ارزش پایدار تیم های زرهی ترکیبی در قرن بیست و یکم ارزش پایدار تیم های زرهی ترکیبی در قرن بیست و یکم

[oldmagina 9,235]

تانک مرده است!      ...      زنده باد تانک !

ارزش پایدار تیم های زرهی ترکیبی در قرن بیست و یکم

 

مقاله اصلی : The Tank Is Dead … Long Live the Tank

 

نویسندگان : Maj. Gen. Curtis A. Buzzard, U.S. Army ، Brig. Gen. Thomas M. Feltey, U.S. Army , Lt. Col. John M. Nimmons, U.S. Army , Maj. Austin T. Schwartz, U.S. Army , Dr. Robert S. Cameron

 

منبع : Military Review  November-December 2023

 

قسمت اول :

 

تانک‌ها امکان نمایش قدرت ملی را فراهم می‌کنند ، انعطاف‌پذیری عملیاتی و سرعت را برای فرماندهی مشترک فراهم می‌کنند و تحرک تاکتیکی نیروهای ترکیبی را تسهیل می‌کنند. ارزش واقعی تانک در تمام سطوح جنگ دیده می شود ، بهترین نوع آن هم همراهی با تیم‌های نیروهای ترکیبی در سطح تاکتیکی است که توانایی‌های تانک را تقویت کرده و آسیب‌پذیری‌های آن را کاهش می‌دهند . این کار گروهی ادامه کاربرد موثر تانک را با وجود افزایش سیستم هایی مانند هواپیمای بدون سرنشین ، مهمات سرگردان ، توپخانه دقیق ، موشک های هدایت شونده ضد تانک و بررسی های طیف الکترومغناطیسی ، تضمین می کند . در هر صورت ویژگی‌های ذاتی تانک در کشندگی ، بقا و تحرک به عنوان بخشی از یک تیم نیروهای ترکیبی ، یک گزینه عملیاتی برای فرماندهان نیروی زمینی است ، مخصوصا هنگامی که در حال بررسی بهترین روش برای تصرف اهداف کلیدی ، تحرک مداوم و اعمال فشار پیوسته به نیروهای دشمن هستند . در نهایت ، توانایی قرار دادن نیروهای زرهی با تانک در هر نقطه از جهان نشان دهنده ارزش راهبردی آنها از نظر توان بازدارندگی و تهاجمی است . با توجه به این عوامل ،

ضروری است که از نتیجه گیری زودهنگام از درگیری های اخیر در مورد کارایی تانک ها و واحدهای زرهی در درگیری های آینده خودداری کنیم .

 

یک تانک T-64 BV اوکراینی متعلق به لشکر مکانیزه یاکیو هاندزیوک ، سپتامبر 2022

 

با این حال، اثربخشی تیم‌های نیروهای ترکیبی زرهی در مواجهه با مجموعه وسیعی از سیستم‌های هوایی و زمینی ضد زره ، مستلزم آموزش تمام عیار ، انعطاف‌پذیری سازمانی و ابزارهایی برای حفظ قدرت رزمی است . با این که روسیه  در جنگ اوکراین مجموعه‌ای از سلاح‌ها و قابلیت‌های مدرن را به کار گرفت ولی بازهم نتوانست یک ضربه مرگ آور سریع بزند یا بتواند در روند رویدادهای بعدی تغییر عمده ای ایجاد کند . این اتفاق حاصل شکست روسیه در هماهنگی اقدامات تاکتیکی، عملیاتی و راهبردی بود . گروه‌های تاکتیکی گردانی که قبل از جنگ رکن اصلی نیروی زمینی روسها به حساب می‌آمدند ، به‌ جای عملکرد هماهنگ با هم ، به شکل مستقل عمل می‌کردند . فقدان توانمندی برای عمل به صورت نیروی ترکیبی (به ویژه در نیروی پیاده )، آموزش ضعیف و ناتوانی در اجرای دستورات عملیاتی ، تأثیر این واحدها در میدان نبرد را به حداقل رساند . معمولا روس ها وسایل نقلیه زرهی خود را با حداقل انواع پشتیبانی به کار می بردند . در غیاب هرگونه مزاحمت از طرف آتش توپخانه ، سیستم های پشتیبانی هوایی یا پیاده نظام همراه دشمن ، مدافعان اوکراینی سلاح های ضد زره خودشان را با حداکثر اثر خود استفاده می کردند . به عنوان مثال ، در ووهلدار ( Vuhledar ) ، تانک های روسی سعی کردند به صورت ستونی از میان میدان های مین عبور کنند و با این کار یک میدان تمرین تیراندازی برای مدافعان اوکراینی ایجاد کردند. همچنین روس‌ها تدارکات مداوم و تعمیر و نگهداری مناسب برای خودروهای رزمی را هم نتوانستند فراهم کنند که نتیجه این کار باعث کاهش آمادگی عملیاتی و افزایش خرابی‌ها شد . تلفات و از دست دادن تعداد زیادی از تانک ها باعث شد تا روس ها برای جایگزینی به مدل های بسیار قدیمی تر از جمله T-62 و T-54 هم متوسل شوند . استفاده غلط ،  ارزش تاکتیکی نیروی زرهی روسها را به حداقل رساند و مانع از دستیابی آنها به  مزیتهای عملیاتی و راهبردی شد .

 

     

حرکت ستونی تانکهای روسی به طرف ووهلدار و تلفات پرتعداد تانکهای روسی بعد از درگیری در نزدیکی ووهلدار ، فوریه 2023

 

جالب است که پوشش گسترده رسانه‌ای که روی انهدام خودروهای زرهی روسی توسط اوکراین صورت گرفت ، به احساس منسوخ شدن تانکها کمک کرد که البته اوکراینی‌ها در این احساس شریک نبودند . پس از جنگ یگ ساله با یک قدرت جهانی ، آنها ارزش تانک را به عنوان نماد قدرت ملی و ارزش بالقوه آن برای پایان دادن به بن بست استراتژیک و عملیاتی جنگ را درک می کنند . با این حال ،عملیات مداوم جنگی ناوگان تانکهای اوکراینی را هم فرسوده کرده است . در شروع جنگ تی- 64 بهترین و فراوانترین تانک این کشور محسوب می شد ولی از آن زمان تا به حال بیش از نیمی از آنها منهدم شده اند . این خسارت در کنار تغییر روش روسیه از تحرک نیروهای ترکیبی به حملات انبوه توپخانه و پیاده نظام ، به بن بست رسیدن ماهیتی جنگ در اوایل سال 2023 کمک کرد . اوکراین به دنبال فراهم کردن تانک های غربی برای تجهیز مجدد تیپ های زرهی و مکانیزه برای نیروهای ترکیبی خود است . این کار برای فراهم کردن قدرت عملیاتی لازم برای بازگرداندن تحرک و شتاب به محیط میدان جنگی است که مشحصه آن خندق ها و نقاط قوت در مناطق شهری است .

 

 

 

ادامه دارد ... .

 

 

 

[oldmagina 9,235]

تانک مرده است!      ...      زنده باد تانک !

ارزش پایدار تیم های زرهی ترکیبی در قرن بیست و یکم

 

مقاله اصلی : The Tank Is Dead … Long Live the Tank

 

نویسندگان : Maj. Gen. Curtis A. Buzzard, U.S. Army ، Brig. Gen. Thomas M. Feltey, U.S. Army , Lt. Col. John M. Nimmons, U.S. Army , Maj. Austin T. Schwartz, U.S. Army , Dr. Robert S. Cameron

 

منبع : Military Review  November-December 2023

 

قسمت دوم :

 

نماد قدرت ملی : 

 

تانک در زمان جنگ جهانی اول به این علت به وجود آمد تا امکان مانور در یک محیط تاکتیکی انباشته از خندق ها ، سنگرهای زیر زمینی ، موانع مصنوعی و مسلسل ها را به وجود بیاورد . در خلال جنگ جهانی دوم ، تانک‌ها که در ساختار زرهی نیروهای ترکیبی سازماندهی شده بودند ، ثابت کردند که می‌توانند نمود قدرت ملی باشند و آن را همراه با پیامدهای راهبردی اش به نمایش بگذارند . در سال 1939 ، لشکرهای پانزر آلمان نقش اصلی را در نابودی لهستان ایفا کردند . سال بعد، همان آرایش رزمی فرانسه را فقط در شش هفته وادار به تسلیم کرد و باعث شد آلمان به عنوان قدرت برتر زمینی اروپا تبدیل شود . موفقیت های بعدی بدست آمده توسط نیروهای زرهی آمریکا ، بریتانیا و شوروی در صحنه های عملیاتی مدیترانه ، اروپا و اقیانوس آرام این موفقیت های اولیه جنگ را تحت تاثیر قرار داد و شکست قدرت های محور و تغییر اساسی در موازنه قدرت جهانی را تضمین کرد . در دوران بلافاصله پس از جنگ، کشورهای نوظهور ارزش تانک ها را به عنوان نمادهای قدرت ملی درک کردند. اسرائیل ، هند ، پاکستان ، کره شمالی و جمهوری خلق چین همگی با استفاده از مجموعه تجربیات زرهی زمان جنگ ، نیروهای زرهی خودشان را ساختند .

 

یکی از واحدهای لشکر 12 پانزر اس اس در فرانسه ، مارس 1944 

 

در دهه های پس از جنگ جهانی دوم، تانک نشان دهنده قدرت نظامی و پشتیبان نوآوری های دیپلماتیک بود . در سال‌های اولیه تشکیل ناتو ، تانک‌های آمریکایی ، ارتش چندین کشور عضو اتحادیه را تجهیز کردند ؛ همچنین این تانکها به اجزای اصلی دفاع ملی اسرائیل ، پاکستان و تایوان هم تبدیل شدند . موفقیت تانک آبرامز در جنگ اول خلیج فارس منجر به فروش آن به کویت و عربستان سعودی شد و خرید اخیر لهستان از جدیدترین نسخه تانک آبرامز تضمین می کند که توانایی رزم زمینی این متحد هم به طور قابل توجهی ارتقا یابد که در آینده توسط خرید موازی تانک پلنگ سیاه K2 کره جنوبی محکم تر هم خواهد شد . به همین ترتیب اتحاد جماهیر شوروی هم مرتبا به کشورهای اقماری اش تانک می فروخت تا توانایی نظامی آنها را تقویت کند، تابع بودن آنها را تشویق کند و محرک فعالیت اقتصادی داخلی خودش هم باشد . در نتیجه تانک ها و خودروهای زرهی شوروی بسیاری از ارتش های امروزی را تجهیز کردند.  جنگ کنونی در اوکراین تجهیزات ساخت روسیه را در گود مبارزه و روبروی هم قرار داده است .

 

ستونی از تانک‌های لشکر 3 زرهی M60A3 در کاروانی در نزدیکی رمپ خروجی پایگاه هوایی سمباخ در جمهوری فدرال آلمان ، 26 آوریل 1982

 

امروزه چین بزرگترین ناوگان تانک را در منطقه هند و اقیانوس آرام ( Indo-Pacific region ) دارد . نوآوری ها و به روزآوری های در حال انجام شامل ارتقای مدل های قدیمی تانک و توسعه طرح های جدید است . چین همچنین از تانک های خود برای حمایت از روابط بین المللی خود استفاده می کند . معاملات تجاری که در آن چین برای کسب منافع اقتصادی ، کمکهای نظامی پیشنهاد می کند ، اغلب شامل تانک می شود . آنها تانک هایی را به طور اختصاصی برای صادرات تولید می کنند . کامبوج ، کره شمالی ، میانمار ، تایلند و ویتنام همگی تعداد قابل توجهی تانک چینی را در نیروهای مسلح خود دارند . علاوه بر این ، فروش تانک شامل پشتیبانی آموزشی و تعمیر و نگهداری است که برای پیشبرد روابط نظامی قوی تر و دسنیابی به درجاتی از قابلیت همکاری موثر است .

 

تانک‌های چینی تایپ 99 و خودروهای جنگی زرهی در رژه پیروزی چین در جنگ جهانی دوم ، 3 سپتامبر 2015 در پکن

 

واکنش های مردمی به تسخیر یا انهدام یک تانک ، ارزش تانک را به عنوان نماد قدرت ملی بیشتر برجسته می کند . اوکراین به صورت مرتب فیلم هایی از سربازان خود در حال تخریب تانک های روسی منتشر می کند ولی چنین تصاویری تنها در صورتی به تقویت روحیه ملی کمک می کند که تانک به عنوان یک سلاح قدرتمند و مطلوب باقی بماند . خود اوکراینی‌ها زندگی شان را به خطر می اندازند تا تانک‌های روسی را تسخیر یا بازیابی کنند و آنها را در نیروهای رزمی خودشان به کار بگیرند . به شکل مشابه ، بازیگران غیردولتی مانند حزب‌الله [یا حماس ] هم به خاطر ارزش تبلیغاتی، به طور معمول تانک‌های تسخیر شده را به عنوان غننیمت به رژه در می آورند .

 

تانک مرکاوا تسخیر شده اسراییل توسط مبارزان حماس در مجاورت غزه ، هفتم اکتبر 2023

 

تانک ها همچنین حمایت قدرتمندی از ابتکارات صلح را شکل می دهند . تجهیزات جنگی آمریکا به عنوان بخشی از نیروهای حافظ صلح چند ملیتی به رهبری ناتو به بوسنی و هرزگوین اعزام شدند تا از پایبندی جناح های قومی متخاصم به توافقنامه صلح دیتون در سال 1995 تضمین شود . این اقدام شامل انتخاب عمدی لشکر یکم زرهی ایالات متحده برای رهبری عملیات نظامی معروف به عملیات کوشش مشترک ( Operation Joint Endeavor ) بود. عبور نمادین ستون زرهی از رودخانه ساوا ( Sava ) در هنگام ورود به بوسنی، تعهد ملی آمریکا به صلح را به شیوه‌ای که توسط پیاده‌نظام سبک سوار بر هاموی ( HMMWVs ) امکان‌پذیر نبود ، نشان داد .

این تانک ها بودند که توجه مردم را به خود جلب کردند و نه کامیونها !

 

یک تانک آبرامز از لشکر یکم زرهی ایالات متحده در حال عبور از رودخانه ساوا به بوسنی درجریان عملیات مشترک تلاش ، در دسامبر 1995

 

 

 

 

ادامه دارد ... .

 

 

 

ویرایش شده در آذر 2 توسط oldmagina

[oldmagina 9,235]

تانک مرده است!      ...      زنده باد تانک !

ارزش پایدار تیم های زرهی ترکیبی در قرن بیست و یکم

 

مقاله اصلی : The Tank Is Dead … Long Live the Tank

 

نویسندگان : Maj. Gen. Curtis A. Buzzard, U.S. Army ، Brig. Gen. Thomas M. Feltey, U.S. Army , Lt. Col. John M. Nimmons, U.S. Army , Maj. Austin T. Schwartz, U.S. Army , Dr. Robert S. Cameron

 

منبع : Military Review  November-December 2023

 

قسمت آخر :

 

قدرت بازدارندگی :

 

در زمان جنگ سرد ، تانک به عنوان وسیله ای برای بازدارندگی از درگیری مطرح شد . سنگ بنای دفاع زمینی ناتو از اروپای مرکزی در نیروهای زرهی آن نهفته بود . مجموعه قدرت رزمی آنها نشان دهنده تعهدات ملی در قبال دفاع از منطقه در مقابل پیچیدگی طرح بالقوه تهاجم پیمان ورشو بود . توانایی های ذاتی نیروهای ترکیبی ناتو در بخش زرهی ، ترکیبی از کشندگی ، بقا و تحرک مناسب را که برای اجرای مفاهیم جنگی تکامل یافته مانند دفاع فعال ( Active Defense ) تا نبرد هوا-زمینی ( AirLand Battle ) را ارائه می‌دهد . بازدارندگی راهبردی زرهی در تلاش های آگاهانه برای به نمایش گذاشتن قابلیت های روزافزون تانک های ناتو ، حتی در سطح زیرینای تانکها هم منعکس شد . جام مسابقات ارتش کانادا که اغلب به عنوان المپیک توپچی های تانک هم شناخته می شود ، آخرین قابلیت های تانک های غربی و آمادگی رزمی خدمه تانکهای ناتو را به نمایش می گذارد .

 

تانکهای شوروی در زمان آشوب برلین ، 1961

 

البته بازدارندگی مؤثر به نیروی تانک قابل اتکا نیاز دارد  . در ژوئن 1950 ، جمهوری کره ( کره جنوبی ) نه تانک داشت و نه ابزاری برای شکست دادن آنها . نبود این قابلیت ها به تصمیم کره شمالی ( جمهوری دموکراتیک خلق کره ) برای حمله کمک کرد . تانکهای کره شمالی تسخیر کامل شبه جزیره کره را تسهیل می کردند ، اگرچه در نهایت فقط گوشه کوچکی از آن در طی هفته های بعد ممکن شد . ورود انبوه افراد و تجهیزات ، از جمله زرهی ، که توسط ایالات متحده و متحدانش در سازمان ملل صورت گرفت ، بقای کره جنوبی را در یک جنگ طاقت فرسای سه ساله تضمین کرد . با این وجود ، کره شمالی به طور خطرناکی به اتحاد کره تحت پرچم جمهوری دموکراتیک خلق نزدیک شد و علت آن هم تا حد زیادی به دلیل داشتن توانایی زرهی بود که کره جنوبی در ابتدای درگیری فاقد آن بود .

 

تانکهای در حال حرکت در جاده به طرف خط مقدم در جنگ کره ، 1956

 

امروزه، کشورهایی که بیشتر از همه توسط چین یا کره شمالی در معرض تهدید قرار دارند ، دارای تعدادی از  بزرگترین ناوگان های تانک در منطقه هستند . هند بیش از 3500 تانک فعال دارد و 1100 تانک دیگر هم به صورت ذخیره نگهداری می کند . کره جنوبی بیش از 2000 زرهپوش برای تجهیز تیپ های زرهی اش دارد و یک توان تولید داخلی زرهی برای لشکرهای مکانیزه خود ایجاد کرده است . تایوان به وضوح ارزش بازدارندگی بالقوه تانک ها را درک می کند بنابراین به دنبال ارتقای نیروی زرهی خود با تانک های آبرامز در مواجهه با تشدید تنش ها با چین است . ژاپن نیز در سال های اخیر با ساخته های بومی ، توانایی های زرهی خود را بهبود بخشیده است . با این که سنگاپور و استرالیا مستقیماً توسط چین تهدید نمی‌شوند ولی سنگاپور دارای ناوگان کوچکی از تانک‌های لئوپارد 2 است و استرالیا هم آخرین نسخه تولیدی تانک آبرامز را در سال 2022 خریداری کرد. این کشورها ناوگان زرهی خود را برای بازدارندگی در مقابل تجاوز سرزمینی و اطمینان از داشتن یک گزینه قدرتمند در صورت بروز درگیری ، ارتقا داده اند .

 

تانک پلنگ سیاه k2 که توسط کره جنوبی تولید می شود .

 

انجام عملیات نظامی : 

 

تانک ها درجه بی نظیری از تطبیق پذیری را برای نیروهای زمینی ارائه می دهند . با قرار گرفتن در ساختار‌ نیروهای ترکیبی ، آنها توانایی تصرف اهداف کلیدی زمینی ، واکنش سریع به اقدامات دشمن و همچنین قابلیت نفوذ و تخریب دفاع دشمن را دارند . نیروهای زرهی به فرماندهان صجنه نبرد ، ابزاری را برای انجام درگیری ، تداوم ضرباهنگ سریع عملیات و نابود کردن مقاومت طرف مقابل ، ارائه می دهند .

 

در جنگ جهانی دوم ، ژاپنی‌ها از تانک‌ها برای پشتیبانی حمله دسامبر 1941 خود به مالایا استفاده کردند ، آنها به‌ویژه از تانکها برای بهره‌برداری از رخنه‌های دفاعی در نیروهای سلطنتی بریتانیا و جلوگیری از شکل گرفتن سریع خطوط جدید مقاومت استفاده کردند . به این ترتیب ، نیروی کوچک تانکهای سبک ژاپنی با وجود جنگل ، جاده‌های محدود و مجهز بودن دشمن به سلاح‌های ضدتانک ، وسایل نقلیه موتوری و تجهیزات مهندسی ، نقش کلیدی در فتح سریع مالایا ایفا کرد . این استفاده عاقلانه و دقیق از زرهی در زمان و مکان درست شوکی ایجاد کرد که خودش را به شکل آشفتگی در نقشه های بریتانیا ، افت سریع روحیه و فروپاشی مواضع دفاعی نشان داد .  تانک‌ها به ژاپنی‌ها امکان دادند با پیشروی سریع‌تر از حد انتظار ، زمینه را برای تصرف پایگاه منطقه‌ای اصلی بریتانیا در سنگاپور فراهم کنند .

 

تانکهای ژاپنی تایپ 97 Te-Ke که توسط پیاده نظام دو چرخه سوار همراهی می شدند در طی نبرد کامپار ، مالزی 1941

 

ارتش و تفنگداران دریایی ایالات متحده در انجام عملیات عبور از اقیانوس آرام مرکزی و جنوب غربی از تانک ها به صورت واحدهای کوچک یا گروه های بزرگ استفاده کردند . گینه نو ، تاراوا ، سایپان ، فیلیپین ، اوکیناوا و ایووجیما تنها برخی از مکان‌هایی هستند که تانک‌ها علاوه بر فراهم کردن قدرت شلیک متحرک بیشتر برای غلبه بر مدافعان تثبیت شده در سنگرهای مستحکم ژاپنی ، تحرک را هم تسهیل می کردند . اندازه نیروی تانک استقرار یافته متناسب با شرایط سرزمینی و تاکتیکی طراحی می شد . این اندازه از یک جوخه تا چهار گردان تانک در تهاجم لوزون ( بزرگترین جزیره از جزایر فیلیپین ) متغیر بود . تمرکز تانک ها در لوزون ( Luzon ) در واکنش به حضور یک لشکر زرهی ژاپنی بود . در همه موارد ، توانایی انجام پشتیبانی توسط تانک در صورت نیاز، سرعت عملیات را بالا برد و فعالیت ژاپنی ها را محدود کرد .  استفاده به این شکل از نیروی زرهی امروزه هم قابل اجرا است ، به ویژه زمانی که خودرو میان وزن تهاجمی جدید ، M10 بوکر، با تیم های رزمی تیپ های پیاده نظام ادغام شود .

 

تانک سبک ام-10 بوکر

 

جنگ شش روزه 1967 به کارگیری تیم های نیروی ترکیبی زرهی برای نفوذ ، مختل کردن و از بین بردن اقدامات دفاعی طرف مقابل را به نمایش گذاشت . زره‌پوش های اسرائیلی با همکاری نزدیک واحدهای شناسایی ، پیاده نظام و توپخانه ، دفاع مصر را در امتداد مرز سینا شکستند . هنگامی که مصری ها عقب نشینی عمومی را آغاز کردند ، ستون های نظامی آنها به هدفی برای هواپیماها و توپخانه اسرائیل تبدیل شد، در همان زمان واحدهای زرهی اسرائیل برای مسدود کردن مسیرهای عقب نشینی به سمت کانال سوئز حرکت کرده بودند . این اقدامات فروپاشی نیروهای رزمی مصر را تسریع کرد و باعث شد تا مصر فقط سه روز پس از آغاز جنگ ، با آتش بس موافقت کند .

 

ستون تانکهای ام 48 اسراییل در نزدیکی غزه به طرف سینا ، می 1967

 

در مارس 2003 ، نیروهای زرهی سنگین ایالات متحده تهاجم به عراق را رهبری کردند . آنها با سرعت به سمت بغداد ، که پایه و اساس قدرت صدام حسین بود ، حرکت کردند . ترکیب قدرت رزمی و تحرک آنها ، دفاع عراق را مختل کرد ، ساختار فرماندهی ملی عراق را به هم ریخت و به طور کلی سرعتی از وقایع فراتر از توانایی عراق برای پاسخگویی را دیکته کرد . در بیست و یک روز، لشکر سوم پیاده نظام ارتش ایالات متحده که حرکتش را از مرز کویت شروع کرده بود ، با پشتیبانی از طرف اقدامات موازی صورت گرفته توسط سایر نیروهای انبوه اعزامی شامل لشکر یکم تفنگداران دریایی ایالات متحده و لشکر یکم زرهی بریتانیا ، به مرکز شهر بغداد رسید . این حرکت سریع باعث فروپاشی رژیم صدام شد.

 

تانکهای ام1آبرامز  از گردان 1 هنگ 35 زرهی  تیپ دوم ترکیبی از لشکر یکم کنار طاق پیروزی در بغداد ، 13 نوامبر 2003

 

تانک ها حرکت نیروهای ترکیبی را تسهیل می کنند :

 

حضور تانک ها اثربخشی نیروهای ترکیبی را تقویت می کند و باعث ایجاد شوک می شود . در اکتبر 1951، لشکر دوم پیاده نظام آمریکا حمله ای را به بلندی های هارت بریک (Heartbreak Ridge ) انجام داد که عملیات تاچ داون ( Touchdown ) نام گرفت . این حمله شامل بکارگیری نیروهای ضربت زرهی برای حرکت در دره های دو طرف خط الراس و تهدید خطوط تدارکاتی و ارتباطی مدافع بود . هنگامی که حمله آغاز شد ، مدافعان کره شمالی و چینی متوجه شدند که به وسیله حملات گسترده پیاده نظام آمریکایی در خط مقدم قادر به تحرک خاصی نیستند ، در حالی که همزمان تانک ها در جناح ها و عقبه آنها عملیات می کردند . فلج شدن فرماندهی و از هم پاشیدن برنامه ریزی شده مقاومت در ادامه آن که منجر به تصرف بلندی های هارت بریک شد که هزینه گزافی به دشمن تحمیل کرد .

 

نیروهای پیاده آمریکایی در نبرد هارت بریک ریج ، اکتبر 1951

 

چنین تقویتی با نبروهای زرهی ، برای محیط های شهری هم انجام می شود. در طول نبرد آخن در اکتبر 1944، لشکر یکم پیاده نظام آمریکا از تانک ها در خیابان های شهر استفاده کرد تا محدودیت در نیروی پیاده نظام موجود را جبران کند . استفاده نزدیک و یکپارچه از تانک ها به همراه پیاده نظام، توپخانه و شناسایی باعث شد تا این مرکز شهری مستحکم با تلفات محدود تصرف شود . پس از پایان جنگ دوم جهانی ، این  نبرد به الگویی برای دکترین جنگ شهری توسط نیروهای ترکیبی تبدیل شد . به طور مشابه ، زره‌ پوشها عامل تعیین‌کننده‌ای در آزادی سئول در سال 1950 بودند که گاهی از آن به عنوان "نبرد سنگرها" ( Battle of the Barricades ) هم یاد می‌شود . حملات اولیه پیاده نظام به مناطق مستحکم شده کره شمالی در این شهر با تلفات زیادی روبرو شد و این امر  باعث درخواست پشتیبانی توسط تانک شد . تانک‌ها آتش‌های حمایتی و دقیقی را فراهم کردند تا به پیاده نظام و واحدهای مهندسی اجازه دهند به نیروهای دشمن نزدیک شوند ، ساختمان‌های کلیدی را ایمن کنند و موانع ایجاد شده را پاکسازی کنند .

 

اولین تانک آمریکایی وارد شده به آخن در طی حمله به شهر ، اکتبر 1944

 

در سال 2004، تیم های تسلیحات ترکیبی ارتش ایالات متحده در فلوجه از زرهپوش های خود برای افزایش سرعت پیشروی خود در نبرد خیابانی استفاده کردند . قدرت آتش و بقای زرهی امکان نابودی سریع مدافعان و سنگرهایشان را فراهم کرد . اگرچه ، توانایی آن‌ها برای نفوذ سریع در دفاع شهری نسبت به تیم‌های مجاور که عمدتاً نیروهای پیاده‌ بودند ، مشکلات هماهنگی ایجاد کرد ، به این علت که تیم‌های دیگر نمی‌توانستند با سرعت نیروهای ضربت زرهی برابری کنند .

 

نتیجه :

 

با تغییرات مداوم چهره جنگ ، بسیاری از استراتژیست هایی که روی صندلی های راحتی خودشان لم داده اند ، بر این باورند که مزایای استفاده از تانک ها در جنگ زمینی با آسیب پذیری هایی که فناوری های جدید می توانند علیه آنها ایجاد کنند، از دست رفته است . این منتقدان میدان نبردی را تصور می‌کنند که تحت سلطه سیستم‌های هوایی بدون سرنشین ، مهمات سرگردان ، موشک‌ها و توانایی های الکترومغناطیسی است که کاربرد تانک را به حاشیه می‌برد . معمولا چنین دیدگاه‌هایی تمایل دارند تانک‌هایی را به تصویر بکشند که به تنهایی عمل می کنند .

 

در ارتش ایالات متحده ، تانک یک اجرا کننده انفرادی نیست . تانک تشکیل دهنده بخشی از یک مجموعه با قابلیت های سازمان یافته برای تیم های رزمی تیپهای زرهی است که هم ویژگی های ذاتی تانک را تکمیل می کند و هم آسیب پذیری های آن را کاهش می دهد.

 

ارزش تانک در استفاده از قدرت جنگی در زمان و مکان مناسب برای ایجاد یک اثر ضربه ای است که باعث فلج شدن مقاومت و از بین رفتن آن می شود . با قرار گرفتن در میان نیروهای ترکیبی مجموعه توانایی های حاصل از تحرک ، کشندگی و بقا پذیری حاصل از تانکها ، برتری های تاکتیکی را ارائه می کند که فرصت های عملیاتی و راهبردی را فراهم می کند . با تحقق این قابلیت‌ها ، شتابی ایجاد می‌شود که ضرباهنگ رخدادها را تحمیل می‌کند و اقدامات دشمن را مهار  می‌کند . این ویژگی ها نقش نیروهای زرهی به عنوان  "سلاح رزمی تعیین کننده " ( Combat Arm of Decision ) را برجسته می کند . تحولات تکنولوژیکی اخیر از این ویژگی ها جلوگیری نمی کند  . با توجه به حضور پهپادها ، مهمات سرگردان و توانایی تشخیص تجمع نیرو از طریق استفاده از طیف الکترومغناطیسی و حمله به آن توسط مهمات دقیق ، به جای حذف کامل تانک از میدان نبرد، نیاز به سازگار کردن آن با محیط جدید ضروری است . این سازگاری شامل درک چگونگی نگاه به نیروهای خودی از دید دشمن ، تقویت پوشش و استتار ، پراکندگی بیشتر ، انتشار سریعتر دستورات و تمرکز همبسته قدرت رزمی در نقاط زمانی و مکانی تعیین کننده است . این اقدامات ، همراه با کاربرد هوشمندانه فناوری‌های جدید در سازمان‌های زرهی ، اثربخشی مداوم آنها را تضمین می‌کند . علاوه بر این، همانطور که استفان بیدل ( Stephen Biddle ) در مقاله خود " بازگشت به خندق ها : چرا فناوری جدید انقلابی در جنگ در اوکراین ایجاد نکرده است " ( Back in the Trenches: Why New Technology Hasn’t Revolutionized Warfare in Ukraine ) تأکید می کند، جنگ فعلی در اروپای شرقی تحمیل کننده دگرگونی اساسی در سازمان های نظامی نیست . در عوض، ترکیبی از قدیم و جدید را نشلن می دهد و باعث فهم اهمیت اصل " انطباق‌های تدریجی، نه تغییرات بنیادی " ( incremental adaptations, not tectonic shifts ) در مدرن‌سازی نیرو می شود . ادامه بهبود سازمان های زرهی منطقی است و کنار گذاشتن کامل آنها کاملا غیر منطقی به نظر می رسد .

 

در غیاب تانکها ، فرماندهان باید به سازمان‌های پیاده نظام سبک‌تر تکیه کنند که فاقد ترکیبی از قدرت آتش و تحرک برای دستیابی به تسلط اولیه در میدان نبرد و بهره‌برداری فوری از موفقیت هستند . علاوه بر این ، فقط حضور ساده تیم نیروهای ترکیبی زرهی هم توجه ها را جلب می کند و  رزمندگان دشمن را وادار می کند تا اقدامات دفاعی متفابل را آماده کنند که این کار منابع و امکانات را از کار دارای اولویت اصلی آنها منحرف می کند . هزینه سازماندهی ، تجهیز ، آموزش و نگهداری واحدهای زرهی همچنان بالاست ولی به قول ژنرال جیمز مک کانویل ( James McConville ) ، رئیس ستاد ارتش ،

" اگر نمی خواهید برنده شوید ، به زرهی نیاز ندارید. " 

 

اکنون رئیس جمهور اوکراین ولادیمیر زلنسکی به وضوح این اصل ساده را درک می کند .

 

 

 

 

 

ویرایش شده در آذر 2 توسط oldmagina
اصلاح نگارشی

[MF44 5,990]

5 hours قبل , oldmagina گفت:

با تغییرات مداوم چهره جنگ ، بسیاری از استراتژیست هایی که روی صندلی های راحتی خودشان لم داده اند ، بر این باورند که مزایای استفاده از تانک ها در جنگ زمینی با آسیب پذیری هایی که فناوری های جدید می توانند علیه آنها ایجاد کنند، از دست رفته است

نتیجه گیری صحیح است اما این اشخاص استراتژیست نیستند نام دیگری دارند که در انجمن میلیتاری قابل ذکر نیست  { بوق تراتژیست } 

[oldmagina 9,235]

آیا تانک ها هنوز جایی در بین جنگ افزارهای مدرن دارند؟

 

مقاله اصلی : ? Do tanks still have a place in modern warfare

 

نویسنده : Nilay Syam

 

منبع : CGTN  20-Sep-2019

 

نبرد سومه ( Somme ) یکی از خونین‌ترین کارزارهای جنگ جهانی اول و بزرگترین عملیات در جبهه غرب بود که در طی آن بیش از یک میلیون سرباز آلمانی و کشورهای متحد ،  کشته یا مجروح شدند . در میان وحشت آن عملیات ، سلاح جدیدی متولد شد که میدان جنگ را برای بقیه قرن بیستم و تا به امروز تعریف کرد .

 

اولین حضور این سلاح در 15 سپتامبر 1916 توسط مارک یک بریتانیایی ، " سواره نظام دوران مدرن " ( the cavalry of modern times ) ، صورت گرفت . با این که این سلاح در آن روز تا ثیر کمی داشت ولی چیزی که در ادامه اتفاق افتاد ، ظهور یک سازه بسیار کشنده بود که می‌توانست شوک و وحشت ایجاد کند ، دفاع دشمن را تحت تأثیر قرار دهد و مسافت‌های وسیعی را در عرض چند ساعت طی کند .

 

تانک بریتانیایی Mark I در نبرد سومه در سال 1916

 

با این حال، یک قرن بعد، جهان تغییر کرده است و تسلیحات جنگی نیز باید تکامل ‌یابند ، این باعث می شود شرکت‌های تسلیحاتی و ژنرال‌ها مجبور به تجدید نظر در مورد نقش خودروهای زرهی خود شوند . ایان مین ( Ian Maine ) ، دستیار مدیر موزه ارتش ملی لندن ، فکر می‌کند که اکنون توانایی بسیار فوق العاده تانک برای تسلط بر صحنه نبرد تا حدودی کمرنگ شده است :  " از آنجایی که اصول جنگ مدرن تغییر کرده است ، تانک ها دیگر نمی توانند به تنهایی عمل کنند . آنها اکنون باید بخشی از یک مجموعه تسلیحاتی گسترده تر و متنوع تر باشند که همگام با سایر سیستم ها در یک محیط بسیار پیچیده و سخت کار می کنند."

 

پادشاه جنگ :

 

تانک ها قدرت واقعی خود را در جنگ جهانی دوم به نمایش گذاشتند ، زمانی که انبوه زرهی آلمانی با استفاده از تاکتیک بلیتزکریگ ( Blitzkrieg ) ( جنگ رعد آسا ) بیشتر اروپا و بخش هایی از شمال آفریقا را به تصرف درآوردند . این تاکتیک منجر به درگیری‌های شدید در فرانسه، بلژیک و اروپای شرقی شد ، از جمله نبرد معروف کورسک در غرب روسیه، که تقریباً 6000 تانک آلمانی و شوروی در آن شرکت داشتند .

 

     

تانکهای میدان نبرد : حرکت رو به جلو 

 

پس از جنگ جهانی دوم ، تانک‌ها دوباره با موفقیت در آسیا و خاورمیانه به کار گرفته شدند ، زمانی که در طی جنگ شش روزه بر علیه مصر و سوریه در سال 1967، زرهی اسراییل به سرعت از صحرای سینا عبور کرد . البته این توانایی برای مدت طولانی بدون چالش باقی نماند ؛ در جنگ رمضان ، اکتبر 1973 ، صدها تانک اسرائیلی منهدم شده بودند در حالی که بدنه آنها پر از سیم های هدایت موشک های ضد تانکی ( ATGM ) بود . این موشکها را مصر از اتحاد جماهیر شوروی تهیه کرده بود .

 

پادشاه جنگ سرانجام با حریف خود روبرو شده بود : نیروهای پیاده نظام مجهز به پرتابه های مرگبار و نسبتاً ارزان ضد تانک .

 

جنگ رمضان یک شوک واضح بود و باعث به راه افتادن بحث های شدیدی شد :  آیا تانک منسوخ شده است ؟ این یک سوال مهم بود . جک واتلینگ ( Jack Watling ) ، محقق موسسه رویال یونایتد سرویس ( Royal United Services ) می‌گوید: مدتی است بحث‌هایی مطرح می شوند مبنی بر این که به صورت فزاینده ای تانکها در حال منسوخ شدن هستند . اساس این بحثها بر این پایه استوار است که اکنون موشکهای هدایت پذیر ضد تانک ( ATGMs )  به قدری موثر هستند که ایجاد سطح حفاظتی مورد نیاز در برابر آنها یک تانک را به قدری سنگین می کند که قادر به حرکت عملیاتی در فواصل مربوطه نباشند . علاوه بر این هر چقدر وسایل نقلیه به سیستم‌های پیشرفته‌تر وابسته می‌شوند، توانایی تعمیر آنها در میدان کاهش می‌یابد. به دلیل این افزایش هزینه ، بسیاری از کشورها به دنبال کاهش ناوگان تانک‌های خود به نفع خودروهای حمل موشک با محافظت کمتر هستند .

 

تانک اصلی میدان نبرد مدرن :

 

علیرغم تردیدهای افزاینده ای که در مورد ادامه موجودیت تانک وجود دارد ، تانک اصلی میدان نبرد ( MBT ) همچنان ستون فقرات نیروهای مکانیزه است . یکی از مقامات شرکت نکستر سیستم ( Nexeter Systems ) که تانک فرانسوی لکلرک (Leclerc ) را تولید می کند، می گوید : " بعضی ها ممکن است فکر کنند که تانک اصلی میدان نبرد در آینده کاربردی نخواهد داشت، اما اگر از من بپرسید، فکر می کنم همچنان برای سالیان درازی بعد از این هم  پادشاه میدان نبرد باقی خواهد ماند. البته، فناوری‌ها و نوآوری‌های جدیدی برای تطبیق با شرایط روز به آن اضافه خواهد شد ولی وضعیت تانک در میدان نبرد  بدون تغییر باقی خواهد ماند " .

 

در واقع فن آوری تانک، به سرعت در محدوده های مختلف تکامل یافته است . امروزه تانک اصلی میدان نبرد مدرن با مدل های قبلی تفاوت بسیاری پیدا کرده است و می تواند طیف وسیعی از ماموریت ها را در روز و شب یا در فضاهای باز و شهری انجام دهد ، با سرعت بیش از 70 کیلومتر در ساعت حرکت کند و بیش از 400 کیلومتر را پوشش دهد . با اتکا به حسگرهای دارای تکنولوژی بالا ، سیستم‌های هدف گیری پیشرفته و تصویرسازهای حرارتی دید وسیع ، توپ  اصلی قادر به شلیک گلوله‌های ضد زره و موشک است . مسلسل ها هم می توانند با اهداف هوایی و نزدیک درگیر شوند . سیستم تعلیق بهبود یافته ، بخش خدمه تقویت شده و زره کامپوزیتی سبک وزن برای انحراف آتش اکنون به عنوان یک  استاندارد تبدیل شده اند .توانایی مبارزه در یک محیط آلوده هسته ای، بیولوژیکی و شیمیایی هم الان در این استانداردها جای گرفته است .

 

 

تانکها را جدای از نقش آنها برای شلیک مستقیم ، می توان برای عملیات های مختلفی مانند پاکسازی میدان مین و موانع ، کشف بمب های کنار جاده ای ، شناسایی ، جمع آوری اطلاعات و پوشش ارتباطات ، تجهیز کرد . توجه ویژه ای به طراحی تانک ها به منظور کاهش اثر راداری آنها هم شده است . نیاز به استقرار سریع به این معنی است که وزن آنها باید کاهش یابد تا هواپیماهای باری و هلیکوپترها قابلیت بلند کردن و جابجایی آنها را داشته باشند .

 

با توجه به این که درگیری های غیر متعارف به طور فزاینده ای جایگزین جنگ های کلاسیک بین کشورها می شوند ، به عنوان مکمل انواع تانکهای سبک تر در کنار تانک های سنگین قرار می گیرند تا بتوانند در مناطق شهری به پیاده نظام کمک کنند ، پشتیبانی آتش برایشان فراهم کنند و سربازان را به محل نبرد حمل کنند .

 

سم آلتینسیک ( Cem Altinisik ) ، سخنگوی  FNSS ، یک تولید کننده خودروهای زرهی ترکیه ، که سازنده تانک وزن متوسط کاپلان است ، می گوید: " تانک ها باید خود را با جنگ های هیبریدی و جنگ در مناطق شهری وفق دهند . اینجاست که تانک متوسط وارد می شود . با توجه به وزن سبک و تحرک بالا ، می تواند بیشتر نقش های محول شده به یک تانک اصلی میدان نبرد  را انجام دهد و پشتیبانی آتش نزدیک را برای پیاده نظام فراهم کند " .

 

نسل بعدی تانک :

 

با تغییر دورنما و دستاورد درگیری‌های نظامی ، کارشناسان آینده‌ای را پیش‌بینی می‌کنند که حملات سریع و قاطع با استفاده از تجهیزات الکترونیکی ، سایبری و فضایی توانایی از بین بردن زیرساخت‌های حیاتی مانند ارتباطات ، خدمات شهری و حمل و نقل را با هدف کور کردن دشمن داشته یاشد و در نتیجه آن دشمن دیگر قادر به مبارزه نباشد .

 

تانک های مدرن می توانند انواع مهمات از جمله موشک را شلیک کنند

 

با میل پیدا کردن توجهات به طرف اهداف راهبردی و فناوری‌های پیشرفته مانند روبوتیک ، هوش مصنوعی و پهپادهای خودمختار ، منطق پشت حفظ ساختارهای زرهی قدیمی بار دیگر زیر سوال رفته است . معرفی بالگردهای بشدت مسلح و پهپادهای انتحاری ، مسائل را پیچیده تر کرد . جنگ های ترکیبی و شورشهای کم شدت هم به این ترکیب اضافه شده است .

 

در همان زمانی که نکات مربوط به کارآیی تانک ها مطرح می شود ، بسیاری از کشورها در حال تدوین برنامه هایی برای تانک های نسل بعدی هستند . خودروهای جنگی آینده که انتظار می رود در 10 تا 15 سال آینده رونمایی شوند، ممکن است مفهوم متفاوتی از تانک را ارائه کند که با آنچه که ما امروزه فکر می کنیم کاملا فرق داشته یاشد . با تغییرات احتمالی ، از کاربرد سلاح‌های انرژی مستقیم ( direct energy weapons ) که می‌تواند اهداف را از فواصل دور منهدم کنند ،  استفاده از یک یا دو نفر خدمه و به اشتراک گذاشتن داده‌ها برای هدایت عملیات فوجی با "وهپاد" ها ( وسیله هدایت پذیر از دور ) ( drone )  و استفاده از پوشش حرارتی و محیطی برای استتار ، تانک آینده هیچ شباهتی به نسل های پیشین خود نخواهد داشت . با مجهزشدن تانک به حسگرها و اخلالگرهای فعال ، در هنگام عملیات و درگیری همزمان با چندین دشمن در زمین و هوا ، این وسیله در برابر حملات الکترونیک و سایبری هم غیرقابل نفوذ خواهد بود .

 

 

خودروی جنگی آینده با توجه به قدرت فوق العاده ای که در میدان جنگ عرضه می کند ، قرار است به عنوان یک ماشین جنگی انعطاف پذیرتر و قوی تری ظاهر شود که قادر به عملیات در هر نوع زمینی است . واتلینگ ( Watling ) فکر می‌کند برای نوشتن آگهی درگذشت تانک اصلی میدان نبرد که در دهه‌های آینده به عنوان نوک نیزه برای ساختارهای زرهی عمل خواهد کرد ، ممکن است خیلی زود باشد .

 

از نظر طراحی برای تانک اصلی میدان نبرد ،  ما شاهد دو روند متفاوت هستیم . طرح هایی مانند آرماتا روسی از افزایش زره ، دفاع فعال و افزایش اندازه بهره می برند . سایر کشورها برای کاهش نیاز به حفاظت و در نتیجه افزایش سرعت و قدرت آتش ، به دنبال ساخت سیستم های خودمختار یا کنترل از راه دور هستند .

 

 

 

 

ویرایش شده در آذر 2 توسط oldmagina
اصلاح نگارشی