جنگنده فانتان /گوانگ کیو-5 (q-5/qiang/fantan ) جنگنده فانتان /گوانگ کیو-5 (Q-5/Qiang/Fantan )

[borna 17]

جنگنده Q-5 (نام کامل آن Qiang-5 می باشد که در نمونه های صادراتی A-5 یا Attack-5 نامیده می شود.) جنگنده ای تک سرنشین، دو موتوره و مافوق صوت می باشد که توسط هواپیمایی نانچانگ چین طراحی و تولید شد. این جنگنده می تواند ماموریت های خود را بنحو احسن و بویژه در ارتفاعات کم و بسیار کم به انجام برساند. این جنگنده از سیستم های ناوبری و تسلیحاتی وارداتی سود می جوید. اساس طراحی این جنگنده ایجاد جنگنده ای برای پشتیبانی نیرو های زمینی خودی و عملیات در ارتفاع کم بر علیه کشتی های جنگی در نزدیکی ساحل بوده است. گرچه توانایی انجام نبردهای هوایی، رهگیری و درگیری با جنگنده های دشمن را نیز دارد. Q-5 از دو موتور WP-6 با پس سوز بهره می برد، طول آن حدود 15 متر و 65 سانتیمتر و ارتفاع آن 4 متر و 33 سانتیمتر است، طول بال آن نیز حدود 9 متر و 68 سانتیمتر است و می تواند با حد اکثر وزنی حدود 11 تن و 300 کیلوگرم تیک آف نماید. در زیر هر بال این جنگنده یک توپ مجزا (نزدیک به بدنه) نصب شده است، همچنین می تواند انواع موشک های هوا به هوا، بمب ها، راکت ها و تانک های سوخت را نیز با خود حمل نماید. مسئولیت تولید این مشتق از J-6 که طرح آن در سال 1958 توسط شرکت شنیان ارائه شده بود سر انجام به نانچانگ واگدار شد. برنامه تولید آن ابتدا در سال 1961 لغو شد، اما گروه کوچکی مسئولیت ادامه طرح را بر عهده گرفتند و برنامه تولید آن سر انجام دو سال بعد یعنی 1963 به رویه عادی بازگشت و اولین پرواز آن نیز در چهارم ژوئن 1965 با موفقیت انجام شد و پس از انجام آزمایشات نهایی در اواخر همین سال نیز مجوز های لازم برای تولید انبوه Q-5 صادر شد. اما پس از مدتی تشخیص داده شده که می بایست تغییراتی در این جنگنده ایجاد شود. دو نمونه اولیه که تغییرات لازم روی آنها انجام شده بود در سال 1969 آزمایشات خود را انجام دادند و مجوز رسمی برای تولید انبوه را دریافت کردند. تحویل این نمونه در سال 1970 شروع شد. برنامه طراحی و تولید Q-5 از ابتدا با مشکلات زیادی روبرو بود، اولین مساله مواد اولیه نامناسبی بود که در تولید آن یکار رفته بودند. دومین مساله روند معکوس اقتصاد چین در سال 1960 بود و سومین مساله نیز حادثه ای در سال 1963 بود که منجر به از بین رفتن نمونه اولیه جنگنده شد. با وجود تمام مشکلات و همانگونه که پیش از این اشاره شد Q-5 اولین پرواز موفقیت آمیز خود را در 4 ژوئن 1965 به انجام رساند. بعد از آزمایشات اولیه بهبود های زیادی نیز در آن صورت گرفت از جمله در سیستم های هیدرولیکی، مانور پذیری، سیستم های کنترلی، امنیت جنگنده و سیستم های فرود. بهبود های زیادی نیز بر روی تجهیزات آن انجام شد، از جمله توانایی حمل موشکهای هوا به زمین نیز در آن افزایش یافت. سیستم های حمل تسلیحات در Q-5 تا حد زیادی مشابه H-5 از این رو می تواند بعنوان یک بمب افکن سبک نیز استفاده شود. و همانگونه نیز که گفته شد سر انجام در 1969 مجوز های لازم برای تولید انبود را بدست آورد. بدین گونه بود که برنامه های طراحی و تولید Q-5 یازده سال بطول انجامید. پس از تولید انبوه برنامه هایی برای بهبود Q-5 هر چند آرام ادامه یافت، سر انجام چینی ها احساس کردند به همکاری های خارجی برای بهبود های Q-5 نیازمندند و این امر منجر به همکاری فرانسه در این طرح شد. سر انجام در Q-5 از نمایشگر سربالا و مسافت یاب لیزری ساخت فرانسه استفاده شد، در نتیجه توانایی های ضربتی جنگنده تا حد زیادی افزایش یافت و در ادامه توسعه ها از سیستم کنترل آتش و کامیوتر جدیدی نیز در Q-5 استفاده شد که توانایی های آن را چند برابر می کرد. لازم به ذکر است سیستم مسافت یاب لیزری ALR-1 که در این جنگنده استفاده شده بود محدوده مسافت یابی آن 20 تا 10000 متر است و میزان خطای آن نیز 5 متر است. این سیستم پیشتر توسط فرانسه و انگلستان نیز استفاده شده بود. بال های Q-5 در میان بدنه و بصورت پس گرا نصب شده اند. بدنه آن صاف و یکدست است و ورودی های آن بصورت نیم دایره می باشند. دو موتور توربوجت WP-6 (در بعضی مدل ها WP-6A) در داخل بدنه قرار دارند و دو خروجی آن نیز در انتهای بدنه قرار دارند. گونه های Q-5: Q-5 A: نمونه اولیه این جنگنده است که توان حمل بمب های اتمی را نیز دارا است. Q-5 B: نمونه دریایی آن است برای نیروی دریایی چین به تولید رسید، در این نمونه توانایی حمل بمب ها کاهش یافته اما با نصب یک مخزن سوخت اضافه رنج پروازی آن افزایش یافته است. مسافت بال ها نیز در این نمونه تا حدی افزایش یافته است. Q-5I و Q-5IA: در این نمونه رنج پروازی و توانایی های عملیاتی افزایش یافته و توانایی حمل تسلیحات آن نیز دو تن افزایش یافته است، بویژه ارابه فرود جدید آن این امکان را به آن می بخشد. در این نمونه از موتور WP-6A که نمونه پیشرفته موتور WP-6 است استفاده می شود. صندلی های پرتاب شونده جدید و سیستم های دریایی جدیدی نیز در آن نصب شده بودند. در نمونه IA علاوه بر بهبود های فوق سیستم های هشدار دهنده، پرتاب کنده های چف و سیستم های الکترونیکی جدید نصب شده بودند. Q-5III: نمونه صادراتی Q-5 بود که امکان نصب تجهیزات خارجی روی آن وجود داست و به گیرنده UHF و سیستم تشخیص دوست از دشمن مجهز بود و می توانست 32 نوع از تجهیزات مختلف را حمل نماید. Q-5D: این نمونه با همکاری ایتالیا تولید شد و از سیستم های ناوبری و حمله جدید تر بهره می برد. http://usera.imagecave.com/borna/sddsdsdf.bmp.jpg http://usera.imagecave.com/borna/sdsdsdsdff.bmp.jpg منبع: www.skyfire.blogfa.com

[SUPERASSAULT 14]

مقدمه در سالهای اخیر چین پیشرفتهای گسترده ای در صنایع نظامی داشته و یکی از مهمترین زمینه های این گسترش را میتوان در تسلیحات هوایی مشاهده نمود در حال حاضر هر چند تسلیحات هوایی ساخت چین از نظر کیفیت و کارایی نسبت به تسلیحات هوایی ساخت روسیه و غرب بعنوان محصولات درجه 2 شناخته می شوند ولی نمیتوان از نقش گسترده ی این کشور در بازار تجهیزات نظامی چشم پوشی کرد . چین از مدتها پیش بر اساس قانونی نا نوشته نیروی هوایی خود را تنها با جنگنده ها و هواپیماهای ساخت خود تجهیز می نموده البته هرچند در بیشتر این موارد این جنگنده ها ورژن تغییر یافته نسخه تحت امتیاز جنگنده های روسی هستند ولی باز در نوع خود پیشرفت قابل توجهی برای این کشور به همراه داشته . در حال حاضر ستون فقرات هجومی نیروی هوایی خلق چین را جنگنده های قدیمی Q-5 (نام ناتو FANTAN) تشکیل میدهید این جنگنده در واقع مدل تغییر یافته ی جنگنده های بسیار قدیمی MIG-19 روسی است که تحت امتیاز در چین تولید گردیده . Q-5 جنگنده تهاجمی FANTAN تاریخچه در1958 چین تولید تحت امتیاز جنگنده ساخت روسیه MIG-19 را تحت عنوان شینیانگ J-6 آغاز نمود . در آگوست همان سال نیروی هوایی ارتش خلق چین درخواستی برای طراحی یک جت هجومی و پشتیبانی نزدیک به صنایع نظامی این کشور ارائه داد و در نتیجه طرح MIG-19/J-6 بعنوان طرح مبنا در نظر گرفته شد ولی با طراحی جدید و نام QIANG-5 (به معنای طرح هجومی پنجم). اولین پیش نمونه در سال 1960 تکمیل شد اما به دلیل پاره ای از مشکلات در سال 1961 پروژه ناتمام رها شد ولی در نهایت با دو سال تاخیر در 1963 پیگیری شد اما این بار طرح جنگنده به شرکت ننچنگ انتقال پیدا کرد . در نهایت با پیگیری طرح Q-5 اولین پرواز خود را در 5 ژوئن 1965 به انجام رساند و تا 1965 تولید انبوه آن آغاز شد که در نتیجه در 1970 اولین تحویل Q-5 به نیروهای مسلح شروع گردید. بیش از 1000 فروند فن تولید گردید و بجز چین به 5 کشور (پاکستان ، بنگلادش ، میانمار ، کره شمالی و سودان ) نیز صادر گردید . بعد از دهه 80 این جنگنده سیر گسترده ای از بهسازیها با سامانه های ناوبری غربی (فرانسوی )را به خود دید از تغییر سامانه رادار تا سیستم های جدید مسافت یابی لیزری و تسلیحاتی . در نهایت با وجودی که این جنگنده چینی نسبتا خوش ساخت اما با ساختاری کهنه که بازمانده صنعت مهندسی چینی است همواره در مرز کشورهای پر آشوب حضور داشته هیچ نبرد یا حضور واقعی را به نام خود ثبت نکرده است . کارایی طرح جنگنده Q-5 هر جند شباهت کمی با طرح اصلی J-6 دارد اما در واقع طرح ارتباط تنگاتنگی با طرح اصلی دارد در مراحل بازنگری اولیه دریچه ورودی هوای دماغه که در طرح قدیم مرسوم بود به علت پیشبینی استفاده از طرح یک رادار هرف یابی به دو طرف بدنه زیر کابین خلبان انتقال یافت مساحت بالها نیز افزایش یاقت . از نظر پیشران در این طرح از دو موتور توربوجت LIMING WOPEN-6A استفاده شد که بیشینه سرعتی برابر با 1.8 ماخ را برای این بمب افکن سبک فراهم میکرد البته این جنگنده برد عملیاتی چندانی نداردکه این خود یکی از بزرگترین ضعف های آن بشمار می رود (400تا600 کیلومتر). QIANG-5از لحاظ تجهیزات راداری به یک مسافت یاب لیزری ALR-1 و رادار کنترل آتش با کامپیوتر پردازش داده مجهز است مسافت یاب فرانسوی انگلیسی ALR-1 آن قادر به پوشش دادن محوطه ای از 20 تا 10000 متر با ضریب خطای 5متر می باشد . از نظر جنگ افزار QIANG-5 دارای 4 جایگاه حمل سلاح در زیر بدنه و شش جایگاه در زیر بالهاست که میتواند مجموعا 2000 کیلوگرم مهمات را با خود حمل نماید که این مهمات میتواند راکت اندازهای 57MM.90MM.130MMساخت چین باشد یا بمبهای هواپرتاب 50 تا 500 کیلوگرمی همچنین توانایی حمل بمبهای لیزری ساخت چین LJ-500و بمبهای خوشه ای BL-755 ساخت انگلیس را نیز دارند و در نهایت دو توپ23 میلیمتری TYPE23-2K با 100 گلوله برای هر توپ البته باید توجه داشت که برخی از گونه های این بمب افکن سبک برای حمل تسلیهات هسته ای و موشک های ضد کشتی همچون C-801(مدل Q-5I) نیز تغییر داده شده اند. مشخصات جنگنده QIANG-5 ابعاد:طول= 15065 متر ، ارتفاع=4.33 متر وزن:وزن خالی=375/6 کیلو گرم ، بیشینه وزن=486/9 پیشرانه:2موتور توربوجت LIMING WOPEN-6A با بیشینه رانش 42/29 KN برد:برد خالی=600 کیلومتر ، بردرزمی=400 کیلومتر تسلیحات:دوتوپ TYPE23-2K 23-MMموشکهای PL-2 , PL-7 موشک ضد کشتی C-801 ، بمبهای سری FAB یا بمبهای انفجاری شدید و هسته ای http://www.ausairpower.net/Q-5-PLAAF-1S.jpg http://hud3.harpoon5.com/Images/Plane%20Pics%20-%20051_100/Q-5%20Fantan-HUD3.jpg مجله جنگ افزار شماره 43

[SAEID 2,833]

جنگنده خوبی نیست و چینیها در حال جایگزین کردن آن با JH-7 نوع مخصوص حملات هوا به زمین FC-1 هستند.

[Electro_officer 13,797]

دستت درد نکنه جالب بود. icon_cheesygrin در ضمن عکس دومی خیلی شبیه عمودپرواز انگلیسیه لینک: ttp://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=5404#44106

[borna 17]

ممنون دوست عزيز ولي منم يك تاپيك در اين مورد قبلا زده بودم ولي خوب با اين اطلاعات شما فرق داشت پس تكراري حساب نمي شه. www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=4822

[mhm 651]

کشورهای پاکستان-میانمار-کره شمالی و بنگلادش نیز از کاربران این جنگنده می باشند و بیش از 1000 فروند از آن تولید شده است (کم نیست!!!)

[mhm 651]

کشورهای پاکستان-میانمار-کره شمالی و بنگلادش نیز از کاربران این جنگنده می باشند و بیش از 1000 فروند از آن تولید شده است

[hamid007 9]

خرید همچننین همواپیمایی در حال حاضر حماقته!!! حتی در دوران خوش هم مالی نبوده... سوخوی 25 و سوخوی 39 كارایی خیلی بهتری دارند

[farzin 1]

دوست عزير نگران نباش با شرايط فعلي كسي قارقارك و ابوطياره هم به ما نمي فروشه :|

[ghermez 750]

کیانگ -5 یا کیانگجی -5 ( به اختصار Q-5) با نام صادراتی A-5 که در ناتو با نام Fantan شناخته میشود، هواپیمای تک سرنشین ، دوموتوره و مافوق صوتی است که با هدف پشتیبانی نزدیک هوایی (close air support) و ممانعت کننده هوایی(air interdiction ) توسط صنایع هواپیما سازی هونگدو واقع در نانچانگ طراحی و ساخته شده است. این هواپیما اولین پرواز خود را در چهار ژوئن سال 1965 انجام داد و در سال 1970 رسما معرفی شد.کیانگ -5 پس از تولید انبود در اختیار نیروی هوایی و واحدهای هوایی نیروی دریایی ارتش آزادی بخش خلق قرار گرفت. لازم به ذکر است که ارتش چین به دنبال جایگزین مناسبی برای جنگنده کیانگ -5 است که از طراحی قدیمی بهره میبرد اما تا کنون به نتیجه ای نرسیده و صرفا به روز رسانی هایی در زمینه آویونیک و تسلیحات مورد استفاده کیانگ -5 انجام داده است تا این هواپیما با افزایش قابلیت های رزمی همچنان در خدمت باقی بماند.
طراحی کیانگ 5 بر پایه طرح جنگنده جیان 6 ( کپی چینی جنگنده میگ 19) صورت گرفته با این تفاوت که کیانگ -5 از دماغه ای کشیده برخوردار است و ورودی هوای موتور های آن به کناره بدنه منتقل شده است. کیانگ 5 به نسبت جیان 6 از وزن بیشتر( تا میزان 1360 کیلوگرم) ، مانورپذیری کمتر ، سقف پروازی پایین تر و سرعت کمتری( تا میزان 0.23 ماخ) برخوردار است. علاوه بر این کیانگ 5 برای برخاست و فرود به باند طولانی تری نیاز دارد .Q-5 از دماغه ای با طراحی رو به پایین بهره میبرد تا دید کافی برای خلبان فراهم شود علاوه بر این کابین و مخازن سوخت داخلی آن از حفاظت زرهی برخوردارند. این هواپیما دارای دو دستگاه پیشرانه توربوجت مدل 6WP- است که در قسمت خروجی خود به دو نازل هیدرولیکی مجهز هستند. هر کدام از پیشرانه های 6WP- توانی برابر 25.5 کیلونیوتن در حالت خشک و 31.87 کیلو نیوتن در حالت پس سوز دارند .Q-5 به قطب نمای رادیویی ، ارتفاع سنج رادیویی و سیستم هدفگیری اپتیکال مجهز است علاوه بر این هواپیما دارای صندلی های پرتاب شونده مشابه صندلی های پرتاب شونده جیان 6 است که خروج اضطراری از هواپیما در سرعت های مابین 250 تا 850 کیلومتر را فراهم میکند. شعاع عملیاتی کیانگ 5 بسته به میزان حمل تسلیحات و همچنین مخازن سوخت نصب شده از 400 تا 600 کیلومتر متغیر است. اما مدل های این هواپیما :



Q-5A (بمب افکن اتمی)
نمونه تغییر یافته کیانگ 5 است که به منظور حمل و پرتاب بمب گداختی (هیدروژنی) KuangBiao 1 ساخته شده است. به منظور حمل بمب هیدروژنی تغییراتی در بدنه این هواپیما ایجاد شده که حذف جایگاه های نصب تسلیحات بر روی بال ها ، ایجاد یک جایگاه نیمه داخلی تسلیحات در وسط بدنه (جایگاه نیمه داخلی بدین معنی است که نیمی از بمب در بیرون از بدنه و نیم دیگر آن به همراه سیستم پرتاب در داخل بدنه قرار میگیرد) ، افزایش گنجایش مخازن سوخت داخلی به میزان 2155 لیتر و افزایش گنجایش مخازن سوخت خارجی تا 1560 لیتر را شامل میشود. کیانگ 5A به سیستم کنترل جنگ افزار اتمی ساخت صنایع (124) و سیستم هدفگیری اپتیکال ساخت صنایع (5714) مجهز است . این هواپیما برای پرتاب بمب از تکنیک loft bombing بهره میگیرد . بمباران با این تکنیک (كه گاهي اوقات به آن Toss bombing نیز مي‏گويند) روش خاصی از بمباران است كه در آن هواپيماي بمباران كننده به سمت بالا اوج مي‏گيرد و سپس بمب‏هاي خود را رها مي‏كند. اين امر به بمب‏ها، شتاب پيش‏برنده بيشتری مي‏بخشد. اگر چه اين روش، روشي در جهت عكس بمباران به شكل شيرجه مي‏باشد كه در آن هواپيما به سمت پائين سرازير مي‎شود تا بر روی اهداف مورد نظر خود، نشانه‏گيری نمايد. بمباران به روش Toss (يا Loft) اغلب با شيرجه‏ای كوتاه به سمت پائين آغاز مي‏‎شود تا هواپيمای بمب‏افكن به راحتي قادر باشد دماغهء خود را بالا برده و عمل رهاسازي بمب‏ها را انجام دهد. اين امر، باعث افزايش انرژی جنبشی بمب و هواپيما مي‎شود، بنابراين به هواپيما كمک مي‏كند تا ارتفاع صحيح خود را مجددن كسب نمايد. بمباران به روش Toss، اغلب در ارتفاعات پست انجام مي‎شود و این به هواپیما امکان میدهد تا حتی المکان از دید رادارها پنهان بماند.عمل رهاسازی بمب در این روش اغلب بين زاويه 45 تا 90 درجه نسبت به سطح افق انجام مي‎شود. اين امر سبب مي‎شود بمب، همانند يک توپ پرانرژی، به سمت مقابل پرتاب شود.
اولین عملیات پرتاب آزمایشی بمب توسط کیانگ 5A با شماره سریال 11264 در 30 دسامبر سال 1970 و به خلبانی یانگ گوا شیانگ انجام شد. در این آزمایش هواپیما به محدوده رها سازی بمب رسیده اما موفق به پرتاب رها سازی نشد . پس از اولین تلاش ناموفق ، خلبان دو بار نسبت به جداسازی اضطراری بمب اقدام کرد که هیچ کدام حاصلی در بر نداشت. پس از شکست در اولین عملیات رها سازی آزمایشی بمب مجددا عملیات رها سازی در 7 ژانویه سال 1972 صورت گرفت که اینبار موفقیت آمیز بوده و بمب با به محدوده تعیین شده اصابت کرد.

Q-5B (اژدر افکن)
در سال 1965 صنایع هواپیماسازی هونگدو کار بر روی ساخت نمونه دریایی گیانگ 5 را آغاز کرد و پس از مدتی سه نمونه آزمایش از آن را به ساخت رساند. پس از طی آزمایشات مختلف و تایید قابلیت ها سرانجام در سال 1968 نیروی دریایی ارتش آزادی بخش خلق چین طرح ساخت و توسعه کیانگB 5 را به تصویب رساند. این هواپیما از طراحی جدید دماغه و برخی بخش های بدنه به منظور ارتقای عملکرد آیرودینامیکی ، گنجایش بیشتر مخازن سوخت داخلی ، رادار جیا-13 ، رادار ناوبری داپلر ، سیستم خلبان خودکار 4 KJ- ، تجهیزات اپتیکال 45 .No و دو دستگاه پیشرانه توربوجت WP-6A با حداکثر توان 36.8 کیلونیوتن در حالت پس سوز برخوردار است. کیانگ 5B از قابلیت حمل دو اژدر و یا بمب های سقوط آزاد 1000 تا 1500 کیلوگرمی برخوردار است و با توجه به افزایش وزن ارابه های فرود آن نیز تقویت شده است. این هواپیما اولین پرواز خود را در سال 1970 انجام داد اما به دلیل روند آهسته توسعه اویونیک ، پروژه ساخت و توسعه آن در سال 1979 به صورت کامل لغو شد و تنها شش نمونه از آن به نیروی دریایی تحویل شد.

Q-5B (حامل موشک ضد کشتی)
نمونه حامل موشک ضد کشتی در اواخر سال 1970 به منظور جایگزینی با نمونه اصلی اژدر افکن ساخته شد.این هواپیما مجهز به رادار کنترل آتش تایپ 317A ، از قابلیت حمل و به کارگیری دو فروند موشک ضد کشتی YJ-81 برخوردار بود. پروژه ساخت این هواپیما با توجه به برآورده نکردن خواسته های نیروی دریایی لغو شد.



Q-5I/IA/II and A-5B
در سال 1977 صنایع هواپیما سازی هونگدو(واقع در نانچانگ) توسعه و بهبود قابلیت های کیانگ 5 را در دستور کار خود قرار داد. اولین نمونه توسعه یافته با نام Q-5I به ساخت رسید . این هواپیما از مخازن سوخت داخلی با گنجایش بیشتر ، چهار جایگاه حمل تسلیحات در زیر بال ها با قابلیت حمل بمب های 250 کیلوگرمی ، پیشرانه توربوجت WP-6AIII با حداکثر توان 29.4 کیلونیوتن در حالت خشک و 36.8 کیلونیوتن در حالت پسوز ، ارابه فرود تقویت شده ، صندلی پرتاب شونده Type-I ، تجهیزات بقا در دریا و سیستم های ارتباطی جدید برخوردار است. Q-5I اولین پرواز خود را در ماه اوت سال 1979 انجام داد و تا سال 1980 پنج نمونه آزمایشی دیگر از آن ساخته شد .با انجام آزمایشات پروازی ، افزایش 26 درصدی برد عملیاتی و بهبود 35 درصدی عملکرد پروازی در ارتفاع پست هواپیمای Q-5I نسبت به نمونه های اولیه مشخص شد. همچنین این مدل از کیانگ برای فرود و برخاست به باند کوتاه تری نیاز دارد و نرخ صعود و حداکثر سرعت آن نیز بیشتر است. در دسامبر سال 1983 پس از طی مراحل آزمایش و بررسی ، طرح نهایی این هواپیما مورد تایید قرار گرفت.
فاز بعدی توسعه Q-5I ، بهبود تجهیزات اویونیکی از جمله گیرنده هشدار دهنده راداری ، نصب پرتابگر چف ، سیستم هدفگیری جدید و قابلیت سوخت گیری تحت فشار را شامل میشود. نمونه جدید که از قابلیت حمل و استفاده بمب های سقوط آزاد و انواع راکت برخودار بود Q-5IA نام گرفت. طرح نهایی این هواپیما در سال 1985 تایید شد.بعدها نمونه دیگری از Q-5I ساخته شد که از قابلیت های بهبود یافته و تغییراتی در طراحی برخوردار بود. این هواپیما Q-5II نام گرفت. بنا برگفته برخی منابع این هواپیما به کره شمالی صادر شده است.


(Q-5III (A-5C
این مدل نتیجه توسعه Q-5IA است که به منظور صادرات ساخته شده است. نمونه مجهز به تجهیزات غربی این هواپیما تحت نام A-5C شناخته میشود. اولین مشتری خارجی این هواپیما کشور پاسکتان است که در آوریل سال 1981 تعدادی از آن را سفارش داد. Q-5III اولین پرواز خود را در هفتم دسامبر سال 1982 انجام داد و تا ژانویه سال 1983 تمامی مراحل آزمایش را پشت سرگذاشت.تحویل اولین مجموعه از این هواپیما نیز در ماه مارس سال 1983 آغاز شد. نمونه A-5C سفارش داده شده توسط پاکستان ، اویونیک غربی ، صندلی های پرتاب شونده مارتین بیکر و جایگاه های حمل تسلیحات متناسب با موشک های غربی نظیر ماژیک فرانسوی و سایدوایندر آمریکایی برخودرار است. علاوه بر پاکستان که صد فروند از این هواپیما را در اختیار دارد کشور های بنگلادش ، برمه و سودان نیز از جمله دارندگان آن هستند.

Q-5M
شرکت نانچانگ در ژوئیه 1986 یک قرارداد همکاری با شرکت ایتالیایی Aeritalia (در حال حاضر Alenia) به منظور ساخت نمونه ای بهبود یافته از جنگنده Q-5 با نام Q-5M امضا کرد.این جنگنده بر اساس بدنه نمونه Q-5IA ساخته شده است اما بر روی آن 17 سیستم الکترونیکی و خودکار پروازی ساخت شرکت Aeritalia نصب شده است.این سامانه ها به این هواپیما توانایی آن را می دهد تا در تمام شرایط آب و هوایی به انجام ماموریت بپردازد.سیستم های الکترونیکی و خودکار نصب شده بر روی این هواپیما بر روی هواپیماهای شرکت ایتالیایی Aermacchi و شرکت برزیلی EMBRAER نیز نصب شده است.این سیستم ها عبارتند از : سامانه ناوبری اینسریایی ، نمایشگر سر بالا (HUD) ، رادار جدید ، کامپیوتر داده ها و اطلاعات پروازی و دو کامپیوتر ماموریت اصلی (مرکزی).به منظور حملات هوا به زمین جنگنده Q-5M توانایی حمل 11 بمب هدایت ناپذیر یا 4 نوع راکت غیر هدایت شونده (در اندازه های مختلف) را دارد.به منظور دفاع از خود در ماموریت ها و انجام درگیری های هوا به هوا این جنگنده توانایی حمل موشک های هوا به هوای حرارتی چینی PL-5 و PL-7 یا فرانسوی R550 (ماژیک) را دارد.به منظور افزایش بقا پذیری جنگنده در برابر سامانه های پدافند هوایی در میدان جنگ ، این جنگنده توانایی حمل مجموعه ای از سامانه های اخلالگر الکترونیکی را شامل رادار هشدار دهنده با قابلیت پوشش همه جهات و چف و فلیر(شراره) را دارد.این سامانه مستقل از خلبان عمل می کند و می تواند در صورت تشخیص خطر به صورت خودکار اقدام به رها کردن چف یا فلیر کند اما در صورت لزوم خلبان می تواند به صورت دستی اقدام به این کار کند.اصلاح اولین جنگنده Q-5IA برای تبدیل به نمونه Q-5M در اوت 1986 شروع شد و اولین پیش نمونه آن در 30 آگوست 1987 با موفقیت پرواز کرد.این نمونه در همان سال در نمایشگاه هوایی پاریس و سال بعد در نمایشگاه هوایی فارنبو به نمایش عموم گذاشته شد.با وجود آن که این پروژه پس از حوادث سال 1989 لغو شد ولی از تجربیات و فن آوری های استفاده شده در آن در جنگنده Q-5D استفاده شد.


Q-5K
در سال 1987 چین و فرانسه توافقنامه ای را برای ساخت جنگنده Q-5K به منظور جایگزینی با پروژه لغو شد Q-5M امضا کردند.از ویژگی های این نمونه می توان به نمایشگر سربالای تامسون CSF VE-11 ، مسافت یاب لیزری TMV-630 و برخی تجهیزات پیشرفته دیگر اشاره کرد.این توافق نامه به دلایل سیاسی و اقتصادی لغو شد.

Q-5D
به دلیل نیاز نیروی هوایی چین به جنگنده ای پیشرفته تر برای جایگزینی جنگنده پیر و فرسوده Q-5 ، شرکت نانچانگ (هونگ دو) در سال 1990 توسعه نمونه جدیدی از جنگنده Q-5 با نام Q-5D و بر اساس فناوری های به کار رفته در نمونه Q-5M را آغاز کرد.این جنگنده اولین پرواز خود را در اوایل سال 1990 انجام داد و طبق گزارشات تعداد کمی از آن به منظور جایگزینی با جنگنده های Q-5I و Q-5IA به نیروی هوایی چین تحویل داده شده است.


Q-5 نمونه ویژه حملات دقیق
نیروی هوایی چین سال های زیادی به دنبال نمونه ای از جنگنده Q-5 با قابلیت حمله دقیق به اهداف بود.این تلاش منجر به تولید نمونه وِیژه حملات دقیق جنگنده Q-5 در سال 2007 شد.این نمونه دارای نشانه گذار لیزری در زیر دماغه خود است و قابلیت حمل دو بمب 500 کیلوگرمی هدایت لیزری (قابل مقایسه با بمب هدایت لیزری آمریکایی Paveway-I) در زیر بال های خود را دارد.مخزن سوخت خارجی نصب شده در زیر بال های این جنگنده برد آن را به میزان قابل توجهی افزایش داده است.با اینحال نصب مخازن سوخت خارجی و تسلیحات سنگین باعث سنگین شدن بیش از پیش جنگنده خواهد شد و باعث می شود تا توانایی مانور پذیری جنگنده به طور قابل توجهی کاهش یابد.آخرین عکس های اینترنتی نشان می دهد که از این جنگنده در لشگر پنجم نیروی هوایی چین به صورت عملیاتی استفاده می شود.




Q-5J (نمونه دو سرنشینه و آموزشی)
Q-5J نمونه دو سرنشینه و آموزشی خانواده جنگنده های Q-5 است که به منظور جایگزینی با جت آموزشی منسوخ و قدیمی JJ-6 (کپی چینی میگ-19) و برای آموزش خلبانان سری جنگنده های Q-5 توسط شرکت هونگ دو توسعه داده شده است.به منظور بهبود ثبات جنگنده قسمت جلوی بدنه و دم آن از نو طراحی شده است.جت آموزشی Q-5J اولین پرواز خود را در 28 فوریه 2005 انجام داد.این پروژه توسط شرکت هونگ دو و بدون پشتیبانی مالی از سوی نیروی هوایی چین توسعه داده شده است و این شرکت امیدوار است تا نیروی هوایی چین این جت آموزشی را به خدمت بگیرد.


تسلیحات
بر روی تمامی جنگنده های خانواده Q-5 دو توپ 23 میلیمتری Type 23-2K به همراه 100 تیر فشنگ در ریشه بال ها (کنار ورودی های هوا) نصب شده است.این هواپیما دارای 10 جایگاه برای حمل انواع تسلیحات هوا به زمین و هوا به هوا و همینطور مخازن سوخت خارجی است.دو عدد از این جایگاه ها در زیر بدنه (با توانایی حمل هر کدام 250 کیلوگرم) ، دو عدد جایگاه مخازن سوخت خارجی (زیر بال) و 6 عدد جایگاه حمل تسلیحات(با توانایی حمل هر کدام 500 کیلوگرم) نیز در زیر بال ها قرار دارد.
- جایگاه های زیر بدنه هر یک توانایی حمل یک بمب 250 کیلوگرمی را دارند(شامل بمب های چینی 250-2 و 250-3 ، بمب آمریکایی Mk 82 (مارک-82) یا بمب فرانسوی Snakeye و دیگر بمب های مشابه...).در نمونه Q-5E بر روی این جایگاه ها می توان غلاف های فلیر و نشانه گذار های لیزری و مادون قرمز نصب کرد.
- جایگاه های داخلی جنگنده توانایی حمل تسلیحات تا 6 کیلوگرم (25 پوند) را دارند که شامل بمب های کوچک ، راکت اندازهای 11 تایی 57-2 (57 میلی متری) ، 7 تایی (68 میلی مترِی ) ، هفت تایی Type 90-1 (نود میلیمتری) یا راکت انداز 4 تایی 130-1 (100 میلیمتری) می شود.
- بر روی جایگاه های مرکزی بال ها می توان بمب های هدایت شونده کوچک چینی 500 کیلوگرمی ، بمب خوشه ای BL755 با وزن 450 کیلوگرم ، بمب های چینی 250-2 و 250-3 (250 کیلوگرمی)، بمب آمریکایی Mk 82 یا فرانسوی Snakeye ، بمب های 500 کیلوگرمی هدایت لیزری چینی یا مشابه آن ها را نصب کرد.به جای بمب می توان بر روی این جایگاه ها مخازن سوخت با ظرفیت 760 لیتر یا غلاف های اخلالگر الکترونیکی نصب کرد.
- جایگاه های انتهایی بال ها توانایی حمل مخزن های سوخت خارجی با ظرفیت 400 لیتر (مخازن بزرگتر در جایگاه مرکزی بال ها نصب می شود) یا موشک های هوا به هوای PL-2 ، PL-2B ، PL-7 ، AIM-9 یا R550 (ماژیک) را دارند.


منبع:
http://www.centralcl...ang-t91433.html

نویسنده :Goebbels

به بخش نیروی هوایی منتقل شد
احسان