جنگنده - بمب افکن رهگیر اف-104 استارفایتر جنگنده - بمب افکن رهگیر اف-104 استارفایتر ( F-104 /Starfighter)

[onin 10]

زماني براي مردن

اين بار نه مي خوام در مورد هواپيمايي فوق العاده صحبت كنم نه چيزي در مورد جنگنده اي صحبت مي كنم كه هيچ كس سفارش اون نداد ولي ساخته شد.!!!
در سال هاي اوليه دهه 1950 ارتش آمريكا در بدترين شرايط قرار داشت جنگ جهاني هنوز اثرات خود را داشت و ارتش در حال مرخص كردن نيرو بود كاهش نيرو كاهش امكانات و بوجه را در برداشت اين سالها ارتش آمريكا را بسيار شكننده وضعيف نشان ميداد ضعفي كه در طول جنگ هيچگاه ديده نشد گويي وقت مرگ ببر زخمي فرارسيده بود ديگر هيچ اثري از ابوهت 4 تا 5 سال پيش ارتش به واقع پيروز جنگ نبود در چنين شرايطي كره شمالي به جنوبي حمله كرد و آمريكا بايد دفاع مي كرد(اين جنگ غير مستقيم جنگ ابر قدرت ها بود) شروع جنگ كره هشداري بود براي آمريكايي ها كه بايد به ارتش رسيد در چنين شرايطي جنگنده هاي MIG.15 وارد نبرد شدند كه آمريكا و بخصوص نيروي هوايي را كه وضيفه ي مراقبت از اسكادران ها را داشت در شرايط بدي قرار داد
اين جنگنده با سرعت زياد سرعت اوج گيري و مانور پذيري به اضافه ي سه توپ سنگين رقيب خطرناكي بحساب مي آمد بطوري كه هيچيك از هواپيماهاي آمريكايي در اون زمان قادر به مقابله با آن بنودند به جز جنگنده هاي F.86 كه آن هم بايد بهسازي مي شد براي همين تمام اسكادران ها ملزم به پرواز پوششي محدود شدند
با وجودي كه نيروي هوايي سفارشي براي ساخت رهگيري همچون F.104 نداد اما اين طرح پيش رفت و بدليل كنسل شدن طرح XF.90 اعلام نياز فوري به رهگيري با سرعت بالا كرد كه اسكانس وركس (قسمتي از لاكهيد) طرح را ارائه داد اين جنگنده نخستين هواپيمايي بود كه به 2 ماخ سرعت دست يافت موتور آن در ابتدا پس سوز نداشت اما نهايتا با پس سوز جايگزين شد(در مورد پس سوز بعدا در فرصتي ديگر مي نويسم) اين طرح در زمان خود طرح جالبي بود جنجالي نبود اما جالب بود جالب اينكه در شرايطي كه بالهاي پسگرا رايج بود اين هواپيما داري بالهاي كوتاه و مستقيم بود(در واقع مثل موشك پرواز مي كرد) دم آن T شكل بود و مجراي موتور آن هم مشترك بود يعني دو دريچه به هم مرتبط بودند(اون موقع بسياري از مهندسان با اين طرح مخالف بودند ادامش بخونيد شايد حق داشتن چون اين هواپيما خيلي وقت ها بيشتر موشك بود تا هواپيما)
اين هواپيما در آلمان غربي هم ساخته شد اما آلمان مثل اينكه بيشتر به موشك بودن آن علاقه داشتند براي مقابله با پرواز شناسايي هاي شوروي بايد در مناطقي پرواز مي كرد كه امكان باند نبود بايد پرواز مي كرد بنا بر اين هواپيما را بروي سكويي با زاويه 20 در جه قرار دادند زير آن راكتي قرار گرفت كه رانشي برابر با 65000 پوند ايجاد مي كرد اين هواپيما همچون موشك پرتاب مي شد البته اين روش به هوپيما كمي آسيب مي زد اما خوب بود(جالب اين كه در دومين آزمايش هواپيما به همراه بوستر همراهش منفجر شد به جز خلبان تعدادي از كادر زميني هم آسيب ديدند كه دليل آ، انفجار هواپيما نبود بلكه فرار از محل حادثه و تصادف ماشينها آن را بوجود آورد) براي درگيري هوايي به 4 فروند موشك اسپارو به همراه يك توپ 20 mm مجهز شد كه با يك رادار رهگيري هوايي ناسار تكميل شد
در مورد لقبي كه هواپيما دادند بايد بدانيد اين هواپيما در فاصله سالهاي1961 تا 1968 بيش از 91 فروند از آ، سقوط كرد بطوري كه مردم به آن لقب تابوت پرنده را دادند ارتش هم بعد از مدتي (بعد از جنگ) تمام هواپيماها غير قابل اعتماد را به كشور هاي فقير همچون پاكشتان بخشيد
واقعيت اين بود كه در همه جا تعريف اين هواپيما شنيده مي شد اما اينها حرفهاي سازندگان بود كه از كار خود تعريف مي كردند در واقع شهرت اين هواپيما در كاميابي نبود بلكه در ناكامي و شكست بود(از دست دادن كنترل و تعادل در اين جنگنده چيز عادي و روز مه اي براي خلبانان بود)
به هر صورت پروزه موشك سرنشين دار يا همان F.104 طرح پيروزي نبود البته شكست هم نخورد

[align=center][/align]

مشخصات:
ابعاد:
Length 54.75 ft (16.69 m)
Height 13.50 ft (4.11 m)

بيشينه سرعت: 2.2 ماخ

موتور: يك دستگاه General Electric J79-19 با رانش 70.28 kN
سلاح: AIM-9 Sidewinder, AIM-7 Sparrow, Apside و nuclear bombs, Mk 82/83 ...

[farzin 1]

فرمان ناپذيري و واماندگي رو هم بهش اضافه كن icon_biggrin بعدش اجكت كن icon_cheesygrin

[saman_777 66]

هواپیمای اف-104، هواپیمایی بود که به دلیل شکل ظاهری و ویژگی های فیزیکی منحصر به فردش، موشک خلبان دار نامیده می شد. طراحی این شکاری متعلق به دوران جنگ کره است و از جنبه های گوناگون، مانند طراحی منحصر به فرد بدنه ی آن، در نوع خود بی نظیر جلوه می کند.



F-104 Starfighter

خلبانانی که در جنگ کره با هواپیماهای میگ 15 شوروی سر و کله می زدند، به تدریج فریاد های اعتراض خود را برای تجهیز آنان به هواپیمایی ارزانتر، مانورپذیر تر، سبک وزن تر و کاراتر در نیروی هوایی ایالات متحده بر آوردند. نتیجه، همان هواپیمای ستارفایتر بود که در آن ارتفاع گرفتن کاری سهل پنداشته شده و بر سرعت آن، وحشیانه و بی مبالات افزوده می شد. به علت اینکه این هواپیما، به عنوان جنگنده ای برای دفاع نزدیک طراحی گشته بود، برد آن قربانی امکان اوج گیری سریع شده بود. اگرچه در هنگام ضرورت شدید، این هواپیما قادر به سوخت گیری هوا به هوا بود و نیز قادر بود که تانک های سوخت اضافی را نیز حمل نماید. لازم به ذکر است که این هواپیما از موتور توربوجت مشابه موتوری که در هواپیمای فانتوم به کار رفته است، استفاده می نماید.



F-104 Starfighter

بال های این هواپیما، بسیار کوچک بوده و دارای طول دو سر بالی معادل حدود 7 متر بود و همین، نکته ی بسیار قابل توجهی بود که این هواپیما را هر چه بیشتر به یک موشک شبیه می ساخت. این هواپیما که به عنوان یک جنگنده برتری هوایی طراحی گشته بود، در دو مدل مهم عرضه شد. این هواپیما، مجهز به توپ یا مسلسلی چرخشی با شش لوله با نام ولکان بود که سرعت آتش بسیار بالایی را فراهم می آورد. همچنین، این هواپیما قادر به مسلح شدن به موشک های کوتاه برد گرمایاب سایدوایندر نیز بود که از این جهت، آن را به یک جنگنده قابل عملیات چه در طول روز چه در شب تبدیل می کرد. نیروی هوایی ایالات متحده، حدود تعداد سیصد فروند هواپیمای شکاری ستارفایتر را در دو مدل تک سرنشینه و دو سرنشینه تولید نمود.

این هواپیما، در سال 1952 توسط مهندس کلی جانسون، همان طراحی که هواپیمای جاسوسی خفاش سیاه یا بلک برد را هم طراحی نموده است، طراحی شده و هواپیمای آزمایشی XF-104 اولین پرواز خود را در سال 1954 به انجام رسانید. این هواپیما، اولین هواپیمایی بود که قادر به پرواز در سرعت بالای دو ماخ یا دو برابر صوت بود و البته رکوردهای فروانی را نیز در همین مورد و البته در ارتفاع بدست آورد. در 18 می سال 1958، یک فروند هواپیمای ستارفایتر مدل ای، رکورد سرعتی معادل 2.259 کیلومتر بر ساعت را به جای گذاشت. در 14 دسامبر 1959، یک جنگنده ستارفایتر مدل سی، رکورد ارتفاعی معادل 31.514 متر را به نام خود در کتاب رکورد های گینس به ثبت رساند. این جنگنده، اولین هواپیمایی بود که همزمان، رکوردهای سرعت، سقف پرواز و سرعت اوج گیری را در دست داشته و از این لحاظ بر هواپیماهای دیگر برتری داشت.



F-104 Starfighter

این هواپیما، در ماموریتهای ویژه قادر به حمل بمب نیز در زیر بالهای خود است. مانند هواپیمای اف-84 تاندرستریک در گذشته و هواپیمای اف-16 فالکون در حال حاضر، ستارفایتر نیز برای خدمت در نیروی هوایی کشورهای عضو ناتو برگزیده شده و در آن زمان بود که تعداد قریب به 1.700 فروند از این هواپیما، برای صدور به کشورهای دیگر تولید گردید. این هواپیما، در آن زمان به خدمت کشورهایی چون کانادا، آلمان غربی، نروژ، ایتالیا، هلند، بلژیک، دانمارک، یونان، ترکیه، اسپانیا، تایوان و ژاپن در آمد که البته هم اکنون نیز در کشورهایی چون آلمان، ژاپن و ایتالیا به پرواز پنجاه ساله خود ادامه می دهد. در کشور هایی غیر از آمریکا، در هواپیمای ستارفایتر به منظور ایجاد کاکپیت دوم برای تمرینات آموزشی دو نفره تغییراتی داده شده و البته مدل های شناسایی این هواپیمای شکاری نیز توسط کشورهای دیگر عرضه گردید که هرگز مورد استفاده آمریکا قرار نگرفت



مشخصات:



كاربرد: جنگنده

سركت سازنده: لاكهيد مارتين

تعداد خدمه: 1 نفر

نوع موتور:يك عدد جنرال الكتريك مدلJ79-GE-3B با پس سوز و 9600 پوند تراست (هم مدل استفاده شده در فانتوم)

طول: 16.6 متر

عرض:6.6 متر

ارتفاع:4 متر

حداكثر وزن: 6050 كيلو گرم

حداقل وزن:11250 كيلو گرم

حداكثر سرعت:2.2 ماخ

حداكثر ارتفاع پروازي:68800 پا

حداكثر برد:1175 كيلومتر



توضحيحات: به اين پرنده دست كوتاه تابوت مرگ نيز مي گفتن و اين پرنده در زمان خود چندين دكورد را داشت كه مي توان به ركورد سريع ترين سعود را نام برد.



نويسندگان: ارمان(وبلاگ هوانوردي اير) و حامد فقراي

[hamed_713 242]

اف 104 با اينكه ساخته شد و مدتي هم نيروي هوايي ايالات متحده و برخي كشورهاي ديگر به خدمت گرفته شد اما جنگنده موفقي نبود. از مشكلات اين جنگنده كنترل ناپذيري -قدرت مانور كم و واماندگي(استال)در مانورهاي سنگين بود.در واقع از دست دادن كنترل و تعادل در اين جنگنده چيز عادي و روز مه اي براي خلبانان بود. اين هواپيما در فاصله سالهاي1961 تا 1968 بيش از 91 فروند از آن، سقوط كرد بطوري كه مردم به آن لقب تابوت پرنده را دادند.

[hans 162]

سامان جان ممنون از مقاله جالبت. luftwaffe icon_frown

[SAEID 2,833]

هواپیمایی بود که دشمن رو ندیده سقوط میکرد! icon_frown

[saman_777 66]

اره رسما هواپیمای چرتیه!!! icon_frown قدرت مانور کم فکر کنم به خاطر بال های کوچیکه اون هست؟؟! :cry:

[babak1985 4,171]

هواپیمای اف-104، هواپیمایی بود که به دلیل شکل ظاهری و ویژگی های فیزیکی منحصر به فردش، موشک خلبان دار نامیده می شد. طراحی این شکاری متعلق به دوران جنگ کره است و از جنبه های گوناگون، مانند طراحی منحصر به فرد بدنه ی آن، در نوع خود بی نظیر جلوه می کند. خلبانانی که در جنگ کره با هواپیماهای میگ 15 شوروی سر و کله می زدند، به تدریج فریاد های اعتراض خود را برای تجهیز آنان به هواپیمایی ارزانتر، مانورپذیر تر، سبک وزن تر و کاراتر در نیروی هوایی ایالات متحده بر آوردند. نتیجه، همان هواپیمای ستارفایتر بود که در آن ارتفاع گرفتن کاری سهل پنداشته شده و بر سرعت آن، وحشیانه و بی مبالات افزوده می شد. به علت اینکه این هواپیما، به عنوان جنگنده ای برای دفاع نزدیک طراحی گشته بود، برد آن قربانی امکان اوج گیری سریع شده بود. اگرچه در هنگام ضرورت شدید، این هواپیما قادر به سوخت گیری هوا به هوا بود و نیز قادر بود که تانک های سوخت اضافی را نیز حمل نماید. لازم به ذکر است که این هواپیما از موتور توربوجت مشابه موتوری که در هواپیمای فانتوم به کار رفته است، استفاده می نماید.بال های این هواپیما، بسیار کوچک بوده و دارای طول دو سر بالی معادل حدود 7 متر بود و همین، نکته ی بسیار قابل توجهی بود که این هواپیما را هر چه بیشتر به یک موشک شبیه می ساخت. این هواپیما که به عنوان یک جنگنده برتری هوایی طراحی گشته بود، در دو مدل مهم عرضه شد. این هواپیما، مجهز به توپ یا مسلسلی چرخشی با شش لوله با نام ولکان بود که سرعت آتش بسیار بالایی را فراهم می آورد. همچنین، این هواپیما قادر به مسلح شدن به موشک های کوتاه برد گرمایاب سایدوایندر نیز بود که از این جهت، آن را به یک جنگنده قابل عملیات چه در طول روز چه در شب تبدیل می کرد. نیروی هوایی ایالات متحده، حدود تعداد سیصد فروند هواپیمای شکاری ستارفایتر را در دو مدل تک سرنشینه و دو سرنشینه تولید نمود. این هواپیما، در سال 1952 توسط مهندس کلی جانسون، همان طراحی که هواپیمای جاسوسی خفاش سیاه یا بلک برد را هم طراحی نموده است، طراحی شده و هواپیمای آزمایشی XF-104 اولین پرواز خود را در سال 1954 به انجام رسانید. این هواپیما، اولین هواپیمایی بود که قادر به پرواز در سرعت بالای دو ماخ یا دو برابر صوت بود و البته رکوردهای فروانی را نیز در همین مورد و البته در ارتفاع بدست آورد. در 18 می سال 1958، یک فروند هواپیمای ستارفایتر مدل ای، رکورد سرعتی معادل 2.259 کیلومتر بر ساعت را به جای گذاشت. در 14 دسامبر 1959، یک جنگنده ستارفایتر مدل سی، رکورد ارتفاعی معادل 31.514 متر را به نام خود در کتاب رکورد های گینس به ثبت رساند. این جنگنده، اولین هواپیمایی بود که همزمان، رکوردهای سرعت، سقف پرواز و سرعت اوج گیری را در دست داشته و از این لحاظ بر هواپیماهای دیگر برتری داشت.این هواپیما، در سال 1952 توسط مهندس کلی جانسون، همان طراحی که هواپیمای جاسوسی خفاش سیاه یا بلک برد را هم طراحی نموده است، طراحی شده و هواپیمای آزمایشی XF-104 اولین پرواز خود را در سال 1954 به انجام رسانید. این هواپیما، اولین هواپیمایی بود که قادر به پرواز در سرعت بالای دو ماخ یا دو برابر صوت بود و البته رکوردهای فروانی را نیز در همین مورد و البته در ارتفاع بدست آورد. در 18 می سال 1958، یک فروند هواپیمای ستارفایتر مدل ای، رکورد سرعتی معادل 2.259 کیلومتر بر ساعت را به جای گذاشت. در 14 دسامبر 1959، یک جنگنده ستارفایتر مدل سی، رکورد ارتفاعی معادل 31.514 متر را به نام خود در کتاب رکورد های گینس به ثبت رساند. این جنگنده، اولین هواپیمایی بود که همزمان، رکوردهای سرعت، سقف پرواز و سرعت اوج گیری را در دست داشته و از این لحاظ بر هواپیماهای دیگر برتری داشت.

[MKE 23]

سلام
هواپیمای اف-104، هواپیمایی بود که به دلیل شکل ظاهری و ویژگی های فیزیکی منحصر به فردش، موشک خلبان دار نامیده می شد. طراحی این شکاری متعلق به دوران جنگ کره است و از جنبه های گوناگون، مانند طراحی منحصر به فرد بدنه ی آن، در نوع خود بی نظیر جلوه می کند.

خلبانانی که در جنگ کره با هواپیماهای میگ 15 شوروی سر و کله می زدند، به تدریج فریاد های اعتراض خود را برای تجهیز آنان به هواپیمایی ارزانتر، مانورپذیر تر، سبک وزن تر و کاراتر در نیروی هوایی ایالات متحده بر آوردند. نتیجه، همان هواپیمای ستارفایتر بود که در آن ارتفاع گرفتن کاری سهل پنداشته شده و بر سرعت آن، وحشیانه و بی مبالات افزوده می شد. به علت اینکه این هواپیما، به عنوان جنگنده ای برای دفاع نزدیک طراحی گشته بود، برد آن قربانی امکان اوج گیری سریع شده بود. اگرچه در هنگام ضرورت شدید، این هواپیما قادر به سوخت گیری هوا به هوا بود و نیز قادر بود که تانک های سوخت اضافی را نیز حمل نماید. لازم به ذکر است که این هواپیما از موتور توربوجت مشابه موتوری که در هواپیمای فانتوم به کار رفته است، استفاده می نماید.
بال های این هواپیما، بسیار کوچک بوده و دارای طول دو سر بالی معادل حدود 7 متر بود و همین، نکته ی بسیار قابل توجهی بود که این هواپیما را هر چه بیشتر به یک موشک شبیه می ساخت. این هواپیما که به عنوان یک جنگنده برتری هوایی طراحی گشته بود، در دو مدل مهم عرضه شد. این هواپیما، مجهز به توپ یا مسلسلی چرخشی با شش لوله با نام ولکان بود که سرعت آتش بسیار بالایی را فراهم می آورد. همچنین، این هواپیما قادر به مسلح شدن به موشک های کوتاه برد گرمایاب سایدوایندر نیز بود که از این جهت، آن را به یک جنگنده قابل عملیات چه در طول روز چه در شب تبدیل می کرد. نیروی هوایی ایالات متحده، حدود تعداد سیصد فروند هواپیمای شکاری ستارفایتر را در دو مدل تک سرنشینه و دو سرنشینه تولید نمود.




منبع


یاعلی

[SAEID 2,833]

منبع این مطلب وبلاگ ایر و نویسنده اون آرمان خان هست که یه چهار سال قبل نوشته!

[MKE 23]

سلام
گرچه در منبعی که بنده ذکر کردم تازگی نوشته شده اما پر واضحه که مطلب جدید نبوده! مهم اصل مطلبه چون برای خیلی ها از جمله خود من جدیده!
موفق و شاد باشید.
یاعلی

[951 13,913]

Lockheed F-104 Starfighter