بررسی توان موشکی پاکستان

[FLANKER 171]

توان موشکی پاکستان

درباره پرتاب موشک "عقاب سفید":

تولید کننده: National Defence Complex (NDC)

وزن پرتاب : 25 تن

طول: 17,5 متر

قطر: 1,4 متر

حداکثر سرعت: 17 ماخ

برد موثر: بیش از 2000 کیلومتر

سقف پرواز: 100-600 کیلومتر

کلاهک: معمولی (300-600 کیلوگرم)، هسته ای (150-300 کیلو تن)

سیستم هدفگیری خودکار: مادون قرمز.

درباره آزمایش موشک بالستیک "شاهین2" و تاریخ تولید آن

پاکستان روز 19 آپریل سال جاری بار دیگر موشک بالستیکی "شاهین-2" را آزمایش نمود که توان حمل کلاهک های معمولی و هسته ای را دارد. در حال حاضر شاهین-2 و یا "هاتف -6" تنها موشک پاکستانی محسوب می شود که توان انهدام اهداف در عمق خاک هند را دارد. محل دقیق انجام این آزمایش تعیین نشده است. فقط اعلام شده که "سید یوسف رضا گیلانی"، نخست وزیر، "چودری احمد مختار" وزیر دفاع و ژنرال "طارق مجید" رییس کمیته ستاد مشترک در جریان این آزمایش حضور داشتند.

"عقاب سفید" یا "شاهین هندی"

موشک بالستیکی شاهین-2 (هاتف-6) ادامه طرح موشک شاهین -1 (هاتف-4) است و فقط از نظر برد موثر و دقت انهدام اهداف نسبت به نمونه قبلی خود برتری دارد.

طراحی موشک های سوخت جامد خانواده شاهین از سال 1995 آغاز گردید. مسئولیت انجام آزمایش و امور پژوهشی بر عهده مجتمع دفاعی ملی پاکستان تحت اداره کمیسیون ملی علمی- مهندسی انجام شد که ریاست آن بر عهده دکتر "سمر مبارک مند" بود.

برای اولین بار در سال 1998 "نواز شریف" نخست وزیر پاکستان نام "شاهین" را به افتخار سمبل ادبی اردوها که "اقبال لاهوری" در آثار خود از آن نام برده، برای خانواده جدید موشک های بالستیک مطرح ساخت.

آزمایش اولین موشک شاهین -1 روز 15 آپریل سال 1999 انجام شد. بر اساس گزارش برخی از رسانه های گروهی خارجی پاکستان به لطف حمایت های فعال علمی-فنی چین در وحله اول در خصوص طراحی های موتور و کلاهک های هدایت شونده توانست در مدت نسبتا کوتاهی اقدام به ساخت چنین موشک هایی کند.

در سال های 1992-1993 چین در حدود 34 موشک DF-11 (М-11) نسل اول به پاکستان تحویل داد که بر پایه آنها توسط دانشمندان پاکستانی طراحی های اولیه برای ساخت موشک های داخلی آغاز گردید.

М-11 موشکی تک پله ای با سوخت جامد است که توان حمل کلاهکی به وزن500-800 کیلوگرم تا مسافت بیش از 300 کیلومتر را دارد. آمریکا به خاطر تحویل موشک های М-11 به پاکستان و کمک به این کشور در امور طراحی موشک های داخلی در ماه اوت سال 1993 تحریماتی علیه چین اعمال نمود. این تحریمات در ماه اکتبر سال 1994 بعد از آنکه پکن قول داد که بیش از این موشکی به اسلام آباد تحویل ندهد، لغو شد.

برغم قولی که داده شده بود چین به همکاری های خود با پاکستان در زمینه موشکی ادامه داد. تایید این مطلب پدید آمدن موشک بالستیکی جدید شاهین-1 نزد پاکستان در سال 1999 بود که نمونه مدرنیزه شده موشک چینی DF-11 مود 2 است که برای اولین بار در ماه اکتبر سال 1999 توسط چینی ها در رژه نظامی پکن به نمایش در آمده بود.

وجه تمایز موشک مذکور یا М-11А با نمونه قبلی افزایش طول آن به میزان دو متر و برد موثر آن تا 500 کیلومتر بود. برد موشک شاهین -1 بیش از 750 کیلومتر بوده که به خاطر افزایش طول بخش موتور آن میسر شده است.

موشک شاهین-1 بر روی یک خودرو چهار چرخه (مشابه "ماز-543") سوار می شود، حداکثر سرعت آن 60 کیلومتر در ساعت و سوخت آن برای طی مسافت 650 کیلومتری کافی است. زمان آماده سازی موشک برای پرتاب از 5 تا 10 دقیقه است.

در ماه فوریه سال 2000 دومین آزمایش موفقیت آمیز موشک شاهین-1 انجام و در سال 2003 موشک شاهین-1 به خدمت نیروی مسلح پاکستان در آمد. در ماه های اکتبر سال 2003 و دسامبر سال 2004 پرتاب هایی در میدان نظامی انجام شد. در حال حاضر بنا به گزارشات مختلف پاکستان از 15 تا 30 موشک شاهین-1 در اختیار دارد.

ماکت موشک شاهین -2 برای اولین بار در رژه نظامی 23 مارس سال 2000 به نمایش گذاشته شد.

بر خلاف موشک های تک پله ای شاهین-1، موشک های نسل دوم دو پله ای (دارای دو موتور شتاب دهنده) هستند و به همین خاطر توان انهدام اهداف در مسافتی بیش از 2000 کیلومتر را دارند. یک وجه تمایز مهم دیگر بر خلاف سیستم اینرسی موشکی های شاهین-1 آنست که کلاهک های موشک شاهین-2 مجهز به سیستم های مادون قرمز هدفگیری خودکار است. به لطف این سیستم دقت هدف گیری شاهین-2 به 50 متر رسیده در حالیکه این شاخص در موشک های شاهین-1 بیش از 200 متر است. با افزایش طول موشک شاهین -2 به تغییر خودروی حامل آن نیز نیاز بود و به همین خاطر یک خودرو شش چرخه قوی برای این منظور تولید شد.

موشک شاهین-2 شبیه موشک M-18 چین است که برای اولین بار در سال 1987 در نمایشگاه هوایی پکن به معرض نمایش گذاشته شد. در آن زمان اعلام شده بود که برد موثر این موشک در حدود 1000 کیلومتر با وزن کلاهک 400-500 کیلوگرمی است. تاکنون هیچ سندی دال بر اینکه پکن موشک های M-18 را به پاکستان تحویل داده مشاهده نشده است. اما به احتمال قوی در طراحی شاهین-2 به هر حال بدون کمک طرف چینی صورت نپذیرفته است.

در ماه مارس سال 2004 برای اولین بار موشک شاهین-2 بر فراز دریای عرب آزمایش شد. دکتر "سمر موباریک" مدیر مجتمع دفاعی ملی پاکستان (عضو کمیسیون انرژی اتمی پاکستان) بعد از انجام این آزمایش اعلام کرد که موشک شاهین-2 در سال 1998 نیز برای انجام آزمایش آماده بوده اما بنا به تصمیم مسئولین سیاسی کشور این آزمایشات دائما به تعویق افتاد.

آزمایش دوم در ماه مارس سال 2005 انجام شد. سپس در ماه مه سال 2006 و در ماه فوریه سال 2007 آزمایشات بعدی صورت گرفت. هر بار مسئولین بلندپایه نظامی پاکستان در باره موفقیت آمیز بودن نتایج آزمایشات و تکامل دائمی موشک شاهین-2 مطالبی را اعلام می کردند.

آزمایش اخیر این موشک نشان دهنده دقت بسیار بالای هدف گیری آن بود که با توجه به قابلیت حمل کلاهک هسته ای شرایطی را برای ادامه رشد مسابقه تسلیحاتی میان پاکستان و هند مهیا می سازد. بعنوان مثال دهلی در نیمه اول سال جاری قصد دارد که سومین آزمایش موشک نسبتا قوی خود تحت عنوان Agni-III را انجام دهد که توان حمل کلاهکی به وزن 1,5 تن به مسافت 3,5 هزار کیلومتری را دارد.

چنین "به رخ کشیدن تسلیحاتی" از سوی پاکستان و هند شکل دهنده تهدیدات جدی استفاده از سلاح هسته ای در منطقه است.

تاریخچه کوتاه مناقشه

مقابله میان هند و پاکستان بیش از 50 سال پیش زمانی که هر دو کشور استقلال خود را از بریتانیا بدست آوردند آغاز گردید. در سال 1947 بعد از تقسیم هند بریتانیایی به بخش هند هندو و پاکستان مسلمان سرنوشت منطقه کشمیر که مهاراجه آن "های سینگ" هندو بود و اکثریت قریب به اتفاق آن را مسلمانان تشکیل می دادند، تعیین نشده باقی ماند. از آن زمان پاکستان و هند مقابله شدیدی را برای بدست آوردن کنترل بر کشمیر و بنگال شرقی انجام می دهند. هند و پاکستان دو بار به خاطر کشمیر در سال های 1947-1948 و در سال 1965 با یکدیگر جنگیدند. در سال 1971 جنگی دیگر میان این دو کشور به خاطر استقلال بنگلادش درگرفت.

برای اولین بار هند امور مربوط به تولید سلاح هسته ای داخلی و ابزار انتقال آن را آغاز نمود. این فعالیت های در دهه 60 بعد از آنکه اولین آزمایشات هسته ای توسط چین انجام شد، آغاز گردید. در سال 1974 هند اولین بمب هسته ای خود تحت عنوان "بودای خندان" را در صحرای رجستان انجام داد.

در سال 1972 پاکستان برنامه هسته ای خود را آغاز نمود. 28 مه سال 1998 پاکستان از 2 تا 5 بمب هسته ای با انرژی از 40 تا 45 کیلوتن را منفجر نمود. این آزمایشات در میدان تیر "چگای" استان بلوچستان صورت گرفت. 30 مه سال 1998 پاکستان در همین محل آزمایش یک بمب هسته ای دیگر با توان 15-18 کیلوتن را انجام داد.

در ماه آپریل سال 1998 پاکستان با موفقیت سلاح هسته ای خود یعنی یک موشک برد متوسط تحت عنوان "قهوری-1" (به افتخار یک جنگجوی مشهور مسلمان قرن 12-م که بخشی از هند را فتح کرده بود) آزمایش کرد. ماه بعد از آن دهلی آزمایشی در پاسخ به آن انجام داد و روز 11 مه سه بمب هسته ای و دو روز بعد آن دو بمب دیگر هسته ای توسط هند منفجر شد.

مسئولین دو کشور با اجرای برنامه های موشکی و هسته ای خود بر ایجاد به اصطلاح "حداقل پتانسیل بازدارنده" به تعداد 40-50 کلاهک تکیه می کنند.

لنتا.رو، خبرگزاری «نووستی» روسیه، 28 اردیبهشت

عکسهایی از شاهین 2 و هاتف 6