به کارگیری مهندسین روس و آلمانی

[Davood 36]

[align=center][/align]

به جرات می توان گفت هیچ یک از انواع موشک های حال حاضر به اندازه ی موشک های زمین به هوای اتحاد جماهیر شوروی سابق سابقه ی تاریخی نداشته است.می توان گفت دلیل چنین تمرکزی در عرصه فعالیت های موشکی آن هم در اوایل جنگ سرد تقابل در برابر ناوگان بمبم افکن های آمریکایی بوده است.نخستین نتیجه ی این فعالیت ها,سرنگونی هواپیما تجسسی U-2 آمریکایی بود که بر فراز روسیه و کوبا در حال پرواز بود.بدین ترتیب بسیاری از حوادث که تا به آن روز برای روس ها نگرانی هایی به دنبال داشت خاتمه یافت.نسل جدیدی از این موشک ها در جنگ 1973 با وارد نمودن خسارت سنگین به ناوگان هوایی رژیم اشگالغر قدس نمایش خارق العاده ای از خود به جای گذاشتند.تا به ان روز موشک های مذکور تنها ابزار دفاعی بسیاری از کشورها در برابر بمب افکن های آمریکایی بود موشک دوش پرتاب ضد هوایی نیز از دیگر دست آوردهای روسی بود که در اختیار این کشورها قرار می گرفت.
تا فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی مشوک روسی تنها با عناوین اختصاص یافته از سیستم نظامی غرب شناخته می شدند.بعد از 1990 عناوین اصلی و جزییات فنی این موشک ها فاش شد.هیچ عجیب نبود که از این پس تعداد زیادی از موشک هایی که هرگز به تولید انبوه نرسیده بوند و همچنان برای غرب ناشناخته مانده بود به تدریج معرفی گردد.در این میان پروژه های متعددی به چشم می خورد که تا نمونه سازی پیش رفته است و در نهایت کنار گذشاته شده بود.طرح های بسیار زیادی برای تقابل با موشک های Bomarc آمریکایی و Bloodhound انگلیسی شکل گرفته بود.
در دنیای جنگ سرد عمده ی فعالیت های موشکی شوروی سابق تحت نظر شخصی دنبال می شد که تنها با عنوان سر طراح از او یاد می گردید.نام این مهندس مشهور و در عین حال گمنام تنها بعد از فروپاشی فاش شد.((سرگیی کارالیف)) روسی را می توان رقیب سرسخت فون براون آلمانی تبار دانست که به موازات هم پروژه های موشکی بزرگی را به ترتیب در شوروی و آمریکا رهبری کردند.کارالیف نخستین تست موشک های زمین به هوا را قبل از جنگ جهانی دوم انجام داد اما با حبس او ادامه ی فعالیت هایش در این حوزه متوقف شد.در طول جنگ ارتش سرخ روسیه استفاده از موشک های کاتیوشا را به عنوان دژ موشکی ضد هوایی تجربه کرد.
بعد از پیروزی در اروپا استالین دستور تولید موشک های زمین به هوای آلمانی را صادر نمود.بدین ترتیب تیم های تحت رهبری سینیش چیکوف,راشکف و کستین تشکیل شد.در این حال ایساف دیگر طراح سرشناس روسی تیم توسعه تکلولژی موتور سوخت مایع را بر پایه ی میانی به ارمغان رسیده از محصولات آلمانی هدایت می کرد.با گذشت چهار سال که موشک ها در حال گذراندن تست پرواز بودند مشخص شد که آلمان ها هنوز مشکل هدایت و کنترل را حل نکرده بودند.در نهایت بنا به دستور استالین رییس پلیس مخفی Beria مامور شد شکل دفاعی روسیه را در مقابل بمب افکن های آمریکایی حل کند.پسر Beria در یکی از دفاتر طراحی موشکی که توسط شخصی به نام Kuksenko اداره می شد کار می کرد.Beria بدعت گذاری جالبی نمود و مهندسین زندانی روس و آلمانی تبار را به خدمت گرفت.دفتر طراحی KB-1 سامانه دفاعی موشکی S-25 را در زمان مقرر تحویل داد.در سال 1953 با انجام تست های این سامانه خطوط تولید آن در اطراف مسکو فعال شد.این نخستین موشک روسی بود که در غرب به نام SA-1 Guild نام گذاری گردید.پس از مرگ استالین توسعه موشک های زمین به هوا بیشتر بر پایه ی تجارب مهندسین روس و استاندارهای بومی روسیه دنبال شد.ککسنکو و پسر Beria از پست های خود بر کنار شدند و دفتر طراحی رقیب آنها مامور طراحی نسل بعدی سامانه های دفاع هوایی شد.
طراحی و توسعه اغلب موشک هایی که در نیروی هوایی مورد استفاده قرار می گرفت بیش از 50 سال توسط شرکتی که به وسیله Pavel Dmitrivich Grushin تاسیس شد صورت می گرفت.تا مرگ گروشین در 29 نوامبر 1993 این شرکت معروف به Fakel MKB بیش از 16 نوع موشک زمین به هوا 0 ساختار بهینه شده از این دست سامانه ها تولید نمود و به بیش از 50 کشور جهان صادر کرد.اضافه بر این تشکیلات بسیاری از دفاتر طراحی موشکی در حوزه های یاد شده فعالیت می کردند.در این جا تنها به ذکر نام برخی از این مراکز طراحی بسنده می کنیم:Efremov,Tikhomorov,Lyapin,Lavochkin,Lyulev

ماهنامه هوا و فضا

[SAEID 2,832]

خوب روسها در صنعت موشک سازی از بقیه جهان پیشرفته تر هستند و تجربه بیشتری دارند همانطور که آمریکا در صنعت هواپیماسازی یک قدم از روسیه جلوتر بود. البته این فاصله ها بعد از اواخر جنگ سرد کمتر شده است یعنی آمریکا خود را به سطح فناوری موشکی روسیه رسانده و روسیه هم در صنعت هوانوردی بسیار بهتر از گذشته شده است.