MRG

مسیر حمله زمینی آمریکا به ایران ؟

امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

قبل از اينكه اين تاپيك از دست برود :? كسي در مورد استراتژي ها دفاعي مقابل حملات زميني اطلاعات دارد يا نه ؟ لطفا نوشته قبلي من را كامل كنيد :lol:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

قبل از اينكه اين تاپيك از دست برود :? كسي در مورد استراتژي ها دفاعي مقابل حملات زميني اطلاعات دارد يا نه ؟
لطفا نوشته قبلي من را كامل كنيد :lol:


چه اطلاعاتی؟ بصورت ساده باید گفت روشهای زیادی وجود دارد اما اگر قصد دفاع در برابر نیروی زمینی دشمن فقط با نیروی زمینی خود را داشته باشیم مقوله به دو بحث جنگ کلاسیک و غیرکلاسیک یا نامتعارف تقسیم میشود. اکنون روش جنگی ایران به نامتعارف تغییر یافته است و نباید انتظار یک درگیری بزرگ کلاسیک بین نیروهای ایرانی و آمریکایی را داشته باشیم و هر دو طرف از آن اجتناب میکنند. چون ما مدافع هستیم از چند مزیت ویژه برخوردار میباشیم که عبارتند از: 1- در زمین خود میجنگیم. 2- آشنایی کامل به منطقه داریم. 3- تجهیزات و نیروهای انسانی ما برای منطقه خودمان سازگار هستند. 4- امکان دفاع در برابر نیروی مهاجم بزرگتر که در جنگ کلاسیک سه برابر و در نامتعارف تا ده برابر یا بیشتر. 5- ...

الان میرسیم به روش حرکت زمینی دشمن. برای روشن شدن بحث باید این مقوله نیز تقسیم بندی شود. حرکت تانکها، نفربرها، پیاده نظام، نیروهای ویژه، هلی برن، واحدهای تدارکاتی، واحدهای پشتیبانی و در نهایت عقبه و جناحین دشمن.

چون ما در خاک خود بوده و امکان غافلگیر شدن کمتر و در عوض توانایی غافلگیر کردن دشمن را داریم پس لزومی به درگیری مستقیم با ستونهای فوق نیست. تا زمانی که ارتباط خط مقدم دشمن با عقبه آن برقرار باشد نمیتوان مانع از پیشروی شد مگر اینکه به جنگ کلاسیک سنگین روی آورد یا اینکه این ارتباط با استفاده از روشهای نامنظم قطع یا کم کنیم. نیرویی که عقبه نداشته باشد براحتی شکست میخورد مثل نیروهای عراقی مستقر در فاو که بدلیل قطع عقبه براحتی آنها را شکست دادیم.

اما بصورت تک تک بررسی کنیم باید به موارد زیر اشاره کرد:

در مقابل حرکت زرهی دشمن باید دانست که این نیروها توسط بالگردهای هجومی پشتیبانی میشود پس نیاز به سه گروه مدافع داریم یعنی ضد هوایی ، ضد تانک و نیروهای ویژه پیاده نظام. این نیروها باید با تشخیص مسیرهای پیشروی دشمن در آن مناطق مستقر شده و استترار کنند. در صورت هماهنگی کامل بین سه نیروی فوق امکان رخنه در خطوط دفاع وجود نخواهد داشت.

در برابر نیروهای مکانیزه دشمن مانند نفربرها که در کنار نیروهای پیاده پیشروی میکنند نیز بالگردهای هجومی به حمایت از آنان پرداخته و روش دفاعی تقریبا مشابه روش اول است با این تفاوت که نیاز به نیروی پیاده بیشتری داریم چون احتمال دارد دشمن دست به پیشروی همه جانبه زده و همزمان با هلی برن از پشت و جلو به خطوط دفاعی حمله کند. در اینصورت وجود پدافند طبیعی و مصنوعی مناسب و نیروی کارآزموده به تعداد کافی میتواند مانع از سقوط خط خودی شود.

پیاده نظام دشمن نیز احتمالا همراه با تانک و نفربر به پیشروی خواهد پرداخت و آمریکائیها از نیروی انسانی بدلیل ترس از حملات بصورت مستقیم استفاده نمیکنند. پس درگیری احتمالی نیروهای پیاده ایرانی و آمریکایی بصورت محدود و حد یک نبرد چریکی یا نیروهای ویژه خواهد بود.

واحدهای تدارکاتی و پشتیبانی نیروی هجومی محسوب نشده اما نقش بسیار مهمی در تغذیه نیروی هجومی دارند. اگر موفق به ایجاد شکاف بین خط مقدم و خط تدارکات آن شویم یعنی این نیرو محاصره شده و بزودی شکست خواهد خورد.

جناحین و عقبه دشمن نیز با استعداد جنگی کمتر (یا گاها بیشتر در قسمت عقبه) به حمایت از نیروی خط مقدم خواهند پرداخت. با استفاده از عملیات چریکی امکان حمله به این دو نیرو و نیروهای تدارکات و پشتیبانی وجود دارد.

در حالت کلی برای دفاع ما نیاز به پدافند مناسب طبیعی و ایجاد پدافند مصنوعی استتار شده مقاوم در برابر حملات هوایی و توپخانه دشمن داریم. بعد از آن انواع سلاحهای سبک و سنگین و نیروی انسانی کافی مورد نیاز است. سلاحهای ضد زره از نوع راکتی و موشکی و خمپاره اندازها و توپهای سبک به همراه تیربارهای سنگین که در مناطق مخصوص مستقر شده اند مانع از پیشروی دشمن میشود. همچنین باید استفاده از واحدهای دوش پرتاب ضد هوایی را در بحث لحاظ کرد که عامل مهمی در جلوگیری از عملیات هلی برن هستند.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
صحبت هاي شما در مورد روش هاي دفاع در مقابل حمله زميني دشمن درست است ولي بطور كامل پاسخ سوالات من نبود :

اقدامات ايران براي دفاع متقابل
1- استراتژي دفاع شهري و كشيدن نيروها به داخل شهرها
2- استراتژي حمله پيشگيرانه به دشمن و دفاع در خاك آنها
3- استراتژي جنگ فرسايشي


آيا با فرض صحبت هاي شما ما مثل جنگ دوم خليج فارس مانند عراق نيروهاي خود را از مرز به داخل شهرها بكشيم و از آنجا دفاع را شروع كنيم يا نيروها را در حالت تهاجمي به پايگاه هاي دشمن قرار داده و دفاع را از خارج مرز خود شروع كنيم و يا اينكه با حمله و گريز و بصورت نامنظم صرفا ضربات محدودي به دشمن زده و زمان جنگ را طولاني كنيم.
لطفا نظر خود را در اين مورد بفرماييد.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

با توجه به حدیثی از امام علی ملتی که در خانه خود بجنگد خار و ذلیل خواهد شد. پس ما نباید جنگ را به شهرها بکشانیم که هم به مردم آسیب زیادی برسد و هم نیروها و تجهیزات خودی در یک محدوده جغرافیایی کوچک به نام شهر به محاصره دشمن در آیند و با این روش که روش احمقانه عراق بود مناطق دفاعی از گسترده جغرافیایی کشور به شهرها محدود خواهد شد یعنی دفاع نقطه ای و هیچ یک دارای عقبه و جناحین و خطوط تدارکات و پشتیبانی نبوده و سقوط خواهند کرد. بنابراین باید خارج از شهرها جنگید و چه بهتر که جنگ را در خارج از مرزهای خود پی بگیریم. استراتژی تهاجمی این مزیت را دارد که اگر شکست خوردی بر میگردی سر جای قبلیت اما در دفاع اگر شکست بخوریم مجبور به عقب نشینی و ترک مواضع خودی خواهیم بود. به نظر من آمریکائیها در دفاع بسیار ضعیف هستند و این موضوع در چند مورد آفند نیروهای عراقی در سالهای 1991 و 2003 مشخص شد. در همین سال یکی از گردانهای زرهی عراق به تنهایی موفق به شکست دادن و فراری کردن بخشی از نیروهای آمریکایی (فکر کنم در نزدیکی بصره بود) شد. ایران از نظر نیروی انسانی دهها برابر آمریکا استعداد جنگی داشته و حتی از نظر نیروهای آموزش دیده در سطح پیشرفته نیز کمتر از ده برابر نیروهای آمریکایی مستقر در منطقه نیرو نداریم. سپاه و ارتش بیش از سه میلیون نفر نیروی آموزش دیده مسلح و حرفه ای و وفادار و در کنار آن بیش از ده میلیون نیروی عادی بسیج دارند. این تعداد نیرو هرگز اجازه اشغال کشور را نخواهند داد و آمریکائیها توان اشغال شهرهای بزرگ ایران را ندارند. میتوانند نابود کنند اما نمیتوانند ما را شکست دهند.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
حمله زميني گسترده نياز به جابجايي لجستيكي گسترده هم داره كه از چشم نيروهاي خودي نمي تونه پنهون بمونه. بهترين راه مقابه و جلوگيري از حمله؛ قطع ارتباط محورهاي پشتيباني و رزمي دشمن با خطوط مقدم جبهه دشمن با استفاده از حملات برق آسا و موثر است. با اين روش قبل از اينكه خطوط مقدم دشمن قدرتمند و آماده حمله بشه تضعيف شده و حمله منتفي ميشه. اگر قدرت عمل داشته باشيم مي تونيم با استفاده از سلاحهاي دور برد هم اينكار رو بكنيم.حتي اگه خسارت هاي كلي هم وارد نشه اما بار رواني منفي در بين سربازان دشمن ايجاد ميكنه.و اين يعني اشتباه در تصميم گيري و عكس العملهاي احتمالي دشمن. :lol: :?

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
در روايات داريم كه يكي از عوامل پيروزي سپاهيان اسلام در عصر ظهور ترسي است كه در دل دشمنان اسلام وجود خواهد داشت و به همين دليل است كه به فرموده امام (ره) : آمريكا هيچ غلطي نمي تواند بكند. البته ما هشيار و شجاع خواهيم بود انشاءا...

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
به نظر من هم جنگ هوايي بدون درگيري نيروي زميني هيچ فايده اي براي آمريكا نخواهد داشت. خودم رو ميذارم جاي فرمانده هاي آمريكايي: - ميتونم به ايران حمله هوايي كنم و كل تاسيسات اساسي ايران از جمله پالايشگا ه ها نيرو گاه ها مراكز مهم نظامي و هسته اي و فرودگاه هاي ايران رو در عرض 1 روز نابود كنم. ايران به احتمال نيروي دريايي من رو در خليج فارس مورد حمله قرار خواهد داد پس قبل از حمله هوايي نيروي دريايي خودم رو بايد كاملا از تير رس موشك هاي ايران خارج كنم به طوري كه برد موشك هاي خودم بتونه به اونها برسه ولي برد موشك هاي ايراني به كشتي هاي من نرسه. از پايگا ههاي خودم در كشورهاي منطقه با موشك هاي ضد موشك پاتريوت و ... محافظت كامل به عمل ميارم ولي سعي نميكنم از كشورهايي كه پايگاه هاي من در اونجا قرار داره به طور كامل حفاظت كنم. چون دوست دارم ايران چند تا موشك هم به كشورهاي عربي بزنه تا حداقل 10 تا كشور عربي در حمله به ايران به صورت فعال نيروهاشون رو وارد عمل كنن و جامعه جهاني و ناتو هم به پشتيباني از كشورهاي منطقه كه ايران اونها رو تحت حمله قرار ميده با آمريكا همراه بشه. فقط اين وسط يه مساله اي باقي مي مونه. من بايد در عرض حداكثر 3 هفته نظام سياسي ايران رو به نحوي عوض كنم چون در غير اين صورت در صورت حمله زميني ايران به عراق و يا افغانستان ارتش ايران توان اين رو داره كه به سرعت در عراق يا افغانستان پيشروي كنه و چندين هزار نفر از نيروهاي زميني منو بكشه كه در اين صورت چنگ بسيار طولاني و پيچيده خواهد شد. جنگ زميني در كشوري غير از ايران تنها موردي هست كه بايد جلوش رو بگيرم. با توجه به اينكه نيروي زميني من قدرت اين رو نداره كه نظام سياسي ايران رو در كمتر از 3 هفته ساقط كنه بايد از داخل و با ايجاد آشوب در شهرهاي ايران و حمايت از جدايي طلب ها و عوامل مخالف رژيم سياسي ايران هرچه سريعتر اين كار رو انجام بدم تا حمله زميني اتفاق نيفته. البته ممكنه راههاي ديگه اي هم عملي باشه كه بدون درگيري زميني بشه نظام سياسي رو از بين برد كه اين رو بايد با مشاورين خودم و سازمان سيا هماهنگ كنم. به نظر من اين محتمل ترين چيزهاييه كه به ذهن يه فرمانده آمريكايي خواهد رسيد

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
دوستان از هر جايي صحبت كردند ولي فكر كنم كسي احتمال حمله از مسير جنوب شرق كشور رو زياد جدي نميگيره به نظر من امريكاييها اگه بخوان حمله ي زميني ترتيب بدن از سمت جنوب شرق خواهد بود و بهترين نقطه در اين سمت خليج كنارك حد فاصل بندر چابهار و كنارك هست كه هم موقعيت طبيعي خوبي داره و هم امكانات خوبي براي پشتيباني دوستاني كه از فرودگاههاي كشور خبر دارند ميدونند كه فرودگاه چابهار بزرگترين فرودگاه ترابري ايران در قبل از انقلاب بوده و داراي دو باند طولاني است و علاوه بر اون عمق بيشتر سواحل در اين نقطه دسترسي بهتري رو براي ناوهاي غولپيكر فراهم ميكنه. نقاط ضعف دفاعي فراواني در اين قسمت وجود دارد كه از جمله كمبود راههاي دسترسي و تراكم نيروهاي دفاعي و وجود اشرار از جمله ي اونها ميتونه باشه . حال با توجه به موارد فوق و با توجه به اينكه پشتيباني لجستيك و هوايي براي تمام نيروهاي مهاجم امري ضروري بحساب مياد امريكاييها ميتونن با اشغال اين مناطق به راحتي ظرف 12ساعت تا بم پيش بيان و باز هم با توجه به اينكه زاهدان موقعيت مناسبي در اين نقطه دارد به راحتي ميشود ان را اشغال كرد از اينجا خود كرمان تقريبا" با هيچ مانع طبيعي سروكار ندارند بنابراين كار براي نيروهاي مدافع سخت خواهد شد. در اين نقطه حال به دو تكه شدن راه قسمتي از توان خود به سمت سيرجان و سپس بندر عباس هدايت خواهند كرد تا بتوانند شهر بند عباس( مانند اتفاقي كه براي بندر عقبه در زمان عثماني افتاد) را از پشت اشغال كنند زيرا در طي تمامي اين اين سالها بر روي امكانات دفاع دريايي اين شهر كار شده با اين عمل كنترل تنگه ي هرمز بدست امريكاييها خواهد افتاد. و حال نيروهايي كه در كرمان بودند تا يزد پيشروي خواهند كرد و قسمتي از نيروها به سمت اصفهان و قسمت ديگر به سمت نائين و سپس كاشان و قم خواهند رفت ازاينجا به بعد براي دو طرف ثانيه ها ارزش طلا را خواهند داشت. در اين بين از آنجا كه اصفهان و شيراز نقاطي هستند كه در آنها نيروي زيادي متمركز شده ميتوانند به جاي اتلاف نيروهايشان و اشغال شهرها به محاصره ي آنها بپردازند شيراز( ميتوان از محور بندر عباس . تنگه دالان. لار و جهرم به ان رسيد)از سمت شمال داراي ارتفعات كوهستاني ميباشد و در جنوب نيز توسط دشت احاطه شده كه با استقرار نيرويي كم ميتوان از خروج نيروهاي مدافع از شهر ممانعت كرد بطوري كه تمركز نيروها در جنوب آن بيشتر باشد. در اين بين اصفهان از اهميت حياتي براي دو طرف برخوردار است زيرا اگر به موقع به محاصره در نيايد و نيروهاي مدافع ان مجال يابند ميتوانند راه نيروهايي را كه به سمت قم در حال پيشروي هستد را بگيرد . و با ايجاد وقفه تا رسيدن نيروهاي كافي مانع رسيدن دشمن به تهران شود. در اين پست فقط سعي كردم مستعدترين مسير براي حمله آمريكاييها رو به اختصار شرح بدم انشاءالله در پستهاي بعدي به تشريح موقعت جغرافيايي نقاط ياد شده و استرا تژيهاي قابل اتخاذ دفاعي خواهم پرداخت.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

دوستان از هر جايي صحبت كردند ولي فكر كنم كسي احتمال حمله از مسير جنوب شرق كشور رو زياد جدي نميگيره به نظر من امريكاييها اگه بخوان حمله ي زميني ترتيب بدن از سمت جنوب شرق خواهد بود و بهترين نقطه در اين سمت خليج كنارك حد فاصل بندر چابهار و كنارك هست كه هم موقعيت طبيعي خوبي داره و هم امكانات خوبي براي پشتيباني دوستاني كه از فرودگاههاي كشور خبر دارند ميدونند كه فرودگاه چابهار بزرگترين فرودگاه ترابري ايران در قبل از انقلاب بوده و داراي دو باند طولاني است و علاوه بر اون عمق بيشتر سواحل در اين نقطه دسترسي بهتري رو براي ناوهاي غولپيكر فراهم ميكنه. نقاط ضعف دفاعي فراواني در اين قسمت وجود دارد كه از جمله كمبود راههاي دسترسي و تراكم نيروهاي دفاعي و وجود اشرار از جمله ي اونها ميتونه باشه . حال با توجه به موارد فوق و با توجه به اينكه پشتيباني لجستيك و هوايي براي تمام نيروهاي مهاجم امري ضروري بحساب مياد امريكاييها ميتونن با اشغال اين مناطق به راحتي ظرف 12ساعت تا بم پيش بيان و باز هم با توجه به اينكه زاهدان موقعيت مناسبي در اين نقطه دارد به راحتي ميشود ان را اشغال كرد از اينجا خود كرمان تقريبا" با هيچ مانع طبيعي سروكار ندارند بنابراين كار براي نيروهاي مدافع سخت خواهد شد. در اين نقطه حال به دو تكه شدن راه قسمتي از توان خود به سمت سيرجان و سپس بندر عباس هدايت خواهند كرد تا بتوانند شهر بند عباس( مانند اتفاقي كه براي بندر عقبه در زمان عثماني افتاد) را از پشت اشغال كنند زيرا در طي تمامي اين اين سالها بر روي امكانات دفاع دريايي اين شهر كار شده با اين عمل كنترل تنگه ي هرمز بدست امريكاييها خواهد افتاد. و حال نيروهايي كه در كرمان بودند تا يزد پيشروي خواهند كرد و قسمتي از نيروها به سمت اصفهان و قسمت ديگر به سمت نائين و سپس كاشان و قم خواهند رفت ازاينجا به بعد براي دو طرف ثانيه ها ارزش طلا را خواهند داشت. در اين بين از آنجا كه اصفهان و شيراز نقاطي هستند كه در آنها نيروي زيادي متمركز شده ميتوانند به جاي اتلاف نيروهايشان و اشغال شهرها به محاصره ي آنها بپردازند شيراز( ميتوان از محور بندر عباس . تنگه دالان. لار و جهرم به ان رسيد)از سمت شمال داراي ارتفعات كوهستاني ميباشد و در جنوب نيز توسط دشت احاطه شده كه با استقرار نيرويي كم ميتوان از خروج نيروهاي مدافع از شهر ممانعت كرد بطوري كه تمركز نيروها در جنوب آن بيشتر باشد. در اين بين اصفهان از اهميت حياتي براي دو طرف برخوردار است زيرا اگر به موقع به محاصره در نيايد و نيروهاي مدافع ان مجال يابند ميتوانند راه نيروهايي را كه به سمت قم در حال پيشروي هستد را بگيرد . و با ايجاد وقفه تا رسيدن نيروهاي كافي مانع رسيدن دشمن به تهران شود.
در اين پست فقط سعي كردم مستعدترين مسير براي حمله آمريكاييها رو به اختصار شرح بدم انشاءالله در پستهاي بعدي به تشريح موقعت جغرافيايي نقاط ياد شده و استرا تژيهاي قابل اتخاذ دفاعي خواهم پرداخت.


شما رزمايشهاي چند سال اخير نيروهاي مسلح را فراموش كرديد؟

10 لشكر كامل را تنها در عرض يك شبانه روز از غربي ترين به شرقي ترين و از شمالي ترين به جنوبي ترين نقاط كشور منتقل كرديم.

ديگه اينقدرها هم ايران زمين بي در و پيكر نيست كه يانكيها از سيستان و بلوچستان سرشون رو بندازن پايين و تا تهران پيش بيان!

ولي نوشته شما يك اشتباه بزرگ دارد و آن اينكه آمريكا قادر به حمله از مسيري كه گفتيد نيست.

پاكستان اجازه چنين را به آمريكا نخواهد داد و در افغانستان هم نيروي كافي ندارند.

بهتر است بيشتر بر روي مناطق غربي و جنوبي كشور تمركز و بحث كنيم.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
نه سعيد جان من مانورهاي اخير رو فراموش نكردم و قصد دارم در پستهاي بعدي كه ميگذارم به عنوان يكي از تقاط قوت ايران ياد كنم و نكته دوم اينكه اگه دقيق پست رو ميخوانديد متوجه ميشديد كه من از پاكستان اسمي نبردم( يا حتي كشوري غير از اون) من فقط به پياده كردن گسترده ي نيرو در بندر چابهار و كنارك اشاره كردم بعنوان سرپل و در آخر هم بايد بگم كه فقط به مسير حمله اشاره شده ودر پايان گفتم كه در اينده به استرا تژيهاي دشمن و نيروهاي خودي و همچنين شرح جغرافيايي نقاط ذكر شده خواهم پرداخت .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
به نظر من احتمال اینکه آمریکا بعد از اینکه نیروی هوایی و ضد هوایی ایران کاملا از بین برد یک جایی در نزدیکی تهران نیروهایی زیاد رو مثل چتربازها و نیروهای ویژه و تعداد زیادی هم تانک ونفربر زرهی در اونجا فرود بیاره اینقدر هواپیما ترابری داره که میتونه در چند ساعت چند لشگر رو پیاده کنه و اینقدر هم هلکوپتر و هواپیمای جنگی داره که بتونه یک حلقه محافظتی برای فرود نیروهاش بوجود بیاره ولی با همه اینا باید خیلی سریع عمل کند تا از دست توان موشکی و توپخانه ای ایران جان سالم ببرد.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
دوستان ابتدا بايد موقعيت آمريكا در اين منطقه موقعيت داخلي آمريكا و در نهايت روش هاي جنگيدن آمريكا تا به الان را بررسي كرد.
1.امريكا از طريق موشكي از هر جاي دنيا اقدام به شليك موشك كند.
2.امريكا با اعزام چندين گروه هواژيما از تمامي مناطق اقدام به بمباران ايران كند.
3.امريكا با پياده كردن سرباز در جنوب و نفوذ از شرق و غرب وشمال
4.عمليات كماندوي توسط رنجرهاي امريكايي در سطح گسترده
5.عمليات تروريستي توسط سيا
اما يك چيز اين جا كاملا معلوم است اونهم اينه كه تو يه اين جنگ آمريكا پيروز نيست.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
با سلام خدمت دوستان،خواستم بدونم آیا احتمال مورد تهدید قرار گرفتن کشور از قسمت شمال وجود داره(حتی در آینده ی دور)و در اینصورت ما میتونیم از شمال به خوبی جنوب محافظت کنیم یا نه؟[size=18][/size][color=#444444][/color]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
با توجه به گسترش روز افزون پايگاه هاي آمريكا در منطقه و نفوذ ناتو در كشورهاي شمالي و شمال غربي مثل آذرباييجان يا تركيه اين احتمال وجود داره ولي با تقويت نيروي دريايي و هوايي در شمال ميتوانيم به راحتي از اونجا هم خط دفاعي مستحكمي در برابر هر خطري ايجاد كنيم!

بابا يه ايرانه و يه شمال !

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
درباره کشورهای ترکمنستان و جمهوری آذربایجان قبلا بحث شده و توان نظامی آنها را در تاپیک "بررسی توانائیهای نظامی ایران در برابر دشمنان احتمالی بیگانه" بررسی کرده ایم. کشورهای شمالی از بعد نظامی تهدیدی برای ایران محسوب نمیشوند و در بلند مدت هم حتی با استقرار نیروهای آمریکایی معادلات نظامی منطقه را چندان تغییر نخواهند داد.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.