آشنایی با نسلهای مختلف هواپيماهای جنگنده

[farhoode 1]

بنظرم يكي از دلاپلي كه تامكت ها بازنشسته شدند نميتونه هزينه اورهال باشه نظر من بر اينكه من احتمال ميدم در خود ناو هاي جنگي در خليج فارس آمريكا از رادار هاي استفاده ميكنه كه 360 درجه تا عمق بندر عباس رو ميتونه رهگيري هواپي كنه بهمين دليله كه تامكت ها بازنشسته شدند هنوز آمريكا اسرار اين رادار ها رو فاش نكرده است حتي ميگ 31 و سوخو 35 هم تواناپي ككور كردن اين رادار ها رو ندارند آمريكا بيخودي كه تا 30 سال آينده ابرقدرت نيست مگر ممكنه كشوريكه بدونه عصر جنگنده هاي آشكار تموم شده بياد راحت تامكت رو باركنار كنه حتي قدرت اين رادار ها در حدي است كه ميتونه اط ريق ماهواره هاي مخابراتي تمام تلفن ها و تلفن هاي سيار كورد و ديكور سپاه رو استراق سمع كنه نمونه اي از اين رادار ها رو زمان شاه در بهشهر نصب كرده بودند

[mamad 3]

اولا اينجور كه شما گفتي نيست فقط اف 14 ها نيستن كه ولي بار اصلي به دوش اف 14 هاست غير از اينه؟! در ضمن همون 100 فروند هم براي امريكا زياده اين از همون بحث هاي احساسي شماست دوما اصلا موشك شهاب 3 چه ربطي به حمله هواپي داره نمي دونم والا شايد موشك هاي شهاب 3 مي خوان جنگنده هاي امريكا رو بزنن الله اعلم

[SAEID 2,832]

farhoode, رادارهای پیش اخطار یک ناوهواپیمابر بسیار قدرتمند است و بخصوص در ناوهای هواپیمابر آمریکایی که از آواکس E-2C هم کمک میگیرند براحتی تا شعاع 300 کیلومتری تحت پوشش ناو قرار دارد. اما مشکل این است که این رادارها هم قادر به شناسایی جنگنده ای که در ارتفاع چند متری سطح دریا پرواز میکند نیستند! mamad, دوست گرامی تا زمانی که احساس بر منطق شما غالب است و بجای قبول حرف منطقی دیگران را متهم میکنید با شما حرفی ندارم. نه به اون شوریه شور مثل جناب گلدن ... که از اونور دیوار افتادن و نه به این بی نمکی مثل جنابعالی که از اینور دیوار افتادی!

[maalek 18]

من خودم طرفدار پرو پا قرص tomcat هستم ولي آيا فكر مي كنيد در يك درگيري واقعي بين يه رهگير مدل روز با f14 كدوم برنده ميشه چي بود چي بود گذشت الان بايد ديد كه اون هواپيما در برابر مثلا ميگ 35 يا سوخو 35 چه برگ برنده اي داره همونطور كه دوستمون گفت تانك تايگر هم زماني يلي برا خودش بوده ولي حالا در برابر ليوپارد حرفي براي گفتن داره ؟

[farhoode 1]

رآي من در مورد ناو هاي امريكايي همونه كه گفتم بي دليل نيست تازه شهاب 3 يك موشك بالستيك و زمين به زمين است ولي موشك هاي ضد كشتي سوخو 35 گوياي چيز ديگري است

[ALI 5,626]

آفرین بر آقا سعید و مالک شما کاملا درست میفرمایید. ممد جان برادر من تامکت زمانی تامکت بود که در جهان بی همتا بود ولی اکنون با وجود میگ31 و سوبر فلانکر و سوبر فولکرام دیگر تامکت نیست بلکه میکی موس است. البته ببخشید منظوری ندارم فقط میخواهم بدانی که دیگر دوران تامکت به سر رسیده است. در دوران جنگ این جنگنده بسیار موفق بود. ولی برادر من 20 سال بیش کجا و حالا کجا. از روی احساس بحث نکن.

[SAEID 2,832]

بالاخره قدیمی شدن تامکت موضوعی است که باید آنرا قبول کرد. نباید کاسه داغتر از آش شد و وقتی آمریکا این جنگنده را بازنشست میکند جدای دلایل سیاسی و اقتصادی و نفوذ مافیا حتما دلیل قابل قبولی دارد که تخلفات مذکور را توجیح کند و آن قدیمی بودن و عدم کارایی در جنگهای مدرن است. زمانی که رادار قدرتمند تامکت با برد 240 قادر به شناسایی جنگنده های پنهانکار از فاصله 50 کیلومتری نباشد و نتواند روی آنها قفل کند و موشک فونیکس مدل سی توانایی رهگیری جنگنده های پنهانکار را نداشته باشد یعنی عمر این پرنده افسانه ای به سر آمده است. تامکت از طراحی دهه 1960 میلادی و مواد مربوط به آن دوران بهره میبرد و این موارد در جنگهای کنونی جوابگو نیست. الان جنگنده اف22 قادر است از پشت به تامکت نزدیک شده و آنرا با موشک سایدوایندر منهدم کند!

[sh_roshan2002 14]

با سعيد بسيار موافقم!

[mamad 3]

سعيد خان من از كدوم ور ديوار افتادم ؟؟ اصلا مگه من چي گفت موضوع اين تاپيك اين بود:برترين جنگنده نسل 4 و 4.5 سعيد خان بهترين جنگنده نسل 4 و 4.5 كدوم جنگنده بود حالا نسل 4.5 رو نمي دونم ولي نسل 4 چرا هيچ جنگنده اي نبود غيراز اف 14 وقتي شما مي گي اف 22 و اف 35 و سوخو 35 و 47 و ........ اينا جنگنده هاي نسل پنچ هستند ديگه خب من چي كار كنم اصلا اف 14 خيلي بده خوبه حالا راضي شديد اقايون به نظر من شما كار خوبي مي كنيد درباره اف 22 و سوخو 35 و ....... بحث كنيد علمتون بالا مي ره ولي در عمل و براي نيروي هواپي ما قضيه فرق داره چون نيروي هواپي ما نمي تونه سوخو 35 داشته باشه حالا به فرض هم كه به صورت سري ايران خريده باشه خدا رو صد هزار مرتب شكر مي كنم و اين چشمم از اون چشمم راضي تر تمام

[SAEID 2,832]

مشکل این است که اف14های ما با همان جنگنده های نسل پنجمی که گفتی باید بجنگند!

[farhoode 1]

ولي از تظر زيبايي اف 14 ازهمشون قشنگ تره حتي شوروي هم نتونستند هواژيمايي مثل اف 14 بسازه كه قابل بالهاي باز و بسته و بال دلتا داشته باشند طبق خبر موضقي كه دارم آخرين سري از تامكت ها در سال 1999 ساخته شدند باورتوننميشه ميدونيد چرا چون همين الان 2 تا اف 14 سوژر تامكت سري دي از كاخ سيفدي محافظت ميكنند و در آشيانه هستند برد رادارهاشون هم ارتقا داده شده برد مفيد موشك فينيكس به 300 مايل در ساعت سزي دي ارتقا داده شده است

[SAEID 2,832]

برد رادارهاشون هم ارتقا داده شده برد مفيد موشك فينيكس به 300 مايل در ساعت سزي دي ارتقا داده شده است

این برد مایل در ساعت دیگه چیه؟! icon_cheesygrin

موشک فونیکس بخاطر برخی محدودیتها بیشتر از 200 کیلومتر برد ندارد و برای زدن هدفهای با فاصله بیشتر سوخت کم میاورد.

این کم اومدن سوخت موشک در جنگ خلیج فارس و ... هم دیده شد که از 7 8 تا فونیکس حتی یکی به میگ25 اصابت نکرد!

[farzin 1]

با اجازه دوستان منهم با سعيد موافقم هرچند كه واقعا تامكت رو دوست دارم تقريبا تمام عمرم رو با روياي اون طي كردم ولي چه ميشه كرد اساس طراحي رادار تامكت طوري هست كه نيمشه اونو طوري ارتقا داد كه بتونه هواگردهاي پنهانكار رو آشكار كنه در نهايت من اس يو 35 رو انتخاب مي كنم icon_biggrin

[SHAFAGH23 29]

در دهه 70، نسل جدیدی از جنگنده ها تولید شد که آمریکا با آشنایی و در اختیار گرفتن صنعت آنها، ده سال بعد تبدیل به تنها ابر قدرت جنگنده سازی در جهان شده بود. اما نسل پنجم جنگنده‌هاي ما چه؟ اين نسل بايد چه ويژگي هايي داشته باشد تا بتواند به عنوان نوع جديدي از هواپيماها مطرح شود؟ و يا به عبارت ديگر، تكنولوژي چگونه مي‌تواند، نسل‌هاي جديدتري از هواپيماها را توليد كند؟ نسل نخست جت‌هاي در دهه 40 توليد شد. در حالي که آنها150 تا 200 كيلومتر سرعت داشته و سيزده تا پانزده هزار پا ارتفاع مي‌گرفتند، عمر چنداني نداشتند و تجهيزات نظامي آنها هم تنها دو يا سه توپ و چند اسلحه «كاليبر» بالا بود. مهم‌ترين هواپيماهاي اين نسل، «ميگ 15» و «F-86 سابر» است که با گذشت زمان،ميگ 19 و F100 سابر، به حداكثر سرعت خود؛ يعني نزديك به سرعت صوت رسيدند و به سيستم رادار و موشك‌هاي هدايت شونده نيز مجهز شدند. در اواسط دهه 50، نسل دوم، ظهور كرد كه سرعت آنها 5/1 تا 2 برابر شده و مجهز به سيستم رادار، موشك‌هاي «هوا به هوا» با حسگرهاي مادون قرمز و كلاهك‌هاي جنگي هوشمند بودند. موشك‌ و رادارها مي‌توانستند مشكل سرعت را حل كنند. چراكه فاصله شليك تا هدف را افزايش و به خلبان فرصت كافي براي كشيدن نقشه را مي‌دادند. «ميگ 21» و «ميراژ3» در فرانسه و «F-104» آمريكا كه سال‌ها در نيروي هوايي كشورهاي گوناگون استفاده می شدند، از همين نسل بودند. ظهور نسل سوم جنگنده‌ها با افزايش چشمگير قيمت آنها همراه بود و اين امر نياز به توليد هواپيماهايي را به وجود آورد كه به صورت چندمنظوره طراحي شده باشند. توانايي انجام مأموريت‌هاي گوناگون، در كنار انعطاف در حمله به اهداف زميني با كمك سلاح‌هاي هدايت‌شونده ،به ويژگي هاي آشکار اين نسل از هواپيماها تبديل شد.البته بايد گفت، افزايش توانايي‌هاي اين هواپيماها، مرهون پيشرفت‌هاي الكترونيكي رادارهاي پيچيده و سيستم‌هاي چشمي بود. افزايش وزن اين هواپيما با ابداع موتورهاي پرقدرت جبران شد. «F4»،«فانتوم II» و «ميگ 24»، جزو همين نسل هستند كه درتورنادو اواخر دهه 60 توليد شدند. اما نسل سوم به خاطر تجهيزات هدف ‌ياب قدرتمند و موشك‌هاي هدايت شونده و چندين ويژگي ديگر، شاخه‌اي جديد از هواپيماهاي تخصصي بودند. «ميگ 25» و «SU-24» و«تورنادو» را هم مي‌توان در همين دسته جاي داد. اين نسل هنوز هم با توجه به اشتياق به تسليحات موشكي توليد مي‌شود، اما به جز حمل موشك‌هاي چندمنظوره، كاربرد ديگري ندارد. در زمان طراحي اين هواپيماها ايده اين بود، كه نتيجه جنگ با محاسبه رياضي تعيين مي‌شود. نابودي پرسرعت هدف با توانايي مانور كم و موشك‌هايي با توانايي مانور كم، اما جنگ ده ساله ويتنام و درگيري‌هاي اعراب و اسرائيل به همه ثابت كرد كه چنين ايده‌اي اشتباه بوده است. براي مثال؛ فانتوم‌هاي چندمنظوره كه با تسليحات همراه خود، سنگين شده بودند، قرباني ميگ‌هاي 17 مي‌شدند كه توانايي مانور داشته و داراي سلاح‌هاي سنتي بودند. ميگ‌هاي 21 كه از نسل دوم بودند در قدرت موتور، وزن سبك و قدرت مانور بالا، بسيار خطرناك‌تر از هواپيماهاي كنوني بودند. در نتيجه به نسل چهارم جت‌هاي جنگنده رسيديم كه بنا بر مجموعه‌‌اي از تعادل‌ها ساخته شده بودند. اين هواپيماها، توانايي پرواز با دو برابر سرعت صوت در ارتفاع بسيار بالا را داشته و مي‌توانستند به سيستم‌هاي دفاعي ضدهوايي در ارتفاعات پايين با سرعتF-15 صوت نفوذ كنند. خصوصيات پروازي به آنها اجازه مانورهاي جنگي متفاوت و در همان حال شليك سلاح‌ها را مي‌داد. رادار اين جنگنده‌ها، توانايي يافتن سلاح‌ها و اهداف را به طور هم‌زمان در يك مسير ديد، می داد. جنگنده‌هاي آمريكايي «F-15»،«F-16»،«F-18»،«ميراژ 2000» فرانسه و«ميگ 29» و «Su-27» به قهرمانان اين نسل تبديل شدند. ركورد سرعت را در اين نسل، «ميگ 31» كه توانايي مانور هوايي جنگي را نداشت، شكست اما به خاطر سيستم رادار پرقدرتش، جزو اين نسل بود. با رشد امكانات جنگنده‌ها و تغيير نسل‌ها، اين بار سرمايه‌گذاري بر سيستم جهت‌يابي هوايي، ضرورت خود را بروز داد. هواپيماهاي نسل اول از راه ارتباط راديويي و از زمين هدايت مي‌شدند. آنها بر پايه اطلاعات به دست آمده از طريق رادار زميني و يا ديد عادي خلبان هدايت مي‌شدند. جنگنده‌هاي نسل دوم داراي سيستم رادار بوده و مي‌توانستند براي خود جهت‌يابي كنند البته باز هم با كمك ارتباط راديويي با زمين. جنگنده‌هاي نسل سوم، توانايي ارتباط سريع با چند ايستگاه جهت‌يابي و هواپيماهايي را كه به سيستم‌هاي اوليه اخطار هوايي مجهز بودند، داشتند. نسل چهارم با كمك رادارهاي چند شبكه‌اي و سيستم جهت‌يابي داخلي، اين توانايي را افزايش دادند. هواپيما تبديل به جزئي از سيستم هوا به زمين شده بود كه مسئول شناسايي، اسكورت و تخريب اهداف بود. در اوايل دهه 80، كار روي نسل پنجم آغاز شد و اين پرسش پيش آمد كه معيار تعريف و مشخصه اين نسل، چه خواهد بود. و پانزده سال طول كشيد تا این پرسش پاسخ داده شود. آمريكا تعریف آن را، كاهش سيستم‌هاي رادار و افزايش سرعت مي‌دانست. شوروي سابق و سپس روسيه، قدرت مانور بالا را نيز به اين ليست اضافه كردند. يك چيز كه با آن موافق بودند، سيستم راديويي هواپيما بود كه توانايي يافتن و تمركز بر اهداف را در هر دو نيمكره جلويي و عقبي خلبان داشته باشد و مهم‌ترين مشخصه اين نسل، سطح بالايي از يكپارچگي هواپيما در ساختار سيستم هوا به زمين بود. سيستم اطلاعاتي هواپيما، مي‌تواند از كانال‌هاي ارتباطي مختلف زميني تغذيه شود. مانند هواپيماهاي AWAC، برخلاف هواپيماهاي نسل قبل كه از اجزاي‌ متفاوت زميني و هوايي مختلف تشكيل مي‌شدند، ساختار يكپارچه اين هواپيماها مهم‌ترين ويژگي آنهاست، كه قيمتشان را نيز بسيار بالا مي‌برد.در اين دسته، تنها مي‌توان به سه هواپيما اشاره كرد كه در دهه 90 طراحي شده‌اند:«F-22»، «F-35» آمريكايي و «I-21» روسي. به گزارش «واشنگتن‌‌پست»، به تازگي نيز شركت «لاك هد مارتين»، نسخه جديدي از جنگنده‌هاي F35 بدون سرنشين را ارائه داده است كه همه توانايي‌ هواپيماهاي داراي خلبان را دارد. مدير اين شركت اعلام كرده كه پس از دو سال كار روي اين پروژه، هواپيمايي طراحي شده كه مي‌تواند به همراه سرنشين براي بعضي مأموريت‌ها اعزام شود و براي برخي ديگر، بدون سرنشين. اين F-35 ها كه از F22 كمي ضعيف‌تر هستند، احتمالا جانشين F16 خواهند شد و توانايي حمل پانزده هزار پوند، بمب و موشك را دارند. آزمايش اين هواپيما و كنترل از راه دور آن، احتمالا بدون دخالت ارتش آمريكا و توسط مقامات شركت تا پايان امسال انجام خواهد شد. پنتاگون از زمان حملات 11 سپتامبر، به دنبال ذخيره سرمايه براي تحقيق بر تكنولوژي هواپيماهاي بدون سرنشين است. و امسال دو ميليارد دلار را به هواپيماهاي بدون سرنشين اختصاص داده، در حالي كه اين ميزان در سال 2001، 363 ميليون دلار بوده است. سرمايه‌گذاري اخير به اندازه‌اي بوده كه اين سيستم، بسيار گسترده‌تر و گران‌تر و در سال‌هاي اخير نيز به توليد هواپيماهايي مانند predator و global منجر شده است. در جواب بسياري از كارشناسان زبده، که پدید آمدن هواپيماي جنگي بدون سرنشين را ممكن نمي‌دانند، بايد گفت كه؛ چنین چیزی به وجود آمده و پنتاگون در طرح اوليه خود قصد خريد حدود 2000، F35 را داشت. اما با مشكلاتي كه در برنامه F35 (مانند افزايش قيمت به 276 ميلييون دلار) پيش‌آمد، فعلا پشيمان شده است. پيشتر، پيش‌بيني مي‌شد كه اين قيمت 210 ميليون دلار باشد. ترجمه: سبوح شهلايي برگرفته از baztab.com

[mamad 3]

سلام خسته نباشيد مقاله بسيار جالبي بود مي شه بگيد اف 14 جز چه نسلي بود 3 يا 4