آتش نشان های زرهی آتش نشان های زرهی

[Crash 18,582]

 

 

اگه بهتون یک تانک t-34 و یک جنگنده mig-21 بدن باهش چه وسلیه به درد بخوری می سازید؟؟؟
با پایان یافتن جنگ اول خلیج فارس کشور کویت با بحرانی خاص رو به رو شد . چاه های نفتی این کشور نابود شده بود و در شعله های آتش می سوختند که نه نتها باعت از بین رفتن منابع نفتی می شد آلودگی های زیست محیطی بزرگی نیز به همراه داشت . از همین رو کشور های دنیا با هم کاری هم شروع به خاموش کردن آتش چاه های نفتی کردند. در این بین نیرو های مجارستانی ابتکاری جالب برای خاموش کردن چاه های به نمایش گذاشتند.مهندسین مجارستان با استفاده از یک شاسی تانک t-34 و دو موتور mig-21 یک وسیله قدرتمند برای خاموش کردن چاه های نفت درست کردند که به نام "The Big Wind" نامگذاری شد.

The Big Wind با استفاده از یک پمپ ،آب را به جلو موتور ها هدایت می کرد و موتور ها با حداکثر سرعت آب را بر روی چاه می ریختند و به طور موثر چاه های شعله ور را خاموش می کرد.




 
 

[Crash 18,582]

دشمنان آتش
آتش نشان ها در مقابل آتش های بزرگ فقط آن را خاموش نمی کنند بلکه با آتش می جنگند، یک جنگ تمام عیاردر این جنگ آتش نشانان با لشگری مجهز وارد می شوند.

 

در ظاهر این یک BTR-60 معمولی با رنگ آمیزی قرمز است اما با کمی دقت متوجه خواهید شد که به جای مسلسل سنگین 14.5 میلیمتری به یک آب پاش برای خاموش کردن آتش مجهز شده است همچنین بر روی برجک نیز یک آب پاش دیگر نصب شده است.

 

 

این BTR-60 هم به یک آب پاش قدرتمند مجهز شده است


 

 

 

  

 

GPM-54  استفاده میکند. T-54از شاسی تانک GPM-54 توانایی آب پاشی در فواصل دور را دارد همچنین آب پاش GPM-54 به صورت کنترل از راه دور عمل می کند. در جلوی GPM-54 مجهز به تیغه بولدوزر است تا موانع پیش رو را به راحتی بر دارد.

  
Loeschpanzer ماشین آتش نشانی زرهی آلمانی از شاسی تانک لئوپارد 1 بهرمند شده استهست.
 

 

  

 

 

 

 

 

 

  

 

Impuls وسیله ای موثر برای خاموش کردن آتش محسوب می شود ،

 

در حقیقت عملکرد Impuls به این شکل است که مواد شیمیایی برای خاموش کردن آتش ( مشابه آنچه در کپسول آتش نشانی وجود دارد) را به سمت هدف شلیک می کند و شعله های آتش را به راحتی خاموش کند.

مدل (Impuls-2M) بر روی شاسی T-62 سوار شده است و وزنی معادل 36 تن دارد و به یک تیغه بولدزر مجهز شده است.

 

Vetlugaنیز مانند Impuls شعله های آتش را خاموش می کند.

 

 

 

aa-60 یک خودرو آتش نشانی است که برای مهار آتش در فرودگاه ها مورد استفاده قرار گرفته می شود. شاسی اصلی این خودرو MAZ -7310(همان شاسی برای شلیک موشک اسکاد)می باشد.
 

 

[MR9 115,312]

کاربرد نادرست !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

زره پوش های آتش نشان !

 

 

نسخه اصلی نخستین آتش نشان زرهی ارتش شوروی سابق

تانک اصلی میدان نبرد تی-54

 

وقتی از تانک صحبت میشود ، ذهن انسان بطور خودکار بسمت جنگ ، درگیری ، تلفات انسانی و در مجموع خونریزی تمایل پیدا می کند ، اما گونه انسان ، در کنار خوی وحشیانه کشتار هم نوع ، برای ابزار نظامی دست ساخته خود ، کاربردهای به مراتب بهتری را پیدا کرده که در این متن ، حوزه زرهی مبنای بررسی قرار گرفته است .

 

 

موقعتی قرارگیری مهمات در تی-54

 

درواقع امر ، تبدیل خودروهای زرهی مرگبار به  ابزار مهارآتش ممکن است به دلایل مختلفی صورت گیرد . نخست اینکه خودروهای شنی دار بدلیل توانایی قابل توجه برای عبور از سطوح ناهموار ، ابزار مناسبی برای مبارزه با آتش در منطق جنگلی هستند ، در حالی ابعاد و قابلیت های پیکربندی این خودروها نیز بدان امکان می دهد تا ترکیبات شیمیایی مهارآتش را بطور مستقیم بر روی محل مورد نظر فروریزند ، که در مقایسه ، دمای اشتعال لاستیک به خودروهای پرخدار اجازه نمیدهد تا به اندازه کافی ، به نقطه اصلی آتش سوزی نزدیک شوند . دومین دلیل مهمی که دراین ارتباط به نظر می رسد ، این است که خودروهای زرهی نه تنها در برابر دمای شدید ، بلکه در برابر ترکش ها و حتی برخورد مستقیم پرتابه ها ، در زمان آتش سوزی در انبارهای مهمات نیز از خدمه محافظت می کنند، به همین دلیل خودروهای زرهی برای اولین بار در ارتشها ظاهر شدند.

 

 

GPM-54

 

در ارتش اتحاد شوروی سابق ، مجموعه تعمیر و نگهداری زرهی Lviv  (شماره 17 ) مسئول تولید خودروهای زرهی آتش نشان بود که تا به امروز مسئولیت تبدیل خودروهای زرهی به  ابزار آتش نشانی را بر عهده دارد . با توجه به این مساله ، نخستین سفارش برای این خودروهای شنی دار نامعمول ، در سال 1978 از سوی دپارتمان توپخانه و موشکهای وزارت دفاع شوروی به این مجتمع ابلاغ شد . در آن زمان ، اسناد مربوط به بازطراحی و تولید این خودروها توسط مهندسان مستقر در مجتمع صنعتی 482 کیف ( اوکراین ) تهیه و به این شرکت ارسال شده بود . توجه به این مساله ضروری به نظر می رسد که تولید این زره پوشها نه تنها برای خاموش کردن آتش جنگل ها در مناطق صعب العبور ، بلکه بیشتر برای محافظت از انبارهای مهمات ارتش مستقر در سیبری که بطور دائم در خطر مواجهه با آتش سوزی های مناطق جنگلی این حوزه قرار داشتند ، در دستور کار قرار گرفتند .

 

 

 

نمای درون کابین کاربر- فرمانده تانک ! آتش نشانی (راست) و نمای جانبی ( چپ )

 

 

درابتدای امر ، واحدهای توپخانه به محصولت قدیمی تری نظیر شاسی های تی-34 از کار افتاده بسنده می کردند ، اما در دهه هفتاد میلادی ، کاربرد این شاسی بدلایل اخلاقی !!! ( احتمالا بدلیل نقش این تانک در جنگ دوم جهانی ) منسوخ شده بود و ارتش نیز متعاقب آن خواستار یک خودروی زرهی جدید با قبلیت حمل 10 تن آب ، یا 2 تن ترکیبات فوم و وجود یک سامانه دیده بانی آتش با ظرفیت پاشش 40 لیتر آب در ثانیه شد .با توجه به این نیازمندیها ، تانک تی-54 بعنوان پیکربندی اصلی انتخاب شد که پس از حذف برجک می بایست به یک خودروی زرهی آتش نشان تبدیل می گردید . خوشبختانه در آن زمان تعداد زیادی تانک تی-54 از خدمت خارج شده بودند که این امر تبدیل آنها را تسهیل می نمود ، در نتیجه این کار انجام و محصول جدید با شناسه GPM-54 ( مخفف خودروی آتش نشان شنی دار) نامگذاری گردید .

 

 

نمای فوقانی GPM-54

 

نخستین آزمایش های صورت گرفته بر روی این پیکربندی ، نشان داد که شاسی تی-54 برای ایفای نقش آتش نشان چندان مناسبت ندارد ، که عمدتاً به دلیل وزن زیاد آن بود که باعث میشد تا مصرف سوخت افزایش پیدا کند ، که این مساله با جایگزینی زره های محافظ با یک صفحه فولادی به ضخامت 20 م.م تا حدودی برطرف گردید . اما حتی با اعمال این اصلاحات نیز همچنان وزن بعنوان یک عامل مشکل زا ادامه داشت که باعث گردید تا ذخیره آب به 9 تن کاهش پیدا کند ، ولی همچنان وزن 43 تنی خودرو ، سنگین به نظر می رسید . خدمه این زره پوش ، 2 نفر بود که شامل راننده – مکانیک و کاربر لوله آتش – فرمانده تانک ! می گردید .

 

 

GPM-54 در جریان یک عملیات ناموفق آتش نشانی

 

 

پس از بررسی های مختلفی که صورت گرفت ، این زره پوش نشان داد که یک نقطه ضعف بزرگ دارد که  درقالب ضعف شدید سامانه محرکه پمپ آب بود بروز پیدا نمود و به خودرو اجازه نمی داد تا همزمان با حرکت ، ترکیب اطفاء حریق را بر روی آتش فروریزد . علاوه براین ، بدلیل مهندسی خاص روسها ، شیوه تعمیر و نگهداری پیشرانه خودرو نیز با مشکل موجه شد ، چرا که مخزن آب 9 تنی ، دقیقا در بخش فوقانی پیشرانه دیزل تانک قرار می گرفت و علیرغم اینکه پمپ بسیار قدرتمندی روی این تانک نصب شده بود ، آتش نشانان نمی توانستند با سرعت مبادرت به خاموش کردن آتش نمایند ، در حالی که برای خاموش کردن آتش موجود در انبارهای مهمات ، خدمه نیازمند حجم بسیار بالایی از آب بودند  ولی در مجموع این خودرو می توانست آب ذخیره خود را با لوله مربوطه تا 60 متر بر روی هدف پاشیده ولی با وجود این مزیت ، بازهم خدمه مجبور بودند تا تا 10 متری منبع آتش بدان نزدیک شوند که فقط دراین صورت بود که می شد به خاموش کردن منبع اصلی آتش امیدوار بود .

 

 

 

 

اما نزدیک شدن بیش از حد به آتش موجبات گرفتاری های جدید می شد ، بدین ترتیب که در وهله اول ، پیشرانه دیزلی بدلیل گرمای بیش از حد از کار می افتاد ، بدین صورت که بدلیل آتش سوزی محیطی ، اکسیژن موجود در محیط کاهش پیدا می کرد و هوا را از محصولات احتراق اشباع می ساخت که در نتیجه باعث از کار افتادن موتور می شد . در این زمان ، تانک آتش نشانی در مقابل یک زرادخانه در حال آتش سوزی مثل یک خرس تیر خورده !!! از حرکت باز می ایستاد که این به معنای تبدیل شدن تانک به یک گور دسته جمعی برای خدمه می شد ، این وضعیت آنچنان بد بود که خدمه امکان فرار از درون خودرو را پیدا نمی کردند که این نقطعه ضعف ، در چندین مورد منجر به تلفات انسانی گردید ....

 

پی نوشت :

1- ادامه دارد.....

2- پست نخست این تاپیک از بایگانی راکد میلیتاری منفک و پس از بازیابی تصاویر ، بصورت یک تاپیک مستقل در آمد / بیست و دوم آبان سال 1400 خورشیدی

3--استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری )  بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

[MR9 115,312]

بخش دوم :

 

 

اما  GPM-54 محصول شرکت لویف علیرغم تمامی  نواقص پیش گفته یکی از بهترین محصولاتی بود که تا آن زمان عرضه می شد ، چراکه با مجهز شدن به یک تیغه فولادی به بخش جلویی تانک ، این خودروی زرهی می توانست در میان انبوه آوار ایجاد شده ، معبر زده و مبادرت به پاکسازی مسیر نماید .

 

 

 

پیکربندی اصلی .. تی-55 ای

 

این طرح چنان جالب بشمار می رفت که درسال 2005 اوکراین براساس این شاسی ، یک گونه جدید از تانک اصلی میدان نبرد تی-90 مجهز به تیغه بولدوزر را به شناسه TBS-86 را معرفی نمود، در حالی که در گونه آتش نشان فوق الذکر ،یک صندلی در کنار فرمانده تانک تعبیه گردید تا وظیفه کاربر آتش نشانی از فرمانده تانک جدا شود .

 

تانک اصلی میدان نبرد تی-90 مجهز به تیغه بولدوزر به شناسه TBS-86

بدین ترتیب ، تجارب بدست آمده  از خاموش کردن آتش سوزی انبارهای مهمات ارتش در دهه 70 و 80 میلادی راه را برای توسعه فناوری های جدید برای مقابله با این شرایط فراهم آورد . بدین معنی که  در مرحله نخست ، خودروی جدید می بایست ظرفیت بیشتری برای حمل آب یا مواد اطفاء حریق را داشته باشد و دوم اینکه  طراحی مورد نظر باید از سامانه های پایش از راه دور بهره ببرد تا در زمان وقوع حوادث خاص ، احتمال بروز تلفات انسانی به حداقل کاهش یابد .

 

 

 

  

 

زاغ کبود روسی و سایر طرح ها

قهرمان بعدی درلیست خودروهای  اطفاء حریق زرهی  روسی یک خودروی شنی دار با یک نام طولانی رصدکننده آتش خودکششی روبوتیک یا به اختصار SLS-100 و به شکل بسیار خودمانی JAY محسوب میشود .این گونه جدیدتر که برای اولین بار برای شرکت در حادثه نیروگاه اتمی چرنوبیل وارد صحنه گردید ، چندان مفید نبود و تمامی نسخه های اولیه آن تا پایان دهه نود میلادی جمع آوری شد. این طرح که درواقع یک تانک T-54/55 بشمار می رفت با شناسه SLS-100 به یک سامانه هدایت از دور مجهز شده بود و می توانست بدون نگرانی از آسیب به خدمه ، در نزدیکترین موقعیت به  منابع آلودگی شیمیایی یا رادیواکتیوی مبادرت به عملیات کند ،در حالی که در مواقع مورد نیاز ، این خودرو توسط دو خدمه  که در داخل بدنه تانک مستقر می شدند ، هدایت می گردید . با توجه به این مساله ، از ابتدا نیازی به سبک کردن وزن این تانک آتشنشان وجود نداشت ، چرا که زره های تانک تا حد بسیار زیادی جلوی پرتوهای مضر را سد می نمود تا سامانه های هدایت بخوبی به کار خود ادامه دهند . نکته بسیار مهمی که در این خودروی زرهی خودنمایی می کرد ، عدم وجود منبع آب بطور مستقل بر روی این تانک بود ولی یک لوله 100 متری ، آن را به منبع مواد اطفاء حریق متصل می نمود تا عملیات خاموش سازی صورت گیرد .

 

 

تانک اصلی میدان نبرد تی-62

 

این طرح آنچنان جذابیت پیدا نمود که تمامی دست اندرکاران پروژه نشان افتخار دولتی موسسه آتش نشانی روسیه را دریافت کردند . مضاف بر سامانه های قبلی ، دفتر طراحی Pozhmashina  با استفاده از نقاط ضعف طرح قبلی ، یک پمپ قوی تر را برای نمونه جدید در نظر گرفتند که درنتیجه SLS-100 اکنون می توانست از 70 متری ، فوم خاموش سازی آتش و از 100 متری ،آب را بر روی هدف فروریزد. پس از اتمام طراحی ها تولید محدود این گونه در کارخانه شماره 61 پترودوورتس ایجاد گردید .در حوزه سامانه های هدایت از دور ، فناوری نهایتا در اواخر دهه 90 مشکل را حل کرد و متعاقب آن ، نقص حجم ماده خاموش کننده نیز در سال 1988 با معرفی یک نمونه جدیدتر که باشناسه IMPULSE-2M شناخته می شد ، برطرف گردید . تست های آزمایشی این خودرو با دریافت کد "ترمزگیر"  آغاز و درنهایت با تکمیل تستها ، با شناسه "محصول شماره 54" وارد مرحله تولید گشت .نخستین تست هایی که با فناوری جدید صورت گرفت ، بر روی شاسی تانک تی-55 با شناسه IMPULSE-1 بود که بعدها بدلیل نیاز به قابلیتهای بیشتر ، شاسی تانک تی-62 انتخاب گردید ، در حالی که بیننده آماتور ، به راحتی می توانست سامانه آتش نشانی IMPULSE-2M را با آتشبار راکتی "توس" بوراتینو اشتباه بگیرد !!!!

 

این طرح از 50 لوله تشکیل می شد که کاربر می توانست تقریبا هر چیزی را از آن بسمت هدف شلیک کند ، از انواع مایعات ، ژل ، ماسه یا پودر یا هرچیزی که به رفع فرآیند احتراق کمک کند . پیکربندی تی-62 که مقاومت خوبی در برابر نیروی وارده از شلیک این موارد  از خود نشان میداد ، قادر بود تا بطور متوالی 5 بار بسوی هدف شلیک کند ،در حالی که اگر بیشتر از 10 لوله به هر علتی دچار مشکل می شد ، سامانه شلیک بطور خودکار جلوی پاشش را می گرفت .طراحان این سامانه جدید ، با بهره گیری از تجارب قبلی در خصوص از کار افتادن خودرو در میان آتش بدلیل از کار افتادن پیشرانه ، درصدد برآمدند تا بدنه داخلی تانک را با شبکه از لوله ها بپوشانند تا با عبور آب یا مواد عایق کننده ، وقتی خودرو به هرعلتی درمیان آتش از کار افتاد ، خدمه قابلیت تعمیر یا دفاع از خود در برابر آتش را داشته باشند .

 

 

 

 

برخلاف نسل پیشین ، گونه های جدید خودروهای زرهی آتش نشان روسی اصولا نیاز به نزدیک شدن به آتش را نداشتند و از حداقل فاصله ای میان 70 تا 100 متر می توانستند مبادرت به عملیات کنند.  علاوه براین ، کاربر می توانست با تغییر حالت شلیک ، بطور تکی بسوی آتش مبادرت به پاشش مواد نماید یا اینکه کل ماده خاموش کننده را بصورت رگباری بر روی کانون آتش بریزد تا حجم آتش به نقاط کوچک تفکیک شده و کار برای اطفاء آن آسان گردد که براساس داده های موجود ، هر لوله از سامانه  IMPULSE-2M می تواند تا 30 کیلوگرم ماده خاموش کننده را در خود جای دهد .اما پیشرفت واقعی در این زمینه توسط محقق جوانی از بخش ژئودینامیک موسسه ژئوفیزیک آکادمی ملی علوم اوکراین صورت گرفت که طی آن ، پیشنهاد داده بود که آتش های گسترده را می توان با یک انفجار بزرگ خاموش کرد که در همین راستا ، وی مهمات خاموش کننده ابداعی خود را در سال 1986 با موفقیت در چرنوبیل آزمایش نمود .در مجموع ، خودروهای زرهی آتش نشانی عملکرد قابل توجهی را از خود به جا گذاشتند .

نقل قول

بعنوان مثال ، در جریان یک آزمایش ، مقدار قابل توجهی لاستیک در یک گودال به عمق 2 متر و با طول 30 متر ریخته شد و کل لاستیک ها  با 1000 تن سوخت دیزل و 150 لیتر بنزین آتش زده شد ، بلافاصله آتش مهیبی ایجاد شد و خدمه زره پوش IMPULSE-2M برای اطفاء حریق اعزام شدند ، این تانک آتش نشان تنها با هشت شلیک از 10شلیک ممکن ، آتش را از فاصله 10 متری مهار نمود.

 

پی نوشت :

1- ادامه دارد.....

2--استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری )  بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .