mostafa_by

تاپیک جامع تهاجم به جمهوری اسلامی ایران

امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

بر 14 آبان 1403 در 10:16 , RezaKiani گفت:

 

سلام مجدد.. تقریبا تمام چیزهایی که شما گفتید و بقیه دوستان هم اشاره کردند درسته. من فقط اضافه می کنم ما یه عنصر اساسی رو اصلا نداریم و ظاهرا هم هیچ کس به فکرش نیست که باید اول این عنصر رو به دست بیاوریم و بعد بریم سراغ بقیه موارد: استراتژی

سلام وقت شما بخیر و شادی.

فرمایشات شما  تماما درست بود و در تکمیل این موارد و فرمایشات دوستمون اولد توالایت و بقیه عزیزان چند نکته رو اضافه کنم (که البته تقریبا همون فرمایش شماست با عبارات کمی متفاوت):

1) یکی از اساسی ترین مشکلات اینه ما رویکرد یکسانی و یکدست و متوازنی نداریم. در رویکردهای کلی ما گاها ایده آلیستیم و گاها بشدت واقع گرا و روند افراطی اون یعنی واکنشی بودن نسبت به محیط. این مورد دست مارو بسته. با توجه به روند رویکرد و واکنش ما تغییر میکنه و گاهی سیاست کلی ما مشخص نیست. مثلا هدف کلی ما اینه رژیم آپارتاید صهیونیستی در نقشه 30 سال آینده خاورمیانه نباشه ولی آیا ما استراتژی و تاکتیکی متناسب با این  هدف  و... داریم به نظرم خیر. حتی ارگان و قسمت های مختلف نظام یا دولت ما به ایده آل گرا و واقع گرا تقسیم شدن و به نمودی به جای هم افزایی همدیگه رو خنثی میکنن مخصوصا در 20 سال گذشته.

2) وقتی ما از اهداف بلند مدت و اهداف کوتاه مدت یا همون اهداف آبجکتیو و عینی یا aim  حرف می زنیم باید استراتژی کلی، تاکتیک های مختلف و متناسب با زمان و مکان و شرایط و یه برنامه عملیاتی متوازن، جامع و منعطف رو داشته باشیم. به نظرم این فاکتور رو نداریم. دلیل اول اینکه ما در علم اپیدمیولوژی یه واژه داریم به نام تایید تشخیص یعنی ما اول باید به این برسیم که مشکلمون دقیقا چیه. به نظرم خاطرات نوستالژیک زمان دفاع مقدس و ضعف ارتش زمان محمدرضا شاه در جنبه موشکی باعث شد ما به طور افراطی بقیه ابزارهای نبرد رو فراموش کنیم و خیلی روی صنعت موشکی فوکوس کنیم و این خودشون عدم توازن کلی در ابزارهای دفاعی و تهاجمی رو برای ما به بار آورد. واقعا وجود تنها یک ابزار تهاجمی (هرچند در حال حاضر موفق در ضربه زدن) و نبود ابزارهای در همون حد ریسک بالایی داره. ما از زمان جنگ 33 روزه فقط داریم با تاکتیک های استفاده از موشک و راکت و جنگ نامتوازن می جنگیم ولی فکر اینو نکردیم دشمن این روند 16 ساله رو تحلیل میکنه و از ایستا بودن روند حرکتی ما بهره می گیره. واقعا جای این سوال هست که نیروی دریایی ما در چه سطح از آمادگیه؟ نیروی هوایی ما چقدر متناسب با شرایط جنگیه؟ چقدر از ابزارهای مورد نیاز بهره می بره. ما در نیروی هوایی هم قاعده ایجاد رقابت در فروشندگان رو رعایت نکردیم و بجز اون گزینه های اول مثل سوخو 30 یا سوخو 35 به طرف گزینه های دیگه مثل جی 10 یا جی اف 17 نرفتیم. با 2 میلیارد دلار میشد 80 فروند جی اف 17 بلاک 3 داشت و این خودش حداقل برای حفظ برتری هوایی در آسمان ایران حداقل نکته اتکایی بود. از ظرفیت داخلی و طرح های رویایی مثل قاهر 313 یا طرح های معمولی تری مثل هواپیمای کوثر نگم که واقعا رها شدند. همین هواپیمای کوثر اگر روند منطقی ارتقا و گسترش رو طی می کرد باید الان چیزی در حد حداقل جی اف 17 بلاک 3 می بود که نیست. ما زمان شاه قدرت موشکی نداشتیم و هواپیماهای مولتی رول که اون موقع باب نبود و اف 111 که ازمون دریغ شد ولی الان چی؟ واقعا در زمینه های دیگه در نیازهای اولیه لنگ میزنیم در داشتن نیروی هوایی که بتونه ماهیت وجودی رژیم صهیونیستی رو به خطر بندازه که دیگه پیشکش...

3) در طراحی برنامه های عملیاتی نظامی به نظرم ما سه دسته افراد رو نیاز داریم: تئوریسین ها، مشاورها و افراد دارای قدرت اجرایی و عملیاتی و اتوریته بالا

 به نظرم ویژگی دو دسته اول انعطاف و منطق و به روز بودن و آگاهی از علوم جدید باید باشه

ویژگی دسته سوم قدرت انتخاب و قاطعیت و شجاعت در پیاده کردن ایده ها

ما در انتخاب نیروی انسانی مون به نظرم این موارد رو در نظر نداریم و دو فاکتور  اشتباه خودی بودن افراطی و توانایی در بیان احساسی رو اضافه کردیم. به نظرم ما با دسته سیاستگذارانی در صنعت نظامی مون همراه هستیم که در سخنرانی های احساسی و هیجانی و نه لزوما حتی درست خلاصه میشن و به نوعی همون اشتباه بالارو دارن یعنی ترکیبی از ایده آل گرایی از بیان و واقع گرایی در عمل اند. جلوی این رژیم شیطانی صهیونیستی بدترین کار اینه شعار حداکثری بدیم و رویکرد حداقلی داشته باشیم. از محو رژیم صهیونیستی بگیم و در عمل اینقدر اخلاق گرا باشیم که حاضر به کشتن یکی از اتباع رژیم صهیونیستی نباشیم یا نهایت زورمون رو در یک تقابل متعارف ( نه نامتعارف و  دیوانه وار ) نزاریم. دشمن نخست وزیر حماس رو در خاک ما ترور کنه و سید حسن نصراله که در میان رهبران کشورهای عرب زبان وزنه ای بود برای خودشو شهید کرد.واکنش ما چی بود؟ آیا کافی بود؟ آیا متناسب و حتی بهنگام بود. به نظرم خیر و به نظرم این جنگ اخیر برخلاف جنگ های 16 سال پیش یه نبرد محدود که ما با توان موشکی و نامتعارف ضربه ای بزنیم داره تبدیل به یک توتال وار میشه و باید اون سیاست قبلی رو کنار بزاریم و حتی اگه نمیخواهیم غیر نظامی ها کشته بشنف اگر نمیخواهیم نبرد به سمت جنگ شهری یا تاسیسات حیاتی بره حداقل در وعده صادق 3 باید قوی تر ضربه بزنیم چون هرچی که ما مماشات و تعارف کنیم دشمن تا دندان مسلح سنگر به سنگر پیش میاد.

4) به جز جنبه نظامی به نظرم حالا نه در حد افراط رژیم صهیونیستی که یه جوری خود مردمشو در پمپاژ استرس مداوم توی شیشه کرد، ولی در سطح متعادل باید مردم و کشورمونو آماده این نبردی که دیگه داره آخرالزمانی میشه بکنیم، یه نمونه ساده رو بگم، اگر در مدرسه ای یهویی کل شیشه های مدرسه بشکنه ما این تمرین رو نداشتیم که از جیغ و سراسیمه بودن دانش اموزان و حتی کادر اجرایی جلوگیری کنیم و گاهی مثل آب خوردن در این زمینه ممکنه خدای نکرده تلفات و اسیب ببینیم. دیگه اگه شرایط جنگی باشه بدتر. فراموش نکردیم که ما با مدارس با تهدید گاز و مسمومیت و... روبرو بودیم و جالب اینکه حتی علت بروز این موارد و حتی صحت اون کامل مشخص نشد. این یه نمونه ساده است دیگه میتونیم به کل شرایط بسطش بدیم. مثلا در شهری که بنده هستم یه گره های هایی در گذرگاه ها و جاده های شهری هست که حتی رفع اشکالش هزینه زیادی نمیخواد ولی باقی موندن اون گره که منجر به ترافیک و بالا رفتن غیر ضروری تراکم زیاد جمعیت  در اون نقاط میشه به خصوص در این شرایط کنونی که دشمن خباثت بالا در استفاده از ضعف ما داریم، خطرناک هست. ما باید این موارد ساده رو لحاظ کنیم و کم کم این پدافند غیر عامل رو به کل روند حرکتی کشور و جامعه اضافه کنیم تا بدون ایجاد استرس و اضطراب بیش از حد جامعه ما آماده واکنش متناسب با شرایط باشه.

5) یادی کنم از یکی از رب النوع های یونانی یا رومی. این طفلک رب النوع پیشگویی بود و به بقیه خدایان یا مردم میگفت در آینده چی میشه و از چه طریقی شکست میخورن. بعد از شکست خوردن مردم به جای گوش دادن به حرف اون رب النوع برای پیش آمد بعدی، حوادث قبلی رو از چشم اون رب النوع مفلوک میدیدن و بجای عبرت پذیری و کمک گرفتن ازش همه کاسه کوزه ها رو سر اون می شکستن و مقصر میدونستن اون رو و نفرین و ناسزا حواله اش میکردن. این سرگذشت فشرده گروه منتقدین و مشاورین در مملکت ماست. مشاورین و منتقدینی که در بهترین حالت شهید بزرگوار رجایی براشون عزت قائل شد و بهشون گروه نق زن می گفت. دیگه ببینید وقتی بهترین دید رو شهید بزرگوار و خودساخته به این قشر داشته،  در کل ارگان های تصمیم گیر به مشاور یا منتقد چه نظری دارن.حتی گاهی اینقدر افراط در میل به خوش بینی و یکدست سازی تحلیل وجود داره که کل موارد رو به پای اونها می نویسن با هشتگ مثلا خود تحقیرپندار و غرب گرا و فلان گرا و... در صورتی خیلی از این افراد میل دارن به جای جملات حماسی و احساسی و بعدش گریه و ناراحتی در زمان وارد شدن لطمه به ما، در زمانی که هنوز زمان و فرصت هست عرق بریزن و با قدم گذاشتن در راه انتقاد و چاره اندیشی که  از نظر شخصی بجز دردسر و زحمت و قدر ندیدن هیچ مزیت و فایده ای هم  براشون در راه پیروزی قدم بزارن و در این طریق عرق بریزن! در هر شکست یا عدم الفتحی  یا بررسی ضعف های گذشته نکاتی هست که میشه با بررسی پل پیروزی ما بشه و تحلیل این موارد برای این هست که ما در نبرد سرنوشت ساز کنونی مون پیروز و برنده میدان باشیم و دلیلی بر ناامیدی و حسرت و بودن در گذشته نیست.

 

 

ویرایش شده در توسط aminf14
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
7 hours قبل , aminf14 گفت:

ما در انتخاب نیروی انسانی مون به نظرم این موارد رو در نظر نداریم و دو فاکتور  اشتباه خودی بودن افراطی و توانایی در بیان احساسی رو اضافه کردیم. به نظرم ما با دسته سیاستگذارانی در صنعت نظامی مون همراه هستیم که در سخنرانی های احساسی و هیجانی و نه لزوما حتی درست خلاصه میشن و به نوعی همون اشتباه بالارو دارن یعنی ترکیبی از ایده آل گرایی از بیان و واقع گرایی در عمل اند.

 

سلام مجدد. به مورادی که شما اضافه کردید و همچنین این مورد بالا که خیلی مهمه باید چند نقطه ضعف اساسی دیگر رو اضافه کرد:

 

اول اقتصاد: ببینید اقتصاد ما انقدر ضعیفه که الان اگر شیخ دوبی یه سکته بکنه تا چند روز نواسانات دلاری خواهیم داشت و همین نواسانات کلی از فعالیتهای اقتصادی ما رو که وابسته به ارزهای خارجی هست فلج می کنه. الان نرخ برابری شکل اسرائیل به دلار رو چک کردم در حدود 0.2666 هستش. در سال گذشته که اسرائیل درگیر یک جنگ سراسری در جنوب و یک جنگ نصفه نیمه در شمال بوده این نرخ برابری چقدر تغییر کرده؟ از حداقل 0/25 تا حداکثر 0.28 . با این فاکتور به تنهایی نمیشه اقتصاد اسرائیل رو قضاوت کرد اما همین نمودار رو در برابر نرخ برابری دلار و ریال ترسیم کنیم واقعا چه نتیجه ای می گیریم؟

 

یکی دیگر از مشکلات ایران غیر از اینکه ما ستاد مشترک نداریم (البته اسما داریم ولی در عمل نداریم) این هست که دو تا ارگان نظامی موازی داریم که واقعا معلوم نیست کی به کی هست. در طول تاریخ هیچ کشوری نبوده که با دو تا ارگان نظامی مستقل از هم وارد جنگ بشه و در انتها از اون جنگ پیروز خارج شده باشه. الان از این دو ارگان نظامی یکی ش وظیفه دفاع هوایی از کشور رو بر عهده داشت. اسرائیل اومد و زد و رفت ولی دریغ از یک آژیر حمله هوایی.  دست کم باید به مردم اطلاع داده میشد که میرفتند داخل پناهگاه. ولی حتی یک نفر در این دو هفته گذشته بازخواست نشده که چرا آژیر حمله هوایی زده نشد؟ این دیگه واقعا نوبر هست. ارگان دوم هم بر اساس سیاسیتهای داخلی خودش دو تا هندونه رو با هم برداشته : هم قرار کار امنیتی بکنه و هم کار نظامی. در حوزه امنیتی کارنامه ش کاملا مشهود است و در حوزه نظامی هم به هکذا. خلاصه اینکه یه فکر اساسی باید در این حوزه کرد.

 

بازهم در تایید فرمایشات شما که ما 40 ساله داریم شعار میدیم باید اسرائیل رو از نقشه حذف کنیم اضافه می کنم حذف کردن یک کشور عضو سازمان ملل جز با جنگ و نیروی نظامی حاصل نمیشه. حالا اینکه من مخالف هستم یا موافق بحث ش اینجا نیست. ولی وقتی قراره با کشوری سرشاخ بشویم که دست کم 200 تا کلاهک هسته ای داره نباید در هر شهر بزرگی دست کم هزار تا پناهگاه درست و حسابی ساخته بشه؟  واقعا اگر یه ژنرال اسرائیلی الان خل بشه و دستور بده ایران بمباران هسته ای بشه نیروی هوایی و نیروی پدافند هوایی که کاری ازشون بر نمیاد(اگر بر می اومد دو هفته پیش انجام می دادند) دست کم بتونیم جون چند نفر رو نجات بدیم.

ویرایش شده در توسط RezaKiani
  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

خب ، حالا که ترامپ اومد ، جمهوری اسلامی یک پاسخ نمادین می ده به سبک عین الاسد .

وگرنه اگه قرار بر پاسخ کوبنده بود ، برایش زمان و شرط تعیین نمی کردند .

این تاپیک رو هم تا حمله مجدد غرب به ما ، ببندید .

  • Upvote 2
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
1 ساعت پیش, OldTwilight گفت:

خب ، حالا که ترامپ اومد ، جمهوری اسلامی یک پاسخ نمادین می ده به سبک عین الاسد .

وگرنه اگه قرار بر پاسخ کوبنده بود ، برایش زمان و شرط تعیین نمی کردند .

این تاپیک رو هم تا حمله مجدد غرب به ما ، ببندید .

سخت در اشتباهی

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
1 minute قبل , mehdipersian گفت:

سخت در اشتباهی

انشاالله ما در اشتباه باشیم ، ولی نیازی نیست زیاد صبر کنیم

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

شاید ایران بخواهد تا مراسم تحلیف رئیس جمهور آمریکا به اسراییل پاسخ بده چون تا آن زمان قدرت دست دموکرات هاست و شاید بایدن بخواهد تا حدی پشت نتانیاهوی قدرنشناس را برای حمایت خالی کند. تنها حرفی که بایدن دروغ نگفت این بود " هیچ رئیس جمهوری در تاریخ آمریکا به اندازه من به اسرائیل خدمت نکرد ".

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
6 hours قبل , OldTwilight گفت:

خب ، حالا که ترامپ اومد ، جمهوری اسلامی یک پاسخ نمادین می ده به سبک عین الاسد .

وگرنه اگه قرار بر پاسخ کوبنده بود ، برایش زمان و شرط تعیین نمی کردند .

این تاپیک رو هم تا حمله مجدد غرب به ما ، ببندید .

 

زمان بندی نتانیاهو عالی بود. سرفرصت کار حماس رو ساخت. بعد در یک موقعیت مناسب رفت سراغ حزب الله. ترور سیدحسن رو زمانی انجام داد که بتونه سر فرصت جواب ایران رو بده. بعدش این جواب رو انقدر به تاخیر انداخت که بخوره به انتخابات ریاست جمهوری آمریکا. انتخابات ریاست جمهوری آمریکا هم که همیشه برای سیاست خارجی ایران یه دکمه پاز چند ماهه به همراه داره. حالا اگر ایران جواب نده نتانیاهو زبونش دراز میشه که ترسیدیم. اگر جواب بدیم باید با گوساله ای مثل ترامپ سرشاخ بشیم. واقعا دمش گرم.

 

از طرف دیگه زمان بندی مسئولین ما هم به همون نسبت افتضاح بود. دقیقا زمانی که حماس وارد خاک اسرائیل شد باید با تمام قوایی که داشتیم حمله می کردیم یا کلا خودمون رو کنار می کشیدیم. اما همه ش دست دست کردیم. دو تا موشک از یمن سه تا پهپاد از عراق چارتا کاتیوشا از جنوب لبنان. آخرش چی؟ هیچی که هیچی.

 

با این استراتژی بخواهیم به جنگ اسرائیل بریم احتمالا هزار سال دیگه هم اسرائیل رو نمی تونیم از نقشه جهان حذف بکنیم

  • Like 4
  • Upvote 2
  • Downvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
1 hour قبل , RezaKiani گفت:

 

زمان بندی نتانیاهو عالی بود. سرفرصت کار حماس رو ساخت. بعد در یک موقعیت مناسب رفت سراغ حزب الله. ترور سیدحسن رو زمانی انجام داد که بتونه سر فرصت جواب ایران رو بده. بعدش این جواب رو انقدر به تاخیر انداخت که بخوره به انتخابات ریاست جمهوری آمریکا. انتخابات ریاست جمهوری آمریکا هم که همیشه برای سیاست خارجی ایران یه دکمه پاز چند ماهه به همراه داره. حالا اگر ایران جواب نده نتانیاهو زبونش دراز میشه که ترسیدیم. اگر جواب بدیم باید با گوساله ای مثل ترامپ سرشاخ بشیم. واقعا دمش گرم.

 

از طرف دیگه زمان بندی مسئولین ما هم به همون نسبت افتضاح بود. دقیقا زمانی که حماس وارد خاک اسرائیل شد باید با تمام قوایی که داشتیم حمله می کردیم یا کلا خودمون رو کنار می کشیدیم. اما همه ش دست دست کردیم. دو تا موشک از یمن سه تا پهپاد از عراق چارتا کاتیوشا از جنوب لبنان. آخرش چی؟ هیچی که هیچی.

 

با این استراتژی بخواهیم به جنگ اسرائیل بریم احتمالا هزار سال دیگه هم اسرائیل رو نمی تونیم از نقشه جهان حذف بکنیم

 

هدف ، « حفظ نظام » هست . بقیه حاشیه هست.

 

  • Like 1
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
مهمان
این موضوع نسبت به پاسخ بیشتر بسته شده است.

  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.