صخره سخت ...شهرهای موشکی و استراتژی ضربه دوم صخره سخت ...شهرهای موشکی و استراتژی ضربه دوم

[MR9 114,013]

 

 

 

به تقریب ، بیش از یک دهه از شهادت سرلشکر پاسدار ، حاج حسن تهرانی مقدم ، ( آبان 1390- آبان 1400 ) بعنوان بنیان گذار قدرت موشکی جمهوری اسلامی ایران می گذرد و گرچه هنوز ابهامات بسیاری در خصوص اتفاقی که در پادگان سپاه در بیدگنه رخ داد ، وجود دارد ،اما روندی که توسط ایشان پایه گذاری شد ، اکنون به درختی تناور تبدیل شده که بخشی از پتانسیل بازدارندگی دفاعی جمهوری اسلامی را بر دوش خود حمل می کند .

 

 

با توجه به این مساله و به مناسبت هفت هزارمین پست در انجمن میلیتاری ، بررسی و تجزیه و تحلیل جدیدترین عامل بازدانده در حوزه توان بالستیکی جمهوری اسلامی ایران در دستور کار قرار گرفت که ادای دینی باشد به زحمات این پاسدار ایران و انقلاب اسلامی و یاد آوری باشد به مجموعه ما علاقه مندان به حوزه بررسی های نظامی که این قدرت ، به سادگی ، بدست نیامده و همواره می بایست در رشد و توسعه آن دقت نظر لازم صورت گیرد که این هدف ، تنها در سایه نقد درست ،قابل تحقق خواهد بود .

 

 

 

با این وصف ، ذکر این نکته واجب است که در متن حاضر که در چند بخش و به شکل مفصل خدمت مخاطبان محترم ارائه میشود ، بدلیل ماهیت طبقه بندی شده اطلاعات مربوط به این شهرها ، هیچ گونه تفسیری ، جدای از متن های مورد استفاده ، در آن نیامده ، و متن اصلی ، تنها با یکسری ویرایش ها و اضافات مربوط به حوزه تاریخ نظامی خدمت عزیزان تقدیم می گردد . باشد که روح ما ، همواره با یاد حاج حسن تهرانی مقدم ، شاد باشد .

 

 

مقدمه

بازدارندگی یکی از مفاهیم بنیادین و استراتژیک در سیاست بین الملل و بطور خاص در حوزه نظامی- امنیتی است و کشورها باتوجه به فوریت تهدیدات به ایجاد بازدارندگی در راستای حفظ امنیت و بقاء وجودی خود اقدام می کنند. در حوزه ژئوپلیتیکی آسیای جنوب غربی  تهدیدات زیادی به لحاظ ذهنی و عینی علیه ایران فعال هستند. در همین راستا، تعیین الزام استاندارد برای  دکترین امنیتی جمهوری اسلامی ایران می بایست براساس وجود تهدیدات و شیوه مقابله موثر با این تهدیدات طراحی و اجرا می شود. با توجه به این مساله ، بطور فزاینده واضح است که نگاه غالب در میان تئوریسین های امنیتی – دفاعی ایرانی ، رویکرد امنیت محور بوده ، بر این اساس، دکترین امنیتی ایران به گونه ای طرح ریزی شده است  که نسبت به نحوه مقابله با تهدیدات و معضلات امنیتی منفعل نباشد و با نگاه به آینده و براساس اولویت بندی نسبت به تهدید ، اقدام به اتخاذ تصمیم و سپس اجرای آن بپردازد.

 

 

 

در همین راستا ، دبیر وقت شورای امنیت ملی ایران ( دریابان علی شمخانی ) در یکی از کنفرانس های امنیتی برگزار شده در تهران ، براین اعتقاد قرار داشت که هیچ کدام از همسایگان ایران در غرب آسیا ، به استثنای رژیم عبری در حوزه تهدید برای جمهوری اسلامی ایران طبقه بندی نمی شوند و ایران در تلاش است تا  با ارتقاء همبستگی های متقابل سیاسی  ، امنیتی ، اقتصادی و فرهنگی مسیر جدیدی را برای تقرب به  موقعیتهای کم تنش بازکند ، ضمن آنکه  در بخش دفاعی ، با تمرکز  بر استراتژی ضربه دوم ، تقویت بازدارندگی متعارف را  با ماهیت غیر متقارن در دستور کار خود قرار داده است . در واقع ، ماهیت رفتار ایران ، منوط به رفتار طرف مقابل خواهد بود .

 

 

با توجه به مفاهیم ذکر شده ، درطول سه دهه پس از پایان جنگ ایران و عراق ، راهبرد بازدارندگی ایران بر مبنای توسعه توان موشکی شکل گرفت  و نقش تعیین کننده ای برای این سلاح در تامین امنیت ایران گذاشته شد  . اما با توجه به برتری هوایی عناصر بالقوه مهاجم ، مستقر در محیط اطراف جمهوری اسلامی ایران و ضعف شدید در حفظ آسمان در برابر تهدیدات فوق الذکر ، بنابراین  براساس منطق نظامی  و به منظور جلوگیری از نابودی این عنصر بازدارندگی در اثر ضربه اول دشمن ، انتقال همه سامانه ها و زیرساختهای موشکی به عمق زمین در دستور کار قرار گرفت که این امر به  تولد شهرهای موشکی در ایران منجر شد . داستان ما در مطلب پیش رو ، تحلیلی است براین قابلیت ایران ....

 

1-مفهوم اولیه

یکی از معمول ترین استدلال ها در انتقال عناصر مرتبط به بازدارندگی در دوره جنگ سرد به اعماق زمین  ، این بود که کشورهای غیر هسته ای و حتی مسلح به تسلیحات کشتار جمعی ، می توانند بالاترین قابلیتهای رزمی متعارف را در اختیار داشته باشند ، اما وقتی بحث به مرحله کاربرد تسلیحات غیرمتعارف وارد می شود ، این قابلیت ها معمولا ارزش خود را از دست داده و یا اینکه در ارزیابی ها ، از اهمیت چنین توانمندی هایی بشدت کاسته میشود . این استدلال عمدتاً بر دو ایده اصلی قرار می گیرد

 

الف- در حال حاضر ، هیچ دفاع کاربردی در برابر استفاده حریف از سلاح های هسته ای وجود ندارد

ب – تسلیحات متعارف در ایجاد یک بازدارندگی کامل نظامی  ناتوان به نظر می آیند .

 

  

 

 

در این میان ، گرچه جمهوری اسلامی ایران تا کنون ( آبان 1400 )  هنوز به طور رسمی در شمار کشورهای دارنده تسلیحات هسته ای قرار نگرفته است ، اما دکترین نظامی این کشور در قرن بیست و یکم بر سه قابلیت اصلی پایه گذاری شده است : 

 

 

1- طراحی و تولید موشک های بالستیک با هدف اجرای حملات دقیق ( با خطای دایره ای با دقت 50 متر )  به زیرساخت های کلیدی حریف نظیر نیروگاه های تولید انرژی الکتریکی و سایر زیرساختهای حیاتی  و همچنین  اهداف نظامی با اهمیت راهبردی نظیر سیلوهای پرتاب موشک یا رادارهای هشدار اولیه دفاع هوایی .

 

2- طراح و ساخت پناهگاه های فوق امن پرتاب موشکهای بالستیک بطوریکه امکان درامان ماندن از ضربه اول متعارف و حتی نامتعارف بوجود آمده و متقابلا زیرساختها برای ایجاد امکان وارد کردن ضربه دوم فراهم شود .

 

3-ایجاد پتانسیل بالفعل با ماهیت خسارت حداکثری به دشمن در سریع ترین زمان ممکن تا ضمن جلوگیری از ادامه حملات عناصر متخاصم ، در محاسبات حریف برای ادامه درگیری اختلال ایجاد گردد . بنابراین ، اگر این قابلیت بر اثر حمله دشمن ، غیر فعال گردد ، زرادخانه موشکهای بالستیک ایران به تقریب هیچ کارکرد موثر دیگری در یک درگیری احتمالی نخواهد داشت .

 

  

 

درصورتی که واقعیات فوق الذکر مبنایی برای تحلیل در نظر گرفته شود ، ایجاد و توسعه مستمر این قابلیت می تواند به 2 دلیل ، گزینه کاربرد حملات غیر متعارف حریف را خنثی نماید:

 

1- اجرای حملات هسته ای ، قابلیتهای بالفعل ایران را برای اجرای حملات متقابل آسیب زا ، از کار نخواهد انداخت و آنچه که از حمله هسته ای نخست باقی می ماند ، برای وارد کردن آسیب متقابل به گونه ای که برای حریف قابل تحمل نباشد ، کافی خواهد بود .

 

2- مقیاس خسارت های وارده به حریف بلحاظ هدف قرار دادن اهداف مهم  و با ارزش در سطحی خواهد بود که می توان آن را با وضعیت احتمالی کاربرد سلاح های هسته ای یا حملات هوایی ایران مقایسه نمود .

 

 

 

 

 

بنیان استراتژی نظامی ایران : وارد کردن ضربه دوم

 

 

 

در دکترین جنگ هسته ای،  "وجود قابلیت ضربه دوم " را می توان به  توانایی یک کشور در پاسخ به یک حمله هسته ای، با اجرای یک حمله  تلافی جویانه هسته ای متقابل ، مورد تعریف قرار داد . ایجاد چنین قابلیتی ، ضمن متقاعد کردن دشمن به وجود این  قابلیت در دکترین بازدارندگی هسته ای لازم و ضروری است و از ان جا که ممکن است  طرف مقابل تلاش کند تا در یک جنگ هسته ای با یک "حمله بزرگ اولیه" (first  strike) بر ضد  رقیب ، جنگ را به نفع خود تمام کند، توسعه این توانمندی "عدم استفاده اولیه از تسلیحات هسته ای "را تضمین خواهد کرد. گر چه ممکن است یکی از طرفین قدرت پاسخ بازدارندگی کمتری داشته باشد، اما معمولا قابلیت های حمله دوم متقابل و دوجانبه باعث شکل گیری روند  " تخریب  متقابل" (mutual assured destruction) می شود.

 

  

 

از سوئی دیگر ، قابلیت های حمله دوم را می توان با تحقق بخشیدن به  فرایند های fail-deadly   تقویت کرد. این فرایند ها خط قرمزی را تعیین می کند و درصورتی که از این خطوط قرمز عبور شود ، عواقب آن برای مهاجم ، چندان خوشایند نخواهد و شیوه های از پیش تعیین شده ای برای پاسخ بدانها وجود خواهد داشت. این عواقب از پیش تعیین شده، همچون یک حمله دوم هسته ای تلافی جویانه، می تواند طیف گسترده ای از پاسخ ها را در بر گیرد.

 

 

اما براساس آنچه که استراتژیست های ایرانی بطور مداوم برآن اصرار می ورزند ، پاسخ متقابل ایران ، دردناک و کُشنده بوده که تا کنون ، گرچه ماهیت هسته ای ندارد ( که امکان پدید آمدن آن همچنان هست ) ولی می تواند برگزینه های متعارف ولی غیرقابل پیش بینی ( چه در حوزه حجم پاسخ و چه روشهای گوناگون طراحی شده  )  استوار باشد .

 

 

 

در واقع ، به احتمال بسیار زیاد ، ایران با علم بر محدودیتهای مشخص موجود در ظرفیت نظامی کلاسیک  خود ، به جای تمرکز تمام قابلیتهای رزمی موجود غیر موشکی بر علیه مهاجم احتمالی ، مجموعه ای از اهداف مشخص را انتخاب نموده که پس از ارزیابی های مستمر و به روزرسانی اطلاعات در مورد آنها ، درصورت وقوع هر گونه عملیات نظامی که بطور مستقیم خاکش را هدف قرار بدهد ، این نقاط از پیش تعیین شده را با حجم قابل توجهی از موشک های خود مورد اصابت  قرار دهد و قبل از آنکه جنگ به مرحله گسترده تری وارد شود ، به مهاجم تفهیم نماید که هزینه ادامه عملیات نظامی بر علیه ایران ، فراتر از پیش بینی های اولیه اوست .با این وصف ، نظرات مختلفی در خصوص ماهیت و کارایی اتخاذ استراتژی ضربه دوم وجود دارد که بدلیل طولانی بودن و خارج شدن از موضوع اصلی ، بحث در خصوص آن به زمانی دیگر موکول می شود .

 

پی نوشت :

1- ادامه دارد ....................

2- تمامی منابع مورد استفاده ( اینترنتی ، چاپی و... در انتهای متن آورده خواهد شد )

3-  استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری )  بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

 

 

 

[951 13,893]

با سلام

با تشکر از شما که در یک تاپیک اختصاصی به این مورد مهم پرداختید .

طبیعتا گستره مباحث در این مورد برای تداوم تاپیک بسیار زیاده ، من همچنان صبر میکنم تا قسمتهای بعدی هم توسط شما منتشر بشه تا بتونیم بصورت مبسوط در این مورد و با توجه به عدم افشای اطلاعات فنی ، مباحثه کنیم .

[mellon 131]

با سلام

بسیار عالی 

ممنونم از شما و زحمتی که کشیدید، اگر چه یک مثبت کفایت نمی کنه...

انشاءالله هرچه زودتر  با تمرکز  بر استراتژی ضربه دوم ، در راستای تقویت بازدارندگی شاهد بکارگیری زیردریایی های استراتژیک حامل موشک بالستیک در کشور باشیم.

 

[MF44 6,023]

بر 5 آذر 1400 در 12:15 , MR9 گفت:

به مناسبت هفت هزارمین پست در انجمن میلیتاری ، بررسی و تجزیه و تحلیل جدیدترین عامل بازدانده در حوزه توان بالستیکی جمهوری اسلامی ایران در دستور کار قرار گرفت

سلام و احترام - انشالله موید باشید 

[mehdipersian 23,573]

به نظرم اگر بخواهیم بازدارندگی و قابلیت رزم سنگین با موشک انجام بدهیم تا جنگی نشود و درصورت یک جنگ گسترده توان دفاع خوبی داشته باشیم باید همه ی موارد زیر را داشته باشیم:

 

باید ایران ابتدا از قبل نقاط حساس در همه ی کشورهای همسایه تا شعاع چند هزار کیلومتری از مرز های ایران را که متخاصم هستند یا میزبان متخاصم هستند و در دسترس هست را زیر هدف گرفته باشد. 

 

این نقاط می توانند، بنادر، فرودگاه ها، پالایشگاه ها،نیروگاه ها، پادگان های نظامی و مناطق نظامی، آب شیرین کن ها، سد ها، مناطق سیاسی مهم(کاخ پادشاهی یا ریاست جمهوری، پارلمان مقر وزارت دفاع و... ) و...باشد. 

 

برای ضربه زدن به این نقاط نیاز به موشک دقیق هست که خوشبختانه داریم و دارا بودن تعداد زیاد از این موشک ها که به نظر میرسه تلاش های خوبی در این زمینه انجام شده

 

بعد باید این موشک ها تحرک و انبار داری خوبی دارا باشند که در صورتی که آسمان امن نیست بتوانند عملیات انجام بدهند. به این منظور باید پایگاه های زیر زمینی به تعداد زیاد ساخته بشود و موشک های پدافند هوایی هم این پایگاه ها به تعداد لازم داشته باشند که این پایگاه ها در زمان حمله ی هوایی توان دفاع از خود را هم داشته باشند. 

 

نکته ی مهم بعدی داشتن تعداد زیاد از این پایگاه ها و پراکندگی این پایگاه ها در سراسر ایران هست که با توجه به کوهستانی بودن ایران قابلیت دوام پذیری بسیار زیادی را خواهند داشت. 

 

سیلو های پرتاب موشکی برای ضربه ی سریع باید همیشه آماده باشند که کشور دچار غافلگیری نشود ولی اکثر موشک ها باید به صورت متحرک باشند و از ورودی های زیاد یک شهر موشکی بتوانند خارج بشوند و عملیات انجام بدهند و برگردند. 

 

تلاش برای ساخت موشک های دارای کلاهک سنگین تر و خوشه ای حتما باید به شدت دنبال بشود و در صورت امکان کلاهک شیمیایی و هسته ای و... هم باید در انبار باشد که در صورت استفاده ی حریف از این سلاح توان مقابله وجود داشته باشد. 

 

ساخت موشک های کروز و بالستیک متنوع باید در دستور کار باشد و موشک های هایپرسونیک و ضد ماهواره حتما باید ساخته بشود. در صورت امکان کارخانه های ساخت موشک هم به زیر زمین انتقال بیابد. 

 

زیردریایی با توان شلیک موشک کروز و بالستیک هم باید ساخته شود. 

 

اگر موارد بالا به طور کامل انجام بشود به نظر بازدارندگی خوبی خواهیم داشت و در صورت جنگ متجاوز را پشیمان خواهیم کرد خیلی از موارد بالا انجام شده یا تلاش های خوبی در آن زمینه انجام شده و زمینه هایی که به نتیجه نرسیده باید اولویت کشور باشد. 

[alala 28,627]

از این بین سلاح ضدماهواره به تنهایی با توجه به خساراتی که به دشمن میزنه و از حیث در دسترس تر بودن نسبت به گزینه های تهاجمی بادارنده دیگه (برای ما با پیشینه موشکی) بسیار حیاتی و ضروری است.

 

وهله اول ماهواره ای نظامی و در وهله دوم ماهواره های تجاری در صورت هدف قرار گرفتن در گام اول نبود خودشون میتونه بحران اساسی در زندگی طبق روال غربی ایجاد کنه و در وهله دوم تمام تجارت های مرتبط با این ابزارها را و در وهله سوم زباله های فضایی حتی میتونند یک کابوس ایجاد کنند. مهم اینه که در مقطع فعلی ما به نسبت غربی نه ماهواره ارزشمندی در فضا داریم و نه ارتباطاتمون تا این حد وابسته است. و البته که این سلاح تعریف پله ای هم داره در بازدارندگی. یعنی شما میتونید از هدف قرار دادن ماهواره های نظامی و امنیتی بگیر تا تجاری را بسته به میزان قدرت تهاجم دشمن به خودت انتخاب کنی و در مورد صهیونیستها هم که اصلا بهانش را داری (فرضا ترور شهید فخری زاده و ادعاهای خودشون)

 

قدم بعدی پرتابه های هایپرسونیک هست.

 

موراد مربوط به داشته های فعل یعنی پدافند غیرعامل/کمیت و کیفیت و قدرت موشکهای موجود هم که جز بدیهیات هستند.

 

[arminheidari 24,413]

1 hour قبل , alala گفت:

از این بین سلاح ضدماهواره به تنهایی با توجه به خساراتی که به دشمن میزنه و از حیث در دسترس تر بودن نسبت به گزینه های تهاجمی بادارنده دیگه (برای ما با پیشینه موشکی) بسیار حیاتی و ضروری است.

 

دقیقا کور کردن چشم شیطان تاثیر بسیار زیاد در یک هماورد دارد

الان پیش بینی توانمندی ایران تو این زمینه هست 

ولی باید به توانایی بسیار بالاتری در این سطح برسیم چیزی شبیه به نقطه زنی 

 

 

بر 3 دی 1399 در 01:38 , arminheidari گفت:

موارد مهم و کلیدی: 

در خصوص جنگنده ها  >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> حملات موشکی و زدن پایگاه ها و جنگنده ها روی زمین با قدرت موشکی

لجستیک انبارها          >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> حملات موشکی 

انهدام رادارهای زمینی >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> حملات موشکی ضد رادار

انهدام یا کور کردن ماهواره ها >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> جمینگ یا اخلال گر ماهواره ای / موشک ضد ماهواره

انهدام خطوط مواصلاتی زمینی یا دریایی >>>>>>>>>>>>>> پهپادها / موشک خلیج فارس 

لجستیک هوایی شامل ترابری .و سوخت رسان >>>>>>>>>  جنگنده هایی همچون اف 14 با موشک های دوربرد و هایپرسونیک / استفاده از پهپادها برای شکارهای فرای افق دید راداری 

پرنده های شناسایی و پیش اخطار پهن پیکر >>>>>>>>>>> جنگنده هایی همچون اف 14 با موشک های دوربرد و هایپرسونیک / استفاده از پهپادها برای شکارهای فرای افق دید راداری 

شکار پرنده تخصصی جنگ الکترونیک یا سوخت رسان >>>> توسعه و تقویت زیرساخت های جمینگ و ضد جمینگ / ساخت یا تهیه جنگنده برتری هوایی

جنگ الکترونیک و جمینگ >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> توسعه و تقویت زیرساخت های جمینگ و ضد جمینگ 

به هم زدن برنامه دشمن و خلبانانش >>>>>>>>>>>>>>>> استفاده از هوش مصنوعی برای پهپادها و موشک ها

ایجاد برتری هوایی     >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> ساخت یا تهیه جنگنده برتری هوایی / پهپادهای شکارچی با هوش مصنوعی

 

 

 

اگر دقت کرده باشید با کمک یک نیاز سنجی و اولویت بندی در مقابل بخش قابل توجهی از توان دشمن با داشته های فعلی توازن ایجاد می شود

و با این امکان علاوه بر طرح ریزی یک استراتژی و راهبرد درست در اختصاص منابع برای کسب بهینه ترین جواب می توان اقدام کرد

 

[MR9 114,013]

بخش دوم : 

 

 

برخورد نزدیک از نوع سوم .... پیشینه انتقال سامانه های بالستیک به عمق زمین – مطالعه موردی ،جنگ دوم جهانی

 

استراتژی نظامی  در یک تقسیم بندی بسیار پیچیده ، زیرمجموعه و شاخه ای از نظریه های اجتماعی است  که به کاربرد زور برای دستیابی به اهداف یک جامعه در تقابل و نزاع با دیگری می پردازد . درواقع امر استراتژی نظامی براین روند استوار است که  چگونه باید نیروهای نظامی را  در جهت کسب اهداف نظامی ، سیاسی ، اجتماعی ، فرهنگی و ایدئولوژیک بکار بست . گفتگو در مورد فلسفه و ماهیت استراتژی نظامی ، بسیار طولانی است و اگر چه بیان مراحل تاریخی آن بسیار جذاب به نظر می رسد ،اما از حوصله این نوشتار خارج است ،اما در راستای موضوع مورد بحث ، یکی از جالب ترین مواردی که درتاریخ توسعه استراتژی  های نظامی ، با آن روبرو می شویم ، کاربرد قوانین حرکت و قواعد هندسه  در امور نظامی بشمار می رود که برای اولین بار توسط افسر ارتش فرانسه به نام سباستین لی پرستره دی وبان استفاده شد .

 

 

سباستین لی پرستره دی وبان

 

وی که در ارتش لوئی چهاردهم خدمت می کرد ، مسئولیت احداث استحکامات نظامی فرانسه در مرز با دوک نشین های آلمانی بود که بنیان این استحکامات باعث حفظ مرزهای شرقی این کشور از تهاجم آلمان در سال 1914 شد . ساختار دژهای طراحی  شده توسط وبان نه تنها از اصل ضخیم بودن برای مقابله با  آثار انفجار استفاده می نمود ، بلکه  بدلیل استفاده گسترده از زوایای پیچیده ، مانع از تاثیر اتش توپخانه دشمن می گردید . در حقیقت کاربرد محاسبات ریاضی در این سلسله استحکامات باعث می شد تا مشکلات تاکتیکی ارتش فرانسه تا حدود بسیار زیادی کاهش یابد .تاثیر فلسفه وبان در طراحی استحکامات نظامی تا بدانجاست که حتی امروز ، اصول ابداعی وی بصورت یک دیسیپلین رسمی ، در سازمان های نظامی مدرن مورد استفاده قرار می گیرد .

 

  

 

 

راست : محدوده در نظر گرفته شده توسط وبان ( خطوط قرمز ) 

چپ : خطوط دفاعی خندقی موازی برای دفاع از استحکامات نظامی 

 

با این حال فاصله میان عصر وبان تا دوران معاصر  بسیار طولانی است ، اما  نیاز به طراحی استحکامات در برابر آتش دشمن ، همان اصول مطرح شده توسط این افسرفرانسوی است  که برای نمونه ، یک مورد جذاب در جنگ دوم جهانی مورد بررسی قرار می گیرد .

 

 

پروژه ساختمانی شماره 21

 

در میانه های سال 1943 ، زمانی که سازمان رزمی واحدهای ارتش آلمان در جبهه شرقی یکی پس از دیگری دچار فروپاشی می شدند ، سرفرماندهی OKW بتدریج  مجبور گردید تا برنامه  توسعه سلاح های انتقامی شماره یک و دو را در اولویت برنامه ریزی های خود قرار دهد . برهمین اساس ، با توجه به وجود برتری هوایی متفقین در آسمان اروپا که با روندی آهسته اما مستمر ، خود را به نیروی هوایی آلمان ، تحمیل می نمود ، کارشناسان نظامی آلمانی طرح های جدیدی را برای ساخت سایتهای شلیک سخت سازی شده برای موشکهای وی-2 در حال تولید انبوه را در امتداد سواحل فرانسه ، در دستور کار خود قرار دادند . بر همین اساس ، در اکتبر 1943 ، سازمان تاد ، ساخت یکی از باشکوه ترین پناهگاه های مربوط به پروژه وی-2 را با طراحی گنبدی شکل در نزدیکی سنت اومر (Saint-Omer) کلید زد .

 

 

 

 

طراحی اولیه برای استقرار سکوهای ثابت شلیک وی-2 مستقر در واتن 

 

 

براساس طرح اولیه ، این پناهگاه بزرگ می بایست با مشارکت شرکتهای آلمانی  ساخت می شد ، به همین سبب ابزارآلات ساختمانی نظیر تجهیزات حفاری ، میکسرهای بتون  در کمیتی بسیار قابل توجه به این برنامه منتقل گردید . با توجه به حجم بسیار غول آسای این پروژه و اولویت شماره یک دفاعی ، چیزی در حدود 1300 کارگر به این محل اعزام شده و مجبور بودند تا بصورت شبانه روزی  کار را جلو ببرند ، بطوریکه ملیتهای مختلفی از شوروی و فرانسه در میان آنها دیده می شد . اما پس از کشف محل ساخت این پناهگاه توسط متفقین واقع در سایت اصلی آن در واتن ، به تاریخ 27 اوت 1943 ، ارتش آلمان به موقعیت دیگری که یک معدن  شن متروکه  در ویزرنس چشم دوخت  که بعنوان یک چشم انداز بلندپروازنه و البته آینده نگرانه  برای توسعه برنامه وی-2 می شد بر روی آن حساب کرد .

 

 

 

در این میان ، یک مهندس ارشد پروژه به نام خاویر دورش از سازمان تاد ، این مکان را به سرفرماندهی OKW و آلبرت اشپیر پیشنهاد نمود با این تبصره که  برای کل مجموعه یک گنبد بتونی به وزن یک میلیون تن در دامنه مشرف به این تپه  ساخته شود و مجموعه ای از تونل های دسترسی ( حدود 7 کیلومتر تونل ) در زیر گنبد و دامنه تپه حفاری گردد. این گنبد عظیم به قطر 71 متر و ضخامت 5 متر و وزنی در حدود 55000 تن بود که پس از تصویب "پروژه ساختمانی شماره 21 " نام گرفت .

 

  

 

   

 

نمای مجموعه  ویزرنس 

 

براساس داده های موجود ، نقشه های ساختمانی این گنبد مفاهیم بسیار پیشرفته ای را بخود می دید که در بخش زیرین آن ، مجموعه ای گسترده و بسیار بزرگ از انبارهای ذخیره موشک ، مخازن ذخیره سوخت ، تاسیسات تولید اکسیژن مایع ، یک پادگان مسلح برای حفاظت و در نهایت ژنراتورهای برق بزرگ قرار داشت . این بخش با یکسری تونل های فرعی به بخش مونتاژ موشک  متصل می شد که قادر بود با حداکثر ایمنی ، موشک های وی-2 را سرویس دهی ، مونتاژ نمود ، در حالی که بدلیل انجام محاسبات لازم در برابر هر نوع بمباران هوایی می توانست مقاومت کند .

 

 

    

 

وضعیت حاضر ورودی ها و بخش هدایت آتش مجموعه ویزرنش 

 

علاوه براین ، یک تونل کوچک با مجهز شدن به ریل راه آهن ، تمامی مسیرهای موجود را به یک بخش هشت ضلعی شکل ، درست 100 فوت ، در بخش زیرین گنبد هدایت مینمود که با قطری در حدود 41 متر و ارتفاع 24 متر تا زیر گنبد اصلی ، به مانند یک ساختمان 7 طبقه زیرزمینی سامانه های سوخت رسانی ، و آماده سازی راکت را در برابر هرگونه حمله  ایمن می کرد . درست در بخش مجاور آن نیز ، دالان بزرگی برای آماده سازی موشکها ایجاد می شد که پس از اتمام مراحل مونتاژ نهایی به این قسمت منتقل و پس از بررسی نهایی بسمت فضای بیرونی برای شلیک منتقل می گردید . حد فاصل این بخش و فضای شلیک ، یک درب بیرونی این پناهگاه به ضخامت 5 فوت و ارتفاع 55 فوت قرار داشت که در زمان شلیک باز شده  ، موشکها به بیرون منتقل و سپس بسرعت بسته میشدند .

 

 

 

 

برای تامین امنیت فیزیکی این پناهگاه ، یک گردان از یگان های ویژه اس اس بدان مامور گردید ، در حالی که درست در فاصله هشت کیلومتری از این مرکز ، یک مجموعه زیرزمینی دیگر برای انجام برنامه ریزی های مربوط به شلیک وی-2 می بایست ساخته می شد .مضاف بر تمامی ویژگی های فوق الذکر ، ارتش آلمان با پیش بینی بمباران این مرکز و بسته شدن احتمالی مسیرهای دسترسی ، در نزدیکی این مجموعه تونل ها ، مرکزی را با اسم رمز " پادگان کرم خاکی " پیش بینی نمودند که  درآن لانچرهای ثابت و متحرکی پیش بینی شده بود تا در صورت وقوع رخدادهای غیرمترقبه ،امکان اجرای شلیکهای ادامه دار ، وجود داشته باشد .

 

  

 

راست : سرلشکر دکتر والتر دورنبرگر 

چپ : راکت وی -2

 

این طرح پس از پیشنهاد به سرفرماندهی OKW بشدت از سوی سرتیپ دکتر والتر دورنبرگر ( مغز متفکر برنامه های موشکی در ارتش آلمان ) مورد حمایت قرار گرفت . بدین ترتیب از نوامبر 1943 کار ساخت و سازاین مجموعه آغاز شد که نخستین گام آن ، حفاری تونل اصلی در پایه معدن بود .نخستین اطلاعات مربوط به ساخت و ساز های غیر عادی در نزدیکی سنت اومر ، همزمان با شروع عملیات آلمان ها ، در اختیار متفقین قرارگرفت ، اما بدلایل مختلف ، بمباران این مرکز ، در اولویت قرار نداشت ، ولی سرانجام نخستین حملات به سایت اصلی در مارس 1944 زمانی آغاز شد که کار ساخت گنبد اصلی مدتها قبل به اتمام رسیده بود . با این حال ، در مرحله نخست ، بیشتر از 3000 تن بمب روی این سایت ریخته شد که به روستاهای نزدیک این مرکز ، آسیب فراوانی وارد کرد ،اما بخش گنبد ، همچنان سالم در جای خود قرار داشت و علیرغم اجرای نزدیک به 300 حمله ، تا انتهای جنگ ، کار بر روی این برنامه ادامه داشت .

 

 

مجموعه ویزرنس در مراحل آماده سازی 

 

   

 

ازراست : محل استقرار مراکز تولید نیرو (ژنراتورها ) و تونل های دسترسی و ذخیره موشک 

 

درصورتی که سلسله حملات اصلی به این مجموعه ، مورد بررسی قرار گیرد ، میتوان به حمله 27 آوریل 1944 اشاره نمود که درآن ، 16 فروند بمب افکن نیروی هوایی آمریکا چیزی در حدود 128 عدد بمب هزارپاوندی را بر روی هدف مشخص شده فروریختند ، در حالی که فقط یک هواپیما از دست رفت . پس از آن ، در 22 ژوئن 1944 ، بمب افکن های اسکادران 303 نیروی هوایی آمریکا ، با استفاده از 14 فروند بمب افکن بی-17 حمله گسترده دیگری را انجام دادند  که بدلیل پوشش ابر سنگین ، ناکام ماند . در مجموع بیشتر از 16 حمله توسط نیروی هوایی متفقین علیه این تاسیسات اجرا گردید که بدلیل استقرار آتشبارهای ضدهوایی سنگین  ، حملات به بخش اصلی چندان موفقیت آمیز صورت نمی گرفت ، اما تاسیسات فرعی نظیر ریل های راه آهن ، شبکه ارتباطی جاده ای بطور گسترده تخریب و بلااستفاده می گردید .

 

 

   

  

 

 

نمای بازسازی شده مجموعه سایت موشکی ویزرنس .

به شکل طراحی از بخش گنبد تا ورودی ها / خروجی ها و همچنین شیوه ذخیره موشک ها دقت کنید 

 

اما سرانجام روز موعود فرا رسید . در 17 ژوئیه سال 1944 ، بمب افکن های لانکستر نیروی هوایی سلطنتی مسلح به بمب های 6000 کیلوگرمی جدید به این تاسیسات حمله کردند که در نتیجه آن ، گرچه گنبد اصلی همچنان دست نخورده باقی ماند ، اما سه تیر بمب 6 تنی درست  در زیر گنبد و دهانه تونل ها  منفجر شد که باعث گردید تا کل دامنه تپه شنی دچار فروریزی شده  و دو مسیر اصلی ورود و خروج موشکها را سد کند .

 

 

راست :  محل استقرار بخش های مختلف تونل های زیرزمینی مجموعه سایت پرتاب ویزرنس

چپ : مسیر 2 تونل انتقال موشکهای وی-2 به سکوی شلیک در فضای باز سایت موشکی 

  

 

 

در همان زمان ، ژنرال دورنبرگر طی گزارشی به سرفرماندهی ارتش ، اعلام نمود که  بخش اصلی تاسیسات هنوز دست نخورده باقی مانده ، اما زمین اطراف این مرکز چنان جابه جا و درهم کوفته شده  که باید این محل را بطور کامل تخلیه نمود ، چرا که بزودی گنبد اصلی نیز ریزش خواهد کرد . اگر چه دورنبرگر مبالغه بسیار زیادی در این گزارش داشت ، اما با توجه به سابقه وی در مخالفت با سایتهای پرتاب ثابت برای موشکها ، می توان نظرات او را تا حدودی نادیده گرفت .

 

 

راست : جدول حملات هوایی متفقین به سایت موشکی ویزرنس به تفکیک تعداد سورتی های پرواز ، نوع هواپیمای مورد استفاده ، تعداد و نوع بمب های رها شده 

چپ :  عکس هوایی از مجموعه سایت پرتاب مجموعه ویزرنس . بر اساس گزارشهای ثبت شده ، شدت بمباران به اندازه ای بود که خاک زمین اطراف سایت ، پخته شده بود !!! و برای مدتها ،امکان استفاده از آن وجود نداشت !

 

در این میان ،گزارش متقابل مهندسان سازمان تاد باعث شد تا با دورنبرگر مخالف شود ، ولی در نهایت با حمله متفقین به نرماندی و کاهش منابع لازم برای ساخت و ساز تاسیسات ، در پایان ژوئیه سال 1944 سرفرماندهی OKW دستور داد تا همه تاسیسات کاملاً تخلیه شود و تمامی موشکهای وی-2 موجود برای شلیک از روی لانچرهای متحرک که می بایست در هلند ، بلژیک و آلمان استقرار می یافت ، به محل های از پیش تعیین شده منتقل گردد .

 

 

 

 

 

با توجه به این مساله ، هیچ موشکی از تاسیسات فوق الذکر شلیک نگردید و پس از پایان جنگ و تصرف این تاسیسات توسط تیم های اطلاعاتی متفقین و بررسی آن ، بسرعت بدست فراموشی سپرده شد .

 

 

پی نوشت :

1- ادامه دارد ....................

2- تمامی منابع مورد استفاده ( اینترنتی ، چاپی و... در انتهای متن آورده خواهد شد )

3-  استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری )  بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

[majid363 3,578]

2 hours قبل , MR9 گفت:

در مرحله نخست ، بیشتر از 3000 تن بمب روی این سایت ریخته شد که به روستاهای نزدیک این مرکز ، آسیب فراوانی وارد کرد ،اما بخش گنبد ، همچنان سالم در جای خود قرار داشت

با تشکر از شما بابت این مطلب 

اما یک مسئله را باید در نظر گرفت . و اون توسعه فن آوری هست . شما که در زمینه تاریخ نظامی استاد هستید در جریان حمله امریکایی ها به یک پل در ویتنام تا زمانی که تسلیحات هدایت شونده واردنشده بودند امریکای ها شکست می خوردند . یا تا قبل از ورود موشک هایی مثل شرایک یا هارم سام های مصری و ویتنامی تلفات زیادی به امریکایی ها یا اسراییلی ها وارد میشد.

مطمئنا ورود تسلیحات دقیق حفاظت از امکان را بسیار دشوار کرده . 

به سختی می توان ساخت یک مجموعه به اون عظمت را از دید ماهواره ها پنهان کرد. هر چقدر سیستم پدافندی  قوی باشه ( فرق نمیکنه چه تاد چه اس 400 ) باز هم دربرابر حملات موشک های کروز شکست می خورن  

پناهگاههای بزرگ فقط در صورتی که نیروی هوایی قوی باشه میتونن مدتی مقاومت کنند 

بر 6 آذر 1400 در 18:18 , arminheidari گفت:

دقیقا کور کردن چشم شیطان تاثیر بسیار زیاد در یک هماورد دارد

 

به نظر من بعید هست امریکا ماهواره های چندصد میلیون دلاری جی پی اس را بدون سیستمی برای مقابله با موشک های ضد ماهواره در فضا قرار داده باشه بخصوص اینکه امریکا از دهه 70میلادی با تهدیدات ضد ماهواره مواجه بوده 

سیستم هایی که روی اف 35 نصب هستند تونست از فاصله 800 مایلی اثر حرارتی یک موشک بالستیک را تشخیص بدن من نمیدونم موشکی که بخواد ماهواره جی پی اس را بزنه چه ابعادی داره و با چه سرعتی باید صعود کنه 

اصلا موشکی که بخواد ماهواره را بزنه می شه پنهان کرد؟

میشه همچین موشکهایی را از روی سکوهای سیار و یا زیر زمینی شلیک کرد؟

ایا خود این مجموعه موشکی هدفی برای تهاجم نخواهد بود؟

 

[MR9 114,013]

هم اکنون, majid363 گفت:

با تشکر از شما بابت این مطلب 

 

سلام علیکم 

 

این مطلب حداقل 4 تا 5 بخش دیگر دارد ... هنوز بخش اصلی را مطرح نکردم ..... همیشه این مطلب را در ذهن داشته باشم و باشیم  که وقایع را به ترتیب تاریخ وقوع و ظرف زمانی باید بررسی کرد 

[MR9 114,013]

بسم ا... 

هشدار: تمامی متن این مقاله ( بخش های قبلی و بخش هایی که درآینده ارائه می شود ) تنها ترجمه تحلیل های موجود در فضای وب بوده و هیچ گونه اطلاعات طبقه بندی شده در آن وجود ندارد و هیچ داده ای بدان اضافه نشده و تنها ، متن در مواردی که نیاز به اصلاح داشته ، مورد بازنویسی قرار گرفته است 

بخش سوم : 

 

پایگاه های موشکی فوق حفاظت شده

در اوت سال 2020 ، صنعت دفاعی ایران از یک شیوه بهینه شده حفاظت نرم برای موقعیت استقرار موشکهای بالستیک سوخت جامد خود رونمایی نمود که به "مزارع موشکی" مشهور شد. این روش بلحاظ منطق مورد استفاده به سالهای جنگ سرد و تلاش دو ابرقدرت هسته ای برای افزایش هزینه های دشمن در شناسایی و هدف قرار دادن موقعیت استقرار موشکهای بالستیک طرف مقابل باز می گردد که بر دو مفهوم ابهام آفرینی و عملیات فریب استوار می گشت . منطق نظامی که این روش را پشتیبانی می نمود ، براین فرض قرار داشت  که برای اجرای حملات هسته ای و حتی غیر هسته ای به تمامی موقعیتهای استقرار این سلاح ها ، می بایست یک محدود بسیار گسترده جغرافیایی را ابتدا معین نمود و سپس با اجرای عملیات شناسایی مستمر ، همه نقاط را مشخص و سپس با حجم قابل توجهی از سلاح های آتشین ، آن را مورد هدف قرار داد که این به شکل خودکار ، به معنای افزایش هزینه ها برای مهاجم خواهد بود .

  

   

 

علاوه براین روش ، ایران در سالهای گذشته ،روشهای متنوعی را برای افزایش تحرک بخشی به سامانه های بالستیک سوخت جامد خود توسعه داده بود که شامل حامل های مستقل متحرک جاده ای که بلافاصله پس از دریافت موشک ( بطور مثال سجیل ) قابلیت پرتاب را بدست می آورند و همچنین پرتابگرهای خارج جاده ای با قابلیت استتار روی زمین که با مسلح شدن به موشکهای کلاس دزفول می توانند ، مبادرت به شلیک موشک ورزند .

 

  

 

 

درواقع امر ، توپوگرافی کوهستانی ایران  ، بخصوص برای روش دوم بسیار مناسب به نظر می رسد ، چرا که وجود دره های عمیق ، خط دید مناسب را که برای هدف قراردادن آنها مورد نیاز است  را بر هم زده  و همچنین می تواند میزان مرگ آوری ( صدمات ) ناشی از انفجار تسلیحات هسته ای و متعارف را به شکل نسبی کاهش دهد . علاوه براین ، بخش دفاعی ایران به منظور افزایش بقاء پرتابگرهای خود ، بتدریج با کاهش ابعاد موشکهای تولید شده ، در عین حفظ مقادیر حیاتی نظیر برد و سر جنگی ، قابلیت نصب و شلیک از روی حامل های غیرنظامی که پوشش پلاستیکی کشیده شده بر روی آن ، به تقریب تفاوتی را با همتایان غیر نظامی به نمایش  نمی گذارد ، توانسته تا حدودی از چنین مزیتی استفاده نماید .

 

 

اما برای موشکهای بالستیک سوخت مایع ،وضعیت به مراتب پیچیده تر خواهد بود ، با این حال ، استراتژیستهای نظامی ایران ، ترجیح داده اند که باوجود گسترده بودن دسترسی به موشکهای سوخت جامد ، همچنان سازمان رزمی بالستیکهای سوخت مایع خود را حفظ کرده  و حتی آن را گسترش دهند .

  

 

    

 

این مساله شاید به سه دلیل اصلی در حال انجام باشد

1- عملکرد بهتر موشکهای سوخت مایع موجب شده تا سرجنگی سنگین تر و بردهای بیشتر به دارایی های موشکی ایران اضافه گردد

2- موشکهای سوخت مایع را می توان بدون خطرپذیری زیاد ( خطر انفجار سوخت ) در تعداد زیاد ، ذخیره نمود که این مساله ، ذخیره سازی آنها را در تونل های عمیق زیرزمینی بشدت جذاب می کند . در واقع ، جدا بودن فیزیکی محل نگهداری مخازن حاوی اکسید کننده ها ،     کلاهکهای جنگی و سوخت امنیت بیشتری را برای واحدهای کاربر فراهم می کند .

3- در صورتی که موشکهای سوخت مایع ، در شرایط خشک (بدون سوخت ) ذخیره شوند ، عمر انبارداری آنها بدون نیاز به بازسازی های دوره ای ، در مقیاس قابل توجهی ، بسیار زیاد بوده  که این امر ، سرمایه گذاری بر روی این موشکها را بصورت چند نسلی خواهد نمود که این نیز به نوبه خود ، هزینه های مربوط به چرخه عمر را کاهش خواهد داد که جذابیت آن برای کشورهایی که بودجه محدودی را به بخش دفاعی اختصاص می دهند ، بسیار زیاد می کند .

 

 

 

 

  

 

با این حال ، مشکلات تعمیر و نگهداری موشکهای بالستیک سوخت مایع نیز در جای خود می بایست مورد توجه قرار گیرد :

1- این نوع موشکها ، در زمان جابه جایی ، سوخت رسانی و مونتاژ کلاهک ، به خدمه بسیار مجربی که می بایست بطور مستمر در حال آموزش باشند ، نیاز دارد

2- موشکهای بالستیک سوخت مایع جدید ایران ، از ترکیب سوخت/اکسیدکننده ای استفاده می کنند که دردماهای بالا قابل استفاده نیستند ، به شکلی که  واحدهای کاربر موشکی ایران که به پرتابگرهای سجیل-2 سوخت جامد مسلح می شوند ، قابلیت دور شدن از پایگاه مادر را در فواصل بسیار طولانی دارند و میتوانند از هر پوششی استفاده کرده ( بطور مثال تبدیل به کامیون های غیرنظامی )  و در هرجایی مستقر و استتار شوند ، در حالی که پرتابگرهای مسلح به موشکهای سوخت مایع ، عملا قابلیت دور شدن از پایگاه مادر را در فواصل مشخص ، ندارند .

 

 

 

قاعده نخست :

اختراع ، زائیده احتیاج است !!! تولد شهرهای موشکی

مفهوم ذخیره سازی زرادخانه موشکی بالستیک در مجتمع های عمیق در زیر زمین ، تاکتیک جدیدی نیست و از زمان تولد موشکهای بالستیک در آلمان نازی ( موشکهای وی -2 )  تا دوره جنگ سرد و سپس در دوران پساجنگ سرد ، توسط کشورهایی نظیر ایالات متحده ، اتحاد شوروی سابق ، چین ،کره شمالی و در حال حاضر ایران  مورد استفاده قرار گرفته است ، هر چند اگر مقیاس ایجاد چنین مجتمع هایی که بیشتر ناشی از ضعف در حفظ آسمان منطقه نبرد است ، در نظر گرفته شود ، کشورهایی نظیر چین ، کره شمالی و ایران ( به ترتیب براساس  توان و قدرت هوایی ) را می توان پیشرو کاربرد این تاسیسات بشمار آورد .

 

 

 

این پایگاه ها ، آنچنان در عمق زمین قرار گرفته اند  که بطور نسبی در برابر حملات هسته ای مقاوم بوده ولی به مانند همه تاکتیکهای نظامی ، نقاط ضعفی نیز دارند ، بدین معنی که اگر مبادی ورودی و خروجی یا تهویه هوای آنها کشف و مورد اصابت قرارگیرد ، مهاجم خواهد توانست با اتخاذ سلاح و شیوه مناسب حمله ، این پایگاه ها را  از کار انداخته یا از ارزش نظامی آنها بکاهد ، چرا که این مجتمع ها تا پس از مرمت صدمات ناشی از حمله ،قابلیت ورود مجدد به صحنه نبرد را نخواهند داشت .

زمانی که دشمن با مهمات متعارف به  مجتمع های موشکی زیرزمینی حمله می کند ، نیروی مدافع بلافاصله پس از تخمین و ارزیابی صدمات وارده ، می تواند با استفاده از ماشین آلات خاک برداری ،ورودی تونل ها را بازکرده ویا حتی درصورت لزوم ، خروجی های اضطراری را برای دسترسی به داخل ایجاد نماید . در حالی که میتوان با هزینه های بیشتر ، بخش ورودی تونل ها را با پوشش بتونی با عیار بالا  یا ترکیب بتون- کامپوزیت سازه بندی نمود تا صدمات ناشی از اجرای حملات مستقیم ، به حداقل ممکن ، کاهش یابد . این مساله بخصوص برای مقابله با صدمات ناشی از کاربرد مهمات هدایت دقیق و سنگین در کلاس GBU-57 می تواند صادق باشد .

 

 

 

 

 

به عبارت دقیق تر ، در حالی که  این جنگ افزارها میتوانند ده ها متر  به درون سطوحی از جنس سنگ یا پوشش هایی از بتن متعارف نفوذ کنند ، به  احتمال بسیار زیاد ، این مقدار نفوذ در برابر سازندهایی با ماهیت سنگ گرانیت سخت یا بتون های ترکیبی با کارایی بالا به چند متر یا کمتر کاهش خواهد یافت . در این زمینه ، اثرات انفجار این نوع تسلیحات بر روی سامانه های حیاتی مستقر در این تونل ها ، به تقریب کمتر خواهد بود ، چرا که براساس اطلاعات مندرج در منابع غربی ، بخش اصلی این تونل ها بطور معمول در عمق 50 تا 100 متری زیرزمین مستقر شده و این مساله ، تا حدودی ایمنی مشخصی را برای آنهافراهم می کند . بدین ترتیب ، امکان فراهم آوردن یک توانمندی نسبی برای اجرای عملیات تعمیرو  بازگرداندن این مجتمع ها به وضعیت رزمی در برابر کاربرد مهمات سنگرشکن متعارف وجود دارد .

 

پی نوشت : 

1- ادامه دارد ............

2- تمامی منابع مورد استفاده در پایان متن ارائه خواهد شد 

3-  استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری )  بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

[alala 28,627]

9 hours قبل , MR9 گفت:

پایگاه های موشکی فوق حفاظت شده

در اوت سال 2020 ، صنعت دفاعی ایران از یک شیوه بهینه شده حفاظت نرم برای موقعیت استقرار موشکهای بالستیک سوخت جامد خود رونمایی نمود که به "مزارع موشکی" مشهور شد. این روش بلحاظ منطق مورد استفاده به سالهای جنگ سرد و تلاش دو ابرقدرت هسته ای برای افزایش هزینه های دشمن در شناسایی و هدف قرار دادن موقعیت استقرار موشکهای بالستیک طرف مقابل باز می گردد که بر دو مفهوم ابهام آفرینی و عملیات فریب استوار می گشت . منطق نظامی که این روش را پشتیبانی می نمود ، براین فرض قرار داشت  که برای اجرای حملات هسته ای و حتی غیر هسته ای به تمامی موقعیتهای استقرار این سلاح ها ، می بایست یک محدود بسیار گسترده جغرافیایی را ابتدا معین نمود و سپس با اجرای عملیات شناسایی مستمر ، همه نقاط را مشخص و سپس با حجم قابل توجهی از سلاح های آتشین ، آن را مورد هدف قرار داد که این به شکل خودکار ، به معنای افزایش هزینه ها برای مهاجم خواهد بود .

 

 

 

شاید با توجه به افزایش قابلیت های اطلاعاتی و شناسایی کار سخت تر هست از زمان جنگ سرد. یعنی بحث شناسایی مکان های مورد استفاده با توجه به افزایش شمار ماهواره های نظارتی دقیق و متمرکز و همچنین هوش مصنوعی (پردازش تصویر، یادگیری ماشینی و ...) که تغییرات را به جزیی ترین شکل ممکنش ثبت و تحلیل میکنه دشمن بسیار جلو هست. اینن کار را نسبت به زمان جنگ سرد بسیار بسیار سخت تر میکنه با توجه به اینکه شیوه های اختفا چندان تغییری نکردند. یعنی هم در بحث سنسورها و سخت افزار و هم نرم افزار کار شناسایی بسیار سریع تر و راحت تر شده در حالیکه در بخش اختفا خب تغییرات چندان تفاوتی نکرده.

 

برای همین باید به دنبال شیوه های نوین و خلاقانه تری بود در کنار تقویت و تنوع سلاح ها و تاکتیک ها. الان پهپادها و ریزپرنده ها میتونند یک همراه جانبی مناسب باشند، استفاده از ماشین الات قویتر  ( که با پیشرفتها در دسترس تر هست) برای گسترش شهرهای زیرزمینی با تونل های طولانی تر و ورودی و خروجی های متعدد ( سخت تر کردن هزینه برخورد حتی در صورت شناسایی) و استفاده از روش های خلاقانه دیگه از جمله پوشش غیرنظامی و کانتینری و فریب و .... همه میتونند در کنار هم کمک کنند تا توان دشمن در بحث مورد اشاره به چالش کشیده بشه.

 

دفاع هوایی و تقویت پداند در هر چهار! سطح هم که جای خود داره.

 

[MR9 114,013]

بخش چهارم : 

 

  

 

 

با این وصف ، در این مرحله می بایست ، ماهیت وقوع چنین شرایطی را در زمان بحران (جنگ) در مجتمع های موشکی زیرزمینی در صدر توجه ها قرار داد . بدین معنی که تنها هدف اعزام جتهای نیروی هوایی و شلیک مهمات سنگین سنگرشکن  نابودی ذخیره و همچنین زرادخانه موشکهای بالستیک خودی است که در این وضعیت برای مهاجم یک معضل جدی بوجود خواهد آمد ، بدین صورت که برای رسیدن به برد مناسب ، نیروی حمله ور باید در شبکه یکپارچه دفاع هوایی مدافع دالانی امن ایجاد کنند و این دالان آنقدر می بایست امن باشد که امکان عبور پیکربندی حامل این مهمات و رسیدن به نقطه مناسب و رها نمودن مهمات مورد نظر فراهم گردد.

 

 

حال این واقعیتها در خصوص توان بالستیک نیروهای مسلح ایران قابل بررسی است : 

 

1- برد موشکهای بالستیک ایران به شهرهای موشکی امکان می دهد تا در اعماق مناطق مرکزی این کشور استقرار پیدا کنند.

2- بردی که نیروی هوایی مهاجم می بایست با امنیت کامل و بدون ازدست رفتن دارایی های حامل مهمات سنگین  به این موقعیتها حمله کند ، به صدها کیلومتر می رسد که درصورت برخورد با بخشی از زنجیره دفاع هوایی زمین پایه ، اجرای مانورهای پرهیز از روبرو شدن با این شبکه ، در اغلب موارد با از دست رفتن هدف اصلی مساوی به نظر می رسد .

3- بحرانی بودن وضعیت درزمان برخورد دوطرف ، اجازه طراحی و اجرای عملیات سرکوب دفاع هوایی و از میان بردن شبکه دفاع هوایی را به مهاجمان نخواهد داد .

4- صنعت دفاعی ایران ، سالهاست بر روی فناوری سامانه های دفاع هوایی در بردها و قابلیتهای مختلف مشغول کار است و علاوه بر آن خریدهای قابل ذکری نیز صورت گرفته است ، در نتیجه این امکان به شبکه فوق داده شده تا هواگردهای با سطح مقطع راداری پایین را که توسط مهاجم برای حمله به اهداف با ارزش نظامی بالا استفاده می کنند را کشف و با آن درگیر شود .

5- در صورت وقوع یک جنگ ، وظیفه نخست شبکه دفاع هوایی ایران ، ایجاد لایه های چندگانه برای یک هدف با ارزش نظامی بالا است که دفاع ازآن به مراتب ، راحت تر از اهداف پراکنده به نظر می رسد . در این سناریوی درگیری ، هر اندازه تعداد موشکهای کروز مادن صوت شلیک شده ، زیاد باشد ، احتمالا تحت تاثیر این لایه های چندگانه قرار خواهد گرفت .

 

قاعده دوم  این است ، هر تاکتیکی ، ضد تاکتیک مخصوص به خود را خواهد داشت ! شهرهای موشکی زیرآتش !

 

 

حداکثر اندازه ای که گالری میلیتاری اجازه میداد برای این داده نما استفاده شد.. برای مطالعه روی آن کلیک کنید 

 

 

امروزه ، یکی از مسیرهای غلبه بر انتقال دارایی های رزمی به اعماق زمین ، کاربرد سلاح های هسته ای است که این امر برای مجتمع های موشکی زیرزمینی ایران نیز با توسعه کلاهک های هسته ای تاکتیکی در سالهای اخیر ، مصداق خواهد داشت . در واقع امر ، شلیک کلاهک های هسته ای برای از میان بردن چنین پایگاه هایی در آینده شامل کاربرد ترکیبی کلاهکهای نافذ مافوق صوت با کلاهک متعارف یا هسته ای است که عمدتا با موشکهای بالستیک به نقطه هدف ارسال می شوند . با این وصف ، سازندهای سخت گرانیتی قابلیت مقاومت در برابر ضربه حاصله از برخورد یک موشک بالستیک با کلاهک گرما – هسته ای 300 کیلوتنی را خواهند داشت ( با خطای دایره ای 100 متر ) که دراین صورت :

1-در عمق 300 متری ، با الزام وجود تثبیت کننده های محاط بر محور اصلی تونل و استفاده از صفحات مشبک که چنین سازه ای برای تونل های ذخیره موشک و مسیرهای دسترسی به انبارهای ذخیره بطور معمول وجود خواهد داشت .

2-در عمق 100 متری درصورت استفاده از آسترهای بتونی چند لایه  که این سازه برای بخش های حیاتی نزدیک به مسیرهای ورودی ، انبار های ذخیره  تجهیزات و محل استقرار پرسنل معمول است .

3-در عمق 50-30 متر درصورت وجود سازه های بتونی با کارایی بالا برای مسیرهای دسترسی به بخش های اصلی تونل تا درصورت برخورد مهمات فوق الذکر ، از ریزش های شدید و تبدیل شده سازه به قطعات درهم شکسته و قلوه سنگ  جلوگیری بعمل آمده  و میسر برای عبور باز بماند .

 

بطور معمول ، مبادی ورودی تونل هایی که  بدین صورت طراحی می شوند ، روباره های گرانیتی با ضخامت بین 30 تا 50 متر را به نمایش می گذارند که در چنین حملاتی بشدت آسیب پذیر خواهند بود و بطور معمول زمان بسیار زیادی برای آوار برداری و باز کردن مسیر نیاز دارد ، در حالی که وارد شدن ضربات متعدد در بازه زمانی حملات می تواند بطور دائم شهرهای موشکی را از حیز انتفاع خارج سازد . در مجموع ، ضمن توجه به این مساله که  زرادخانه موشکی حتی با وجود کاربرد سلاح های هسته ای  ، از میان نمی رود ، اما  درصورتی که برنامه ریزان حریف ، قصد خارج کردن این گزینه را از صحنه نبرد داشته باشند ، این امکان برای آنها وجود خواهد داشت .

 

  

 

 

  

 

  

 

 

  

 

مجموعه مرکز فرماندهی پدافند هوایی آمریکای شمالی و کانادا ( نوراد ) در کوهستان شاین 

نکات بسیار جالبی در خصوص این تصاویر وجود دارد که میشود ساعتها در مورد آن بحث نمود 

 

قاعده سوم ، چرخه تاکتیک – ضدتاکتیک ، هیچ گاه متوقف نمیشود !   شهرهای موشکی مقاوم سازی شده در برابر حملات هسته ای

 

 

 

علیرغم آسیب پذیری هایی نامبرده شده در بخش قبلی ، شهرهای موشکی مقاوم سازی شده در برابر حملات هسته ای که می توانند حتی درصورت کاربرد تسلیحات اتمی ، به عملیات پرتاب ادامه دهند ،  عمدتاً از نوع پناهگاه های با ورودی / دالان  عمودی / شیبدار ( cavern shaft type)  بشمارمی روند . این نوع پناهگاه ها ، نیازبه فضای ورودی یا دهانه ای به اندازه کافی بزرگ برای ورود و خروج پرتابگرهای متحرک ندارند و به جای آن ، موشکها ، از داخل کوه یا بواسطه ایجاد یک منفذ عمودی با اندازه های مشخص قابلیت شلیک بسمت هدف را خواهند داشت . درواقع امر ، تا زمانی که این مجرای عمودی سالم بماند ، عملیات پرتاب ادامه خواهد داشت ، در حالی ماهیت طراحی چنین سازه ای بدان اجازه میدهد تا از چندین حمله هسته ای در مقیاس های متفاوت ( نظیر حامل های ترایدنت-2)  جان سالم به در برد .

 

 

از آنجایی که نیروهای مسلح ایران ، در حال حاضر ، فاقد سکوهای گران قمیتی نظیر زیردریایی های هسته ای حامل موشک بالستیک ( SSBN)  است ، این احتمال وجود خواهد داشت که منابع لازم را برای توسعه چنین روشی ( توسعه پناهگاه های با ورودی شیبدار/ عمودی ) که بسیار گران قیمت نیز می باشند ، متمرکز نماید . درواقع ، ارتش ایالات متحده ، با معرفی سامانه های بالستیک ام –ایکس بعنوان پایه گذار اصلی چنین سازه هایی بشمارمی رود که بلحاظ ماهیت سخت سازی شده اش ، یکی از مهمترین ها ودر عین حال گران قیمت ترین آنها محسوب می گردد .

بنابراین ، با توجه به  ماهیت تهدید ، احتمالا تنها ایران و کره شمالی از مفهوم مجموعه پناهگاه های با سازه ورودی شیبدار/عمودی استفاده می کنند .

 

 

 

اما باید گفت که جنس سنگ های روباره ای توپوگرافی ایران بدلیل عمق به نسبت کم محور عمودی ، احتمالا مقاومت کمتری در برابر موج حاصله از انفجار را خواهند داشت ، در حالی که تحلیل نمونه های به نمایش درآمده توسط ایران نشان می دهد که در هردور ، تنها یک موشک شلیک می شود که این بر خلاف روند محتمل دریک جنگ که نیازمند شلیک همزمان تعداد قابل ملاحضه ای موشک است ، بشمارمی رود .

 

 

با این حال ، ایران در اوایل نوامبر 2020 ، مفهوم جدیدی از نحوه بارگیری و شلیک موشکهای بالستیک خود را رونمایی نمود که در رسانه ها به "تیربارموشکی " مشهور شد . مکانیزمی که در رسانه های ایران رصد گردید ، یک واگن ریلی با نیروی متحرکه برقی بود که 5 تیر موشک بالستیک سوخت مایع آماده پرتاب را با یک سامانه نیمه خودکار ، برای شلیک به جایگاه مربوطه حمل می نمود. به اعتقاد تحلیلگران نظامی ، مکانیزم رصد شده ، به نوعی یک سامانه بارگیری و شلیک چرخ و فلکی چندگانه محسوب می شد که امکان بارگذاری موشکهای بصورت موازی را فراهم می آورد ، هر چند تصاویر منتشره از سوی نیروی هوا- فضای سپاه  هرگز مسیر انتقال موشکها و جایگاه پرتاب آنها را نشان نداد .

 

   

 

 

ولی از روی تصاویر منتشره می توان چنین تحلیل نمود که روش پرتاب بصورت ترکیبی و براساس مفهوم سازه طراحی شده برای این مجتمع ها است که احتمالا از یک محور عمودی با عمق بیشتر از 100 متر  بهره می برد . اما ، به نظر می رسد که بدلیل محدودیت در منابع تخصیص داده شده ، ایران از یک سازه بسیار ساده تر ، کمتر پیچیده استفاده نموده تا حداقل الزام مقاومت در برابر حملات هسته ای را رعایت کرده باشد .

 

  

 

 

 

این مفهوم ، احتمالاً کاراکترهای ذیل را به نمایش می گذارد: 

1-  یک تونل عمودی مرتبط با هوای آزاد و به قدر کافی عمیق تا بخش های اصلی در معرض فشار بیش از اندازه ناشی از انفجار هسته ای و حرارت ساطع شده از آن قرار نگیرد .

2- این تونل به اندازه کافی کوچک خواهد بود که خطر ناشی از برخورد مستقیم کلاهکهای هسته ای برای آن بشدت کاهش پیدا کند .

3- این تونل به اندازه ای عمیق خواهد بود که برای مهاجم برای حمله  به درون سازه ، یعنی جایی که مجموعه ریل ها و مسیر ورودی تونل در آن قرار دارد ، می بایست از سلاح هایی با زاویه برخورد بسیار تند استفاده نماید .

4- کل سازه مجموعه در اعماق دره ها ، جایی که  مسیر سلاح های پرتاب شده با هدف انهدام آن ، بدلیل وجود موانع طبیعی ، بسیار پیچیده شده و وضعیت مناسبی برای منحرف نمودن قدرت و شدت انفجار فراهم می گردد.

 

با توجه به این فرضیات اولیه ، تونل پرتاب چندگانه در یک توپوگرافی با ماهیت سنگ گرانیت سخت حفرو با سازه های بتونی با کارایی بالا تقویت و پوشش داده شده است . این ساختارهای به نسبت کوچک می توانند بخوبی در برابر  موج انفجار و حرارت ناشی از کاربرد سلاح های هسته ای درست به مانند سیلوهای موشکی در برابر برخورد یک کلاهک حرارتی- هسته ای تا عمق 300 متر از خود مقاومت نشان دهند . با این وصف ، در مقایسه با سیلو موشک های قاره پیما ، تونل پرتاب ، نه به تجهیزات حساس خاصی مجهز شده و کار دیگری ، جز قرار دادن یک درب و ریل برای انتقال حامل موشک با آن قرار است انجام شود ، از این رو ، میزان تحمل آن در برابر فشار نه تنها بالاتر به نظر می رسد ، بلکه درصورت لزوم می توان با حداقل تجهیزات ، آن را تعمیر نمود .

 

  

 

 

بدین ترتیب ، هدف از طراحی تونل پرتاب این است که  اثرات حاصله از انفجار هسته ای احتمالی را تا حدی که به درب های ورودی و مجموعه ریل پرتاب آسیبی وارد نشود ، کاهش دهد . درواقع  سطح شوک ناشی از انفجار که مکانیزم اصلی تسیلحات هسته ای برای انهدام اهداف فوق حفاظت شده هستند ، می بایست تا حدی کاسته شود که  سازه تونل فوق در عمق 10تا 30 متر انتهایی خود منتهی به درب اصلی  سالم باقی بماند و به شکل تعمیرناپذیر ، فرونریزد که دراین تعریف ، اندازه های مربوط به میزان ارتعاش را در این بخش می توان تا حدی نادیده گرفت ، چرا که هدف جلوگیری از فروریختن و خرابی درب بارگیری موشک است .کلاهک های هسته ای چندمگاتنی درصورت کاربرد برعلیه چنین اهدافی ، قطعا اثرات نامطلوب تر بیشتری را از خود به نمایش می گذارند ،اما این سلاح ها برای استفاده در شرایط جنگی ، عمومیت ندارند ،چرا که علاوه بر محدود بودن تعداد آنها ، بلحاظ وزنی سنگین تر بوده و این ، شیوه انتقال آنها بسوی هدف را پیچیده تر می کند . علاوه براین ، مهمات سنگر شکن هسته ای عمدتا بصورت محدود تحویل نیروی هوایی شده ، چرا که در مقایسه ، اثر برخورد بالستیکهای هسته ای به نظر بیشتر می رسد .

 

پی نوشت : 

1- ادامه دارد ..........

2- تمامی منابع مورد استفاده در پایان متن ارائه خواهد شد 

 3-  استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری )  بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

[MR9 114,013]

بخش پنجم و پایانی 

 

  

 

 

غیرقابل توقف، رونمایی از مجتمع های موشکی جدید

در کنار  ایده جدید مجموعه تونل های زیرزمینی ذخیره سازی و شلیک  ، این پایگاه ها از لانچرهای مجزا بعنوان گزینه ثانویه برای شلیک موشکهای موجود برخوردار هستند . در واقع ، این پایگاه ها به گونه ای طراحی شده اند  که از بخش های متنوع ذخیره سازی موشک با روکشی از آسترهای مشبک و همچنین تثبیت کننده های لایه ای با پوششی از پلیمر هستند که سامانه های حساس در آن قرارگرفته و شوک حاصله از موج انفجارهای سنگین احتمالا بدان آسیب وارد نخواهند کرد . علاوه براین ، احتمالاً بخش اتصال کلاهک و بدنه اصلی موشک که درآن خطر انفجارهای متعدد در اثر اشتباه خدمه یا آسیب ناشی از برخورد مهمات سنگین بدان می رود ، از بخش های دیگر جدا بوده تا حداقل خطر متوجه بخش های اصلی گردد .

 

 

تونل های متصل کننده نیز در برابر آسیب ها و ریزش ایمن سازی شده و به مانند بخش قبلی از آسترهای مشبک و تثبیت کننده های لایه ای بهره می برند . با توجه به این که ورودی های این بخش ها در برابر شوک ناشی از انفجار آسیب پذیر هستند ، پوشش های فوق الذکر در سطوح آنها نیز بکار رفته است . علاوه براین ، یک برآورد اولیه از قدرت آتش این مجموعه ها نیازمند تعداد قابل توجهی بخش های بارگیری ، چندین واگن پرتاب و همچنین تعداد حفره های شلیک مشخص خواهد بود .

 

 

بدین ترتیب ، درصورتی که این انتظار وجود داشته باشد که این مجموعه های موشکی بسیار بزرگ طراحی شده باشد ، ایران صدها موشک  بالستیک را در این مجموعه ها ذخیره نموده که در عمیق ترین بخش های آن قرار گرفته است . این بخش ها با روباره های گرانیتی به عمق 300 تا 600 متر از پوشش های مشبک ، تثبیت کننده های لایه ای کم هزینه را بعنوان پوشش محافظ بخود می بییند تا از حملات هسته ای مصون بمانند .با توجه به این مساله ، می توان پیش بینی نمود که این پایگاه ها به طیف متنوعی از موشکهای سوخت مایع  مجهز شده و می شوند که با یکسری تغییرات بسیار کوچک برای سازگاری با چنین محیطی کاربرد خواهند داشت :

 

 

1- موشکهای بالستیک سری قیام با برد 800 کیلومتر مسلح به  کلاهکهایی باقابلیت ورود مجدد به جو مانورپذیر (MARV)  و همچنین کلاهکهای مجهز به مهمات فرعی ( بارانی /خوشه ای )  که به شکل اساسی برای از کارانداختن پایگاه های هوایی کشورهای همسایه  ، ازمیان بردن زیرساختهای خاص و یا غیرممکن ساختن عملیات پاکسازی و جمع آوری مهمات خوشه ای که در مراحل قبلی شلیک شده اند مورد استفاده قرار می گیرند .

 

 

2-موشکهای بالستیک سری عماد با برد 1700 کیلومتر با سرجنگی MARV با قابلیت نقطه زنی به منظور انهدام زیرساختهای نظامی کلیدی و با ارزش در منطقه .

 

  

 

 

3-موشکهای بالستیک سری خرمشهر با برد 2000 کیلومتر  با قابلیت حمل کلاهکهای مجهز به مهمات بارانی / خوشه ای و سرجنگی MARV . این موشکهای بالستیک در سالهای اخیر بدلیل قابلیت حمل باری حدود سه برابر موشکهای سری عماد و قدر-اچ احتمالاً در تعداد بسیار زیادی در دسترس قرار خواهند داشت و از نظر مقرون به صرفه بودن ، یک تیر موشک خرمشهر با سرجنگی 1.8 تنی خسارتی سه برابری نسبت به کلاهک های سری موشکهای قدر خواهد داشت  که مزیت بسیار قابل توجهی است .

 

 

بلحاظ میزان قدرت آتش ، بسته به تعداد بخش های بارگیری موازی موشک و همچنین واگن های بدون سرنشین خودکار ، توان آتش این مجموعه ها می تواند متفاوت باشد . از آنجایی که به احتمال  بسیار زیاد موقعیت مکانی این سامانه مشخص است ، موشکهای جدیدتر نیازی به صفحه ترازکننده آزیموت ندارند ، در نتیجه بارگذاری با سرعت بسیار بیشتری صورت خواهد گرفت ، که در مقایسه با خانواده موشکهای سوخت جامد تاکتیکی ایران ، زرادخانه موشکهای سوخت مایع ایرانی بسوی اهداف از پیش تعیین شده نشانه گیری شده اند ، در نتیجه اگر شدت درگیری بالا باشد ، این زرادخانه باسرعت بیشتری شلیک می شوند .

 

 

نتیجه گیری

در گذشته ، یگان های موشکی ایران ، برای درامان ماندن از حملات هسته ای پیش دستانه مهاجمان احتمالی به قابلیتهای موشکی سوخت مایع خود ، از تونل های عمودی استفاده می نمود . علیرغم اینکه چنین ایده ای می تواند برای بارگیری و شلیک 5 تیر موشک نیز به کار رود ، ولی در مجموع ، ایده بسیار گران قیمتی است ،اما برای حفظ توان بازدارندگی می بایست بالاترین قابلیت اطمینان را بدست آورد . با این وصف ، این انتظار وجود دارد که با اجرایی شدن و توسعه ایده تونل های روباز عمودی ، بازدارندگی ایران در حوزه موشکی به درجه کافی از آمادگی برای حفاظت در برابر حملات هسته ای برسد . در واقع ، این ایده ، به شهرهای موشکی موجود امکان می دهد تا با هزینه ای مقرون به صر فه و در زمان مشخص ، این قابلیت را بدست آورند . در نتیجه ، با توجه به اینکه  طراحان این مجتمع ها ، بتدریج طرح خود را به درجه بلوغ کامل رسانده اند ، این امر نشاندهنده آن است که نیروی هوا-فضای سپاه به دو هدف اصلی خود یعنی هزینه پایین و بازدهی بالا دست یافته است .

 

 

 

 

بااین وصف ، این شیوه بلحاظ ماهیتی ، پویایی متفاوتی را نسبت به سایر کشورها از خود نشان می دهد : 

 

1- جمهوری اسلامی ایران ( عجالتاً در حال حاضر ) یک قدرت قدرت هسته ای نیست ، در نتیجه برای بالانس نمودن صحنه رزم و درنهایت ، ایجاد تغییر در محاسبات دشمن در اجرای حملات هسته ای (ضربه اول ) به قدرت آتش بسیار بالایی که در عین حال می بایست دقیق نیز باشد ، نیاز دارد .در چنین شرایطی ، سرمایه گذاری بر روی سیلوهای موشکی تکی ، منطق نظامی مشخصی بدنبال خود ندارد ، چرا که هر دور شلیک می بایست به اندازه کافی زیاد و به همان اندازه نیز دقیق باشد .

 

2- فقدان تسلیحات هسته ای و همچنین سامانه های مرتبط به آن یعنی سرمایه گذاری بر روی شناورهای زیرسطحی با نیروی رانش هسته ای بسیار گران قیمت بوده که این امر تمرکز بر روی توسعه نیروی موشکی متعارف را فراهم می کند .

 

3- ایران بلحاظ دموگرافیک ، مناطق کم جمعیت و متقابلا توپوگرافی کوهستانی و همچنین جنس زمین صخره ای مناسب برای سرمایه گذاری به منظور ایجاد مجموعه های زیرزمینی عمیق را در اختیار دارد که برای توسعه کمی و کیفی ، شرایط مناسبی را پدید می آورد .

4- نتیجه منطقی سه گزینه فوق الذکر ، ایران را مسلح به قابلیتهایی می نماید که به تقریب در سایر کشورها ، کمتر قابل دستیابی است  و آن ، ایجاد بازدارندگی مشابه کشورهای هسته ای اما با ابزارهای متعارف خواهد بود . در واقع ، هم اکنون ( نوامبر 2021)  ایران برد موشکهای بالستیک خود را به 2000 کیلومتر محدود نموده است که در گذشته این مقدار حداکثر بردی بود که با موشکهای تک مرحله ای ، قابل دستیابی بشمار می رفت . اما با بهبود سریع فناوری موشکی در ایران ، این امکان برای تولید موشکهای بالستیک دو مرحله ای برای ایجاد بازدارندگی مستقیم در برابر کشورهای خاصی در فواصل بسیار دور احتمالا بدست آمده یا خواهد آمد که درصورت وقوع این روند ، چنین مجموعه های برای استقرار این موشکها به اندازه کافی بزرگ به نظر می رسد .

 

پی نوشت : 

 

1- متن حاضر موارد مختلفی برای بررسی در خود می بیند که انشا... در زمان خود مورد بررسی قرار می گیرد ، با این حال بدلایل مختلف بررسی یکسری از نکات مطرح شده درآن مقدور نیست و باید گذر زمان امکان آن را فراهم آورد . 

منابع در صفحات وب : 

1- بن پایه

2- بن پایه

3- بن پایه

3-بن پایه

4-بن پایه

5- بن پایه

6- بن پایه

7- بن پایه

8- بن پایه

9- بن پایه

10- بن پایه

11- بن پایه

12- بن پایه

13- بن پایه

14- بن پایه

15- بن پایه

 

منابع چاپی : 

1- 2007.ground equipment for missiles . vasilily malikov

2- effects of nuclear earth-penetrator and other weapons .us. 2012

3- 2004.strategy in the contemporary world

3- منابع موجود در دانشگاه صنعتی مالک اشتر

4- منابع موجود متعلق به انتشارات یا مهدی (عج ) 

=======

 استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری )  بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

 

پایان . هشتم بهمن سال 1400 خورشیدی 

 

 

 

 

 

 

[arasrayan 77]

امکان شلیک موشک از روی ریل های قطار موجود هست ؟ یا همچنین امکان شلیک موشک از درون تونل های قطار یا جاده ها که در ابتدا مسافتی رو افقی طی کنه و بعد اوج بگیره چیزی شبیه اژدر