ی با چه کسی تماس می گیرید ؟؟ با چه کسی تماس می گیرید ؟؟ نیروی ذخیره ، واکنش سریع ، ضربتی یا واحدهای عملیاتی

[oldmagina 9,239]

بسم الله الرحمن الرحیم 

 

با چه کسی تماس خواهید گرفت ؟

رمز گشایی تفاوت بین نیروهای رزمی ذخیره ، واکنش سریع ، ضربتی و عملیاتی

 

نویسنده : سرهنگ دوم بازنشسته MICHAEL T. CHYCHOTA و سرهنگ دوم باز نشسته EDWIN L. KENNEDY JR

منبع : July-September 2014 INFANTRY

 

قسمت اول :

 

در فیلم 1984  ، وقتی فرمانده واحد ارتش جهانی وقتی با مشکلی در ابعاد وسیع و پیامدهای وخیم مواجه می شود ، نمی تواند راهنمایی های دکتر ادموند سانتز و دکتر پیتر ونکمن را به کار ببندد و شکارچیان روح را فرا می خواند . بر خلاف این فیلم امروزه فرماندهان نظامی گزینه های متعددی را در دسترس دارند که برای تماس شرایط  اضطراری فراخوانی کنند . نیروی واکنش سریع ( quick reaction force ) (QRF) گستره وسیعی را دارد . این گستره شامل نیروی پاسخ فوری (the rapid response force یا the ready reaction force) (RRF) ، نیروی عملیات رزمی ( the tactical combat force ) (TCF) و نیروهای ذخیره ( reserve ) تا عناوین ستایش آمیزی مثل نیروهای ضربتی ( striking force ) می شود ، آنها به اصطلاح نیروهای آماده ای هستندکه مقتدرانه می جنگند تا مقر فرماندهی تحت پوشش خود را نجات دهند .

 

متاسفانه این که در چه وضعیتی با کدام واحد تماس بگیرید و اینکه آن واحد در کجا مستقر شده است همه در پشت ابرهای متعدد اعجاب انگیزی از قوانین فراموش شده ذکر شده اند . اینها به طور واضح نه در نگارشهای قوانین ارتش ( Army Doctrine Publication ) (ADP) مشخص شده اند و نه در نگارشهای منبع قوانین ارتش ( Army Doctrine Reference Publication ) (ADRP) .

 

به عنوان مثال یک افسر فرمانده جوان تازه کار که برای اولین بار فرماندهی گروهان را به عهده گرفته است ، اطلاع دارد که بر طبق گفته فرمانده گردان ، در صورت بروز مشکل در منطقه تحت کنترل وی ، نیروهای ذخیره به سرعت خودشان را برای کمک به محل خواهند رساند . این نیروها شامل نیروهای پیاده هستند که احتمالا با واحدهای زرهی ، مهندسی و توپخانه پشتیبانی می شوند . آنها ضمن خواباندن آشوب به وجود آمده و کشتن آدمهای بد ، امنیت را دوباره برقرار خواهند کرد . سوال مطرح شده این است : فرمانده گردان ( یا هر رده فرماندهی دیگری ) چگونه می تواند این سازمان نیروهای کمکی مورد نیاز را سازماندهی کند ، موقعیت دهد و بکار بگیرد تا بتواند ما را از نابودی نجات دهد یا دستاوردهایمان را حفظ کند ؟

 

بیشتر سرگردهایی که تحت آموزش در دوره عالی ( the Command and General Staff Officer’s Course ) قرار می گیرند از انواع و اهداف بکار گیری نیروها گیج می شوند . این اتفاق مخصوصا در عملیاتهای متعارفی رخ می دهد  که بر اساس سالها تجربه هدایت عملیاتهای ضد پارتیزانی ( ضد شورش ) ( counterinsurgency ) (COIN) انجام می شوند . این چیزی است که در بحثهای کلاسی شنیده می شود و در برگه نیازهای دانش آموزان هم دیده می شود .

 

ادامه دارد ...

 

 

 

 

تمرین نیروهای پاسخ فوری (RRF) ناتو در اسلوونیا بعد از آغاز حمله روسیه به اوکراین

 

 

ویرایش شده در شهریور 1 توسط oldmagina
اصلاح نگارشی

[oldmagina 9,239]

با چه کسی تماس خواهید گرفت ؟

رمز گشایی تفاوت بین نیروهای رزمی ذخیره ، واکنش سریع ، ضربتی و عملیاتی

 

قسمت دوم :

 

پاسخ به این سوال که با چه کسی تماس خواهید گرفت ، باعث می شود که به ADRP 1-2 مراجعه کنیم . عنوان این بخش اصطلاحات و علامتهای نظامی است و در صفحه 32-1 نیروی ذخیره (  reserve ) به این شکل تعریف شده است  " ذخیره ( اصطلاح نظامی ) - آن قسمت از بدنه نیروها که در ابتدای عملیات از به کاربردن آنها در میدان خودداری می شود ، این کار به علت در دسترس بودن آن نیروها در حرکتهای سرنوشت ساز در عملیات ( بنابر ADRP 3-90 در هر دو حرکت تهاجمی و دفاعی ) صورت می گیرد. "  . جستجوهای بعدی منجر به پیدا کردن اصطلاح "نیروی ضربتی" ( striking force ) در صفحه 34-1 به این مضمون می شود " نیروی تهاجمی - نیروی پاتک اختصاصی در یک دفاع متحرک ( mobile defense ) که با بدنه توان رزمی موجود ترکیب می شود ( در بخش ADRP 3-90 دفاع متحرک را هم ببینید )" .

 

در بخش اصطلاحات و علامتهای نظامی هیچ اشاره ای به تعریف سازمان نیروهای واکنش سریع ( QRF ) مثل نیروی عملیات رزمی ( TCF ) ( یا هر توع دیگری از نیروهای واکنشی یا عمل متقابل ) نشده است . اگرچه یک اشاره سطحی در بخش لشکر و سپاه و شیوه عملیاتهای گروه رزمی مشترک ( joint task force ) (JTF) مشخص می کند که نیروهای واکنش سریع ( QRF ) و نیروهای عملیات رزمی ( TCF ) در این سازمانها ماموریت دریافت می کنند و وظایف عملیاتی مشخصی دارند .

 

مطابق ADRP 3-90 و تعریفی که از نیروهای ذخیره کردیم ، نیروی ذخیره در ابتدا یک نیرو با وظیفه مشخص شده نیست و بنابر این به صورت طبیعی تا زمانی که ماموریت بگیرد به تجهیزات کاملی که برایش فراهم  است ، مجهز نشده است . این به طور معمول چالش اصلی آرایش واحد هنگام دریافت ماموریت است . 

فرمانده نیروی ذخیره را بدون در نظر گرفتن این که کدام عامل فعلا در عملیات اولویت دارد ، تشکیل می دهد . فرمانده اندازه مورد نظر نیروی ذخیره را بر اساس سطح عدم اطمینان و ریسک موجود در وضعیت فعلی عملیاتی مشخص می کند . محل استقرار برای واحد ذخیره بستگی به ماموریتی دارد که بیشترین احتمال به کار گیری نیروی ذخیره در آن وجود دارد و یا در محلی که بالاترین احتمال بقای واحد در آنجا است .  فرمانده می تواند برای واحد ذخیره انجام طیف گسترده ای از ماموریتها را مشخص کند تا در هنگام به کارگیری انجام دهند ، همچنین واحد ذخیره باید آماده باشد که در صورت نیاز ماموریتهای غیر از موارد مشخص شده را هم انجام دهد . 

 

وظایف اولیه واحد ذخیره اینها هستند : 

• در ابتدا وارد عملیات نمی شوند .
• مزیت ایجاد موفقیت در موقعیت های غیر منتظره را دارند  . 
• مزیت انجام مقابله با عملیاتهایی که یکپارچگی عملیات نیروهای خودی را تهدید می کند ، را دارند .

 

یک فرمانده باید همیشه یک نیروی ذخیره داشته باشد و در صورت واگذاری ماموریت به نیروی ذخیره پیش بینی شده ، در اولین فرصت ممکن یک نیروی ذخیره جدید ایجاد کند . بر خلاف نیروی ضربتی ، اندازه نیروی ذخیره بستگی به ریسک عملیات و تعداد نیروهای موجود دارد .

 

ادامه دارد ...

 

 

نیروهای ذخیره چینی مستقر در یین چوان در حال استراحت در بین تمرینات 

 

 

ویرایش شده در شهریور 1 توسط oldmagina
اصلاح نگارشی

[MF44 6,008]

17 hours قبل , oldmagina گفت:

نیروهای ذخیره چینی مستقر در یین چوان در حال استراحت در بین تمرینات 

سلام - اینا چرا کتونی پوشیدن ؟

[oldmagina 9,239]

3 minutes قبل , MF44 گفت:

سلام - اینا چرا کتونی پوشیدن ؟

 

16 hours قبل , oldmagina گفت:

 

...

 

مطابق ADRP 3-90 و تعریفی که از نیروهای ذخیره کردیم ، نیروی ذخیره در ابتدا یک نیرو با وظیفه مشخص شده نیست و بنابر این به صورت طبیعی تا زمانی که ماموریت بگیرد به تجهیزات کاملی که برایش فراهم  است ، مجهز نشده است . این به طور معمول چالش اصلی آرایش واحد هنگام دریافت ماموریت است . 

...

 

 

 

[oldmagina 9,239]

با چه کسی تماس خواهید گرفت ؟

رمز گشایی تفاوت بین نیروهای رزمی ذخیره ، واکنش سریع ، ضربتی و عملیاتی

 

قسمت سوم :

 

در مجموع یک فرمانده جوان چگونه می تواند متوجه تفاوت بین نیروی ذخیره و نیروی ضربت بشود ؟ بر مبنای آنچه در ADRP 3-90 بیان شده است ، واضح ترین تعریفی که ما را به مشخصات نیروی ضربت می رساند این است : " دفاع متحرک یک وظیفه دفاعی است که بر تخریب یا نابودی دشمن تمرکز دارد . این کار از طریق حمله قاطع توسط نیروی ضربت انجام می شود . دفاع متحرک برای تخریب یا نابودی دشمن بر این موضوع تمرکز می کند که به نیروهای دشمن اجازه پیشروی به سوی نقطه ای را بدهد که در آن محل آنها به شکل در معرض پاتک اساسی توسط نیروهای ضربت قرار بگیرند .نیروی ضربت یک نیروی اختصاصی پاتک در دفاع متحرک است که با حجم نیروی رزمی موجود ترکیب می شود . یک نیروی میخکوب کننده ( fixing force ) مکمل نیروی ضربت است . فرمانده ، نیروهای میخکوب کننده را به کار می گیرد تا جلوی نیروهای حمله کننده دشمن را در موقعیت مشخصی سد کند،  ، این کار برای هدایت نیروی دشمن به منطقه غافلگیری صورت می گیرد ، همچنین حفظ مناطقی که نیروی ضربت حمله اش را از آن طرف صورت می دهد ، بر عهده این نیرو است . " 

 

علاوه بر آن ADRP 3-90 خاطر نشان می کند که " یک دفاع فعال برای انجام عملیات نیاز به منطقه ای با عمق قابل توجه دارد . فرمانده باید توانایی شکل دادن به منطقه جنگی را به شکلی داشته باشد که نیروی دشمن خطوط ارتباطی ( lines of communication ) (LOCs) خیلی طولانی با عقبه پیدا کند ، پهلوی نیروهایش در معرض قرار دهد و قدرت جنگی اش را پخش کند .  علاوه بر این فرمانده باید توانایی این را داشته باشد که با هدف جدا سازی و نابودی قوای دشمن ، نیروهای دوست را در دور و پشت سر نیروی دشمن مستقر سازد . به طور معمول دفاع فعال در سطح سازمان نظامی برابر لشکر و بالاتر صورت می گیرد ، اگر چه گروههای رزمی تیپ ( brigade combat teams ) ( BCTs ) یا گردانهای مانوری ممکن است به عنوان قسمتی از نیروی میخکوب کننده یا نیروی ضربت به مشارکت گرفته شوند ."

 

بر اساس این راهنما واحدهای کوچکتر از لشکر دفاع فعال را اجرا نمی کنند ولی این واحدهای کوچکتر می توانند قسمتی از دفاع فعال باشند . اینجا سوال جدیدی پیش می آید : در سطح لشکر و بالاتر چه چیزی باعث می شود که نیروی ذخیره با نیروی ضربت متفاوت در نظر گرفته شود ؟

 

ADRP 3-90 خاطر نشان می کند " نیروی مدافع عملیاتهایی را از نظر زمانی و مکانی در عمق ساختار دشمن هدایت می کند تا نیروها و دارایی های کلیدی دشمن ، مخصوصا توپخانه و نیروهای ذخیره اش ، را از بین ببرد یا رسیدن به موقع آنها به محل مورد نیاز را مختل کند . این کار به نبروهای مدافع فرصت می دهد تا دوباره ابتکار عمل را به دست بگیرند . این شامل انجام عملیاتهای ایذایی برای مختل کردن تمرکز و آمادگی نیروهای دشمن نیز می شود . نیروی مدافع قبل از این که دشمن موفقیت به دست آمده اش را تثبیت کند ، به سرعت با نیروی ذخیره و نیروهای در دسترس یا نیروی ضربت پاتک می کند . برای انجام این کار از جنگال هم کمک گرفته می شود . "

 

با توجه به این مطالب سوال این است : آیا نیروی ذخیره و نیروی ضربت واقعا دو موجود مجزا هستند ؟ بر مبنای منابع آنها دو نیروی جدا و متمایز هستند منتها در موارد متعددی به خاطر تشابه در ماموریت اشتباه گرفته می شوند .

 

بزرگترین تفاوت در این است که نیروی ضربت در همان زمان طراحی دستور عملیاتی ( operation order ) (OPORD) یا نقشه عملیاتی ( operation plan ) (OPLAN) یک نیروی با ماموریت مشخص است ولی ماموریت نیروی ذخیره در زمانی که به کار گرفته می شود مشخص می گردد . این کار پیامدهایی برای اختصاص نیرو یا آتش پشتیبانی برای نیروی ذخیره دارد . به عنوان مثال چون نیروی ضربت ماموریت مشخصی دارد ، به طور خودکار در طرح مانور عملیات قرار می گیرد و نیروهای وابسته یا پشتیبانی کننده اش هم مشخص می شوند ، پشتیبانی که در هیچ کجای دیگری به کار گرفته نخواهد شد ، مگر این که از یگان مشخص شده منفک شود . در مقابل نیروی ذخیره چون هیچ ماموریتی دریافت نکرده است ، هیچ پشتیبانی آتش یا اولویت تدارکاتی برایش تعریف نشده است . به طور معمول تا زمان گرفتن ماموریت واقعی ، هیچ پشتیبانی به این واحد تعلق نمی گیرد . با اینکه یک نیروی ذخیره می تواند برای ماموریتهای احتمالی بر اساس محتمل ترین و خطرناکترین شیوه های عملیات دشمن (MLECOA/MDECOA) برنامه ریزی کند ولی ممکن است واقعا در صحنه عملیات به کار گرفته نشود . نیروی ذخیره یک نیرو برای رویدادهای پیش بینی نشده است و نه قسمتی از طرح مانور اولیه .

 

اینجا جایی است که ما با یک معما مواجه می شویم : با توجه به این که "نیروی ضربت" قسمتی از دفاع متحرک است ، همچنین پایین ترین سطح انجام دفاع متحرک در سطح لشکر یا گروه رزمی مشترک ( joint task force ) (JTF) صورت می گیرد ، چگونه گروه تیپهای رزمی یا گردانها طرح مانور با نیروی ماموریت یافته طراحی شده برای پاتک به دشمن در منطقه اصلی عملیات ( main battle area ) (MBA) را انجام می دهند ؟ از نظر اصولی پاسخ باید استفاده از نیروی ذخیره باشد . بنابراین در یگانهایی در سطح تیپ رزمی و پایین تر از آن هر گونه نیروی استفاده شده برای پاتک نیروهای ذخیره هستند و نه نیروهای ضربت . اگر چه به این مفهوم است که طراحی هماهنگی نیروی ذخیره با سایر عناصر پشتیبانی ، به علت این که سایر عناصر پشتیبانی هیچ ارتباط و پشتیبانی مشخصی از نیروی ذخیره تا زمان ماموریت گرفتن آنها نداشته اند ، کار بسیار پیچیده ای خواهد بود. این کار نیاز به انعطاف پذیری فوق العاده در بین یگانهای مورد شمول دارد .

 

ادامه دارد ... 

 

 

بخشی از  مثال یک طرح عملیات 

ویرایش شده در شهریور 1 توسط oldmagina
اصلاح نگارشی

[unstopable 789]

با سلام و عرض خسته نباشید 

جناب تاپیک خیلی خوب و بکر و به درد بخوری هست.

یه سوال داشتم سال ها پیش در جای بحثی شد مبنی بر وجود یک یگان ناشناخته در ایران که از بهترین نیرو های رزمی ایران چه ارتش و چه سپاه تشکیل شده به استعداد 1000 نفر تحت عنوان یگان 144 ازاد نیرو های مسلح ایران که مستقیم از فرمانده ستاد مشترک دستور می گیرن.می خواستم بپرسم شما تو بررسی هاتون به این یگان برخورد کردید یا خیر؟

[oldmagina 9,239]

5 hours قبل , unstopable گفت:

با سلام و عرض خسته نباشید 

جناب تاپیک خیلی خوب و بکر و به درد بخوری هست.

یه سوال داشتم سال ها پیش در جای بحثی شد مبنی بر وجود یک یگان ناشناخته در ایران که از بهترین نیرو های رزمی ایران چه ارتش و چه سپاه تشکیل شده به استعداد 1000 نفر تحت عنوان یگان 144 ازاد نیرو های مسلح ایران که مستقیم از فرمانده ستاد مشترک دستور می گیرن.می خواستم بپرسم شما تو بررسی هاتون به این یگان برخورد کردید یا خیر؟

سلام 

ممنون . متاسفانه در موضوعی که می فرمایید ، چیزی نشنیده ام .

[oldmagina 9,239]

با چه کسی تماس خواهید گرفت ؟

رمز گشایی تفاوت بین نیروهای رزمی ذخیره ، واکنش سریع ، ضربتی و عملیاتی

 

قسمت چهارم :

 

 

یکی از نیروهایی که در طی دوازده سال اخیر موضوع گفتگوی عادی در مورد نیروهای نظامی نبوده است ، نیروی عملیات رزمی ( TCF ) است . دلیل این موضوع هم به طور مشخص این است که در سطح تنش پایین ، از درگیری های غیرمتعارف که نیروی عملیات رزمی در آنها استفاده می شوند ، اجتناب می شود ( به طور مثال نبرد در برابر تهدید های سطح 3 ) . بر خلاف ویتنام و آنچه به صورت بالقوه ممکن است در اروپا رخ بدهد ، حملات ضد پارتیزانی در عراق و افغانستان در مناطقی که پایگاههای پشتیبانی اصلی ایجاد شده اند ، شامل مقابله با تهدیدهای سطح 3 نمی شود . تهدیدهای ایجاد شده توسط یک نیروی متعارف ( conventional ) یا نیروی متحرک ( mobile force ) نیست بلکه توسط یک نیروی کوچکتر و نامتعارف رخ می دهد .

 

مبدا ایجاد نیروی عملیات رزمی به توسعه اصول جنگ هوازمینی ( Air Land Battle ) (ALB) برمی گردد . توسعه دهندگان اصل ( doctrine ) جنگ هوازمینی (ALB) عملیاتهای رخ داده در جبهه شرقی جنگ جهانی دوم ، بین شوروی و آلمان و همچنین نبردهای رخ داده در ارتفاعات جولان در 1973 را مطالعه کردند . توسعه دهندگان اصول جنگ در آمریکا متوجه شدند که با خیلی از همان مشکلات در مقابل پیمان ورشو روبرو هستند که آلمانیها قبلا در مقابل شوروی و بعدها اسرائیلیها در مقابل سوریها روبرو بودند . علاوه بر آن اصول رزمی مدرن شوروی بر پایه ایجاد  رخنه های عمقی در دفاع ناتو (NATO) به شکل تانک سوار ( desant ) یا ستونهای متحرک زرهی ( mobile armored columns ) ( واحدهای عملیاتی متحرک (OMGs) یا واحدهای متحرک (MGs) ) بنا شده بود . قدرت این نیروهای متعارف در مقابل نیروهای حمایتی و واحدهای دفاع منطقه ای ناتو که در پشت جبهه قرار داشتند ، به قدری زیاد بود که امکان مقابله وجود نداشت . بر اساس اندازه و نوع تهدید ، تهدید پشت جبهه به سطح یک تا سه تقسیم بندی می شود. این نیاز باعث تشکیل نیروی متعارفی برای جنگیدن در مقابله با تهدیدهای سطح سه ای شد که به طور مشخص تواتایی شان در سطحی بود که توسط نیروهای معمول پشت جبهه ناتو قابل غلبه نبودند . نیروهای عملیات رزمی به راه حل این موضوع تبدیل شدند و بنابراین نیاز به واحدهای حرکت و مانور ( که قبلا نیروهای رزمی خوانده می شدند ) دارند که مسلح به تجهیزاتی شده اند که بتوانند مانند نیروهای متعارف بجنگند .

 

 

نیروهای روسی سوار بر خودروهای زرهی در حال حرکت به سمت ماریوپل 16 آوریل 2022

 

حملات عمقی شوروی برجسته ترین نگرانی ورماخت آلمان و بعدا ناتو بودند . منظور حملات عمقی شوروی ضربه زدن به مناطق ضعیف پشت جبهه و مختل کردن تدارکات ، پشتیبانی و فرماندهی و کنترل در صحنه اصلی جنگ بود . البته هدف خیلی مهمتری نیز می توانست نابودی واحدهای حامل هسته ای تاکتیکی در زمان جنگ سرد باشد . راه حل ورماخت برای مقابله با تهدید منطقه پشت جبهه توسط شوروی ، پاسخ به نیاز به نیروهای توجیه شده برای مقابله اختصاصی با نیروهای خط شکن شوروی بود و بنابراین نیروی رزمی اش را از خطوط مقدم ( front lines ) می گرفت . علاوه بر این با ادامه یافتن جنگ آلمانیها متوجه شدند که "مقدم" ( front ) می تواند هر جایی باشد و الزاما در خط اول نیست ،  بنابراین شروع به راه اندازی آموزش و ایجاد نیروهای پشتیبان کردند که از خودشان در مقابل آنچه ما الان به عنوان تهدید های سطح یک و دو طبقه بندی می کنیم ، دفاع کنند . تعدادی از راه حل های خلاقانه آزمایش شدند اما بزرگترن تاثیر فهمیدن این نکته بود که نیروهای شوروی وقتی در پشت جبهه قرار گرفتند ، قابل جداسازی و نابودی هستند . این با تاثیر روحی قرار گرفتن دشمن در پشت سر ( enemy in the rear ) مقابله می کرد . به عنوان نتیجه تجربیاتشان از جنگ جهانی دوم ، پاسخ مدرن شوروی - روسیه ایجاد واحدهای رزمی متحرک و حمایت پشتیبانی قوی تر از آنها بود . 

 

تهدید های سطح یک پشت جبهه نیاز به نیروهای متحرک برای درگیری با آنها ندارد . اگرچه مقابله با تهدیدهای سطح دو ممکن است نیاز به پاسخهای وسیع تر و با سطح بالاتری از توانایی داشته باشند . یک نیروی متحرک با آتش پشتیبانی اختصاص یافته مناسب ، معمولا زیر نظر فرمانده منطقه ، می تواند با تهدیدات سطح دو در پشت جبهه مقابله کند . نیروهای آشنا با مقابله  تهدیدات دو ، نیروهای پاسخ دهنده ( response forces ) خوانده می شوند . 

 

ادامه دارد  ...

 

 

 

 

ستون متحرک تانکهای روسی در اوکراین ، 17 آپریل 2022

 

 

ویرایش شده در شهریور 1 توسط oldmagina
اصلاح نگارشی

[oldmagina 9,239]

با چه کسی تماس خواهید گرفت ؟

رمز گشایی تفاوت بین نیروهای رزمی ذخیره ، واکنش سریع ، ضربتی و عملیاتی

 

قسمت آخر :

 

به علت طبیعت تهدیدها و درگیری های رخ داده در عراق و افغانستان ، یک سازمان نسبتا جدید طراحی و مدون شد . به علت برجابودن و این که عملیاتهای ضد پارتیزانی نسبتا به شکل ایستایی صورت می گیرد و در این موارد اعمال دفاعی یا هجومی ماهیت و گستره محدود دارد ، یک نیرو که در طراحی عملیات به دفاع یا حمله اختصاص داده نشده است به نام نیروی واکنش سریع ( quick reaction force ) (QRF) طراحی شد. 

 

همانند نیروهای ذخیره ، نیروی واکنش سریع (QRF) هم یک نیروی اختصاص نیافته است که هدف طراحی آن ، انجام پاسخهای سریع برای نیروهای عمل کننده در یک منطقه یا عملیات ، است . سریع بودن این نیرو فقط به مفهوم سرعت در پاسخ نیست ، بلکه سرعت در رسیدن به منطقه مورد نیاز را هم شامل می شود . نیروی واکنش سریع باید تحرک بالایی داشته باشد و بتواند برای کمک رساندن به واحدی که قرار است به کمکش برود ، در زمان مناسب عمل کند و بتواند از شکست قطعی یا نابودی آن واحد جلوگیری کند . یک نیروی واکنش سریع با این که عملا نیرویی پاسخ دهنده است ولی به مفهوم یک نیروی پاسخ دهنده ( response force ) که در عملیاتهای متعارف و در مقابل تهدید های سطح یک و سطح دو عمل می کند ، به شمار نمی رود .

 

نیروهای واکنش سریع در تمام مناطقی که نیروها برای حفظ ثبات مستقر شده اند یا در عملیاتهای ضد پارتیزانی هستند ، عمل می کند . چاپ مشترک 2-1 وزارت دفاع از لغتنامه ارتش و اصطلاحات مربوط به آن ، مشخص می کند که یک نیروی پاسخ دهنده "یک نیروی متحرک با پشتیبانی آتش مناسب اختصاص یافته ، معمولا توسط فرمانده منطقه ، است که با تعدیدهای سطح دو در مناطق پشت جبهه مقابله می کند " . نیروهای واکنش سریع طراحی شده اند که در موقعیتهای باثبات و عملیات ضد پاتیزانی که معمولا به شکل متعارف رخ نمی دهند ، عمل کنند . و با توجه به که این در اصول تدوین شده ، سطح تهدید به صورت معمول در مورد عملیاتهای ثبات یا ضد پارتیزانی تعریف نشده است ، پس سطح تهدید برای به کارگیری آنها کاربردی ندارد . اگر چه ممکن است در نگارشهای جدید این اصول و مشخص کردن نیروهای چندبنیادی ( hybrid forces ) با قابلیتهای متعارف و نامتعارف همزمان ، این موضوع تغییر یابد .

 

در حدول زیر انواع نیروها ، اختصاص یافتن آنها در حین برنامه ریزی ، اندازه نیروهای به کار برده شده و نوع عملیاتهایی که در آن به کارگیری می شوند ، مشخص شده است . این یک تلاش برای دسته بندی کاربری انواع نیروهاست و همچنین برای نشان دادن ملاحظاتی که در برنامه ریزی به کارگیری آنها را تحت تاثیر قرار می دهد .

 

 

 

در نهایت ، اگر نیروهای درگیر در موضوع درک صحیحی از اصول نداشته باشند و تاثیر آن را در سطح دو و سه متوجه نشوند ،  این که چه انواعی از نیروها طراحی شده اند و اینکه با کدام نیرو تماس بگیرند ، می تواند گیج کننده باشد . این امر مخضوصا برای فرمانده و نیروهای برنامه ریزی کننده ، نیازهای پشتیبانی ، اندازه و موقعیت عناصر مشارکت کننده و لیست اولویتهای پشتیبانی و آتش برای واحدهای مشارکت کننده ، بسیار مهم است . 

 

دکتر سانتز و دکتر ونکمن می توانند مطمئن باشند که بعد از آشنا کردن خودشان با این اصولی که گفته شد ، به راحتی می توانند نیروی درست مورد نیاز خود را انتخاب کنند . 

 

 

 

منبع  : infantry magazine ، Jul-Sep 2014

 

 

 

پچ بازوی نیروی واکنش سریع ، مرکز آموزشی هایپرز فری ، ویرجینیای شرقی ، 17 آگوست 2012

 

ویرایش شده در شهریور 1 توسط oldmagina
اصلاح نگارشی

[oldmagina 9,239]

عملیات دونباس مانشتاین ، فوریه 1943

 

ارتش شوروی بدنبال ضد حمله موفق در استالینگراد ، در ژانویه 1943 تعدادی حمله موفق دیگر نیز انجام داد . در پایان همین ماه ارتش شوروی در برنامه ریزی های انجام شده به نتیجه رسید که نیروهای آلمانی را تا آنسوی رودخانه دنیپر عقب براند . فرماندهی عالی شوروی ( STAVKA ) با نقشه های طراحی شده برای آزاد کردن همزمان منطقه صنعتی حاشیه دونتس ، خارکف و کورسک و همچنین عقب راندن آلمانی ها تا حد ممکن به طرف شرق ، موافقت کرد . برای اجرای این نقشه نیاز بود که عملیات ها یه صورت پشت سر هم و بدون وقفه عملیاتی انجام شود . این کار با استفاده از نیرویی انجام می شد که از ابتدا عملیات را شروع می کرد و به طور مداوم در این سری عملیاتها تضعیف می شد ، همچنین حمایتی که باید از آنها صورت می گرفت توسط خطوط پشتیبانی بسیار طولانی شده ، انجام می شد و عملا هیچ نیروی عملیاتی ذخیره ای نیز نداشتند .

 

ماموریت فیلد مارشال مانشتاین ( Manstein ) آلمانی حفظ جناح جنوبی آلمان در دونباس بود . انگاره دفاعی او این بود که به نیروهای شوروی اجازه پیشروی در بعضی مناطق را بدهد ، فقط از چند موقعیت حیاتی به صورت محکم دفاع کند و با کاهش عمدی نیروهای خودش در سایر نقاط ، یک نیروی ضربت ( striking force ) برای پیاده کردن یک پاتک هماهنگ شده ، ایجاد کند .

 

 

نیروهای کمکی شروع به افزوده شدن به "ارتش گروه دن" ( Army Group Don ) وی کردند . او لشکر اول پانزر را برای دفاع از وروشیلوگراد ، به عنوان نیروی میخکوب کننده ( fixing force ) ، لشکر چهارم پانزر را به همراه لشکر اعزامی هولیت ( Hollidt ) برای دفاع از نواحی مرکزی و جنوبی خطوط مانشتاین و سپاه یکم اس اس پانزر را برای دفاع از خارکف مستقر کرد. سپاه یکم اس اس پانزر که شامل لشکرهای یکم ( Leibstandarte Adolf Hitler ) ، دوم ( Das Reich ) و سوم ( Totenkopf ) اس اس پانزر بود ، نیروی ضربت ( striking force ) او را تشکیل می دادند .

 

فرماندهی عالی شوروی اجرای نقشه هجومی اش را ادامه داد ؛ اگرچه با حرکت هر چه بیشتر نیروهای شوروی به سمت غرب ، خطوط تدارکاتی طولانی تر می شد . در بیستم فوریه نقشه طراحی شده مانشتاین ، وارد مرحله عملیاتی شد . لشکر دوم اس اس پانزر از جنوب کراسنوگراد حمله کرد و با شکست سپاه ششم روسها ، خوش را به لشکر پانزدهم پیاده در نووموسکوسک رساند . جایی که ارتباطات بین لشکر 267 تفنگدار شوروی و سپاه 106 تفنگدار شوروی با عقبه را انجام می داد . در بیست و یکم فوریه نیروهای آلمانی با تثبیت موقعیتشان برای پیشروی به سمت پاولوگراد آماده شدند . در همان زمان سپاه چهلم پانزر به نیروی متحرک جبهه جنوب غربی حمله کردند و در نهایت آن را تار و مار کردند . واحدهای لشکر سوم اس اس پانزر به منطقه کراسنوگراد حرکت کردند تا برای پیشروی شان به سمت پاولوگراد آماده شوند . علی رغم به وجود آمدن این موقعیت جدید ، جبهه شوروی از نقشه های هجومی خود منصرف نشد. 

 

 

فیلد مارشال اریش فون مانشتاین ، منطقه دونتس اوکراین در ژوئن 1943 

 

در بیست و دوم فوریه لشکر دوم اس اس پانزر وارد پاولوگراد شد و ارتباطات بین سپاه سی و پنجم تفنگداران گارد با فرماندهی شان در ارتش ششم را قطع کرد . لشکر سوم اس اس پانزر با پیشروی خودش رخنه بین نیروهای اصلی ارتش ششم و لشکر تفنگدار دویست و شصت و هفتم را گسترش داد . در بیست و سوم فوریه لشکر های ششم و هفدهم پانزر ، همان ارتش چهارم پانزر که به عنوان نیروی میخکوب کننده رزرو شده بود ، پیشروی خودشان را شروع کردند و ارتش ششم و ارتش اول گارد را در هم کوبیدند و ضمن قطع خطوط تدارکاتی سپاه بیست و پنجم تانک که همچنان دستور ادامه پیشروی داشت ، آنها را به محاصره درآوردند . لشکر دوم اس اس پانزر موقعیتش را در پاولوگراد تثبیت کرد . لشکر سوم اس اس پانزر پیشروی اش را در مقابل سپاه شانزدهم تانک گارد و لشکر سی و پنجم تفنگدار گارد ادامه داد و ستون جنوبی آن به نزدیک منطقه شمالی پاولوگراد رسید . لشکر های ششم و هفدهم پانزر از قسمت جنوب غربی به سمت شمال شروع به پیشروی کردند و در نهایت با اتصال به سپاه یکم اس اس پانزر برای پیشروی بیشتر به سمت شمال در بیست و چهارم فوریه آماده شدند .

 

 

ارتشبد نیکلای واتوتین ، اوکراین ، 1943

 

عصر بیست و چهارم فوریه بود که ارتشبد واتوتین ( Vatutin ) فرمانده جبهه جنوب غربی شوروی در نهایت وضعیت خطرناکی که نیروهایش با آن روبرو بودند را تشخیص داد و دستور داد آنچه از نیروهای جبهه جناح راست باقی مانده است به حالت دفاعی تغییر وضعیت بدهد. ضد حمله آلمانیها ادامه پیدا کرد و در نهایت در روز چهاردهم مارس دوباره خارکف توسط آلمانیها تصرف شد.

 

منبع

ویرایش شده در شهریور 1 توسط oldmagina
اصلاح نگارشی