Recommended Posts

به نظر بنده اگر قراربه فرستادن سامانه ای باشه قطعا باور نیست باور هنوز نیاز به ورزیده تر شدن دارد در ضمن تحرک کمتری نسبت به امثال سوم خرداد هم دارد و از همه مهمتر سامانه ای سنگین از لحاظ هزین هساخت و نگه داری میباشد یادمون نره خیلی از نقاط کشور خصوصا  شرق و شمال هنوز پوشش پدافندی با کیفیتی در حد اس 300 وامثالهم ندارند همچنین نقاط کور زیادی در غرب و خصوصا شمال غرب و جنوب وجود دارد سامانه باور احتمالا برلبه فناوری پدافندی ایران حرکت میکنه همین ریسک بالایی میطلبه برای حضور در سوریه.امثال باور اس 300 و ...نیاز به عمق پدافندی دارند که اصلا در سوریه موجود نیست بدون این مهم اس 500 هم در سوریه یعنی گوشت جلو توپ!سوم خرداد قابلیت بسیار خوبی در تحرک .پنهان سازی داره از همه لحاظ ایران تسلط کافی در ساخت و توسعه انواع زیرسیستم های این سامانه رو کسب کرده استفاده از موشکهای مختلف بر حسب نوع هدف و همچنین استفاده از حالت پسیو برای رهگیری اهداف ان هم در مقابل اسرائیل و  توانایی بالا ان در سرکوب سامانه های رادرای یک مزیت بسیار بالا محسوب میشه هزینه ساخت و سرویس هم بماند از لحاط سطح حساسیت فناوری هم نگرانی وجودندارد سوم خرداد در میانه فناوری پدافندی ایران قرار دارد در ضمن پس از سالها خود اسرائیل در سرکوب پانتسیر واس 200 بسیار موفق تر بوده تا امثال بوک ام های سوری که شرایط اینحا هم مشخص هست ...البته تمام این صحبت ها براساس فرستادن یک سامانه بود وگرنه همکاری پدافندی در زمینه فرستادن رادار های پسیو و سامانه ها الکترواپتیک و جنگ الکترونیک هم تاثیر بسیاری داره

ویرایش شده در توسط karmania20152015
  • Upvote 7

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
13 hours قبل , worior گفت:

ولی سوم خرداد نه

 

رفته و خورده 

 

داستان باور هم یه شامورتی بازی رسانه ای بیشتر نیست. هنوز تو خود ایران عملیاتی نیست که بخواد بره تو سوریه عملیاتی بشه

مساله پدافند زمین پایه تو سوریه یا هر جای خارج از ایران، قبل از شبکه راداری و کنترل فرماندهی مناسب، قبل از انواع رینگ های پدافندی خصوصا برد کوتاه و ضد کروز، یه چیز دیگه نیاز داره که تو خود اسم "پدافند زمین پایه" دیده میشه! اونم جا پای محکم است. جا پای ما تو سوریه به اشکال مختلف و به دلایل مختلف سست هست. البته تو همچین محیط هایی هم میشه دست به اجرای پدافند زد با اتکا به تحرک بالا و انسجام فرماندهی، ولی نظامی های ما نشون دادن که اینکاره نیستن

اساسا توانش رو ندارن 

ویرایش شده در توسط 7mmt
  • Upvote 13
  • Downvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

سلام. چرا فقط ملاحظات درگیری هوایی رو مدنظر قرار میدید؟

ایران میتونه اختیار منطقه وسیعی از سوریه رو بطور کامل داشته باشه و ازش حفاظت کنه؟

تانک و نفربر و خودرو پشتیبانی آتش در تعداد زیاد بصورت رسمی در سوریه برای حفاظت زمینی منتقل کنه؟ 

بالگرد رزمی سنگین برای مراقبت دائمی از پایگاه پرواز بده؟ 

پدافند های کوتاه برد ما (سپر و تور بومی و ...) به تولید انبوه رسیده که برای دفاع از باور و سوم خرداد به سوریه منتقل بشه؟

 

 

  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
9 minutes قبل , ahmad1361 گفت:

بسم الله الرحمن الرحیم

بنظرم با توجه به رفتار طرف اسرائیلی

پهن کردن دام پدافند بسیار راحت میباشد

همین یک نکته چنای هراسی در طرف مقابل ایجاد خواهد کرد

که برای هر حمله به مواضع ما

چندین و چند بار اطلاعات را چک نماید که هزینه هر حمله را بالا خواهد برد و زمان را از دست دشمن خارج خواهد کرد

همان عیب بزرگ سوریه دراین زمینه بزرگترین منفعت برای ما خواهد شد

حضور انواع جاسوسها در خاک سوریه امکان تله گذاری را برای ما فراهم خواهد نمود

ان شالله رزمندگان پدافند جمهوری اسلامی روزهای زیبایی را رقم خواهند زد (حداقل امید بنده اینگونه هستش )

ما مثل اقای یوسی کوهن توئیتر نداریم

ولی باید خدمتشان عرض کنم همانطور که ایشان میتوانند در مورد حضور در ایران اظهار نظر کنند

ما هم باید عرض کنیم سلام تلاویو ، داریم میاییم لبخند

 

 

 

برگردید به سال 2018

 

10 فوریه 2018 - 21 بهمن 1396

  1. پرواز پهپاد ایرانی به سمت سرزمین های اشغالی و سرنگونی آن توسط اسرائیل
  2. حمله جنگنده های اسرائیلی به مواضع مقاومت
  3. سقوط یک فروند اف-۱۶ فالکن توسط پدافند سوریه یا !

 

دوماه بعد (۹ آوریل ۲۰۱۸ - بیستم فروردین ماه ۱۳۹۷) حمله نیروهوایی صهیونیست ها به پایگاه T4 و به شهادت رساندن جمعی از نخبگان یگان نیروهوافضای سپاه

فکرکنم سامانه تور ام مستقر بود. البته دوستان بهتر میدانند در آن سال چه رخ داد..

 

normal_t4-27farvardin.jpg

شهیدان مهدی دهقان، سید عمار موسوی، مهدی لطفی نیاسر، اکبر زوار جنتی 
 مرتضی بصیری پور، حامد رضایی و حجت الله نو چمنی

thumb_t4~0.jpg
 

 

به نظرم باید با احتیاط کامل رفتار کرد. وگرنه رخ دادن حادثه تلخ پایگاه تیاس ممکنه بازم اتفاق بیافته.

 

  • Upvote 9
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

سامانه 3 خرداد سامانه خوبی است ولی یک سامانه مکمل است. این سامانه به تنهایی قادر به مقابله با نیروی هوایی اسراییل و جنگنده اف 35 نیست. علت اینکه صحبت باور مطرح شده این است که در انجا ایران با اف 35 مواجه است. البته من بالا نوشتم به نظر من گزینه مناسب تر از باور ترکیب پانزده خرداد و سوم خرداد با رادارهایی مثل معراج است. اسراییل در عمل به راحتی اجازه شکل گیری یک شبکه گسترده پدافندی را نخواهد داد بلکه از بدو شروع شکل گیری حملاتی را ترتیب خواهد داد. به جز پاسخ موشکی، بهترین راه این است که اول شبکه پدافند عراق را شکل داد. البته اگر امریکا بگذارد. بعد به تدریج از شرق سوریه و غرب عراق شبکه یک پارچه ای را گسترش داد تا دارای عمق پدافندی باشد. طبیعتا اگر به یکباره یک شبکه در سوریه شکل داده شود با توجه به اتوبان بودن فضای عراق از تمام جهات مورد تهاجم قرار میگیرد.

  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

یک  حرفی من میزنم درست یا غلطش رو شاید نتونم ثابت کنم چون به نظر خودم نمیشه گفت حتما حرف من درسته  اما با توجه به علم کم خودم میدونم که :

 

 اسرائیل هیچوقت قبول نمیکنه تنها راه دخالتش در سوریه توسط ما محدود باشه ، پس در ابتدا تلاش هایی میکنه تا ما به هدفمون که امن کردن آسمان سوریه هست نرسیم ، پس یا به وسیله ی عناصرش یا به وسیله ادوات نظامیش تمام تلاشش رو میکنه که ما موفق به استقرار پدافند نشیم ،این رو هم باید بدونیم هیچ پدافندی در دنیا یا کلا هییییچ ساخته ی دست بشری  وجود نداره که نقص نداشته باشه ، پس ما باید به گونه ای عمل کنیم که زدن پدافند ما در سوریه یک مشروعیتی به پاسخ دادن ما بده ، یعنی یک دلیل موجه برای گسیل بیشتر پدافند داشته باشیم ، به عقیده من بهترین کار، استقرار رسمی یک سیستم پدافندی در یک پایگاه که بصورت رسمی ، تاکید میکنم ، بصورت رسمی برای ایران در نظر گرفته شده  است ، میتونیم یک پایگاه مشترک بین ایران سوریه و روسیه ایجاد کنیم تا وجود روس ها هم یک سپر برای هر حمله ی سنگین بشه ، اما در عین حال باید پدافند ما در این آسمان بی در و پیکر  محافظت بشه ، یعنی یک سیستم باور و سوم خرداد ، یک سامانه ی بوک بومی یا سپر و یک سامانه ی فالانکس  زمین پایه  در اون پایگاه وجود داشته باشه که حداقل این پدافند ها بصورت منظم و مکمل هم از آسمان محافظت کنند هم از یک دیگر.

 

در غیر این صورت هر پدافندی ، تاکید میکنم هررر پدافندی در سوریه شکست خواهد خورد ، اگر روس ها هم تا الان پدافندشون  دوام اورده برای اینه که اولا ۹۹ درصد مواقع دخالتی نمیکنه دوما به مصلحت اسرائیل نیست با روس ها سرشاخ بشه ، اما این شرایط برای ما صدق نمیکنه .

 

پس اگر قراره پدافندی بره باید اولا بصورت یکپارچه با پدافند عراق و سوریه لینک بشه دوما بصورت مکمل تماما توسط پدافند های دیگه ساپورت بشه .

 

این حرف رو من از روی تفکر خودم میزنم و ممکنه حرفم اشتباه هم باشه اما این عقیده ی منه.

  • Like 2
  • Upvote 7

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

البته سامانه باور ۳۷۳ هنوز در مرحله توسعه قرار دارد و مشخص نیست سرچشمه این شایعات چیست. پس از تحویل سامانه های پیشرفته اس-۳۰۰ پی ام یو ۲ و آشنایی کاربر ایرانی با برخی توانایی های منحصر به فرد آن، توسعه سامانه باور با اما و اگرهای جدی زیادی رو به رو شده و کارهای زیادی برای عملیاتی شدن کامل سامانه و رساندن توانایی هایش به سطح رقبای روسی باید انجام شود (اگر پروژه متوقف نشده باشد)

 از سوی دیگر  جنگنده های عزرائیل هم که از روی آسمان لبنان موشکهای خود را شلیک می کنند.  این همه ترس و تحلیل هم که برای احتمال آسیب دیدن سامانه های پدافندی احتمالی ایران در سوریه در اینجا شد تأییدی است بر این که هیچ چیز جایگزین یک نیروی هوایی توانا نمی شود، ولی متأسفانه کجاست گوش شنوا؟ سامانه های پدافندی به تنهایی و بدون پشتیبانی نسبی نیروی هوایی هدف هایی ثابت بوده و تا ابد هم خواهند بود.

راه مقابله با حملات هوایی عزرائیل در سوریه مشابه همان راهی است که پاکستان در نبرد هوایی سال گذشته با هند به کار برد: پایش پیوسته و بدون درنگ آسمان منطقه با آواکس و فرستادن جنگنده های رهگیر و هواپیماهای اخلال الکترونیک برای درگیری هوا به هوا با هواپیماهای دشمن. تازه اگر این هم انجام شود، عزرائیل می تواند نبرد را با شلیک موشکهای نقطه زن زمین به زمین ادامه دهد که البته کار پاسخ دهی برای سوریه را آسان‌تر می کند، چون اینکار باید از درون خاک خود عزرائیل انجام شود و خود به خود پروانه اقدام متقابل به سوریه را خواهد داد. 

  • Like 1
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
2 hours قبل , Brave_Heart گفت:

. پس از تحویل سامانه های پیشرفته اس-۳۰۰ پی ام یو ۲ و آشنایی کاربر ایرانی با برخی توانایی های منحصر به فرد آن، توسعه سامانه باور با اما و اگرهای جدی زیادی رو به رو شده و کارهای زیادی برای عملیاتی شدن کامل سامانه و رساندن توانایی هایش به سطح رقبای روسی باید انجام شود (اگر پروژه متوقف نشده باشد

میشه بگین این اطلاعات و اخبارو از کجا بدست اوردین 

  • Like 1
  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
2 hours قبل , Brave_Heart گفت:

البته سامانه باور ۳۷۳ هنوز در مرحله توسعه قرار دارد و مشخص نیست سرچشمه این شایعات چیست. پس از تحویل سامانه های پیشرفته اس-۳۰۰ پی ام یو ۲ و آشنایی کاربر ایرانی با برخی توانایی های منحصر به فرد آن، توسعه سامانه باور با اما و اگرهای جدی زیادی رو به رو شده و کارهای زیادی برای عملیاتی شدن کامل سامانه و رساندن توانایی هایش به سطح رقبای روسی باید انجام شود (اگر پروژه متوقف نشده باشد)

 

3 minutes قبل , 00amir گفت:

میشه بگین این اطلاعات و اخبارو از کجا بدست اوردین 

 

 

باور مطالبه ملی هست و بعیده که متوقف بشه.

 

خود اس 300هزار نسل و بروز رسانی داشته. 

اما حرف @Brave_Heart از اونجایی غیر دقیق هست که همزمان با ورود تور، آموزشهای مربوط به اس 300 به ایران ارائه شده بود. و نیروهای ایرانی پیوسته به روسیه برای تکمیل دوره ها رفت و آمد داشتند و چیز غریبی نبود.

 

بالاخره ما ته تکنولوژی روز رو آوردیم و باید با باور373 نیاز آینده رو برآورده کنیم.

  • Like 2
  • Upvote 9

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
7 hours قبل , 7mmt گفت:

داستان باور هم یه شامورتی بازی رسانه ای بیشتر نیست. هنوز تو خود ایران عملیاتی نیست که بخواد بره تو سوریه عملیاتی بشه

 

بسم ا...

 

شاید(فرض محال )  در پوشش داستان ارسال باور ، دارند کار تحویل کامل اس-300 های سوری را به ارتش سوریه تمام می کنند ( اسم باور را هم آوردند که حساسیت زیاد ایجاد نشود ) و  اگر این داستان آتش به اختیار روسیه به ایران ( یا سوریه ) که از سمت منابع اسراییلی درست باشد( که این هم سند و مدرک درستی ندارد و فقط ادعاست حداقل تا الان )  با توجه به اینکه ما در مقایسه با سوری ها سابقه بیشتری بعنوان کاربر اس-300 داریم ، احتمالا بحث انتقال تجربه هست ، چون قبلا ارتباطات جالبی بین ایران و اسراییل بر سر تبادل تجربه ماموریتهای ضد تشعشع وجود داشت . یعنی اگر تجربه به شیوه غربی ایران را در برابر پدافند شرقی ( جنگ با عراق ) با تجربه اجرای پدافند به شیوه شرقی سوریه ( جنگ با اسراییل )  با هم ترکیب کنند ، شاید فرض اگر اس-300 ر ا بدند کامل دست سوریها ، با کنترل عملیاتی ما ( حالا به شیوه های مختلف )  فضای هوایی سوریه مثل گذشته ، اتوبان چهار بانده برای خدمه هوایی غربی و عبری نباشد .

 

بر 2 بهمن 1397 در 12:05 , MR9 گفت:

 

 

به گفته این نظامیان ارشد ، نیروی هوایی اسراییل با مشابه سازی سیگنالهای ارسالی ترانسپاندرهای آمریکایی  ( یک مورد در بهار 2018به  راحتی از فضای هوایی عراق و اردن برای حمله به سوریه استفاده نموده اند .  تاکتیکهای متنوعی تری نیز در دستور کار IAF قرار دارد ، چنانکه  خدمه هوایی عبری با استفاده از هرج و مرج فعلی در سوریه  و عدم پوشش کامل فضای هوایی این کشور ، با قرارگرفتن در پوشش راداری هواگردهای در حال پرواز در منطقه  ( بعنوان مثال ، حادثه ساقط شدن  هواگرد شناسایی روسی  IL-20) اقدام به اجرای حملات نفوذی بداخل خاک سوریه می نمایند .

ز مشخص نیست  بطور کامل عملیاتی شده یا خیر )  ، زنگ خطر را رسما "برای IAF بصدا در آورده و این خود نیازمند تغییر استراتژی و تاکتیک ها از سوی این نیرو خواهد بود .

 

 

 

 

بر 9 فروردین 1398 در 13:30 , MR9 گفت:

 

هشتم – با وجود همکاری های دوجانبه میان ایران ، سوریه و روسیه  ، کشورهای نامبرده ، فاقد موافقت نامه های دو جانبه نظامی در سوریه هستند و بالتبع روسها هیچ تعهدی مبنی بر حفاظت از  ساختارها و دارایی های جمهوری اسلامی در سوریه ندارد . در واقع ، کرملین به سختی عملیاتهای نیروی هوایی اسراییل را در سوریه  تحمل نموده ، اما مقامات ایرانی از این مساله بسیار خشمگین هستند که چرا این سامانه ها برای دفاع از ایرانی ها وارد عمل نمیشوند ، تا جایی که حشمت ا... فلاحت پیشه  ( رییس کمیسیون امنیت ملی مجلس )  روسیه را بدلیل عدم استفاده از سیستم های جدید دفاعی در جریان حملات  20ژانویه 2019 بشدت محکوم نموده است .

 

 

علیرغم خشم مقامات ایرانی ، خطوط قرمز روسها ،  صرفا به دفاع از دارایی های نظامی خود محدود میشود و شبکه دفاع هوایی سوریه نیز عموما" با هدف دفاع از  ثبات حاکمیت اسد وارد عمل شده و خواهد شد . طبیعتا" انتقال اس-300 به سوریه  ، بیشتر برای افزایش برد بازدارندگی روسها و نه ایجاد یک چتر دفاعی برای واحدهای ایرانی صورت پذیرفته است . درنتیجه میتوان چنین تحلیل نمود که  روسیه ، خواستار شفافیت و روابط غیر رسمی بهتر با اسراییل بخصوص در حوزه سوریه است . با توجه به روند وقایع ، به نظر می رسد که رویکرد روسیه  موفق شده است ، تا جایی که در جریان ملاقات بین نتانیاهو و پوتین ، نخست وزیر رژیم عبری اطلاعاتی محرمانه ای را در خصوص اهداف سپاه پاسداران در سوریه و جولان اشغالی به روسیه انتقال داده  ، در حالی که پوتین به وی اطمینان داده که  اس-300 های تحویلی صدمه ای به  IAF وارد نخواهد آورد .

 

اما برخی از ناظران نظامی براین اعتقاد قراردارند که درصورتی که سپاه پاسداران ، قصد ایجاد زیرساختهای تولید و ذخیره موشکهای بالستیک فوق دقیق خود را  در نزدیکی استقرار اس-300 های سوری داشته باشند ( استان  حماء)  در آن زمان ، IAF با  مشکلات نظامی و سیاسی به مراتب سخت تری برای حمله به انها مواجه خواهد بود ، بویژه اینکه  فرمانده سپاه قدس (سردار سرلشکر پاسدار قاسم سلیمانی ) اشراف کاملی بر صحنه نبرد سوریه دارد و استقرار دپوهای موشکی ایران در نزدیکی سامانه های سوری ، به عمد صورت پذیرفته است . در چنین وضعیتی ، اسراییل بالاجبار می بایست هماهنگی های بیشتری را  با روسها ( در زمینه به اشتراک گذاری اطلاعات  و اعلام قبل از اجرای حمله )  داشته باشد که این نیز ریسک درز اطلاعات به نفع سپاه را بشدت افزایش خواهد داد ، ضمن اینکه  اگر قصد IAF حمله به عمق خاک سوریه باشد ، آن زمان ، احتمال انتقال سامانه های دفاع هوایی کوتاه برد متحرک ایرانی به سوریه نیز بر وخامت اوضاع به ضرر اسراییل بشدت افزایش می یابد .

 

باید دید چه تغییر یا معامله ای صورت گرفته که یک دفعه اعلام می کنند قصد ارسال سیستمی به سوریه را دارند که هنوز در  ایران عملیاتی نیست !

  • Like 1
  • Upvote 8

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

به احتمال قوی از تجهیزات و دانش پدافندی سپاه بیشتر به سوریه منتقل بشه تا تجهیزات ارتش

 

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

از رونمایی باور مشخص بود که کامل نشده. قرار بود کلد لانچ باشه نبود. قرار بود سه موشک داشته باشه اون هم نبود. ولی به هر حال احتمالا تا یکی دوسال دیگه کامل میشه

  • Like 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

یکی از مشکلاتی که باور داره لانچرهای موشکشهستند که فق زاویه خاصی را میتونن پوشش بدن مثل اس 300 نیستند که پرتاب سرد داشته باشند و یک لانچر بتونه تمام اطراف خودشو پوشش بده

 

  • Downvote 5

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
5 hours قبل , GRIPEN گفت:

 

این مطلب درست نیست اخوی٬ موشک باور بنا بر ادعای مسءولین که تصاویر منتشر شده هم تاییدش میکنه از فن آوری تغییر بردار رانش برخورداره و با توجه به عمود بودن لانچر میتونه به راحتی تمام زوایا رو پوشش بده٬ مثل موشک سامانه اس ۳۰۰. البته سامانه باور هات لانچ هست و اس ۳۰۰ کلد لانچ و از این منظر تفاوت دارن که در پوشش تمام زوایا تفاوتی ایجاد نمیکنه.

 

حق باشماست من اشتباه کردم

  • Like 1
  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط FLANKER
      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385294.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385295.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385335.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385333.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385300.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385309.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385302.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385304.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385306.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385307.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385334.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385336.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385337.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385338.jpg
    • توسط GHIAM
      با استفاده از طول استند موشک فاتح، تونستم ابعاد موشک فتح را به دست بیاورم. موشک فتح دارای طول 6.5 متر و قطر 40 سانتیمتر است. این موشک نسبت به فاتح110 حدودا 2.30متر کوتاهتر و 20 سانتیمتر قطر کمتری دارد.  
      هیچ گونه اطلاعاتی از جنس موتور و جنس بدنه موشک وجود ندارد. اما احتمالا فتح موشکی با وزن 800-900 کیلوگرم، برد  200 - 300 کیلومتر و سرجنگی 150-200 کیلوگرمی باشد. به نظر میر‌سد سپاه قرار است این موشک را جایگزین نسخه های اولیه فاتح 110 کند. هرچند سرجنگی سبکتری نسبت به فاتح دارد برای زدن اهداف نرم از جمله زیرساخت‌های نفتی، مراکز صنعتی، اهداف غیرمقاوم نظامی و ... بسیار موثر است. 
      با توجه به ابعاد و وزن موشک فتح، می‌توان 4 تیره از این موشک را مانند فجر 5 از روی حامل IVECO پرتاب کرد.  
       

       
       

       

       
       
       
    • توسط mehdipersian
      شناور شهید باقری به بالگرد، موشک و پهپاد مجهز خواهد شد 
      فرمانده نیروی دریایی سپاه:

      شناور شهید باقری که در آینده ساخت آن به اتمام می‌رسد، علاوه بر داشتن یک ناوگروه در داخل خود، باند پرواز هم دارد که پهپاد می‌تواند از روی آن حرکت کرده و به پرواز درآید و در بازگشت هم می‌تواند بر روی آن بنشیند.
      شناور شهید باقری با ۲۴۰ متر طول و ۲۱ متر ارتفاع، مجهز به بالگرد، موشک و پهپاد است.
      این شناور به گونه‌ای در حال ساخت است که از روی عرشه آن حدود ۶۰ پهپاد می‌تواند پرواز کند و بنشیند.
      وستانیوز
       
    • توسط mehdipersian
      مرداد گذشته، یک ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه برای ایران از پایگاه فضایی بایکونور پرتاب شد و انتظار می‌رود سه ماهواره دیگر نیز در سال‌های آینده به فضا پرتاب شوند. همچنین شواهد قانع‌کننده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد یک شرکت روسی در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی برای ایران است که در سال 2024 در مدار زمین ثابت قرار می‌گیرد.
       
      ماهواره ی خیام:

       
       
      مرداد 1394، ایران با دو شرکت روسی در مورد پرتاب ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه که توسط ایران اداره می شود، به توافق اولیه دست یافت. ماهواره ایرانی در 18 مرداد 1401 به وسیله ی شرکت روس کاسموس به فضا پرتاب شد. 
       
      مشخصات فنی ماهواره:

      مشخصات فنی ماهواره توسط روسیه و ایران اعلام نشده است ولی می توان از یک حق اختراع منتشر شده توسط شرکت NPK Barl در مرداد 1401 اطلاعات جدیدی بدست آورد. این طرح یک ماهواره سنجش از دور با وضوح بالا را توصیف می کند که دقیقاً شبیه خیام است. دارای یک گذرگاه شش ضلعی و چهار پنل خورشیدی است که با زاویه 45 درجه نسبت به محور طولی ماهواره به سمت پایین امتداد دارند. 
       
      محموله یک تلسکوپ کورش(Korsch) با پنج عنصر نوری است. تلسکوپ کورش یک تلسکوپ آناستیگمات سه آینه ای فشرده است که میدان دید وسیعی را ارائه می دهد. این تلسکوپ تصویربرداری را در یک کانال پانکروماتیک و چهار کانال چند طیفی (نزدیک مادون قرمز، قرمز، سبز و آبی) ارائه می دهد. سه پیکربندی ممکن برای تلسکوپ ارائه شده است که همگی با نسبت کانونی f/11.53 (نسبت کانونی تقسیم فاصله کانونی بر دیافراگم است)میباشند. مقادیر سه پیکربندی عبارتند از:
       
      دهانه / فاصله کانونی
      0.535 متر6.17 متر
      0.75 متر8.65 متر
      1.1 متر12.68 متر
       
      در اولین پیکربندی که در شکل زیر نشان داده شده است، وزن تلسکوپ 125 کیلوگرم و طول آن 1.8 متر است.
       

       
      دو پیکربندی دیگر منجر به گذرگاه طولانی‌تر می‌شود، اما نیازی به تغییر در جعبه‌های الکترونیکی محموله و آرایه‌های پیکسل CCD ایجاد نمیکند. این تلسکوپ از یک آرایه کانونی کروی و نه مسطح برای کمک به جلوگیری از لکه دار شدن تصاویر استفاده می کند. یک آرایه اسکن الکترونیکی داده‌ها را در باند X با سرعت‌های 480 مگابیت تا 1.5 گیگابیت بر ثانیه به زمین ارسال می‌کند (نرخ بالاتری نسبت به گزارش NPK Barl در فوریه 2021 ).
       
      سازنده محموله نوری مشخص نیست، اما برخلاف تخصص این شرکت در سیستم های زمینی می تواند خود NPK Barl باشد. طی نمایشگاهی در سال 2019، این شرکت تلسکوپ سنجش از دور را به نمایش گذاشت که انتظار می‌رفت ظرف دو سال آینده به فضا پرواز کند. گزارش شده است که وزن آن تنها 46 کیلوگرم است و همچنین کوچکتر از نمونه ثبت اختراع به نظر می رسد، اما تنها ماهواره میزبان ممکنی که در حال حاضر برای آن قابل شناسایی است، خیام است. احتمالاً تنها یک بخش از تلسکوپ به نمایش گذاشته شده است. 

       
      در یکی از نقشه‌های همراه با حق ثبت اختراع(پتنت) ، ماهواره در بالای طبقه فرگات در داخل محفظه محموله موشک سایوز-2-1a قرار دارد (که نشان می‌دهد پرتاب اولیه به وسیله ی این ماهواره بر به جای سایوز-2-1b سنگین تر بود).
       
       اگرچه پتنت‌ها به ندرت به پروژه‌هایی اشاره می‌کنند که به آن‌ها مربوط می‌شود، اما در اینجا ماهواره در واقع متعلق به پروژه 505 نشان داده شده است. همانطور که در نقاشی زیر مشاهده می‌شود، ماهواره‌ها به اندازه‌ای کوچک هستند که سه عدد از آنها در داخل دماغه قرار گیرند.
       
       
       
      کاربرد خیام:
       
      به طور رسمی، خیام تنها کاربردهای غیرنظامی در زمینه هایی مانند کشاورزی، مدیریت منابع طبیعی و نظارت بر محیط زیست خواهد داشت. مدت کوتاهی پس از پرتاب، رئیس سازمان فضایی ایران مدعی شد خیام به دلیل اندازه کوچکش نمی تواند به عنوان یک ماهواره جاسوسی استفاده شود. با این حال، وضوح زمینی گزارش شده آن (0.73 متر) برای انجام کارهای شناسایی ارزشمند کافی است. 
       
      مرکز کنترل ماموریت خیام:
       

       
       
      به گزارش اخبار ایران، مرکز کنترل ماموریت خیام در مرکز فضایی ماهدشت که تقریباً در 60 کیلومتری غرب تهران و نرسیده به شهر کرج قرار دارد. این مرکز در اوایل دهه 1970 برای دریافت اطلاعات از ماهواره های سنجش از دور خارجی تأسیس شد که اولین آنها ماهواره های لندست ایالات متحده بود. همانطور که در تصاویر Google Earth مشاهده می شود، ساخت یک ساختمان جدید در این سایت حدود آوریل 2020 آغاز شد و اکنون کامل شده است. احتمالاً در گزارش تلویزیون ایران که پس از پرتاب خیام از مرکز کنترل مأموریت پخش شد، دو آنتن سهموی در شمال شرقی ساختمان جدید دیده می‌شود.
       

       
      همکاری های روسی/ایرانی بعدی:
       
      خیام پیش بینی می شود حداقل پنج سال فعالیت داشته باشد و قرار است در سال های آینده ماهواره های بیشتری نیز به آن ملحق شوند. پس از پرتاب، حسن سالاریه اعلام کرد که ایران سه ماهواره دیگر از همین نوع را سفارش داده است و افزود: اولین ماهواره در مجموع 40 میلیون دلار هزینه داشته است.
       
      به نظر می رسد که همکاری فضایی بین روسیه و ایران اکنون فراتر از حوزه سنجش از دور است. در هفته‌های اخیر شواهدی به دست آمده است که روسیه در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی زمین‌ایستا برای ایران با نام اکواتور (به روسی به معنای «استوا») است. این نام برای اولین بار در سال 2020 در بیوگرافی مختصری از متخصص ISS Reshetnev، تولید کننده پیشرو روسیه در ماهواره های ارتباطی مستقر در نزدیکی کراسنویارسک در سیبری ظاهر شد. در کنار آن بسیاری دیگر از پروژه ها نیز به آن اشاره شد که این شخص در آن مشارکت داشته است و جزئیات بیشتری ارائه نشده است.
       

       
      ایران در نهایت قصد دارد ماهواره‌های ارتباطی زمین‌ایستا را با استفاده از پرتاب‌کننده‌های بومی پرتاب کند، اما به‌نظر نمی‌رسد ماهواره‌هایی که در آینده قابل پیش‌بینی به فضا پرتاب می‌شوند، قادر به قرار دادن محموله با این ویژگی در این نوع مدار باشند. بنابراین، این کشور احتمالاً برای پر کردن جای خالی باقیمانده نیز به روسیه متکی خواهد بود. اگر معامله‌های دیگری در این زمینه هنوز وجود داشته باشد، پشت درهای بسته انجام شده است. 
       
      ________________________________________
      تلخیص و ترجمه از mehdi persian برای میلیتاری
      ________________________________________
      منبع:
      https://www.thespacereview.com/article/4475/1
       
    • توسط seyedmohammad
      بسمه تعالی
       182
       

       
      خلاصه سیاستی: بررسی نیاز به پدافند هسته ای 
       
       
      مقدمه: اصطلاح پدافند هسته ای گاه به معنی دفاع از سایت های هسته ای به کارمی رود. گاهی نیز به طور خاص در مورد کسانی که در پروژه هایی چون آماد و یا پروژه های مشابه احتمالی درگیر بوده اند به کار می رود تا بر ماهیت دفاعی کار ایشان تاکید شود.* گاهی نیز به معنی استفاده از نیروی هسته ای برای مقاصد پدافندی است. خلاصه ی سیاستی زیر در پی بررسی این موضوع است. 
       
      ***
       
      اصلی ترین تهدید نظامی علیه ایران در سال های پس از انقلاب آمریکا، اسرائیل و برخی کشور های منطقه بوده و هستند. این کشور ها همواره به توان نظامی و حجم تهدیدات خود علیه نظام ایران افزوده اند و اخیرا جسورانه دست به اقدامات خصمانه ی تمام عیار می زنند. اگرچه ایران به لحاظ وسعت، توپوگرافی و نیز توان نظامی قابل توجهی که داراست هدف فوق العاده دشواری برای اشغال زمینی است، اما در عین حال در برابر حملات هوایی خصوصا در مورد زیر ساخت های حیاتی که در نوار ساحلی جنوبی قرار دارند، ضعف های قابل توجهی دارد. در عین حال رزم هواپایه همان نقطه ی قوتی ست که دشمنان ایران خصوصا آمریکا به شدت بر روی آن سرمایه گذاری کرده اند. به همین جهت انبوهی از پایگاه های هوایی را در اطراف مرز های ایران تاسیس کرده اند و بعضی کشور های منطقه نیز خاک و پایگاه های هوایی خود را در اختیار آنان قرار داده اند.
       این البته امری نیست که از دید سران و نظامیان دور مانده باشد. اصلی ترین استراتژی ایران در هنگام درگرفتن یک جنگ تمام عیار با آمریکا یا ائتلافی به رهبری آمریکا علیه ایران نابودی سریع این پایگاه ها قبل از آن است که بتوانند نقش مثمر ثمری در طی آن جنگ ایفا کنند. در حالی که نیروی هوایی ایران به لحاظ کمی و کیفی دارای ضعف های عمده است و توان اجرای چنین ماموریتی را خصوصا در برابر قوای هوایی کشور های متخاصم ندارد، عمده تلاش ها و سرمایه گذاری های ایران در طی چند دهه گذشته بر روی موشک های بالستیک برای نابودی این پایگاه ها و حتی ناو های هواپیمابر به عنوان پایگاه های هوایی متحرک، و دیگر اهداف نظامی استراتژیک دشمن متمرکز شده است. در واقع در برابر قدرت هوایی حریف دکترین نظامی ایران بر پایه استراتژی انکار (A2AD) و به طورخاص انکار هوا بنا شده است.
      البته با توجه به وسعت، تعدد و حفاظت شده بودن این پایگاه های هوایی در مورد کفایت و عملکرد توان موشکی متعارف ایران مباحثی از جمله لزوم استفاده از تسلیحات اتمی مطرح شده است که پیش تر به طور مفصل در بسته سیاستی راهبردی  از سوی اندیشکده ممتن تهیه شده است و مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است.
      اما تمامی این استراتژی ها و تاکتیک ها در بعد آفندی مطرح می شود . برنامه ریزی برای یک جنگ تمام عیار نیازمند داشتن راهکارهای پدافندی مناسب نیز می باشد.
      ظهور تسلیحات دوربرد و هدایت شونده یکی از مهمترین عناصر متمایز کننده کارزار های موج دومی و موج سومی است. در طی 3 دهه گذشته مثال های متعددی از عمل کرد و تاثیر گذاری این تسلیحات بر سرنوشت جنگ ها و تمدن ها می توان بر شمرد که عمدتا از جنگ اول خلیج فارس (طوفان صحرا) شروع و با به امروز ادامه و تکامل یافته است. ، سرعت رشد و تکامل این استراتژی و جنگ افزار های مربوطه، میزان اثر گذاری آنها در میادین نبرد، توان دشمنان در بکار گیری گسترده و دامنه دار چنین تسلیحاتی –از جهت مالی، لجستیکی و فناوری- اهمیت و خطر این دست تهدیدات را غیر قابل کتمان ساخته است.
      در یک طبقه بندی کلی بر حسب تعریف راه حل، این تهدیدات را می توان به دو دسته تقسیم کرد.
       
      ·        تهدیدات کروز، هوا سرشی و شبه بالستیک با سرعت های ساب سونیک و حداکثر 3 ماخ
      ·        تهدیدات هوا سرشی، شبیه بالستیک و بالستیک با سرعت های بیش از 3 ماخ و هایپرسونیک
       
      در این راستا در مورد دسته اول تهدیدات معتقد به اهمیت فراوان سامانه های بردکوتاه خصوصا در مقابله با تهدیدات نو ظهور و حملات انبوه توسط تسلیحات دور ایستا و لزوم برخورداری این سامانه ها از استاندارد ها و قابلیت های سطح  بالا هستیم تا نه تنها بقای خود در میدان رزم را حفظ کنند، بلکه ضامن بقای تاسیسات حیاتی برای کشور باشند که بعضا دهه ها عمر و دهه ها میلیارد دلار هزینه صرف ساخت آنها شده و نابودی آنها می تواند ضربات جبران ناپذیر بر پیکره ی ایران عزیز وارد آرد. به رغم پهنه ی وسیع جغرافیایی برخی از مهم ترین و استراتژیک ترین تاسیسات کشور در نقاط مرزی (جنوب) واقع هستند نه در "عمق استراتژیک" کشور، در واقع همیشه و در همه موارد داشتن پهنه ی جغرافیایی وسیع فراهم آورنده ی عمق استراتژیک لازم در همه سطوح نیست. حمله به این تاسیسات نه تنها نیاز به عملیات های پر ریسک عمقی ندارد، بلکه در مواردی مانند تاسیسات پارس جنوبی عدم رعایت اصول پدافند غیر عامل این تاسیسات را به شدت آسیب پذیر ساخته است.
      در مورد دسته دوم تهدیدات سامانه های پدافندی مورد نیاز است که بتواند در محدوده های ارتفاعی مختلف با اهداف بسیار پر سرعت درگیر شود. انواع سامانه های ضد بالستیک در این دسته بندی قرار می گیرند. کار در مورد ساخت این سامانه ها در دنیا از دهه 60 میلادی و ایام جنگ سرد شروع شده و تا به امروز ادامه یافته اند. آمریکا، اسرائیل و روسیه (شوروی سابق) سه قدرت نظامی هستند که بیشترین سرمایه گذاری ها را در این حوزه انجام داده اند که البته به لحاظ سطح فناوری و تعدد سامانه ها آمریکا با اختلاف زیاد از سایرین پیش است. در کشور ما نیز در سال های اخیر با تحویل گرفتن سامانه پدافندی اس-300 و نیز ساخت سامانه باور-372 توان بسیار محدودی در این حوزه پدافندی ایجاد شده که البته برای رویارویی در یک سناریوی جنگی مطلقا کافی نمی باشد و توجه و سرمایه بیشتری در این حوزه مورد نیاز است.
      اما همانند بخش آفندی که در مورد مفید و یا حتی ضروری بودن قدرت آتش اتمی مباحثی از سوی کارشناسان مطرح شده در بخش پدافندی نیز نظراتی از سوی تعدادی از کارشناسان نظامی مطرح شده است که درخور توجه است.
      در مورد تهدیدات دسته اول سابقه توسعه تسلیحات اتمی برای اجرای عملیات پدافندی در علیه اهدافی که می توان آنها را در این دسته قرارداد وجود دارد، از راکت های غیر هدایت شونده هوا به هوای اتمی، تا موشک های پدافندی دوربرد اتمی همچون سامانه اس-200 در نسخه اصلی (نسخه های صادراتی این سامانه فاقد کلاهک اتمی می باشند). نکته اما اینجاست که شکل و نحوه عملکرد تهدیدات جدید به گونه ای است که این راه حل ها را می توان کاملا منسوخ بر شمرد. حملات امروزه نه توسط اسکادران های انبوه و متراکم جنگنده ها و نه توسط فورمیشنی از بمب افکن های استراتژیک همچون بی-52 برای اجرای عملیات بمباران فرشی، صورت می گیرد. حملات دورایستای امروزی که عمدتا توسط موشک های کروز و هوا سرشی هواپایه صورت می گیرد هرچند به صورت انبوه صورت می گیرد اما عموما از مسیرهای متفاوت و در ارتفاع پست انجام می شود و حتی برخی از این تسلیحات همچون  JASSM  این قابلیت را دارند تا محدوده هدف را دور زده و از پشت سر به سمت آنها حمله ور شوند. پرواز در ارتفاع پست معضل دیگری ست که بکارگیری تسلیحات پدافندی با کلاهک اتمی را بسیار خسارت بار می کند. در مورد بکارگیری تسلیحات اتمی پدافندی در بردهای بسیار دور، برای مثال در سناریویی گروهی از بمب افکن های آمریکایی از پایگاه دیگوگارسیا برخاسته و در محدوده دریای عرب ده ها فروند موشک کروز AGM-158ER را روانه خاک ایران می کنند، در چنین سناریویی در میانه مسیر علاوه بر آنکه مساله مسیرهای پروازی غیر متراکم و متعدد وجود دارد، نکته دیگر آن است که به فرض به قدر کافی دور بردن برد پدافند به نحوی که به یک مبدا حمله به قدر کافی همگرا و متراکم برسیم، در اینجا درواقع شکل دیگری از سناریوی انکار هوا را مطرح کرده ایم، به شکلی که انهدام خود پایگاه دیگوگارسیا که مبدا خیزش بمب افکن های آمریکایی به سمت ایران است، عملی تر، به صرفه تر و با پیچیدگی های فنی و عملیاتی به مراتب کمتری همراه خواهد بود.
       
      ولی در مورد تهدیدات بالستیک و هایپر سونیک از آنجایی که سرعت و ارتفاع پروازی این دسته از تهدیدات عموما زیاد است و سرعت واکنش نسبت به آنها محدود، و نیز سر نسل های متاخر توان مانور دهی این تسلیحات افزایش قابل توجهی داشته، نابودی این تهدیدات نیازمند در اختیار داشتن سامانه های پدافندی با سرعت و دقت بسیار زیاد است به نحوی که بتوانند تخریب لازم را نسبت به هدف اعمال کنند.
       
       

       
       
      نسل اول این سامانه ها که در آمریکا و شوروی سابق توسعه یافتند به جهت ضعف در رسیدن به دقت لازم و توان اعمال تخریب مناسب از کلاهک های اتمی بهره می برند تا با شعاع نابودی[1] و قدرت زیاد از انهدام تهدید اطمینان حاصل کنند. به عنوان نمونه می توان از موشک های ضد بالستیک آمریکایی اسپارتان ویژه درگیری با هدف در ارتفاع بلند با کلاهک اتمی به قدرت 5 کیلوتن و موشک اسپرینت ویژه درگیری در ارتفاع کمتر با کلاهک اتمی با قدرت 1 کیلوتن نام برد که هر دو جزئی از سمانه ضد بالستیک سیف گارد بودند. در روسیه امروزی که میراث دار شوروی سابق است تحول عمده ای نسبت به حوزه جنگ سرد نسبت به تهدیدات بالستیک دوربرد رخ نداده و دفاع ضد بالستیک مسکو کماکان بر عهده سامانه های برجای مانده از دوره جنگ سرد است که عملکردی مشابه موشک اسپراینت دارند و از کلاهک اتمی بهره می برند. در مورد آمریکا اما این کشور با توسعه انبوهی از فناوری های جدید و گران قیمت از موشک های غول پیکر با کلاهک اتمی فاصله گرفته و به سمت استفاده از فناوری هایی چون برخورد مستقیم[2] و سرباره کشنده[3] پیش رفته و آنها را جهت بکار گیری در زمین و دریا و محدوده ارتفاع عملکردی مختلف توسعه داده است. لازم به ذکر است که این سامانه ها هنوز در برابر حملات انبوه در حد یک سناریوی آخر الزمانی خصوصا در مورد موشک های قاره پیما محدودیت هایی را در برابر خود دارند هرچند پیشرفت های عمده و چشم گیری خصوصا در دهه های اخیر رخ داده و توسعه و سرمایه گذاری های بیشتر در دست اقدام است. فناوری Hit to kill و نیز Kill vehicle در بین تمامی کشور های جهان تنها در اختیار آمریکا بوده و رژیم اسرائیل نیز با انتقال فناوری از آمریکا تنها به شکل محدودی از این سطح فناوری ها برخوردار است و دیگر کشورها از اروپای غربی گرفته تا روسیه و چین، چه به لحاظ سطح فناوری چه به لحاظ منابع مالی مورد نیاز برای حرکت در مسیر به دست آوردن چنین فناوری هایی با مشکل رو به رو هستند و فاصله بسیار زیادی با آمریکا در این حوزه دارند. با توجه به این موارد ساخت یک سامانه ضد بالستیک، خصوصا ضد قاره پیما که ابزار عمده اعمال قدرت اتمی دشمنان است که به جای آنکه درگیر فناوری های بسیار پیچیده و گران قیمت همچون Kill vehicle بشود، از کلاهک اتمی در محدوده چند کیلوتن بهره ببرد می تواند راه حلی معقول تر و در دسترس تر باشد.
       
       
      والحمدلله رب العالمین
        *در مورد شهید فخری زاده این عبارت مرتبا تکرار شد. 
      [1] Kill radius
      [2] Hit to kill
      [3] Kill vehicle
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.