ngcv نسل آینده خودروهای رزمی ( NGCV ) ارتش ایالات متحده آمریکا

[MR9 113,825]

 

 

تلاش برای معرفی  گونه اولیه  نسلی جدید از خودروهای رزمی

 

به گفته مدیر پروژه  مهندسی  مرکز تحقیقات خودروهای رزمی ارتش ایالات متحده این مرکز   در تلاش است تا قابلیتهای متفاوتی از گونه اولیه نسل  آینده  خودروهای رزمی که  هم  اکنون  طرح اولیه آن  در جریان یک تلاش مشترک میان  صنایع نظامی و بکارگیرندگان آن در حال شکل گیری است را به نمایش گذارد .

 

 

 

ژنرال تد توماس

 

ژنرال تد توماس ، میان شرکتهای تسلیحاتی و ارتش ایالات متحده ، تلاش مشترکی در جریان است که یک مسیر استاندارد برای نمونه سازی اولیه  خودروی رزمی آینده تعیین گردد . طبق برنامه های تدوین شده ، این نمونه پس از اصلاحات لازم در سال  2022  رونمایی شده و بدنبال ارزیابی های عملیاتی در سال 2023 به سازمان یگانهای عملیاتی اضافه خواهد شد . به گفته وی ، این تلاش مشترک ، مجموعه ای بهترین قابلیتها را برای آنچه که وی پروژه  NGCV می خواند ، فراهم خواهد آورد .

 

 

 

 

به گفته این افسر ارشد ارتش ، مرکز تحقیق ، توسعه و مهندسی  زرهی ارتش (TARDEC )  پس از بررسی طرح های اولیه ، بهترین گزینه را در سپتامبر 2017 انتخاب و قرار داد را با شرکت برنده  منعقد خواهد نمود . پس از انعقاد قرار داد ، دو طرف (  TARDEC  و شرکت برنده  قرارداد )  ، با همکاری  هم  نمونه نخست را در یک بازه زمانی 7 ساله  تولید خواهند نمود . این قرارداد، گستره وسیعی از فناوری ها را پوشش خواهد داد و این نیاز  ارتش را در آینده تامین خواهد نمود . هر اندازه دو طرف  درگیر این پروژه  ، بیشتر همکاری نمایند ، خودروی رزمی آینده  ارتش ایالات متحده ،  با قابلیتها بیشتری  در خط تولید قرار خواهد گرفت .

 

 

سرهنگ ویلیام  ناکولس  ، مدیر بخش تعیین نیازمندی های نیروی زمینی  مستقر در مرکز  ارزیابی های مانوری ارتش ( فورت بنینگ  / جورجیا) 

 

 

سرهنگ ویلیام  ناکولس  ، مدیر بخش تعیین نیازمندی های نیروی زمینی  مستقر در مرکز  ارزیابی های مانوری ارتش ( فورت بنینگ  / جورجیا) ، در این زمینه می گوید :

 

" در اواخر سال گذشته میلادی ، این مرکز نیازمندی های ارتش را مورد بررسی قرار داد و در نهایت این مساله مورد بررسی قرار گرفت که نسل بعدی خودروی رزمی ارتش صرفاً یک خودروی رزمی است یا می بایست بعنوان یک خودوری رزمی پیاده نظام  تعریف گردد که در یک بازه زمانی مشخص ، باید جایگزین  تانک اصلی میدان نبرد آبرامز ، نفربرهای برادلی و همچنین پلت فرم هایی نظیر نفربر استرایکر ( مجموعه ای از قدرت آتش و تحرک)  شود .

ژنرال توماس در این زمینه معتقد است :

" طراحی این خودرو در مرحله نخست براساس مفهوم سنتی  خودروی رزمی پیاده نظام (IFV) صورت پذیرفته  که می بایست حداقل دو خدمه و شش سرباز را با تمام تجهیزات محمول ، در پیچیده ترین شرایط رزمی حمل نماید "

 

 

با تمام این تفاسیر ، هدف ارتش ، بکارگیری عملیاتی NCGV ، تا سال  مالی 2035 است و در این مسیر ، سال مالی 2022 یک نقطه عطف در این برنامه  بشمار می رود که آیا رکود فعلی دامنگیر  این پروژه خواهد شد یا اینکه سرمایه لازم برای ادامه آن جهت ارتقاء یا جایگزینی همه ناوگان فعلی ، فراهم خواهد گردید !!!!

 

پی نوشت :

 

این تاپیک از تجمیع اخبار مرتبط در تاریخ 20مهرماه سال 1399 خورشیدی ایجاد گردید

 

 

صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9

[MR9 113,825]

 با سلام

زره پوش های روبوتیک قرن بیست و یکم

برنامه ارتش ایالات متحده برای توسعه پیکربندی جدید برای نسل جدیدی از خودروهای رزمی

 

 

واشنگتن : 

یکی از مراکز تحقیقاتی  ارتش ایالات متحده در حال حاضر مـــشغول کار بر روی نمونه اولیه خودروهای  رزمی  نسل جدید (NGCV) بوده  که به تازگی تصاویری از آن انتشار یافته است  . برخی منابع اطلاعاتی در این خصوص مدعی هستند که مرکز تحقیقات ، توسعه و مهندسی زرهی ارتش ایالات متحده (TARDEC) ، هم اکنون فاصله بسیار اندکی تا تولید و رونمایی از جدیدترین خودروی روبوتیک بعنوان یک پیکربندی جایگزین برای سخت افزارهای فعلی ، دارد .

با این حال ، گرچه مشخصات دقیقی از این سامانه رزمی بدون سرنشین اعلام نشده ، اما "کوین میلز" ، مدیر دپارتمان روبوتیک مرکز تحقیقات ، توسعه و مهندسی زرهی ارتش ایالات متحده جزییات مختصری را از این سامانه بدون سرنشین در جریان نمایشگاه سالانه ارتش که آوریل 2018 برگزار گردید ، منتشر نمود .

بر اساس این اطلاعات ، برنامه  خودروی رزمی روبوتیک (RCV)  شامل توسعه یک سامانه بشدت مسلح شده با کارائی بالا که توسط  سیستم های هدف گیری دقیق و شلیک از دور تکمیل می گردد ، خواهد بود که می بایست جایگزین پیاده نظام در صحنه های نبرد آینده  شود ، درحالی که بطور همزمان می بایست  هماهنگی لازم را با سامانه های قدیمی تر داشته باشد .

برخی معتقدند که برای تسریع در این برنامه و کاهش هزینه ها ، پیشنهاد مبنی بر انتخاب یک پیکر بندی متعارف ،نظیر نفربرپیاده نظام ام-113 بعنوان  یک پایه مدولار که می تواند ماموریتهای چند گانه رابا کمترین هزینه اجرا کند با فناوری روبوتیک جدید ، مناسبترین گزینه انتخابی  ارتش بشمارمی رود .

بدین ترتیب ، گونه بدون سرنشین خودروی شنی دار ام-113 گزینه مناسبی برای تطبیق با سامانه تسلیحاتی پایش از دور کالیبر 30 م.م XM813 ، سامانه کنترل مهمات (AHS) ، سامانه کنترل آتش مبتنی برحسگر ، دو مجموعه تیربار کالیبر 7.62 م.م پایش از دور و یک قبضه خمپاره انداز خودکار کالیبر 81 م.م خواهد بود .

این مرکز تحقیقاتی ، برای ایجاد بستر مناسب برای هدایت خودکار این سخت افزار رزمی ، احتمالا" ماژول های هوش مصنوعی ، شامل فناوری های سایبری یکپارچه  سازی اطلاعات ، سامانه های جستجو و شناسایی مستقل هدف را باهدف کاهش بارکاری کاربر انسانی ، افزایش سطح بقاء در محیطهای پر خطر ، بویژه زمانی که ارتباط بصری و مخابراتی  میان کاربر هدایت کننده  و این روبوت رزمی قطع شده و یا این سخت افزار به نهایت برد قابل هدایت توسط کاربر انسانی  رسیده باشد ، استفاده خواهد شد .

الگوریتم های پیشرفته هدایتی که تابع اطلاعات حسگرهای چندگانه این فناوری جدید است ، این سلاح جدید را قادر خواهد ساخت تا مانورهای منحصر بفردی را بدون دخالت کاربر انسانی در محیطهای پیچیده رزمی اجرا نماید .

نقشه راه  توانمندی های استراتژیک ارتش ایالات متحده

با توجه به نقشه راه  توانمندی های استراتژیک ارتش ایالات متحده ، توسعه 2 نمونه اولیه NGCV/  RCVبر  روی پیکربندی نفربر پیاده نظام M-113 در سال مالی 2019 کامل خواهد شد .

پی نوشت :

1- آیا نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران برای 50 سال آینده ، نقشه راه مشخصی را ارائه کردند ؟؟!!!!

2- از دهه بیست میلادی ، مباحث فنی و اخلاقی گسترده ای در خصوص حذف نیروی انسانی از صحنه نبرد آغاز شد ، آیا معرفی این فناوری ها ، پایانی بر تلفات انسانی درجنگهاست ؟؟

صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

[Crash 18,580]

استفاده از هوش مصنوعی برای تعمیر و نگه داری خودروهای نظامی ارتش آمریکا

خودروهای نظامی همانند بیشتر ماشینها از میلیون ها قطعه ی مکانیکی تشکیل شده اند، نظارت و مراقبت از این قطعات که عملکرد درستی داشته باشند دشوار خواهد بود. نبود نظارت کافی بر قطعات خودروهای نظامی نیز می تواند خسارات جبران ناپذیری برای ارتش ها در پی داشته باشد. به همین منظور ارتش امریکا برای حل این مشکل از یک هوش مصنوعی که توسط شرکت uptake توسعه پیدا کرده است استفاده خواهد کرد. این طرح در حال حاظر به شکل آزمایشی بر روی تعدادی از خودروهای رزمی پیاده نظام برادلی M2A3 پیاده سازی خواهد شد. در  این طرح در داخل پیشرانه خودرو سنسورهای تعبیه می شود که اطالاعتی مانند دما و تعداد دور در دقیقه ( RPM ) را ثبت و جمع آوری می کنند و این اطلاعات را به نرم افزار uptake ارسال می کند. و نرم افزار با کمک یادگیری ماشین (Machine learning) به دنبال الگوهای مشابه در داده ها می گردد که  با خرابی در پیشرانه مطابقت داشته باشد و در صورت مشاهده مطابقت در الگو با داده های خرابی توسط نرم افزار حتی  چند هفته قبل بروز مشکل در پیشرانه به متصدی اطلاع داده می شود. قرارداد این شرکت با ارتش آمریکا تنها 1 میلیون دلار است اما نشان دهنده یک گام رو به جلو برای استفاده از هوش مصنوعی در بخش نظامی است. در صورت رضایت ارتش آمریکا از این هوش مصنوعی نه تنها خودروهای برادلی بلکه بیشتر خودروهای نظامی ارتش آمریکا به این نرم افزار مجهز می شوند.

 

 

[MR9 113,825]

حفاظت بیشتر برای یانکی ها

توسعه نسل جدیدی از سامانه های حفاظت زرهی پیشرفته  توسط ارتش ایالات متحده

واشنگتن : مرکز تحقیق و توسعه مهندسی خودروهای زرهی و تانک(TARDEC) ارتش ایالات متحده در حال سرمایه گذاری بر روی توسعه سامانه های حفاظت زرهی جدیدی برای زره پوشهای رزمی است که می بایست ماموریت پشتیبانی از پیاده نظام را در محیط رزمی قرن بیست و یکم بر عهده گیرند .

به اعتقاد ناظران نظامی ، در حال حاضر ، ناوگان تانکهای اصلی میدان نبرد و خودورهای رزمی پیاده نظام  برای  محیط رزمی نبردهای آینده بهینه سازی نشده اند و این مضاف بر نیاز ارتش به خودروهای رزمی جدید است که می بایست خریداری گردد .

بنابراین ، ارتش برای تطبیق خود با صحنه رزم در قرن بیست و یکم، نیازمند خودروهای است که الزامات نیروی زمینی و سپاه تفنگداران را در محدوده ای فراتر از وضعیت فعلی در زمینه حفاظت و مرگ آوری برآورده سازد و شامل فناورهایی نظیر کارکرد خودکار ، ورود فناوری های رباتیک ، کاهش وزن  و درنهایت کار آمدی بیشتر گردد .

به همین دلیل ، مرکز تحقیق و توسعه مهندسی خودروهای زرهی و تانک ، گزارشی را درخصوص مفهوم توسعه سامانه های پیشرفته حفاظت زرهی نسل آینده که می بایست برروی خودروهای زرهی نسل بعدی (NGCV) نصب گردد منتشر نمود . طبق مندرجات این گزارش ، این خودروها می بایست به  لایه های زرهی با عکس العمل بهبود یافته برای پاسخ به نیازمندی های آینده  جهت محافظت از خودروهای زرهی مجهز شوند .

به شکل خاص ، خودروهای زرهی نسل بعدی می بایست به جدیدترین  کیتهای ماژولاری که در حوزه زره های واکنشی  توسعه می یابد ، مسلح شوند که کارکردی متفاوت از سامانه های فعلی خواهند داشت ، چنانکه انعطاف پذیری عملیاتی این کیتها به گونه ای است که به شکل هLزمان قابلیت نصب بر روی تانک های اصلی میدان نبرد ، زره پوشهای میان وزن و یا خودروهای رزمی پیاده نظام را دارند .

این کیت جدید ، لایه های مشخصی از ماژولهای ERA را به نمایش می گذارد که به شکل زوایه دار  با پیکربندی V شکل ترکیب میشود و این مجموعه ، از نفوذ سرجنگی تسلیحات ضد زره سبک  ( نظیر مهمات خانواده جنگ افزار RPG) جلوگیری خواهد نمود . برای کاهش وزن خودرو های زرهی آینده نیز ، کیتهای حفاظتی فوق الذکر که بصورت یکپارچه  نصب می شوند  ،با استفاده از مواد جدید و روش های طراحی پیشرفته  تولید خواهند شد .  طراحان فناوری فوق ، در مجموع براین نکته متمرکز شده اند که برای کاهش هزینه های تولید و بکارگیری و همچنین کاهش وزن کلی سیستم ، می بایست ایده های جدیدی پردازش گردد .

این ماژولهای جدید به گونه ای طراحی می شوند که تا در صورت برخورد پرتابه ، آسیب به ماژولهای مجاور آنها به حداقل ممکن ، برسد که در نتیجه ، کارایی و چرخه عمر این ماژولها افزایش پیدا می کند .

صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

 

[Crash 18,580]

،ATLAS خدمه مجازی در تانک های ارتش آمریکا

 

پروژه ATLAS در حقیقت برنامه ارتش آمریکا برای اضافه کردند هوش مصنوعی که مانند یک سرباز مجازی در تانک ها عمل می کند است و برای کمک به خدمه انسانی فعالیت می کند. در واقع هوش مصنوعی  ATLAS به خدمه کمک می کند تا تهدیدها را شناسایی و اهداف را الویت بندی کند حتی سلاح را به سمت هدف تنظیم نمایید اما هیچگاه اجازه شلیک را ندارد. سیستم شناسایی هدف  ATLASاز الگوریتم های یادگیری ماشین استفاده می کند در نتیجه پایگاه های داده این هوش مصنوعی باید همیشه بروز باشد و از اطلاعات نادرست محافظت شوند. در حقیقت ATLAS داده ها را از چندین سنسور که بر روی وسایل نقلیه زرهی نصب است یا حتی از وسایل نقلیه مختلف جمع آوری می کند سپس اهداف بالقوه را شناسایی  و آنها را به خدمه معرفی می کند.مقدار جزئیات کارATLAS بستگی به الگوریتم آموزش آن خواهد داشت. "باب استفان" سالهاست در تانک ها خدمت می کند و در حال حاضر افسر پروژه ATLAS  می باشد:" می گوید سرباز باید سوئیچ شلیک سلاح را  فشار دهد تا شلیک انجام شود به این ترتیب ما اطمینان حاصل خواهیم کرد که ATLAS هرگز مجاز به اجرای اتش به طور خودکار نیست." با وجود اینکه هوش مصنوعی اختباری در اجرای آتش به شکل فیزیکی یعنی شلیک ماشه ندارد اما در صورتی رابط کاربری ضعیف طراحی شده باشد و یا اپراتورهای ضعیف آموزش دید باشند نقش انسان کاهش می یابد و فقط نقش آن به فشار دادن ماشه محدود می شود در نتیجه هر هدفی که توسط هوش مصنوعی خطر شناسایی شود توسط انسان نابود می شود. پس خدمه باید به طور کامل در فرایند تصميم گيري مشارکت داشته باشد، آنها بايد به طور فعالانه اهداف را تشخيص دهند تا اینکه منتظر باشند هوش مصنوعی اینکار را برای آنها انجام دهد. بنابراین مسئولیت هر شلیک بر عهده سربازان است آنها به طور کامل بخشی از زنجیره ای از وقایع هستند نه فقط مسئول فشار دادن یک دکمه در پایان ماجرا.

خدمه انسانی می تواند در هر موقعیتی که خواستند هوش مصنوعی ATLAS را خاموش کند که استفاده از آن یک انتخاب تاکتیکی است. حتی با وجود ATLAS خدمه می توانند به طور عمده برای استفاده از چشم ها، گوش ها و قضاوت های خود،  محیط اطرافشان را بررسی نماییند. آنها قادر خواهند از همان حسگریهای که ATLAS بهره میگرد برای تجزیه تحیلیل محیط استفاده کنند. حتی خدمه می توانند دسترسی بیشتری داشته باشند مثلا سر خود را از دهلیزهای تانک بیرون بیاورند و محیط پیرامونی را بررسی کنند. هنگامی که ATLAS اهداف بالقوه را پیشنهاد می دهد خدمه می تواند چیزهایی را که فکر نمی کنند تهدید نیست، حذف کنند یا حتی ATLAS را خاموش کنند. در نهایت وقتی ATLAS سلاح را به سمت هدف احتمالی به چرخش در آورد اما این وظیفه توپچی است که از سایت دید خود هدف را شناسایی کند و اجرای آتش را انجام بدهد یا ندهد.در حقیقت ATLAS شبیه عملکرد hunter-killer در تانک های فعلی است که فرمانده تانک می تواند با شناسایی هدف برجک را به سمت آن بچرخاند پس همانطور که قابلیت hunter-killer اجازه می دهد فرمانده (انسان) به توپچی (انسان) در شناسایی اهداف  کمک کند. ATLAS نیز به منظور کمک به خدمه مورد استفاده خواهد بود اما عملکرد شناسایی هدف را با سرعت بیشتری انجام خواهد داد. ایده ATLAS این است که انسان و ماشین به بهترین شکل ممکن ترکیب شود. ATLAS یک دستیار برای خدمه است و تانک ها را به ربات های قاتل تبدیل نمی کند.در حقیقت سیاست فعلی ارتش آمریکا در ارتباط با هوش مصنوعی نگه داشتن خدمه انسان به عنوان تصمیم گیرنده اصلی است.

[Crash 18,580]

آزمایش پروژه ATLAS ارتش آمریکا

 

ارتش آمریکا در حال حاضر برنامه های ویژه و گسترده ای برای ارتقا و مدرن سازی خودروهای رزمی دارد. نحوه کار خدمه خودروهای زرهی از جنگ سرد اساساً بدون تغییر بوده است.  در حقیقت عملکرد یک خودرو زرمی کاملاً به ورودی های دستی خدمه بسیار آموزش دیده متکی است. امروزه خدمه خودروهای زرهی از یک فرایند دستی برای تشخیص، شناسایی و درگیری اهداف استفاده می کنند. خدمه باید با کمک سنسورهای خودرو، اهداف را کشف کنند و با آن درگیر شوند. در تانک های اصلی میدان نبرد مانند آبرامز فرایند بارگذاری مجدد مهمات نیز دستی انجام می شود. فرمانده و توپچی نیز باید به شکل هماهنگی برای یافت اهداف و درگیری با انها با یکدیگر تامل کنند. در نتیجه این فرآیند کامل دستی بسیار زمان بر خواهد که در کشندگی و بقاپذیری خودروهای زرهی اثرگذار خواهد بود.  اما ارتش امریکا در نظر دارد تا با کمک سیستم های رباتیک ، هوش مصنوعی و شبکه های ارتباطی نسل بعدی تحول منحصر بفرد در خودروهای رزمی ایجاد کند. به همین منظور ارتش امریکا چند طرح و پروژه اولیه برای نسل بعدی خودروهای رزمی (NGCV) را در دست بررسی ومطالعه دارد. یکی از پروژهای  ارتش امریکا پروژه ATLAS  است. پروژه ATLAS  یک خودرو رزمی است که با استفاده از سنسورهای پیشرفته ، الگوریتم های یادگیری ماشین و یک صفحه نمایش لمسی جدید ، روند یافتن و شلیک اهداف را به شکل سریعتری انجام میدهد و به خدمه امکان می دهد سریعتر از گذشته به تهدیدها پاسخ دهند.

 

فرآینده عملکرد خودروهای رزمی امروزه دستی است که یک ضعف برای آنها محسوب میشود در نتیجه نیاز به  اتوماسیون دراین بخش احساس میشود

 

نمونه اولیه پروژه ATLAS  بر روی شاسی خودرو زرهی  Griffin ساخت شرکت جنرال داینامیکس پیاده سازی شده است. این نمونه اولیه دارای توپ متوسط 50 میلیمتری XM913 و بارگذار خودکار است. ATLAS به سنسورهای پیشرفته ای بر روی برجک مجهز است تا محیط پیرامونی خود را به شکل دقیق رصد کند. نمونه اولیه  ATLAS کاملا بی سرنشین است و از طریق کابل های به یک نفربر M113 متصل شده است. در حقیقت خدمه در داخل نفربر M113  با کمک تجهیزات کنترل و  صفحات نمایش لمسی هدایت ATLAS  را بر عهده میگرند. در نتیجه خدمه بدون درگیر شدن و قرار گرفتن در معرض تهدیدات می تواند هدایت یک خودرو قاتل را برعهده داشته باشند. به شکل ساده ، سنسور نصب شده ای ATLAS  داده های محیطی را جمع آوری می کند، اهداف بلقوه را تشخیص و شناسایی میکندند، الگوریتم یادگیری ماشین و هوش مصنوعی داده ها را پردازش می کند در اخر اطلاعات تجزیه وتحلیل شده به نفربر فرماندهی منتقل میشود و خدمه با کمک صفحه نمایش لمسی / کنترلرها موجود دستور های بعدی را به خودرو رزمی ATLAS  می دهند. هوش مصنوعی متصل به سیستم کنترل اتش با قدت فراوان با اهداف تایید شده درگیر میشوند. هوش مصنوعی میتواند متناسب با تهدید، مهمات مناسب را به شکل خودکار انتخاب کند. هوش مصنوعی ATLAS توصیه های مختلفی را در اختیار خدمه قرار میدهد اما خدمه میتواند این توصیه ها  را اجرا کنند و یا انجام آن را نادیده بگیرند. مثلا هوش مصنوعی اهداف متخاصم را برای خدمه رتبه بندی میکند و خدمه میتواند از این رتبه بندی برای نابودی اهداف پیش رو استفاده کنند. یا حتی در مورد  انتخاب نوع مهمات خدمه میتواند در تصمیم گیری هوش مصنوعی دخالت کنند و به ان دستورهای جدیدی در این رابطه بدهند.

 

 

نمونه اولیه پروژه ATLAS بر روی شاسی خودرو زرهی  Griffin و مجهز به توپ 50 میلیمتریXM913 است

 

در حقیقت این انسان است  که در حلقه اخر تصمیم گیری قرار دارد و انتخاب هدف و شلیک را انجام میدهد. در حقیقت هدف کلی پروژه ATLAS کاهش زمان بین شناسایی هدف تا نابودی آن است. در نتیجه سرعت تصمیم گیری خدمه افزایش خواهد یافت. پیش بینی میشود با کمک هوش مصنوعی خدمه های خودروهای رزمی نسل اینده در مقایسه با خودروهای رزمی فعلی سرعت شناسایی و پاسخگویی بیشتری به تهدیدات خواهند داشت. در حال حاضر 40 سرباز ارتش امریکا در حال تمرین با نمونه اولیه پروژه ATLAS هستند. ارتش امریکا با بررسی عملکرد این سربازها خواهد فهمید که هوش مصنوعی، سنسورهای یکپارچه و الگورتیم های یادگیری ماشین چه اثری بر عملکرد نیروی انسانی در میدان نبرد خواهند داشت. نتایج این پروژه چه به شکل کلی و یا جزء قطعا در برنامه نسل بعدی خودروهای رزمی (NGCV)  ارتش امریکا تاثیر بسازی خواهد گذاشت.

تصویری از نفربر فرماندهی پروژه ATLAS - خدمه میتواند به راحتی با کمک هوش مصنوعی و با صفحات نمایش لمسی به شکل کنترل از راه دور خودرو رزمی را هدایت کنند

[Crash 18,580]

 

NGCV، برنامه مدرن سازی خودروهای رزمی ارتش امریکا

 

ارتش ایالات متحده آمریکا در تلاش است تا با بهکارگیری خودروهای رزمی مسلح تر بتواند برتری خود را در مقابله با تهدایدات فعلی و اینده تا سال 2050 در یک نبرد نزدیک حفظ کند. بنابراین پروژه نسل بعدی خودرو رزمی  (NGCV) اولویت دوم نوسازی نیروی زمینی ارتش آمریکا است. در حقیقت هدف توسعه واقعی این پروژه برطرف کردن نیازهای واقع بینانه و قابل دستیابی برای ارتش امریکا  و ایجاد برتری تسلیحاتی در برابر دشمنان آمریکا است. رقیب ها و دشمنان امریکا تجهیزات و تاکتیک های کنونی ارتش این کشور را بررسی و مطالعه کرده اند.  اکنون انها به سامانه ها و تسلیحات بروز مانند مهمات پیشرفته انرژی جنبشی ، موشک های هدایت شونده ضد تانک، مهمات شکل گیرنده انفجاری (EFP)، ریز مهمات هوشمند توپخانه ای، پهپادهای انتحاری ، پهپادهای رزمی و فعالیت های الکترومغناطیسی و سایبری  مجهز شده اند. بسیاری از خودروهای رزمی زمینی فعلی ارتش آمریکا از جمله خودرو رزمی پیاده نظام برادلی و تانک اصلی میدان نبرد آبرامز  در دهه 1980 یا قبل از آن توسعه یافته بودند. در طول  سال ها ، ارتش امریکا این خودروها را با فناوری های اضافی نوین ، از جمله سیستم های ارتباطی جدید ، زره های سنگین تر و موتورهای قدرتمندتر ، ارتقا داده است. این خودروها به شکلی طراحی شده بودند که  تا ظرفیت پذیرفتن چنین ارتقا هایی را داشته باشند. با این حال ، اضافه شدن ارتقا های مختلف، ظرفیت ارتقا خودروهای رزمی ارتش امریکا را مصرف کرده است. درنتیجه ناوگان خودروهای رزمی زمینی ارتش آمریکا به دلیل کمبود فضای موجود ، افزایش قابل توجه وزن و ناکافی بودن قدرت خودرو ، با محدودیت های فزاینده ای در قابلیت ارتقا مواجه هستند. جدا از توانایی محدود برای به روزرسانی های جدید خودروهای رزمی زمینی فعلی توانایی هماهنگ شدن با قابلیت های مدرن را ندارند. در پاسخ به این مشکل  ارتش آمریکا گام هایی  را برای توسعه خودروهای زرهی جدید برداشته است. ارتش آمریکا فوریت نوسازی خودروهای رزمی را در اوایل سال 2010 متذکر شد، اما تلاش های گذشته برای جایگزینی برخی از این سیستم ها به دلیل فناوری نابالغ،  الزامات پیچیده و هزینه ها بسیار لغو شد. در نتیجه پروژه NGCV در سال 2017 توسط وزیر دفاع وقت مارک اسپر و رئیس ستاد  مشترک ارتش  جنرال مارک میلی تاسیس شد. این پروژه اولویت های اصلی مدرن سازی خودروهای رزمی ارتش امریکا است تا به سرعت پیشرفته ترین سیستم های رزمی  را در اختیار سربازان قرار دهد.

 

بسیاری از خودروهای رزمی زمینی فعلی ارتش آمریکا از جمله خودرو رزمی برادلی و تانک اصلی میدان نبرد آبرامز  در دهه 1980 یا قبل از آن توسعه یافته در نتیجه ارتش آمریکا نیاز به نوسازی در این بخش را در اولیت خود قرار داده است.

 

پروژه NGCV اولویت ارتش امریکا برای بهکارگیری علوم و فناوری جدید در زمینه خودروهای رزمی است  در حال حاضر این پروژه شامل چندین سیستم  است:

1-      خودرو چند منظوره زرهی(AMPV) : جایگزین  خودروهای زرهی M113

2-      تحرک پذیری حفاظت  قدرت اتش (MPF) : یک تانک سبک برای گروه های رزمی (هنگ) پیاده نظام (IBCTs)

3-      خودرو رزمی سرنشین دار اختیاری (OMFV) : جایگزین  خودرو رزمی پیاده نظام M2 برادلی

4-      وسایل نقلیه رزمی رباتیک (RCV) : در سه نسخه سبک ، متوسط و سنگین

5-       پلتفرم مرگبار قاطع (DLP) : جایگزینی تانک M1  ابرامز – هنوز در رابطه با این بخش از پروژه NGCV اطلاعتی منتشر نشده است و به طور دقیق مشخص نیست جایگزین تانک های اصلی میدان نبرد ابرامز چه نوع سیستم تسلیحاتی خواهند بود.

سیستم های رزمی در پروژه NGCV

 

 هر پلتفرم در پروژه NGCV  بسته به نقش آن سیستم در میدان نبرد ، مجموعه ای از الزامات و قابلیت های مورد نظر خود را خواهد داشت. این پلتفرم ها از "مانور تسلیحات ترکیبی " موثر در تشکیلات رزمی پیش رو ارتش آمریکا و ساختار "عملیات چند دامنه" (MDO) پشتیبانی خواهند کرد. هدف این پروژه این است که نیازهای واقع بینانه و قابل دستیابی را ایجاد کند تا شکاف موجود در بخش رزم زمینی را برطرف سازد. همچنین برتری در برابر تهدیدات آینده را حفظ نماید. سیستم هایی که برای آینده  ارتش آمریکا در حال توسعه هستند باید ویژگی هایی را داشته باشند که امروز پلتفرمهای رزمی این ارتش را به کشنده ترین  سلاح ها در جهان تبدیل کرده است و کشندگی قاطع همچنان یک اصل اصلی در طراحی سیستم هایی است که در خط مقدم نبرد حضور دارند. علاوه بر این ، هر سیستمی که امروزه در حال توسعه است ، باید بتواند در میدان نبرد آینده بجنگد و پیروز شود.  میدان نبردی که همچنان تهدیدات متنوع تر و کشنده تری را در همه حوزه ها - هوا ، جنگ الکترونیکی و سایبری - در برمیگیرد. سرانجام ، سیستم های آینده باید بارهای لجستیکی را کاهش دهند، بازدهی های بهتر در قدرت خودرو  داشته باشند، از سامانه پیش آگهی دهنده لجستیکی و پایداری هوشمند برخوردار باشند تا بتوانند قابلیت عملیاتی را افزایش دهند و انعطاف پذیری را برای فرماندهان فراهم کنند.

 

 تصویر از نسخه های مفهومی خودرو رزمی OMFV و خودروهای  سبک RCV

 

ارتش امریکا در حال کار بر روی فناوری های پیشرفته مانند اتوماسیون سیستم ها، هوش مصنوعی و یادگیری ماشین برای خودروهای زرهی است. همچنین انها جایگزین کردن تانک های اصلی میدان نبرد را نیز ارزیابی می کنند. به طور کلی ارتش امریکا برای دستیابی سریع به تولید نسل بعدی خودروهای رزمی در ابتدا توانایی ها و آسیب پذیری های دشمنان را بررسی میکند. بعد از آن پروژه های علم و فناوری دولت، تحولات دانشگاهی و صنعت، آزمایش نمونه های اولیه، عملکرد واحدهای نظامی را با یک دیگر هماهنگ میکند در مرحله اخر تمام موارد مورد ارزیابی و تجریه و تحلیل قرار میگرند. نمونه های اولیه ساخت شده و در اختیار واحد های عملیاتی قرار می گیرد. تمرینات اختصاصی سرباز با نمونه های اولیه  پروژه NGCV  کاملاً به ارتش این امکان را می دهد تا تجهیزات را در واحدهای عملیاتی مورد آزمایش قرار دهند. بدین ترتیب فرصتی به فرماندهان ارتش امریکا داده میشود تا بازخورد های فوری از پروژه های را ارزیابی کنند.  

 

سربازان لشکر یکم سواره نظلم ارتش آمریکا در حال انجام یک آزمایش در پروژه NGCV

 

 

پلتفرم های پروژه NGCV :

 

1)  AMPV

 

این پروژه یک جایگزین برای پلتفرم M113 در سطح گروه رزمی(هنگ ) زرهی (ABCT) و واحد های کوچکتر میباشد. پروژه AMPV می تواند با سرعت با واحدهای ABCT مطابقت پیدا کند، قابلیت بقا و حفاظت از نیروهای پیاده نظام را نسبت به M113 بهبود بخشد و بتواند از فن آوری های آینده و سیستم های شبکه ای اینده ارتش امریکا استفاده کند. این قابلیت ها به واحدها امکان می دهد تا با تانک ها ، خودروهای رزمی پیاده نظام و توپخانه های خودکششی در واحدهای ABCT با ایمنی و کارایی بیشتری همکاری نمایند. در صورت استفاده از مدل های مختلف AMPV بیش از 30 درصد از ناوگان خودروهای شنی دار قدیمی واحدهای ABCT جایگزین خواهند شد. نسخه فرماندهی AMPV باعث میشود عملکرد فرمان و کنترل پیشرفته برای فرماندهان میدانی و سربازان تسهیل می شود. نسخه خمپاره انداز  AMPV میتواند آتش پشتیبانی را به شکل فوری و واکنشی برای انجام عملیات تهاجمی سریع گروه رزمی (هنگ) (BCT ) فراهم میکند. نسخه آمبولانس زرهی AMPV میتواند در گردان های پشتیبانی کشته های جنگی را حمل کند ویا چهار یا شش مصدوم را درحین مراقبت های پزشکی جابه جا نماید. نسخه بیمارستان سیار AMPV فضای کافی برای جراحان و تیم پزشکی برای مراقبت از سربازان فراهم می کند. نسخه عمومی AMPV نیز به عنوان یک نفربر زرهی پشتیبانی از تدارکات و جا به جایی سربازان را در سطح گروهان بر عهده دارد.

 

خانواده خودروهای زرهی AMPV:(از راست به چپ) نسخه نفربر زرهی، نسخه فرماندهی، نسخه بیمارستان سیار، نسخه آمبولانس زرهی و نسخه خمپاره انداز خودکششی

 

 

2) MPF

ارتش آمریکا برای برآورد ساختن نیاز و پشتیبانی از گروه های رزمی (هنگ) پیاده نظام (IBCT)، MPF را به میدان می آورد ، یک تانک سبک که آتش مستقیم دوربرد و دقیق را  با توپ های کالییر بالا برای IBCT فراهم می کند. این تانک سبک دارای ویژگی های مانند مجهز بودن به توپ 105 میلممتری، مسلسل هم محور 7.62 میلی متری، جایگاه سلاح فرمانده و قابلیت جا به جایی با هواپیمای ترابری C-17  است. MPF مواضع ، مسلسل های سنگین و خودروهای زره پوش سبک دشمن را خنثی خواهد کرد.

 

3)  OMFV

به عنوان بخشی از گروه رزمی زرهی (هنگ ) (ABCT)، پروژه OMFV جایگزین خودرو رزمی پیاده نظام برادلی خواهد شد تا توانایی های لازم برای شکست دادن یک یک نیروی رقیب همتای در آینده را فراهم کند. ارتش امریکا به دنبال ایجاد یک تحویل در افزایش توانایی های رزمی نه یک بروز رسانی جهت بهبود تدریجی قابلیت های رزمی در خودرو رزمی پیاده نظام برادلی است. مانند برادلی ، OMFV نیز به عنوان بخشی از تیم تسلیحات ترکیبی از مانور بین دامنه ای پشتیبانی خواهد کرد و به راحتی تهدیدات مرحله ای را شکست می دهند در حالی با انجام مانور، سربازان را به سمت اهداف تاکتیکی جابه جا می کند. OMFV دارای سنسورهای پیشرفته و قابلیت فرماندهی ماموریت برای خدمه خودرو و سربازان پیاده نظام خواهد بود.

 

4)  RCV

 

پروژه RCV دارای دو هدف اساسی شامل ایجاد کشندگی قاطع در میادین نبرد آینده و انتقال خطر در ماموریت های بسیار خطرناک  از سربازان به سیستم عامل های بدون سرنشین می باشد. RCV ها هندسه میدان جنگ را گسترش می دهند، به سرعت یک تصویر عملیاتی مشترک ایجاد کنید و فضای تصمیم گیری بزرگتری را برای فرماندهان ایجاد میکند در حالی که خطرات موجود برای سربازان کاهش می دهند. RCVها  فرماندهان را قادر می سازند تا به به جای سربازان، ربات ها را در خطرناکترین مکانهای میدان نبرد آینده جهت خط کشنی های پیچیده ، عملیات طولانی مدت و انجام عملیات در فضای زیرزمینی در محیط های متراکم شهری انجام دهند. مجموعه RCV شامل سه نوع سبک ، متوسط و سنگین خواهد بود. RCV سبک دارای یک مجموعه حسگرهای قوی هستند این تجهیزات مأموریت های متمرکز بر شناسایی را انجام خواهند داد. RCV متوسط یک  سلاح  کالیبر متوسط و موشک های هدایت شونده ضد تانک مجهز است تا قابلیت قدرت شلیک مستقیم را برای واحدهای انسانی فراهم می کند. این نوع از RCV ها نیز می توانند با قابلیت ماژولار بودن، با تجهیزات متناسب ماموریت های جنگ الکترونیکی ، ضد پهپادی و ایجاد پرده دود را پشتیبانی کنند. RCV سنگین به عنوان بخشی ازبرنامه  کشنده قاطع (DP) به مبارزه با تهدیدات می پردازند و همزمان با همتایان سرنشین دار خود مانور می دهند. یا به عنوان بخشی از یک دسته رباتیک با سیستم های تسلیحاتی که در اختیار دارند تمام اهداف تهدیدآمیز را نابود میکنند. همه انواع RCV باید در حین حرکت و انجام مانور با واحدهای انسانی همگام باشند ، بنابراین به قابلیت های نیمه خودمختار قوی و ویژگی های تحرک تهاجمی نیاز دارند.

 

ادامه دارد...

( در ادامه هر کدام از سیستم های پروژه NGCV به تفضیل پرداخته میشود)

نقل با ذکر نام میلیتاری بلامانع است
منبع : مجله  ARMOR Spring 2020

 

[Crash 18,580]

آزمایش دقیق بر روی پلتفرم AMPV

 

پلتفرم خودروی چند منظوره زرهی (AMPV) که به تازگی برای جایگزینی با نفربرهای زرهی M113 ساخته شده است  به لیست طولانی از تجهیزات مدرن مجهز است که پیشرفت قابل  توجهی در علمکرد نسبت به نمونه قبلی خود دارد. خودروهای زرهی AMPV تقریباً 80درصد حجم داخلی بیشتر از M113 دارند همچنین  قدرت ، بقا و تحرک پذیری آنها به میزان قابل توجهی بیشتر است.  این خودرو زرهی از همان پیشرانه و سیستم تعلیق خودرو رزمی پیاده نظام  برادلی و هویتزر خودکششی M109A7 برخوردار است درنتیجه چالش های تعمیر و نگهداری و تامین تدارکات را برای هر سه خودرو در این زمینه کاهش می دهد.  با توجه به آزمایش عملیاتی AMPV که توسط سربازان قرار است سال آینده میلادی آغاز شود، در مرکز Yuma آزمایش کنندگان و پرسنل پشتیبانی در حال برنامه ریزی برای انجام تست های اولیه مختلف بر روی پلتفرم AMPV هستند. تست های همچون تحرک پذیری در مسیرهای جاده ای  وخارج جاده ای و شلیک به شکل ثابت و در حال حرکت با مسلسل های 7.62 میلی متر و 12.7 میلی متر انجام شده است.

 

با وجود انجام تست های مختلف قبل از تایید نهایی پروژه AMPV، حتی بعد از سفارش و تایید این خودروهای زرهی توسط ارتش امریکا تست های مختلف قبل از عملیاتی شدن بر روی این خودرو در حال انجام است

[Crash 18,580]

قابلیت هایی که نیروهای زرهی میان وزن¹ به طیف کامل عملیات ها می آورند

 

نیروهای زره پوش میان وزن در چشم انداز ارتش ایالات متحده از نیروی آینده نقش اساسی دارند. پیشبینی میشود که چابکی پیاده نظام سبک با کشندگی و بقای بیشتر واحدهای سنگین وزن از جمله واحدهای زرهپوش میان وزن ترکیب خواهد شد. واحدهای زره پوش میان وزن میتوانند توانایی فعلی نیروها را افزایش دهند. ( مترجم : همانطور که ارتش امریکا در برنامه های لغو شده خودروهای زرهی یعنی سیستم رزمی اینده (FCS) و خودرو رزمی زمینی  (GCV)  و  برنامه جدید نیروی زمینی امریکا موسوم به نسل آینده خودروهای رزمی ( NGCV ) تمرکز ویژه ای را بر روی خودروهای زرهی میان وزن گذاشته است.) واحدهای زرهی میان وزن در قرن بیستم به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفته‌اند، اما امروزه ارتش ایالات متحده تجربه کمی از آنها در سراسر طیف کامل عملیات نظامی دارند.

 

برای ارائه درک بیشتر و کمک به تصمیم گیری از نیروی های رزمی آینده، محققان مرکز RAND Arroyo یک ارزیابی کیفی از عملکرد نیروهای زرهی میان وزن در 13 درگیری گذشته که محدوده عملیات نظامی را در بر می گیرند ، انجام دادند. به طور خاص بررسی مطالعات موردی درگیری های گذشته نظامیان آمریکایی و هم  نظامیان خارجی برای درک توانایی های منحصر به فرد نیروهای زرهی میان وزن ‌انجام شد. به عنوان نمونه چگونه این واحدها در زمین های پیچیده عمل کرده اند، و توانایی استقرار سریع نیروهای زرهی میان وزن چه مزایایی برای فرماندهان عملیاتی در گذشته داشته است.

 

نیروهای زرهی میان وزن می توانند در برابر نیروهای سنگین توانمند آسیب پذیر باشند

 

در  بالاترین محدوده عملیات های نظامی (عملیات و لشکرکشی های بزرگ)، عملکرد نیروهای زرهی میان وزن مختلط بوده است. در جنگ داخلی اسپانیا تانک های روسی برتری آشکاری نسبت به خودروهای زرهی سبک تر آلمانی و ایتالیایی داشتند. در جنگ جهانی دوم،  تانک‌ها و زره کوب های آمریکایی در برابر نیروهای توانمند آلمانی مجهز به تانک‌ها و سلاح‌های ضدتانک با بقاپدیری پایین و آسیب‌های مرگ‌بار همراه بوده است. این اتفاقی بود که دکترین ارتش ایالات متحده آن را رد کرده بود و نیروهای ایالات متحده با غلبه بر آلمان ها با تعداد زیاد و توپخانه و پشتیبانی هوایی بسیار مؤثر آن را کاهش دادند.

 

نیروهای زرهی میان وزن به ویژه در عملیات واکنش به بحران و عملیات اضطراری محدود ارزشمند بوده اند. حتی تعداد کمی از نیروهای زرهی میان وزن می توانند تفاوت اساسی ایجاد کنند، به ویژه در مواقعی که با نیروهای سبک ترکیب میشوند یا زمانی که به طور مستقل در عملیات های حمله یا ضربه زدن عمل می کنند. در سومالی (1993)، زره پوش های مالزیایی و پاکستانی تحرک، محافظت و قدرت آتش مورد نیاز برای خارج کردن سربازانی که در موگادیشو در جریان دستگیری یک فرمانده قبیله به دام افتاده بودند را فراهم کردند. در طی عملیات "هدف مشروع" در پاناما (1989)، خودروهای شناسایی زرهی M551 شریدان به عنوان زرهی میان وزن هوابرد قابلیت حیاتی را برای نیروهای سبک فراهم کردند. در عراق (2003-2005)، تیم‌های رزمی تیپ استرایکر توانستند پاسخ سریعی را در یک منطقه عملیاتی بزرگ ارائه دهند و بقای بیشتری نسبت به نیروهای سبک ارائه داده بودند. در هر یک از این موارد، وسایل نقلیه زرهی میان وزن به نیروها اجازه می دادند تا با ارائه تحرک محافظت شده، قدرت شلیک متحرک، و قابلیت های واکنش سریعی  که سربازان پیاده از آن برخوردار نیستند بهتر عمل کنند.

 

نیروهای زرهی میان وزن در زمین های پیچیده عملکرد خوبی داشته اند، اما آسیب پذیری هایی وجود دارد

 

تقریباً در هر موردی که مورد بررسی قرار گرفت، نیروهای زرهی میان وزن مجبور بودند در نوعی از زمین های پیچیده (به عنوان مثال، شهری، جنگلی، کوهستانی یا ترکیبی از آنها) وارد عمل شوند علاوه بر این، بیشتر عملیات‌ها تحت تأثیر بافت های توسعه نیافته² که محیط‌های عملیاتی را مشخص می‌کرد، قرار گرفتند. جدول -1 انواع زمین هایی را که در آنها نیروهای زرهی میان وزن در طول هر یک از 13 درگیری در آن قرار گرفته بوده را  مشخص می کند. ارزیابی تیم RAND نشان می‌دهد که خودروهای زرهی میان وزن بهتر از تانک‌های سنگین وزن با تحرک بیشتر در زمین‌های پیچیده عمل می‌کنند و تسلیحات روی خودروهای زرهی میان وزن برای نبرد در کوه‌ها (افغانستان، چچن) و مناطق شهری (چچن) سازگارتر از واحدهای زرهی سنگین وزن بودند. پلتفرمهای زرهی میان وزن نیز نسبت به خودروهای سبک وزن بقای بیشتری را برای پیاده نظام فراهم می کردند. در نهایت، نیروهای زرهی میان وزن بهتر می توانستند در مناطقی با بافت های کمتر توسعه یافته عمل کنند. با این وجود، زمین های پیچیده مشکلات بقاپذیری را ایجاد کردند. به عنوان مثال تا مدتها، به‌ منظور درگیری‌های رو در رو و شلیک ها مستقیم زره در قسمت جلویی اکثر خودروهای زرهی ضخیم‌ترین بخش انها بوده است . با این حال، در زمین های پیچیده، حملات آتش مستقیم اغلب در فاصله نزدیک اتفاق می افتد و هدف گیریها به سمت آسیب پذیرتر خودروهای زرهی یعنی بخش عقب، یا فوقانی  وسایل نقلیه  قرار بگیرد. علاوه بر این، بخش زیرین اکثر خودروهای زرهی نازک است و بنابراین در برابر مین ها و بمب های دست ساز آسیب پذیر است، سلاح هایی که راحت تر در زمین های پیچیده پنهان می شوند.

 

جدول-1  زمین های پیچیده ای که توسط نیروهای زرهی میان وزن در 13 درگیری گذشته تجربه شده است

 

قابلیت استقرار سریع نیروهای زرهی میان وزن یک دارایی کلیدی بوده است

 

ظرفیت استقرار سریع نیروهای زرهی میان وزن ممکن است یک قابلیت مهم ملی باشد. در عملیات ضربتی و ضد شورشی که توسط اتحاد جماهیر شوروی در چکسلواکی و افغانستان (به ترتیب 1968 و 1979-1988) انجام شد . شوروی نیروهای زرهی میان وزن را انتخاب کرد و قابلیت استقرار بیشتر آنها را در مقایسه با نیروهای سنگین وزن و تحرک و قدرت آتش بیشتر در مقایسه با  زرهی سبک وزن را ترجیح داد. (مترجم : نمونه جدید ترین آن عملیات ضد شورش نیروهای روس در سال 2022 درقزاقستان بود که روسها از خودروهای زرهی میان وزن استفاده کردند.) در پاناما، خودرو شناسایی زرهی M551 شریدان هوابرد توانایی مهمی را برای نیروهای سبک ایالات متحده فراهم کردند، اگرچه آنها در برابر دشمنی که کاملاً از قبل مغلوب شده بودند، همسان بودند. توجه به این نکته ضروری است که ارتش ایالات متحده در حال حاضر فاقد یک  زره پوش میان وزن با  قابلیت عملیات ورود سریع السیر³ ( forced-entry) و قابل هوابرد است. خودروهای زرهی شریدان بازنشسته شده اند. خودروهای زرهی میان وزن فعلی ارتش آمریکا همچون استرایکرها هوابرد نیستند. انتقال استرایکرها فقط یا هواپیماهای ترابری C-17 یا C-5 انجام میشود و جابه جای هوایی آنها نیازمند محل های فرود امن است.

 

بینش های کلیدی و توصیه های

 

این مطالعه های موردی سه بینش عمده را به همراه داشت.

اول، اگر برنامه‌هایی برای افزایش قابلیت بقا و کشنگی نیروهای زرهی میان وزن برآورده نشود یا در شرایط میدان نبرد به طور کامل محقق نشود، نیروهای زره پوش میان وزن در برابر مخالفان توانا و زره پوش های سنگین وزن بسیار ضعیف عمل می کنند.  در حالی که زرهی میان وزن در بسیاری از موقعیت‌ها از مزایای آشکاری نسبت به زرهی سنگین وزن برخوردار هستند، دشمنانی که در زمین‌های پیچیده با زره‌های سنگین وزن و/یا تسلیحات بسیار کشنده عمل می‌کنند می‌توانند این مزایا را خنثی  کنند.

 

دوم، مراحل دکترین و ساختار های سازمانی نظامی میتواند در شرایط خاص مسولیت ها و وظایف نیروهای زرهی میان وزن را کاهش دهد این مراحل شامل اجرای تاکتیک های تسلیحات ترکیبی با کیفیت بالا تا پایین ترین رده ها می باشد، استفاده موثر از پشتیبانی آتش و آموزش خدمه و فرماندهان رده پایین است.  

 

سوم، ارتش ایالات متحده از زمان بازنشستگی M551 شریدان فاقد یک خودرو زرهی با توانایی اجرای عملیات ورود سریع السیر است. خودروهای زرهی استرایکر نمی توانند این خلاء مهم را پر کنند. محققان به این نتیجه رسیدند که برای ارتش ایالات متحده عاقلانه است که ترکیبی از نیروهای زرهی سنگین وزن ، میان وزن و سبک وزن را در اختیار داشته باشد. در نتیجه ارتش آمریکا می تواند این نیروها  را با توجه به شرایطی میدان نبرد به بهترین شکل و متناسب با ویژگی های این تجهیزات سازماندهی و به کاربگیرد. نیروهای زرهی میان وزن در چنین ترکیبی چیزهای زیادی برای ارائه دارند. نیروهای زره پوش میان وزن می توانند سهم مهمی داشته باشند، به ویژه در هنگام تقویت نیروهای نظامی سبک یا در مواردی که واکنش سریع می تواند جلوی مقابله موثر دشمن را بگیرد.

 

پاورقی

1_ زرهی میان وزن:

در این مقاله کوتاه، نیروی زرهی میان وزن (1) بر حسب پلتفرم (به عنوان مثال، تانک ها و سایر وسایل نقلیه زرهی) و(2) نسبت به نیروی کلی یک ارتش و خودروهای زرهی حریف تعریف می شود. به عنوان مثال، تانک های شرمن سنگین ترین تانک ارتش ایالات متحده (33 تا 36.5 تن) در بیشتر دوران جنگ جهانی دوم بود نسبت به نیروهای آلمانی مجهز به پانزر (تانک های 44 تا 69 تنی)  نیوری زرهی میان وزن محسوب می شوند.

 

2- بافت های توسعه نیافته :

حومه شهرها یا بعبارت دقیق زاغه نشین ها یا محیط های مسکونی با بافت نامنظم که از الگو ، ساخت و توسعه شهری پیروی نمی کنند. و در طول زمان بدون رعایت استانداردهای شهری ساخته اند.

 

3- عملیات ورود سریع السیر :

 توسط سازمان‌هایی انجام می‌شود که ساختار نیروی آنها اجازه استقرار سریع در منطقه هدف را می‌دهد. نیروهای مشترک ممکن است مستقیماً در منطقه یا مناطقی مستقر شوند تا برای عملیات های بعدی آماده شوند.

 

نقل با ذکر نام میلیتاری بلامانع است
منبع

[Crash 18,580]

سیستم های تسلیحاتی جدید برای پلتفرم AMPV

 

نیروی زمینی ارتش آمریکا برای به خدمت گرفتن پلتفرم AMPV که به عنوان جایگزین نفربرهای M113 ، جایگاه های تسلیحاتی  را معرفی کرده است. اولین جایگاه تسلیحاتی برای AMPV ها  با نام  OCWS  (Objective Commander's Weapon Station)  شناخته میشود. این جایگاه تسلیحاتی در قسمت فوقانی خودرو نصب میشود و دارای کیت حفاظتی دارای آلیاژ زرهی و دریچه تیتانیومی است که باعث حفاظت بیشتر خدمه در برابر تهدیدات میدان نبرد می شود. در AMPV فرمانده خودرو از جایگاه تسلیحانی OCWS  استفاده خواهد کرد پس نقش توپچی را هم برعهده خواهد داشت. ویژگی های اساسی این برجک شامل مجهز بودن به پریسکوپ برای نظارت محیط ببرون بدون خارج شدن فرمانده/توپچی از محیط داخل خودرو،  گردش 360 درجه برجک با کمک موتور و فضای داخلی جادار که به فرمانده/توپچی اجازه می دهد تا ماموریت های پیچیده را تحت حفاظت انجام دهد. جایگاه تسلیحانی OCWS می تواند با هر پنج نسخه AMPV یعنی نسخه نفربر زرهی، نسخه فرماندهی، نسخه بیمارستان سیار، نسخه آمبولانس زرهی و نسخه خمپاره انداز خودکششی ادغام شود.

جایگاه های تسلیحاتی OCWS 

در حال حاظر سربازان  ارزیابی های لازم از جایگاه های تسلیحاتی OCWS را با کمک شبیه سازهای  کامپیوتری انجام می دهند.

 

جایگاه تسلیحاتی بعدی که برای AMPV ها توسعه پیدا کرده است اما در مرحله آزمایشی قرار دارد برجک بدون سرنشین R800S ساخت صنایع EOS  است که با پلتفرم AMPV هماهنگ شده است. وزن  این برجک رزمی بدون سرنشی 800 کیلوگرم است که قابلیت گردنش افقی 360 درجه و گردش عمومی  55+ تا 30- درجه  را دارد. سلاح اصلی این برجک رزمی توپ اتوماتیک  30x173م.م  Mk44S Bushmaster II  است. سلاح ثانویه شامل مسلسل 7.62 میلی‌متری M240B است. در صورت نیاز میتوان پرتابگر موشک های ضد زره همچون جاولین و اسپایک را با این برجک رزمی ادغام کرد. در جدیدترین آزمایش با نصب رادار EchoGuard CR بر روی برجک بدون سرنشین R800S قابلیت شناسایی و ردیابی تهدیدات زمینی و ریز پهپادها به پلتفرم های AMPV اضافه خواهد شد.

 

تست ادغام پلتفرم  AMPV با برجک بدون سرنشین R800S مجهز به پرتابگر موشک جاولین

 

نمونه آزمایشی پلتفرم  AMPV با برجک بدون سرنشین R800S مجهز به رادار EchoGuard CR

 

 

 

EchoGuard CR یک رادار سه بعدی کم مصرف است که در محیط های متراکم نیمه شهری، شهری و سایر محیط ها  قابلیت تشخیص و ردیابی دقیقی را ارائه میدهد.

 

 

منابع

1

2

3