم انداز از مجموعه ای از ابزارهای اقتصادی ، سیاست خارجی و امنیتی استفاده کرد. تلاش های مداومی که دولت ،  هم در داخل و هم در خارج از کشور انجام می دهد و اغلب دارای ابتکارات اقتصادی و دیپلماتیک است ، همگی از اهداف امنیتی و نظامی چین پشتیبانی می کنند:

 

•  چین همچنان به اجرای برنامه ریزی بلندمدت به سمت "ساخت چین 2025" و سایر برنامه های توسعه صنعتی ادامه می دهد که بر لزوم جایگزینی فناوری وارداتی با فناوری تولید داخل تأکید می کند. این طرح ها یک چالش اقتصادی را برای کشورهایی که محصولات با تکنولوژی پیشرفته صادر می کنند ، ارائه می دهد. این برنامه ها همچنین با تأکید بر تسلط بر فن آوری های پیشرفته  با قابلیت استفاده دوگانه ، مستقیماً از اهداف نوسازی نظامی حمایت می کنند.

•  رهبران چین تلاش می کنند توسعه فناوری غیر نظامی و نظامی را برای دستیابی به کارایی ، نوآوری و رشد بیشتر هماهنگ کنند. در سالهای اخیر ، رهبران چین این ابتکار عمل را که به عنوان ادغام نظامی غیرنظامی (CMI) Civil-Military Integration معروف است ، به یک استراتژی ملی ارتقا دادند که بخش غیرنظامی را برای ورود به بازار دفاع تشویق می کند. استراتژی ملی CMI بر نوسازی سخت افزار ، آموزش ، پرسنل ، سرمایه گذاری ، زیرساخت ها و تدارکات متمرکز است.

•  رهبران چین از قدرت رو به رشد اقتصادی ، دیپلماتیک و نظامی چین برای ایجاد برتری منطقه ای و گسترش نفوذ بین المللی این کشور استفاده می کنند.پیشرفت چین در پروژه هایی مانند طرح "یک کمربند ، یک جاده" (OBOR) احتمالاً باعث ایجاد پایگاه و نیروی نظامی در خارج از کشور می شود که این امر  برای تأمین امنیت پروژه های OBOR است.

• رهبران چین با درک اینکه برنامه هایی مانند "ساخت چین 2025" و OBOR باعث نگرانی در مورد اهداف چین شده اند ، بدون تغییر در اهداف استراتژیک برنامه ها ، سخنان خود را هنگام تبلیغ این برنامه ها نرم می کنند.

طرح یک کمربند ، یک جاده و اهمیت کریدور های زمینی و دریایی

 

مدیریت امنیت ملی چین

مفهوم گسترده امنیت ملی چین شامل ثبات داخلی و تهدیدهای خارجی است ، تروریسم یا گسترش عقاید دموکراتیک به همراه نفوذ خارجی از جمله مواردی است که بر ثبات داخلی تأثیر می گذارد . چین برای اطمینان از  كنترل حزب به طور مستمر مدیریت امنیت ملی ،حزب ، ارتش و نهادهای دولتی خود را مدرن می كند. این تلاش ها نگرانی های دیرینه این کشور را نشان می دهد که سیستم به ارث رسیده خود را پویا و مجهز به تجهیزات کافی برای پاسخگویی به چالش های رو به رشد  چین نمی داند.

 

 

اختلافات ارضی چین و رویکرد جامع مدیریت اختلافات منطقه ای

استفاده از زور  توسط چین در اختلافات ارضی از سال 1949 تاکنون بسیار متفاوت بوده است. برخی از اختلافات منجر به جنگ شد ، مانند درگیری های مرزی با هند در 1962 و ویتنام در 1979 و اختلاف با اتحاد جماهیر شوروی سابق در دهه 1960 که حتی احتمال جنگ هسته ای را افزایش داد. در موارد اخیر مربوط به اختلافات مرز زمینی ، چین گاهی اوقات مایل است با همسایگان خود سازش کند و حتی امتیازاتی را ارائه دهد. از سال 1998 ، چین 11 مورد اختلاف ارضی را با شش همسایه حل و فصل کرده است. در سال های اخیر ، چین برای مقابله با اختلافات متعددی که بر سر ویژگی های دریایی و مالکیت ذخایر نفت و گاز دریایی بالقوه وجود دارد ، رویکردی تهاجمی تر به کار گرفته است.

 

چین در تلاش است تا اهداف خود را بدون به خطر انداختن ثبات منطقه ای که به توسعه اقتصادی اش کمک کرده است تأمین کند. با توجه به این رویکرد ، رهبران چین از روشهای کوتاه  مدت در درگیری ها استفاده می کنند تا اهداف استراتژیک چین را از طریق اقدامات محاسبه شده در زیر آستانه درگیری با ایالات متحده ، متحدان و شرکای آن یا سایر افراد در منطقه هند و اقیانوس آرام دنبال کنند. این تاکتیک ها به ویژه در پیگیری ادعاهای سرزمینی و دریایی چین در دریاهای جنوب و شرق چین و همچنین مرزهای آن با هند و بوتان مشهود است. چین همچنین مایل است برای پیشبرد منافع خود و کاهش مخالفت سایر کشورها از اقدامات قهری - چه نظامی و چه غیر نظامی - استفاده کند.

تایوان با اختلاف همچنان "استراتژیک ترین" موضوع PLA و یکی از مناطق جغرافیایی است که رهبری حزب آن را دارای اهمیت استراتژیک می داند. سایر مسیرهای استراتژیک شامل دریای چین شرقی ، دریای چین جنوبی و مرزهای چین با هند و کره شمالی است.استراتژی کلی چین در قبال تایوان همچنان شامل عناصر اقناع و اجبار برای جلوگیری از توسعه نگرش های سیاسی استقلال طلبانه در تایوان است. تایوان در سال 2018 سه شریک دیپلماتیک دگیر را از دست داد و برخی از مجامع بین المللی همچنان از شرکت نمایندگان تایوان خودداری میکنند. اگرچه چین طرفدار اتحاد مسالمت آمیز با تایوان است ، ولی هرگز از استفاده نیروی نظامی چشم پوشی نکرده است.

 

   

نمایی از اختلافات ارضی چین و مرزهای دریایی کشورهای همجوار

چین و ژاپن ادعاهای همپوشانی در مورد فلات قاره و مناطق انحصاری اقتصادی (EEZ) در دریای چین شرقی دارند. دریای چین شرقی حاوی گاز طبیعی و نفت است ، اگرچه تخمین ذخایر هیدروکربن دشوار است. ژاپن معتقد است که یک خط مساوی از هر کشور درگیر باید منطقه EEZ را جدا کند ، در حالی که چین ادعا می کند که یک فلات قاره گسترده دارد.

دریای چین جنوبی در ملاحظات امنیتی در سراسر آسیای شرقی نقش مهمی دارد زیرا شمال شرقی آسیا به جریان نفت و تجارت از طریق خطوط حمل و نقل دریای چین جنوبی ، از جمله بیش از 80 درصد نفت خام به ژاپن ، کره جنوبی و تایوان ،وابسته هست.چین ادعا می کند  جزایر اسپراتلی Spratly و جزیره Paracel  در داخل حاکمیت چین قرار دارد ادعاهایی که توسط برونئی ، فیلیپین ، مالزی و ویتنام به طور کامل یا بخشی مورد اختلاف است.در سال 2018 ، چین با قرار دادن موشک های کروز ضد کشتی و موشک های دوربرد زمین به هوا در ایستگاه های جزایر اسپراتلی ، برنامه های نظامی خود را در دریای چین جنوبی ادامه دادکه عملا نقض تعهد سال 2015 شی جین پینگ ، رئیس جمهور چین مبنی بر "عدم کاربری نظامی جزایر اسپراتلی بود .

 

 

 

اهمیت کریدور های دریایی کشورهای اسیای جنوب شرقی

تنش ها با هند در امتداد مرز مشترک آروناچال پرادش ، که چین ادعا می کند بخشی از تبت و بنابراین بخشی از چین است ، و همچنین منطقه آکسای چین در انتهای غربی فلات تبت همچنان وجود دارد. گشت های چینی و هندی به طور مرتب در طول مرز مورد اختلاف با یکدیگر روبرو می شوند و هر دو طرف غالباً یکدیگر را به تجاوزات مرزی متهم می کنند. در سال 2017 ، هر دو طرف درگیری 73 روزه ای تجربه کردند.

 

 

 

سوال اصلی این است که چرا چین برنامه هواپیماهای بدون سرنشین را در اولویت قرار می دهد؟

 

 

در 9 سپتامبر 2013 یک پهپاد چینی (BZK-005) به فضای هوایی ژاپن در جزایر مورد مناقشه سن‌کاکو  نزدیک شد. واکنش ژاپن به این حادثه غیر معمول بود و باعث اسکرامبل دو فروند جنگنده F-15 ، یک فروند هواپیمای هشدار دهنده اولیه E-2C و یک هواپیمای نظارتی AWACS به محل حادثه شد. سخنگوی وزارت دفاع چین،Geng Yansheng ، کمی بعد اعلام کرد که اگر یک هواپیمای بدون سرنشین چینی توسط نیروهای دفاعی ژاپن مورد هدف قرار گیرد ، جنگ شروع خواهد شد.درواقع این  قدرت و تمایلات منطقه ای چین را نشان می دهد که از ظرفیت ارتقای نظامی اش به عنوان بخشی از ادعاهای سرزمینی اش استفاده می کند.

 

 

  

پهپاد نظارتی راهبردی BZK-005 چین 

 

 رویکرد موازی چین از لحاظ فعالیت، مشروعیت، و محبوبیت با برنامه آمریکا متمایز است. یک تمایز مهم در سطح داخلی نهفته‌است که در آن ایالات‌متحده از هواپیماهای بدون سرنشین به منظور  مداخله نظامی در سکوت خبری استفاده میکند در حالی که برنامه چینی به دنبال نمایش عمومی ظرفیت فزاینده  آن است. سوال اصلی این  است که چرا چین، که فاقد سطح بالایی از فرماندهی و کنترل برای UAVs است، یک برنامه کاملا بدون سرنشین را ایجاد می‌کند. برنامه توسعه پهپادی چین موجب غرور ملی است که به طور حتم یک انگیزه کلیدی برای توجیه این حجم از سرمایه گذاری است.

 

ادبیات غالب در مورد گسترش فن آوری های نظامی تمایل به تمرکز بر نگرانی های امنیتی و آرمان های ژئوپولیتیک است. مخاطبان چینی برخلاف مردم امریکا که برنامه پهپادی را نشانه پرستیژ و یک راه موثر برای مبارزه با تروریسم  می شناسند ، از آن بعنوان یک منبع غرور ملی حمایت می کنند.در حالی که چین برنامه ی هواپیماهای بدون سرنشین خود را در نمایشگاه عمومی از طریق نمایش های هوایی و برنامه های خبری دولتی به رخ می کشد ،  ایالات متحده از اینکه پهپادها مداخله نظامی آنها را (در سطح عملیاتی و افکار عمومی)کمتر آشکار می کند رضایت دارند.

 

اقدامات موجود در زمینه تکثیر تکنولوژی نظامی بر روی محرک‌های مادی و غیرمادی تمرکز دارد. کشورها در صورت مواجهه با شرایط امنیتی ضعیف، ظرفیت نظامی خود را دنبال خواهند کرد. دولت‌ها ممکن است به دلیل نوع رژیم خود فن‌آوری‌های جدید را دنبال کنند. بیش از همه نظام های میلیتاریستی و خودسالار ( Autocratie ) به افزایش ظرفیت علاقه‌مند خواهند بود.با این توضیح هواپیماهای بدون سرنشین نه تنها می‌توانند برای یک سیستم خودکامه (به خصوص آن‌هایی که با تهدیدهای داخلی مواجه هستند) سودمند باشند، بلکه برای یک سیستم مردم سالار که در آن آسیب جانبی با استفاده از UAV به حداقل می‌رسد، مفید است.سرانجام، دولتها ممکن است فناوری را برای منافع صرفا مادی، مانند غرور ملی یا اعتبار بین المللی دنبال کنند.

 

البته منطق غالب در مورد توسعه برنامه هواپیماهای بدون سرنشین چینی اطلاع بازیگران نظامی از اثربخشی آن است.کشورها معمولا بر اساس چگونگی استفاده سایر کشورها از سیستم های فناورانه و همچنین اثربخشی درک شده از بکارگیری آنها ، قابلیت های نظامی جدید را اتخاذ می کنند.با پیروی از این منطق، کاملا اجتناب‌ناپذیر است که چین یک برنامه بدون سرنشین را دنبال کند. همراه با پمپاژ غرور ملی، این برنامه در حال ارسال سیگنال‌های داخلی و منطقه‌ای از قاطعیت سیاست خارجی چین به ویژه در مناقشات ارضی و ملی گرایانه می‌باشد. هواپیماهای بدون سرنشین میتوانند از آرمانهای قدرت منطقه ای چین، به ویژه از نظر نظارت و پاسخ به حضور ایالات متحده در آسیا و اقیانوس آرام از طریق A2/AD پشتیبانی کنند.

 

 

نمونه یک منع دسترسی - تحدید منطقه ای  A2/AD 

 

مسائل قابل توجهی بین برنامه های ایالات متحده و چین وجود دارد. هر دو کشور، استدلال های قانونی بر اساس امنیت ملی را برای حمایت از استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین مطرح میکنند. در حالی که برنامه هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا تمرکز را بر اهداف تروریسم بین المللی می گذارد، نگرانی های امنیت داخلی در حال حاضر برنامه چین را  پیش می برد. تمرکز فعالیت های چین در جزایر Diaoyu / Senkaku جزو اختلافات ارضی دریای جنوب چین بوده است، اما چین با استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین در جنوب شرقی آسیا دست به عملیات شناسایی و رزمی می زند.  انگیزه های چین از برنامه هواپیماهای بدون سرنشین فراتر از سودمندی فنی آن است و بیشتر مربوط به  ناسیونالیسم و امنیت داخلی است.

 

حمایت مردم از هواپیماهای بدون سرنشین در چین به طور کلی قوی است، همانطور که در ایالات متحده است. در عین حال،یک نگرش دوگانه به هواپیماهای بدون سرنشین در چین وجود دارد. با اینکه  حمایت ملی گرایانه برای برنامه هواپیماهای بدون سرنشین چینی وجود دارد اما  اکثریت جمعیت چین با حملات رزمی پهپادها بخصوص ایالات متحده مخالف است  . این تفاوت ها دو نتیجه ممکن برای برنامه هواپیماهای بدون سرنشین چینی را برجسته می کند: استفاده قاطعانه تر از هواپیماهای بدون سرنشین در برابر خویشتن داری بیشتر. چین مایل است که از تمام قابلیت های پهپادی استفاده کند. با این حال، استفاده از  پهپاد در حد نظارت های روزانه پیگیری میشود .

 

 

 

در بررسی انگیزه‌های کلیدی , اهداف سیاست خارجی چین را می‌توان به صورت زیر برون‌یابی کرد:

 

 

برنامه هواپیماهای بدون سرنشین چینی توجه و بودجه داخلی را افزایش داده است. کارشناسان بر این باورند که چین با توسعه ظرفیت و تمرکز زدایی ، بازیکنان بسیاری در تولید هواپیماهای بدون سرنشین گرد هم آورده که نتیجه آن  یک "بازار داخلی بسیار رقابتی برای طراحی سیستم های UAV" است.توسعه ای که می تواند پیامدهای نگران کننده ای برای ایالات متحده باشد، گسترش جهانی سیستم های بدون سرنشین چینی به علت کم قیمت مناسب و همچنین عدم محدودیت های صادراتی .به طور کلی , براساس نظر یک تحلیل گر جمهوری خلق چین : این پرنده به طور فزاینده‌ای " نوک شمشیر " در جنگهای مدرن آینده خواهد بود. پرنده ای که قابلیت هایش مطابق با پیش بینی PLA از جنگ های آینده است : "بدون سرنشین، پنهانکار، خاموش"

 

 

 

 

پ.ن :

• با توجه به گستردگی محتوا انشالله خداوند به ما توان بده تا تمامی زوایای شکل گیری قدرت پهپادی چین رو بررسی کنیم.
• موردی که مثل تاپیک های دیگر منظور اصلی نویسنده هست و خواننده باید مد نظر داشته باشد ، نشان دادن عقبه وسیع  فکری ، سیاسی ، اجتماعی ، اقتصادی و... است  که با کارکردی هم افزا منتج به شکل گیری یک قابلیت راهبردی مستمر خواهند شد.

 

[alrkhs 4,594]

به نام خدا

Gongji-11 (GJ-11)

هواپیمای بدون سرنشین رزمی پنهانکار (UCAV) (2019)

 

 

ارتش چین به حدی به پهپاد ها علاقه دارد که یک سرمایه گذاری بزرگ ملی باعث ساخت پهپاد های مدرن در میدان نبرد از کوچک و قابل حمل تا بزرگ و کاملا خودکار شده است. این مجموعه شامل پهپاد رزمی Gongji-11 (یا GJ-11) که اولین بار در یکم اکتبر سال 2019 در رژه روز ملی چین رونمایی شد نیز می شود. این پهپاد به دنبال گسترش قابل توجه قابلیت های بدون سرنشین چین است و به نظر می رسد به میزان زیادی تحت تاثیر طراحی های غربی (مانند اثبات گر فناوری X-47-B نورثروپ گرومن) در شکل و اندازه باشد.

 

 

با اینکه اطلاعات کمی از GJ-11 منتشر شده است اما گمان می رود این پهپاد برتری هایی نسبت به همتایان جهانی خود با اندازه و نقش یکسان داشته باشد. GJ-11 یک هواپیمای تهاجمی است و به همین دلیل یک محفظه سلاح داخلی دارد. یکی دیگر از نکات قابل توجه، طراحی پنهان کارانه آن، یعنی بدنه ساده و خروجی اگزوز پوشانده شده، است. به این ترتیب، انتظار می رود که هواپیما مخفیانه به آسمان دشمن وارد شود و بدون شناسایی شدن، به اهداف با ارزش استراتژیک بالا حمله کند.

 

 

ظاهر تمام بال آن (بدون هیچ باله دمی) با یک موتور توربوفن داخلی که از ورودی هوای بالایی در بالای دماغه تغذیه می شود، بی شباهت به  X-47B نیست. گاز های موتور از یک دهانه ساده در عقب و بالای بدنه خارج می شوند. بال ها کاملا با بدنه ادغام شده اند و سطح کلی صافی دارد. شکل کلی هواپیما به مانند نوک پیکان است تا حداکثر آیرودینامیک و بهره وری سوخت را برای برد های عملیاتی داشته باشد. یک ترکیب پایه فرود سه تایی با چرخ های جمع شونده امکان حرکت روی زمین را برای GJ-11 فراهم می کند. توانایی های بدون سرنشین نیز برای آن در نظر گرفته شده است.

 

  

 

GJ-11 با وجود تمام پتانسیل های موجود در طراحی آن، به عنوان عضوی جدید و اثبات نشده در مجموعه پهپاد های چینی باقی مانده است. فقط زمان مشخص می کند که آیا این سامانه به اندازه هزینه هایش کارایی خواهد داشت یا خیر.

برخی مشخصات عنوان شده براساس حدس و گمان است.

 

مشخصات

- سال ورود به خدمت: 2019

- وضعیت: در خدمت محدود

- تعداد فروند ساخته شده: 12

- سازنده: گروه صنایع هوانوردی Hongdu (چین)

- کشورهای مصرف کننده: چین

- نقش: حملات زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد)

- طول: 11.65 متر

- طول بال ها: 62 متر

- ارتفاع: 3.1 متر

- وزن: 6350 کیلوگرم

- حداکثر وزن برخاست: 20215 کیلوگرم (13865 کیلوگرم ظرفیت بار)

– قوای محرکه: 1 موتور توربوفن نامشخص

- حداکثر سرعت: 1000 کیلومتر بر ساعت

- ارتفاع پروازی 12500 متر

- برد: 4000 کیلومتر

- تسلیحات: بمب های هدایت لیزری، بمب های متعارف یا موشک های هوا به سطح قرار گرفته درون محفظه سلاح داخلی

- نسخه ها: Gongji-11 (GJ-11) (سری پایه)

 

 

منبع

[alrkhs 4,594]

به نام خدا

Guizhou (AVIC) Sparrow Hawk II

هواپیمای بدون سرنشین (UAV) (2016)

 

 

طراحی ظاهری Sparrow Hawk II بدون شک از سری پهپاد های پریدیتور جنرال اتمیکس الهام گرفته است. این پهپاد چینی، سامانه هوایی در حال توسعه برای نقش نظارت، شناسایی و جمع‌آوری داده است. محموله آن از سامانه های اپتیکی و حسگر ها تشکیل می شود. قدرت پهپاد از یک موتور تامین می شود که یک ملخ 3 پره را در آرایش pusher می گرداند. موتور، همانند سری پریدیتور، در انتهای بدنه قرار گرفته است، واحد دم به شکل حرف V است و بال های اصلی بزرگی دارد. بدنه بلند و کشیده و صاف است، یک مجموعه برجستگی در زیر بدنه برای حمل محموله وجود دارد. بخش زیرین، چرخ دار است و پهپاد برای برخاست و فرود نیاز به باند آماده دارد.

 

     

 

Sparrow Hawk II اولین پرواز خود را در اول آگوست سال 2011 انجام داد و واحد سنجش از راه دور دوگانه خود را آزمایش کرد. این پرواز به مدت 4.5 ساعت به طول انجامید و موفقیت آمیز بود.

وجود عکس هایی از این پهپاد با نقاط سخت زیر بال ها و موشک های مصنوعی نشان از قصد سازندگان به تبدیل Sparrow Hawk II به یک هواپیمای بدون سرنشین رزمی (UCAV) دارد.

 

مشخصات

- سال ورود به خدمت: 2016

- وضعیت: تحت توسعه

- تعداد فروند ساخته شده: 1

- سازنده: شرکت صنایع هواپیمایی Guizhou، شرکت صنایع هوانوردی چین - چین

- کشورهای مصرف کننده: چین

- نقش: حملات زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد)

– قوای محرکه: 1 موتور که یک ملخ 3 پره را با آرایش pusher می گرداند

- ارتفاع پروازی 8500 متر

- برد: 2900 کیلومتر

- تسلیحات: محموله شامل اپتیک ها و حسگر ها. امکان توسعه مهمات هدایت پذیر هوا به سطح به صورت 2 موشک یا مهمات پرتابی

- نسخه ها: Sparrow Hawk II  (سری پایه)

 

 

منبع

ویرایش شده در شهریور 0 توسط alrkhs

[alrkhs 4,594]

به نام خدا

Guizhou (AVIC) WZ-2000 (WuZhen-2000 / WZ-9)

هواپیمای بدون سرنشین رزمی (UCAV) (2008)

 

 

اکنون دیگر طبیعی است که هواپیما های بدون سرنشین فعلی به پهپاد های رزمی آینده تبدیل شوند. شرکت Guizhou چین پهپاد توربوفن WZ-2000 را به عنوان یک پهپاد پرسرعت و هجومی با توانایی نظارتی توسعه داده است. توسعه این هواپیما از سال 1999 شروع و چندین ماکت از آن ساخته شد تا در سال 2002 به نسخه نهایی برسد. WZ-2000 ابعاد جدیدی به توانایی هجوم هوایی چین می افزاید. این توانایی در حال حاضر فقط در نیرو های هوایی سطح بالا دیده می شود. همچنین، این پهپاد بازار صادراتی پهپادی های رزمی که اکنون توسط چند کشور کنترل می شود را تهدید می کند. اگر چین این محصول را به مشتریان نظامی خود پیشنهاد کند می تواند وابستکی به کشور هایی مثل ایالات متحده و اسرائیل را کاهش دهد.

WZ-2000 در بخشی از در دوران طولانی مدت طراحی خود، با نام WZ-9 و WuZhen-2000 شناخته می شد. گفته می شود WZ-2000 نام نسخه نهایی است. اولین پرواز نسخه اولیه در بیست و ششم دسامبر سال 2003 به ثبت رسید.

 

 

WZ-2000 حدود 7.5 متر طول و 9.8 متر طول بال دارد. حداکثر وزن برخاست آن 1700 کیلوگرم است و توانایی حمل 80 کیلوگرم ذخایر و تجهیزات ماموریتی را دارد. توان پهپاد از طریق یک موتور توربوفن WS-11 (ساسا سری Ivchenko AI-25 روس) با رانش حدود 17 کیلونیوتن تامین می شود که سرعت آن را به حدود 704 کیلومتر بر ساعت می رساند. برد 2400 کیلومتر و برد رزمی 800 کیلومتر برای آن گزارش شده است. ارتفاع عملیاتی WZ-2000 تا 18000 متر می رسد و مداومت به دلیل موتور توربوفن پر مصرفش به حدود 3 ساعت محدود می شود. گمان می رود مدیریت پهپاد توسط 2 اپراتور در ایستگاه کنترل زمینی انجام شود.

WZ-2000 به عنوان یک پهپاد رزمی می تواند موشک های هوا به سطح و مهمات هدایت دقیق را متناسب با الزامات ماموریتی خود حمل کند.

 

مشخصات

- سال ورود به خدمت: 2008

- وضعیت: در خدمت محدود

- تعداد فروند ساخته شده: 20

- سازنده: شرکت صنایع هواپیمایی Guizhou، شرکت صنایع هوانوردی چین - چین

- کشورهای مصرف کننده: چین

- نقش: حملات زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت)، نیروهای ویژه (شناسایی عناصر و ماموریت های نیروهای ویژه/عملیات های ویژه)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد)

- طول: 7.5 متر

- طول بال ها: 9.8 متر

- وزن: 850 کیلوگرم

- حداکثر وزن برخاست: 1700 کیلوگرم (850 کیلوگرم ظرفیت بار)

– قوای محرکه: 1 موتور توربوفن WS-11 با رانش 16900 نیوتن

- حداکثر سرعت: 800 کیلومتر بر ساعت

- ارتفاع پروازی 18000 متر

- برد: 2400 کیلومتر

- تسلیحات: متغیر. 2 نقطه سخت برای مهمات هوا به سطح (KD2 یا مشابه) شامل بمب های پرتابی متعارف و مهمات هدایت دقیق (ZD1 یا مشابه)

- نسخه ها: WZ-2000 (سری پایه)، WZ-2000B (مدل ارتقا یافته)، WuZhen-2000 (نام دیگر)، WZ-9 (اسم پیشین)

 

 

منبع