امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

[quote]
این هواپیما چه وارد خدمت بشه چه نشه هم فرقی به حال ما نمی کنه. به هر حال جلوی آمریکا نیروی هواییمون هیچ کاری نمیتونه بکنه. حتی اگه پیشرفته ترین جنگنده های روز دنیا رو هم داشت بازم کاری نمیتونست بکنه چون به هر حال از نظر تعداد عقب می موند.
[/quote]
چه نا امید!
پس نقش پدافند های موشکی و ... چی میشه؟
باید به اینها توان موشکی رو هم اضافه کرد که توان حمله به پایگاه های آمریکا رو داره و علاوه بر اون میتونه ناوهاشونو هم تهدید کنه! بنابراین باید ناوهاشون تا زمان سرکوب موشک های ضد کشتی از سواحل ما فاصله بگیرن (حداقل چند صد کیلومتر) و این باعث کاهش توانایی توان هجومی جنگنده هاشون میشه!
حالا اگه ما بتونیم چند صد فروند هواپیمای به روز تولید کنیم و بتونیم خط تولیدش رو تو زمان جنگ هم حفظ کنیم (برای جبران تلفات) با توجه به امکانات دیگه ای (موشک های بالستیک-راکت-پدافندهای توپ خانه ای-موشکی-اخلالگرها) که داریم میتونیم یه توازن قوا ایجاد کرده و ضعف در کمیت رو جبران کنیم!
  • Upvote 3
  • Downvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote name='lordashrafi' timestamp='1388077143' post='355840']
اف-35 طراحی نشده تا بهترین باشه اینو همه میدونیم اف-35 طراحی شده تا از همه نظر مقرون به صرفه باشه تا با ناوگان عظیم اف-15 واف-18 ها جایگزین بشه!!!
شما اف-35 رو اشتباها دارید با اف-22مقایسه میکنید در صورتی که هرگز قابل مقایسه نیستند اف-35 تنها و تنها باید با اف-15و18مقایسه بشه چون قرار نیست با رپتور جایگزین بشه قراره با ناوگان عظیم اف-و1815جایگزین بشه !!
که قطعا بر اف-15 برتری قابل ملاحظه ای داره !!همون جور که اطلاع دارید کره ی جنوبی و اسراییل به جای ارتقای اف-15 ها تصمیم به خرید اف-35گرفتند!
همچنین قطعا اف-35 با قابلیت عمود پروازی برای ناو هواپیما بر مناسب تر از اف-18هست!!!
ایگل و هورنت که 40 سال از عمرشون میگذره عمرا در خواب دیده باشند سیستم های نوین و پیشرفته ای رو که بر روی اف-35 سوار شده!!عمرا!!
[/quote]
"مقرون به صرفه" برای جنگنده ای که قیمت تموم شدش بین 150 تا 190 میلیون دلاره واژه ی جالبیه. تازه هزینه ی توسعش رو در نظر نگرفتیم. و اتفاقا اف-35 قابل مقایسه با اف-15 و اف-18 [b]هست[/b]. توی شبیه سازی ای که خود آمریکایی ها در مورد اف-35 ترتیب دادن، این جنگنده تو یه نبرد هوایی بر فراز تایوان به شدت از جنگنده های [b]چینی[/b] شکست خورد. این شبیه سازی رو هم با اطلاعات طبقه بندی شده ای که خود شرکت لاکهید بهشون داده بود انجام دادن! دیگه اف-15 و اف-18 ها نسل جدید که بماند!
شما میگین قراره با ناوگان عظیم اف-15 و اف-18 جایگزین بشه، در حالی که خود آمریکایی ها هم شک دارن این جنگنده در همون حالت عادیش برتری خاصی به اف-18 داشته باشه و این طور که بوش میاد اف-15 های نسل جدید اتفاقا از این جنگنده بهتر عمل می کنن! وقتی جنگنده های چینی...!
اسرائیل و کره ی جنوبی هم به این دلیل دنبال این جنگنده هستن که در حال حاضر هواپیمای نسل 5 ندارن (برخلاف آمریکا) و تنها گزینه ی کنونی همین اف-35 هست.
قابلیت عمود پروازی هم دقیقا همون چیزیه که برای این جنگنده این همه مشکل ایجاد کرده! اگه اف-35 از اول برای عمود پرواز بودن طراحی نمیشد این همه مشکل نداشت! حتی همون هریرها هم زیاد چنگی به دل نزدن. انگلیس که از رده خارجشون کرد، آمریکا هم فقط برای این نگهشون داشته چون مارین ها می خوان پشتیبانی هوایی مستقل از نیروی هوایی (که ناو های هواپیما بر رو داره) داشته باشن (مارین ها ناو هواپیما بر ندارن و فقط ناو هلیکوپتر بر دارن. روی همچین ناوی فقط عمودپرواز ها می تونن بشینن). یادمون هم باشه که همین الان اف-18 ها روی ناو ها میشینن و از روشون بلند می شن و کار خودشونو انجام میدن.
و جمله ی آخرتون، نشون میده اطلاعی از جنگنده های نسل 4++ ندارین. جنگنده های نسل 4++ دقیقا از زیر سیستم های جنگنده های نسل 5 استفاده می کنن و از این بین فقط مورد استیلث رو ندارن. الان خیلی از جاها دنبال اینن که رو جنگنده های نسل قبلیشون، سیستم های پیشرفته ای که شما فرمودین رو نصب کنن تا قابلیت هاشون افزایش پیدا کنه.

[quote]
چه نا امید!
پس نقش پدافند های موشکی و ... چی میشه؟
باید به اینها توان موشکی رو هم اضافه کرد که توان حمله به پایگاه های آمریکا رو داره و علاوه بر اون میتونه ناوهاشونو هم تهدید کنه! بنابراین باید ناوهاشون تا زمان سرکوب موشک های ضد کشتی از سواحل ما فاصله بگیرن (حداقل چند صد کیلومتر) و این باعث کاهش توانایی توان هجومی جنگنده هاشون میشه!
حالا اگه ما بتونیم چند صد فروند هواپیمای به روز تولید کنیم و بتونیم خط تولیدش رو تو زمان جنگ هم حفظ کنیم (برای جبران تلفات) با توجه به امکانات دیگه ای (موشک های بالستیک-راکت-پدافندهای توپ خانه ای-موشکی-اخلالگرها) که داریم میتونیم یه توازن قوا ایجاد کرده و ضعف در کمیت رو جبران کنیم![/quote]

شهاب ثاقب عزیز ما با آمریکایی طرفیم که تعداد جنگنده هاش از تعداد تانک ها + نفربر ها + کل هوایپیماهای نظامی + کل هلیکوپتر های نظامی ما بیشتره! پدافند در حالت تخیلی فوقش 50 تا از اینا رو بزنه. بعدش چی؟ اینا بمب افکن هایی مثل بی-2 دارن که از آمریکا بلند میشه میاد افغانستان بمب میریزه برمی گرده. بحث ناو و ... هم اصلا مطرح نیست.
مورد دوم بحث تولید چند صد جنگنده ی به روزه که مثل یه شوخی می مونه. احتمالا می دونید که داریم در مورد جنگنده حرف می زنیم، نه در مورد پراید! غول های آمریکاییش هم حداکثر سالی 40 تا جنگنده می تونن بسازن. ما احتمالا اگه از همین فردا شروع کنیم 30 سالی طول بکشه که بتونیم 300 تا جنگنده تولید کنیم. حفظ خطوط تولید هم مثل شوخی می مونه. حتی اگه یکی از زنجیره های تولیدی قطع بشه، کل تولید قطع می شه.
تمام اینا به کنار، فرض کنیم اون 300 تا جنگنده قابلیتی در سطح جدید ترین اف-15 ها و فلانکر ها دارن. در مقابل نیروی هوایی عظیم آمریکا چقدر می خوان مقاومت کنن؟
موضوع اینه که اگه ما موشک داریم، اونا هم تامهاوک دارن. منابع مالی خیلی عظیم تری هم دارن. در هر صورت ما نمیتونیم جنگ رو ببریم.
کل هدف ما این بوده که هزینه ی جنگ رو انقدر زیاد کنیم که دشمن ازش صرف نظر کنه. وگرنه همون روسیه و چین هم نمیتونن از پس قوای متعارف آمریکا بر بیان.
  • Upvote 11
  • Downvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote] [color=#282828][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif][right]"مقرون به صرفه" برای جنگنده ای که قیمت تموم شدش بین 150 تا 190 میلیون دلاره واژه ی جالبیه. تازه هزینه ی توسعش رو در نظر نگرفتیم. و اتفاقا اف-35 قابل مقایسه با اف-15 و اف-18 [/right][/font][/color][b]هست[/b][color=#282828][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif][right]. توی شبیه سازی ای که خود آمریکایی ها در مورد اف-35 ترتیب دادن، این جنگنده تو یه نبرد هوایی بر فراز تایوان به شدت از جنگنده های [/right][/font][/color][b]چینی[/b][color=#282828][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif][right] شکست خورد. این شبیه سازی رو هم با اطلاعات طبقه بندی شده ای که خود شرکت لاکهید بهشون داده بود انجام دادن! دیگه اف-15 و اف-18 ها نسل جدید که بماند![/right][/font][/color][/quote]
منبع این شکست از نوع به شدت لطف کنید چون عاقلانه بنظر نمیرسه حتی در صورت صحت رسانه ایش کنند...
  • Upvote 2
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر


"مقرون به صرفه" برای جنگنده ای که قیمت تموم شدش بین 150 تا 190 میلیون دلاره واژه ی جالبیه. تازه هزینه ی توسعش رو در نظر نگرفتیم. و اتفاقا اف-35 قابل مقایسه با اف-15 و اف-18 هست. توی شبیه سازی ای که خود آمریکایی ها در مورد اف-35 ترتیب دادن، این جنگنده تو یه نبرد هوایی بر فراز تایوان به شدت از جنگنده های چینی شکست خورد. این شبیه سازی رو هم با اطلاعات طبقه بندی شده ای که خود شرکت لاکهید بهشون داده بود انجام دادن! دیگه اف-15 و اف-18 ها نسل جدید که بماند!
شما میگین قراره با ناوگان عظیم اف-15 و اف-18 جایگزین بشه، در حالی که خود آمریکایی ها هم شک دارن این جنگنده در همون حالت عادیش برتری خاصی به اف-18 داشته باشه و این طور که بوش میاد اف-15 های نسل جدید اتفاقا از این جنگنده بهتر عمل می کنن! وقتی جنگنده های چینی...!
اسرائیل و کره ی جنوبی هم به این دلیل دنبال این جنگنده هستن که در حال حاضر هواپیمای نسل 5 ندارن (برخلاف آمریکا) و تنها گزینه ی کنونی همین اف-35 هست.
قابلیت عمود پروازی هم دقیقا همون چیزیه که برای این جنگنده این همه مشکل ایجاد کرده! اگه اف-35 از اول برای عمود پرواز بودن طراحی نمیشد این همه مشکل نداشت! حتی همون هریرها هم زیاد چنگی به دل نزدن. انگلیس که از رده خارجشون کرد، آمریکا هم فقط برای این نگهشون داشته چون مارین ها می خوان پشتیبانی هوایی مستقل از نیروی هوایی (که ناو های هواپیما بر رو داره) داشته باشن (مارین ها ناو هواپیما بر ندارن و فقط ناو هلیکوپتر بر دارن. روی همچین ناوی فقط عمودپرواز ها می تونن بشینن). یادمون هم باشه که همین الان اف-18 ها روی ناو ها میشینن و از روشون بلند می شن و کار خودشونو انجام میدن.
و جمله ی آخرتون، نشون میده اطلاعی از جنگنده های نسل 4++ ندارین. جنگنده های نسل 4++ دقیقا از زیر سیستم های جنگنده های نسل 5 استفاده می کنن و از این بین فقط مورد استیلث رو ندارن. الان خیلی از جاها دنبال اینن که رو جنگنده های نسل قبلیشون، سیستم های پیشرفته ای که شما فرمودین رو نصب کنن تا قابلیت هاشون افزایش پیدا کنه.



شهاب ثاقب عزیز ما با آمریکایی طرفیم که تعداد جنگنده هاش از تعداد تانک ها + نفربر ها + کل هوایپیماهای نظامی + کل هلیکوپتر های نظامی ما بیشتره! پدافند در حالت تخیلی فوقش 50 تا از اینا رو بزنه. بعدش چی؟ اینا بمب افکن هایی مثل بی-2 دارن که از آمریکا بلند میشه میاد افغانستان بمب میریزه برمی گرده. بحث ناو و ... هم اصلا مطرح نیست.
مورد دوم بحث تولید چند صد جنگنده ی به روزه که مثل یه شوخی می مونه. احتمالا می دونید که داریم در مورد جنگنده حرف می زنیم، نه در مورد پراید! غول های آمریکاییش هم حداکثر سالی 40 تا جنگنده می تونن بسازن. ما احتمالا اگه از همین فردا شروع کنیم 30 سالی طول بکشه که بتونیم 300 تا جنگنده تولید کنیم. حفظ خطوط تولید هم مثل شوخی می مونه. حتی اگه یکی از زنجیره های تولیدی قطع بشه، کل تولید قطع می شه.
تمام اینا به کنار، فرض کنیم اون 300 تا جنگنده قابلیتی در سطح جدید ترین اف-15 ها و فلانکر ها دارن. در مقابل نیروی هوایی عظیم آمریکا چقدر می خوان مقاومت کنن؟
موضوع اینه که اگه ما موشک داریم، اونا هم تامهاوک دارن. منابع مالی خیلی عظیم تری هم دارن. در هر صورت ما نمیتونیم جنگ رو ببریم.
کل هدف ما این بوده که هزینه ی جنگ رو انقدر زیاد کنیم که دشمن ازش صرف نظر کنه. وگرنه همون روسیه و چین هم نمیتونن از پس قوای متعارف آمریکا بر بیان.

چه جالب!!!تا حالا نشنیده بودم!!!یه منبعی ارائه کن داداش!!!هم در مورد قیمت هم رزمایش های مشترک!!!



بطور مثال قیمت اف-35 رو برخی منابع چیزی حدود 40-60ملیون دلار اعلام کردند برخی حدود 35 و برخی دیگر حدود 80-100ولی 15-یا 190 ملیون تا بحال به گوش و چشمم نخورده بود!!!
این رو هم بهتره که بدونید که 1700فروند عادی و تنها 1300فروند عمود پرواز قراره ساخته بشه!که با توجه به سخنان شما مبنی بر اینکه تمام مشکلاتش زیر سر عمود پروازیش هست 1799 فروند دیگر بدون نقص بوده و هستند!! این هم یکی از اون منابع!!!


سالیان درازی است که نیروهای نظامی امریکا به دنبال ساخت هواپیمای جنگنده ای پرقدرت و پر سرعت و با کمترین هزینه ساخت و کمترین احتمال خطر هستند. این آرزو با ساخت هواپیمای جنگنده F-35 تحقق یافته است.
در میان تمامی پروژه هایی که در صنعت هوافضای امریکا تاکنون پیگیری شده است، یکی از آنها بسیار درخشنده تر و با نشاط تر پیش می رود و باعث بوجود آمدن رقابت بسیار سنگین بین شرکت های بزرگ امریکایی شده است. نام این پروژه JSF است. منشأ و مبدأ این پروژه را می توان از سال ۱۹۸۶ میلادی دانست. هنگامی که نیروهای امریکایی و انگلیسی حضور به هم رسانده و به دنبال ساخت یک جنگنده مافوق صوت برتر بودند. اما پروژه فوق در سال ۱۹۹۰ رسمی شد و در زمانی که مؤسسه پژوهشی تحقیقاتی پیشرفته ARPA به دنبال یک جنگنده چند منظوره با وزن و قیمتی پایین بود، باز هم این حرکت بسوی ساخت یک جنگنده مافوق صوت کشیده شد و به همین خاطر رقابتی بین شرکت های هواپیماسازی و موتورسازی در سالهای ۱۹۹۱ تا ۱۹۹۴ برای بدست آوردن امتیاز ساخت این جنگنده به وجود آمد.
حریفان در قالب ۳ تیم، آماده حضور شدند:
۱- تیم مک دانل داگلاس و نورثروب گرومن و هوافضای انگلیس
۲- شرکت بوئینگ
۳- شرکت لاکهید مارتین
...
...
...
در کل سفارشات در حدود ۳۰۰۰ فروند شد. بدین ترتیب:
۱- ۱۷۶۳ فروند مدلA برای نیروی هوایی
۲- ۶۰۹ فروند مدل B برای یگان تفنگداران دریایی
۳- ۴۸۰ فروند مدل C برای نیروی دریایی
۴- برای نیروی هوایی و دریایی سلطنتی انگلیس مجموعاً ۱۵۰ فروند که ۶۰ فروند متعلق به نیروی دریایی و ۹۰ فروند نیز متعلق به نیروی هوایی است که این جنگنده ها بسیار شبیه مدل C هستند.
...
...
..
jsf-family-variants.jpg
..
مدلها:
جنگنده F-35 قرار است در سه مدل ساخته گردد:
مدل A که برای نیروی هوایی در نظر گرفته شده و جنگنده ای باقابلیت پروازی عادیست و قرار است جایگزین F-16 (فالکن) و A-10 شود.
مدل B که برای سپاه تفنگداران دریایی(USMC) طراحی شده و دارای برد زیاد و قابلیت نشست و برخواست کوتاه است و برای جایگزینی هارییر در نظر گرفته شده است.
مدل C که برای نیروی دریایی (USN) و نیروهای انگلیسی در نظر گرفته شده که دارایی قابلیت ناو نشینی و نشست و برخواست کوتاه است.

f35_schem_09.jpg

ویژگیها:
یکی از خصوصیات جنگنده F-35 کم پیدایی آن از لحاظ راداری است(به جز در مدل B به دلیل نیاز کمتر به این ویژگی در این مدل). یکی از اصول کم پیدایی به کار رفته در این جنگنده استفاده از بدنه ی تقریبا یک پارچه است، بدین معنی که ساختار بال با بدنه یکپارچه است و به داخل بدنه فرو می رود(برخلاف جنگنده های کنونی). همچنین در بدنه ی F-35 به میزان قابل توجهی از مواد مرکب ( کامپوزیت) به کار رفته است.

07.jpg

در F-35، پسگرایی بال و دم نسبت به لبه ی جلویی ۳۵ درجه و نسبت به لبه ی عقبی ۱۵ درجه است. سکانهای عمودی ثابت هواپیما دارای پسگرایی تا ۳۵ درجه و انحراف تا ۲۵ درجه هستند. بدین ترتیب بعد از مدتها یک جنگنده مدرن بر سلطه بیش از ۵۰ ساله ی بالهای پسگرا خاتمه داد.

02.jpg
03.jpg

این جنگنده از موتور F.119 ساخت شرکت پرات اندویتنی استفده می کند. نکته جالب در مورد این موتورها این است که با وجود فناوری پیشرفته و کارآمد آن، قیمت پایینتری نسبت به موتورهای دیگر دارد و نگهداری آن نیز راحتر است. هرکدام از موتورها نیروی پیشرانی به اندازه ۱۵۴۲۰ کیلوگرم تولید می کند که با استفاده از پس سوز (afterburner) این نیرو به ۲۲۶۷۵ کیلوگرم می رسد.

04%20%281%29.jpg

06.jpg

ساخت رادار F-35 را بخش سیستمهای الکتریکی شرکت نورثروپ گرومن عهده دار است و برای این کار شرکت گرومن دست به گسترش رادار APG-77 زده است و با مدرن کردن آن امیدوار است که هوشمندترین رادار حال حاضر جهان راطراحی کند؛ البته هیچگاه از تواناییهای کامل این رادار در انواع صادراتی استفاده نخواهد شد. شایان ذکر است که تعداد آنتنهای رادار از ۶۲ برای رپتور به ۲۱ برای F-35 کاهش یافته است.

radar%202.jpg

گفته میشود F-35 ( همانند رپتور) به تجیزات داخلی الکترونیک یکپارچه مجهز است و برای کاهش هزینه ها در تمام جنگنده ها از تجیزات استاندارد استفاده خواهد شد. همچنین این جنگنده به همراه رادار خود از سامانه ی SA برای هرچه راحت تر کردن کنترل رادار بهره می برد که این سامانه وضعیت آسمان نبرد، دستورات و اجازه شلیک موشکها و اسکن زمینی و… را صادر و گزارش می نماید.
..
radar%203%20%281%29.jpg
..
..
..
مشخصات جنگنده F-35
نوع کاربری: استریک فایتر
شرکت سازنده: لاکهید مارتین
خدمه: ۱ نفر
آخرین قیمت: بین ۲۸ تا ۳۵ میلیون دلار
نیروی محرکه: یک عدد Pratt & Whitney F119-PW-100 استفاده شده در اف-۲۲ رپتور
طول: ۱۳٫۵ متر
عرض: ۱۰٫۸ متر
وزن خالی: ۱۰۲۰۰ کیلو گرم
حداکثر وزن: ۲۲۶۰۰ کیلو گرم
حداکثر سرعت: احتمالا ۱٫۸ ماخ
برد: در نمونه ازمایشی ۱۲۰۰ کیلومتر
..
..
..

..
منبع: میلیتاری و سنترال کلابز
در نهایت میخواست بگم که نمی شه از قابلیت های مهم این جنگنده گذشت قرار داد ساخت 3000فروند از این هواپیما منعقد شده است و قطعا کارشناسان و استراتژیست های امریکایی از من و شما و از همه ی اعضای این سایت بیشتر اطلاعات دارن هزینه ی تولید 3000فروند از اف-35 برابره با هزینه ی تولید 10000فروند سایلنت ایگل(با توجه به قیمت پیشنهادی شما یعنی همون 190 ملیون دلار)قطعا -عرفا-حیاتا و شرعا کارشناسان و نخبگان نظامی امریکا از من -شما و همه ی دوستان اطلاعات بیشتری دارند و ترجیح میدند 3000اف-35 داشته باشند تا 10000سایلنت ایگل!!!
از طرفی ترکیه -اسراییل-کره-ژاپن -استرالیاو..هم ...تشریف ندارند که حاضر بشوند 200ملیون دلار بابت جنگنده ای بدنهند که خود میدانند از جنگنده ی 40 ملیون دلاری شکست خواهد خورد!!!
  • Upvote 3
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر


http://en.wikipedia....35_Lightning_II
F-35A: US$153.1 million (Flyaway cost, 2013)[5]
F-35B: US$196.5M (flyaway cost, 2012)[6]
F-35C: US$199.4M (flyaway cost, 2013)[6]

ویکی پدیا از کی تا به حالا یه منبع قابل استناد شده؟؟؟!!!!


خب اگه قابل استناد باشه همین لینک اف-35 رو بسیار ستایش کرده کافیه تو گوگل ترنسلیت بزنی تا متوجه بشی چی میگم!!!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]بطور مثال قیمت اف-35 رو برخی منابع چیزی حدود 40-60ملیون دلار اعلام کردند برخی حدود 35 و برخی دیگر حدود 80-100ولی 15-یا 190 ملیون تا بحال به گوش و چشمم نخورده بود!!![/quote]
اف-35 "قرار بود" که حدود 40-60 میلیون دلار باشه. اما الان قیمتش دقیقا در همین سطحه. شما الان منابع رو یه دور مرور کنین متوجه این موضوع می شین. جدای قیمت اصلی، ما قیمت زیر ساخت ها رو هم داریم که به ازای هر جت برای نیروی هوایی آمریکا (که قرار تعداد بسیار زیادی جنگنده بخره که قاعدتا باعث کم شدن این هزینه میشه) حدود 100 میلیون دلاره! یادمون نره نایت هاوک برای چی بازنشست شد.

[quote]این رو هم بهتره که بدونید که 1700فروند عادی و تنها 1300فروند عمود پرواز قراره ساخته بشه!که با توجه به سخنان شما مبنی بر اینکه تمام مشکلاتش زیر سر عمود پروازیش هست 1799 فروند دیگر بدون نقص بوده و هستند!! این هم یکی از اون منابع!!![/quote]
مشکل طراحی این جنگنده هست که توی عادی هم درست [b]نشده[/b]. برای مثال پهنای زیاد بدنه، کم بودن میدان دید از عقب (که حتی دوربین ها هم نتونستن درستش کنن. چون کیفیت دوربین هیچ وقت به پای چشم انسان نمی رسه خصوصا اگه هدف ریز باشه)، تنبلی ذاتی این جنگنده نسبت به جت های نسل 4 و خیلی موارد دیگه، هیچ کدوم از این ها تو نمونه ی عادی برطرف نشده.

[quote]از طرفی ترکیه -اسراییل-کره-ژاپن -استرالیاو..هم ...تشریف ندارند که حاضر بشوند 200ملیون دلار بابت جنگنده ای بدنهند که خود میدانند از جنگنده ی 40 ملیون دلاری شکست خواهد خورد!!![/quote]
دوست عزیز هیچ کدوم از این کشور ها هنوز به اطلاعات محرمانه این جنگنده دسترسی ندارن. به چیزی دسترسی داشتن که اف-35 "[b]قرار بوده باشه[/b]". اتفاقا خیلی از همین کشورا قرارداد خریدشونو به حالت تعویق در آوردن. خصوصا بعد از جریان اون شبیه سازی.

[quote]در نهایت میخواست بگم که نمی شه از قابلیت های مهم این جنگنده گذشت قرار داد ساخت 3000فروند از این هواپیما منعقد شده است و قطعا کارشناسان و استراتژیست های امریکایی از من و شما و از همه ی اعضای این سایت بیشتر اطلاعات دارن هزینه ی تولید 3000فروند از اف-35 برابره با هزینه ی تولید 10000فروند سایلنت ایگل(با توجه به قیمت پیشنهادی شما یعنی همون 190 ملیون دلار)قطعا -عرفا-حیاتا و شرعا کارشناسان و نخبگان نظامی امریکا از من -شما و همه ی دوستان اطلاعات بیشتری دارند و ترجیح میدند 3000اف-35 داشته باشند تا 10000سایلنت ایگل!!![/quote]
شما فرض رو بر این گذاشتین که توی آمریکا همه بهترین کار رو می خوان انجام بدن؟ هیچ گونه باند بازی وجود نداره؟ اونم برای شرکت لاکهید؟! به نظرتون مافیای لاکهید اصلا اجازه میدن بوئینگ یه قرارداد اینچنینی ببنده؟
تمام این بحثا رو باید در نظر بگیرین دوست عزیز.
  • Upvote 2
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote name='yar2000' timestamp='1388056412' post='355789']
اينقدر اين پرنده خفنه حرفي براي گفتن باقي نمي‌ذاره
تكنولوژي خرطومي انتهاي پرنده براي خروجي موتور ، آخرشه ...
تازه ما فقط ظاهرشو مي‌بينيم
[/quote]
اینکه آمریکاییا تکنولوژی به قول شما خرطومی رواز روسا گرفتند(رسما کپی کردند) شکی نیست.
یاک اون زمان که رو نمایی شد کسی حرفی برای گفتن نداشت. همین الان هم کسی حرفی برای گفتن نداره در مقابل این طرح. انصافا ترکوندن با این طرح خفن و بی نقصشون اون همه سال پیش.
مسئله پوله و فقط پول برادر من.
نمونه بارزش چینه که داره با پشتوانه پول هنگفتش خودشو میرسونه.
اگه بخایم مقایسه کنیم فقط روسا رو میشد ازبا آمریکاییا مقایسه کرد اگر پول داشتن اون وقت رقابت دیدنی میشد.
شاید آینده چین جای روسیه رو برای رقابت با آمریکا بکیره. شاید در آینده(بعید نیست)
  • Upvote 1
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote name='Aspahbod' timestamp='1388128114' post='355918']
اف-35 "قرار بود" که حدود 40-60 میلیون دلار باشه. اما الان قیمتش دقیقا در همین سطحه. شما الان منابع رو یه دور مرور کنین متوجه این موضوع می شین. جدای قیمت اصلی، ما قیمت زیر ساخت ها رو هم داریم که به ازای هر جت برای نیروی هوایی آمریکا (که قرار تعداد بسیار زیادی جنگنده بخره که قاعدتا باعث کم شدن این هزینه میشه) حدود 100 میلیون دلاره! یادمون نره نایت هاوک برای چی بازنشست شد.


مشکل طراحی این جنگنده هست که توی عادی هم درست [b]نشده[/b]. برای مثال پهنای زیاد بدنه، کم بودن میدان دید از عقب (که حتی دوربین ها هم نتونستن درستش کنن. چون کیفیت دوربین هیچ وقت به پای چشم انسان نمی رسه خصوصا اگه هدف ریز باشه)، تنبلی ذاتی این جنگنده نسبت به جت های نسل 4 و خیلی موارد دیگه، هیچ کدوم از این ها تو نمونه ی عادی برطرف نشده.


دوست عزیز هیچ کدوم از این کشور ها هنوز به اطلاعات محرمانه این جنگنده دسترسی ندارن. به چیزی دسترسی داشتن که اف-35 "[b]قرار بوده باشه[/b]". اتفاقا خیلی از همین کشورا قرارداد خریدشونو به حالت تعویق در آوردن. خصوصا بعد از جریان اون شبیه سازی.


شما فرض رو بر این گذاشتین که توی آمریکا همه بهترین کار رو می خوان انجام بدن؟ هیچ گونه باند بازی وجود نداره؟ اونم برای شرکت لاکهید؟! به نظرتون مافیای لاکهید اصلا اجازه میدن بوئینگ یه قرارداد اینچنینی ببنده؟
تمام این بحثا رو باید در نظر بگیرین دوست عزیز.
[/quote]کدوم شبیه سازی ؟؟؟شما هنوز منابعش رو ارائه نکردی برادر!!
تاکنون یک کشور قرار داد خرید اف-35 رو به تعویق انداخته و اونم کره بوده و خاطر نشان کرده که قطعا بعد از برسی میزان بودجه دفاعی طرح خرید رو امضا میکنه و هیچ جت جنگنده ی قابل فروشی که شرایط مورد نظر کره رو ایفا کنه وجود نداره بجز اف-35!!!!در مورد دیگر کشور ها قرار داد خرید پا برجا هست !و بسیاری از کشور ها مث کشور های عربی و.. پیگیر قضیه ی خریدش هستند!!!

چه شد بلاخره شما در پست قبلی به صراحت اعلام کردید تنها و تنها عاملی که باعث عدم موفقیت این پروژه هست عمود پروازیه!!!

کدوم مافیا؟؟؟یکم توضیح چاشنی کارتون میکردید بد نبود!!! میتونید اثبات کنید چنین تصمیمی در پی تلاش مافیا اتخاذ شده؟؟؟اصلا میتونید اثبات کنید مافیایی وجود داره یا نه؟؟؟ چون موضوع خیلی جالبیه برای من این موضوع مافیا!!! ویرایش شده در توسط lordashrafi

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

There’s been a rash of recent reports that the U.S. military has wrestled the F-35’s cost growth to the mat. They come from some heavy hitters: Defense Secretary Chuck Hagel, Air Force Lieut. General Christopher Bogdan, the F-35′s program manager, and the Pentagon’s latest Selected Acquisition Report.


That’s a good thing, if true: the $400 billion program is the most costly in the history of the world. Its price has jumped by nearly 70% since the Pentagon signed a deal to buy nearly 2,500 of the stealthy, single-engine, single-seat planes for the Air Force, Marines and Navy in 2001.


Halting the cost growth is critical. Rising prices mean fewer planes can be bought, which drives up the cost of those that actually are bought, which scares away potential customers, which drives up costs even more.


Winslow Wheeler isn’t convinced the costs have stopped rising.


In fact, Wheeler — a longtime military-cost analyst on Capitol Hill (where he toiled on both sides of the aisle) and the Government Accountability Office — says the plane’s $159 million purported per copy price in that latest Pentagon SARcontinues to rise, and is actually well north of that sum.


He promises to walk us as gently as he can through a forest of Pentagon data searching for the truth each day this week. We invite you to tag along.


As always, we invite contrary views. Feel free to comment at the end of his posts, or drop us a line at Battleland.DC@gmail.com



به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote name='lordashrafi' timestamp='1388140580' post='355948']
کدوم شبیه سازی ؟؟؟شما هنوز منابعش رو ارائه نکردی برادر!!
تاکنون یک کشور قرار داد خرید اف-35 رو به تعویق انداخته و اونم کره بوده و خاطر نشان کرده که قطعا بعد از برسی میزان بودجه دفاعی طرح خرید رو امضا میکنه و هیچ جت جنگنده ی قابل فروشی که شرایط مورد نظر کره رو ایفا کنه وجود نداره بجز اف-35!!!!در مورد دیگر کشور ها قرار داد خرید پا برجا هست !و بسیاری از کشور ها مث کشور های عربی و.. پیگیر قضیه ی خریدش هستند!!!
[/quote]

https://medium.com/war-is-boring/5c95d45f86a5
http://www.ar15.com/archive/topic.html?b=1&f=5&t=764610

و جالب اینه که کره به این دلیل قراردادو به تعویق انداخت چون لاکهید به خلباناش اجازه نداد سوارجنگنده واقعی بشن! گفت که اگه آموزش می خوان شبیه ساز هست!

به غیر از این، مگه هر چی که دیگران هم بخرنش یعنی خوبه؟ ما چیفتن خریدیم. یکی از پر دردسر ترین تانک های ما از آب در اومد! خیلی از کشورا میگ-29 خریدن. جنگنده ای که تا به حال عملبات درست و حسابی موفق نداشته! همین تامکت مگه مشکل موتوری نداره؟ مگه استال نمی کنه؟

[quote]چه شد بلاخره شما در پست قبلی به صراحت اعلام کردید تنها و تنها عاملی که باعث عدم موفقیت این پروژه هست عمود پروازیه!!![/quote]

چیزی که من گفتم:

[quote]قابلیت عمود پروازی هم دقیقا همون چیزیه که برای این جنگنده این همه مشکل ایجاد کرده! [b]اگه اف-35 از اول برای عمود پرواز بودن طراحی نمیشد این همه مشکل نداشت![/b][/quote]

تمام این موراد (مثل هزینه ی زیاد، دید نداشتن عقب، تنبلی و ...) به خاطر این به وجود اومده که مجبور شدن این جنگنده رو عمود پرواز طراحی کنن. به عبارتی اگه این جت قرار بود مثل باقی جنگنده های عادی باشه دست طراحا به مراتب باز تر بود. تنبلی رو چه چیزی به وجود آورده؟ وزن زیاد لیفت فن. دید عقبو کی گرفته؟ چه جالب! لیفت فن! چه چیزی باعث شده این همه قیمت این جت بره بالا؟ اِاِاِاِ... یکیش لیفت فنه! چرا نتونستن دوموتوروه طراحیش کنن تا امکان بقاش بیشتر شه و آیرودینامیکش بهتر؟ چون عمود پرواز با دو موتور عقب خطرناکه

خوب حالا کجاش متناقضه من نمیدونم.

[quote]
کدوم مافیا؟؟؟یکم توضیح چاشنی کارتون میکردید بد نبود!!! میتونید اثبات کنید چنین تصمیمی در پی تلاش مافیا اتخاذ شده؟؟؟اصلا میتونید اثبات کنید مافیایی وجود داره یا نه؟؟؟ چون موضوع خیلی جالبیه برای من این موضوع مافیا!!!
[/quote]

لاکهید مارتین بزرگترین تولید کننده سلاح تو دنیاست. نفوذش تو دولت آمریکا با نفوذ اسرائیل قابل مقایسه هست. خیلی از سیاست مدارای آمریکایی باهاش در ارتباطن و از این راه نون میخورن. اگه تا به حال چیزی در این مورد به گوشتون نخورده، یه ذره تو گوگل سرچ کنین براتون انقدر مطلب میاد که زیرش غرق میشین. اگر هم میدونید و دارین این کارو می کنین، بحث کردن باهاتون فایده ای نداره.
  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote name='lordashrafi' timestamp='1388061595' post='355804']
تفاوت بودجه اختلاف هنگفتیو بوجود آورده بین دو کشور بگونه ای که 30-40سال دیگه که روسیه پاکفا روبطور کامل وارد خدمت کنه امریکا عملا از نسل شش بهره برداری خواهد کرد !!عملا روسیه داره یک نسل عقب میافته!!تکنولوژی عمود پروازی هم سالیان سال هست که وجود داره(برمیگرده به دوران جنگ سرد) و امتیاز خیلی خاصی برای اف-35 نی!!
استفاده ی عمود پرواز ها تنها برای ناو هوا پیما بر مفیده وگر نه عمود پروازی در شرایط معمولی یعنی حماقت محض!!
[/quote]
عمود پروازی برای جنگ نامتقارن خوب نیست؟برای کشور هایی مثل ما که دشمنامون توانایی نابودی فرودگاه ها و باند های پرواز رو دارند
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

و جالب اینه که کره به این دلیل قراردادو به تعویق انداخت چون لاکهید به خلباناش اجازه نداد سوارجنگنده واقعی بشن! گفت که اگه آموزش می خوان شبیه ساز هست!
به غیر از این، مگه هر چی که دیگران هم بخرنش یعنی خوبه؟ ما چیفتن خریدیم. یکی از پر دردسر ترین تانک های ما از آب در اومد! خیلی از کشورا میگ-29 خریدن. جنگنده ای که تا به حال عملبات درست و حسابی موفق نداشته! همین تامکت مگه مشکل موتوری نداره؟ مگه استال نمی کنه؟


خب من الان منابع شنا دیدم
امکانش هست اون قسمت مربوط به شکست از چین در شبیه ساز در اینجا نقل قول کنید ماشاالله متن طویلی داره!
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

دوستان قبلا این تصاویر رو دیده بودنه؟؟؟
13741773620441.jpg

13849419030749.jpg

اولین سوالی که دارم اینکه
چرا دم اون f-5 هارو با برچسب نامعلوم کردن؟
دوم اینکه
دقیقا دارن با اون قاهر چیکار میکنن؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر











شهاب ثاقب عزیز ما با آمریکایی طرفیم که تعداد جنگنده هاش از تعداد تانک ها + نفربر ها + کل هوایپیماهای نظامی + کل هلیکوپتر های نظامی ما بیشتره! پدافند در حالت تخیلی فوقش 50 تا از اینا رو بزنه. بعدش چی؟ اینا بمب افکن هایی مثل بی-2 دارن که از آمریکا بلند میشه میاد افغانستان بمب میریزه برمی گرده. بحث ناو و ... هم اصلا مطرح نیست.
مورد دوم بحث تولید چند صد جنگنده ی به روزه که مثل یه شوخی می مونه. احتمالا می دونید که داریم در مورد جنگنده حرف می زنیم، نه در مورد پراید! غول های آمریکاییش هم حداکثر سالی 40 تا جنگنده می تونن بسازن. ما احتمالا اگه از همین فردا شروع کنیم 30 سالی طول بکشه که بتونیم 300 تا جنگنده تولید کنیم. حفظ خطوط تولید هم مثل شوخی می مونه. حتی اگه یکی از زنجیره های تولیدی قطع بشه، کل تولید قطع می شه.
تمام اینا به کنار، فرض کنیم اون 300 تا جنگنده قابلیتی در سطح جدید ترین اف-15 ها و فلانکر ها دارن. در مقابل نیروی هوایی عظیم آمریکا چقدر می خوان مقاومت کنن؟
موضوع اینه که اگه ما موشک داریم، اونا هم تامهاوک دارن. منابع مالی خیلی عظیم تری هم دارن. در هر صورت ما نمیتونیم جنگ رو ببریم.
کل هدف ما این بوده که هزینه ی جنگ رو انقدر زیاد کنیم که دشمن ازش صرف نظر کنه. وگرنه همون روسیه و چین هم نمیتونن از پس قوای متعارف آمریکا بر بیان.


میدونی مشکل چیه؟
مشکل اینه که شما اول فرمودی :
"
  • Upvote 5

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
    • توسط jotter
      گاهی به پهپادهای پرتاب شونده از زیردریایی
      با توجه به توان و کارایی اثبات شده زیر دریایی های پنهان کار و بومی ایران، مجهز شدن این تجهیزات به پرنده های بدون سرنشین کابوسی برای نیروهای بیگانه حاضر در منطقه خواهد بود.
      به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، پرنده های بدون سرنشین در نقش های مختلف از جمله شناسایی، جاسوسی و اکتشاف، جنگ افزار های برگزیده ارتش های امروز دنیا هستند که دارای جایگاهی تسخیر ناشدنی در جنگ های مدرن می باشند.
      مزیت بدون سرنشین بودن، در کنار ویژگی های کوچکی، سبکی و ارزانی و همین طور قابلیت اطمینان پذیری بالا، به این وسایل امکان می دهد تا بیشتر از هر وسیله دیگری برای مقاصد گفته شده مناسبت داشته باشند. هر چند که پهپاد ها، در حین انجام ماموریت بسیار کارآمدند، ولی در برخی از اوقات، استفاده از آنها به دلیل بعد مسافت و همین طور بزرگی و گستردگی تاسیسات پرتاب و بازیافت و ایستگاه زمینی، مشکلاتی را پیش روی می آورد که از آن جمله می توان به آسیب پذیری تاسیسات در مقابل آتش احتمالی دشمن، ایجاد خطر برای گروه انجام عملیات و همین طور لو رفتن محل استقرار نیروهای خودی اشاره کرد. با توجه به این موضوع اگر بتوان پهپادها را به شکلی مخفیانه وکار آمد و در فاصله مناسب از دشمن دریافت و بازیافت کرد، بالا رفتن قابلیت اطمینان پذیری پیش و پس از انجام عملیات، کارایی وسیله را دو چندان خواهد ساخت و از این طرف دیگر نیروهای خودی نیز از ایمنی کافی برخوردار خوهند بود. گزینه ای که قادر است تمام این نیازمندیها را برآورده کند، واگذار کردن نقش پرتاب و بازیافت و همین طور ایستگاه کنترل زمینی به زیر دریایی هایی است که قادرند به شکلی رادار گریز وارد آب های دشمن شوند.
      در این مقاله به تلاش های صورت گرفته برای توسعه این دسته از پهپاد ها در نقاط مختلف جهان و معرفی نمونه های ساخته شده و طرح های در دست توسعه از آنها می پردازیم:

      *پهپاد تک ماو
      پژوهشگران در سال 2005موفق به تولید پهپادی شدند که با قرار گرفتن در یک لوله می تواند،از زیر دریایی های رها شده و با رسیدن به سطح آب، پرواز کند. این پروژه که با پشتیبانی نیروی دریایی ایالات متحده انجام کرفته است،توسط پژوهشگران شرکت سامانه های اسپاوار به اجرا در آمده است. این پهپاد با قرار گرفتن در یک لوله سر بسته، به کمک یک گوی شناور از عمق 40 پایی به سطح آب رسیده و شناور می شود. در داخل لوله ساز و کارری تعبیه شده است که برای پرتاب کردن پهپاد، سرعت اولیه لازم رابه آن می دهد. پرنده بدون سرنشینی که در این سامانه مورد استفاده قرار گرفته است، یک ریز پهپاد تک ماو است که بالهای آن برای امکان پذیری قرار گرفتن در داخل لوله تا می شوند. گوی شناور در سطح آب که به وسیلهی یک سیم با زیر دریایی ارتباط دارد، در نقش ایستگاه کنترل زمینی آن نیز ظاهر می شود. همین طور وظایف فرمان و کنترل را پیش از پرتاب می توان با خالی کردن هوای داخل این بویه، آن را به زیر آب کشیده و با زیر دیایی به خارج از منطقه عملیات جابه جا کرد. پرنده بدون سرنشین به کار رفته نیز پس از انجام عملیات در داخل دریا سقوط خواهد نمود.
      پهپاد تک ماو که توسط نیروهای اشغال گر امریکایی در عراق مورد استفاده قرار گرفته استف قاد به پرواز با سرعتی معادل 80 کیلونتر بر ساعت بوده و تا 30 دقیقه می تواند پرواز خودگردان انجام دهد . تک ماو توسط شرکت پژوهش های کاربردی واقع در آلبوکرک، نیومکزیکو طراحی و ساخته شده است. ویژگی های طراحی این وسیله به شکلی است که با پرتاب شدن از زیر دریایی های سرنشین دار و بدون سرنشین همخوانی خوبی دارد.

      *پهپاد اسکن ایگل
      پژوهشگران در سال 2006 نسخه ای از پهپاد اسن ایگل را طراحی کرده اند که قابلیت پرتاب شدن از هواپیما را دارد. این نسخه جدید به طوری تغییر یافته است تا بتواند از محفظه بمب هواپیماهای بمب افکن و یا زیر دریایی و همین طور از لوله اژدرمانندی زیر دریایی ها شلیک می شود، پرتابرگردد. برای بازیافت این وسیله می توان از شنورهای سطح آب و یا گارد ساحلی استفاده کرد.همین طور می توان لوله هایی که پهپاد از آن پرتاب می شوند را از راه دور غرق کرد.
      لوله اژدر مانند کوچک پس از پرتاب شدن از زیر دریایی به سطح آب آمده و پهپاد اسکن ایگل را پس از باز شدن بال های آن تا ارتفاعی پرتاب می کندکه پرنده بتواند به پرواز خود ادامه دهد. پهپاد اسکن ایگل که 40 پوند وزن دارد قادر است ماموریت هایی را تا 20 ساعت به انجام برسناد. شعاع عملیاتی این وسیله از زیر دریایی تقریبا برابر با شعاع عملیاتی آن در صورت هدایت از سطح زمین است.

      *پهپاد وولانس
      در ماه گذشته، پژوهشگران آلمانی با استفاده از طرح موجود علاءالدین، پهپادی را طراحی کرده اند که به جای پرتاب به کمک دستف می تواند از ساز و کاری که در برجک دیده بانی زیر دریایی تعبیه شده، پرتبا گردد. دست کم می توان سه عدد از پرنده های بدون سرنشین وولانس رابا قرار دادن در محفظه های بسته در زیر دریایی، نگهداری کرد. این پرنده ا بوسیله ی پرتاب کننده هایی تا شونده پرتاب می شوند که در برجک دیده بانی زیر دریایی های پرسکوپ دار قرار گرفته اند. از طرف دیگر می توان به جای استفاده از پریسکوپ و یا پرتاب کننده های پهپاد وولانسف از مسلسل در این مکان استفاده کرد.
      برای پرتاب پهپاد وولانس، لازم است زیردریایی به عمق استفاده از پریسکوپ وارد شده و دریچه برجک خود را باز کند. در این صورت پرتاب کننده هواپیما که به شکلی جالب هواپیمای با بالهای تا شده را به همراه دارد، از هم باز شده و این وسیله ی کوچک را پرتاب می کند. پس از انجام این کار دریچه برجک بسته شده و خلبان پرنده با فرو رفتن زیر دریایی در زیر آب، ‌به کنترل آن می پردازد. برای برقراری ارتباط ، آنتنی بلند از بدنه زیر دریایی خارج شده و وظیفه ی ارسال فرامین و دریافت داده ها را انجام می دهد. در این روش نیازی به بازیافت کردن تجهیزات پرتاب کننده پرنده نیست و از طرف دیگر، سرعت عمل نیز بسیار بالاست. مشکل موجود در این طرح، ضرورت بالا آمدن زیر دریایی به عمق پیرسکوپ است.
      پهپاد وولانس به مانند علاء الدین قادر است تا پیش از خالی شدن باتری ها، تا یک ساعت عملیات انجام دهد. از جایی که تنها راه بازیافت پرنده بازگشت زیر دریایی به سطح اب است، این سامانه را می توان یک بار مصرف تلقی کرد. سرعت بیشینه وولانس90 کیلومتر در ساعت است که اغلب به دلیل خارج شدن از خط دید، در طول یک ساعت می تواند تا شعاع 30 کیلومتری از زیر دریایی مادر دور شود. این وسیله برای زیر دریایی هایی که در آنها مورد ساتفاده قرار می گیرد، یک برگ برنده به شمار می آید، چرا که زیر دریایی ها در هنگام فرو رفتن در زیر آب اطلاعی از دنیای اطراف خود ندارند. همینطور به دلیل سرعت کم، زیر دریایی های غیر اتمی در زیر اب قادر نیستند، دشمنان خود را در محیط اطراف شناسایی کرده و برای مقابله سریع و مؤثر با آنها درست به انجام کاری بزنند.با مجهز شدن زیر دریایی ها به این وسایل، امکان تبدیل شدن آنها به جنگ افزار هایی هراس انگیز وجود خواهد داشت.
      هر چند که پهپاد های وولانس تقریبا غیر قابل ردگیری هستند، ولی به دلیل فرو فرستاده شدن تصاویر ویدئویی در باند سی توسط این وسایل به زیردریایی ، امکان به خطر افتادن زیر دریایی مادر وجود خواهد داشت. بالگرد های ضد زیر دریایی مدرن امروزی با استفاده از سامانه های سونار خود قادر خواهند بود با استفاده از این امواج ، این زیر دریایی ها را به اسانی مورد هدف قرار دهند.

      *پهپاد کورمورنت
      در سالهای گذشته، طراحی و ساخت پهپادی در دارپا مورد توجه قرار گرفته است که قادر است پس از پرتاب از زیر دریایی و انجام عملیات، بازیافت شده و دوباره مورد استفاده قرار گیرد. طرح اولیه این پهپاد دگردیسی پذیر که کورمورنت نام دارد، توسط مهندسان شرکت لاکهید مارتین داده شده است.
      نقاط حساس این پرنده از جمله ورودی های هوایی آن در هنگام پرتاب توسط روکشهایی انعطاف پذیر آب بندی می شوند. برای جلوگیری از پاره شدن این پوشش، درون بدنه پهپاد،با نیتروژن تحت فشار قرار می گیرد. این پرنده از لوله های پرتاب موشک های بالستیک قاره پیما نظیر ترایدنت قابل پرتاب بوده و از پس از پرتاب بر روی سطح آب شناور خواهد شد. با جدا شدن روکش های محافظ سوراخ های بدنه در سطح آب، موتور جت به کار خواهد افتاد و پرنده به تدریج از سطح آب جدا خوهد گشت. پس از انجام عملیات می توان پرنده را بوسیله شناور شدن در سطح آب و یا استفاده از چتر بازیافت کرد.
      این پرنده را می توان برای مقاصد شناسایی و یا تهاجمی به کار گرفت که با توجه به محموله ای که برای آن در نظر گرفته، مشخص می گردد. بدنه این وسیله از تیتانیوم ساخته می شود که علاوه بر مقاوم بودن در برابر خوردگی، می تواند در برابر شلیک شدن موشک از حفره داخل آن نیز از خود پایداری نشان دهد. بر خلاف موشکهای بالستیک که محل اختفای یزر دریایی مادر را بر ملا می کنند، این وسیله باعث لو رفتن ایستگاه زمینی خود نخواهد شد.
      نکته جالب درباره بازیافت این وسیله استفاده از یک ربات زیر دریایی است که بر زیبایی کار و در عین حال پیچیدگی آن می افزاید. انجام اولین آزمایش ها در مورد امکان پذیری ساخت چنین وسیله ای در اواخر سال 2008 آغاز خواهد گردید.

      تحلیل
      جایگاه پهپاد های پرتاب شونده از زیر دریایی در راهبرد دفاعی جمهوری اسلامی
      با توجه به تهدیدات روز افزون دشمنان خارجی و از طرف دیگر فزونی گرفتن توان علمی و فنی کشور مان در زمینه نظامی و غیر نظامی، استفاده از جنگ افزار های پیشرفته و غافل گیر کننده مسلما قنشی کلیدی در به هم زدن محاسبات دشمنان از منظر پیش گیری و همین طور زمین گیر کردن آنها در صورت حمله احتمالی خواهد داشت. خمان گونه که گفته شد، ویژگی پنهان کاری زیر دریایی ها در ترکیب با مزیت های فوق العاده پرنده های بدون سرنشین، کلید حل بسیاری از مشکلات موجود در عملیات های شناسایی و جاسوسی است. با توجه به توان و کارایی اثبات شده زیر دریایی های پنهان کار و بومی ایران، مجهز شدن این تجهیزات به پرنده های بدون سرنشین می تواند کابوسی برای نیروهای بیگانه حاضر در منطقه تبدیل گردد و کار را برای حضور آنان در این مناطق به مراتب مشکل تر کند.
      با توجه به این موضوع دامنه شناسایی و جاسوسی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی به یک باره گسترش چشم گیری خواهد بافت، به طوری که بنا به تحلیل کارشناسان امنیتی غوغاسالار رژیم صهیونیستی «حتی استفاده از گزینه دریایی مدیترانه نیر در اقدام تلافی جویانه ایران در برابر تهاجم احتمالی، وجود خواهد داشت.»
      از طرف دیگر با توجه به توسعه فناوری یاد شده، استفاده از آن در آب های سرزمینی ایران زنگ خطری برای مسئولان امر خواهد بود،‌ چرا که در صورت پیش بینی نکردن این امکان و مقابله پیشاپیش با آن،‌ امکان هر گونه درز اطلاعاتی از تاسیسات ساحلی و فرا ساحلی وجود خواهد داشت.
      شایان ذکر است که جاسوسی به کمک پرنده های بدون سرنشین کوچک بسیار موثرتر از تصویر برداری هایی که از منابع ماهواره ای انجام می گیرد خواهد بود. هر چند که دشمن در موقعیتی نیست که توانایی حمله از پهپادهایی با این ویژگی را داشته باشد، ولی در راهبرد دفاعی آینده جمهوری اسلامی باید، حضور احتمالی این وسایل را هم پایه جنگ افزارهایی چون موشک های کروز دور برد، جدی گرفت.
      منبع:
      www.globalsecurity.com
      www.theregister.co.uk
      www.strategypage.com
      http://mashreghnews.ir/NSite/FullStory/News/?Id=14040
    • توسط MR9
      فکور90 ، در اصل ، یک پروژه داخلی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران (IRIAF)  بشمار می رفت که تاریخ آغاز آن به اوایل دهه نخست قرن بیست و یکم ( 2000 میلادی ) برمی گردد . به اعتقاد برخی ، در آن زمان هیچ  موشک هوا به هوای عملیاتی AIM-54A فونیکس در فهرست موجودی نیرو وجود نداشت ، در نتیجه  متخصصان نیروی هوایی پیشنهاد دادند  تا قطعات و اجزاء فونیکس ها را با قطعات موشکهای تغییر یافته هاوک ( پروژه سجیل ) بهبود دهند و موشکهای موجود را بحالت عملیاتی بازگردانند .
      با کلید خوردن این پروژه ، به شکل همزمان نیروی هوایی یک قرارداد همکاری را با صنایع شهید بابایی وابسته به وزارت دفاع و پشتبانی نیرو های مسلح با هدف بازگرداندن چند تیر موشک فونیکس بحالت عملیاتی در یک بازه زمانی یکساله (2007-2006) به امضاء رساندند  و برای اطمینان از صحت کار ، چند کارشناس بازنشسته فنی نیروی هوایی ارتش نیز به این پروژه پیوسته و این ایده دنبال شد.
      براساس گزارشهای تایید نشده ، در اوایل کار ، موشکهای از رده خارج فونیکس با استفاده از جستجوگر موشک MIM-23B دوباره عملیاتی شدند . با این حال ، در سالهای بعد (2009-2008) ، زمانی که صنایع شهید بابایی ، یک نسخه بهبود یافته از موشک پدافند هوایی MIM-23B را با رادار و اویونیک جدید برای نیروی هوایی توسعه داد ، این ایده برای کارشناسان بوجود آمد که تمامی موشکهای فونیکس باقی مانده را با اویونیک جدید و رادار موشک شلمچه ، ( نسخه بهبود یافته MIM-23B) به حالت عملیاتی درآورند .
      این موشک با موفقیت کامل مابین سالهای 2009 تا 2010 آزمایش شد ، اما علی الظاهر  در خط تولید انبوه قرار نگرفت . نسخه جدید سجیل / شلمچه  با جستجوگر و اویونیک پیشرفته با شناسه سجیل هوابرد برای تجهیز تامکتهای نیروی هوایی ، فانتوم ومیراژهای اف-یک در حال توسعه است .
      پی نوشت : 
      این تحلیل ، صرفاً یک نظر بشمار می رود و نه تایید و نه رد می گردد . با این حال امیدواریم نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، بیش از پیش ، از قابلیتهای تدافعی ، تهاجمی برخوردار گردد . 
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.