شکار ببر ، یک تاریخچه اطلاعاتی شکار ببر ، یک تاریخچه اطلاعاتی

[MR9 113,730]

 

 

مقدمه :

پیروزی در نبردها ، تنها بواسطه دو عامل صورت می پذیرد ، کشتار و مانور . هر اندازه یک افسر ارشد نظامی ، حرفه ای تر و با تجربه تر باشد ، بیشتر بر تحرک و مانور می افزاید و از میزان کشتار می کاهد . به تقریب ، همه نبردهای مشهور تاریخ نظامی که به منزله شاهکار در حوزه جنگاوری به ثبت رسیده ، نبردهایی بوده اند که  دراغلب آنها ، دشمن ،  بواسطه کاربرد ابزار یا روشهای نوظهور یا ایراد ضربات سریع و غافلگیر کننده ، از ادامه نبرد عاجز شده و تسلیم می گردد. در چنین نبردهایی ، میزان تلفات طرف پیروز ، عمدتا با یک فاصله قابل توجه از سمت شکست خورده ، کمتر بوده  و این اصل نخست در پیشبرد یک کمشکش مسلحانه است .

 

 

با این وصف ، وجود مولفه هایی نظیر فرماندهی خوب ، عقل سلیم یا قدرت استدلال و اندیشه کافی نیست ، بلکه استعداد در استفاده از اطلاعات برای ضربه زدن به نقاط ضعف دشمن ،مورد نیاز است تا امکان وارد آوردن تلفات در ابعاد بالا بدان میسر گردد . این مساله تا بدانجا اهمیت دارد که این مفهوم به شکل تعیین کننده ای ، بر میدان جنگ اثر می گذارد و هدف از استفاده چنین مولفه ای این است که  به جای کشتار وسیع ، در رسیدن به مقصود ، مسیرهای سهل تری انتخاب و در پیش گرفته شود . از سویی دیگر ، مفهوم اطلاعات در یک تعریف به معنای گردآوری ، استخراج ، پردازش ، تلفیق ، تحلیل ،ارزیابی و تفسیر داده های بدست آمده از کشورهای متخاصم در زمان جنگ  است و بدین ترتیب ، تلفیق و تحلیل در کنار درک دقیق و صحیح از این داده ها ، آنها را به ابزاری سودمند برای پیشبرد جریان عملیات نظامی تبدیل می کند .

 

 

بااین مقدمه ، باید اعتراف کرد که انتخاب موضوع برای هشت هزارمین پست محتوایی در انجمن میلیتاری ، بسیار سخت بود . طیف متنوعی از موضوعات برای ارائه خدمت مخاطبان محترم ، انتخاب شدند ، اما در میان مطالب مختلفی که وجود داشت ، با توجه به روند عملیات نظامی در اوکراین و آغازتحویل تانکهای لئوپارد-2 به کیف و شباهتهای تاریخی ارسال سخت افزارهای آلمانی به جبهه روسیه در جریان جنگ دوم جهانی و تلاش روسها  برای تجزیه و تحلیل وهمچنین آموزش چگونگی  انهدام این سخت افزارها به ارتش خود ، تصمیم گرفته شد تا یک متن با محوریت آشنایی متفقین با افسانه زرهی جنگ دوم جهانی که همانا ، پانزر-6 یا آن چیزی که علاقه مندان حوزه زرهی با آن آشنایی دارند ، یعنی تانک تایگر ، در انجمن میلیتاری مورد بررسی قرار گیرد .

 

 

اثر هنری از نخستین عملیات رزمی تایگر در روسیه 

سپتامبر 1942

 

آغاز ماراتُن نفسگیر اطلاعاتی 

تانک تایگر ، یکی از افسانه های جنگ دوم جهانی بشمار می رود که در ابعاد مختلف ، چه روند طراحی روی کاغذ ، ایجاد خط تولید ، مشکلات فنی ، تاکتیک های رزمی تبدیل به یک افسانه شد و به تقریب هیچ تانک مشابهی ، چه در سوی متفقین و چه دراردوگاه متحدین ، امکان نزدیک شدن به چنین شهرتی را بدست نیاورد . در این میان ، ارتش سلطنتی بریتانیا و شخص وینستون چرچیل ( نخست وزیر زمان جنگ انگلیس .م ) به محض اطلاع از وجود و سپس عملیاتی شدن این تانک ، متوجه شدند که چه تهدید بالقوه ای پدید آمده است .

 

 

بخشی از جزوه آموزشی ارتش سرخ پس از بررسی تایگر و شناخت نقاط قوت و ضعف تانک  به منظور مقابله با آن  در صحنه نبرد 

 

اما به شکل غیرقابل باوری و علیرغم توانمندی گسترده اطلاعاتی متفقین در جمع آوری اطلاعات از درون آلمان نازی ، این مساله احتمالا بسیار حیرت انگیز به نظر می رسد که جامعه اطلاعاتی متفقین ، هیچ پیش زمینه اطلاعاتی از روند طراحی و ورود به خدمت تانک پانزر-6 مدل-ئی ( PANZER VI AUSF-E) که به تایگر (TIGER) شهرت پیدا کرده بود نداشت ،اما با نشر شایعاتی که درآن ادعا شده بود ، ورماخت قصد عملیاتی نمودن یک تانک سنگین جدید را در میدان نبرد روسیه دارد و خط تولید آن نیز فعال شده ، به ناگاه موجب جلب توجه شاخکهای اطلاعاتی سرویس اطلاعاتی متفقین گردید .

 

 

نمای پُشت تایگر به شماره برجک 100 

 

با این وجود ، نخستین سری تولیدی تانکهای تایگر-یک در اوت سال 1942 محوطه کارخانه سازنده را ترک کرده  و بلافاصله به جبهه شرقی و در محور جنوب لنینگراد فرستاده شده شدند تا در مقابل تانک های روسی تی-34 و کی وی -1 قرار گیرند . این تانکها پس از توجیه خدمه نسبت به وضعیت صحنه نبرد در 16 سپتامبر 1942 وارد عمل شده  و به مانند همه سخت افزارهای نظامی تازه تولید شده مراحل آزمایش در شرایط واقعی نبرد را آغاز نمودند تا  ضمن کسب تجربه خدمه ، مشکلات مربوط به تعمیر و نگهداری ، نواقص فنی و درنهایت قابلیت اطمینان آنها شناخته و بررسی شده تا با برطرف نمودن نواقص ، درمراحل به شکل موثرتری بکار گرفته شوند . با این حال ، توپ اصلی افسانه ای این تانک که همان جنگ افزار 88 م.م مشهور آلمانی بود در زمین های مسطح و نسبتا باز شمال روسیه ، به موثرترین شکل ممکن عمل می نمود و میتوانست طیف متنوعی از تانک های روسی را در یک  فاصله بسیار قابل توجه و بدون قرار گرفتن در برابر آتش متقابل روسها ، مورد اصابت قرار داده و منهدم نماید .

 

 

 

بازدید افسران ارشد ارتش سرخ از تایگر به غنمیت گرفته آلمانی به شماره برجک 100 که پارک گورگی (مسکو ) به نمایش گذاشته شده بود / 1943 

این تانک جمعی گردان سنگین پانزر  502 بشمار می رفت 

 

با این وصف ، انتظار واحدهای اطلاعات نظامی متفقین و بخصوص بریتانیا چندان بطول نیانجامید و در 9 نوامبر 1942 ، نمایندگان اطلاعاتی بریتانیا در مسکو به یک سند ورماخت دست پیدا کردند که درآن نسخه های جدیدی از خودروهای رزمی ارتش آلمان  فهرست شده بود . دراین سند که تاریخ 7 اکتبر 1942 بر روی آن دیده می شد ، نمونه های جدیدی نظیر پانزر-2 ، پانزر-2 مارک -جی ، پانزر-1 مارک-سی پانزر-2 مارک-جِی و پانزر-6 نامبرده شد ولی جزئیات بیشتری وجود نداشت . اما نماینده اطلاعات نظامی ارتش بریتانیا ، حدس زده که پانزر-6 احتمالا شناسه یک تانگ بزرگتر و سنگین تر از پانزر-3 و پانزر-4 است و این تحلیل با سایر داده های بدست آمده به لندن منتقل گردید . علاوه براین ، بریتانیا بطور رسمی از مسکو درخواست نمود که به محض کسب اطلاعات بیشتر یا به غنمیت گرفتن  نسخه ای که پانزر-6 نامیده می شد ، لندن را مطلع کنند . بدین ترتیب ، مورخین حوزه اطلاعات نظامی ارتش بریتانیا معتقدند که این رویداد ، نقطه آغازی برای تلاش سرویس های اطلاعاتی متفقین به منظور کسب اطلاعات بیشتر از این تانک محسوب می شد .

نخستین تایگر اسیر

صحنه نبرد در جبهه شرق بسرعت در حال پیچیده تر شدن بود و طرفین درگیر با شدت بیشتری در حال توسعه توان رزمی خود بودند در نتیجه ارتش سرخ که در ابتدای جنگ ضربات بسیار مهلکی را از لشکرهای زرهی ورماخت دریافت کرده بود ، اکنون نیازداشت  تا واحدهای تانک و ضد زره خود را در خصوص نقاط آسیب پذیر این تهدید جدید آلمانی توجیه نماید ، در نتیجه ، دپارتمان آموزش ستاد کل ارتش سرخ ، درابتدای سال 1943 و قبل از آغاز نبرد کورسک ، جزوه ای را تهیه کرد که درآن نقاط ضعف و قوت تانک تایگر به نمایش گذاشته شده بود . پس از خاتمه نبرد کورسک ، نسخه جدیدتری از این جزوه منتشر گردید که حاوی اطلاعات به روزتری بود . اما این اطلاعات بطور دقیق از کجا بدست می آمد ؟!! پاسخ به این سئوال چندان پیچیده محسوب نمی شد ، چرا که ارتش سرخ ، نخستین ارتش از مجموعه ارتش های متفقین محسوب می گردید که موفق شد تا چندین نمونه از تانکهای تایگر و پانتر ارتش آلمان را به غنیمت گرفته و برای شناخت نقاط قوت و ضعف آن ، مطالعات گسترده ای را بر روی آنها آغاز و داده های بدست آمده رابا سایر کشورهای متفق به اشتراک گذارده بود . با این حال قبل از به غنمیت گرفته شدن اولین تایگر ، داده های موجود در جزوات ارتش سرخ ، بیشتر براساس گزارش های ارسالی از میدان های نبرد و سپس اندازه گیری ها و شلیک های آزمایشی بر روی تانک های به غنمیت گرفته شده  استوارمی گشت .

 

 

 

 

سه تصویر از تایگر به شماره برجک 121 ا- جمعی گردان پانزر آبتایلونگ -502 

 

براساس داده های موجود در سوابق ارتش سرخ در جنگ دوم جهانی ، در 17 ژانویه 1943 یک دستگاه تاتک تایگر به شماره برجک 121 ( شماره سریال تولیدی 250004 ) که از نسخه پانزر-6 مارک-ئی جمعی گردان تانک سنگین پانزرآبتایلونگ 502/1 محسوب می شد ، بر اثر آتش متقابل ، در بخش پیشرانه دچار مشکل گردید و پس از نقص در کارکرد رادیاتور ، در نزدیکی لنینگراد متوقف و سپس بحال خود رها گردید . این تانک بزودی توسط عناصر اطلاعاتی ارتش سره کشف و بسرعت به میدان تیر زرهی ارتش در کوبینکا ( محل فعلی مشهورترین موزه زرهی دنیا که در خارج از مسکو قرار دارد )  منتقل گردید . بدین ترتیب ، کوبینکا به محلی برای آزمایش میزان حفاظت زرهی تایگر و بررسی نقاط قوت و ضعف آن  تبدیل گردید .

 

 

تایگر به غنمیت گرفته شده توسط ارتش سرخ - 1943 

 

اما این روند بدین جا ختم نشد ، چرا که در 17 ژانویه 1943 یک دستگاه تایگر به شماره برجک 100 ( شماره سریال 250009) در همان محور قبلی  ، بدلیل خارج شدن از جاده و فروافتادن در یک گودال ، متوقف شده و امکان خروج از آن را نداشت ، به همین دلیل از سوی خدمه خود رها گردید تا بدست روسها بیافتد . ارتش سرخ نیز بسرعت این غنمیت بادآورده با ابتدا به پارک گورگی در مسکو منتقل نمود تا در کنار سایر تجهیزات به غنمیت گرفته شده از ورماخت ، در معرض دید عموم قرارگیرد . همزمان ، تایگر121 نیز که به تازگی آزمایش های مربوط به تستهای ارتش سرخ را پشت سر گذاشته بود نیز در معرض نمایش عمومی قرار گرفت تا مردم شوروی از اینکه مهمات ضد زره روسی می تواند به درون زره این غول های فلزی نفوذ کند ، اطمینان حاصل کنند . این دوتانک  تا سال 1948 که تحت بررسی و آزمایش های مستمر قرار داشتند ، در خدمت باقی ماندند . علاوه براین ، داده های موجود از اسناد ارتش شوروی نشان می دهد که حداقل دو دستگاه تایگر دیگر نیز در همان روز موصوف کشف شدند که یکی بعنوان منبعی برای قطعات یدکی استفاده گردید  و دیگری نیز به منظور شناخت قابلیتهای حفاظت زرهی آن ، بُرش داده شد تا برای آزمایش های بعدی ارتش آماده شود .

 

https://www.aparat.com/v/E9USt

 

درآنسوی اقیانوس ، وزارت جنگ بریتانیا با علم به اینکه واحدهای زرهی متفقین غربی ، دیر یا زود با این هیولای آلمانی روبرو خواهند شد ، به محض دسترسی به اطلاعات تایگرهای آلمانی ، که در اواخر سال 1942 یا اوایل سال 1943 رخ داد ، ابتدا داده های موجود را برای بررسی  به  بخش دهم از اطلاعات نظامی (MI10) که مسئولیت تجزیه و تحلیل تسلیحات کشورهای دشمن درطول جنگ دوم جهانی را برعهده داشت ، ارسال نمود در حالی که این بخش بطور همزمان تلاش می نمود تا با استفاده از منابع خارج از اتحاد شوروی نیز ، تهدید تایگر را بصورت کامل تری روشن نماید .

 

 

ژنرال اندرو مک نوتن 

 

با توجه به این مسئولیت بخش دهم از اطلاعات نظامی ارتش بریتانیا ، بررسی فنی تسلیحات دشمن را بعنوان ماموریت نخست خود می دید ، تا حد امکان داده های مختلفی را در خصوص این تانک جمع آوری نمود  و این مساله ، مدیرین بخش فوق را قادر ساخت تا از این تانک جدید ، نمودارهای مختلفی را تهیه نماید . پس از تکمیل اطلاعات ، این نمودارها در آوریل 1943 به خطوط درگیری ارسال شد ولی داده مشخصی در خصوص نقاط قوت و ضعف این تانک ارائه نگردید ، در حالی که نخستین واحد انگلیسی که این اطلاعات را دریافت نمود ، گردان ششم از هنگ لینکلن شایر بود .

 

 

مارشال ژوکف در حال بازدید از تایگر به غنیمت گرفته شده آلمانی

 

طبق اسنادی که توسط ارتش انگلیس منتشر شده ، نخستین شایعات درخصوص تانک سنگین جدید آلمانی در تلگرام رمزگذاری شده ای به افسر مسئول در بخش توسعه فناوری زرهی MI10 ارسال گردید . اگر چه این پیام چند اشتباه اختصاری نیز داشت بطوریکه افسر ارسال کننده ، به جای استفاده از عبارت تانک سنگین جدید Panzerkampfwagen V ، از نسخه جدید مورد نظر با عبارت Panzerkampfwagen VI نام برد  ، در حالی که مشخصات تانک Neubaufahrzeug (  PzKpfw Nb.Fz.V ) که به سال 1936 رونمایی و در جریان حمله به نروژ به سال 1940 وارد عملیات گردید  را در این تلگرام درج نموده بود . درواقع امر ، وقتی این تلگرام نوشته می شود ، ارتش بریتانیا ، هیچ اطلاعاتی در خصوص پانزر-5 ( پانتر ) در اختیار نداشتند ، به  همین دلیل فرض می شود که دلیل پرش از پانزر-4 به پانزر-6 بعلت عدم وجود داده های موثق در خصوص پانزر-5 بوده باشد . دراین تلگرام رمز ، چنین آمده بود :

 

 

 

در همین زمان ، اداره اطلاعات نظامی ارتش بریتانیا در اظهارنظری اعلام نمود که گزارش اطلاعاتی منتشر شده در نوامبر 1942 داده های محدودی را در اختیار تحلیگران نظامی قرار داده  در حالی که  ارسال کننده ، به شکل عجیبی ، از منبع خود نام نبرده بود ، به همین دلیل ، به گزارش اولیه یک ضمیمه با محتوای زیراضافه نمود :

 

 

 

ادبیات مورد استفاده در این گزارش نظامی به وضوح نشان می دهد که پدیدارشدن داده های مربوط به تانک جدید ورماخت ، باعث نگرانی در سطوح سرویس اطلاعات نظامی ارتش بریتانیا شده بود ، به همین دلیل در فوریه 1943 پیامی از بخش دهم اطلاعات نظامی ارتش بریتانیا به قرارگاه ژنرال مک نوتن در کانادا ارسال شد که درآن اطلاعات دریافت شده در خصوص تانک پانزر-6 مارک ئی ملقب به تایگر آمده بود

 

 

 

  

 

تایگر به شماره برجک 121 

 

پس ازاین گزارش بود که سپاه آفریقایی آلمان در 11 دسامبر 1942 ، روزنامه نشنال زایتونگ  عکسی از تانک تایگر به شماره برجک 142 که جمعی گردان تانک سنگین 501 (پانزرآبتایلونگ 501 )  محسوب می شد ، بحالت پیشروی در بیابان های تونس ( شمال آفریقا ) را به چاپ رساند و بطور طبیعی مشخص شد که  این تانک ناشناس وارد صحنه نبرد آفریقای شمالی نیز شده است .

 

پی نوشت :

1- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری )  بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند.

2- ادامه دارد ...  

 

[MF44 5,990]

11 hours قبل , MR9 گفت:

سلام - تبریک به مناسبت 8000 پست و 9 سال حضور در میلیتاری ، ایجاد یک تاپیک جدید به این دلیل ابتکار جالبی است .

[MR9 113,730]

بخش دوم 

 

هیولای جدید فلزی

با انتشار این عکس در روزنامه آلمانی نشنال زایتونگ ، بخش دهم اطلاعات نظامی ارتش بریتانیا ، موفق شد یک نسخه از این مطبوعه را بدست آورده و دراوایل ژانویه 1943 ، این نسخه از روزنامه برای بررسی بیشتر به دانشکده فناوری تانک و همچنین گروه طراحی تانک ارسال گردید . با توجه به حساسیت موضوع ، یک مهندس طراح حرفه ای مامور شد تا از روی عکس بدست آمده ، یک نمای بُرش خورده از این تانک را رسم کرده و از این طریف ابعاد اصلی سامانه زرهی نامبرده را بدست آورد .

 

اکتبر 1943 . تونس 

نخستین تانک تایگر منهدم شده سپاه آفریقایی ارتش آلمان 

تصویر بخوبی صدمات ناشی از اصابت پرتابه 6 پاوندی بریتانیایی به پیشانی ببر آلمانی را به تصویر کشیده است 

 

با این حال ، اطلاعات نظامی بریتانیا خبرنداشت  که تانک مورد نظر، به این دلیل که به تازگی از روی کشتی به سمت ساحل منتقل شده بود ، شنی های کوچکتری را بخود می دید و مضاف براین ، فشارشکن دهانه توپ اصلی نیز هنوز در جای خود قرار نداشت . به همین دلیل ، در 15 ژانویه 1943 ، بخش دهم اطلاعات نظامی بریتانیا یادداشت توجیهی ذیل را در اختیار مقامات مسئول قرار داد :

 

 

 

راست : روی جلد گزارش اطلاعاتی متفقین از کارایی تانک تایگر ورماخت 

چپ : سند محرمانه اداره اطلاعات نظامی ارتش بریتانیا که  چرچیل آن را مورد مطالعه قرار داده است 

نکته جالب این سند ، خط قرمزی است که چرچیل به دور واژه ای که تانک جدید آلمانی را درآن معرفی شده ، رسم کرده است .

 

خلاصه اطلاعات فنی شماره 97

از : اداره جنگ دفتر نخست وزیری ( بخش دهم اطلاعات نظامی ) ، 15 ژانویه 1943

خلاصه وضعیت تحلیلی از تانکی سنگین جدید ورماخت

براساس عکسی از تانکی که در ماه های اخیربرداشته شده و گفته میشود به احتمال زیاد جدیدترین تانک سنگین ارتش آلمان است ، می توان بطور قطع گفت که طرح تانک سنگین پانزر-6 به یک قبضه توپ 88 م.م که در برجک اصلی تانک قرار دارد ، مسلح شده است . طبق بررسی عکس فوق الذکر ، تخمین های تقریبی از ابعاد این تانک ، بدین شرح است :

ارتفاع کلی : 9 فوت و 6 اینچ

درازا : 21 فوت

عرض : 10 فوت تا 10 فوت و 9 اینچ

پهنای شنی :نزدیک به 2 فوت

قطر چرخ های جاده ای : تقریبا 3 فوت

 

 

تایگر به شماره بدنه 131 که توسط متفقین به غنمیت گرفته شده است 

 

 

بااین وصف بدلیل عدم وجود اطلاعات بیشتر ، سامانه تعلیق تایگر در طرح های فنی رسم شده به نمایش درنیامد ، در نتیجه با وجود اینکه مشخص بود چرخ های جاده ای تایگر ، بصورت دیسکی و زرهی هستند ، اما اطلاعات غیردقیق مانع از آن شده بود که مهندس طراح ، آرایش قرارگیری آنها را بطور دقیق تشخیص دهد و طبیعتا ، حدس طراح انگلیسی این بود که چرخ های جاده ای تایگر در یک خط مستقیم قرار دارد یا اینکه به مانند طراحی استاندارد نیمه شنی های آلمانی ، بصورت درهم قرار گرفته اند . بنابراین ، در نقشه رسم شده ، سامانه تعلیق به شکل موقت به هر دو صورت به نمایش درآمد ، در حالی که برای نوع دوم سامانه تعلیق ، نزدیکترین حدس به نمونه اصلی محسوب می شد .

 

 

تایگر به شماره برجک 131 که در سال 1943 در آفریقای شمالی به غنمیت متفقین درآمده است 

این تانک اکنون در موزه  زرهی باوینگتون به شکل عملیاتی نگهداری می شود 

 

در سایر بخش ها نیز روند به همین صورت بود ، بطوریکه نوع قرارگیری توپ اصلی روی برجک و طراحی جلوی بدنه ، شباهت نزدیکی به نمونه   G تایگر دارد هر چند صفحه شیبدارجلویی به نسبت کوتاهتر دیده می شود . علاوه براین ، در طراحی مهندس انگلیسی ، ابرسازه درست بر روی بخش نصب شنی ها قرار گرفته و تمامی عرض آن را می پوشاند که این به نوبه خود ، مشکل فضای قرارگیری مهمات دوتکه ( جدا بودن پرتابه و خرج پرتاب ، از نگاه بخش فنی اطلاعات نظامی بریتانیا ) را تا حدودی منطقی می ساخت .

 

 

آزمایش های صورت گرفته توسط ارتش بریتانیا بر روی بدنه تایگر و پانتر با استفاده از مهمات ضد زره توپ 3 اینچی 

 

پس از کش و قوس های فراوان و کسب داده های اطلاعاتی افزون تر ، بخش دهم اطلاعات نظامی بریتانیا گزارش های بیشتری را برای مراکز مربوطه ارسال نمود ولی نکته جالب اینجاست که درمتن گزارش های ارسالی از سوی این بخش ، هرگز از واژه "تایگر" استفاده نشد که این به احتمال  بسیار نشان می دهد که  ارتش انگلیس درآن زمان ، هنوز از نام این تانک اطلاع نداشت . بعنوان مثال بخشی از سند اداره دهم از اطلاعات نظامی بریتانیا در مورد تانک جدید آلمانی چنین آمده است :

 

 

آزمایش های صورت گرفته توسط ارتش بریتانیا با استفاده از مهمات ضد زره 6 پاوندی بر روی برجک و بدنه تایگر 

 

در ادامه بررسی های صورت گرفته  که از سوم نوامبر 1942 آغازشد ، این اداره درژانویه 1943 مشخصات تانک پانزر-6 را از یک سندآلمانی که در شمال آفریقا بدست آمده را چنین تحلیل نموده است

وزن : 56 تن

طول 20 فوت و 4 اینچ

درازا ( با محاسبه طول توپ اصلی ) : 27 فوت و 0.75 اینچ

عرض : 9 فوت و 53.5 اینچ

اطلاعات فوق الذکر از روی  یک پانزر-6 آلمانی که بدلیل نقص فنی رها شده و امکان بازیابی آن نیز وجود نداشت ، برداشته و مشخصات بیشتری از این تانک به محض دریافت ، برای مراکز مسئول ارسال خواهد شد .

 

 

نمای جانبی پانزر-6 سری E ورماخت در دشتهای پهناور روسیه به شماره بدنه /برجک 121 

 

 

در 5 فوریه 1943 مطبوعات بریتانیا به نقل از گزارش جنگی خبرگزاری رویترز که نبرد میان واحدهای زرهی انگلیسی و یگان های پانزر مجهز به تایگر را در محور جاده  رووبا ( به وقوع پیوسته در 20 ژانویه 1943 ) درتلاش بودند که به مردم اطمینان دهند ، وجود عناوینی نظیر غیرقابل توقف بودن تانک جدید نازی ها با وجود حضور توپ های 6 پاوندی قابل درهم شکستن است . چنین روندی یک هدیه آسمانی برای متفقین بشمارمی رفت به همین دلیل ، داستان خبرنگار رویتزر بسرعت در جامعه پخش شد و رسانه ها بطور مرتب این مساله را به مردم القاء کنند که تایگر آلمانی ، شکست ناپذیر نیست و می توان آن را متوقف نمود .

 

 

نخستین طرح گرافیکی بخش دهم از اداره اطلاعات نظامی ارتش بریتانیا از جدیدترین تانک سنگین ورماخت براساس 

اطلاعات رسیده از ارتش هشتم در آفریقای شمالی و اداره اطلاعات نظامی ارتش سرخ 

 

بااین وصف ، در 15 فوریه 1943 ، سرتیپ تی. لیون . اسمیت که  جمعی ستاد فرماندهی توپخانه سلطنتی ارتش بریتانیا محسوب می شد ، خلاصه گزارشی را به رده های مافق خود ارائه نمود که درآن مجموعه اطلاعات بدست آمده از تایگر موجود بود . در این گزارش ، جزئیاتی درخصوص شکست مهمات توپ 6 پاوندی بریتانیایی وجود نداشت ولی یکسری موارد که اداره اطلاعات نظامی خواستار آن بود را می شد مشاهده کرد

 

 

اسکن پیام محرمانه اطلاعات اولیه از تانک سنگین ورماخت که از  سوی شعبه دهم اطلاعات نظامی

به دفاتر اطلاعاتی مرکزی ارتش متفقین شامل ایالات متحده ، کانادا و همچنین ستاد ارتش هشتم مستقر در آفریقای شمالی ارسال شده بود 

 

 

-- محرمانه

آر.ای.0/2/ اچ .کیو.آر. ای ، لشکر ششم زرهی . 15فوریه 1943

تمامی اطلاعات موجود از تانک آلمانی پانزر-6 غربال شده و از تمامی شاهدان در خصوص چگونگی رویارویی میان تانک های واحد زرهی سلطنتی و عناصر پانزر آلمانی در 20 ژانویه 1943 ( جاده رووبا) مصاحبه بعمل آمده و علاوه براین ، جغرافیای منطقه نبرد نیز بررسی گردید . در این بررسی ها مشخص شد که دو تانک های طلایه دار ( پیشرو ) ارتش آلمان در بردی کمتر از 500 یارد ، با واحدهای انگلیسی درگیر نشده و تمامی تجهیزات انهدامی  نیز از پهلو مورد اصابت قرار گرفته اند . در نتیجه تا لحظه ارسال این گزارش ، ثابت شده که  توپ 6 پاوندی انگلیسی می تواند به شکل موثری با پانزرهای جدید آلمانی درگیر شود و امیدوارم که این تحلیل اشتباه نباشد و بعدها ، عکس آن ثابت نشود . در جریان این نبرد ، 16 تانک آلمانی دست به عقب نشینی زده و منطقه مورد نظر را ترک کرده بودند .

نقطه عطف و برگشتگاه :

درگیری های زرهی میان واحدهای تانک متفقین و پانزرهای سپاه آفریقایی ورماخت در بیابان های شمال آفریقا یک مزیت عمده برای متفقین در پی داشت و آن ، به غنمیت گرفتن فناوری های آلمانی ، من جمله تانکهای جدید تایگر بود . این روند ، فرصتی را برای عناصر بخش دهم اطلاعات نظامی ارتش بریتانیا فراهم آورد که آزمایش های مختلف از جمله شلیک از فواصل مختلف ، تاثیر مین های ضد تانک را درشرایط واقعی بر روی نمونه های به غنمیت گرفته شده ( البته بصورت منهدم شده )  صورت دهند و مضاف بر تهیه یک گزارش فنی مفصل ، نمونه هایی از قطعات بدست آمده از تانکهای آلمانی را به لندن ارسال نمایند . این اطلاعات باعث شد تا تصویر دقیق تری از قابلیتهای رزمی تایگر در اختیار ارتشهای متفقین قرار گیرد ، بدین ترتیب ، با  مقایسه میان اطلاعات دریافتی از سوی مسکو ( 9 نوامبر 1942 ) و گزارش رسیده از صحنه نبرد شمال آفریقا  میتوان بطور دقیق تاریخی که وینستون چرچیل ، برای نخستین بار از تهدید تایگر مطلع شد را مشخص نمود .

براساس یک روند جاری در دفتر نخست وزیری ، چرچیل ، هر روز در ساعات اولیه صبح ، روگرفتی از پیام های رهگیری شده ورماخت را در قالب یک بسته اطلاعاتی دریافت و مطالعه می نمود و اغلب از یک خودکار قرمز برای حاشیه نویسی یا اظهار نظر در خصوص یک مورد خاص استفاده می نمود . دست راست وی ، فرمانده ستاد امپراتوری ، ویسکونت آلن بروک که بعدها و درسال 1944 به درجه فیلدمارشالی ارتقاء پیدا نمود نیز معمولا این گزارش ها را مطالعه نموده و نظرات خود را در حاشیه آن درج می کرد.

بااین حال ، بروک بعنوان رئیس کمیته های ستاد کل ، مهمترین مشاور نظامی چرچیل محسوب می شد . به همین دلیل ، برخی پیام های رمزگشایی شده  ورماخت قبل از همه دراختیار وی گذاشته می شد و این فرآیند درساعت 8:37 دقیقه صبح روز 26 نوامبر 1942 نیز تکرار شد با این تفاوت که  درآن روز بخصوص ، پیامی با بالاترین درجه محرمانگی به وی تسلیم گردید .

 

 

آزمایش های صورت گرفته توسط ارتش بریتانیا بر روی بدنه تایگر و پانتر با استفاده از مهمات ضد زره توپ 17 پاوندی 

 

 

این پیام در صبح روز 25 نوامبر 1942 توسط فیلدمارشال آلبرت کسلرینگ برای ژنرال والتر نهرینگ ارسال شده که فرمانده واحدهای آلمانی در تونس محسوب می شود . متن پیان بدین شرح است :

" من ، توجه شما را به نظر پیشوا ( هیتلر) در خصوص استفاده از تانکهای تایگر برای تغییر روند جنگ جلب می کنم "

این سند تاریخی ، بطور دقیق مشخص می کند که چرچیل و ستاد نظامی وی ، برای اولین بار به وجود یک تانک جدید آلمانی که عنوان " تایگر " را برخود داشت ، پی برده بودند . به همین دلیل ، وی با کشیدن یک خط قرمز به دور عبارت " تانک تایگر "  خطاب به بروک چنین نوشت که این دیگر چیست ؟!!!

بروک که رئیس ستاد امپراتوری محسوب می شد ، در 28 نوامبر 1942 چنین پاسخ داد :

-- محرمانه

اداره جنگ دفتر نخست وزیری .وایت هال ، لندن

گزارش ضمیمه شده به این سند ، مجموعه اطلاعاتی محرمانه ای است که پیش از این خصوص تانک تایگر جمع آوری شده  و ابتدا تصور می شد که  یک تانک روسی به وزن 50 تن است که اکنون می دانیم یک پانزر آلمانی است که با سرشناسه اولیه پانزر-6 شناخته میشود و مشخصات آن شرح ذیل است :

وزن : 57 تن در حالت رزمی

طول : 20 فوت و 3 اینچ

عرض : 11 فوت و 8 اینچ

ضخامت زره :  تصور می شود حدود 100م.م ( 3.9 اینچ )

تسلیحات : توپ اصلی کالیبر 88 م.م ( 3.46 اینچی ) که احتمالا تفاوت چندانی با توپ چند منظوره فلاک-36 ندارد .

سرعت و عملکرد :  جزئیات چندانی از این مولفه دردسترس نیست ولی یک گزارش محرمانه به غنمیت گرفته شده از یک دسته پانزر آلمانی وجود دارد که درآن ذکر شده  هر دسته زرهی ورماخت ، شامل 6 دستگاه تایگر و شش دستگاه پانزر3 است که پانزر 3 بیشتر بعنوان تانک اسکورت کننده عمل می کند . دسته های زرهی ورماخت در اغلب موارد بصورت ترکیبی عمل می کنند ولی کاربرد تانک اسکورت کننده ، جدید بوده  و ممکن است نشان دهنده تحرک پائین تایگرها باشد .

28 نوامبر 1942

 

بدین ترتیب ، اکنون ، تهدید تایگر ، شناخته شده بود و اطلاعات نظامی بریتانیا درصدد برآمد تا با برنامه ریزی ، چند نمونه از این تانک را به غنیمت گرفته تا آزمایش های لازم به منظور شناخت بهترین روش برای از کارانداختن آنها ، شناخته و سپس بصورت استاندارد آموزش داده شود .

 

 

پی نوشت :

1- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری )  بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند.

2- ادامه دارد ...