سامانه دفاع هوایی سام-10 گرامبل سامانه دفاع هوایی سام-10 گرامبل ( SA-10/S-300/Grumble)

[Anonymous 1,722]

در اینفوگرافیگی ، کمینه ارتفاع ، 10 متر ذکر شده که بنده به اشتباه 10 کیلومتر ذکر کردم 

 

 

 

بطور مشخص باید این قابلیت را داشته باشند و در صورت عدم وجود چنین قابلیتی ، این مساله باید در اولویت ایجاد قرار بگیرد . این مساله بطور مستقیم با وجود یک سامانه  کامل و غیر متمرکز C5ISR در ارتباط کامل هست . به اصطلاح ، این سامانه ها ( شامل هاوک ، سام-5 ، رپییر ، سام-6 ، تور ام-یک ، نمونه داخلی هاوک ، رعد ، صیاد  و... ) باید قابلیت " گفتگو" با هم را داشته باشند ( تبادل اطلاعات دریافتی و.... ) 

 

 

 

کاملاً - ویژگی اصلی سامانه های متحرک ، همین هست که نمی شود نقطه استقرار آن را (به مانند سامانه کُند ، قدیمی و ... سام-5) پیش بینی کرد 

 

اما این سامانه ، به اصطلاح ، اثر انگشت خاص خودش را دارد و با توجه به تجربه ارتش آمریکا در آزمایش نسخه های اولیه آن ( احتمالا"در میانه های دهه 90 )  ، می بایست فکر جدیدی برای استفاده صحیح از آن کرد 

 

 

سلام ممنونم

 

 

یک سئوال پیش میاد اینجا و اون اینکه خب بالاخره هر سامانه ای رادار خودش با مقدار توانایی خاص خودش رو داره . مطمئنا توانایی تفکیک کردن اشیا مختلف از چندین سانتیمتر  تا چند ده متر در رادار های اس 300 نهادینه شده بوسیله کارهای نرم افزاری و سخت افزاری . حالا چطور میخوایم شبکه ای یکدست داشته باشیم؟ به عبارت دیگر ممکن هست یک جنگنده پنهانکار در فضای تحت پوشش سامانه اس 200 باشه و  شناسایی نشه و در همون مکان اگر اس 300 باشه شناسایی بشه در نتیجه شاید شبکه وسیعی به جهت مقدار زمین تحت پوشش رو داشته باشیم اما اینکه کیفیت پوشش در همه جای اون یکسان باشه خودش بحث مهمی هست

 

 

نکته دوم اینکه ما در قسمت های غربی و شمال غربی کشور ارتفاعات پست و بلند زیادی رو داریم و نقاط کور راداری ما هم کم نیست با این اوصاف . آیا این عوارض جغرافیایی مشکل جدی برای عملکرد این سامانه ایجاد نمی کنن؟ یعنی اینکه درست هست که شعاع بر فرض 150 کیلومتری رو میتونه پوشش بده اما در این شعاع مسلما کوه ها و ارتفاعات زیادی موجود هستن . برای پوشش این نقاط در شعاع عملکرد اس 300  چه راهکار هایی هست؟

 

یک چیز مهم هم که میتونه توان ما رو در استفاده بهینه تر از این سامانه افزایش بده استفاده گسترده از ماکت های هوشمند (همراه با بروز دادن تشعشع و حرارت برای فریب رادار ها و ماهواره های جاسوسی دشمن)  هست در نقاط بسیار زیادی از کشور . عرض می کنم  "مهم" چون  قبلا که چنین سامانه ای رو در اختیار نداشتیم شاید نمی شد زیاد روی این قضیه مانور داد . اگر هم امکانش بود مسلما فایده ای جز بازدارندگی نمی داشت اما الان اگه این کار صورت بگیره جز بازدارندگی ای که عدم اطلاع صحیح اونا از محل پدافند های اس 300 ما داره مطمئنا تایم می خره برامون که اس 300 های واقعی شناسایی نشن و ما بتونیم راحت تر جنگنده مهاجم رو بدون اطلاع یافتن اونا از محل اصلی شلیک موشک های پدافندیمون مورد اصابت قرار بدیم . یعنی فریب ما جز ترسوندن حریف باعث ضربه زدن بهشم میشه

 

و نکته اخر هم اینکه ممنون میشم ارتفاع قابل عملیات کردن برای بمب افکن هایی مثل اسپریت ها و نایت هاوک ها هم ذکر بشه که بدونیم آیا بمباران در ارتفاع بالا می تونه به جهت مقابله با این سامانه صورت بگیره یا خیر

 

 

یا حق

[sohrabirani 706]

باورو گفتن اخر امسال تستاش شروع میشه مثل اینکه تست گرم با رادارای باور
مسلما نیاز ما با چهار یا پنج سامانه مرتفع نخواهد شد
 
با سلام - از نظرات شما بهره مند می شویم ، ولی دقت بفرمایید ، سامانه باور برای خودش تاپیک مجزا باید داشته باشد . این تاپیک صرفاً برای تحلیل دوستان در خصوص سامانه اس-300 هست . متشکرم  / MR9

ممنون البته یکی از دوستان نوشته بود اس ۳۰۰هم تحویل شد اما از باور خبری نشد که من در اون مورد نوشتم حالا یه سوال تکلیف iffچی میشه اگه قرار باشه شبکه یکپارچه داشته باشیم تلفیق سیستم خودمون با این سیستم چطور صورت میگیره

[MR9 114,486]

سلام ممنونم

 

 

یک سئوال پیش میاد اینجا و اون اینکه خب بالاخره هر سامانه ای رادار خودش با مقدار توانایی خاص خودش رو داره . مطمئنا توانایی تفکیک کردن اشیا مختلف از چندین سانتیمتر  تا چند ده متر در رادار های اس 300 نهادینه شده بوسیله کارهای نرم افزاری و سخت افزاری . حالا چطور میخوایم شبکه ای یکدست داشته باشیم؟ به عبارت دیگر ممکن هست یک جنگنده پنهانکار در فضای تحت پوشش سامانه اس 200 باشه و  شناسایی نشه و در همون مکان اگر اس 300 باشه شناسایی بشه در نتیجه شاید شبکه وسیعی به جهت مقدار زمین تحت پوشش رو داشته باشیم اما اینکه کیفیت پوشش در همه جای اون یکسان باشه خودش بحث مهمی هست

 

با سلام 

 

تا انجایی که اطلاع دارم ، در اینجا ماهیت چینش سامانه های پدافند از موشکهای دوش پرتاب تا سامانه های توپخانه ای و موشکی مهم خواهد شد و اینکه بعنوان مثال، از این سیستم دفاع هوایی در کجا استفاده می شود . بعنوان مثال آیا برای دفاع از پایتخت هست یا مراکز مهم در جنوب ، مرکز ، شرق ، غرب و یا حتی شمال غربی .

 

از طرفی ، براساس روال ، سامانه های پدافند به گونه ای چینش می شوند که به اصطلاح همدیگر را پوشش دهند ( این بطور مستقیم با مبحث تجزیه و تحلیل یک سامانه دفاع هوایی که یک کتاب 400 صفحه ای هست مرتبط خواهد بود ) 

 

" اتفاقاً یک تصویر جالب در این زمینه در آرشیو خودم دارم که در صورت پیدا شدن ، در همین تاپیک ارائه می کنم ) 

 

 

نکته دوم اینکه ما در قسمت های غربی و شمال غربی کشور ارتفاعات پست و بلند زیادی رو داریم و نقاط کور راداری ما هم کم نیست با این اوصاف . آیا این عوارض جغرافیایی مشکل جدی برای عملکرد این سامانه ایجاد نمی کنن؟ یعنی اینکه درست هست که شعاع بر فرض 150 کیلومتری رو میتونه پوشش بده اما در این شعاع مسلما کوه ها و ارتفاعات زیادی موجود هستن . برای پوشش این نقاط در شعاع عملکرد اس 300  چه راهکار هایی هست؟

 

 

این جاست که وجود حداقل 10 فروند آواکس یا تعداد بیشتری از نمونه کوچکتر آن ( که البته بستگی به  توان رادار و مداومت پروازی پرنده دارد ) اهمیت پیدا می کند . این پاشنه آشیل ، قبل از انقلاب اسلامی شناسایی شد ، اما همچنان خلاء آن مشهود هست .

 

 

یک چیز مهم هم که میتونه توان ما رو در استفاده بهینه تر از این سامانه افزایش بده استفاده گسترده از ماکت های هوشمند (همراه با بروز دادن تشعشع و حرارت برای فریب رادار ها و ماهواره های جاسوسی دشمن)  هست در نقاط بسیار زیادی از کشور . عرض می کنم  "مهم" چون  قبلا که چنین سامانه ای رو در اختیار نداشتیم شاید نمی شد زیاد روی این قضیه مانور داد . اگر هم امکانش بود مسلما فایده ای جز بازدارندگی نمی داشت اما الان اگه این کار صورت بگیره جز بازدارندگی ای که عدم اطلاع صحیح اونا از محل پدافند های اس 300 ما داره مطمئنا تایم می خره برامون که اس 300 های واقعی شناسایی نشن و ما بتونیم راحت تر جنگنده مهاجم رو بدون اطلاع یافتن اونا از محل اصلی شلیک موشک های پدافندیمون مورد اصابت قرار بدیم . یعنی فریب ما جز ترسوندن حریف باعث ضربه زدن بهشم میشه

 

این فرموده شما ، بطور کامل در حوزه پدافند غیر عامل قرار می گیرد که باید جداگانه در مورد آن صحبت کرد 

 

 

و نکته اخر هم اینکه ممنون میشم ارتفاع قابل عملیات کردن برای بمب افکن هایی مثل اسپریت ها و نایت هاوک ها هم ذکر بشه که بدونیم آیا بمباران در ارتفاع بالا می تونه به جهت مقابله با این سامانه صورت بگیره یا خیر

 

این فرموده شما هم بایک نمودار قابل توجیه هست که باید آن راپیدا کنم  . 

[Anonymous 1,722]

ممنونم از جناب MR9

 

 

---

 

 

یک چیزی بود که در این همه مدت زیاد می شنیدیم و اون این شایعه بود که روسیه در قبال هزینه هایی و امتیازاتی کد های این سامانه رو به رژیم اسرائیل فروخته و از این دست مسائل

 

اما چیزی که دوستانمون فراموش کردن این بود که کل کشور روسیه رو همین سامانه پوشش میده و روسیه کشوری نیست که با امنیت ملی خودش بازی کنه . مانند این هست که ما سامانه باور رو داشته باشیم و تمام کشور رو باهاش پوشش بدیم از اونور به خواطر چند میلیون دلار (یا حتی میلیارد دلار)  کد های این سامانه رو بطور غیر مستقیم در اختیار دشمنمون قرار بدیم  ( در این مورد بالاخره دادن کد ها به اسرائیل = دادن کد ها به آمریکا= دادن کد ها به ناتو)

 

حال از این نکته هم بگذریم که چنین کد هایی وجود خارجی دارن یا خیر ( یعنی کد هایی که با دونستن اونها بشه یک سامانه رو از مدار خارج کرد و در عین حال اون کد های خاص قابل تعویض نباشن) . چون بالاخره در تمام دنیا سلاح های مختلفی داریم که نمونه هائیش در دست دشمن هاشون قرار داره .  مثلا همین سامانه های سام (از مدل های اول تا اخر) به وفور در اختیار بلوک غرب هست اما این باعث نشده که هیچوقت این سامانه ها از سازمان رزم پدافند های هوایی کشور های مختلف کنار گذاشته بشن چون لزوما داشتن یک سامانه ویا حتی رمز گشائی از قسمت های مختلف اون مساوی نیست با بی مصرف شدنش چون بالاخره به همون تعداد هم روش هست برای ابدیت کردنش بطوری که فقط ظاهر سلاح شبیه مدل همسان خودش در کشور دشمنش باشه

 

 

یا حق

[mahdavi3d 14,067]

مطلبی که خدمتتان تقدیم می‌شود در اصل مدتی پیش برای جای دیگری تهیه کرده بودم اما بد ندیدم در اینجا هم گنجانده شود. هرچند در تهیه این مطلب از منابع در دسترس‌تر استفاده شده و ممکن است حاوی اطلاعات نادرستی باشد بنابراین از دوستانی که به منابع دست اول دسترسی دارند تقاضا می‌شود اصلاحات لازم را تذکر بفرمایند.

 

آشنایی با روند توسعه سری P سیستم پدافندی S-300
 

S-300PMU2 Favorit. برای اندازه بزرگتر اینجا کلیک کنید

 

اولین بنیان‌های سیستم‌ پدافندی S-300P در میانه دهه 1960 بنا نهاده شد. هدف از آن، تولید یک سیستم موشکی ضد هواگرد برای جایگزینی سیستم‌های ناکارآمد S-75/SA-2 Guideline و S-200/SA-5 Gammon بود. در ابتدا قرار بود طراحی مشترکی برای نیروهای دفاع هوایی (Voyska-PVO)، نیروی دریایی (Voenno-Morskiy Flot)، و تفنگداران دفاع هوایی ارتش سرخ (PVO-SV) صورت بگیرد اما در نهایت با مشاهده نیازمندی‌های متفاوت این کاربران، سری S-300P برای V-PVO و سری S-300V برای PVO-SV در دستور کار قرار گرفت.

S-300P
تولید سریالی نمونه S-300P در 1975 میلادی آغاز شد. این سیستم با تکمیل آزمون‌ها در 1978 عملیاتی اعلام شد. نمونه‌های اولیه تا حد زیادی بر مبنای سیستم‌های موجود توسعه داده شده بودند، در آنها از رادار نصب شده بر تریلر یدک‌کش و سیستم‌های مخصوص حمل لانچر‌های موشکی (TEL) استفاده شده بود. اولین نسل موشک‌های 5V55 از یک طبقه موتور راکتی سوخت جامد بهره می‌بُرد. این موشک‌ها پیش از آغاز عملکرد موتور، توسط مکانیزم پرتاب سرد از تیوب‌های مستقر بر تریلر کششی نیمه متحرک به بالا پرتاب می‌شدند. اولین‌ نسل‌های موشک 5V55K با کمک لینک داده ارسالی توسط رادار هدایت می‌شدند. بُرد آنها 46 کیلومتر و محدوده ارتفاع تحت پوشش 80 تا 80 هزار پا بود. حداکثر سرعت موشک 1.7 کیلومتر بر ثانیه و حداکثر سرعت هدف 1.1 کیلومتر بر ثانیه.
S-300P از رادار فاز آرایه 5N63 (بعدا تحت عنوان 30N6) موسوم به Flap Lid برای درگیری و کنترل آتش بهره می‌برد. این رادار یک جهش بزرگ فناوری برای شوروی سابق به شمار می‌رفت. 5N63 قادر به تولید بیم با قابلیت جابجایی الکترونیکی در باند‌های X و K، گلبرگ‌های فرعی خیلی کم، و لوب اصلی باریک نوک مدادی یا پوشش 60 درجه بود. البته وضعیت گلبرگ‌ها در طرف پشت متفاوت است. از آنجایی که موشک‌های ضد رادار برای آشیانه‌یابی به گلبرگ‌های فرعی وابسته هستند انتخاب هندسه حمله برای ضربه ضدن به Flap Lid ضروری است. Flap Lid تنها قادر به رهگیری و درگیری همزمان با 4 هدف بود.
 

رادار 36D6 Tin Shield


رادار 76N6 Clam Shell. برای اندازه بزرگتر اینجا کلیک کنید - اعتبار: Said Aminov

 

S-300PT
زیرنمونه S-300PT بر اساس نمونه p و با افزودن اجزایی چون رادار 36D6 موسوم به Tin Shield و رادار 76N6 موسوم به Clam Shell و پست فرماندهی متحرک 54K6 در 1978 میلادی وارد خدمت شد.
رادار اکتساب هدف سه بعدی 36D6 برای اهداف ارتفاع متوسط و بالا کاربرد داشت. این رادار از بازتاب‌دهنده استوانه‌ای قطع مخروطی و یک آرایه خطی از اِلمان‌ها برای تولید بیم جابجا شونده الکترونیکی در راستای ارتفاع، از منفی 20 تا مثبت 30 درجه، بهره می‌برد. و قابلیت پوشش کامل 360 درجه در 5 تا 10 ثانیه ارائه می‌کرد. امکان شناسایی هدفی با سطح مقطع راداری 0.1 متر مربع در 45 کیلومتری و حداکثر پوشش تا 175 کیلومتر از دیگر ویژگی‌های آن اعلام شد. قابلیت حذف کلاتر سیستم تا 48 dB و تعداد اهداف قابل ردگیری تا 100 هدف گفته شده است.
رادار دو بعدی 76N6 در کاربرد اخطار زودهنگام ارتفاع پایین نوعی طراحی مدولاسیون فرکانسی موج پیوسته خاص است. و از یک پوزه پهن برای جلوگیری از پدیده سریز شدگی در آن استفاده شده است. برد هدفیابی آن برای اهداف در 1500 پایی، 92 کیلومتر و در 3000 پایی 120 کیلومتر است.
یک مشخصه مهم ارائه شده در S-300PT معرفی کشنده‌های نیمه متحرک مجهز به بالابر بود. بالا بردن رادارهای سیستم موجب افزایش افق رادار و ارتقای شفافیت در زمین‌ها ناهموار می‌شد. دو ارتفاع 23.8 و 37.8 متر توسط این بالابرها قابل ارائه بود.

رادار 5N63S Flap Lid B. برای اندازه بزرگتر اینجا کلیک کنید - اعتبار: Miroslav Gyűrösi

S-300PS
با گسترش قابلیت‌های جنگ الکترونیک و سرکوب پدافند (SEAD) در طرف ایالات متحده، نیاز به ارتقاهای بیشتر سیستم‌های پدافندی احساس می‌شد. بدین‌ترتیب سیستم کاملا متحرک S-300PS در 1982 میلادی ارائه شد. 5N63 بر روی کِشنده 5P85 قرار داده شد تا سیستم راداری متحرک 5N63S موسوم به Flap Lid B ایجاد شود. امکان استقرار و آماده شلیک شدن سیستم در 5 دقیقه فراهم شد. در این گونه، از موشک‌های ارتقا یافته با برد 93 کیلومتر (موشک 5V55KD) و مجهز به جستجوگر نیمه فعال (موشک 5V55R)، و تکنیک ردگیری توسط موشک (TVM) استفاده شد. حداکثر سرعت آنها نسبت به نسل قبل تغییری نداشت. سیستم TVM اطلاعات جستجوگر را به رادار زمینی منتقل می‌کند، این روش نسبت به هدایت یگانه توسط لینک داده، مقاومت بالاتری نسبت به جمینگ دارد و دقیقتر نیز هست (به ویژه در نزدیکی هدف). رادار ارتقا یافته 5N63S قابلیت درگیر شدن با 6 هدف و هدایت 2 موشک به سمت هر هدف داشت. پوشش طیف زاویه‌ای بیم نیز به مانند رادار SPY-1 آمریکایی به 90 درجه افزایش داده شد.

در سال 1987 بیش از 80 سایت S-300P وجود داشت که بیشتر آنها در اطراف مسکو مستقر بودند. طبق خبری در سال 2012 در مجموع 3000 لانچر و 28 هزار موشک S-300P ساخته شد.

S-300PMU
S-300PMU نخستین نمونه صادراتی S-300P محسوب می‌شود و در بسیاری از جنبه‌ها مشابه S-300PS است. در آن از کشنده 5P85SU برای حمل موشک‌ها استفاده می‌شد. و رادار 76N6 آن قابلیت شناسایی همزمان 300 هدف دارد. این سیستم در 1989 در دسترس بود.

PMU1 و S-300PM
قدم تکاملی بعدی پس از S-300P معرفی نسخه پیشرفته S-300PM و نمونه صادراتی آن یعنی S-300PMU1 در 1993 بود. این نمونه شاهد مدرن‌سازی اساسی و تغییرات در بیشتر اجزای حیاتی سیستم با هدف افزایش توانایی‌های پایه در رهگیری هواگردها، افزودن ناحیه قابل درگیری رادارها، و نیز ارائه قابلیت ضد بالستیک در برابر اهداف وارد شونده به جَو با سرعت 2.8 کیلومتر بر ثانیه بود.
تغییرات اعمالی بر Flap Lid به نسخه 30N6E1 منجر شد. طبق اعلام سازنده، این رادار قادر است با هدفی به سطح مقطع راداری 0.02 متر مربع درگیر شود و قابلیت جستجوی خودکار دارد. علاوه بر آن از پست ارتقا یافته 54K6E1 استفاده شد و در عین وجود رادارهای 76N6 و 36D6 یک رادار قدرتمند جدید به نام 5N64S ارائه شد.

رادار 64N6E1/E2 موسوم به Big Bird. برای اندازه بزرگتر اینجا کلیک کنید

 

رادار جستجو و اکتساب هدف سه بعدی 5N64S (در نمونه صادراتی با عنوان 64N6E) موسوم به Big Bird یک عنصر کلیدی در ارتقای قابلیت‌های سیستم به شمار می‌رود. این رادار فاز آرایه‌ای متحرک در باند فرکانسی 2 گیگاهرتز عمل می‌کند و روزنه آن 30 درصد بزرگتر از SPY-1 است. در این رادار برای شکل‌دهی جبهه موج عبوری به روش آرایه لنز گذری با تغذیه فضایی (اپتیکی) از دو آنتن تغذیه شیپوری، نصب شده در دوطرف، استفاده شده است. همچنین به نظر می‌رسد برای بهینه‌سازی عملکرد در زوایای بالای افق از اِلمان‌های دی‌الکتریک میله‌ای کج‌شده به سمت بالا بهره گرفته شده است. Big Bird در هر جبهه از 3400 المان فازی برخوردار است و قابلیت جهش فرکانسی دارد، علاوه بر آن از کانال‌های گیرنده و آنتن کمکی برای سرکوب جَمرهای عمل‌کننده بر گلبرگ‌های فرعی بهره می‌برد. به گفته سازنده، این رادار می‌تواند محل دقیق منبع جم را مشخص کند. سیستم پردازشی این رادار به مانند سیستم "ایجس" قادر به جستجوی ویژه در ناحیه‌بندی‌های منتخب کوچکتر است و می‌تواند از کلاترهای ذخیره شده در جاروب‌های قبلی برای عملکرد افزوده در تعیین درست اهداف استفاده کند. برد کشف هدف Big Bird برای شناسایی جنگنده‌های با جثه کوچک در نمونه‌های اولیه بیش از 260 کیلومتر گزارش شده است. سیستم قادر است در یک جاروب 12 ثانیه‌ای، 200 هدف را شناسایی کرده و با 6 تا 12 تای آنها به صورت همزمان درگیر شود.
با وجود رادار 64N6E، موشک 5V55 برای مقابله با اهداف بالستیک ناکافی به نظر می‌رسید. بدین منظور موشک جدید 48N6 با سینماتیک بهتر نسبت به قبلی معرفی شد. این موشک دارای برد 150 کیلومتر علیه اهداف هوایی و 40 کیلومتر علیه اهداف بالستیک است. حداقل برد درگیری آن کمتر از 5 کیلومتر و قابلیت درگیری ارتفاع پَست آن برای کمتر از 9 متر گفته شده است. موشک‌ها را می‌توان با فواصل زمانی 3 ثانیه شلیک کرد. حداکثر سرعت آنها 2.1 کیلومتر بر ثانیه (6 ماخ) است. به گفته منابع روسی احتمال کُشندگی شلیک تکی آن بر علیه هواگردها بین 80 تا 93 درصد، علیه موشک‌های کروز بین 40 تا 85 درصد و برای موشک‌های بالستیک تاکتیکی (TBM) بین 50 تا 77 درصد است.

سیستم اس-300 در یک آزمون در سال 1995 برای اولین بار موفق به رهگیری و انهدام یک موشک بالستیک R-17 Scud در درون جو شد.

S-300PMU2
توسعه فراتر S-300P در سال‌های 1995 تا 1997 زمینه را برای سیستم S-300PMU2 Favorit به عنوان رقیب مستقیم Antey S-300V و پاتریوت PAC-2/3 در زمینه دفاع ضد بالستیک فراهم کرد. Favorit از رادار ارتقا یافته 30N6E2، رادار 64N6E2، پست فرماندهی 54K6E2 و نیز رادار هشدار زودهنگام جدید 96L6E بهره می‌برد. علاوه بر موشک‌های موجود 48N6 یک نمونه جدید آن با برد افزوده 200 کیلومتر تحت عنوان 46N6E2 نیز به سیستم افزوده شد. ظاهرا سرعت آن نسبت به نسل قبل تغییری نداشت ولی سرجنگی آن برای مقابله با موشک‌های بالستیک بهبود یافت و 35 کیلوگرم سنگین‌تر شد.
 

رادار LEMZ 96L6-1 حمل شده توسط کامیون MZKT-7930. برای اندازه بزرگتر اینجا کلیک کنید - اعتبار: Yevgeniy Yerokhin

 

رادار هشدار زودهنگام و اکتساب هدف LEMZ 96L6 به عنوان یک گزینه برای سیستم‌های PMU، PMU1، PMU2 ... و به عنوان جایگزین رادارهای باند-S قدیمی 36D6 و 76N6 در سال 1997 توسط Lianozovo Electromechanical Plant و دفتر طراحی Lira KB رونمایی شد. این سیستم کاملا متحرک است و در 5 دقیقه آماده عملیات می‌شود. انواع روش‌های ارسال داده اَعَم از رادیویی، فیبر اپتیک، و کابل معمولی برایش در نظر گرفته شده است. رادار دارای قابلیت جهش فرکانسی برای ایجاد مقاومت بالا در برابر جمینگ و رَدِ کلاتر است. آنتن آرایه‌ای تختِ آن از روش مکانیکی برای جابجایی بیم در راستای زاویه و از روش الکترونیکی برای جابجایی در راستای ارتفاع بهره می‌برد. 96L6 چندین مُد عملکرد دارد: مد اکتشافی در تمام ارتفاع‌ها با سرعت داپلر هدف 30 تا 1200 متر بر ثانیه و نرخ تازه‌سازی داده 6 تا 12 ثانیه - مد پویش زیربخشی با سرعت داپلر 50 تا 2800 متر بر ثانیه و زمان پویش 8 ثانیه - مد اکتشافی ارتفاع پست با سرعت داپلر 30 تا 1200 متر بر ثانیه و نرخ پویش 6 ثانیه. این رادار قادر است با عملکرد بی‌وقفه، تا 100 هدف را در محدوده برد بین 5 تا 300 کیلومتر ردیابی کند. 96L6 نیز به مانند قبلی‌ها، امکان به کارگیری نیمه متحرک و عملکرد در ارتفاع با کمک بالابر مخصوص دارد که در این صورت زمان لازم برای استقرارش به 30 تا 120 دقیقه افزایش می‌یابد.
 

سیستم Elbrus-90 Mikro SPARC با معماری CPU چهارگانه. برای اندازه بزرگتر اینجا کلیک کنید - اعتبار: MTsST

 

پست فرماندهی 54K6E2 با طراحی الکترونیک دیجیتال جدید، حجم و جرمی به اندازه نصفِ نمونه قبلی دارد و در عین حال مصرف انرژی آن نیز 3 تا 4 برابر کمتر شده است. کامپیوتر ماموریت به‌کارگرفته شده در آن با یک نمونه جدید سیستم Elbrus-90 Mikro SPARC با معماری CPU چهارگانه، کلاک 500 مگاهرتز و 500 مگابایت رم جایگزین شد. تمام کدهای نرم‌افزاری به زبان C نوشته شده‌اند. در کنسول‌های مشترک از پنل‌های نمایشگر LCD استفاده شده است. چندین لینک‌ داده و لینک صوت جدید برای ارتباط با سایر واحد‌ها افزوده شده است.
یکی از آپشن‌های جدید برای PMU1 و PMU2 سیستم ناوبری دقیق NK Orientir است که از سال 2004 میلادی توسعه یافته است. این سیستم از مرجع داخلی جایروسکوپ فیبر اپتیک (FOG) و اصلاحات محیا شده توسط گیرنده‌های ماهواره‌ای GPS و Glonass، و سیستم‌های کمک‌ناوبری رادیویی LORAN-C و Chaika و یک کیلومترشمار بهره می‌برد. سیستم به نمایشگر نقشه متحرک مجهز است و دقت مکانیابی جغرافیایی 15 متر و دقت نشانه‌روی زاویه‌ای 6 دقیقه قوسی فراهم می‌کند. سیستم به همراه رادار 30N6E2 مجتمع شده و آرایه‌ی آنتن‌های آن در بالای سقف خودرو نصب شده‌اند.

S-400
S-300PMU3 ارتقایی در ادامه سری PMU2 محسوب می‌شود. و نام S-400 Triumf در واقع برای بازاریابی به کار گرفته شده است. توسعه این سیستم در اواخر دهه 1990 آغاز شد، اولین آزمون آن در فوریه 1999 در سایت کاپوستین یار آستاراخان صورت گرفت. تفاوت اصلی این گونه با نمونه‌های قبلی در بهبود بیشتر رادارها و سیستم‌های نرم‌افزاری به همراه معرفی چهار نمونه موشک جدید نهفته است. رادار 30N6E2 با ارتقای بیشتر به رادار با قابلیت افزوده 92N6E موسوم به Grave Stone بدل شد و 64N6E2 نیز با اعمال بهبودهای اساسی، دیگر به عنوان 91N6E شناخته می‌شود. رادار 96L6 نیز به عنوان یک واحد استاندارد در مجموعه S-400 محسوب می‌شود. همه این رادارها توسط کامیون جدید MZKT-7930 حمل می‌شوند. فلسفه طراحی S-400 بر اساس ایجاد سیستمی با معماری باز و سطوح بالایی از طراحی ماژولار، با قابلیت یکپارچه‌سازی دریایی، تحرک عملیاتی، کُشندگی و قابلیت‌های ضد جم بالا، برای درگیر شدن با اهداف پروازی حتی در ارتفاع‌های بسیار پایین، اهداف با امضای کم و دارای فناوری خفاکاری، بقا در محیط‌هایی که سلاح‌های هدایت دقیق (PGM) به طور گسترده استفاده می‌شود و نیز انطباق با شرایطی که تعداد کشورهای دارای موشک‌های بالستیک تاکتیکی (TBM) و میانبُرد (IRBM) در حال افزایش است.
 

کنسول‌های پست فرماندهی 55K6E. برای اندازه بزرگتر اینجا کلیک کنید

 

رادار چندکاره 92N6E دارای برد 400 کیلومتر است و قادر به ردگیری همزمان 100 هدف و تعقیب دقیق 6 هدف برای شلیک موشک به سمت آنهاست. در این رادار از فناوری‌های جدیدی برای مقابله با اقدامات متقابل الکترونیکی استفاده شده است. برد رادار پانورامیک 91N6E برای یک هدف بالستیک با سرعت 4.8 کیلومتر بر ثانیه و سطح مقطع راداری 0.4 متر مربع، معادل 230 کیلومتر است. هدف با RCS چهار متر مربع را در حداکثر برد 390 کیلومتر رهگیری می‌کند و قادر است هواپیماهای استراتژیک را از فاصله 570 کیلومتری هدفگیری کند.
اولین موشک اضافه شده با سیستم، 48N6E3 نام دارد که نمونه ارتقا یافته 48N6E2 است و از روش آشیانه‌یابی راداری فعال بهره می‌بَرَد. بُرد آن به 240 کیلومتر افزایش یافته است. در جریان آزمون سیستم در آوریل سال 2004، یک موشک بالستیک توسط این موشک رهگیر با موفقیت هدف قرار داده شد.
دومین موشک جدید، 40N6 نام دارد. برد این سلاح دوربرد بیش از 400 کیلومتر عنوان شده است. این رهگیر از آشیانه‌یابی فعال و نیمه فعال در فراتر از خط دید بهره می‌برد و برای انهدام اهداف با ارزشی چو آواکس‌ها و هواگردهای جنگ الکترونیک مناسب است. وجود آن در سال 2000 آشکار شد و بنابر گزارش رسانه‌های روسی آزمایشات آن در سال 2010 به اتمام رسید. یک آزمون رهگیری در برد 400 کیلومتر در سال 2015 با موفقیت به انجام رسید. تاکنون هیچ تصویر و یا اطلاعات بیشتری راجع به این موشک و یا حتی پرتابگر آن منتشر نشده است.
 

تیوبِ بُرش داده شده حاویِ نمونه موشک 48N6E2، و در جلو موشک‌های 9M96E1/E2. برای اندازه بزرگتر اینجا کلیک کنید

 

موشک‌های سوم و چهارم، خویشاوند معنوی موشک‌های PAC-3 سامانه پاتریوت محسوب می‌شوند و جثه کوچکی دارند. اینها تحت عنوان 9M96E و 9M96E2 در 1999 میلادی معرفی شدند. به گفته Fakel، موشک 96M6E داری برد 40 کیلومتر، و 9M96E2 دارای برد 120 کیلومتر است. این‌دو قادر هستند ارتفاع 15 پا، تا 66 و 100 هزار پا را تحت پوشش قرار دهند. سرعت حداکثر آنها به ترتیب 0.9 و 1 کیلومتر بر ثانیه است و سرعت هدف ممکن است 4.8 تا 5 کیلومتر بر ثانیه باشد. سر جنگیشان تنها 24 کیلوگرم است. هر دو در قسمت جلو از کانارد بهره می‌برند و علاوه بر آن به تراسترهای جانبی برای گردش‌های سریع مجهز هستند. به گفته سازنده، قابلیت آنها در سطح دریا، 60 برابر شتاب جاذبه زمین و در 30 کیلومتری، 20 برابر g است. در طراحی 96M6، برخلاف PAC-3 که تراسترها به گونه‌ای به کار گرفته شده‌اند که امکان لیفت بدنه برای مانورهای pitch و yaw بوجود می‌آید، در اینجا تراسترها حول مرکز جرم بدنه نصب شده‌اند تا نیروی گردشی مستقیم ایجاد کنند. سطوح دُم که به صورت آویزان سوار شده‌اند، به صورت مکانیکی از مانورهای roll بدنه مجزا هستند تا زمان لازم برای القای اثر تراسترها به حداقل برسد. با توجه به جثه کوچک این موشک، می‌توان تا 4 تیر از آنها را در هر تیوب معمولی جا داد و بدین‌ترتیب هر کِشنده قادر به حملِ حداکثر 16 تیر از آنها (و یا ترکیباتِ تعدادیِ دیگری با موشک‌های بزرگتر) خواهد بود و امکان مقابله با تهدیدات اشباع‌کننده و سلاح‌های هدایت دقیق را فراهم می‌آورد. به ادعای سازنده، احتمال کُشندگی یک شلیک تکی علیه هدفی در کلاس موشک هارپون، 70 درصد و بر ضد هواپیمای سرنشین‌دار 90 درصد است. چنین قابلیتی نیاز به سیستم‌های مستقلِ ضد-PGM چون پانتسیر، تور و تانگوسکا را برای حفاظت نقطه‌ای از بین می‌برد.
 

 

یک نمونه کِشنده 5P85SE سیستم S-400 به همراه تیوب‌های چهارگانه برای موشک‌های 9M96E. برای اندازه بزرگتر اینجا کلیک کنید - اعتبار: Miroslav Gyűrösi

 

از دیگر آپشن‌ها برای S-400 می‌توان به رادارهای 59N6 Protivnik GE و 67N6 Gamma DE در باند-L، و 1L119 Nebo SVU در باند VHF و نیز رادار چند باندی Nebo M اشاره کرد. علاوه بر رادارها، سیستم‌های مکانیابی تشعشع‌کننده‌ها مانند 1RL220VE، 1L222 و 86V6 Orion نیز از سال 2008 قابل به کارگیری هستند، این سیستم‌ها قادرند بدون نیاز به ارسال سیگنال توسط رادار اکتساب هدف و یا در صورت جم شدن آن، با اهداف تشعشع کننده درگیر شوند.

ابتدا قرار بود سیستم S-400 در سال 2001 وارد خدمت شود اما دو سال بعد (در 2003) معلوم شد که سیستم هنوز آماده نیست. در نهایت تکمیل پروژه در فوریه 2004 اعلام شد و ورود رسمی آن به خدمت در سال 2007 پذیرفته شد. تا سال 2015 تعداد 19 گُردان، هر کدام شامل 8 پرتابگر چهار تیوبی، (در مجموع 152 لانچر) ساخته شد. روسیه قصد دارد تا سال 2020 تعداد 28 هَنگ، هر کدام شامل 2 یا 3 گردان و هر گردان شامل چهار سیستم در اختیار داشته باشد. ارزش هر گردان به سال 2015 معادل 500 میلیون دلار است.

 

http://www.ausairpower.net/APA-Grumble-Gargoyle.html

https://en.wikipedia.org/wiki/S-300_%28missile%29#S-300P

http://www.deagel.com/Surface-to-Air-Missiles/5V55R_a000874002.aspx

http://www.ausairpower.net/APA-S-300PMU2-Favorit.html

http://www.ausairpower.net/APA-Russian-SAM-Radars-DKB.html

http://www.ausairpower.net/APA-S-400-Triumf.html

https://en.wikipedia.org/wiki/S-400_%28missile%29

http://www.globalsecurity.org/military/world/russia/96l6.htm

http://www.ausairpower.net/APA-Rus-Low-Band-Radars.html#mozTocId383964

لانچر S-300PMU2 Favorit متعلق به چین در حال شلیک موشک 48N6E2. برای اندازه بزرگتر اینجا کلیک کنید


رادار 76N6 Clam Shell سیستم S-300PMU متعلق به ارتش اسلواکی در حالت نیمه افراشته. برای اندازه بزرگتر اینجا کلیک کنید - اعتبار: Slovakian MoD image


رادار LEMZ 76N6 Clam Shell 2D FMCW در ارتفاع 39 متری. برای اندازه بزرگتر اینجا کلیک کنید


5P85TE TEL. برای اندازه بزرگتر اینجا کلیک کنید


آنتن رادار 64N6E2 Bid Bird در حالت جمع‌شده. برای اندازه بزرگتر اینجا کلیک کنید

 

اجزای آتشبار S-400. برای اندازه بزرگتر اینجا کلیک کنید


پُست فرماندهی 55K6 سیستم S-400. برای اندازه بزرگتر اینجا کلیک کنید


حامل 5T58-2 برای جابجایی تیوب‌های حاوی موشک‌های سیستم S-400. برای اندازه بزرگتر اینجا کلیک کنید


P85TM/TE2 TEL. برای اندازه بزرگتر اینجا کلیک کنید


آزمون پرتاب موشک 9M96E مورد استفاده در سیستم S-400. برای اندازه بزرگتر اینجا کلیک کنید - اعتبار: Fakel

[951 13,913]

در کتاب راکتها و موشکهای استراتژیک جهان نوشته سرهنگ یعقوب ارسلانی ، جلد ششم که مربوط به موشکهای سطح به هواست ، دقیقا ذکر شده که ایران دارنده سبیتم موشکی اس 300 میباشد . این کتاب بسیار پیشتر از شبکه المنار به این موضوع اشاره کرد و سال چاپ آن حدود سال 2000 میلادیه .
جالب توجه اینکه علاوه بر نویسنده که خود ارتشی بوده ، ناشر کتاب نیز عقیدتی سیاسی ارتش میباشد .

[warjo 3,008]

در کتاب راکتها و موشکهای استراتژیک جهان نوشته سرهنگ یعقوب ارسلانی ، جلد ششم که مربوط به موشکهای سطح به هواست ، دقیقا ذکر شده که ایران دارنده سبیتم موشکی اس 300 میباشد . این کتاب بسیار پیشتر از شبکه المنار به این موضوع اشاره کرد و سال چاپ آن حدود سال 2000 میلادیه .
جالب توجه اینکه علاوه بر نویسنده که خود ارتشی بوده ، ناشر کتاب نیز عقیدتی سیاسی ارتش میباشد .

به نوع سیستم اشاره نشده بود؟

[MR9 114,486]

به نوع سیستم اشاره نشده بود؟

 

در جلد ششم از مجموعه راکت و موشکهای استراتژیک ( موشکهای سطح به هوا ) ، صفحه 226 ، نوع سیستم را PMU-1 ذکر کرده  که علی الظاهر نسخه PMU-2 تحویل شده (طبق  شنیده ها ) 

 

منبع مورد استفاده هم نشریه جینز (2000-1967 )بوده ، اما به نظر می رسد  مبنای چنین اطلاعاتی ، ورود بخشی از اجزاء این سامانه نظیر رادارها ، باشد 

[Ali-ss 161]

مدلی که به ایران داره تحویل می شه چه مدلی هست؟

 

با توجه به تهدید جدید هوایی عربستان از نظر تئوری چقدر قابلیت مقابله با نیروی هوایی عربستان داره

[arminheidari 24,423]

در جلد ششم از مجموعه راکت و موشکهای استراتژیک ( موشکهای سطح به هوا ) ، صفحه 226 ، نوع سیستم را PUM-1 ذکر کرده  که علی الظاهر نسخه PUM2 تحویل شده (طبق  شنیده ها ) 

 

منبع مورد استفاده هم نشریه جینز (2000-1967 )بوده ، اما به نظر می رسد  مبنای چنین اطلاعاتی ، ورود بخشی از اجزاء این سامانه نظیر رادارها ، باشد 

 

مجبورم کردید کتابی را بعد از 6 سال بیرون بیارم 

سال چاپ 1380 

 

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10228/IMG_1992.JPG][/url]

 

صفحه ای که نام ایران آمده است

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10228/IMG_1993.JPG][/url]

[RElectron 553]

مجبورم کردید کتابی را بعد از 6 سال بیرون بیارم 
سال چاپ 1380 
 

 
صفحه ای که نام ایران آمده است

حالا ایران هیچی، سوریه هم نوشته بود! شگفتا، حیرتا،...

[arminheidari 24,423]

حالا ایران هیچی، سوریه هم نوشته بود! شگفتا، حیرتا،...

 

ویکی گفته احتمالا سوریه دارد 

https://en.wikipedia.org/wiki/S-300_(missile)

 

ولی باتوجه به حضور اسرائیل و توانایی اسرائیل بعید است

[Anonymous 1,722]

سلام

 

  : سامانه pmu2

 

توسعه فراتر S-300P در سال‌های 1995 تا 1997 زمینه را برای سیستم S-300PMU2 Favorit به عنوان رقیب مستقیم Antey S-300V و پاتریوت PAC-2/3 در زمینه دفاع ضد بالستیک فراهم کرد. Favorit از رادار ارتقا یافته 30N6E2، رادار 64N6E2، پست فرماندهی 54K6E2 و نیز رادار هشدار زودهنگام جدید 96L6E بهره می‌برد. علاوه بر موشک‌های موجود 48N6 یک نمونه جدید آن با برد افزوده 200 کیلومتر تحت عنوان 46N6E2 نیز به سیستم افزوده شد. ظاهرا سرعت آن نسبت به نسل قبل تغییری نداشت ولی سرجنگی آن برای مقابله با موشک‌های بالستیک بهبود یافت و 35 کیلوگرم سنگین‌تر شد.

 

 

 ما اگه این برد رو در نظر بگیریم به طور متوسط چنین محوطه ای رو پوشش میده: 

 

نقشه رو با مقیاس 1/2.500.000 در نظر گرفتم

 

 

منتقل شد / MR9

 

 

ممنونم ازتون

 

با توجه به مساحت ایران که ۱٬۶۴۸٬۰۰۰ کیلومتر مربع هستش و مساحت تحت پوشش هر سامانه اس 300 که عبارت هست از 125600 کیلومتر مربع وبا یک تقسیم ساده متوجه میشیم برای پوشش کل کشور 13.12 عدد سامانه نیاز هست ( به 14 گرد می کنیم)  البته چون شکل هندسی ای که این سامانه پوشش میده (دایره) و شکل نا منظم کشور ما همخوانی ندارند مجبور هستیم از تعداد سامانه های بیشتری استفاده کنیم که در خیلی جاها  همپوشانی دارند  .  اگه یک تقریب بزنیم میشه گفت حدود 18 سامانه می تونه نیاز ما رو بر آورده کنه یعنی 9 هنگ (هر هنگ2 گردان) سامانه اس 300 pmu2 .

 

 

 

یا حق

ویرایش شده در آذر 94 توسط Anonymous

[hamidz65 13,498]

مطالعه ادرس زیر خالی از لطف نیست

 

 

http://www.ausairpower.net/APA-Grumble-Gargoyle.html

[warjo 3,008]

ویکی گفته احتمالا سوریه دارد
https://en.wikipedia.org/wiki/S-300_(missile)

ولی باتوجه به حضور اسرائیل و توانایی اسرائیل بعید است

روسها به اسرائیل در مورد معامله تسلیحاتی با اکراین هشدار دادن که به سوریه اس 300 می دن، این مسئله نشاندهنده ضعف سوریه در این مورد هست
=-------------------
دبکا مطالبی را در مورد اس 300 و توان تهاجمی اسراییل منتشر کرده، منتهی مطالبش در دسترس عموم نیست. ویرایش شده در آذر 94 توسط warjo