امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

[quote]فکر نکنم این هواپیما قویتر از f-5 های ما باشه![/quote]
بابا دوست عزیز تو دیگه کی هستی مثل اینکه خوابیدی اف 5 اگه بره به مقابله اف35 اصلا مثل بچه ها که قایم موشک بازی میکنن نمیتونه اونو پیدا کنه icon_rolleyes

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote][quote][align=center]و بسیاری دیگر از این دست منابع!

در انتها دوستان قضاوت کنن که چه کسی درست میگه و چه کسی حرف مفت میزنه![/align][/quote]

نه مطالب شما و نه لینک های شما هیچ ربطی به صحبت های بنده نداشت. هیچ منافاتی هم با صحبت های من نداشت. ولی خوشم میاد که اصلا کم نمیاری! خودت رو هم معتبر تر از آیروسنتر و سرویس نظامی سایت ها و خبرگزاری های داخلی و خارجی و همه کسانی که بنده با اونها صحبت کردم میدونی. حواست باشه این اعتماد بنفس کاذب کار دستت نده. ضمنا فکر میکردم اینقدر سواد داشته باشی که بدونی چین S-400 نداره و با s-300 تونسته F-117 رو خارج از مرزهاش کشف کنه، وگرنه یه تاپیک میزدم تا شما بدونی فقط روسیه S-400 داره. به هر حال خداحافظ. دیگه جوابت رو نمیدم، چون وقتش رو ندارم.

[quote]اولا: حضور در نمايشگاه هوايي چه ربطي دارد به استقرار در يك پايگاه؟!!
ثانيا:طبق چه منبعي مي فرماييد پنهانكاري اف-117 از بي-2 بيشتر است؟
براي مثال در سايت گلوبال سكوريتي سطح مقطع راداري اف-22 و بي 2 برابر 0.0001 و براي اف-117 0.003 متر مربع ذكر شده است.[/quote]

1- اون بنده خدا از داخل نمایشگاه شنیده بود که این هواپیما از قطر داره میاد، ولی در کل مطمئن نیستم، شاید از جای دیگه اومده باشه. ضمنا خودم هم یه چیزهایی از دیگران شنیده بودم که آمریکا برای حمله به ایران 300 هواپیما توی قطر داره و ... .

2- هواپیمای B-2 یه هواپیمای پهن پیکر و بسیار سنگین محسوب میشه که ابعاد فیزیکی اون به مراتب بیشتر از F-117 هست. ضمنا توسعه هواپیمای B-2 مربوط به دهه 80 میلادی(حدود سه دهه پیش) بوده. با این اوصاف هیچ عقل سلیمی نمی پذیره که سطح مقطع راداری B-2 کمتر از F-117 باشه. در واقع کسی که بتونه چنین هواپیمای بزرگ پنهانکاری تولید کنه، قطعا هواپیما های سبک مثل F-117 رو با سطح مقطع راداری ده ها برابر کوچک تر تولید خواهد کرد. حتی اگر تکنولوژی پنهانکاری اون پیشرفته تر باشه بعید به نظر میرسه که سطح مقطع راداری اون کمتر از F-117 باشه. این مطلب رو بسیاری از دوستان بنده هم قبول دارند.

3- من تا حالا توی گلوبال سکیوریتی چیزی در مورد سطح مقطع 0.0001 برای F-22 ندیدم. اگر شما لینکی دارید برامون بذارید. این عدد 0.0001 توی فوروم ها و انجمن های نظامی آمریکایی ذکر شده که کاملا مشخصه یه عدد تخیلی و من درآوردی هست. اون رقمی که من گفتم ( حدود 10 تا 15 سانتیمتر مربع که میشه 0.001 متر مربع) یه چیز میانگین و معقول بود که در لابلای مطالب سایت ها فهمیده بودم. وگرنه سایت www.f22fighter.com که یه سایت مرجع در مورد F-22 هست از عدد 0.75 متر مربع برای B-2 و عدد 0.01 متر مربع برای F-22 حرف زده:

[marq=right]The Radar Cross Section of a plane is basically, how much echo the plane sends from radar. Everything has a Radar Cross Section (or RCS), but where birds have approximately a .01 square meter RCS, the Raptor has almost the same RCS. The B2 Bomber has a radar cross section of .75 square meters. For the Raptor to be stealthy, the creators had to cut down on the RCS, meaning that everything on the plane, internal and external, had to have no echo, or as little as possible. To accomplish this, they made many parts of the plane with special alloys (metal mixtures) that had little or no echo when hit by radar. The shape of the F-22 is made to have an over-all "triangular" shape, making the over-all shape reflect radio waves in such a manner, that they do not go back to the radar of the enemy[/marq].

اینهم لینکش:
www.f22fighter.com/stealth.htm

4- اطلاعات مربوط به میزان پنهانکاری و تکنولوژی پنهانکاری F-22 جزو اطلاعات به کلی سری و فوق سری ایالات متحده آمریکا محسوب میشه و تمام اعداد و ارقامی که در اینترنت و سایت ها و رسانه ها منتشر میشه همگی براساس گمانه زنی مطرح شده. ولی بنابر دلایلی(که در آینده نزدیک یک تاپیک ایجاد خواهم کرد و توضیح خواهم داد) بنده معتقدم که RCS جنگنده F-22 بعنوان بهترین محصول حال حاضر آمریکا نمیوتونه کمتر از 0.002 متر بربع باشه.

5- این که آمریکا از هواپیماهای اجق وجقی مثل F-117 و B-2 به یک هواپیمای نیمه پنهانکار و ارزان قیمت مثل F-35 (قیمت حدود 35 میلیون دلاری F-35 در برابر قیمت 140 میلیون دلاری F-22 ) برای نفوذ در خاک دشمن روی آوردن نشون میده که خود آمریکایی ها هم فهمیدن که رادار های زمینی در نهایت دست برتر رو خواهند داشت و توجه بیش از حد به پنهانکاری فقط هزینه های سرسام آور در پی خواهد داشت. در واقع بهره گیری از میزان نسبی پنهان کاری باعث میشه که انبوه رادارها و سامانه های قدیمی موجود در دنیا مثل هاگ و سام 6 بطور کامل از رده خارج بشن و نیروی هوایی آمریکا در سرکوب پدافند تمرکزش رو بر روی یکی دو سامانه خواهد گذاشت، نه هزار و یک سامانه.[/quote]
در مورد میزان پنهانکاری اف-22 و بی-2 مي توانيد به مقاله RCS در سایت گلوبال سکریتی مراجعه بفرمایید.
هواپیمای نفوذی و ضربتی به دلیل تولید درتعداد بالا و در خطر انهدام بیشتر بودن باید ارزانتر باشد ( مقایسه کنید اف-16 را با مدل های اولیه اف-15) و طبیعتا در طراحی آن پنهانکاری کمتر لحاظ خواهد شد تا هزینه اش کمتر شود.حتی در مناقصه ATF اف-23 از اف-22 پنهانکاری اش بیشتر بود ولی اف-22 قدرت مانور بالاتر و قابلیت تعمیر و نگهداری بهتری داشت.هزینه و بازدهی همواره مساله مهمی است.از همین بی-2 قرار بود 132 فروند و از اف-22 قراربود 750 فروند تولید شود ولی حالا که می بینید چقدر تولید شد!!
این تحلیل شما در مورد دلیل گرایش به اف-35 را کاملا نادرست می دانم.
اف-22 جنگنده برتری هوایی است نه ضربتی.
اف-117 و بی-2 برای عملیات های ویژه و در تیراژ کم تولید شدند و طبیعتا پنهانکاری در طراحی شان اهمیت بالاتری داشت.نه مثل اف-35 که قرار است جای اف-16 را بگیرد و جنگنده همه فن حریف غرب در نیمه اول قرن 21 باشد.
در ثانی،تاریخ اولین پرواز اف-117 سال 1977 و برای بی-2 سال 1989 است.می دانید طی دوازده سال چقدر تحول در علم شبیه سازی کامپیوتری و مواد مرکب صورت گرفته؟!!
دوازده سال در صنعت هوایی زمان کمی نیست.
خبرگزاری های داخلی!!
از کی تا حالا سایت های خبری داخلی و خارجی منبع معتبر نظامی شده اند؟!!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]نه مطالب شما و نه لینک های شما هیچ ربطی به صحبت های بنده نداشت. هیچ منافاتی هم با صحبت های من نداشت. ولی خوشم میاد که اصلا کم نمیاری! خودت رو هم معتبر تر از آیروسنتر و سرویس نظامی سایت ها و خبرگزاری های داخلی و خارجی و همه کسانی که بنده با اونها صحبت کردم میدونی. حواست باشه این اعتماد بنفس کاذب کار دستت نده. ضمنا فکر میکردم اینقدر سواد داشته باشی که بدونی چین S-400 نداره و با s-300 تونسته F-117 رو خارج از مرزهاش کشف کنه، وگرنه یه تاپیک میزدم تا شما بدونی فقط روسیه S-400 داره. به هر حال خداحافظ. دیگه جوابت رو نمیدم، چون وقتش رو ندارم.


Moltke نوشته:
اولا: حضور در نمايشگاه هوايي چه ربطي دارد به استقرار در يك پايگاه؟!!
ثانيا:طبق چه منبعي مي فرماييد پنهانكاري اف-117 از بي-2 بيشتر است؟
براي مثال در سايت گلوبال سكوريتي سطح مقطع راداري اف-22 و بي 2 برابر 0.0001 و براي اف-117 0.003 متر مربع ذكر شده است.


1- اون بنده خدا از داخل نمایشگاه شنیده بود که این هواپیما از قطر داره میاد، ولی در کل مطمئن نیستم، شاید از جای دیگه اومده باشه. ضمنا خودم هم یه چیزهایی از دیگران شنیده بودم که آمریکا برای حمله به ایران 300 هواپیما توی قطر داره و ... .

2- هواپیمای B-2 یه هواپیمای پهن پیکر و بسیار سنگین محسوب میشه که ابعاد فیزیکی اون به مراتب بیشتر از F-117 هست. ضمنا توسعه هواپیمای B-2 مربوط به دهه 80 میلادی(حدود سه دهه پیش) بوده. با این اوصاف هیچ عقل سلیمی نمی پذیره که سطح مقطع راداری B-2 کمتر از F-117 باشه. در واقع کسی که بتونه چنین هواپیمای بزرگ پنهانکاری تولید کنه، قطعا هواپیما های سبک مثل F-117 رو با سطح مقطع راداری ده ها برابر کوچک تر تولید خواهد کرد. حتی اگر تکنولوژی پنهانکاری اون پیشرفته تر باشه بعید به نظر میرسه که سطح مقطع راداری اون کمتر از F-117 باشه. این مطلب رو بسیاری از دوستان بنده هم قبول دارند.

3- من تا حالا توی گلوبال سکیوریتی چیزی در مورد سطح مقطع 0.0001 برای F-22 ندیدم. اگر شما لینکی دارید برامون بذارید. این عدد 0.0001 توی فوروم ها و انجمن های نظامی آمریکایی ذکر شده که کاملا مشخصه یه عدد تخیلی و من درآوردی هست. اون رقمی که من گفتم ( حدود 10 تا 15 سانتیمتر مربع که میشه 0.001 متر مربع) یه چیز میانگین و معقول بود که در لابلای مطالب سایت ها فهمیده بودم. وگرنه سایت www.f22fighter.com که یه سایت مرجع در مورد F-22 هست از عدد 0.75 متر مربع برای B-2 و عدد 0.01 متر مربع برای F-22 حرف زده:

The Radar Cross Section of a plane is basically, how much echo the plane sends from radar. Everything has a Radar Cross Section (or RCS), but where birds have approximately a .01 square meter RCS, the Raptor has almost the same RCS. The B2 Bomber has a radar cross section of .75 square meters. For the Raptor to be stealthy, the creators had to cut down on the RCS, meaning that everything on the plane, internal and external, had to have no echo, or as little as possible. To accomplish this, they made many parts of the plane with special alloys (metal mixtures) that had little or no echo when hit by radar. The shape of the F-22 is made to have an over-all "triangular" shape, making the over-all shape reflect radio waves in such a manner, that they do not go back to the radar of the enemy.

اینهم لینکش:
www.f22fighter.com/stealth.htm

4- اطلاعات مربوط به میزان پنهانکاری و تکنولوژی پنهانکاری F-22 جزو اطلاعات به کلی سری و فوق سری ایالات متحده آمریکا محسوب میشه و تمام اعداد و ارقامی که در اینترنت و سایت ها و رسانه ها منتشر میشه همگی براساس گمانه زنی مطرح شده. ولی بنابر دلایلی(که در آینده نزدیک یک تاپیک ایجاد خواهم کرد و توضیح خواهم داد) بنده معتقدم که RCS جنگنده F-22 بعنوان بهترین محصول حال حاضر آمریکا نمیوتونه کمتر از 0.002 متر بربع باشه.

5- این که آمریکا از هواپیماهای اجق وجقی مثل F-117 و B-2 به یک هواپیمای نیمه پنهانکار و ارزان قیمت مثل F-35 (قیمت حدود 35 میلیون دلاری F-35 در برابر قیمت 140 میلیون دلاری F-22 ) برای نفوذ در خاک دشمن روی آوردن نشون میده که خود آمریکایی ها هم فهمیدن که رادار های زمینی در نهایت دست برتر رو خواهند داشت و توجه بیش از حد به پنهانکاری فقط هزینه های سرسام آور در پی خواهد داشت. در واقع بهره گیری از میزان نسبی پنهان کاری باعث میشه که انبوه رادارها و سامانه های قدیمی موجود در دنیا مثل هاگ و سام 6 بطور کامل از رده خارج بشن و نیروی هوایی آمریکا در سرکوب پدافند تمرکزش رو بر روی یکی دو سامانه خواهد گذاشت، نه هزار و یک سامانه.[/quote]

[size=18]عجب رويي داری!!![/size] من لینک هایی در رد صحبت های شما قرار دادم اونه وقت ربطی نداشت!سایت مشرق وامثالش بسیار مشکل دارن در زمینه اطاعات نظامی خارجی! سایت ایرو سنتر رو هم بهت ثابت کردم خودت لینکی دادی که نوشته چین اس 400 داره مگه این لینک رو شما ندادی icon_razz بنده هم گفتم چین اس 400 نداره! [size=18]اگر با دقت میخوندی و متوجه میشدی نمیگفتی من نمیدانم چین اس 400 نداره ولی خواستی یک چیزی گفته باشی همین جوری!!!!![/size]

[quote]كشف f-117 توسط چين:
http://www.aerocenter.ir/forum/showthread.php?t=154[/quote]

خوب در این لینک چی نویشته:

[quote]سیستم دفاع هوایی اس 400 ( سام 20 )
تاریخچه:

کاملا شبیه سیستم قبلی سام , یعنی سام 20 ( S-400 / S-300PMU-2 ) بوده اما با کمی تغییرات S-400 / S-300PMU-3 و در نهایت SA-21
نام گرفته . توسعه ی آن از پایان دهه ی 90 آغاز , و در سال 1999 تست های مقدماتی آن شروع شد .
اولین شلیک آزمایشی آن در همین سال و در ایالت آستراخان با موفقیت همراه بود و برنامه ی ورود آن به خدمت به بعد از سال 2001 موکول
گردید .
سرانجام تکمیل طرح در فوریه ی2004به پایان رسید ودر ماه آوریل همین سال سیستم برای اولین بار با موشک قدرتمند 48N6DM از آزمایش
خود سربلند بیرون آمد .

قابلیت ها و توانایی ها:

این سامانه قادر به رهگیری انواع هواگرد ها نظیر جنگنده ها و بمب افکن های بلند پرواز , موشک های بالستیک , موشک های کروز و... تا
فاصله ی 400 کیلومتری ( 250 مایل ) است که از این لحاظ بیش از 2 برابر از MIM-104 پاتریوت قدرتمند تر است .
رادار آن توانمندی عجیبی در شناسایی اهداف با سطح مقطع بسیار کم و حتی هواپیماهای رادار گریز و استیلث دارد [size=18]( چندی پیش چین
توانسته بود یک فروند بمب افکن پنهانکار F-117 را چند صد کیلومتر خارج مرز های خود با استفاده از این سامانه شناسایی کند ).[/size]همچنین
برد شناسایی رادار آن به رقم فوق العاده ی 500 تا 600 کیلومتر می رسد .[/quote]

خوب اگر کور نباشی میبین ایروسنتر معتبر شما نوشته چین با اس400 اف117 شناسایی کرده! بنده سوادش رو دارم که بدونم و خودم بهش اشاره کردم [size=18]اما تو ناشی هستی از منبع بی خودی مطلب نقل میکنی![/size]
[size=18]نه اقا پسر نمیتونی به جلو فرار کنی و از پاسخ دادن به سوالات من شونه خالی کنی!![/size] من خودم گفتم وتاکید کردم که چین اس 400 نداره اونوقت تو داری میگی من هنوز این رو نمیدونم همونطور که گفتم در درک مطالب مشکل داری

گفتی :
[quote]توان كشفS-300 = بيست و پنج سانتيمتر از 300 كيلومتري: [/quote]
و منبعی براش اوردی از :
[quote]http://www.aerocenter.ir/forum/showthread.php?t=15712
http://en.wikipedia.org/wiki/S-300_%28missile%29
http://www.arannews.ir/fa/news/25045.aspx
http://www.mashreghnews.ir/fa/news/64190/%D8%B4%D9%83%D8%A7%D9%8A%D8%AA-%D8%A7%D9%8A%D8%B1%D8%A7%D9%8 6-%D8%A7%D8%B2-%D8%B1%D9%88%D8%B3%D9%8A%D9%87-%D8%A8%D9%87-%D8%AE%D8%A 7%D8%B7%D8%B1-%D8%A7%D8%B3300 [/quote]

[size=18]چرت بودن ایروسنترش رو برات ثابت کردم که نوشته موشک اس 300 مدل پی ام یو 1 300 کیلومتر برد دارد! :lol:

[quote]پشت پرده شكايت ايران از روسيه درباره قرارداد اس - 300

کیهان - ايران رسماً اعلام كرد از روسيه به دليل عمل نكردن به تعهداتش در قرارداد فروش اس-300 شكايت كرده است.

محمود رضا سجادي، سفير ايران در مسكو روز چهارشنبه 2 شهريور 1390 (24 اوت 2011) اعلام كرد: «در قرارداد اس- 300 آمده است كه اگر يكي از دو طرف به تعهداتش عمل نكند ديگري مي تواند عليه او شكايت كند. يكي از مقامات روسيه كه در اين رابطه سفري به ايران داشت، به ما گفت كه اگر شما به ديوان شكايت كنيد و آن ها اعلام كنند كه تحويل سامانه اس-300 مغاير با قطعنامه نيست ما آن را به شما خواهيم داد».

وي ادامه داد: «اعتقاد عمومي ما اين بود كه تحويل سامانه اس-300 مغاير با قعطنامه نيست و شكايت كرديم تا به اين وسيله روسيه بتواند راه كارها و مجوزهاي حقوقي لازم را براي تحويل اس-300 به ايران به دست آورد».

الكساندر لوكاشويچ، سخنگوي وزارت خارجه روسيه بلافاصله به اين خبر واكنش نشان داد و گفت كه روسيه از اين تصميم ايران «متحير» شده است. وي گفت روسيه ترجيح مي داد اين موضوع در گفت وگوي دوجانبه با ايران حل شود نه در دادگاه بين المللي.

در عين حال، برخي منابع در تهران مي گويند احتمال اينكه همانطور كه سجادي گفته درباره اين شكايت هماهنگي ميان تهران و مسكو انجام شده باشد، منتفي نيست.

سامانه اس-300 يك سيستم دفاع هوايي است كه توسط شركت آلماز روسيه ساخته شده است. اين سيستم توانايي سرنگوني هواپيماهاي جنگنده و نيز توانايي انهدام موشك هاي كروز در شعاع 145 كيلومتري را داراست و تا ارتفاع 27 كيلومتري مي تواند اهداف پروازي را هدف قرار دهد.

[color=red]برد موشك هاي اين سامانه به 300 كيلومتر مي رسد ودر هر نوع شرايط آب و هوايي قابليت عملياتي شدن دارد[/color]
روس ها مدعي اند اين سيستم دفاعي، توانايي مقابله با سيستم موشك هاي پاتريوت آمريكايي را داراست و قادر است 100 هدف را به طور همزمان رديابي و 12 هدف را همزمان مورد حمله قرار دهد.

منحرف كردن يا از كار انداختن اس300 از سوي سيستم هاي اغتشاشگر، تقريباً غير ممكن است. رادار اين موشك از فاصله 250 كيلومتري، جسم پرنده اي به ابعاد 25 سانتي متر مربع را براحتي تشخيص مي دهد.
مقامات عالي رتبه پنتاگون بارها اذعان كرده اند؛ آمريكا در حال حاضر هيچ وسيله اي براي از كار انداختن موشك اس300 در اختيار ندارد.

ايران در آوريل 2005 قراردادي به ارزش 800 ميليون دلار براي دريافت 65 سامانه s-300 pmu-1 با روسيه امضا كرد. ايران 166 ميليون و 800 هزار دلار به عنوان پيش پرداخت اين قرارداد به روسيه پرداخت كرد ولي اين سامانه ها هرگز به ايران تحويل نشد.

از سال 2007 تا سال 2010 روس ها به بهانه هاي متعدد اجراي اين قرارداد را به تعويق انداختند و در سال 2010 پس از آنكه قعطنامه 1929 صادر شد، رسماً اعلام كردند اس-300 را به ايران تحويل نخواهند داد چرا كه قطعنامه سازمان ملل فروش اين سلاح به ايران را ممنوع كرده است.

نيكولاي ماكارف، رئيس ستاد مشترك نيروهاي مسلح روسيه در روز چهارشنبه 22 سپتامبر 2010 (31 شهريور 1389) اعلام كرد كه روسيه به دليل تحريم هاي بين المللي، تصميم گرفته است كه موشك هاي اس-300 را به ايران تحويل ندهد و موشك هاي اس-300 بي ترديد شامل تحريم است.

در همان روز ديميتري مدودف، رئيس جمهور روسيه فرماني صادر كرد كه صادرات اقلام نظامي فهرست شده در قطعنامه 1929 از جمله سامانه اس-300 را به ايران ممنوع اعلام مي كرد.

اين در حالي است كه اس-300 به وضوح تحت تحريم هاي سازمان ملل نيست. قطعنامه 1929 صرفاً صدور سامانه هاي تهاجمي به ايران را ممنوع مي كند و حال آنكه اس-300 يك سامانه كاملاً دفاعي است.

اين موضوعي است كه روس ها خود نيز به آن اذعان كرده اند. به عنوان نمونه ولاديمير نازاروف، معاون دبير شوراي امنيت روسيه در روز 26 بهمن 1388 با تدافعي خواندن سيستم هاي موشكي اس-300 گفت: «اين معامله در زمره هيچ يك از تحريم هاي بين المللي نيست چرا كه سخن بر سر تحويل تسليحات منحصراً دفاعي است».

در 20 خرداد 1389 هم سرگئي لاوروف وزير خارجه روسيه رسماً اعلام كرد كه قطعنامه 1929 شوراي امنيت تأثيري بر قرارداد سيستم دفاع موشكي اس-300 ندارد زيرا اين سيستم يك سيستم دفاعي است كه تحت مفاد قطعنامه صادره قرار نمي گيرد.

جالب است كه حتي آمريكايي ها به ناچار اذعان كردند كه فروش اس-300 به ايران طبق قطعنامه 1929 ممنوع نيست. پي جي كراولي، سخنگوي وزارت خارجه آمريكا در 23 خرداد 1389 اعلام كرد اين موضع روسيه را كه قعطنامه 1929 شوراي امنيت شامل حال فروش سيستم هاي دفاع موشكي اس-300 به ايران نمي شود تأييد مي كند.

با اين وجود سؤال اين است كه چرا روسيه از تحويل اين موشك ها به ايران خودداري مي كند؟ در اين باره چند نكته مهم وجود دارد.

1- برخي كارشناسان عقيده دارند دليل اصلي عدم تحويل اس-300 به ايران، معامله اي است كه ميان روسيه از يك سو و آمريكا و اسرائيل از سوي ديگر انجام شده است.

يك سند منتشر شده توسط ويكي ليكس مي گويد روسيه در ازاي خودداري از فروش اس-300 به ايران يك قرارداد مهم درباره دريافت نسل پيشرفته اي از هواپيماهاي بدون سرنشين با اسرائيل امضا كرده است.
به همين دليل است كه برخي كارشناسان مي گويند تبعيت از قطعنامه سازمان ملل بهانه اي بيش نيست و روس ها به خوبي مي دانند كه تحويل اس-300 به ايران هيچ يك از الزامات قطعنامه 1929 را نقض نمي كند (نگاه كنيد به كنستانتين بوگدانت، ريانووستي، 4 شهريور 1390).

2- دليل دوم احتمالاً اين است كه غربي ها به خوبي مي دانند تحويل اس-300 به ايران عملاً گزينه حمله هوايي به تأسيسات هسته اي ايران را از روي ميز آنها حذف خواهد كرد و به همين دليل امتيازهاي كلاني بابت لغو اين قرارداد به روسيه واگذار كرده اند.

3- سومين دليل اين است كه روس ها مي خواهند موضوع اس-300 را به عنوان يك ابزار چانه زني در روابط خود، هم با ايران و هم با غرب، حفظ كنند. به همين دليل برخي كارشناسان عقيده دارند روس ها نهايتاً اين قرارداد را لغو نخواهند كرد و فقط سعي مي كنند با طولاني و پيچيده كردن آن مانند قرارداد نيروگاه بوشهر- حداكثر امتياز را از غرب دريافت كنند.

توجه به اين نكته مهم است كه مطابق متن قرارداد اگر روسيه آن را به طور يك جانبه لغو كند علاوه بر مبلغ 800 ميليون دلاري قرارداد، بايد 400 ميليون دلار هم به عنوان خسارت به ايران پرداخت كند.

ضمن اينكه روس ها بدون شك نگران هستند كه ايران بتواند در داخل سامانه اس-300 را شبيه سازي كند، چيزي كه احمد وحيدي وزير دفاع ايران در روز 31 شهريور 1389 آن را تأييد كرد.

علاوه بر اين، اين احتمال هم منتفي نيست كه ايران بتواند از كشورهاي ثالثي مانند چين يا ونزوئلا اين سامانه را دريافت كند.
مسكو 15 سري از سامانه موشكي اس-300 را در فروردين 1388 به چين تحويل داد.

اين حدس هم به طور جدي توسط برخي تحليلگران مطرح است كه روسيه موضوع تحويل اس-300 به ايران را به عنوان بخشي از مداليته گام به گام خود مطرح كرده باشد. [/quote]
از ویکی پدیا گفتی که اون قسمت (توان كشفS-300 = بيست و پنج سانتيمتر از 300 كيلومتري) برام کپی کن در سایت اون رو هم کپی نکردی میدونی چرا چون اصلا همچین چیزی در سایت ویکی پدیا نیست!![/size]

خودت گفتی:

[size=18]هیچ منافاتی هم با صحبت های من نداشت[/size] خوب دوستان به نظر شما منافاتی نداشته!!

کلی وقت تلف کردم چنتا رادار اس 300 رو برات معرفی کنم که نگی اس 300 در مدل پی ام یو 1 از فاصله 600 کیلومتری هواپیما شناسایی میکنه در حالی که برد راداراش حداکثر 350 کیلومتره!

[quote][size=18]مثلا s-300 pmu2 كه F-117 رو از 300 كيلومتري رهگيري ميكنه ميتونه هواپيما هاي نسل چهارم رو از 500 تا 600 كيلومتري كشف كنه[/size][color=red][/color][/quote]

برای این دو عدد 500 الی 600 یک منبع بیار اگر میتونی! که نمیتونی میدونی چرا چون همچین چیزی وجود نداره!

[quote][size=18]خودت رو هم معتبر تر[/size][/quote]

بنده گفتم سایت منبع بنده معتبره که سایت ausairpower است! نه خودم

[size=18]باز میپرسم

این مقدار از کجا اورده شده این 25 سانتی متر؟ ایا سطح مقطع راداری بی 2 یا اف 117 از این مقدار بیشتره یا کمتر؟
در حالی که برد موشک سامانه s-300 pmu-1 نهایتا با توجه به همون ویکی پدیا که گفتین 150 کیلومتر عنوان شده چرا سایت ایرو در مطلبی به نقل از کیهان برد موشک های این سامانه رو 300 کیلومتر عنوان کرده؟
توان كشفS-300 = بيست و پنج سانتيمتر از 300 كيلومتري رو دقیقا انگلیسیش رو از ویکی برام در سایت کپی کن
[quote]در عكس هايي كه از پايگاه هوايي قطر در اينترنت منتشر شده B-2 v ديد. ضمنا بعضي از دوستان كه در نمايشگاه پارسال امارات حضور داشتن، با چشم خودشون پرواز B-2 رو ديده بودن كه اين B-2 از قطر بلند شده بوده. ضمنا سطح مقطع راداري B-2 از F-117 بيشتره. بنابراين وقتي يه رادار ميتونه F-117 رو بگيره، قطعا B-2 رو هم ميتونه كشف كنه. [/quote]
عکس ها رو نشون بده و با منبعی که یک سایت نظامی معتبر باشه وجود بی 2 در قطر رو ثابت کن[/size]

[size=18]در اخر متاسفام که من از دوستان خواستم نظر بدن در مورد صحبت های بنده و ایشون ولی نظر ندادن!!! واقعا حیف وقتی که گذاشتم وبرای چون تویی یک سری اطلاعات در مورد رادار های روسی قرار دادم که نگید از 600 کیلومتری جنگنده شناسایی میکنه اس 300 اگر فقط کمی انصاف داشتی نمیگفتی مطالب من در رد صحبت های خودت بی ربطه که این یکی دیگه خیلی بی شرمانه بود!!![/size]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
وزير دفاع ژاپن امروز (سه‌شنبه) اعلام كرد كه تصميم براي خريد ‌٤٢ جت جنگنده رادارگريز اف-35 به ارزش هشت‌ ميليارد دلار به اين كشور كمك خواهد كرد تا اوضاع و شرايط امنيتي خود را پس از اعلام مرگ رهبر كره شمالي تغيير دهد. اين جت‌ها جايگزين اف-4هاي ناوگان هوايي ژاپن مي‌شوند.

به گزارش ايسنا توكيو اعلام كرد كه ‌٤٢ جت جنگنده دومنظوره اف-35 را به ارزش هشت‌ ميليارد دلار- پنج ميليارد پوند- از كارخانه سازنده تجهيزات دفاعي لاكهيد مارتين آمريكا خريداري مي‌كند. اين جت جنگنده از ميان يورو فايتر تايفون و بوئينگ F/A-18 سوپر هورنت انتخاب شده‌اند.

به گزارش شبكه خبري بي‌.بي‌.سي، اين تصميم در ميان بحبوحه نگراني منطقه‌اي در پي مرگ كيم جونگ ايل، رهبر كره شمالي اتخاذ شده است.

همچنين ژاپن در مورد امكان ارتقاي قدرت نظامي چين به شدت دچار نگراني است. در ماه‌هاي اخير، ژاپن اعلام كرده كه در حال تقويت دفاع ساحلي خود پس از هشدار افزايش فعاليت‌هاي نيروي دريايي چين در آب‌هاي منطقه است.

"ياسوئو اچيكاوا"، وزير دفاع ژاپن اعلام كرد كه اوضاع و شرايط امنيتي ژاپن با حضور اين جنگنده‌ها دستخوش يك تغيير مي‌شود. اين جنگنده‌هاي اف-35 ظرفيت اين تغيير را دارند.

[url=http://www.tabnak.ir/fa/news/212199/%DA%98%D8%A7%D9%BE%D9%86-%D8%AE%D8%B1%D9%8A%D8%AF-%D8%AC%D9%86%DA%AF%D9%86%D8%AF%D9%87%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%D9%8A-%D8%A7%D9%8135-%D8%B1%D8%A7-%D9%82%D8%B7%D8%B9%D9%8A-%D9%83%D8%B1%D8%AF]منبع[/url]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
برای ژاپن همیشه کیفیت مهمتر از کمیت بوده الانم به نظرم بهترین انتخاب رو انجام دادن تعداد بیشتر تایفون و سوپرهورنت اصلا قابل مقایسه با تواناییهای F-35 اما در تعداد کم نیست.ولی تغییری به این بزرگی در قدرت تهاجمیه یک نیروی هواییه واقعا زمینه سازیهای زیادی رو در همه امور میطلبه.افزایش توان حملات زمینی از سطح هواپیمایی مثل F-4 به F-35 واقعا یه جهش خیلی بزرگه مثل این میمونه که قبلا هفت تیر داشتید و الان SCAR .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[color=darkblue][quote]برای ژاپن همیشه کیفیت مهمتر از کمیت بوده[/quote]
البته نمیشه گفت همیشه. بهتره بگیم از اوایل قرن 21

نمونه بارز آن تانک فوق پیشرفته تایپ 10 است که یک قدم جلوتر از تانک های نسل سومی است. در حالیکه تا پیش از آن ، ارتش ژاپن از تانک های نانایون و همچنین تانک های کانجی به مقیاس وسیع استفاده می کرد.

اما از قرن 21 به بعد با جایگزین کردن کیفیت به جای کمیت ، دست به تولید و یا خرید تجهیزات با کیفیت بالا و در تعداد محدود نمود ، مثل تانک تایپ 10[/color]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
منظور اون دوست عزیز از مقایسهf-5وf-35چی بود!؟بابا f-5کجا اون کجا؟زمین تا آسمون فرق دارن!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
خرید 100فروند f-35 آمریکایی توسط ترکیه
قائم مقام صنایع دفاع ترکیه با اشاره به خرید 100 فروند هواپیمای اف 35 به ارزش 16 میلیارد دلار از آمریکا از آغاز تولید داخلی هواپیماهای بدون سرنشین از دو سال آینده خبر داد.

به گزارش مشرق، مهر به نقل از خبرگزاری آناتولی نوشت: "مراد بایار" در حاشیه نشست کمیته اجرایی سازمان صنایع دفاعی ترکیه در گفتگو با خبرنگاران تاکید کرد: از آمریکا نخواستیم تا تمام برنامه های نرم افزاری اف 35 را در اختیار ما بگذارد و تنها خواهان داشتن کد پروازی هستیم که بتوانیم قابلیت مانور بیشتری داشته باشیم و فکر می کنم که در این زمینه بتوانیم با آمریکا به توافق برسیم.

وی با اشاره به خرید 100 فروند هواپیمای اف 35 به ارزش 16 میلیارد دلار از آمریکا افزود: در حال حاضر سفارش 20 فروند هواپیمای اف 35 را به آمریکا داده ایم که قرار است خلبان های ترکیه تا سال 2015 بر روی این هواپیماها آموزش ببیند.

مراد بایار گفت: بنا بر تصمیم کمیته اجرایی سازمان صنایع دفاع قرار است که تولید داخلی هواپیماهای بدون سرنشین به نام "آنکا" از دو سال آینده آغاز شود که قابلیت این هواپیماها از هواپیمای هورن اسرائیل و پرادیاتور آمریکایی بیشتر است. هم اکنون آزمایش های بسیاری بر روی آن انجام شده و از تابستان بکار گرفته می شود و در اختیار نیروهای نظامی قرار می گیرد.

[url=http://www.mashreghnews.ir/fa/news/91860/خرید-100فروند-f35-آمریکایی-توسط-ترکیه]منبع[/url]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
ميفته دونه اي160 ميليون دلار؛به نظرم قيمتش زياد معقول نيست چون تركيه تو اين طرح سرمايه گذاري هم كرده راستي اول چند فروند بعد 20 فروند حالا 100 فروند....بعد هم ميگن بيا اين پول سرمايه گذاريتون برين براي خودتون آنتاليا!!صفا

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
    • توسط jotter
      گاهی به پهپادهای پرتاب شونده از زیردریایی
      با توجه به توان و کارایی اثبات شده زیر دریایی های پنهان کار و بومی ایران، مجهز شدن این تجهیزات به پرنده های بدون سرنشین کابوسی برای نیروهای بیگانه حاضر در منطقه خواهد بود.
      به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، پرنده های بدون سرنشین در نقش های مختلف از جمله شناسایی، جاسوسی و اکتشاف، جنگ افزار های برگزیده ارتش های امروز دنیا هستند که دارای جایگاهی تسخیر ناشدنی در جنگ های مدرن می باشند.
      مزیت بدون سرنشین بودن، در کنار ویژگی های کوچکی، سبکی و ارزانی و همین طور قابلیت اطمینان پذیری بالا، به این وسایل امکان می دهد تا بیشتر از هر وسیله دیگری برای مقاصد گفته شده مناسبت داشته باشند. هر چند که پهپاد ها، در حین انجام ماموریت بسیار کارآمدند، ولی در برخی از اوقات، استفاده از آنها به دلیل بعد مسافت و همین طور بزرگی و گستردگی تاسیسات پرتاب و بازیافت و ایستگاه زمینی، مشکلاتی را پیش روی می آورد که از آن جمله می توان به آسیب پذیری تاسیسات در مقابل آتش احتمالی دشمن، ایجاد خطر برای گروه انجام عملیات و همین طور لو رفتن محل استقرار نیروهای خودی اشاره کرد. با توجه به این موضوع اگر بتوان پهپادها را به شکلی مخفیانه وکار آمد و در فاصله مناسب از دشمن دریافت و بازیافت کرد، بالا رفتن قابلیت اطمینان پذیری پیش و پس از انجام عملیات، کارایی وسیله را دو چندان خواهد ساخت و از این طرف دیگر نیروهای خودی نیز از ایمنی کافی برخوردار خوهند بود. گزینه ای که قادر است تمام این نیازمندیها را برآورده کند، واگذار کردن نقش پرتاب و بازیافت و همین طور ایستگاه کنترل زمینی به زیر دریایی هایی است که قادرند به شکلی رادار گریز وارد آب های دشمن شوند.
      در این مقاله به تلاش های صورت گرفته برای توسعه این دسته از پهپاد ها در نقاط مختلف جهان و معرفی نمونه های ساخته شده و طرح های در دست توسعه از آنها می پردازیم:

      *پهپاد تک ماو
      پژوهشگران در سال 2005موفق به تولید پهپادی شدند که با قرار گرفتن در یک لوله می تواند،از زیر دریایی های رها شده و با رسیدن به سطح آب، پرواز کند. این پروژه که با پشتیبانی نیروی دریایی ایالات متحده انجام کرفته است،توسط پژوهشگران شرکت سامانه های اسپاوار به اجرا در آمده است. این پهپاد با قرار گرفتن در یک لوله سر بسته، به کمک یک گوی شناور از عمق 40 پایی به سطح آب رسیده و شناور می شود. در داخل لوله ساز و کارری تعبیه شده است که برای پرتاب کردن پهپاد، سرعت اولیه لازم رابه آن می دهد. پرنده بدون سرنشینی که در این سامانه مورد استفاده قرار گرفته است، یک ریز پهپاد تک ماو است که بالهای آن برای امکان پذیری قرار گرفتن در داخل لوله تا می شوند. گوی شناور در سطح آب که به وسیلهی یک سیم با زیر دریایی ارتباط دارد، در نقش ایستگاه کنترل زمینی آن نیز ظاهر می شود. همین طور وظایف فرمان و کنترل را پیش از پرتاب می توان با خالی کردن هوای داخل این بویه، آن را به زیر آب کشیده و با زیر دیایی به خارج از منطقه عملیات جابه جا کرد. پرنده بدون سرنشین به کار رفته نیز پس از انجام عملیات در داخل دریا سقوط خواهد نمود.
      پهپاد تک ماو که توسط نیروهای اشغال گر امریکایی در عراق مورد استفاده قرار گرفته استف قاد به پرواز با سرعتی معادل 80 کیلونتر بر ساعت بوده و تا 30 دقیقه می تواند پرواز خودگردان انجام دهد . تک ماو توسط شرکت پژوهش های کاربردی واقع در آلبوکرک، نیومکزیکو طراحی و ساخته شده است. ویژگی های طراحی این وسیله به شکلی است که با پرتاب شدن از زیر دریایی های سرنشین دار و بدون سرنشین همخوانی خوبی دارد.

      *پهپاد اسکن ایگل
      پژوهشگران در سال 2006 نسخه ای از پهپاد اسن ایگل را طراحی کرده اند که قابلیت پرتاب شدن از هواپیما را دارد. این نسخه جدید به طوری تغییر یافته است تا بتواند از محفظه بمب هواپیماهای بمب افکن و یا زیر دریایی و همین طور از لوله اژدرمانندی زیر دریایی ها شلیک می شود، پرتابرگردد. برای بازیافت این وسیله می توان از شنورهای سطح آب و یا گارد ساحلی استفاده کرد.همین طور می توان لوله هایی که پهپاد از آن پرتاب می شوند را از راه دور غرق کرد.
      لوله اژدر مانند کوچک پس از پرتاب شدن از زیر دریایی به سطح آب آمده و پهپاد اسکن ایگل را پس از باز شدن بال های آن تا ارتفاعی پرتاب می کندکه پرنده بتواند به پرواز خود ادامه دهد. پهپاد اسکن ایگل که 40 پوند وزن دارد قادر است ماموریت هایی را تا 20 ساعت به انجام برسناد. شعاع عملیاتی این وسیله از زیر دریایی تقریبا برابر با شعاع عملیاتی آن در صورت هدایت از سطح زمین است.

      *پهپاد وولانس
      در ماه گذشته، پژوهشگران آلمانی با استفاده از طرح موجود علاءالدین، پهپادی را طراحی کرده اند که به جای پرتاب به کمک دستف می تواند از ساز و کاری که در برجک دیده بانی زیر دریایی تعبیه شده، پرتبا گردد. دست کم می توان سه عدد از پرنده های بدون سرنشین وولانس رابا قرار دادن در محفظه های بسته در زیر دریایی، نگهداری کرد. این پرنده ا بوسیله ی پرتاب کننده هایی تا شونده پرتاب می شوند که در برجک دیده بانی زیر دریایی های پرسکوپ دار قرار گرفته اند. از طرف دیگر می توان به جای استفاده از پریسکوپ و یا پرتاب کننده های پهپاد وولانسف از مسلسل در این مکان استفاده کرد.
      برای پرتاب پهپاد وولانس، لازم است زیردریایی به عمق استفاده از پریسکوپ وارد شده و دریچه برجک خود را باز کند. در این صورت پرتاب کننده هواپیما که به شکلی جالب هواپیمای با بالهای تا شده را به همراه دارد، از هم باز شده و این وسیله ی کوچک را پرتاب می کند. پس از انجام این کار دریچه برجک بسته شده و خلبان پرنده با فرو رفتن زیر دریایی در زیر آب، ‌به کنترل آن می پردازد. برای برقراری ارتباط ، آنتنی بلند از بدنه زیر دریایی خارج شده و وظیفه ی ارسال فرامین و دریافت داده ها را انجام می دهد. در این روش نیازی به بازیافت کردن تجهیزات پرتاب کننده پرنده نیست و از طرف دیگر، سرعت عمل نیز بسیار بالاست. مشکل موجود در این طرح، ضرورت بالا آمدن زیر دریایی به عمق پیرسکوپ است.
      پهپاد وولانس به مانند علاء الدین قادر است تا پیش از خالی شدن باتری ها، تا یک ساعت عملیات انجام دهد. از جایی که تنها راه بازیافت پرنده بازگشت زیر دریایی به سطح اب است، این سامانه را می توان یک بار مصرف تلقی کرد. سرعت بیشینه وولانس90 کیلومتر در ساعت است که اغلب به دلیل خارج شدن از خط دید، در طول یک ساعت می تواند تا شعاع 30 کیلومتری از زیر دریایی مادر دور شود. این وسیله برای زیر دریایی هایی که در آنها مورد ساتفاده قرار می گیرد، یک برگ برنده به شمار می آید، چرا که زیر دریایی ها در هنگام فرو رفتن در زیر آب اطلاعی از دنیای اطراف خود ندارند. همینطور به دلیل سرعت کم، زیر دریایی های غیر اتمی در زیر اب قادر نیستند، دشمنان خود را در محیط اطراف شناسایی کرده و برای مقابله سریع و مؤثر با آنها درست به انجام کاری بزنند.با مجهز شدن زیر دریایی ها به این وسایل، امکان تبدیل شدن آنها به جنگ افزار هایی هراس انگیز وجود خواهد داشت.
      هر چند که پهپاد های وولانس تقریبا غیر قابل ردگیری هستند، ولی به دلیل فرو فرستاده شدن تصاویر ویدئویی در باند سی توسط این وسایل به زیردریایی ، امکان به خطر افتادن زیر دریایی مادر وجود خواهد داشت. بالگرد های ضد زیر دریایی مدرن امروزی با استفاده از سامانه های سونار خود قادر خواهند بود با استفاده از این امواج ، این زیر دریایی ها را به اسانی مورد هدف قرار دهند.

      *پهپاد کورمورنت
      در سالهای گذشته، طراحی و ساخت پهپادی در دارپا مورد توجه قرار گرفته است که قادر است پس از پرتاب از زیر دریایی و انجام عملیات، بازیافت شده و دوباره مورد استفاده قرار گیرد. طرح اولیه این پهپاد دگردیسی پذیر که کورمورنت نام دارد، توسط مهندسان شرکت لاکهید مارتین داده شده است.
      نقاط حساس این پرنده از جمله ورودی های هوایی آن در هنگام پرتاب توسط روکشهایی انعطاف پذیر آب بندی می شوند. برای جلوگیری از پاره شدن این پوشش، درون بدنه پهپاد،با نیتروژن تحت فشار قرار می گیرد. این پرنده از لوله های پرتاب موشک های بالستیک قاره پیما نظیر ترایدنت قابل پرتاب بوده و از پس از پرتاب بر روی سطح آب شناور خواهد شد. با جدا شدن روکش های محافظ سوراخ های بدنه در سطح آب، موتور جت به کار خواهد افتاد و پرنده به تدریج از سطح آب جدا خوهد گشت. پس از انجام عملیات می توان پرنده را بوسیله شناور شدن در سطح آب و یا استفاده از چتر بازیافت کرد.
      این پرنده را می توان برای مقاصد شناسایی و یا تهاجمی به کار گرفت که با توجه به محموله ای که برای آن در نظر گرفته، مشخص می گردد. بدنه این وسیله از تیتانیوم ساخته می شود که علاوه بر مقاوم بودن در برابر خوردگی، می تواند در برابر شلیک شدن موشک از حفره داخل آن نیز از خود پایداری نشان دهد. بر خلاف موشکهای بالستیک که محل اختفای یزر دریایی مادر را بر ملا می کنند، این وسیله باعث لو رفتن ایستگاه زمینی خود نخواهد شد.
      نکته جالب درباره بازیافت این وسیله استفاده از یک ربات زیر دریایی است که بر زیبایی کار و در عین حال پیچیدگی آن می افزاید. انجام اولین آزمایش ها در مورد امکان پذیری ساخت چنین وسیله ای در اواخر سال 2008 آغاز خواهد گردید.

      تحلیل
      جایگاه پهپاد های پرتاب شونده از زیر دریایی در راهبرد دفاعی جمهوری اسلامی
      با توجه به تهدیدات روز افزون دشمنان خارجی و از طرف دیگر فزونی گرفتن توان علمی و فنی کشور مان در زمینه نظامی و غیر نظامی، استفاده از جنگ افزار های پیشرفته و غافل گیر کننده مسلما قنشی کلیدی در به هم زدن محاسبات دشمنان از منظر پیش گیری و همین طور زمین گیر کردن آنها در صورت حمله احتمالی خواهد داشت. خمان گونه که گفته شد، ویژگی پنهان کاری زیر دریایی ها در ترکیب با مزیت های فوق العاده پرنده های بدون سرنشین، کلید حل بسیاری از مشکلات موجود در عملیات های شناسایی و جاسوسی است. با توجه به توان و کارایی اثبات شده زیر دریایی های پنهان کار و بومی ایران، مجهز شدن این تجهیزات به پرنده های بدون سرنشین می تواند کابوسی برای نیروهای بیگانه حاضر در منطقه تبدیل گردد و کار را برای حضور آنان در این مناطق به مراتب مشکل تر کند.
      با توجه به این موضوع دامنه شناسایی و جاسوسی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی به یک باره گسترش چشم گیری خواهد بافت، به طوری که بنا به تحلیل کارشناسان امنیتی غوغاسالار رژیم صهیونیستی «حتی استفاده از گزینه دریایی مدیترانه نیر در اقدام تلافی جویانه ایران در برابر تهاجم احتمالی، وجود خواهد داشت.»
      از طرف دیگر با توجه به توسعه فناوری یاد شده، استفاده از آن در آب های سرزمینی ایران زنگ خطری برای مسئولان امر خواهد بود،‌ چرا که در صورت پیش بینی نکردن این امکان و مقابله پیشاپیش با آن،‌ امکان هر گونه درز اطلاعاتی از تاسیسات ساحلی و فرا ساحلی وجود خواهد داشت.
      شایان ذکر است که جاسوسی به کمک پرنده های بدون سرنشین کوچک بسیار موثرتر از تصویر برداری هایی که از منابع ماهواره ای انجام می گیرد خواهد بود. هر چند که دشمن در موقعیتی نیست که توانایی حمله از پهپادهایی با این ویژگی را داشته باشد، ولی در راهبرد دفاعی آینده جمهوری اسلامی باید، حضور احتمالی این وسایل را هم پایه جنگ افزارهایی چون موشک های کروز دور برد، جدی گرفت.
      منبع:
      www.globalsecurity.com
      www.theregister.co.uk
      www.strategypage.com
      http://mashreghnews.ir/NSite/FullStory/News/?Id=14040
    • توسط MR9
      فکور90 ، در اصل ، یک پروژه داخلی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران (IRIAF)  بشمار می رفت که تاریخ آغاز آن به اوایل دهه نخست قرن بیست و یکم ( 2000 میلادی ) برمی گردد . به اعتقاد برخی ، در آن زمان هیچ  موشک هوا به هوای عملیاتی AIM-54A فونیکس در فهرست موجودی نیرو وجود نداشت ، در نتیجه  متخصصان نیروی هوایی پیشنهاد دادند  تا قطعات و اجزاء فونیکس ها را با قطعات موشکهای تغییر یافته هاوک ( پروژه سجیل ) بهبود دهند و موشکهای موجود را بحالت عملیاتی بازگردانند .
      با کلید خوردن این پروژه ، به شکل همزمان نیروی هوایی یک قرارداد همکاری را با صنایع شهید بابایی وابسته به وزارت دفاع و پشتبانی نیرو های مسلح با هدف بازگرداندن چند تیر موشک فونیکس بحالت عملیاتی در یک بازه زمانی یکساله (2007-2006) به امضاء رساندند  و برای اطمینان از صحت کار ، چند کارشناس بازنشسته فنی نیروی هوایی ارتش نیز به این پروژه پیوسته و این ایده دنبال شد.
      براساس گزارشهای تایید نشده ، در اوایل کار ، موشکهای از رده خارج فونیکس با استفاده از جستجوگر موشک MIM-23B دوباره عملیاتی شدند . با این حال ، در سالهای بعد (2009-2008) ، زمانی که صنایع شهید بابایی ، یک نسخه بهبود یافته از موشک پدافند هوایی MIM-23B را با رادار و اویونیک جدید برای نیروی هوایی توسعه داد ، این ایده برای کارشناسان بوجود آمد که تمامی موشکهای فونیکس باقی مانده را با اویونیک جدید و رادار موشک شلمچه ، ( نسخه بهبود یافته MIM-23B) به حالت عملیاتی درآورند .
      این موشک با موفقیت کامل مابین سالهای 2009 تا 2010 آزمایش شد ، اما علی الظاهر  در خط تولید انبوه قرار نگرفت . نسخه جدید سجیل / شلمچه  با جستجوگر و اویونیک پیشرفته با شناسه سجیل هوابرد برای تجهیز تامکتهای نیروی هوایی ، فانتوم ومیراژهای اف-یک در حال توسعه است .
      پی نوشت : 
      این تحلیل ، صرفاً یک نظر بشمار می رود و نه تایید و نه رد می گردد . با این حال امیدواریم نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، بیش از پیش ، از قابلیتهای تدافعی ، تهاجمی برخوردار گردد . 
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.