امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

یعنی روسا سر عقل اومدن که نه اس 300 بلکه یه سامانه بهتر از اون بهمون بدن؟ خب چرا؟

ای دل ای ، باور نکن .
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
با سلام.


اولین مطلب اینه که اصلا این خبر چقدر صحت داره. چرا که هیچ کس از مسئولین دوطرف (و نه کسی که خواست نامش فاش نشود!!!) این مساله رو کاملا تایید نکرده ولی تکذیب کنندگانی بودن...

مساله بعدی تفاوت کاربردی این سلاح با s300 هست که نمیشه اون رو جایگزین S300 دونست. من شخصا فکر می کنم اگه واقعا چنین پیشنهادی مطرح بشه، نه به عنوان جایگزین S300، بلکه به عنوان یه پیشنهاد جدید ارزش مطالعه بیشتر و احتمالا خرید رو داره. چراکه حتی اگه سامانه باور به نتیجه برسه و حتی با فرض عملیاتی بودن اون حتی برای امروز، این سامانه مکمل خوبی برای اون خواهد بود چراکه وظیفه اصلی این سلاح دفاع دربرابر بالستیک هاست و اصلا بعید نیست که دشمن علیه ما از این نوع موشک ها هم استفاده کنه. طبیعتا وقتی ما همه تمرکزمون رو برای دفاع دربرابر کروز گذاشتیم، دشمن عاقل نمیاد از همون سلاح علیه ما استفاده کنه!
در عین حال که اعتقاد دارم این سامانه مطلقا نمی تونه جایگزین S300 بشه و زدن هواپیما با اون خیلی خیلی برامون گرون تموم میشه.


یا حق

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[color=#0000ff][b]بررسي پيشنهاد جديد روسيه به ايران درباره معامله سامانه‌هاي اس-۳۰۰[/b][/color]
[color=#800080]در روزهای گذشته اخباری در مورد ارائه پیشنهاد جدیدی از سوی روسیه در مورد فروش سامانه دفاع هوایی اس-۳۰۰ به ایران منتشر شده است. مطابق با این خبرها که گزارش خبرگزاری ریانووستی منشا اصلی آن بوده است روسیه به ایران پیشنهاد کرده است در صورت صرف نظر کردن از پیگیری شکایت خود به دیوان بین‌المللی دادگستری، یک سامانه مشابه و از خانواده سیستم‌های اس-۳۰۰ یعنی S-۳۰۰VM با نام Antey-۲۵۰۰ و کد ناتوی SA-۲۳ GladiatorGiant را به عنوان جایگزین تحویل دهد.[/color]

توجهی به نیازمندی‌های دفاعی ایران نشان می‌دهد که پیشنهاد روسیه برای فروش اس-۳۰۰ نسخه VM یک فریب بزرگ و یک کلاه‌برداری است. دولت روسیه برای گریز از پیامدهای احتمالی پیگیری شکایت ایران ناگزیر از ارائه این پیشنهاد است. برای بررسی بیشتر پیشنهاد جدید روسیه به ایران و بررسی تفاوتهای S-۳۰۰ PMU-۱ و S-۳۰۰VM ،یادداشتی به قلم جناب‌آقای امین پرتو، دانشجوی دکتری علوم سیاسی دانشگاه تهران تدوین گردیده است که از نظر می‌گذرد.ایران در سال ۲۰۰۷ در قراردادی به مبلغ احتمالا ۹۰۰ میلیون دلار برای خرید ۶ واحد سامانه اس-۳۰۰ از مدل PMU-۱ نسخه با کد ناتوی SA-۲۰ Gargoyle را به روسیه سفارش داد. این نسخه از سامانه اس-۳۰۰ نسخه ارتقا یافته‌تری از سامانه اس-۳۰۰ اولیه با کد ناتوی SA-۱۰ Grumbleاست. به نظر می‌آید مذاکره برای انعقاد این قرارداد از سال‌ها قبل در خفا در حال انجام بوده و ایران مبلغ مورد نظر را در سال ۲۰۰۷ یکجا به روسیه تحویل داده است.

روسیه در تحویل اس-۳۰۰ به ایران دست به وقت کشی بسیار زد تا اینکه سرانجام به دنبال تصویب قطعنامه ۱۹۲۹ شورای امنیت در منع فروش سلاح به ایران، رئیس‌جمهوری وقت روسیه، دمیتری مدودف فرمان منع تحویل اس-۳۰۰ و سایر اقلام تسلیحاتی را به ایران صادر کرد. از آن پس ایران تصمیم به شکایت از روسیه گرفت و اعلام نمود روسیه یا باید اس-۳۰۰ سفارش شده را تحویل دهد یا آنکه مبلغ هزینه شده از جانب ایران، هزینه‌های دیر کرد و لغو قرارداد از جانب روسیه و خسارت‌های وارده بر ایران را تامین کند. مطابق گزارش‌ها ایران تقاضای ۴ میلیارد دلار غرامت از روسیه کرده است. ظاهرا شکایت‌ها و پیگیری‌های ایران به قدر کافی از جانب روسیه جدی گرفته شده است که روسیه وارد مذاکره با ایران شده است تا سران تهران را از پیگیری شکایتشان و دریافت خسارت منصرف کند.

نخستین راهکار مسکو منصرف ساختن تهران از طریق توجه دادن حاکمان تهران به تبعات سیاسی رویارویی با روسیه و از دست دادن حمایت مسکو در مقابله با آمریکا بود. ظاهرا این تهدید چندان کارگر نیافتاد زیرا روسیه تاکنون در هیچ موردی حمایت سیاسی و دیپلماتیک از ایران به عمل نیاورده، در حالی که با حق وتوی خود مانع تصویب قطعنامه در شورای‌امنیت ضد سوریه شد از اقدام مشابه در مورد ایران خودداری کرده است. مقامات تهران نیک می‌دانند که روسیه نه اراده، نه توان و نه قصد مقابله با اقدامات خصمانه غرب ضد خود را دارد. گام دوم روسیه پیشنهاد فروش سامانه‌های پدافندی جایگزین به ایران بوده است. روسیه پیشنهاد فروش تعداد بیشتری سامانه پدافند هوایی تور ام-یک را به ایران داده است. این سامانه برد متوسط تا کوتاه دارد و کارایی بسیار کمتری از سامانه اس۳۰۰ داراست و توان درگیری با اهداف در سطوح پروازی بالا را ندارد و بیشتر مناسب درگیری با موشک‌های کروز و اهداف پروازی در فاصله متوسط است. ایران از این سامانه به تعداد کافی در سال ۲۰۰۶ دریافت کرده است. ظاهرا روسیه پیشنهاد تحویل نسخه پیشرفته‌تر این سامانه یعنی تور ام-۲ را هم داده است که چندان مورد توجه ایران قرار نگرفته زیرا صرفا گونه پیشرفته‌تر تور-ام یک است و نمی‌تواند جای خالی اس-۳۰۰ را پر کند.

تازه‌ترین پیشنهاد روسیه تحویل S-۳۰۰VM به ایران است. ایالات‌متحده در گام‌های نخست به شدت با این اقدام روسیه مخالفت کرده است اما گویا لحن تند آمریکا اندکی فرونشسته و به روسیه اعلام کرده است در صورت این کار تنها «خود دولت روسیه» مسئول نقض احتمالی قطعنامه ۱۹۲۹ شورای امنیت است. به نظر می‌آید این موضع به معنی چراغ سبزی به روسیه است تا مسکو از پیگیری شکایت توسط ایران و پرداخت اصل مبلغ قرارداد و خسارت‌های مترتب بر آن معاف شود. با این حال ایران از این پیشنهاد روسیه استقبال نکرده است. محمود رضا سجادی، سفیر ایران در مسکو با این پیشنهاد تحویل S-۳۰۰VM به جای نسخه PMU-۱ مخالفت نموده است. توجهی به جزئیات تکنیکی این دو نوع متفاوت از سامانه اس ۳۰۰ می‌تواند به خوبی این مسئله را توضیح دهد که چرا روسیه و آمریکا راضی به انتقال آن به ایران شده‌اند و چرا ایران با دریافت آن به جای نسخه S-۳۰۰ PMU-۱ مخالف است.

[color=#800080]تفاوت S-۳۰۰ PMU-۱ و S-۳۰۰VM[/color]

در میان خانواده بزرگ موشک‌های پدافند هوایی اس-۳۰۰ دو نوع ذکر شده در بالا نسخه‌های پیشرفته‌تر دو سامانه اولیه در خانواده اس-۳۰۰ هستند. سامانه‌ای که زمان به کارگیری نوع اولیه آن با نام ناتوی سام-۱۰ گرومبل به ۱۹۷۸ باز می‌گردد. به دنبال توسعه انقلابی فن‌آوری جنگ الکترونیک و تسلیحاتی همچون موشک‌های ضدرادار از سوی آمریکا و سایر ارتش‌های غربی همچون فرانسه، اسرائیل و بریتانیا روسیه ناگزیر از ایجاد تحولی جدی در طراحی و توسعه سیستم‌های پدافند هوایی خود گردید. نابودی برق آسای پدافند هوایی سوریه در نبرد دره بقاع در ۱۹۸۲، ناکارآمدی سامانه‌های پدافند هوایی لیبی در درگیری با آمریکا در دهه ۱۹۸۰ و مهم‌تر از همه نابودی پدافند هوایی عراق در جنگ ۱۹۹۱ برای روس‌ها تنها یک نتیجه داشت: تنها دست زدن به یک انقلاب فن آورانه می‌تواند شانسی برای ادامه حیات پدافند هوایی در جنگ‌های آینده پدید آورد. برای روس‌ها افزایش برد موشک‌ها، متحرک‌سازی هر چه بیشتر سامانه‌ها و جابه جایی آن، کاهش حداکثری زمان استقرار، کشف هدف و آتش به سوی آن، استفاده از موشک‌های دارای قابلیت شلیک کن و فراموش کن (Fire and Forget) که بی‌نیاز از هدایت از زمین پس از شلیک هستند، افزایش بقا و مقاومت در برابر اقدامات الکترونیک و پارازیت، بهره جستن از رادارهای پسیو که سیگنالی از خود ساطع نمی‌کنند و توسط هواپیمای دشمن کشف نمی‌شوند و افزایش قابلیت رادارها از نظر توان تفکیک، حداکثرسازی سطوح ارتفاع تحت پوشش و توان پس‌نگری راهکارهای پگیری شده در توسعه سیستم‌های پدافند هوایی جدید بود.

مطابق با برخی برآوردها و ادعاهای مطرح شده از سوی منابع نظامی اس ۳۰۰ نسخه PMU-۱ که با نام ناتوی سام-۲۰ گارگویل شناخته می‌شود توان رهگیری همزمان ۱۰۰ هدف در جهت‌های مختلف و درگیری همزمان با ۱۲ هدف را دارد. زمان آمادگی آن برای عملیاتی شدن تنها ۵ دقیقه است که در قیاس با سامانه آمریکایی پاتریوت که به ساعت‌ها وقت نیاز دارد برتری قابل ملاحظه‌ای دارد. مطابق برخی ادعاها رادار آن توان رهگیری اشیایی به ابعاد یک توپ تنیس را از ارتفاع یک متری تا ارتفاع بیش از سی کیلومتری از سطح زمین دارد. برد رادار رهگیر آن دقیقا اعلام نشده (شاید به سبب رعایت اختفا) اما موشک‌های این نسخه دارای بردی برابر با ۱۹۵ کیلومتر هستند و این به معنای آن است که محدوده غیر ممکن برای فرار آن (No Escape Zone) با توجه به سرعت محیر العقول و باور نکردنی ۱۷۰۰ متر بر ثانیه (بیش از ۵ برابر سرعت صوت!!) چیزی بیش از ۱۲۰ کیلومتر برای جنگنده‌های بسیار سریع است. این مسئله به این معنی است که امکان شلیک موشک ضدرادار به سوی آن بسیار دشوار است. روسیه این نسخه از اس-۳۰۰ را بیشتر برای مقابله با جنگنده بمب افکن‌ها طراحی کرده است هرچند می‌تواند با توان بالایی ضد هواپیماهای بدون سرنشین و موشک‌های کروز به کار رود.

برای دفاع در مقابل موشک‌های کروز و بالستیک روسیه نخست مدلی از اس ۳۰۰ با نام آنتی ۳۰۰ و با کد ناتوی سام-۱۲ جیانت را توسعه داد که نسخه آنتی ۲۵۰۰ با کد ناتوی سام-۲۳ گلادیاتور مدل توسعه یافته آن است. این نسخه در اصل برای مقابله با تهدیدات موشکی کروز و بالستیک طراحی شده است و هرچند توان درگیری با هواپیماهای جنگنده بمب افکن را دارد اما در اصل برای این منظور طراحی نشده است. مسئله دیگر به دو نوع تیر موشک به کار رفته در این سامانه مربوط است. جیانت و گلادیاتور نام دو نوع تیر موشک به کار رفته در آنهاست که در جیانت برد موشک ۱۰۰ کیلومتر و در گلادیاتور برد موشک ۲۰۰ کیلومتر است. نسخه‌ای که روسیه اخیرا از این سامانه به ونزوئلا فروخته است نوع دوم با برد دویست کیلومتر است. روسیه خود از نسخه پیشرفته‌تری با نام v-۴ استفاده می‌کند که بردی برابر با ۳۰۰ کیلومتر دارد. به هر رو در مقام مقایسه می‌توان گفت سام-۲۳ در نقشی متفاوت و توانی بسیار محدودتر از سامانه سام-۲۰ عمل می‌کند و با آنچه ایران به دنبال آن است فرسنگ‌ها فاصله دارد.

[color=#800080]نیازهای ایران و آینده قرار داد اس-۳۰۰[/color]

توجهی به نیازمندی‌های دفاعی ایران نشان می‌دهد که پیشنهاد روسیه برای فروش اس-۳۰۰ نسخه VM یک فریب بزرگ و یک کلاه‌برداری است. دولت روسیه برای گریز از پیامدهای احتمالی پیگیری شکایت ایران ناگزیر از ارائه این پیشنهاد است. آمریکا با وقوف بر این نکته که نسخه VM خطرات بسیار کمتری نسبت به نسخه PMU-۱ دارد علی‌رغم نارضایتی انتقال سیستم VM را به ایران مجاز خواهد داشت. اصلی‌ترین تهدیدی که ایران با آن روبروست خطر حملات هوایی با هواپیماهای جنگنده و بمب افکن‌های سنگین است و برای مقابله با این خطر (چه از جانب آمریکا و چه از جانب اسرائیل) نسخه PMU-۱ بهترین ابزار دفاعی را در اختیار ایران قرار خواهد داد.

خطر حمله با موشک‌های کروز با توجه به سرهای جنگی کوچکتر و سبک‌تر آنها (بین ۷۰۰ تا ۱۰۰۰ کیلوگرم) برای تاسیسات زیرزمینی هسته‌ای ایران کمتر است. به علاوه مطابق با برخی اخبار نظامی، ایران با به کارگیری حجم عظیمی از سیستم‌های مختل کننده امواج ماهواره‌ای می‌تواند سیستم کنترل این موشک‌ها را مختل کند. تهدید اصلی ایران از ناحیه هواپیماهایی مانند اف-۲۲، اف-۱۵، اف-۱۶ و بمب افکن‌هایی مانند بی-۱، بی-۲ و بی-۵۲ است. اس-۳۰۰ نسخه PMU-۱ یک سیستم نفوذناپذیر نیست. مطابق با برخی تحلیل‌های نظامی هواپیماهای رادارگریزی مانند اف-۲۲، اف-۳۵ و بی-۲ می‌توانند از تور پیشرفته‌ترین نسخه‌های اس-۳۰۰ عبور کنند. با این حال هواپیماهای غیر رادارگریز به شدت در برابر اس-۳۰۰ آسیب‌پذیر باقی خواهند ماند. به ویژه اسرائیل که اکنون هواپیمای رادارگریزی در اختیار ندارد از این بابت به شدت احساس نگرانی می‌کند. اگر جنگنده بمب افکن‌های رادارگریزی مانند اف-۲۲ بخواهند علاوه بر دهلیزهای داخلی خود، در آویزگاه‌های خارجی‌شان سلاح یا مخازن سوخت خارجی حمل کنند به میزان زیادی رادارگریزی خود را از دست می‌دهند و با خطر روبه رو خواهند شد.

پرواز هواپیمای سوخت رسان در نزدیکی مرزهای ایران هم در طول عملیات بسیار پر خطر است زیرا به سبب مقطع بزرگ راداری و نیز برد بلند اس-۳۰۰ PMU-۱ ممکن است به راحتی هدف قرار بگیرد. مهمات بسیار قدرتمندی که برای حمله به تاسسیات زیرزمینی ایران ساخته شده است تنها از سوی هواپیماهای بی-۲ قابل پرتاب است. در صورتی که بمب افکن‌های بی-۲ هم بخواهند به صورت بدون اسکورت راهی بمباران ایران شوند در صورت رهگیری از سوی پدافند هوایی ایران، با به پرواز در آوردن بسیار سریع چند فروند هواپیمای شکاری، به احتمال بسیار به دام خواهند افتاد. از همین روست که دست یابی به اس-۳۰۰ PMU-۱ برای ایران گزینه‌ای راهبردی است و به همین میزان، ممانعت از دست‌یابی ایران به آن برای ایالات متحده و اسرائیل دارای اهمیت است.

[url="http://www.iras.ir/vdcamynu.49no615kk4.html"]پیوند[/url]
  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
یه بار یه جا گفتم یه تاموی آمریکایی ها میارزه به صد لشکر روس همه منفی بارانم کردن انصافا تا حالا شده آمریکا در این قائده دبّه در بیاره
آمریکا کثیفه روسیه فوق نجسَه
  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[color=#000000][font=Tahoma, Arial][size=3]مدت‌هاست که موضوع سرنوشت قرارداد فروش سامانه‌های موشکی «اس ۳۰۰» توسط روسیه به ایران، به یکی از مسائل بحث‌برانگیز در روابط ایران و روسیه تبدیل شده است. در آخرین خبر در این زمینه، رئیس شرکت سازنده این سامانه‌ها اعلام کرده، «اس ۳۰۰»‌هایی که قرار بود به ایران تحویل داده شود، ‌‌کاملا اوراق شده و دیگر چیزی برای فروش به ایران وجود ندارد.[/size][/font][/color]

[color=#000000][font=Tahoma, Arial][size=3]به گزارش «تابناک»، رئیس شرکت تسلیحاتی «آلماز ـ آنتی» اعلام کرده سامانه‌های «اس ۳۰۰» که قرار بود به ایران تحویل داده شود و دولت روسیه از تحویل آن‌ها خودداری کرده، اکنون ‌کامل اوراق شده و از بین رفته است. [/size][/font][/color]

[color=#000000][font=Tahoma, Arial][size=3]خبرگزاری «ریانووستی» روسیه ضمن انتشار این خبر به نقل از «ولادیسلاو منشیکوف» می‌نویسد: «تجهیزاتی که قرار بود به ایران تحویل داده شود، دیگر وجود ندارد. ما آن را ‌‌کامل اوراق کردیم. برخی ‌اجزای آن هم که قابل استفاده بود، در تجهیزات دیگر مورد استفاده قرار گرفته و ‌دیگر ابزار هم نابود شده است». [/size][/font][/color]

[color=#000000][font=Tahoma, Arial][size=3]وی اظهار داشته است: هر قرارداد تنها برای یک مشتری به خصوص است و نمی‌تواند آن را به مشتری دیگری تحویل داد. منشیکوف افزوده: «ساخت آن‌ها، اجزای آن‌ها ‌و نرم‌افزار آن‌ها همه ‌متفاوت است». [/size][/font][/color]

[color=#000000][font=Tahoma, Arial][size=3]گفتنی است، در سال ۲۰۰۷، قرارداد خرید سامانه‌های موشکی «اس ۳۰۰»‌ میان ایران و روسیه بسته شد. با این حال، روسیه در سال ۲۰۱۰ به بهانه تحریم‌های وضع شده مرتبط با برنامه هسته‌ای ایران، قرارداد را ‌‌یکجانبه لغو کرد. در پی این کار، ایران ضمن شکایت از روسیه به مجامع بین‌المللی، درخواست غرامت چهار میلیارد دلاری کرد. [/size][/font][/color]

[color=#000000][font=Tahoma, Arial][size=3]ماه ژوئن امسال، یک روزنامه روسی مدعی شد، روسیه می‌خواهد، سامانه‌های موشکی دیگری را به جای «اس ۳۰۰» به ایران تحویل دهد؛ اما این خبر هیچ ‌گاه ‌رسمی تأیید نشد و یک مقام نظامی روسیه نیز وجود چنین برنامه‌ای در دولت روسیه را تکذیب کرد.[/size][/font][/color]
[color=#000000][font=Tahoma, Arial][size=3][url="http://www.tabnak.ir/fa/news/341636/%D8%B1%D9%88%D8%B3%DB%8C%D9%87-%D8%A7%D8%B3-%DB%B3%DB%B0%DB%B0%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%B1%D8%A7-%D8%A7%D9%88%D8%B1%D8%A7%D9%82-%DA%A9%D8%B1%D8%AF%DB%8C%D9%85"]http://www.tabnak.ir/fa/news/341636/%D8%B1%D9%88%D8%B3%DB%8C%D9%87-%D8%A7%D8%B3-%DB%B3%DB%B0%DB%B0%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%B1%D8%A7-%D8%A7%D9%88%D8%B1%D8%A7%D9%82-%DA%A9%D8%B1%D8%AF%DB%8C%D9%85[/url]منبع [/size][/font][/color]
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
سلام

خدا رو شکر بهمون ندادنش ... اینقدر اوضاعشون داغون بود که حتی برای خودشون هم ورش نداشتند ... !!! روس هستند دیگه ...

فرض کن هواپیما میاد بالای سر سامانه ، متصدی دکمه ی شلیک رو می زنه و موشک لانچ سرد می شه و به جای اینکه به طرف هدف بره ، یک راست روی سر لانچر فرود می آمد !!
  • Upvote 2
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
یادم هست که سفیر روسیه گفته بود اگه غرب به سوریه حمله کنه ما اس 300 را به ایران می دهیم
ولی در این زمان این خبر چه دلیلی دارد. من فکر کنم روسها دارند با غرب زد و بند می کنند

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote name='100' timestamp='1377797582' post='334028']
سلام

خدا رو شکر بهمون ندادنش ... اینقدر اوضاعشون داغون بود که حتی برای خودشون هم ورش نداشتند ... !!! روس هستند دیگه ...

فرض کن هواپیما میاد بالای سر سامانه ، متصدی دکمه ی شلیک رو می زنه و موشک لانچ سرد می شه و به جای اینکه به طرف هدف بره ، یک راست روی سر لانچر فرود می آمد !!
[/quote]
اتفاقا فيلم اين اتفاق رو هم ديدم فكر كنم تو رزمايش روسيه اين اتفاق افتاد
كلا نجوه فروش تجهيزات توسط روسيه جوريه ك خريدار به هيچ كشور ديگه نتونه تعمير و نگهداري انجام بده ویرایش شده در توسط death

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote name='death' timestamp='1377798032' post='334033']
اتفاقا فيلم اين اتفاق رو هم ديدم فكر كنم تو رزمايش روسيه اين اتفاق افتاد
كلا نجوه فروش تجهيزات توسط روسيه جوريه ك خريدار به هيچ كشور ديگه نتونه تعمير و نگهداري انجام بده
[/quote]

سلام
البته تو رزمایش ها طبیعی هست ...

ولی نکته اینجاست ، که جنسی رو که برای ما به صورت نو می ساختند حالتی داشت که درست بعد از تمام شدنش باید اوراق می شد ...

یعنی در صورتی که ایران می خریدش هم کارایی نداشت و هم باید هزینه ی سنگین صرف تعمیرش می کرد ... و هم اینکه اون بخشی که دفاعش به این سامانه سپرده شده بود ، ضعیف ترین بخش در زنجیره ی دفاع هوایی ما می بود ...

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
یه سوال دارم
اگر منفی باران نمکنید
[quote name='cheka' timestamp='1377797974' post='334032']
ظاهرا زمان رونمایی باور نزدیک شده
[/quote]

باور با اون اس 300 قایل مقایسه هست؟ از لحاظ عملکرد و درگیری

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote name='MERCEDES' timestamp='1377799660' post='334047']
باور با اون اس 300 قایل مقایسه هست؟ از لحاظ عملکرد و درگیری
[/quote]

با توجه به اینکه قویا بنظر میاد پروژه ی باور نمونه ی بومی شده S-300 هایی است که ایران وارد کرده و در اختیار داره (مدل های P و PMU) ، لذا احتمالا تغییراتی در کشنده سیستم یا لینک شدن آن با دیگر سامانه های ایران انجام شده اما از نظر عملکرد و قدرت رزمی ، در بهترین حالت با سامانه S-300PMU-1 برابر خواهد بود
  • Upvote 2
  • Downvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
ببینید چطور از سر و ته این سیستم زده بودند که حتی قابلیت اپگرید به مدل های پیشرفته تری که خودشون استفاده می کنند رو نداشته و ساخت یه سیستم تازه ارزون تر از اپگرید این درمیومده ، وگرنه چه دلیلی داره که چند صد میلیون دلار رو بفرستن تو اشغالدونی!
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote name='cheka' timestamp='1377800470' post='334055']
با توجه به اینکه قویا بنظر میاد پروژه ی باور نمونه ی بومی شده S-300 هایی است که ایران وارد کرده و در اختیار داره (مدل های P و PMU) ، لذا احتمالا تغییراتی در کشنده سیستم یا لینک شدن آن با دیگر سامانه های ایران انجام شده اما از نظر عملکرد و قدرت رزمی ، در بهترین حالت با سامانه S-300PMU-1 برابر خواهد بود
[/quote]

مگه اس300 وارد شده؟
چند تا؟

در شکل ایده آل

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]مگه اس300 وارد شده؟
چند تا؟

در شکل ایده آل [/quote]

وارد نشده! به صورت قاچاقی نمونه هایی برای مهندسی معکوس از کشور ثالث ( احتمالآ بلاروس) تهیه شده.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط FLANKER
      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385294.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385295.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385335.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385333.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385300.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385309.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385302.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385304.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385306.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385307.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385334.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385336.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385337.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385338.jpg
    • توسط GHIAM
      با استفاده از طول استند موشک فاتح، تونستم ابعاد موشک فتح را به دست بیاورم. موشک فتح دارای طول 6.5 متر و قطر 40 سانتیمتر است. این موشک نسبت به فاتح110 حدودا 2.30متر کوتاهتر و 20 سانتیمتر قطر کمتری دارد.  
      هیچ گونه اطلاعاتی از جنس موتور و جنس بدنه موشک وجود ندارد. اما احتمالا فتح موشکی با وزن 800-900 کیلوگرم، برد  200 - 300 کیلومتر و سرجنگی 150-200 کیلوگرمی باشد. به نظر میر‌سد سپاه قرار است این موشک را جایگزین نسخه های اولیه فاتح 110 کند. هرچند سرجنگی سبکتری نسبت به فاتح دارد برای زدن اهداف نرم از جمله زیرساخت‌های نفتی، مراکز صنعتی، اهداف غیرمقاوم نظامی و ... بسیار موثر است. 
      با توجه به ابعاد و وزن موشک فتح، می‌توان 4 تیره از این موشک را مانند فجر 5 از روی حامل IVECO پرتاب کرد.  
       

       
       

       

       
       
       
    • توسط mehdipersian
      شناور شهید باقری به بالگرد، موشک و پهپاد مجهز خواهد شد 
      فرمانده نیروی دریایی سپاه:

      شناور شهید باقری که در آینده ساخت آن به اتمام می‌رسد، علاوه بر داشتن یک ناوگروه در داخل خود، باند پرواز هم دارد که پهپاد می‌تواند از روی آن حرکت کرده و به پرواز درآید و در بازگشت هم می‌تواند بر روی آن بنشیند.
      شناور شهید باقری با ۲۴۰ متر طول و ۲۱ متر ارتفاع، مجهز به بالگرد، موشک و پهپاد است.
      این شناور به گونه‌ای در حال ساخت است که از روی عرشه آن حدود ۶۰ پهپاد می‌تواند پرواز کند و بنشیند.
      وستانیوز
       
    • توسط mehdipersian
      مرداد گذشته، یک ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه برای ایران از پایگاه فضایی بایکونور پرتاب شد و انتظار می‌رود سه ماهواره دیگر نیز در سال‌های آینده به فضا پرتاب شوند. همچنین شواهد قانع‌کننده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد یک شرکت روسی در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی برای ایران است که در سال 2024 در مدار زمین ثابت قرار می‌گیرد.
       
      ماهواره ی خیام:

       
       
      مرداد 1394، ایران با دو شرکت روسی در مورد پرتاب ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه که توسط ایران اداره می شود، به توافق اولیه دست یافت. ماهواره ایرانی در 18 مرداد 1401 به وسیله ی شرکت روس کاسموس به فضا پرتاب شد. 
       
      مشخصات فنی ماهواره:

      مشخصات فنی ماهواره توسط روسیه و ایران اعلام نشده است ولی می توان از یک حق اختراع منتشر شده توسط شرکت NPK Barl در مرداد 1401 اطلاعات جدیدی بدست آورد. این طرح یک ماهواره سنجش از دور با وضوح بالا را توصیف می کند که دقیقاً شبیه خیام است. دارای یک گذرگاه شش ضلعی و چهار پنل خورشیدی است که با زاویه 45 درجه نسبت به محور طولی ماهواره به سمت پایین امتداد دارند. 
       
      محموله یک تلسکوپ کورش(Korsch) با پنج عنصر نوری است. تلسکوپ کورش یک تلسکوپ آناستیگمات سه آینه ای فشرده است که میدان دید وسیعی را ارائه می دهد. این تلسکوپ تصویربرداری را در یک کانال پانکروماتیک و چهار کانال چند طیفی (نزدیک مادون قرمز، قرمز، سبز و آبی) ارائه می دهد. سه پیکربندی ممکن برای تلسکوپ ارائه شده است که همگی با نسبت کانونی f/11.53 (نسبت کانونی تقسیم فاصله کانونی بر دیافراگم است)میباشند. مقادیر سه پیکربندی عبارتند از:
       
      دهانه / فاصله کانونی
      0.535 متر6.17 متر
      0.75 متر8.65 متر
      1.1 متر12.68 متر
       
      در اولین پیکربندی که در شکل زیر نشان داده شده است، وزن تلسکوپ 125 کیلوگرم و طول آن 1.8 متر است.
       

       
      دو پیکربندی دیگر منجر به گذرگاه طولانی‌تر می‌شود، اما نیازی به تغییر در جعبه‌های الکترونیکی محموله و آرایه‌های پیکسل CCD ایجاد نمیکند. این تلسکوپ از یک آرایه کانونی کروی و نه مسطح برای کمک به جلوگیری از لکه دار شدن تصاویر استفاده می کند. یک آرایه اسکن الکترونیکی داده‌ها را در باند X با سرعت‌های 480 مگابیت تا 1.5 گیگابیت بر ثانیه به زمین ارسال می‌کند (نرخ بالاتری نسبت به گزارش NPK Barl در فوریه 2021 ).
       
      سازنده محموله نوری مشخص نیست، اما برخلاف تخصص این شرکت در سیستم های زمینی می تواند خود NPK Barl باشد. طی نمایشگاهی در سال 2019، این شرکت تلسکوپ سنجش از دور را به نمایش گذاشت که انتظار می‌رفت ظرف دو سال آینده به فضا پرواز کند. گزارش شده است که وزن آن تنها 46 کیلوگرم است و همچنین کوچکتر از نمونه ثبت اختراع به نظر می رسد، اما تنها ماهواره میزبان ممکنی که در حال حاضر برای آن قابل شناسایی است، خیام است. احتمالاً تنها یک بخش از تلسکوپ به نمایش گذاشته شده است. 

       
      در یکی از نقشه‌های همراه با حق ثبت اختراع(پتنت) ، ماهواره در بالای طبقه فرگات در داخل محفظه محموله موشک سایوز-2-1a قرار دارد (که نشان می‌دهد پرتاب اولیه به وسیله ی این ماهواره بر به جای سایوز-2-1b سنگین تر بود).
       
       اگرچه پتنت‌ها به ندرت به پروژه‌هایی اشاره می‌کنند که به آن‌ها مربوط می‌شود، اما در اینجا ماهواره در واقع متعلق به پروژه 505 نشان داده شده است. همانطور که در نقاشی زیر مشاهده می‌شود، ماهواره‌ها به اندازه‌ای کوچک هستند که سه عدد از آنها در داخل دماغه قرار گیرند.
       
       
       
      کاربرد خیام:
       
      به طور رسمی، خیام تنها کاربردهای غیرنظامی در زمینه هایی مانند کشاورزی، مدیریت منابع طبیعی و نظارت بر محیط زیست خواهد داشت. مدت کوتاهی پس از پرتاب، رئیس سازمان فضایی ایران مدعی شد خیام به دلیل اندازه کوچکش نمی تواند به عنوان یک ماهواره جاسوسی استفاده شود. با این حال، وضوح زمینی گزارش شده آن (0.73 متر) برای انجام کارهای شناسایی ارزشمند کافی است. 
       
      مرکز کنترل ماموریت خیام:
       

       
       
      به گزارش اخبار ایران، مرکز کنترل ماموریت خیام در مرکز فضایی ماهدشت که تقریباً در 60 کیلومتری غرب تهران و نرسیده به شهر کرج قرار دارد. این مرکز در اوایل دهه 1970 برای دریافت اطلاعات از ماهواره های سنجش از دور خارجی تأسیس شد که اولین آنها ماهواره های لندست ایالات متحده بود. همانطور که در تصاویر Google Earth مشاهده می شود، ساخت یک ساختمان جدید در این سایت حدود آوریل 2020 آغاز شد و اکنون کامل شده است. احتمالاً در گزارش تلویزیون ایران که پس از پرتاب خیام از مرکز کنترل مأموریت پخش شد، دو آنتن سهموی در شمال شرقی ساختمان جدید دیده می‌شود.
       

       
      همکاری های روسی/ایرانی بعدی:
       
      خیام پیش بینی می شود حداقل پنج سال فعالیت داشته باشد و قرار است در سال های آینده ماهواره های بیشتری نیز به آن ملحق شوند. پس از پرتاب، حسن سالاریه اعلام کرد که ایران سه ماهواره دیگر از همین نوع را سفارش داده است و افزود: اولین ماهواره در مجموع 40 میلیون دلار هزینه داشته است.
       
      به نظر می رسد که همکاری فضایی بین روسیه و ایران اکنون فراتر از حوزه سنجش از دور است. در هفته‌های اخیر شواهدی به دست آمده است که روسیه در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی زمین‌ایستا برای ایران با نام اکواتور (به روسی به معنای «استوا») است. این نام برای اولین بار در سال 2020 در بیوگرافی مختصری از متخصص ISS Reshetnev، تولید کننده پیشرو روسیه در ماهواره های ارتباطی مستقر در نزدیکی کراسنویارسک در سیبری ظاهر شد. در کنار آن بسیاری دیگر از پروژه ها نیز به آن اشاره شد که این شخص در آن مشارکت داشته است و جزئیات بیشتری ارائه نشده است.
       

       
      ایران در نهایت قصد دارد ماهواره‌های ارتباطی زمین‌ایستا را با استفاده از پرتاب‌کننده‌های بومی پرتاب کند، اما به‌نظر نمی‌رسد ماهواره‌هایی که در آینده قابل پیش‌بینی به فضا پرتاب می‌شوند، قادر به قرار دادن محموله با این ویژگی در این نوع مدار باشند. بنابراین، این کشور احتمالاً برای پر کردن جای خالی باقیمانده نیز به روسیه متکی خواهد بود. اگر معامله‌های دیگری در این زمینه هنوز وجود داشته باشد، پشت درهای بسته انجام شده است. 
       
      ________________________________________
      تلخیص و ترجمه از mehdi persian برای میلیتاری
      ________________________________________
      منبع:
      https://www.thespacereview.com/article/4475/1
       
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.