امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

ساخت و مونتاژ يك هواپيماي خارجي براي بدست آوردن تكنولوژيهاي مورد نياز روز لازمه.بعد از اون مي شه يك هواپيماي چند منظوره براي استفاده در شرايط مختلف و بدون كمك عامل سوم ساخت. البته تلاش مهندسان داخلي در ساخت هواپيماهاي جنگنده صاعقه و آذرخش قابل تحسينه.اما ساخت يك جنگنده تمام عيار و بدون استفاده از مهندسي معكوس نيازمند دارا بودن تكنولوژي هاي روزه كه ما بايد با ديپلماسي مدبرانه و تلاش متخصصينمون به اون دست پيدا كنيم.اون وقت مي تونيم بگيم كه ما در ساخت جنگنده به خود كفايي رسيديم و براي عملياتي نگه داشتنشون به هيچ كشور ثالثي نياز نداريم. اين رويا نيست.اميدوارم در آينده نزديك شاهد اين تحول در عرصه نظامي و هوافضا باشيم. :lol:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

اما استفاده از موتور با تغییر رانش میتونم بگم اصلا لازم نیست و بجز هزینه اضافی فایده دیگری ندارد. نقشه برداری از عوارض زمین هم که بیشتر از رادار جنگنده به تجهیزات آن مربوط میشود و لازم هست که چنین غلافی ساخته شود. خاصیت پنهانکاری هم برای اینکه هزینه افزایش نیابد بهتر است که با استفاده از روش تغییر شکل بدنه جنگنده را نیم پنهانکار کنیم و استفاده از مواد جاذب امواج رادار گران تمام میشود.

سعید جان یه زمانی هم خرید تامکت ها دور ریختن پول فرض می شد(من خودم منتقد نوع خرید هستم) ولی دیدیم که همین تامکت ها برای سه دهه توانستند که از حریم هوایی کشور دفاع کنند. ببین دوست من ما اگه می خواهیم که برای چند دهه آسمان کشورمان امن باشه باید آینده رو هم پیش بینی بکنیم.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
گفتم که خرید تامکت انتخاب خوبی بود اما نوع خرید مفتضحانه. پنج میلیارد دلار سی سال قبل با توجه به اینکه ارزش دلار حداقل یک سوم آن زمان شده است میشود 15 میلیارد دلار امروز و این در حالی است که همین امروز (امروز که نه چند سال قبل) قیمت جنگنده F-14B را خود شرکت سازنده 18 میلیون دلار اعلام کرده بود. یعنی اگر امروز این جنگنده ها را بخریم آن هم نوع بی با احتساب هزینه تسلیحات و آموزش پرسنل و قطعات یدکی میشود حدود 3 میلیارد دلار که از 5 میلیارد دلار آن زمان هم کمتر است.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
جداً . من نمیدونستم.فکر میکردم ما اف 14 را به همان قیمتی که به نیروی دریایی ایلات متحده فروخته شد خریدیم. در موردش بیشتر توضیح بدید. موفّق باشید Mr.Fox

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
متاسفانه اطلاعات بیشتری ندارم و این مطلب رو در یک مقاله خارجی خونده بودم که درباره اف14های نیروی دریایی آمریکا بود و قیمت هر فروند رو نوشته بود که اون زمان برای اقتصاد آمریکا زیاد بود و نیروی هوایی نتونست اف14 سفارش بدهد. اف14 بین سالهای 1968 الی 1970 ساخته شد و این زمانی بود که هزینه تمام شده هر فروند F-4E برای نیروی هوایی آمریکا در حدود یک میلیون دلار بود ولی یهو جنگنده ای ساخته شد که چندین برابر گرانتر بود و جنگ ویتنام بودجه ای برای نیروی هوایی باقی نگذاشته بود تا این جنگنده گران را خرید کند. بعدها هم با ساخت اف15 که ارزانتر بود طرح خرید اف14 کنسل شد.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
اقا سعید یک طرفه قاضی نرو همین اف 14 های گرون قیمت از نظر شما در جنگ نزدیک به 140 فروند هواپیمای عراقی رو نابود کردند اگه نصف این هواپیماها برای بمباران شهر های ما امده بودند چه خسارتی به زیربناهای اقتصادی ما وارد می شد چقدر از مردم کشور کشته می شدند اگه شاه بابت این اف 14 ها 10 میلیارد دلار هم که میداد باز هم کار خوبی کرده بود توی همین نظام سالیانه چقدر ما داریم پول به حزب الله و سوریه به عنوان باج پرداخت می کنیم تا در کنار ما باشند البته من این کار ایران رو بد نمی دونم باعث می شه جبهه ایران لب مرز های ایران نباشه در ضمن اون موقع شوروی مثل حالای امریکا یک تهدید بالاقوه بود اگه پول خرج کردن اون موقع بد بود پس الان هم باید بد باشه توی انتخاب جنگنده بومی رو سیه نمی یاد سوخوی 35 رو در ایران مونتاژ بکنه یه s300 رو انکار میکنه که به ما بده اون وقت حرف از مونتاژ هواپیما در ایران می زنید

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

من نمیدونستم.فکر میکردم ما اف 14 را به همان قیمتی که به نیروی دریایی ایلات متحده فروخته شد خریدیم.

فقط خدا می دونه که تیمسار طوفانیان و چند واسطه دیگر چقدر از این معامله به جیب زدند، البته خود شاه ملعون رو هم نباید از قلم انداخت.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

اقا سعید یک طرفه قاضی نرو
همین اف 14 های گرون قیمت از نظر شما در جنگ نزدیک به 140 فروند هواپیمای عراقی رو نابود کردند اگه نصف این هواپیماها برای بمباران شهر های ما امده بودند چه خسارتی به زیربناهای اقتصادی ما وارد می شد چقدر از مردم کشور کشته می شدند اگه شاه بابت این اف 14 ها 10 میلیارد دلار هم که میداد باز هم کار خوبی کرده بود توی همین نظام سالیانه چقدر ما داریم پول به حزب الله و سوریه به عنوان باج پرداخت می کنیم تا در کنار ما باشند البته من این کار ایران رو بد نمی دونم باعث می شه جبهه ایران لب مرز های ایران نباشه
در ضمن اون موقع شوروی مثل حالای امریکا یک تهدید بالاقوه بود اگه پول خرج کردن اون موقع بد بود پس الان هم باید بد باشه
توی انتخاب جنگنده بومی رو سیه نمی یاد سوخوی 35 رو در ایران مونتاژ بکنه یه s300 رو انکار میکنه که به ما بده اون وقت حرف از مونتاژ هواپیما در ایران می زنید


لطفا یکبار دیگر پستهای قبلی منو بخونید بعد نظر بدید. گفتم که خرید اف14 انتخاب خوبی بود اما نوع خرید نه. یعنی چی که 10 میلیارد دلار هم میداد خوب بود؟ حالت خوبه؟ وقتی الان بعد از سی سال 80 فروند اف14 رو میشه با 3 میلیارد دلار خریداری کرد چرا باید اون زمان که ارزش دلار سه برابر امروز بود و درآمد کشور بسیار کم و بودجه نظامی هم تنها 1.8 میلیارد دلار در سال بود ما یک خرید بزرگ 5 میلیارد دلاری انجام میدادیم که نصف آن بصورت رشوه پرداخت شده و مابقی هم به چند برابر قیمت؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
اف14 جنگنده ای بود با آخرین سطح تکنولوژی آمریکا جهت انهدام موشکهای کروز ضدکشتی، رهگیری بمب افکن های استراتژیک شوروی و اسکورت جنگنده بمب افکن های ناونشین نظیر A-6 و F-18. از ابتدا هم قرار به صادرات آخرین سطح تکنولوژی آمریکا نبود اما با عقب کشیدن آمریکا در حمایت از کارخانهء گرومن به دلیل بدگمانی نسبت به هزینه ها و مقرون به صرفه بودن پروژهء تامکت، این شرکت جهت ساخت و تکمیل نمونه های اولیه تامکت با مشکل جدی مواجه شد. اردشیر زاهدی (سفیر ایران در آمریکا) و ارتشبد طوفانیان (وزیر دفاع)، از فرصت استفاده کرده و شاه را در جریان وضعیت پیش آمده می گذارند و بدین ترتیب 135 میلیون دلار وام توسط بانک ملی ایران به گرومن پرداخت می‏شود. اما به نظر من آنچه که اکنون در این سایت در باب وضعیت خرید تامکت توسط ایران ابراز می‏شود دور از واقعیت است. عامل اول در خرید تامکت به وسیلهء ایران، در سفر سال 1972 ریچارد نیکسون به تهران به وقوع پیوست. شکاری های میگ25 شوروی به هواپیمای حامل نیکسون در آسمان ایران نزدیک می شوند و چراغ های بیکن خود را خاموش و روشن مي‏کنند. در آن زمان، کاری از دست جنگده های شکاری F-4E نیروی هوایی شاهنشاهی ایران بر نمی‏آمد؛ زیرا که نه برد موشکهای اسپارو AIM-7E-2 به میگ25 ای که با سرعت بیش از 2 ماخ پرواز می‏کرد می رسید، و نه از نظر سرعت و کسب ارتفاع، فانتوم ها قادر به نزدیک شدن به میگهای25 روسی بودند. عامل دوم در اصرار ایران برای خرید تامکت، هشداری بود که توسط ازر وایزمن، وزیر دفاع وقت اسرائیل، در سفر ارتشبد طوفانیان به تل آویو، به وی داده شد. آری بن مناشه از یهودیان ایرانی ساکن اسرائیل و عضو (اکنون) بازنشستهء سازمان موساد است که در زمان جنگ 8 ساله ایران و عراق، یک واسطه و قاچاقچی فروش سلاح (نظیر قطعات فانتوم و موشکهای هاوک) به ایران بود. بن مناشه در کتاب خود به نام Profits of War برخی از گفتگوهای انجام شده بین وایزمن و طوفانیان را افشا مي‏کند. وایزمن از خطر جدی مسلح شدن رژیم بعث عراق به شکاری بمب افکن های میراژ اف1، موشکهای زمین به زمین اسکاد و بمب افکن های سنگین Tu-22 برای امنیت ایران می گوید. نیروی هوایی ایران در سال 1972 برای مقابله با قدرت رو به افزایش دشمنی قدیمی اش عراق، تنها دو انتخاب داشت: F-15A Eagle و F-14A Tomcat. هر دو جنگنده به دلیل تازگی، بسیار گران قیمت بودند. موشکهای سری C فونیکس در آخرین سال تولید، حدود 554 هزار دلار به نیروی دریایی ایالات متحده فروخته شدند و این در حالی بود که اولین سری از موشکهای فونیکس یعنی AIM-54A ، قیمتی در حدود یک میلیون دلار داشتند. F-14A نیز علیرغم نداشتن قابلیتهای هوا به زمین، قیمتی در حدود 38 تا 45 میلیون دلار داشت. با افزایش تولید، از هزینه ها کاسته شد به نحوی که مدل F-14D در سال 1990 نهایت به همان قیمت سال 1972 مدل A به نیروی دریایی فروخته می‏شد. می بینیم که پیچ و خم های فراوانی پیموده شد تا تامکت بتواند در اختیار ایران قرار گیرد. شاید و چه بسا به طور قطع، یکی از دلائل زنده ماندن پروژهء تامکت و همچنین امکان پذیری فروش آن به ایران، وام پرداختی توسط بانک ملی ایران بود. به گمان من، در سال 1350، صنعت و دانش فنی ایران در حد طراحی یک شکاری نسل چهار با بالهای متغیر، کامپیوتر کنترلر همزمان و چندگانهء اهداف هوایی، رادار پرقدرت پالس داپلر با توانایی پائین نگر و همچنین ساخت و تولید موشکهای فوق دوربرد فونیکس نبود! اگر چنین توانایی با هزینه کردن دلاری و ریالی حاصل می‏شود، اکنون که سالهاست به دلیل تحریم غرب، از دست‏یابی به موشکهای اسپارو و فونیکس محروم مانده ایم، باید سالها پیش توانسته بودیم چنین موشکهایی را (و نه خود تامکت!) در داخل تولید کرده باشیم! نیروی هوایی ایران با توجه به تحریم های غرب، که این نیرو را از دست‏یابی به تولیداتی چون F-15E و F-16 Block 60 محروم داشته است، سعی دارد با بهینه سازی تجهیزات موجود، عمر خدمتی آنها را افزایش دهد. این نهایت توانمندی صنایع ایران در دههء 80 شمسی و نه دههء 50 شمسی است: ساخت پروفیل قطورتر برای دماغه جهت نصب رادار بزرگتر و پرقدرت تر، بهبود وضعیت جای گیری چرخها، برخی تغییرات در چینش آلات دقیق کابین، و . . . بر روی اف5 اعمال می شوند تا به بر عمر خدمتی این جنگنده‏ها بیفرایند. با نصب یک رادار قوی تر نظیر N011 یا N019 ساخت فازترون، و تعبیهء جایگاههای جدید حمل سلاح جهت امکان پذیری نصب موشکهای هوا به هوای دوربرد، می تواند حداقل 5 تا 10 سال به عمر خدمتی اف5 ها اضافه کند. از اف5 و بهینه سازی آن گفتم تا در نظر آید که هیچگاه زیرساخت لازم جهت تولید یک جنگنده در داخل وجود نداشته است و این امر در دههء 50 شمسی نیز از محالات بوده و با صرف هر مقدار هزینهء ریالی و دلاری، قادر نبودیم شکاری پرقدرتی همچون تامکت را در ظرف دو سال، به خدمت گیریم؛ و از توضیحات من نیز انتظار می رود بدانیم که به خدمت گیری اف14 توسط ایران، با هوشمندی و وقت شناسی صورت گرفته است؛ اگر هم به فرض پولی بابت دلالی (من قبول ندارم) به جیب طوفانیان یا اردشیر زاهدی رفته باشد، باز بهتر است از اینکه این پول به جیب یک غیر ایرانی غیرهمزبان و غیرهم فرهنگ (عرب) برود. اگر در سال 2006 که اف22 رسمن عملیاتی شد، کشوری می توانست آن را برای نیروی هوایی اش خریداری کند، همانند خرید اف14 در سال 1972 توسط ایران است. امیدوارم جوانان آن کشور نگویند که باید به جای خرید اف22، خودمان رپتور طراحی می کردیم! نظرتان در مورد 30 سال بعد چیست؟ جوانان 30 سال بعد در مورد وضعیت فعلی چه خواهند گفت؟ آیا نمی گویند به جای خرید یا ساخت انواع اقسام موشک، چرا به سمت تنش زدایی نرفتند؟ چرا به جای توجه کافی به مشکلات گوناگون داخلی اقدام به صرف میلیونها دلار جهت آبادسازی جنوب لبنان کردند؟ با خرید اف14، بانی آن را به راحتی و بدون هیچ مطالعه ای ملعون نامیدید؛ خدمات تربیت یک ارتش قدرتمند و مجهز به سلاح های روز را با چند کلمه تایپی به مسخره گرفتید؛ 30 سال بعد نیز آیا به دست اندکاران فعلی معلون خواهند گفت؟ امیدوارم بدتر از آن را نگویند. در ضمن هرکار کردم شناسهء قبلی من فعال نشد. (ظاهرن سیستم تغییر رمز و لاگین شدن پس از حذف کوکی ها خیلی پیچیده طراحی شده)
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
reza6662, توضیحات جالبی بود! شما تنها به ظاهر قضیه نگاه میکنید! بحث ما بر سر کیفیت و خدمات اف14 نیست بلکه بر سر نوع خرید آن است. مثال هم زدم تا دوستان بهتر متوجه قضیه شوند. ما میتوانستیم بجای آن 5 میلیارد دلار اگر واقعا آمریکا دوست ایران بود و میخواست به ایران کمک کند نه اینکه محصولاتش را به 5 برابر قیمت بندازد به ایران با نصف کارایی! تنها با یک میلیارد دلار کارخانه تولید اف14 با تمام قطعات و تسلیحات آن ایجاد کنیم و هر فروند را با توجه به حذف چند سیستم آیونیکی حیاتی فقط با 10میلیون دلار تولید کنیم.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
هزينه هايی که به حزب الله پرداخت ميشه در مقابل پول نفت هيچی به حساب نمی آد شايد از سالی 50 ميليون دلار هم بيشتر نره ولی در صورت عدم پرداخت همين پول کم ممکن بود اسرايي الان به ايران حمله کرده باشه ( ممکن بود) شما مطمين باشيد کهبا پولی که از تجهيز کردن يک گروه 4 هزار نفریو آباد کردن چند تا شهرک در جنوب لبنان پس انداز می کرديم نمی شد رفت جنگنده ساخت من فکر کنم مشکل شما فقط عرب بودن اين افراد هست ! ولی خودم با خريد اف 14 ها و حتی نوع خريد کاملا موافقم !

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
ما بايد بيشتر روي جنگندههاي بومي سرمايه گذاري كنيم ٠ :lol:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ولی خودم با خريد اف 14 ها و حتی نوع خريد کاملا موافقم !


خوب پس خدا شفا بدهد! شما میخای ده برابر قیمت خرید کنی به خودت مربوط هست ولی من نمیخام و بابت این قضیه که شاه بیت المال رو اینطوری به هدر داد هرگز حلالش نمیکنم تا برای همیشه بره قعر جهنم و حال کنه! چون منم تو اون پول سهم داشتم.


عزيز من راه ديگه اي وجود نداشت وقتی به غذا نياز داری و اگر نخوری ميميری هر چقدر قيمت داره
بايد پرداخت کنی شما هم شاه رو حلال نکن شايد اگر اون هواپيما ها رو نخريده بود
شما الان داشتی به عربی تايپ می کردی اينجا اسم اين سايت هم بود الميليتاری

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
مگه همه کشورها از اف14 استفاده میکردن و جنگنده مناسب دیگه ای نبود؟ همین اسرائیل بدون داشتن اف14 هم موفق به رهگیری میگ25های سوریه شد. در ضمن میگ25 چندان خطری برای هواپیماهای ما نداشت و در ارتفاع پائین برتری از آن اف4 و اف5 بود. کلی جنگنده دیگه وجود داشت و میشد یکی دیگه که قیمت مناسبتری دارد بخریم.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط TANK
      تاريخچه هواپيما
      مدل Il-76 که ناتو آن را «کاندید» نامید یک هواپیمای باری است که برای جایگزینی با توربوپراپ های قدیمی تر An-12 تولید شد تا بتواند در پروازهای نظامی و غیر نظامی ایفای نقش کند. پس از طراحی هواپیما در اواخر دهه 1960 اولین ایلیوشین 76 در 25 مارس 1971 به پرواز درآمد. پس از انجام تست های موفق پروازی تولید رسمی Il-76 در سال 1975 آغاز شد و اولین هواپیما در همان سال به آئروفلوت تحویل شد. Il-76 دارای بال های بسیار بلند، چهار موتور، بالچه های سه شکافه لبه فرار، دم T شکل و درب بزرگ در عقب هواپیماست که انجام عملیات بارگیری را آسان می کند. همچنین یکی از معیارهای طراحی Il-76 این بود که نیازی به عملیات زمینی نداشته باشد تا بتواند در فرودگاه و حتی باندهای کوچک نیز کارایی داشته باشد. این نکته به ویژه در ماموریت های نظامی از اهمیت زیادی برخوردار است. انواع مختلفی از Il-76 ساخته شده است. بعضی از این مدلها عبارتند از: Il-76T با ظرفیت حمل سوخت بیشتر، Il-76TD با موتورهای D30KP2 و وزن برخاست بالاتر و وزن بار بیشتر و پرواز در ارتفاع بالاتر، Il-76MF نیز از کشیده شدن مدل پایه به دست آمده است که اولین پروازش را در 1 آگوست 1995 انجام داد. مشتری اصلی این مدل نیروی هوایی روسیه است. ایلیوشین همچنین استفاده از موتورهای غربی CFM56 را برای مدلهای قدرتمندتر در نظر گرفته است. از ایلوشین 76 برای ماموریت های مختلفی همچون آتش نشانی، کنترل و پیش اخطار هوابرد و سوخت رسان نیز استفاده می شود.

      مشخصات فني
      موتور:
      چهار موتور توربوفن آویاویگاتل(سولیف) D30KP
      چهار موتور توربوفن آویاویگاتل PS90AN برای Il-76MF

      بیشترین رانش موتور:
      117.7kN :D30KP معادل 26,455lb
      156.9kN :PS90AN معادل 35,275lb

      عملکرد:
      بیشترین سرعت کروز: 780km/h
      برد: 5,200km معادل 2,805nm با 40 تن بار

      اوزان:
      وزن خالی عملیاتی: 101,000kg معادل 222,665lb
      بیشترین وزن برخاستن: 200,000kg معادل 440,925lb

      ابعاد:
      طول: 53m معادل 174ft
      ارتفاع: 14.76m معادل 48ft
      دهانه بال: 50.50m معادل 165ft
      مساحت بال: 300m² معادل 3,229.2sq ft

      گنجایش:
      خدمه پرواز: شامل 5 نفر از جمله دو خلبان، مهندس پرواز، ناوبر و کاربر ارتباطات رادیویی.
      بار: قادر به حمل 44 تن بار.

      سفارش و تولید:
      بیش از 900 فروند Il-76 ساخته شده است.


      منبع:takeoff
    • توسط F14AA
      تیمسار سرتیپ دوم جلیل زندی، خلبان قهار شکاری تامکت و تکخال برتر نیروی هوایی ایران بود. او که در تمام دوران جنگ ایران و عراق به خدمت مشغول بود، دارای کارنامه درخشانی است و رکوردهایی که در شکار جنگنده های عراقی بر جای گذاشت عنوان بهترین تکخال تامکت جهان را برایش به ارمغان آورد.جلیل زندی در تاریخ ۱۲ اردیبهشت ماه سال ۱۳۳۰ در شهرستان گرمسار دیده به جهان گشود. پدرش عزت اله زندی تکنسین راه آهن و مادرش گوهرتاج فولادی خانه‌دار بود. جلیل به همراه خانواده اش تا پایان کلاس نهم دبیرستان (سال ۱۳۴۴) در گرمسار زندگی می‌کرد و به علت انتقالی پدرش به تهران (محله خانی آباد) آمد . او دوره دبیرستان را در تهران، دبیرستان وحید به پایان رساند و در سال ۱۳۴۷ دیپلم گرفت .در آن دوران او در آزمون ورودی دانشگاه پهلوی شیراز در رشته مهندسی کشاورزی پذیرفته شد، اما به علت زیادی مخارج از رفتن به شیراز بازماند. به دلیل آن که سن اعزام به سربازی در آن دوران بیست سالگی بود او باید دو سال صبر می‌کرد و چون بدون کارت پایان خدمت سربازی، اجازه استخدام در ادارات را نداشت به ارتش پیوست. او در اواخر سال ۱۳۴۸ به عنوان همافر به نیروی هوایی ارتش پیوست، اما پس از چند ماه در اوایل سال ۱۳۴۹ به علت علاقه‌ای که به خلبانی داشت به عنوان هنرآموز خلبانی به آمریکا اعزام شد و پس ازگذراندن یک دوره ۱۴ ماهه در آمریکا به عنوان خلبان به ایران بازگشت.
       



      در بازگشت زیر نظر شهرام رستمی که به تازگی به عنوان معلم پرواز معرفی شده بود به فراگیری پرواز با هواپیمای F4 -E گمارده شد. او مطابق معمول دوره‌ها را به خوبی گذراند. این موضوع باعث دوستی زندی با ایشان شد که همواره تحت الشعاع احترام متقابل استاد-شاگردی بود.وی درتاریخ بیست و ششم آبان ماه ۱۳۵۷ دوره خلبانی اف-۱۴ای را گذرانده و از آن پس در پایگاه هشتم شکاری اصفهان به خدمت ادامه داد. زندی که پیش از پیروزی انقلاب از خلبانان با تجربه تامکت بود، پس از انقلاب نیز سابقه درخشانی با F-14 از خود به جای گذاشت.در نخستین روز جنگ هنگامی که هواپیماهای عراقی فرودگاه مهراباد را بمباران کردند او برای دیدن بستگانش در تهران به سر می‌برد که با شنیدن خبر بمباران فورا به اصفهان بازگشت. پس از آغاز جنگ نیز در خدمت نیروی هوایی ایران باقی ماند و در کنار دوستان و همرزمانش به دفاع از مرزهای کشور پرداخت. سروان زندی در عملیات معروف به 140 فروندی در روز اول مهرماه 1359 در پرواز پوشش هوایی شرکت فعال داشت.
       



      زندی گرچه ابتدا با فانتوم پرواز می کرد، اما شهرتش بیشتر به‌عنوان خلبان جنگنده F-14 است. وی دارای دست کم 9 پیروزی هوایی تایید شده و 2 پیروزی احتمالی است. این لیست بلندبالا شامل ۴ فروند میگ 23، ۲ فروند سوخو 22، ۲ فروند میگ 21 و ۳ فروند میراژ اف1 می‌باشد.از این رو او به عنوان موفقترین خلبان شکاری ایرانی و موفقترین خلبان اف-۱۴ شناخته می‌شود.زندی چندین سال در پایگاه هشتم شکاری اصفهان خدمت می کرد که یکی از پایگاههای اصلی تامکتهای ایرانی به شمار می رفت و نقشی بسزا در تامین امنیت آسمان کشور و مقابله با تجاوزات هواپیماهای عراقی ایفا می کرد. بهمن ماه 1366یکی از ماههای پربار برای گردان 81 شکاری بود. خلبانان این گردان 5 پیروزی تثبیت شده و دو پیروزی احتمالی، ضد جنگنده های F1EQ-5/6 به اضافه انهدام یک فروند بمب افکن B-6D را در کارنامه خود ثبت کردند. درباره دو پیروزی احتمالی گفتنی است این پیروزیها در نخستین نبرد هوایی که گردان 81 شکاری نخستین F-14 خود را از دست داد، حاصل شدند. در این نبرد سرگرد خلبان جلیل زندی نبرد بسیار سنگینی با 8 جنگنده میراژ عراقی آغاز و دو تیر موشک سایدوایندر به سمت آنها شلیک کرد.
       



      با توجه به حجم فوق العاده درگیری، خلبانان تامکت فرصت ردیابی موشکهای خود را پیدا نکردند. متأسفانه در این درگیری نابرابر تامکت سرگرد زندی هدف چندین تیر موشک R550 و یک تیر موشک سوپر 530D قرار گرفت، اما خلبان زبردست ما لاشه عقاب را از دست کفتارها بیرون کشید و با یک موتور صدمه دیده راه بازگشت را پیش گرفت. ولی تنها موتور باقیمانده دیگر یارای همراهی هواپیما را نداشت و با کمال تأسف، خلبانان ما مجبور شدند خروج اضطراری کرده و تامکت را به آغوش آبهای نیلگون خلیج همیشه فارس بسپارند.این آخرین مأموریت جنگی سرگرد خلبان زندی بود که تا آن تاریخ با 9 پیروزی تثبیت شده و 2پیروزی احتمالی، لقب پرافتخارترین خلبان F-14 را به خود اختصاص داده بود. زندی در اواخر دوران خدمت به درجهٔ سرتیپ دومی ارتقای درجه یافت و در سال 1370 بازنشسته شد.امیر سرتیپ خلبان فضل الله جاوید نیا در کتاب "نبرد در آسمان" از زندی به نیکی یاد کرده و در مورد همرزمش چنین گفته است: "از مرحوم زندی می توان به عنوان یکی از برترین خلبانان اف 14 نام برد. ایشان در همه موارد نمونه بود. خط، سخنرانی، آواز و در مرحله آخر در پرواز با هواپیمای اف 14 جزو بهترین خلبانان بود. مرحوم زندی تا پایان جنگ پروازهای زیادی انجام داد و بعد از جنگ هم به عنوان مدیر طرح و برنامه منصوب شد. سپس معاون برنامه نیروی هوایی شد و تا زمان بازنشستگی هم در همین پست باقی ماند... مرحوم زندی از دوستان شجاع و باسواد من بود. خاطراتی را که با ایشان داشتم، هرگز فراموش نمی کنم."
       



      سرانجام عقاب تیزپرواز آسمان ایران، موفقترین خلبان شکاری ایرانی و تکخال تامکت جهان پروازی ابدی را آغاز کرد. تیمسار جلیل زندی در 12 فروردین ماه سال ۱۳۸۰ در جریان یک سانحه رانندگی در جاده هراز و در منطقه رودهن یا یک دستگاه کامیون تصادف کرد و به همراه همسرش زهرا محب شاهدین جان باخت. از وی 3 فرزند پسر به یادگار مانده است. بی گمان زندی یکی از خلبانان شاخص ایران و آسیاست که با توجه به بازنشستگی تامکت در آمریکا، نزدیک شدن به رکورد او به عنوان برترین تکخال تامکت دست نیافتنی به نظر می رسد.

       



       
      *****************************************

       
      منبع
    • توسط Arash
      من چند وقت پیش یه فیلم دیدم که در اون با جناب سپهبد برزین مصاحبه شده بود در مورد زمانی که قرار بود بین اف 14 و اف 15 یک هواپیما انتخاب بشه

      که صحبت ها ایشون من رو به فکر فرو برد
      که ما با خرید 70 فروند اف 14 و عدم تحویل موشک های سایدواندر و اسپاروی قابل نصب بر روی این هواپیما . مشکل استفاده از موشک فونیکس در سال های 65 و 66 و مشکل ذاتی موتور این پرنده افسانه ای در کنار نکات مثبت اون مثل رادارش که خود مینی آواکس بود و برای پوشش کشور ما که مناطق کوهستانی زیای داره بهترین انتخاب ممکن است .

      در مقابل 280 اف 15 به هزینه نگهداری پایین تر و مچ بودن موشک های مورد استفاده فانتوم ها و تایگر ها بر روی این پرنده ، عدم نیاز به به خرید تجهیزات اضافی ( البته اگه شاهکار هایی که خلبان ها عربستانی با این هواپیما انجام میدن رو در نظر نگیریم )

      که البته این مقایسه رو ما با وجود پیروزی انقلاب و اتفاقات بعد از آن باید بررسی کنیم ( چون اگر تمام موشک های مورد نیاز اف 14 تحویل میشد و مشکل موتور هم با تعویض اون حل میشد به نظر من اف 14 حتی با تعداد کمتر نسبت به اف 15 انتخاب خیلی بهتری برای ما بود ) که اگر با تمام شرایط انقلاب و جنگ اگر اف 14 خریده بودیم برای ما بهتر بود یا اگر اف 15 خریده بودیم .
      ممنون میشم نظر شما رو هم بدونم
       
      دانلود فیلم
    • توسط HIT-LER
      همه چیز درباره بشقاب پرنده ها هر اطلاعات شواهد فیلم عکس معرفی کتاب و.....
      در ..


      برای نمونه چند عکس در اختیارتون میذارم :


      ناشناخته های فرازمینی
      ناشناخته های فرازمینی

      http://img30.picoodle.com/img/img30/4/3/16/f_Disc039m_2d3060b.jpg
      http://img02.picoodle.com/img/img02/4/3/16/f_ufodomirm_d752a27.gif
      http://www.bia2upload.com/files/9ckj9chpfg191e6qel3o.gif



      عکسها را به سایت imagecave.com آپلود کنید.
      از ارسال یک پست در چند تاپیک هم خودداری کنید.
      SAEID
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.