تاپیک جامع بررسی بدون سرنشین های عبری تاپیک جامع بررسی بدون سرنشین های عبری

[mehran55 20,860]

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ؛ ادامه بررسی پهپادهای رژیم صهیونیستی رو به اتفاق هم ادامه میدهیم :

 

 

اژدهای سبز

IAI Green Dragon

 

 

گرین دراگون : شاید یکی از پهپادهای انتحاری کمتر شناخته شده صهاینه باشد. این پهپاد که توسط صنایع هوا-فضای اسرائیل IAI ساخته شده ، اولین رونمائی خود را  در نمایشگاه هوائی سنگاپور در فوریه سال 2016 میلادی انجام داد.

 

این پهپاد برای انجام وظایف اطلاعاتی ، نظارتی و شناسایی (ISR) طراحی شده است تا مورد استفاده توسط واحدهای کوچک نیروی زمینی و نیروهای عملیات ویژه قرار بگیرد. 

 

علاوه بر ماموریت های ISR ، این سلاح می تواند با کلاهک 3 کیلوگرمی خود به اهداف ثابت و متحرک حمله کند.

این هواپیمای بدون سرنشین در رده پهپادهای کم هزینه است و می تواند برای مدت زمان 1.5 ساعت و برد 40 تا 50 کیلومتر از محل شلیک دورتر شود.

 

 

طبق ادعای IAI این پهپاد دقت اصابت حدود 1 متر (CEP= احتمال خطای دایره ای) را ارائه می دهد.

 

 

این پهپاد دارای وزن کلی 15 کیلوگرم است و بخاطر قابلیت جمع شوندگی بال ، امکان حمل 12 الی 16 فروند آن برای پرتاب توسط لوله های کنیستر نصب شونده بر روی وسائل نقلیه کوچک چرخدار ( نیروی زمینی ) یا شناورهای دریائی ( نیروی دریائی ) را دارا می باشد.

 

در انجمن تاپیکی در خصوص این پهپاد اسرائیلی وجود ندارد

https://en.wikipedia.org/wiki/IAI_Green_Dragon

 

ادامه دارد...

-------------

پ.ن 1 : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند

پ.ن 2 : انشاءالله اگر عمری باقی بود ، در پست های آینده به سایر پهپادهای اسرائیلی خواهیم پرداخت.

[mehran55 20,860]

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ؛ ادامه بررسی پهپادهای رژیم صهیونیستی رو به اتفاق هم ادامه میدهیم :

 

 

روح

IAI Ghost

 

 

گوست یا روح : یکی از پهپادهای شناسائی رزمی کمتر نام آشنای صهاینه باشد. این پهپاد که توسط صنایع هوا-فضای اسرائیل IAI ساخته شده ،  در سال 2011 میلادی ساخته شده است.

 

این پهپاد که ظاهری شبیه به نسخه مینیاتوری هلیکوپر شینوک دارد برای انجام وظایف اطلاعاتی ، نظارتی و شناسایی (ISR) طراحی شده است تا مورد استفاده توسط واحدهای کوچک نیروی زمینی ، نیروهای پلیس ، نیروهای اطلاعاتی و نیروهای عملیات ویژه قرار بگیرد. 

CH-47 Chinook

 

 

نوع نشست و برخواست عمودی این پهپاد ، به کاربر اجازه می دهد که در زمین های دارای پوشش متراکم ، مناطق کوهستانی ، مرداب ها و محیط های شهری ؛ به سادگی و سهولت مورد استفاده قرار بگیرد. 

 

این پهپاد دارای مداومت پروازی 30 دقیقه و یا پیمایش مسیر 4 کیلومتر می باشد.

 

این پهپاد دارای وزن کلی 4 کیلوگرم است و پس از جمع شدن و قرار گرفتن در چمدان حمل خود ، قابلیت حمل توسط یک سرباز را دارا است.

 

 

 

 

ادامه دارد...

-------------

پ.ن 1 : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند

پ.ن 2 : انشاءالله اگر عمری باقی بود ، در پست های آینده به سایر پهپادهای اسرائیلی خواهیم پرداخت.

 

.

[alrkhs 4,569]

به نام خدا

IAI Heron / Machatz-1

هواپیمای بدون سرنشین (UAV) (2005)

 

 

IAI Heron (که با نام Machatz-1 هم شناخته می شود) هواپیمای بدون سرنشین مدرنی است که در حال حاضر در چندین نیروی نظامی در سراسر جهان مورد استفاده قرار می گیرد. (IAI پهپاد Heron را در رده سامانه هوایی بدون سرنشین (UAS) طبقه‌بندی می کند). Heron توسط صنایع هوافضای اسرائیل (IAI) (شاخه Malat) توسعه داده شده است. این پهپاد یکی دیگر از سری سامانه های پهپادی در دسترس ارتش هاست که در عین نگه داشتن خلبان در مکان امن، برای بررسی حرکات دشمن، ثبت فعالیت های ماموریتی و شناسایی اهداف بالقوه استفاده می شود. Heron ویژگی هایی دارد که به آن اجازه می دهد در ارتفاع، برد و مداومتی به همکاری با نیرو های زمینی و هوایی بپردازد که توانایی های هر نیروی جنگنده ای را افزایش می دهد.

سامانه Heron از هواپیما ها و ایستگاه کنترل زمینی تشکیل می شود. بسیاری از امکانات و عملکرد هایش برای خودکار بودن طراحی شده است از جمله عملیات در نقطه مکان از پیش تعیین شده و برخاست/فرود خودکار. هدایت آن از طریق گیرنده GPS است و ارتباط با کنترل زمینی به وسیله رله ماهواره ای (SATCOM) یا سامانه لینک داده ی در خط دید (LoS) زمینی انجام می شود. Heron مسلح نیست اما می توان از آن برای کسب اطلاعات هوایی برای واحد های زمینی و هوایی همراه در همه شرایط جوی و به صورت بی وقفه استفاده کرد. Heron همانند سایر پهپاد های این کلاس، می تواند در مسیر های از پیش برنامه ریزی شده پرواز کند یا به صورت مستقیم توسط خدمه زمینی کنترل شود. اپراتور زمینی همچنین می تواند در هر زمانی، فعالیت های خودکار پهپاد را به دست بگیرد. سامانه الکترواپتیکال TV/IR، رادار روزنه مصنوعی (SAR) و رادار گشت دریایی (MPR) از دیگر سامانه های داخلی Heron است.

Heron همانند سایر پهپاد هایی که در نیرو های مسلح جهان خدمت می کنند، شکل هواپیما های مرسوم و معمولی دارد که ویژگی شاخص آن بال های بلندش است که در سطح بالایی بدنه نصب شده است. بدنه اصلی آن صاف است. در جلو یک برجستگی قرار دارد که تجهیزات مورد نیاز را در خود جای می دهد. شکم هواپیما نیز برجسته است و الزامات ذخیره ای داخلی مانند محموله در آن قرار می گیرند. زائده هایی از بال ها خارج می شوند که به 1 جفت باله دمی عمودی متصل می شود. باله های دمی در پایه خود به توسط یک صفحه افقی به هم وصل اند. بدنه با زاویه ای تند تمام می شود. یک موتور در این قسمت قرار دارد که یک ملخ 2 پره را می گرداند. بخش زیرین از 2 چرخ تکی اصلی و یک پایه در دماغه تشکیل شده که همگی جمع شونده اند. Heron حدود 9 متر طول و 16 متر طول بال دارد. حداکثر وزن برخاست آن 1150 کیلوگرم است و می تواند محموله هایی با وزن 250 کیلوگرم را حمل کند.

 

 

نیروی Heron از طریق یک موتور 4 سیلندر توربوشارژ آب و هوا خنک Rotax 914 اتریشی با قدرت 115 اسب بخار تامین می شود. موتور Rotax در بسیاری از پهپاد های نظامی استفاده می شود و از سری Rotax 912 تکامل یافته است. موتور در آرایش معمول pusher قرار دارد. حداکثر سرعت آن 207 کیلومتر بر ساعت است، 350 کیلومتر برد دارد و تا ارتفاع 9300 متری پرواز می کند. Heron در ترکیب پایه خود، می تواند حدود 40 ساعت در آسمان بماند.

هندوستان با 70 فروند بزرگ‌ترین مشتری خارجی Heron است. آذربایجان (5)، برزیل (30)، کانادا (2)، اکوادور (2)، آلمان (3)، یونان (3)، مراکش (6)، سنگاپور (2)، کره جنوبی (3)، ترکیه (10)، ایالات متحده (2) از دیگر استفاده کنندگان این پهپاد اند. استرالیا پیشتر از 2 فروند آن استفاده می کرد که در سال 2017 بازنشسته شدند. گفته می شود Heron های ترکیه پیشرفته‌ترین سری تولید شده اند.

Heron در 2 نسخه Heron 1 و Heron TP وجود دارد. Heron 1 پهپاد ارتفاع متوسط مداومت بالا (MALE) است که توانایی حمل 250 کیلوگرم محموله و مداومت 52 ساعته دارد در حالی که Heron TP نسخه به روز شده با تجهیزات پیشرفته‌تر است که مشخصات فنی بهتری دارد و چند منظوره است. Heron TP از طراحی Heron اصلی استفاده می کند اما به یک موتور توربوپراپ 1200 اسب بخاری مجهز است (ملخ 4 پره)، می تواند 1000 کیلوگرم محموله حمل کند و به ارتفاع 13700 متری برسد. توانایی های ارتقا یافته آن، مداومت پروازی را به 36 ساعت کاهش می دهد که البته در برابر ارتقا های صورت گرفته ناچیز است.

 

 

ارتش اسرائیل از هرون در طول جنگ غزه استفاده کرد. Heron با همکاری بالگرد ها و جنگنده های اسرائیلی، به همراه نیرو های زمینی پیش رونده، اطلاعات نظارتی به لحظه را به فرماندهان اسرائیلی ارائه می داد، بسیار متفاوت از روش کورکورانه که در دهه قبل استفاده می شد.

در ژانویه سال 2016، آلمان توافقی با اسرائیل صورت داد تا Heron TP را جایگزین سامانه های Heron I خود کند. در ماه آگوست، ارتش آلمان برنامه ای برای فرستادن 1 پهپاد شناسایی Heron به مالی داشت تا از فعالیت های سازمان ملل در آنجا حمایت کند.

در می سال 2017، هواپیمای بدون سرنشین Heron 1 توسط اسرائیل انتخاب شد تا جایگزین ناوگان هواپیمای سرنشین دار Sea Scan (Shahaf) شود. این نسخه از Heron به یک رادار ساخت Elta و مجموعه اپتیکی ساخت Taman مجهز است.

در فوریه سال 2018، هند انتظار دارد تا سال 2018، 10 سامانه  Heron TP را دریافت کند. در ماه جون، دولت آلمان با لیزینگ نمونه های Heron-TP از IAI موافقت کرد. Heron-TP در رقابت با MQ-9 ریپر مسلح جنرال اتمیکس پیروز شد. در ماه جولای، Heron-TP با ارتباطات ماهواره ای آزمایش شد (بخشی از "Team Artemis"). این قابلیت برای برنامه سامانه هواپیمای خلبان از راه دور (RPAS) نیروی هوایی سلطنتی کانادا الزامی بود. پهپاد Artemis براساس Heron TP ساخته شده و قرارداد با برنده بین سال های 2020 یا 2021 بسته می شود.

در مارس سال 2019، Heron TP یکی از پهپاد های حاضر در رقابت گارد ساحلی ژاپن برای خرید 12 پهپاد بود. IAI از "محموله مخصوص" برای سری Heron TP رونمایی کرد که کاربرد تاکتیکی این پهپاد بومی را بیشتر می کند. در ماه می، Heron TP برای خرید توسط کانادا با سری MQ-9B آمریکایی رقابت می کرد. در ماه ژوئن، IAI جزئیات نسخه کوچک‌تر با قابلیت برخاست کوتاه را با نام Heron-T منتشر کرد. این سری روی خودرو حمل می شود (نیاز به 2 کامیون) و برای استفاده محدود در خط مقدم تعیین شده است. نیروی آن از یک موتور Rotax با قدرت 100 اسب بخار تامین می شود که سرعت آن را به 222 کیلومتر بر ساعت می رساند. تا ارتفاع 7300 متری و برد 240 کیلومتری پرواز می کند. انتظار می رود تا سال 2019 وارد بازار شود.

در فوریه سال 2020، IAI نسخه توانمند تری از Heron با نام "Heron II را در نمایشگاه هوایی سنگاپور 2020 رونمایی کرد. Heron II به طور خاص روی بازار پهپادی آسیا متمرکز است. در ماه می، اعلام شد که یونان 2 فروند پهپاد دریایی Heron مجهز به رادار دریایی و تجهیزات EO را به صورت لیزینگی (با قابلیت خرید در انتهای قرارداد) برای نیروی هوایی خود به مدت 3 سال اجاره کرده است. از این پهپاد ها برای گشت دریایی مرز ها به دلیل بحران مهاجران/پناه جویان استفاده می شود. در ماه جولای، اولین Heron TP آلمان پرواز خود را توسط صنایع هوافضای اسرائیل انجام داد. این پرواز در بیست و ششم جولای سال 2020 صورت گرفت. در ماه اکتبر، آذربایجان از ناوگان پهپادی Heron خود در نقش ISR در جنگ با همسایه خود، ارمنستان، استفاده کرد. در ماه سپتامبر، IAI با موفقیت یک پهپاد Heron را در فرودگاه بین المللی بن گورین به زمین نشاند. این اولین بار در تاریخ بود که یک هواپیمای بدون سرنشین هم پای ترافیک تجاری عملیات کرد.

 

مشخصات

- سال ورود به خدمت: 2005

- وضعیت: در خدمت

- تعداد فروند ساخته شده: 206

- سازنده: صنایع هوافضای اسرائیل - اسرائیل

- کشورهای مصرف کننده: آذربایجان، برزیل، کانادا، اکوادور، آلمان، یونان، هند، اسرائیل، مراکش، سنگاپور، کره جنوبی، ترکیه، ایالات متحده

- نقش: حملات زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت)، جنگ ضد زیردریایی (مجهز برای جستجو، رهگیری و درگیر شدن با عناصر زیرسطحی دشمن تسلیحات مخصوص)، ضد کشتی (مجهز برای جستجو، رهگیری و درگیر شدن با عناصر سطحی دشمن توسط کسب اطلاعات بصری، پشتیبانی از رادار و تسلیحات موجود)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد)

- طول: 8.5 متر

- طول بال ها: 16.6 متر

- حداکثر وزن برخاست: 1150 کیلوگرم

– قوای محرکه: 1 موتور Rotax 914 با قدرت 115 اسب بخار که یک ملخ را در انتهای بدنه با آرایش pusher می چرخاند

- حداکثر سرعت: 207 کیلومتر بر ساعت

- ارتفاع پروازی: 9300 متر

- برد: 350 کیلومتر

- سرعت افزایش ارتفاع: 150 متر بر دقیقه

- تسلیحات: ندارد. محموله ماموریتی شامل تجهیزات اختصاصی مانند دوربین و حسگر

- نسخه ها: Heron (سری پایه)، Heron 1 (مدل تولیدی اولیه، 250 کیلوگرم محموله، 52 ساعت مداومت، ارتفاع 9144 متر)، Heron TP (هرون ارتقا یافته، 1000 کیلوگرم محموله، مداومت 36 ساعته، ارتفاع 13716 متر)، Harfang (نام تعیین شده توسط فرانسه)، Artemis (برپایه ی Heron TP، برای خدمت در نیروی هوایی سلطنتی کانادا)، Heron-T (نسخه کوچک‌تر که در سال 2019 معرفی شد، 10.6 متر طول بال با محموله 180 کیلوگرمی، موتور Rotax با قدرت 100 اسب بخار، 222 کیلومتر بر ساعت سرعت، ارتفاع 7315 متری و برد 240 کیلومتر)، Heron II (نسخه با توانایی های بهتر/پیشرفته‌تر که در نمایشگاه هوایی سنگاپور 2020 رونمایی شد)

 

 

منبع

[alrkhs 4,569]

به نام خدا

IAI ROTEM L

سامانه هوایی کوادکوپتر مهمات با مداومت بالای انتحاری (UAS) (2017)

 

 

ارتش اسرائیل همواره به دنبال تقویت رزمندگان زمینی ارتش با پهپاد های توانمند و در دسترس سوای پهپاد های موجود در نیروی هوایی اسرائیل بوده است. از آن جایی که جنگ شهری مرکز جنگ های اسرائیل است، قابل درک است که ناوگان پهپاد های آماده باش خود را برای کمک به نیرو های زمینی در مکان یابی و مورد هدف قرار دادن دارایی های دشمن استفاده کند و به پشتیبانی IAF نیاز نداشته باشد. یکی از گزینه های افزایش برد تاکتیکی ارتش اسرائیل، پهپاد ROTEM L از صنایع هوافضای اسرائیل (IAI) است.

 

 

ROTEM L به عنوان مهمات با مداومت بالای انتحاری در سطح تاکتیکی تعریف می شود که در فرم سبک و جمع و جور ساخته شده تا انتقال آن به میدان نبرد مدرن آسان باشد. این پهپاد یک کوادکوپتر چند ملخی است که برای انتقال دقیق مهمات در نبرد های نزدیک توسعه داده شده، نقشی حیاتی در نبرد شهری. آرایش کوادکوپتری به ROTEM اجازه می دهد تا به مدت حداکثر 45 دقیقه در منطقه تعیین شده پرواز کند، به دنبال اهداف بالقوه بگردد و حداکثر 92 کیلومتر بر ساعت سرعت بگیرد. برد عملیاتی معمول آن حدود 1500 متر است (حداکثر 10000 متر) و می توان سامانه هوایی را در کمتر از 1 دقیقه آماده کرد. عملیات های ROTEM L به یک سرباز پیاده وابسته است. با اینکه توانایی پرواز خودکار را دارد اما باز هم به سرباز برای تصمیم گیری مداخله حیاتی نیاز پیدا می کند. ROTEM L با کشندگی یکسان به اهداف ثابت و متحرک حمله کند.

جدای از نقش هجومی، این پهپاد می تواند به تجهیزات ISR معمولی مجهز شود تا به عنوان یک پلتفرم شناسایی، اطلاعات به لحظه و با وضوح بالا (HD) را توسط دوربین الکترواپتیک/مادون قرمز به رزمندگان زمینی منتقل کند (توسط یک تبلت دستی).

 

 

محموله کشنده ROTEM L از 2 سر جنگی 1 کیلوگرمی تشکیل می شود. دقت حمله در محدوده 1 متر از سطح هدف است و سامانه به صورت انتحاری عمل می کند. ROTEM L به گونه ای طراحی شده که تا حد ممکن بی صدا فعالیت کند (با کمک موتور های الکتریکی خود) و دست برتر را مقابل دشمن بی اطلاع داشته باشد. همچنین به دلیل ابعاد کوچک خود، این پهپاد اثر صوتی بسیار کمی در میدان نبرد دارد.

 

مشخصات

- سال ورود به خدمت: 2017

- وضعیت: در خدمت محدود

- تعداد فروند ساخته شده: 20

- سازنده: صنایع هوافضای اسرائیل -اسرائیل

- کشورهای مصرف کننده: اسرائیل

- نقش: حملات زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت)، پشتیبانی هوایی نزدیک (توسعه داده شده برای عملیات در نزدیکی عناصر فعال زمینی دشمن توسط انواعی از مهمات هوا به زمین)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، نیرو های ویژه (در خدمت عناصر و ماموریت های نیروها و عملیات های ویژه)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد)

- وزن: 6 کیلوگرم

– قوای محرکه: موتور های الکتریکی در آرایش کوادکوپتر

- حداکثر سرعت: 370 کیلومتر بر ساعت

- ارتفاع پروازی: 1524 متر

- برد: 10 کیلومتر

- تسلیحات: 2 سرجنگی 1.2 کیلوگرمی (2 نارنجک دستی M-67) که می تواند با تجهیزات ISR برای نقش شناسایی (دوربین گیمبال الکترواپتیک/مادون قرمز میکرو، حسگر های جاسوسی ارتباطی و کشف آتش) تعویض شود

- نسخه ها: ROTEM L (سری پایه)

 

 

منبع

[alrkhs 4,569]

به نام خدا

IAI RQ-2 Pioneer

هواپیمای بدون سرنشین (UAV) (1986)

 

 

سری هواپیما های بدون سرنشین RQ-2 Pioneer یکی از اولین پهپاد های عملیاتی بود که توسط ارتش ایالات متحده خریداری شد. در ابتدا از آن ها به عنوان ابزار توپخانه روی کشتی های جنگی استفاده می کرد تا اینکه کاملا به شناسایی هوایی در میدان نبرد اختصاص داده شد. اگرچه که Pioneer به قدرت و زیبایی نسل جدید هواپیما های بدون سرنشین نیست، اما به معنی واقعی کلمه، همانند اسم خود بود، پهپادی پیشگام که پایه‌گذار خانواده هواپیما های UAV شد و هم اکنون در خدمت ارتش ایالات متحده است.

 

    

 

طراحی RQ-2 آن را تبدیل به یک بدنه آیرودینامیک مشابه هواپیما کرده که تجهیزات در جلو و یک موتور 2 زمانه 2 سیلندر 26 اسب بخاری Sachs در عقب قرار  گرفته است. بال های نصب شده در سطح بالایی بخش عقبی بدنه، لبه های صافی دارند که توسط 2 میله در پایین حمایت می شوند. میله ها به سمت عقب امتداد پیدا می کنند و توسط یک بال افقی به هم متصل می شوند که به همراه 2 باله افقی، بخش دمی را می سازند. چرخ ها از نوع ثابت اند.

 

    

 

Pioneer حاصل توافقی مشترک بین صنایع هواپیمایی اسرائیل (IAI) و شرکت AAI است. این سامانه از ابتدا برای ایفای نقش های مختلف نظارت و شناسایی بدون سرنشین در میدان نبرد طراحی شده بود و می تواند از زمین (توسط منجنیق یا باند فرود) یا دریا (از طریق منجنیق یا با کمک راکت) به پرواز درآید و هنگام بازگشت به گشتی توسط توری یا قلاب گیرانداز بازیابی می شود. مداومت پروازی پایونیر بسته به وزن محموله متغیر است اما می تواند چند ساعت پرواز کند. قدرت سامانه Pioneer به خاطر توانایی آن در رله ی در لحظه ی اطلاعات از طریق ویدئو آنالوگ و توسط لینک داده ی در خط دید (LOS) است. شاخه های عملیاتی ارتش، نیروی دریایی و تفنگنداران دریایی ایالات متحده از RQ-2 Pioneer در جنگ خلیج فارس در سال 1991، سومالی، بوسنی، کوزوو و عراق استفاده کرده اند. همچنین نیرو های تحت حمایت اسرائیل و سنگاپور نیز از این پهپاد استفاده کرده اند.

 

    

 

مشخصات

- سال ورود به خدمت: 1986

- وضعیت: در خدمت

- تعداد فروند ساخته شده: 20

- سازنده: شرکت AAI - ایالات متحده / شرکت پهپاد های Pioneer / صنایع هوافضای اسرائیل - اسرائیل

- کشورهای مصرف کننده: اسرائیل، سنگاپور، ایالات متحده

- نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد)

- طول: 4 متر

- طول بال ها: 5.2 متر

- ارتفاع: 1 متر

- حداکثر وزن برخاست: 205 کیلوگرم

– قوای محرکه: 1 موتور 2 زمانه 2 سیلندر پیستونی 26 اسب بخاری Sachs

- حداکثر سرعت: 200 کیلومتر بر ساعت

- ارتفاع پروازی: 4600 متر

- برد: 185 کیلومتر

- تسلیحات: ندارد

- نسخه ها: RQ-2 (سری پایه)

 

 

منبع

[alrkhs 4,569]

به نام خدا

IAI Searcher

هواپیمای بدون سرنشین (UAV) (1992)

 

Searcher Mk III

اسرائیلی ها ارزش پهپاد ها در نبرد را درک کرده اند و صنایع بالغی را توسعه داده اند تا پاسخگوی نیاز هایشان باشد. صنایع هوافضای اسرائیل (IAI) که  به یکی از بزرگترین شرکت کنندگان این حوزه تبدیل شده، در سال 1992 پهپاد شناسایی Searcher را برای پرواز های پیش آهنگی و نظارتی در آسمان دوست و دشمن ساخت. این مدل از یک سامانه قدرت مرسوم با طراحی متعارف استفاده می کند تا محموله تجهیزاتی را حمل کند. این سری از مدل اولیه Searcher 1 در سال 1992 شروع شد و تا امروز به Searcher 2 و 3 رسیده است. پهپاد Searcher فقط به تعداد محدودی از قدرت های دوست در آسیا فروخته شده.

 

    

Searcher Mk II

Searcher 2 توانایی حمل 70 کیلوگرم محموله شامل سامانه های رهگیری، حسگر ها و تجهیزات دوربین را دارد. با وزن ناخالصی حدود 500 کیلوگرم توسط  چند نیروی زمینی قابل مدیریت است. سازه هوایی حدود 6 متر طول، 9 متر طول بال و بیش از 1 متر ارتفاع دارد. طراحی کلی شامل بدنه اتاق مانند به همراه یک جفت بال مستقیم نصب شده در میانه است. 2 میله نازک تیوبی شکل از لبه عقبی بال ها منشعب و به یک صفحه افقی متصل می شوند که 2 باله عمودی روی آن قرار دارند. بخش دماغه برای افزایش بهره وری آیرودینامیکی، به خوبی شیب دار است. Searcher توان خود را از یک موتور سری Limbach L550 با قدرت 47 اسب بخار می گیرد که یک ملخ 3 پره را در انتهای بدنه با آرایش pusher می چرخاند. ویژگی های فنی آن شامل 200 کیلومتر بر ساعت سرعت، 6100 متر ارتفاع عملیاتی و 18 ساعت مداومت پروازی می شود. بخش زیرین، ثابت و از پایه تک چرخ در دماغه و 2 پایه تک چرخ اصلی تشکیل شده است.

 

Searcher Mk III

نیرو های اسرائیل، هند، کره جنوبی، سنگاپور، تایلند و ترکیه از Searcher استفاده می کنند. این پهپاد در استتار خاکستری آسمانی ملایم استاندارد و کویری دیده شده است.

در اکتبر سال 2020، آذربایجان از ناوگان پهپاد های Searcher خود در مقابله با ارمنستان استفاده کرد.

 

مشخصات

- سال ورود به خدمت: 1992

- وضعیت: در خدمت

- تعداد فروند ساخته شده: 200

- سازنده: صنایع هوافضای اسرائیل - اسرائیل

- کشورهای مصرف کننده: آذربایجان، قبرس، هندوستان، سریلانکا، اکوادور، اندونزی، کانادا، اسرائیل، کره جنوبی، روسیه (با نام forpost)، سنگاپور، اسپانیا، تیمور شرقی، تایلند، ترکیه

- نقش: توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد)

- طول: 5.85 متر

- طول بال ها: 8.54 متر

- ارتفاع: 1.25 متر

- وزن: 350 کیلوگرم

- حداکثر وزن برخاست: 500 کیلوگرم (150 کیلوگرم ظرفیت بار)

– قوای محرکه: 1 موتور 4 زمانه Limbach L550 با قدرت 47 اسب بخار با یک ملخ 3 پره متغیر

- حداکثر سرعت: 200 کیلومتر بر ساعت

- ارتفاع پروازی: 61000 متر

- برد: 350 کیلومتر

- تسلیحات: ندارد.محموله شامل اپتیک ها و حسگر ها برای نقش ISR

- نسخه ها: Searcher (سری پایه)، Searcher Mk I (نسل اول در سال 1992)، Searcher Mk II (مدل ارتقا یافته نسل دوم سال 1998)، Searcher Mk III (پلتفرم به روز شده Searcher)

 

 

منبع

 

[mehran55 20,860]

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست

ادامه بررسی پهپادهای رژیم صهیونیستی رو به اتفاق هم ادامه میدهیم :

 

 

رنجر

RUAG Ranger

 

رنجر یا محیط بان (RANGER) : یک پهپاد تاکتیکی (TUAV) است که به عنوان یک سرمایه گذاری مشترک سوئیس و اسرائیل ، بین شرکت هوافضای سوئیس RUAG Aviation و شرکت هوافضای اسرائیلی Israel Aerospace Industries ساخته شده است.

طراحی و برخی از فناوری آن بر اساس سیستم پهپاد Scout ساخته شده توسط صنایع هوافضای اسرائیل است. 

 

پهپاد رنجر از یک پرتابگر هیدرولیک فشرده برای برخاستن استفاده می کند. یک سیستم فرود مبتنی بر لغزش (مشابه چوب اسکی) ؛ پهپاد را قادر می سازد تقریباً در هر مکانی فرود بیاید، روی چمن یا روی باندهای بتنی، روی برف یا یخ.

 

 

با توجه به بار ماژولار، این سیستم می تواند برای طیف گسترده ای از ماموریت های غیرنظامی و نظامی سازگار شود.طبق گفته سازنده، RANGER تنها سیستم پهپاد تاکتیکی است که در سراسر جهان مجوز پرواز در حریم هوایی غیرنظامی و همچنین بر فراز مناطق پرجمعیت را دارد.

نمونه اولیه اکنون در موزه فلیگر فلاب در دوبندورف است. 

 

 

اپراتورها
کنسرسیوم پس از اتمام موفقیت آمیز تمرینات نظامی که توسط نیروهای مسلح سوئیس انجام شد، اولین سیستم رنجر را در ژوئن 1999 به نیروی هوایی سوئیس تحویل داد.

سیستم RANGER با نام ADS-95 در نیروی هوایی سوئیس در خدمت بود. RANGER های نیروی هوایی علاوه بر مأموریت های نظامی ، توسط پلیس سوئیس برای ماموریت های شناسایی، جستجو و نجات استفاده می شود.

15 فروند ADS-95 نیروی هوائی تا سال 2019 با شش فروند Elbit Hermes 900 جایگزین گردیدند. 

آخرین پرواز ADS-95 نیروی هوایی سوئیس (D-124) در 27 نوامبر 2017 بود.

 

RANGER همچنین در خدمت نیروهای دفاعی فنلاند (FDF) است.

 

برخی اطلاعات پایه ای این پهپاد

با توجه به عدم استقبال بازار از نسخه غیرمسلح ، نسخه مسلح این پهپاد صرفا در حد یک طرح باقی ماند

نوع: پهپاد تاکتیکی
طول: 4.61 متر (15.13 فوت)
ارتفاع: 1،13 (3.71 فوت)
طول بالها: 5.71 متر (18.73 فوت)
حداکثر وزن برخاست: 285 کیلوگرم (628 پوند)
بار: 45 کیلوگرم (99 پوند)
نوع موتور: 2 سیلندر 2 زمانه

حداکثر سرعت: 240 کیلومتر در ساعت
سقف پرواز : تا 18000 فوت
برد: تا 180 کیلومتر (110 مایل)
استقامت: تا 9 ساعت

 

 

 

منبع

 

ادامه دارد...

 

-------------

پ.ن 1 : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند

پ.ن 2 : انشاءالله اگر عمری باقی بود ، در پست های آینده به سایر پهپادهای اسرائیلی خواهیم پرداخت.

.

[mehran55 20,860]

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست

 

بررسی پهپادهای رژیم صهیونیستی رو به اتفاق هم ادامه میدهیم :

 

 

پلنگ

IAI Panther

 

پلنگ (panther) : یک بی سرنشین تیلت روتور (tilt-rotor) شناسائی و غیر مسلح است که توسط شرکت هوافضای اسرائیلی Israel Aerospace Industries برای انجام وظایف متعددی نظیر شناسائی ، دیده بانی توپخانه ، هدف گذاری ، مراقبت و رهگیری اهداف زمینی طراحی و ساخته شده است.

 

 

پهپاد پانتر (پلنگ) از یک سیستم نیرو محرکه روتور چرخان که توسط IAI ثبت شده و برای استفاده تاکتیکی طراحی گردیده استفاده می کند و امکان برخاستن و فرود بدون باند را در مکان های ناآماده فراهم می کند. این بی سرنشین از سه موتور الکتریکی «فوق العاده بی صدا» استفاده می کند که دو تای آنها روتور شیب دار هستند و سومی قابلیت شناور شدن، برخاستن و فرود آمدن عمودی را برای این پهپاد فراهم می کند.

یک سیستم کنترل پرواز خودکار ، انتقال بین موقعیت های مختلف روتورها را کنترل می کند.

 

در این تصویر سه موتور (دو روتور چرخان و یک موتور پایدار ساز در عقب) به وضوح دیده میشوند

 

پلنگ از یک ایستگاه کنترل دو نفره کنترل می شود، یکی برای کنترل هواپیما و نظارت بر ماموریت های تاکتیکی، و دیگری به عنوان مدیر ایستگاه. این دو از کنسول های یکسان استفاده می کنند، در حالی که برخاست و فرود به طور خودکار انجام می شود.

 

پلنگ با وزن تقریبی 65 کیلوگرم دارای شعاع عملیاتی بیش از 60 کیلومتر  است و می تواند تقریباً شش ساعت در ارتفاع 10000 فوتی (3000 متری) پرسه بزند.

 

محموله اصلی آن حسگر الکترواپتیکال/مادون قرمز «Mini-POP IAI» است. علاوه بر آن این بی سرنشین از یک دوربین تثبیت شده بسیار دقیق ، فاصله یاب لیزری و نشانه گذار لیزری هم بهره مند است.

 

نسخه کوچکتر پهپاد پانتر (Mini-Panther) 

 

نسخه کوچکتر پلنگ ، یعنی مینی پانتر (Mini-Panther) نیز موجود است که با وزن 12 کیلوگرم (26 پوند) ، قادر به پرسه زدن برای حدود دو ساعت است.

 

در اکتبر 2015، IAI از یک نسخه Panther با یک پیشرانه هیبریدی به نام FE-Panther رونمایی کرد. این هواپیمای بی سرنشین از ترکیب موتورهای احتراقی و الکتریکی بهره مند شده است که وزن آن را تنها به 67 کیلوگرم (148 پوند) افزایش می دهد در حالی که با همان 6 کیلوگرم (13 پوند) استقامت را تا 33 درصد افزایش می دهد. موتورهای الکتریکی برای برخاستن عمودی، فرود، و شناور بهینه هستند، در حالی که موتور احتراقی برای پیمایش کروز استفاده می شود.

 

تاکنون ارتش رژیم صهیونیستی تنها کاربر این پهپاد است.

اما شرکت IAI یادداشت تفاهمی با شرکت کره جنوبی Hankuk Carbon امضا نموده که نسخه بهینه شده ای از FE-Panther (جدیدترین نسخه پهپاد پانتر) را ارائه دهد تا برای برآورده کردن الزامات این کشور برای یک پهپاد VTOL جامه عمل بپوشاند. یعنی پهپادی که بتواند مستقل از باند در زمین های کوهستانی کره عمل نماید.

 

جدیدترین نسخه پهپاد پانتر (FE-Panther)

 

 

منبع

 

 

 

ادامه دارد...

 

-------------

پ.ن 1 : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند

پ.ن 2 : انشاءالله اگر عمری باقی بود ، در پست های آینده به سایر پهپادهای اسرائیلی خواهیم پرداخت.

.