موشک‌های بالستیک جایگزینی برای نیروی هوایی موشک‌های بالستیک جایگزینی برای نیروی هوایی

[GHIAM 2,294]

به نام خدا

 

موشک‌های بالستیک جایگزینی برای نیروی هوایی

 

 

ظهور راکت‌ها و موشکهای هدایت دقیق در میدان نبرد، نقطه عطفی در تاریخ جنگ است. چراکه این تسلیحات بدون دستیابی به هیچ‌گونه هواپیمای جنگی برتری هوایی را برای نظامیان غیردولتی فراهم می‌کند. 

برتری هوایی به معنای دسترسی به فضای هوایی دشمن و مانع شدن از دشمن برای دسترسی به فضای هوایی دوستانه است. اینگونه آزادی عملی به نیرو می‌دهد تا وقت اراده کند به اهداف دشمن حمله کند. این آزادی عمل از طریق نیروی هوایی متعارف با سرکوب نیروی هوایی دشمن و خنثی سازی پدافندهوایی زمین پایه شکل می‌گیرد.هدف اصلی از انجام چنین عملیات پرهزینه‌ای از بین بردن جنگنده‌های نیروی متخاصیم یا انهدام باتری‌های پدافند هوایی او نیست بلکه هدف تخریب ظرفیت جنگی دشمن با از بین بردن نیروهای زمینی و دریایی و فلج کردن اقتصادش است.

 

6 بمب افکن بویینگ بی 17 فلایینگ فورترس در حال بمباران راه آنهن دوناورث آلمان در سال 1945

 

تمام نبردهای جنگ جهانی دوم با تلاش برای ایجاد برتری هوایی آغاز می‌شد. لوفت وافه در لهستان، نروژ و فرانسه موفق شد با شکست سریع ارتشهای آنان و تصرف و اشغال سرزمینی این سه کشور این کار را انجام دهد. اما لوفت وافه نتوانست در برابر بریتانیا به برتری هوایی دست پیدا کند که منجر به لغو حمله از پیش برنامه‌ریزی شده هیتلر در قالب عملیات شیر دریایی به جزایر انگلیس شد. پیروزی دفاعی در نبرد انگلیس عواقب استراتژیک گسترده‌ای به همراه داشت که نقطه شروع روند طولانی و سخت جنگ و شکست آلمان نازی بود.

اسرائیل در سال 1967 جنگ شش روزه را با تمرکز جهت از بین بردن نیروهای هوایی مصر، اردن و سوریه آغاز کرد. این عملیات رو دو هدف را دنبال می‌کرد: 1-سرکوب توانایی دشمن برای حمله به خاک اسرائیل و نیروهای مسلح آن از طریق آسمان 2- ایجاد چتری حمایی برای حمله ارتش اسرائیل به این سه کشور و در نهایت اسرائیل توانست نیروهای زمینی عربی را شکست دهد. مصر تحت فرماندهی انور سادات جنگ اکتبر 1973 را با اهداف عملیاتی مشابه راه اندازی کرد اما نتیجه‌ای حاصل نشد. از این رو مصر در دستیابی به اهداف نظامی خود ناموفق بود گرچه توانست به اهداف سیاسی مدنظرش برسد. نیروی هوایی اسرائیل در عملیات مول کریکت 19 در آغاز جنگ 1982 لبنان توانست برتری هوایی کامل بر سوریه و لبنان به دست آورد و در نتیجه نیروهای زمینی سوریه را تا حدی زیادی از روند جنگ خارج کرد.

نبردهای هوایی دیدنی، نشان‌های پیروزی هوایی که بر روی دماغه جنگنده نقش می‌بندند و کلیپ‌های ویدئویی که باتری‌های تخریب شده پدافند هوایی را نشان می‌دهد، روحیه ملت را بالا می‌برد، دشمن را افسرده می‌کند و خلبانان جنگنده را به سطح ستارگان رسانه‌ای می‌برد. اما هدف از تلاش و هزینه‌های بالا برای ایجاد و حفظ نیروی هوایی رسیدن به این موارد نیست و این مسائل تلفات نبردهای هوایی را توجیه نمی‌کند. هدف استراتژیک این تلاش‌ها  و سختی‌ها دو چیز است: منع دسترسی به فضای هوایی خودی و به دست آوردن فضایی هوایی دشمن برای انجام عملیات‌های دلخواه در خاک دشمن. 

از اوایل قرن 20، هنگامی که ماشین‌های پرواز از اسباب‌بازی‌های مردان ثروتمند به سلاح‌های کشنده میادین نبرد تبدیل شدند، همه ارتش‌های جهان سرمایه‌گذاری زیادی برای مقابله با تهدیدات هوایی انجام داده‌اند. در ابتدا، چنین تلاش‌هایی معطوف به منع دسترسی بود: به عبارت دیگر، جلوگیری از جمع‌آوری اطلاعات بصری توسط هواپیماهای دشمن در مورد وضعیت نیروهای نظامی خودی و مانع شدن از بمباران نیروها و شهرها هدف اصلی بود. راه حل این مسئله تکامل و استقرار پدافند هوایی یکپارچه متکی به هواپیماهای رهیگری و توپ‌های ضد هوایی بود (در آینده موشک‌های زمین به هوا جایگزین توپ‌ها شدند.) نبرد انگلیس اولین پیروزی در این استراتژی منع دسترسی بود. انگلستان توانست رادارها، جنگنده‌ها و مراکز کنترل آتش را در اولین سیستم پدافند هوایی یکپارچه مدرن ترکیب کند.

 

رادارهای Chain home انگلیسی وظیفه کشف جنگنده‌های آلمانی را بر عهده داشتند

 

 بعد از اینکه پدافند هوایی یکپارچه انگلیس برای لوفت وافه غیر قابل نفوذ گردید، آلمانی‌ها به جای هواپیما، ایده بمباران توسط موشک را دنبال کردند. با توجه به اینکه پدافند هوایی در آن زمان توانایی درگیری با موشک‌های بالستیک فراصوت رو نداشت، این موشک‌ها نوید دهنده نفوذپذیری به خاک دشمن شدند که دیگر توسط هواپیماهای بمب افکن معمولی قابل اجرا نبود. 

این یک تغییر بزرگ بود. آلمان‌ها با انجام این اصلاح، بدون از دست دادن هواپیما یا خلبانی به اصل خود  (البته نه به صورت برتری هوایی کلاسیک و آزادی حمله به اراده دشمن) دست پیدا کرد.

در حالی‌که موشک‌های بالستیک و کروز آلمانی ویرانی‌هایی به بار آورد و موجب مرگ هزاران نفر انسان در انگلیس و بلژیک شد، دقت پایین آنها مانع از تغییر روند جنگ شد. عدم تناسب بین تلاش‌های بسیار زیاد آلمانی‌ها در توسعه، ساخت، استقرار و به کارگیری موشک‌ها -گرچه یک دستاور نظامی درخشان بود- و تاثیر حداقلی آنها در میدان نبرد، توسط کلیه سازمان‌های نظامی از جمله نیروی هوایی اسرائیل به یک واقعیت تبدیل شد. جمله معروف "موشک‌ها و راکت‌ها جنگ‌ها را نمی‌برند" برای سال‌ها اسرائیل را در برابر تهدیدات موشکی کور کرد. 

 

 

یک فروند موشک بالستیک وی2 آماده پرتاب بر روی لانچر

 

در طی جنگ های جهانی اول و جنگ جهانی دوم ، چندین نیروی هوایی - به ویژه انگلیس و آمریکا - با استفاده از ناوگان بمب افکنهای استراتژیک برای دستیابی به هدف دوم برتری هوایی، یعنی دستیابی به فضای هوایی دشمن تلاش زیادی کردند. بمباران استراتژیک توسط انبوه بمب افکن های سنگین در طول جنگ جهانی دوم، خسارات غیر قابل تصوری به شهرهای آلمان وارد کرد و حداقل 1 میلیون غیرنظامی کشته شد، اما تأثیر آن بر روند جنگ هنوز جای بحث دارد. تلفات هوایی متفقین ناشی از دفاع هوایی یکپارچه آلمان غیر قابل قبول بود. تنها در مراحل نزولی جنگ ، زمانی که توانایی‌های لوفت وافه تقریباً به پایان رسیده بود ، بمب افکن های متفقین با خسارات قابل قبول به فضای هوایی آلمان دسترسی پیدا کردند.

میدان نبرد بعدی بین نیروی هوایی و پدافند هوایی، جنوب شرقی آسیا بود جایی‌که مجموعه‌ای متراکم از موشک‌های زمین به هوای ویتنام شمالی با حمایت جنگنده‌های رهگیر توانستند تقریبا برتری هوایی ایالات متحده را کمرنگ کنند و هزینه سنگینی را در نتیجه سرنگونی هواگردهای آمریکایی و خدمه آنان به ایالات متحده وارد کنند. 

نبرد برجسته دیگری که می‌توان به آن اشاره کرد دیگری بین حملات هوایی و پدافند هوایی در طول جنگ ایران و عراق است. زمانی که طرح صدام حسین برای شکست دادن ایران توسط یک کارزار برق‌آسا از بین رفت، نبرد به یک جنگ فرسایشی تبدیل شد که طی آن بمب‌افکن‌های جت عراقی خریداری شده از اتحاد جماهیر شوروی، تهران و دیگر شهرهای ایران را بمباران می‌کردند. نیروی هوایی ایران هنوز در آن زمان به رهگیرهای پیشرفته آمریکایی مجهز بود که قبل از انقلاب اسلامی توسط شاه خریداری شده بود. نتیجه این شد که ایران توانست بسیاری از بمب‌افکن‌های عراقی را سرنگون کند و صدام را مجبور به لغو عملیات بمباران استراتژیک خود کند. (؟؟!!)

صدام همچون هیتلر، ناامیدانه به موشک‌های بالستیک روی آورد. برد موشک‌های اسکاد شوروی کمتر از آن بود که بتواند عمق ایران را هدف قرار دهد. وی با استفاده از تخصص شرکت‌های هوافضای اروپایی و آمریکای جنوبی، نسخه‌ای با برد بلندتر را به نام موشک الحسین توسعه داد و بیشتر اسکادهای خود را به استاندارد الحسین ارتقاء داد. 

تقریباً 200 موشک به سمت تهران و سه شهر بزرگ دیگر در اعماق ایران شلیک شد که باعث کشته شدن هزاران نفر  و تخریب بسیاری از خانه‌ها شد و میلیون ها نفر را مجبور به ترک شهرها کرد. اکثر تحلیلگران معتقدند این حملات موشکی آخرین قطره‌ای بود که آیت الله خمینی [ره] رهبر ایران را وادار کرد "جام زهر را بنوشد" و با آتش بس موافقت کند. پس از هشت سال خونریزی، عراق پیروز شد. در این مورد با اطمینان می‌توان نتیجه گرفت موشک‌ها در جنگ پیروز شدند. (نویسنده مطلب درباره تاثیر موشک‌های بالستیک کمی بیش از حد مبالغه کرده است).

 

          

 

 

تصاویر از حمله موشکی صدام به تهران در طی جنگ 8 ساله ایران و عراق

 

 

منطق مشابهی، حافظ اسد رئیس جمهور سوریه را مجبور کرد تا در پی عملکرد نیروی هوایی این کشور در جنگ 1982، زرادخانه عظیمی از موشکهای بالستیک مجهز به کلاهک شیمیایی را ایجاد کند. مصطفی طلاس وزیر دفاع سوریه زمانی که نوشت : "جنگ 1982 یک جنگ هوایی بود، جنگ بعدی یک جنگ موشکی خواهد بود" به قابلیت جایگزینی جنگنده با موشک اشاره کرد.

سازمان های نظامی غیر دولتی حزب الله و حماس در لبنان و غزه هرگز توانایی دسترسی به نیروی هوایی را نداشته‌اند. از این رو خود را با راکتها مجهز کرده‌اند و از آن برای ایجاد وحشت در اسرائیل استفاده کرده‌اند و صدها غیرنظامی را به هلاکت رسانده اند و خسارات اقتصادی زیادی را به بار آورده‌اند. 

 

راکت هدایت شونده فجر5 سی/ نسخه غیر هدایت شونده این راکت در جنگ 33 روزه و 22 روزه حزب الله و حماس بر علیه اسرائیل به کار گرفته شده

 

راکت‌ها و موشک‌ها در ابتدای جنگ جهانی دوم تصور می‌شد زیاد دقیق نیستند و برای حملات دقیق مناسب نمی‌باشند به همین دلیل از آنها برای هدف قراردادن نیروهای متمرکز و ایجاد رعب و وحشت در مراکز جمعیتی استفاده می‌شد. بهبود دقت تنها از طریق سیستم‌های هدایت الکترومکانیکی سنگین، پرهزینه و بسیار پیچیده به دست می‌آمد. بنابراین حملات دقیق تنها در اختیار هواگردهای نظامی سرنشین دار بود که می‌توانست اهدف را با مهمات هدایت دقیق کوتاه برد مورد اصابت قرار دهد. 

فناوری با گذشت زمان جای خود را پیدا کرد. تلفن‌های هوشمند امروزی حاوی تمام موارد لازم برای هدایت دقیق وسایل نقلیه اعم از خودرور، هواپیماهای بدون سرنشین و یا موشکها هستند. حدود یک دهه است که با صرف هزینه اندک امکان تلفیق چنین فناوری‌هایی حتی با راکت‌های ساده گراد و تبدیل آنها به موشکهای هدیت پذیر و دقت بالا وجود دارد. 

این تغییر فناورانه باعث می‌شود موشکها به اندازه قدرت هوایی برای حملات دقیق موثر باشند. امروز همه قدرتهای بزرگ جهانی و همچنین بسیاری از کشورهای کوچکتر در حال توسعه و استقرار موشکهای هدایت دقیق هستند. اما این ایران است که در خاورمیانه پیشگام است. ایران در حال حاضر همه موشکها و راکت‌های قدیمی خود را به تسلیحات دقیق تبدیل می‌کند. این کشور همچنین متحدان منطقه‌ای خود را جهت توامندسازی در ساخت موشک‌های هدایت دقیق بومی با تخصص‌ها و مواد مورد نیاز تامین می‌کند. اینجاست که پروژه دقیق [کردن موشک‌های] حزب الله و دیگر متحدان منطقه‌ای ایران شروع می‌شود. 

 

 

    

 

موشک ضد کشتی خلیج فارس (سمت راست) و موشک زمین به زمین فاتح 110 (سمت چپ)

موثرترین سلاح زرادخانه تسلیحاتی حزب الله است

 

 

اسرائیل بسیار مشتاق است تا این پروژه حزب الله را با شکست مواجه کند چرا که به موفقیت حزب الله در این پروژه، توانایی نبرد این سازمان به سطح یک نیروی نظامی دولتی ارتقاء می‌یابد و اینگونه حزب الله تمام مزایای یک نیروی هوایی تهاجمی را بدون نیاز به داشتن جنگنده‌ها در اختیار خواهد داشت. موشکهای دقیق حزب الله قادر خواهند بود هر گونه تاسیسات حیاتی را فلج کرده و یا مراکز جمعیت [نظامی] و غیر نظامی را به وحشت اندازند. 

 

 

پروژه دقیق کردن راکت‌های زلزال حزب الله لبنان با استفاده از کیت‌های هدایت ناوبری

 

یکی از بزرگترین مزایای راکت‌ها و موشکهای زمین پرتاب، ردپای کوچک آنهاست. این تسلیحات هم خود کوچک هستند و هم پرتابگرهای کوچکی دارند و به راحتی مخفی شده و شناسایی و کشف آنها سخت است. در مقابل، نیروی هوایی به پایگاه‌های هوایی بزرگ دارای باندهای پرواز کیلومتری، آشیانه‌های هواپیما، کارگاه‌ها، مراکز ارتباطی و ... وابسته است که پاشنه آشیل این نیرو محسوب می‌شود. 

آسیب پذیری پایگاه‌های هوایی ثابت و بزرگ در برابر حملات موشکی در جریان حمله موشکی ایران به پایگاه هوایی عین الاسد عراق که توسط آمریکا اداره می‌شود نمایان شد. قبل از حمله، تیم‌های آمریکایی حاضر در پایگاه، ناوگان پهپادهای پریداتور را جهت گشت زنی در اطراف پایگاه به پرواز درآوردند. در حین حمله یکی از موشک‌های ایرانی به یک کانال ارتباطی زیرزمینی برخورد کرد و خطوط فیبر نوری را بین خودروهای کنترل پهپاد و سیتسم‌های گیرنده و فرستنده قطع کرد. این امر باعث شد کنترل زمینی روی کل ناوگان پهپادی از بین برود. ساعت طول کشید ارتباط ماهواره‌ای برقرار شود و پهپادها بازگردانده شوند. 

 

تخریب دقیق هدف مورد نظر در پایگاه عین الاسد عراق توسط موشک‌های بالستیک نقطه زن ایران

 

نیازی به گفتن نیست که هواگردهای آمریکایی مستقر در عراق در برابر این حمله موشکی ناتوان بودند. به زبان ساده، ایران بااستفاده از موشک‌های دقیقش برتری هوایی خود را نسبت به پایگاه هوایی به دست آورد. 

حزب الله به موشک‌های هدایت دقیق مجهز شد تا بتواند در آغاز جنگ بعدی با اسرائیل عملیات خود را متمرکز کند و موشک‌های خود را به سمت پایگاه‌های هوایی اسرائیل شلیک کند و آنها را فلج سازد. ساختار دفاعی فعال اسرائیل (آیرون دم- دیویدز اسلینگ و [در آینده]هر سیستم دفاعی لیزری با قدرت بالا) توان نابودی همه موشکها را نخواهند داشت اما احتمالا بیشتر موشکها را منهدم می‌کنند. دفاع فعال نمی‌تواند تضمین کننده تامین امنیت صد در صدی باشد. به هر اندازه موشک‌های هدایت شونده حزب الله موفق به نفوذ به سپر دفاعی اسرائیل باشد، می‌تواند نیروی هوایی اسرائیل را از بین ببرد -آنچه موشک‌های هدایت شونده ایرانی در عراق انجام دادند شاهد آن است.  

دفاع فعال در برابر تهدید موشکهای هدایت شونده شرط لازم است اما کافی نیست. این استراژی به اقدامات مکمل نیاز دارد. یکی از این اقدامات، پدافند غیر عامل است به معنای حفاظت از تاسیسات حیاتی توسط دیوراهای بتونی ضخیم که می توانند در برابر ضربات مستقیم مقاومت کنند. گرچه از نظر فنی این امر امکان پذیر است، این نوع اقدام بسیار هزینه‌بر و وقت گیر است. حتی اگر بودجه لازم نیز تخصیص داده شود هیچ تضمینی وجود ندارد که سپر دفاعی به موقع به پایان برسد. 

پاسخ دیگر، تنوع بخشیدن به توانایی تهاجمی آی ای اف برای جبران تخریب قدرت حمله آن در مرحله اولیه جنگ آینده است. اگر حزب الله بتواند "نیروی هوایی بدون هواپیما" ایجاد کند، اسرائیل نیز می‌تواند این کار را انجام دهد. 

پروژه هدایت شونده کردن موشک‌های بالستیک در اسرائیل بیش از یک دهه قدمت دارد. صنایع دفاعی اسرائیل تعدادی موشک دقیق بالستیک با برد و کلاهک‌های مختلف تولید و آزمایش کرده‌اند. آی دی اف تا به امروز موافقت کرده است که فقط کوتاه بردترین نسخه را حتی در تعداد محدودی خریداری کند. موشک‌های با برد بیشتر مانند موشک‌ آزمایش شده لورا با برد 400 کیلومتر به دیگر کشورها صادر شده‌اند به ارتش اسرائیل داده نشده است. 

 

موشک رمپیج نسخه هواپایه راکت اکسترا است این موشک در سال 2020 بر علیه تاسیسات سوریه استفاده شده است.

 

مقاله اخیر اسرائیل دیفنس نشادن داد که ارائه تسلیحات هدایت دقیق با برد بیش از 100 کیلومتر به نیروی زمینی، مخالفت‌های نیروی هوایی را برانگیخته است. اگر این موضوع صحت داشته باشد پس مانعی که در مسیر تقویت نیروی هوایی با موشکهای بالستیک (نیروی هوایی بدون جنگنده) است در زمینه فناوری یا عملیاتی نیست بلکه مربوط به جنگ‌های اعتبار و بودجه در ارتش اسرائیل بر می‌گردد. 

چنین جنگ‌های زیرپوستی فقط مختص ارتش اسرائیل نیست. یکی از مشهورترین موارد در آمریکا رخ داد، زمانی که نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا در مخالفت با ورود موشک‌های بالستیک به ناوگان زیردریایی نیروی دریایی تا آخرین رمق جنگید زیرا این موشک‌ها با "بمب‌افکن‌های استراتژیک خود" رقابت می‌کنند. سالها طول کشید تا پنتاگون این نبرد را حل کند. 

البته خیلی بعید است که اسرائیل بتواند چنین زمانی را تامین کند. 

چند سال پیش طرح ایجاد نیروی تهاجمی موشکی اسرائیل برای پشتیبانی از نیروی تهاجمی آی ای اف مطرح شد. تا آنجا که مشخص است این طرح توسط اسرائیل رد شد. موشک‌های نسبتا کوتاه برد که اکنون به نیروی هوایی اضافه شده‌اند قرار است از پشتیبانی توپخانه‌ای دوربرد از نیرو‌های زمینی برخودار شوند. نه اینکه پشتیبان و تکمیل کننده توانایی نیروی هوایی برای انجام حملات استراتژیک باشند، زیرا پایگاه‌‌های آن زیر آتش موشک‌های هدایت دقیق قرار دارند. 

 

 

سرجنگی بارانی موشکهای بالستیک برد بلند ایرانی جهت ایجاد خسارت در پایگاه‌های هوایی دشمن

 

این ادعای همیشه مشکوکِ "راکت‌ها و موشک‌ها در جنگ‌ها را نمی‌برند" اکنون منسوخ شده و نادرستی آن آشکار گردیده است. موشک‌های مدرن هدایت دقیق همان قدرت جنگنده‌ها را دارند با این تفاوت که به پایگاه‌های عظیم هوایی ثابت و مملو از اهداف نیاز ندارند و آسیب پذیری کمتری دارند. موشک‌ها و راکت‌های هدایت شونده دقیق می‌تواندد زیرساخت‌های نظامی و غیرنظامی کل کشورها را فلج کنند و راه را برای شکست آنها فراهم آورند.

امروز مطمئنا موشک‌ها و راکت‌های هدایت دقیق می‌توانند در جنگ پیروز شوند. اسرائیل باید تمام تلاش خود را انجام دهد که نه تنها برای جلوگیری از شکست توسط چنین تسلیحاتی بلکه برای شکست دشمنان خود از آنها استفاده کند.

 

 

ترجمه شده توسط GHIAM

منبع

ویرایش شده در دی 99 توسط ghiam

[majid363 3,578]

ممنون از شما اما یک نکته را در نظر نگرفتید مگر وظیفه جنگنده فقط حمله به اهداف هست

شناسایی جنگ الکترونیک پشتیبانی نزدیک و ... همه از وظایف جنگنده هست 

کاری که موشک ها نمی تونن بکند

 

[MF44 5,968]

13 hours قبل , ghiam گفت:

تقریباً 200 موشک به سمت تهران و سه شهر بزرگ دیگر در اعماق ایران شلیک شد که باعث کشته شدن هزاران نفر  و تخریب بسیاری از خانه‌ها شد و میلیون ها نفر را مجبور به ترک شهرها کرد. اکثر تحلیلگران معتقدند این حملات موشکی آخرین قطره‌ای بود که آیت الله خمینی [ره] رهبر ایران را وادار کرد "جام زهر را بنوشد" و با آتش بس موافقت کند. پس از هشت سال خونریزی، عراق پیروز شد.

200 موشك به ايران شليك شد و ايران هم نشست و تماشا كرد ؟ هيچ موشكي در پاسخ شليك نشد ؟ اكثر تحليلگران !!!!!! گمنام و ناشناس و مغرض معتقدند اين حملات موشكي آخرين قطره بود و رهبر ايران را وادار به پذيرش آتش بس كرد ! يعني عوامل ديگري دخالت نداشتند همين موشكها باعث آتش بس شدند ! آخر هم عراق پيروز !!!!! شد ! نويسنده به بهانه تاكيد بر نقش موشكها در جنگ تا توانسته تاريخ را ناديده گرفته و تحريف كرده است اسرائيل هم كه هميشه پيروز است و اصلا نياز به موشك ندارد آن كشوري هم كه به خاطر صدمات ناشي از حملات موشكي سوريه در جنگ رمضان ( 1973) صدمه ديد و نخست وزيرش بركنار شد اسرائيل نبود ! موشك سلاح بسيار موثري است اما نه به قيمت ناديده گرفتن و تضعيف ساير قواي نظامي منجمله نيروي هوايي  و تاثير آن در نبرد هم نبايد باعث تحريف تاريخ شود ( مخاطب انتقاد نويسنده مقاله است و زحمت جناب قيام در ترجمه و انتشار جاي  تقدير و تشكر دارد )

[worior 25,817]

2 hours قبل , MF44 گفت:

200 موشك به ايران شليك شد و ايران هم نشست و تماشا كرد ؟ هيچ موشكي در پاسخ شليك نشد ؟ اكثر تحليلگران !!!!!! گمنام و ناشناس و مغرض معتقدند اين حملات موشكي آخرين قطره بود و رهبر ايران را وادار به پذيرش آتش بس كرد ! يعني عوامل ديگري دخالت نداشتند همين موشكها باعث آتش بس شدند ! آخر هم عراق پيروز !!!!! شد ! نويسنده به بهانه تاكيد بر نقش موشكها در جنگ تا توانسته تاريخ را ناديده گرفته و تحريف كرده است اسرائيل هم كه هميشه پيروز است و اصلا نياز به موشك ندارد آن كشوري هم كه به خاطر صدمات ناشي از حملات موشكي سوريه در جنگ رمضان ( 1973) صدمه ديد و نخست وزيرش بركنار شد اسرائيل نبود ! موشك سلاح بسيار موثري است اما نه به قيمت ناديده گرفتن و تضعيف ساير قواي نظامي منجمله نيروي هوايي  و تاثير آن در نبرد هم نبايد باعث تحريف تاريخ شود ( مخاطب انتقاد نويسنده مقاله است و زحمت جناب قيام در ترجمه و انتشار جاي  تقدير و تشكر دارد )

 

متن مرتبط با پژوهشکده بگین سادات هست The Begin-Sadat Center for Strategic Studies .

یه مقدار چون میخواستن از موشک ها در اسراییل ترس ایجاد کنن، اینطوری غلو کردن. منتهی از این بحث بعنوان مخمر استفاده میکنیم.

 

 

-----

 

یه آمار از پرتاب های بالستیک یمنی و  پدافند عربستان

 

 

 

[MF44 5,968]

6 hours قبل , worior گفت:

منتهی از این بحث بعنوان مخمر استفاده میکنیم.

[Brave_Heart 1,963]

درباره دوگانه “موشک - نیروی هوایی”، در ظاهر همه چیز به همان داستان “هزینه - فایده” یعنی همان اصل مهم حاکم بر تمام تصمیم گیریهای جوامع انسانی بر می گردد.

اکنون پهپادها با هزینه های تولید، نگهداری، آموزش، و جایگزینی بسیار پایین تر نسبت به هواپیماهای جنگی بسیاری از مأموریت های آنها را انجام می دهند. ترکیب ماهواره ها، رادارها، آواکسها، و پهپادها توانایی بی مانندی را در اختیار نیروهای بکارگیرنده آنها قرار داده است به گونه ای که حتی دقت واحدهای دیگر عملیاتی مانند توپخانه معمولی و موشکی را نیز افزایش چشمگیری داده اند. از سوی دیگر کشوری مانند ایران ادعا کرده است که هزینه تولید موشکهای نقطه زن و زمین به زمین را به یک دهم عُرف جهانی کاهش داده است. این ادعا اگر برای کشوری همانند ایران درست باشد، قطعا” برای کشورهای غربی که خداوندگار صنعت و روش‌های مؤثر تولید صنعتی هستند آسان‌تر هم خواهد بود، پس چرا آنها همچنان بر توسعه قدرت هوایی تأکید می کنند؟

نکته بسیار مهم اینجا است که پرتاب کننده های موشکهای زمین به زمین، زمین به هوا، رادارها، و همچنین یگانهای پهپادی زمانی توانایی انجام عملیات دارند که امکان انجام چنین عملیاتی را داشته باشند!!! نه اینکه  به محض خروج از آشیانه های نگهداری خود هدف حملات هوایی دشمن (پهپادی یا جنگنده) قرار گرفته و نابود شوند!!! در هیچ جنگی نیروهای مستقر در روی زمین قادر به جایگزینی و برتری بر نیروهای روی هوا نبوده و نخواهند بود. برای اثبات این امر نیازی به داشتن تحصیلات و تجربه و پول و ... نیست. کافیست بار دیگر که با هواپیما سفر کردید در کنار پنجره نشسته و به ویژه در زمان برخاست هواپیما به زمین نگاه کنید. یک خودرو در حال حرکت را نشان کرده و خود را به جای راننده آن بگذارید. آن راننده چه دیدی بر هواپیمایی که شما در آن نشسته اید دارد؟ آن راننده چه دیدی از خیابان های اطراف و خودروهایی که در چند صد متری وی در حال حرکت هستند دارد؟ شما چه دیدی بر آنها دارید؟ شما از آسمان نه تنها بر هدف خود یعنی آن خودرو بلکه بر  تمامی خودروها، ساختمان‌ها، خیابان‌ها، ... اطراف آن هدف هم تسلط دارید. از آسمان به زمین نگاه کردن با از زمین به آسمان نگاه کردن اصلا” قابل مقایسه نیست. از آسمان به زمین نگاه کردن همانگونه که شهید ستاری در آن سخنرانی معروف اشاره کرد با زندگی معمولی تفاوت دارد.

حفظ برتری هوایی، پایش هوایی، و توان رهگیری مؤثر چیزهایی نیستند که نیرو های موشکی حتی گونه نقطه زن آنها بتوانند جانشین آن شوند. 

[worior 25,817]

1 ساعت پیش, Brave_Heart گفت:

درباره دوگانه “موشک - نیروی هوایی”، در ظاهر همه چیز به همان داستان “هزینه - فایده” یعنی همان اصل مهم حاکم بر تمام تصمیم گیریهای جوامع انسانی بر می گردد.

 

 

مفهوم هزینه-فایده فقط یک مفهوم عملیاتی اونم در سطح نظامی نیست.

 

فشار صنعت

فشار اشتغال

فشار بازگشت و یا حفظ سرمایه

فشار رقابت

وگرنه میشه اصلا کل جنگ رو داد به هوش مصنوعی و تجهیزات خودکار و این امکان هم از دهه 90 وجود داشته.

 

- فشار صنعت؛ میگه اگر بخوام جنگ رو با یک روش بسیار جدید اجرا کنم، مثلا همه اش هلیکوپتر باشه(که این تجربه شده) این همه خطوط تولید تانک و نفربر رو چکار کنم؟ اصلا میتونم این همه هلیکوپتر تولید کنم؟ یا اینکه چون میتونم مقدار زیادی موشک تولید کنم بزار همه اش رو با موشک انجام بدیم!

- فشار اشتغال؛ میگه جنگ اگر به  توسعه اشتغال و یا کاهش بیکاری منجر نشه، راه انداختنش(نه تحمیلش) جنگ بر علیه خود هست. بنابراین فشار صنعت تبدیل به فشار تولید از سوی نیروی کار میشه!

- فشار سرمایه؛ هم اینه که میگه جنگ رو میشه به روشهای مختلف انجام داد! و برای من بانکدار، خزانه دار، سرمایه دار و ذینفع، مهم اینه که چقدر باید سود یا ضرر کنم. الان مثلا 1500 فروند جنگنده رو از رده خارج کنیم، یا این 4000 تا تانک رو کل اهداف رو با موشک کروز بصورت دورایستا محقق کنیم؟! کدوم یکی از این ها حاشیه سود بیشتری داره و یا  اشتغال طولانی تر و حفظ سرمایه بلند تری ایجاد میکنه؟ تو آمریکا ایالات ها پول میگذارن روی هم برای خودشون جنگنده میخرن یا کشتی جنگی سفارش میدن.

- فشار رقابت؛ یعنی یه طوری بجنگیم که بتونیم به سایر رقبا هم خودی نشون بدیم، همون تلاش برای اقتدار ملی و ...

 

 

در مورد فشار سرمایه یه نکته جالبتر هست؛

بشدت بر شکل جنگیدن موثره. یعنی مدیر جنگی باید حساب کنه که چقدر به صنعت برای تولید جدید فشار وارد میکنه، چند سرباز باید استخدام کنه، و اینکه هم میتونه با تلفات بجنگه و هم بدون تلفات!

گرچه آمریکا سیاست سختگیرانه تلفات صفر  در بخش نیروی انسانی داره. ولی؛

 

در خارج از خانه میجنگند.

تهاجمی میجنگند.

جذب سرباز براشون سخته و بیشتر اوپراتور استخدام میکنند تا سرباز.

 

 

حالا نظر من؛

بیشتر جنگ های این اواخر از نظر تکنیکی در اجرا، رسوندن مقداری قدرت انفجاری به نقطه ای مشخص بوده...

 

خام ترین تعریف.

 

تمام سیستم های دیگه، نظیر پشتیبانی، اطلاعاتی، مخابراتی، تکنولوژی، سایبری و ... در خدمت مفهوم فوق بودن.

 

 

[Brave_Heart 1,963]

17 minutes قبل , worior گفت:

 

 

مفهوم هزینه-فایده فقط یک مفهوم عملیاتی اونم در سطح نظامی نیست.

 

فشار صنعت

فشار اشتغال

فشار بازگشت و یا حفظ سرمایه

فشار رقابت

وگرنه میشه اصلا کل جنگ رو داد به هوش مصنوعی و تجهیزات خودکار و این امکان هم از دهه 90 وجود داشته

 

 

هیچکدام از این مواردی که گفتید نه تنها ناقض اصل هزینه - فایده نبود، بلکه تأییدی بر آن بود. فقط نکته اینجا است که آنچه برای من و شما ممکن است هزینه (یا فایده) باشد،‌ لزوما” برای دیگران صادق نیست. ممکن است در راهبرد بنده، استقراض از بانک مرکزی برای ساخت یک آزادراه یک هزینه با تبعات دهشتناک اقتصادی باشد ولی برای شما یک فایده چرا که از دیدگاه شما اشتغال‌زایی زیادی به دنبال داشته باشد. مثال واضحتر همین جنگ هشت ساله خودمان با عراق است که از دید حکومت یک پیروزی بود چرا که به ثبات آنها انجامید و این فرصت را به آنها داد تا مخالفان خود را در سایه جنگ و شرایط اضطرار سرکوب کنند، ولی عده ای آن را یک فاجعه اقتصادی برای کشور می دانند که برنامه های توسعه کشور را دهه ها عقب انداخت.

در پایان هم برنده یک راهبرد نظامی یا جنگ گروهی است که این هزینه - فایده را دقیق تر و برپایه های داده های راستی آزمون شده انجام داده باشد.

ویرایش شده در دی 99 توسط Brave_Heart

[sasasasa 3,132]

از نظر من داشتن موشک های بالستیک نقطه زن میتواند قسمتی از وظایف نیروی هوایی را پوشش دهد ولی نمی تواند کامل جایگزین ان شود. این کار یعنی ارائه این استراتژی میتواند یک سعی و خطای مرگبار باشد. چون ایجاد و توسعه یک نیروی هوایی سال ها زمان میبرد و اگر شما این کار را نکنید و درگیر جنگ شوید و متوجه شوید که خلا نداشتن نیروی هوایی گریبان شما را گرفته فرصتی برای جبران باقی نمی ماند. مسائل امنیتی جایگاهی برای سعی و خطا نیستند. در مورد دفاع هوایی که شکی نیست که پدافند بدون کمک نیروی هوایی اسیب پذیر است. در مورد ماموریت های دیگر نیز به نظر من توانایی بالستیک و پهبادی و نیروی هوایی باید موازی باشند. 

[LostSky 1,323]

این شعار که " موشک های بالستیک جایگزینی برای نیروی هوایی " کاملاً اشتباه هست و هیچ نیرویی فعلاً نتوانسته بطور کلی جایگزین نیروی نظامی دیگری شود.

 

وقتی شما آسمان را بطور کلی به دشمن واگذار کنی چگونه میخواهید سیستم های پدافندی خود یا سیستم های موشکی بالستیک و کروز یا توپخانه خود رو فعال کنید! مسلماً در مدت زمان بسیار کمی از آغاز درگیری به سرعت سیستم های پدافندی بصورت لایه لایه از بین خواهند رفت و بعد از مدت کوتاهی کار برای مقابله موشکی بسیار سخت خواهد شد و در عمل هم شما نمیتوانید با پرتاب های کم تعداد موشکی تغییری در موازنه جنگ و نتیجه ایجاد کنید.

 

اگر علت ساخت مزرعه های موشکی را بررسی کنید یا به دلیل تولید سیستم های رگبار موشکی توجه کنید در خواهید یافت که مسئولین نظامی ما هم علارغم وجود یک سیستم پدافندی قوی این مسئله را به خوبی میدانند که بدون داشتن آسمانی امن برای مدت زیادی نمیتوانند از سیستم های موشکی خود استفاده کنند!

 

بیایید واقع بینانه به مسئله نگاه کنیم حتی ایران هم که اینقدر روی توان موشکی سرمایه گذاری کرد نه به خاطر بی اهمیت بودن نیروی هوایی، دریایی یا زمینی بوده که مسلماً با تجربه جنگ ۸ ساله برای همه نیروهای نظامی کشور اهمیت بی بدیل یک نیروی هوایی قدرتمند کاملاً روشن بود.
 

در پایان جنگ مذاکراتی برای خرید جنگنده های قدرتمندی چون میگ ۳۱ ، سوخو ۲۷ و سوخو ۲۴ صورت گرفت که همگی این جنگنده ها لبه تکنولوژی جنگنده بلوک شرق بود و با توجه به نوع این جنگنده ها نشان دهنده توجه بسیار ویژه و کاملاً تخصصی به نیروی هوایی بود و شاید اگر این خرید ها به نتیجه میرسید توجه به نیروی موشکی کمتر از حال حاضر میشد.

 

اما بدلیل محدودیت هایی که در کشور وجود داشت مسئولین کشور با مشاوره مسئولین نظامی مجبور به انتخاب سریع ترین و کارامد ترین گزینه شدند.

محدودیت های ما در مورد خریدهای  خارجی تحریم های تسلیحاتی و در مورد تولید داخلی محدودیت های تکنولوژی و زیر ساخت های مورد نیاز و در بحث کلی مسئله مهم توان مالی بودند

در ایران با توجه به محدودیت هایی که ذکر شد بهترین راه برای ایجاد یک موازنه برای جلوگیری از یک درگیری نظامی رفتن به سمت دستیابی به نیروی موشکی قدرتمند بود که هم از نظر امکان دسترسی به آن در مدت زمان کوتاه و هم از نظر تاثیرگذاری آن در ایجاد بازدارندگی نظامی در دسترس، بهترین گزینه بود.

 

البته به نظر میرسد که وقتی از آن زمان (سالهای بعد از جنگ) مقداری دور شدیم و با از دست داد عزیزانی چون شهید ستاری نیروی هوایی تا حدودی اهمت خود را در بین مسئولین نظامی و تصمیم گیران سیاسی از دست داد که به حمدالله این دید بعد از جنگ سوریه دوباره تغییر کرد و روزنه های امید برای احیای نیروی هوایی و باز پس گیری برتری هوایی در منطقه نمایان شد.

 

این مسئله نه فقط برای ایران بلکه در مورد تمام کشور ها روشن است که در صورت عدم وجود محدودیت های تکنولوژیکی، زیرساختی، تحریمی و مالی ایجاد نیروهای نظامی چندگانه بهترین گزینه است و هیچ نیرویی جای دیگری را پر نمی کند بلکه همگی مکمل یکدیگر و به منزله انگشتان یک دست اند.

[worior 25,817]

در زمان جنگ عراق 200 موشک بالستیک به ایران زد، تونسته بود تهران رو بزنه.

شعار جنگ جنگ تا پیروزی موشک زدن جا دیروزی! از اثرات روانی سنگین حملات موشکی صدام به شهرهای ایران بود.

میخواستن فرودگاه دزفول رو بزنن ولی چون دقت موشک پایین بود، میخورد نزدیک شهر بعضا به خود شهر. ایضا در مورد تهران وضعیت همین بود، سرهای جنگی رو عراقی ها سبک کرده بودن که موشک برسه به تهران، وحشت زیادی این موشک ها در تهران ایجاد کردن.

ایران در برابر 50 موشک به عراق زد، اما قصدش بیشتر پاسخ متقابل و متوقف کردن اقدام موشکی صدام بود. 

موشک هیچ حد و مرزی نداشت، هیچ پدافندی مانعش نبود و برد تقریبا کافی داشت.

 

متن اون پژوهشکده اسراییلی تا حدودی درسته، بخصوص اینکه در اسراییل برای موشکهایی با نیم کیلو سرجنگی شهرها به وحشت میفتن و مردم به پناهگاه ها فرار میکنن.

موشک های حزب الله باعث توقف جنگ در روز 33 شده.

 

موشک های صدام 3000 متر خطا داشتن.

در زمان حمله آمریکا به عراق در 1991، صدام 750 فروند جنگنده داشت و 28 لانچر بالستیک.(برآورد اولیه 33 لانچر بود)

اما هیچ کاری با جنگنده هاش پیش نبرد، تقریبا هیچ کاری. نقش نیروی هوایی عراق در گرفتن تلفات از ائتلاف رو بررسی کنید! اگر چیزی باشه.

ولی یه موشک بالستیک 28 کشته و 100 زخمی در عربستان بجا گذاشت در حالی که موشک رو هم در آسمان زده بودن.

بنابراین آیا میتونیم اینطوری نتیجه گیری کنیم که نیروی هوایی هم نمیتونه جنگی رو برنده باشه؟!! خیر.

اما اینها برای قدیم هست. 

هم در مورد نیروی هوایی و هم در مورد موشکی، اون چیزهایی که برنده رو تعیین میکنند:

 

-  سطح فناوری (کیفیت، دقت، برد و ..)

- توان اطلاعاتی (قدرت کشف و شناسایی، isr، c3i و ...)

- برتری عددی (بخصوص در موارد بالا)

- و موارد دیگر مثل جئوگرافی و ..
 

 

حالا دستور العمل عملیات تهاجمی در 1991، در گزارش نهایی به کنگره و DoD

 

CONDUCT OFFENSIVE OPERAWNS TO:
• Neutralize Iraqi National Command Authority
• Eject Iraqi Armed Forces from Kuwait
• Destroy the Republican Guard
• As Early As Possible, Destroy Iraq's Ballistic Missile, NBC Capability
• Assist in the Restoration of the Legitimate Government of Kuwait
https://archive.org/details/ConductofthePersianGulfWarFinalReporttoCongress/page/n133/mode/2up

 

Iraqi Centers of Gravity
In addition to these weaknesses, the Coalition had identified  Iraq's centers of gravity. First was the command, control, and leadership of the Saddam Hussem regime. If rendered unable to direct its military forces, or to maintain a firm grip on its internal population control mechanisms, Iraq might be compelled to comply with Coalition demands. Second, degrading Iraq's weapons of mass destruction capability would reduce a major part of the threat to other regional Istates. This meant attacking the known Iraqi nuclear, chemical and biological (NBC) warfare production facilities along with various means of delivery- principally ballistic missiles and long-range aircraft. The third of Iraq's centers of gravity was the Republican Guard. Eliminating the Guard in the KTO as a combat force would reduce dramatically Iraq's ability to conduct a coordinated defense of Kuwait or to pose an offensive tnreat to the region later. :

 

حتی نیروی هوایی با 750 فروند جنگنده رو عددی به حساب نیاوردن، در حالی که عراق در اون زمان میگ 29 و میراژ اف 1 داشت که از دید آمریکایی ها نسل 4 محسوب میشدن تو همین متن به DoD در جایی با اف 15 مقایسه. ولی محور تهاجم به نیروی هوایی عراق صرفا از بین بردن بمب افکن ها بوده.

 

تو این متن فوق که برای عملیات تهاجمی هست اصلا چیزی در مورد حذف نیروی هوایی عراق میبینید؟!

آمریکایی ها مرکز ثقل تهاجماتشون رو گذاشته بودن روی زیرساخت های ارتباطی، پادگان ها و موشک های بالستیک.

 

حالا بیایید برگردیم به 1991 و تو ارتش صدام یه تغییر بدیم؛

 

28 لانچر رو بکنیم 300 لانچر. مثل وضعیت ایران در اوایل 2000

دقت رو از 3 کیلومتر بکنیم 50 تا 100 متر و یا حتی 200 متر.

 

و تعداد شلیک ها به ائتلاف رو از 41 عدد و به اسراییل از 45 عدد بکنیم 600 عدد...

 

[alala 28,551]

به نظرم همچنان در پاسخ به این سوال به علت تعدد فاکتورهای دخیل تا یک بررسی جامع طبق یک پروتکل مشخص انجام نشه به یک توافق کلی نمیشه رسید.

 

ولی روی برخی موارد میشه توافق داشت (من از همون ابتدا اعتقادم بر این بوده که شرایطی که ایران مثلا در انتهای جنگ داشت و ویژگی های تهدیداتی که باهاش روبرو بود و امکاناتی که داشت بهترین راه ممکن را انتخاب کرد و به سمت توسعه موشکی رفت، هوشمندانه ترین و عاقلانه ترین و بهینه ترین راهی که ممکن بود انتخاب بشه (در نبرد نابرابر دو جبهه رو در رو و تنها ابزار نظامی موجود که این خلا را میتونست به شکل نامتقارن پر کنه با توجه به پدافند موشکی غایب در اون زمان و توان هوایی که امکان مقابله با نیروی هوایی را حتما داشت ولی موشکی را خیر)   با توجه به سطح و زمان و کمیت و کیفیت تهدیدات و در مقابل امکانات و زمان و اقتصاد و دسترسی ها و همکاری ها و اولویت ها برای: 1.رفع تهدید در بلندمدت و همزمان 2. امکان مقابله کوتاه مدت)

 

ولی الان در بحث خرید جنگنده هم معتقدم ما برای برخی موارد خاص خصوصا در زمان صلح (همسایگان و عملیات های زمان صلح که برای دفع تهدید تا مقابله و بازیهای نمایشی قدرت در آسمان و دفاع از مرزها ) و همچنین افزودن چند فاکتور به زمان جنگ برای پیچیده تر کردن محاسبات دشمن در استفاده از حریم هوایی همسایگان میتونیم و باید از فرصت خرید جنگنده هم استفاده بکنیم.

 

بحث اصلی ماجرا ولی اونجاست که به نظرم توافق نسبی وجود داره که انتخاب توسعه موشکی با توجه به تمام فاکتورها انتخاب درست و هوشمندانه ای بوده ولی نقدی که وجود داره به عدم سرمایه گذاری در مثلا بخش هوایی همزمان و توامان هست که بر این فرض استوار هست که امکانش بوده و نشده. یا میتونسته بخشی از موشکی را به خودش اختصاص بده و نداده. که چون دارای مجهولات و ابهامات زیادی است یک حکم قطعی نمیشه داد که آیا امکانش بوده و نشده یا اینکه چنان عرصه تنگ بوده که مجبور به قربانی کردن هوایی به پای موشکی برای رفع تهدید فوری تر و مهمتری شده (با توجه به قدرت نامتعادل دشمنی که باهاش طرف بودیم در بحث هوایی و پدافند) یا اینکه اصلا با توجه به شخص محوری برنامه ها موشکی شانس طهرانی را داشت ولی هوایی اشنس ستاری را خیلی زودتر از دست داد و قصد و غرضی در کار نبوده و تنها آدم درستش با توجه به اون سیستم قدیمی وجود نداشته. که میبینیم بعد از شهید طهرانی مقدم ها و سالها بعد از شهید ستاری ها توجه به شکل سیستماتیک توسعه متوازن هم بیشتر شده و البته شاید این مهیا نمیشد مگر پشتوانه موشک هایی که اجازه میده با فراغ بال بیشتری سراغ طرح های موازی رفت چون یک بازدارندگی نسبی ایجاد شده.

 

[Brave_Heart 1,963]

فکر نکنم با تمام بحث هایی که در این تاپیک و چند تاپیک دیگر در طول سالیان گذشته شده است دیگر کسی تردیدی داشته باشد که یگانهای موشکی به هیچ عنوان نمی توانند و نخواهند توانست جایگزین یک نیروی هوایی پویا و کاربردی شوند. از سوی دیگر واقعیت این است که با وجود همه ادعاها، راهبرد موشکی جناب شمخانی و دوستان هرچه بوده تاکنون امتحان خود را پس نداده است و البته شاید یک دلیل آن این باشد که خود این راهبرد مانع از آزمایش شدن خودش شده است. به بیان دیگر دشمنان از ترس موشک باران شدن زیرساخت‌های صنعتی و نظامی خود جرأت تازش به ایران را نداشته اند که نشان از موفقیت این راهبرد دارد. دلیل دیگر هم می تواند این باشد که برخلاف شانتاژ رسانه ها، شاید اصولا” کشورهای دیگر قصد جدی و برنامه ریزی شده برای تازش به ایران نداشته اند. به هرحال هرچه بوده است، دو سه دهه گذشته را بدون جنگ و خونریزی در مرزها و درون کشور پشت سر گذاشتیم.

از سوی دیگر مشخصا” نمی توان به کمبود بودجه یا فناوری به عنوان بهانه ای برای وضعیت اسفبار کنونی نیروی هوایی استناد کرد:

- هزینه های طراحی، ساخت، و نگهداری یک شهر موشکی اگر از هزینه های مشابه برای یک پایگاه هوایی بیشتر نباشد، قطعا” کمتر نیست. 

- درباره نیروی هوایی، برخلاف صنعت موشکی، نیازی نبود از صفر شروع کنیم و بسیاری از زیر ساخت‌ها در کشور وجود داشت. صنایع هوایی ایران از اوایل دهه پنجاه خورشیدی تعمیرات اساسی بسیاری از پرنده های نیروی هوایی را انجام می دادند و کارشناسان زیادی در این زمینه در داخل و خارج از کشور آموزش دیده بودند. فناوری ساخت جنگنده ای مانند اف -۵ دستیافتنی تر از موشک هایی مانند موشک خرمشهر بود.

- در طول سه دهه گذشته تنها بخش بسیار کوچکی از نوسان گیری های سالیانه ای که حکومتیان از نرخ دلار، طلا، خودرو، تعرفه ها و مالیات ها، تفاوت بهای نفت در بودجه با بهای واقعی، ... به جیب زده اند کافی بود تا اکنون نیرویی هوایی حتی به مراتب قدرتمند تر از نیروی هوایی شاهنشاهی داشته باشیم.  

-  با مشاهده گفتگوهای اخیر سرهنگ حمزه ای با خلبانان نیروی هوایی کاملا” متوجه می شوید که عزیزان خلبان که در درون نیرو هستند و قطعا” از ما و شما بهتر می دانند که آنجا چه خبر است، چه دل پُری دارند. به ویژه گفتگوی ایشان با سرهنگ اصغر شفیعی به مناسبت سالروز شهادت جناب ابوعطا را تماشا کنید. هر دوی این بزرگواران خلبانان پس از جنگ هستند و در درون خود این سیستم پرورش یافته اند.

- توسعه نیروی هوایی فقط توسعه سخت افزاری در زمینه خود هواپیماها نیست. آیا شما دوستان توسعه زیر ساختی، نرم افزاری، آموزشی هم در نیروی هوایی مشاهده کرده اید؟ چند پایگاه جدید هوایی در کشور در چهار دهه گذشته درست شده است؟ کدام یک از پایگاههای قدیمی به درستی و راستی بازسازی شده اند؟ چند رزمایش مشترک با کشورهای دیگر انجام شده است؟ چرا بوی گند دستشویی های مهم‌ترین پایگاه هوایی کشور از چند ده متری قابل استشمام است؟ چرا خلبانان گرامی فیزیک بدنی درستی نداشته و بسیاری از آنها شکم به هم زده اند؟ 

اگر جملات بالا را چند بار با دقت و بدون تعصب بخوانید متوجه می شوید که اصلا” و ابدا” اراده و خواستی برای کمک به نیروی هوایی وجود نداشته است. خواستن، توانستن است و نتوانستن ناشی از نخواستن! حال دلیل این امر چیست، بحث جداگانه ای است. به عنوان نمونه دکتر سورنا ستاری سه سال پیش گفت موتور اوج قرار بود بیست سال پیش از آن به تولید انبوه برسد. چه شد که گروه شهید ستاری از رهبری نیروی هوایی حذف و تمامی برنامه های توسعه نیروی هوایی برای چند دهه متوقف شد؟ چرا خبر شهادت این گروه با تأخیر به عموم اعلام شد؟ چرا ابتدا اعلام شد هواپیمای ایشان در کیش، سپس در بندرعباس، و در نهایت در اصفهان سقوط کرده است؟ چرا بلافاصله پس از شهادت این بزرگوار، خانواده ایشان را از خانه های سازمانی ارتش بیرون انداختند؟ موضوع خیلی پیچیده تر از این حرف ها است.

ولی هرچه بود و هست حداقل ما اکنون دارای یک نیروی موشکی پویا و کاربردی هستیم که در جای خود جای سپاس دارد. به بیان دیگر، سرکوب نیروی هوایی مانع از توسعه نیروی موشکی نشد. در بسیاری موارد دیگر، سرکوب یک راهبرد در کشور به پیشرفت راهبرد دیگر نیانجامید. برای نمونه، سرکوب واردات خودرو با وضع تعرفه های وحشتناک و یا سنگ اندازی در تولید مشترک خودرو با خودروسازان خارجی به پیشرفت و بالندگی خودروسازان داخلی نیانجامید. حذف یارانه سوخت به کاهش مصرف آن کمکی نکرد، ...

ویرایش شده در دی 99 توسط Brave_Heart

[Excalibur 326]

فردا پس فردا همین پست رو مشرق نیوز به عنوان تحلیل اختصاصی می‌ذاره و می‌نویسه "شونصد دلیل برای اینکه ما موشک ساختیم و سراغ جنگنده نرفتیم" و از قضا یه عده از کابرای میلیتاری هم لینکشو کپی می‌کنن و میارن می‌ذارنش همین‌جا و دوباره شروع به تحلیل!!!! می‌کنن.

و این دوگانه‌ی موشک بهتر است یا جنگنده تا ابد ادامه خواهد داشت.

[HRA 3,841]

سلام علیکم

حقیقت این است که مطلب فوق، که برادرمان لطف کرده و زحمت ترجمه اش آن را کشیده اند را باید ابتدا با فضای ذهنی یک تحلیل گر عبری دید و مطالعه کرد و سپس نکات اخذ شده از آن را برای خودمان بومی سازی نماییم (شناخت دشمن برای دفاع یا حمله به آن ها در آینده) . در واقع باید فضا و ساختار تهدیداتی که رژیم صهیونیستی با آن مواجه است را هم مشاهده کرد.

این یک اصل است که برداشت های ما از جهان پیرامونمان مبتنی بر فضایی است که ما داریم در آن زیست می کنیم که یکی از آن ها فضای تهدیدات و ژئوپليتيك تهديد است که با آن مواجه هستیم.