Recommended Posts

هم اکنون, HRA گفت:

اولین قدم : شکستن قبح حمله رسمی به پایگاه های آمریکا در اذهان افکار عمومی و بعضی ها

 

البته فکر نکنم اساساً حمله رسمی به یک پایگاه رسمی خیلی هم قبح خاصی داشته باشه. بویژه اگر منجر به جنگ بشه.

مسئله  اصلی این هست که تصمیم گیری در این موارد، عقلانی است و نه بر اساس قبح و عرف! یعنی کسی که به چنین اقدامی دست می زنه، منطقاً حساب می کنه که اگه طرف مقابل بهش حمله کنه چه می شه و چه نمی شه (و البته منظور از حساب کردن این نیست که بگه دبی و حیفا و تل آویو رو می زنه!). ان شاءالله که مسئولین امر این حساب و کتاب رو کرده باشن و بی گدار به آب نزده باشن یا روی پاسخ ندادن امریکایی ها (درصورت دریافت تلفات سنگین) حساب نکرده باشن و بر این اساس حمله رو شروع نکرده باشن.

 

البته اخباری که از عراق به گوش می رسه، از دقت نه چندان بالای موشک های اصابت شده حکایت داره و اینکه تاکنون اعلام شده که امریکایی ها آسیبی ندیده ان که البته باید منتظر اخبار تکمیلی بود. ولی خواهش می کنم حداقل در تفسیر حملات نظامی، دیگه از شعار فاصله بگیریم و از این دست تعابیر که قبح فلان ریخت و ... خودداری کنیم و تبعات «نظامی» قضیه رو مورد بحث قرار بدیم که اگه حمله به پایگاه ها قبحی هم داشته باشه، سال ها قبل انواع و اقسام گروه ها قبحش رو شکستن!

  • Upvote 11
  • Downvote 9

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
هم اکنون, mostafa_by گفت:

 

البته فکر نکنم اساساً حمله رسمی به یک پایگاه رسمی خیلی هم قبح خاصی داشته باشه. بویژه اگر منجر به جنگ بشه.

مسئله  اصلی این هست که تصمیم گیری در این موارد، عقلانی است و نه بر اساس قبح و عرف! یعنی کسی که به چنین اقدامی دست می زنه، منطقاً حساب می کنه که اگه طرف مقابل بهش حمله کنه چه می شه و چه نمی شه (و البته منظور از حساب کردن این نیست که بگه دبی و حیفا و تل آویو رو می زنه!). ان شاءالله که مسئولین امر این حساب و کتاب رو کرده باشن و بی گدار به آب نزده باشن یا روی پاسخ ندادن امریکایی ها (درصورت دریافت تلفات سنگین) حساب نکرده باشن.

 

البته اخباری که از عراق به گوش می رسه، از دقت نه چندان بالای موشک های اصابت شده حکایت داره و اینکه تاکنون اعلام شده که امریکایی ها آسیبی ندیده ان که البته باید منتظر اخبار تکمیلی بود. ولی خواهش می کنم حداقل در تفسیر حملات نظامی، دیگه از شعار فاصله بگیریم و از این دست تعابیر که قبح فلان ریخت و ... خودداری کنیم و تبعات «نظامی» قضیه رو مورد بحث قرار بدیم که اگه حمله به پایگاه ها قبحی هم داشته باشه، سال ها قبل انواع و اقسام گروه ها قبحش رو شکستن!

 

میشه بفرمایید کدام کشوری موشک بالستیک از خاک خودش به یک پایگاه آمریکایی شلیک کرده؟

  • Upvote 8

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
هم اکنون, alexandre گفت:

 

میشه بفرمایید کدام کشوری موشک بالستیک از خاک خودش به یک پایگاه آمریکایی شلیک کرده؟

 

طبیعتاً کشوری که تمایل به «درگیری نظامی» با ایالات متحده داره.

یه طور می فرمایین انگار مثلاً نامه نگاری کردن که اینطور می گین. کدوم کشوری بصورت پیش فرض علاقه به درگیری نظامی با کشور دیگری داره؟

اصلاً بهتر می گم. کدوم کشوری موشک بالستیک از خاک خودش به کشور دیگری شلیک کرده؟

اگه شلیک کرده باشه، مفهومش چیه؟

 

طبیعتاً در حالت عادی پاسخ اینه : هیچ کشوری!

در حالت جنگ هم که طبیعی ترین کار ممکن این هست. تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل!

  • Upvote 3
  • Downvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

انگار آمریکاییها تلفات ندادن یا برای جلوگیری از جنگ گفتن تلفات ندادیم

 

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
23 hours قبل , HRA گفت:

اولین قدم : شکستن قبح حمله رسمی به پایگاه های آمریکا در اذهان افکار عمومی و بعضی ها

 بله قبح شکسته ولی نتیجه باید دید چه می شود در خصوص اسراییل دیدیم اسراییل سردار هامون رو میزد  ما نهایت جون چندتا سرباز اسراییلی گرفتیم 

اخرش رسید به ادمک زدن و ماشین ریموت کنترل  قدرت هوایی طرف مقابل بسیار مشخصه   فاجعه ای که دوستان نظامی ما رقم زدند از دهه 70 تا الان  چه 

موشکی محدودیت خودش را دارد ان هم پول هایی بسیار کمی که میدادند به شهید تهرانی مقدم  و....

  • Upvote 8
  • Downvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
هم اکنون, mostafa_by گفت:

 

طبیعتاً کشوری که تمایل به «درگیری نظامی» با ایالات متحده داره.

یه طور می فرمایین انگار مثلاً نامه نگاری کردن که اینطور می گین. کدوم کشوری بصورت پیش فرض علاقه به درگیری نظامی با کشور دیگری داره؟

اصلاً بهتر می گم. کدوم کشوری موشک بالستیک از خاک خودش به کشور دیگری شلیک کرده؟

اگه شلیک کرده باشه، مفهومش چیه؟

 

طبیعتاً در حالت عادی پاسخ اینه : هیچ کشوری!

در حالت جنگ هم که طبیعی ترین کار ممکن این هست. تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل!

 

پس در یک وضعیت های الرت ایران این کار رو انجام داده نه در خلال یک جنگ. بله اگر جنگی آغاز شده بود و ما این مدلی پاسخ می دادیم دیگه بحث قبح و هژمونی نبود.

 

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
هم اکنون, ldmdff گفت:

انگار آمریکاییها تلفات ندادن یا برای جلوگیری از جنگ گفتن تلفات ندادیم

 

خیلی بعیده تلفات نداشته باشن. واقعا بعیده. سپاه گفته ما 35 نقطه داخل پایگاه رو زدیم. یعنی تمام سربازا تو پناهگاه بودن؟ حتی یک نفر هم در موقعیت آسیب نبوده؟ اصلا چند نفر تو پایگاه حضور داشتن؟ جوری که آمریکایی ها همون اول اعلام کردن آدم تصور می کنه یک نفر هم تو پایگاه نبوده

 

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
هم اکنون, HRA گفت:

 

می خواستم جوابی بدهم دیدم با این جمله شما احتیاجی نیست !  

وقتی هنوز تقابل دولت با دولت را برابر با حملات گروه های شبه نظامی به یک دولت می سنجید دیگه حرفی برای گفتن باقی نمی ماند . 

 

 

جنگ خیلی وقته که شروع شده اما انگار شما جنگ نشناسید . 

 

موفق باشید

عرض بنده رو اگه کامل بخونین متوجه می شین کجا رو سوء برداشت فرمودین.

 

 

هم اکنون, alexandre گفت:

 

پس در یک وضعیت های الرت ایران این کار رو انجام داده نه در خلال یک جنگ. بله اگر جنگی آغاز شده بود و ما این مدلی پاسخ می دادیم دیگه بحث قبح و هژمونی نبود.

 

 

اخوی جنگ همیشه یک شروع کننده داره طبیعتاً.

بطور مثال اگه این حملات تلفات جانی داشته باشه (دقت بفرمایین. تلفات جانی) و ایالات متحده هم مجبور به پاسخ بشه، هیچ وقت از این حمله، تفسیر به یک الرت نمی شه. بلکه اقدام آغازگر جنگ تلقی می شه.

 

اساساً هم وقتی ایران چنین حمله ای رو رسماً آغاز کرده باشه، یعنی بصورت منطقی روی این قضیه حساب کرده که این موشک ها، آغازگر جنگ ممکنه باشه و واقعاً هم امیدوارم یا به این قضیه فکر کرده باشه و یا با طرف مقابل هماهنگ (در حالت فرضیه توطئه وار قضیه!!) و روی خوش خیالی محض چنین کاری رو انجام نداده باشه که ما می زنیم و طرف مقابل هم جرأت جواب دادن نداره که اگه چنین تصوری بوده باشه، یه اشتباه محاسباتی اساسی هست؛ حتی اگه واقعاً پاسخی هم نیاد.

 

هم اکنون, alexandre گفت:

خیلی بعیده تلفات نداشته باشن. واقعا بعیده. سپاه گفته ما 35 نقطه داخل پایگاه رو زدیم. یعنی تمام سربازا تو پناهگاه بودن؟ حتی یک نفر هم در موقعیت آسیب نبوده؟ اصلا چند نفر تو پایگاه حضور داشتن؟ جوری که آمریکایی ها همون اول اعلام کردن آدم تصور می کنه یک نفر هم تو پایگاه نبوده

 

 

خیلی هم بعید نیست. اگه موشک ها به جای مهمی نخورده باشن (پایگاه که یک متر و دو متر نیست) یا ساختمون ها محافظت شده بوده باشه و یا از قبل تخلیه شده باشه و یا دهها احتمال دیگه.

باید فیلم ها و تصاویر دقیق تر بیاد تا ببینیم چطور بوده قضیه.

 

  • Upvote 6
  • Downvote 7

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

خوب همانطور که شاید اطلاع داشته باشین. یک هواپیمای مسافربری متعلق به خطوط هوایی اوکراین صبح امروز حدود ساعت 6 پس از برخاستن از فرودگاه امام به مقصد کیف، در نزدیکی پرند دچار حادثه شده و بین پرند و شهریار سقوط کرده.

متاسفانه به گفته مسئولین امدادی به احتمال قریب به یقین تمامی. 167 سرنشین جان باختن و قطعات هواپیما در محدوده وسیعی پراکنده شده.

هنوز اظهار نظری درباره علت حادثه صورت نگرفته ولی فیلم هایی در فضای مجازی منتشر شده که نشان میده هواپیما درحالیکه آتش گرفته به سمت زمین سقوط میکنه

 

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
هم اکنون, HRA گفت:

اولین قدم : شکستن قبح حمله رسمی به پایگاه های آمریکا در اذهان افکار عمومی و بعضی ها

بله این مورد هم یکی از مزایا هست .

اولا با بخیر گذشتن خطر جنگ رهبری سیاسی - نظامی نشون داد که منطقی فکر و عمل می کنند و نه احساسی که خود جای شکر داره اما مهم این هست که  واقعیت های تازه بعد از تحولات اخیر را تحلیل و موقعیت سنجی بکنیم برای ترسیم نقشه راه آینده . 

یکی از مواردی که هنوز به آن پاسخی داده نشده مسئله تحریم ها و تا حدی کمتر انزوای سیاسی دیپلماتیک هست که با اعلام موضع کشور های مختلف به خوبی آشکار شد ... در رابطه با تحریم می توان گقت یکی از مهمترین اثرات تحوالات اخیر متحد شدن مردم بود اما فکر نکنم این تنها پاسخ لازم برای فشاری که به اقتصاد کشور میاد باشه ... باید هدف ها را مشخص کرد به طور مثال اگر هدف گسترش نفوذ در منطقه و تا حدی کمتر تاثیر گذاشتن هر چه بیشتر بر تحولات دنیا هست لازمه آن بدون شک اقتصادی قدرتمند و عدم وابستگی به یک منبع درآمدی است لازمه اقتصاد قدرتمند داشتن هم بیش از هر چیز دیگری سیاست گذاری نوین در عرصه سیاست خارجه است و تلاش برای پیدا کردن متحدی قابل اطمینان و فشار بر موسکو و پکن برای موضع گیری و نه ادامه وضیعت موجود که تنها برای روسیه و چین سودمند هست ...

سوال بعدی سیاست اتمی و دست یابی یا عدم دستیابی به سلاح هایی که ایجاد بازدارندگی می کنند هست و آیا این باز دارندگی حیاتی است برای امنیت کشور یا خیر ( باتوجه به هزینه بالا و وضع اقتصاد ) آیا با داشتن بازدارندگی استراتژیک اتفاقات اخیر اصلا در مرحله اول اتفاق می افتاد یا خیر ؟ لازم به ذکر است که اگر بخواهیم به برنامه اتمی خود ادامه دهیم در صورت پاسخ دادن به سوالات بالا دیر یا زود به نقطه عدم ( بدون ) بازگشت خواهیم رسید و از کجا میتوان اطمینان حاصل کرد برنامه اتمی کشورمان به سرنوشت برنامه اتمی عراق دچار نخواهد شد .

سوال بعدی یا بهتر بگم موضوع بعدی این هست که بودجه بیشتر برای نیرو های مسلح به خصوص یگان های زیر سطحی نیروی دریایی و نیروی هوایی و تا حد کمتر هوانیروز از اهمیت حیاتی بر خورداره .

با توجه به تحولات اخیر و پاسخ دادن به سوالات بالا آیا نباید سیاست منسجم تر و هجومی تری برای رسته های خارجی نیرو های مسلح چ متعارف چه غیر متعارف در نظر بگیریم ؟

با تشکر

  • Like 1
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
هم اکنون, ahmad1361 گفت:

بسم الله الرحمن الرحیم

 

بنظرم این جمله باید در منطقه خیلی شفاف باید تبلیغ بشه

 

" این برای نخستین بار بعد از جنگ جهانی دوم است که یک دولت به شکل رسمی به یک پایگاه آمریکا حمله کرده و پاسخ حملات آمریکا را به شکل «رسمی» داده است "

 

 

استاد آیا تلفات درست درمون گرفتیم ؟ به شبکه های خارجی که نمیشه تکیه کرد که میگن هیچ نگرفتیم 

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط mehdipersian
      شناور شهید باقری به بالگرد، موشک و پهپاد مجهز خواهد شد 
      فرمانده نیروی دریایی سپاه:

      شناور شهید باقری که در آینده ساخت آن به اتمام می‌رسد، علاوه بر داشتن یک ناوگروه در داخل خود، باند پرواز هم دارد که پهپاد می‌تواند از روی آن حرکت کرده و به پرواز درآید و در بازگشت هم می‌تواند بر روی آن بنشیند.
      شناور شهید باقری با ۲۴۰ متر طول و ۲۱ متر ارتفاع، مجهز به بالگرد، موشک و پهپاد است.
      این شناور به گونه‌ای در حال ساخت است که از روی عرشه آن حدود ۶۰ پهپاد می‌تواند پرواز کند و بنشیند.
      وستانیوز
       
    • توسط IRGCAF
      هواپیمای توربوفن An-74 که اولین پرواز خود را در سال 1977 انجام داد، یک هواپیمای سبک ترابری چند منظوره است که برای عمل در مناطق قطبی طراحی شده است. این هواپیما که برای جایگزینی An-26های قدیمی طراحی شده است، برای حمل بار، تجهیزات و مسافر در فواصل کوتاه و متوسط استفاده می‌شود و قابلیت پرواز در تمامی شرایط آب و هوایی از 60- تا 45+ درجه سانتیگراد و در هر ارتفاعی از قطب شمال تا مناطق کوهستانی را دارا می‌باشد. هواپیمای An-74 می‌تواند در تمامی اوقات سال در روز یا شب در مسیرهای محلی یا بین‌المللی مورد استفاده قرار گیرد. این هواپیما قابلیت نشست و برخاست در باندهای کوتاه و از روی زمینهای پر از سنگریزه، یخی و یا پوشیده از برف را دارد.

      An-74 می‌تواند 7.5 تن بار را در ارتفاع 10100 متری با سرعت کروز 550-700 km/h حمل کند. این هواپیما دارای قابلیتهای فوق‌العاده دیگری نیز می‌باشد از جمله هدایت کشتی‌ها در طی مسیر خود، سرویس‌دهی به ایستگاههای شناور، انجام عملیات تحقیقاتی در ارتفاع بالا یا مناطق قطبی، پیدا کردن گروه ماهی‌ها و گشت‌زنی در مناطق یخبندان.

      در ضمن An-74 به آسانی می‌تواند به آمبولانس، هواپیمای آتش‌نشان، هواپیمای حامل چتربازان و ... تبدیل شود. نسبت لیفت به وزن بالای این هواپیما مدیون استفاده از مواد جدید و تکنولوژیهای نوین ساخت می‌باشد.

      تولید این هواپیما در خارکف همچنان ادامه دارد و نمونه جدید آن نیز در حال ساخت است.

      پيشرانه:

      دو دستگاه موتور توربوفن D-36ZMKB ساخت پراگرس با نسبت كنار گذر زياد، هر يك به توان 74/63 كيلو نيوتن.

      ابعاد

      دهانه بال: 98/31 متر
      نسبت منظري بال: 3/10
      طول كلي: 07/28 متر
      ارتفاع: 75/8 متر

      اوزان

      وزن با بيشترين سوخت (بدون بار): 13200 كيلوگرم
      بيشترين وزن برخاست: 34800 كيلوگرم

      سرعت و برد

      بيشترين سرعت در ارتفاع 10100 متري: 700 كيلومتر در ساعت
      برد با بيشترين سوخت و 800 كيلوگرم بار مفيد: 4400 كيلومتر

      Avia.ir
    • توسط worior
      بسمه تعالی
       
       
      عین الاسد، پایگاهی که باید انهدام کامل را تجربه میکرد.
       

       
       
      مقدمه
      آنچه پیوسته در اخبار و تحلیل های غربی پیرامون ایران میخوانیم، بدون غلو کردن، این است که ایران در منطقه پروکسی هایی دارد که از دید آنها هم تروریست و آدم کش هایی خون آشامند، که به صغیر و کبیر، نظامی و غیر نظامی رحم نمیکنند، گویی که این تروریست ها مدتی در فضا زندگی میکرده اند و ایران این بیگانگان فضایی را برای مقابله با ایالات متحده که در همسایگی خودش قرار دارد به کره زمین آورده  و حق حاکمیت این کشور در همسایگی خویش در ایالت های عراق و افغانستان و ولات عربی خلیج فارس را نقض نموده است. بنابراین لازم است تا با اقدامات بی ثبات کننده رژیمی که خود نیز بر ایالت ایران به غضب و با خشونت و تروریسم حاکم شده و البته با همین پروکسی های تروریست اش بشدت مقابله نمود، آنهم با هر ابزاری، اقتصادی، نظامی، فرهنگی، سیاسی و ... گذشته از این دلایل بسیار محکم برای مقابله با ایران و شیعیان!، آمریکا دلایل اقتصادی محکمتری برای حفاظت از ایالت عراق دارد و آنهم نفت است که به حساب بنده با صادرات حدودا سالانه 80 میلیارد دلار نفت توسط عراق، این کشور اگر تمام فروش نفت خود را به ایالات متحده واگذار کند، میتواند هزینه 7 هزار میلیارد دلاری که آمریکا برای حفظ امنیت مردمش در عراق کرده جبران کند، البته پس از 90 سال.
      با این کمدی سیاه در مقدمه، سری به واقعیت های نظامی روی زمین بزنیم، موقعیت جئو استراتژیک عین الاسد. پایگاهی در مرکز عراق، 160 کیلومتری غرب بغداد در استان الانبار و در فاصله 300 کیلومتری از مرز ایران، با عنوان اصلی عربی القاعده الجوی القادسیه. یکی از 5 ابر پایگاه هوایی عراق در زمان صدام که در سال 1975 و با درس گرفتن از نبردهای اسراییل و اعراب بدست پیمانکاران یوگوسلاویایی با هزینه 280 میلیون دلار آمریکا ساخته شد. از خصوصیات این پایگاه مجهز بودن آن به شلتر های نگهدارنده هواپیما در برابر بمباران هوایی و پیشرفته ترین هواپیمای وقت یعنی میگ های 25 ساخت شوروی بود.
      در جنگ 2003 آمریکا بر علیه عراق، این پایگاه توسط نیروهای استرالیایی ائتلاف اشغال شد، و تا 2011 تبدیل به بزرگترین پایگاه نظامی نیروهای ائتلاف آمریکایی در غرب بغداد گشت. علت این امر نزدیکی به بغداد، قرارگیری در پشت رودخانه فرات، نزدیکی به مرز سوریه و همچنین وجود امکانات فراوان رفاهی در آن یاد شده است، در کنار نظامیان آمریکایی این پایگاه محلی برای نشست و برخاست ایرفورس وان، یا همان هواپیمایی اختصاصی دولت فدرال آمریکا که برای جابجایی ریاست جمهوری استفاده میشود بوده است. این پایگاه پذیرای روئسای جمهور و وزرای آمریکایی، جرج بوش، اوباما، ترامپ، جان بولتون، رابرت گیتس، کاندولیزا رایس، پیتر پیس، و از همه اینها مهمتر چاک نوریس وملانیا ترامپ بجای فرودگاه بین المللی بغداد بوده است. ترامپ در پرواز مخفیانه خود به این فرودگاه از ناراحتی رفیق قلدرش بولتون بخاطر خاموش کردن همه چراغ هوای هواپیما و بستن همه پنجره ها شکوه نموده.
      در زمان جنگ عراق این پایگاه محل استقرار نیروی اعزامی تکاوران دریایی دوم آمریکا به همراه چند اسکادران هوایی بود و تا سال سپتامبر  2011  که آخرین نیروهای بجا مانده از آن تخلیه شدند، عملا در آن سال بسته شد. تا اینکه مجدد در سال 2014 و شکل گیری ائتلاف آمریکایی مقابله با داعش، فعالیت این پایگاه با استقرار تکاوران دریایی آمریکا به همراه جنگنده های اف 18 مجددا آغاز شد و تاکنون ادامه دارد.
       
      چرایی اهمیت این پایگاه از نظر نظامی
      اهمیت اصلی این پایگاه که از لحاظ جئو استراتژی نظامی کمتر به آن پرداخته شده است، قرار گیری آن در مرکز یک حمله احتمالی از سوی رژیم صهیونیستی به سمت ایران است، آنقدر نزدیک به مرکز که اگر خطی راستی از تهران تا تلاویو بکشیم از روی این پایگاه عبور خواهد کرد:
       

       
      در همه نقشه ها و تحلیل های مختلفی در سراسر نت از تحلیل گران و اندیشکده مختلف مطالعات نظامی و راهبردی بدست آوردم، همین خط که کوتاه ترین مسیر ممکن است به عنوان کریدور اصلی پرواز جنگنده های صهیونیستی به سمت ایران و بالعکس مسیر پاسخ احتمالی از سوی ایران بدان اشاره شده است.
      حمله ای که در بسیاری از سناریوها موفقیت آمیز بودن آن به حضور تعداد وسیعی از هواگردهای رادار گریز، بمب افکن های بزرگ همراه با بمب های سنگرشکن و یا حملات با استفاده از موشک های بالستیک با سرهای جنگی هسته ای کم توان براورد شده است. ایالات متحده خود نیز در تهمید برای حمله احتمالی به تاسیسات هسته ایران، اشکال مختلفی از تسلیحات سنگر شکن مانند بمب 2.5تنی GBU-28  و بمب سنگین 13 تنی MOAB برای نفوذ به عمق 40 متری و بونکر های زیر زمینی طراحی کرده است، رها سازی چنین بمب های بسیار سنگینی مستلزم حضور بمب افکن در نزدیکی اهداف زمینی بصورت پنهانکار یا در نهایت اسکورت و پشتیبانی هوایی با تعداد بسیاری از جنگنده های مختلف به منظور ایجاد امنیت هوایی برای مهاجمین و انهدام همزمان شبکه های پدافندی ایران است. این حمله با این وسعت برای سرزمین های اشغالی که در فاصله 1300 کیلومتری در خط مستقیم از مرزهای ایران قراردارند (دست کم نزدیک به 3 تا 5 هزار کیلومتر عملیات پروازی یک هواگرد) حجم عظیمی از عملیات هوایی، شناسایی، سوخترسانی، پشتیبانی و همچنین امداد و نجات خلبانان در دوردست احتیاج دارد و بدین منظور زیرساخت های بسیاری در اطراف ایران برای پوشش چنین حمله ای نیاز است تا در صورت بروز نقص فنی، اقدام تقابلی پدافند و نیروی هوایی ایران در تعقیب و ضربه متقابل، تمهیدات لازم را پیش بینی کرده باشد.
       

       
      در یک اقدام هوایی برای طرح ریزی عملیات، مسافت نخستین فاکتوری است که به آن توجه میشود، مسافت و مسیر پرواز تعیین کننده میزان و چگونگی مدیریت مصرف سوخت و سوخترسانی، مقدار مهمات قابل حمل و میزان سنگینی وزن جت ها، پیچیدگی عملیات جمینگ و طرح و نقشه های مختلف برای مسیرهای هوایی ست. بدیهی است که یک حمله موفق بهتر است با کمترین میزان سوخت برای هر هواپیما و حجم مهمات زیاد، با تعداد کمتری از هواپیما تعداد کمتری از پرواز و مسیری کوتاه تر انجام شود. پرواز دسته های بزرگ، امکان غافلگیری را از بین میبرد، احتمال موفقیت پدافند حریف و تلفات هواگرد های مهاجم را بیشتر میکند، از طرفی مسافت های طولانی به مقدار سوخت بسیار بیشتری نیامندند که سبب میشود تا چند مرحله سوختگیری هوایی و در هر مرحله افزایش ریسک اتفاق افتد. مسیر طولانی و سوخت زیاد باعث قابلیت کمتری در حجم و تعداد بمب ها نسبت به هر جنگنده و یا بمب افکن می شود و احتمال موفقیت حمله را کمتر کرده و تعداد پروازهای لازم را بیشتر میکند. اگر به تجربه های نیروی هوایی بنگریم، نزدیک ترین تجربه در دسترس عملیات غرور آفرین حمله به اچ 3 توسط نیروی هوایی ایران در یک پرواز 3500 کیلومتری ست. گفتنی ست رادارهای پدافند عراق به مدت 67 دقیقه جنگنده های ایران را در کنسول های خود مشاهده کرده اند، اگر عراقی ها و ترکها جنگنده های ایران را بجای یکدیگر اشتباه نگرفته بودند، هر لحظه نیروی هوایی عراق یا ترکیه میتوانست جلوی ادامه حمله و یا بازگشت جنگنده ها به مبدا خود را بگیرد و تلفات سنگینی به نیروی هوایی کشورمان نیز وارد کند. فرماندهان وقت نیروی هوایی ایران بدلیل طولانی بودن مسیر پرواز، پایگاه هوایی پالمیرا در سوریه را به عنوان موقعیت اضطراری برای فرار جنگنده ها در صورت وقوع اقدام متقابل عراق در بستن مسیر بازگشت و یا بروز نقص فنی تدارک دیده بودند. سوخترسان های ایرانی از فرودگاه دمشق برخاستند تا در ارتفاع 100 متری از سطح زمین که مشابه ارتفاع پروازی یک موشک کروز است دوبار در رفت و برگشت در فاصله مرزهای هوایی عراق و سوریه به فانتوم های ایرانی سوخترسانی کنند، چنین عملیات پیچیده و بی نظیری که در دنیا تکرار نشده است،  با استفاده از 4 مرتبه سوخترسانی، 2 مرتبه در دور دست و خاک دشمن، دو مرتبه در آسمان ایران (ارومیه) به همراه عملیات الکترونیک و فریب هوایی وسیع برای گول زدن پدافند و نیروی هوایی عراق و ترکیه انجام شد.
       
      نقشه عملیات هوایی H3
       

       
       
      مشابه همین تمهیدات نیز برای هر حمله هوایی، نیاز است، گرچه جنگنده های امروزی نسبت به دهه 60 از بهره وری و قابلیت حمل سوخت بسیار بهتری بهره مند هستند، منجمله جنگنده های رژیم صهیونیستی، افزون بر آن امکانات پنهانکاری و تقابل الکترونیک پیشرفته تری را در اختیار دارند، و چنین مزایایی باعث میشود تا بتوانند از مسیر های کوتاه تر و مستقیم تر طرح عملیات را پیاده سازی کنند. اما همچنان تمهیدات برون مرزی نظیر پایگاه های هوایی و موقعیت های سوختگیری هوایی و شناسایی هوابرد در نزدیکی مرزهای ایران برای صهیونیست ها در صورت طراحی یک حمله به تاسیسات هسته ای ایران الزامی است و هیچ عملیاتی بدون پیش بینی چنین امکاناتی اجرایی نخواهد بود.
      اما چرا از دید من عین الاسد، در چنین حمله ای نقش بسیار وسیعی میتواند داشته باشد، موارد بسیاری را میتوان برشمرد، نخست، پشتیبانی هوایی، نظیر همان نقشی که پایگاه هوایی پالمیرا و فرودگاه دمشق در فراهم آوردن امکان نشست و برخاست اضطراری برای ایران در حمله به اچ3 فراهم آورد، دوم بستن دست ایران در تعقیب جنگنده های صهیونیست در آسمان عراق، سوم مشارکت مستقیم در حمله به تاسیسات هسته ای ایران بدلیل نزدیکی بسیار به مرزهای ایران در صورتی که آمریکا بخواهد خودش اقدام کند، چهارم ایجاد امکان رهگیری موشک های بالستیک شلیک شده از سوی ایران و فراهم ساختن هشدار زودهنگام برای اسراییل و یا حتی اقدام پدافندی علیه موشک های بالستیک و کروز ایران، فراهم آوردن عملیات فریب همانند همان اقدامی که ایران در فریب پدافند ونیروی هوایی عراق با استفاده از جنگنده های اف 14 در مشغول کردن فرودگاه بغداد و حمله با استفاده از اف5 ها برای زدن تاسیسات نفت کرکوک صورت داد، تا تصمیم گیران ارتش عراق نسبت به نوع تهاجم ایران به خطا بیفتند و اسکادران های بمب افکن اف 4 ایرانی بتوانند خود را به دوردست ترین پایگاه هوایی در مرز با اردن برسانند.
      و اما بیاییم و به تصاویر و نقشه های تحلیل گران غربی در مورد امکان پذیری حمله اسراییل از خاک سرزمین های اشغالی به ایران و کریدورهای پروازی بنگریم، کوتاه ترین و یا مسیر اصلی از عین الاسد میگذرد:
       


      در تصویر فوق CENTRAL ROUTE به دقت از بالای عین الاسد عبور میکند
       
       


       
       
       
       
       
       
       چرا آمریکا نباید در عین الاسد باقی بماند
      سوای جنبه های نظامی که ناامنی فراوانی برای کشورمان ایجاد کرده است، باقی ماندن آمریکا در عین الاسد به منظور مقابله با داعش البته دروغی بیش نیست، ایالات متحده یک پایگاه پهپادی عظیم در عین الاسد برای کشتار بی حساب مردم خاورمیانه و تامین امنیت اسراییل، ایجاد کرده اند. آنها از این پایگاه ها اقدام سیاسی خود در منطقه به ابزارهای نظامی تضمین میکنند، این پایگاه ها را باید ابزارهای لازم در جهت تشکیل طرح خاورمیانه بزرگ و تجزیه عراق و ایران بدانیم. هم اکنون به اذعان بسیاری از اندیشمندان، منجمله تحلیل گران برخی اندیشکده های آمریکایی، آنها لازم میدانند تا بلوک سنی-کردی و تجزیه عراق را صرفا به بهانه واهی مقابله با ایران شکل دهند، اما این آشکار است که آنها به دنبال قتل عام مردم منطقه، بخصوص مسلمانان خاورمیانه بدست یکدیگر و توسعه بیشتر اختلافات قومی و مذهبی صرفا برای امنیت اسراییل و وابستگان سیاسی خود در حکومت های غیر مردمی بخصوص پادشاهی های عربی هستند. سیاست مدیریت اختلافات برای حفظ جایگاه خود بعنوان پلیس باغ وحشی که حق اصلی استفاده از هرگونه قوه قهریه را برای خود تصور میکند. با استفاده از پکیج های نظامی-اقتصادی در اقساط نفتی بلند مدت. با ادعای تامین صلح، از بمباران هوایی و سازمان های امنیتی نظامی  یا همان  PMCs های خود برای تعمیق خشونت و تروریسم بهره گیری می کنند، این روشن است که کشتن مردم هیچ گاه راه حلی برای تروریسم نبوده و به توسعه و ترویج خوی انتقام دامن خواهد زد، بدیهی ست این انتقام و تروریسمی که بی دلیل توسط آمریکا شعله ور شده است، متوجه سیاستمداران وابسته و نظامیان آمریکایی خواهد بود همانهایی که در قوانینشان بدون محاکمه مردم را کشته و اقدام متقابل مردم مظلوم خاورمیانه در برابر خود را تروریسم قلمداد میکنند.

       
      در همان ابتدای شروع جنگ جنوب افغانستان پس از حملات یازده سپتامبر، عملیاتی در آسمان پاکستان توسط پهپادهایی که از عربستان! برخاسته بودند انجام شد، آنزمان برای من قابل پیش بینی بود که آمریکا القاعده را در سراسر خاورمیانه، از افغانستان تا یمن و عراق و سوریه و ... هر جا که بتواند برچسب تروریسم بزند تسری داده و خودش با پهپاد آن را دنبال خواهد کرد، در فاصله سالهای 2004 تا 2013 آمریکا با وجود اعتراض های بسیاری از مردم افغانستان و پاکستان، بیش از 375 حمله پهپادی انجام داده که به کشته شدن 2561 نفر مطابق با آمارهای اعلام شده رسمی منتهی شده، از سال 2002 تا 2013 نیز مشابه همین حملات پهپادی 99 مورد در یمن نیز صورت گرفته که به کشته شدن 552 نفر انجامیده، در سومالی، سوریه، عراق، و ... نیز چنین حملاتی انجام شده است، در تمامی این ترورهای هوایی غیر نظامیان بسیاری نیز کشته شده اند، مطابق با برخی آمارهای رسمی، در بیش از 6700 حمله پهپادی آمریکا در خاورمیانه رقمی بالغ بر 12هزار نفر ترور شده اند که دست کم 1200 نفر آنها غیر نظامی و از این میان نزدیک به 400 نفر کودک بوده اند. مبرهن است که هیچ یک از این ترورهای هوایی یا حکم مرگ های آمریکایی با استفاده از محکومیت قضایی متهمان صورت نگرفته است. تا کنون فقط در دو دولت اوباما و ترامپ 900 حمله پهپادی منجر به ترور انجام شده است، آنهم بر سر مردمی که حتی برای دفاع از خود شاید قادر به خواندن و نوشتن شکواییه نباشند چه رسد به پیگیری در سازمانهای بین المللی و کنوانسیون های حقوق بشر.
      از همه موارد فوق که بگذریم، ترور یک شخصیت رسمی نظامی، و نفر دوم جمهوری اسلامی ایران، از نظر محبوبیت در میان مردم، در کشوری ثالث و در زمان صلح با زیرپا گذاشتن تمام قواعد و رسوم بین المللی در حقوق دیپلماتیک، بیانگر آن است که این هیولای ترور هوایی دیگر حد و مرزی برای خود نمیشناسد. اگر امروز به فکر مقابله همه جانبه با فناوری تروریسم بی حد و حصر آمریکا در خاورمیانه نباشیم، باید منتظر روزگاری بمانیم که تمامی نخبگان، دانشمندان و حتی مردم عادی کشور ما ایران نیز منتظر بمبی باشند که پهپادهای آمریکایی از آسمان بر سرشان بی اندازد و در عوض بگوید آخ اشتباه شد، یا اینکه مشکوک بودیم!. 

       
       
      و برای آنهایی که باور ندارند حملات پهپادی ایالات متحده در سراسر خاورمیانه ربطی به ایران ندارد:
       

       
      نویسنده WORIOR 
      اقتباس یا درج مطلب تنها با ذکر نام نویسنده و آدرس سایت مجاز است.
      تقدیم به ارواح پاک شهدای مقاومت.
       
       
    • توسط alexandre
      دیمونا (در عبری: דימונה) نام یکی از شهرهای کشور اسرائیل است که در استان جنوبی اسرائیل و در صحرای نگب قرار گرفته است. شهر دیمونا در حدود ۳۴٬۰۰۰ نفر جمعیت دارد(شهر دیمونا، مرکز یهودیان سیاه‌پوستی است که اکثرا از اتیوپی به اسرائیل مهاجرت کرده‌اند).
      مرکز تحقیقات اتمی نگب و نیروگاه اتمی دیمونا در ده کیلومتری جنوب شهر دیمونا قرار دارد
      -----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

      اين تاپيك براي بررسي چگونگي حمله ايران به نيروگاه اتمي ديمونا در صورت آغاز جنگ بين ايران و ر‍ژيم اشغالگر ايجاد شده(دوستان فرض را بر اين بگذارند كه مسئولين ما به خاطر روند جنگ و بررسي تمامي مسائل تصميم به اين كار گرفتند)

      موارد كليدي كه مي توان مطرح كرد ميزان تاثيرات چنين اقدامي براي اسرائيل و تاكتيك هاي پيش روي ايران كه در انتها به موفقيت در عمليات فوق منجر بشود.(خرابكاري داخلي – حملات موشكي – بمباران هوايي و ...)
      منتظر ديدگاه دوستان اهل نظر هستم
      تاپيك مرتبط:
      آيا رژيم صهيونيستي توان حمله به تاسيسات اتمي بوشهر را دارد(تحليل اعضا)
    • توسط SAEID
      عملیات کربلای4 طرح خوبی داشتی و بزرگترین تحرک نظامی ایران با استعداد 250 گردان محسوب میشد اما لو رفتن عملیات همه چیز را خراب کرد! دقیقا مانند عملیات کورسک که اگر لو نمیرفت کار شوروی تمام بود در جنگ تحمیلی هم کربلای4 میتوانست ما را پیروز جنگ کرده و از موضع قدرت با عراق جهت صلح مذاکره میکردیم که نشد!
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.