تاپیک جامع بررسی پدافند هوایی ایران تاپیک جامع بررسی پدافند هوایی ایران

[hfarzaneh 114]

ایا ضربه زدن معنی پیروزی می دهد؟ مثلا بمب در حمله باعث ضربه زدن میشود ایا داشتن بمب معنی پیروز شدن در جنگ هم میدهد؟ مثلا در ویتنام این همه بمب ریخته شد ایا کسی در دانشگاه های نظامی دنیا می گویند امریکا در ویتنام پیروز شد؟

اگر اسرائیل حتی چند درصد احتمال میداد که در جنگ با ایران پیروزی کوچکی بدست میاورد حتما این کار را میکرد. ولی تحلیل انها این هست کوچکترین جرقه جنگی مستقیم با ایران با نابودی اسرایئل همراه هست

[41148 599]

1 ساعت پیش, baktari گفت:

سلام و وقت بخیر :

 

 

هر عزیزی که میتونه در راستای این سوال جواب مشخصی بدون هیچ مغلطه و دلیل های آسمون جل بیاره لطف کنه و پست بگذاره......

 

1.دوستان به نظر شما پدافند ظفرمند ایران چقدر میتونه در مقابل اسرائیل تنها اسرائیل دووم بیاره ؟؟

 

 

سوال رو باید از زاویه دشمن هم ببینی که چقدر میتونه موشک کروز گران قیمت و با چه هزینه سیاسی میتونه شلیک کنه و در عوض اقدامات تلافی جویانه ما رو هم تحمل کنه! 

 

ما با اقداماتی که انجام می‌دهیم صرفا کاری میکنیم که هزینه جنگ برای دشمن اقتصادی نباشد.

 

و از طرفی ما یک نیروی دفاعی داریم ویک نیروی تهاجمی نیستم! حتی نیروی موشکی ما برای ترساندن دشمن از حمله ما ترتیب داده شده.

 

مثلا شاید حتی نتوانیم امارات را اشغال نظامی کنیم. 

 

یا حتی اشغال باکو هم برای ما با تلفات زیاد ممکن باشد.

 

بنابراین اینکه بگوییم آسمان ایران پشت پرده های آهنین پدافند است چندان با واقعیت همخوانی ندارد.

 

ولی پدافند ایران هم دست و پا بسته نیست و می‌تواند تا حدی که طرف مقابل را دچار واهمه کند عمل کند.

 

ویرایش شده در شهریور 2 توسط 41148

[hfarzaneh 114]

در نظام جنگی برای این که بر کشوری پیروز بشوی و انجا را اشغال کنید باید یک مرز زمینی داشته باشید. در جنگ اول امریکا با عراق . ابتدا عربستان اجازه دارد نیروهای امریکایی در داخل عربستان وارد بشوند و از انجا به عراق حمله کنند بدون داشتن سر پل زمینی حمله اشغال کننده قابل اجرا نیست. از طرفی هیچ کشور همسایه ایران حاضر به دادن همچین سر پلی به امریکا نیست. حتی کشورهای همسایه حاضر به دادن فضای هوایی برای عبور جنگنده برای حمله به ایران نیز به نظر نمیاد باشند. چون بعدش خود ان کشور نابود میشود

حتی شما در مورد اغتشاشات داخلی هم ارزیابی ها خیلی فرق کرده . غرب این تفکر داشت که با امادن مدیا غیر قابل کنترل میتواند تفکر جوانان را به سمت فحشا کشید. بله تا اینجا درست هست سال قبل تفکر فاحش پرستی در کشور بعنوان یک حرکت برای ضربه زدن به نظام کشور راه انداخته شد. و روی این تفکر فساد برنامه ریزی کرده بودن . ولی اینکه در ایران اینترنت بیشتر برای چت و دیدن فیلم سکسی استفاده میشد را غرب بعنوان این که پس تعداد زیادی شعبان بی مخ و پری بلنده اماده استفاده شدن در کف خیابان داریم در نظر  گرفت. اما موقع استفاده امروز این محاسبه جواب نداد. چون تفکر فساد و فحشا مثل کف رو اب هست برای یک کار بلند مدت جواب نمی دهد . برای یک حرکت عوام و سطحی که سریع پاسخ بدهد مناسب هست. 

ژنرال مکنزی چند سال پیش گفته بود هر سیاستمداری که در امریکا از جنگ امریکا و ایران حرف بزند بهتر هست در تیمارستان بستر بشود. قبلا شاید در ارزیابی قدرت نظامی از تعداد هواپیما و تانک ... استفاده میشد ولی تدریجا این نوع ارزیابی کارایی ندارد چون در یمن و افغانستان نشان داده که این روش جواب نمی دهد. موقعیت هر کشوری و نظام و مردم ان کشور قدرت نظامی ان کشور را نشان میدهد

 

[oldmagina 9,245]

2 hours قبل , baktari گفت:

سلام و وقت بخیر :

 

 

هر عزیزی که میتونه در راستای این سوال جواب مشخصی بدون هیچ مغلطه و دلیل های آسمون جل بیاره لطف کنه و پست بگذاره......

 

1.دوستان به نظر شما پدافند ظفرمند ایران چقدر میتونه در مقابل اسرائیل تنها اسرائیل دووم بیاره ؟؟

!!!!!!!خواهشا وقتی صحبت می‌کنید خواهشا از احساسات فاصله و با منطق جواب بدین نظر هر کس محترم و قاعدتا قابل احترام خواهد بود اما خواهشا با واقعیت های روز دنیا جواب بدین ....

 

نکته بعدی که باید در نظر بگیرید این هس چطور میشه پدافند ارتش روسیه دومین ارتش بزرگ جهان در مقابل کروز های دهه ۹۰ داره تلف میشه پس چطور پدافند ما میخواد مقابله کنه با سیل پهباد ها و موشک ها و کروز هایی که شاید چه بسا از استورم شدو هم پیشرفته تر باشن اهالی فن حتما منظور بنده رو متوجه هستن .....

2.نکته دوم یا بهتر بگم سوال دوم آیا بدون جنگنده های شکاری و آواکس میشه بازم روی پدافند زمین پایه چه متحرک و چه ثابت حساب باز کرد ...... 

 

پی نوشت :

یه روزی بنده در استاتوس  اعلام کردم که آسمون ایران در جنگ آینده بدون هواپیما و آواکس به اصطلاح عروس خواهد شد انشالله که بنده اشتباه میکنم و امید وارم که دوستان دلایل منطقی خودشون رو اینحا بزارن شاید عده ای همچون بنده از گمراهی بیان بیرون حداقل....

 

یاعلی 

سلام

متاسفانه خود سوال وقتی سوگیری دارد ، طبیعی است که سوال کننده فقط انتظار دارد که جواب باب میل خود را بشنود

[mehdipersian 24,540]

در واقع سوال شما باید اینطور باشه که در صورت حمله ی هوایی اسرائیل به ایران چند تا از جنگنده هایشان میتوانند سالم برگردند! 

 

وقتی سامانه های پدافندی چند لایه در برد های کوتاه و متوسط و بلند ساخته باشید که متحرک هستند و در پناهگاه های مستحکم میتوانند سریع قرار بگیرند و همچنین انواع رادارهای مختلف فضای هواییتان را دارند مراقبت میکنند، هر پرنده ای که بخواهد نزدیک به مرزتان بشود، در خطر هست حالا حتی اگه رادارگریز باشد. 

[Navard 7,517]

حذف

ویرایش شده در شهریور 2 توسط Navard

[baher 56]

سلام

ممنون از دوستمون که این سوال پرسیدند ولی فکر کنم منظورشون این بود با شرایط و داشته های فعلی ایران و اسراییل در فاز دفاعی پدافند چقدر می‌تونه دوام بیاره و حملات دفع کنه.ولی بهتر بود بجای اسراییل اسم آمریکا میاوردی چونکه آمریکا زیرساخت هجومی بیشتری داره.

و ایراد بگیرم طرز برخورد برخی که با طرح این سوال  بهشون برخورد و جبهه گرفتن.شما که بزرگتر هستی و تجربت بیشتره باید هوای ما جوانتر ها داشته باشی و یه چیز بگی یاد بگیریم نه اینکه بزنی توی سر ما .یاد اون جمله افتادم که می‌گفت هر کی این شرایط قبول نداره می‌تونه بره .

در ضمن اون فاحشه پرستی که گفته شد من متوجه نشدم .اون فاحشه کیه؟

 

 

[unstopable 790]

بر 26 شهریور 1402 در 16:32 , baktari گفت:

سلام و وقت بخیر :

 

 

هر عزیزی که میتونه در راستای این سوال جواب مشخصی بدون هیچ مغلطه و دلیل های آسمون جل بیاره لطف کنه و پست بگذاره......

 

1.دوستان به نظر شما پدافند ظفرمند ایران چقدر میتونه در مقابل اسرائیل تنها اسرائیل دووم بیاره ؟؟

!!!!!!!خواهشا وقتی صحبت می‌کنید خواهشا از احساسات فاصله و با منطق جواب بدین نظر هر کس محترم و قاعدتا قابل احترام خواهد بود اما خواهشا با واقعیت های روز دنیا جواب بدین ....

 

نکته بعدی که باید در نظر بگیرید این هس چطور میشه پدافند ارتش روسیه دومین ارتش بزرگ جهان در مقابل کروز های دهه ۹۰ داره تلف میشه پس چطور پدافند ما میخواد مقابله کنه با سیل پهباد ها و موشک ها و کروز هایی که شاید چه بسا از استورم شدو هم پیشرفته تر باشن اهالی فن حتما منظور بنده رو متوجه هستن .....

2.نکته دوم یا بهتر بگم سوال دوم آیا بدون جنگنده های شکاری و آواکس میشه بازم روی پدافند زمین پایه چه متحرک و چه ثابت حساب باز کرد ...... 

 

پی نوشت :

یه روزی بنده در استاتوس  اعلام کردم که آسمون ایران در جنگ آینده بدون هواپیما و آواکس به اصطلاح عروس خواهد شد انشالله که بنده اشتباه میکنم و امید وارم که دوستان دلایل منطقی خودشون رو اینحا بزارن شاید عده ای همچون بنده از گمراهی بیان بیرون حداقل....

 

یاعلی 

سلام دوست عزیز

اول قراره در برابر کدوم حمله مقاومت کنه یک حمله تاکتیکی در عمق مثلا بیاد نطنز را بزنه و در بره یا یک حمله گسترده.

 اول باید به دارای های ارتش اسراییل دقت کنیم :

اول نیروی هوای اسراییل که مهمترین برگ برنده اون هستش که شامل جنگنده های اف 35 ،15،16 می باشد و فاقد هر گونه بمب افکن دوربرد یا سنگین هستش.

تسلیحات هم که احتمالا استفاده خواهد کرد بمب های هدایت جی پی اس هدایت لیزری یا موشک های کروز هستش.

در مورد موشک های بالستیک هم به نظر میاد که هر چند دانش فنی این تولیدات را داره اما زراد خانه قوی از موشک های برد بلند و دقیق برای حمله به عمق ایران را نداره.

و در اخر برگ برنده اسراییل سلاح هسته ای اون هست که باید به وسیله موشک های کروزش به سمت ایران شلیک بشه .

نیروی دریایی هم که بعید می دونم بتونه بیاد بزنه و در بره و ما نفهمیم از کانال سوئز رد بشه زیر نظر خواهد بود.

نیروی زمینی هم که تا بخواد برسه به ایران هیچیش نمی مونه.

پس درگیری قطعی ما با اسراییل از سمت اونها یک حمله همه جانبه هوای یا یک حمله تاکتیکی در عمق خواهد بود.

حال سناریو اول یعنی حمله تاکتیکی:

چند دسته ازجنگنده های اسرایلی به پرواز در امده به سمت ایران می ایند.از هر مسیری بیان برای اینکه بتونند مهمات کافی حمل کنند نیاز به سوخت گیری هوای دارند که تازه مثلا به یه جای مثل اصفهان برسند برگشتش پیش کش و این سوخت گیری باید نزدیک مرز ایران انجام بشه که قطعا در دید راداری ایران هستند و اقدامات لازم انجام میشه پس محاله بدون دیده شدن بتونن وارد مرز ایران و نقاط حساس بشن تا که بخوان از تسلیحات دور ایستا مثل بمب های هدایت لیزری یا هدایت جی پی اس استفاده کنند.چون حتی اگر هم توان ورود داشته باشن به دلیل شبکه محور بودن پدافند ایران حتی اف 35 ها به وسیله یکی از سامانه های راداری ایران شناسای شده و مورد هدف قرار داده خواهند شد.

پس تنها گزینه محتمل شلیک موشک های کروز از اسمان کشور های همسایه است .که با توجه به فاصله نقاط حساس ایران از مرز ها تنها از دو سمت امکان حمله اسراییل به زیر ساخت های ایران را دارد .اول غرب و دوم شمال غرب.

تنها از اسمان این دو نقطه با کمک موشک های برد بلند کروز توانای حمله را خواهد داشت تا خلبانان از اسیب مصون باشند .حال ایا اسراییل موشک کروزی دارد که این مسافت طولانی را طی کن اطلاعی ندارم به هر حال اگر هم داشته باشد به دلیل مسافت زیاد باید از ارتفاع بالا شلیک شود که باز هم در تیر رس و دید پدافند ایران هست حتی در صورت کاهش ارتفاع و ورود به خاک ایران سیستم های پدافندی ایران قادر به شناسای و مقابله با چند فروند موشک کروز هستند.نمونه ان پهپاد هرمس که در اسمان نطنز چندین سال پیش سرنگون شد یا گلوبال هاوک.

پس عملا حمله نظامی موثر از سمت اسراییل به ایران منطفی است چه در بعد تاکتیکی چه در بعد حمله گسترده به همان دلایلی که ذکر شد.تنها اسراییل در صورت حماقت و اقدام به حمله هسته ای به تهران می تواند ضربه جبران ناپذیری به ایران بزند که ان هم چون تمام کلاهک های اسراییل هوا پایه هست مشکلات ذکر شده برای تسلیحات متعارف برای این سلاح هم قابل ذکر است.قطعا اسراییل نمی تواند به تنهایی اقدام به حمله علیه ایران بکند چون حتی در صورت موفقیت مجوزی به ایران داده است تا به اسراییل حمله کند و به قول معروف دیگی که برای من نجوشد می خواهم سر سگ در ان بجوشد تل اویو هیفا دیمونا و خیلی جاهای دیگر در دسترس ایران هست و قطعا خلبانان اسراییل باید بعد از حمله به فکر کشور دیگری باشند.

البته منکر ان نیستم که پدافند زمین پایه کامل نیست و نیاز به رهگیر و هواپیمای پیش اخطار اولیه در ایران به شدت احساس می شود. اما اسراییل عاقل تر از ان است که به تنهای اقدام به حمله نظامی رسمی به ایران بکند...

و در پایان الان که من و شما پای سیستم نشستیم و داریم تایپ می کنیم یه تعدادی چشم به صفحه رادار دوخته و شده و قرمز شده اون چشم ها قابل احترامه...

[Navard 7,517]

توضیحاتی در رابطه با سامانه ضدهوایی راکتی رعد در تاپیک تحولات اسرائیل قرار داده شد که فلسطینی ها هم سامانه مشابه به نام متبر 1 را در مقابل اسرائیل بکار گرفته اند . پست مربوطه:

 

 

[mehdipersian 24,540]

موشک های پدافند هوایی ایرانی

ویرایش شده در بهمن 2 توسط mehdipersian

[mehdipersian 24,540]

استتار پرتابگر موشک های پدافندی با کامیون های غیر نظامی

این کامیون تجاری مجهز به موشک پدافندی در نمایشگاه دستاوردهای هوافضای سپاه به نمایش در آمده است. 

 

استفاده از این نوع استتار، سرکوب پدافند ایران را برای دشمن بسیار سخت میکند. 

ویرایش شده در اردیبهشت 3 توسط mehdipersian

[worior 26,290]

8 hours قبل , Navard گفت:

سلام، لطفاً کامل مطالعه شود‌

 

 توجه کنید که این سلاح یک جایگزین در همین جنگنده اف۱۶ است. جنگنده میخواهد موشک هدایت راداری و هدایت فروسرخ گران قیمت شلیک کند که بعضا قیمت میلیون دلاری دارند می آید و یک راکت که هدایت لیزری و ارزان قیمت شلیک می‌کند. اگر این سلاح نباشد باید با توپ شلیک کند که در اوکراین دیدیم چقدر خطرناک است و سر آن میگ ۲۹ به زیر کشیده شد. کشوری که دفاع هواپایه دارد و به یک جنگنده مجهز است به ناچار چنین گشت ها و هزینه هایی دارد و راه گریزی ازش نیست. اگر دفاع هوایی ایده آل می‌خوایم باید چنین هزینه ای کنیم. کار کشاورز حسب دستِ کشتِ اوست. 

 

جنگنده و در کل دفاع هواپایه و ابزارهای آن یک وسیله سیال هستند. از همان آواکس و جنگنده ای که در نقش دفاع استفاده میشود میتوان در نقش حمله به زمین استفاده کرد. پس تا اینجای کار سلاحی داریم که دو نوع ماموریت تهاجمی و دفاعی را با هم انجام میدهد. هزینه هارو بعلت دو نیرو در یکجا بودن باید تقسیم بر دو کرد. 

 

دفاع هواپایه همانطور که گفته شد این مزیت را دارد که سیال باشد. یعنی اینکه چند جنگنده سوخو۳۵ این ظرفیت را دارند که با گشت های هوایی مداوم کل آسمان یک کشور را پوشش بدهند و نقطه کور هم برای آن ها معنا ندارد و اگر یک آواکس هم به آن ها اضافه شود وضع از این هم بهتر خواهد شد. این در حالی است که برای مثال برای شناسایی یک پهپاد انتحاری با سطح مقطع کم، ما نیاز به سامانه دفاع کوتاه برد داریم که در ایران خوشبینانه برد موثر این سامانه ها میانگین ۲۵ کیلومتر است. یعنی عملا وقتی زیر امواج پر تعداد پهپاد ها در مسیر های متنوع و پیچیدگی عملیاتی زیاد قرار میگیریم. ما می مانیم و جزایر با شعاع ۲۵ کیلومتری که آن هم در شرایطی است که اخلال و پنهان کاری شدیدی رخ ندهد. شاید بگویید رادار های دیگر و مرکزی وضعیت را بهتر میکنند. بله درست است اما نقش آن ها تنها پیش اخطار است و کشف و رهگیری نهایی به گردن همین تلار های پدافندی است. در لبنان دیدیم که چقدر زمین نا امن است. با رعایت پدافند غیر عامل درست میتوان جنگنده هارا از بسیاری از نقاط کشور پرواز داد. آزاد راه ها و بسیاری از این مسیر های موقت می‌توانند به برج مراقبت سیار مجهز شده و نقش یک پایگاه هوایی را بازی کنند. وقتی یک جنگنده به پرواز در می آید چند ساعتی میتواند پرواز کند و با سوختگیری هوایی این روند مداومت میابد. پس بحث استتار و پدافند غیر عامل پدافند زمین پایه با تمام مزایا خود چالشی بزرگ است. در عصر حاضر هر چه کم تحرک باشد و بخصوص آنکه بر روی زمین باشد در آخر شکار میشود یا از عملکرد موثر خود دور میشود.

 

 

یک جنگنده با هزینه بسیار زیاد میتواند برای مثال فرار کند و یا سلاحی را از صد ها کیلومتر دور تر شلیک کند تا در معرض خطر قرار نگیرد. اما یک سامانه پدافندی بخصوص از نوع کوتاه برد باید در دل خطر باشد و در تعداد بسیار زیاد بکار رود تا موثر باشد. دقیقا نمی دانم F-16 چند فروند از این راکت های هدایت پذیر حمل می‌کند اما با توجه به ابعاد غلاف قابل انتظار است که دستکم ۶ غلاف از آن را حمل کند تا در مداومت آن مشکلی ایجاد نشود.  هر غلاف هفت فروندی است و اگر فرضا در آستانه لود تسلیحاتی درنظر بگیریم هر F16 میتواند به تنهایی۴۲ موشک ضد پهپاد حمل کند. این تعداد برابر است با بیش از ده سامانه مجید که ما ازش در همین بخش ضد پهپادی استفاده میکنیم. 

 

در نهایت نیاز به کثرت سامانه های پدافندی است و قیمت تمام شده هر موشک آن با توجه به نیاز به برد بیشتر و توانایی کشف ویژه‌ تر بسیار هزینه بر خواهد بود که در دراز مدت بر هزینه جنگنده ها می‌چربد. کنار این ها باید تامین برق و هزینه ی زیاد بخش آموزش پدافند هوایی به علت کثرت نفرات رو هم در نظر بگیریم و از همه بدتر اینکه هدف اول سرکوب دشمن هم همین سامانه های پدافندی زمین پایه و نفراتش خواهند بود و همواره این سامانه ها پاشنه آشیلی همچون خودروی مدیریت و فرماندهی و اوت نامبر شدن خواهند داشت.

 

نظر نا محبوب:

هزینه زیاد برای دفاع هوایی زمین پایه کار درستی نیست. این نوع دفاع تنها نقش ضربه گیر موقت را بازی خواهند کرد. آن هم در بازه زمانی بسیار کوتاه . پدافند زمین پایه برای کشور پهناور و با توپوگرافی  عجیب و غریب ما تنها در شرایطی موثر است که تنها مرکز مهم را بصورت بسیار فشرده پوشش دهد ( برای مثال کارخانه های فولاد و پتروشیمی ها و میادین نفتی و نیروگاه های هسته ای و ...). دفاع چند لایه و مستحکمی همچون اسرائیل که هم از دفاع زمینی و هم هوایی بطور هم زمان استفاده می کرد در نهایت در وعده صادق۲ در هم شکست و ما شاهد عبور پرتابه ها بصورت موثری بودیم. مسئله ای ساده وجود دارد. تهاجم همیشه نسبت به دفاع یک قدم جلوتر است. یک ابزار دفاعی همواره برای یک خطر تهاجمی شناخته شده ساخته می شود و در برابر خطرات احتمالی ناشناخته ضعف دارد، که البته معمولا هم توسط مهاجم همین راه ناشناخته برای سرکوب پدافند رفته میشود.

 

بسیاری اوقات به این موضوع فکر میکنم که شاید پدافند غیر عامل و یا حتی گذشتن از خیر برخی اماکن و ساخت مجدد آن ها هزینه کمتری برای ما داشته باشد. برای مثال با علم به شروع جنگ قطعات پیچیده و گران قیمت صنایع جا به جا شوند شانس بیشتری برای حفظشان خواهیم داشت( در جنگ تمام عیار تولید در منطقه زیر آتش را باید فراموش کنیم). اگر یک بازه ۳۰ ساله تولید و توسعه و آموزش و تعمیر نگهداری یک نیروگاه پدافند هوایی رو در نظر بگیریم شاید برابری کند با ساخت چندین ابر مرکز صنعتی ! اما بحث تحمل فشاری روانی این چنین ضربه هایی برای جامعه سخت است وگرنه این هزینه های دفاع و یا از نوع ساختن شاید چندان فرقی نکند. بهتر است در دفاع به سمت سلاح هایی برویم که ما کاربرد دو منظوره دارند. برای مثال همین نیروی هوایی که هم در بحث تهاجمی و هم دفاع میتواند اقدام کند. بعضی بخش ها مانند ضد بالستیک کاری نمی شود کرد و چاره ای جز ساخت پدافند نیست اما باید بدانیم که در نهایت شکست میخورد. پدافند هوایی زمین پایه تنها در نقش کمین پدافندی میتواند بسیار موثری باشد که خود نیازمند سامانه های خاص است. و در آخر دفاع هوایی که فقط یکی از دو نوع هواپایه و زمین پایه را دارد عین کابوسی بی پایان می ماند. این هم برای ما هم برای آمریکا و اسرائیل صادق است. و نهایتا حمله بهترین دفاع است.

 

مسئله فقط هزینه نیست، بلکه بقول شما پایداری رزمی هم مهمه.

برخلاف آفند که طی یک عملیات در یک بازه زمانی محدود انجام میشه، پدافندی امری دائمی هست و صلح و جنگ نداره در جنگ فقط عملکردش با جدیت بیشتری اهمیت پیدا میکنه.
تا قبل از جنگ اکراین صرفا از متوقف کردن موشک های کروز بصورت انبوه و پرتابه های بالستیک  بصورت محدود صحبت میکردیم، برآورد من این بود که در نهایت دشمن نیروی ویژه اش رو پیاده میکنه و پدافندهای ما رو از نزدیک میزنه! یا به ارتفاعات خیلی بالا با سرعت های خیلی بالا میره(هایپرسونیک) و دیگه دست پدافند بهش نمیرسه. واقعیت اینه که جنگ هوایی واقعا تغییر کرده. با این وجود باید پدافند رو بر اساس سناریو تامین کرد.

 

در حالت سناریو هم قویترین دشمن رو با بهترین شرایطش باید در نظر گرفت.

تقریبا 20 سالی هست که مرتب تو شبیه سازها و بازی ها سناریو های آفندی و پدافندی رو اجرا میکنم. هیچ چیزی با اهمیت تر از ارتفاع پست و خیلی پست و ارتفاع بالا نیست. ارتفاع متوسط و برد متوسط رو عملا باید به جنگنده ها سپرد. و همینطور پدافند خارج از خانه. اما داخل خانه باید روی پست و بلند متمرکز شد و بیشترین تجهیزات رو ساخت و مستقر کرد.

این حرکتی که روی جنگنده ها برای شکار پهپاد زدن اهمیت مربوط به عملیات در دور دستها قبل از رسیدن پرتابه به مرز کشوره. آمریکا آسمان کل کشورهای خلیج فارس رو در اختیار داره همینطور دریاها، بنابراین وقتی پرتابه ای از جایی خارج میشه این فرصت هست که جنگنده هاشون دست به تعقیب و رهگیری برای مدت طولانی بزنند. ولی این برای کشورما ممکن نیست، چون جنگنده های ما به محض خروج با دشمن روبرو میشن و امکان تعقیب های طولانی رو ندارند مگر اینکه وظیفه اشون ممانعت از تعقیب پرتابه های ما باشه که مقدار زیادی وابسته به همین محاسبات روی کاغذ جنگنده در برابر جنگنده است که میدونیم وضعیت از نظر کمی و کیفی چه شکلیه. اما حالت برعکسش هم هست:

 

یعنی دشمن پرتابه های زیادی رو میفرسته و همزمان وارد آسمان کشور میشه، اینجا بین پدافند و جنگنده خودی هم اختلال وجود داره و دشمن میتونه در لبه مرزها رهگیری هم انجام بده و شیر تو شیر میشه...

پس بهتره روی پدافند کوتاه برد بشدت در حجم بسیار بسیار زیاد متمرکز شد، جنگنده خودی از 15 هزارپایی پایین تر نیاد(هرچند که نیروی هوایی از این حرف خوشش نمیاد!) و عملا بردهای بسیار دور رو هم مثل همین ترکیب اس 300 و سوخو 35 با کمک پدافند زمینی هدایت کنه و در شرایط ویژه به شکل محدود دست به تعقیب و رهگیری مستقیم دشمن بزنه.

 

بخش اول»:

برآورد من بعد از روزها و ماهها! شبیه سازی رزمی پدافند اینه که به موشکی مثل 9m317m نیاز داریم که عمود پرتاب باشه، بتونه تا 36 پرتاب همزمان رو انجام بده به دو سنسور مجهز باشه اینفرارد و همزمان فرمانی هم باشه. در یک رقمی حدود 5600 موشک آماده در سامانه های 32 تایی با حدود 350 رادار و تجهیزات رهگیر، و همین تعداد(موشک) ذخیره. (این حداکثر ارتفاع پست هست) حالا درسته که موشک حتی توان درگیری با بالستیک هم داره، ارتفاع 35 کیلومتری رو هم میزنه و همینطور 15 متری! اما باید محدود باشه به ارتفاع پست تا 12 هزار پا و برد 25کیلومتر.

 

یکی از کارها جداکردن موشک از سامانه سوم خرداد؛ عمود پرتاب کردن و استفاده از لانچر های محافظت شده زیر زمینی(غیر قابل کشف و اختفا شده) هست که کشنده رادار بصورت کاملا ریموت و در حرکت پرتاب ها رو رهگیری کنه و موشک ها از مکان های مختلف برای رادارهای متحرک مختلف در دسترس قرار بگیرند. اینجوری حملات هارم باعث تلفات نمیشه، موشکها عموما دست نخورده باقی میمانند و بصورت فرمانی(و اینفرارد داخل موشک) برای هر سامانه ای حتی واحد پیاده زمینی با چشم کمی مسلح! که روی یه منطقه دستی موشک رو هدایت کنه در دسترس باشند. 

این حد بالای ارتفاع پست هست، پدافند بعدی در این حوزه فوق کوتاهبردهست که باید بتونه تا 1.2 ماخ در ارتفاع 5 متر از سطح زمین تا 8000 پا و برد 8 تا 12 کیلومتر درگیر بشه. برای اینکار سامانه های زیادی هست. اما تعداد موشک ها باید بین 10 تا 15 هزار عدد و همین تعداد هم ذخیره باشه! این رده انواع ترکیب های تاکتیکی رو لازم داره.

اینم 350 سامانه است.

 

بخش دوم:

یک موشک پدافندی روز قیامت برای همه سامانه فوق بلند برد دسترس از همه جای کشور برای همه متقاضیان رهگیری با جستجوگر فعال و مادون قرمز و حتی تصویری (به شکل سنسورفیوژن مجهز به مقداری یادگیری ماشینی برای تفکیک هدف از دیکوی) برد N کیلومتر! دست کم 400 تا 800 کیلومتر. پرتابه دو مرحله ای بخش اول حدود 12 ماخ سرعت و بخش دوم برای تعقیب اهداف زیر صوتی در ارتفاع متوسط.

روش کار! بعد از اعلام پرواز ممنوع در منطقه فرودگاه های دشمن، به محض مشاهده امادگی دشمن طی یک زمان بندی موشک شلیک میشه و هواگردهای بزرگ دشمن رو نزدیک به فرودگاه ها تعقیب میکنه اعم از اینکه مسافری باشند! یا نظامی...

ممنوع یعنی ممنوع!×  در حالت بعدی پرتاب با استفاده از رادارهای ماورای افق، جنگنده ها، پهپادها و ... وشلیک به سمت دسته های پروازی. برای نمونه به سمت العدید شلیک میکنیم و موشک در یک منطقه وسیع هدفی که در حال خروج از محدوده فرودگاه هست رو تعقیب میکنه. نیازی نیست که قفل راداری قبل از پرتاب انجام بدیم.(موشک احتمال موفقیت زیادی نداره!)

تعداد حدود دست کم 200 پرتابه یا بیشتر...

 

بخش سوم: 

موشک برد بلندپدافندی با برد 150 کیلومتر مثل همین هایی که موجود هست، مثلا آرمان تاکتیکی، 

تعداد؟ شما در نظر داشته باشند چقدر هواگرد جت هست(موشک بماند) در منطقه ما هست؟ بیش  2500 فروند مختلف.

یه آرمان (شامل یک رادار با 9 موشک) میشود 280 سامانه... 

 

 

از نظر جغرافیایی بررسی کنیم تعداد مناطق زیادند و تعداد بیشتری پدافند باید مستقر بشه! بر اساس دشمن حساب کنیم خیلی بیشتر!

 

پس حدود دست کم 700 سامانه کوتاه برد و 280 برد بلند نیاز هست که، در کنار یک نیروی هوایی بتونند موفق عمل کنند..

رادارها رو نگفتم. پدافند منطقه رزمی یعنی اونی که قراره با لشکر ها اعزام هم بشه نگفتم.

 

 

 

 

 

 

[Navard 7,517]

51 minutes قبل , worior گفت:

 

بخش اول

بخش دوم:

بخش سوم: 

 

 

 در شرایط ایده آل مطالب فرموده شده می‌توانند درست و جذاب باشند اما حقیقت در یک جنگ واقعی مشابه آن چه که تاکنون دیده ایم ممکن است چالش های بسیار جدی ایجاد شود و کل تحلیل زیر سوال رود. اولین مسئله ای که باید توجه کنیم ابن هستش که وقتی از برد موشک پدافندی صحبت میکنیم این به معنی صد در صد بودن توانایی در این برد نیست.برای مثال وقتی میگوییم یک سامانه اس۳۰۰ میتواند یک هواگرد را در دویست کیلومتری بزند. مشخصات منظور هدف قرار دادن یک هواگرد با سطح مقطع زیاد و در ارتفاع زیاد در این برد است و آن هم اگر در شرایط نزدیک شونده باشد. تا این جا همه چیز خوب است تا اینکه پای اخلال و پرواز در ارتفاع کم و سطح مقطع کم راداری پیش می آید. بر اساس بسیاری از تحلیل ها و شبیه سازی ها در چنین وضعیتی وقتی یک اس ۳۰۰ تمام و کمال است و در شرایط ایده آل قرار دارد برد عملیاتی به ۷۰ کیلومتر کاهش پیدا می‌کند. یعنی یک سامانه ای که میتواند دویست کیلومتری را هم شناسایی کند در برابر یک اقدام ساده در برد نزدیک به ۱۳۰ کیلومتر محدود می‌شود! به این موضوع باید ارتفاع کم پروازی را اضافه کنید که آن هم با توپوگرافی ایران می شود یک کابوس برای دفاع زمین پایه که آن وقت نیاز به رادار های روی برج ها و ارتفاعات برای هر گردان پدافندی را واجب میکند. اما حقیقت این است که نمی شود همه نقاط کور را پوشش داد. در سوی دیگر وقتی شما به برد هفتاد کیلومتری محدود شدید که این کار بسیار روش های گوناگونی دارد و بار ها هم اثبات شده است یک جنگنده می آید که موشک کروز با برد ۳۰۰ کیلومتر شلیک می‌کند! یعنی عملا ۲۳۰ کیلومتر قبل از اینکه اصلا رادار های پدافندی ما متوجه شوند. توجه کنید که رادار های فرا افق و کم تحرک بسیار آسیب پذیر هستند و قطعا اکثر آن ها را از دست خواهیم داد. توجه کنید بمب افکن B-2 آمریکایی میتواند ۱۱۴ بمب sdb  حمل کند که به برد ۱۱۰ کیلومتر هم می رسند و عملا پدافند ما را به شدت اشباع میکنند( موارد این چنینی بسیار است و این ساده ترین گزینه ی پیش روست) و این یعنی اینکه این پدافند زمین پایه به شدت ضربه خواهد خورد و از قدرت آتش پدافند زمینی کاسته می شود و جبران آن واقعا کار سختی است. شاید همین نام امن کردن مرزی بقول شما تنها گزینه باشد.  حفظ یکپارچگی در پدافند زمین پایه اصلا امکان پذیر نیست. هر چند دفاع هواپایه هم در مقابل قدرت بلامنازع هوایی و صاحب سبکی چون آمریکا هم کار آسانی نیست. و در مورد پدافند زمین پایه بخصوص از نوع کوتاه برد همون‌طور که در پیام قبلی گفتم چالش ها بسیار بیشتر از یک پدافند برد بلند است و باید خیلی شرایط را ایده آل فرض کنیم تا این سناریو های بخش های ۱۲۳ اجرایی شود. و البته قدرت های پدافندی از جمله روسیه نیز در کنار سامانه های پدافندی آواکس و جنگنده با رادار های برد بلند پرواز می‌دهند و با شبکه سازی خلا ها و ضعف ها رو پوشش میدهند. در بحث دفاع نزدیک یک جنگنده با رادار آرایه فعال میتواند رادار به سمت زمین بگیرد و یک پرتابه در ارتفاع بسیار کم را هم شناسایی کند و این خب در یک منطقه صنعتی میتواند بسیار کلیدی باشد.

ویرایش شده در اسفند 3 توسط Navard

[worior 26,290]

1 minute قبل , Navard گفت:

 در شرایط ایده آل مطالب فرموده شده می‌توانند درست و جذاب باشند اما حقیقت در یک جنگ واقعی مشابه آن چه که تاکنون دیده ایم ممکن است چالش های بسیار جدی ایجاد شود و کل تحلیل زیر سوال رود. اولین مسئله ای که باید توجه کنیم ابن هستش که وقتی از برد موشک پدافندی صحبت میکنیم این به معنی صد در صد بودن توانایی در این برد نیست.برای مثال وقتی میگوییم یک سامانه اس۳۰۰ میتواند یک هواگرد را در دویست کیلومتری بزند. مشخصات منظور هدف قرار دادن یک هواگرد با سطح مقطع زیاد و در ارتفاع زیاد در این برد است و آن هم اگر در شرایط نزدیک شونده باشد. تا این جا همه چیز خوب است تا اینکه پای اخلال و پرواز در ارتفاع کم و سطح مقطع کم راداری پیش می آید . بر اساس بسیاری از تحلیل ها و شبیه سازی ها در چنین وضعیتی وقتی یک است ۳۰۰ تمام و کمال است و در شرایط ایده آل قرار دارد برد عملیاتی به ۷۰ کیلومتر کاهش پیدا می‌کند. یعنی یک سامانه ای که میتواند دویست کیلومتری را هم شناسایی کند در برابر یک اقدام ساده ۱۳۰ کیلومتر محدود می‌شود! به این موضوع باید ارتفاع کم پروازی را اضافه کنید که آن هم با توپوگرافی ایران می شود یک کابوس برای دفاع زمین پایه که آن وقت نیاز به رادار های روی برج ها و ارتفاعات برای هر گردان پدافندی را واجب میکند. اما حقیقت این است که نمی شود همه نقاط کور را پوشش داد. در سوی دیگر وقتی شما به برد هفتاد کیلومتری محدود شدید که این کار بسیار روش های گوناگونی دارد و بار ها هم اثبات شده است یک جنگنده می آید که موشک کروز با برد ۳۰۰ کیلومتر شلیک می‌کند! یعنی عملا ۲۳۰ کیلومتر قبل از اینکه اصلا رادار های پدافندی ما متوجه شوند. توجه کنید که رادار های فرا افق و کم تحرک بسیار آسیب پذیر هستند و قطعا اکثر آن ها را از دست خواهیم داد. توجه کنید بمب افکن B-2 آمریکایی میتواند ۱۱۴ بمب sdb  حمل کند که به برد ۱۱۰ کیلومتر هم می رسند و عملا پدافند ما را به شدت اشباع میکنند( موارد این چنینی بسیار است و این ساده ترین گزینه ی پیش روست). شاید همین نام امن کردن مرزی بقول شما تنها گزینه باشد.  حفظ یکپارچگی در پدافند زمین پایه اصلا امکان پذیر نیست. هر چند دفاع هواپایه هم در مقابل قدرت بلامنازع هوایی و صاحب سبکی چون آمریکا هم کار آسانی نیست. و در مورد پدافند زمین پایه بخصوص از نوع کوتاه برد همون‌طور که در پیام قبلی گفتم چالش ها بسیار بیشتر از یک پدافند برد بلند است و باید خیلی شرایط را ایده آل فرض کنیم تا این سناریو های بخش ۱۲۳ اجرایی شود

 

این سناریوی کلی هست..

 

شما در هر سطح تعدادی هدف دارید که باید رهگیری کنید، بیشتر ترین تعداد مربوط به ارتفاع پست و در محدوده اهدافی که دشمن میخواد بهش برسه. کمترین در برد خیلی بلند هست.

اگر نتونید در برد بی 2 رو بزنید باید در برد کوتاه بقول شما 114 تا sdb بزنید پس نسبت به همین شکله... حدود 114 به 1 

 

به ازای هر بی 2 دشمن باید دو موشک برد بلند و بیش از 114 موشک برد کوتاه داشته باشید.

به ازای هر اف 15 باید دو موشک برد بلند و  بیشتر از 20 تا برد کوتاه داشته باشید

و ...

 

حالا همه هواگرد های منطقه و ضرفیت هاشون رو شناسایی کنید متوجه میشید که اولویت و حساسیت با برد کوتاه در تعداد بسیار و واکنش بدون خطا هست.

 

 

 

 

 

 

[Navard 7,517]

32 minutes قبل , worior گفت:

 

این سناریوی کلی هست..

 

شما در هر سطح تعدادی هدف دارید که باید رهگیری کنید، بیشتر ترین تعداد مربوط به ارتفاع پست و در محدوده اهدافی که دشمن میخواد بهش برسه. کمترین در برد خیلی بلند هست.

اگر نتونید در برد بی 2 رو بزنید باید در برد کوتاه بقول شما 114 تا sdb بزنید پس نسبت به همین شکله... حدود 114 به 1 

 

به ازای هر بی 2 دشمن باید دو موشک برد بلند و بیش از 114 موشک برد کوتاه داشته باشید.

به ازای هر اف 15 باید دو موشک برد بلند و  بیشتر از 20 تا برد کوتاه داشته باشید

و ...

 

حالا همه هواگرد های منطقه و ضرفیت هاشون رو شناسایی کنید متوجه میشید که اولویت و حساسیت با برد کوتاه در تعداد بسیار و واکنش بدون خطا هست.

 

 

 

 

 

 

یک نظر شخصی و نا محبوب:

اما تصور میکنم وقتی نمی‌توانیم یک نیروی پدافندی هواپایه و زمین پایه قابل بسازیم که کمی خیال ما را راحت کند شاید بهتر باشد در بحث تهاجمی بطور جدی کار کنیم. دفاع اصلی در اسرائیل هم حملات کوبنده و پیشگیرانه به توان تهاجمی رقباست . برای مثال هزاران هدف تهاجمی حزب الله در چند روز اول مورد حمله سنگین قرار گرفتند( نیاز به اشراف اطلاعاتی) که حجم حملات حزب الله تا روز پایانی جنگ بسیار قابل تحمل کردند و آن وقت دفاع هوایی اسرائیل توان مقابله قابل قبول با آن ها را داشت و چه بسا اگر کل توان تهاجمی حزب الله پای کار می‌آمد شدیدا پدافند اسرائیل اشباع میشد. اما این ها رو گفتم تا مثالی که این روز ها زیاد تکرار کردم رو مجدد تکرار کنم. همانطور که پرواز پهپاد های ایران در وعده صادق۱ توانست نیروی هوایی چند کشور در منطقه را شدیدا درگیر کند میشود باز هم روی آن ها حساب باز کرد. برای یک نیرو مهمترین ماموریت در مقام اول حفظ توان و جان خود است. به همین علت است که یمنی ها بطور مداوم به سمت ناوگان آمریکایی ها در سال اخیر پهپاد پرتاب می‌کردند. آن ها کاملا می دانستند که هیچ پهپادی به ناو نمی رسد اما همین کار ساده باعث شد جنگنده های زیادی درگیر بخش دفاعی شوند که این به معنای کم شدن از توان تهاجمی آنها بود. اگر بتوانیم در روز های اول جنگ بطور مداوم هزاران پهپاد به سمت تمام توان تهاجمی دشمن ( از پایگاه های هوایی گرفته تا شناور ها) پرتاب کنیم آنقدر آن ها درگیر میشدند که دیگر نتوانند حمله شدیدی به شهر های موشکی و صنایع ما کنند. ان وقت این فرصت برای ما پیش می آمد که بر حملات موشکی خودمون شدت ببخشیم. اما چرا گفتم شدت ببخشیم . در وعده صادق ۱و۲ مشخص شد که هم زمانی و کثرت در تعداد پرتابه ها اولویت یک حمله است. شلیک یکی دوتا موشک جوابگو نیست. باید بصورت هم زمان برای مثال ۳۰۰ موشک به سمت یک پایگاه شلیک شود و بعد این روند تکرار شود برای دیگر اهداف و ... وقتی فرصت این کار  نباشد و ما نتوانیم این کثرت و همزمانی را در روز های اول بدست بیاوریم کارمان بجاهای باریک می کشد.  فکر میکنم نیروهای مسلح هم به این موضوع آگاه هستند. روی مزاحمت هوایی حساب ویژه باز کرده اند. اصولاً هدف از ساخت پهپاد هایی چون کرار هم از روز اول همین مسئله بود. خوبی مزاحمت هوایی با پهپاد این است که می شود آن ها را از فاصله ایمن پرتاب کرد و هزینه این اقدام بسیار کم است. و البته تولید پهپاد میتواند بسیار ساده تر و سریع تر باشد. چهار تا دانشجو هم می‌توانند یک پهپاد را سر هم کنند. آموزش پهپاد انتحاری هم کار سختی نیست. و همینطور حمله پهپاد میتواند پیچیدگی زیادی را برای دشمن ایجاد کند.  مسیر های حمله متنوع و ایجاد اخلال و همینطور سطح مقطع کم برای هر نیروی مدافعی میتواند کابوس باشد. و متاسفانه تنها گلوگاه ما همیشه بحث بانک اطلاعاتی آنلاین و ماهواره هاست که معلوم نیست کی درست میشود. ما نیاز به اشراف اطلاعاتی بهتری داریم. و البته از همه مهمتر ابزار ذکر شده باید اطمینان پذیر باشد.

 

ویرایش شده در اسفند 3 توسط Navard