موشک‌های بالستیک جایگزینی برای نیروی هوایی موشک‌های بالستیک جایگزینی برای نیروی هوایی

[MONTAZEREZOHOR 20]

بر 6 دی 1399 در 20:32 , ghiam گفت:

موشک‌های بالستیک جایگزینی برای نیروی هوایی

 

بسم الله الرحمن الرحیم 

 

با عرض سلام 

نظرات همه خوب هست ولی باید شرایط ایران رو در نظر گرفت

ما اگه ۵۰۰ جنگنده به روز دنیا رو داشتیم باز درصد موفقیت ما در جنگ بسیار کم هست چرا دشمنان ما رژیم صهیونیستی،آمریکا،اروپا،حکومت آل ها،ترکیه و شاید هم پاکستان حتما برای جنگ با ما  ائتلاف درست می کنند و حتماً هم از نظر کمیت و کیفیت نیروی هوایی آنها دست بالا را دارد ،اگر با هزینه های هنگفت نیروی هوایی دست و پنجه نرم کنیم جلوی ائتلاف آنها شانسی نخواهیم داشت اما موشک با توجه به گستردگی کشورمان و ناهمواری های بسیار و همینطور سیلو های موشکی و مزرعه موشکی و پرتابگرهای متحرک می‌توانیم موازنه قدرت ایجاد کنیم این به معنای این نیست که دست از نیروی هوایی بکشیم تا آن میزانی که می توانیم باید هواپیماهای مان را به روز کنیم با تعویض موتور های آنها ارتقاء الکترونیک و حتی اگر می توانیم با خریدن ۵۰ الی ۱۰۰ جنگنده  بحث موشکی و موشک های بالستیک با توجه به سپر دفاع موشکی دشمن راه حل خوبی برای حمله نیست مگر آن که مجهز به کلاهک های گلایدر شوند و توسعه موشک‌ها کروز ساب سونیک سوپر سونیک هایپرسونیک و همچنین پهپادهای انتحاری با اینها می شود تمام پدافند یا اکثر توان پدافندی آن ها را نابود کرده برتری همه‌جانبه برای خودمان ایجاد کنیم مانند جنگ یمن چقدرموشک‌های کروز و پهپادهای انتحاری آنها تاثیری در جهان قدرت داشت 

[worior 25,866]

قیمت تولید برخی محصولات در ایران بخاطر وجود زیرساخت ارزانتر از جاهای دیگه است. چطوری این زیرساخت اولیه میتونه ما رو تولید کننده کنه یا هزینه ها رو کاهش بده؟ مثلا در تولید موشک یا جنگنده؟

 

در مثال موشک

مثلا تولید TRL-9 یک سامانه موشکی ممکن بود ساختنش50 میلیون دلار در بیاد و از این 50 میلیون دلار ممکنه  95 درصدش هزینه تحقیق و تولید باشه.

ولی وقتی میره در خط تولید ممکنه 500 میلیون دلار دیگه برای ایجاد خطوط تولید موازی مثلا تولید ده موشک در ماه هزینه بشه. و هر ده ماه مثلا 10 میلیون دلار هزینه نگهداری خط بصورت فعال باشه.

این برای جنگنده و یا هر محصول نظامی دیگری هم که ابداع جدید باشه هست و تفاوتی نمیکنه.

 

بنابراین تا اینجا هزینه اثبات فناوری و ایجاد خط تولید 550 میلیون دلار بوده.

 

• حالا خط تولید رو برای N فروند ببندید؛
• مواد اولیه شده 5 درصد که خرید تک بودن، یعنی 2.5 میلیون دلار برای هر فروند
• اگر مواد اولیه 100 فروند تهیه کنید، میتونیداز تخفیف و کاهش هزینه ها مثل حمل و نقل قیمت عمده و .... برخوردار بشید و مثلا 2 میلیون دلار بخرید 
• اگر برای 1000 فروند باشه این بیشتر کاهش پیدا میکنه مثلا 1.5 میلیون و برای 5000 فروند هزینه ها بسیار کمتر خواهد شد ممکنه تا 1 میلیون دلار
• _____________
• با نرخ ده موشک در ماه برای 3 مدل و یک حالت بهینه:
•  100 فروند  = (200+550)/100= هر موشک 7.5 میلیون دلار=10 ماه
• 1000 فروند =((ماه 10*10)+((1000*1.5)+550))/1000= هر موشک 2.15 میلیون دلار= 8 سال
• 5000 فروند =((ماه 10*50)+((5000*1)+550))/5000= هر موشک 1.71 میلیون دلار= 41 سال

 

سقف قیمت از طریق میزان تولید تعیین میشه و کف قیمت از طریق مواد اولیه.

یک محصول موشکی میتونه ارقامی بین 7.5 تا 1.7 میلیون دلار داشته باشه.  و کمتر از قیمت مواد خامش که 1 میلیون دلار هست نمیتونه باشه. 

از طرفی 41 سال هم بی معنی به نظر میرسه.

راه سریع و حجیم؛

که معنیش خرج کردن بیشتر در ایجاد خطوط تولید موازی هست، یعنی 4  خط تولید دیگر راه بیفته.

ساخت 5000 موشک ((40*50)+((5000*1)+(50+(500*4)))/5000= حدود 1.81 میلیون دلار برای هر موشک در 10 سال. و 9 میلیارد دلار هزینه کلی

 

راه بهینه و سریع و متوسط؛

ساخت 2500 موشک در 5 سال و تهیه مواد و متوقف کردن خط تولید برای سفارش بعدی.

((40*62.5)+((2500*1)+(50+(500*4)))/2500= 2.82 میلیون دلار برای موشک در 5 سال و حدود 7 میلیارد دلار هزینه کلی/.

میبیند که قیمت یابی امری راحت نیست.

 

بنابراین تولید انبوه یک محصول نظامی چه جنگنده و چه موشک یک اجبار هست نه یک خواسته.

و به همین دلیل که خیلی ها نمیتونند 7.5 میلیون دلار بابت ساخت موشک و حل مسئله محدودشون بدن، اکثرا رو به خرید خارجی میارن و حاضرن بابت موشکی که واسه کشور تولید کننده عمده مثلا 1.7 میلیون دلار در اومده دو برابر 3.4 میلیون هزینه کنند. و این در هر حال براشون به صرفه تر هست!

اما هیچ وقت تولید کننده نخواهند شد و هزینه ای که امروز برای تولید کننده شدن نکردن رو فردا با از رده خارج شدن چیزی که امروز خریدن دوبرابر باید پرداختن کنن.

 

اگر انتخاب کنیم که تولید کننده موشک باشیم، باید خطوط  تولید بزرگ راه انداخته باشیم و وارد تولید حجمی هم شده باشیم که برامون به صرفه در بیاد. اما اثراتش چیه؟

 

تو پست های قبلی گفتم؛

- فشار صنعت، فشار سرمایه(در ایران بودجه)، فشار اشتغال.

 

خوب در مثال بالا 5000 موشک ساختیم، 4 خط تولید عظیم موشک هم درست شد، کلی آدم مشغول بکار شد و یک بودجه عظیم سالانه هم اختصاص یافت. با این چه کنیم؟!

اینجاست که تولید کننده میگه بزار نوع دیگری موشک بسازیم چون زیرساختش رو داریم! و قطعا نمیتونه با خط تولید موشک کشتی درست کنه!

از طرفی فشار صنعت یه بعد دیگه هم داره و اون هم هراس رفتن سراغ یک بستر دیگه است، چون هزینه های زیادی برای تجربه در حوزه فعلی کرده نسبت به رفتن به حوزه های دیگه ریسک پذیری خودش رو از دست میده و صنعت نظامی رو از دچار همون نزدیک بینی استراتژیک میکنه که همه دنیا الان بهش گرفتارن!

 

آمریکا بدتر از همه...

بخصوص در این تسلیحات آینده دارن پلتفرم هایی میسازن که هیچ وقت بکارشون ممکنه نیاد. و یا هیچ یک به حد صرفه جویی لازم برای سفارش گیری در جهت تولید انبوه نرسن.

 

از این رو هست که کشورهای سازنده بسرعت دنبال شرکای خارجی میگردن. مثل همین JSF 

 

و به همین دلیل هست که؛

میگ 21 .. 11 هزار فروند تولید شده

اف 16 .. 4500 فروند

اف 4 .. 5195 فروند

اف5 ... بیش از دو هزار فروند

میراژ 3 .. 1400 فروند

میراژ 2000 .. 600 فروند

و بیش از 2000 فروند سفارش برای اف 35

 

و به همین نسبت هم که میزان تولید انبوه و یا سفارش ها کاهش پیدا کرده قیمت ها هم رفته بالا. و این معضل رو هم پیش آورده که کشورهای سازنده نخواهند نیروی هوایی رو کم کنند یا برن سراغ روش های دیگر. و در عوض در توسعه همین نیرو باقی بمانند.

 

اگر ما بخواهیم جنگنده ساز بشیم، باید از یک مدل دست کم 500 فروند تولید کنیم. چرا؟

 

 

مثال موشک که بالا هست رو به یاد بیارید؛

وقتی 2500 یا 5000 فروند رو ساختید.  دیگه 2 میلیارد دلار برای زیر ساخت رو پرداخت نمیکنید و اگر بتوانید نیمی رو هم صادر کنید، هزینه نیروی موشکی سر به سر میشه. بعبارتی 2500 فروند موشک براتون صفر دلار در میاد. البته با این سود که 5 تا 10 سال هم اشتغال ایجاد کرده.

 

 

پس ما هیچ وقت! هیچ وقت جنگنده ساز نخواهیم شد...

 

 

در مورد مفهوم TRL-9

 

 

 

https://en.wikipedia.org/wiki/Technology_readiness_level

 

 

 

 

[arminheidari 24,413]

57 minutes قبل , worior گفت:

پس ما هیچ وقت! هیچ وقت جنگنده ساز نخواهیم شد...

 

 

موارد مالی رو درست گفتید 

ولی ما روی جنگنده تحقیقات انجام داده ایم و هزینه تحقیقات رو پرداختیم

بعضی از زیرساخت ها هم فراهم هست

 

اولویت بندی در توسعه دانش ساخت هواپیما لینک

 

بر 6 آذر 1399 در 22:29 , arminheidari گفت:

* سوال کاربردی تر : در این مسیر چه اقداماتی انجام شد و چه توانمندی هایی کسب شد؟ 

- ورود به عرصه جمینگ و جنگ الکترونیک هوایی 

- ارتقا سیستم رادار در جنگندها و تولید حداقل یک نمونه راداری داخلی (ژن برتر گرومن)

- ارتقا سیستم ایونیک و کنترل آتش و نیمه بومی کردن آن برای جنگنده ها 

- تولید رنج نسبتا خوبی از موشک های هوا پایه 

- ساخت نمونه های موتور جنگنده اف 5 و اف 14 و مهندسی معکوس انها 

- توانمندی ساخت بدنه جنگنده های موجود بویژه بال اف 14 

- ساخت اجزا جانبی مثل چرخ و متعلقات، چتر نجات، تجهیزات عملیات در شب، تجهیزات سوخت گیری هوایی

و ...

 

 

این همه کار ولی خروجی در جنگنده دیده نمی شود چرا؟ 

 

از سمت دیگر الگوی اسرائیل را باید دید 

بر 4 آبان 1399 در 10:16 , arminheidari گفت:

•    نکته جالب دیگر در خصوص تجارت، نگاه فروشنده به خریدار است. اگر فروشنده بداند خریدار قابلیت تولید و شناخت کامل از محصول دارد رفتارش به شدت متفاوت خواهد بود و این مساله در خصوص تفاوت شکل فروش جنگنده به اسرائیل و امارات و عربستان دیده می شود. اسرائیل بعد از جنگ با اعراب بر اساس نقشه های فرانسوی ها، آمریکایی ها و چند جنگنده دیگر، اقدام به ساخت جنگنده هایی چون کفیر و لاوی کرد و با ادعای دفاع از خود قوانین مالکیت را زیرپا گذاشت. با تکمیل جنگنده سازنده های جنگنده در مقابل کسی قرار گرفته بودند که جنگنده ای ارزان و همتراز تولید کرده بود و در حال اشغال بازار آنها بود از این رو پیشنهاد های فروشی به اسرائیل شد تا توسعه جنگنده را به عنوان سازنده کنار بگذارد. اما اسرائیل در قبال این امتیازها، فقط طراحی موتور و بدنه را کنار گذاشت و تکنولوژی حساس موشک، رادار و جنگ الترونیک را توسعه داد و امروز قابلیت های خود را بر سوریه و روسیه به رخ می کشد. 

 

 

•    مثال جالب دیگری که در خرید هواپیمای جنگی توسط اسرائیل می توان گفت، خرید قالب و مکانیک هواپیما و اصلاح رادار، سیستم آتش و ارتباطی جنگنده در خود اسرائیل هست. از این طریق هزینه خرید رادار و سیستم اتش از جنگنده حذف یا کم می شود و از سوی دیگر بخش حساس جنگنده که در نبرد چالش بر انگیز می شود در دستان صنایع دفاعی اسرائیل باقی خواهد ماند. یعنی بخش بدنه، موتور و بخشی از موشک ها به عنوان تکنولوژی غیرحساس ولی دست و پاگیر وارد می شود و بخش مربوط به تکنولوژی بالا در خود اسرائیل توسعه داده می شود. این نگاه در خصوص جنگنده های اسرائیل باعث می شود که آمریکا به عنوان سازنده قابلیت چندانی در شناخت و جاسوسی از جنگنده را نداشته باشد و جنگنده نیز مطابق با نیازهای خود خریدار رفتار کند. همچنین تکنولوژی رادار و جنگ الکترونیک قابل توسعه و استفاده در دیگر جنگنده ها به عنوان ارتقا خواهد بود. در فروش جنگنده اف 35 شاهد تغییر کدها و برنامه ریزی های جنگنده های ارسالی توسط اسرائیل بودیم چیزی که اف 35 را به یک جنگنده نیمه بومی تبدیل می کند. این نکته به قدری جالب است که در بحث خرید تجهیزات از کشور خارجی به عنوان الزام مهم باید توسط ایران رعایت شود. 



 

همه این موارد نشان می دهد که خریدار باید درک صحیح و کاملی از هدف خود داشته باشد و کیفیت خرید را متناسب با واقعیت و نیاز تطابق دهد. 

 

[Overdose 2,106]

کشوری به وسعت‌ما میتونه همون‌زیرساخت‌ توسعه و ساخت موتور و بدنه را‌هم حتی با صرفه اقتصادی داشته باشه مثلا صنایع ساخت‌موتور که بتونن در شرایط تحریمی موتور و قطعات تجاری مورد نیاز مارا فراهم‌کنند و یا حتی برای بالگرد ها و موتور های توربین‌گازی صنایع کشتی رانی و نیروگاهی هم خدمات‌رسانی کنند و این در مواقع تحریم هست و در زمان رفع تحریم هم‌بصورت یک‌پیمانکار برای ابر شرکتهای جهانی و تحت لیسانس اونها همکار ی کنند و کسب منافع و سود تجربه کنند و  خودش را توسعه بده همین‌موارد در ساخت بدنه  هم امکان پذیره به علاوه یک‌روش دیگه توسعه و ساخت موتور هایی هست که کاربرد چند گانه داشته باشه مثلا هم درپهپاد ها هم در جمبو های مسافربری و در جنگنده ها کلاس های مختلف اون قابل نصب باشه حتی تو کشور های توسعه یافته هم چنین کاری را برای کاهش هزینه ها انجام دادن !!

ساخت جت‌های تجاری مورد نیاز‌ هم باید در دستور کار‌باشه با پیشبرد صنایع فوق‌ این راه میتونه توسعه نظامی را ثمره اش را به دیگر بخش‌ها‌هم‌تسری بده.

ویرایش شده در دی 99 توسط Overdose

[worior 25,866]

4 hours قبل , arminheidari گفت:

موارد مالی رو درست گفتید 

ولی ما روی جنگنده تحقیقات انجام داده ایم و هزینه تحقیقات رو پرداختیم

بعضی از زیرساخت ها هم فراهم هست

 

اولویت بندی در توسعه دانش ساخت هواپیما لینک

 

از سمت دیگر الگوی اسرائیل را باید دید 

 

توسعه دانش با استفاده از دانش و سپس سودآور بودن دانش 3 مفهوم مجزاست

اروپایی ها مقدار زیادی دانش و علوم مختلف تولید میکنند بسیار زیاد اما این تولید علم به اندازه اونچیزی که در چین و یا آمریکا هست سودآور نیست و به تولید سرمایه منجر نمیشه، در ایران هم به همین شکله با اینکه مقدار زیادی علم تولید میشه اما سرمایه ای تولید نمیشه و حتی سود این تولید علم به کشورهای دیگه میرسه.

اینکه دانش ساخت هواپیما رو داشته باشید تا هواپیماساز بودن فرقش در همون نکته ای هست که گفتم؛ ساخت یک وسیله به قیمت های 7.5 میلیون تا 1.7 میلیون دلار.

 

اسراییل هم جنگنده ای تولید نکرده!

یک دستکاری و کپی از میراژ با موتور فانتوم هست. این کار رو خیلی از کشورها کردن. ولی نتونستن از این سطح فراتر برن و اونچیزی هم که تولید کردن در واقع دامنه ای از یک محصول قبلا تولید انبوه شده بود. 

یه نمونه هند و جنگنده تجاس.

هندی ها مجبور به پرداخت حدود 7 میلیارد دلار برای 83 فروند تجاس نوع یک شدن. یعنی 84 میلیون دلار برای هر جنگنده و همه میدونیم که این تجاس در برابر سوخوی 35 با همین قیمت هیچ چیزی نیست و میدانیم که ارزانتر از هند جایی دیگری نمیشه چیزی تولید کرد.

 

اگر برگردیم به مثال موشک ما اون 50 میلیون دلار رو پرداخت کردیم. نه 550 میلیون دلار و سپس 7 میلیارد دلار برای کل برنامه. و باهاش اف 5 ساختیم که اصلا هیچ نادونی رو نمیتونیم باهاش راضی به خرید کنیم.

 

بنابراین برای جنگنده ساز شدن باید یه برنامه چند ده میلیارد دلاری و یه زیرساخت سالی دست کم 24 فروند داشت.

[SAEID 2,832]

بر 6 دی 1399 در 20:32 , ghiam گفت:

موشک‌های بالستیک جایگزینی برای نیروی هوایی

سلام

از بابت مقاله خوبی که ترجمه کردید و اتفاقا مورد لازمی هم بود تشکر میکنم.

 

بر 8 دی 1399 در 12:58 , worior گفت:

در زمان جنگ عراق 200 موشک بالستیک به ایران زد، تونسته بود تهران رو بزنه.

شعار جنگ جنگ تا پیروزی موشک زدن جا دیروزی! از اثرات روانی سنگین حملات موشکی صدام به شهرهای ایران بود.

میخواستن فرودگاه دزفول رو بزنن ولی چون دقت موشک پایین بود، میخورد نزدیک شهر بعضا به خود شهر. ایضا در مورد تهران وضعیت همین بود، سرهای جنگی رو عراقی ها سبک کرده بودن که موشک برسه به تهران، وحشت زیادی این موشک ها در تهران ایجاد کردن.

ایران در برابر 50 موشک به عراق زد، اما قصدش بیشتر پاسخ متقابل و متوقف کردن اقدام موشکی صدام بود. 

موشک هیچ حد و مرزی نداشت، هیچ پدافندی مانعش نبود و برد تقریبا کافی داشت.

 

متن اون پژوهشکده اسراییلی تا حدودی درسته، بخصوص اینکه در اسراییل برای موشکهایی با نیم کیلو سرجنگی شهرها به وحشت میفتن و مردم به پناهگاه ها فرار میکنن.

موشک های حزب الله باعث توقف جنگ در روز 33 شده.

 

موشک های صدام 3000 متر خطا داشتن.

در زمان حمله آمریکا به عراق در 1991، صدام 750 فروند جنگنده داشت و 28 لانچر بالستیک.(برآورد اولیه 33 لانچر بود)

اما هیچ کاری با جنگنده هاش پیش نبرد، تقریبا هیچ کاری. نقش نیروی هوایی عراق در گرفتن تلفات از ائتلاف رو بررسی کنید! اگر چیزی باشه.

ولی یه موشک بالستیک 28 کشته و 100 زخمی در عربستان بجا گذاشت در حالی که موشک رو هم در آسمان زده بودن.

بنابراین آیا میتونیم اینطوری نتیجه گیری کنیم که نیروی هوایی هم نمیتونه جنگی رو برنده باشه؟!! خیر.

اما اینها برای قدیم هست. 

هم در مورد نیروی هوایی و هم در مورد موشکی، اون چیزهایی که برنده رو تعیین میکنند:

 

-  سطح فناوری (کیفیت، دقت، برد و ..)

- توان اطلاعاتی (قدرت کشف و شناسایی، isr، c3i و ...)

- برتری عددی (بخصوص در موارد بالا)

- و موارد دیگر مثل جئوگرافی و ..
 

 

حالا دستور العمل عملیات تهاجمی در 1991، در گزارش نهایی به کنگره و DoD

 

CONDUCT OFFENSIVE OPERAWNS TO:
• Neutralize Iraqi National Command Authority
• Eject Iraqi Armed Forces from Kuwait
• Destroy the Republican Guard
• As Early As Possible, Destroy Iraq's Ballistic Missile, NBC Capability
• Assist in the Restoration of the Legitimate Government of Kuwait
https://archive.org/details/ConductofthePersianGulfWarFinalReporttoCongress/page/n133/mode/2up

 

Iraqi Centers of Gravity
In addition to these weaknesses, the Coalition had identified  Iraq's centers of gravity. First was the command, control, and leadership of the Saddam Hussem regime. If rendered unable to direct its military forces, or to maintain a firm grip on its internal population control mechanisms, Iraq might be compelled to comply with Coalition demands. Second, degrading Iraq's weapons of mass destruction capability would reduce a major part of the threat to other regional Istates. This meant attacking the known Iraqi nuclear, chemical and biological (NBC) warfare production facilities along with various means of delivery- principally ballistic missiles and long-range aircraft. The third of Iraq's centers of gravity was the Republican Guard. Eliminating the Guard in the KTO as a combat force would reduce dramatically Iraq's ability to conduct a coordinated defense of Kuwait or to pose an offensive tnreat to the region later. :

 

حتی نیروی هوایی با 750 فروند جنگنده رو عددی به حساب نیاوردن، در حالی که عراق در اون زمان میگ 29 و میراژ اف 1 داشت که از دید آمریکایی ها نسل 4 محسوب میشدن تو همین متن به DoD در جایی با اف 15 مقایسه. ولی محور تهاجم به نیروی هوایی عراق صرفا از بین بردن بمب افکن ها بوده. 

 

تو این متن فوق که برای عملیات تهاجمی هست اصلا چیزی در مورد حذف نیروی هوایی عراق میبینید؟!

آمریکایی ها مرکز ثقل تهاجماتشون رو گذاشته بودن روی زیرساخت های ارتباطی، پادگان ها و موشک های بالستیک.

 

حالا بیایید برگردیم به 1991 و تو ارتش صدام یه تغییر بدیم؛

 

28 لانچر رو بکنیم 300 لانچر. مثل وضعیت ایران در اوایل 2000

دقت رو از 3 کیلومتر بکنیم 50 تا 100 متر و یا حتی 200 متر.

 

و تعداد شلیک ها به ائتلاف رو از 41 عدد و به اسراییل از 45 عدد بکنیم 600 عدد...

 

عذرخواهی می کنم از اینکه میام وسط بحث!

ولی برای اینکه برآورد بهتری از توانایی ارتش عراق داشته باشید این آمار رو کپی پیست میکنم!

به نقل از میلیتاری بالانس 1990 نیروی هوایی عراق بدین صورت بود:

پرسنل 40 هزار نفر شامل 10 هزار نفر پدافند هوایی ، 689 هواپیمای جنگی

بمب افکن 2 اسکادران

1 اسکادران توپولف22 با 8 فروند و 1 اسکادران ترکیبی 4 فروند توپولف16 و 4 فروند اچ6دی

جنگنده بمب افکن 22 اسکادران

2 اسکادران با 30 فروند جی6

5 اسکادران با 90 فروند میگ23

4 اسکادران با 64 فروند میراژ اف1 ئی کیو5

2 اسکادران با 30 فروند سوخو7

4 اسکادران با 70 فروند سوخو20

1 اسکادران با 16 فروند سوخو24

4 اسکادران با 60 فروند سوخو25

جنگنده شکاری 17 اسکادران

40 فروند جی7

150 فروند میگ21

25 فروند میگ25

30 فروند میراژ اف1 ئی کیو

30 فروند میگ29

شناسایی

1 اسکادران شامل 5 فروند میگ21 و 7 فروند میگ25

آواکس 2 فروند ایلیوشن76 عدنان

تانکر 1 فروند ایلیوشن76

ترابری

2 اسکادران شامل 10 فروند آنتونف2 ، 10 فروند آنتونف12 ، 6 فروند آنتونف24 ، 2 فروند آنتونف26 ، 19 فروند ایلیوشن76

تمرینی

35 فروند آ اس202 ، 88 فروند ئی ام بی312 ، 50 فروند ال29 ، 40 فروند ال39 ، 16 فروند ام بی233 ، 16 فروند میراژ اف1بی کیو ، 50 فروند پی سی7 ، 30 فروند پی سی9 ، 2 فروند توپولف22 ، 10 فروند یاک11 و تعدادی سوخو7

موشک هوا به سطح

ای ام39 ، ای اس4 ، ای اس5 ، ای اس11 ، ای اس12 ، ای اس30 ال ، سی601

موشک هوا به هوا

ای ای2 ، ای ای6 ، ای ای7 ، ای ای8 ، آر530 و آر550

نیروی موشکی

50 پرتابگر فراگ7 و سجیل ، 36 پرتابگر اسکاد بی ، العباس و الحسین

نیروی پدافند

160 پرتابگر سام2 ، 140 پرتابگر سام3 ، در حدود 300 پرتابگر سام6و7و8و9و14 و 100 پرتابگر رولند

4 هزار توپ ضدهوایی شامل 23 م.م. ، 37 م.م. ، 57 م.م. ، 85 م.م. ، 100 م.م. و 130 م.م.

[Brave_Heart 1,963]

افزایش ۲۸ پرتاب کننده به ۳۰۰ که هیچ، عراق ۱۰۰۰ پرتاب کننده هم داشت بدون داشتن یک نیروی هوایی که می توانست از آنها در برابر تازش هوایی نیروهای غربی نگهداری کند، پایانی بهتر به همراه نمی داشت. داشتن ۳۰۰ پرتاب کننده تنها فهرست اولویت تازش های هوایی را دگرگون می کرد و زمان مورد نیاز برای نابودی آنها درازتر می کرد. از سوی دیگر پراکندگی و پنهان کردن ۲۸ دستگاه پرتاب کننده از ۳۰۰ دستگاه و ۳۰۰ دستگاه از ۱۰۰۰ دستگاه برای عراق بسیار آسان تر بود. شمار بیشتر پرتاب کننده ها تنها زمانی به درد عراق می خورد که در یک تازش پیش دستانه پایگاههای هوایی کشورهای دشمن را نابود می کرد که آنهم دو مشکل داشت:

۱- خرابه‌ها پس از چند هفته یا چند ماه بازسازی می شدند و دوباره روز از نو و روزی از نو!

۲- دقت موشک های عراق در آنزمان چنین توانایی را به عراق نمی داد و شمار بسیار بیشتری موشک برای نابودی اهداف نیاز بود. 

اکنون هم که وظیفه نابودی پرتاب کننده های موشک به پهپادها واگذار شده که این کار را بسیار آسان‌تر، با هزینه بسیار کمتر، و با دقت بالاتری انجام می دهند. شاهکار پهپادها در نبرد اخیر ارمنستان - آذربایجان را فراموش نکنیم که صد البته همین شاهکار هم در نبود برتری هوایی ارمنستان به دست آمد وگرنه چندین و چند فروند پهپاد ما توسط پرنده های آمریکا، عزراییل، و پاکستان تاکنون سرنگون شده اند.

ویرایش شده در دی 99 توسط Brave_Heart

[alala 28,627]

1 hour قبل , Brave_Heart گفت:

افزایش ۲۸ پرتاب کننده به ۳۰۰ که هیچ، عراق ۱۰۰۰ پرتاب کننده هم داشت بدون داشتن یک نیروی هوایی که می توانست از آنها در برابر تازش هوایی نیروهای غربی نگهداری کند، پایانی بهتر به همراه نمی داشت. داشتن ۳۰۰ پرتاب کننده تنها فهرست اولویت تازش های هوایی را دگرگون می کرد و زمان مورد نیاز برای نابودی آنها درازتر می کرد. از سوی دیگر پراکندگی و پنهان کردن ۲۸ دستگاه پرتاب کننده از ۳۰۰ دستگاه و ۳۰۰ دستگاه از ۱۰۰۰ دستگاه برای عراق بسیار آسان تر بود. شمار بیشتر پرتاب کننده ها تنها زمانی به درد عراق می خورد که در یک تازش پیش دستانه پایگاههای هوایی کشورهای دشمن را نابود می کرد که آنهم دو مشکل داشت:۱

 

 

زمانی که بحث موشکی میشه دوستان عواملی مثل نیروی هوایی را وارد معادله میکنند ولی در مقابل پدافند را از معادله خارج میکنند؟ نقش پدافند در تازش هوایی برای نابودی لانچرها چرا نادیده گرفته میشه حتی اگر خودش در معرض تهدید باشه؟ مگر یک نیروی هوایی مدافع در معرض تهدید نیروی هوایی قدرتمند و انبوه دشمن نیست؟

 

برای حذف لانچرها استفاده از تسلیحات دورایستا و خارج از رینگ پدافندی برای لانچرهای متحرک ممکنه موفقیت مدنظر را ایجاد نکنه با توجه به زمان مورد نیاز. از طرفی پهپادها هم باید وارد رینگ پدافندی بشند که میدونیم در موضوع ارمنستان حلقه های ناقص پدافندی از دلایل موفقیت حمله پهپادی اذربایجان و ترکیه بود (حتی نیروی هوایی هم خودشون از رده مقابله خارج کردند چون ترس از دست دادن پرنده های کم تعداد در برابر پدافند برد بلند و البته اف-16 های ترک وجود داشت)

و نکته اینجاست اگر بحث سرکوب پدافند را مطرح کنیم، با توجه به توان دشمن برای دشمن چه تفاوتی میکنه با نیروی هوایی و تسلیحات دقیق و جنگال و پرنده های پنهانکارش اون هم در حجم زیاد و زوایای متفاوت (بحث حمله به پایگاه های هوایی با تسلیحات دورایستا مثل کروز بماند و نابودی توان هوایی روی باند و در پایگاه) بحثش سرکوب پدافند به شکل زمینیش باشه یا سرکوب پدافند به شکل نیروی هوایی ما؟! در هر دو صورت توان سرکوب داره.

 

مسئله اینجاست باید سنجید که برای دشمن کدام راه هموارتر خواهد بود؟

و برای ما کدام راه زمان بیشتری میخره؟

و در نتیجه با توجه به زمان و امکان آسیب زدن به دشمن کدام مسیر بیشترین تاثیر را خواهد داشت. اگر تمام فاکتورهای دیگه را حذف کنیم یک معادله سه مجهولی در سمت ما و چند مجهولی در سمت دشمن هست.

 

داشتن تعداد زیادی لانچر پراکنده متحرک همراه با پدافند زمینی در تعداد مشخص (با بودجه ثابت)

یا داشتن تعداد کمی لانچر با نیروی هوایی قاعدتا بسیار کم تعداد با توجه به بودجه که اگر بخواهیم پدافند را هم داشته باشیم باز باید بزنیم از تعداد یکی از این سه.

[Brave_Heart 1,963]

55 minutes قبل , alala گفت:

 

زمانی که بحث موشکی میشه دوستان عواملی مثل نیروی هوایی را وارد معادله میکنند ولی در مقابل پدافند را از معادله خارج میکنند؟ نقش پدافند در تازش هوایی برای نابودی لانچرها چرا نادیده گرفته میشه حتی اگر خودش در معرض تهدید باشه؟ مگر یک نیروی هوایی مدافع در معرض تهدید نیروی هوایی قدرتمند و انبوه دشمن نیست؟

 

....

سلام،

درست این است که هیچ کدام از این گروه جنگ افزارها جانشین کامل دیگری نیستند. ولی در این میان، نیروی هوایی - به ویژه برتری هوایی و توانایی رهگیری - سرآمد همه این سه نیرو (هوایی، موشکی، پدافند) است؛ چرا که هیچ کدام از دو نیروی دیگر بدون داشتن برتری هوایی در جنگ امکان عملیات درازمدت را نخواهند داشت. 

اگر نیروی هوایی ما دارای شمار مناسبی جنگنده رهگیر و برتری هوایی باشد، نیروی هوایی دشمن هدف قطعا” تلفات بسیار زیادی برای دستیابی به برتری هوایی در آسمان کشور خواهد داد.

ایران که نه از دیدگاه روش‌های تولید صنعتی، نه دانش و فناوری، نه پشتکار، نه نوآوری، و نه روحیه وطن پرستی (ناسیونالیسم) از آلمان نازی یعنی نخستین کشوری که بکارگیری موشک را را وارد راهبرد جنگی خود کرد پیشرفته تر نیست. پس چرا می اندیشیم که ما بهتر از راهبر، سازنده و کاربر اصلی می دانیم؟ آلمان نازی همزمان با پیشبرد برنامه های موشکی (هم بالستیک و هم کروز و هم پدافند) پیشرفته ترین جنگنده های جهان را طراحی و تولید می کرد. به بیان دیگر، برنامه یکی را برای پیشبرد برنامه دیگری سرکوب نکرده بود. همچنین تأثیر پذیری نیروی موشکی را در بکارگیری همزمان شمار بسیار زیادی از موشک می دانست. البته با وجود اینکه چندین هزار موشک وی-۱ (کروز) و وی-۲ (بالستیک) در کمتر از یکسال شلیک شد، برنامه برای شلیک چند برابری و شمار بسیار بیشتری بود! خوب چرا این راهکار شلیک چندبرابری که شاید می توانست درنگی در شکست آلمان بیاندازد هیچگاه به سرانجام نرسید؟ =» زیرا که کارخانجات تولید و سرهم نمودن این موشکها چندین بار با هواپیماهای دشمن بمباران و سرانجام یکی از این بمبارانها کار خود را کرد و برنامه تولید موشکی را بسیار کُند کرد! از سوی دیگر جالب است که برنامه پیشبرد نیروی موشکی در آلمان دقیقا” زمانی جدی گرفته شد که آلمان‌ها برتری هوایی در آسمان دشمن را از دست داده بودند و یگانهای بمب افکن دوربرد لوفت وافه در تازش های هوایی خود به انگلستان با شکست کامل روبرو شده بودند (کتاب خاطرات آدولف گالاند را بخوانید).

کارخانجات تولید موشک (آفندی و پدافندی) بدون داشتن برتری هوایی در کوتاهترین زمان از سوی نیروی هوایی دشمن نابود خواهند شد، حتی اگر خود موشکها و سامانه های پرتاب آنها در سراسر کشور پخش شده باشند. 

درباره بودجه هم خواهش می کنم، التماس می کنم با توجه به رانت ها، دزدی ها و اختلاس های حکومتیان و نیز نوسان گیری های آنها از بهای طلا، ارز، نفت، بورس، ... دیگر کمبود آن را بهانه ای برای سرکوب نیروی هوایی کشور مطرح نکنیم. بخشی از همین چپاول سراسری اخیر زیر نام دلار ۴۲۰۰ تومانی جهانگیری برای نوسازی و بازسازی نیروی هوایی کافی بود. 

ویرایش شده در دی 99 توسط Brave_Heart

[majid363 3,578]

2 minutes قبل , Brave_Heart گفت:

سلام،

درست این است که هیچ کدام از این گروه جنگ افزارها جانشین کامل دیگری نیستند.

بحث دقت موشک های الان با زمان جنگ جهانی دوم قابل مقایسه نیست هر چند سیستم های دفاع ضد موشکی هم به موازات دقت موشک ها پیشرفت کردند 

 

 

 

این هواپیما می تونه 1000 کیلومتر پرواز کنه اگر هم بخواد می تونه سوختگیری هوایی بکنه به برد بسیار بیشترهم برسه بیاید 20 تا بمب اس دی بی با برد 150کیلومتر شلیک کنه و برگرده 

حالا شما فکرکنید این حمله قراره با موشک هایی با برد 2000 کیلومتر انجام بشه چقدر لانچر و پشتیبانی می خواد

[arminheidari 24,413]

9 hours قبل , worior گفت:

اسراییل هم جنگنده ای تولید نکرده!

یک دستکاری و کپی از میراژ با موتور فانتوم هست. این کار رو خیلی از کشورها کردن. ولی نتونستن از این سطح فراتر برن و اونچیزی هم که تولید کردن در واقع دامنه ای از یک محصول قبلا تولید انبوه شده بود. 

اسرائیل کار دیگری کرد که بر مبنای صرفه اقتصادی بود 

قسمت هایی که زیرساخت هزینه بر میخواستن رو تهیه کرد و بعد سامانه های راداری، کنترل اتش و جنگ الکترونیک رو در اسرائیل توسعه و بهبود داد

برای همین شما یک اف 16 یا اف 15 می بینید که تنها از نظر مکانیکی با نمونه امریکایی مشابه هستن

 

بر 4 آبان 1399 در 10:16 , arminheidari گفت:

مثال جالب دیگری که در خرید هواپیمای جنگی توسط اسرائیل می توان گفت، خرید قالب و مکانیک هواپیما و اصلاح رادار، سیستم آتش و ارتباطی جنگنده در خود اسرائیل هست. از این طریق هزینه خرید رادار و سیستم اتش از جنگنده حذف یا کم می شود و از سوی دیگر بخش حساس جنگنده که در نبرد چالش بر انگیز می شود در دستان صنایع دفاعی اسرائیل باقی خواهد ماند. یعنی بخش بدنه، موتور و بخشی از موشک ها به عنوان تکنولوژی غیرحساس ولی دست و پاگیر وارد می شود و بخش مربوط به تکنولوژی بالا در خود اسرائیل توسعه داده می شود. این نگاه در خصوص جنگنده های اسرائیل باعث می شود که آمریکا به عنوان سازنده قابلیت چندانی در شناخت و جاسوسی از جنگنده را نداشته باشد و جنگنده نیز مطابق با نیازهای خود خریدار رفتار کند. همچنین تکنولوژی رادار و جنگ الکترونیک قابل توسعه و استفاده در دیگر جنگنده ها به عنوان ارتقا خواهد بود. در فروش جنگنده اف 35 شاهد تغییر کدها و برنامه ریزی های جنگنده های ارسالی توسط اسرائیل بودیم چیزی که اف 35 را به یک جنگنده نیمه بومی تبدیل می کند. این نکته به قدری جالب است که در بحث خرید تجهیزات از کشور خارجی به عنوان الزام مهم باید توسط ایران رعایت شود. 

 

 

برای همین  تقابل ارزش هزینه تولید و ارزش راهبردی کالا

 

[alala 28,627]

24 minutes قبل , Brave_Heart گفت:

سلام،

درست این است که هیچ کدام از این گروه جنگ افزارها جانشین کامل دیگری نیستند. ولی در این میان، نیروی هوایی - به ویژه برتری هوایی و توانایی رهگیری - سرآمد همه این سه نیرو (هوایی، موشکی، پدافند) است؛ چرا که هیچ کدام از دو نیروی دیگر بدون داشتن برتری هوایی در جنگ امکان عملیات درازمدت را نخواهند داشت. 

...

 

 

سلام

اشتباه نشه. قطعا من هم وجود یک فاکتور در میان فاکتورهای دیگه را مفید میدونم (حالا اصلا هر چی میخواد باشه در حوزه نظامی) در همون قدم اول وجود یک فاکتور اضافه یعنی تمکان طراحی پیچیده تر برای ما و محاسبه پیچیده تر برای دشمن و این خودش یک قدم هم در حوزه بازدارندگی و هم در حوزه جنگ رو به جلو هست.

 

این مطلب بارها تکرار شده ولی باز به نظرم لازم به ذکر هست که ما داریم در مورد شرایط ویژه ای صحبت میکنیم. اصلا بحث در یک بستر عادی نیست و مثلا در مورد شرایط ترکیه صحبت نمیکنیم. در یک بستر عادی و با یک دشمن عادی و متوازن از لحاظ منطقی و مصداق های تاریخی و تجربیات معاصر میشه بر مبنای دو دو تا چهار تا بحث کرد ولی در یک بستر ویژه (کمبود بودجه و اجبار به انتخاب، عدم توزان شدید بین داشته های خودی و دشمن (که همین یک امر تحلیل را از بستر کلاسیک به بستر نامتقارن شیفت میده) و تحریم تکنولوژیکی/همکاری/خرید/آلیاژ و مهمتر "زمان" و تهدیدات فوری ) داریم سر انتخاب ها بحث میکنیم. فی المثل الان بله شاید نگاه میکنیم میگیم چرا سی سال پیش سراغ جنگنده نرفتیم که مثلا الان فرضا توان ساخت 10 فروند نسل چهار در سال را داشته باشیم ولی آیا تهدیدات فوری این سی سال (که اگه رخ نداده شاید به خاطر همون بازدارندگی موشکی و منطقه ای بوده و هزینه هایی که براش شده) لحاظ میشه؟ اینکه اون موقع مسئول نمیتونسته ریسک مثلا ساخت 20 موشک کمتر در سال اول این 30 سال را به جون بخره بابت اختصاص به پروژه ای که 20 سال بعد فرضا ممکن بود جواب بده یا خیر. صدها عنصر این شکلی در تصمیم دخیل بوده. اطلاع نداشتن از افزایش تحریمها به این شکل. امید به امکان خرید و چه و چه.

 

در مورد مقایسه های تاریخی هم به نظرم از بس هم بستر و هم شرایط و فاکتورهای دخیل زیاد هستند اصلا و ابدا امکان یک مقایسه تا حدی منطبق هم وجود نداره. شرایط اصلا قابل مقایسه نیست. به بیراههه میبرن چنین مقایسه هایی نتایج را چون انطباقی وجود نداره اصلا ذیل شرایط.

 

نقل قول

کارخانجات تولید موشک (آفندی و پدافندی) بدون داشتن برتری هوایی در کوتاهترین زمان از سوی نیروی هوایی دشمن نابود خواهند شد، حتی اگر خود موشکها و سامانه های پرتاب در سراسر کشور پخش شده باشند. 

قبول! با این فرض توان آفندی دشمن اگر کارخانه ها و دپوهایی که اتفاقا به همین یک دلیل بیشتر سعی شده تا حد امکان محافظت شده باشه در برابر تسلیحات دورایستا، همه نابود بشند آیا از پایگاه های هوایی، شلترها و کارخنجات تعمیر و تامین قطعه و خلبان! و لجستیک نیروی هوایی و اصلا خود جنگنده ها به خاطر شرایط خاص نیاز و وابستگی به پرسنل و تجهیزات زمینی چیزی باقی میمونه؟

 

در فرض یک جنگ که شما نمیتونید همه جنگنده ها را فرضا صد در صد در آسمان تصور کنید و تک دشمن را هم که نمیتونید یک مرحله در نظر بگیرید و جنگنده ها پایین نیان همون بالا تا ابد تک دشمن را دفع کنند.

اصلا یک سوال ویژه: یک نیروی هوایی فرضا صدفروندی (با قیمت مشخص مثلا 15 میلیارد دلار همراه تجهیزات وابسته) در چند ده پایگاه مشخص و اجباری! بیشتر آسیب پذیر خواهد بود یا مثلا 5 هزار موشک نقطه زن منتشره! در وسعت ایران (2 میلیون دلار با لانچر و تجهیزات وابسته) به همراه مثلا 100 پدافند ترکیبی (اون ده میلیارد دلار و این هم 5 میلیارد دلار جمعا 15 میلیارد دلار)؟ این سوال در رابطه با آسیب پذیری در تک دشمن هست.

حالا یک سوال دیگه، با فرض زمان ایکس برای نابودی این دو دارایی؛ در این زمان ایکس کدام از دو گزینه بالا خسارت بیشتری میتونه به دشمن وارد کنه؟ یا حتی بازدارندگی بیشتری را سبب بشه؟

 

هشدار: در چنین بحث هایی دوستان بلافاصله با پیش فرض مخالفت با نیروی هوایی و فوق العاده غیرمنطقی دانستن این پیش فرض دیگه استدلالها را چندان توجه نمیکنند. ولی این پیش فرض را کنار بزاریم و اصلا فرض کنیم با نیروی هوایی مشکلی وجود نداره و اگر باشه استقبال هم میشه ولی در شرایط فعلی یک فرض ویژه کنیم:

 

فرض: ما 100 فروند جنگنده داریم و دشمن فردا میخواد به ما حمله کنه. کشوری هست که حاضره این 100 فروند را بگیره به ما 5000 موشک نقطه زن با لانچر و 100 فروند پدافند زمینی ترکیبی بده. شما به عنوان یک فرمانده منطبق بر واقعیات موجود (دشمن هم آمریکا) چه انتخابی میکنید؟ با ذکر دلیل و استدلال و حساب سود و زیان منطبق بر واقعیات.

 

ویرایش شده در دی 99 توسط alala

[arminheidari 24,413]

بخش تحقیقات و صنایع الکترونیک ما یک بخش راهبردی هست در نتیجه با قیمت بالا هم باید تولید بومی داشته باشد 

از سمت دیگر از نظر زمان و از نظر هزینه بخش هوایی ما مشکل جدی دارد

 

در مورد نیروی هوایی ایران یک پیشنهاد وجود دارد که بر مبنای راهبرد اسرائیل هست 

که با یک یادآوری در مورد کارهای انجام شده در ایران بهتر می توان این راهبرد را درک کرد

بر 6 آذر 1399 در 22:29 , arminheidari گفت:

* سوال کاربردی تر : در این مسیر چه اقداماتی انجام شد و چه توانمندی هایی کسب شد؟ 

- ورود به عرصه جمینگ و جنگ الکترونیک هوایی 

- ارتقا سیستم رادار در جنگندها و تولید حداقل یک نمونه راداری داخلی (ژن برتر گرومن)

- ارتقا سیستم ایونیک و کنترل آتش و نیمه بومی کردن آن برای جنگنده ها 

- تولید رنج نسبتا خوبی از موشک های هوا پایه 

- ساخت نمونه های موتور جنگنده اف 5 و اف 14 و مهندسی معکوس انها 

- توانمندی ساخت بدنه جنگنده های موجود بویژه بال اف 14 

- ساخت اجزا جانبی مثل چرخ و متعلقات، چتر نجات، تجهیزات عملیات در شب، تجهیزات سوخت گیری هوایی

و ...

 

تهیه پلت فرم مکانیکی شامل بدنه، سیستم کنترل و موتور جنگنده و تجهیز ویا ارتقا با کمک تجهیزات الکترونیک و راداری ایرانی 

به بیان دیگر جنگنده چابک خریداری شود و از نظر الکترونیکی ارتقا داده شود 

 

انتخاب های ایران برای جنگنده شامل سوخو 30، جی 10 و جی 15 که از نظر چابکی مکانیکی نمره خوبی میگیرند و در صورت ارتقا رادار و جنگ الکترونیک توانایی به هم زدن بخشی از طرح های نیروی هوایی آمریکا را خواهند داشت بویژه در موج اول نبرد 

 

   

                                    سوخو 30 روسی                                                   جی 10 چین                                                                 جی 15 چین

 

 

نباید قضیه رو صفر یا یک نگاه کرد، بلکه باید مزیت ها رو دید و بر اساس نیاز آینده جسارت و تصمیم گیر کرد 

مسلم بدونید که در نبرد آینده ما در برخورد اول با سید روبرو می شویم و باید از پس این چالش بر بیاییم

و چالش جنگ الکترونیک و جمینگ با موشک قابل پاسخ و جواب نیست و باید اساسی این چالش رو حل و به فرصت تبدیل کنیم

 

جت EA-18G 

در نتیجه وقتی در مورد نیروی هوایی صحبت می کنیم باید یادمون باشه بخش جنگ الکترونیک راهبردی و اساسی بوده و باید در کشور به هر قیمتی توسعه پیدا کند و از پس اسرائیل و آمریکا بر بیاید

شاید بتوان خرید پلت فرم هواپیما از حالت مکانیکی را از خارج توجیه کرد ولی تولید و سرمایه گذاری بر روی بخش الکترونیک در هر حساب و کتابی توجیه دارد

و خوشبختانه نیروی هوایی سپاه شدیدا در پی مقابله با این چالش هست و تجربه جمینگ در آخوندک و جمینگ در سوریه نباید برگ برنده دشمن باشد

 

 

 

 

 

 

 

ویرایش شده در دی 99 توسط arminheidari

[Ghalam 3,284]

فکر مقابله ی متعارف یا حتی نا متعارف با یک قدرت نظامی و اقتصادی در خارج از منطقه رو بدون داشتن اقتصادی که حداقل بتونه به اندازه ی یک سوم اقتصاد دشمن ، ثروت تولید کنه رو از سرتون بیرون کنید . در بهترین حالت جنگ تبدیل یک نبرد فرسایشی می شه که در اون هر کی زودتر منابع مالیش تموم بشه ، شکست می خوره . ( حالا اگر دو کشور همسایه باشند یا در یک منطقه باشند ، باز می شه امیدی به تاکتیک های نظامی و نوابغ نظامی داشت که مثلا خطوط دشمن رو در یک جبهه بشکند و در عمق خاک و مواضع دشمن نفوذ کنند ، ولی برای قدرت های فرا منطقه ای ، چنین چیزی غیر قابل تصور هست ... اصلا یکی از دلایلی که بریتانیای کبیر یا روس ها مقابله باهاشون اینهمه سخت بود ، همین در دسترس نبودن و عمق استراتژیکشون بود ) 

 

 

عراق اگر 3000 تا جنگنده ی آماده هم می داشت ، تا زمانی که مرزهاش به مرزهای امپراطوری هخامنشیان + ساسانیان ( از جنوب ) نمی رسید و به صورت دریایی استراتژی Anti Access رو اجرا نمی کرد و به عمق خاک آمریکا حمله نمی کرد ، در یک جنگ فرسایشی 6 ماهه از آمریکا و متحدان اروپایی شکست می خورد چون اقتصادش توان مقابله با این ها رو نداشت . 

 

امام علی ع یک جمله داره ، در 90 درصد جنگ های دنیا  همین یک جمله مشخص کننده ی پیروز جنگ بوده : « خوار شد کسی که در خانه با دشمن جنگید » 

[Brave_Heart 1,963]

دوباره این را می پرسم: بر پایه چه بازخوردها و چه داده های راستی آزمون شده ای ما خود را بهتر و داناتر از آلمان نازی [راهبَر، سازنده، و کاربر اصلی نیروی موشکی غیر هسته ای] می بینیم؟ چرا آلمان نازی همزمان با پیشبرد برنامه موشکی خود، پیشرفته ترین جنگنده های جهان را نیز تولید می کرد؟ چرا پس از آن نیز تمامی کشورهای دارای نیروی موشکی (آمریکا، شوروی [روسیه]، هند، چین، پاکستان،...) تولید کننده جنگنده هم هستند؟ 

حتی اخیرا” ادعا شده کره شمالی نیز دهها میگ ۲۹ را به ناوگان خود اضافه کرده که البته مشخص نیست مهندسی معکوس بوده یا چیز دیگری.

چندبار و در پستهای دیگر هم عرض شده که در فضای بسته اطلاعاتی کشور که هزینه واقعی (نه ادعایی) تولید، نگهداری، و شلیک یک فروند موشک خانواده شهاب ۳ یا فاتح ۱۱۰ در دسترس نیست، چگونه پی در پی در تمامی پستها نیروی هوایی را پر هزینه و نیروی موشکی را کم هزینه می بینیم؟ یک فروند فانتوم-۲ یا فنسر در یک تازش هوایی توانایی رساندن چندین تن بمب و موشک به هدف را دارد، یعنی برابر با چندین و چند موشک زمین به زمین! این هواپیماها حتی اگر هم در جریان مأموریت سرنگون شوند بازهم ضربه سنگینتری را به هدف وارد خواهند نمود.

روشهای تولید صنعتی و کاهش هزینه های تولید یک‌محصول صنعتی کم و بیش همانند هستند و اگر در ایران ادعا شده که هزینه تمام شده موشکهای بالستیک یک دهم نرخ متعارف جهان است، همین کاهش باید در تولید انبوه جنگنده ای مثل اف ۵ هم به دست آید، حالا کمی بیشتر یا کمتر. در جریان رونمایی از اف ۵ های بروزآوری شده (کوثر) اعلام شد که این بروزرسانی معادل ۱۶ میلیون دلار صرفه جویی ارزی برای کشور به دنبال داشته که کمابیش نزدیک ارقامی است که از منابع دیگر نیز برای جنگنده های هم رده در جهان به دست می آید. به بیان دیگر، عدد اعلام شده اصلا” پَرت نیست. آیا چنین عددی برای یک موشک کلاس فاتح ۱۱۰ وجود دارد؟ یک اف ۵ معادل چهار کلاهک موشک فاتح ۱۱۰ را می تواند در یک سورتی پرواز با خود حمل کند.

ویرایش شده در دی 99 توسط Brave_Heart