بررسی انتقال پدافندزمین پایه به سوریه تاپیک جامع بررسی انتقال سامانه باور 373 به سوریه

[EshqAli 2,837]

مسئله اصلی از نظر من جمع کردن حملات هوایی اسراییل به سوریه هست. این حمله ها دقیق دارن انجام می شن و برای ما اذیت کننده هستن. توی معادلات ما با غرب هم بسیار موثره. چه بسا یکی دو تا هواگرد هم بتونن بزنن.

البته مساله انتقال پدافند به سوریه اصلا جدید نیست و قبلا لو رفته بود. الان فقط اعلام رسمی شده.

[MR9 113,929]

ارسال سامانه های پدافندی ایران به سوریه 

تغییر دهنده بازی .... تقویت دفاع هوایی دمشق یا ایجاد آمادگی برای عملیات تهاجمی درآینده

 

 

 

در میانه ژوئیه 2020 ، رئیس ستاد کل نیروهای مسلح ایران ، سرلشکر محمدحسین باقری ،در جریان یک سفر غیر منتظره به دمشق ، توافقنامه همکاری در حوزه پدافند هوایی را با  جمهوری عربی سوریه ، بعنوان برجسته ترین شریک خود در جهان عرب ، نهایی نمود . در واقع ، امضای این توافقنامه همکاری ،بدنبال ملاقات با بشار اشد ،رییس جمهوری سوریه در دمشق بود که به گفته وی ، این مرحله از روابط میان ایران و سوریه ، نتیجه سالها همکاری برای مقابله  با  تروریزم ( اشاره به شورش مسلحانه عناصر افراطی در سوریه از سال 2011)  بشمارمی آید . متقابلا" سرلشکر باقری نیز از "عزم دو کشور برای مقابله با فشارهای ایالات متحده " و تلاش مشترک برای خنثی سازی تهدیدات این کشور سخن گفت ،اما توضیحات بیشتری در این خصوص ارائه نداد . در واقع ، روند صحنه حوداث در سوریه نشان می دهد  که ایران از نخستین روزهای حضور نظامی خود در سوریه ، در عملیات های ضدشورش مشارکت داشته و در کنار یگان هایی از کره شمالی !!! و حزب ا... در برابر عناصر مسلحی صف کشیدند که بلحاظ نیروی انسانی ، پول و تسلیحات نظامی از پشتیبانی کامل کشورهای عربی ، ترکیه و برخی از دولتهای غربی بهره می بردند . اگر چه در این میان ، روسیه نیز چهار سال پس از آغاز درگیری ها ( 2015 ) وارد سوریه شده  و با ارسال کمکهای نظامی و حضور مستقیم تسلیحاتی ، به عقب زدن گروه های شبه نظامی تندرو کمک نمود ، اما دخالت نظامی طرفهای سوم ( شامل نیروی هوایی ترکیه ، اسراییل و همچنین موارد متعدد از سوی کشورهای عضو ناتو ) علیرغم اینکه موجبات نقض قوانین بین المللی را فراهم می آورد ،اما  این روند گاه و بی گاه همچنان ادامه دارد .

 

 

در این میان ، شبکه پدافند هوایی ارتش سوریه که  از سالهای دهه 50 میلادی ، براساس الگوی روسی ایجاد و توسعه پیدا نموده و از میانه دهه 50 ، درگیر یک جنگ  فرسایشی با نیروی هوایی اسراییل گردید ، در همان ابتدای درگیرها ، توسط شبه نظامیان شورشی ، هدف قرار گرفت  و این با تمرکز نیروی هوایی ارتش سوریه برای اجرای حملات هوا به زمین در دو جنبه راهبردی و تاکتیکی ، ساختار پدافند هوایی این کشور را در وضعیت آچمز قرار داده و در مجموع ، توان رزمی آن برای مقابله  با تهدیدات به ضعیف ترین حالت ممکن ، رسید . از سویی دیگر ، درخواستهای مکرر و مستمر ارتش سوریه در اواخر سالهای دهه نخست قرن بیست ویکم و اوایل سال 2010 برای خرید سامانه های دفاع هوایی S-300PMU.2 وهمچنین رهگیرهای میگ-31 بنابر دلایل مختلف از جمله  فشار لابی اسراییل بر مسکو ، به جایی نرسید و این دسترسی کامل و بدون عیب و نقص نیروی هوایی ترکیه و اسراییل را به فضای هوایی سوریه تضمین می نمود .

 

 

علیرغم تمامی این موارد ، گرچه  پدافند هوایی سوریه به شکل نسبی ، موفقیتهای نسبتا" محدودی  در برابر حملات موشکهای کروز و جتهای رزمی متخاصم ( از جمله سرنگون نمودن یک فروند هواگرد RF-4E فتوفانتوم نیروی هوایی ترکیه  و یکفروند اف-16 نیروی هوایی اسراییل ) در کارنامه خود به ثبت رسانده  ،اما همچنان اطمینان پذیری سامانه ای موجود این شبکه  مورد سئوال قرار داشته ، چرا که اس-200 از ابتدا برای سرنگون نمودن پیکربندی های هشدار دهنده زود هنگام هوابرد طراحی شده بود و الزاما" ماموریت ساقط نمودن جنگنده های رزمی با ابعاد کوچکتر را بعنوان مامورتی ثانویه بر عهده داشت .

 

 

 

 

با این حال ، به استثنای سامانه اس-200،  ارتش سوریه فاقد هرگونه سیستم دفاع هوایی دوربرد است که توانایی جلوگیری از حملات مکرر هوایی ارتش ترکیه  یا اسراییل را داشته باشد ، ضمن اینکه علیرغم استقرار سامانه های اس-300 بعنوان یک پیکربندی کاملا پیشرفته  که قابلیت انهدام اهداف در بردی بیشتر از 200 کیلومتر و با سرعت بیشتر از 14 ماخ ( درصورت مسلح بودن آنها به  آخرین موشکهای تولید شده روسی )  ، تمامی سیستم های موجود از سال 2019 تحت نظارت روسها قرار دارند  و از این نظر ، محدودیتهایی در بکارگیری آنها وجود دارد . با توجه به اینکه مسکو حاضر نیست روابط دیپلماتیک خود را با تل آویو یا آنکارا ، به خطر بیاندازد ، سامانه های اس-300 همچنان در حالت غیر فعال ( حداقل در ظاهر امر ) قرار گرفته اند که بنابر برخی  تحلیل ها ، ممکن است دلایل نظامی از جمله  حذف قابلیت آزمایش این سامانه برای نیروهای هوایی متخاصم و تدوین اقدامات متقابل در درازمدت که ممکن است برای نیروی دفاع هوایی روسیه که خود از بزرگترین ومهمترین مشتریان این سیستم بشمار می رود بوجود آورد را نیز داشته باشد . علاوه برآن ، غیرفعال بودن سیستم اس-300 نیز ممکن است خواسته خود دمشق نیز باشد ، استراتژی بهینه ای که موجب شده ، علیرغم نقص مستمر فضای هوایی این کشور ، تا بازیابی توان نظامی هوایی وزمینی ارتش سوریه ، تنش با کشورهای همسایه در سطح مشخصی نگاه داشته شود .

 

 

 

با توجه به تمامی موارد مطروحه ، ایران در یک دهه اخیر ، طیف متنوعی از سامانه های دفاع هوایی میانبرد و برد بلند را که می تواند بطور جدی شبکه دفاع هوایی ارتش سوریه را بدون اینکه  اتکاء زیادی روی سیستم های روسی داشته باشد ، تقویت کند ، طراحی و بصورت نیمه صنعتی در دست تولید دارد . از جمله این سامانه ها ، سیستم دفاع هوایی سوم خرداد است که در کارنامه عملیاتی خود ، به زیر کشیدن یک فروند پهپاد RQ-4 به ارزش بیش از 200 میلون دلار را در تابستان 2019 میلادی ، به ثبت رسانده است . علاوه بر این ، پرکاربرد ترین سیستمی که میتواند برای سوریها ارزشمند واقع گردد ، سامانه باور-373 است که احمد وحیدی ( وزیر وقت دفاع ایران ) از آن  ، بعنوان " سامانه موشکی پدافند هوایی برد بلند در ردیف اس-300 "  یاد می نمود و برخی ناظران براین باورند که برخی قابلیتهای گونه های اولیه اس-300 را میتوان در نمونه ایرانی مشاهده نمود . این سامانه در اوایل سال 2010 رونمایی گردید و ازآن زمان تاکنون گزارشهای متعددی مبنی برارتقاء آن برای درگیری با اهداف متخاصم در برد200 کیلومتری منتشر شده است . با این حال برخی تحلیلگران معتقدند که توانایی ضد الکترونیک سیستم ایرانی در مقایسه با اس-300 ، در ردیف پایین تری قرار می گیرد و موشکهای مورد استفاده درآن بصورت قابل توجهی کندتر از نمونه های روسی ( احتمالا 9 ماخ ) بوده و در نهایت ، با تعداد کمتری از اهداف در یک زمان می تواند درگیر شود . در کنار سوم خرداد و باور373 ، سامانه موشکی 15 خرداد نیز از جمله سامانه های برد بلند ایران بشمار می رود که طبق گزارشها ،موشکهایی مشابه باور373 را حمل می نماید. ناظران بر این عقیده اند که این سیستم می تواند حداکثر 6 هدف را بطور همزمان ردیابی نموده و بنابر ادعای طرف ایرانی ، در بردهای کمتر نیز میتواند با اهداف پنهانکار درگیر شود .

 

 

تحلیلگران نظامی معتقدند که بر خلاف سامانه های روسی ، کره شمالی وچین ، نمونه ایرانی فاقد قابلیت پرتاب سرد بوده و این بدان معنی است که موشکهای مورد استفاده ، قابلیت درگیری با اهداف از تمامی جهات را ندارند ، بنابراین ، سامانه ایرانی ، بر خلاف سیستم های غربی مشابه ، در قوس آتش ، با محدودیت روبرو هستند ، هر چند حضور آنها در خاک سوریه ، می تواند یک وزنه تعادل قابل توجه برای بازگرداندن وضعیت ، حداقل به شرایط قبل از سال 2011 بشمارآید ، چرا که درگیری ها در سوریه ، اگر چه بشدت گذشته  نیست ، اما همچنان ادامه دارد .

بااین حال ، قیمتی که سوریه برای حضور این سیستم ها در خاک خود خواهد پرداخت ، همچنان نامشخص است ( احتمالا پس از مخالفت ها طولانی روسها ، دسترسی خاص ایران به امکانات بندری در لاذقیه و طرطوس . م ) و ممکن است در نهایت به حضور بیشتر نظامی ایران در این کشور بیانجاند و یا اینکه در صورت پرداخت هزینه ها ، ارزان تر از سیستم های روسی برای دمشق تمام شود .  نکته جالبی که در این میان می بایست مورد توجه قرار گیرد ، این است که سامانه های ایرانی به گونه ای طراحی شده اند که می توان از آنها بعنوان بخشی از شبکه دفاع هوایی در کنار سیستم های روسی استفاده نمود ، بدین معنی که درصورت فعال شدن اس-300 ، بصورت هدفمندی میتوان داده های بدست آمده توسط این دوسامانه را با هم به اشتراک گذاشت و این به معنای مکمل بودن سیستم ایرانی است .

 

در مجموع ، اگر چه روند درگیری ها بصورتی است که  شورشیان مسلح ، شکست خورده بحساب می آیند ، اما درگیری ها در سطح پایین تری در استان ادلب در نزدیکی مرز ترکیه همچنان ادامه دارد که با حمایت ارتش ترکیه و شبه نظامیان وابسته به القاعده میتواند بسرعت تشدید گردد . با این حال ، حضور پدافند هوایی ایران شاید مانع از عملیات نفوذ نیروی هوایی اسراییل نگردد ، اما  میتواند حضور همه جانبه و بدون مانع نیروی هوایی ترکیه را که با استفاده از جنگنده های اف-16 و هواگردهای بدون سرنشین صورت میگیرد را وارد یک چالش جدی نماید .

 

پی نوشت :

1-بن پایه

2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به  ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری )  بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند./ MR9

[HRA 3,841]

1 ساعت پیش, MR9 گفت:

با این حال ، حضور پدافند هوایی ایران شاید مانع از عملیات نفوذ نیروی هوایی اسراییل نگردد ، اما  میتواند حضور همه جانبه و بدون مانع نیروی هوایی ترکیه را که با استفاده از جنگنده های اف-16 و هواگردهای بدون سرنشین صورت میگیرد را وارد یک چالش جدی نماید .

 

سلام 

این نکته کلیدی هستش . یعنی ممکن است روسها این وسط به صورت میانجی عمل کرده باشند که سامانه های ایرانی فقط برای مقابله با ترکیه به سوریه بروند و نه اسرائیل در ابتدای کار !؟ 

[MR9 113,929]

27 minutes قبل , HRA گفت:

 

سلام 

این نکته کلیدی هستش . یعنی ممکن است روسها این وسط به صورت میانجی عمل کرده باشند که سامانه های ایرانی فقط برای مقابله با ترکیه به سوریه بروند و نه اسرائیل در ابتدای کار !؟ 

 

سلام علیکم

 

بنده معتقدم که ستاد کل از محدودیتهای خودش آگاه هست ، یعنی  فرض محال ، انتقال باور به سوریه هم صورت بگیرد ، در قدم نخست قرار نیست یک سامانه ای که هنوز تستهای عملیاتی اش تمام نشده و بطور کامل در خاک خودی هم مستقر نیست ( براساس اطلاعات در دسترس )  ، تبدیل بشود به طعمه آسان برای iaf  یا حتی نیروی هوایی ترکیه ، طبیعتا در درجه نخست ، انتقال این سیستم برای تست در شرایط واقعی هست و احتمالا بعد از اتمام ، به شکل آزمایشی برای محدود کردن ترکتازی نیروی هوایی ترکیه  ولی در این حالت هم حداکثر احتیاط باید صورت بگیرد ،چون اگر فرضا" برحسب عدم تجربه ، اتفاق ، حادثه یا .... ترکها یا  اسراییل بتونند ، کاری علیه گل سرسبد شبکه پدافندی بومی بکنند ، آن وقت اگر نگوییم  غیر ممکن ، بسیار سخت هست که این آسیب جبران بشود . این دقیقا همون روند محتاطانه ای هست که روسها سر قضیه اس-300 دنبال می کنند و در متن  هم به ان اشاره شده

 

پی نوشت :

 

شاید این خبر انتقال باور ، خیلی ها  را در فضای مجازی به تب و تاب انداخته و روی آن تحلیل ها نوشتند و برای طرف متخاصم خط و نشان کشیدندولی به نظرم روی ثانیه بعد از انتقال سیستم به سوریه هم یک مقداری فکر کنیم ، حجم ، تنوع ، کمیت ، کیفیت تهدیداتی که باور باید با آن مقابله کند ، هم در تحلیلها باید مد نظرقرار بگیرد

[AM4 1,318]

37 minutes قبل , MR9 گفت:

 

سلام علیکم

 

بنده معتقدم که ستاد کل از محدودیتهای خودش آگاه هست ، یعنی  فرض محال ، انتقال باور به سوریه هم صورت بگیرد ، در قدم نخست قرار نیست یک سامانه ای که هنوز تستهای عملیاتی اش تمام نشده و بطور کامل در خاک خودی هم مستقر نیست ( براساس اطلاعات در دسترس )  ، تبدیل بشود به طعمه آسان برای iaf  یا حتی نیروی هوایی ترکیه ، طبیعتا در درجه نخست ، انتقال این سیستم برای تست در شرایط واقعی هست و احتمالا بعد از اتمام ، به شکل آزمایشی برای محدود کردن ترکتازی نیروی هوایی ترکیه  ولی در این حالت هم حداکثر احتیاط باید صورت بگیرد ،چون اگر فرضا" برحسب عدم تجربه ، اتفاق ، حادثه یا .... ترکها یا  اسراییل بتونند ، کاری علیه گل سرسبد شبکه پدافندی بومی بکنند ، آن وقت اگر نگوییم  غیر ممکن ، بسیار سخت هست که این آسیب جبران بشود . این دقیقا همون روند محتاطانه ای هست که روسها سر قضیه اس-300 دنبال می کنند و در متن  هم به ان اشاره شده

 

پی نوشت :

 

شاید این خبر انتقال باور ، خیلی ها  را در فضای مجازی به تب و تاب انداخته و روی آن تحلیل ها نوشتند و برای طرف متخاصم خط و نشان کشیدندولی به نظرم روی ثانیه بعد از انتقال سیستم به سوریه هم یک مقداری فکر کنیم ، حجم ، تنوع ، کمیت ، کیفیت تهدیداتی که باور باید با آن مقابله کند ، هم در تحلیلها باید مد نظرقرار بگیرد

سلام
قبلا در بروزرسانی بحث انتقال پدافند ایران به عراق پیشنهاد شده بود که به این نتیجه رسیدیم که ریسک و خطری بسیار زیاد به همراه داره.
در رابطه با انتقال سامانه ای که حاصل تلاش و هزینه های بسیار و آغازگر یک راه تکیه بر فناوری بومی هست بنده شک دارم این عمل از جانب ستاد کل پیشنهاد و عملی بخواهد بشه، این سامانه هنوز به حالت عملیاتی نرسیده و بر فرض محال انتقال آن به محیط درگیری ای همچون سوریه باید با احتیاط کامل قرار بگیرد، حالا نمیدونم بیشتر برای PR بوده یا یک اشاره یا حرکتی باشه برای مشخص کردن قصد و حضور در سوریه برای آینده.
در کل به نظرم ریسکی هست که باید دید چرا قبول به ریسک کردن این دارایی ارزشمند شده اند، حالا اگر دست نیرو ها یا سازمان های متخاصم به این سامانه بیافته نتیجه اش فاجعه بار خواهد بود،بعضی از دوستان هم اشاره کردن که ممکن هست برای محدود کردن نیروی هوایی ترکیه باشه به صورت غیر مستقیم از طرف روسیه که قطعا امکانش هست ولی احتمال اینکه دلیل انتقال این باشد به تنهایی خیلی کم هست.
باید پرسید طرف ایرانی و ستاد کل چه سودی در انتقال سامانه به طور فرضی دیده اند که بر ریسک ها غالب بوده، تجربه رزمی فکر نکنم دلیلش باشه چونکه الان این سامانه ( به طور خوشبینانه ) یک انیگما برای طرف مقابل هست و از توانایی های آن به طور کامل آگاه نیست که خودش یک مزیت قابل توجه به حساب میاد، و برای رسیدن به حالت عملیاتی ( Operating Status ) نیازی به تجربه رزمی وجود نداره، امیدوارم به خوبی مزایا و معایب این انتقال فرضی ( که هنوز تایید نشده ) را برسی کرده باشند و تنها یک دستور از طرف فرماندهی سیاسی برای  Gesture و PR نباشد. 

ویرایش شده در تیر 99 توسط AM4

[MR9 113,929]

59 minutes قبل , AM4 گفت:

در کل به نظرم ریسکی هست که باید دید چرا قبول به ریسک کردن این دارایی ارزشمند شده اند،

 

سلام علیکم و رحمت ا...

 

فرض اگر بگیریم برای انتقال ، این ریسک  را بگذارید براساس ورود نیروهای مسلح ایران به حوزه " جنگ دانش بنیان" (Knowledge-based Warfare ) . شما این جنگ را روی 3 محور باید جلو ببرید :

1- فناوری توانمند ساز ( که در اینجا حوزه پدافند را شامل می شود )

2-مهندسی فرآیند (process engineering ) (  تعیین اینکه یک سیستم تسلیحاتی برای چه کسی ، در چه زمانی و درچه قالبی باید ایده پردازی ، طراحی و تولید بشود )

3- تغییر سازمانی ( مهمترین جنبه جنگ دانش بنیان که درآن کارکردهای ساختاری یک سازمان دچار تغییر میشود )

 

برای تبیین این مساله باید گفت که در جنگ دانش بنیان ، ماهیت نبرد و درگیری  موجب توسعه فناوری و دقیق ترشدن سرمایه گذاری برای تحقیق و توسعه میشود در حالی که برعکس ، الان صنعت در مفهوم عام خودش ، بدنبال کاربردهای نظامی  ، فناوری می گردد .

 

پی نوشت :

 

حالا یک مقداری این فضای مجازی را جستجو کنید ، ببینید ، وقایع از این دریچه تا الان تحلیل شده ؟؟ در حالی که همه دنبال تحلیل پیچ و مهره سخت افزارهای نظامی هستند ، میلیتاری یک گام جلوتر ، روی مفاهیم کلان تر دارد مباحث را جلو می برد

[AM4 1,318]

سلام
این موضوعی که بهش اشاره کردید قطعا جالب هست و اگر بنده درست متوجه شده باشم  اکثر کشور ها در حوزه غیر نظامی پیشرفت فناوری و R&D وجود داره و نیرو های نظامی به دنبال کاربردی کردن و استفاده از فناوری ها در حوزه نظامی هست ولی در کشوری فرضا مثل آمریکا، دارپا و نیرو های نظامی و ... پیشگام فناوری های مختلف هستن که به دنبال دقیق تر شدن و کاربردی تر شدن و پیشرفت نیرو های و توانایی ها هستن حالا بخش غیر نظامی هم در کنار بخش نظامی همکاری میکنه و در نهایت این فناوری ها وارد بخش غیر نظامی میشوند برای تکمیل چرخه مثل GPS.
به طور کلی اینکه فرض بگیریم پس از تجربه جنگ شهری ورماخت و آلمان به دنبال توسعه StG 44 رفت که خودش ختم شد به AK-47 و ... یعنی بر پایه نیازی که احساس میشد دست به توسعه و سرمایه گذاری هدفمند شد یا یک مثال دیگه، در طی ج.ج 2 و نبرد آتلانتیک نیروی دریایی آلمان احساس نیاز شدیدی می کرد برای توانایی ماندن در زیر آب به مدت طولانی و توانایی استفاده از موتور دیزل در زیر آب و متکی نبودن به باتری ها و...
یک نیاز سبب استفاده و توسعه یک تکنولوژی ای شد که وجود داشت و تغیر ماهیت داده شد بهش.
حالا مسائلی که باید بهشون توجه کرد شامل:
1- در زمینه فناوری توانمند ساز، پدافند هوایی در ماهیت خود دفاعی است و تنها یک قسمت از پازل توانایی عملیاتی ولی در کل میشه اشاره کرد که فناوری بومی که حاصلش باور 373 و ... هست حاصل از یک نیاز است، نیاز توانایی جبران ضعف نیروی هوایی ( که به طور کامل انجام شدنی نیست ) و خنثی کردن یکی از اصلی ترین نقاط قوت طرف مقابل، قدرت هوایی او و مجبور کردن او به متکی نشدن صرف به این نقطه قوت و استفاده از سایر ابزار درگیری که اگر ما برابر نباشیم در حد قدرت هوایی دشمن کاملا بدون قدرت مقابله موثر هم نیستیم و امکان گرفتن تلفات و آسیب زدن به طرف مقابل را داریم.

حالا فناوری موشکی و اتمی هم فناوری های توانمند ساز هستند که اینجا مکان مناسبی برای مورد برسی قرار دادنشون نیست.

2- در رابطه با مهندسی فرایند و اینکه  یک سیستم تسلیحاتی برای چه کسی ، در چه زمانی و در چه قالبی باید ایده پردازی ، طراحی و تولید بشود قطعا پیشرفت هایی صورت گرفته ولی هنوز ما در بحث R&D و ایجاد و پیشگام بودن در فناوری مشکلات فراوان داریم، هنوز به مرحله ای نرسیدیم ( بر باور من ) که احساس نیاز بشه در یک رابطه با توجه به تجربه کردن یا پیشبینی تغییر ماهیت نبرد و درگیری و سپس بیایم با توجه به نیاز خود دست به توسعه فناوری های مختلف و دقیق تر و هدفمند کردن سرمایه گذاری کنیم که حاصل آن فناوری توانمند ساز باشه که در غالب مهندسی فرایند در ابتدا تصمیم گرفته شده بود: 1- چه نیاز هایی داریم؟ 2- چه توانایی هایی داریم؟ 3- چه گزینه هایی برای رفع نیاز و پیشرفت در پیش رو داریم و 4- سیستم تسلیحاتی برای چه کسی ( که حالا خودش نیاز پیدا کنه و درخواست کنه که معمولا اینجوری هست ولی اشتباهه روند و به نظر بنده باید ابتدا برای طبق استراتژی و هدف ملی برای هر یک از نیرو ها و دارایی ها ماموریت و هدفی طرح ریزی کرد و با برنامه در قالب این هدف دست به پیشرفت بزنند و ... مثالش توسعه و استفاده خیلی گسترده از موشک های SAM و ASSM در اتحاد جماهیر شوروی با توجه به اهداف و نیاز ها و تهدید ها ) در چه زمانی ( آینده نگری و ... ) و در چه قالبی برای رسیدن به اهداف و ماموریت ها با توجه به نیاز و تهدید ها دست به ایده پردازی، طراحی، تولید و استفاده بشه.

3- در زمینه تغییر و تخصص سازی سازمان ها با توجه به ماموریت و اهداف صورت می پذیره، یکی از مثال هاش ایجاد ( Space Force ) هست که تنها امری سیاسی از طرف ترامپ نبود به نظر بنده و از اول با توجه به نیاز ها روش ها و شیوه های برای رفع اونا چاره اندیشی شده در کنار آینده نگری مختص به جنگ دانش بنیان ولی در اینجا با وجود سازمان های موازی با اهداف مشترک ( دلیلش چیز دیگری هست و بیشتر CP ... ) و رقابت های بین سازمانی فکر نکنم پیشرفتی حاصل شده باشه.
در کل این مبحث جنگ دانش بنیان که جناب @MR9 اشاره کردن بهش جای بحث فراوان داره و اگر فرصتش پیش بیاد مقاله ای در این رابطه ترجمه میشه ولی هنوز به پرسش :
آیا این تصمیم از طرف رهبری سیاسی گرفته شده برای جنبه های PR و Strategic Gesture یا اهداف دیگری وجود داشته که نقاط مثبت بر نقاط منفی و ریسک های این انتقال فرضی بیشتر بوده چونکه همانطور که اشاره شد هدف قطعا به صرف دستیابی به تجربه نظامی و عملیاتی نیست و دلایل دیگری وجود دارد اگر این انتقال صورت بپذیرد.

[sasasasa 3,147]

11 hours قبل , MR9 گفت:

ارسال سامانه های پدافندی ایران به سوریه 

تغییر دهنده بازی .... تقویت دفاع هوایی دمشق یا ایجاد آمادگی برای عملیات تهاجمی درآینده

 

 

چند نکته در مورد این مقاله باید اشاره شود

1- بسیاری از مطالب گفته شده بر مبنای حدسیات نویسنده است. نویسنده از کجا مطلع شده که قابلیت جنگ الکترونیک این سامانه از اس 300 پایین تر است. اتفاقا قرار بوده در نهایت این سامانه از رادارهایی با باندهای مختلف بهره ببرد که باعث مقاومت بالا در برابر جنگ الکترونیک میشود. البته مشخص است که سامانه هنوز تکمیل نشده است. 

2- سامانه پرتاب گرم بر خلاف نوشته مقاله مشکلی به درگیر شدن در تمام جهات را ندارد. البته ظاهرا به دنبال ساخت نمونه با پرتاب گرم نیز هستند.

 

 

[bds110 11,728]

مقاله ای از انیستیتو واشنگتن در خصوص تفاهم نامه ایران و سوریه در  خصوص پدافند هوایی 

 

https://www.washingtoninstitute.org/policy-analysis/view/iran-syria-air-defense-pact-could-disrupt-allied-operations

 

لینک فارسی مقاله 

 

https://www.washingtoninstitute.org/fa/policy-analysis/view/iran-syria-air-defense-pact-could-disrupt-allied-operations

ویرایش شده در شهریور 99 توسط bds110

[Ghalam 3,284]

بر 11 شهریور 1399 در 22:20 , bds110 گفت:

مقاله ای از انیستیتو واشنگتن در خصوص تفاهم نامه ایران و سوریه در  خصوص پدافند هوایی 

 

https://www.washingtoninstitute.org/policy-analysis/view/iran-syria-air-defense-pact-could-disrupt-allied-operations

 

لینک فارسی مقاله 

 

https://www.washingtoninstitute.org/fa/policy-analysis/view/iran-syria-air-defense-pact-could-disrupt-allied-operations

 

این جور مقالات بیشتر برای توجیح عملیات هایی هست که انجام می شه و بزرگنمایی تهدید ایران هست وگرنه زمانی که نه کنترل کاملی بر قامشلی هست ، نه بر روی ابوکمال چطور می خوایم اونجا پدافند مستقر کنیم ... T4 و دمشق هم که به صورت هفتگی بمب باران می شوند ... 

 

تنف هم که تحت کنترل آمریکا و عربستان و اردن هست ... 

 

تنها نکته ی به درد بخور این مقاله این هست :

نقل قول

Per paragraph 6b, Annex B of UN Security Council Resolution 2231, Iran is not allowed to transfer air defense systems to any country without the council’s permission; therefore, as long as this ban is in place, all states should take the necessary measures to enforce it. Unfortunately, the ban is scheduled to expire on October 18, but the United States has stepped up its diplomatic efforts to make sure that arms sanctions remain in place indefinitely.

 

که با پایان رسیدن زمان قطع نامه ی 2231 ، ایران به صورت رسمی می تونه نیروی پدافندی به سوریه بفرسته و این می تونه دلیلی برای نگرانی اسرائیل و غرب ، به خصوص فرانسه باشه ... 

البته فروش و تجهیز سوریه به موشک های بالستیک دریایی هم می تونه اروپایی ها رو  به شدت نگران کنه ... 

 

با توجه به این خط ، حتی اگر تحریم تسلیحاتی و تحریم فروش سلاح به ایران برداشته بشه ، احتمالا تحریم صادرات سلاح از ایران به سایر کشورها تحت قطعنامه ای جدید ، اعمال می شه ... مسلما روس ها و چینی ها از نفوذ بیشتر ایران و صادرات سلاح به مشتریان احتمالیشون توسط ایران هم راضی نخواهند بود .