نیروی هوایی و میدان نبرد شهری در آینده نیروی هوایی و میدان نبرد شهری در آینده

[majid363 3,578]

بر 14 اردیبهشت 1400 در 19:35 , MR9 گفت:

عرض شد ، تاپیک را خوب بخونید

 

دارپا یک طرح تحقیقاتی برای تهیه یک نرم افزار جهت نصب روی سیستم های رایانه ای سربازان برای جنگ شهری انجام میده

https://www.darpa.mil/news-events/2017-06-15

هدف این طرح ارتباط سریع بین نیروهای پیاده و واحد های پشتیبانی هست

اونچیزی که واضح هست در نهایت باید پیاده نظام وارد منطقه ای بشه تا اون منطقه سقوط کنه

حالا اگر به نحوی بشه اهداف  توسط پیاده نطام به سرعت به واحدهای هوایی معرفی بشن به راحتی مدافعان شهر شکست خواهند خود

 

[MR9 113,717]

بر 16 اردیبهشت 1400 در 16:21 , RezaKiani گفت:

خود شما چیزی نداری که به این تاپیک اضافه بکنی... از مطالعات شخصی خودت؟

 

بسم ا...

 

فلسفه آموزه نبرد هوا- زمینی

چرا نیروی هوایی برای تاثیر گذاری بر صحنه نبرد ، به نیروی زمینی نیاز دارد ؟

بخش اول

 

 

 

براساس تئوری ژنرال استاری ، اصل اساسی در اجرای راهبرد دفاع متحرک ، " نبودن در همه جا و در عین حال بودن در همه نقاط درگیری است " ، بدین معنی که هر ارتشی برای دست یابی به موفقیت می بایست علاوه بر درگیر کردن واحدهای دشمن در طول جبهه نبرد ، "ذهن فرماندهان دشمن " را نیز نسبت به جهت و هدف اصلی تهاجم گمراه نماید .

 

 

دن. ای . استاری در طول سالهای خدمت خود در ترادوک ، منشاء تحولی در ابعاد گسترده را فراهم آورد که یکی از آنها ، ایجاد روند خود-کاوی در سازمان رزم محافظه کار ارتش بود .

 

به شکل خاص گرچه این تئوری براساس الزامات صحنه نبرد در قرن بیستم بنا نهاده شد ، اما همچنان در قرن جدید با یکسری تغییرات ،آن را معتبردانست . درواقع امر ، قانون اساسی نبرد در قرن بیست و یکم از 3بند اصلی تشکیل شده است :

1- نسبتهای آغازین " نتیجه نهایی نبرد" را تعیین نمی کند .

2- مهم نیست که چه کسی ، تعداد بیشتری در اختیار دارد یا خیر - بدین معنی که با وجود اینکه سوری ها (جنگ 1973) ، ستون پشت ستون واحدهای مکانیزه در اختیار داشتند ( به مانند عراق در جنگ 8 ساله ) این مساله هیچ کمکی به آنها نکرد.

 3- هرکس ابتکار عمل را از طرف مقابل بگیرد ( خواه در حال حمله باشد یا دفاع ، یا اینکه کمیت نیروهایش زیاد باشد یا کم ) به هرحال پیروز خواهد شد . بدین معنی که حتی یک ارتش کوچک که بلحاظ راهبردی در وضعیت تهاجمی قرار دارد می تواند ابتکار عمل را از دست حریف خارج سازد.

 

 

 

نبرد ارتفاعات جولان در سال 1973 نشان داد که نسبتهای آغازین ، نتیجه نهایی نبرد را تعیین نخواهد کرد

این  مقدمه کوتاه در واقع آغازی است بر بررسی  ایده قدیمی همکاری متقابل نیروی هوایی و نیروی زمینی که  با ظهور قدرت هوایی در جنگ  نخست جهانی ( 1918- 1914) بوجود آمد ، در جنگ جهانی دوم با نتایج خیره کننده تاکتیکهای بلیتزگریک خود را اثبات نمود و درسالهای پس از آن ( کره ، ویتنام ، اعراب و اسراییل ، ایران و عراق ، جنگ دوم و سوم خلیج فارس ، افغانستان ، گرجستان ، اوکراین و ... ) نیز بطور مستمر گسترش یافت .

در سال 2014 میلادی ، یکی از مجلات نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ، مقاله ای را منتشر نمود که درآن نویسنده بر این اعتقاد قرار داشت که نیروی هوایی از یک نظر ، واحدهای نیروی زمینی را بعنوان نوک پیکان تخریب سازمان رزم دشمن محسوب می کند . پس از انتشار این مقاله ، یکی از ژنرال های بازنشسته نیروی هوایی متقابلاً به این نکته اذعان نمود که یگان های نیروی هوایی  در صورتی که به درستی بکار گرفته می شدند ، می توانستند تنها در یک بازه زمانی 120 روزه  توان نظامی داعش را در عراق و سوریه از میان بردارد . با این حال ، استدلال های متمرکز بر کاربرد صِرف قدرت هوایی  ، با آنچه که در سطور ذیل خواهد آمد ، دست به گریبان خواهد بود .

 

ژنرال دیوید پترائوس

یکی از نحله های فکری بسیار قدرتمند در تئوری های نظامی که طرفداران بسیاری در محافل نیروی هوایی  نیز دارد ، استفاده صِرف از قدرت هوایی برای نابودی توان رزمی دشمن است . میزان قدرت نفود این ایده تا بدانجاست که حتی ژنرالهای نیروی زمینی را تحت تاثیر خود قرار داده بطوریکه دیوید پترائوس در سال 2016 مقاله با عنوان " وقت آن رسیده که دستان نیروی هوایی در افغانستان را باز کنید " و چند ماه بعد مقاله دیگری با عنوان " دستکشهای نیروی هوایی را در برابر طالبان از دست بیرون آورید! " را در حمایت از تقویت  بیشتر نیروی هوایی به رشته تحریر درآورد .

 

این استدلال بر یک پیش فرض که در آن سازمان رزم دشمن شامل یگان های پیاده ، خودروها و زیرساختهای نظامی می بایست از طریق بمباران های هوایی نابود شده یا به اندازه ای تضعیف شوند که قدرت مقابله به مثل از آنها ستانده شود ، قرار دارد. با این حال ، بر خلاف تصورات موجود ، واقعیت آن است که نیروی رزمی دشمن در شکلهای مختلف خود ، صرفاً با استفاده گسترده از قدرت هوایی و کمیت محدودی از نیروی زمینی ، از میان نخواهد رفت . این بدان معناست که در جنگ های کم شدت ، واحدهای رزمی ضد شورش در صورتی که قصد داشته باشند از مرعوب شدن مردم غیر نظامی از سوی عناصر مسلح جلوگیری بعمل آورند ، می بایست تعداد بیشتری از عناصر زمینی خود رابصورت شبانه روزی ، وارد صحنه نبرد کنند  . درواقع ، تجربه واحدهای رزمی ارتش ایالات متحده در افغانستان نشان می داد که عناصر مسلح طالبان ، بیشتر ترجیح میدادند تا در روزهایی با پوشش ابر یا آب و هوای نامناسب ، مبادرت به اجرای حملات خود نمایند ،چرا که بخوبی مطلع بودند که میتوانند بدون نگرانی از حضور جتهای پشتیبانی نزدیک ای-10 ، هواگردهای بدون سرنشین یا بالگردهای رزمی که بطور معمول برای تامین پوشش هوایی در منطقه نبرد حاضر می شدند ، ضربات موثری را وارد کنند .

 

 

طوفان صحرا ( 1991 )  یکی از موفق ترین عملیاتهای  نظامی استوار بر قدرت هوایی بشمار می رود

 

در یک نمای گسترده تر و بر خلاف  استدلالهای مبتنی بر تجارب بدست آمده از تاثیر نیروی هوایی در جنگ دوم جهانی ،  حوزه استراتژی مبتنی بر تخریب انبوه ، معمولا نتایج مورد انتظار را به نمایش نمی گذارد . در این حالت ، نیروی مدافع ، حالتهای متفاوتی را برای ادامه بقاء در محیط رزمی جستجو کرده و بکار می گیرند که این امر بطور مشخص در جریان جنگ ویتنام از سوی ارتش ویتنام شمالی به فرماندهی هوشی مین ، صورت پذیرفت ، جایی که  مدافعان همچنان قادر بودند تا از تصرف قلمرو خود توسط مهاجمان جلوگیری بعمل آورده  و کنترل خود را بر جمعیت غیرنظامی ، حفظ کنند . قوام این استدلال بلافاصله پس از پایان جنگ دوم جهانی و در جریان عملیات نظامی در کره ، توسط شخصی به نام آر.آر .فهرنباخ به سال 1963 مورد بررسی قرار گرفت :

 

نقل قول

" ارتش ایالات متحده در سال 1950 مجدداً مفهومی را دوباره کشف نمود که از زمان بمباران هیروشیما بطور کامل بدست فراموشی سپرده شده بود . شما می توانید همیشه برفراز صحنه نبرد پروازکنید ، می توانید  بطور مستمر آن را زیر آتش هوایی قرار دهید ، می توانید آن را با سلاح هسته ای به خاکستر تبدیل و زندگی را درآن نابود کنید ، اما وقتی قرار هست از صحنه عملیات دفاع کنید ، تمدن مستقر درآن را حفظ کنید ، این کار باید روی زمین انجام شود و به مانند آنچه که لژیون های ارتش رُم انجام میدادند ، مردان جوان می بایست در گل و لای منطقه نبرد با دشمن روبرو شوند "

 

 

بالگرد تهاجمی AH-64 (راست ) و جنگنده پشتیبانی نزدیک A-10 (چپ )

عناصر بنیادین عملیات هوایی در افغانستان

 

 

اما با توجه به استراتژی ارتش ایالات متحده در استفاده حداکثری از قدرت هوایی بر فراز منطقه نبرد ، شیوه رزم واحدهای رزمی این ارتش افغانستان نیز بشدت تحت تاثیر فرماندهان نیروی هوایی قرار گرفت . بعنوان مثال ، در اکتبر 2017 ، ژنرال جمیز ماتیس ، وزیر وقت دفاع ، ضمن بازنگری قوانین درگیری در افغانستان ، تمامی محدودیتهایی که باعث می شد تا ارتش نتواند بطور کامل از نیروی هوایی استفاده کند را حذف نمود ، هرچند این مساله در نهایت به بهبود وضع امنیتی در افغانستان منجر نشد و برعکس از سپتامبر 2016 طالبان موفق شده بود تا حوزه کنترل خود را بر 60 درصد خاک افغانستان توسعه دهد که این میزان در مقایسه با وضعیت این گروه شبه نظامی در سال 2001 به تقریب یک پیشرفت قابل توجه به نظر می رسد .

 

 

عبدالرزاق ، فرمانده وقت پلیس قندهار

 

این مساله با ترور عبدالرزاق ، فرمانده پلیس قندهار که مسئولیت تامین امنیت این استان را بر عهده داشت ، کنترل طالبان به احتمال بسیار زیاد ، بیشتر خواهد شد . بنابراین ، چنین روندی ، می بایست شاخکهای اطلاعاتی ارتش ایالات متحده را حساس کند که آینده قدرت نظامی آمریکا و کارایی آن در برخورد با حوزه های امنیتی شکننده ای نظیر افغانستان و همچنین تهدیدهای متعارف قدرتهای در حال ظهور چگونه خواهد شد ؟!!

 

 

حوزه جغرافیایی جنوب اروپا (بالکان ) بلحاظ توپوگرافی ، منطقه ای کوهستانی بشمار می رود که کاربرد توان هوایی در آن با محدودیتهایی روبروست

 

پاسخ به این چالش بسیار بزرگ در این نکته نهفته است که نیروی هوایی نوشدارویی است که می بایست در زمان و مکان مناسب مورد استفاده قرار گیرد و نیروی زمینی ( با یک سازمان رزمی بسیار گسترده )  همراه با یک استراتژی مناسب ، تنها راه قابل قبول برای محقق نمودن اهداف موجود در سند امنیت ملی ایالات متحده خواهد بود .

 

ماهیت عملیات نیروهای ائتلاف در جنگ دوم خلیج فارس و اثرات بجامانده از آن :

 

شیوه برنامه ریزی عملیات نیروهای ائتلاف در جنگ دوم خلیج فارس که بطور سنتی ، از سوی طرفداران قدرت هوایی بعنوان نمونه ای بارز در کاربرد نیروی هوایی بطور مستقل مورد استفاده قرار می گیرد ، بدلیل متمرکز شدن بر روی انهدام مراکز ثقل ارتش عراق ، بتدریج تبدیل به الگویی شد که برنامه ریزان عملیات نظامی از آن برای درهم کوبیدن توان نظامی حریف در صربستان استفاده نمودند . اما برخی از صاحبنظران حوزه رزم زمینی براین اعتقادند که چنین استدلالی ، بسیار شتابزده  بوده و ابهامات بسیاری  بر تاثیر گذاری آن وارد است و در اغلب موارد ، ژنرال های ارشد نیروی هوایی ندرتاً پاسخی برای چنین ابهاماتی داده اند .

 

 

کریدورهای هوایی ویژه حمله به صربستان

 

این ناظران نظامی معتقدند که  :

1- نخست اینکه اگر نیروی هوایی به تنهایی موجبات پیروزی نیروهای ائتلاف را در صربستان فراهم آورد ، چرا روند دستیابی به آن ، طولانی شد ؟ پاسخی که در حالت متعارف می توان به این پرسش داد این است که  محدودیتهای اعمال شده  توسط ناتو در اعمال قدرت هوایی در مقایسه با نیروی هوایی ائتلاف در طوفان صحرا که با آزادی عمل بیشتری وارد عمل شده بودند ، موجبات طولان شده عملیات در بالکان گردید . اما استدلال منطقی تر آن است که گفته شود روند دستیابی به پیروزی در جنگ بواسطه  کاربرد صِرف نیروی هوایی  در بالکان ، نه بدلیل محدودیتهای اعمال شده توسط ناتو ، بلکه بدلیل ساختار پیچیده تر نظامی ارتش صربستان درکنار ناهموار بودن توپوگرافی منطقه نبرد باعث گردید تا درهم شکست زیرساختهای ارتش صرب زمان زیادتری را طلب کند ،...

 

نقل قول

بطوریکه اسلوبودان میلوسویچ در جریان یک سخنرانی چنین بیان نموده بود که اگر صربستان مقداری دولا شده و روی پنجه های پای خودش بایستد ، می تواند از شدیدترین بمباران ها جان سالم به در برد .

 

 

2- نکته بعدی که دراین زمینه قابل توجه است را می توان بدین صورت تبین نمود که اگر پیامدهای روانی کاربرد قدرت هوایی می تواند موجبات تسلیم حریف را فراهم کند ، چرا روند کشتار آلبانیایی تبارها به مدت 78 روز پس از حملات اولیه ، همچنان ادامه پیدا نمود ؟ چنانکه می توان استدلال نمود که بمباران های نیروی هوایی ایالات متحده و ناتو ، تنها عزم میلوسویچ و ارتش صربستان را در کشتار غیرنظامیان را تقویت نمود .

 

 

اسلوبودان میلوسویچ

 

در مجموع ، تفسیرهای موجود از عملیات ائتلاف در صربستان و نتایج نهایی این جنگ ، دوگانگی جذابی را به نمایش می گذارد که تا حد زیادی  می توان دیدگاه های مرتبط با کاربرد قدرت هوایی را مورد بررسی قرار داد . از یک نظر ، تحلیلگران کلاسیک  نظامی معتقدند که حملات مستمر هوایی به زیرساختهای صربستان ، میلوسویچ را وادار نمود تا کشتار را متوقف کند ، اما سایرین براین اعتقاد قراردارند که تهدید صربستان به اجرای حملات زمینی مشترک از سوی ناتو و ایالات متحده ، ارتش صربستان را وادار به عقب نشینی نمود .

 

 

بدین ترتیب ، درگیری های کوزوو ، منطق مورد نیاز تحلیلگران کلاسیک نظامی را در خصوص کاربرد نیروی هوایی بعنوان استخوان بندی صِرف عملیات تهاجمی فراهم آورد تا جایی که در نهایت براین اعتقاد قرار گرفتند که جنگ آینده را می توان بدون اشغال زمینی هم در مدار پیروزی قرار داد. با این حال ، روند درگیری به گونه ای پیش رفت که خلاف آن ظاهرا به اثبات رسید . بدین معنی که تاثیرات کاربرد نیروی هوایی آنچنان موفق و حداقل خطر برای مهاجمان جلو رفت که  بتدریج تئوری عدم نیاز به نیروی زمینی ، در ارتش پدید آمد ولی این استدلال ، قابلیت درک ماهیت پویای عملیات نظامی و پتانسیل مدافعان برای گریز از ضربات هوایی را نداشت . در مقابل ، از آنجایی که کاربرد نیروی زمینی نیازمند یکسری اصول و قواعد تجربه شده است ، درصورتی که استراتژی درست برای آن طراحی گردد ، می تواند بخوبی اهداف معین را محقق سازد . این اهداف نیز می تواند از یک نبرد فرسایشی تا اعمال کنترل بر روی منطقه نبرد تعریف گردد ، در حالی که تمامی احتمالات موجود در دو سر این بازه ، میتواند از اهداف تعیین شده در سطح استراتژیک ، حمایت نماید .

 

پی نوشت :

 

1- ادامه دارد ...........

2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به  ذکر دقیق  منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری )  بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند./ مترجم و نویسنده : 

 

[RezaKiani 1,916]

بر 31 خرداد 1400 در 14:40 , MR9 گفت:

شیوه برنامه ریزی عملیات نیروهای ائتلاف در جنگ دوم خلیج فارس که بطور سنتی ، از سوی طرفداران قدرت هوایی بعنوان نمونه ای بارز در کاربرد نیروی هوایی بطور مستقل مورد استفاده قرار می گیرد ، بدلیل متمرکز شدن بر روی انهدام مراکز ثقل ارتش عراق ، بتدریج تبدیل به الگویی شد که برنامه ریزان عملیات نظامی از آن برای درهم کوبیدن توان نظامی حریف در صربستان استفاده نمودند . اما برخی از صاحبنظران حوزه رزم زمینی براین اعتقادند که چنین استدلالی ، بسیار شتابزده  بوده و ابهامات بسیاری  بر تاثیر گذاری آن وارد است و در اغلب موارد ، ژنرال های ارشد نیروی هوایی ندرتاً پاسخی برای چنین ابهاماتی داده اند

 این ابهام در خود عملیات طوفان صحرا هم وجود داشت....چطور بعد از حدود 100 روز بمباران هوایی و زمینی عراق تونست یه تک موفق به شهر نفتی خفجی در خاک عربستان سعودی انجام بده و اونجا رو اشغال بکنه؟؟؟؟ این ابهامات همون طور که در مورد افغانستان به خوبی اشاره کردید هنوز هم بر سرجای خودشون هستند

[aminf14 4,178]

در جنگ خلیج پارس نیروی هوایی اتلاف نیروی هوایی عراق را محو کرد و واقعا نمود بارزی از نقش اول نیروی هوایی در یک رزم است ولی در کنارش غفلت ارتش بعثی از غافلگیر کردن نیروهای ائتلاف و از کف رفتن زمان رو هم از یاد نبریم که ابتکار عمل را به اتئلاف داد ولی این موارد باعث نشد که عملکرد ائتلاف کاملا بی نقص باشه و مثالش هم که بالاتر گفته شد.

[MR9 113,717]

14 minutes قبل , RezaKiani گفت:

 این ابهام در خود عملیات طوفان صحرا هم وجود داشت....چطور بعد از حدود 100 روز بمباران هوایی و زمینی عراق تونست یه تک موفق به شهر نفتی خفجی در خاک عربستان سعودی انجام بده و اونجا رو اشغال بکنه؟؟؟؟ این ابهامات همون طور که در مورد افغانستان به خوبی اشاره کردید هنوز هم بر سرجای خودشون هستند

 

بسم ا... 

 

نکته خوبی بود .. اول یک آمار جالب ارائه بشود ..

 

1- در حدود 215 سورتی علیه نیروگاه های تولید برق

2- در حدود 247 سورتی علیه پایگاه های نیروی دریایی 

3- در حدود 429 سورتی علیه مراکز فرماندهی

4- درحدود 436 سورتی علیه سامانه های سام 

5- در حدود 518 سورتی علیه مراکز نفتی 

6- در حدود 601 سورتی  علیه مراکز فرماندهی  و کنترل

7- در حدود 701 سورتی علیه پل ها و خطوط ریلی

8- در حدود 902 سورتی علیه مراکز تولید سلاح های کشتار جمعی

9- درحدود 2756 سورتی علیه مراکز پشتیبانی نظامی 

10- درحدود 2767 سورتی علیه سامانه های اسکاد 

11- درحدود 3047 سورتی علیه فرودگاه های نظامی 

12- در حدود 5646 سورتی علیه لشکرهای گارد جمهوری 

 

17 ژانویه (شروع جنگ) نبرد خفجی 29 ژانویه ( فقط 12 روز بعد از شروع جنگ )  ... بیشترین حملات هم علیه واحدهای گارد بود . حالا اینکه چرا تونستند دست به این حمله بزنند 

 

نقل قول

بطوریکه اسلوبودان میلوسویچ در جریان یک سخنرانی چنین بیان نموده بود که اگر صربستان مقداری دولا شده و روی پنجه های پای خودش بایستد ، می تواند از شدیدترین بمباران ها جان سالم به در برد .

 

ظاهرا صربستان دو تا منبع کمک داشت یکی تجربه ارتش عراق در سال 1991 و دومی کمکهای پنهانی روسها .. خود عراقی ها هم دو تا منبع داشتند ، یکی تجربه رویارویی  با نیروی هوایی ایران که به شیوه آمریکایی ها آموزش دیده بود و تاکتیکهای الگو برداری شده از نیروی هوایی ایالات متحده  و دوم شش ماه مطالعه ارتش عراق قبل از حمله به کویت در خصوص شیوه های مقابله به مثل احتمالی نیروی هوایی ایالات متحده  ( ظاهرا عراقی ها شیوه حمله ارتش آمریکا به پاناما را بررسی کرده بودند ) 

در طول جنگ با ایران ، ارتش عراق بخصوص واحدهای گارد تجربه خوبی در خصوص اجرای عملیات زیر آتش شدید دشمن بدست آورده بودند و همین تجربه را در الخفجی  استفاده کردند ولی مشکل سرفرماندهی ارتش عراق این بود که  توان آتش نیروی هوایی ایران در جنگ را معادل نیروی هوایی ائتلاف گذاشته بود  ( البته به نقل از وفیق السامرایی گفته شده که مدیران اطلاعات نظامی به صدام هشدار داده بودند ولی این آدم گوش نکرده بود ) 

[RezaKiani 1,916]

23 hours قبل , MR9 گفت:

ظاهرا صربستان دو تا منبع کمک داشت یکی تجربه ارتش عراق در سال 1991 و دومی کمکهای پنهانی روسها .. خود عراقی ها هم دو تا منبع داشتند ، یکی تجربه رویارویی  با نیروی هوایی ایران که به شیوه آمریکایی ها آموزش دیده بود و تاکتیکهای الگو برداری شده از نیروی هوایی ایالات متحده  و دوم شش ماه مطالعه ارتش عراق قبل از حمله به کویت در خصوص شیوه های مقابله به مثل احتمالی نیروی هوایی ایالات متحده  ( ظاهرا عراقی ها شیوه حمله ارتش آمریکا به پاناما را بررسی کرده بودند ) 

در طول جنگ با ایران ، ارتش عراق بخصوص واحدهای گارد تجربه خوبی در خصوص اجرای عملیات زیر آتش شدید دشمن بدست آورده بودند و همین تجربه را در الخفجی  استفاده کردند ولی مشکل سرفرماندهی ارتش عراق این بود که  توان آتش نیروی هوایی ایران در جنگ را معادل نیروی هوایی ائتلاف گذاشته بود  ( البته به نقل از وفیق السامرایی گفته شده که مدیران اطلاعات نظامی به صدام هشدار داده بودند ولی این آدم گوش نکرده بود ) 

 

بحث خوبیه.... اگر یه ستاد ارتش واقعا ستاد باشه اولین اولویت ش درس گرفتن از تجربیات گذشته است... حالاچه تجربه ی خودی و چه دیگران... البته ما هم در این 30 سالی که از جنگ گذشته درسهای زیادی گرفتیم و داریم  هنوز درس  پس میدیم که نمونه هاش رو میشه توی جنگهای 22 روزه و 33 روزه و عملیات های مختلف ضد داعش در عراق و سوریه دید.....

خلاصه منتظریم ببنیم آخر و عاقبت این ادعاها به کجا ها خواهد رسید.... من هنوزم شک دارم که تنها با تکیه بر نیروی هوایی بشه علیه نیروهایی مثل داعش وارد عمل شد و کاملا بدون تکیه بر نیروی زمینی به  پیروزی رسید.... اگر شدنی باشه خوب چرا آمریکا و غرب باید افغانستان رو ترک بکنند.... همین الان تقریبا 50 درصد خاک این کشور دست طالبان هست   و می دونیم که برتری مطلق هوایی تا امروز با غربیا بوده

[MR9 113,717]

13 minutes قبل , RezaKiani گفت:

.

خلاصه منتظریم ببنیم آخر و عاقبت این ادعاها به کجا ها خواهد رسید.... من هنوزم شک دارم که تنها با تکیه بر نیروی هوایی بشه علیه نیروهایی مثل داعش وارد عمل شد و کاملا بدون تکیه بر نیروی زمینی به  پیروزی رسید.... اگر شدنی باشه خوب چرا آمریکا و غرب باید افغانستان رو ترک بکنند.... همین الان تقریبا 50 درصد خاک این کشور دست طالبان هست   و می دونیم که برتری مطلق هوایی تا امروز با غربیا بوده

 

بسم ا... ، دقیقا همین طور هست که فرمودید ....

این صحبتی هست که دائم با دوستان داریم ، صحنه رزم در طول تاریخ به شکلی بوده که هیچ جنگ افزاری ( حداقل در دوره جنگ مدرن )  قابل حذف نیست حتی سرنیزه پیاده نظام 

[RezaKiani 1,916]

بر 2 تیر 1400 در 21:23 , MR9 گفت:

این صحبتی هست که دائم با دوستان داریم ، صحنه رزم در طول تاریخ به شکلی بوده که هیچ جنگ افزاری ( حداقل در دوره جنگ مدرن )  قابل حذف نیست حتی سرنیزه پیاده نظام 

من فکر کنم اگر ابعاد قضیه رو بالاتر ببریم در مورد نبردهای آبی-خاکی  هم همین هست داستان.... یعنی تجربیات تاریخی نشون میدن که باوجود ناوگان کاملا مسلط در دریا و بمباران بی وقفه ی ساحل دشمن بازهم مشکل ورود پیاده نظام سرجای خودش باقی میمونه... نمونه های خوب تاریخی این قضیه عبارتند از نبردهای گلیپولی، اشغال جزیره ایوجیما، نبرد در ساحل اوماها در نرماندی، عملیات پیاده شدن نیروی مشترک انگلیس و کانادا در ساحل شهر دیپ

[MR9 113,717]

بخش دوم :

 

 

موگادیشو (سومالی ) به تقریب نخستین چالش کاربرد قدرت هوایی در بافت شهری پس از جنگ دوم جهانی بشمار می رفت

امکان پذیری کاربرد قدرت هوایی ، اهمیت استراتژی در کاربرد قدرت زمینی :

 

تجربه بدست آمده در طول نبردهای قرن بیستم و سپس بیست و یکم  این مساله را نزد تحلیگران نظامی اثبات نموده که اثر بخشی استراتژیک نیروی هوایی در میدان نبرد ، عمدتاً به ماهیت ارتباط راهبردی این نیرو با نیروی زمینی مرتبط است ،در حالی که به شکل معکوس ، انتظار فرماندهان واحدهای زمینی از نیروی هوایی ، اعمال حجم عظیمی از تخریب در سازمان رزمی دشمن و بر هم زدن مانور یگانهای آن است تا انجام مانورهای رزمی در آفند و پدافند برای واحدهای خودی ، تسهیل شود ، بنابراین ارتباط و وابستگی میان نیروی زمینی و نیروی هوایی دارای ماهیتی کاملا متقابل ، اما نابرابر خواهد بود . این مساله واقعیتی است که ممکن است برای تحلیلگرانی که بر کاربرد قدرت هوایی تاکید می ورزند تا اندازه ای تهدید آمیز به نظر رسد ، اما در یک نگاه جامع ، ماهیت این ارتباط به اندازه ای که برخی تصور می کنند ، چندان به ضرر قدرت هوایی نیست .

 

 

 

درواقع امر ، گرچه  چنین نگاهی از سوی نیروی زمینی  به نحوه بکارگیری قدرت هوایی ممکن است شبهات بسیاری را در خصوص ماهیت کُنش متقابل میان این دو بوجود آورد ، اما تجربیات نبردهای گذشته نشان می دهد که استراتژی معطوف به کسب برتری در حوزه هوا ، تفاوتهای بسیاری را با نسخه زمینی به نمایش می گذارد ، هر چند این دو با یکدیگر غیر مرتبط نیستند ،

نقل قول

چنانکه اثر قابلیتهایی که بطور مستقیم یا غیر مستقیم در حوزه تحرک توسط نیروی هوایی ارائه می شود ، می تواند در شکل گیری صحنه نبرد به شکل مطلوب یا غیر مطلوب برای خودی و دشمن  موثر واقع گردد .

 

با این وجود ، گرچه نیروی هوایی برای کشورهایی که بطور سیستماتیک توسعه قدرت هوایی را در دستور کار قرار داده اند ، و این یک امتیاز فوق العاده برای انهدام اهداف ثابت و ومتحرک فراهم می کند ، اما  ارتشهای رقیب یا دشمن همواره درصدند تا  قابلیت استفاده از این مزیت را برای ارتشهای بکار گیرنده ( در اینجا بطور مثال ایالات متحده .م )  علیه دارایی های مهم خود ، محدود نمایند تا در یک درگیری احتمالی مهاجم نتواند به صورت موازی پتانسیل رزمی مدافعان را بطور کامل از میان بردارد.

 

 

توسعه سامانه های تسلیحاتی مبتنی بر A2/AD ( ضد دسترسی / تحدید منطقه ای ) درسالهای اخیر ، جدی ترین چالش برای قدرت هوایی محسوب می گردد

 

بعنوان مثال در جنگ ویتنام ، وزارت امورخارجه ایالات متحده بطور منظم لیست اهدافی در ویتنام شمالی که می بایست زیر بمباران شدید هوایی قرارگیرند را در اختیار رسانه ها قرار می داد تا در حد امکان از تلفات غیرنظامی اجتناب گردد . در حالی که امروز ، نقش قدرت هوایی در زمان عملیات غیر خصمانه ، ( غیر مستقیم ) بیشتر بر روی اجرای ماموریتهای کسب اطلاعات ( ISR/ اطلاعات جاسوسی ، نظارت و شناسایی ) و همچنین فرماندهی و کنترل (C2) متمرکز شده است . مضاف براین ، توسعه سامانه های تسلیحاتی مبتنی بر A2/AD ( ضد دسترسی / تحدید منطقه ای ) توسط کشورهای متخاصم و رشد قابلیتهای آنان برای شناسایی و رهگیری و همچنین انهدام هواگردهای پنهانکار باعث شده تا تلاش بر روی ایجاد برتری هوایی کامل در مناطق مهم با شتاب بیشتری ادامه پیدا کند .

 

 

 

جنگ داخلی آمریکا  (  1865- 1861 ) و نخسین جنگ ارتش روم - یهود (سال 66 میلادی ) پویایی نیروی زمینی  و نقش پراهمیت آن را همواره به ما گوشزد می کند

 

با توجه به این موارد ، ضمن گسترش نقش گروه های مسلح غیردولتی در سالهای اخیر ، نیروی زمینی همچنان می بایست به مانند جنگ داخلی آمریکا  یا نخستین جنگ امپراتوری روم و یهود (سال 66 میلادی ) که از دوهزارسال پیش تا کنون ادامه داشته ، پویایی تاکتیکی و راهبردی خود را حفظ و توسعه دهد . این بدان معناست که  در یک درگیری (با هر مقیاسی از محدود ، نیمه محدود یا گسترده . م )  سیاستهای موقعیتی خاصی وجود دارد که هیچ مقدار از کاربرد قدرت هوایی (مستقیم یا غیر مستقیم )  نمی تواند جایگزین توان رزم زمینی شده یا بر آن غلبه کند .

 

    

 

کاربرد قدرت هوایی- زمینی در نبرد شهری ( از راست تصاویر نخست و دوم ) بدون استفاده از سامانه های ISR ( تصویر سمت چپ ) براساس داده های موجود به یک فاجعه بزرگ ختم خواهد شد .

 

در چنین محیطی ، صحنه رزم شاهد نوع جدیدی از درگیری هاست که درآن ، نیروهای مسلح غیر دولتی در برابر یگان های منظم دولتی قرار گرفته و جنگ نه تنها در مناطق باز یا کوهستانی ، بلکه در کوچه ها و خیابانهای بافت شهری ادامه پیدا می کند ، در حالی که جمعیت غیرنظامی به سادگی درصدند تا برای حفظ جان خود مبارزه کنند . در چنین وضعیت نامتوازنی از یک محیط امنیتی ، نیروی مسلحی می تواند قابلیت بقاء خود را تضمین کند که  پتانسیل جمع آوری بهتر و سریعتر اطلاعات ( از خودی و دشمن ) و همچنین وارد کردن تلفات به دشمن و عناصر پشتیبانی کننده آنها ( به معنای تفکیک جمعیت مسلح و غیر مسلح  .م )  را از آن خود نماید .

 

 

 

در حالی که متقابلاً تلاش برای استفاده از فناوری زمینی به تنهایی ، نظیر کاربرد واحدهای زرهی- مکانیزه برای پشتیبانی از عناصر ضد شورش یا رزمی و عدم توجه به شیوه های ظریف جمع آوری اطلاعات دقیق می تواند ضربه مهلکی به توان خودی وارد کند . این مساله در یک نگاه کلی به معنای کاهش سریع توانایی ایراد ضربه دقیق به دشمن و بصورت متقابل ، معکوس شدن روند (کاهش )  مقبولیت آنها در میان مردم غیرنظامی خواهد شد .

 

بیلان ارتش افغانستان در درگیری های ژوئیه 2021 نشان داد که قوام نیروی زمینی همچنان تعیین کننده سرنوشت جنگهاست .

 

در یک واقعیت کاملا میدانی ، سرمایه گذاری ارتش ایالات متحده  برای توسعه تدریجی قدرت هوایی در افغانستان  و متقابلاً اثربخشی محدود آن علیه طالبان ، نه بدلیل ذات قدرت هوایی ، بلکه بدلیل عدم کارایی مناسب واحدهای زمینی ارتش این کشور به نظر می رسد . به عبارت دیگر ، این مساله یعنی بازتاب نامطلوب یک توهم رزمی در سطح راهبردی میان تصویری که ایالات متحده از جنگ در افغانستان ترسیم نموده با قابلیتهای ارتش افغانستان  کاملا واقعی به نظر می رسد  .

 

این تناقض میان وضعیت موجود و وضعیت مطلوب باعث گردید تا در سال 2018 ارتش ایالات متحده یک تیپ ویژه رزمی برای توسعه یک ارتش ملی در معنای واقعی خود در افغانستان ، در این کشور مستقر کند  ( جالب هست ارتش اشغالگر در فاصله سالهای 2001 تا 2017 هیچ تلاشی برای استقرار این ارتش بعمل نیاورد و تنها بعد از سال 2018 بود که این ضرورت تشخیص داده شد . م )  تا بتواند در مواقع بلحاظ امنیتی شکننده  (با ماهیت سیاسی ، انفجارآمیز و تهدید کننده )  بطور مستقل وارد عمل گردد . اما این روند نیز خود مشکلات متعددی را بوجود می آورد ، بدین معنی که  اتکاء بر این روند ، می تواند وابستگی این ارتش را به قدرت آتش هوایی واحدهای آمریکایی افزایش داده ، بدون اینکه  پیشرفت موثری در حل مشکلات سیاسی داخلی و امنیتی برای نیل به ایجاد یک ارتش یکپارچه بلحاظ رزمی پایدار حاصل آید ( وضعیتی که در حال حاضر ، ژوئیه 2021 در افغانستان در جریان هست . م ) 

 

 

 

 

بنابراین ، ارتش می بایست در خصوص ایده چگونگی استفاده از قدرت نظامی خود در دو حوزه زمینی و هوایی تجدید نظر نماید . درک این مساله از هر شیوه ای که صورت پذیرد ، منافع راهبردی ایالات متحده را در ایجاد  دولت- ملت !!!!!!!!!!! ( افغانستان ، عراق ، سومالی و ... ) تامین نماید . در غیر اینصورت ، حتی کاربرد نیروهای هوایی –زمینی بصورت مشترک ، در بهترین حالت خود ، تبدیل به جنگی فرسایشی شده که چیزی بیشتر از یک بازی خشن که درآن ضربات متقابل بصورت مستمر و بدون نتیجه نواخته میشود ، نخواهد بود .

 

پی نوشت :

 

1- ادامه دارد ...........

2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به  ذکر دقیق  منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری )  بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند./ مترجم و نویسنده : 

[MR9 113,717]

بخش سوم و پایانی :

 

 

نتیجه گیری :

نیروی هوایی – نیروی زمینی ، ترکیب برنده صحنه رزم آینده

نیروی هوایی ، به شکل ذاتی ، یک نیروی مسلط بر صحنه نبرد بشمار می آید و مدافعان کاربرد این نیرو در صحنه رزم براین اعتقاد قرار دارند که بدون وجود نیروی زمینی ، چنین قدرتی می تواند تاثیرات استراتژیک را بر صحنه درگیری از خود برجای گذارد . با این حال ، بخش قابل توجهی از استدلال های موجود ، درصورتی که این قدرت بطور دقیق مورد استفاده قرار گیرد ، صحیح به نظر می رسد .علاوه براین بخش غیر رزمی قدرت هوایی ( شامل پرنده های جمع آوری اطلاعات تصویری ، سیگنالی و ... ) ارزش فوق العاده ای برای همه شاخه های یک ارتش دارند و نقش آنها در شناسایی و کشف گروه های مسلح غیر رسمی ، شورشی یا تروریستی و حتی توانمندی های نظامی کشورهای متخاصم قابل توجه است . اما  بررسی های صورت گرفته بر روی روند عملیات نیروی هوایی ائتلاف بر فراز آسمان یوگسلاوی سابق نشان داده که این نیرو با عدم موفقیتهای قابل توجهی نیز برای وادار کردن یک کشور متخاصم که از زیرساختهای اقتصادی و نظامی وسیع بهره می برد ، روبرو شده  ، چنانکه میلوسویچ  تنها وقتی در معرض اجرای حملات زمینی قرارگرفت ، بدین نتیجه رسید که تلاش وی برای نیل هدف اش با شکست روبرو خواهد شد و این مساله نشان می دهد که  نگرانی از ادامه بقاء سیاسی یک دولت را وادار می کند تا مطمئن ترین راه را برای دستیابی به اهداف استراتژیک انتخاب کند .

 

 

اما افزایش طرفداران تئوری ایجاد " اشتراک" بین شاخه های مختلف ارتش ، بخصوص برای مواجه با شرایط استراتژیک کشوری در مقیاس ایالات متحده که از عدم دست یافتن به پیروزی قطعی در عراق و افغانستان ، هوشیار شده است ، نشان از یک فضیلت ذاتی در یک نیروی مسلح دارد . به نظر میرسد که آنچه  پس از پایان جنگ سرد بصورت " عملیات رزمی تک قطبی دقیق " برای ارتش ایالات متحده تعریف گردید ، به تقریب ، پایان یافته  و این کشور بصورت احمقانه ای ، با افزایش قدرت نظامی چین و روسیه روبرو شده است .

 

 

اما جدا ازاین مساله ، یک حقیقت بسیار ساده در پس پرده این تحولات وجود دارد که درآن اثبات گردیده که نیروی هوایی در نهایت برای حفظ شرایط استراتژیک صحنه نبرد ، نیازمند ورود جدی نیروی زمینی است . بدین معنی که فرماندهان نیروی زمینی ، درصورت پذیرفتن سطح خطر و تلفات بیشتر ، می توانند بدون حضور نیروی هوایی وارد صحنه نبرد شوند و بالعکس ، کاربرد نیروی هوایی بدون حضور نیروی زمینی و اجرای تاکتیک " بمباران برای نیل به پیروزی " تنها اجرای یک سلسله عملیاتهای هزینه بر بدون دستیابی به پیروزی قطعی بشمار می رود . دراین میان ، نیروی زمینی ارتش ایالات متحده و متحدانش ، برای چندین دهه ، با این فرض که آسمان صحنه نبرد تحت تسلط نیروی خودی است و تلاش آنها برای حفظ برتری هوایی  متمرکز شده است  وارد جنگ گردیدند ، اما جنبه پیچیده تر این پیش فرض ، تلاش مشترک این دو برای تبدیل کردن موفقیتهای تاکتیکی بدست آمده در کوتاه مدت برای دستیابی به  موفقیتهای طولانی تر در سطح راهبردی است .

 

 

از این نظر ، اتکاء بیش از حد ارتش ایالات متحه به قدرت هوایی ایجاد شده خود ، حضور گسترده واحدهای رزمی این کشور در اقصی نقاط دنیاست که وجود یک نیروی هوایی قدرتمند را ضرورت می بخشد ( که البته این مساله برای کشورهای کوچکتر با قدرت نظامی محدودتر ، به شکل کاملا متفاوتی قابل تعریف و بررسی است . م ) . همانطور که دکتر  جان فارکوار چنین پیشنهاد می کند :

" نیروی هوایی می بایست در یک نقشه جامع استراتژی سیاسی مورد استفاده قرارگیرد ، به این معنی که قدرت هوایی به تنهایی ، بخصوص در مورد قدرت هوایی رزمی نمی تواند جایگزین سیاست صحیح گردد "

 

اگر چه ممکن است بحث هایی در خصوص اتکاء به نیروی هوایی برای نیل به اهداف راهبردی نظیر شکست قطعی دشمنان نظیر آنچه که بر علیه داعش مورد استفاده قرار گرفت وجود داشته باشد ،اما این مساله به شکل خاص با مفهوم مرکز ثقل سیاسی ( حکومت) در بخش قابل توجهی از کشورهای توسعه نیافته مرتبط خواهد بود .

 

بدین معنی که از منظر استراتژیک ، یکی از اهداف دولت سازی در کشورهای اشغال شده ای نظیر عراق ، ایالات متحده بیشتر بصورت حداقلی بواسطه حضور مشاوران نظامی ، آتش پشتیبانی هوایی و ... حضور پیدا نمود تا از ارتش عراق حمایت نماید . چنین رویکردی ، سیاستمداران مستقر در بغداد را بالاجبار بسوی اتخاذ استراتژی هایی فراتر از فکر کردن به ادامه بقاء  خود روانه نمود و این به شکل خودکار به معنای کاربرد حداکثری قابلیتهای نظامی ارتش عراق بود . این روند ، علیرغم ایجاد یک تهدید بسیار جدی در فاصله 8 مایلی از فرودگاه بغداد از سوی عناصر داعش در اکتبر 2014 ، با اصرار بر ورود یگانهای ارتش عراق حل گردید ( ظاهرا نویسنده این مطلب بخشی از تاریخ مورد نظر را بصورت عمد نادیده گرفته ، در حالی که همگان از نقش ایران در پس زدن عناصر داعش از حومه بغداد اطلاع دارند . م )

 

 

بدین ترتیب ، اثبات شد که حتی حضور نیروی هوایی نمی تواند عواملی را که سبب مخدوش شدن ساختار قدرت سیاسی می گردند را برطرف کند ،اما حضور واحدهای رزمی نیروی زمینی بعنوان یک مکانیزم اطمینان بخش ، هنگام از میان رفتن وضعیت عادی ، می تواند مثمر ثمر باشد .

 

 

 

چنین روندی ، بطور دقیق تکرار تجربه حضور واحدهای حافظ صلح سازمان ملل به رهبری ناتو در کوزوو از سال 1999 است . این بدان معنی است که استقرار یک نیروی مشابه به رهبری ایالات متحده در عراق ممکن است برای چند دهه به منظور تقویت جناح های سیاسی و جلوگیری از تجزیه عراق ضرورت پیدا کند .در مجموع ، امروز می بایست سئوالات سخت تری در خصوص ماهیت و چگونگی پشتیبانی هوایی از روند عملیات نیروی زمینی در صحنه های نبرد خاورمیانه ، آفریقا ، آسیا مطرح گردد و پاسخ به انها نیز در موفقیت یا عدم موفقیت ایالات متحده در آینده تاثیر گذار خواهد بود . اما صرف نظر از این مساله ، نیروی زمینی همچنان یک جزء اصلی در حوزه کسب موفقیتهای راهبردی برای آمریکا بشمار می رود .

 

پی نوشت :

1- بن پایه

2-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به  ذکر دقیق  منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری )  بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . 

[MF44 5,985]

بر 9 مرداد 1400 در 15:00 , MR9 گفت:

بررسی های صورت گرفته بر روی روند عملیات نیروی هوایی ائتلاف بر فراز آسمان یوگسلاوی سابق نشان داده که این نیرو با عدم موفقیتهای قابل توجهی نیز برای وادار کردن یک کشور متخاصم که از زیرساختهای اقتصادی و نظامی وسیع بهره می برد ، روبرو شد

در اروپا مجبور بودند قوانین و کنوانسیونهای بین المللی را رعایت کنند به خیلی از نقاط حساس به دلیل احتمال تلفات انسانی حمله نشد حتی آن پل معروف بلگراد به دلیل تشکیل زنجیره انسانی از لیست اهداف خارج شد مثل خاورمیانه و آفریقا نیست که هرچه خواستند کردند و از هر سلاح نامتعارفی که توانستند استفاده کردند و سازمانهای جهانی و مطبوعات غرب هم چشم خود را بستند 

[unstopable 790]

با سلام و تشکر بابت تاچیک عالی و خوبتون 

یک سوال نمونه اس از شکست یک نیروی هوای قوی در برابر یک نیروی هوای ضعیف می شناسید ؟مانند تفاوت نیروی هوای ایران و امریکا یا ایران و ترکیه.