نوسازی نیروهای مسلح ، گذشته ، حال و روندهای آینده

[pasha85 6]

بر 16 آذر 1401 در 09:24 , scorpion57 گفت:

سلام خدمت دوستان و ممنون از جنابSAEID

با در نظر گرفتن شرایط خاص اقتصادی و سیاسی و نظامی کشور جهت نوسازی نیروهای نظامی(کلاسیک)باید مثل برنامه توسعه اقتصادی حرکت کنیم یعنی یک سند چشم انداز بلند مدت(30ساله)با شاخصهای کمی و کیفی قابل اندازه گیری(نه به شکل کلی مثلا نگیم در پایان 30سال قدرت اول نظامی منطقه بلکه بگیم بالفرض2000تانک500جنگنده و این تعداد نیروی ویژه ....)تدوین بشه و اون رو به 6مقطع5ساله تقسیم کنیم و در پایان برنامه ششم به اون تعداد و کیفیت تجهیزات رسیده باشیم البته این برنامه ها در اثر تحولات منطقه ایی و جهانی قابلیت انعطاف داشته باشند در خرید و یا تولید تجهیزات شاخصهای بقا پذیری و مواجه با تهدیدات آینده و نوین دیده بشه و با در اختیار گرفتن پلتفرمهای مدرن ماژولار بسته به نیاز روز بشه اونها رو ارتقا داد.تهدیدات کشور در 3بازه زمانی کوتاه و میان و بلند مدت بررسی و رتبه بندی بشه و برای هر کدوم از اونها (چه تهاجمی و چه تدافعی)دستکم دو تا3 پلن عملیاتی طراحی بشه .طبق همین سناریوها اداوات و تجهیزات نیروهای 4گانه تولید و یا خرید بشه و بر اساس همین برنامه ها تمرینات و مانورهای روتین و سالانه و ... انجام بشه.منابع مالی این طرحها با مجموعه ایی از صرفه جویی از طریق کوچک سازی دولت و بهره وری در صنایع و ادرات کشور از رده خارج کردن تجهیزات قدیمی و در آمدهای ارزی نوین و حتی صادرات و تهاتر تسلیحات تامین بشه

 

[Overdose 2,101]

 

نیاز حداقلی نیروی هوایی از دیدگاه الیاس امرا و براساس استراتژی آسمان باز نهاجا

 

 مطرح شدن شایعه خرید سوخو ۳۵ توسط ایران یک سری توضیحات رو دارم

 

در ادامه سوالی بود که ایران به چه تعداد جنگنده نیاز داره ؟ من مدل رو مشخص نمیکنم اما بصورت تعریف تاکتیک های هوایی ایران رو میشه به ۵ ایرفرانت تقسیم کرد

 

شمال ، جنوب ، شرق ، غرب و مرکز

 

که عمده تمرکز تأسیسات مهم ایران از نظر نظامی و اقتصادی در ۳ ایرفرانت شرقی ، جنوبی و مرکزی قرار میگیره

 

تعریف اسکادران در ایران تعریف آمریکایی

هر اسکادران ۱۲ جنگنده در قالب ۳ ایروینگ (گروه پروازی شامل ۴ جنگنده) بصورت ۲ فعال و ۱ ذخیره/۱رزرو

 

که اگر تعریف دفاع آسمان باز آن هنوز حفظ شده باشه میشه بصورت حداقل برای پوشش هر ایرفرانت  باید ۳ اسکادران اختصاص داد

 

مجموعا ۶ ایروینگ عملیاتی + ۳ ایروینگ ذخیره/رزرو به این معنا که نیرو هوایی در هر ایرفرانت در طول ۲۴ ساعت با بازه زمانی ۴-۸ ساعت (بسته به میزان آمادگی جنگنده) حداقل ۱ ایروینگ در حال گشت زنی و ۱ اسکادران با استعداد کامل در حالت آلرت داره ... با چنین فرضیه ای فقط برای رسیدن به توان گشت زنی در ۳ ایرفرانت و داشتن حداقل ۱ اسکادران آلرت نیاز به ۹ اسکادران معادل ۱۰۸ جنگنده مولتی رول یا اینترسپتر

(برای هر ۵ ایرفرانت مجموعا ۱۸۰ جنگنده)

 

_(تسلط یک پاکستانی به زبان فارسی و پیگیری مسائل نظامی آن جالبه)

_در نوشته بالا احتمالا ایشون غرب را با شرق ما اشتباه گرفتن 

 

ویرایش شده در آذر 1 توسط Overdose

[SAEID 2,832]

بر 22 آذر 1401 در 10:48 , Overdose گفت:

نیاز حداقلی نیروی هوایی از دیدگاه الیاس امرا و براساس استراتژی آسمان باز نهاجا

 

 مطرح شدن شایعه خرید سوخو ۳۵ توسط ایران یک سری توضیحات رو دارم

در ادامه سوالی بود که ایران به چه تعداد جنگنده نیاز داره ؟ من مدل رو مشخص نمیکنم اما بصورت تعریف تاکتیک های هوایی ایران رو میشه به ۵ ایرفرانت تقسیم کرد

شمال ، جنوب ، شرق ، غرب و مرکز

که عمده تمرکز تأسیسات مهم ایران از نظر نظامی و اقتصادی در ۳ ایرفرانت شرقی ، جنوبی و مرکزی قرار میگیره

تعریف اسکادران در ایران تعریف آمریکایی

هر اسکادران ۱۲ جنگنده در قالب ۳ ایروینگ (گروه پروازی شامل ۴ جنگنده) بصورت ۲ فعال و ۱ ذخیره/۱رزروه

که اگر تعریف دفاع آسمان باز آن هنوز حفظ شده باشه میشه بصورت حداقل برای پوشش هر ایرفرانت  باید ۳ اسکادران اختصاص داد

مجموعا ۶ ایروینگ عملیاتی + ۳ ایروینگ ذخیره/رزرو به این معنا که نیرو هوایی در هر ایرفرانت در طول ۲۴ ساعت با بازه زمانی ۴-۸ ساعت (بسته به میزان آمادگی جنگنده) حداقل ۱ ایروینگ در حال گشت زنی و ۱ اسکادران با استعداد کامل در حالت آلرت داره ... با چنین فرضیه ای فقط برای رسیدن به توان گشت زنی در ۳ ایرفرانت و داشتن حداقل ۱ اسکادران آلرت نیاز به ۹ اسکادران معادل ۱۰۸ جنگنده مولتی رول یا اینترسپتر

(برای هر ۵ ایرفرانت مجموعا ۱۸۰ جنگنده)

 

_(تسلط یک پاکستانی به زبان فارسی و پیگیری مسائل نظامی آن جالبه)

_در نوشته بالا احتمالا ایشون غرب را با شرق ما اشتباه گرفتن

 

تشکر ، جالب بود ، در فروم های پاکستانی خیلی درباره ایران بحث و گفتگو میشه و بعضا فرصت کنم مطالعه میکنم

 

در نیروی هوایی آمریکا اسکادران بین 12 الی 24 فروند هست که بسته به شرایط در این بازه انتخاب میشه ، معمولا برای اسکادران های کوچک 12 فروند ولی 18 فروندی هم استفاده میکنن

 

در سایر کشورها هم حداکثر تا 27 فروند رو دیده شده که در قالب یک اسکادران قرار دهند ، بستگی داره به هدف از ایجاد اون اسکادران که یک اسکادران سبک ضربتی باشه یا یک اسکادران سنگین برای عملیات های پر حجم ؟

 

قبل از اینکه تعداد هر هواپیما رو در اسکادران تعریف کنیم باید به مسائل درصد عملیاتی و بقاپذیری و تداوم عملیاتی توجه کنیم

معمولا در هواپیماهای جدید درصد عملیاتی بالای 90 تا 100 درصد هست ، یعنی تقریبا تمامی هواپیماها قابلیت استفاده و عملیاتی شدن را دارند ، با گذشت زمان و بروز اشکالات فنی و نیاز به تعویض و تعمیر قطعات ، این درصد کاهش پیدا میکنه و در بهترین حالت میشه 80 درصد که برای یک اسکادران چندین ساله درصد خوبی محسوب میشه ، با گذشت زمان بیشتر و رسیدن به زمان اورهال و ارتقا ، این درصد باز هم میتونه کمتر بشه و بیاد در محدوده 60 الی 80 درصد قرار بگیره و اگر با هر دلیلی مانند مشکل در تامین قطعات یدکی یا بالا رفتن هزینه ها و ... درصد کمتر از 60 باشه یعنی اون اسکادران عملا نیمی از قابلیت خودش رو از دست داده و زمینگیر هست و عملیاتهای سابق رو نمیتونه در حجم بالا به انجام برسونه و همزمان از کیفیت و مهارت نیرو هم بدلیل کم شدن ساعات پروازی کاسته میشه

مساله بعدی مربوط میشه به سورتی پرواز روزانه در نیروی هوایی ، در طراحی عملیات و بررسی قابلیت هوایی برای هواپیماهای نو میتوان 3 سورتی پرواز در روز در نظر گرفت ، البته بیشتر از 3 سورتی هم میتوان به مدت محدود انجام داد ولی فشار زیادی بر سازه هواپیما و نیروهای پروازی و پشتیبانی وارد میکنه و برای هواپیماهای قدیمی این میزان به 1 الی 2 سورتی در روز کاهش پیدا میکنه ! در مورد سورتی های پروازی هواپیمای نو هم اگر تامین قطعات یدکی و پشتیبانی مناسب نباشه اون هم به سرعت به سطح 1 سورتی در روز کاهش پیدا میکنه و از ظرفیت عملیاتی کلی اسکادران مربوطه به شدت کاسته میشه ، مشکلی که در جنگ با عراق با آن روبرو شدیم و خیلی از جنگنده ها با وجود سالم بودن فقط بدلیل نداشتن قطعات یدکی قابلیت پرواز عملیاتی رو از دست داده بودن.

الان این 180 فروند رو باید در 80 درصد ضرب کنیم که به تعداد 144 فروند میرسیم ، این تعداد رو در 3 ضرب کنیم به 432 سورتی در روز خواهیم رسید ،

یعنی در روز اول امکان انجام 432 سورتی پرواز وجود داره ، زمان پرواز CAP هر سورتی رو 3 ساعت در نظر میگیریم ، پس با تقسیم بر 8 (24 ساعت تقسیم بر 3) به تعداد 18 فروند در هر 3 ساعت خواهیم رسید که باید وظیفه حراست از آسمان کشور رو انجام بدن

با در نظر گرفتن مساحت کل کشور که در حدود 1.7 میلیون کیلومتر مربع هست ، برای هر فروند مساحتی به وسعت تقریبی 100 هزار کیلومتر مربع بدست میاد که باید اون رو پوشش بده ! این مساحت به اندازه یک کشور متوسط هست ، مساحت اسرائیل 22 هزار کیلومتر مربع و اردن 89 هزار کیلومتر مربع هست به عنوان مثال

در این فرض ، در نظر گرفتیم که همه هواپیماهای آماده امکان پرواز داشته باشند ولی در یک جنگ غافلگیرانه ، تعدادی از هواپیماها روی زمین از بین خواهند رفت و تعدادی از فرودگاهها هم با زده شدن کامل باندها امکان عملیات رو از دست میدهند

حتی در بهترین حالت ، این پرواز 3 سورتی در روز را نمی توان برای بلند مدت ادامه داد

 

نتیجه اینکه برای زمان صلح هر تعدادی کافی به نظر میرسد و به ندرت اتفاق میفتد که از یک پایگاه بیش از یکی دو فروند جنگنده تیک آف کنند ، ولی در شرایط جنگی هر تعدادی به نظر ناکافی خواهد بود

 

سوال اصلی این هست که در برابر چه کشوری و با چه توانی می خواهیم نیروی هوایی با ماموریت برتری هوایی تشکیل بدهیم ؟

در مقابل یک کشور قوی تر به احتمال زیاد با 3 موج حمله روبرو خواهیم بود ، موج اول حملات که سنگین ترین حملات در زمان کوتاه بصورت ترکیبی از کروز ، بالستیک و راکتی تاکتیکی ، هوا به سطح و بمب های هوشمند و هواسرشی و پهپادهای رزمی و انتحاری و ... برای سرکوب پدافند هوایی ، زدن فرودگاه ها و اهداف کلیدی لجستیکی و ... برای دستیابی به 3 حلقه اول استراتژی واردن ، موج دوم حملات هم سنگین خواهند بود نه به شدت موج اول ولی از نظر زمانی مدت بیشتری ادامه خواهند یافت و به منظور تکمیل حملات موج اول و کامل کردن استراتژی واردن ، در صورت شکست در موج دوم ، شاهد موج سوم خواهیم بود که به احتمال زیاد از نوع فرسایشی باشد و به مدت طولانی ادامه خواهد یافت ، همچنین امکان دارد بصورت محدود با حملاتی سنگین در همین موج فرسایشی روبرو شویم ، ولی در هر صورت ، با کشیده شدن جنگ به مرحله فرسایشی ، مهاجم ابتکار عمل را از دست داده و این کشور مدافع است که می تواند ابتکار عملیاتی و طراحی های آفندی را انجام دهد ، مانند اتفاقی که در جنگ اوکراین شاهد آن هستیم

در مقابل کشوری با توان نظامی برابر ، موج دوم ترکیبی از موج سوم و فرسایشی خواهد بود و امکان تفکیک بین این دو موج وجود ندارد چرا که حملات موج اول آن امکان از بین بردن تمامی زیرساخت ها یا بخش بزرگی از آنها را ندارد و این کشور با پاسخ متقابل و احتمالا سنگین تری روبرو خواهد شد ، مانند پاسخی که عراقی ها در یکم مهر ماه 1359 و سپس در یک هفته ابتدای جنگ دریافت کردند

در برابر کشوری ضعیف تر هم که احتمال شروع جنگ از جانب آن خیلی کم بوده و اگر ما شروع کننده باشیم هم شرایط از حالت تدافعی به تهاجمی تغییر پیدا کرده که بحث دیگری را احتیاج دارد

 

در برابر کشور قوی تر مساله تنها به تعداد هواپیماها مربوط نمی باشد و به مجموعه ای عوامل مرتبط است که باید آنها را توسعه داده و در اختیار داشت و در برابر امواج اول و دوم حملات محافظت نمود ، در این حالت دستیابی به برتری هوایی کامل امکان پذیر نمی باشد ، بهترین حالت را می توان دستیابی به وضعیت مطلوب هوایی در سطح کلی کشور و حفظ برتری هوایی در عمق استراتژیک برنامه ریزی کرده و در نظر گرفت

در مقابل کشوری که توان برابری دارد ، میتوان با برنامه ریزی درست و کیفیت بالای نیروی انسانی و طراحی عملیاتی و اطلاعاتی و تسلیحاتی به برتری هوایی دست یافت ، و در مقابل کشوری با توان ضعیف تر هم میتوان به سلطه هوایی دست یافت

[worior 25,819]

بر 16 آذر 1401 در 09:23 , Hoshang20 گفت:

آپاچی که از وایپر سنگینتر حساب میشه اونوقت چطوری هزینه اش نصفه وایپره؟

 

وایپر واسه نیروی دریایی هست و هزینه خدمات رسانی و نگهداری در ماموریت دریایی باید بیشتر باشه.

[alala 28,587]

ما کم کم باید با دستیابی به موتورهای قویتر و طراحی پهپادهای ماموریت-ویژه ( هر چند ابتدای راه و در حد ایده است و قطعا برابری نمیکنه با وظایف تخصصی یک جنگنده در نیروی هوایی) بریم به سراغ اینکه گشت زنی ها را بر عهده پهپادها بزاریم. اگر بتونیم پهپادهایی با مداومت پروازی بالا و همچنین قدرت حمل محموله های سنگین ترین را طراحی کنیم و ماموریت ویژه به هر دسته پهپاد بدیم ( رادارپهپادها / اپتیک پهپادها / شنودپهپادها / مزاحم! پهپادها / و ... ) میتونیم برخی از وظایف نیروی هوایی را در گشت زنی ها و حتی آلرت ها و رهگیری ها به دسته های پهپادی ( از موتور جت گرفته تا توربوفن سبک و ... ) بسپاریم لااقل در زمان صلح.

 

دست یابی به پرنده های سوختگیری هوایی و همچنین رادارپرنده ها هم از استهلاک جنگنده ها برای گشت زنی های مدام ( نشست وبرخواست های چند باره) میکاهه.

 

پ ن: در مورد تعداد جنگنده ها اصلا نباید رویاپردازی کرد. تحویل جنگنده در تعداد بالا در این وضعیت روسیه که زنجیره تامین قطعات خصوصا هایتکش کامل فروپاشیده و خودش هم در جنگ هست و نیم نگاهی به تولیدات و جایگزینی قطعات برای جنگنده هاش داره و همچنین زمان ساخت طبیعی جنگنده با زیرساختهای روسیه و ... یعنی در بهترین حالت برای 60 فروند جنگنده هم چندین سال زمان نیاز هست اگر بحث مالی و سیاسی و زیرساختیش هم تازه فراهم باشه. پس باید به تحویل فوری همین بیست فروند ( احتمالی تازه در بازه یک ساله ) فعلا تکیه کرد ( برای رهگیری های زمان صلح بیشتر ) و طرح های جایگزین ( پهپاد و ساخت و تولید و خرید از منابع دیگر و ...) و همچینن طرح های تهاجمی در حوزه های (پهپادی/موشکی/هایپرسونیک و البته که پدافند غیرعامل ) را پیش برد.

 

پ ن: تکیه و برنامه اینده نگرانه دشمن مبتنی بر جنگ های ضربتی و سریع العمل! هست. بر همین اساس تسلیحاتش هم بیشتر مبتنی بر تسلیحات دوربرد طراحی میشند که خارج از محدوده هر پدافند و جنگنده ای هستند حتی. با تجربیاتی که در جنگ های سالهای اخیر شاید دیده شده این دست جنگها برای دشمن شاید مطلوب تر باشه. در این خصوص به نظر با توجه به نقطه قوت کشور ما ( وسعت و عوارض سرزمینی ) هنوز هم در دست رس ترین راه برای ما باید این باشه در کنار تسلیحات نگاهی جدی به پدافند غیرعامل داشته باشیم و زیرساختهای حیاتی را تا حد امکان در پوشش مناسب عوارض طبیعی که مصون از سلاح های نهایتا نیمه سنگین دوربرد ( منظور کروزها و تسلیحات دوربرد هواپایه و حتی بالستیک های تاکتیکی است) هستند قرار داد. اگر توان حیاتی کشور بتونه در مقابل موج حملات چنین تسلیحاتی ( که بدنه اصلی تسلیحات مورد اتکای دشمن را تشکیل میدند) حفاظت بشه و دشمن را وارد یک زمان فرسایشی کرد ( که طبیعتا از بمب افکن ها و سلاح های سنگین خودش نتونه برای مناطق حفاظت شده استفاده کنه چون ریسک بالایی داره همچنان) اونوقت میشه برنامه های مقابله ای را اجرا کرد.

 

 

ویرایش شده در آذر 1 توسط alala

[41148 561]

معاون سیاسی، امنیتی فرماندار سنندج از امحا و تخریب مهمات مستعمل و تاریخ گذشته در سنندج خبر داد و آن را عامل صدای مهیب دقایق پیش در سنندج اعلام کرد.

به گزارش مشرق، عبدالعلی اسفندیاری در سنندج اظهار کرد: امحای مهمات مستعمل در پادگان لشکر ۲۸ پیاده کردستان، عامل ایجاد صدای مهیب دقایق قبل در سنندج بود.

منبع

پی نوشت: خوب است مدیریت منابع به شکلی صورت پذیرد که نیازی به امحا امکانات و تسلیحات نباشد. 

[Hoshang20 150]

بر 6 اسفند 1401 در 19:08 , 41148 گفت:

خوب است مدیریت منابع به شکلی صورت پذیرد که نیازی به امحا امکانات و تسلیحات نباشد. 

وقعااا،میشه این مهمات رو با یه بازبینی درست و منظم برای انفجارهای معادن ، تخریب ساختمان های عظیم و یا کنترل بهمن و .... استفاده کرد

[iron_man63 5,700]

بر 8 اسفند 1401 در 08:14 , Hoshang20 گفت:

وقعااا،میشه این مهمات رو با یه بازبینی درست و منظم برای انفجارهای معادن ، تخریب ساختمان های عظیم و یا کنترل بهمن و .... استفاده کرد

سلام کسانی که نطامی باشند میدونند که هر مهماتی یک تاریخ انقضا داره و وقتی مثلا فلان موشک تاریخ انقضا پنج ساله داره درست در چهار سال یا حداکثر چهارسال و نیم به مانور فرستاده میشه و اکثر مهمات خرج شده در مانور ها همون مهماتی هست که در نزدیکی تاریخ انقضای اون هستند حتی فشنگ های استفاده در میدون تیر هم به همین شکل 

 

اما اگر در بین اشنایان کسانی رو بشناسید که در رسته مهندسی رزمی فعالیت کرده باشند میتونید از ایشان سوال کنید پس اتمام زمان انقضاهرگونه استفاده از مهمات با ریسک بسیار بالا صورت می پذیرد پس مهمات موصوف در چاله ای با عمق تعریف شده ریخته شده و با خرج خاص امحا میگردد تا از صدمات بعدی جلوگیری کند