طوفان شکن طوفان شکن: نگاهی انتقادی به پدافند برد کوتاه در ایران

[7mmt 12,645]

بسم الله الرحمن الرحیم

 

امیر المومنین (علیه السلام): مَا أَكْثَرَ الْعِبَرَ وَ أَقَلَّ الِاعْتِبَارَ

 

 

با توجه به اطلاعات و اخبار منتشر شده در مورد پروژه های پدافندی برد کوتاه، به ویژه پروژه سپر که ظاهرا بر اساس پنتسیر روسی ساخته شده است، این یادداشت بر آن است تا برخی نظریات و پیشنهادات خود را در باب این موضوع بیان کند.

 

نخست در باب اهمیت پدافند برد کوتاه در میادین نبرد مدرن:

 

همان طور که مستحضر هستید با توجه به تغییر میادین نبرد به سمت استفاده از جنگ افزار های دوربرد، هوشمند و شبکه محور،و نیز رشد روز افزون تهدیدات جدید در حوزه پدافند از جمله حملات انبوه توسط پهپاد ها و ریز پرنده ها و موشک های کروز، پدافند برد کوتاه از جهات مختلف اهمیت ویژه ای یافته است. پدافند برد کوتاه از یک سو آخرین لایه پدافندی قبل از رسیدن موج حملات دشمن به اهداف و تاسیسات استراتژیک و با اهمیت حیاتی (همچون تاسیسات گازی پارس جنوبی یا تاسیسات اتمی) ست، از سوی دیگر حافظ سامانه های دور برد و میان برد در برابر موج انبوه حملات توسط سلاح های دور ایستایی ست که با هدف اوت نامبر کردن سامانه های دوربرد و نابودی آنها جهت ایجاد خلع در شبکه پدافندی یا مجبور ساختن به مصرف موشک های برد بلند و گران قیمت برای نابودی اهداف ازان قیمت غیر قابل چشم پوشی، شلیک می شوند.

تجربه ی تاریخی چنین حملاتی که به ویژه از جنگ اول خلیج فارس و عملیات طوفان صحرا شروع شد و تا منازعات پس از آن از جمله در جنگ دوم عراق درسال 2003، جنگ داخلی لیبی، جنگ سوریه و ادامه و تکامل یافت، سرعت رشد و تکامل این استراتژی و جنگ افزار های مربوطه، میزان اثر گذاری آنها در میادین نبرد، توان دشمنان در بکار گیری گسترده و دامنه دار چنین تسلیحاتی –از جهت مالی، لجستیکی و فناوری- اهمیت و خطر این دست تهدیدات را غیر قابل کتمان ساخته است.

در این باب سخن بسیار است که خود موضوع مقاله مفصل جداگانه ای ست.

 

بررسی آنچه در مورد پروژه های داخلی منتشر شده:

 

به نظر می رسد از سوی با توجه به سابقه و تجربه به کار گیری سامانه ی پدافندی کوتاه برد تور ام-1 روسی در ایران، و نیز شهرت سامانه های روسی پنتسیر و نسل جدید سامانه ی تور در دنیا و آشنایی نزدیک با این سیستم ها در خلال درگیری های سوریه، این دو سامانه به عنوان پایه ای برای طراحی نسخه ی مشابه داخلی در نظر گرفته شده اند، عقاب به عنوان سامانه مشابه تور و سپر به عنوان سامانه مشابه پنتسیر. گرچه از برخی اطلاعات و اظهار نظر های منتشر شده به نظر می رسد که طاعون موازی کاری ها گریبان گیر این پروژه نیز شده است، اما در این نوشتار اطلاعات موجود را بر اساس وجود تنها سامانه سپر تحلیل می کنیم.

از آنجا که به نظر می رسد سامانه های پنتسیر و تور به عنوان مبنایی برای طراحی نسخه ایرانی در نظر گرفته شده اند، از این روی بررسی مشخصات و عملکرد عملیاتی سامانه های مذکور اجتناب ناپذیر می باشد.

 

 

 

ابتدا در مورد سوابق این 2 سامانه در ایران به اختصار توضیح کوتاهی ارائه می شود

 

سابقه تور ام-1 در ایران به سال 85 و بر اساس اطلاعات موجود خرید 29 آتش بار از این سامانه بر می گردد. کاربر تمامی آتشبار های تور خریداری شده سپاه پاسداران می باشد. این سامانه در مناطق پدافندی مهم و نیز در رزمایش های پدافندی همواره حضور چشم گیری داشته است. از سوابق مهم آن در ایران اما می توان به 3 مورد شاخص اشاره کرد.

 

v      فرندلی فایر هواپیمای اف-14 تامکت به خلبانی شهید کریمایی و کمک خلبانی شهید فصیحی بر فراز خلیج فارس در بهمن ماه 1390

v      شکار پهپاد هرمس 180 اسرائیلی در سال 2014

v      سرنگون کردن هواپیمای مسافر بری اوکراینی در 18 دی ماه 1398

 

در مورد پنتسیر اما ایران جز کاربران و خریداران رسمی این سامانه نمی باشد و اطلاعاتی از حضور و عملیاتی بودن آن در ایران موجود نیست. اما از سوی نشریه دفاعی جینز اطلاعاتی منتشر شده که حاکی از آن است که از خرید 1 میلیارد دلاری سوریه برای خرید سامانه پنتسیر در سال 2006 که فرایند تحویل آن از سال 2007 شروع شد، تعداد 10 آتشبار از این سامانه تا سال 2008 به ایران تحویل داده شده است. این اطلاعات در شماره 112 نشریه میلیتاری بالانس منتشر شده در سال 2012 از سوی موسسه بین المللی مطالعات استراتژیک (IISS) نیز منعکس شده است.

 

 

 

بررسی اجمالی توانایی های سامانه ها

 

در نسخه تور ام-1 تحویلی به ایران این سامانه 8 موشک را حمل می کند که مکانیزم پرتاب آن از نوع لانچ سرد  است که در کنار مزایای قابل توجه، البته دارای معایبی نیز هست.  هر آتشبار تور توانایی درگیری هم زمان تنها با 1 هدف را دارا بود که البته در به روز رسانی بعدی توانایی درگیری همزمان با 2 هدف به آن افزوده می شود. هر آتشبار این سامانه به یک سیستم اپتیکال تلویزیونی نیز مجهز است که از آن می توان صرفا جهت تایید هدف استفاده کرد و قابلیت رهگیری یا هدایت به خط دید بر اساس آن وجود ندارد. در تعداد اندکی از آتشبار های عملیاتی در ایران جز اپتیک مذکور یا یک سامانه الکترواپتیکال جدید تعویض شده است که قابلیت دید در شب را نیز دارا می باشد.

نسل جدید سامانه ی تور Tor-M2E، نسخه ای ارتقا یافته از نسل قبلی خصوصا از جهت رادار و سیستم کنترل آتش است که می تواند در هر تلار تا 16 موشک از نوع 9M338 را به صورت آماده به شلیک حمل کند. این موشک ها فاقد سیکر مستقل هستند و از طریق فرمان رادیویی هدایت می شوند، این روش گرچه موجب کاهش هزینه می شود ولی در عین حال آسیب پذیری را در برابر جنگ الکترونیک افزایش می دهد. طبق اطلاعات موجود هر تلار از این سامانه می تواند به طور هم زمان با 4 هدف درگیر شود که نسبت به نسل قبل بهبود یافته است. رهگیری و شلیک به سمت اهداف در حال حرکت از ویژگی های قابل توجه این سامانه است.

 

پنتسیر از سوی دیگر سامانه ای ست با پیکره بندی منحصر به فرد، که در کنار استفاده از یک توپ 2 لول با نواخت بالای 30 میلی متری از 12 موشک هات لانچ مایل پرتاب نیز استفاده می کند. موشک های مورد استفاده در این سامانه متفاوت از موشک های سامانه ی تور است، ولی از جهت هدایت رادیویی دارای شباهت است. بر اساس اطلاعات موجود در منابع با دسترسی عمومی، موشک 57E6 مورد استفاده در این سامانه دارای مشخصاتی به شرح زیر است:

 

-          موشکی ست 2 مرحله ای که مرحله ی اول را بوستر تشکل داده است و قسمت دوم بدون داشتن مولد رانش مستقل، صرفا با اتکا به انرژی فراهم شده توسط بوستر مرحله اول ادامه مسیر می دهد.

-          وزن: 76 کیلوگرم خود موشک، 94 کیلوگرم همراه کانتینر

-          برد 18 کیلومتر

-          20 کیلوگرم سرجنگی

-          مکانیزم هدایت: رادیویی/ به خط دید

 

پنتسیر سوری

 

مجموعه پدافندی روسیه در پایگاه لاذقیه در سوریه متشکل از 5 تلار پنتسیر، 1 واحد تور ام-2 ، خودروی بارگذار و رادار اکتساب هدف  L696

 

گرچه ترکیب و تجمیع موشک و توپ و نیز سامانه های راداری و اپتیکی و کنترل آتش مورد نیاز تنها بر روی یک کشنده متحرک، از جهاتی موضوعی اغوا کننده است، اما در عین حال کارنامه ی عملیاتی این سامانه، عمدتا درگیری های سوریه، چه در مواردی که تحت هدایت و استفاده ی ارتش سوریه بوده، و چه در مواردی که در پایگاه های در اختیار روسیه، توسط خود پرسنل روسی بکار گیری شده، حاکی از عملکردی ضعیف است، تا جایی که در چندین مورد در حملات رژیم اشغالگر اسرائیل به مواضع ارتش سوریه، این سامانه ی دفاعی خود شکار موشک های کروز دلیله شد، در درگیری های اخیر در منطقه ادلب نیز بر اساس اطلاعات منتشر شده دست کم 2 سامانه پنتسیر شکار پهپاد های ترک شده اند در حالی که حتی از کشف هدف تهدید نیز عاجز بوده اند. در سایر حملات صورت گرفته از سوی اسرائیل نیز که عمدتا شامل شلیک تعداد 8 تا 16 موشک دلیله در هر حمله بوده این سیستم در بهترین حالت موفق به شکار تعداد اندکی از تهدیدات شده است.

 

   

 

تصاویر اخرین مورد انهدام پنتسیر در سوریه در تاریخ 3 مارچ 2020 توسط ترکیه.

نقش سامانه اخلالگر کورال که تصاویر حضور آن در سوریه نیز منتشر شده بود در پرونده انهدام پنتسیر پر رنگ است.

 

سامانه جنگ الکترونیک کورال ساخت ترکیه

 

 

از جمله دلایل این عملکرد نا امید کننده ضعف شدید در برابر جنگ الکترونیک، عدم امکان درگیری هم زمان در چند جهت، توان درگیری هم زمان تنها با 2 هدف، مشکل موشک ها در مقابله با اهداف با مانورپذیری بالا، و البته ضعف اساسی در شبکه پدافندی سوریه است. اخیرا در وبسایت Army Recognition که از منابع شناخته شده در حوزه ی نظامی ست گزارشی از عملکرد سامانه های کوتاه برد روسی منتشر کرد است، بر اساس این اطلاعات از آوریل تا اکتبر سال 2018 میلادی سامانه تور ام 2 یو 80 هدف هوایی را رهگیری کرده است و درصد موفقیت این سامانه در حدود 80 درصد بوده است و این در حالی است که میزان موفقیت سامانه پانتسیر اس 1 در برابر این اهداف 19 درصد است بوده است. از همین روی روسیه به دنبال توسعه و ساخت نسخه پیشرفته تری از این سامانه با تجهیزات الکترونیکی، رادار و موشک جدید است که Pantsir-SM نام دارد.

همچنین گزارشاتی غیر رسمی وجود دارد که سامانه پنتسیر در بدو ورود به سوریه در آزمایشاتی حتی در برابر سیستم های جنگال ساخت کره شمالی نیز دچار اختلال در عملکرد شدید شده است.

مشکلات نسخه فعلی پنتسیر عمدتا به ضعف جدی در فضای الکترومغناطیسی آلوده، توانایی محدود رادار در مواجهه با اهداف کم RCS ، آسیب پذیری هدایت رادیویی ، و نیز قابلبت محدود موشک در مقابله با اهداف مانور پذیر است.

از انجا که نیروی پیشرانش این موشک تنها توسط بوستر مرحله اول تامین می شود که ظرف مدت 1.5 ثانیه موشک را به سرعت 3.8 ماخ می رساند و پس از جدایش بوستر صرفا با اتکا به انرژی جنبشی حاصله ادامه مسیر می دهد، در مقابله با اهداف چابک و مانورپذیر به دلیل آنکه پس از هر بار تغییر مسیر بخش قابل توجهی از انرژی خود را از دست می دهد، احتمال جا ماندن از هدف تقویت می شود، هم زمان ضعف هدایت این موشک در برابر جنگ الکترونیک احتمال ایجاد خطا در هدایت را تقویت می کند که به نوبه ی خود مزید بر علت می شود.

در مورد مواجه های متعدد این سامانه در برابر حملات روتین رژیم اسرائیل به سوریه نیز ضعف در حوزه هایی همچون اوت نامبر شدن به عنوان یکی از  بزرگترین تهدیدات برای سامانه های پدافندی، و نیز جنگ الکترونیک که خصوصا هدایت رادیویی در برابر آن آسیب پذیری بیشتری دارد، مشکلات مربوط به پیکره بندی که باعث شده هر تلار تنها در یک جهت قابلیت درگیری داشته باشد و .... از جمله مواردی بوده اند که باعث شده اند حملات رژیم اشغالگر با نرخ موفقیت قابل توجه همراه باشد.

از سوی دیگر گرچه عملکرد سامانه ی تور به میزان قابل توجهی بهتر بوده، لیکن این عملکرد نیز در شرایط عملیات نظامی محدود و نه یک جنگ تمام عیار به دست آمده است. این سامانه گرچه در عمده پارامتر ها عملکرد بهتری نسبت به پنتسیر دارد اما به جهت مکانیزم هدایت عدم برخور داری موشک ها از جست و جو گر مستقل، کماکان آسیب پذیری قابل توجهی در برابر جنگ الکترونیک دارد، و علاوه بر آن به دلیل همین مورد فقدان سیکر تا اخرین لحظه ی قبل از برخورد نیاز به هدایت توسط سامانه را دارد، که ضمن آنکه ظرفیت سیستم را برای درگیری با اهداف دیگر اشغال می کند، احتمال خطا رفتن موشک به جهت تاثیر پذیری فرامین رادیویی از اخلال گسترده را افزایش می دهد. همچنین به دلیل مکانیزم پرتاب کلد لانچ، و نیز سطح بالای ماشینیزم این موشک از پیچیدگی های بسیار زیادی برخوردار است که تولید آنرا خصوصا برای کشور هایی که تجربه فنی لازم در این زمینه را ندارند بسیار دشوار و هزینه بر ساخته، و از طرف دیگر اطمینان پذیری عملیاتی را کاهش می دهد.

 

  

 

2 مورد هدف قرار گرفتن پنتسیر سوری توسط موشک های دلیله اسرائیل

 

 

موشک کروز هواپرتاب دلیله با برد 250 کیلومتر، سلاح اصلی اسرائیل در حمله به تاسیاست نظامی سوریه

 

 

اگرچه موارد مطرح شده در مورد هر دو سامانه برد کوتاه عقاب و سپر می توان به عنوان معیاری جهت ارزیابی قابلیت ها در یک میدان رزم واقعی احتمالی قرار داد، اما تمرکز اصلی این یادداشت بر روی سامانه سپر خواهد بود.

 

سپر

 

اطلاعات محدودی به صورت نیمه رسمی از این سامانه منتشر شده است اما بر اساس دیگر اطلاعاتی که از منابع اوپن سورس قابل دست یابی ست می توان پیشبینی های قابل توجهی در مورد ساختار و قابلیت های این سامانه داشت.

گرچه از حدود یک سال قبل اطلاعات و تصاویری موجود بود که حاکی از آن بود که احتمالا پروژه ای جهت ساخت سیستم پدافند کوتاه برد مشابه پنتسیر در ایران در  جریان است، اما اولین بار وجود قطعی این پروژه و نام آن توسط اطلاعاتی که از سوی نهادهای نظامی در اختیار خبرنگار تسنیم قرار گرفته بود اعلام شد.

اولین نشانه ها در مورد توسعه چنین سامانه ای را می توان به دیده شدن نسخه تمام متحرک از توپ 35 میلیمتری 2 دولول اورلیکن در قالب پروژه حائل و نیز تجهیز آن به سامانه الکترواپتیکال جهت کشف و رهگیری هدف تحت پروژه سراج نسبت داد. همچنین اطلاعاتی در مورد تجهیز این توپ به سنسور های لازم جهت شلیک گلوله های با فیوز قابل زمان بندی جهت افزایش هرچه بیشتر اثرگذاری آن وجود دارد.

 

حائل در رزمایش پدافندی ولایت 97

 

سامانه سراج- وجود سنسور های چند گانه جهت رصد آسمان منطقه و رهگیری هدف و نیز امکان کشف حین رهگیری از نقاط شاخص این مجموعه می باشد.

 

اورلیکن مجهز به سنسور مازل ولاسیتی که به جهت کنترل و دقت آتش بهتر و نیز فرمان دادن به فیوز مجاورتی با محاسبه سرعت گلوله و فاصله تا هدف، استفاده می شود. (با تشکر از elo)

 

 

گرچه اطلاعات موجود تا بدینجا حاکی از تلاشی ارزشمند و طراحی سامانه ای قابل را دارد، اما مواردی حساسیت و نگرانی ما را بر انگیخت. همچنین وضعیت موجود، تهدیدات پیش رو، و نیز نیازمندی های عملیاتی خاص جمهوری اسلامی ایران، و البته نظر به شدت مخالف پژوهشگران حوزه ی نظامی از جمله اعضای این اندیشکده نسبت به موازی کاری ها، و تلاش برای ارائه راه حلی جامع موجب شکل گیری نظرات و پیشنهاداتی شد که در ادامه بیان می گردد.

از جمله موارد اصلی موجب نگرانی تصویری منتشر شده از مدل تونل باد موشکی 2 مرحله ای مشابه موشک مورد استفاده در سامانه پنتسیر (البته با تفاوت هایی در طراحی بالک ها) است، از آنجایی که سایر مدل های موجود در تصویر تبدیل به محصول عملیاتی شده اند یا در پروسه مربوطه قرار دارند بیم آن می رود که این مدل نیز سرنوشتی مشابه یافته و موشک سامانه سپر نیز وارث عیوب طراحی سامانه ی روسی باشد.

 

مدل تونل باد موشک ایرانی

 

 

نسخه اصلی موشک  57E6مورد استفاده در سامانه پنتسیر اس-1

 

البته با توجه به شباهت غیرقابل انکار میان طراحی مرحله دوم این موشک با موشک اسپارو، و نیز افزایش قطر و وینگ اسپن نسبت به موشک مشابه در سامانه پنتسیر، صرفا بر اساس یک احتمال، می توان این موشک را حاصل یک جراحی بر روی موشک های اسپارو دانست، بدین شکل که از قسمت بعد از وارهد و بالک های کنترلی که شامل بخش موتور سوخت جامد موشک می باشد جدا شده، یک قسمت جایگزین شامل بالک های استابلایزر به آن افزوده شده و در نهایت با توجه به زمین پرتاب بودن موشک از سرعت و ارتفاع از سطح صفر (از سرعت و ارتفاع اولیه پرتاب های هواپایه بهره نمی برد) مشابه موشک پنتسیر به یک بوستر سوخت جامد قطور تر و البته بسیار قوی تر مجهز شده باشد. در صورت درست بودن این سناریو در مورد باقی ماندن سیکر آشیانه یاب اصلی موشک، یا ارتقای احتمالی آن و یا حتی حذف به کلی آن و استفاده از همان فرامین رادیویی مشابه پنتسیر که ارزان تر و البته آسیب پذیر تر است، اظهارنظر قطعی نمی توان داشت.

 

 

 

 

 

طرح پیشنهادی، چرا و چگونه:

 

آنچنان که پیشتر عرض شد معتقد به اهمیت فراوان سامانه های بردکوتاه خصوصا در مقابله با تهدیدات نو ظهور و حملات انبوه توسط تسلیحات دور ایستا و لزوم برخورداری این سامانه ها از استاندارد ها و قابلیت های سطح  بالا هستیم تا نه تنها بقای خود در میدان رزم را حفظ کنند، بلکه ضامن بقای تاسیسات حیاتی برای کشور باشند که بعضا دهه ها عمر و ده ها میلیارد دلار هزینه صرف ساخت آنها شده و نابودی آنها می تواند ضربات جبران ناپذیر بر پیکره ی ایران عزیز وارد آرد. به رغم پهنه ی وسیع جغرافیایی، برخی از مهم ترین و استراتژیک ترین تاسیسات کشور در نقاط مرزی (جنوب) واقع هستند نه در "عمق استراتژیک" کشور، در واقع همیشه و در همه موارد داشتن پهنه ی جغرافیایی وسیع فراهم آورنده ی عمق استراتژیک لازم در همه سطوح نیست. حمله به این تاسیسات نه تنها نیاز به عملیات های پر ریسک عمقی ندارد، بلکه در مواردی مانند تاسیسات پارس جنوبی عدم رعایت اصول پدافند غیر عامل این تاسیسات را به شدت آسیب پذیر ساخته است. از جمله دیگر موارد این دست تاسیسات استراتژیک می توان به پایانه ی نفتی خارک اشاره کرد، "با وجود توسعه ترمینال های نفتی جایگزین خارک در طی جنگ و بعد از آن، همچنان خارک اصلی ترین پایانه صادرات نفت خام کشور است و آسیب دیدن آن ضربه سنگینی به صادرات نفت و اقتصاد ملی ایران وارد می سازد. همچنین پارس جنوبی گذشته از تولید 70 درصد گاز کشور، طی سالهای اخیر و برنامه تبدیل سوخت نیروگاه های برق سیکل ترکیبی از مایع به گاز و توسعه نیروگاه های گازی، اصلی ترین تامین کننده سوخت نیروگاه های برق کشور محسوب می شود و اخلال در روند تولید آن به معنای خاموشی وسیع در ایران است" [1]. بر خلاف پالایشگاه جم که در جانمایی آن اصول پدافند غیر عامل تا حد زیادی رعایت شده است و با قرار گرفتن در میان رشته کوه ها از تیررس مستقیم آتش دشمن در امان مانده است، اما در مورد تاسیسات پارس جنوبی جانمایی آن به جهت سهولت ترابری تجاری به قیمت آن تمام شده تا ده ها میلیارد دلار تاسیسات گران قیمت در بی دفاع ترین شکل ممکن جلو تر از ارتفاعاتی که می توانست پناه آنها باشد قرار گیرند و در خط آتش مستقیم ساده ترین حملاتی از سمت ساحل قرار بگیرند که به راحتی می توانند فاجعه آفرین باشند. از این روی با توجه به اهمیت استراتژیک این تاسیسات حفاظت از آنها توسط سامانه های کوتاه بردی که توان مقابله با سوارم تسلیحات استنداف دشمن را داشته باشند اهمیتی صدچندان می یابد.

 

عدم رعایت اصول پدافند غیر عامل در جانمایی تاسیسات استراتژیک پارس جنوبی

 

 

 همچنین به جهت افزایش تطبیق پذیری، کاهش هزینه های توسعه و تست محصول، کاهش هزینه های تولید خصوصا از جهت افزایش تیراژ، افزایش کیفیت تولید و کنترل کیفیت از جهت مقرون به صرفه شدن اتوماسیون در فرایند تولید و نیز متمرکز و نظام مند تر شدن فرایند تولید، کاهش هزینه های تعمییر  نگه داری و آموزش و افزایش ارزش، قائل به ارائه راه حل های جامع خصوصا در حوزه ی نظامی هستیم که در آن نه سود و زیان تجاری صرف بلکه امنیت ملی در میان است.

طرح پیشنهادی مورد نظر نه تنها با طراحی و توسعه ی 2 یا چند محصول کاملا متفاوت توسط سپاه و ارتش در حوزه ی پدافند زمین پایه ی برد کوتاه مخالف دارد، بلکه سعی در ارائه راه حلی دارد که پدافند را در سایر حوزه ها نیز بهره مند سازد، در عین حال آنکه از جهت قابلیت ها و مطابقت داشتن با نیازمندی های عملیاتی روز، امکان استفاده در پیکره بندی های متفاوت بر اساس نیاز با توجه به رعایت مفاهیم ماجولاریتی و معماری باز در طراحی سیستم، و البته با نگاه به تغییرات پیش روی میدان رزم، بتواند محصولی قابل و موثر باشد.

پدافند برد کوتاه نه تنها یک خلا در پدافند زمین پایه است، بلکه در حوزه های هواپایه و دریاپایه نیز قوای مسلح جمهوری اسلامی از ضعف مشابهی رنج می برد. در حوزه پدافند دریا پایه به رغم تلاش های صورت گرفته در بخش های پدافند برد بلند، میان برد، برد کوتاه، و دفاع نزدیک وضعیت ناوگان نیروی دریایی متاسفانه اسف بار است و امکان تکرار تجربه ی تلخ عملیات مانتیس در یک نزاع دریایی حتی با قدرت های نظامی دست چندم! نه تنها دور از ذهن نیست که به شدت محتمل است! و این مساله تبدیل به پاشنه ی آشیل نیروی دریایی شده است.

در نیروی هوایی نیز وضعیت چندان بهتری را شاهد نیستیم، ناوگانی پیر و فرتوت، از نظر فناوری کاملا از رده خارج، و دست کم در بخش هوا به هوا (پدافند هواپایه) فاقد تسلیحات با اثر بخشی قابل اعتنا. گرچه وضعیت فعلی تسلیحات هواپایه نیروی هوایی، و نیز روند در حال پیگری توسعه جنگ افزار های هواپایه که در سال های اخیر در بخش هوا به زمین خصوصا با پروژه هایی چون یاسین، بالابان و قاصد سرعت بهتری یافته که خود نیازمند بحث مفصل دیگری ست، این نوشتار در مورد نیروی هوایی به مساله مهم و ضروری موشک های کوتاه برد هوا به هوا (به عنوان بخشی از مساله ی جامع تسلیحات هواپایه) می پردازد. در این بخش به غیر از تعدادی موشک های به نسبت تواناتر R-73 آرچر خریداری شده از شوروی سابق که بر روی ناوگان کم تعداد جنگنده های فالکروم عملیاتی ست، مابقی زرادخانه ی کوتاه برد نیروی هوایی را انواع قدیمی موشک های حرارتی چینی و سایدواندر آمریکایی تشکیل می دهد که کاملا فاقد توان عملیاتی لازم است.

مساله ی موشک های کوتاه برد برای نیروی هوایی ایران از سوی دیگر از آن جهت اهمیت می باید که به نسبت موشک های برد متوسط هدایت راداری فعال، با هزینه ها و پیچیدگی های به نسبت کمتری می تواند بر روی جنگنده ها بکار گیری شود، گرچه این موشک ها به تنهایی توان ایجاد و حفظ برتری هوایی را به نیروی هوایی نمی دهد اما می تواند با اتخاد تاکتیک ها و استراتژی مناسب نقش مکمل بسیار با ارزشی را برای پدافند زمین پایه بازی کند و بقای در میدان رزم و اثر بخشی آنها را دو چندان ساخته، در عین حال به صورت حداقلی توان پوشش و دفاع در پهنه ی آسمان را خصوصا در برابر تهدیدات کروز و پهپادی فراهم آورد.

پیشنهاد مورد نظر این مجموعه بر طراحی و ساخت موشکی واحد استوار است که با حداکثر استفاده از قطعات مشترک و مشابهت، و با حداقل ممکن تغییرات در تمامی حوزه های هوا پایه، زمین پایه، دریا پایه و حتی زیر سطح پایه! قابلیت بکار گیری را داشته باشد، در عین اینکه از ضعف های سامانه هایی که پیشتر مورد اشاره قرار گرفت دور باشد.  

به عنوان مثالی از سابقه چنین راه حل هایی در سطح دنیا می توان به موشک آلمانی IRIS-T اشاره کرد که به صورت هواپایه، زمین پایه، دریا پایه و حتی زیر دریایی پایه قابلیت بکار گیری دارد.   قابل توجه است که حتی کشوری چون تایلند در پی خرید این موشک برای جنگنده های قدیمی F-5 خود (که مشابه آن نه تنها در ایران موجود که پایه جنگنده های صاعقه و کوثر نیز بوده است) می باشد تا به واسطه ی آن توان هوایی خود را بهبودی قابل توجه بخشد. این موشک در کشور های اتریش، بلژیک، آلمان، مصر، یونان، ایتالیا، نروژ، عربستان سعودی، آفریقای جنوبی، اسپانیا و سوئد در حال خدمت عملیاتی ست.

 

  

 

 

  

 

استفاده ی چند منظوره از موشک پدافندی کوتاه برد IRIS-T

 

 

نیازمندی های عملیاتی پیشنهادی

 

ایده ی پیشنهادی مورد نظر طراحی موشکی با مشخصاتی که در ادامه ذکر می شود را مطرح می کند که نه درگیر ضعف های موشک سامانه ی پنتسیر باشد و نه اسیر پیچیدگی های فراوان موشک مورد استفاده در سامانه ی تور، در عین حال پروژه ای باشد که کلیه ی بخش های قوای مسلح ایران، در زمین، هوا و دریا از نتیجه ی آن بهره مند شوند و در توسعه ی آن چه از جهت مالی و چه فناورانه مشارکت داشته باشند. از جمله تاکیدات اصلی صورت گرفته در این ایده مساله وجود سیکر (جست و جو گر) و ماجولار بودن آن است. این مورد از چند جهت حائز اهمیت است:

 

 

v      نخست آنکه مقاومت موشک را در برابر جنگ الکترونیک بالا برده و شانس برخورد با هدف را بهبود می دهد

v      دوم، داشتن سیکر این موشک را به سلاحی کاربردی در بخش های دیگر خصوصا در نیروی هوایی بدل می کند.

v       سوم، ماجولار بودن سیکر سبب می شود علاوه بر آنکه در مناطق با اهمیت بالای پدافندی بتوان از بهترین نوع جست و جو گر های در دسترس برای نابودی هرچه مطمئن تر تهدیدات بهره برد، در سایر مناطقی که اهمیت پدافندی کمتری دارند، یا محدودیت های بودجه ما را مجبور به کاستن از هزینه ها می کند، آن سیکر را با نسخه های ساده تری جایگزین کرد، تا ضمن آنکه کماکان سیستم از بخشی از فواید داشتن جست و جو گر مستقل استفاده کند، موجب کاهش هزینه ها نیز گردد، علاوه بر آن امکان حمله به هدف توسط 2 موشک با جست و جو گر های متفاوت نیز فراهم می شود، برای مثال، شلیک هم زمان 2 موشک به سمت هدف، یکی مجهز به سیکر آشیانه یاب راداری، دیگری مجهز به تصویر ساز حرارتی، تا اهداف خطرناک با دقت و اطمینان هرچه بیشتری نابود شوند.

v      چهارم آنکه دیگر احتیاجی به هدایت تا آخرین لحظه وجود ندارد و ظرفیت سیستم جهت درگیری با اهداف بعدی به مراتب زودتر آزاد می شود.

 

 آنچنان که پیشتر عرض شد با توجه به اتکای دشمنان در استفاده از تسلیحات دورایستا در تعداد انبوه برای سرکوب پدافند، این مساله اهمیت دوچندانی می یابد. برای مثال: 

" فرض کنیم، در تهاجم یک روزه در طی 8 ساعت، با هدف گشایش مسیر پدافند و بدست گرفتن آسمان ایران، ائتلاف مهاجم، اقدام به اجرای تهاجمی با مشخصات ذیل بنماید:

 

v      4000 موشک کروز، در برد های مختلف، بدون خطا(فرض میشود، این تعداد موشکی هست که به هدف خواهد رسید)

v      اهداف عمقی و مرزی

 

آیا چنین حمله ای از نظر هزینه ای و لجستیک برای ائتلاف مهاجم دشوار خواهد بود؟

 

v      قیمت هر موشک تاماهاوک کلاس 4 که از آخرین و بیشترین حجم امکانات مسیریابی بهره میجوید، 1.87 میلیون دلار با نرخ شناور 2017 محاسبه شده است، بنابراین 4000 موشک حداکثر 8 میلیارد دلار هزینه خواهد داشت و این رقم حتی اگر به 10 یا 20 میلیارد دلار نیز برسد، با توجه بودجه نظامی کشورهایی مانند آمریکا و اعراب منطقه، همچنین تامین هزینه در چند سال مالی، رقمی دور از ذهن و دست نیافتنی نیست. هم اکنون نیز فقط دو کشور عربستان و امارات در حدود 1200 موشک کروز در اختیار دارند. اگر به این دو کشور، سایرین چون ایالات متحده، فرانسه، انگلستان و ... اضافه شوند، مقدار 4000 موشک رقم کاملا دست یافتنی خواهد بود.

 

v      از نظر لجستیک نیز، با توجه به تعداد بسیار پایگاه های اجاره ای و تسخیری دشمن در منطقه، و گستردگی پهنه جغرافیایی مرزهای کشورمان، استقرار چنین موشک هایی فقط به ناوها محدود نمی شود، و تمامی پایگاه های زمینی میتوانند به عنوان محل پرتاب استفاده شوند، و میتوان این فرض را گرفت که طی سالهای اخیر این انبار سازی موشک های کروز صورت گرفته باشد و به زمان حمله موکول نگردیده است.[2]  "

 

همانطور که در این مثال ذکر شد مساله ی مقابله با تهاجم دور ایستای انبوه، خصوصا در یک میدان نبرد شبکه محور، مساله ای به غایت جدی، و خطری در کمین امنیت ملی ایران می باشد. از این روی توان مقابله هم زمان با تعداد اهداف قابل توجه، مقاومت در برابر اخالال، تعداد مناسب موشک آماده به شلیک در هر باتری از سامانه ی پدافندی مطروحه، و قابلیت بکار گیری آن در تمامی سطوح زمین پایه، دریا پایه و هوا پایه، به جای طراحی و تولید چندین سیستم موازی در هر یک از این سطوح با حداقل اشتراکات، هزینه های توسعه و تولید سرسام آور، تیراژ به شدت پایین و دیگر مشکلاتی که قبلا شرح داده شد، از مسائل اصلی لحاظ شده در این طرح می باشد.

 

 

مشخصاتی که در این ایده برای این طرح مورد نظر است به شرح زیر می باشد:

 

مشخصات موشک (شاهین)

 

-          وزن: 100 کیلوگرم (تا حداکثر 150 کیلوگرم کماکان قابل قبول است)

-          برد: 20 کیلومتر در شلیک زمین به هوا

-          سر جنگی: 15 کیلوگرم شدید الانفجار ترکش زا

-          وینگ اسپن: کمتر از 50 سانتی متر

-          بهره بردن از کانارد، بالک های متحرک انتهایی و نیز سامانه تغییر بردار رانش جهت کنترل

-          هدایت: لینک راداری، سیکر ماجولار قابل تعویض: فرو سرخ، تصویر ساز حرارتی، آشیانه یاب رداری ...

-          روش پرتاب: سافت لانچ در حالت زمین پایه و دریا پایه، شلیک از روی ریل یا پس از رها سازی در وضعیت هواپایه

-          طول: حدود 3 متر (بدون مکانیزم سافت لانچ)

-          بدنه کامپوزیتی و استفاده از سوخت پر انرژی 

 

 

یک طراحی مفهومی از طرح پیشنهادی برای چنین موشکی :

 

 

 

 

 

برخی مشخصات کلی سامانه (طوفان شکن):

 

-          هر باتری از سامانه متشکل از 6 تلار حامل موشک، در نسخه ی دارای توپ، هر تلار دارای 12 تا 16 موشک عمود پرتاب به روش سافت لانچ با امکان درگیری 360 درجه

-          استفاده از توپ اورلیکن 35 میلیمتری مجهیز به مهمات با فیوز قابل برنامه ریزی

-          امکان درگیری با 6 هدف هم زمان توسط هر تلار

-          در نسخه فاقد توپ، دست کم 24 موشک بر روی هر تلار

-       برخورداری از خودروی بارگذار با توان بارگذاری بلوکی مهمات و موشک ها جهت به حداقل رساندن زمان بارگذاری (در سامانه ی تور ام-1 به دلیل بار گذاری تک به تک موشک ها زمان بازگشت به رزم هر سامانه بسیار طولانی می باشد.)

-          قابلیت لینک شدن به شبکه پدافندی و تبادل اطلاعات با سایر سامانه ها

-          بهره مند بودن هر تلار از چند مجموعه الکترواپتیک برای کشف و رهگیری اهداف که یک مجموعه مستقلا در اختیار توپ باشد.

-          هر تلار مجهز به یک رادار کشف هدف باند L گردان با توان کشف دست کم 1 متر مربع سطح مقطع راداری از فاصله ی 100 کیلومتری

-          هر تلار مجهز  به یک رادار رهگیر باند X با توان کشف دست کم 1 متر مربع سطح مقطع راداری از 50 کیلومتری

-          امکان اضافه شدن رادار موج میلیمتری به صورت انتخابی

-          امکان اضافه شدن رادار های دکل سوار مانند کاستا و نیز دیگر واحد هایی همچون شنود و جنگ الکترونیک به صورت انتخابی

-          پروفایل برنامه ریزی شده جهت مقابله با انواع تسلیحات دور ایستا، موشک های کروز، پهپاد ها و ریز پرنده ها ...

-          توان مقابله با اهداف با مانور پذیری بالا

-          امکان مقابله با اهداف سوپر سونیک، 2.5 ماخ در ارتفاع پست و سرعت های بیشتر در ارتفاعات بالاتر

-          تجهیز هر باتری به رادار ها و سامانه های مورد نیاز جهت کشف تهدیدات راکتی و توپخانه ای

-          امکان مقابله Hard kill با تهدیدات راکتی و توپخانه ای امکان کشف مسیر و نقطه برخورد تهدیدات راکتی و توپخانه ای و اعلام اخطار در نقاط مورد تهدید

-          امکان ارسال مختصات منشا تهدیدات راکتی و توپخانه ای به توپخانه خودی جهت آتش متقابل

-          ارائه بر روی پلت فرم های چرخ دار 8*8 (یا در صورت لزوم 10*10) مشابه کشنده های مورد استفاده در سامانه باور و نیز امکان ارائه نسخه زرهی بر روی پلتفرم شنی دار

-          قابلیت حمل توسط هواپیما های il-76 و C-130

-          قابلیت ارائه به شکل پک پرتابل قابل نصب بر روی پد بالگرد کوروت های کلاس جماران

 

 

 

 

 

و من الله توفیق

 

 

 

 

 

---

 

[1] نقل قول شده از Sorena

[2] نقل قول از Worrior

 

---

 

[worior 25,822]

48 minutes قبل , 7mmt گفت:

نقش سامانه اخلالگر کورال که تصاویر حضور آن در سوریه نیز منتشر شده بود در پرونده انهدام پنتسیر پر رنگ است.

 

 

کورال بصورت در خط دید میتونه پانتسیر رو اخلال کنه، اونم اگر برای این کار (اخلال رادار زمینی) طراحی شده باشه،..

 

چیزی که مورد زدن پانتسیر های سوری توسط ترکیه قابل مشاهده است اینه که اینها عمدا پهپاد ترک رو نمیزنن. چون سوای اینکه با استفاده از شبکه پدافندی میتونند پهپاد رو ببینند، و تجهیزات فروسرخ هم دارند ضمن اینکه پهپاد ترک خودکار نیست و ترانسپوندر فعال محسوب میشه. یعنی به سه روش قابل مشاهده است. در حالی که دلایلا های اسراییلی با هیچ کدام از این روشها براحتی قابل مشاهده نیستند.

پس به نظر میاد شکار شدن پانتسیر محصول :

- مشکلات در شبکه پدافندی سوری

- شلوغی آسمان

- عدم شلیک(داشتن دستور شلیک) با وجود شناسایی هدف.

 

 

[warjo 3,008]

3 hours قبل , 7mmt گفت:

 

http://gallery.military.ir/albums/userpics/10300/Screenshot_1-29.jpg

 

http://gallery.military.ir/albums/userpics/10300/Delilah_missile-hit-top.jpg

2 مورد هدف قرار گرفتن پنتسیر سوری توسط موشک های دلیله اسرائیل

 

http://gallery.military.ir/albums/userpics/10300/Delilah_missile.jpg

موشک کروز هواپرتاب دلیله با برد 250 کیلومتر، سلاح اصلی اسرائیل در حمله به تاسیاست نظامی سوریه

 

 

 

https://southfront.org/wp-content/uploads/2018/05/1-91.jpg

 

با توجه به تصویری که از پانتسیر منهدم شده گذاشتم ، بعیده که دلیله با سرجنگی دارای 30 کیلوگرم ماده منفجره این سامانه را هدف قرار داده باشد.

[arminheidari 24,407]

یک نکته برای اینکه دوستان در این انتقاد کمی خوشحال بشن

اتفاقات سخت و دردناک برای کشور همیشه خوب تمام شده است 

در قضیه جنگ تحمیلی علارغم همه دردها و خون جیگرها توان دفاعی ایران روی پای خودش ایستاد

در قضیه حمله به عراق در چند جنگ متفاوت ایران از حالت دفاع کلاسیک خارج شد و بحث های دفاع گسسته رو در پیش گرفت

در نبرد با امریکا در خلیج فارس نیروی دریایی سپاه قوی شد 

در جنگ با اسرائیل توان موشکی و پهبادی بصورت تجاری رشد کرد کیفیت و سادگی در دستور کار قرار گرفت 

 

در این داستان سوریه هم شوک های دردناکی وارد شد که کمی نگرش ها رو تغییر داد

اولی بخش های زرهی بود و سامانه های ضد تاو

دومی بخش های پدافند هوایی و لزوم دفاع هوایی هست ( لزوم نیروی هوایی)

 

ویرایش شده در اسفند 98 توسط arminheidari

[7mmt 12,645]

17 hours قبل , worior گفت:

 

 

کورال بصورت در خط دید میتونه پانتسیر رو اخلال کنه، اونم اگر برای این کار (اخلال رادار زمینی) طراحی شده باشه،..

 

چیزی که مورد زدن پانتسیر های سوری توسط ترکیه قابل مشاهده است اینه که اینها عمدا پهپاد ترک رو نمیزنن. چون سوای اینکه با استفاده از شبکه پدافندی میتونند پهپاد رو ببینند، و تجهیزات فروسرخ هم دارند ضمن اینکه پهپاد ترک خودکار نیست و ترانسپوندر فعال محسوب میشه. یعنی به سه روش قابل مشاهده است. در حالی که دلایلا های اسراییلی با هیچ کدام از این روشها براحتی قابل مشاهده نیستند.

پس به نظر میاد شکار شدن پانتسیر محصول :

- مشکلات در شبکه پدافندی سوری

- شلوغی آسمان

- عدم شلیک(داشتن دستور شلیک) با وجود شناسایی هدف.

 

 

تو همین مدت سوری ها ادعای سرنگون کردن 8 پهپاد رو داشتن که برا دست کم 4 موردش سند تصویری دارن، از جمله 2 فروند آنکا و بقیه بیرقدار، سناریوی شما خصوصا در مورد عدم شلیک تعمدی مطلقا منطقی نیست. شلوغی خاصی هم درکار نیست، نظر شخصی بنده همان مشکلاتی هست که مشروح در متن تاپیک اومده 

 

14 hours قبل , warjo گفت:

 

https://southfront.org/wp-content/uploads/2018/05/1-91.jpg

 

با توجه به تصویری که از پانتسیر منهدم شده گذاشتم ، بعیده که دلیله با سرجنگی دارای 30 کیلوگرم ماده منفجره این سامانه را هدف قرار داده باشد.

تصاویر داخل تاپیک مربوط به سیکر دلیله هست، تو یه مورد خیلی جالب که فیلمش هم منتشر شد از تصویر سیکر موشک دلیله برخورد موشک دلیله دیگه ای به هدف دیده میشه 

[sasasasa 3,147]

خیلی جالبه که کشوری مثل ما که سال ها است با تهدید امریکا مواجه است و همه هم میدونن که حملات امریکا همیشه با حملات گسترده کروز شروع میشه  تازه چند  سال  اخیر به فکر ساخت سامانه های قوی ضد کروز افتاده. 29 سامانه تور  ام 1 خریداری شده یک پنجم نیاز ما نیست. کشور ما دارای تاسیسات نظامی و صنعتی حساس و زیادی است که اطراف هر کدام و همچنین رادارها و پدافندهای اصلی باید چند سامانه تور و پانتسیر قرار داده بشه. یعنی ما نیاز به بیش از حداقل صد سامانه تور و یا بیشتر داریم. همین چند ماه اخیر چند بار تا نزدیکی جنگ با امریکا رفتیم. اگر درگیری گسترده ای اتفاق می افتاد بعید است سامانه های موجود جوابگو میبودند. همین فردا اگر سامانه های سپر و طوفان رونمایی بشن سالها طول میکشه که به تعداد کافی تولید بشن. 

ویرایش شده در اسفند 98 توسط sasasasa

[MR9 113,825]

8 hours قبل , sasasasa گفت:

کشور ما دارای تاسیسات نظامی و صنعتی حساس و زیادی است که اطراف هر کدام و همچنین رادارها و پدافندهای اصلی باید چند سامانه تور و پانتسیر قرار داده بشه. یعنی ما نیاز به بیش از حداقل صد سامانه تور و یا بیشتر داریم.

 

بسم ا... 

 

 

به چند دلیل مشخص ، کمیت سامانه های خریداری شده یا تولید شده بومی ، موجبات افزایش  حفاظت ما را بطور مطلق فراهم نمی کند .

 

1- شکاف فناورانه زیاد بین ما و نوک پیکان تهاجمی دشمن 

2- آسیب پذیری شدید سامانه های زمین پایه در برابر جنگ  الکترونیک دشمن بدلیل استفاده از فناوری برتر 

3- وجود احتمال بالای غافلگیری 

4- فقدان سامانه های دفاع ضد بالستیک ( ABM) 

 

سال 1378 ، یک کار میدانی براساس سرشماری صورت گرفته سراسری ، صورت گرفته بود که در جریان ان در ایران 600 شهر و 6500 روستا تخمین زده بودند و یک ضرب و تقسیم ساده نشان داده بود  که  اگر در هر شهر 40 نقطه اسیب پذیر داشته باشیم و برای دفاع از آن 10 قبضه ZU-23 ( بعنوان ساده ترین و ارزان ترین جنگ افزار دفاع هوایی موجود )  استفاده شود ، نیاز به  240000 قبضه توپ و 1200000 خدمه هست . طبیعتا این حجم از سازمان رزم در طولانی مدت قابل تامین نیست ( بلحاظ نیروی انسانی ، استهلاک سلاح ها و ... )  برای همین یک نسبت مشخص بین تولید سامانه های پدافند ( دفاع عامل ) و  آمایش سرزمینی ( دفاع غیر عامل ) باید صورت بگیرد که برادر عزیز @7mmt در پست خودشون در خصوص پارس جنوبی به درستی آن را بیان کردند . 

 

به همین دلیل ما در کنار تقویت شبکه پدافند برد کوتاه خودمون ، باید استراتژی غیر مستقیم ، به معنای تقویت ساختار پدافند غیر عامل را بیشتر توسعه بدیم 

[sasasasa 3,147]

12 minutes قبل , MR9 گفت:

 

بسم ا... 

 

 

به چند دلیل مشخص ، کمیت سامانه های خریداری شده یا تولید شده بومی ، موجبات افزایش  حفاظت ما را بطور مطلق فراهم نمی کند .

 

1- شکاف فناورانه زیاد بین ما و نوک پیکان تهاجمی دشمن 

2- آسیب پذیری شدید سامانه های زمین پایه در برابر جنگ  الکترونیک دشمن بدلیل استفاده از فناوری برتر 

3- وجود احتمال بالای غافلگیری 

4- فقدان سامانه های دفاع ضد بالستیک ( ABM) 

 

سال 1378 ، یک کار میدانی براساس سرشماری صورت گرفته سراسری ، صورت گرفته بود که در جریان ان در ایران 600 شهر و 6500 روستا تخمین زده بودند و یک ضرب و تقسیم ساده نشان داده بود  که  اگر در هر شهر 40 نقطه اسیب پذیر داشته باشیم و برای دفاع از آن 10 قبضه ZU-23 ( بعنوان ساده ترین و ارزان ترین جنگ افزار دفاع هوایی موجود )  استفاده شود ، نیاز به  240000 قبضه توپ و 1200000 خدمه هست . طبیعتا این حجم از سازمان رزم در طولانی مدت قابل تامین نیست ( بلحاظ نیروی انسانی ، استهلاک سلاح ها و ... )  برای همین یک نسبت مشخص بین تولید سامانه های پدافند ( دفاع عامل ) و  آمایش سرزمینی ( دفاع غیر عامل ) باید صورت بگیرد که برادر عزیز @7mmt در پست خودشون در خصوص پارس جنوبی به درستی آن را بیان کردند . 

 

به همین دلیل ما در کنار تقویت شبکه پدافند برد کوتاه خودمون ، باید استراتژی غیر مستقیم ، به معنای تقویت ساختار پدافند غیر عامل را بیشتر توسعه بدیم 

متوجه نمیشم. یعنی تعداد سامانه های ضد کروز خود را افزایش بدیم بی فایده است؟؟ طبیعتا اولین نقاط مورد تهاجم خود سامانه های پدافندی و رادارهای ما هستند. فکر نمی کنید باید کنار هر سامانه پدافند اصلی یک یا چند لایه پدافند ضد کروز و ضد موشک وجود داشته باشد  وگرنه در ابتدای جنگ بیشتر سامانه های ما ازبین میرود و فضای ما مورد اشغال جنگنده های انها و حتی مورد بمباران فرشی قرار میگیرد. اگر بخواهیم اینطور فکر کنیم شکاف فن اوارانه ما انها بسیار زیاد است اصلا نباید وارد این مناقشه ها بشویم. 

شکار موشک کروز اگر سامانه مناسب وجود داشته باشد زیاد سخت نیست. با وجود رادارهای هشدار زود هنگامی که هم داریم احتمال غافلگیری کم است. حالا ممکن است در ادامه رادارها توسط دشمن از بین بروند ولی غافلگیر نمی شویم. فقط کافی است شبکه پدافندی ما حداقل یک هفته مقاومت کند. در این حالت سامانه های موشکی ما فرصت کافی برای نابودی پایگاه های دشمن در شعاع حداقل هزار کیلومتری کشور  و دور کردن ناوهای هواپیمابر دشمن را پیدا میکند. در این حالت ضرب حمله دشمن به شدت کاهش میابد.  

 

 

[MR9 113,825]

1 minute قبل , sasasasa گفت:

متوجه نمیشم. یعنی تعداد سامانه های ضد کروز خود را افزایش بدیم بی فایده است؟؟ طبیعتا اولین نقاط مورد تهاجم خود سامانه های پدافندی و رادارهای ما هستند. فکر نمی کنید باید کنار هر سامانه پدافند اصلی یک یا چند لایه پدافند ضد کروز و ضد موشک وجود داشته باشد  وگرنه در ابتدای جنگ بیشتر سامانه های ما ازبین میرود و فضای ما مورد اشغال جنگنده های انها و حتی مورد بمباران فرشی قرار میگیرد. اگر بخواهیم اینطور فکر کنیم شکاف فن اوارانه ما انها بسیار زیاد است اصلا نباید وارد این مناقشه ها بشویم. 

 

خیر ، منظور این بود که  اتکاء صرف روی تولید یا خرید سخت افزار  ، مشکل ما را جلوی یک  آفند همه جانبه و پرحجم ، حل نمی کند ، قاعده این هست که به موازات طراحی و تولید چنین سامانه هایی و ارتقاء نظام مند آنها در بازه های زمانی مشخص ، استراتژی هم زمان یعنی دفاع غیر عامل را هم پیگیری کنیم ، چون امکان دفاع فعال از همه زیرساختهای حیاتی بطور همزمان و با کیفیت یکسان وجود ندارد 

[sasasasa 3,147]

بر 14 اسفند 1398 در 17:27 , 7mmt گفت:

مجموعه پدفندی روسیه در پایگاه لاذقیه در سوریه متشکل از 5 تلار پنتسیر، 1 واحد تور ام-2 ، خودروی بارگذار و رادار اکتساب هدف  L696

 

 

 

باتشکر

همین تصویر که خود شما گذاشتین بهش توجه کنید. روس ها از ترکیب دو سامانه تور  و پانتسیر استفاده کرده اند. در واقع تور برای انها یک راه حل گران قیمت یا کارایی بالا و پانتسیر یک راه حل ارزان تر با کارایی کمتر است. با توجه به نوع تهاجم سیستم تصمیم میگیرد از چه سامانه ای استفاده کند. غیر از این بود اصلا این دو سامانه ساخته نمیشد یک سامانه از این دو کافی بود. 

اینکه سامانه پانتسیر سوری ها چند بار مغلوب شده ملاک نیست. میدانیم که بهترین سامانه حتی سامانه کامل  و پیشرفته ای مثل اس 400  نیز اگر در یک ارنجمنت هوشمند با سامانه های دیگر که هر یک وظیفه ای دارند قرار نگیرد اسیب پذیر است. اینکه یک سامانه نقطه ای دز یک مکان قرار داده شود و پوشش لازم و مناسب از طرف سامانه ها و رادارهای دیگر برایش فراهم نشود در برابر یک تهاجم انهم از نوع عبری ان طبیعتا اسیب پذیر است. 

ولی اینکه بهبود هایی در ان داده شود مثلا حداقل  بتواند با دوهدف همزمان درگیر شود موافقم

[7mmt 12,645]

9 hours قبل , sasasasa گفت:

 

باتشکر

همین تصویر که خود شما گذاشتین بهش توجه کنید. روس ها از ترکیب دو سامانه تور  و پانتسیر استفاده کرده اند. در واقع تور برای انها یک راه حل گران قیمت یا کارایی بالا و پانتسیر یک راه حل ارزان تر با کارایی کمتر است. با توجه به نوع تهاجم سیستم تصمیم میگیرد از چه سامانه ای استفاده کند. غیر از این بود اصلا این دو سامانه ساخته نمیشد یک سامانه از این دو کافی بود. 

اینکه سامانه پانتسیر سوری ها چند بار مغلوب شده ملاک نیست. میدانیم که بهترین سامانه حتی سامانه کامل  و پیشرفته ای مثل اس 400  نیز اگر در یک ارنجمنت هوشمند با سامانه های دیگر که هر یک وظیفه ای دارند قرار نگیرد اسیب پذیر است. اینکه یک سامانه نقطه ای دز یک مکان قرار داده شود و پوشش لازم و مناسب از طرف سامانه ها و رادارهای دیگر برایش فراهم نشود در برابر یک تهاجم انهم از نوع عبری ان طبیعتا اسیب پذیر است. 

ولی اینکه بهبود هایی در ان داده شود مثلا حداقل  بتواند با دوهدف همزمان درگیر شود موافقم

 

این سناریویی بود که قرار بود اتفاق بیافته و روس ها به اون دلخوش بودند نه واقعیت میدانی که اول سوری ها و بعد حتی خود روس ها باهاش مواجه شدند و در گزارش خود روس ها بهش اشاره شد. و دقیقا عطف به همون کارنامه ضعیف که عدم مطابقت با نیاز های عملیاتی میدان نبرد بود که باعث شد تولید نسل جدیدی از این سیستم در دستور کار قرار بگیره که حتی اون نسل جدید هم درصوتی که اشکالات عمده ای که در تاپیک بهش اشاره شد رو مرتفع نکنه باز هم کارنامه موفقی نخواهد داشت، به ویژه در بحث پیکره بندی

مساله دوم اینه که تولید 2 سامانه ارزان قیمت و گران قیمت همیشه به تولید راه حل ارزان تری ختم نمیشه، تولید 2 سامانه مجزا اون هم به این شکل با حداقل ممکن مشابهت و استفاده از زیر سیستم های مشترک، کاملا بر خلاف رویه ای که در تاپیک توصیه شده، هزنیه های طراحی، تست، تولید، آموزش، پشتیبانی، لجستیک و تعمییر و نگه داری و ... اتفاقا ممکنه باعث افزایش شدید هزینه ها بشه، در آخر هم کارایی لازم رو نداشته باشه سیستم ارزان قیمت شما و برید همون سیستم گرانتر که تور باشه رو مستقر کنید، دقیقا همون کاری که روس ها کردن، استقرار تور و پنتسیر هم زمان نبود، بعد از مشکلات پنتسیر تور اضافه شد، و البته همون طور که در متن تاپیک به اختصار اومد، حتی تور هم به رغم تواناتر بودن مشکلات خاص خودش رو داره و بر همون اساس طرح پیشنهادی از سوی نگارنده مطرح شد.

نکته آخر و مهم تر اینه که اصلا بحث ما در مورد روسیه نیست! بحث اصلی نگرانی از الگو گیری غلطی هست که از روش روسی انجام میشه و قطعا در سیستم فعلی ما مشکلاتش 2 چندان میشه، در روسیه اگه 2 سیستم موازی تولید میشه در مقیاس انبوه ، اینجا چندین پروژه موازی استارت می خوره، هیچ کدوم هم خط تولید صنعتی و انبوه ندارن، تعداد انگشت شمار هم در نهایت از هر کدوم تولید میشه، و اضافه میشه به همون دریایی از اش شعله قلمکار قبلی که هزار مدل سامانه با تعداد محدود با منشا فناوری ها و طراحی های مختلف موجوده و هزینه های سرسام آوری رو به مجموعه پدافند تحمیل می کنه

یک دور دیگه با دقت بیشتر تاپیک رو مطالعه بفرمایید رفع شبه خواهد شد 

ویرایش شده در اسفند 98 توسط 7mmt

[scorpion57 4,114]

سامانه مغلوب پهپاد و موشکهای دور ایستا شد.فلسفه طراحی پنتسیر مقابله با این اهداف بود و ظاهرا ضریب موفقیت یک پنجم داشته که کاملا غیر قابل قبوله

ویرایش شده در اسفند 98 توسط arjemandi

[sasasasa 3,147]

https://www.mashreghnews.ir/news/1049457/تحلیلی-بر-حملات-پهپادی-ارتش-ترکیه-علیه-پدافند-سوریه-دلیل-ناتوانی

اینطور که این مقاله نوشته مشکل اصلی سامانه ضعف در برابر اخلال الکترونیک است. گفته شده در این مقاله که این ضعف در pantsir-sm رفع شده. امیدواریم در سامانه سپر ایرانی روی این مشکل کار کرده باشند. البته اگر هم این کار را نکرده باشند با تجربه حاصل در سوریه قطعا قبل تولید انبوه  سعی میکنند مشکل را حل کنند.

این جنگ سوریه با تمام مسائلی که برای ملت ما ایجاد کرد و شهدایی که دادیم یک فایده داشت انهم این بود که با جنگ های نوین اشنا شدیم. همین ترکیه به هر حال ارتش دوم ناتو است. 

ویرایش شده در اسفند 98 توسط sasasasa

[baher 55]

سلام

تشکر از کاربر ۷mmt بابت ایده پردازی مناسب و نزدیک به واقعیت و ارایه اون.

به عقیده من ظرفیت های موجود در کشور برای تولید پدافند برد کوتاه با استقامت راداری و تسلیحاتی (حداقل ۱۲موشک ) و برای دفاع بر علیه طیف وسیعی از اهداف موجود بوده و زودتر از اینها باید به ثمر می نشست.از رادار ،  سلاح سامانه(شهاب ثاقب ، راپییر یا فاطر) موتور موشک جدید برای سرعت های بیشتر یا استفاده از انواع روشهای هدف‌یابی موشک یا انواع سیستم های هدایت موشک همگی موجود بوده و قابل تولید محصول با ماندگاری بالا و با قابلیت انواع تغییرات و بروزرسانی.

نیاز به پدافند برد کوتاه بسیار مهمه حداقل برای دفاع از دیگر مجموعه‌ای پدافندی

 

[majid363 3,578]

بر 19 اسفند 1398 در 12:17 , sasasasa گفت:

https://www.mashreghnews.ir/news/1049457/تحلیلی-بر-حملات-پهپادی-ارتش-ترکیه-علیه-پدافند-سوریه-دلیل-ناتوانی

اینطور که این مقاله نوشته مشکل اصلی سامانه ضعف در برابر اخلال الکترونیک است. گفته شده در این مقاله که این ضعف در pantsir-sm رفع شده. امیدواریم در سامانه سپر ایرانی روی این مشکل کار کرده باشند. البته اگر هم این کار را نکرده باشند با تجربه حاصل در سوریه قطعا قبل تولید انبوه  سعی میکنند مشکل را حل کنند.

این جنگ سوریه با تمام مسائلی که برای ملت ما ایجاد کرد و شهدایی که دادیم یک فایده داشت انهم این بود که با جنگ های نوین اشنا شدیم. همین ترکیه به هر حال ارتش دوم ناتو است. 

دوست عزیز بعید هست پهبادهای ترکیه اونچنان سیستم جنگ الکترونیکی داشته باشند که پانتسیر را از کار بیاندازن

خبری هم جایی نبود که اف 16 ترکیه هم تو مناطق درگیری باشند که جنگ الکترونیکی را انجام داده باشند

روسیه همینه تو همه جنگ ها فاتحه پدافند هواییش خونده میشه بعد میگه ارتقا میده و درگیری بعدی دوباره